Τετάρτη 31 Αυγούστου 2016

Η ΖΩΗ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ


 

 

            Στην  Ευρώπη τελείωσαν οι πολεμικές επιχειρήσεις τον Μάη του 1945  και στην Ασία τον Αύγουστο του 1945, στην Ελλάδα όμως πριν τελειώσει ο Β Παγκόσμιος Πόλεμος είχε αρχίσει ο εμφύλιος πόλεμος, τον Δεκέμβρη του 1944 ξεκίνησαν οι αντιστασιακές οργανώσεις επιχειρήσεις οι οποίες κράτησαν 33 μέρες αλλά και μετά την συνθήκη της Βάρκιζας ο λαός βίωνε σε εμφυλιακή κατάσταση ώσπου επίσημα το 1946 ξεκίνησαν και επιχειρήσεις σε όλη την χώρα  μέχρι 27/8/1949, έτσι ενώ όλα τα έθνη αναδιοργάνωναν τις οικονομίες τους στην Ελλάδα σπάσαμε ότι απέμεινε από τον Β ΠΠ και μάλιστα και πολύ χειρότερα, όταν χάραξε η «ειρήνη» (γιατί πραγματικά ειρήνη δεν είχαμε). Οι απώλειες της περιόδου 1940-1949 ανέρχονται σε 500.000 . Πως ζούσε ο λαός  στην Ελλάδα ;

               
                             


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Ελληνικός πληθυσμός στην κυριολεξία έλεγε το ψωμί ψωμάκι.



            Στην Ευρώπη (την δυτική Ευρώπη) χάρη στο σχέδιο Μάρσαλ το 1949 είχε ήδη ξεπεραστεί το προπολεμικό επίπεδο  της βιομηχανικής παραγωγής . στο άλλο μισό την Ευρώπη υπό κομμουνιστική επιρροή (ανατολική Ευρώπη) που ήταν κυρίως αγροτική, με αυταρχικές μεθόδους  υπάρχουν γοργά σχέδια εκβιομηχανίσεως.

 

ΟΙ ΗΤΤΗΜΕΝΟΙ

 

            Στην Ελλάδα υπάρχουν 50.000 στην Μακρόνησο, την Γυάρο και σε διάφορες φυλακές, 90.000 είναι οι αντάρτες και οι πολίτες του ΔΣΕ που κατέφυγαν μετά την ήττα τους στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και 28.000 τα παιδιά που μεταφέρθηκαν εκεί.


 

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΜΕΓΕΘΗ

 

            Το 1/3 του πληθυσμού είχε ανάγκη από κρατική περίθαλψη, η αγροτική παραγωγή είχε πέσει  στο 30% της προπολεμικής και μόνο το 1950 φτάνει εκείνη του 1939, η βιομηχανική παραγωγή (στοιχεία του ΣΕΒ):

Το 1945 είχε πέσει στο 33% της προπολεμικής.

Το 1946 φτάνει το 53% της προπολεμικής.

Το 1947 το 67% της προπολεμικής.

Το 1949 (τέλη) το 87% της προπολεμικής. Και μαζί με την ηλεκτρική ενέργεια το 97% της προπολεμικής.

            Οι συγκοινωνίες και οι επικοινωνίες είναι εξαρθρωμένες. Οι εξαγωγές που προπολεμικά κάλυπτα το 60% των εξωτερικών πληρωμών στις αρχές του 1950 φτάνουν το 28%

            Το εθνικό κατά κεφαλή εισόδημα φτάνει τα 100 δολάρια. Ο πληθωρισμός που δημιουργείται από την ανεπάρκεια της παραγωγής και τις υπέρογκες κρατικές δαπάνες (κυρίως στρατιωτικές) παίρνει κατοχικές διαστάσεις.

            Η ξένη βοήθεια χρησιμοποιείται για την κάλυψη ελλειμμάτων του προϋπολογισμού. Χαρακτηριστικό είναι ότι στον προϋπολογισμό του 1949-1950 οι στρατιωτικές δαπάνες + δαπάνες για τους πρόσφυγες φτάνουν το 45 % του!

            Το περιοδικό Εκόνομιστ τεύχος 6/1950 κατανέμει τις στρατιωτικές δαπάνες και το  εθνικό εισόδημα ως εξής:

 

ΧΩΡΑ ΣΤΡΑΤ ΔΑΠΑΝΕΣ ΕΘΝΙΚΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ

ΕΛΛΑΔΑ….35%......................7,5%

ΗΠΑ……….34%......................6,4%

Αγγλία……..20%......................7,5%

Γαλλία …….17%..................... 4,9%

Βέλγιο……. 12% …………….3,2%

Ιταλία ……..25% ……………. 6,3%

 

            Αλλά και Αμερικανική Αποστολή πληροφορεί ότι: «…από τα 4.550 δις δραχμές , που δαπανήθηκαν για έργα ανασυγκρότησης ως το 1952 τα 2.076 δις , δηλαδή τα μισά σχεδόν καταναλώθηκαν για τη στέγαση και την περίθαλψη των προσφύγων» (Σχέδιο Μάρσαλ σ 16).

 


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1950 αποτελούν συνέχεια της οικονομικής πολιτικής που στηρίχτηκε στην «αμερικανική βοήθεια» του αρχικά τετραετούς Σχεδίου.

 

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ

 

            Το σύνολο της ξένης βοήθειας που πήρε η Ελλάδα με βάση τον νόμο των ΗΠΑ «εκμισθώσεως και δανεισμού» αλλά και η βρετανική, καναδική κλπ από το 1945 μέχρι το 1949 ήταν 2.138 εκατομμύρια δολάρια, δηλαδή ΤΕΣΣΕΡΕΣ  φορές περισσότερο από το προπολεμικό ετήσιο εισόδημα της χώρας! Και όμως, όπως αναφέρει ο καθηγητής Άγγελος Αγγελόπουλος σε άρθρο του «Νέα Οικονομία» (τα 1/1950)  «τίποτα σημαντικό δεν έγινε προς την κατεύθυνση κυρίως της αξιοποιήσεως των παραγωγικών πηγών της χώρας».

            Έφτασαν στο σημείο οι πολιτικοί που διαχειρίστηκαν αυτό τον πακτωλό να αποδίδουν ευθύνες στην «ανταρσίαν» ο Ε Τσουδερός και ο Δ Φιλάρετος να θεωρεί υπεύθυνη την «αμερικανικήν γραφειοκρατία», οι δε βιομήχανοι κατηγορούσαν τις ΗΠΑ ότι δεν ήθελαν να αναπτυχθεί η ελληνική βαμβακοβιομηχανία (Χριστόφορος Κατσάμπας).

            Ωστόσο στις 11/4/1950 επί κυβερνήσεως Σ Βενιζέλου ο διαχειριστής της Διοικήσεως Οικονομικής Συνεργασίας Πολ Χόφμαν αναγγέλλει πρόγραμμα εξηλεκτρισμού της Ελλάδος ύψους 79.060.000 δολαρίων με μόνο όρο την καθήλωση μισθών και ημερομισθίων για ένα τρίμηνο. Και φτάνουμε να εγκαινιάζονται τέσσερα εργοστάσια με αυτό το πρόγραμμα στον Άγρα,  τον Λάδωνα, τον Λούρο και το Αλιβέρι.

