Παρασκευή 29 Απριλίου 2016

ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΝΤΡΕΙ ΣΙΝΙΑΦΣΚΙ ΚΑΙ ΓΙΟΥΛΙ ΝΤΑΝΙΕΛ



Τον Οκτώβριο του 1964 (μετά την πτώση του Ν  Χρουστσιόφ ) δύο νέοι συγγραφείς οι Αντρέι Σινιάφσκι και Γιούλι Ντανιέλ συνελήφθησαν από το σοβιετικό καθεστώς της ΕΣΣΔ. Οι δύο αυτό συγγραφείς  είχαν βγάλει κρυφά μυθιστορήματα τους με το ψευδώνυμα Άμπραμ Τερτζ και Νικολάι Άρζακ αντίστοιχα.



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Andrei Siniavski (Μόσχα  8/10/1925–  Παρίσι 25/2/1997).



Ο Αντρέι Σινιάφσκι (Α. Τερτζ) δημοσίευσε και ένα δοκίμιο «Σοσιαλιστικός ρεαλισμός» για την σύγχρονη για την σύγχρονη σοβιετική λογοτεχνία. Η ΕΣΣΔ ισχυρίστηκε ότι διέπραξαν το έγκλημα της αντισοβιετικής δραστηριότητας και οι Αντρέι Σινιάφσκι και Γιούλι Ντανιέλ καταδικάστηκαν σε εγκλεισμό σε στρατόπεδα εργασίας, επτά χρόνια ο Αντρέι Σινιάφσκι και  πέντε χρόνια ο Γιούλι Ντανιέλ.

Η δίκη των Αντρέι Σινιάφσκι και Γιούλι Ντανιέλ έγινε κεκλισμένων των θυρών, κάποιοι όμως που τους επιτράπηκε να την παρακολουθήσουν κατέγραψαν μυστικά τα πρακτικά της δίκης και φυσικά δημοσιεύτηκαν αυτά τα πρακτικά ένα χρόνο μετά στα αγγλικά και στα ρώσικα.

Η διεθνή κοινή γνώμη ευαισθητοποιήθηκε και έγιναν πολλά διαβήματα για την απελευθέρωσή τους, μια τέτοια υπόθεση δεν είχε προηγούμενο στην ΕΣΣΔ, μέχρι και στην περίοδο του σταλινισμού κατασκευαζόντουσαν αποδείξεις για να στηριχθεί το κατηγορητήριο, δηλαδή οι κατηγορούντο για πράξεις και όχι για σκέψεις και δημοσιεύσεις.

Η υπόθεση αυτή των Αντρέι Σινιάφσκι και Γιούλι Ντανιέλ αποτέλεσε το κίνημα των αντιφρονούντων κατά τις τελευταίες δεκαετίες της ΕΣΣΔ.  Η υπόθεση αυτή διέλυσε τις ψευδεσθήσεις της εποχής του Ν Χρουστσόφ.


 



Ένα χρόνο μετά την αποφυλάκισή του ο Αντρέι Σινιάφσκι μετανάστευσε στην Γαλλία και έγινε καθηγητής ρωσικής λογοτεχνίας στην Σορβόνη. Ο   Γιούλι Ντανιέλ παρέμεινε στην ΕΣΣΔ και πέθανε το 1988 λίγο πριν την ανατροπή του σοβιετικού καθεστώτος.

 

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Η ΕΥΡΩΠΗ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ του Tony Judt εκδόσεις ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ

Δευτέρα 25 Απριλίου 2016

ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΔΙΥΛΙΣΤΗΡΙΟ





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Άνοιξη 1962. Ένας Ελληνοαμερικάνος επιχειρηματίας ανακοινώνει ότι με τη συνεργασία της αμερικάνικης Standard Oil Company, θα κατασκεύαζε τα διυλιστήρια Θεσσαλονίκης και έτσι θα ξεκινούσε μία νέα περίοδος για τη βόρεια Ελλάδα και συνολικά τη χώρα. Οι αλλαγές που προκλήθηκαν από αυτή την επένδυση ήταν εντυπωσιακές.




Μέχρι το 1968 λειτουργούσαν δύο διυλιστήρια :

Το Κρατικό Διυλιστήριο Ασπροπύργου δυνατότητας 1.800.000 τόννων αργού πετρελαίου ετησίως.

Το Διυλιστήριο ΕΣΣΟ ΠΑΠΠΑΣ Θεσσαλονίκης δυνατότητας 2.000.000 τόννων αργού πετρελαίου ετησίως.

Το  Απριλιανό καθεστώς στις 22-1-1970 υπέγραψε  συμβάση με τον Ωνάση και στις 13-4-1970 σύμβαση με τον Νιάρχο.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Εγκαίνια των διυλιστηρίων της «Πετρόλα Ελλάς» στην Ελευσίνα από τον Πρωθυπουργό Γεώργιο Παπαδόπουλο, παρουσία των Αντιπροέδρων της Κυβερνήσεως Στυλιανού Παττακού και Νικολάου Μακαρέζου και του Προέδρου της εταιρείας Ιωάννη Λάτση


ΣΥΜΒΑΣΗ ΩΝΑΣΗ

Προέβλεπε βιομηχανικό συγκρότημα στα Μέγαρα που θα περιελάμβανε:

1.     Τρίτο Διυλιστήριο 7.500.000 τόννων αργού πετρελαίου ετησίως. Με δυνατότητα επέκτασης σε 10.000.000 τόννων αργού πετρελαίου ετησίως. Και θα πρέπει να ήταν έτοιμο το 1973. Αναλάμβανε δε το διυλιστήριο σε 10 με 12 χρόνια 64.000.000 τόννων αργού πετρελαίο.

2.     Θερμοηλεκτρικό Σταθμό με δυναμικότητα 1080-1440 Μεγαβάτ και θα έπρεπε να είναι έτοιμος το 1973, στόχος ήταν χαμηλού κόστους ηλεκτρική ενέργεια που θα έφτανε στα 18 λεπτά ανα κιλοβατώρα με  πετρέλαιο και 22 λεπτά με λιγνίτη, ο σταθμός θα προμήθευε στην ΔΕΗ προς 11,49 λεπτά .

3.     Βιομηχανία Αλουμίνας με ετήσια παραγωγή 500.000 τόνων αλουμίνας και 160.000 με 250.000  τόννων αλουμινίου.

4.     Βιομηχανίες πετροχημικών, κραμάτων αλουμινίου, Μεταλικού Μαγνησίου, Καυστικής Σόδας, Κωκ.

