Κυριακή 30 Ιουλίου 2017

Ο ΑΡΗΣ ΣΤΗΝ ΒΥΤΙΝΑ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ


Την περίοδο της κόκκινης τρομοκρατίας 1943-1944 τα Τρόπαια Γορτυνίας ήταν η «πρωτεύουσα» του «Ελεύθερου Μωριά». Εκεί εγκαταστάθηκε τον Μάιο του 1944 και ο Άρης Βελουχιώτης. Στα Τρόπαια λειτουργούσε στρατόπεδο «αντιδραστικών». Στην συνέχεια έκανε έδρα του την Βυτίνα (και εκεί λειτουργούσε στρατόπεδο «αντιδραστικών»).



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Άρης με πλοιάριο με κατεύθυνση την Πελοπόννησο.



Υπάρχει μια μαρτυρία της συμπεριφοράς του Άρη από τον ανθυπολοχαγό Νικόλαο Μουτούση :

«...Κάθε μέρα βασανιζόνταν οπωσδήποτε δύο κρατούμενοι. Δεν έχουν ύπνο φαίνεται την νύχτα οι συναγωνιστές και θέλουν να περάσουν την ώρα τους. Ξέρουμε λοιπόν πότε θα έρθει η σειρά μας. Κάθε δέκα πέντε  μέρες πρέπει να προδιαθέτουμε τον εαυτό μας για το δωμάτιο των βασανιστηρίων.

Σήμερα έχει σειρά μια κοπέλλα από την Πάτρα, η Ξανθή Πολιτικού. Τις γυναίκες δεν τις είχανε δεμένες.

«Έλα γόησσα» της φωνάζει ο Τζαβέλλας «έβγα να σε πάω περίπατο!».

Της έχουν φορέσει μια στρατιωτική κυλόττα και την βγάζουν στην αυλή. Τι νομίζεται ότι της έκαναν; Κάλεσαν και τον αρχηγό τους τον Βελουχιώτη να παρακολουθήσει το θέαμα να ψυχαγωγηθεί!

Είχαν βρη μερικά μικρά ποντικάκια, και τα ρίξαν μέσα στην κυλόττα της! Φανταστείτε τώρα τον τρόμο αυτής της κοπέλλας και τις φωνές της! Είχαν κάνει κύκλο γύρω της και την πετούσαν ο ένας στον άλλον και έτσι διασκέδαζαν οι υπάνθρωποι.

Εν τω μεταξύ η φωνή του Άρη τους σκέπαζε όλους. Γελούσε με γέλιο σαρδώνιο.

Μετά από την πρόχειρη αυτή ψυχαγωγία, την παίρνουν στο δωμάτιο και η άμοιρη κοπέλλα, ύστερα από λίγο βγαίνει χωρίς κανένα νύχι στα δάκτυλά της. Της τα είχαν βγάλει όλα! Λιπόθυμη μεταφέρεται στο κελλί της κι έτσι έκλεισε κι αυτή τη σειρά της , γι αυτό το δεκαπενθήμερο....».

«....Αφού μας βασάνισαν επί ώρες οι μαυροσκούφηδες του, τότε ο Βελουχιώτης, θέλοντας να ψυχαγωγηθεί, λέει στον Αστρίτη, που ήταν παληός συμμαθητής του: «Έλα Αστρίτη... Θέλω και λίγη διασκέδαση, θέλω να μου χορέψεις ένα ζειμπέκικο!».

Φανταστείτε τώρα ένα ανθρώπινο ράκος που δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια του, να το υποχρεώνει να χορέψει.

«Έλα βρε Θανάση», του λέει ο καημένος ο Ζαφειρόπουλος, «δεν ντρέπεσαι, δεν σκέπτεσαι ότι είμαστε κάποτε φίλοι και καθόμασταν στο ίδιο θρανίο; Δεν έχεις μέσα σου στάλα ανθρωπισμό; Γιατί με βασανίζεις έτσι; Μπορώ εγώ, έτσι που με κατάντησες, να σου χορέψω ζειμπέκικο;»

Εξαγριώθηκε το κτήνος, ο μέλλων αρχηγός του Ελληνικού κράτους! Σηκώνεται, παίρνει ένα σφυρί και του λέει: «Τώρα θα δεις Αστρίτη, πως φέρεται ο Άρης, έστω και στους φίλους του, όταν του γίνονται εμπόδιο στο έργο του»! .... Πλησιάζει τον Αστρίτη και αρχίζει να του σπάζει τα δόντια ένα-ένα!

«Χορεύεις τώρα, ή όχι;» του φωνάζει άγρια «Σε λίγο θα σου βγάλω και την γλώσσα με την τανάλια, για να μάθεις να μιλάς!».

Έτσι ο άμοιρος Ζαφειρόπουλος ή Αστρίτης, σέρνοντας το πληγωμένο του κορμί και γεμάτος αίματα στο πρόσωπο, άρχισε ... να χορείειζειμπέκικο!».

«...Έχουν περάσει τέσσερες ώρες. Κοντεύει να ξημερώσει. Προσπαθούν να μου αποσπάσουν διάφορες ομολογίες....

Τέλος, έρχεται ο Βελουχιώτηςκαι μου λέει: «Βρε Μουτούση, εσύ έχεις σπουδάσει σε σχολή των Άγγλων για ν αντέχεις. Εγώ όμως έχω σπουδάσει στην Μόσχα και θα δεις, ότι στο τέλος θα νικήσω και θα σου λύσω την γλώσσα!

«Φουσέκη», φωνάζει έναν μαυροσκούφη, «για φέρε μου το αμόνι! Είναι έτοιμο;».

Αμόνι, ήταν ένα σίδερο που το μεταχειρίζονται οι σιδεράδες. Αυτό λοιπόν, το σίδερο, αφού το έβαλαν στην φωτιά και κοκκίνησε, το παίρνει ο Άρης στα χέρια και δείχνοντάς το, μου λέει:

«Το βλέπεις, Μουτούση; Αυτό λύνει και γλώσσα μουγκού! Λοιπόν, τι λες; Θα μου πεις όλους τους συνενόχους σου;».

