Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2015

ΣΠΗΛΑΙΟ ΓΙΟΥΡΑ ΑΛΟΝΗΣΟΥ


 

Το σπήλαιο Κύκλωπα, το μεγαλύτερο των Βορείων Σποράδων, βρίσκεται στα Γιούρα, ακατοίκητη νησίδα των λεγόμενων Ερημονήσων, 16 ναυτικά μίλια βόρεια της Αλοννήσου. Παρουσιάζει ιδιαίτερο οικολογικό ενδιαφέρον, αφενός γιατί το νησί εντάσσεται στο Θαλάσσιο Πάρκο των Βορείων Σποράδων με σκοπό την προστασία της μεσογειακής φώκιας, αφετέρου γιατί στο τραχύ και δύσβατο έδαφός του ζει ένα σπάνιο είδος αιγάγρου, μαρτυρούμενο ήδη από περιηγητές του 16ου και 17ου αιώνα, που σήμερα είναι υπό προστασία. Το συγκεκριμένο σπήλαιο, που όπως προαναφέρθηκε χρησιμοποιήθηκε 11.000 χρόνια πριν, διερευνήθηκε από το 1992 έως το 1996, αποκαλύπτοντας τα μυστικά που έκρυβε επί πολλούς αιώνες. Οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν πλήθος κεραμικών υψηλής αισθητικής, εργαλεία από πέτρα και οστά ζώων, κοσμήματα φτιαγμένα από θαλασσινά όστρακα και δεκάδες ακόμη αντικείμενα, που αποτελούν τεκμήρια του μακρινού παρελθόντος.





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο χάρτης της περιοχής.



Κατά  τις ανασκαφές που πραγματοποίησε ο 'Έφορος Αρχαιοτήτων Δρ.  Αδαμάντιος Σάμψων του σπηλαίου Κύκλωπα στα ακατοίκητα Γιούρα (Β.  Αιγαίου), το  καλοκαίρι  του 1995,  βρέθηκε ένας θόλος  (calva)  ανθρώπινου κρανίου. Τα οστά του, ανακαλύφθηκαν προς το τέλος της ανασκαφικής περιόδου,  στις  20-7-1995,  σφηνωμένα κάτω από ένα ογκώδη βράχο, στην ανατολική παρειά της τομής Γ,  του τετραγώνου 2,  στη στρώση 21 και σε βάθος 3,3 μέτρα από το δάπεδο του  σπηλαίου.  Εξ αιτίας της  ανακάλυψης  αυτής  και  παρά  τις  μεγάλες  δυσκολίες   μίας παρατεταμένης ανασκαφής σε ακατοίκητο νησί,  κρίθηκε επιβεβλημένη η συνέχιση των ερευνών.  Αυτό, αφενός για να εξαχθούν  τμηματικά, κάτω από τις  περιστάσεις (ιδίως όσον αφορά το βάθος και τη θέση ανεύρεσης), τα οστά του κρανιακού θόλου και αφετέρου για να ανασκαφεί και  να κοσκινιστεί  όλο το χώμα με τις πέτρες που το περιέβαλε,  σε  μία ακτίνα  τουλάχιστο 1 μέτρο κάτω από το βράχο. 

 
 
 
 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Από τα  ευρήματα ξεχωρίζουν τα αγκίστρια από οστό ζώου (45 περίπου), παρόμοια με τα οποία δεν έχουν βρεθεί πουθενά μέχρι σήμερα στον ελληνικό χώρο. Πρόκειται για αγκίστρια ψαρέματος διαφόρων μεγεθών από 6 χιλιοστά μήκος μέχρι 7 εκατοστά. Χαρακτηριστικό είναι ότι ουσιαστικά η μορφή των αγκιστριών δεν έχει αλλάξει μέχρι σήμερα, κάτι που αποδεικνύει ότι είχε προηγηθεί μία μακρά εμπειρία και είχε δημιουργηθεί μία εξειδίκευση στον τομέα της αλιείας.


Αρχαιολογικά δεδομένα

 

Οι ανασκαφές του Α.  Σάμψων στο σπήλαιο Κύκλωπα  των Γιούρων άρχισαν  το  1992  και οι έρευνες έδειξαν ότι η προϊστορική χρήση  του  ήταν κυρίως αυτή του εποχιακού  ψαρέματος.   Με  βάση  τα  ευρήματα  της  συχνά ιδιόμορφης  (ντόπιας)  αγγειοπλαστικής  και  εργαλειοτεχνίας  που ανακαλύφθηκαν   στα  διάφορα  αρχαιολογικά στρώματα,  αποδείχθηκε  ότι  αυτή  η εποχιακή  χρήση ήταν διαδεδομένη σχεδόν σε όλη  τη  διάρκεια  της Νεολιθικής  και  του  τέλους της  Μεσολιθικής  εποχής.  Κατάλοιπα κατοικίδιων ζώων (αιγοπροβάτων, χοίρων), αλλά και διάφορων πτηνών έδειξαν ότι η δίαιτα των προϊστορικών  ψαράδων  του  Β.   Αιγαίου εμπλουτιζόταν από σημαντική ποικιλία πρωτεϊνών (Σάμψων 1995, 1996).

Ένα ακόμα καταπληκτικό εύρημα από τις Βόρειες Σποράδες έρχεται για να ταράξει την άποψη της διεθνούς επιστημονικής κοινότητος για την δημιουργία της γραφής. Πρόκειται για το θραύσμα (όστρακο) ενός αγγείου πάνω στο οποίο είναι χαραγμένα σύμβολα γραφής. Το εύρημα χρονολογείται γύρω στο 5.000 - 4.500 π.Χ. (χρονολόγηση με την μέθοδο της στρωματογραφίας). Το σημαντικότερο όμως είναι ότι τα σήματα αυτής της γραφής μοιάζουν με τα γράμματα  του Ελληνικού Αλφαβήτου που υποτίθεται ότι «εμφανίστηκαν» γύρω στο 800 π.Χ.



Τα χαράγματα στο όστρακο δεν σχετίζονται με κανένα γνωστό είδος εγχάρακτης διακοσμήσεως και αποτελούν σαφή σύμβολα γραφής. τα χαράγματα έγιναν στην αρχική επεξεργασία του αγγείου. Μετά το αγγείο ψήθηκε και έτσι τα χαραγμένα σύμβολα έμειναν για πάντα. Επομένως τα σύμβολα γραφής χρονολογούνται την εποχή κατασκευής του αγγείου (5.000 - 4.500 π.Χ.) και αποτελούν μία συνειδητή ενέργεια του κεραμέως.