5.     Δικαίωμα ιδρύσεως Διυλιστηρίου Λιπαντικών Ελαίων για εξαγωγή.

Όλα αυτά έφταναν στο ύψος των 600.000.000 με 620.000.000 δολλάρια.

 
 






ΣΥΜΒΑΣΙΣ ΝΙΑΡΧΟΥ

Προέβλεπε :

1.     Επέκταση των Διυλιστηρών Ασπροπύργου σε 4.500.000 τόννων αργού πετρελαίου ετησίως. Το 1/3 των μετοχών θα κρατούσε το Δημόσιο και τα 2/3 ο όμιλος Νιάρχου, αφού κατέβαλε συγκεκριμένο τίμημα. Σ ε 10-12 χρόνια θα παρέδιδε 50.000.000 τόννων αργού πετρελαίου.

2.     Διυλιστήριο Λιπαντικών και Ελαίων δυναμικότητας 100.000  τόννων.

3.     Ναυπήγηση νέας δεξαμενής στα Ναυπηγία Σκαραμαγκά για ναυπήγηση πλοίων 240.000 τόννων.

4.     Εργοστάσιο Ναυτικών μηχανών  άνω των 800 ίππων.

5.     Δεσμεύτηκε στην πρωτοβουλία ίδρυσης Χαλυβουργείου.

Συνολικό ύψος επένδυσης 200.000.000 δολλάρια.

Και οι δύο συμβάσεις ήταν πολύ επωφελείς για το δημόσιο, συμφωνήθηκε κατάθεση εγγυητικών επιστολών.





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Το Κρατικό Διυλιστήριο Ασπροπύργου.


Η σύμβαση Ωνάση ήταν κάτι που πήγαινε κόντρα στα αμερικάνικα συμφέροντα, το τρίτο διυλιστήριο ήταν κάτι που δεν επιθυμούσε κυρίως λόγω της ΕΣΣΟ ΠΑΠΠΑΣ και σήμαινε απεξάρτηση της Ελλάδος, ασκήθηκαν πιέσεις και στις 9/11/1971 ο Ωνάσης υπαναχώρησε επικαλέστηκε «απρόοπτον μεταβολήν των συνθηκών» και η σύμβαση ακυρώθηκε.  Ο Γ Παπαδόπουλος ζήτησε ποινική ρήτρα 15.000.000 δολλάρια από τον Ωνάση (κάτι που δεν είχε ξαναγίνει).

Παρ όλα αυτά το Απριλιανό καθεστώς ήταν αποφασισμένο να φτιάξει το 3ο διυλιστήριο, έτσι υπέγραψε σύμβαση , με τον Ι Λάτση και τον Στρατή Ανδρεάδη.

Η συμφωνία έκλεισε 26/7/1972 με το ΝΔ 1211 (ΦΕΚ130) και την Πράξη του Υπ Συμβουλίου 84. Η ακύρωση με αμερικανική παρέμβαση είχε σαν αποτέλεσμα να γίνουν λιγότερες παράπλευρες επενδύσεις και καθυστερήσεις, το 3ο διυλιστήριο θα λειτουργούσε η πρώτη φάση μέχρι  31/12/1974 και έπρεπε λειτουργούσε ολοκληρωτικά 31/12/1978  με δυναμικότητα 7.000.000 μτ πετρελαίου. Το Δημόσιο θα εισέπρατε το 50% των καθαρών κερδών.

Στις 11/11/1972 ο Β Αντιπρόεδρος Νικόλαος Μακαρέζος εγκαινίαζε την Μότορ Οιλ Ελλάς του Ν Βαρδινογιάννη.



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Οι πιέσεις κλιμακώθηκαν με όλα τα μέσα για να μη πραγματοποιηθεί η συμφωνία Ωνάση.



ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

ΦΑΚΕΛΛΟΣ 21Η ΑΠΡΙΛΙΟΥ του Μάνου Ν Χατζηδάκη εκδόσεις ΠΕΛΑΣΓΟΣ

 

Σάββατο 23 Απριλίου 2016

ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΥΠΟ ΣΕΡΒΙΚΗ-ΓΑΛΛΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ ΣΤΟΝ Α ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ


Μια κατάσταση που βίωσε ο ελληνισμός στο Μοναστήρι παρουσιάζει ο αυτόπτης μάρτυρας των γεγονότων ο Στρατής Μυριβήλης, ο οποίος υπηρέτησε και πολέμησε στην Μακεδονία κατά τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο, γράφει λοιπόν:






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Έλληνας Μητροπολίτης Πελαγονίας με τον Γάλλο Συνταγματάρχη Vassitch τον Μάρτιο του 1917.






«Νύχτα μπήκαμε στο Μοναστήρι και νύχτα βγήκαμε. Είναι μια μεγάλη πολιτεία σέρβικη, που οι κάτοικοι της είναι Έλληνες… Οι άνθρωποι που την κατοικούν μιλάνε ψιθυριστά, περπατάνε τρομαγμένα σαν κλέφτες…. Σταματήσαμε σε μια πλατέα. Μας πήραν οι Φρατζέζοι οδηγοί και μας κατατόπισαν. Είναι μια πολιτεία – μέτωπο. Μας έδειξαν σπίτια χτυπημένα από  οβίδες σαν από αστροπελέκια, σπίτια καμένα από τις εμπρηστικές….

…. Οι κάτοικοι εδωπέρα φοράν ολημερίς και ολονυχτίς κρεμασμένη στο στήθος μια μάσκα για τα ασφυξιογόνα. Μυστήριο το πώς μυρίστηκαν την εθνικότητά μας, αφού η στολή μας, η κάσκα μας, είναι φραντσέζικα όλα, κι ο ερχομός μας έγινε έτσι μυστικά. Χιμήξανε γύρω μας,  ξετρύπωσαν σαν τα ποντίκια κάτω από την γης, άντρες, γυναίκες, προπαντών γυναίκες και παιδάκια. Και μας φιλάνε τα χέρια, μας χαϊδεύουν τα τουφέκια, μας πασπατεύουν τις κάσκες, κουμπώνουν και ξεκουμπώνουν τα κουμπιά της μαντύας μας, κλαίνε, κλαίνε ήσυχα μέσα στη φεγγαροβραδιά.