Εγώ δεν είχα την δύναμη ούτε να μιλήσω. Η θέα του καφτερού καικόκκινου σίδερου με παρέλυσε.

«Εμπρός άτιμε, ετοιμάσου να σε σφραγίσω».

Ο αιμοσταγής αρχηγός, αυτός που έστειλε το κόμμα στην Πελοπόννησο, με αρπάζει από τα μαλλία, με γυρίζει προς τα κάτω και μου κολλάει το καυτό σίδερο στην αριστερή μου πλάτη!

«Να δεις πως λύνω εγώ τη γλώσσα σου, και αν τελικώς δν την λύσω θα σου την κόψω πούστη!».

Το καταραμένο μαύρο δωμάτιο, εγέμισε από τσίκνα της καμμένης σάρκας μου.

Δεν άντεξα, έπεσα λιπόθυμος. Δυστυχώς για μένα, διότι ο λυσσασμένος αρχηγός ενόμισε φαίνεται ότι το έκαμα επίτηδες και μου κολλάει για δεύτερη φορά το καυτό σίδερο στην δεξιά μου μασχάλη, και ως φαίνεται αφού πρώτα διαπίστωσε ότι ήμουνα πράγματι λιπόθυμος, τότε μ άφησε αναίσθητο με μετέφεραν στο κελλι μου.

Δεν είναι μύθος! Δεν είναι φαντασία.... Δεν είναι κενά λόγια: Το «μετάλλιο» αυτό του Άρη Βελουχιώτη, και πολλά άλλα, είναι στην διάθεση όποιου τυχόν άπιστου Θωμά θελήσει να δει και να πιστέψει!».
 





ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΚΑΙ ΔΙΗΓΩΝΤΑΣ ΤΑ ΝΑ ΚΛΑΙΣ του Νικ Μουτούση

ΤΑ ΑΝΟΜΟΛΟΓΗΤΑ του Ιωάννη Κ Μπουγά εκδόσεις ΠΕΛΑΣΓΟΣ

Τετάρτη 26 Ιουλίου 2017

ΚΑΠΕΤΑΝ ΡΟΥΠΑΚΙΑΣ


 

Ο Γεώργιος Τόμπρας γεννήθηκε 1/1/1878 στις  Κυδωνίες (Αιβαλί) της Μ Ασίας, σπούδασε φαρμακοποιός στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο κια στις 31/3/1897 κατετάγει στον Ελληνικό Στρατό. Τον Ιούνιο του 1900 σαν ανθυποφαρμακοποιός υπηρετούσε στις τάξεις του ΕΣ.

Τον Μάρτιο του 1905 έφυγε από τον ΕΣ για να συμμετάσχει στον Μακεδονικό αγώνα, κατετάγη στο σώμα του υπολοχαγού Κατεχάκη (καπετάν Ρούβα) και έγινε υπαρχηγός.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Γεώργιος Τόμπρας.



Πολέμησε σε πολλές συγκρούσεις κατά των Οθωμανών και των Βουλγάρων κομιτατζήδων, τον Νοέμβριο του 1906 επέστρεψε στην Αθήνα, η διοίκηση του Μακεδονικού Αγώνα τον διέταξε να επιστρέψει στην Μακεδονία σαν αρχηγός σώματος με το ψευδώνυμο Καπετάν – Ρουπακιάς και να δράσει στην περιοχή της λίμνης των Γιαννιτσών. Τον αναφέρει επανηλειμένα η Πηνελόπη Δέλτα στο πασίγνωστο έργο της ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΒΑΛΤΟΥ όπου Βάλτος ήταν η λίμνη των Γιαννιτσών.

Τον Δεκέμβριο του 1906 σε μάχη με κομιτατζήδες στο βουλγαροκρατούμενο χωρίο Αλάρ (Αρχοντικό) της Κοζάνης τραυματιστηκε βαρύτατα και κατόπιν διαταγής πήγε στην Αθήνα για ανάρρωση.

Τον Μάρτιο του 1907 η διοίκηση του Μακεδονικού Αγώνα τον διέταξε να επιστρέψει στην Μακεδονία διότι οι Οθωμανοί και οι Βούλγαροι σημείωσαν κάποιες επιτυχίες, παρά την αντίθετη γνώμη των γιατρών (διότι δεν είχε αποθεραπευτεί) ανέβηκε στην Μακεδονία επικεφαλής 100 ανδρών.

Τον Ιούλιο του 1907 στην περιοχή Καστοριάς εξόντωσε ένα ολόκληρο Βουλγάρικο τμήμα και σκότωσε τον επικεφαλής των κομιτατζήδων όλης της Δυτ Μακεδονίας τον Κρασάκωφ. Αυτό το πλήγμα ήταν η απάντηση στην ύπουλη δολοφονία του Καπετάν Άγρα πριν ένα μήνα.

Η δράση του συνεχίστηκε με το ψευδώνυμο Γεώργιος Τομαράς μέχρι την στιγμή που η διοίκηση του Μακεδονικού Αγώνα τον διέταξε να επιστρέψει στην Αθήνα τον Μάιο του 1909.
 
 
 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο καπετάν Ρουπακιάς με την ομάδα του.




Στον Α Βαλκανικό πόλεμο πολέμησε υπό τον Κατεχάκη επικεφαλής λόχου και πήρε μέρος στην μάχη του Σαραντάπορου, σε αψιμαχίες έξω από την Θεσσαλονίκη, στα Γιαννιτσά όπου τραυματόιστηκε σοβαρά.

Στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο και την Μικρασιατική εκστρατεία  λόγω των σοβαρών του τραυμάτων υπηρέτησε σε διοικητικές θέσεις, τιμήθηκε με πλήθος παρασήμων και το 1926 έφτασε στον βαθμό του υποστρατήγου.

Μετά την απομάκρυνση από τον στρατό έζησε λιτά και σεμνά στην Λεωφόρο Μεσογείων 375 και ήταν σεβαστός και αγαπητός από όλους .