            Η βιομηχανία παίρνει ανάσες και τον Μάιο του 1950 η βιομηχανική παραγωγή μαζί με την ηλεκτρική ενέργεια φτάνει 104,5% της προπολεμικής και τον Αύγουστο τα 106% χωρίς την ηλεκτρική ενέργεια. Έχουν διπλασιαστεί η οικοδομική δραστηριότητα που φτάνει 117% η κλωστοϋφαντουργεία κατά 115%, οι βιομηχανίες χάρτου κατά 180% , είδη διατροφής κατά 110%, η καπνοβιομηχανία κατά 180% , ενώ οι μεταλλουργικές κατά 715της προπολεμικής παραγωγής, οι χημικές 84,4%, οι μεταλλευτικές 28%.... Οι επενδύσεις παγίου κεφαλαίου κατανέμονται το 1950 Γεωργία 11%, μεταποίηση 15,2%, συγκοινωνίες 24,5% και κατοικίες 31,9%.

Οι αριθμοί όμως αυτοί δεν μπορούν να αποδώσουν την δυστυχία του λαού και την πραγματική έλλειψη εκβιομηχανίσεως.

             

 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Δύσκολη  η επιβίωση, όλοι βοηθούσαν στην οικογένεια.

 

ΜΙΣΘΟΙ ΚΑΙ ΗΜΕΡΟΜΙΣΘΙΑ

 

Οι μεσαίες τάξεις σήκωσαν τα βάρη της περιόδου 1940-1949 στην φορολογία το 81 % κάλυπταν οι έμμεσοι φόροι και το 19% οι άμεσοι, τα ημερομίσθια και οι μισθοί ήταν εξαιρετικά χαμηλά.

Ο διευθυντής του Υπ Εργασίας Γ Τρίμης  γράφει:

«…….και μετά την χορηγηθείσαν αύξησιν κατά τον παρελθόντα Ιούλιον εκ 30% και την βελτίωσιν του βασικού γυναικείου ημερομισθίου, δεν αντιπροσωπεύουν περισσότερον του 70-75% της αγοραστικής δυνάμεως του 1938 …… Εκ ερεύνης την οποίαν διενήργησεν η Αμερικανική Αποστολή επί του τρόπου διαβιώσεως της ελληνικής εργατικής οικοκογένειας διαπιστούται ότι αι αναλογούσαι εις έκαστον μέλος εργατικής οικογενείας θερμίδες δεν υπερβαίνουν τας 1.780 ημερησίως, ήτοι το 70% περίπου των θερμίδων αίτινες αναλογούσαν προ του πολέμου εις έκαστον κάτοικον της Ελλάδος, δηλαδή 2.564.»

«ΒΗΜΑ» 18ης Οκτωβρίου 1949

Σε συνθήκες εμφυλίου και ξεσπούν πλήθος απεργίες σε όλες τις οικονομικές δραστηριότητες κατά το 1949 η αγγλική Ομπσέρβερ γράφει «η δυσαρέσκεια των αγροτών δεν είναι μικροτέρα από των εργατών». Οι αμερικανοί απαγόρευαν αυξήσεις στους μισθούς και στα ημερομίσθια και το βιοτικό επίπεδο παρέμενε χαμηλότερο του προπολεμικού.

Το εθνικό εισόδημα έχει ξεπεράσει το προπολεμικό το 1950, όμως οι πραγματικές αποδοχές των εργαζομένων , των αγροτών είναι κάτω από τα προπολεμικά (το σύνολο των αγροτών ήταν το 28% του ακαθαρίστου αγροτικού προϊόντος), για να καταλάβουμε τι συμβαίνει λέω τα παρακάτω πραγματικά περιστατικά :

-                      Το Μάιο του 1950 ξεσπά απεργία μαθητών Γυμνασίων διότι τους επιβλήθηκε εισφορά 220.000 δραχ σαν έκτακτο επίδομα των καθηγητών, στην απεργία κατεβαίνουν και οι φοιτητές με σύνθημα «Να σπουδάσουν και οι φτωχοί».

-                      20 Μαΐου 1950 κατεβαίνουν σε απεργία οι Δημόσιοι υπάλληλοι, με υποκίνηση της δεξιάς.

-                      Τον Οκτώβριο του 1950 έχουν επιβληθεί περιορισμοί στην κυκλοφορία των αυτοκινήτων και στην κατανάλωση βενζίνης και πετρελαίου.

-                      Τα περισσότερα είδη πρώτης ανάγκης μοιράζονται με το δελτίο.

 

 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Φτηνή χειρωνακτική εργασία το βασικό γνώρισμα στο σύνολο των εργαζομένων.


 

ΥΓΕΙΑ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ

 

Η κύρια μάστιγα του πληθυσμού ήταν η φυματίωση. Στην Αθήνα τα νοσοκομεία ήταν γεμάτα φυματικούς ενώ χιλιάδες διεκδικούσαν κρεβάτι.

 

Το τι συνέβαινε στην Ελληνική επαρχία από υγεία και περίθαλψη το βλέπουμε στο πιο κάτω δημοσίευμα του Πάνου Σκλιά από τα Ιωάννινα :

 

«….ο πληθυσμός της υπαίθρου μαστίζεται από την φυματίωσιν , η οποία ελλείψει οιασδήποτε καταπολεμήσεως ή προστασίας εξαπλούται επικινδύνως . Ολόκληρος η Ήπειρος , με πληθυσμόν 320.000 κατοίκων, διαθέτει 300 μόνον νοσοκομειακάς κλίνας. Εις το νοσοκομείον Ιωαννίνων υπάρχουν 130 φυματικοί, ενώ άλλοι 117, αδυνατούντες να εισαχθούν προς νοσηλείαν, ελλείψη κλινών, νοσηλεύονται κατ οίκον» .

 

«ΒΗΜΑ» 28ης Ιανουαρίου 1950

 

Την κατάσταση την ορίζει με ακρίβεια η εφημερίδα Νταίηλυ Χέραλντ ο οποίος λέει ότι υπάρχουν δύο βασίλεια το Ν1 που είναι οι νεόπλουτοι της Αθήνας και «αμιλλώνται το Παρίσι» και το Ν2 η υπόλοιπη Ελλάδα:

«Εις το βασίλειον υπ αριθ 1 ουδέν ίχνος πολεμικής εημώσεως είτε υποσιτισμού που κατατρέχει το πειναλέων βασίλειονυπ αριθμ 2 και αναβιβάζει το ποστόν της φυματιώσεως εις το υψηλότερον μεταξύ των χωρών του σχεδίου Μάρσαλ……….έξω των γελοίων εξωγκωμένων πόλεων Αθηνών, Πειραιώς και Θεσσαλονίκης ο ελληνικός λαός διάγει ζωήν υποτυπώδη με αβέβαιαν δίαιταν ζυμαρικών, φασολιών , λευκού τυριού, ψωμιού και ελαιόλαδου».

 


ΣΚΑΝΔΑΛΑ

 

            Δεν έλειψαν τα σκάνδαλα και οι καταχρήσεις που έγιναν από τους διαχειριστές των ελληνικών υποθέσεων όταν ο λαός και η χώρα ήταν σε αυτό το χάλι :

 

-        Στις 5/1/1950 δημοσιεύονται λεπτομέρειες για το σκάνδαλο των καυσίμων, κατηγορείται ο υπουργός μεταφορών Χρηστοπάνος ότι έδωσε χαριστικά προνόμια στην μεταφορά υγρών καυσίμων, ματαιώνοντας μειοδοτικό διαγωνισμό που μετείχε η κ Όλγα Κυρ….. φίλη της συζύγου του Κ Τσαλδάρη, στην εταιρεία μετείχαν ένας υπάλληλος των ταχυδρομείων και ένας αυτοκινηστής (στημένα πράγματα).

