Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011

ΑΝΑΤΙΝΑΞΗ ΤΗΣ ΓΕΦΥΡΑΣ ΙΣΘΜΟΥ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ





6 Απριλίου 1941 το Γ Ράιχ σπεύδει να βοηθήσει τον ηττημένο σύμμαχό του στα βαλκάνια και τις πρωινές ώρες επιτίθεται στην Ελλάδα. Η Ελλάδα αντιστάθηκε στον Χίτλερ με πείσμα όπως είχε κάνει και στον Μουσολίνι, όμως το τέλος πια της Ελλάδος ήταν προδιαγεγραμμένο . Οι Βρετανοί υποχωρούν, στις 25 Απριλίου αερομεταφερόμενες γερμανικές δυνάμεις πέφτουν στον Ισθμό με σκοπό να καταληφθεί η γέφυρα και έτσι να μπορέσει η Βέρμαχτ να περάσει στην Πελοπόννησο.





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Γερμανοί αλεξιπτωτιστές.

Οι Άγγλοι που φρουρούσαν την γέφυρα την υπονομεύουν, δύο θαρραλέοι Άγγλοι αξιωματικοί ο λοχαγός Φίλιπς και υπολοχαγός Τάυσον κρυμμένοι σε θάμνους σε μια απόσταση 200 μέτρων με εκπληκτική ψυχραιμία βάλλουν με τουφέκια από την θέση τους κατά του εκρηκτικού γεμίσματος της υπονομευμένης γέφυρας.
 

Οι Γερμανοί αλεξιπτωτιστές αντιλαμβάνονται τον σκοπό των βολών τους και αρχίζουν να ρίχνουν πυρά ομαδόν εναντίον τους, 12 αλεξιπτωτιστές περνούν την γέφυρα τρέχοντας για να τους εξοντώσουν.

Οι Άγγλοι όμως συνεχίζουν τις βολές τους προς τα εκρηκτικά, κάποια στιγμή η γέφυρα ανατινάχτηκε με τρομερές εκρήξεις από τις βολές των Άγγλων και έπεσαν τα συντρίμια της στην διώρυγα μαζί μεους κομματιασμένους 12 αλεξιπτωτιστές.


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Μονάδα των  SS Adolf Hitler (LSSAH). χρήσιμοποιήθηκε στην Ελλάδα.



Μέσα σε αυτή την σύγχυση οι δύο Άγγλοι αξιωματικοί κατάφεραν να διαφύγουν και να φτάσουν στο Ναύπλιο.


Το γερμανικό μηχανικό μέσα σε λίγες ώρες κατάφερε να εγκαταστήσει μια πρόχειρη νέα γέφυρα και από αυτή άρχισε η χειμαρρώδης διάβαση της 5ης Θωρακισμένης Γερμανικής Μεραρχίας στην Πελοπόννησο, ενώ στην περιοχή Πατρών αποβιβαζόταν η μονάδα των Ες Ες «Αδόλφος Χίτλερ».




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Εφημερίδα της εποχής που αναγγέλει τον Ελληνο γερμανικό πόλεμο.
Η ανατίναξη της γέφυρας έδωσε πολύτιμο χρόνο να απομακρυνθούν δυνάμεις του εκστρατευτικού Αγγλικού και Νεοζηλανδικού  σώματος με κατεύθυνση    την Κρήτη.



ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ



-          ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ του Σ . Ν. Γρηγοριάδη τόμος Ι εκδόσεις ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ.

           

Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2011

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΗΝ ΣΠΗΛΙΑ



του Φώτη Κόντογλου

Χριστούγεννα παραμονές. Χριστούγεννα και χιονιάς πάντα πάνε μαζί. Μα εκείνη τη χρονιά οι καιροί ήτανε φουρτουνιασμένοι παρά φύση. Χιόνι δέν έρριχνε. Μοναχά που η ατμόσφαιρα ήτανε θυμωμένη, και φυσούσανε σκληροί βοριάδες με χιονόνερο και μ' αστραπές. Καμμιά βδομάδα ο καιρός καλωσύνεψε και φυσούσε μια τραμουντάνα που αρμενιζότανε. Μα την παραμονή τα κατσούφιασε. Την παραμονή από το πρωΐ ο ουρανός ήτανε μαύρος σαν μολύβι, κ' έπιασε κ' έρριχνε βελονιαστό χιονόνερο.




Σε μια τοποθεσία που τη λέγανε Σκρόφα, βρισκότανε ένα μαντρί με γιδοπρόδατα, απάνω σε μια πλαγιά του βουνού που κοίταζε κατά το πέλαγο. το μέρος αυτό ήτανε άγριο κ' έρημο, γεμάτο αγριόπρινα, σκίνους και κουμαριές, που ήτανε κατακόκκινες από τα κούμαρα. το μαντρί ήτανε τριγυρισμένο με ξεροτρόχαλο [=ξερολιθιά].


Καθόντανε μέσα σε μια σπηλιά που βρισκότανε παραμέσα και πιο ψηλά από τη μάντρα και που κοίταζε κατά τη νοτιά. Μεγάλη σπηλιά, με τρία - τέσσερα χωρίσματα, κι αψηλή ως τρία μπόγια. Τα ζωντανά σταλιάζανε κάτω από τις χαμηλές σάγιες, που έσκυβες για να μπεις μέσα. Σωροί από κοπριά στεκόντανε εδώ κ' εκεί, και βγάζανε μια σπιρτόζα μυρουδιά. Χάμω, το χώμα ήτανε σκουπισμένο και καθαρό, γιατί οι τσομπάνηδες ήτανε μερακλήδες, και βάζανε τα παιδιά και σκουπίζανε ταχτικά με κάτι σκούπες κανωμένες από αστοιβιές.


Αρχιτσέλιγκας ήτανε ο Γιάννης ο Μπαρμπάκος, ένας άνθρωπος μισάγριος, γεννημένος ανάμεσα στα γίδια και στα πρόβατα. Ήτανε μαύρος, μαλλιαρός, με γένεια μαύρα κόρακας, σγουρά και σφιχτά σαν του κριαριού. Φορούσε σαλβάρια κοντά ως το γόνατο, σελάχι στη μέση του, ζουνάρι πλατύ, βαριά τζεσμέδια στα ποδάρια του. το κεφάλι του το είχε τυλιγμένο μ' ένα μεγάλο μαντίλι σαν σαρίκι, κ' οι μαρχαμάδες [= τα κρόσια] κρεμόντανε στο πρόσωπό του. Αρχαίος άνθρωπος!



Είχε δυο παραγυιούς, τον Αλέξη και τον Δυσσέα, δυο παλληκαρόπουλα ως είκοσι χρονών. Είχε και τρία παιδιά, που τους βοηθούσανε στ' άρμεγμα και κοιτάζανε το μαντρί νά 'ναι καθαρό. Αυτές οι έξι ψυχές εζούσανε σε κείνο το μέρος, κρυφά από τον Θεό. Ανάρια βλέπανε άνθρωπο.


Η σπηλιά ήτανε καπνισμένη κι ο βράχος είχε μαυρίσει ως απάνω από την καπνιά που έβγαινε από το στόμα της σπηλιάς. Εκεί μέσα είχανε τα γιατάκια τους, σαν μεντέρια, στρωμένα με προβιές. Στους τοίχους της σπηλιάς είχανε μπήξει παλούκια μέσα στις σκισμάδες του βράχου, και κρεμόντανε καρδάρες, τυροβόλια, μαγιές, τουφέκια και μαχαίρια, λες κ' ήτανε λημέρι των ληστών. Απ' έξω φυλάγανε οι σκύλοι, όλοι άγριοι σαν λύκοι.




Η ακροθαλασσιά βρισκότανε ως ένα τσιγάρο απόσταση από τη μάντρα. Ήτανε έρημη, κι άλλο δεν ακουγότανε εκεί πέρα παρά μοναχά ο αγκομαχητός του πελάγου, μέρα - νύχτα. Με τον βοριά απάγκιαζε, και καμμιά φορά πόδιζε κανένα καΐκι. Αλλιώς δεν έβλεπες βάρκα πουθενά. Από το μαντρί αγνάντευε κανένας το πέλαγο ανάμεσα στα δέντρα, και το μάτι ξεχώριζε καθαρά τα βουνά της Μυτιλήνης.
Την παραμονή τα Χριστούγεννα, είπαμε πως ο καιρός χάλασε, κι άρχισε να πέφτει χιονόνερο. Οι τσομπάνηδες είχανε μαζευτεί στη σπηλιά κι ανάψανε μια μεγάλη φωτιά και κουβεντιάζανε. Τα παιδιά είχανε σφάξει δυο αρνιά και τα γδέρνανε. Ο Αλέξης έβαλε απάνω σ' ένα ράφι μυτζήθρες και τυρί ανάλατο μέσα στα τυροβόλια, αγίζι και γιαούρτι. Ο Δυσσέας είχε μια παλιά Σύνοψη, κ' επειδή γνώριζε λίγο από ψαλτικά κ' ήξερε και πέντε γράμματα, διάβαζε τις Κυριακάδες κι όποτε ήτανε γιορτή κανένα τροπάρι και λιγοστά από τον Εξάψαλμο. Εκείνη την ώρα φυλλομετρούσε τη Σύνοψη, για να δει τι γράμματα ήτανε να πει.


