Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2016

ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΕΠΙ 4ΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ


Ο Ι Μεταξάς φρόντισε να ιδρύση Υφυπουργείο Τύπου, Τουρισμου και Ραδιοφωνίας (Τ,Τ.Ρ.) και τοποθέτησε υπεύθυνο Έλληνα εκ της ιταλοκρατούμενης Δωδεκανήσου τον Θεολόγο Νικολούδη, αυτός αναδείχτηκε σε πρωτοπόρο διοργανωτή της ανύπαρκτης μέχρι τότε τουριστικής βιομηχανίας προβάλοντας αρχαιολογικούς χώρους, ιαματικές πηγές και όμορφες τοποθεσίες της χώρας.

 

 


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο εκφωνητής του ραδιοφωνικού σταθμού Αθηνών, Κώστας Σταυρόπουλος. ‘Οταν τα εχθρικά στρατεύματα έμπαιναν στην Αθήνα, ο Σταυρόπουλος μπροστά στο μικρόφωνο, με φωνή που έπαλλε από συγκίνηση, εκφωνούσε: «Ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Αθηνών ύστερα από λίγο δεν θα είναι ελληνικός. Θα είναι γερμανικός και θα μεταδίδει ψέματα. Έλληνες, μη τον ακούτε. Ο πόλεμος συνεχίζεται και θα συνεχισθεί μέχρι της τελικής μας νίκης. Ζήτω το Έθνος των Ελλήνων». (Στη φωτογραφία: Ο Κώστας Σταυρόπουλος σε ένα στούντιο του Ζαππείου).


Ο Θεολόγος Νικολούδης από την προοδευτική λασπολογία εμφανίστηκε σαν ο «ο Έλληνας Γκαίμπελς της 4ης Αυγούστου». Η συμβολή του όμως στην προπαγάνδα εντός της χώρας, σε στρατό και πολίτες, για την επιτυχή έκβαση των επιχειρήσεων στην Β Ήπειρο αλλά και στην ενημέρωση της διεθνούς κοινής γνώμης ήταν καθοριστηκή.

Στην περίοδο αυτή η Ελλάς απέκτησε ραδιοφωνικό σταθμό, καμιά άλλη πολιτισμένη χώρα δεν εστερείτο, ακόμα και οι αποικίες διέθεταν ραδιοφωνικό σταθμό , εκτός της  Ελλάδας. Την 25η Μαρτίου 1938 έγιναν τα εγκαίνια του Ραδιοφωνικού Σταθμού Αθηνών (ΡΣΑ) που λειτουργούσαν στο Ζάπειο μέγαρο (μέχρι πρόσφατα). Ο τύπος δια 14 Αναγκαστικών Νόμων και Βασιλικών Διαταγμάτων τιθασεύεται προς τις ανάγκες του κράτους και της επέρχόμενης θύελας που έφερνε στην χώρα μας οι Μουσολίνι και Χίτλερ, οι εχθροί σχεδίαζαν τα χειρότερα για την πατρίδα η εσωτερική πειθαρχία ήταν απαραίτητος.

Ταυτόχρονα θωρακίζεται το φρόνημα με 33 εκδόσεις όπως «Νέα Ζωή», «Νέον Κράτος» κα

 


 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Ι Μεταξάς με τον Θεολόγο Νικολούδη.


ΒΛΕΠΕ:

http://pluton22.blogspot.gr/2012/05/blog-post_25.html

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Ι ΜΕΤΑΞΑΣ Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ του Ηλία Ι. Ηλιόπουλου

Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ Ι ΜΕΤΑΞΑ εκδόσεις τα ΝΕΑ

 

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2016

ΤA ΠΟΝΤΙΑΚA ΟΧΙ


Αυτός ο τόπος βγάζει δύο πράγματα ελιές και παλικαριά.

 
Πρωτοδημοσιεύτηκε στην σελίδα ΑΙΟΛΙΚΗ ΓΗ
 

ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ (1881-1949)

 

 

 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Ο ιεράρχης των Ποντίων ο Μητροπολίτης Τραπεζούντας Χρύσανθος.