«Η κυρία Όλγα Κυρ… , στενή φίλη της κυρίας Τσαλδάρη , εισήλθε εις την επιχείρησιν της μεταφοράς των καυσίμων ως διευθύντρια, διαχειρίστρια και ταμίας της εταιρείας, με συμμετοχήν στα κέρδη 85%, χωρίς να υποχρεούται εις παροχήν προσωπικής εργασίας . Εμφανίζεται καταβαλλούσα 4,4 εκατομ δραχμών επί εταιρικού κεφαλαίου 50 εκ….»

Μέσα Μαΐου παραπέμπονται δύο άτομα με βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών, το ίδιο βούλευμα αποδίδει ευθύνες στον πρώην υπουργό Χατζηπάνου, η Βουλή τον παραπέμπει σε ειδικό δικαστήριο περί ευθύνης υπουργού

 

«ΒΗΜΑ»

 

-        11 Μαΐου 1950 ο Γεώργιος Παπανδρέου ανακοινώνει ότι ανακριτικές επιτροπές από δικαστικούς θα εγκατασταθούν σε όλα τα υπουργεία για να εξεταστούν ατασθαλείες

-        Στις 6/6/1950 αρχίζει δίκη στο πενταμελές Εφετείο ενός υποπλοιάρχου του Λιμενικού Σώματος , ενός αντιπλοιάρχου και ενός πολίτου , κατηγορούνται ότι καταχράστηκαν δισεκατομμύρια της Συντονιστικής Επιτροπής Ακτοπλοϊκών Συγκοινωνιών Ελλάδος , ο πρώτος καταδικάστηκε με 20 χρόνια ειρκτή, ο πολίτης με 10 χρόνια και ο δεύτερος ερήμην αθωώθηκε

-        Γίνονται πλήθος καταδίκες ευυπολήπτων για λαθρεμπόριο συναλλάγματος  (είναι τέτοιο το κλίμα που ο  Πλαστήρας φεύγοντας για το Παρίσι την 1/6/1950 ζητά από τους τελωνειακούς να ψάξουν τις βαλίτσες του) .

 

ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΕΙΣ

 

            Την ημέρα που ορκιζόταν η τριμερής κυβέρνηση οι Γερμανοί παρέδιναν πλωτό γερανό απέναντι στις κατοχικές επανορθώσεις, ο γερανός αυτός έπεσε και προκάλεσε σοβαρές ζημιές στο σκάφος που τον μετέφερε!

            Οι γερμανοί ενέκριναν την παράδοση υψικαμίνου, αλλά δεν ήταν σε θέση η Ελλάδα να την χρησιμοποιήσει έτσι η υψικάμινος δεν έφτασε ποτέ.

 

 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Χωρίς μέσα οι αγρότες προσπαθούσαν να μερέψουν χωράφια που για χρόνια ήταν ακαλλιέργητα.

 

ΚΟΡΕΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

 

            Στις 26/6/1950 ξεσπά ο πόλεμος στην Κορέα, ο ΟΗΕ απούσης της ΕΣΣΔ αποφασίζει να επέμβει, στην Ελλάδα πρωθυπουργός είναι ο Πλαστήρας που δεν θέλει να μετάσχει δια μικρών στρατιωτικών τμημάτων στον πόλεμο και γι αυτό τον λόγο οι ΗΠΑ μεθοδεύουν την απομάκρυνσή του. Στην θέση του έρχεται ο Σ Βενιζέλος ο οποίος είναι πρόθυμος να στείλει μια ελληνική ταξιαρχία «πλήρους συνθέσεως» (το εκστρατευτικό σώμα ξεκίνησε υπό τον υποστράτηγο Σόλωνα Γκίκα και ήταν δυνάμεως 3.500 άνδρες). Σε λόγο του στην Βουλή επί αυτού του θέματος είπε:

«…………είμαι εξαιρετικώς υπερήφανος διότι εις την υπ εμέ κυβέρνησιν έλαχεν η τιμή της αποφάσεως δια την αποστολήν μιας συμβολικής δυνάμεως εις την Κορέαν. Προ 30 περίπου ετών , ο αείμνηστος Ελευθέριος Βενιζέλος είχε λάβει μιαν ανάλογον απόφασηκαι δημιούργησε την Μεγάλην Ελλάδα(εκστρατεία στην Ουκρανία το 1919)».

            Ο πόλεμος όμως της Κορέας είχε επιπτώσεις ο αρχηγός της Αμερικανικής Οικονομικής Αποστολής Λάπαμ όρισε ως γενική κατεύθυνση «η μετατόπισις από την παραγωγήν στρατιωτικών αγαθών» και η «συμμετοχή εις τα βάρη κάθε χώρας και κάθε οικονομικού κλάδου» «ΕΘΝΟΣ» 12/1/1951.

            Τι σημαίνει αυτό;  Απλά η Ελλάδα θα έπρεπε να χρηματοδοτήσει την εκστρατεία των ΗΠΑ για την «ελευθερία» στην Άπω Ανατολή.

            Οι συνέπειες δεν άργησαν να φανούν : Οι άμεσες και έμεσες στρατιωτικές δαπάνες φτάνουν στο 45-50% του προϋπολογισμού, το εθνικό εισόδημα αυξάνεται το 1950 18,3% , η κρατική φορολογία (χωρίς εισφορές για κοινωνικές ασφαλίσεις) φτάνει 28,3% εξ αυτών το 70% έμεση, οι υπολογισμοί της κυβέρνησης είναι ότι η παραπέρα επιβάρυνση για τις στρατιωτικές δαπάνες μετά τον πόλεμο της Κορέας θα έφτανε τα 580 δις δραχμές , ο Λάπαμ ότι οι ΗΠΑ δεν θα δώσουν ούτε δολάριο πάνω από το περικομένο ποσό της βοήθειας των 206,8 εκατομ . Στην αγορά παρουσιάζονται σοβαρά φαινόμενα πληθωρισμού.

            Στις 21/2/1951  ο Στ Στεφανόπουλος μίλησε στην Βουλή για την πολιτική που καθορίζουν οι ΗΠΑ και είπε:

«…….εις την έφορον Μακεδονίαν δεν υπάρχει σιτάρι ούτε ψωμί και ο πληθυσμός αντικρύζει το φάσμα της πείνας…….Δαπανώνται δολάρια δια την αγοράν χρυσού προς συγκράτησιν της χρυσής λίρας και τα οποία περιορίζουν το ποσόν των δολαρίων των διατιθεμένων δια την αγοράν αγαθών, εφοδίων και πρώτων υλών…κατά το τελευταίον, από τέλη Νοεμβρίου μέχρι τέλους Φεβρουαρίου , τρίμηνον ηγοράσθησαν 1.800.000 περίπου λίρες».

            Διαρκούντος του πολέμου στην Κορέα η κατάσταση γίνεται τραγική η αμερικάνικη βοήθεια περικόπηκε 65,5 εκατομ δολάρια και οι δαπάνες για τον στρατό αυξήθηκαν κατά 651 δις δραχμές . Ο δε πρωθυπουργός το μόνο που μπορεί να υποσχεθεί είναι διανομή με δελτίο για τον πληθυσμό.