Θά 'τανε ώρα σπερινού. Κείνη την ώρα ακούσανε κάτι τουφεκιές. Καταλάβανε πως θά 'τανε τίποτα κυνηγοί. το ένα παιδί, που είχε πάγει να φέρει ξύλα με τον γάϊδαρο, είπε πως το πρωΐ είχε ακούσει τουφεκιές κατά την από μέσα θάλασσα, κατά την Άγια-Παρασκευή. Οι σκύλοι πιάσανε και γαβγίζανε όλοι μαζί και πεταχτήκανε όξω από τη μάντρα.


Σε λίγο φανερωθήκανε από πάνω από τη σπηλιά δυό άνθρωποι με τουφέκια, και φωνάζανε τους τσομπάνηδες να μαζέψουνε τα σκυλιά, που χυμήξανε απάνω τους. Ο Σκούρης άφησε τους ανθρώπους κι άρπαξε ένα από τα ζαγάρια πού 'χανε οι κυνηγοί και το ξετίναζε να το πνίξει. Ο κυνηγός έρριξε απάνου του, και τα σκάγια τον πόνεσανε και γύρισε πίσω, μαζί με τ' άλλα μαντρόσκυλα, που πηγαίνανε πισώδρομα όσο κατεβαίνανε οι κυνηγοί. Τέλος πάντων, εβγήκε ο Μπαρμπάκος με τους άλλους και πιάσανε τον Σκούρη και τον δέσανε, διώξανε και τ' άλλα σκυλιά.



«Ώρα καλή, βρε παιδιά!» φώναξε ο Παναγής ο Καρδαμίτσας, ζωσμένος με τα φυσεγκλίκια, με το ταγάρι γεμάτο πουλιά.
Ο άλλος, που ήτανε μαζί του, ήτανε ο γυιός του ο Δημητρός.
«Πολλά τα έτη!» αποκριθήκανε ο Μπαρμπάκος κ' η συντροφιά του. «Καλώς ορίσατε!» Τους πήγανε στη σπηλιά.
«Μωρέ, τ' είν' εδώ; Παλάτι! Παλάτι με βασιλοπούλες!» είπε ο μπάρμπα-Παναγής, δείχνοντας τις μυτζήθρες που αχνίζανε.

Τους βάλανε να καθήσουνε, τους κάνανε καφέ. Οι κυνηγοί είχανε κονιάκι. Κεραστήκανε.
«Βρε αδερφέ», έλεγε ο μπάρμπα-Παναγής, «ποιος να τό 'λεγε, χρονιάρα μέρα, πως θα κάνουμε Χριστούγεννα στο σπήλαιο που εγεννήθη ο Χριστός! Εχτές περάσαμε στην Άγια - Παρασκευή, να κυνηγήσουμε λίγο. Ε, δικός μας είναι ο ηγούμενος, κοιμηθήκαμε στο μοναστήρι, και σήμερα την αυγή βγήκαμε στο κυνήγι. Βλέποντας πως φουρτούνιασε ο καιρός, είπαμε πως δε θα μπορέσουμε να περάσουμε το μπουγάζι με τη σαπιόβαρκα του μπάρμπα-Μανώλη του Βασιλέ. Κ' επειδή ξέραμε απ' άλλη φορά το μαντρί, και με το κυνήγι πέσαμε σε τούτα τα σύνορα, είπαμε νά 'ρθουμε στ' αρχοντικό σας... Μωρέ, τι σκύλο έχετε; Αυτό είναι θηρίο, ασλάνι και καπλάνι!

Μπρε, μπρε, μπρε! το ζαγάρι το πετσόκοψε! Για κοίταξε τι χάλια το 'κανε!»

Και γύρισε σε μια γωνιά της σπηλιάς, που κλαμούριζε το σκυλί κ' έτρεμε σαν θερμιασμένο.
«Έλα δω, Φλοξ! Φλοξ!» Μα η Φλοξ από την τρομάρα της τρύπωνε πιό βαθιά.

Άμα ήπιανε δυό-τρία κονιάκια, ο μπάρμπα-Παναγής άρχισε να μασά τα μουστάκια του, και στο τέλος έπιασε να τραγουδά:
Καλήν εσπέραν, άρχοντες, αν είναι ορισμός σας,
Χριστού την θείαν γέννησιν να πω στ' αρχοντικό σας.
Ύστερα ο Δυσσέας έψαλε το «Χριστός γεννάται, δοξάσατε».



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Η Γουρουνοχαρά σε κάποια χωριά είναι μέρος των τοπικών Χριστουγεννιάτικων  εθίμων (μετά  από 40 ημέρες νηστείας, ακόνιζαν τα γουρουνομάχαιρα ).

Εκείνη την ώρα ακούσανε πάλι τα σκυλιά να γαβγίζουνε. Στείλανε τα παιδιά να δούνε τι είναι. Ο αγέρας είχε μπουρινιάσει κ' έρριχνε παγωμένο νερό. Κρύο τάντανο!
Σε λίγο πάψανε τα σκυλιά, και γυρίσανε πίσω τα παιδιά. Από πίσω τους μπήκανε στη σπηλιά τρεις άντρες, που φαινόντανε πως ήτανε θαλασσινοί, και δυό καλόγεροι, βρεμένοι όλοι και ξυλιασμένοι απ' το κρύο. Τους καλωσορίσανε, τους βάλανε και καθήσανε.

Μόλις πήγε κοντά στη φωτιά ο πρώτος, ο καπετάνιος, τον γνώρισε ο Μπαρμπάκος κ' έβγαλε μια χαρούμενη φωνή. Ήτανε ο καπετάν-Κωσταντής ο Μπιλικτσής, που ταξίδευε στην Πόλη. Είχε περάσει κι άλλη φορά από τη Σκρόφα, κ' είχανε δέσει φιλία με τον Μπαρμπάκο, που δεν ήξερε τι περιποίηση να τους κάνει. οι άλλοι δυό ήτανε γεμιτζήδες κι αυτοί, άνθρωποι του καϊκιού του.

Ο ένας από τους καλόγερους, ένας σωματώδης με μαύρα γένεια, ομορφάνθρωπος, ήτανε ο πάτερ-Σιλβέστρος Κουκουτός, καλογερόπαπας. Ο άλλος ήτανε λιγνός, με λίγες ανάριες τρίχες στο πηγούνι, σαν τον Άγιο Γιάννη τον Καλυβίτη. Τον λέγανε Αρσένιο Σγουρή.


Ο καπετάν-Κωσταντής ερχότανε από την Πόλη και πήρε στο καΐκι τον πάτερ-Σίλβεστρο, που είχε πάγει στην Πόλη από τ' Άγιον Όρος για ελέη, κ' ήθελε να κάνει Χριστούγεννα στην πατρίδα του. Ο πάτερ-Αρσένιος είχε ταξιδέψει μαζί του από τη Μονή του Παντοκράτορας στο Όρος, κ' ήτανε από τη Θεσσαλία.