 




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Δήμος Αγίας Παρασκευής τίμησε τον ήρωα με την ανάρτηση τιμητικής πινακίδας έξω από το σπίτι του επί της Λ. Μεσογείων.

 


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ και ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ της Ελίνα Μαστέλλου – Γιαννάκενα εκδόσεις ΠΕΛΑΣΓΟΣ

Κυριακή 23 Ιουλίου 2017

ΜΕΤΡΑ ΕΠΙΕΙΚΙΕΙΑΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ Γ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ


Γ Ππαδόπουλος : «Κατέλιπεν αμόλυντους τας οδούς εις το πέρασμά της , δεν ανέγραψεν «θάνατος» εις τα δικαστικάς αποφάσεις της, δεν ανέσυρε το περίστροφον δια την εκτέλεσιν των επιταγών της και επανειλημένως ήνοιξεν τας θύρας των κοινών φυλακών εις τους αντιπάλους της».

 


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Α Παναγούλης κατά την δίκη του.



Την 21η Απριλίου 1956 συνελήφθησαν 6.509 άτομα. Στην συνέχεια οαριθμός των  κρατούμενων έβαινε μειούμενος.

 

Την 1/1/1968 εκτοπισμένοι 2.625

Την 1/1/1969 εκτοπισμένοι 1.889

Την 20/8/1970 εκτοπισμένοι 649

Την 31/12/1970 εκτοπισμένοι 353

Την 20/12/1971 εκτοπισμένοι 7

Την 5/9/1973 εκτοπισμένοι 0

Το καθεστώς του Γ Παπαδόπουλου έδωσε δύο (2) Γενικες Αμνηστείες.

Την 23/12/1967 προς όσους πήραν μέροε το κίνημα του Βασιλιά Κωνσταντίνου, τα στελέχη του ΑΣΠΙΔΑ, της υποθέσεως ΕΛΙΚΩΝ και όλα τα πολιτικά αδικήματα που έγιναν μέχρι τότε.

Την 20/8/1973 όλα τα αδικήματα από  την 21η Απριλίου 1967 μέχρι εκείνη την στιγμή.

 

 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η Γυάρος ήταν τόπος εκτοπισμού μέχρι το 1971.
 

Ειδική χάρη έδωσε προσωπικά ο Γ Παπαδόπουλος στον επίδοξο δολοφόνο του Αλ Παναγούλη και απελευθέρωσε όλους τους κύριους αντιπάλους του Α Παπανδρέου, Μίκη Θεοδωράκη, Ομπρόπουλο, Γ. Α. Μαγκάκη κα

Στις 9/4/1969 επαναπροσλήφθηκαν όλοι οι απολυμένοι δημόσιοι υπάλληλοι από 6ο βαθμό και κάτω.

Στις 28/8/1969 καταργήθηκαν τα στρατοδικεία για πολιτικά εγκλήματα.

Στις 28/8/1971 καταργήθηκαν τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, για πρώτη φορά μετά από 35 χρόνια.

Στις 31/12/1971 έκλεισαν η Γυάρος και η Λέρος.

 


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Μίκης Θεοδωράκης σε αρίστη κατάσταση, σε συνέντευξη τύπου στο Παρίσι. Μόλις έχει απελευθερωθεί από τη χούντα (Φωτ Σίμος Τσαπνίδης, Απρίλιος 1970, ΑΡΧΕΙΟ Μ.Νταλούκα).


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Πρακτικά Συζητήσεων επί του Συντάγματος 1968

Η 21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ του Μάνου Ν Χατζηδάκη εκδόσεις ΠΕΛΑΣΓΟΣ

Τετάρτη 19 Ιουλίου 2017

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΚΑΙ O ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ


Στο βιβλίο της της Ιζαμπέλλας Παλάσκα αναφέρεται μια άγνωστη και εκπληκτική εξιστόρηση προσπάθειας του Θ Πάγκαλου να δει τον Μουσολίνι, ο οποίος επισκεπτόταν την Αθήνα το 1942. Η αφήγηση αποτελεί ένα εκπληκτικό ντοκουμέντο, για τον τρόπο που σκεφτόταν μια μερίδα της ηγεσίας του τόπου, αλλά και μια απεικόνιση της κατάστασης που επικρατούσε στην Αθήνα τις ημέρες που μας επισκέφτηκε ο Ντούτσε.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Επίσκεψη του Ντούτσε σε Ελληνικές αρχαιότητες.



«…Χτύπησε το τηλέφωνο και ήταν ο στρατηγός Πάγκαλος. Μόλις τον είχαν ενημερώσει κάποιοι άλλοι ότι έρχεται ο Μουσολίνι και είπε στον Βουλπιώτη να πάνε μαζί να τον δουν.

 
«Εγώ δεν έχω λόγο, στρατηγέ μου, να τον δω, ούτε και θα μ’ αφήσουν. Εσείς, που είστε φίλος του από τα παλιά, να πάτε να τον δείτε και να τα πείτε».

«Μην αμφιβάλλεις ότι θα επιδιώξω να τον δω. Ήδη είπα και μου ετοιμάζουν το αυτοκίνητο για να με πάει στην ιταλική πρεσβεία».

«Σας έχουν κλείσει ραντεβού;»

«Τι σημασία έχει; Είμαι ο μόνος εν ζωή διατελέσας ανώτατος άρχων της χώρας και επί εικοσαετία πρεσβεύω εμπράκτως την ελληνοϊταλική φιλία. Χρειάζεται κι άλλο; Θα τον δω για να έχει ενημέρωση από πρώτο χέρι...»