Από την  συνέντευξη του εφόρου αρχαιοτήτων κ. Αδαμάντιου Σάμψων μαθαίνουμε ότι :

-Ερώτηση : Κύριε Σάμψων, όταν εργαζόσαστε στην Εφορεία Σπηλαιολογίας το 1992, ξεκινήσατε ανασκαφές στο σπήλαιο του Κύκλωπα στα Γιούρα της Αλοννήσου. Τι προέκυψε από την μελέτη των ευρημάτων του;

 

Το κεραμικό όστρακο Μήλου - Πρόκειται για ένα πολύ εντυπωσιακό σπήλαιο με ωραίο διάκοσμο, το οποίο επιφανειακά παρουσίαζε ευρήματα από το τέλος της 7ης χιλιετίας και κάποια νεώτερα της ρωμαϊκής περιόδου. Στην συνέχεια η ανασκαφή έδειξε ότι στην περιοχή είχαμε κατοίκηση από τη μεσολιθική εποχή που χρονολογείται από την 9η χιλιετία, συγκεκριμένα από 8500-6700 π.Χ. Οι ανασκαφές στα Γιούρα ολοκληρώθηκαν εδώ και τρία χρόνια, αλλά το υλικό μελετάται ακόμη από μένα και περίπου 20 ειδικούς επιστήμονες. Τα συμπεράσματά μας πρόκειται να δημοσιευθούν τα επόμενα δύο χρόνια σε έναν ή δύο τόμους. Σημαντικό εύρημα είναι το κεραμικό όστρακο, ένα κομμάτι αγγείου της εποχής του 5.000 π.Χ. περίπου, το οποίο έχει επάνω εγχάρακτα σύμβολα. Αποκλείσαμε το ενδεχόμενο να είναι διακοσμητικά στοιχεία, διότι ο τρόπος που γίνεται η διακόσμηση είναι γνωστός. Την περίοδο αυτή η διακόσμηση είναι γεωμετρική και έχει κανονικότητα. Βεβαίως στην παρούσα φάση πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί, εφ' όσον το εύρημα τελεί ακόμη υπό μελέτη. Πάντως τα εγχάρακτα σύμβολα που φέρει θυμίζουν αυτά της ξύλινης πινακίδας που βρέθηκε στην περιοχή της Καστοριάς (5.260 π.Χ.). Μάλιστα πρόσφατα στην ίδια περιοχή βρέθηκε και ένα εγχάρακτο όστρακο , το οποίο φέρει τα ίδια σύμβολα. Γνωρίζουμε επίσης, ότι στη ίδια περίοδο ανήκουν και ορισμένα εγχάρακτα σύμβολα - γράμματα πάνω σε πηλό από την Βουλγαρία και την Ρουμανία. Τα ευρήματα της Βουλγαρίας συγκεκριμένα, τα οποία είναι καινούρια, δεν έχουν δημοσιευτεί ακόμη. Θα ήταν καλό να γίνει μία παρουσίαση και σύγκριση όλων αυτών των ευρημάτων, γιατί είναι πιθανόν να προκύπτει μία "πρωτοελληνική" ή "πρωτοβαλκανική" γραφή. Ο συνάδελφος Γ. Χουρμουζιάδης μελετά τα ευρήματα της Καστοριάς και σύντομα θα προβεί σε σχετική δημοσίευση. Στο τέλος του μήνα μάλιστα θα έχω την ευκαιρία να δω τα αντικείμενα που βρέθηκαν στην Καστοριά, καθώς θα συμμετάσχω στο συνέδριο προς τιμήν του Δ. Θεοχάρη, που γίνεται στην ίδια πόλη καθώς και στην Θεσσαλονίκη. Θα ήθελα επίσης να δω και τα ευρήματα της Βουλγαρίας, τα οποία προς το παρόν είναι απρόσιτα λόγω της κακής κατάστασης που επικρατεί στην γειτονική χώρα, καθώς η επικοινωνία μας με τους εκεί αρχαιολόγους δεν είναι εύκολη. Ωστόσο επαναλαμβάνω ότι τίποτα δεν μπορεί να ειπωθή με ασφάλεια, αφού τα αντικείμενα είναι υπό μελέτη.

 



ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΤΟ ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΟΦΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ  του ΔΔ ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ εκδόσεις ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

Εφημερίδα "Ελληνική Αγωγή"

Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2015

Η ΨΑΛΙΔΑ ΤΩΝ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΩΝ


 

 

Το εισόδημα του μέσου Αμερικάνου του 2007 ήταν περίπου 34.000 δολάρια την ίδια στιγμή περισσότερο από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι σ όλο τον κόσμο αμείβονται με  ένα δολάριο την ημέρα.

 


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Το κτήριο όπου στεγάζεται ο τραπεζικός κολοσσός Goldman Sachs.

Αυτές είναι δύο ακραίες εικόνες στο εισοδηματικό παζλ του πλανήτη Γη. Στην οικονομία ωστόσο υπάρχουν χρυσοκάνθαροι των οποίων οι αμοιβές ξεπερνούν την φαντασία του μέσου εργαζόμενου.

Έτσι ο Λόιντ Μπλακφέιν ο διευθύνων σύμβουλος στην επενδυτική τράπεζα Goldman Sachs το 2007 πήρε 73.700.000 δολάρια μισθό, μπόνους, χορηγήσεις μετοχών μια αύξηση δηλαδή 25% σε σχέση με τις αποδοχές του το 2006. Η αμοιβή του δηλαδή είναι 2.000 φορές μεγαλύτερη από τα κέρδη ενός κοινού ανθρώπου.

Τώρα τι σημαίνει επενδυτική τράπεζα Goldman Sachs, η εταιρεία αυτή το 2007 είχε καθαρές προσόδους 46.000.000.000 δολάρια δηλαδή ξεπερνά το ΑΕΠ εκατό και πλέον χωρών, ενδεικτικά έχει προσοδούς περισσότερους από ακαθάριστο εγχώριο προϊόν από την Σερβία, την Κροατία, την Σλοβενία, την Βολιβία, το Εκουαδόρ, της Γουατεμάλας, της Αγκόλας, της Συρίας, της Τυνησίας. Το συνολικό ενεργητικό της τράπεζας ξεπέρασε το 1.000.000.000.000 δολαρίων!





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Λόιντ Μπλακφέιν, διευθύνων σύμβουλος της Goldman Sachs.

Η περίπτωση του  Λόιντ Μπλακφέιν φυσικά δεν είναι η μοναδική, ο Ρίτσαρντ Φουλντ της Lehman Brothers κέρδισε 71.900.000 δολάρια. Ο Τζέιμς Ντιμον της JP Morgan Chase πήρε 20.700.000 δολάρια. Ο Κενεθ Ντ Λιούις της Bank of America πληρώθηκε με 20.100.000 δολάρια. Ο Τσαρλς Ο Πρινς της Citigroup αμείφτηκε με 19.900.000 δολάρια. Ο Τζον Μακ της Morgan Stanley πήρε 17.600.000 δολάρια και ο Τζον Θέιν της Merrill Lynch πήρε 15.800.000 δολάρια. Ο υψηλότερα αμοιβόμενος είναι ο Άντζελο Ρ Μοτζίλο της Countrywide Financial που εισέπραξε 102.800.000 δολάρια αλλά και αυτές οι αμοιβές δεν είναι τίποτα  μπροστά στα τεράστια ποσά που εισέπραξαν διαχειριστές αντισταθμιστικών κεφαλαίων πχ ο κερδοσκόπος Τζορτζ Σόρος κέρδισε 2.900.000.000 δολάρια, ο Κεν Γκρίφιν της Citadel καθώς και οι ιδρυτές δύο άλλων κορυφαίων αντισταθμιστικών κεφαλαίων πήραν καθαρά 2.000.000.000 δολάρια. Ο πιο κακοπληρωμένος σύμβουλος στο αμερικανοπιστωτικό τομέα το 2007 ήταν ο Τζέιμς Ε Κέιν της Bear Stearns που εισέπραξε 690.757 δολάρια ( στα προηγούμενα 9 χρόνια κέρδισε 290.000.000 δολάρια).

 

 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Τζέιμς Κέιν της  Bear Stearns πήρε το 2008 42,3 εκ. δολ (μπόνους 29,8).


Αριθμοί που ζαλίζουν τον ταλαίπωρο πολίτη που δοκιμάζεται από την οικονομική κρίση που και αυτοί οι υπάλληλοι με τους χρυσούς μισθούς συνέβαλαν.