Ταξιδέψανε καλά. Μα σαν καβατζάρανε τον Κάβο-Μπαμπά, ο αγέρας μπουρίνιασε, κι όλη τη μέρα αρμενίζανε με μουδαρισμένα πανιά και με τον στάντζο, ως που φτάξανε κατά το βράδυ απ' έξω από το Ταλιάνι. Ο καιρός σκύλιαξε κι ο καπετάνιος δεν μπόρεσε να 'μπει στο μπουγάζι, να κάνουνε Χριστούγεννα στην πατρίδα.
Αποφάσισε λοιπόν να ποδίσει, και πήγε και φουντάρισε στ' απάγκειο, πίσω από έναν μικρόν κάβο, από κάτω από το μαντρί. Κ' επειδή θυμήθηκε τον φίλο του τον Μπαρμπάκο, πήρε τους γέροντες και τους δυο άλλους νοματέους και τραβήξανε για το αγίλι [=μαντρί]. Στο τσερνίκι είχανε αφήσει τον μπαρμπ' - Απόστολο με τον μούτσο.
Σάν είδανε πως στη σπηλιά βρισκότανε κι ο κυρ-Παναγής με τον κυρ-Δημητρό, γίνηκε μεγάλη χαρά και φασαρία.
«Μωρέ να δεις», έλεγε ο κυρ-Παναγής, «τώρα ψέλναμε το τροπάρι, κι απάνω που λέγαμε «εν αυτή γαρ οι τοις άστροις λατρεύοντες υπό αστέρος εδιδάσκοντο...», φτάξατε κ' εσείς οι μάγοι με τα δώρα! Γιατί βλέπω μια νταμιζάνα κρασί, βλέπω λακέρδα, βλέπω χαβιάρια, βλέπω παξιμάδια, μπακλαβάδες, «σμύρναν, χρυσόν και λίβανον»! Χα! Χα! Χα!» - γελούσε δυνατά ο κυρ-Παναγής, μισομεθυσμένος και ψευδίζοντας, και χάϊδευε την κοιλιά του, γιατί ήτανε καλοφαγάς.
Στο μεταξύ ο πάτερ - Αρσένιος ο Σγουρής ζωντάνεψε ο καϊμένος, κ' είπε σιγανά χαμογελώντας και τρίδοντας τα χέρια του:
«Δόξα σοι ο θεός, Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, που μας ελύτρωσες εκ του κλύδωνος!» κ' έκανε τον σταυρό του.
Ο πάτερ - Σίλβεστρος είπε να σηκωθούνε όρθιοι, κ' είπε λίγες ευχές, το «Χριστός γεννάται», κ' ύστερα με τη βροντερή φωνή του έψαλε:
«Μεγάλυνον, ψυχή μου, την τιμιωτέραν και ενδοξοτέραν των άνω στρατευμάτων.
Μυστήριον ξένον ορώ και παράδοξον. Ουρανόν το σπήλαιον, θρόνον χερουβικόν την Παρθένον, την φάτνην χωρίον, εν ω ανεκλίθη ο αχώρητος Χριστός ο Θεός, ον ανυμνούντες μεγαλύνομεν.»

Ύστερα καθήσανε στο τραπέζι. Τέτοιο τραπέζι βλογημένο και χαρούμενο δεν έγινε σε κανένα παλάτι. Τρώγανε και ψέλνανε. Και του πουλιού το γάλα είχε απάνω, από τα μοσκοβολημένα τ' αρνιά, τα τυριά, τα μανούρια, τις μυτζήθρες, τις μπεκάτσες και τ' άλλα πουλιά του κυνηγιού, ως τη λακέρδα και τ' άλλα τα πολίτικα που φέρανε οι θαλασσινοί, καθώς και κρασί μπρούσικο.


Όξω φυσομανούσε ο χιονιάς, και βογγούσανε τα δέντρα κ' η θάλασσα από μακριά. Ανάμεσα στα βουΐσματα ακουγόντανε και τα κουδούνια από τα ζωντανά που αναχαράζανε. Μέσα από τη σπηλιά έβγαινε η κόκκινη αντιφεγγιά της φωτιάς μαζί με τις ψαλμωδίες και με τις χαρούμενες φωνές. Κι ο κυρ-Παναγής έκλεβε κάπου-κάπου λίγον ύπνο, ρουχάλιζε λιγάκι κ' ύστερα ξυπνούσε κ' έψελνε μαζί με τη συνοδεία.

Αληθινά, από τη Γέννηση του Χριστού δεν έλειπε τίποτα. Όλα υπήρχανε: το σπήλαιο, οι ποιμένες, οι μάγοι με τα δώρα, κι ο ίδιος ο Χριστός ήτανε παρών με τους δύο μαθητές του, που ευλογούσανε «την βρώσιν και την πόσιν».



Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011

ΑΦΕΣΗ ΑΜΑΡΤΙΩΝ 500 ΗΜΕΡΩΝ


            Η πτώση του Μουσολίνι έγινε την 2α Ιουλίου 1943, οι ιταλικές δυνάμεις που ήταν διάσπαρτες στην Ελλάδα, Αλβανία, Γιουγκοσλαβία, Αφρική, Γαλλία και στην ίδια την Ιταλία ήταν πλέον αιχμάλωτες είτε των Γερμανών, είτε των Αγγλοαμερικανικών δυνάμεων, είτε των κατά τόπους αντάρτικων δυνάμεων, είτε τέλος της εκδικητικής μανίας των κατακτημένων πληθυσμών.


 


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Πάπας Πίος ΙΒ΄ . Πολλοί Εβραίοι κατηγορούν σήμερα τον Πίο ΙΒ΄ ότι δεν έκανε ποτέ μια δημόσια δήλωση για να υπερασπιστεί τους Εβραίους κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου αλλά σιωπούσε ενώ Εβραίοι τη Ρώμης εκτοπίστηκαν αφού τους συγκέντρωσαν, στις 16 Οκτωβρίου 1943 (δέκα ημέρες αφού έδωσε άφεση αμαρτιών σε όσους πούν μια προσευχή το μήνα), σε ένα γκέτο που απείχε κάποιες δεκάδες μέτρα από το Βατικανό. Ελάχιστοι από αυτούς επέζησαν από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης.


            Τότε ακριβώς την 25η Αυγούστου 1943,  ο  260ός Πάπας  Πίος ΙΒ΄ (κατά κόσμον Eugenio Maria Giuseppe Giovanni Pacelli ) ενεργών σαν Ιταλός έκανε μια καταπληκτική εκδήλωση που δημοσιευόταν και στην επίσημη ιταλική εφημερίδα της Κέρκυρας την «Γκαζέττα Τζόνικα».

«ΕΙΔΙΚΗ ΑΦΕΣΙΣ ΑΜΑΡΤΙΩΝ
ΥΠΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ
ΠΟΛΙΣ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ, 25

            Δια διατάγματος του Ιερού Κανόνος, ο Ανωτατος Ποντίφηξ εχορήγησε πλήρη άφεσιν αμαρτιών επί 500 ημέρας εις τους πιστούς, οίτινες θα απαγγέλλουν άπαξ τουλάχιστον του μηνός λατινιστί ή εις την διάλεκτον την εξής προσευχήν:

Domine salva nos, perimus (Kύριε ελέησον ημάς, διότι  απολλύμεθα).
            Η φράσις αύτη είναι η ιδία ην ο Απόστολος Πέτρος επρόφερε, ευρισκόμενος εντός  της λέμβου εις την Τιβεριάδα, ότε, ενώ ο Ιησούς εκοιμάτο, ηγέρθη τρομερά τρικυμία.»



 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Χίτλερ εύχεται στον  Pope Pius XII. Οι σφαγές των Ιταλών στρατιωτών στα επτάνησα είναι ακόμα μακριά.......... Ο Πάπας Πίος ΙΒ σε όλη την διάρκεια ου Β ΠΠ ελάχιστες φορές μίλησε καθαρά για τα εγκλήματα που διαπράτοντο πχ ενώ είχε ιδιωτική ακρόαση με τον Άντε Πάβελιτς, δεν αναγνώρισε ποτέ επίσημα το καθεστώς του και  ποτέ δεν καταδίκασε επίσημα τις διώξεις και τις δια της βίας προσηλυτίσεις Σέρβων στον Καθολικισμό, όμως αποκήρυξε κατηγορηματικά τους βίαιους προσηλιτισμούς σε ένα μνημόνιο της 25ης Ιανουαρίου 1942, δηλαδή η πολιτική του ήταν πολιτική Πόντιου Πιλάτου.


            Ο Πάπας Πίος ΙΒ(1876-1958) ήταν Κεφαλή της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας  από τις 2 Μαρτίου 39 – 9 Οκτωβρίου 1958, ο εν λόγω Πάπας ήταν υπέρμαχος του ex cathedra αλάθητο. Η

Παποσύνη του αριθμεί περί τα χίλια διαγγέλματα και ραδιοφωνικές εκπομπές. Εξέδωσε 41 εγκυκλίους, μεταξύ αυτών τις «Mystici Corporis» (η Εκκλησία ως Σώμα Χριστού), «Mediator Dei» (για τη λειτουργική μεταρρύθμιση), «Humani Generis» (η θέση της Εκκλησίας σχετικά με τη θεολογία και την εξέλιξη). Κατήργησε την ιταλική πλειοψηφία του Κολεγίου των Καρδιναλίων με τη Μεγάλη Σύνοδο του 1946.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ:  Ο ύμνος : Domine salva nos, perimus

Σήμερα είναι σε εξέλιξη η διαδικασία αγιοποίησής του.

Ωστόσο η μεροληπτική υπέρ των Ιταλών άφεσις αμαρτιών της 25ης Αυγούστου 1943 του Pius XII (Ιταλικής καταγωγής)  , δείχνει ότι ούτε οι σημερινοί υποψήφιοι άγιοι  δεν είναι υπεράνω της εθνικής καταγωγής τους.