Η ησυχία από τον δρόμο έπαψε να ’ναι απόλυτη. Ακούστηκε θόρυβος από μοτοσικλέτες. Ο Βουλπιώτης βγήκε στο μπαλκόνι του κι είδε να χάνονται μερικές ιταλικές μοτοσικλέτες προς το Σύνταγμα. Ακολούθησε ένα άλλο κύμα από μοτοσικλέτες. Δε δυσκολεύτηκε να καταλάβει ότι ήταν προπομποί. Πράγματι, λίγο αργότερα κατέφθασε με μεγάλη ταχύτητα ένα τρίτο κύμα από μοτοσικλέτες, ακολουθούμενες από την αυτοκινητοπομπή του Μουσολίνι. Τον διέκρινε καθαρά στο ανοιχτό αυτοκίνητο του στρατηγού Τζελόζο, που καθόταν μαζί του στο πίσω κάθισμα. Ακολουθούσαν και άλλα δυο τρία αυτοκίνητα κι από πίσω ένα ασθενοφόρο.

Αυτό ήταν, λοιπόν. Πράγματι ο Μουσολίνι βρισκόταν στην Αθήνα και προφανώς τώρα θα είχε μπει στον περίβολο της ιταλικής πρεσβείας.









ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Επίσκεψη του Μπενίτο Μουσολίνι στην Ακρόπολη.









 

Είχε νέο αγωνιώδες τηλεφώνημα από τον Πάγκαλο, ο οποίος αδημονούσε που δεν του είχαν τηλεφωνήσει από την πρεσβεία για να του πουν τι ώρα θα τον έβλεπε ο Μουσολίνι.

«Μόλις πριν δυο λεπτά τον είδα από το μπαλκόνι μου με αυτοκινητοπομπή να κατεβαίνει ταχύτατα προς τα κάτω, μάλλον προς την ιταλική πρεσβεία», του είπε ο Βουλπιώτης.

«Ωραία. Θα τους ξαναπάρω στην πρεσβεία. Κι αν πάλι δε μου απαντήσουν σαφώς, σε δέκα λεπτά θα σηκωθώ και θα πάω μόνος μου να τον συναντήσω».

«Στρατηγέ μου, ξέρετε, οι δρόμοι σε όλο το κέντρο της πόλης είναι αποκλεισμένοι. Πώς θα φτάσετε εδώ; Με τα πόδια;»

«Σιγά τα αίματα! Με το αυτοκίνητό μου, βεβαίως, καλογυαλισμένο, όπως έδωσα εντολή να είναι. Ποιος θα μ’ εμποδίσει εμένα;»

«Καλά, αλλά τα μέτρα που έχουν ληφθεί είναι πρωτοφανή. Εγώ δεν έχω δει από δω που είμαι, κανένα άλλο αυτοκίνητο να κυκλοφορεί, ούτε γερμανικό ούτε υπουργικό ούτε κανένα άλλο».

«Σιγά, καημένε. Θα πάω, θα δεις».

Μισή ώρα αργότερα χτύπησε το κουδούνι του διαμερίσματός του. Ήταν ο στρατηγός Πάγκαλος με επίσημη στολή, μεγαλόσταυρο και τα παράσημα να κρέμονται στο στήθος του, αλλά λαχανιασμένος και καταϊδρωμένος από τον καύσωνα που είχε έξω. Τον ακολουθούσε, εξίσου λαχανιασμένος και ιδρωμένος, ο υπασπιστής του, ένας απόστρατος αξιωματικός, και ένας καλοχτενισμένος με μπριγιαντίνη νεαρός σωματοφύλακας.

«Τι ευχάριστη έκπληξη, στρατηγέ μου! Περάστε, περάστε».

«Άσε τα πολλά λόγια, είμαι εκνευρισμένος. Δε μου έχει ξανατύχει αυτό. Ακούς εκεί, πρώην ανώτατος άρχων και να μη μ’ αφήσουν να δω τον Ντούτσε!»

«Πήγατε στην πρεσβεία; Τα καταφέρατε να φτάσετε;»

«Μόνο ως τη Σόλωνος καταφέραμε να φτάσουμε κι εκεί αφήσαμε το αυτοκίνητο και συνεχίσαμε με τα πόδια. Από του «Λουμπιέ» όμως δεν περνούσε καρφίτσα. Φώναξα, απείλησα, τίποτα. Στο τέλος, εμφανίστηκε ένας αξιωματικός των καραμπινιέρων, που ήξερε γαλλικά και του εξήγησα. Αυτός ήταν βολικός, πήγε ως την πόρτα της πρεσβείας και μετά γύρισε για να μου πει το αμίμητο, ότι δεν ήμουνα στη λίστα των καλεσμένων! Ποιος, εγώ! Κι επειδή υπήρχαν διάφοροι στα μπαλκόνια και κρυφοκοιτούσαν, είπα να μη ρεζιλεύομαι και πέρασα απ’ την πλατεία Κολωνακίου κι έφτασα ως εδώ. Δε σκέφτηκα πού αλλού να πάω. Να πάρει ο διάολος!»



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Θεόδωρος Πάγκαλος με επίσημη στολή.




 

«Ελάτε, στρατηγέ, καθίστε, μην εκνευρίζεστε. Εγώ πάντως σας προειδοποίησα, γιατί έβλεπα πόσο αυστηρά ήταν τα έκτακτα μέτρα...»

«Εσύ το είπες, εγώ όμως δε σ’ άκουσα. Κι έχω τόσα να του αναφέρω... Να δεις που η Ελλάς, ολόκληρος ο λαός, ζημιώνεται τώρα που δεν τον είδα, μια που μπορεί να μην του πω όσα έχω ετοιμάσει... Δε μου λες, ξέρεις πόσο θα μείνει, γιατί κανένας δεν ξέρει».

«Ούτε κι εγώ ξέρω».

«Πάρε κανένα τηλέφωνο να μάθεις».

«Και πού να πάρω;»

«Ξέρω γω, πάρε στην πρεσβεία».

«Μα είναι δυνατόν να μου πούνε τέτοια πληροφορία;»

«Καλά. Τότε πάρε τους στο τηλέφωνο να τους πεις πως βρίσκομαι εδώ και άφησε το νούμερο να με ειδοποιήσουν για να πάω».