 






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Άντζελο Μοτζίλο της  Countrywide Financial πήρε το 2008  361,7 εκ. δολ
 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ του  NIALL FERGUSON εκδόσεις ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ

Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2015

ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΣΟΛΩΝΑ ΠΕΡΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑΣ


«Αν τις Αθηναίος εταιρήση, με έξεστω αυτω των εννέα αρχόντων γενέσθαι, μηδέ ιερωσύνην ιερώσασθαι, μηδέ συνδικήσαι τω δήμω, μηδέ αρχήν αρχέτω μηδεμιάν, μήτε ενδημον, μήτε υπερόριον, μήτε κληρωτήν, μήτε χειροτονητήν, μηδέ επικυρήκειαν αποστελλέσθω, μηδέ γνώμην λεγέτω, μηδέ εις τα δημοτελή ιερά εισίτω, μηδέ εν ταις κοιναίς σταφονοφορίες σταφανούσθω, μηδέ εντός των της αγοράς περιρραντηριων πορευέσθω. Εάν δε ταύτα τις ποιή, καταγνωσθέντως αυτού εταιρείν, θανάτω ζημιούσθω ».

 


Δηλαδή:

αν κάποιος Αθηναίος συνάψει ομοφυλοφιλική σχέση με άλλον θα έχει τις εξής κυρώσεις:

 

 

1. Δεν του επιτρέπεται να γίνει μέλος των 9 αρχόντων.

2. Δεν του επιτρέπεται να εκλεγεί ιερέας.

3. Δεν του επιτρέπεται να είναι συνήγορος του    λαού.

4. Δεν επιτρέπεται να ασκεί εξουσία εντός ή εκτός της Αθήνας.

5. Δεν επιτρέπεται να σταλεί ως κήρυκας πολέμου.

6. δεν επιτρέπεται να εκθέσει γνώμη (ως άμουσος - ανισόρροπος).

7. Δεν επιτρέπεται να μπει σε (δημόσιους) Ναούς.

8. Δεν επιτρέπεται να στεφανωθεί στις στεφανοφορίες.

9. Δεν επιτρέπεται να μπαίνει στον ιερό χώρο της αγοράς.

όποιος λοιπόν έχει καταδικαστεί ως ομοφυλόφιλος αλλά  ενεργήσει αντίθετα  των  διατάξεων  του  νόμου  θα  τιμωρείται  με  Θάνατο !

 

 

 

 

(ΣΟΛΩΝΟΣ ΝΟΜΟΙ Βιβλίο 5 κεφάλαιο 5 άρθρο 332)

Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2015

ΑΓΟΡΑ ΤΗΣ ΛΟΥΖΙΑΝΑΣ (Νέας Γαλλίας)


Με τη Συνθήκη των Παρισίων, στις 3 Σεπτεμβρίου 1783, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής αναγνωρίστηκαν ως ανεξάρτητο κράτος, αριθμούσαν 13 Πολιτείες. Στην πρώτη απογραφή που έγινε το 1790 η έκταση της καινούργιας χώρας ήταν 2.308.632,76 τετραγωνικά χιλιόμετρα.



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η αγορά της Λουιζιάνας αποτέλεσε εδαφικό διπλασιασμό των ΗΠΑ.



Η περιοχή της Λουιζιάνας (La Louisiane, από το 1879, La Louisiane française ή Γαλλική Λουιζιάνα ) η περιοχή ονομάστηκε προς τιμήν του Λουδοβίκου ΙΔ΄, από τον Γάλλο εξερευνητή Ρενέ-Ρομπέρ Καβελιέ, σιε ντε λα Σαλλ.  Περιελάβανε μέρη από 15 σημερινές πολιτείες των Η.Π.Α και δύο καναδέζικες επαρχίες. Συγκεκριμένα περιελάμβανε τις σημερινές πολιτείες Αρκάνσας, Μισούρι, Αϊόβα, Οκλαχόμα, τμήματα της Μινεσότα δυτικά του ποταμού Μισισιπή, τα περισσότερα κομμάτια της Βόρειας Ντακότας και της Νότιας Ντακότας το βορειοανατολικό Νέο Μεξικό, το βόρειο Τέξας, τμήμα της Μοντάνας, το Κολοράντο και το Ουαϊόμινγκ ανατολικά του ηπειρωτικού διαχωρισμού, τη Λουιζιάνα δυτικά του ποταμού Μισισιπή συμπεριλαμβανομένης της Νέας Ορλεάνης καθώς και κομμάτια περιοχών που αργότερα θα γινόταν οι επαρχίες της Αλμπέρτας και του Σασκάτσουαν.

 

 

Η Γαλλία διοικούσε αυτή την περιοχή από το 1699 μέχρι το 1762, τότε  έδωσε την περιοχή στην σύμμαχο της την Ισπανία, την συνθήκη του Σαν Ιλντεφόνσο. Την περίοδο αυτή οι ΗΠΑ συμφωνήσαν με την συνθήκη με τη Συνθήκη του Σαν Λορέντσο το 1795, οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν πετύχει να τους δώσει η Ισπανία το δικαίωμα να μεταφέρουν εμπορεύματα μέσω του Μισισιπή χωρίς να πληρώνουν δασμούς καθώς επίσης και το δικαίωμα να αποθηκεύουν προσωρινά εμπορεύματα στο λιμάνι της Νέας Ορλεάνης με σκοπό τη μεταφόρτωσή τους για άλλους προορισμούς.  

 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ  :  απεικονίση  της   υπογραφής  αγοράς της Λουιζιάνας από τους Livingston,  Μονρόε και Marbois στην πόλη του Jefferson του Μισσούρι.


Υπό τη διοίκηση του Ναπολέοντα Βοναπάρτη η Γαλλία ανακατέλαβε την περιοχή το 1800 με την ελπίδα δημιουργίας μίας αυτοκρατορίας στην Βόρεια Αμερική, η οποία θα συμπεριελάμβανε και  την Αϊτή (Άγιο Δομίνικο) η οποία είχε επαναστατήσει αλλά ο Γαλλικός στρατός την κατέλαβε και την κράτησε μέχρι το 1802, οι κάτοικοι κατάλαβαν ότι η πρόθεση των Γάλλων ήταν να τους χρησιμοποιούν σαν δούλους και ξαναεπαναστάτησαν, ο γαλλικός στρατός που πήγε να καταστείλει την επανάσταση προσβλήθηκε από Κίτρινο πυρετό και σε καθοριστική μάχη το 1803 ηττήθηκε, έτσι δημιουργήθηκε η πρώτη δημοκρατία  μαύρων στην Αϊτή.

 

Η επανάσταση των σκλάβων στην Αϊτή και ο επικείμενος πόλεμος στην Βρετανία οδήγησαν τη Γαλλία στην εγκατάλειψη αυτών των σχεδίων, Μετά την απώλεια της Αϊτής ο Ναπολέων, προσανατολιζόταν να πουλήσει και την Λουιζιάνα προκειμένου να συγκεντρώσει χρήματα με τα οποία σκόπευε να αποβιβαστεί στην Αγγλία και     να την καταλάβει. 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Δολάριο που απεικονίζει την ένωση της Λουιζιάνας με τις ΗΠΑ.



Για την  αγορά της Λουιζιάνας  ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τόμας Τζέφερσον (Thomas Jefferson ) έστειλε τον Ρομπ Λίβινγκστον στο Παρίσι να προσπαθήσει να συναντήσει τον υπουργό των Εξωτερικών του Ναπολέοντα Ταλλεϋράνδο και να τον πείσει να πουλήσει η Γαλλία στις Ηνωμένες Πολιτείες τμήμα της Λουιζιάνας για 10.000.000 δολάρια.

