Πέμπτη 31 Μαρτίου 2016

ΠΟΡΕΙΑ ΘΡΙΑΜΒΟΥ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜ


Ο Μωάμεθ γεννήθηκε το 570 μΧ η επίσημη έναρξη της δράσεώς του έγινε στον λόφο Σάφα το 613 μΧ  η μετανάσταση του από την Μέκκα στην Μεδίνα έγινε 16/7/622 μ.Χ. είναι αυτό που ονομάστηκε Εγίρα. Από εδώ ουσιαστικά αρχίζει η ιστορία του Ισλαμισμού, η πρώτη επιδρομή των οπαδών του Μωάμεθ έγινε τον μήνα Rajab στην Nakhlah




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Σημαντικοί ισλαμικοί πληθυσμοί στον κόσμο. Οι Σουνίτες φαίνονται με πράσινο, οι Σιίτες με κόκκινο και οι Ιμπαντί με μοβ.


Έκτοτε ο Μωαμεθανισμός είχε μια ραγδαία πορεία που τον έφερε από τον Ειρηνικό ωκεανό μέρι τον Ατλαντικό και από το βόρειο άκρο της Αφρικής μέχρι το σημείο που αρχίζει η  Σιβηρία. Ας δούμε με ημερομηνίες αυτή την αστραπιαία εξάπλωσή του.

Προς Δυσμάς

646 μ.Χ. κατάληψη της Αλεξάνδρειας.

647 μ.Χ. πτώση της Τριπόλεως.

697 μ.Χ. καταστροφή της Καρθαγένης.

711 μ.Χ. εισβολή στην Ισπανία.

712 μ.Χ. κατάληψη του Τολέδου.

732 μ.Χ. ήττα στο Πουατιέ.

 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η καθοριστική μάχη του Πουατιέ που εμπόδισε την επέκταση των μουσουλμάνων στην Ευρώπη.


Επέκταση Βόρεια και Ανατολικά

 

635 μ.Χ. πτώση της Δαμασκού.

637 μ.Χ. κατάκτηση Κτησιφώντος.

638-640 μ.Χ. κατάκτηση της Περσίας.

838 μ.Χ. κατάληψη της Ιερουσαλήμ.

640 μ.Χ. κατάληψη της Καισάρειας.

634-640 μ.Χ. ολοκληρωτική κατάληψη Παλαιστίνης και Συρίας.

672-674 μ.Χ. εισβολή στην Υπεροξιανή ( Κεντρική Ασία πέραν του Όξου ποταμού).

669-678 μ.Χ. πρώτη πολιορκία της Κωνσταντινουπόλεως.

710-713 μ.Χ. προσέγγιση του Ινδού ποταμού.

711 μ.Χ. κατάκτηση του Αφγανιστάν.

712 μ.Χ. κατάκτηση της Ινδίας.

713 μ.Χ. επιδρομή στο κινέζικο Τουρκεστάν.

717-718 μ.Χ. δεύτερη πολιορκία της Κωνσταντινουπόλεως.

1193 μ.Χ. Το Δελχί γίνεται πρωτεύουσα της μογγολικής μουσουλμανικής αυτοκρατορίας της βόρειας Ινδίας.

1202 μ.Χ. κατάληψη της ιερής πόλης των Ινδιών Μπεναρές.





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Οι Βυζαντινοί σταμάτησαν δύο φορές τους Άραβες στην Κωνσταντινούπολη.



Αυτή είναι θυελλώδη πορεία του ισλάμ το 1258 μ.Χ. μετακόμισε η χαλιφεία από την Μεδίνα στην Δαμασκό και μετά στην Βαγδάτη. Η επέκταση του Ισλάμ προς Ανατολάς και προς Νότο δεν σταμάτησε αλλά πλέον οι ρυθμοί ήταν πολύ αργοί και κυρίως σταμάτησε η ς προς Βορά ακόμα και όταν την σκυτάλη παρέλαβαν οι Μογγόλοι και μετά οι Τούρκοι.

 

 

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΙΣΛΑΜ του Αναστασίου Αρχιεπισκόπου Τιράνων και πάσης Αλβανίας

Τρίτη 29 Μαρτίου 2016

ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΙ ΚΑΤΟΧΙΚΟΙ ΧΛΕΥΑΣΜΟΙ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ ΤΟΥΣ ΙΤΑΛΟΥΣ



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ιταλός αξιωματικός μαζί με Γερμανό σύμμαχό του είναι φανερό ότι ο πρώτος ένοιωθε μειονεκτικά και ο δεύτερος τον έβλεπε με περιφρόνηση.




Η πεποίθηση των Γερμανών ότι χάρισαν στους Ιταλούς φασίστες την Ελλάδα, ήταν μια καθημερινή διαρκής υπενθύμηση που γινόταν ανελέητα, ιδιωτικά και δημόσια. Τους υπενθύμιζαν διαρκώς ότι χωρίς την δική τους επέμβαση οι Έλληνες θα τους είχαν πετάξει στην Ανδριατική θάλασσα. Η κατάσταση είχε γίνει πραγματικά γελοία όταν η νικηφόρα Βερμαχτ υποχρεώνει τους Έλληνες να αναδιπλωθούν στην Ήπειρο και να συνθηκολογήσουν, και τότε ο Μουσολίνι μαινόμενος λέει στονν Ρίντελεν: «Και μόνος μου θα τα είχα βγάλει πέρα με τους Έλληνες, αν δεν επαρκολύσαν οι 500.000 άνδρες θα μπορούσα να διαθέσω 1.000.000 αλλά με κανένα τρόπο δεν θα ανεχόμουν να παρουσιαστεί η ελληνική συνθηκολόγηση ως συνέπεια της γερμανικής επίθεσης».

Ανώτεροι αξιωματικοί ζητούσαν από τις ορχήστρες που κυρίως αποτελούνταν από Έλληνες μουσικούς κατά τις νυκτερινές ψυχαγωγίες τους μόλις παρουσιαζόντουσαν οι Ιταλοί αξιωματικοί να παίζουν το απαγορευμένο τραγούδι «Κορόιδο Μουσολίνι» και μάλιστα το τραγουδούσαν και οι ίδιοι, σε πολύ καλά ελληνικά.