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

-          ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ του Σόλωνα Ν Γρηγοριάδη εκδόσεις  ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ τόμος ΙΙ      

Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2011

ΥΨΗΛΑΝΤΕΣ ΟΙ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΕΣ ΑΡΧΗΓΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ





ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ ( 1792-1828)





            Ήταν γόνος της μεγάλης φαναριώτικης οικογένειας της οποίας οι ρίζες ξεκινούν από το χωριό Ύψηλ της Τραπεζούντας του Πόντου, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και ανετράφη σε οικογενειακό περιβάλλον έντονα  πατριωτικό και υψηλά καλλιεργημένο, περιβάλλον που πρωταγωνίστησε στα πολιτικά πράγματα της εποχής του. (Ο παππούς του Αλέξανδρος διετέλεσε διερμηνέας του Σουλτάνου στην Μολδαβία και την Βλαχία (1726-1807) τις οποίες οργάνωσε σαν Ελληνικό κρατίδιο με Ελληνικό στρατό που προόριζε για την απελευθέρωση του γένους, τον σκότωσε σαν ύποπτο συνεννόησης με τους Ρώσους ο Σουλτάνος,  αλλά και ο πατέρας του Κων/νος  ήταν και αυτός Μέγας διερμηνέας και ηγεμόνας της Μολδαβίας και της Βλαχίας, ο οποίος οργάνωσε κίνημα κατά των Τούρκων στη Σερβία, επειδή κινδύνευε να πιαστεί πήγε στη Ρωσία) .


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Πρίγκιψ Αλέξανδρος Υψηλάντης, διέρχεται τον Προύθο.

 Έγινε λοιπόν δεκτός στο σώμα των Βασιλικών ακολούθων του Τσάρου και διακρίθηκε τόσο στην Ρωσική κοινωνία όσο και στους Ναπολεόντιους πολέμους, γράφει ο ιστορικός Φιλήμων  « έκτοτε διέκρινον τούτον χαρακτήρ σοβαρός, βλέμμα  ηρωικόν  και πειστική ευγλωτία». Στη μάχη της Δρέσδης (1813) έχασε το δεξί του χέρι, ο Τσάρος Αλέξανδρος το 1817 σε ηλικία 25 ετών τον έκανε υποστράτηγο και έγινε υπασπιστής του Αυτοκράτορα.

            Όταν το Μάρτιο του 1820 του προσέφεραν την αρχηγία της Φιλικής εταιρείας  συμβουλεύτηκε πρώτα τον Καποδίστρια που ήταν υπουργός των εξωτερικών του Τσάρου ( και αντίπαλος του Μέτερνιχ), και μετά από την ενθάρρυνση του αποδέχθηκε την θέση, ζήτησε όμως ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΛΗΡΕΙΣ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ . Τα πιο πάνω δείχνουν πολιτική σκέψη, ηγετικά προσόντα, πατριωτισμό, σύνεση και υπευθυνότητα, όλα αυτά δημιούργησαν εμπιστοσύνη και ενθουσιασμό των φιλικών  για επιτυχία του τελικού σκοπού. Ο Υψηλάντης επεξεργάστηκε το αποκαλούμενο «ΣΧΕΔΙΟΝ ΓΕΝΙΚΟΝ» της επανάστασης που προέβλεπε εκτός των άλλων: Να αρχίσει η επανάσταση στην κυρίως Ελλάδα από την Πελοπόννησο. Επειδή όμως υπήρχαν πληροφορίες ότι οι κινήσεις των Ελλήνων είχαν προδοθεί, ξεκίνησε ο ίδιος την επανάσταση από την Μολδαβία και την Βλαχία, περιοχές που από καιρό ήταν αυτόνομες και οι ηγεμόνες τους ήταν πολλές φορές Φαναριώτες και είχαν δικαίωμα να διατηρούν μικρές στρατιωτικές φρουρές. Το Ευρωπαικό και κυρίως Οθωμανικό μπέρδεμα από την παρουσία Ρώσου υποστράτηγου και μάλιστα υπασπιστή του Τσάρου ήταν μέγα και η καχυποψία αλλήλων  για το τόλμημα βοηθούσε την Ελληνική επανάσταση.


 
 

            Οι επιχειρήσεις του Υψηλάντη κράτησαν στις παραδουνάβιες περιοχές μέχρι το Σεπτέμβριο του 1821 και εκεί φάνηκε η στρατιωτική του ικανότητα. Προέλασε από το Ιάσιο μέχρι το Βουκουρέστι και στρατολόγησε εθελοντές, όταν οι Τούρκοι πέρασαν τον Δούναβη έκανε τακτική υποχώρηση και οργάνωσε άμυνα σε ημιορεινή περιοχή με την πλάτη στην Αυστρία, παρά την ήττα και τη συντριβή αυτού του σκέλους της επανάστασης, οι Τούρκοι υποψιαζόμενοι τους Ρώσους διατήρησαν τον κύριο όγκο του στρατού τους εκεί και έτσι γίνηκε ευκολότερη η κατάσταση στον νότο όπου και γίνηκε το κύριο εγχείρημα. ΕΞΑΙΡΕΤΟΣ ΑΝΤΙΠΕΡΙΣΠΑΣΜΟΣ και αυτή ήταν η κύρια υπηρεσία του Αλέξανδρου Υψηλάντη στο έθνος. Αλλά υπήρχε και άλλη μεγάλη υπηρεσία που προσέφερε: Κατάφερε να εξασφαλίσει την ουδετερότητα της πενταπλούς συμμαχίας με την βοήθεια του Καποδίστρια φυσικά, έτσι μόνο φραστική καταδίκη και όχι ουσιαστική επέμβαση έκαναν οι Ευρωπαικές χώρες, για να καταλάβει κανείς πως λειτουργούσε η Ευρώπη δεν έχει παρά να δει πως αντιμετώπισε την επανάσταση των «Καρβουνιάρηδων» στην Ιταλία.

            Ο Αλέξανδρος έμεινε επτά χρόνια φυλακή στο Μούγκατς της Ουγγαρίας και στο Τερεζίνστατ της Βοημίας, το 1827 ελευθερώθηκε με ενέργειες του Τσάρου , πέθανε το 1828 στη Βιέννη από καρδιακό νόσημα, δες πως μας διασώθηκε ο θάνατος του «…κείται σε κάποιο κρεβάτι του ξενοδοχείου <Χρυσό αχλάδι> …καταλαβαίνει ότι πεθαίνει και δίνει την στερνή του παραγγελία στον υπασπιστή του Λασάνη που του παραστέκει <Να στείλετε, τουλάχιστον, την καρδιά μου στην Ελλάδα. Άνηκε πάντα στην πατρίδα μου κι επιθυμώ ν αποδοθεί στο ελεύθερο χώμα της> .  19 Γενάρη ο Αλέξανδρος με κόπο μιλάει σε κάποια στιγμή μπαίνει στο δωμάτιο ο Λασάνης κρατόντας την εφημερίδα <Αυστριακός παρατηρητής > και διαβάζει την είδηση πως ο Καποδίστριας έφτασε στην Μάλτα και μ Εγγλέζικη φρεγάτα έφυγε για την Ελλάδα. <Δόξα σοι ο Θεός>  και μετά με σιγανή φωνή < Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς…..> δεν τελειώνει την προσευχή του και γέρνει το κεφάλι του νεκρός».




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ




ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ (1793-1832)



                       

            Αδελφός του Αλεξάνδρου, Αξιωματικός του Ρωσικού στρατού, στάλθηκε από τον αδελφό του τον Μάρτιο του 1821 στην Πελοπόννησο σαν «ΠΛΗΡΕΞΟΥΣΙΟΣ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ».

            Διεύθυνε την πολιορκία της Τρίπολης, κυρίευσε την Ακροκόρινθο, πολέμησε στα Δερβενάκια νίκησε τον Ιμπραήμ στους Μύλους.

            Ήταν πρόεδρος του Βουλευτικού, αντιτάχθηκε στις ενέργειες να τεθεί η Ελλάδα υπό Αγγλική προστασία τέλος διορίστηκε στρατάρχης της Ανατολικής Ελλάδος από τον Καποδίστρια την οποία και καθάρισε από τους Τούρκους.
            Το 1828 νίκησε στην μάχη της Πέτρας η οποία ήταν και η τελευταία του αγώνα, έτσι ο Αλέξανδρος ξεκίνησε την επανάσταση και ο Δημήτριος την τελείωσε.

Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

Η ΗΓΟΥΜΕΝΗ ΜΑΡΙΑΜ






            Στα τέλη του 1950 ξεσπά ένα φοβερό σκάνδαλο, το «σκάνδαλο της Κερατέας».

            Σε έναν παλαιοημερολογίτικο μοναστήρι στην Κερατέα αποκαλύπτεται ότι ηγουμένη Μαριάμ Σουλακιώτου μαζί με καλόγριες κρατά εύπορες γριές και ανήλικα κορίτσια που τα υποβάλει σε εξαντλητικές νηστείες και σωματικούς βασανισμούς. Οι αρχές της κάνουν μήνυση «για παράνομη κατακράτηση και απάτη».