-        Είστε, αλήθεια τα αδέλφια μας;  Είστε Έλληνες, Έλληνες από την Ελλάδα;

-        Μα ναι…

-        Σας περιμέναμε χρόνια στη σκλαβιά. Σας ονειρευόμασταν, σας τραγουδούσαμε, σας προσκυνούσαμε, και δεν σας ξέραμε. Και τώρα είστε κοντά μας. Ο Χριστός και η Παναγιά να σας φυλάει!   Και να μη μας αφήσετε πια, αδέλφια στους Σέρβους. Μας τυραγνάνε σκληρά, που είμαστε Έλληνες…




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ :  Ο σιδηροδρομικός του Μοναστηρίου την περίοδο 1914-1917. Tότε το Μοναστήρι είχε περάσει στην κυριαρχία της Σερβίας.

Ένας γέρος μου είπε:

-        Μας δέρνουν με τον βούρδουλα σαν μας ακούνε να μιλάμε ελληνικά, να λειτουργιόμαστε ελληνικά. Μας πήραν τις εκκλησίες, τα ωραία σκολεία μας. Μας ατίμασαν τις γυναίκες… Μας ατίμασαν όλες τις γυναίκες. Η πολιτεία μας έγινε ένα πορνείο… Αλλιώτικα τις κόβουν το δελίο του ψωμιού. Και δεν αφήνουνε κανένα να φύγει από την πολιτεία, να γλυτώσει. Έχουνε κλείσει όλα τα περάσματα και ντουφεκάνε.»

Και τώρα ο συγγραφέας κάνει μερικές καυτές σκέψεις:

«Κύριε ελέησον, Μα ήρθαμε να πολεμήσουμε τους Σέρβους για να ελευτερώσουμε Έλληνες, για ήρθαμε να πολεμήσουμε τους Γερμανούς και τους Βούλγαρους για να λευτερώσουμε τους συμμάχους μας τους Σέρβους, που τους πρόδωσε ο βασιλιάς; Κάτι άρχινα να ραΐζει μέσα μας. Η πίστη; Κλαίμε και μεις μαζί τους, κ είμαστε σαστισμένοι.»

 
 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Aπό τα αριστερά προς τα δεξιά: ένας στρατιώτης από την Ινδοκίνα, ένας Γάλλος, ένας Σενεγαλέζος, ένας Βρετανός, ένας Ρώσος, ένας Ιταλός, ένας Σέρβος, ένας Έλληνας και ένας Ινδός. 



Και ο ελληνισμός που έπεσε στα χέρια των Σέρβων μέσα στην φτώχια του και στην σκλαβιά του δείχνει τα αισθήματα στους στρατιώτες:

«Μας φιλεύουν χίλια φτωχά μικροπράγματα και σ όλα τα υπόγεια τηγανίζουν γλυκίσματα με το τραγικό τους το σιτηρέσιο. Όλα για μας… Ένα σμάρι αγοράκια ήρθαν κοντά στην διμοιρία μου και όλα  μαζί πιάσανε και τραγουδούσαν τον Εθνικό Ύμνο με τα κασκέτα στο χέρι. Τραγουδούσαν σιγανά, μας άγγιζαν και κλαίγανε. Ήρθε ένας Γάλλος του φρουραρχείου και διέταξε να σωπάσουν.

-        Όχι φασαρίες!

Μια κυρία με μαύρη μαντίλα στο κεφάλι λέει ακόμα με τρυφερή φροντίδα:

-        Νάχετε πρόχειρες τις μάσκες σας, αδέλφια. Προχτές μας ρίξαν οι Βούλγαροι αέρια και μας πέθαναν στη γειτονιά μου έξη παιδάκια, εκεί που κάθουνταν στριμωγμένα και λέγανε παραμύθια. Οι φραντσέζοι τα πήρανε και τάχαν αράδα τα κορμάκια τους, μια μέρα ολάκερη, πάνω στο σταυροδρόμι. Τα φωτογράφιζαν και τα κινηματογραφούσαν όλη μέρα. Τα βγάλνε και καρτποστάλ.

Ένα κορίτσι λυγερό σαν νιο κυπαρίσι, με σκοτεινά μαλλία και υπερβολικά μεγάλα μάτια. Στέκεται τόσην ώρα πλάι μου και δε μιλά. Μόνο με κοιτάζει και παίζει ένα σάκτυλό στο λουρί του τουφεκιού μου. Την κοιτάζω και γω, βλέπω το φεγγαρόφωτο μέσα στα μάτια της και χαμογελώ. Αυτή δεν χαμογελά. Μου βάζει ξαφνικά στο σακίδιο ένα δέμα σοκολάτα. Λέει σιγά:

-        Να το πάρεις και να θυμάσαι στο χαράκωμα πως ένα κορίτσι του Μοναστηριού, που ποτέ δε θα ξαναδείς πια…

-        Μπα δεν το ξέρεις αυτό…

-        Το ξέρω… Πες μου αδελφέ από πού είστε;

-        Από την Λέσβο είμαστε.

-        Από την Λέσβο; (Χαμογελά και παίρνει ύφος μαθήτριας που απαγγέλνει γρήγορα και κωμικά) « Η Λέσβος, η πατρίς της Σαπφούς, του Αλκαίου, του Αρίωνος, του Πιττακού και του Θεοφράστου, η κοιτίς της μουσικής και της λυρικής ποιήσεως….»…..

-        Σ ευχαριστώ μ όλη μου την ψυχή…  Είσαι όμορφη και καλή. Πες μου τα όνομά σου. Θα το θυμάμαι μ ευγνωμοσύνη…

Εκείνη την στιγμή με πλησιάζει βιαστικά ο αξιωματικός της διμοιρίας μου «Αμέσως, μου λέει, τρέξε να βρεις το λοχία να συνάξει την διμοιρία μας. Πρόσεξε. Χωρίς σφυρίχτρες, χωρίς τσιγάρο, χωρίς ομιλίες. Ξεκινάμε σε πέντε λεφτά».

……….




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Γάλλοι εκπαιδεύουν τους Σέρβους στη χρήση των ολμοβόλων χαρακωμάτων (1916-1917).


Αυτή είναι η κατάσταση που αντιμετώπισε ο Ελληνισμός που «ελευθέρωσαν» στους βαλκανικούς πολέμους οι «σύμμαχοι» Σέρβοι.