Οι Ιταλοί διαμαρτύρονται για την δημόσια διαπόμπευσή τους μπροστά στους Έλληνες αλλά οι Γερμανοί τρέφουν μνησικαμία για την «προδοσία του 1915» όταν εγκατέλειψαν τις Κεντρικές δυνάμεις για συμπαραταχθούν με την Ανταντ. Αλλά και οι Έλληνες νοιώθουν πικρία διότι οι Γερμανοί τους «παρέδωσαν στα χέρια των Ιταλών».



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ίσθμια Σεπτέμβριος 1943 ο Ιταλός αξιωματικός σημειώνει στο πίσω μέρος της φωτογραφίας: "L’annuncio dell’armistizio, trasmesso poco prima delle ore 20, si diffonde immediatamente. Mi trovavo in visita ad un reparto di fanteria costiera. La fotografia ha fissato l’esplosione di gioia di quei soldati che si illudevano di poter ritornare alle loro case.",
 δηλαδή : "Η ανακοίνωση της ανακωχής, πήγα για επιθεώρηση σε ένα παράκτιο τμήμα  πεζικού. στη φωτογραφία φαίνεται η έκρηξη της χαράς των στρατιωτών οι οποίοι είχαν την αυταπάτη ότι θα επιστρέψουν στα σπίτια τους. ".




Οι Γερμανοί επιδόθηκαν στην Ελλάδα σε εκτεταμένο πλιάτσικο επί όλων των οικονομικών πόρων της χώρας και οι Ιταλοί παρουσιάζαν την δυσαρέσκειά τους που δεν έβρισκαν ότι τους χρειαζόταν για να πλιατσικολογήσουν και οι ίδιοι, τότε λάμβαναν την κυνική παρατήρηση ότι «δικαιολογημένα ο νικητής βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να ενεργεί ταχύτερα από τον κατοχικό στρατό ενός φιλικού κράτους...».

Μετά το 1942 οι Ελληνικές αντάρτικες δυνάμεις ταπεινώνουν για μια ακόμα φορά του Ιταλούς στα ελληνικά βουνά και αυτό τους κάνει να χάσουν το όποιο κύρος τους είχαν οι Γερμανοί σύμμαχοί τους. Από την Άνοιξη του 1943 το υπουργείο στρατιωτικών στην Μπέντλερστρασσε και  το υπουργείο εξωτερικών στην Βίλχελστράσσε υπάρχουν δυσοίωνα μηνύματα από την Ελλάδα, μια πλήρη ιταλική αποτυχία αντιμετώπισης των ανταρτών και οι αδιάκοπες ιταλικές λιποταξίες αναγκάζουν τους Γερμανούς να διαθέτουν σε Ιταλούς διοικητές μονάδες τους, προκειμένου να επιθεωρούν τα απομακρυσμένα ιταλικά τους  τάγματα.

Οι Γερμανοί πια τους αποκαλούν δημόσια «Gloriosi» (ένδοξοι) ειρωνικά, παίρνοντας σαν αφορμή παλαιότερες μεγαλοστομίες τους. Οι «Gloriosi» έχουν οχηρωθεί σε διάφορα σημεία και σπάνια εμφανίζονται στην ύπαιθρο, όπου τους έβαλαν να φυλούν περιοχές κατέληξαν οι περιοχές αυτές να είναι «υπό τον έλεγχο των συμμοριών».




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ :  Ιταλοί αιχμάλωτοι, άνδρες της μεραρχίας Acqui στην Κέρκυρα.

Το  τραγικό για τους Ιταλούς ήταν ότι ξέπεσαν ηθικά στα μάτια των Γερμανών βλέποντάς τους να εμπορεύονται με τους αντάρτες πολεμικό τους υλικό πχ ο  επικεφαλής της 11ης στρατιάς επιδιδόταν σε μαύρη αγορά και μεγάλες ποσότητες από αρβύλες του ιταλικού στρατού πωλούντο στους αντάρτες με αντίτιμο χρυσές λίρες, ενώ σε ερωτικές συνευρέσεις τους ο διοικητής Τζελόζο προδίδει μυστικά σε ερωμένες τους που ήταν πράκτορες της Ιντέλιτζενς Σέρβις.

Οι Γερμανοί στρατιώτες μιλούν υποτιμητικά για τους Ιταλούς που «ηττήθηκαν σ όλες τις συγκρούσεις με ελαφρά εξοπλισμένες συμμορίες» και πως να τους εκτιμήσουν που από τις επιχειρήσεις που τους αναθέτουν επιστρέφουν στα καταλύματά τους αφοπλισμένοι, χωρίς αρβύλες και ενδύματα ενώ δημόσια πανικοβάλονται από στρακαστρούκες και ασήμαντα περιστατικά, ακόμα και στα Δωδεκάνησα η κυριαρχία τους ήταν υπό αμφισβήτηση.

Ο ίδιος ο Α Χίτλερ υποστήριξε ότι ο μέσος Ιταλός ήταν «απλώς φαγάς και όχι μαχητής», στις 26-2-1942 ο Χίτλερ «... δεν κρύβει την γνώμη του για τους Ιταλούς που είναι όλο και δυσμενέστερη και υπαινίσσεται προθέσεις για τις οποίες προς το παρόν δεν θα μπορούσε να μιλήσει».

 


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ιταλοί αιχμάλωτοι (1944) παίρνουν συσσίτιο σε γερμανικό στρατόπεδο. Το συσσίτιο επιβλέπει γερμανοτσολιάς και Γερμανός αξιωματικός.



ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΤΕΜΜΑ ΚΑΙ ΣΒΑΣΤΙΚΑ του ΧΑΓΚΕΝ ΦΛΑΙΣΕΡ εκδόσεις ΠΑΠΑΖΗΣΗ

 

 

Κυριακή 27 Μαρτίου 2016

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΦΩΣ




 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Antonin Novotny.

Η «Άνοιξη της Πράγας» που οδήγησε στην στρατιωτική επέμβαση των κρατών του «Συμφώνου της Βαρσοβίας» ξεκίνησε από μια πολύ απλή αφορμή.

Στις 31/10/1967 μια ομάδα φοιτητές του Πολυτεχνείου της Πράγας οργάνωσαν διαδήλωση στην συνοικία Στράχοφ για να διαμαρτυρηθούν για τις διακοπές του ηλεκτρικού ρεύματος στις φοιτητικές εστίες τους.