Στάθηκε όμως αδύνατον να επιτύχει ο Λίβινγκστον απευθείας διαπραγματεύσεις με τον Ταλλεϋράνδο. Επί μήνες ο αμερικανός πρεσβευτής αναζητούσε μια λύση στο πρόβλημα. Ο Τζέφερσον τότε, για να ενισχύσει τις προσπάθειες του Λίβινγκστον, έστειλε στο Παρίσι τον πολιτικό - και αργότερα πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών - Τζέιμς Μονρόε με τέσσερις εναλλακτικές προσφορές προς τους Γάλλους:

 

 1) την αγορά της Ανατολικής και της Δυτικής Φλόριδας και της Νέας Ορλεάνης

 

 2) την αγορά μόνο της Νέας Ορλεάνης

 

 3) την αγορά της έκτασης στην ανατολική όχθη του Μισισιπή για να κατασκευαστεί ένα αμερικανικό λιμάνι και

4) την εξαγορά εις το διηνεκές δικαιώματος ναυσιπλοΐας στον Μισισιπή και αποθήκευσης εμπορευμάτων στο λιμάνι της Νέας Ορλεάνης.

 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο François de Barbe-Marbois για λογαριασμό της Γαλλίας και οι Ρόμπερτ Λίβινγκστον και ο Τζέιμς Μονρόε των Ηνωμένων Πολιτειών υπογράψουν  την αγορά της Λουιζιάνας στο Παρίσι στις 2 Μαΐου 1803.



Τα διεθνή γεγονότα όμως δούλεψαν υπέρ των ΗΠΑ και ειδικά η επανάσταση των μαύρων στην Αϊτή. Έτσι, προς μεγάλη έκπληξη του Μονρόε και του Λίβινγκστον, ο Ταλλεϋράνδος άλλαξε τακτική από τη μια στιγμή στην άλλη και τους πρότεινε να αγοράσουν ή ολόκληρη τη Λουιζιάνα ή τίποτε. Μολονότι οι δύο Αμερικανοί αξιωματούχοι δεν ήταν εξουσιοδοτημένοι από την κυβέρνησή τους να χειριστούν μια τόσο μεγάλη αγορά, έσπευσαν να συμφωνήσουν για την αγορά ολόκληρης της Λουιζιάνας αντί 15 εκατομμυρίων δολαρίων, δηλαδή λιγότερο από ένα σεντ το στρέμμα.

 

H Συνθήκη Αγοράς της Λουιζιάνας υπογράφτηκε στο Παρίσι στις 2 Μαΐου του 1803 και η έκταση των 2.144.520 τετραγωνικών χιλιομέτρων περιήλθε στην κυριότητα των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο Μονρόε και ο Λίβινγκστον είχαν κατά πολύ υπερβεί τις οδηγίες που τους είχαν δοθεί. Γι' αυτό και οι αντιπολιτευόμενοι τον Τζέφερσον υποστήριξαν ότι το αμερικανικό σύνταγμα δεν προέβλεπε την αγορά ξένων εδαφών. Ωστόσο η συνθήκη πέρασε από τη Γερουσία στις 20 Οκτωβρίου 1803 και η εξάπλωση των Αμερικανών προς τη Δύση και τα νεοαποκτηθέντα εδάφη άρχισε αμέσως, αφού έγινε χαρτογράφηση της περιοχής από τους Λουίς και Κλάρκ και φυσικά οι Γάλλοι κάτοικοι της Λουιζιάνας (100.000 περίπου) ενσωματώθηκαν στις ΗΠΑ.

 


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Χωρίς πόλεμο διπλασιάστηκαν εδαφικά οι ΗΠΑ.



Η απόκτηση από τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής 828.000 τετραγώνων γης από την Γαλλία το 1803. Ενώ  Ηνωμένες Πολιτείες πλήρωσαν 50.000.000 φράγκα (11.250.000 δολάρια) συν την ακύρωση χρέους 18 εκατομμυρίων φράγκων για ένα συνολικό ποσό 15 εκατομμυρίων δολαρίων για την περιοχή της Λουιζιάνας, ήταν μια ευτυχή ιστορική στιγμή για τις ΗΠΑ .

 

Η στρατηγική προοπτική του Ναπολέοντα για αυτή την πώληση είναι να δημιουργήσει μια δύναμη που μελλοντικά θα υπέτασσε την Μ Βρετανία ναυτιλιακά, πράγμα που γίνηκε σε μερικές δεκαετίες.

 


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ :Οι ναπολεόντειοι πόλεμοι απαιτούσαν χρήματα και οι ΗΠΑ ήταν σε θέση να τα προσφέρουν.



Σήμερα οι ΗΠΑ , 231 χρόνια μετά την ανεξαρτησία τους από τη Βρετανία, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι 50 και η έκτασή τους στην αμερικανική ήπειρο 9.384.657,8 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Αν μάλιστα προστεθούν και οι υπερπόντιες κτήσεις τους, τότε η συνολική έκταση των Ηνωμένων Πολιτειών σήμερα φθάνει τα 9.402.357,86 τετραγωνικά χιλιόμετρα.

Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2015

ΤΑ ΣΜΥΡΝΑΙΙΚΑ ΤΣΕΡΚΕΝΙΑ


Είδες ποτέ σου πολιτεία να σηκώνεται ψηλά; Δεμένη από χιλιάδες σπάγκους; Ε! αυτό συνέβαινε από την Καθαρή Δευτέρα και κάθε Κυριακή μέχρι των Βαΐων, στην Σμύρνη και στην ευρύτερη περιφέρεια, καθώς και στις μεγάλες πόλεις των Ελληνικών παραλίων της Μ Ασίας.

            Από του Χατζηφράγκου τα Αλάνι κι από κάθε δώμα κι από κάθε μαχαλά αμολάγανε Τσερκένια , πήχτρα ο ουρανός της Γκιαούρ Σμύρνης, τόσα που δεν είχε θέση για τα πουλιά.



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Κατασκευή αετού, κατασκευή σκελετου.



            Μπορεί και στον Βαλκανιακό Ελληνισμό να ανεβαίνουν αετοί, αυτό όμως που συνέβαινε στο Μικρασιάτικο τμήμα της Ελλάδας ήταν πέρα από κάθε φαντασία, το έθιμο αυτό διατηρήθηκε μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1970 στις προσφυγουπόλεις 9είναι  κάτι που μπορώ να βεβαιώσω τουλάχιστον για την περιοχή του Λεκανοπεδίου της Αττίκης).

            Τι είναι τα τσερκένια ; Δεν έχουν καμιά σχέση με τον αετό που ξέρουμε, φαντάσου ένα καλαμένιο τσέρκι (τόξο, μισό δηλαδή ) με την κόρδα και την σαΐτα του, η σαΐτα είναι ο γιαρμάς του τσερκενιού (μια ξύλινη βέργα), ο γιαρμάς λοιπόν περίσσευε κάτω από την κόρδα, δύο φορές πιο μακρύς παρά από την κόρδα, ίσαμε την μέση του τσερκιού(για την ισορροπία).

            Στην κορυφή του τσερκιού  ήτανε δεμένος το ίδιο και στην κόρδα, κάτω η μύτη του ήταν μια χαρακιά. Ένας σπάγκος ξεκίναγε από την μια άκρη του τσερκιού πλάι στην κόρδα κατέβαινε και χωνότανε στην χαρακιά ή δενότανε γύρω από την ύτηανέβαινε από την άλλη και ξαναδενότανε στην άλλη άκρη του τσερκιού.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η τοποθέτηση της χάρτινης επιφάνειας.