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Καθηγουμένη Μαριάμ Σουλακιώτου υπήρξε για κάποιους .... αναμφισβήτητα μια ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΣ και ΟΜΟΛΟΓΗΤΡΙΑ του παρόντος αιώνα!!!!

            Την νύχτα 4ης προς 5ης Δεκεμβρίου 1950 ογδόντα πέντε άνδρες με επικεφαλής αξιωματικούς της χωροφυλακής και τον αρμόδιο αντιεισαγγελέα, ιατροδικαστή και ανακριτή κυκλώνουν και στις 6πμ   εισβάλουν στο μοναστήρι και ερευνούν.


            Βρίσκουν 36 αγόρια και κορίτσια καχεκτικά, ωχρά, με φοβίες και θρησκευτικό παραλήρημα. Το μεσημέρι επιβιβάζουν τα παιδιά σε αυτοκίνητα και τα μεταφέρουν στον Παιδικό σταθμό του Λαυρίου, η συγκέντρωση και η επιβίβαση γίνεται από έντονη αντίσταση των καλογριών και των παιδιών, κλάματα, κατάρες και πένθιμοι κωδωνοκρουσίες ακούγονται για ώρες μετά την απομάκρυνση των παιδιών.





            Η ηγουμένη Μαριάμ και κάποιες πολύ δραστήριες καλόγριες και καλόγεροι μεταφέρονται στην φυλακή.



 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η κοίμηση της Μαριάμ το 1954.

Η ΔΙΚΗ



            Αρχές του 1953 γίνεται η δίκη στο Κακουργιοδικείο  της Μαριάμ Σουλακιώτου, των καλογριών-καλογέρων που συνελήφθησαν και του επισκόπου των παλαιοημερολογιτών Κ Αλεξανδροπούλου, πρόεδρος είναι ο εφέτης Τούσης εισαγγελέας ο Κωστόπουλος .


 


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Δημοσιεύματα της εποχής.


            Σαράντα ένας μάρτυρες περνούν και καταγγέλλουν ανατριχιαστικές λεπτομέρειες από την ζωή στην Μονή Κερατέας. Κάποια στιγμή ο εισαγγελέας διακόπτει ένα μάρτυρα και λέει: «Η Κερατέα είναι  αίσχος δια την Ελλάδα. Σηκώνονται αι τρίχες της κεφαλής μου. Σκεφτείτε ότι εκεί πέθαναν 150 φυματικά κορίτσια».


            Ο μάρτυρας Σεραφείμ Σιλβέστρος καταθέτει ότι στην μονή πέθαναν φυματικοί η αδελφή της και ο γαμπρός του, τα δε τρία τους παιδιά υποβάλλοντο σε διάφορες   κακοποιήσεις, όπως το αγοράκι κρεμάστηκε ανάποδα γυμνό πολλές φορές και το έδερναν μέχρι αναισθησίας, όταν δε ζούσε ο πατέρας του, τον προέτρεπαν οι καλόγριες να μολύνει το παιδί του με φυματίωση, γιατί αν ζούσε θα γινόταν κακός άνθρωπος, τον συμβούλευαν να μασάει αυτός το φαγητό και να ταΐζει μ αυτό το αγοράκι του, ώστε «να πεθάνει πριν από αυτόν». Το παιδί αυτό πράγματι έγινε φυματικό και κατά την διάρκεια της δίκης ήταν στο σανατόριο της Τρίπολης. Η δε μονή οικειοποιήθηκε την περιουσία των τριών ορφανών (65 στρέμματα και ένα σπίτι). Ο μάρτυς είπε «μας έλεγαν ότι πρέπει να πεθάνουμε να αδειάσουν τα κελιά να έρχονται άλλοι , για να πάμε στον παράδεισο».




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η μοναστηριακή κοινότητα.


            Η δίκη κράτησε με τέτοιες διηγήσεις  δώδεκα ημέρες.

 Επιβλήθηκαν δέκα χρόνια κάθειρξη στην Μαριάμ  για εκβίαση, υπεξαίρεση, απάτη και άλλα αδικήματα και μικρότερες ποινές στους συνεργάτες της. Η δίκη αυτή ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία για να εκτονωθεί ο λαός που υπέφερε και να «πέσει» στα μαλακά η δίκη των αεροπορίας που άρχιζε στις 24/2/1953 στο Αναθεωρητικό Στρατοδικείο.

 Επηρεασμένοι πολλοί από τις πολλές "συκοφαντίες" και ψεύδη (που δεν αποκλείεται να υπήρχαν και τέτοια ), επιδίωκαν τη παντελή διάλυση της Μονής. Συζητούσαν διαρκώς και συσκέπτονταν σε τι να την μεταβάλλουν όταν περιέλθει στα χέρια τους.


 


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Παιδία στο μοναστήρι, από το σκάνδαλο της Κερατέας.

Άλλοτε αποφάσιζαν να την μεταβάλλουν σε παιδικές εξοχές άλλοτε σε νοσοκομείο και άλλοτε σε στρατώνες. Αυτό το επέμειναν ιδιαιτέρως και έρχονταν ανώτεροι στρατιωτικοί, οι οποίοι εισερχόμενοι αυθαίρετα στο Παρθενώνα μετρούσαν τις διαστάσεις των κελιών κάποιοι αποφάσισαν , στα κτίρια της Μονής να εγκαταστήσουν ... λεπροκομείο. Αφού όμως διαδόθηκε αυτό εξηγέρθησαν οι κάτοικοι της Κερατέας, αγανακτισμένοι για την απόφαση τους αυτή, και την επίμονη απαίτηση τους, να μη πραγματοποιηθεί αυτό.

 


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Όλες οι εφημερίδες ασχολήθηκαν με το θέμα, το ζήτημα είναι πόσα από αυτά ήταν αλήθεια και πόσα φαντασιοπληξίες και σκόπημες υπερβολές για να αποπρασανατολιστεί η κοινή γνώμη;


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ



- ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ ΣΤΗΝ ΧΟΥΝΤΑ του Σ Λιναρδάτου τόμοι Α και Β εκδόσεις ΒΗΜΑ-Βιβλιοθήκη

Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2011

PANZERFAUST

 (γροθιά άρματος)


            To όπλο αυτό αποτέλεσε την αντιαρματική γροθιά της γερμανικής πολεμικής μηχανής κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.

            Το όπλο αυτό βασίστηκε στην βασική αρχή του πολέμου cost-effective δηλαδή όπλο που το αποτέλεσμα που παράγουν είναι δυσανάλογα σημαντικό σε σχέση με το κόστος του, τέτοιου είδους όπλο είναι το panzerfaust.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Γερμανός στρατιώτης με panzerfaust


ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ



Γερμανικό αντιαρματικό ΠΑΟ (πυροβόλο άνευ οπισθοδρομήσεως).

Μήκος ένα μέτρο, είναι όπλο εξαιρετικά απλό που αποτελείται από ένα κοίλο σωλήνα διαμέτρου 4 εκατοστά, στο μπροστινό μέρος υπάρχει κωνική εκρηκτική γόμωση, μέσα στον σωλήνα προωθητικό μπαρούτι. Πυροδοτείτε το μπαρούτι από τον χειριστή με μια σκανδάλη και κατεύθυνε τον κώνο στον στόχο.

Βάρους πέντε κιλά (η αρχική του  έκδοση η υπ αριθμ 30) και το έφερε ένας άνδρας
Βεληνεκές 30 μέτρα για την αρχική έκδοση του όπλου και στην βελτιωμένη έκδοσή του 60 μέτρα.  
 
Οι τύποι που παρήχθησαν ήταν οι: 30 klein,30,60,100,150,250 (με τον αριθμό υποδήλωναν το θεωρητικά δραστικό βεληνεκές), ήταν όπλο μιας χρήσεως εκτός του 150 που μπορούσε να αναγομωθεί μέχρι και δέκα φορές.

 Περίοδος που χρησιμοποιήθηκε : 1943-1945


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Οδηγείες για την χρησιμοποίηση panzerfaust που εκδόθηκαν 27 Φεβρουαρίου 1945 από την εφημερίδα Festung Breslau, δηλαδή δύο μήνες πριν την κατάληψη του Βερολίνου και φυσικά απευθυνόντουσαν σε άτομα που δεν είχαν επαρκή εκπαίδευση (πολίτες και νέους).


Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ



            Ο λόγος που κατασκευάστηκε ήταν για να αντιμετωπιστεί η πλημμυρίδα αρμάτων που παρήγαγαν τα σοβιετικά και αμερικάνικα εργοστάσια, την οποία δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει η γερμανική πολεμική βιομηχανία.