Το γεγονός αυτό ονομάστηκε «γεγονότα του Στράχοφ», κύριο σύνθημα ήταν «περισσότερο φως», είναι η φράση που είπε ο Γκαίτε κατά την την στιγμή του θανάτου του «Mehr licht».

Στο σύνθημα «περισσότερο φως» φυσικά δώθηκε ευρύτερη έννοια από το αίτημα που είχε να κάνει με τις διακοπές ρεύματος, περισσότερη ελευθερία, περισσότερα αγαθά και γενικά όλα αυτά που έλλειπαν από την Τσεχοσλοβακία.

Η όλη αυτή κατάσταση φόρτισε πολύ την ήδη τεταμένη κατάσταση στην χώρα, ο Νόβοτνυ δεν ήξερε με ποιό τρόπο έπρεπε να απαντήσει στην πρόκληση και στράφηκε στον Μπρέζνιεφ, ο οποίος βέβαια πήγε στην Πράγα τον Δεκέμβριο του 1967 και δεν έκανε τίποτα χειροπιαστό από το να δώσει αόριστες συμβουλές και φυσικά του είπε να κάνει ότι νόμιζε πρόσφορο για να αντιμετωπίσει την κατάσταση.

Την αδυναμία αυτή του Νόβοτνυ αποτέλεσε την ευκαιρία στους αντίπαλους του την ευκαιρία στις 5/1/1968 η Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος να αεκλέξει νέο Γενικό Γραμματέα τον Σλοβάκο Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ ... η «Άνοιξη της Πράγας» άρχιζε.

 

 

 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ γεννήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 1921 και πέθανε στις 7 Νοεμβρίου 1992.

 

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Η ΕΥΡΩΠΗ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ εκδόσειςΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ  του Tony Judt

 

Παρασκευή 25 Μαρτίου 2016

ΑΠΟΚΡΗΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ


Πριν την Ελληνική Επανάσταση φαίνεται ότι οι Οθωμανοί επίτρεπαν στους Ραγιάδες να διασκεδάζουν με ελεύθερα λαικά πανηγύρια, τους βοηθούσαν μάλιστα, διηγείται ο Γάλλος  Ρευμπώ: «... Τον καιρό του Καρναβάλιου, οι επίσημοι Τούρκοι και ανώτεροι ακόμη με τα σοβαρά τους αξιώματα έδιναν πλούσια φορέματα τους, γούνες και τουρμπάνια, να τα φρούν οι μασκαράδες!».






Ο Ρευμπώ ήρθε στην Αθήνα κατά την Επανάσταση και στις αρχές του Φεβρουαρίου του 1822 παρακολούθησε το καρναβάλι που έγινε στην επαναστατημένη Αθήνα, για φορεσιές χρησιμοποιούσαν τα λάφυρα που είχαν πάρει από πολιορκημένους στην Ακρόπολη  Οθωμανούς.

Αποκριά περιέγραψε και ο Άγγλος περιηγητής Ουάδδιγκτον το 1923 στην Αθήνα, είδε πολύ κόσμο στο παζάρι της πόλης που είχε φτάσει και από την Θήβα και από την Λειβαδιά, ο λαός γιόρταζε με ενθουσιασμό μετά από τις νίκες που είχε πετύχει στο διάστημα αυτό. Γράφει : «Μεθυσμένοι μασκαράδες ντυμένοι κωμικά μαι με βαμμένα πρόσωπα, περνούν με τραγούδια και με θόρυβο στους δρόμους των Αθηνών και χορεύουν τους τοπικούς χορούς!».

Στο ημερολόγιο του Δημητρίου Χρηστίδη αναφέρεται αποκριάτικο γλέντι το 1926 το μεσημέρι της προτελευταίας Κυριακής των Αποκριών που συνοδεύονταν με εορταστικό συμπόσιο στο οποίο παρευρισκόταν και ο τότε πρόξενος της Αυστρίας Γρόπιος (ο μόνος από τους ξένους αντιπροσώπους που παρέμεινε στην Αθήνα κατά όλη την πολιορκία, «η παρουσία του ουδόλως διέφερε της απουσίας» όπως αναφέρει ο Φιλήμων). Στο γεύμα έφτασαν απρόσκλητοι και Υδραίοι «μουτατζήδες» (ενοικιαστές φόρων) «...Μετά δε του γεύματος, μας ήλθαν βίζιταις μάσκεραις!», τους τρατάρισαν (λόγω ελλείψεων σε τρόφιμα) κρεμμύδια και σκόρδα.

 


 

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΕΦΗΜΕΡΙΣ «ΕΣΤΙΑ» 20-2-1947

ΑΠΟΚΡΗΑΣ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ  εκδόσεις ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ

 


 

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2016

Η ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΜΙΑ ΙΔΕΑ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΙΖΕΡ


Η ιδέα του ηπειρωτικού ελέγχου της Ευρώπης είναι παλιά οι Ρωμαίοι ακόμα προσπάθησαν να φτιάξουν την Ευρώπη μια συμπαγή μάζα απομονώνοντας με τείχος μεγάλο μέρος της Αγγλίας και της Ανατολικής Ευρώπης, όλες οι προσωπικότητες αυτό επιδίωξαν προς αυτή την προσπάθεια έτεινε και ο  Ναπολέοντας.





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Φρειδερίκος Νάουμανν (Friedrich Naumann 25 Μαρτίου  1860 – 24 Αυγούστου  1919) ο στοχαστής του οποίου οι ιδέες σήμερα υλοποιούνται με την ύπαρξη της ΕΕ.



Οι πρώτοι όμως που σκέφτηκαν το ζήτημα σοβαρά και μεθοδικά σε βάθος χρόνου ήταν οι Γερμανοί, ο Κάιζερ στον σφοδρό ανταγωνισμό του με τους ομογενείς του  Άγγλους, ήθελε γερμανική ηγεμονία επί της Ηπειρωτικής Ευρώπης, όλα αυτά ξεκινησαν με την ίδρυση Κεντρικής Τελωνιακής Ευρωπαικής Ένωσης, το ζήτημα των αποικιών ήταν κάτι που το επιδίωκαν και στόχος βέβαια ήταν η διάλυση της Μ Βρεττανίας και της Ρωσίας.