Ο Βουλπιώτης χαμογέλασε με την επιμονή του, έτσι που τα στρογγύλευε όλα κατά πώς τον βόλευε. Με συγκατάβαση πήγε προς το τηλέφωνο και πράγματι άφησε ένα μήνυμα στην πρεσβεία, όπως του ζήτησε ο Πάγκαλος.

Η Έλεν είχε εμφανιστεί, τον χαιρέτισε και τον κέρασε ένα ούζο.

«Είναι ό,τι χρειαζόταν», της είπε και την κοιτούσε με πονηρό βλέμμα καθώς εκείνη έσκυβε για να τον σερβίρει. «Να ’σαι καλά, κοπέλα μου», πρόσθεσε χωρίς να παίρνει το ενοχλητικό βλέμμα του από το καλοσχηματισμένο σώμα της.

Αυτή έδειξε να μην καταλαβαίνει και συνέχισε να είναι ευγενική και σεβαστική μαζί του, μέχρι που έπιασε ένα αυστηρό βλέμμα του άντρα της να φύγει. Το έκανε διακριτικά και από κείνη την ώρα ερχόταν η καμαριέρα για να φροντίζει τα κεράσματα.

Στο μεταξύ, η ώρα περνούσε, χωρίς να γίνεται το τηλεφώνημα από την πρεσβεία. Ο στρατηγός δυσανασχετούσε, χτυπούσε νευρικά τα χέρια του κι όλο έλεγε:

«Χάνει μεγάλη ευκαιρία η Ελλάς αν δε μιλήσω με τον Ντούτσε. Να το θυμηθείτε!»

Ακούστηκε θόρυβος από το δρόμο. Ήταν οι πρώτες μοτοσικλέτες που έτρεχαν με ταχύτητα προς την αντίθετη κατεύθυνση. Ο στρατηγός, ο υπασπιστής και ο σωματοφύλακάς του βγήκαν στο μπαλκόνι. Αμέσως μετά, φάνηκε η αυτοκινητοπομπή να πηγαίνει προς τα πάνω.

Ο Πάγκαλος έκανε σαν μικρό παιδί. «Τον είδα, τον είδα!» έλεγε χαρούμενος κι έκανε κωμικές κινήσεις έτσι όπως ήταν στολισμένος με τους μεγαλόσταυρους. Γρήγορα άλλαξε ύφος, σοβάρεψε και είπε:

«Τον είδα μεν, αλλά δεν του μίλησα. Δυστυχώς. Δυστυχώς για την Ελλάδα».

Στράφηκε στον Βουλπιώτη και τον ρώτησε αν πίστευε πως θα ξαναγυρνούσε ο Μουσολίνι, αν μπορούσε να το μάθει. Σε απάντηση εκείνος ανασήκωσε τους ώμους και τον κοίταξε ίσια στα μάτια. Εκείνη την ώρα χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν από την πρεσβεία και ζήτησαν να μιλήσουν με το στρατηγό. Αυτός τους άκουσε να του μιλούν και το ύφος του βάρυνε, ενώ απαντούσε μονολεκτικά, σημάδι ότι είχε θυμώσει. Μόλις το έκλεισε, γύρισε στον Βουλπιώτη και του είπε, ξαναβρίσκοντας την ηρεμία του και σκάζοντας ένα χαμόγελο:

«Πάντως έχω τους χαιρετισμούς του Ντούτσε. Δεν είναι βέβαιοι αν θα γυρίσει, ούτε πότε θα φύγει. Δεν πειράζει. Εγώ θα λέω σε όλους ότι τον είδα και μίλησα μαζί του...»

«Δεν είναι και εντελώς ψέματα. Τον είδατε».

«Βεβαίως, τον είδα. Βεβαίως» ».

 


 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Στην Ελλάδα επιθεώρησε στρατιωτικές Ιταλικές μονάδες.
 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

«Άγγελος ή Δαίμονας – Ο αμφιλεγόμενος πατέρας μου» της  Ιζαμπέλλας Παλάσκα εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ

 

 

Κυριακή 16 Ιουλίου 2017

ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΠΑΛΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ 40


Λίγο πριν από την εισβολή, η διάταξη των δυνάμεων είχε ως ε­ξής:





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ιταλοί αλπινιστές στην Πίνδο.


Ιταλικές Δυνάμεις:

Ανώτατη Στρατιωτική Διοίκηση: Διοικητής στρατηγός Βισκόντι Πράσκα. Θέατρο επιχειρήσεων Ηπείρου.

Το XXV Σώμα Στρατού. Διοικη­τής στρατηγός Κάρλο Ρόσσι. Τέσσερις μεραρχίες (η 23η «Φερράρα», η 51η «Σιένα», η 131η Τ/Θ «Κενταύρων» και μια μεραρχία ιππικού). Συνολική δύ­ναμη 42.000 άνδρες περίπου.

Το XXVI Σώμα Στρατού. Διοικη­τής στρατηγός Γκαμπριέλε Νάσσι. Τέσσερις μεραρχίες (η 49η «Πάρμα», η 29η «Πιεμόντε», η 19η «Βενέτσια» και η 53η «Αρέτζο»). Συνολική δύναμη 44.000 άν­δρες περίπου.

Μεταξύ των δύο σωμάτων στρατού στον Τομέα της Πίνδου. 3η Μεραρχία Αλπινιστών «Τζούλια».

Γενικό σύνολο: 59 τάγματα πε­ζικού, 135 πυροβολαρχίες (23 βαριές), 150 άρματα μάχης, 18 ίλες ιππικού, έξι τάγματα όλμων και ένα τάγμα πολυβόλων.




 

Ελληνικές δυνάμεις:

Θέατρο επιχειρήσεων Ηπεί­ρου.

VIII Μεραρχία Πεζικού: Διοικη­τής υποστράτηγος Χ. Κατσιμήτρος, και το στρατηγείο της III Ταξιαρχίας Πεζικού με διοικητή τον συνταγματάρχη πεζικού Γιατζή Δημήτριο. Συνολικά περιλάμβανε: τέσσε­ρις διοικήσεις συνταγμάτων πεζι­κού, 15 τάγματα πεζικού, 16 πυ­ροβολαρχίες, πέντε ουλαμούς πυροβολικού συνοδείας, δύο τάγματα πολυβόλων κινήσεως, μία πολυβολαρχία βαρέων πολυ­βόλων, μία μεραρχιακή μονάδα αναγνωρίσεως. Το 39ο Σύνταγμα Ευζώνων της III Μεραρχίας (κι­νούμενο από την Αιτωλοακαρνα­νία προς Ήπειρο).