Η εκρηκτική κεφαλή μπορούσε να διαπεράσει χάλυβα 200 mm, η γερμανική πολεμική βιομηχανία παρήγαγε 6.000.000  panzerfaust και χρησιμοποιήθηκε κατά των αρμάτων μάχης, αλλά και σε συγκεντρώσεις πεζικού, θέσεις πολυβολείων κλπ στην μάχη του Βερολίνου ήταν το όπλο των νεοσυλλέκτων που στέλνονταν στην μάχη μόνο με ένα ή δύο    panzerfaust για να το χρησιμοποιήσουν με όποιο τρόπο νόμιζαν, ύστερα από στοιχειώδη εκπαίδευση.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Αφίσα που προπαγάνδιζε την χρήση των panzerfaust  στον πληθυσμό.


Το panzerfaust  ήταν η μάστιγα των σοβιετικών αρμάτων μάχης.  Μετά τον πόλεμο οι σοβιετικοί βασιζόμενοι στις αρχές του panzerfaust έφτιαξαν μια ολόκληρη γενιά αντιαρματικα.
           


Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011

ΤΟ ΡΕΜΠΕΛΙΟ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ




            Ταραχές κατά των «ξένων» στην Σμύρνη είχαμε το 1738 και το 1772-5 αυτές είχαν σαν αντικείμενο διεκδίκησης της τοπικής εξουσίας και στις δύο περιπτώσεις νικητής αναδείχτηκε η οικογένεια των Καραοσμάνογλου η οποία είχε μεγάλη οικονομική δύναμη και ισχυρές προσβάσεις στον ντόπιο πληθυσμό και τους Ευρωπαίους εμπόρους, σοβαρό όμως   γεγονός υπήρξε τα γεγονότα του 1797 τα γεγονότα αυτά κάποιοι τα ονόμασαν το "Γεγονός της Σμύρνης".


            Το Μάρτιο (μήνας του Ραμαζανιού) του 1797 έφτασε ένας θίασος Αυστριακών ακροβατών για να δώσει παραστάσεις στην Σμύρνη, ο Βοεβόδας της Σμύρνης Buldanli Osman Efendi ζήτησε από τον πρόξενο της Αυστρίας να ακυρωθούν οι παραστάσεις, ωστόσο η παράσταση αποφασίστηκε να γίνει σε υπαίθριο χώρο στον Φραγκομαχαλά, με καταβολή σχετικού εισιτηρίου, την καταβολή του εισιτηρίου επέβλεπε ένας γενίτσαρος γιασακτσής. Μια ομάδα Βενετών υπηκόων από  την Ζάκυνθο, την Κροατία και Σκλαβούνων προσπάθησαν να μπουν χωρίς να πληρώσουν, έγινε δυναμική αντιπαράθεση με τον γενίτσαρο, τον οποίο και σκότωσαν. Αυτό το γεγονός ξεσήκωσε τους Οθωμανούς, ο καδής μάλιστα έδωσε ιεροδικαστικό έγγραφο για την σύλληψη του ενόχου.

            Για να εκτονωθεί η κατάσταση αποχώρησε από την πόλη ο πρόξενος της Βενετίας Λουκάς Χορτάζης, αυτό όμως δεν έφερε απότέλεσμα και οι σύντροφοι του δολοφονημένου γενίτσαρου 1000 με 1500 κατέφυγαν στο «Χιώτικο Χάνι» όπου διέμεναν Βενετσιάνοι εκεί συγκεντρώθηκα και 1000 βενετσιάνοι, η συνάντηση αυτή είχε σαν αποτέλεσμα την ανταλλαγή πυροβολισμών και την δολοφονία γενιτσάρων.
Μετά από αυτά τα γεγονότα με τους γενίτσαρους ενώθηκαν και ναύτες του οθωμανικού στόλου και άλλων φτωχών και άνεργων Οθωμανών  και με σύνθημα «οι Σκλαβούνοι επιτίθενται εναντίον των μουσουλμάνων»  έγινε εξέγερση οποία ξέφυγε από κάθε έλεγχο. Δολοφονούσαν όποιον Έλληνα έβρισκαν μπροστά τους και πυρπολούσαν κτήρια στον Φραγκομαχαλά αλλά και στην αρμένικη συνοικία, στην συνέχεια επιδόθηκαν σε λεηλασίες σπιτιών, καταστημάτων και αποθηκών των Ευρωπαίων εμπόρων αλλά και παντός μη μουσουλμάνου κάτοικου. Υπήρξαν και κάποιοι μουσουλμάνοι που προσπάθησαν να συγκρατήσουν την οργή των Οθωμανών όπως ο ιμάμης Nathir Zabeth.

            Τώρα οι Τούρκοι ισχυρίζονται ότι οι βενετσίανοι ευθυνόντουσαν για τον θάνατο 30-40 κατοίκων, απ αυτό βγαίνει ότι θα υπήρξαν και συμπλοκές. Ο Γάλλος πρόξενος πάλι κατηγορεί τους μουσουλμάνους και τους Κροάτες, ενώ ο Ρώσος πρόξενος έδωσε το φταίξιμο στους Βενετούς, φυσικά ο Ρώσος ήθελε να βγάλει από τους ρώσους την κατηγορία που διέδιδαν ότι ο δολοφόνος του γενίτσαρου ήταν Ρώσος, ο ίδιος ο πρόξενος της Ρωσίας την τελευταία στιγμή διέφυγε από τον όχλο ζητώντας προστασία σε Ισπανικό πλοίο, ο Βενετός πρόξενος Ζαχαρίας υποστήριξε ότι για το «Γεγονός της Σμύρνης» ευθύνη έφεραν και οι Βενετοί.


 
 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Καρτ-ποστάλ με Τούρκους νομάδες στα περίχωρα της Σμύρνης.



ΝΕΚΡΟΙ

            Ο αριθμός των νεκρών είναι απροσδιόριστος.
Ο Γάλλος M Tricon που ήταν αυτόπτης μάρτυς μιλάει για «μερικές εκατοντάδες» μεταξύ των «ραγιάδων», συμπεριλαμβάνει και τους 60 μαθητές που κάηκαν όταν έπιασε φωτιά το σχολείο τους.
Ο Γάλλος πρόξενος μιλά για 1.000 νεκρούς, ενώ άλλος τους ανεβάζει σε 1.265 νεκρούς.
Μια βρετανική πηγή μιλά για 1.500 νεκρούς, το δημοσίευμα της «Εφημερίδα» των αδελφών Πουλιών στων Βιέννη τον Απρίλιο του 1797 μιλά για 3.000 θύματα (ο αριθμός αυτός πρέπει να θεωρηθεί μεγάλος).
            Πέρα όμως από τους νεκρούς υπήρξαν και γυναικόπαιδα που αιχμαλωτίστηκαν και οι συγγενείς τα εξαγόρασαν με την καταβολή χρηματικών ποσών.
            Απώλειες μεταξύ των Ευρωπαίων ήταν περιορισμένες, πολλοί από αυτούς διασώθηκαν σε αγκυροβολημένα πλοία.




 
 


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Καραβάνι εξω από την Σμύρνη.

ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ

Στα καπελιά βάζουν φωτιές, στα σπίτια ρίχνουν μπαλοτιές
Και όσον ημπορούσι και δύνονται βαρούσι….
Ωχου ταλαίπωροι Γραικοί, όσοι βρεθήκατε εκεί
Σ εκείνη την μεγάλην κακήν ανεμοζάλην!
(Λαϊκού ποιητή)

            Πάνω από 1500 σπίτια λεηλατήθηκαν ή καταστράφηκαν από την φωτιά αλλά και 3500 καταστήματα και αποθήκες. Καταστράφηκε το νοσοκομείο των ορθοδόξων, τα προξενεία της Αγγλίας, Ολλανδίας και Γαλλίας, η καθολική εκκλησία της Αγίας Μαρίνας.
            Οι βρετανοί που υπολόγισαν τις ζημιές των εμπόρων τους  τις ανεβάζουν σε 1.303.167 πιάστρα. Ο Βρετανός έμπορος Joseph Franel έπαθε ζημιά 409.129 πιάστρα.
            Ο Γάλλος πρόξενος σημειώσε ότι «Στην Σμύρνη δεν έμεινε ίχνος εμπορίου και εμπορικής δραστηριότητας».



 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Γενίτσαροι.