 

Στα 1881 γεννήθηκε στην σκλαβωμένη Κομοτηνή, η ζωή του πέρασε μέσα από συμπληγάδες μα θα μείνει βαθειά στην μνήμη της ιστορία το βήμα του, γιατί ο ιεράρχης των Ποντίων ο Μητροπολίτης Τραπεζούντας Χρύσανθος στήθηκε στητός και είπε ΟΧΙ, όταν όλοι λέγανε ΝΑΙ   απ’ άκρου σ’ άκρου στην Ευρώπη.

Τιμημένος όσο κανένας Μητροπολίτης Τραπεζούντας (1913-1938) στα δύσκολα χρόνια, στάθηκε  στον Ελληνισμό της Μαύρης θάλασσας και στις πατρογονικές εστίες αλλά και μετά στην προσφυγιά. Πρωταγωνίστησε για την σωτηρία του Ελληνισμού στην Μακεδονία. Αποκρισάριος του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Αθήνα, υπεύθυνος σε πολλές αποστολές εθνικής σημασίας στην Τιφλίδα, την Αλβανία , το Βελιγράδι, την Συρία και αλλού. Λόγιος και γλωσσομαθής, αφιέρωσε το ταλέντο του σε μελέτες για την εκκλησία της Τραπεζούντας το 1933, το 1937 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου των Αθηνών και το 1940 ονομάστηκε Ακαδημαϊκός. Από το 1938 – 1941 ήταν Αρχιεπίσκοπος Αθηνών . Ο Αρχιεπίσκοπος του 40.

 

 

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ 40

 

 



 

 

Ο Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος σ’ αυτόν τον πόλεμο πολέμησε μαζί με το μαχόμενο έθνος από την πρώτη στιγμή και κατά του Ιταλού αλλά και κατά του Γερμανού εισβολέα, δεν υπήρξε ενέργεια πού πρέπει να κάνει Ορθόδοξος Ιεράρχης που να μη την έκανε, δίπλα στον μαχητή αλλά και δίπλα στον τραυματία. Παρηγορητής της χήρας και εμψυχωτής του πολεμιστή, ακούραστα στήριξε τον άνισα μαχόμενο Ελληνισμό, και όταν πλησίαζαν τα δύσκολα πιο πεισματικά πύκνωνε τις γραμμές μη και περάσει ο εχθρός.

 




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Χρύσανθος ήταν άνθρωπος και ιεράρχης αλύγιστος. Δεν ήξερε τι θα πει ελαστικότης χαρακτήρος, τι θα πει ανάγκη ηθικής προσαρμογής προς τις περιστάσεις της οποίας ελατήριο θα ήταν το ατομικό συμφέρον. Ευλόγησε τα όπλα στο ΟΧΙ του 1940, στάθηκε δίπλα στους τραυματίες του πολέμου και δεν δέχθηκε συμβιβασμό με την κατάσταση που είχε δημιουργηθεί με το στρατό κατοχής… 
 

ΣΥΝΘΗΚΟΛΟΓΗΣΗ

 

 Ας δούμε τι γράφει στο ημερολόγιο του ο Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος:

29/4/1941

«Πληροφορούμαι ότι ο στρατηγός Τσολάκογλου αφού σύνηψε την επονείδιστον συμφωνία με τους Γερμανούς επάνω στο μέτωπο, κατελθών εις Αθήνας  πρόκειται εντολή των Γερμανών να σχηματίσει Κυβέρνησιν. Τούτο με στεναχωρεί πολύ διότι θα περιπέσωμεν εις δεινά, …. Προτιμότερον μόνοι οι Γερμανοί να έχουν την ευθύνη της διοικήσεως οπότε θα είναι προσεκτικότεροι».