            Με δύο λόγια το τσερκένι ήτανε ένα τόξο που τελείωνε κάτω μυτερό σε σφήνα ( σαν χωνάκι παγωτό ) . Αυτός ήταν ο σκελετός , τον ντύνανε ύστερα με χαρτί χοντρό ή λιανό

ανάλογα με το μπόι του τσερκενιού. Πρόσεχαν ιδιαίτερα τα ζύγια του για να μη γέρνει .

            Πολλοί το έφτιαχνα το τσερκένι τους να γέρνει λίγο, έτσι μάγκικα να ενοχλεί τα άλλα τσερκένια, για να το πετύχουν αυτό έβαζαν από την μια μεριά σκουλαρίκι…..

            Υπήρχαν τσερκένια που είχαν το μπόι του ανθρώπου, αυτά αμολιώντουσαν με σκοινάκι από άνδρες  καμιά φορά και δύο παλικάρια κράταγαν το σχοινάκι και στο τέλος τα χέρια τους μάτωναν.

            Το τσερκένι για τον μικρασιάτη ήταν ο Χριστός που ανασταίνεται, παντιέρα που έστελνε μηνύματα στην ελεύθερη πατρίδα ότι την αναμένει..


            Μέρος της περιγραφής αντέγραψα από την διήγηση του Κοσμά Πολίτη (στου Χατζηφράγου).




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η τελική μορφή του αετού.

ΤΑ ΤΣΕΡΚΕΝΙΑ



"Καταφέρανε να' χω στην πατρίδα μου


το αίσθημα του ραγιά"



Κοσμάς Πολίτης, Στου Χατζηφράγκου. Τα σαραντάχρονα μιας χαμένης πολιτείας



"Είδες ποτέ σου πολιτεία να σηκώνεται ψηλά; Δεμένη από χιλιάδες σπάγκοι ν' ανεβαίνει στα ουράνια; Ε, λοιπόν, ούτε είδες ούτε θα μεταδείς ένα τέτοιο θάμα. Αρχινούσανε την Καθαρή Δευτέρα -ήτανε αντέτι- και συνέχεια την κάθε Κυριακή και σκόλη, ώσαμε των Βαγιών. Από του Χατζηφράγκου τ' Αλάνι κι από το κάθε δώμα κι από τον κάθε ταρλά του κάθε μαχαλά της πολιτείας, αμολάρανε τσερκένια. Πήχτρα ο ουρανός. Τόσο, που δε βρίσκανε θέση τα πουλιά. Για τούτο, τα χελιδόνια τα φέρνανε οι γερανοί μονάχα τη Μεγαλοβδομάδα, για να γιορτάσουνε την Πασχαλιά μαζί μας. Ολάκερη τη Μεγάλη Σαρακοστή, κάθε Κυριακή και σκόλη, η πολιτεία ταξίδευε στον ουρανό. Ανέβαινε στα ουράνια και τη βλόγαγε ο Θεός. Δε χώραγε το μυαλό σου πώς μπόραγε να μένει κολλημένη χάμω στη γης, ύστερ΄από τόσο τράβηγμα στα ύψη. Και όπως κοιτάγαμε όλο ψηλά, τα μάτια μας γεμίζανε ουρανό, ανασαίναμε ουρανό, φαρδαίνανε τα στέρνα μας και κάναμε παρέα με αγγέλοι. Ίδια αγγέλοι κι αρχαγγέλοι κορονίζανε ψηλά. Θα μου πεις, κι εδώ, την Καθαρή Δευτέρα, βγαίνουνε κάπου εδώ γύρω κι αμολάρουνε τσερκένια. Είδες όμως ποτέ σου τούτη την πολιτεία ν' αρμενίζει στα ουράνια; Όχι. Εκεί, ούλα ήταν λογαριασμένα με νου και γνώση, το κάθε σοκάκι δεμένο με τον ουρανό.



[....]



Αυτά είχα να σου πω. Ήτανε θάμα να βλέπεις ολάκερη την πολιτεία ν' ανεβαίνει στα ουράνια. Να, για να καταλάβεις, ξέρεις το εικόνισμα, που ο άγγελος σηκώνει την ταφόπετρα, κι ο Χριστός βγαίνει από τον τάφο κι αναλήφτεται στον ουρανό, κρατώντας μια πασχαλιάτικια κόκκινη παντιέρα; Κάτι τέτοιο ήτανε.


Αυτά είχα να σου πω. Έλα, πήγαινε τώρα. Στο καλό.



[....]



Ωστόσο, το θυμητικό μου είναι μπαξές χορταριασμένος, τα μονοπάτια του πνιγμένα μες στην τσουκνίδα και την αγριάδα. Δύσκολα βρίσκω πια το δρόμο. Και σίγουρα, κάπου θα ξεσκιστώ


-ξώπετσα, μπορεί και να μην το πάρω είδηση. Χοντροπέτσιασα μέσα στα τελευταία σαράντα χρόνια....Είναι και τ' άλλο: ψάχνοντας ανάμεσα στ' αποκαϊδια, ένα ψίχουλο από σπασμένο καθρεφτάκι φαντάζει για μπριλιάντι, κι ένα χρυσαφικό το παραρίχνεις σα να' τανε κίτρινος τενεκές. Για τούτο, και όσα σου κουβέντιασα για τα τσερκένια, μπορεί να' ναι μονάχα φαντασία μου. Μα όχι, νιώθω ακόμα τώρα το σπάγκο να τεζάρει μες στη φούχτα μου, να με τραβάει ψηλά....






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Πλήθος τα σχέδια του χαρταετού.


ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ


Αρρώστησα ξαρρώστησα, έπεσα στο κρεββάτι

Μα η μάνα μου δεν ήξερε πως ήτανε από αγάπη.

Τότες μου πάει στο γιατρό , να δει την καρδιά μου,

Μαο ο γιατρός απόρησε σαν είδε την καρδιά μου ,

-Κυρά μου , τι μου το φερες εσώ αυτό το πτώμα;

Σαν του κοράκου τα φτερά εχ η καρδιά της χρώμα.

-Έλα γιατρέ , στα καλά , έλα στα λογικά σου.

Και γιάτρεψε την κόρη μου μ αυτά τα φάρμακά σου.

-Κυρά  μου, αν την αγαπάς και θέλεις να τη σώσεις,

Δως την το γιο που αγαπά, να την στεφανώσεις.

-Λαλύτερα στη μαύρη γη,

Καλύτερα στο μαύρο χώμα,

Παρά το νέο που αγαπά , είναι μικρή ακόμα.

Μες στις πληγές του έρωτος , βοτάνια δε χωρούνε,

Ούτε γιατροί γιατρεύουνε , ουτ άγιοι βοηθούνε.






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ελληνική συνοικία στην Σμύρνη.


ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

(Αποκριάτικο –Συρτό)



Εις την αγία Παρασκευή κοιμάται κόρη μοναχή

Κοιμάται κι ονειρεύεται βλέπει κι αρραβωνιάζεται

Βλέπει σε πύργο ενέβαινε , σε περιβόλι έμπενε

Και στα δυό ποτάμιαμε νερό, τόνα από εκεί τόνα από δω.

Σηκώνεται κόρη πλένεται , πετσέτα και σκουπίζεται , βάζει

Τη φουστανέλα της και τρέχει στη μητέρα της

Μάνα με τα όνειρο που είδα γω να το ξηγήσεις καρτερώ

Είδα σε πύργο ανέβαινα , σε περιβόλι έμπενα

Και δυό ποτάμια με νερό τόνα από εκεί τόνα από εδώ.

Ο πύργος ειν ο Χάρος σου , το περιβόλι ο τάφος σου

Και δυό ποτάμια με νερό τα δάκρυα που θα χύσω γω.