Τις μεθοδεύσεις αυτές δεν τις έκρυβαν οι Γερμανοί αλλά και δεν τις παρουσίαζαν με τυμπανοκρουσίες, ο Μπέτμαν τον Μάρτιο του 1917 εισηγήθηκε στον Κουρτ Ρίτσλερ «... να οδηγήσουμε το Γερμανικό Ράιχ, που με μεθόδους πρωσικού τοπικισμού.... δεν μπορεί να γίνει παγκόσμια δύναμη .... σε έναν ιμπεριαλισμό ευρωπαικής μορφής, έτσι ώστε να οργανώσει την Ευρωπαική ήπειρο από το  κέντρο προς τα έξω γύρω από την σιωπηρή ηγεσία μας». Βασικά λοιπόν χαρακτηριστικά ήταν η ηγεμονία της Γερμανίας αλλά σιωπηρά (αυτό ακολουθείτε με συνέπεια μέχρι σήμερα).

Η οικοδόμηση του Ενιαίου Γεωοικονομικού Χώρου υπήρξε ιστορικά  η επιδίωξη των Γερμανών, ο θεωρητικός της μπορεί να υποστηριχτεί ότι είναι ο Φρειδερίκος Νάουμανν (Friedrich Naumann) , ο οποίος ανάπτυξε την θεωρία της «Μεσευρώπης» (Mitteleuropa).






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Βαρώνος Κόνσταντιν φον Νόιρατ  (Konstantin Freiherr von Neurath, 2 Φεβρουαρίου 1873 - 14 Αυγούστου 1956) υπήρξε και υπουργός του Χίτλερ μετά τον πόλεμο δικάστηκε  το Δικαστήριο βρήκε ένοχο τον φον Νόιρατ για όλες τις κατηγορίες και τον καταδίκασε σε 15 έτη κάθειρξης.



Το  ευρωπαϊκό ιδεώδες (που τόσο λάθος το έχουμε καταλάβει εμείς) στόχο είχε την «Ευρωπαϊκή οικονομική Κοινότητα» (Europaische Wirtschaftsgemeinschaft), η ίδια ακριβώς φρασεολογία με την σημερινή, ήταν η στρατηγική του Γερμανικού Κεφαλαίου, αυτή προέβλεπε με δύο λόγια:

Συγκρότηση ενιαίου γεωπολιτικού χώρου, αποτελούμενου από πολυάριθμα κράτη και κρατίδια, τύποις ανεξάρτητα, ουσιαστικά εξαρτώμενα οικονομικά από το ηπειρωτικό κέντρο.
 
Ο Φρειδερίκος Νάουμανν (Friedrich Naumann) έβαλε πολύ συγκεκριμένα πράγματα που εφαρμόζονται και σήμερα όπως τα είπε στις αρχές του 19ου αιώνα πχ «Προχωράμε μετά πολλής προσοχής, δεν πιέζουμε τα πράματα, αλλά αντιθέτως, τονίζουμε διαρκώς ότι έχουμε μόνο <οικονομικά>, επ ουδενί <πολιτικά> συμφέροντα στον χώρο της ΝΑ Ευρώπης, προκειμένου να μη κινήσουμε την καχυποψία των χωρών της περιοχής» (όταν μιλά για ΝΑ Ευρώπη έχει κυρίως στον νού του την Ελλάδα).
 
Ο  Φρειδερίκος Νάουμανν (Friedrich Naumann) διατύπωσε αρχές όπως «Οικονομίας Μείζονος Χώρου» (Grossraumwirtschaft), «Συμπληρωματικού οικονομικού χώρου», αυτές οι αρχές ειδικά έχει αξία να αναλυθούν περισσότερο. Η Γερμανία ήταν και είναι μια βιομηχανική χώρα, χωρίς πρώτες ύλες, ήθελε λοιπόν «Συμπληρωματικό οικονομικό χώρο» από χώρες «ευπειθείς» που θα λειτουργούσαν με   προδιαγεγραμμένο τρόπο παραγωγής υπέρ του βιομηχανικού-μητροπολιτικού κέντρου του «Μείζονος Ευρωπαικού Οικονομικού Χώρου».

Μετά την ήττα του Κάιζερ η Γερμανία δεν εγκατέλειψε τις απόψεις και τις θεωρείες του Φρειδερίκου Νάουμανν (Friedrich Naumann), απ εναντίας τις συμπλήρωσε, ο Κωνσταντίν φον Νώυρατ το 1932 μίλησε πάλι για «Διμερή Οικονομική Συνεργασία» στην ΝΑ Ευρώπη και για «Ζώνες ενδιαφέροντος» και φυσικά επ ουδενί γίνεται λόγος για πολιτική επιρροή και επειδή οι χώρες στον μεσοπόλεμο είχαν περιορισμένη συναλλαγματική δυναμική όχημα της οικονομικής επέμβασης ήταν το  κλίρινγκ (ανταλλαγές προϊόντων, σου δίνω μηχανήματα μου δίνεις σταφίδα), οικοδομήθηκαν δε «Βαλκανική Αντάντ», η «Μικρή Αντάντ» η «Jeune Europe» κλπ αναπτύχθηκε η θεωρία: «η Γερμανία που δεν έχει εδαφικές κτήσεις, ούτε υπερπόντιες πηγές πρώτων υλών, είναι, ως μείζων καταναλωτής αγροτικών προιόντων και ως μείζων αποδέκτης βιομηχανικών πρώτων υλών, ο καλύτερος  και ο ασφαλέστερος εισαγωγέας των προιόντων των Νοτιοανατολικών χωρών», μπήκε δηλαδή στην μέση η φράση «έντιμος εταίρος» (Ehrlicher Partner).

 




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Heinrich Hunke (8-12-1902 στο Χάιπκε  / 8-1-2000 στο Αννόβερο)  αρθρογραφούσε σε εφημερίδα της οικονομικής οργάνωσης του Εθνικό Σοσιαλιστικού κόμματος πριν το 1933. ήταν μέλος της Εταιρείας Ευρωπαϊκού Οικονομικού Προγραμματισμού, το οποίο σχεδίαζε να δομήσει το σύνολο της ηπειρωτικής Ευρώπης, όπως το γερμανικό κράτος, την δημιουργία δηλαδή της νέας Ναζιστικής - Ευρώπης.