 

 

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

Η ΖΩΗ ΕΝ ΤΑΦΩ του ΣΤΡΑΤΗ ΜΥΡΙΒΗΛΗ εκδόσεις ΕΣΤΙΑ

 

 

Τετάρτη 20 Απριλίου 2016

Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ Κ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΜΑΡΚΕΖΙΝΗ



 

Το 1973 ο Γ Παπαδόπουλος κάλεσε τον Σπ Μαρκεζίνη να σχηματίσει κυβέρνηση και να προσκαλέσει τον παλιό πολιτικό κόσμο να συμμετάσχει σε εκλογές, ο Π Κανελλόπουλος αρνήθηκε, ο Γ Μαύρος με δηλώσεις πριν ακόμα έρθει σε επαφή με τον Σπ Μαρκεζίνη έκανε δηλώσεις που προφανώς συνέκλιναν με την γραμμή Κανελλόπουλου.





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Ηλίας Ηλιού.

 

Υπήρχαν όμως πολλοί που σήμερα είναι βέβαιο ότι θα ανταποκρίνονταν θετικά στις εκλογές με πρόεδρο Δημοκρατίας τον Γ Παπαδόπουλο όπως ο Ε Αβέρωφ, πιθανότατα ο Η Ηλιού, ο Γ Ράλλης και δείτε ποια θα ήταν η στάση του Κ Καραμανλή.

 

Μετά την απομάκρυνση της κυβέρνησης Σπ Μαρκεζίνη από το κίνημα του Ιωαννίδη τον Δεκέμβριο του 1973 συνάντησε τον Κ Καραμανλή στο Παρίσι ο Ν Μομφερράτος και μετά πήγε στο Λονδίνο, απ εκεί την 6/12/1973 έστειλε την πιο κάτω επιστολή προς τον Σπ Μαρκεζίνη:






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η τρομοκρατική οργάνωση «17 Νοέμβρη» δολοφονεί στην οδό Τσακάλωφ στο Κολωνάκι τον εκδότη της εφημερίδας «Απογευματινή» Νίκο Μομφεράτο και τον οδηγό του Παναγιώτη Ρουσέτη.




«Αγαπητέ μου κύριε Πρόεδρε.

Διερχόμενος από το  Παρίσι συνάντησα τον κ Κ Καραμανλή.

Σας ενημερώνω  επί μέρους της συνομιλίας μας διότι αποτελεί ηθικήν ενίσχυσιν και ικανοποίησιν, δια την προσπάθειαν την οποίαν ανελάβατε αλλά και δι εμέ που την συνέτρεξα.

Συζητήσεως γενομένης δια τα γεγονότα του τελευταίου διμήνου ο κ Καραμανλής μου είπε: «Εγώ δεν ήμουν εναντίον της λύσεως Μαρκεζίνη. Κακώς οι πολιτικοί εις την Ελλάδα ημιλλώντο  εις αδιαλλαξίαν εναντίον του. Δι αυτό και εγώ υπέδειξα εις τον Ράλλη να γράψει το άρθρον που έγραψε εις την Βραδυνήν».

Πράγματι εξ όσων ενθυμούμαι ο Ράλλης περί τας αρχάς Νοεμβρίου  εις την Βραδυνήν    άρθρον, το νόημα του οποίου ήτο ότι κακώς οι πολιτικοί εναντιούνται εις την προσπάθειαν Μαρκεζίνη και ρίπτουν από τούδε το σύνθημα της αποχής. Τουναντίον ο πολιτικός κόσμος θα έπρεπε να συνενοηθή να προετημασθή δια τας εκλογάς και όταν φτάση η στιγμή να διαπιστωθή ότι δεν πρόκειται να διεξαχθούν αδιαβλήτως τότε να απόσχουν και όχι να φψνασκούν από τούδε.

Πόσον διαφορετικαί θα ήσαν αι εξελίξεις, εάν ο κ Καραμανλής αντί του Ράλλη προέβαινεν ο ίδιος εις επωνύμους δηλώσεις.

Εις το Λονδίνον θα παραμείνω επί ημέρας ακόμη.

Με φιλικούς χαιρετισμούς

Ν Μομφερράτος»

 








ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Γ Μαύρος τον Οκτώβριο του 1974.




Άρα ο Κ Καραμανλής σε πρώτη επαφή που θα έκανε ο Σπ Μαρκεζίνης (και θα την έκανε απλά τον πρόλαβαν ο Ιωαννίδης) θα λάμβανε θετική άποψη για την συμμετοχή του πολιτικού κόσμου στις εκλογές που προκηρύχτηκαν από τον Πρόεδρο Δημοκρατίας Γ Παπαδόπουλο.

Ο Γ Ράλλης πράγματι στο άρθρο του της 13/11/1973 με τίτλο «Αποχή ΄γ Συμμετοχή» στην «ΒΡΑΔΥΝΗ» αναφέρεται σε αυτά που γράφει ο Ν Μομφερράτος, ενδεικτικά παραθέτω αποσπάσματα:

«…. Η αποχή θα αποφασισθή μόνον αφού θα έχη διαπιστωθή ή άρνησις του καθεστώτος να προβή εις την λήψιν  μέτρων που θα καθιστούν δυνατή την διεξαγωγήν ελεύθέρων εκλογών …», είναι προφανές ότι ο Γ Ράλλης δεν συμφωνούσε στην άρνηση που είχε υιοθετήσει ο Π Κανελλόπουλος.

  

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ 1972-1974 του Σπ Β ΜΑΡΚΕΖΙΝΗ εκδόσεις Σπ Β ΜΑΡΚΕΖΙΝΗ ΑΕ

Δευτέρα 18 Απριλίου 2016

ΒΙΒΛΙΟΔΕΣΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ





            Οι ρίζες της Κυπριακής βιβλιοδεσίας ξεκινούν στα τέλη του 19ου αιώνα. Οι πρώτοι Κύπριοι ασχολήθηκαν με την διόρθωση και συντήρηση των βιβλίων, οι περισσότεροι ήταν σαμαράδες που κόλλαγαν απλά τις σελίδες και έβαζαν δέρμα στην ράχη για να μη φθείρονται.






            Ο πρώτος κύπριος βιβλιοδέτης είναι ο Χρ Γ Ρώσσιος που εργάστηκε στα 1890 και ήταν άριστος τεχνίτης, άλλος βιβλιοδέτης ήταν ο Χρ Ι Κυρμίτσης που δούλεψε στα 1920 και είχε για πελάτη του και τον Δήμαρχο Λευκωσίας Δέβρή . Στην Λεμεσό παρουσιάστηκε την ίδια εποχή ο Μιχαηλίδης  που είχε ένα μικρό βιβλιοδετείο στην πόλη με  ικανούς χρυσοτύπες.