            Πράγματι λοιπόν οι Γερμανοί ευθείς μόλις μπήκαν στην Αθήνα και ενώ ακόμα η Ελλάδα πολεμούσε στην Κρήτη πραγματοποίησαν συναντήσεις με πρόθυμους παράγοντες για να φανεί η κατοχή μια ομαλή συνέχεια, όλα να ξεχαστούν, μήτε αίμα στα οχυρά χύθηκε μήτε η Ελλάδα είπε ΟΧΙ , μια παρένθεση που πρέπει να πάρουμε μια γόμα και να την σβήσουμε δεν έγινε τίποτα, όλοι πρόθυμοι στρατιωτικοί, κάθε είδους παράγοντες και η εκκλησία θα κάνουμε μια μασκαράτα και θα ξυπνήσουμε με τον μηχανισμό όπως ήταν με μια κυβέρνηση που διέθετε Ελληνικά πιστοποιητικά γέννησης, και όλα θα είναι καλά αγγελικά πλασμένα , κάποιοι Ιταλοί και Γερμανοί θα παρακολουθούσαν και θα έλεγχαν τα πάντα , κάποιες μικρές αλλαγές στα σύνορα υπέρ των Βουλγάρων κα των Ιταλών  (πάει η Θράκη, η Δ Μακεδονία, τα Επτάνησα η Ήπειρος και οι Κυκλάδες), και πια σύμμαχοι είμαστε βοηθήστε και εσείς τώρα με το αίμα σας την επιβολή της νέας τάξης του Χίτλερ….

            Και οι νεκροί στο Έλλη; Και τα παιδιά με τα κομμένα πόδια ; Και οι χήρες και τα ορφανά της βομβαρδισμένης Πάτρας;

 

 

ΤΟ ΟΧΙ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ

 

            27/4/1941 ο Αρχιεπίσκοπος ήρθε πρωί στην  Αρχιεπισκοπή « Δεν θα λειτουργήσω σήμερα για να είμαι έτοιμος για ότι προκύψει» και έστειλε τον Αρχιδιάκονο Νικόδημο (μετέπειτα Μητροπολίτη Πατρών) να τελέσει την λειτουργία λέγοντας του  « Πρόσεχε παιδί μου έχε το νου σου μη και σε ειδοποιήσω». Κυριακή του Θωμά λοιπόν κήρυξε απ’ άμβωνος ο Αρχιδιάκονος και κάποια στιγμή είδε μαντατοφόρο να του κάνει νόημα, γρήγορα στον Αρχιεπίσκοπο. Τελείωσε την λειτουργία και πήγε στο γραφείο του , τον βρήκε να κλαίει βλέποντας την σημαία των Ναζί να κυματίζει στον Παρθενώνα.

            Σύντομα  κάθε είδους μαντατοφόροι άρχισαν να φτάνουν στο γραφείο του Χρύσανθου, με κάθε είδους προτάσεις, απειλές, εκβιασμούς, γλυκόλογα. Και ο Χρύσανθος εκείνες τις ημέρες θυμήθηκε τον Μητροπολίτη Τραπεζούντας και με  Ποντιακό πείσμα είπε τέσσερα βασικά ΟΧΙ .

 

 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Χρύσανθος Φιλιππίδης με τους βασιλέα Γεώργιο Β' και Ιωάννη Μεταξά.

ΠΡΩΤΟ ΟΧΙ

 

            Ήρθε μια επιτροπή και πρότεινε για το καλό του Ελληνικού λαού και για να καλοπιάσουμε τον κατακτητή, να πάμε με μπροστάρη την θρησκευτική μας ηγεσία να παραδώσουμε την πόλη των Αθηνών στους Γερμανούς, και Χρύσανθος απάντησε: «οι Έλληνες Ιεράρχες δεν παραδίδουν πόλεις στον εχθρό, καθήκον έχουν να εργαστούν δια την απελευθέρωση».

 

 

ΔΕΥΤΕΡΟ ΟΧΙ

 

            Ήρθαν κάποιοι και είπαν ας κάνουμε κάτι να μας πάρουν από καλό μάτι οι κατακτητές, μη τους πάμε πια κόντρα τελείωσε ο πόλεμος. Και τι να κάνουμε βρε παιδιά; Δεν κάνουμε μια δοξολογία στην Μητρόπολη ! Και αγρίεψε το μάτι του Μητροπολίτη Τραπεζούντας «ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ!  Δοξολογία δεν έχει θέσιν επί τη υποδουλώσει της Πατρίδος μας, η ώρα της δοξολογίας θα είναι άλλη».