Στις 12 Οκτωβρίου 1940: Τέθηκε στη διάθεση της με­ραρχίας ο υποστράτηγος Λιούμπας Ν. στον οποίο ανατέθηκε η διοίκηση του τομέα της Θεσπρω­τίας. Έφθασε μια αντιαεροπορική πυροβολαρχία (τρία πυροβόλα), η οποία διατέθηκε για την προ­στασία των Ιωαννίνων. Συμπληρώθηκαν οι διοικήσεις της Μεραρχίας ως ακολούθως: Αρχηγός Πεζικού Μεραρχίας: σ/χης Ντρες Γεώργιος. Διοικητής του 4ου Συν/τος Πεζι­κού: σ/χης Παπαδόπουλος Κ. Διοικητής του 40ού Συν/τος Ευζώνων: σ/χης Τσακαλώτος Θρ.

Στις 27 Οκτωβρίου 1940 η VIII Μεραρχία έχει συμπληρώσει την επιστράτευσή της.

Θέατρο επιχειρήσεων Δυτικής Μακεδονίας.

Τμήμα Στρατιάς Δυτικής Μα­κεδονίας (ΤΣΔΜ): Διοικητής αντι­στράτηγος Πιτσίκας Ιωάννης (έ­δρα Κοζάνη).

Το Β' Σώμα Στρατού: Διοικητής αντιστράτηγος Παπαδόπουλος Δημήτριος με τις: Ι Μεραρχία: διοικητής υπο­στράτηγος Βραχνός Δημήτριος, IX Μεραρχία: διοικητής υπο­στράτηγος Ζυγούρης Χρίστος, V Ταξιαρχία Πεζικού: διοικητής συ­νταγματάρχης Πεζικού Καλής Αναστάσιος, IX Συνοριακό Το­μέα.

Το Γ' Σώμα Στρατού: διοικητής αντιστράτηγος Τσολάκογλου Γεώργιος (έδρα Θεσσαλονίκη), με τις: Χ Μεραρχία: διοικητής υ­ποστράτηγος Κίτσος Χρίστος, XI Μεραρχία: διοικητής συνταγμα­τάρχης Πυροβολικού Κώσταλος Γεώργιος: IV Ταξιαρχία Πεζικού, διοικητής υποστράτηγος Μετα­ξάς Αγαμέμνονας και τους IX, Χ και XI Συνοριακούς Τομείς.

Το Απόσπασμα Πίνδου: Διοικη­τής ο έφεδρος, εκ μονίμων, συ­νταγματάρχης Δαβάκης Κωνστα­ντίνος (Επταχώρι). Τομέας Ευθύ­νης: Μεταξύ του δεξιού της VIII Μεραρχίας και του αριστερού της IX Μεραρχίας (Ανάπτυγμα ΖΕ 37 χιλιόμετρα περίπου). Περιε­λάμβανε: Το 51 Σύνταγμα Πεζι­κού (μείον), μία ορειβατική πυροβολαρχία 75 χιλ., έναν ουλαμό πυροβολικού συνοδείας των 65 χιλ. και έναν ουλαμό ιππικού. Εί­χε σοβαρές ελλείψεις σε οπλι­σμό, ιματισμό, υπόδηση και εφε­δρικά πυρομαχικά. Από οκτώ δι­οικητές λόχων δύο ήταν ανθυπολοχαγοί και δύο έφεδροι λοχα­γοί. Από τους 32 διμοιρίτες τρεις μόνο ήταν μόνιμοι.

Συνολική ελληνική δύναμη: Τριάντα εννέα τάγματα πεζι­κού, 40½ πυροβολαρχίες διαφό­ρων διαμετρημάτων. Περίπου δύναμη 35.000 άνδρες.

 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ιταλοί στρατιώτες στην Πίνδο.


Σύγκριση δυνάμεων

Στην Ήπειρο: Έναντι των 22 ταγμάτων πεζικού, τριών συνταγ­μάτων ιππικού, 61 πυροβολαρ­χιών (18 βαριές) και 90 αρμάτων μάχης του XXV Ιταλικού Σώματος Στρατού, υπήρχαν 15 τάγμα­τα πεζικού, μια ομάδα αναγνωρί­σεως και 16 πυροβολαρχίες (δύο μόνο βαριές), της VIII Μεραρ­χίας.

Στην Πίνδο: Έναντι πέντε ταγ­μάτων πεζικού, μίας ίλης ιππικού της Ιταλικής Μεραρχίας Αλπινι­στών, υπήρχαν δύο τάγματα πε­ζικού, μία ίλη ιππικού και μιάμιση πυροβολαρχία του αποσπάσμα­τος Πίνδου.

Στη Δυτική Μακεδονία: Έναντι 17 ταγμάτων πεζικού, μίας ίλης ιππικού, 24 πυροβολαρχιών (5 βαριές) και 10 αρμάτων μάχης του XXVI Ιταλικού Σώματος Στρατού, υπήρχαν 22 τάγματα πεζικού, δύο ομάδες αναγνωρί­σεως και 22 πυροβολαρχίες (ε­πτά βαριές) του ΤΣΔΜ.

Συμπεράσματα: Στην Ήπειρο ήταν συντριπτική η υπεροχή των Ιταλών σε πυρο­βολικό και άρματα. Στην περιοχή Δυτικής Μακεδονίας οι μονάδες ήταν ισοδύναμες με μικρή υπε­ροχή των ελληνικών. Στην περιο­χή της Πίνδου οι Ιταλοί υπερτε­ρούσαν, σε αναλογίες 1:2 περί­που στο πεζικό και 1:4 στο πυρο­βολικό.