           

           

 

 

 

 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Οι Έλληνες ευχαρίστως πηγαίνουν στον πόλεμο της Κορέας, ο μισθός είναι καλός, φαγητό, ντύσιμο και υπόδηση  αμερικάνικη και υποσχέσεις για εργασία και προνόμια.

 

           

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

-        Σχέδιο Μάρσαλ στην Ελλάδα έκδοση της Αμερικανικής Αποστολής Αθήνα 1953.

-        ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ ΣΤΗ ΧΟΥΝΤΑ τομ Α του Σπ Λιναρδάτου

Παρασκευή 26 Αυγούστου 2016

Η ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΤΗΣ ΤΣΕΧΟΣΛΟΒΑΚΙΑΣ



 


 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η Τσεχοσλοβακία από το 1968 μέχρι το 1989 και τη Βελούδινη Επανάσταση.


 

Στο κράτος των Αψβούργων υπήρχαν επικράτειες με διαφορετική οικονομική ανάπτυξη και πολιτιστική κουλτούρα.

 

Η Βοημία και η Μοραβία αποτελούσαν ιστορικό έδαφος της Τσεχίας, με αξιόλογο παρελθόν κατά τον Μεσαίωνα και την Αναγέννηση, με αξιόλογη συμμετοχή κατά την εκβιομηχάνιση της Ευρώπης, οι Τσέχοι στην Αυστροουγγαρία είχαν αυτονομία και ευημερία. Η μεγαλύτερη πόλη τους ήταν η Πράγα κέντρο μοντερνισμού στις εικαστικές τέχνες και στη λογοτεχνία.

Οι Σλοβάκοι δεν είχαν καμιά αξιόλογη εθνική ιστορία, ήταν σλαβόφωνοι αγρότες της βόρειας Ουγγαρίας με μεγαλύτερη πόλη την Μπρατισλάβα (για τους γερμανόφωνους το Πρέσμπουργκ και για τους Ούγγρους το Ποζόνυ), οι κάτοικοι στην Σλοβακία ήταν Σλάβοι, Γερμανοί, Ούγγροι ή Εβραίοι.

 

Οι δύο αυτές περιοχές το 1918 δημιούργησαν την Τσεχοσλοβακία, το 1939 ο Χίτλερ απορρόφησε  τις τσέχικες περιοχές στο «προτεκτοράτο της Βοημίας και της Μοραβίας» και ο ιερέας Γιόσεφ Τίσο εγκαθίδρυσε κληρικανικό σλοβακικό κράτος ανδρεικέλων υπό τις διαταγές του Χίτλερ. Η Σλοβακία έστειλε όλο τον προπολεμικό εβραϊκό πληθυσμό των 140.000 σε γερμανικά στρατόπεδα θανάτου.

 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : O Γιόζεφ Τίζο με τον Χίτλερ το 1939.



Μετά το τέλος του Β ΠΠ δημιουργήθηκε το κράτος της Τσεχοσλοβακίας και ο «σλοβακικός αστικός εθνικισμός» θεωρήθηκε μια από τις κατηγορίες που οδηγήθηκαν σε στημένες δίκες κατά την περίοδο του σταλινισμού, ο Γκουστάφ Χούσακ για παράδειγμα έμεινε έξη χρόνια φυλακή με αυτή την κατηγορία.

Οι κομμουνιστές με την πάροδο του χρόνου αποδέχτηκαν την ανάπτυξη εθνικού αισθήματος και οι μεταρρυθμιστές που η πλειοψηφία τους ήταν Σλοβάκοι πρότειναν ένα ομοσπονδιακό σύστημα δύο Δημοκρατιών.

Η καθυστερημένη Σλοβακία υπέφερε λιγότερο από την Τσεχία κατά τις εκκαθαρίσεις του 1970, το γεγονός αυτό δημιούργησε μια εχθρότητα, η πολιτιστική διαφορά μεγάλωσε το χάσμα, οι  Σλοβάκοι δάσκαλοι πχ στην Πράγα θεωρούντο από τους Τσέχους επαρχιώτες και ανεπαρκείς για τα παιδιά τους.

 

Τα τελευταία χρόνια της ύπαρξης του κομμουνιστικού καθεστώτος έδειχναν ότι η πλειοψηφία Τσέχων και Σλοβάκων (και πολιτών και πολιτικών) ήταν υπέρ ενός κοινού Τσεχοσλοβακικού κράτους, αυτό ήθελε και ο πρόεδρος Βάτσλαβ Χάβελ.
 

Μετά το 1991 άρχισαν να βγαίνουν πολιτικές διαφορές, Το Δημοκρατικό Κόμμα Πολιτών του Κλάους ήταν αποφασισμένο να οδηγήσει την χώρα γρήγορα στον καπιταλισμό, οι ιδιωτικοποιήσεις και η ελεύθερη αγορά δεν είχαν ελκυστικότητα στην Σλοβακία, οι οποίοι εξαρτιόταν από τους Τσέχους, για κάποιους λοιπόν στην Πράγα, η Σλοβακία ήταν επαχθής κληρονομιά.

Στην Σλοβακία εμφανίστηκε ένας πρώην πυγμάχος ο Βλαντιμίρ Μέτσιαρ ο οποίος δημιούργησε το Κίνημα για μια Δημοκρατική Σλοβακία μια παράταξη που διαρκώς έγερνε στον Σλοβακικό εθνικισμό, και στις εκλογές του Ιουνίου του 1992 κέρδισε με 40% των ψήφων στην Σλοβακία. Αντίθετα στην Τσεχία κυριάρχησε ο Βάτσλαφ Κλάους, έτσι και τα δύο μέρη της χώρας ήταν υπό ην επιρροή ανδρών που ήθελαν την διάλυση της χώρας, ο δε Χάβελ δεν ήταν πια τόσο δημοφιλής.

Ο Χάβελ το πρώτο ταξίδι που έκανε δεν ήταν στην Μπρατισλάβα αλλά στη Γερμανία η οποία για τους Τσέχους ήταν διαχρονικά μια εχθρική χώρα, για τους Σλοβάκους πάλι η Χιτλερική περίοδος (δηλαδή η περίοδος του πρώτου Σλοβακικού  κράτους) ήταν «η χρυσή περίοδος του σλοβακικού έθνους».

 

Τον Ιούνιο και Ιούλιο του 1992 ο Μετσιάρ και ο Κλάους προσπάθησαν να συνεννοηθούν αλλά χωρίς αποτέλεσμα και διακόπτοντας τις διαπραγματεύσεις ο Βάτσλαβ Κλάους  είπε στους Σλοβάκους: «Αφού δεν μπορούμε να έρθουμε σε συμφωνία, θα πρέπει να εγκαταλείψουμε αυτές τις άκαρπες προσπάθειες και να ακολουθήσουμε ξεχωριστούς δρόμους».

Στις 17/7/1992 το Σλοβακικό Εθνικό Συμβούλιο υιοθέτησε νέα σημαία, νέο Σύνταγμα και νέα ονομασία «Δημοκρατία της Σλοβακίας».

Μια βδομάδα αργότερα  οι  Μετσιάρ και  Κλάους συμφώνησαν να διαιρέσουν την χώρα από την 1η Ιανουαρίου 1993. Την ημερομηνία αυτή δημιουργήθηκαν δύο μικρότερα κράτη με τους Μετσιάρ και  Κλάους πρωθυπουργούς και τον Χάβελ πρόεδρο της Τσεχικής Δημοκρατίας. Τόσο ο εθνοκουμμουνισμός του Μετσιάρ όσο και ο καπιταλισμός Κλάους απέτυχαν, η διάλυση της Τσεχοσλοβακίας ήταν προϊόν ανθρώπων, γεγονότων και περιστάσεων έγινε χωρίς αίμα με ένα «βελούδινο διαζύγιο» για το οποίο κανείς δεν χάρηκε πολύ και κανείς δεν λυπήθηκε πολύ από τους λαούς της πρώην Τσεχοσλοβακίας.