            Στην δεκαετία του 1950 εμφανίζονται πολλοί που ασχολούνται ταυτόχρονα με την βιβλιοδεσία και με την υποδηματοποιία ή την βαλιτσοποιία.

            Στην Λευκωσία οι Στ Κομνηνός, Τάκης Κωστέας, Διομήδης Κύρου, Κυριάκος Ιεροδιακόνου, Κώστας Θεοδώρου, Μιχαλάκης Ζεβλάρης κα

            Στην Αμμόχωστο ο Αν Λούτσιος και ο Αρμένης Λεον Τιλκιάν με το γιο του Ανδρονίκ.

            Ο πρώτος πραγματικός τεχνίτης ήταν ο Γερμανός Βάλτερ Κράους  που βρέθηκε τυχαία στο νησί και αποκλείστηκε λόγω του Β ΠΠ , εργάστηκε δε  για την βιβλιοθήκη του παγκυπρίου Γυμνασίου και της Αρχιεπισκοπής Κύπρου. Το πρώτο του βιβλιοδετείο το 1946 το έκανε στην Λεμεσό και με ανειδίκευτους τεχνίτες τους Λέλλο Κωνσταντινίδη και Ανδρέα Ψωμά, ο πρώτος έχει σήμερα βιβλιοδετείο στην Λεμεσό και ο δεύτερος εργάζεται στην Αγγλία. Τα υλικά που χρησιμοποίησε ο Κράους  ήταν η ψαρόκολλα για το κόλλημα που την κατασκεύαζε από νισεστέ και στύψη.

Σήμερα στην Κύπρο υπάρχουν 8 με 9 βιβλιοδετεία  που απασχολούν 40 υπαλλήλους.

 

Σάββατο 16 Απριλίου 2016

Ἡ ἁγιασμένη ἐπανάσταση


«Ἡ ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση εἶναι ἡ πιὸ πνευματικὴ ἐπανάσταση ποὺ ἔγινε στὸν κόσμο. Εἶναι ἁγιασμένη».
 
 
 

Ἡ σκλαβιὰ ποὺ ἔσπρωξε τοὺς Ἕλληνες νὰ ξεσηκωθοῦνε καταπάνω στὸν Τοῦρκο δὲν ἤτανε μονάχα ἡ στέρηση κι ἡ κακοπάθηση τοῦ κορμιοῦ, ἀλλά, ἀπάνω ἀπ᾿ ὅλα, τὸ ὅτι ὁ τύραννος ἤθελε νὰ χαλάσει τὴν πίστη τους, μποδίζοντάς τους ἀπὸ τὰ θρησκευτικὰ χρέη τους, ἀλλαξοπιστίζοντάς τους καὶ σφάζοντας ἢ κρεμάζοντάς τους, ἐπειδὴ δὲν ἀρνιότανε τὴν πίστη τους γιὰ νὰ γίνουνε μωχαμετάνοι. Γιὰ τοῦτο πίστη καὶ πατρίδα εἴχανε γίνει ἕνα καὶ τὸ ἴδιο πρᾶγμα, κ᾿ ἡ λευτεριὰ ποὺ ποθούσανε δὲν ἤτανε μοναχὰ ἡ λευτεριὰ ποὺ ποθοῦνε ὅλοι οἱ ἐπαναστάτες, ἀλλὰ ἡ λευτεριὰ νὰ φυλάξουνε τὴν ἁγιασμένη πίστη τους, ποὺ μ᾿ αὐτὴν ἐλπίζανε νὰ σώσουνε τὴν ψυχή τους. Γιατί, γι᾿ αὐτούς, κοντὰ στὸ κορμί, ποὺ ἔχει τόσες ἀνάγκες καὶ ποὺ μὲ τόσα βάσανα γίνεται ἡ συντήρησή του, ὑπῆρχε κ᾿ ἡ ψυχή, ποὺ εἶπε ὁ Χριστὸς πὼς ἀξίζει περισσότερο ἀπὸ τὸ σῶμα, ὅσο περισσότερο ἀξίζει τὸ ροῦχο ἀπ᾿ αὐτό.

Ἐκεῖνες οἱ ἁπλὲς ψυχές, ποὺ ζούσανε στὰ βουνὰ καὶ στὰ ρημοτόπια, ἤτανε διδαγμένες ἀπὸ τοὺς πατεράδες τους στὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ, καὶ γνωρίζανε, μ᾿ ὅλο ποὺ ἤτανε ἀγράμματες, κάποια ἀπὸ τὰ λόγια του, ὅπως εἶναι τοῦτα: «Τί θὰ ὠφελήσει ἄραγε τὸν ἄνθρωπο, ἂν κερδίσει τὸν κόσμο ὅλο, καὶ ζημιωθεῖ τὴν ψυχή του;» «Ἡ ψυχὴ εἶναι πιὸ πολύτιμη ἀπὸ τὴ θροφή, ὅπως τὸ κορμὶ ἀπὸ τὸ φόρεμα!» -κ.ἄ.

Γιὰ τοῦτο, κατὰ τὰ χρόνια τῆς σκλαβιᾶς, χιλιάδες παλληκάρια σφαχτήκανε καὶ κρεμαστήκανε καὶ παλουκωθήκανε γιὰ τὴ πίστη τους, ἀψηφώντας τὴ νεότητά τους, καὶ μὴ δίνοντας σημασία στὸ κορμί τους καὶ σὲ τούτη τὴν πρόσκαιρη ζωή. Στράτευμα ὁλάκερο εἶναι οἱ ἅγιοι νεομάρτυρες, ποὺ δὲ θανατωθήκανε γιὰ τὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ τούτης τῆς ζωῆς, ἀλλὰ γιὰ τὴν πολύτιμη ψυχή τους, ποὺ γνωρίζανε πὼς δὲ θὰ πεθάνει μαζὶ μὲ τὸ κορμί, ἀλλὰ θὰ ζήσει αἰώνια. Ἀκούγανε καὶ πιστεύανε ἀτράνταχτα τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ, ποὺ εἶπε: «Μὴ φοβηθῆτε ἐκεῖνον ποὺ σκοτώνει τὸ σῶμα, καὶ ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ κάνει τίποτα παραπάνω. Ἀλλὰ νὰ φοβηθεῖτε ἐκεῖνον ποὺ μπορεῖ νὰ θανατώσει καὶ τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχή.»