Να επισημάνουμε και τα ακό­λουθα:

Η ασφάλεια των ακτών μας ή­ταν επισφαλής, γιατί η ιταλική υ­περοχή του ναυτικού ήταν συ­ντριπτική. Στηριζόμαστε μόνο στις ναυτικές δυνάμεις της Μ. Βρετανίας και στις δεσμεύσεις της Ιταλίας με τη Λιβύη.

Στην αεροπορία, η ιταλική είχε την κυριαρχία αέρος σ' ολόκλη­ρο τον ελληνικό και αλβανικό χώ­ρο. Έναντι 400 αεροσκαφών της ιταλικής αεροπορίας διαθέταμε 143 αεροσκάφη παλαιού τύπου και μικρής αποδόσεως. Τα 65 διαφόρων αποστολών (βομβαρ­διστικά κ.λπ.) ήταν σε καλή κατά­σταση. (Επίτομη Ιστορία του Ελληνοϊταλικού και Ελληνογερμανικού Πολέμου 1940-1941 της Διεύθυνσης Ιστορίας του Γενι­κού Επιτελείου Στρατού). Να προσθέσουμε ακόμη ότι: Η αμυντική οργάνωση του ελ­ληνικού εδάφους, κυρίως στην Ήπειρο, με τις έντονες προσπά­θειες της VIII Μεραρχίας, το δύ­σβατο του εδάφους με τα περιο­ρισμένα δρομολόγια και οι δυσμενείς καιρικές συνθήκες ήταν αρνητικοί παράγοντες για τις επι­θετικές επιχειρήσεις των Ιταλών. Το στρατηγικό συμπέρασμα ή­ταν ότι η έκβαση των επιχειρήσε­ων κυρίως στην Ήπειρο (τοποθε­σία Ελαίας-Καλαμά) ήταν υπό­θεση τόλμης και αντοχής του προσωπικού της VIII Μεραρχίας, τις 5-10 πρώτες ημέρες, γιατί, με τον ερχομό των ενισχύσεων και την πτώση του ηθικού των Ιτα­λών (επακόλουθο της αποτυ­χίας), η πλάστιγγα της νίκης θα έγερνε υπέρ των ελληνικών δυ­νάμεων. Αυτό πέτυχε η VIII Με­ραρχία με διοικητή τον γεναίο υποστράτηγο Χ. Κατσιμήτρο. Το πώς φτάσαμε σ' αυτή την κο­σμοϊστορική επιτυχία θα το δού­με στη συνέχεια.

 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Πολεμικά πλοία στο κανάλι του Τάραντα, το 1940. Έτοιμα να λάβουν μέρος στην εκστρατεία κατά της Ελλάδας.

 


Αποστολή της VIII Μεραρχίας

Όταν από τα επίσημα αρχεία διαβάσεις την αποστολή που δό­θηκε στη Μεραρχία και έχεις έ­στω και υποτυπώδεις γνώσεις τακτικής και στρατηγικής, σου είναι αδύνατον να πιστέψεις ότι μια τέτοια «αποστολή» δόθηκε α­πό το Γενικό Επιτελείο Στρατού, με υπογραφή του τότε αρχηγού Αλέξανδρου Παπάγου. Μέσα α­πό τρία σχέδια επιχειρήσεων (τα IB, ΙΒα και ΙΒβ) και τις προφορι­κές οδηγίες του αρχηγού ΓΕΣ προς τον διοικητή της Μεραρ­χίας, που μετέφερε ο ταγματάρ­χης Γρίβας Γεώργιος, επιτελής του ΓΕΣ (πήγε αεροπορικώς στα Γιάννινα στις 24.8.1940), σταχυο­λογώ τις κύριες εντολές:

«Αι δυνάμεις Ηπείρου έχουν ως αποστολήν:

Την κάλυψιν του αριστερού του θεάτρου της Δυτικής Μακε­δονίας από της γενικής κατευθύν­σεως Ιωάννινα-Ζυγός Μετσόβου.

Την απόφραξιν των προς Αιτωλοακαρνανίαν εξ Ηπείρου αγουσών οδεύσεων (κυρία προ­σπάθεια).

• Την απαγόρευση κατά το δυ­νατόν της υπό του αντιπάλου κα­ταλήψεως της ηπειρωτικής ακτής και του ελέγχου των στενών Κερ­κύρας - Ηγουμενίτσας».

Στις αλλεπάλληλες διαταγές και οδηγίες του ΓΕΣ προς την Μεραρχία υπήρχαν και τα ακό­λουθα:

...Η κυβέρνησις δεν αναμένει βεβαίως παρά της μεραρχίας νί­κας... Αναμένει όμως εκ ταύτης να σώση την τιμήν των ελληνικών όπλων.

...Ο κίνδυνος εχθρικής απειλής από της περιοχής Πρεβέζης υφί­σταται και δέον να εξασφαλίσητε... τα νώτα σας.

...Η Μεραρχία να μην υπολογίζη επί μεταφορών των μονάδων της δια ταχυκινήτων μέσων.

...Η απώλεια του εθνικού εδά­φους δεν θα είχε τόση σημασία, όση θα είχε η αποκοπή δυνάμεων Ηπείρου και Δ. Μακεδονίας από των προς Θεσσσαλία και Αιτωλο­ακαρνανία συγκοινωνιών.

Αυτά τα διαδοχικά σχέδια, δια­ταγές και οδηγίες, δημιουργού­σαν τεράστιες ευθύνες στον διοι­κητή της μεραρχίας. Μόνο μια στρατηγική μ. μονάδα (Σώμα Στρατού και άνω) θα μπορούσε ν' αντα­ποκριθεί σ' αυτόν το διμέτωπο αγώ­να από του όρους Γκαμήλα μέχρι του Ιονίου Πελά­γους (Ηγουμενίτσα), βάθους 80 περίπου χιλιομέτρων, και από της Ηγουμενίτσας μέχρι και του Αμβρακικού Κόλπου, του ιδίου περίπου αναπτύγματος.