 


 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Βάτσλαβ Κλάους.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

Η ΕΥΡΩΠΗ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ του Tony Judt εκδόσεις ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ

Τετάρτη 24 Αυγούστου 2016

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΔΙΑΔΟΧΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΓΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΒΑΣΙΛΙΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Α



           

 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η δολοφονία του Βασιλέως των Ελλήνων.

 

Η δολοφονία του Γεωργίου Α στην Θεσσαλονίκη από τον Σχινά, έπεσε σαν βόμβα στην Αθήνα του 1913. Ο δημοσιογράφος Σπ Μελάς αναφέρει ότι όταν πήγε στο παλάτι βρήκε τον πρίγκιπα Ανδρέα κλαμένο και συντριμμένο να συλλογίζεται πως θα δεχόταν την είδηση ο Κωνσταντίνος στα Γιάννενα:

«Του τηλεγραφήσατε;»

«Όχι ακόμα…»



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Πρωτοσέλιδο με τον δολοφονία του Γεωργίου Α.


Ο Κωνσταντίνος ετοιμαζόταν να φύγει για Αργυρόκαστρο και ο υπαρχηγός του επιτελείου Δουσμάνης δούλευε  στο γραφείο του, συντάσσοντας διαταγές, τότε ο διευθυντής της τηλεγραφικής υπηρεσίας του στρατηγείου Λεοντάρης μπήκε λαχανιασμένος:

«Σκότωσαν τον Γεώργιο!»

«Πως το ξέρεις;»

«Αυτή τη στιγμή πέρασε από τη Λάρισα τηλεγράφημα του Πάλη από την Θεσσαλονίκη στην κυβέρνηση. Ο τηλεγραφητής Δούσης με πληροφόρησε γι αυτό. Τι με συμβουλεύεται να κάμω;»

«Έλα μαζί μου.»



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Από τον τύπο της εποχής.



Ταραγμένος ο Δουσμάνης πάει στο τηλεγραφεί, παίρνει την Λάρισα και βεβαιώνεται. Αμέσως τρέχει στην κατοικία του Κωνσταντίνου, τον βρήκε να κατεβαίνει την εσωτερική σκάλα, πήγαινε να επισκεφτεί την πριγκίπισσα Μαρία και τον Γεώργιο.

«Ας ανέβουμε πάνω, Υψηλότατε.»

«Τι τρέχει;»

«Κάτι πολύ σπουδαίο, Υψηλότατε…»

Όταν φτάσανε στην αίθουσα υποδοχής:

«Αυτή την στιγμή έλαβα μια πολύ λυπηράν είδησιν.»

«Από την Θεσσαλονίκη;»

«Μάλιστα Υψηλότατε… Εδολοφόνησαν τον σεπτόν σας πατέρα…»

            Το πρόσωπο του Κωνσταντίνου έγινε κατάχλωμο, τσάκισε στα κλάματα και έμεινε ύστερα για κάμποσο σιωπηλός. Έπειτα σηκώθηκε για να φύγει να πάει στην πριγκίπισσα Μαρία. Ο Δουσμάνης δεν τον άφησε, πήγε αυτός στην Μαρία και την έστειλε να τον παρηγορήσει, μετά πήγε στο γραφείο του να ετοιμάσει την αναχώρηση του Κωνσταντίνου για την Αθήνα.



 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Άφιξη της σορού του βασιλιά στον Πειραιά με την βασιλική θαλαμηγό “Αμφιτρίτη”.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

ΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ 1912 – 1913 του Σπ Μελά εκδόσεις ΤΟ ΒΗΜΑ βιβλιοθήκη

Παρασκευή 19 Αυγούστου 2016

Έλλη Σουγιουλτζόγλου-Σεραϊδάρη


Η Έλλη Σουγιουλτζόγλου-Σεραϊδάρη (23 Νοεμβρίου 1899 - 17 Αυγούστου 1998) γνωστή ως Nelly's υπήρξε Ελληνίδα φωτογράφος με διεθνή αναγνώριση.



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Πρόσφυγες της Μικρασιατικής καταστροφής, φωτογράφιση της  Έλλη Σουγιουλτζόγλου-Σεραϊδάρη



Γεννήθηκε στο Αϊδίνι, κόρη εύπορου Έλληνα, του εμπόρου Χρήστου Σουγιουλτζόγλου, αλλά έλαβε την πρώτη της μόρφωση στη Σμύρνη, όπου εγκαταστάθηκε η οικογένειά της μετά την καταστροφή του Αϊδινίου (Ιούλιος του 1919). Παρόλο που μετέβη στη Δρέσδη μαζί με τον αδελφό της για να σπουδάσει ζωγραφική, εντέλει την κέρδισε η φωτογραφία, στην οποία στράφηκε με δασκάλους τον Ούγκο Έρφουρτ διάσημο πορτρετίστα της Δρέσδης και τον Φραντς Φίλντερ. Ενώ βρισκόταν ακόμα στο εξωτερικό, μαθαίνει τα τραγικά νέα για τη μεγάλη καταστροφή της Σμύρνης

Ολοκλήρωσε τις σπουδές της στη Γερμανία το 1924 και αποφάσισε να εγκατασταθεί μόνιμα στην Ελλάδα, όπου βρισκόταν ήδη και η οικογένειά της, η Έλλη Σουγιουλτζόγλου φτιάχνει το πρώτο της εργαστήριο επί της οδού Ερμού και ασχολείται με τη φωτογράφιση πορτρέτων και θεματικών ενοτήτων κατ' ιδίαν ή επί παραγγελία του ΥΠ.ΠΟ. (Υπουργείο Πολιτισμού)  ως επίσημη φωτογράφος του. Εργάστηκε με τεχνικές όπως η βρωμοελαιοτυπία (Bromoil) και το Κάρμπρο.

Το 1926 συνεργάστηκε με τον Fred Boissonas που την εποχή εκείνη φωτογράφιζε στην Πελοπόννησο.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Παραλληλισμοί, κολάζ στη Διεθνή Εκθεση Νέας Υόρκης, 1939 της Nelly.

Μετά από τέσσερα χρόνια, το 1929, παντρεύτηκε τον πιανίστα Άγγελο Σεραϊδάρη (Έλληνα γεννημένο και μεγαλομένο στην Δρέσδη), με τον οποίο αγαπήθηκαν αληθινά. Ο σύζυγος της, αποφάσισε να αφήσει τη μουσική για να μπορεί να τη συνοδεύει στα επαγγελματικά της ταξίδια. Όμως, μαζί της έμαθε την τέχνη της φωτογραφίας τόσο καλά, που στη συνέχεια έγινε σπουδαίος φωτογράφος και ο ίδιος.