Μάννα μ τρελλή μάννα μ κακιά, δε το εξήγησες καλά

Ο Πύργος ειν ο άντρας μου, το περιβόλι ο γάμος μου

Και δυό ποτάμια με νερό , κρασί για το συμπεθεριό.


ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ ΚΑΙ ΣΑΙΤΕΣ


            Δεν ξέρω πόσο σε υπόληψη είχαν οι Ελλαδίτες την Καθαρή Δευτέρα, αλλά ο κόσμος της Ανατολής χαιρόταν με ιδιαίτερο τρόπο την ημέρα αυτή,  στα φτωχά σπίτια, τα ορφανά τιμούσε την ημέρα όχι με τα πλούσια τσερκίνια ή με χαρταετούς αλλά με σαΐτες ένα φύλο εφημερίδας ή ένα φύλλο από το τετράδιο  και λίγη κλωστή από το νοικοκυριό της μάνας ήταν αρκετά να φτιάξουν την σαΐτα.



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Παιδί με τσερκένι,   "Πορτρέτο δύο αγοριών με ένα χαρταετό" - George Romney




ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ


Χαρταετός

Θα χρειαστούμε:
3 ελαφρά πηχάκια από ξύλο, μήκος όσο θέλουμε να είναι το μήκος του αετού μας, ας πούμε περίπου 80 εκατοστά το καθένα (η ακόμα καλύτερα πηχάκια από καλάμι ξερό)
χαρτί γλασέ ή πολύ λεπτό νάιλον
γερό σπάγκο
λεπτό σύρμα
κολλητική ταινία
χρωματιστά χαρτιά ή κορδέλες για την ουρά

Κατασκευή



Στα άκρα από κάθε πηχάκι κάνουμε δυο μικρές εγκοπές.
Δένουμε γερά μεταξύ τους τα τρία πηχάκια από την μέση με τον σπάγκο, και αφήνουμε περίπου μισό μέτρο ακόμα να κρέμεται (σχήμα 1).

Στην άκρη από το ένα πηχάκι στερεώνουμε γερά το σύρμα, και το περνάμε περιμετρικά γύρω από τον σκελετό του χαρταετού, κάνοντας μια στροφή με το σύρμα σε κάθε πηχάκι, εκεί που έχουμε κάνει την εγκοπή.
Φροντίζουμε όπως θα γυρίζουμε το σύρμα, οι αποστάσεις μεταξύ των άκρων από τα πηχάκια να διατηρούνται σταθερές, έτσι ώστε στο τέλος να έχουμε ένα κανονικό εξάγωνο.



Ακουμπάμε τον σκελετό πάνω στο χαρτί ή το πλαστικό, και το κόβουμε γύρω - γύρω του, αφήνοντας ένα περιθώριο 3-5 εκατοστών (σχήμα 2).

Σ αυτό το σημείο, μπορούμε ν’ αφήσουμε την φαντασία μας ελεύθερη και να διακοσμήσουμε την επιφάνεια του χαρτιού όπως μας αρέσει, έτσι ώστε να έχουμε έναν μοναδικό χαρταετό. Μπορούμε να κολλήσουμε διάφορα διακοσμητικά, ή να ζωγραφίσουμε την σημαία της αγαπημένης μας ομάδας, πρόσωπα, πεταλούδες, πουλιά και ζώα.
Κατόπιν ξαναβάζουμε τον σκελετό πάνω στο χαρτί ή το πλαστικό, γυρίζουμε τα περιθώρια προς τα μέσα και τα κολλούμε με κολλητική ταινία.



Σε δυο άκρα (β & γ) στερεώνουμε σπάγκο, για να δέσουμε στην μέση του την ουρά. Προσέχουμε ώστε: αβ = αγ = γδ = βδ. Η ουρά πρέπει να είναι 3-4 φορές μακρύτερη από το μήκος του αετού, έτσι ώστε να έχει σταθερότητα όταν πετάει (σχήμα 3).

Την ουρά μπορούμε να την κατασκευάσουμε, από λωρίδες που θα έχουμε κόψει από εφημερίδες ή χρωματιστά χαρτιά μεγέθους 20 Χ 20 εκατοστά, τα οποία δένουμε στον σπάγκο σε απόσταση περίπου 15-20 εκατοστών το ένα από το άλλο.
Στα αντίθετα άκρα από αυτά που δέσαμε την ουρά, (ε & ζ), δένουμε τα ζύγια. Εδώ πρέπει να προσέξουμε ιδιαίτερα. Όλη η επιτυχία για το πέταγμα του αετού, βρίσκεται στα ζύγια του. Τα ζύγια, είναι δυο κομμάτια σπάγκος δεμένος στο άκρα ε και ζ, που το καθένα ενώνεται με τον σπάγκο που αφήσαμε να κρέμεται από το κέντρο του χαρταετού. Τα ζύγια πρέπει να σχηματίζουν ένα ισοσκελές τρίγωνο.
Στο σημείο της ένωσης δένουμε ένα γερό σπάγκο, την καλούμπα.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Αναγνωστικό του Δημοτικού, το παιδί δίπλα στην γιαγιά κρατά τσερκένι.

Προσοχή : Πολλοί σπάγκοι είναι δυνατόν να κεραυνοβολήσουν αυτόν που κρατάει το σχοινί (την καλούμπα) δηλαδή.

Δεν πετάμε αετό σε περιοχή με εναέρια σύρματα, είναι κίνδυνος θάνατος.

Καλό είναι ένας να σηκώνει τον αετό κρατώντας το από τις άκρες που δένει η ουρά και ο άλλος αφού περιμένει να δει το πρώτο καλό αεράκι τραβάει με δύναμη το σπάγκο ή τρέχει στην αντίθετη φορά για να βρει ο αετός αντίσταση και να σηκωθεί. Αν ο αετός σας κάνει τούμπες, δείτε αν τα ζύγια σας είναι σωστά. Αν ο αετός έχει αστάθεια, βαρύνετε πιο πολύ την ουρά του.





ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ


  1. ΕΔΕΣΜΑΤΟΛΟΓΙΟ ΣΜΥΡΝΗΣ της Έφης Γρηγοριάδου εκφόσεις ΚΟΧΛΙΑΣ έκδοση 4η σελ 116-117

Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2015

ΕΚΤΕΛΕΣΕΙΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΩΝ ΑΠΟ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ ΣΤΗΝ ΣΙΚΕΛΙΑ


Σε αλληλογραφία που είχε ο Αιζενχάουερ με τον Τ Μάρσαλ εντόπισε το πρόβλημα που είχαν με τους αιχμαλώτους πολέμου και επισήμαινε «Κρίμα που δεν μπορούμε να σκοτώσουμε περισσότερους», για να συζητείται ένα τέτοιο ζήτημα με τους κορυφαίους Αμερικανούς στρατηγούς πάει να πει ότι ήταν ένα ζήτημα που το συζητούσαν στα επιτελεία οι Αμερικάνοι, την δεδομένη στιγμή δεν έμενε παρά να βρεθεί ο «τρελούτσικος» για να υλοποιήσουν οι μάχιμες δυνάμεις αυτό που ήδη συζητούσαν και ο «τρελούτσικος» δεν ήταν άλλος από τον Πάτον, τον Μάρτιο του 1944 ένας ανακριτής του Υπ Άμυνας έφτασε στο Λονδίνο διότι κατηγορείτο (ο Πάτον) ότι : Είχε διατάξει τον Ιούλιο του 1943 να μη συλλαμβάνουν αιχμαλώτους.

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : 10 Ιουλίου 1943, πρωί: Οι Σύμμαχοι αποβιβάζονται στη Σικελία.