Στην περίοδο του Χίτλερ οι θεωρίες αυτές του Νάουμαν έγιναν ευαγγέλιο για τους Γερμανούς, τις ανάπτυξε ο Heinrich Hunke και μίλησε καθαρά για ΕΟΚ η Γερμανική Τράπεζα (Reichbank) βοήθησε στην «οικονομική διείσδυση» προάγοντας την ιδέα της «Μεσευρώπης», πάντα προβάλοντας ότι η Γερμανία δεν έχει πολιτικά ενδιαφέροντα.

Η ιδέα της ΕΟΚ είχε υποστηρικτές τον Πωλ – Ανρί Σπαακ που συνομιλούσε με τον Όττο Άμπετς (ναζιστής που έγινε διοικητής του Παρισιού στην περίοδο του πολέμου).

Τον Σεπτέμβριο του 1943 ο Σπέερ και ο Ζαν Μπισελόν (υπουργός του Βισύ) επεξεργάστηκαν σύστημα μείωσης των δασμών ( μια ιδέα που είχε υποστηριχθεί από την εποχή του Κάιζερ). Η ενωμένη Ευρώπη (ηπειρωτική κυρίως και όχι ανατολική) είχε  περάσει τόσο βαθιά στους Γερμανούς που το χρησιμοποιούσαν σαν σύνθημα «λυτρωτικό» κατά την διάρκεια του πολέμου, στο Άγιο Όρος στο αρχονταρίκι υπάρχει πάντα ένα βιβλίο που οι επισκέπτες γράφουν τα στοιχεία τους και κάποιες λιγόλογες σκέψεις τους, αν κανείς ανατρέξει σ αυτά τα βιβλία επισκεπτών της κατοχής θα δεί σκέψεις Γερμανών στρατιωτών που επισκεπτόντουσαν το Άγιο Όρος να τονίζουν την επιθυμία τους για μια Ευρωπαική Ένωση (όπως την έβλεπαν και στο Άγιο Όρος).

Η ήττα της ναζιστικής  Γερμανίας δεν σταμάτησε τις προσπάθειες που παρουσίασε ο Φρειδερίκος Νάουμανν (Friedrich Naumann), σήμερα έχουμε την ΕΕ η οποία είναι δομημένη με βάση αυτά που έγραψε (επ οφελεία της πατρίδας του) ο Γερμανός θεωρητικός.

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο  Άλμπερτ Σπέερ (Albert Speer 19-3-1905/1-9-1981), υπουργός Εξοπλισμών του Χίτλερ, κατά την δίκη της Νυρεμβέργης.




ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ του Η. Ι. Ηλιόπουλου

Α ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ του Niall Ferguson εκδοσεις ΙΟΛΚΟΣ

Η ΕΥΡΩΠΗ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ του Tony Judt εκδόσεις ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ

Δευτέρα 21 Μαρτίου 2016

Ο ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΟΥ Β ΠΠ


Από την μικρασιατική καταστροφή (Αύγουστος / Σεπτέμβριος 1922) με πολύ βραδύς ρυθμούς άρχισε ο επανεξοπλισμός της Ελλάδας η οποία είχε να αντιμετωπίσει το οξύ πρόβλημα των προσφύγων.


 


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η χώρα από την 4η Αυγούστου 1936 μέχρι την 28η Οκτωβρίου 1940 κατάφερε να εξοπλιστεί και με τα όπλα αυτά να αντισταθεί κατά της ιταλικής - γερμανικής επιθέσεως.




Η περίοδος αυτή στο μεγαλύτερο μέρος είχε πρωταγωνιστές τους αντιβενιζελικούς και τον Βενιζέλο, ο οποίος δημιούργησε μια εμμονή με την ιδέα της ειρήνης. Έτσι εκμηδενίστηκαν οι αμυντικές δαπάνες επί μια δεκαετία ανακοινώθηκαν διαδοχικές μειώσεις θητείας, μέχρι που έφτασε στο δωδεκάμηνο, για μεγάλα χρονικά διαστήματα ο συνολικός στρατός της χώρας δεν υπερέβαινε τις 7.800 άνδρες.

Υπόμνημα του Ανωτάτου Στρατιωτικού Συμβουλίου της 14ης Δεκεμβρίου 1932 περιγράφει την τραγική κατάσταση του στρατού γράφει μεταξύ των άλλων : «... η κατάστασις της αμύνης της χώρας είναι αυτόχρημα τραγική...». Νωρίτερα τα ίδια και χειρότερα επεσήμαναν οι Στρατηγοί Οθωναίος, Μανέτας, Μαζαράκης και άλλοι. Από την Συνθήκη της Λωζάννης (1923) μέχρι την 4η Αυγούστου  1936 είχαν διατεθεί υπέρ της Εθνικής Αμύνης συνολικά μόλις 3.500.000.000 δραχμές (το μεγαλύτερο δε ποσό επί της δικτακτορίας του Θ Πάγκαλου).






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο  Γ. Βλάχος με τις εξής «απολογητικές» φράσεις, από τις οποίες φαίνεται και η παλαιά αντιπάθειά του προς τον Ι. Μεταξά:
«Ἡ στήλη αὐτὴ ἠσθάνθη τώρα, τὰς ἡμέρας αὐτὰς τῆς χαρᾶς, τὴν ἀνάγκην νὰ φυλλομετρήση τὴν ἱστορίαν της -τοὺς παλαιούς της λογαριασμούς- νὰ ἀνατρέξη εἰς περασμένους καιρούς, νὰ ἐνθυμηθῆ. Ἀλλὰ ἠσθάνθη πρὸ παντὸς τὴν ἀνάγκην νὰ γράψη ὅ,τι φρονεῖ, ὅ,τι σκέπτεται διὰ τὸν ἄνθρωπον αὐτόν, ὁ ὁποῖος, ἀφοῦ ἐπὶ δεκαὲξ ἔτη ἠγωνίσθη ἐναντίον ἡμῶν τῶν Ἑλλήνων εἰς μάτην διὰ νὰ χρησιμεύση εἰς τὴν Ἑλλάδα, εἰς μὲν τέσσαρα ἔτη κατώρθωσε νὰ τὴν ἀναπλάση, εἰς δὲ μίαν ὥραν τὴν ἔσωσε.».