Ἡ ἐλευθερία, ποὺ γι᾿ αὐτὴ θυσιαζόντανε, δὲν ἤτανε κάποια ἀκαθόριστη θεότητα, ἀλλὰ ἤτανε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, ποὺ γι᾿ αὐτὸν εἶπε ὁ ἀπόστολος Παῦλος: «Ὅπου τὸ Πνεῦμα τοῦ Κυρίου, ἐκεῖ εἶναι κ᾿ ἡ ἐλευθερία». Κι ἀλλοῦ λέγει: «Σταθεῖτε στερεὰ στὴν ἐλευθερία ποὺ σᾶς χάρισε ὁ Χριστός, σταθεῖτε καὶ μὴν πέσετε πάλι στὸ ζυγὸ τῆς δουλείας. Γιατὶ γιὰ τὴν ἐλευθερία σας κάλεσε. Ἀλλὰ τὴν ἐλευθερία μὴν τὴν παίρνετε μονάχα σὰν ἀφορμὴ γιὰ τὴ σάρκα σας.»

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

«Πονεμένη Ρωμιοσύνη», Ἐκδόσεις Ἀστήρ του Φώτης Κόντογλου

 

 

Πέμπτη 14 Απριλίου 2016

Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΦΙΛΩΤΑ Η ΑΙΧΜΗ ΤΗΣ ΣΚΟΠΙΑΝΗΣ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗΣ


Δεν θα εξετάσω πως φτάσαμε στα βάθη της Ασίας ο Μ Αλέξανδρος να δικάζει από τους καλύτερους στρατηγούς του, αλλά το σημείο που το θεώρησαν οι θεωρητικοί των σλάβων σαν ένδειξη ότι άλλο Έλληνες, άλλο Μακεδόνες.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Φιλώτας.




Στην χώρα των Ζαραγγαλαίων στήθηκε ένα δικαστήριο στο οποίο απαγγέλθηκαν κατηγορίες κατά του Φιλώτα και ο στρατηγός απολογήθηκε, οι ποιό αξιόπιστοι βιογράφοι του Μ Αλεξάνδρου δεν κάνουν καμιά αναφορά σε ποιά γλώσσα διεξήχθηκε αυτή η δίκη.

Το 70 μΧ δηλαδή 400 χρόνια μετά των γεγονότων της δίκης ο Quintus Curtius Rufus (Ρωμαίος) έγραψε μια μυθυστηριοματική ιστορία του Μ Αλεξάνδρου με πηγές κυρίως Κλείταρχο γιο του Κολοφώνιου ιστορικού Δείνωνος που έγραψε για τον Μ Αλέξανδρο το 310 πΧ του οποίου όμως η ιστορία είχε κυρίως λαικές διηγήσεις, η ιστορία του δεν πέρασε απαρατήρητη από τους αρχαίους και δημιούργησαν το επίρρημα «κλειταρχικώς» που σημαίνει του φαντασιώδους και του υπερβολικού.

Στην μυθυστηρομοτική ιστορία του Ρούφου (που και ο ίδιος παραδέχεται ότι γράφει ότι πιστεύει ότι είναι αληθινό) αναφέρει ένα διάλογο Μ Αλεξάνδρου και  Φιλώτα, ο Βασιλιάς λοιπόν μιλώντας Ελληνικά διετύπωσε την κατηγορία και στην συνέχεια όταν άρχισε να απολογείται ο Φιλώτας στα Ελληνικά του ο Μ Αλέξανδρος του ζήτησε  να εκφραστεί δια της «πατρίου γλώσσης» (patrio sermone).  Όταν δε τελείωσε την απολογία του ο Φιλώτας σηκώθηκε κάποιος Βόλων και είπε: «Ένας Μακεδόνας στην καταγωγή δεν κοκκινίζει ν ακούει μέσω διερμηνέα εκείνους που μιλούν την ίδια γλώσσα με αυτό».






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η Δίκη του Φιλώτα.



Εδώ αρχίζων τα ερωτηματικά:

Α. Ο Φιλώτας (γιος Μακεδόνα στρατηγού) αρχηγός του Μακεδονικού ιππικού είναι δυνατόν να χρειάχεται διερμηνέα για να κατανοήσει την γλώσσα της πατρίδας του;

Β. Ο Μ Αλέξανδρος γιατί μίλησε Ελληνικά και ζήτησε ο Φιλώτας να μιλήσει Μακεδονικά;

Γ. Το ακροατήριο από ποιούς αποτελείτο από Μακεδόνες και Έλληνες του νότου, της Μ Ασίας και άλλων περιοχών;

Δ. Πως γινόταν οι Μακεδόνες και καταλάβαιναν τον Μ Αλέξανδρο να κατηγορεί τον Φιλώτα στα Ελληνικά και πως γινόταν οι Έλληνες να καταλαβαίνουν τον Φιλώτα να απολογείται στα Μακεδονικά;

 

Το πιθονότερο είναι ότι ο Quintus Curtius Rufus φανταζόταν τον στρατό του Μ Αλεξάνδρου  σαν τον Ρωμαικό στρατό που η συνενόηση απαιτούσε διερμηνείς. Για να δούμε όμως πως περιγράφουν την δίκη άλλοι συγγραφείς

Ο Ανδριανός  γράφει: «Πτολεμαίος δε ο Λάγου λέγει ότι εισαχθήναι ες Μακεδόνας Φιλώταν και κατηγορήσαι με αυτού ισχυρώς Αλέξανδρον, απολογήσασθαι δε αυτόν Φιλώτα και τους επιμηνυτάς του έργου παρελθόντας....» δηλαδή ο πτολεμαίος κατηγόρησε τον Φιλώτα σε Μακεδόνες και ότι απολογήθηκε ο Φιλώτας.

Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης γράφει: «Την δ επιβουλήν απαρνούμένου την κρίσιν υπέρ τούτου τοις Μακεδόσιν ετέτρεψεν. Πολλών  δε ρηθέντων λόγων οι Μακεδόνες κατέγνωσαν του Φιλώτου και των καταιτιαθέντων θάνατον ... ο μεν ουν Φιλώτας βασανισθείς πρότερον και ομολογήσας την επιβουλήν, κατά το των Μακεδόνων έθος μετά των συγκαταγνωσθέντων εθανατώθη.». ο Φιλώτας λοιπόν αρνήθηκε την ενοχή του και την ενοχή του την αποφάσησαν οι Μακεδόνες αφού συζητήθηκαν πολλά και αφού ο Φιλώτας παραδέχτηκε την ενοχή του μετά από βασανιστήρια.