 

Πρόσφυγας ουσιαστικά η Ελληνίδα φωτογράφος απαθανάτισε με ζωντάνια πορτρέτα προσφύγων αλλά και σημαντικών προσώπων της εποχής της, όπως ο Κωστής Παλαμάς, της Κατίνας Παξινού, του Δημήτρη Μητρόπουλου, του Γιάννη Τσαρούχη, του Ελευθέριου Βενιζέλου και άλλων σπουδαίων προσωπικοτήτων του τόπου. Ιδιαίτερη θέση στο έργο της κατέχουν οι γυμνές ή ημίγυμνες φωτογραφίσεις στην Ακρόπολη της Μόνα Πάεβα (Mona Paiva) την φωτογραφία έδωσε στο περιοδικό Illustration και ο Παύλος Νιρβάνας απάντησε στις επικρίσεις με άρθρο του, μετά από δύο χρόνια φωτογράφισε την πρώτη μπαλαρίνα της Opera Comique  την Ουγγαρέζα χορεύτρια Nikolska, οι φωτογραφίσεις αυτές προκάλεσαν σκάνδαλο στην κοινωνία του μεσοπολέμου.

 

Στη σειρά "Παραλληλισμοί" επιχειρεί να συγκρίνει προσωπογραφικά βοσκούς και χωριατοπούλες με κούρους και κόρες για να αποδείξει τη φυλετική συνέχεια των Eλλήνων. Όταν το Υπουργείο Τύπου και Τουρισμού της δικτατορίας Μεταξά της αναθέτει το 1939 (ένα χρόνο πριν την έναρξη του πολέμου στην Ελλάδα ) να διακοσμήσει με τις φωτογραφίες της το Ελληνικό περίπτερο στη Διεθνή Έκθεση της Νέας Υόρκης, η Σεραϊδάρη επιλέγει και χρησιμοποιεί αυτές ακριβώς τις φωτογραφίες κάνοντας ένα γιγαντιαίο κολάζ. Παρόλο που αρκετοί κριτικοί θεώρησαν τους παραλληλισμούς της αφελείς και αρκετοί τους συνέδεσαν με τη ναζιστική ιδεολογία της εποχής (το Τρίτο Ράιχ και ο "Τρίτος Ελληνικός Πολιτισμός" του Μεταξά), η ίδια η Nelly ήταν εξαιρετικά περήφανη γι'αυτούς, και μάλιστα επιθυμούσε να τους εκδώσει σε αυτόνομο λεύκωμα. Το δε Life δημοσίευσε σε δύο σελίδες με τίτλο «Speaking of picturesGreeks still look like their forebears»  (Οι φωτογραφίες μιλάνε μόνες τους – Οι Έλληνες είναι όμοιοι με τους προγόνους τους).




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Αρχαιοελληνική απεικόνιση.



 Σημαντική επιτυχία ήταν η δημοσίευση ενός Έλληνα τσολιά σαλπιγκτή στο εξώφυλο του περιοδικού Life στις 16-12-1940, είναι η μοναδική φωτογραφία εξώφυλο  που έγινε από Έλληνα φωτογράφο στο εν λόγω περιοδικό.

Η συμβολή της Έλλη Σουγιουλτζόγλου-Σεραϊδάρη στον πόλεμο ήταν τεράστια, διοργάνωσε στις ΗΠΑ εκθέσεις φωτογραφίας, εράνους υπέρ της Ελλάδας, κατά την επίθεση της Γερμανίας εκτύπωσε μια φωτογραφία από τις ανασκαφές που είχε κάνει ο Γ Μαρινάτος στις Θερμοπύλες, η φωτογραφία δημοσιεύτηκε σ όλες τις εφημερίδες των ΗΠΑ  και του Καναδά και δημιούργησε αισθήματα συμπαθείας υπέρ της Ελλάδος. Η συμβολή της υπήρξε πραγματικά τεράστια, οι Αμερικάνοι  την χαρακτήριζαν «ανεπίσημη πρέσβειρα της Ελλάδος στην Αμερική». Το Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης αγόρασε μεγάλο αριθμό φωτογραφιών με ελληνικά θέματα.

Η γυναίκα και οι ρόλοι της, ήταν κάτι που τη συγκινούσε ιδιαίτερα. Χαρακτηριστικές, έως σήμερα, είναι οι φωτογραφίες της που υμνούν τη γυναίκα και τους ρόλους της. Η μητέρα, η σύζυγος, η αριστοκράτισσα, η εργαζόμενη, η αγρότισσα. Η γυναίκα. Είτε επρόκειτο για την αστή ή μεγαλοαστή γυναίκα, είτε για τη γυναίκα της υπαίθρου. Στην επαρχία απαθανάτισε στιγμές γυναικών που ζούσαν ζωή με σκληρή δουλειά κοντά στη φύση, ενώ κατέγραψε ήθη κι έθιμα του ελληνικού τόπου. Είναι χαρακτηριστικές οι φωτογραφίες της με γυναίκες που φοράνε παραδοσιακά ενδύματα, που έχουν στάμνες γεμάτες νερό στον ώμο, στα χωράφια να σπέρνουν ή να θερίζουν (περίφημη είναι η φωτογραφία «θερίστρες» την οποία όταν είδε ο διάσημος αμερικανός φωτογράφος E Steichen είπε : «Είναι μια σκηνή που μοιάζει ότι βγήκε από την βίβλο».).

Φωτογράφισε τις Δελφικές γιορτές του Σικελιανού και της γυναίκας του Εύας Πάλμερ το 1927 , ύστερα από πρόταση  τους και κατ' αποκλειστικότητα το 1930 (φωτογραφίες της από τις Δελφικές Εορτές κυκλοφόρησαν και σε καρτ ποστάλ), ενώ το 1936 μετέβη στο Βερολίνο για να φωτογραφίσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες.


 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Γυναίκας της υπαίθρου. Ελλάδα, 1927-30.

Στα σημαντικά της έργα, συγκαταλέγεται και η θεματική ενότητα για τη ζωή στην ελληνική επαρχία. Η Nelly’s ταξίδεψε σε όλη την Ελλάδα με σκοπό να καταγράψει με το φακό της την καθημερινή ζωή, τον βίο και τα επαγγέλματα των ανθρώπων της υπαίθρου, επαγγέλματα που εξαφανίστηκαν με το πέρασμα των χρόνων ή άλλαξαν μορφή. Πρόκειται για ένα έργο με ιστορική και λαογραφική σπουδαιότητα, καθώς μπορούμε σήμερα να γνωρίζουμε – πέρα από τα συγγράμματα – και «οπτικά» για εκείνη την περίοδο. 

Η ίδια είχε πει χαρακτηριστικά, «Όταν γνώρισα την Ελλάδα και είδα τις τόσες ομορφιές της, σε κάθε μου βήμα έβλεπα και έναν πίνακα μπροστά μου».

 

Το ξέσπασμα του Β' Π.Π. τη βρήκε στις ΗΠΑ, όπου έμεινε αναγκαστικά σχεδόν 27 χρόνια από το 1939 μέχρι το 1966. «Η πόλη της Νέας Υόρκης έδωσε στη Nelly's» κατά την Κατερίνα Κοσκινά «και τη δυνατότητα να καταγράψει σημαντικές στιγμές από την οικοδόμησή της και να αποτυπώσει στιγμιότυπα από την κίνηση των δρόμων και των πλατειών της. Έτσι, με δύο σημαντικότατες φωτογραφικές σειρές, το "Easter Parade" και τους "Δρόμους", κατέπληξε το νέο δάσκαλό της και απέδειξε ότι εκτός από το να εκτελεί παραγγελίες είναι σε θέση να δώσει μια νέα δυνατότητα ανάγνωσης της αρχιτεκτονικής». Φωτογράφισε εξέχουσες προσωπικότητες, ενώ ακολούθησε η έγχρωμη και η διαφημιστική φωτογραφία.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Φωτογράφησε ότι έχει να κάνει με την Ελλάδα.
 