 

 

ΤΡΙΤΟ ΟΧΙ

 

            Μιας και οι ραγιάδες δεν μπορούσαν να τον πείσουν να σκύψει, είπαν να τον θαμπώσουν, του ζήτησαν να πάει να δει τον στρατηγό Στούμμε και τότε «υποχώρησε» ο Χρύσανθος είπε: «θα τον αναμένω». Ο στρατηγός πήρε τα πόδια του και πήγε στο Αρχιεπισκοπικό γραφείο, από την πρώτη στιγμή κατάλαβε ο Γερμανός στρατηγός ότι δεν είχε να κάνει με προσκυνημένο ανθρωπάκι αλλά με ηγέτη που υπερασπιζόταν Θερμοπύλες και το ξεκίνησε μαλακά να δει που θα του βγει «Όμορφη η πατρίδα σας», « Οι Γερμανοί λατρεύουν τον Όμηρο» και ο Αρχιεπίσκοπος ευγενικά σεμνά εκπροσωπώντας τους Έλληνες: « Ελπίζω να σεβαστείτε την Χώρα»,  «Στρατηγέ μη θίξετε την φιλοτιμία του Ελληνικού λαού».

 

 

ΤΕΤΑΡΤΟ ΟΧΙ

 

            Τέλος ο στρατηγός Στούμμε  την επόμενη τσούπ ξανά στο Αρχιεπισκοπικό γραφείο και τι του ζήτησε λες; Να ορκίσει την κυβέρνηση Τσολάκογλου!!!  Την απάντηση δεν χρειάστηκε να την μεταφράσει διερμηνέας την είπε στα Γερμανικά ο Μητροπολίτης Τραπεζούντας και τωρινός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών: « Δεν μπορώ να ορκίσω Κυβέρνηση προβληθείσα από τον εχθρό, εμείς γνωρίζουμε  ότι τις Κυβερνήσεις τις ορίζει ο λαός ή ο Βασιλεύς. Εδώ τώρα ούτε ο λαός εψήφισε την Κυβέρνηση, ούτε ο Βασιλεύς την όρισε. Πως ζητάτε να ορκίσω Κυβέρνηση υποδειχθείσα υπό του εχθρού; Δια να είναι όργανό των;»….  Αναψοκοκκίνησε ο στρατηγός από το χαστούκι που δέχτηκε χαιρέτησε έκανε μεταβολή και βγαίνοντας από την πόρτα της Αρχιεπισκοπής σίγουρα κατάλαβε ότι ο πόλεμος δεν είχε τελειώσει.

            Τώρα ήταν η σειρά των σκουλήκων, οι οποίοι για το καλό της Πατρίδας και του λαού και το δικό του, τον εκλιπαρούσαν να, μην αρνηθεί  την πρόταση που του έκανε ο Στούμμε και ο Ιεράρχης απάντησε:  «Εν γνώσει των συνεπειών που με αναμένουν δεν δέχομαι την προτεινομένη πρόταση. Εμμένω εις τας αρχάς μου». Και όταν τον παραπίεσαν: « Ο πρωθυπουργός που όρκισα βρίσκεται και αγωνίζεται στην Κρήτη» είπε και σίγασε πια κάθε άλλη κουβέντα .

           

            Απ’ ότι καταλαβαίνεις αυτή η πράξη του Αρχιεπισκόπου Χρύσανθου ήταν η πρώτη πράξη εθνικής αντίστασης στην  κατεχόμενη Ευρώπη.

            Ο Τσολάκογλου πως ορκίστηκε ;

 



           

Στις 29/4/1941 11πμ ορκίστηκε η πρώτη κατοχική κυβέρνηση από τον διάκονο της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου Καρύτση …. Φυσικά ούτε ο Θεσσαλός Τσολάκογλου ούτε οι Γερμανοί λησμόνησαν αυτή τη συμπεριφορά του Χρύσανθου, στις 2/6/1941 επαύθει με Συντακτική Πράξη της ψευδοκυβέρνησης Τσολάκογλου,  για να τοποθετηθεί κάποιο πιο βολικό άτομο στη θέση του Αρχιεπισκόπου.

Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2016

ΠΕΡΙ ΤΕΤΑΡΤΟΓΑΜΙΑΣ



 

Ο Λέων ΣΤ΄ ο Σοφός (19 Σεπτεμβρίου 866 – 11 Μαΐου 912) ήταν Βυζαντινός αυτοκράτορας από το 886 έως το 912. Μαθητής του Φωτίου με εξαιρετική μόρφωση διακρίθηκε ως δόκιμος συγγραφέας και ενθουσιώδης ρήτορας. Έγραψε εκτενή επιτάφιο για τον πατέρα του, ποιήματα, λόγους και ομιλίες, που συνήθιζε να εκφωνεί ο ίδιος στις εκκλησιαστικές γιορτές και στρατιωτικό εγχειρίδιο, τα «Τακτικά». Για τη συγγραφική του δραστηριότητα τιμήθηκε όσο ακόμη ζούσε με την προσωνυμία «Σοφός». Σ' αυτόν αποδίδονται, χωρίς πολλή βεβαιότητα, οκτώ επιγράμματα της Παλατινής Ανθολογίας επιγραφόμενα Λέοντος του Φιλοσόφου.

 


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Λέων ΣΤ΄ ο Σοφός (19 Σεπτεμβρίου 866 – 11 Μαΐου 912).


Γεννήθηκε το 866 και ήταν γιος του ιδρυτή της Μακεδονικής δυναστείας Βασιλείου Α΄. Ανέλαβε την εξουσία σε ηλικία 20 ετών, μετά το θάνατο του πατέρα του (σε κυνήγι πληγώθηκε), ο αδελφός του Αλέξανδρος δεν ενδιαφερόταν για τις υποθέσεις του κράτους και ζούσε ακόλαστη ζωή.

Ο πατέρας του είχε σαφέστατη προτίμηση στον πρωτότοκο γιο του Κωνσταντίνο για τη διαδοχή του θρόνου, όμως αυτός πέθανε πρόωρα το 872 μ.Χ.

Οι γάμοι του Λέοντα Στ του Σοφού είχαν πρόβλημα από την αρχή και είχαν περιπλοκές και με την Ορθόδοξη Εκκλησία.

Παντρεύτηκε λοιπόν  σε πολύ νεαρή ηλικία για πολιτικούς λόγους την Θεοφανώ η οποία υπήρξε σεμνή και ενάρετη, με την οποία απέκτησε μια κόρη, την Ευδοκία. Η Θεοφανώ τιμήθηκε από την Εκκλησία ως Αγία.

Όταν πέθανε η Θεοφανώ, δόθηκε η δυνατότητα στο Λέοντα να παντρευτεί την ερωμένη  του Ζωή Ζαούτζαινα (κόρη του συμβούλου του στυλιανού Ζαούση),  η οποία για να κάνει αυτόν τον γάμο δηλητηρίασε τον σύζυγό της, από το 894 ο Πατριάρχης Ευθύμιος ήρθε σε ρήξη με το Λέοντα Στ΄, επειδή δεν ενέκρινε την εκτός γάμου σχέση του με τη Ζωή Ζαούτζαινα, ρήξη που είχε συνέπεια το διετή εγκλεισμό του Ευθυμίου στη μονή του Αγίου Διομήδους στην Κωνσταντινούπολη. Ο γάμος έγινε, όμως η Ζωή πέθανε άτεκνη σε δύο χρόνια το 899 μ.Χ.





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Λεπτομέρεια από ψηφιδωτή παράσταση του 9ου αι. που απεικονίζει τον Λέοντα ΣΤ' να αποτίει φόρο τιμής στον Χριστό (Κωνσταντινούπολη, Αγία Σοφία).