Ο Στρατηγός Θ Πάγκαλος στο λίγο χρόνο που κυβέρνησε διέθεσε πιστώσεις το 1926 για την προμήθεια 312  ορειβατικών και 156 βαρέων πυροβόλων, 125.000 τουφέκια και 7.784 αυτόματα όπλα. Αυτή ήταν η σπουδαιότερη προμήθεια που πραγματοποιήθηκε μέχρι την 4η Αυγούστου 1936.

ΔΙΑΘΕΣΙΣ ΚΟΝΔΥΛΙΩΝ (τοις εκατό επί του συνολικού προυπολογισμού του κράτους)

ΠΕΡΙΟΔΟΣ  ΠΟΣΟΣΤΟ

1923-24          26%

1930-31         12%

1931-32         10%

Μετά την εκστρατεία της Ιταλίας στην Αβησσυνία (1935) αποφασίστηκε η προμήθεια αμυντικού εξοπλισμού 3.000.000.000 δραχμών (ποσό που καταναμήθηκε για δύο χρόνια).






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Δαπανήθηκαν 12.000.000.000 δραχμές από το 1936 μέχρι το 1940 για τον επαναεξοπλισμό της χώρας.



Την 8η Οκτωμβρίου 1935 συντάχθηκε έκθεσις του ΓΕΣ, ΓΕΝ και ΓΕΑ στο κεφάλαιο Α (Στρατιωτικαί Δυνάμεις) αναφέρεται:

«....εφοδιασμός του στρατού ξηράς με παντοειδή υλικά .... επιστράτευσις ... ικανού  προς εκστρατείαν πληθυσμού....»

Υποκεφάλαιο 10 (Ναυτικαί δυνάμεις) αναφέρεται για την Ελλάδα:

«.... συνορεύουσα προς 4 κράτη, φίλια ή ουχί, με εκτεταμένα τα σύνορα της, με εκτεταμένα τα σύνορά της, με ανεπαρκέστατας τας στρατιωτικάς δυνάμεις, ασφαλώς δεν είναι υπολογίσιμος ούτε από τους φίλους ούτε από τους εχθρούς....».

«... η σήμερον στρατιωτική δυναμικότης της Ελλάδος είναι τόσον περιωρισμένη, ώστε να μη δύναται να αποτελή εγγύησιντης ασφαλείας της...»

Πέρα όμως της ιταλικής επιθετηκότητας όλες οι άλλες βαλκανικές χώρες εξοπλιζόντουσαν με ταχύτατους ρυθμούς και φυσικά είχαν διεκδικήσεις απέναντι στην Ελλάδα.






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Πολυβόλο ΕΠΚ της ΠΥΡΚΑΛ (1939).


Από την 4η Αυγούστου 1936 μέχρι την 28η Οκτωβρίου 1940 η δικτατορική κυβέρνηση του Ι Μεταξά ΣΙΩΠΗΛΩΣ πραγματοποίησε τον επανεξοπλισμό της Ελλάδος και την κατέστησε ικανή να πραγματοποιήσει το Έπος του 40. Οι προμήθειες που έγινα ήταν οι πιο κάτω:

8 πλήρεις αντιεροπορικές πυροβολαρχίες με 24 πυροβόλα των 18 και άλλασύγχρονα ειδικά μηχανήματα αντιεροπορικής άμυνας.

54 αντιεροπορικά των 37.

56 αντιεροπορικά των 20.

315 όλμου; Με 245.760 βλήματα.

14 άρματα των 7 τόννων με πλήρη εξοπλισμό.

24 αντιαρματικά των 14 χιλιοστών.

100.000 του φέκια «Μάουζερ».

400 πυροβόλα των 7,92

200 οπλοπολυβόλα.

1.570 πιστόλια φωτοβολίδων.

500.000 αντιασφυξιογόνες μάσκες.

500 οχήματα για τον στρατό.

Μεγάλη ποσότητα πυρομαχικών πυροβολικού.

140.000.000 φυσίγγια όπλων.

4 αντιτορπιλικά και 6 υποβρύχια.







ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ιωάννης Μεταξάς και Πρόδρομος Μποδοσάκης - Αθανασιάδης, στα εγκαίνια νέων μονάδων της ΠΥΡΚΑΛ. Η ΠΥΡΚΑΛ δεν εφοδίαζε μόνο τον ελληνικό στρατό αλλά έκανε και   εξαγωγές πολεμικού υλικού προς την Δημοκρατική παράταξη της εμπόλεμης  Ισπανίας κατά τον εμφύλιο πόλεμο του 1936-1939. 



Ενεργοποιήθηκε φυσικά η αμυντική βιομηχανία, το πυριτιδοποιείο  και Καλυκοποιείο είχε ημερήσια παραγωγή 1.000.000 φυσίγγια, 1.500 βλήματα όλμων  και 3.000 οβίδες. Η δε συνοριακή άμυνα ολοκληρώθηκε με την «Γραμμή Μεταξά» και τα αμυντικά έργα  στην Ελληνο-αλβανική μεθόριο. Τον Μάιο του 1939 καταρτίστηκε με μυστικότητα ογκώδης τόμος με τίτλο «Κανονιστικαί Οδηγίαι Επιστρατεύσεως», τέλος εκμηδενίστηκε η αντεθνική προπαγάνδα και πάσα κατασκοπευτική κίνηση.

 

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ του  ΗΛΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ εκδόσεις ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ

 

Σάββατο 19 Μαρτίου 2016

ΑΝΤΙΣΗΜΙΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΟΛΩΝΙΑ






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Φοιτητικές διαδηλώσεις (8-3-1968).  Τον Μάιο του 1969 η Συμβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης ενέκρινε ένα ψήφισμα που καταδικάζει τον αντισημιτισμό και απηύθυνε έκκληση για την παύση των αντισημιτικών διώξεων στην Πολωνία και την αποκατάσταση των δικαιωμάτων  θρησκευτικών και πολιτιστικών της εβραϊκής κοινότητας.