Το 1966, επιστρέφοντας στην Ελλάδα, έμεινε με τον σύζυγό της Άγγελο Σεραϊδάρη στη Νέα Σμύρνη διαμορφώνοντας το διαμέρισμά της σε φωτογραφικό μουσείο. Το 1989 δημοσίευσε την αυτοβιογραφία της. Δώρισε το μεγαλύτερο κομμάτι του έργου της στο Μουσείο Μπενάκη. Έχει τιμηθεί με το παράσημο του Ταξιάρχη του Φοίνικα, με βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών, ενώ εξέδωσε πολλά λευκώματα με φωτογραφίες της και παρουσίασε τα έργο της σε πολλές εκθέσεις.

 

H Έλλη Σεραϊδάρη πέθανε στη Νέα Σμύρνη Αττικής , στις 17 Αυγούστου του 1998.

 

 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Μικρασιάτισα μάνα, η ευαισθησία της για τους συμπατριώτες της Μικρασιάτες φάνηκε με μια σειρά φωτογραφιών από το προσφυγικό δράμα.



ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ εκδόσεις ΠΑΠΥΡΟΣ του ΑΛΚΗ Ξ ΞΑΝΘΑΚΗ

 

Κυριακή 14 Αυγούστου 2016

NIKOΛΑΚΗΣ ΕΦΕΝΤΗΣ (ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΙΖΑΝΤΖΙΟΓΛΟΥ)





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Απελευθέρωση Ιωαννίνων – Παράδοση Οχυρού Μπιζάνι (21 Φεβ 1913).


ΠΡΟΛΟΓΟΣ


 

Το Ελληνικό προξενείο  των Ιωαννίνων  προ του 1913 υπήρχε γραφείο της υπηρεσίας κατασκοπίας του Ελληνικού Βασιλείου, που στεγαζόταν στο σπίτι του Ι Λάππα. Σ΄ εργαζόντουσαν οι:

-        Ν ΧΑΝΤΕΛΗΣ (διερμηνέας του προξενείου)

-        Ι ΛΑΠΠΑΣ (δ/ντης του Γαλλικού προξενείου στα Ιωάννινα) και η σύζυγος του ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ

-        ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΤΖΑΒΕΛΑ

-        ΚΩΝ ΔΗΝ ΜΕΡΤΖΟΣ.

 

ΣΚΟΠΟΣ: H συγκέντρωση πληροφοριών για τις κινήσεις του Τουρκικού στρατού, οι πληροφορίες  κρυπτογραφούνταν στο Προξενείο και μεταβιβάζονταν με αγγελιοφόρο στο Ελληνικό Στρατηγείο,  η μεταβίβαση  γινόταν αποκλειστικά από το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΜΙΤΑΤΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ.

 

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΟΔΟΤΕΣ:

1.   ΧΡ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ            υπηρετούσε   στα πυροβολεία Καστρίτας.

2.  ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ φαρμακοποιός                         στη φρουρά Μπιζανίου

3.  ΚΩΣΤΑΚΗΣ  φαρμακοποιός                                             Γαρδικίου.

4.   ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ πιθανά πρόκειται για τον ΝΙΚΟΛΑΚΗ ΕΦΕΝΤΗ ( ΝΙΚΟΛΑΟ ΜΑΖΑΝΤΖΙΟΓΛΟΥ καταγόμενος από την Αγκύρα) Υπολοχαγό του Βεήπ  Βέη  κ.α. οι περισσότεροι πληροφοριοδότες ήταν Μικρασιάτες








Η ΕΞΥΠΝΑΔΑ


 

Ο προσηλυτισμός του ΝΙΚΟΛΑΚΗ ΕΦΕΝΤΗ  έγινε υπό του Μητροπολίτη Ιωαννίνων Γερβασίου ,  η στρατολόγηση του οποίου συνέβαλε στην κατάληψη των Ιωαννίνων και ουσιαστικά της Ηπείρου από τον Ελληνικό Στρατό.

 

ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ


 


Ο ΝΙΚΟΛΑΚΗΣ ΕΦΕΝΤΗΣ έδωσε ζωτικής σημασίας πληροφορίες παραθέτουμε πιο κάτω τις σημαντικότερες :


 

Αριθμ 877 , πληροφορία εξ Ιωαννίνων 31-12-1912 :

 Περιγράφονται αριθμητικά και κατά θέση τα πυροβόλα της Τουρκικής αμυντικής  γραμμής, υποδεικνύεται ο τρόπος ενέργειας του Ελληνικού Στρατού.  “… η κατά Μπιζανίου έφοδος δεν πρέπει να γίνει ουδέποτε ημέραν, αλλά μετά δύο νυχθημερόν βροχήν οβίδων…”.

 

Αριθμ 1100  Ιωάννινα 12-1-1913 :

Ο ομογενής αξιωματικός βεβαιεί ότι “… αι πλευραί Μπιζανίου δεξιά και αριστερά εβλάστησαν σπουδαίως εκατέρωθεν 100 στρατιώται νύκτωρ καταγίνονται δι επισκευήν…”.

 

Αριθ 1314 Ιωάννινα 4-2-1913 :

Δίδει τον αριθμό των τηλεβόλων,  μυδραλλιοβόλων   με λεπτομερή περιγραφή θέσης, βεληνεκους, ταχυβολίας , διεύθυνσης πυρός, εργοστάσια κατασκευής των κλπ στοιχεία  “… οι πυροβοληταί  αντικατεστάθηκαν τρις εις εκάστη πυροβολαρχία , ανά 38 νυν σι ελλείπουσιν. Οι εθελοντές εσχάτως εκ Βερατίου περί ων ανέφερα προηγουμένως είναι ελάται και νυν τους γυμνάζουσιν , ίνα τους χρησιμοποιήσωσιν  ως πυροβολητάς…” .

 

               Ο ΝΙΚΟΛΑΚΗΣ ΕΦΕΝΤΗΣ  σχεδίασε τον χάρτη του Μπιζανίου με ακριβείς θέσεις των πυροβολείων και ιδιαίτερα του πυροβολείου “ ΣΚΥΛΛΑ”  που δεν μπορουσε να εντοπιστεί.

Ο Βας.  Λάππας γιος του Ιωάννη (γιατρός)  αφηγείται :  ``… Ο Ν Μιζαντιόγλου επανειλημένα επισήμανε την αστοχία του Ελληνικού πυροβολικού …. Γι αυτό παρακλήθηκε να στείλει συμπληρωματικό σχεδιάγραμμα  με ακριβείς θέσεις των πυροβολείων και ιδιαίτερα του πυροβολείου που είχε ονομαστεί “ ΣΚΥΛΛΑ ” … ``.

Τα πιο  πάνω επιβεβαιώνονται με την  ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ Νο  879/ 3-1-1913 .

               Θα πρέπει να παρατηρήσουμε  ότι όσα υπέδειξε ο ΝΙΚΟΛΑΚΗΣ ΕΦΕΝΤΗΣ  ήταν ακριβή και αν κανείς διαβάσει την διεξαγωγή και εξέλιξη της μάχης  του Μπιζανίου  θα παρατηρήσει ότι γίνηκε σύμφωνα με τις  υποδείξεις του.

 




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Τούρκοι αιχμάλωτοι.




ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ


 

            Η παράδοσης  του Εσσάτ Πασά με τον στρατό των Ιωαννίνων που αποτελείτο από 1000 αξιωματικούς, 32.000 οπλίτες, 108 πυροβόλα και πλήθος εφοδίων  μετά την κατάληψη του Μπιζανίου,( οχηρό που έγινε με σχέδια Γερμανών αξιωματικών  και στοίχισε πανάκριβα  στους Τούρκους) , είχε σαν αποτέλεσμα την απελευθέρωση της Ηπείρου . Καθοριστηκή ήταν οι πληροφορίες που δόθηκαν στα Ελληνικά στρατεύματα  από τον Μικρασιάτη  πατριώτη ΝΙΚΟΛΑΚΗ ΕΦΕΝΤΗ.

 



 

Η ΒΛΑΚΕΙΑ


 

Λόγω της από έξαλλων ενθουσιασμό για τον πατριωτισμό του ακριτομυθίας  των Ελλήνων, ύστερα από την άλωση του Μπιζανίου. Η δράση του ( Ν.Μ.)  έγινε πιά γνωστή στους Τούρκους, όταν Δε με την ανταλλαγή των αιχμαλώτων έφτασε ο Νικ  Μιζαντζιόγλου στην Αθήνα  και από εκεί αποβιβάστει στην Σμύρνη κρατήθηκε από τους Τούρκους  και εκτελέστηκε  με φρικτά βασανιστήρια . Ίδια τύχη είχε και η πατρική του οικογένεια της οποίας θανατώθηκαν όλα τα μέλη στην Σμύρνη.

 

               Όλα τά πίο πάνω αν τα απομυθοποιήσουμε σημαίνουν  ο δημοσιογράφος Κοντοφώτης  της εφημερίδας «Πατρίς» που παρκολουθούσε σαν πολεμικός ανταποκριτής στα Ιωάννινα, δημοσίευσε τα κατορθώματα του ΝΙΚΟΛΑΚΗ ΕΦΕΝΤΗ, τα οποία και διάβασαν οι Τούρκοι.
               Το πιθανότερο είναι ότι με την ανταλλαγή των αιχμαλώτων η υπηρεσία κατασκοπίας έστελνε ένα δοκιμασμένο στέλεχός του στην Σμύρνη για να συνεχίσει την πατριωτική του δράση.

Τετάρτη 10 Αυγούστου 2016

O φιλήκοος των ξένων είναι προδότης


11 Ιανουαρίου 1828 ο Καποδίστριας απεβιβάσθη στην Αίγινα. Ο Γ. Τερτσέτης στα

«Απόλογα για τον Καποδίστρια» περιγράφει συνομιλία του Κυβερνήτη με τον

 Γεωργάκη Μαυρομιχάλη:
 
"Είναι καιροί πού πρέπει να φορούμε όλοι ζώνη δερματένια και να τρώμε ακρίδες και μέλι άγριο. Είδα πολλά εIς την ζωή μου, αλλά σαν το θέαμα όταν έφθασα εδώ εις την Αίγινα δεν είδα τί παρόμοιο ποτέ, και άλλος να μην το ιδή… «Ζήτω ο κυβερνήτης ο σωτήρας μας, ο ελευθερωτής μας!» εφώναζαν γυναίκες αναμαλλιάρες, άνδρες με λαβωματιές πολέμου, ορφανά κατεβασμένα από τις σπηλιές. Μαυροφορεμένες γυναίκες, γέροντες μου εζητούσαν να αναστήσω τους πεθαμένους τους, μανάδες μου έδειχναν εις το βυζί τα παιδιά τους και μου έλεγαν να τα ζήσω και ότι δεν τους απέμειναν παρά εκείνα κι εγώ και με δίκαιο μου εζητούσαν όλα αυτά, διότι εγώ ήλθα και σεις με προσκαλέσατε να οικοδομήσω να θεμελιώσω κυβέρνησιν και κυβέρνησις και ως πρέπει ζει, ευτυχεί τους ζωντανούς, ανασταίνει και αποθαμένους διατί διορθώνει την ζημία του θανάτου και της αδικίας. Δεν ζει ο άνθρωπος, ζει το έργο του, καρποφορεί, αν ο διοικητής είναι δίκαιος, αν το κράτος έχη συνείδησι, ευσπλαχνία, μέτρα σοφίας. “…Ώς ψάρι εις το δίχτυ σπαράζει είς πολλούς κινδύνους ακόμη ή ελληνική ελευθερία. Μου εδώσατε τους χαλινούς του κράτους. Τίνος κράτους; Μετρούμε είς τα δάκτυλα την επικράτειάν μας.







 

Τ’ Ανάπλι, την Αίγιναν, Πόρο, Ύδρα, Κόρινθο, Μέγαρα, Σαλαμίνα. Ο Ιμπραΐμης κρατεί τα κάστρα και το μεσόγειο της Πελοποννήσου, ο Κιουτάγιας την Ρούμελη, πολλά νησιά βασανίζονται από αυτεξούσιο στρατό και από πειρατείαν, τα δύο μεγάλα πολεμικά καράβια μας είναι αραγμένα ξαρμάτωτα εις τον Πόρο, η Αθήνα έφαγε πέρυσι τους ανδρειότερους των Ελλήνων. Που το θησαυροφυλάκιον του έθνους;

Ακούω επουλήσατε και την δεκατία του φετεινού έτους πρίν σπαρθή ακόμα το γέννημα, ο τόπος είναι χέρσος, σπάνιοι οι κάτοικοι; σκόρπιοι εις τα βουνά και εις τα σπήλαια. Το δημόσιο είναι πλακωμένο από δυο εκατομμύρια λίρες στερλίνες χρέος, άλλα τόσα ζητούν οι στρατιωτικοί, η γη είναι υποθηκευμένη είς τους Άγγλους δανειστάς, ανάγκη να την ελευθερώσωμε με την ίδια απόφασι ως την ελευθερώσαμε και από τα άρματα του Κιουτάγια και του Αιγυπτίου.

 

Δεν λυπούμαι, δεν απελπίζομαι, προτιμώ αυτό το σκήπτρο του πόνου και των δακρύων παρά άλλο. Ο θεός μου τάδωσε, το παίρνω, θέλει να με δοκιμάση. Είμαι από τη φυλή σας, εις ένα μνήμα μαζί με σας θα θαφτώ, ό,τι έχω, ζωή,περιουσία, φιλίες εις την Ευρώπην, κεφάλαια γνώσεων αποκτημένα από τόσα θεάματα και ακροάματα συμβάντων του κόσμου είς τάς ημέρας μου, τα αφιερώνω εις την κοινήν πατρίδα…

 

Κατεβαίνω πολεμιστής είς το στάδιον, θα πολεμήσω ως κυβέρνησις, δεν λαθεύομαι τον έρωτα των προνομίων πού είναι φυτευμένες είς ψυχές πολλών, τα ονειροπολήματα των λογιωτάτων, ξένων πρακτικής ζωής, το φιλύποπτο, κυριαρχικό και ανήμερο αλλοεθνών ανδρών. Η νίκη θα είναι δική μας, αν βασιλεύση είς την ακαρδίαν μας μόνο το αίσθημα το ελληνικό, ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης.”


 

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ

Στο βιβλίο της της Ιζαμπέλλας Παλάσκα αναφέρεται μια άγνωστη και εκπληκτική εξιστόρηση προσπάθειας του Θ Πάγκαλου να δει τον Μουσολίνι, ο ο...