 





Η μακεδονική γλώσσα δεν ήταν τίποτα άλλο παρά διάλεκτος, Ελληνικά με βαριά προφορά, συγγενική με την Θεσσαλική προφορά, διέφεραν από τον Αττικό λόγο, την απέφευγαν οι μορφωμένοι Μακεδόνες για να μη γίνονται καταγέλαστοι, από την εποχή ακόμα του Φιλίππου Β (πατέρα του Μ Αλεξάνδρου) την αττική  είχε υιοθετήσει ως γλώσσα της γραμματείας του.

 

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Διόδωρος ο Σικελιώτης βιβλίο ΙΖ εκδόσεις ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ

Ανάβασις του Ανδριανού

ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ του ΣΑΡΑΝΤΟΥ Ι ΚΑΡΓΑΚΟΥ

 

 

Τρίτη 12 Απριλίου 2016

Ο ΔΙΑΜΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ Β ΠΠ


Η Γιουγκοσλαβία μπήκε στον πόλεμο κατά του άξονα με «…Το πραξικόπημα του Σίμοβιτς έγινε χωρίς αιματοχυσία. Ο στρατός συνέλαβε στον ύπνο, τους κυριότερους θιασώτες της Συμμαχίας με τον Άξονα. Ο στρατηγός Σίμοβιτς, όμως, δεν είναι ο ισχυρός άνδρας που νόμιζαν όλοι. Οι επαναστάτες είναι διχασμένοι, αναμετρώντας τον κίνδυνο που έχουν να αντιμετωπίσουν. Ο ίδιος ο Σίμοβιτς πληροφορεί το Βερολίνο ότι το πραξικόπημά του δεν μεταβάλλει το φιλογερμανικό προσανατολισμό της χώρας του. Αλλοίμονο! Ο φόβος της Γερμανίας αποθαρρύνει τους πάντες!», όπως έγραψε ο Ραιημόν Καρτιέ.



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Άντε Πάβελιτς (Ante Pavelić).


Μετά την κατάληψη της Γιουγκοσλαβίας από τα στρατεύματα της Βέρμαχτ. Η επίσημη παράδοση του Γιουγκοσλαβικού Στρατού στις δυνάμεις του Άξονα (17.4.1941),  η χώρα διαμελίστηκε πλήρως. Οι Γερμανοί είχαν διαλύσει την χώρα στα συστατικά της μέρη και μάλιστα στην προσπάθεια αυτή δεν βρήκαν και δυσκολία.

Οι Γερμανοί προσάρτησαν στο κράτος τους το βόρειο και μεγαλύτερο τμήμα της σημερινής Σλοβενίας.

Η Ιταλία προσάρτησε την νότια Σλοβενία, τμήματα και νησιά της Δαλματίας μαζί με το Σπλίτ και το Ντουμπρόβνικ στην Κροατία.

Οι Ούγγροι προσάρτησαν μικρό τμήμα στην ανατολική Σλοβενία και τη δυτική Βοϊβοντίνα.

Η Αλβανία προσάρτησε το Κοσσυφοπέδιο, μικρό τμήμα του Μαυροβουνίου και το δυτικό τμήμα της ΠΓΔΜ, όπου κατοικούν κυρίως Αλβανοί.

Η Βουλγαρία προσάρτησε στο έδαφος της το σύνολο της σημερινής κεντρικής και ανατολικής ΠΓΔΜ και μικρό τμήμα στην ανατολική Σερβία.

Στην υπόλοιπη χώρα δημιουργήθηκαν τρία διαφορετικά κράτη - προτεκτοράτα.

Στα εδάφη, υπό γερμανική και ιταλική κατοχή, της σημερινής Κροατίας και Βοσνίας - Ερζεγοβίνης οι φασίστες Κροάτες Ουστάσι δημιούργησαν ένα κράτος - μαριονέτα, το Ανεξάρτητο Κράτος της Κροατίας (NDH).

Στην υπο γερμανική κατοχή Σερβία, δημιουργήθηκε το κράτος της Σερβίας, η επονομαζόμενη και Σερβία του Νέντιτς.

Στο υπό ιταλική κατοχή Μαυροβούνιο, δημιουργήθηκε το Ανεξάρτητο Κράτος του Μαυροβουνίου.



 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Μίλαν Νέντιτς (Милан Недић).
 

Οι Κροάτες την δέχτηκαν ευχάριστα την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, ο δικηγόρος Άντε Πάβελιτς (Ante Pavelić) συνεργάστηκε αρμονικά με τα κατοχικά στρατεύματα, οι διαφορές με τους Σέρβους ήταν μεγάλες, θρησκευτικές και επιρροής των εθνοτήτων στο ίδιο το κράτος της Γιουγκοσλαβίας .

Στις 10 Απριλίου 1941, ο Σλάβκο Κβάτερνικ ανακήρυξε την ανεξαρτησία του Ανεξάρτητου Κράτους της Κροατίας στο όνομα του Άντε Πάβελιτς (ο Πάβελιτς μετά τον πόλεμο κατέφυγε στην Αργεντινή, όπου και παρέμεινε πολιτικά δραστήριος. Τραυματίστηκε το 1957 σε μία απόπειρα δολοφονίας εναντίον του από άγνωστο, ενώ στη συνέχεια κατέφυγε στην Ισπανία, όπου και υπέκυψε στα τραύματά του το 1959).

Οι Σέρβοι που ο διαμελισμός δεν ήταν ευχάριστος επειδή η άρχουσα τάξη άνηκε αποκλειστικά σ αυτούς, είχαν και αυτοί τον δικό τους πρωθυπουργό που ήταν πιστός στους Γερμανούς. Ο στρατηγός Μίλαν Νέντιτς (Милан Недић), τον οποίο οι Γερμανοί τοποθέτησαν ως πρόεδρο της σερβικής «κυβέρνησης», στο Ραδιόφωνο του Βελιγραδίου, δήλωνε την πρόθεση της διοίκησής του να «σώσει τον πυρήνα του σερβικού λαού» (Η Σερβική ακαδημία επιστημών και τεχνών ανακήρυξε τον Νέντιτς ως ένα από τους 100 πιο σημαντικούς Σέρβους).

Ο συνταγματάρχη Ντράγκολιουμπ -Ντράζα- Μιχαήλοβιτς (Dragoljub Draza Mihailovic – Драгољуб Дража Михаиловић) και ο βασιλιάς Πέτρος  ήταν σύμβολα του ίδιου ιδανικού, της Μεγάλης Σερβίας υπό την δυναστεία των Καργεώργεβιτς, η εξόριστη κυβέρνηση κατά την διάρκεια της κατοχής μιλούσε για λογαριασμό της Σερβίας και όχι για την  Γιουγκοσλαβία.