Ο υποστράτηγος Κατσιμήτρος, πέρα από τις γνώσεις του (απόφοιτος της Ανωτέρας Σχολής Πολέμου), γνωρίζει άριστα τα προβλήματα της διοικήσεως ως διοικητής μονάδων και μεγά­λων μονάδων. Έχει σπουδάσει την τακτική και τη στρατηγική στα πεδία των μαχών τεσσάρων πολέμων (τραυματίας στη Μ. Ασία). Κοσμείται δε με τα προσό­ντα ενός τέλειου ηγήτορα, προβληματίζεται αλλά δεν αιφνιδιά­ζεται. Τούτες τις κα­θοριστικές στιγμές της ζωής του ακούει το κάλε­σμα της μοίρας και δεν υποτάσ­σεται στο ριζικό της. Είναι ο «εκλεκτός», και όχι ο «κλητός», ο ευθυνόφοβος, ο ηττοπαθής. Γνωρίζει άριστα τις συνθήκες, τα χαρακτηριστικά του θεάτρου επι­χειρήσεων Ηπείρου και το προ­σωπικό της Μεραρχίας, το σύνο­λο του οποίου είναι Ηπειρώτες. Είναι διοικητής της Μεραρχίας από το 1938.





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ιταλικές νίκες της αεροπορίας στη Μεσόγειο. Ένα μεγάλο βρετανικό θωρηκτό έχει πληγεί! Αυτά βέβαια στο επίπεδο της προπαγάνδας....

 

Έχει εκτιμήσει σωστά τις κα­ταστροφικές συνέπειες σε περί­πτωση επιβραδυντικού αγώνα και εγκατάλειψης της Ηπείρου. Απέκλεισε κατηγορηματικά την αναδίπλωση της Μεραρχίας επί της γραμμής Ζυγός Μετσόβου-Άραχθος Ποταμός. Παίρνει εκεί­νος τις δικές του αποφάσεις.

«Η Μεραρχία έχει την απόφασιν να παρασύρη τον αντίπαλον επί της οργανωμένης κατά το μάλλον και ήττον τοποθεσίας της Ελαίας και αφού επιφέρει εις τούτον φθοράν, δια γενικής αντεπιθέσεως θα επιδιώξη να τον α­πορρίψη πέραν των ουνόρων, αποκόπτουσα αυτόν από τας γραμμάς συγκοινωνιών και ανε­φοδιασμού του».

Αυτά γράφει ο υποστράτηγος Χαρ. Κατσιμήτρος στη διαταγή του της 23ης Σεπτεμβρίου 1940. Νέες οδηγίες του Γενικού Επι­τελείου Στρατού, οι οποίες συνε­χίζουν να φωτογραφίζουν την έλ­λειψη αποφασιστικότητας και έ­να βαθμό ηττοπάθειας, δεν κλο­νίζουν την απόφαση του διοικητή της VIII Μεραρχίας.

 

 

ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥ

 

 

Ας δούμε μια σύγκριση  πόσες ημέρες κράτησε η άμυνα των άλλων και πόσο των Ελλήνων :


Ελλάς: 219
Νορβηγία 61
Γαλλία 43 [Η υπερδύναμη της εποχής]
Πολωνία 30
Βέλγιο 18
Ολλανδία 4
Γιουγκοσλαβία 3
Δανία 0 μέρες.[ Οι Δανοί παραδόθηκαν σε έναν μοτοσικλετιστή του Χίτλερ ο οποίος μετέφερε στον Δανό βασιλιά αίτηση του Χίτλερ για διέλευση των ναζιστικών στρατευμάτων, ο Δανός βασιλιάς σε ένδειξη υποταγής παρέδωσε το στέμμα του στον μοτοσικλετιστή για να το πάει στο Βερολίνο και στον Χίτλερ……………….]
Τσεχοσλοβακία 0

Αλβανία 0
Λουξεμβούργο 0
Τουρκία
Η γερμανόφιλη Τουρκία έγραψε στις παλαιές της αιματοβαμένες μπότες το Βαλκανικό Σύμφωνο και έμεινε εκτός του πολέμου με φιλική ουδετέρα προς την Γερμανία, τότε απαιτούσε ιταμότατα τα νησιά μας του Ανατολικού Αιγίου προκειμένου να βγει στον Πόλεμο στο πλευρό του Αξονος. Όταν δε εμείς στενάζαμε κάτω από την τριπλή Κατοχή, η «φίλη» Τουρκία έστελνε τους Ομογενείς μας της Κωνσταντινουπόλεως στα Στρατόπεδα Εργασίας της Ανατόλιας για να τους αρπάξει τις περιουσίες.

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Μια ακόμα νίκη των Ιταλών επί των Άγγλων ....

 

ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ

Οι νεκροί Έλληνες στρατιώτες ανήλθαν κατά την διάρκεια των 219 ημερών στους 13.676. Κατά την διάρκεια της τετραπλής κατοχής που ακολούθησε τα κατοχικά στρατεύματα εκτέλεσαν :

Αλβανοί: 1165 (Πάργα , Μαργαρίτιο, Παραμυθία)
Ιταλοί: 8000
Boύλγαροι: 25000
Γερμανοί: 50000

Συνολικες απώλειες σε ποσοστό επί του πληθυσμού (εκτελέσεις, κακουχίες, μάχες)

Ελλάς 10% (750.000)
Σοβ. Ενωση 2,8%
Ολλανδία 2,2%
Γαλλία 2%
Πολωνία 1,8%
Γιουγκοσλαβία 1,7%
Βέλγιο 1,5%



 
 
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
 
Επίτομη Ιστορία του Ελληνοϊταλικού και Ελληνογερμανικού Πολέμου 1940-1941 της Διεύθυνσης Ιστορίας του Γενι­κού Επιτελείου Στρατού.

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ

Στο βιβλίο της της Ιζαμπέλλας Παλάσκα αναφέρεται μια άγνωστη και εκπληκτική εξιστόρηση προσπάθειας του Θ Πάγκαλου να δει τον Μουσολίνι, ο ο...