Κατόπιν παντρεύτηκε την Ευδοκία Βαϊανή, μια αρχοντοπούλα από την Φρυγία, η οποία πέθανε κατά τη διάρκεια της γέννησης του γιου του το 901 μ.Χ, το νεογέννητο  επίσης δεν επιβίωσε. Ο τρίτος αυτός γάμος προκάλεσε ανοικτή ρήξη με την Εκκλησία. Το χείριστο για τον Λέοντα ήταν το ότι ο ίδιος είχε απαγορεύσει μερικά χρόνια νωρίτερα τον τρίτο γάμο.

Είχε λοιπόν πρόβλημα διαδοχής μιας και δεν είχε αποκτήσει γιο στους τρεις γάμους του. Το 905 μ.Χ. απέκτησε γιο με την ερωμένη του Ζωή Καρβονοψίνα (τον μετέπειτα αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Ζ΄ Πορφυρογέννητο), και τότε τέθηκε θέμα νομιμοποίησης του διαδόχου του. Ο πατριάρχης Νικόλαος Α Μυστικός βάφτισε το γιο του Λέοντα ΣΤ΄ με κάθε μεγαλοπρέπεια στο ναό της Αγ. Σοφίας στις 6/1/906. Έβαλε, όμως, ως όρο στον αυτοκράτορα την απομάκρυνση της ερωμένης του Ζωής. Εντούτοις ο Λέων μετά τρεις μέρες νυμφευόταν τη Ζωή

Στις 9/1/ 905 μ.Χ. κατά παράβαση θείων και ανθρώπινων νόμων, τέλεσε τέταρτο γάμο με την Ζωή Καρβονοψίνα την οποία αναγόρευσε σε Αυγούστα.

 

Ο πατριάρχης Νικόλαος Α Μυστικός (901-907, 912-925) αντιδρούσε για τον γάμο αυτό και απαγόρευε στον Λέοντα την είσοδο στην Αγία Σοφία. Αυτή η απαγόρευση κορυφώθηκε όταν τα Χριστούγεννα του 906 και τα Θεοφάνια του 907 ο αυτοκράτορας προσήλθε με κάθε επισημότητα στην Αγ. Σοφία και ο Νικόλαος του απαγόρευσε την είσοδο.

Ο Λέων, όμως, στράφηκε τότε στη Ρώμη και πέτυχε να πάρει άδεια από τον Πάπα Σέργιο Γ’. Το ίδιο έπραξαν και τα πατριαρχεία Αλεξανδρείας, Ιεροσολύμων και Αντιοχείας. Ετσι εξανάγκασε τον Πατριάρχη Νικόλαο Μυστικό να παραιτηθεί. Ομως ο σάλος δεν τελείωσε γιατί προκλήθηκε νέα ρήξη μέσα στην Εκκλησία και αναζωπυρώθηκε το μίσος ανάμεσα στις εκκλησιαστικές παρατάξεις.  Ο πατριάρχης Νικόλαος Α Μυστικός αρνήθηκε να αναγνωρίσει ως νόμιμο το γάμο και, το Φεβρουάριο του 907, εξαναγκάστηκε σε παραίτηση και οδηγήθηκε σε εξορία. Έπειτα από πιέσεις του Λέοντος Στ΄, στη θέση του πατριάρχη εξελέγη ο Ευθύμιος. Κατά τη διάρκεια της πατριαρχίας του (Φεβρουάριος 907 - 15 Μαΐου 912) τήρησε μετριοπαθή στάση στο ζήτημα της τετραγαμίας. Αποδέχθηκε τον τέταρτο γάμο του Λέοντος, αλλά αρνήθηκε να μνημονεύει τη Ζωή στη λειτουργία και να αναγράψει το όνομά της στα δίπτυχα της Εκκλησίας. Με τη στάση του αυτή κέρδισε τη συμπαράσταση πολλών αντιπάλων του, μεταξύ των οποίων και του Αρέθα Καισαρείας.

 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Λέων ο Σοφός ήταν αναποφάσιστος, επιπόλαιος, εγωπαθής, εκδικητικός και ερωτύλος.