 
ΕΥΘΥΝΕΣ

            Επικεφαλής των ερευνών ορίστηκε ο μουτεσελίμης του Αιδινίου Καραοσμάνογλου Χουσείν Αγάς αυτός φρόντισε να συλληφθεί και να φυλακιστεί ο βοεβόδας του Μπούρνοβα Μπαλικίβασι Μεχμέτ Αγάς, για αυτόν τον αγά ο Γάλλος πρόξενος λέει ότι είναι από τους κυριότερους υπεύθυνους για την σφαγή, πέρα από αυτόν ο πρόξενος κατανομάζει σαν υπεύθυνο και τον βοεβόδα της Σμύρνης Buldanli Osman Efendi, αυτόν ο Καραοσμάνογλου Χουσείν Αγάς τον αντικατέστησε για την απροσεξία του και την αδράνεια του, συνελήφθησαν κάποιοι γενίτσαροι, κάποιοι ναύτες οι περισσότεροι όμως αφέθηκαν ελεύθεροι λόγω αμφιβολιών και με την εγγύηση τρίτου προσώπου. Υπάρχει κατάλογος 21 μουσουλμάνων που θεωρήθηκαν αρχηγοί του όχλου, τελικά εκτελέστηκαν 18 μουσουλμάνοι και 3 Βενετοί.
  
          Τα μέτρα που πήραν οι τούρκοι ήταν να επιστραφούν τα κλοπιμαία στους κατόχους τους, όσοι δεν μπόρεσαν να κρύψουν τα κλοπιμαία ή δεν κατάφεραν να διαφύγουν φυλακίστηκαν, πάντως αυτό το μέτρο πρέπει να ήταν πολύ περιορισμένο διότι οι λεηλατημένες επιχειρήσεις δεν είχαν αποζημιωθεί ένα σχεδόν χρόνο μετά ……
            Η Οθωμανική κυβέρνηση έκανε προσπάθεια αποκατάστασης των ζημιών στον Φραγκομαχαλά και την επανακατασκευή των προξενείων. Επέβαλε έλεγχο στην μετακίνηση των ξένων υπηκόων και ειδικά των βενετών και πήρε μέτρα αυτής της μορφής κυρίως κατά των Ευρωπαίων Βενετών και Ρώσων   


 
 

 




ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ




-          ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ Μ ΑΣΙΑΣ τόμος 4 εκδόσεις ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, της Σοφίας Λαιου (επίκουρη κθηγήτρια Οθωμανικής Ιστορίας του τμ Ιστορίας του Ιόνιου Πανεπιστημίου).

Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

Η ΠΡΩΤΗ (!) ΑΕΡΟΠΕΙΡΑΤΕΙΑ






            Βρισκόμαστε στα 1948, ο Ελληνικός εμφύλιος βρίσκεται στην τελευταία του φάση, η αριστερά και όχι μόνο διώκεται  από τις παρακρατικές οργανώσεις της δεξιάς και τους «επαγγελματίες του αντικομμουνισμού», ο CM Woodhouse αναφέρει:  «……. απειθάρχητη εκδικητική μανία της νεοσύστατης Εθνοφυλακής , ήταν ασύδοτη στην εκτέλεση πράξεων προσωπικής βεντέτας εναντίον καθενός, που μπορούσε να θεωρηθεί κομμουνιστής…»  αλλά και το επίσημο κράτος δια των οργάνων του κτυπά κάθε πολίτη που είναι ύποπτος συνεργασίας με την ανταρσία του ΔΣΕ και πρώτοι ύποπτοι ήταν όσοι συμμετείχαν στην ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση, ο CM Woodhouse γράφει : «…ο κουμμουνισμός φαινόταν έγκλημα χειρότερο από την συνεργασίας με τον κατακτητή… Ο χωρίς διάκριση διωγμός των Ελλήνων που συνδεόταν με το αντιστασιακό κίνημα…..».





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : "Ο ΚΛΟΙΟΣ " Μια ταινία  του ΚΟΥΤΣΟΜΥΤΗ ΚΩΣΤΑ, στηριγμένη στο αληθινό γεγονός της πρώτης αεροπειρατείας που καταγράφεται στα ελληνικά δεδομένα.



            Η κατάσταση των πολιτών που μετείχαν στην  Εθνική Αντίσταση είναι δραματική δεν έχουν παρά μόνο τις πιο κάτω   επιλογές:

Α. Να οδηγηθούν σε στρατόπεδα όπου θα παραδεχτούν και θα υπογράψουν την αποκήρυξη των ιδεών τους αλλά και την Αντιστασιακή τους δράση σαν πράξη προδοσίας και μάλιστα από δεσμώτες που στην περίοδο της κατοχής ήταν συνεργάτες των κατοχικών στρατευμάτων

Β. Να καταφύγουν στις μεγάλες πόλεις και να χαθούν στο πλήθος χωρίς όνομα και χωρίς παρελθόν , αποφεύγοντας να βλέπουν οποιοδήποτε γνωστό.

Γ Να καταφύγουν στα βουνά στις τάξεις του ΔΣΕ (πράγμα πολλές φορές ακατόρθωτο).



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ :   Το 1935 ιδρύθηκε η πρώτη ιδιωτική αεροπορική εταιρεία, η ΤΑΕ (Τεχνικαί Αεροπορικαί Εκμεταλλεύσεις), σε αεροσκάφος αυτής της εταιρείας πραγματοποιήθηκε η πρώτη αεροπειρατεία.


ΟΙ ΕΞΗ ΕΠΟΝΙΤΕΣ



            Στην Θεσσαλονίκη λοιπόν έξη μαθητές πρώην ΕΠΟΝίτες , άρχισαν να νοιώθουν τον φόβο για διώξη από  το κράτος, η αρχή γίνηκε από τον 23χρονο Κουφοδάκη που ήταν υπάλληλος και ο τύπος τον παρουσίαζε σαν αριστερό  τους άλλους τους είχαν υπεράνω υποψίας .

            Οι έξη αυτοί  Θεσσαλονικείς ήταν οι :

  Αδελφοί Αλέξανδρος και Χαράλαμπος Κουφοδάκης (21 και 23 ετών αντίστοιχα).

Ο Αχιλλέας Κελτιμλίδης (19 ετών).

Ο Γεώργιος Κέλας (17 ετών).

Ο Σπύρος Χειλμιάδης (19 ετών) και

Ο Αντώνιος Βογιάζος (18 ετών), όλοι τους παιδιά αστικών οικογενειών της Θεσσαλονίκης.

            Αυτοί λοιπόν αποφάσισαν να κάνουν κάτι παράτολμο και πρωτοφανές για τα παγκόσμια δεδομένα, να καταφύγουν με αεροπλάνο (αεροπειρατεία, κατά μερικούς δεν είναι η πρώτη αλλά η δεύτερη, πρώτη θεωρείται  ότι έγινε 21/2/1931 στο Περού) στα σοσιαλιστικά κράτη και από εκεί να μπορέσουν να περάσουν στις γραμμές του ΔΣΕ.

            Θα πρέπει να πούμε ότι η επιχείρηση που σχεδίαζαν οι έξη δεν ήταν οργανωμένη από το ΚΚΕ ούτε από τον ΔΣΕ.






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Δημοσιεύματα στον τύπο της εποχής.

ΠΡΩΤΗ ΑΕΡΟΠΕΙΡΑΤΕΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ



            Αρχικά πηγαίνουν στην Αθήνα δήθεν για να δώσουν εξετάσεις για το Πολυτεχνείο, αυτό που έχουν σκοπό όμως να κάνουν είναι να επιβιβαστούν σε ένα αεροσκάφος με προορισμό την Θεσσαλονίκη και να αναγκάσουν τον πιλότο να τους πάει σε Γιουγκοσλαβικό έδαφος…



            Στις 13 Σεπτεμβρίου του 1948, έξι μαθητές Γυμνασίου της Θεσσαλονίκης  επιβαίνουν σε αεροσκάφος ΣΧ-ΒΑΗ των  TAE που εκτελούσε δρομολόγιο Αθήνα – Θεσσαλονίκη, το αεροπλάνο ξεκίνησε από 13.15 από το αεροδρόμιο του Ελληνικού και θα προσγειωνόταν στο Σέδες, πιλότος Α ήταν ο Αθ Ηγουμενάκης,  Β ο Κ Καντζιάς, ασυρματιστής ο Φοίβος Ξάνθος μεταξύ των 21 επιβατών υπήρχε και ο βουλευτής Ιωάννης Αποστόλου. Η αεροπειρατεία εκδηλώθηκε πάνω από την Σκήρο με σουγιάδες και ένα μπουκάλι γκαζόζας, μπήκαν τέσσερεις στο πιλοτήριο και ζητούν την προσγείωση του σκάφους αντί στο Αεροδρόμιο Θεσσαλονίκης, στο Βελιγράδι, οι άλλοι δύο έμειναν με τους επιβάτες. Στο πιλοτήριο ο Κάντζος προσπαθεί να εξουδετερώσει τους αεροπειρατές και γίνεται συμπλοκή, ο ασυρματιστής αναφέρει το γεγονός και παίρνει εντολή «να επιστρέψει πάση θυσία αμέσως εις Θεσσαλονίκην». Προς τον σκοπό αυτό απογειώνονται πολεμικά σπιτφάιρ, αλλά ήδη το αεροπλάνο της ΤΑΕ (Τεχνικαί Αεροπορικαί Εκμεταλλεύσεις) έχει μπει στην Γιουγκοσλαβία Το αεροπλάνο στέλνει σήμα που έλεγε «Είμεθα προσγειωμένοι Όφτσε Πόλε 60 χλμ. ΝΑ  Σκοπίων», μη πάει το μυαλό σας σε αεροδρόμιο, είναι ένα απλό χωράφι που οι χωρικοί που μένουν εκεί τρέχουν να περιεργαστούν το αεροπλάνο. Οι έξη νεαροί φεύγουν και σιδηροδρομικώς φτάνουν στα Σκόπια.