Το καλοκαίρι του 1964 δύο φοιτητές του Πανεπιστημίου της Βαρσοβίας ο Γιάτσεκ Κουρόν και ο  Κάρολ Μοτζελέφσκι έκαναν μια μαρξιστική  εργασία σχετικά με το πολιτικό και οικονομικό σύστημα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Πολωνίας, η εργασία αυτή θεωρήθηκε αντικομματική προπαγάνδα και οι δύο νέοι διαγράφτηκαν από το κόμμα και την Ένωση Σοσιαλιστικής Νεολαίας, αυτοί απάντησαν με μια ανοικτή επιστολή προς το κομμουνιστικό κόμμα, πριν ακόμα παρουσιαστεί η ανοικτή επιστολή συνελήφθησαν με την κατηγορία ότι υποστήριζαν την ανατροπή του κράτους και καταδικάστηκαν μετά από μυστική δίκη στις 19/7/1965 σε 3 και 3,5 χρόνια φυλακή αντίστοιχα.





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : O Γκομούλκα ( Władysław Gomułka) έχοντας αριστερά του το Μπρέζνιεφ στο 7ο συνέδριο του Ενοποιημένου Σοσιαλιστικού Κόμματος Γερμανίας (17/04/1967).


Η υπόθεση αυτή πυροδότησε αντιδράσεις στο Πανεπιστήμιο και ζητούσαν την αποφυλάκιση των δύο φοιτητών. Τον επόμενο χρόνο ο καθηγητής Λέσεκ Κολακόφσκι μίλησε στους φοιτητές σχετικά με την αναποτελεσματικότητα και την λογοκρισία, αλλά και για την υπόθεση  Γιάτσεκ Κουρόν και   Κάρολ Μοτζελέφσκι, ο καθηγητής διαγράφτηκε από το κομμουνιστικό κόμμα σαν φιλελεύθερος, τον υπερασπίστηκαν πολλοί πανεπιστημιακοί δάσκαλοι  και αμέσως διαγράφτηκαν από το κομμουνιστικό κόμμα 25  καθηγητές Πανεπιστημίου, έτσι μέχρι το 1967 εκ του τίποτα δημιουργήθηκε μια σοβαρή αντιπολίτευση διανοουμένων.

Το καθεστός Γκομούλκα συνέχισε με αυτό τον τρόπο  και στην συνέχεια, αυτό όμως που ήταν δια γυμνού οφθαλμού φανερό ήταν ότι υπήρχε δυσαναλογία των διωχθέντων εβραίικής καταγωγής σε σχέση με τους πολωνικής.

Ο αντισημιτισμός μετά τον θάνατο του Στάλιν στην ανατολική Ευρώπη  ήταν ανύπαρκτος, πολλοί όμως εβραίοι έφυγαν και πήγαν στο Ισραήλ, οι εναπομείναντες στην Πολωνία και στην Ουγγαρία ήταν μη θρησκευόμενοι και κυρίως δεν θεωρούσαν ότι ήταν εβραίοι, αρκετοί νέοι δεν γνώριζαν καν ότι είχαν εβραϊκή καταγωγή διότι τους το είχαν αποκρύψει οι γονείς τους.






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Λέζεκ Κολακόφσκι (  Ράντομ  Πολωνία 23/10/1927 - Οξφόρδη 17/7/2009 ).



Στα μέσα της δεκαετίας του 1960 από τους 30.000 εβραίους της Πολωνίας μόνο 7.000 άνηκαν σε εβραϊκές οργανώσεις.

Οι εβραίοι της Πολωνίας στην πλειοψηφία τους ήταν κομμουνιστές κατείχαν πολιτικά αξιώματα, θέσεις στα Πανεπιστήμια ή ήταν επιστήμονες. Την αδιαφορία των εβραίων για την καταγωγή τους δεν την συμμεριζόταν η Πολωνική κοινωνία, πολλοί Πολωνοί ήθελαν να παραμερίσουν τον εβραϊκό παράγοντα για να ανέβουν στις θέσεις τους.

Η κατάλληλη  ευκαιρία δόθηκε από τον πόλεμο των έξι ημερών,  τον Ιούνιο του 1967, η ΕΣΣΔ και κατ επέκταση όλη η Ανατολική Ευρώπη υποστήριζε τους Άραβες, έτσι ο αντισημιτισμός ήταν μια διεξοδο στο καθεστώς Γκομούλκα μετά τις ανόητες ενέργειες στον Πανεπιστημικό χώρο, σε ομιλία του ο αντισταλινικός Βλάντισλαβ Γκομούλκα  στις 19/6/1967 είπε : «Θέλω να αναγγείλω ότι δεν θα εμποδίσουμε κανένα Πολωνό πολίτη εβραϊκής εθνικότητας να επιστρέψει στο Ισραήλ, εφ όσον το επιθυμεί. Η θέση μας είναι ότι κάθε Πολωνός πολίτης θα πρέπει να έχει μία μόνον πατρίδα... την Λαϊκή Δημοκρατία της Πολωνίας... Όσοι αισθάνονται ότι τούτα τα λόγια απευθύνονται σε αυτούς, ανεξάρτητα από την εθνικότητά τους, ας βγάλουν το σωστό συμπέρασμα. Δεν θέλουμε μια Πέμπτη Φάλαγγα στην χώρα μας».

Η ομιλία μεταδόθηκε απ όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι Πολωνοί εξαπέλυσαν κύμα διακρίσεων κατά των εβραίων σ όλους τους τομείς ζωής της χώρας, έγινε διαχωρισμός στους «καλούς» κομμουνιστές που είχαν εθνικές πολωνικές συνειδήσεις και τους εβραίους κομμουνιστές που η σκέψη τους ήταν δοσμένη αλλού. Με αυτά τα κριτήρια εκδιώχθηκαν φοιτητές από τα Πανεπιστήμια (αλλά και οι οικογένειές τους δέχτηκαν διώξεις), οι Πολωνικές αρχές άρχισαν να προσέχουν τα ονόματα για να προσδιορίσουν την καταγωγή, δηλαδή γενικά ενεργούσαν με νόμους της ναζιστικής Νυρεμβέργης.



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Κάθε πολίτης της Λαϊκής Δημοκρατίας της Πολωνίας θα μπορούσε να κατηγορηθεί ότι έχει εβραϊκή καταγωγή. Θα αρκούσε το γεγονός ότι είχε φιλο-ισραηλινές απόψεις . Κανείς δεν ήταν σίγουρος για τη μοίρα του. Όποιος κατηγορείτο σαν εβραίος υποχρεωνόταν να εγκαταλείψει την  Πολωνία,  ένας τρόπος αποστολής του: το Ισραήλ.