Και πράγματι στην Σικελία δεν υπήρχε ένα μεμονωμένο γεγονός εκτέλεσης αιχμαλώτων αλλά ένα πλήθος τέτοιες εκτελέσεις.

 

Ο βρετανός πολεμικός ανταποκριτής Αλεξάντερ Κλίφορντ είδε οπλίτες της 45ης Μεραρχίας πεζικού (της Μεραρχίας του Πάτον) να θερίζουν με βαρύ πολυβόλο ένα φορτηγό με Γερμανούς αιχμαλώτους, καθώς έβγαιναν από το διάδρομο του αεροδρομίου Κομίζο, τους σκότωσαν όλους εκτός από τρεις. Άλλοι πάλι σκότωσαν 60 Ιταλούς αιχμαλώτους με τον ίδιο τρόπο.

Ο Κλαρκ Λη Αμερικανός πολεμικός ανταποκριτής ανάφερε πολύ περισσότερα τέτοια περιστατικά.

Στις 14/7/1943 άνδρες της ίδιας μεραρχίας κοντά στην πόλη Γέλα υπό τον λοχία Μπάρι Γουέστ του 3ου λόχου  πήραν  διαταγές από ανωτέρους του να συνοδεύσουν 36 αιχμαλώτους στα μετόπισθεν, το σούρουπο με πολυβόλο τους εκτέλεσαν στην άκρη δρόμου. Την ίδια ημέρα στο αεροδρόμιο Μπούτερα ο Αμερικάνος λοχαγός Τζέρι Κόμπτον έπιασε 43 αιχμαλώτους, τους έστησε σε έναν αχυρώνα και τους εκτέλεσε όλους.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ιταλοί στρατιώτες παραδίδονται στις συμμαχικές δυνάμεις. Σικελία, 1943.


Ο Μπράντλει (διοικητής Σώματος Στρατού) ανέφερε τα γεγονότα αυτά στον Πάτον, ο Πάτον στο ημερολόγιό του χλευάζει την αναφορά του  Μπράντλει, πάντως συνέστησε στον  Μπράντλει να αποφευχθεί διόγκωση των γεγονότων αυτών και είπε χαρακτηρίστηκα: «Πες στον αξιωματικό, να βεβαιώσει ότι επρόκειτο για ελεύθερους σκοπευτές ή ότι είχαν προσπαθήσει να αποδράσουν ή κάτι τέτοιο» και στο ημερολόγιό του γράφει ο Πάτον : «Ούτως ή άλλως είναι νεκροί, αυτό δεν αλλάζει».

Ο Μπράντλει όμως έκανε έρευνα και είπε στον Πάτον στις 9/8/1943 ότι οι δράστες έπρεπε να περάσουν στρατοδικείο.

 

Κατά την απολογία τους τόσο ο Λοχίας όσο και ο λοχαγός ισχυρίστηκαν ότι ο Πάτον είχε δώσει εντολές να σκοτώσουν τους αιχμαλώτους σε ομιλία του πριν σαλπάρουν για την Σικελία. Ο στρατηγός Πάτον έδωσε ένορκη κατάθεση στην οποία αρνήθηκε ότι είχε δώσει οποιαδήποτε τέτοια προφορική διαταγή. Ο υπαξιωματικός και αξιωματικός ξεκρέμαστοι και εκτεθειμένοι από τον ίδιο τον στρατηγό τους καταδικάστηκαν και ντροπιασμένοι σαν κοινοί εγκληματίες επέστρεψαν στις μονάδες τους. Και οι δύο σκοτώθηκαν μαχόμενοι κατά την επιτέλεση του καθήκοντός τους.

Ο Πάτον μετά την άρνηση του ότι είχε συμμετοχή στις εκτελέσεις αιχμαλώτων, δείπνισε με τον Αιζενχάουερ, τον  Μπράντλει και τον Μπ Σμιθ, ο σε Αιζενχάουερ τον έκρινε αθώο και απλά του είπε: «Τζορτζ, μιλάς πολύ».

 

 


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ :  Τζωρτζ Πάττον (δεξιά) και Μπέρναρντ Μοντγκόμερυ. Σικελία, 28 Ιουλίου 1943.

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

Ο ΠΟΛΕΜΟΣΤΩΝ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΗΓΩΝ του  D Irving εκδόσεις ΙΩΛΚΟΣ

Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2015

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΑΓΙΑΣΜΟΥ Ι ΜΟΝΗΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ


Σταυρός αγιασμού

17ος - 18ος αι.

Μονή Διονυσίου

 Ξύλο, επιχρυσωμένο ασήμι

30,4 x 16,6 εκ.



Πρόκειται για αμφιπρόσωπο ξύλινο σταυρό, με τρεις οριζόντιες κεραίες, στηριζομένη σε βάση από επιχρυσωμένο ασήμι.


Έχει 42 θέματα που είναι σκαλισμένα στις δύο επιφάνειες. Στις πλευρικές άκρες διακρίνονται τα ακρόλεξα:

Τ(όπος)

Κ(ρανίου)

Π(αράδεισος)

Γ(έγονε)

Και

Α(ρχή)

Π(ίστεως)

Μ(υστήριο)

Σ(ταυρός)

Καθώς και οι συντομογραφίες:

ΠΡΔ(Πρόδρομος)

Δ~ι (Διονυσίου)

Μνημονεύεται συντομογραφικά το όνομα του κατασκευαστή ξυλογλύπτη: Καλλινίκου (Καλιν~κ), σ αυτόν αποδίδονται και δύο ακόμα σταυροί που φυλάσσονται στην Ι Μονή Διονυσίου.
 




Στον πυρήνα του σταυρού καταγράφονται πολυπρόσωπες παραστάσεις, οι οποίες είναι ιδιαίτερα δουλεμένες με επηρεασμό από κρητικά εικονογραφικά πρότυπα και από τον ενετοκρατούμενο χώρο.

Σε κάθε πλευρά διακρίνεικανείς 21 παραστάσεις από τον κύκλο Ιησού – Παναγίας καθώς και ευαγγελιστές και άγιοι, τις παραστάσεις συνοδεύουν μικτές μεγαλογράμματες και μικρογράμματες επιγραφές. Σε πολλές απεικονίσεις αποδίδεται σκηνικό βάθος.

Ο σταυρός πιθανότατα αντιγράφει το θεματολόγιο εμπλουτισμένο κάποιου επιστυλίου τέμπλου ( πχ της Μονής Παντοκράτορος).




ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ


ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ εκδόσεις ΥΠ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, ΜΟΥΣΕΙΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, Ι.Κ.ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ, ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1997

Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου 2015

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ 914 ΤΗΣ ΒΑΤΙΚΑΝΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ


Ο Ελληνικός κώδικας 914 που φυλάσσεται στη Βατικανή βιβλιοθήκη δεν γνωρίζουμε πότε ακριβώς γράφτηκε, πάντως στην απογραφή του 1518 που έγινε επί του Πάπα Λέοντος Ι αναφέρεται στο ευρετήριο Quaedam in alchimia. Ο κώδικας αυτός τράβηξε την προσοχή του Σπ Λάμπρου το 1904 και διαπιστώθηκε ότι συγγραφέας είναι ο Ισίδωρος.
΄


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η άλωση της Κωνσταντινουπόλεως.



ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΙΣΙΔΩΡΟΣ

Ο Ισίδωρος γεννήθηκε το 1385 στον Μυστρά και σπούδασε στη Θεσσαλονίκη. Διατέλεσε προσωπικός γραφέας του αυτοκράτορα Μανουήλ Β Παλαιολόγου (1391-1425), επέστρεψε στην Πελοπόννησο όπου εκάρη μοναχός στην συνέχεια επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη όπου διορίστηκε ηγούμενος της Μονής Αγίου Δημητρίου, το 1434 πήρε μέρος στην σύνοδο της Βασιλείας, το 1435 πήγε στην Ρώμη όπου τον υποδέχτηκε ευμενώς ο Πάπας Ευγένιος Δ. Ο Πάπας σύστησε τον Ισίδωρο στον αυτοκράτορα Ιωάννη Η' Παλαιολόγο και τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ιωσήφ. Χειροτονήθηκε αρχιεπίσκοπος Κιέβου, και μητροπολίτης της Ρωσικής εκκλησίας (ρωσ.: Исидор), στην Ρωσία έγινε γνωστός και ως Ισίδωρος ο Αποστάτης. .

 

Πήρε μέρος στην σύνοδο Φερράρας – Φλωρεντίας το 1438 – 1439, υπέγραψε την ένωση των Εκκλησιών, του δόθηκε ο τίτλος του Καρδιναλίου της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας (6 Σεπτεμβρίου 1439).  Τον έστειλαν στην Ρωσία ως παπικός εκπρόσωπος, εκεί τον συλαμβάνουν και τον φυλακίζουν σε μοναστήρι, μέχρι που μετανοών αποκκήρυξε την Ρωμαϊκή αυλή. Δραπετεύοντας κατέφυγε στην Ρώμη και ο Βασίλειος με τους Ρώσους επισκόπους ονόμασε τον Ιωνά μητροπολίτη της Ρωσικής εκκλησίας, στέλνοντας πρέσβη στην Κωνσταντινούπολη για να παραπονεθεί στον αυτοκράτορα για τον διορισμό του λατινόφρωνου Ισίδωρου.

Το 1452 λίγο  πριν την άλωση ορίζεται Λατίνος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως και στις 12/12/1452 από την Κωνσταντινούπολη κηρύσσει την Ένωση των Εκκλησιών μέσα στην Αγία Σοφία. Μένει εκεί μέχρι την άλωση και μεταμφιεσμένος αγνώριστος ζητιάνος αιχμαλωτίζεται από τους Τούρκους και πουλήθηκε ως σκλάβος για το αντίτιμο πενήντα δουκάτων. Ξαναγύρισε με μια τουρκική γαλέρα προσποιούμενος ότι αναζητούσε κάποια μέλη της οικογένειάς του που δήθεν είχαν χαθεί στην άλωση, και από εκεί κατόρθωσε να περάσει στην Χίο, Πελοπόννησο και Κρήτη, από όπου μετά από μεγάλες κακουχίες έφτασε σώος στην Ρώμη.

 

Πέθανε από αποπληξία το 1463 στην Ρώμη και θάφτηκε στην εκκλησία του Αγίου Πέτρου.

 

 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ  : Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός αντιτάχτηκε στην ένωση με τους Λατίνους κατά την σύνοδο Φερράρας – Φλωρεντίας το 1438 – 1439.




ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ Ο ΚΩΔΙΚΑΣ 914

 

Στον Ελληνικό κώδικα 914 αναφέρεται με ποιο τρόπο κατασκεύαζαν μέχρι τότε μελάνι.

 

Το μελάνι είναι γνωστό από την αρχαιότητα η κατασκευή του αναφέρεται από τον 1ο μχ αιώνα σαν κύρια συστατικά είχαν αλεσμένο κάρβουνο, μια κολλητική ουσία και μια διαλυτική ουσία αργότερα προσετέθη χαλκάλιθος (βιτριόλι).

 

Ο Ελληνικός κώδικας 914 αποτελείται από 230 φύλλα με στάχωση (βιβλιοδεσία) βυζαντινής τεχνοτροπίας και οι ξύλινες πινακίδες με κόκκινο δέρμα βαμμένες με βαρζίο. Άρα η χρονολογία συγγραφής του κώδικα θα πρέπει να τοποθετηθεί στο διάστημα που χειροτονήθηκε μητροπολίτης μέχρι τον θάνατό του. Στον Ελληνικό κώδικα 914 αναγράφονται 17 (δέκα επτά) συνταγές και αριθμούνται [1-17]. Η γραφή του κώδικα έχει γίνει δια χειρός του Ισιδώρου, σε κάποιες δεν δίνονται ακριβείς δοσολογίες, το πιθανότερο είναι ότι αποκρυπτόντουσαν σαν επαγγελματικό μυστικό.

Κάποιες από τις συνταγές τις βρίσκουμε σε μεταγενέστερα κείμενα και αυτό δείχνει ότι κάποιες ήταν οι πλέον εύχρηστες, συνταγές κατασκευής μελανιού βρίσκουμε στον Αθωνικό κώδικα Μ Ιβήρων 388, στον κώδικα Οξφόρδης  Βοδληιανή Βιβλιοθήκη, στον κώδικα Bononiensis graecus , στον κώδικα Canonicus graecus  και αλλού.

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Τα μέσα γραφής κατά την Βυζαντινή περίοδο.

 

ΔΕΙΓΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΩΔΙΚΑ 914 (με κανονικό τονισμό, τα τμήματα που είναι εντός παρενθέσεως λείπουν από το χειρόγραφο)

 

10 Όταν μέλλης ποιήσαι γράμματα χρυσά μετά πεταλίου, ποίησον ούτ(ος) τρίψ(ον) μεθ ύδατος ισχυρ(ώς) ώχραν και εκβαλ(ών) αυτ(ήν) από του μαρμάρου, βάλε εις χυβάδα, είτα βάλε ιχθυόκολλαν χαυνήν και ανάμιξον αυτ(ήν), λεπτώς και έκτοτε γράψον, όσα γράμματα βούλει και αφ ου ξηρανθώσιν, έπαρον ωού το λευκόν και βάλε εις ύελον και ανάδηρον αυτό, μετά τρι(ών) ή τεσσάρ(ων) κλωνί(ων) συκής, άχρι ου …….

45

6 Έτερ(ον)

Λαβ(ών) αρμένιον βώλον (και) μανιακ(όν) (και) σκορόδ(ου) ζωμ(όν) (και) κρομμίδ(ιν) πάντα επίσης, τρίψ(ον) αυτά καλ(ως) ειθ ούτω γράφε βαλ(ών) ουν επάνω χρυσάφ(ιν) γίνοντ(αι) γράμμ(α)τ(α) χρυσά: ……

 

145 (ήλιον) κ(αι) δοκίμαζε αυτό, βάφον δια κονδυλίου όταν ουν ίδης ‘ότι εγένετο καλ(όν) κοκιν(υλον), βαθύν, παύσον της στύψεως κ(αι) αυθύς κρέμμασον αυτό εις τον (ήλιον)……

 

 


 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Οι Βυζαντινοί έγραφαν πάνω σε πλάκα και έσβηναν μ΄ ένα μικρό σφουγγάρι. Εκτός από τις πέτρινες πλάκες υπήρχαν κι άλλες αλειμμένες με κερί. Σ΄ αυτές έγραφαν με μυτερό καλάμι. Στις μεγαλύτερες τάξεις έγραφαν με μελάνι πάνω σε παπύρους,  σε περγαμηνές  και σε χαρτί, από τον 10ο αιώνα και μετά. 

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

ΒΙΒΛΙΟΑΜΦΙΕΣΤΗΣ ΤΟΜΟΣ 3 εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΒΙΒΛΙΟΔΕΣΙΑΣ

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ

Στο βιβλίο της της Ιζαμπέλλας Παλάσκα αναφέρεται μια άγνωστη και εκπληκτική εξιστόρηση προσπάθειας του Θ Πάγκαλου να δει τον Μουσολίνι, ο ο...