            Το αεροπλάνο 16.12 απογειώνεται και 17.12 φτάνει Θεσσαλονίκη στις 7μμ φτάνει στην Θεσσαλονίκη ό ίδιος ο υπουργός αεροπορίας και αρχίζει ανακρίσεις.

            Οι ανακρίσεις αυτές δίνουν ευθύνες στους πιλότους διότι δεν κατάφεραν να παραπλανήσουν τους αεροπειρατές και να προσγειώσουν το αεροπλάνο σε Ελληνικό έδαφος, και τους θέτουν σε διαθεσιμότητα και προφυλακίζονται.



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Βογιάζος Αντώνης υπήρξε διακεκριμένος σκηνοθέτης.



ΑΠΟΝΕΡΑ



            Μετά το τέλος της αεροπειρατείας ο τύπος μίλησε για επιχείρηση οργανωμένη από το ΚΚΕ και ότι οι νέοι ήταν συνδεδεμένοι με την υπόθεση Πόλκ και τα δύο όμως ήταν ψέματα.

            Κάποιοι άλλοι μιλούν ότι η επιχείρηση έγινε διότι οι νεαροί απέτυχαν στις εξετάσεις τους στο πολυτεχνείο και η Τανγιουγκ μιλά ότι έγινε λόγω της  «μοναρχοφασιστικής βίας».

            Οι οικογένειές τους δέχτηκαν διώξεις και φυλακίσεις.

            Ο Αντώνης Βογιάζος διακρίθηκε  έγινε πολύ καλός σκηνοθέτης.

            Ένας εξ αυτών σκοτώθηκε σε μια μάχη μέσα στο Γιουγκοσλαβικό έδαφος, ένας άλλος χάθηκε στην μάχη του Κιλκίς και οι άλλοι τέσσερεις έζησαν για πάντα σαν πολιτικοί εξόριστοι μετά την ήττα του ΔΣΕ.



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : η αεροπειρατεία συνεδέθει με την υπόθεση Πολκ !


Ο ΚΛΟΙΟΣ



            Η υπόθεση αυτή γυρίστηκε ταινία με τίτλο  «Ο ΚΛΟΙΟΣ»



(1987) - Σκηνοθεσία: ΚΟΥΤΣΟΜΥΤΗΣ ΚΩΣΤΑΣ



Σενάριο: ΓΚΟΥΦΑΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ, ΚΟΥΤΣΟΜΥΤΗΣ ΚΩΣΤΑΣ





Δ/ντής Φωτογραφίας: ΣΜΑΡΑΓΔΗΣ ΝΙΚΟΣ

Ηχολήπτης: ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ ΑΡΓΥΡΗΣ

Σκηνογράφος: ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ ΡΕΝΑ

Ενδυματολόγος: ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ ΡΕΝΑ

Μουσική Σύνθεση: ΚΟΥΝΑΔΗΣ ΑΡΓΥΡΗΣ


Μακιγιάζ: ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΟΥ ΜΑΡΟΥΛΑ

Μηχανικός Ήχου: ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ ΘΑΝΑΣΗΣ

Φωτογράφος-Πλατώ: ΣΜΑΡΑΓΔΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ

Δ/ντής Παραγωγής: ΚΟΝΤΟΡΟΥΧΑΣ ΧΑΡΗΣ, ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΧΑΡΑ

Ειδικός Συνεργάτης: ΜΠΡΑΜΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ( ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ )

Παραγωγή: ΕΚΚ (ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΙΝ/ΦΟΥ), ΕΤ-1 ( ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΕΛΕΟΡΑΣΗ 1 ), ΠΡΟΦΙΤ ΕΠΕ

Ηθοποιοί:

ΜΙΧΑΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
ΦΟΝΣΟΥ ΑΝΝΑ
ΜΟΣΧΙΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
ΠΕΡΛΕΓΚΑΣ ΤΙΜΟΣ
ΚΑΤΣΑΡΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ
ΚΑΛΑΒΡΟΥΖΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
ΛΥΡΑΣ ΝΤΙΝΟΣ
ΑΛΑΦΟΥΖΟΣ ΣΩΚΡΑΤΗΣ
ΜΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ ΑΙΑΣ
ΚΑΡΑΜΠΕΤΣΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
ΣΚΙΑΔΑΡΕΣΗΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ
ΠΑΥΛΟΥ ΣΤΕΛΙΟΣ
ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
ΕΞΑΡΧΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ
ΖΑΡΠΑ ΖΩΖΩ
ΚΩΣΤΗΣ ΤΑΣΟΣ
ΚΥΡΙΤΣΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
CATHLEEN LYONS
ΜΙΧΑΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΑΘΗΝΑ
ΜΠΟΥΣΔΟΥΚΟΣ ΝΙΚΟΣ
ΠΟΛΥΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΣ ΤΑΣΟΣ
ΠΑΛΑΝΤΖΙΔΗΣ ΤΑΣΟΣ
ΔΟΥΡΒΑΣ ΠΡΟΚΟΠΗΣ
ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
ΚΕΣΟΥΛΗΣ ΝΙΚΟΣ
ΔΑΚΗΣ ΑΚΗΣ
ΚΑΤΡΙΒΑΝΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΦΡΑΝΤΣΕΣΚΑ
ΚΙΝΔΥΝΗΣ ΘΩΜΑΣ
ΞΥΝΤΑΡΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
ΠΑΡΔΑΛΗΣ ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ
ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
ΒΕΑΚΗ ΜΑΡΙΑΝΝΑ





Διάρκεια: 120'

Χρώμα: E

Ήχος: H

Φορμάτ: 1:1.66




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Αεροπλανο SPITFIRE στο αεροδρομιο των Ιωαννινων το1948 με αυτά έσπευσε το επίσημο κράτος,  να εμποδίσει το επιβατικό της ΤΑΕ να περάσει τα σύνορα. 




Βραβεία-Διακρίσεις:

Εκδήλωση
Βραβείο/Διάκριση
ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
1987
ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΗΘΟΠΟΙΩΝ (Σωκράτης Αλαφούζος, Αίαντας Μανθόπουλος, Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, Βλαδίμηρος Κυριακίδης, Στέλιος Παύλου, Δημήτρης Καραμπέτης) - ΣΕΝΑΡΙΟΥ - ΗΧΟΛΗΨΙΑΣ
ΚΡΑΤΙΚΑ ΒΡΑΒΕΙΑ
1988
ΠΡΩΤΟΕΜΦΑΝΙΖΟΜΕΝΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ - ΗΧΟΛΗΨΙΑΣ

Σύνοψη της υπόθεσης:

Το φθινόπωρο του 1948, λίγο πριν το τέλος του εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα, έξι αριστεροί νέοι από τη Θεσσαλονίκη, αισθανόμενοι τον κλοιό της σύλληψης και του θανάτου να σφίγγει γύρω τους, συλλαμβάνουν ένα εξαιρετικά παράτολμο σχέδιο: κατεβαίνουν στην Αθήνα, παίρνουν το αεροπλάνο για τη Θεσσαλονίκη και αναγκάζουν τον πιλότο να τους οδηγήσει στη γειτονική Γιουγκοσλαβία, όπου μαζί με άλλους συντρόφους θα ζητήσουν πολιτικό άσυλο. Το σχέδιό τους υλοποιείται κατά γράμμα και εγγράφεται ως η πρώτη αεροπειρατεία στα παγκόσμια χρονικά.





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Δημοσίευμα της εποχής.

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ



-          ΤΟ ΜΗΛΟ ΤΗΣ ΕΡΙΔΟΣ  C M Woodhouse

-          «Η Ιπτάμενη Ιστορία της Θεσσαλονίκης» του Τρεμόπουλου


ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ

Στο βιβλίο της της Ιζαμπέλλας Παλάσκα αναφέρεται μια άγνωστη και εκπληκτική εξιστόρηση προσπάθειας του Θ Πάγκαλου να δει τον Μουσολίνι, ο ο...