Υπήρξαν έντονες πιέσεις να εγκαταλείψουν την χώρα οι εβραίοι και πράγματι έφυγαν στην περίοδο 1968-1969 έφυγαν 20.000 εβραίοι, μέχρι και ο καθηγητής  Κολακόφσκι έφυγε, αν και Πολωνός που όμως είχε σύζυγο εβραία, σ όλη αυτή την κατάσταση ωφελήθηκε ο σταλινικός Μότσαρ και οι οπαδοί του, οι οποίοι κατέλαβαν τις θέσεις που εγκατέλειπαν οι εβραίοι που έφευγαν (σε Πανεπιστήμια, δημόσιες υπηρεσίες κλπ).

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Η ΕΥΡΩΠΗ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ του Tony Judt εκδόσεις ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ

 

 

Πέμπτη 17 Μαρτίου 2016

ΟΙ ΓΑΜΟΙ ΩΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΤΥΡΑΝΝΟΥ ΤΩΝ ΣΥΡΑΚΟΥΣΩΝ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ


 

 

Αντιθέσεις και εμφύλιες συγκρούσεις είχαμε και στην Σικελία κι την Μ Ελλάδα, όταν άρχων των Αθηνών ήταν ο Ιθυκλής ο τύραννος των Συρακουσών Διονύσιος, του οποίου  η γυναίκα ( κόρη του Ερμοκράτη) είχε σκοτωθεί κατά την επανάσταση των ιππέων και ήθελε αφ ενός ν αποκτήσει παιδιά, αφ ετέρου με ένα νέο γάμο να  δημιουργήσει εξωτερικά ερίσματα για να ισχυροποιήσει την διοίκησή του, έστειλε λοιπόν πρέσβεις στους Ρηγίνους και  τους ζητούσε επιγαμία με μια από τις κοπέλες τους με αντάλλαγμα εδαφικά οφέλη για το Ρήγιο και υποστήριξη στην ενδυνάμωση της πόλεως. Οι Ρηγινοί απάντησαν δημόσια στους πρέσβεις ότι η μόνη κοπέλα που του επιτρέπουν να παντρευτεί είναι η θυγατέρα του δημίου. ( «ως μόνην αυτώ συγχωρήσαι γαμείν την του δημίου θυγατέρα» ).




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΄Περίφημη είναι η διήγηση σχετικά με το πάθημα του αυλοκόλακα  Δαμοκλή που του έδωσε ο Διανύσιος  όλα τα προνόμια του τυράννου αλλά τοποθέτησε πάνω από το κεφάλι του ένα σπαθί, συμβολίζοντας τον διαρκή κίνδυνο που διατρέχει ο κάθε τύραννος.



Την πόλη του Ρηγίου είχε επιλέξει ο Διονύσιος, μετά την ειρήνη που έκανε τον προηγούμενο χρόνο, όχι από συμπάθεια αλλά διότι το Ρήγιο ήταν πολύ ισχυρό ναυτικό κέντρο με ναυτική δύναμη 70 τριήρεων, αυτή την δύναμη ήθελε να προσετεριστεί μέσω του γάμου.

Η προσβλητική άρνηση  των Ρηγινών ( «περί της επιγαμίας ύβριν»), έκαναν τον Διονύσιο να φλέγεται για εκδίκηση και άρχισε να ετοιμάζεται για πόλεμο και πολιορκία του Ρηγίου πράγμα που δημιουργησε τρόμο στους Ρηγινούς  ( «αγωνία πολλή κατείχε τους Ρηγινούς» ).






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ  : Νόμισμα των Συρακουσών στα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησης του Διονυσίου. 


Μετά από την άρνηση των Ρηγινών, ο Διονύσιος έστειλε πρεσβευτές για επιγαμία στους Λοκρούς και ζήτησε το χέρι της θυγατέρας του Ξενέτου του ενδοξότερου από τους Λοκρούς. Οι Λοκροί ήταν θετικοί στο αίτημα του τυράννου.

Λίγες μέρες πριν τον γάμο έστειλε ένα πλοίο με πέντε σειρές κουπιά, ένα νέο όπλο που για πρώτη φορά είχε ναυπηγηθεί, στολισμένο με χρυσά  και ασημένια ποικίλματα ( «απέστειλεν εις Λοκρούς πεντήρη πρώτον νεναυπηγημένην, αργυροίς και χρυσοίς κατασκευάσμασι κεκοσμημένην» ).

Πάνω σ αυτό το πλοίο μετέφερε την παρθένο στις Συρακούσες και απ εκεί οδηγήθηκε στην ακρόπολη της πόλης.

Ο Διονύσιος ζήτησε γάμο και από την πιό διακεκρημένη κοπέλα της πόλης του την Αριστομάχη, την οποία οδήγησε στο σπίτι του σε άρμα που έσερναν τέσσερα  άσπρα άλογα ( « εμνηστεύσατο δε και των πολιτικών την επισημοτάτην Αριστομάχην») .

Έτσι ο Διονύσιος παντρεύτηκε  την ίδια εποχή και τις δύο παρθένες επιδιώκοντας εξωτερική ενισχυση αλλά και εσωτερική ισχυροποίηση μέσω των γάμων και για τον λαό έδειξε ένα πιό ανθρώπινο πρόσωπο αλλάζοντας τακτική διακυβέρνησης (σταμάτησε τις εκτελέσεις, εξορίες  κλπ),  οργάνωσε μάλιστα συμπόσια για τον στρατό και τους σημαντικότερους πολίτες. Μετά τους γάμους, τα γλέντια και τους πανηγυρισμούς κάλεσε συνέλευση και ζήτησε να κάνουν πόλεμο κατά των Καρχηδονίων.






 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Οι  Συρακούσιοι  ήταν  οι  επινοητές  της  πεντήρους.  Στην εικόνα άποψη  του νησιού  της  Ορτυγίας,  ακρόπολης  των  αρχαίων  Συρακουσών.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΔΙΟΔΩΡΟΣ ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ εκδόσεις ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ

Στο βιβλίο της της Ιζαμπέλλας Παλάσκα αναφέρεται μια άγνωστη και εκπληκτική εξιστόρηση προσπάθειας του Θ Πάγκαλου να δει τον Μουσολίνι, ο ο...