 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Τίτο (Josip Broz Tito) με τον Πάτζιτς ( Moša Pijade).


 Η βρετανική κυβέρνηση έδωσε άσυλο στην επαναστατική κυβέρνηση του στρατηγού Σίμοβιτς. Οι Σέρβοι βασιλόφρονες ήταν πανταχού παρόντες, ο  στρατηγός Ντράζα Μιχαήλοβιτς στα σερβικά βουνά οργάνωσε τους Τσέτνικ (Cetnik) η ονομασία έχει ρίζες από την Τουρκοκρατία και είναι κάτι  αντίστοιχο των δικών  μας «κλεφτών». και αργότερα  έγινε και υπουργός πολέμου της κυβέρνησης Σίμοβιτς,  ο στρατηγός Σίμοβιτς στο Λονδίνο, ο στρατηγός Νέντιτς στο Βελιγράδι.

Ο στρατηγός Νέντιτς άρχισε κάποια στιγμή να προμηθεύει γερμανικά όπλα στον στρατηγό Ντράζα Μιχαήλοβιτς για να πολεμήσει τους κομμουνιστές και εκδήλωνε την συμπάθεια του από το ραδιόφωνο στον βασιλιά Πέτρο χαρακτηρίζοντάς τον αιχμάλωτο των Άγγλων, αυτά έφεραν σε δύσκολη θέση και τον   βασιλιά Πέτρο και τον   στρατηγό Ντράζα Μιχαήλοβιτς, (τον Μάρτιο του 1943 με ραδιοφωνικό μήνυμα ζήτησε από τους Γιουγκοσλάβους αντάρτες να συσπειρωθούν γύρω από τον στρατηγό Ντράζα Μιχαήλοβιτς).

Όλοι ΗΠΑ, ΕΣΣΔ και Αγγλία υποσχέθηκαν την αποκατάσταση της εθνικής ανεξαρτησίας της Γιουγκοσλαβίας. Το 1943 οι Άγγλοι πήραν την απόφαση να γυρίσουν την πλάτη τους στους Τσέτνικς και να στραφούν στους Παρτιζάνους του Τίτο.

Τον Ιούνιο του 1944, ο βασιλιάς Πέτρος Β' αναγνωρίζει με τη σειρά του τον Τίτο ως νόμιμο ηγέτη των Γιουγκοσλαβικών ενόπλων δυνάμεων. Με μια συμφωνία που επετεύχθη με τον Ιβάν Σούμπασιτς, προπολεμικό ηγέτη του Αγροτικού Κόμματος της Κροατίας (Ivan Subasic), πρωθυπουργό της εξόριστης μοναρχικής κυβέρνησης σχηματίζεται μια μεταπολεμική κυβέρνηση συνασπισμού, με τον Σούμπασιτς να είναι Υπουργός Εξωτερικών.

 


 
ΦΩIΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Ιβάν Σούμπασιτς (Ivan Šubašić).

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΤΟ ΜΗΛΟ ΤΗΣ ΕΡΙΔΟΣ του Christopher Montague Woodhouse εκδόσεις ΕΞΑΝΤΑΣ

Κυριακή 10 Απριλίου 2016

ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΣΤΟΝ ΔΣΕ


Η ιδεολογική κατάρτηση των στελεχών και των οπλιτών του ΔΣΕ ανατέθηκε από την αρχή στον Πολιτικό Επίτροπο (ΠΕ).


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Κώστας Πουρναράς (Μπόσης) πολιτικός επίτροπος του ΔΣΕ στις κορφές του Γράμμου.




Ο Ν Ζαχαριάδης την 15/1/1948 είπε: «.... η πολιτική δουλειά μέσα στον ΔΣΕ είναι να διαφωτίζει, να προσανατολίζει και να καθοδηγεί σωστά κάθε φορά τον μαχητή μας, έτσι που να προωθεί την λαικοδημοκρατική ιδεολογική κατάρτηση κια τον εξοπλισμό του, να διατηρεί ακμαίο το ηθικό του, να ναι σε όλα αξιόμαχος και έτοιμος πάντα να εκπληρώνει μέχρι τέλους την αποστολή του».

Ο αξιωματικός του ΠΕ δημιουργήθηκε το 1948 και καθορίστηκε ο ρόλος του με την διαταγή 3του ΓΑ.

Είναι ο άμεσος βοηθός του στρατιωτικού διοικητή για όλα τα θέματα (οργανωτικά, στρατιωτικά, επιχειρησιακά) είναι άμεσος υπεύθυνος για την διαφώτιση, το ηθικό των μαχητών, την επιμελητεία, τον εξοπλισμό την υγειονομική φροντίδα.

Με δύο λόγια είναι το νούμερο ένα κάθε αντάρτικης ομάδας. Ο θεσμός του  ΠΕ είναι αντιγραφή του σοβιετικού και γιουγκοσλάβικου μοντέλου και στηρίχτηκε στις οδηγίες που είχε δώσει επί αυτού ο Ι Στάλιν το 1919 «Ο ΠΕ  του συντάγματος είναι ο πολιτικός και ηθικός καθοδηγητής του συντάγματός του, ο πρώτος υπέρμαχος των υλικών και πνευματικών συμφερόντων του. Αν ο διοικητής του συντάγματος είναι η κεφαλή, ο ΠΕ  είναι ο πατέρας και η ψυχή του συντάγματος».

Οι ΠΕ ήταν η σοβαρότερη δύναμη του ΔΣΕ και υπήρχαν από το Γενικό Αρχηγείο μέχρι τις διμοιρίες από τις κομματικές οργανώσεις της πόλης μέχρι και της υπαίθρου.

Η αριθμητική  ανάπτυξη των ΠΕ υπήρξε θεαματική από 18 ΠΕ που υπήρχαν το 1947 το 1948 υπήρχαν 700 αξιωματικοί και πολλές εκατοντάδες υπαξιωματικοί.




 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Νίκος Ζαχαριάδης μιλώντας σε στελέχη του ΔΣΕ.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

ΑΝΤΙΣΥΜΜΟΡΙΑΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ 1945-1949 του Δημήτριου Ζαφειρόπουλου

 

 

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ

Στο βιβλίο της της Ιζαμπέλλας Παλάσκα αναφέρεται μια άγνωστη και εκπληκτική εξιστόρηση προσπάθειας του Θ Πάγκαλου να δει τον Μουσολίνι, ο ο...