             Το ζήτημα της τεταρτογαμίας του Λέοντος του Σοφού, «απετέλεσεν», κατά τον Διονύσιο. Ζακυθηνό, «την αφετηρίαν μιας των σοβαροτέρων κρίσεων». Η έριδα συνεχίστηκε και μετά την απομάκρυνση του Πατριάρχη και μετά το θάνατο του Λέοντα ΣΤ'. Το 911 Ο Λέων έστεφε τον εξαετή γιο του Κων/νο συμβασιλέα.

Η Εκκλησία είχε χωριστεί σε δύο αντίπαλα στρατόπεδα με αιτία την τεταρτογαμία του Λέοντος. Η πλειονότητα των κληρικών συμμεριζόταν την κατηγορηματική στάση του Νικολάου Α΄ Μυστικού. Λίγο πριν από το θάνατό του, προσπαθώντας να επιλύσει το πρόβλημα, ο Λέων Στ΄ αναγκάστηκε να απομακρύνει τον Ευθύμιο από τον πατριαρχικό θρόνο και στις 15 Μαΐου 912 επανέφερε το Νικόλαο Α΄ Μυστικό. Όταν μετά το θάνατο του Λέοντος ΣΤ΄ ο Νικόλαος Μυστικός επέστρεψε στον πατριαρχικό θρόνο, οι οπαδοί του Ευθυμίου αρνήθηκαν να τον αναγνωρίσουν. Ο Ευθύμιος κλείστηκε στη μονή του Αγαθού, στην ασιατική ακτή του Βοσπόρου, ενώ οι οπαδοί του διώχθηκαν.

Το 914 η Ζωή Καρβουνοψίνα, κηδεμόνας του ανήλικου Κωνσταντίνου Ζ΄ (912-959), πρότεινε στον Ευθύμιο να αντικαταστήσει το Νικόλαο Α΄ Μυστικό στον πατριαρχικό θρόνο. Ο Ευθύμιος αρνήθηκε. Στην προσπάθειά του να ξεπεράσει τη διχαστική κρίση της Εκκλησίας, ο Νικόλαος Α΄ Μυστικός συνάντησε τον Ευθύμιο στις 28 Ιουλίου 917 και δήλωσε μετάνοια για τη σκληρή του στάση. Ο Ευθύμιος πέθανε λίγο αργότερα, τη νύχτα της 4ης προς 5η Αυγούστου 917.





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Χειροτονία του Ευθύμιου ως Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως. Μινιατούρα από το έργο Σύνοψις Ιστοριών   του Ιωάννου Σκυλίτζη.



Το 920 μ.Χ. συγκάλεσε σύνοδο με συμμετοχή όλων των παρατάξεων. Αυτή η σύνοδος: α) θεώρησε τον τέταρτο γάμο άκυρο και αθέμιτο, και β) εξέδωσε τον Τόμο της Ενώσεως, αποσιωπώντας την τεταρτογαμία του Λέοντα.

Μετά από συνεννοήσεις πάπα και πατριάρχη, ήρθαν στην Κων/πολη δυο παπικοί αντιπρόσωποι που καταδίκασαν την κρίση που προκάλεσε ο τέταρτος γάμος του Λέοντα. Οι σχέσεις Ρώμης και Κων/πολης εξομαλύνθηκαν με νικητή «στα σημεία» -τουλάχιστον- το Νικόλαο.


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Αυτοκράτορας Αλέξανδρος   καθαιρεί τον Πατριάρχη Ευθύμιο. Μινιατούρα από το έργο Σύνοψις Ιστοριών   του Ιωάννου Σκυλίτζη. 



Η μνήμη του πατριάρχη Ευθυμίου αποκαταστάθηκε με πρωτοβουλία του πατριάρχη Πολυεύκτου (956-970). Αναγνωρίστηκε ιδιαίτερα η στάση του ως πατριάρχη στο τετραγαμικό ζήτημα και επιπλέον ανακηρύχθηκε άγιος. Η μνήμη του τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 5 Αυγούστου. Ασφαλώς θα απορεί κανείς γιατί πάρθηκε αυτή η απόφαση.
Παρόμοιες καταστάσεις, αρκετούς αιώνες μετά, οδήγησαν την Αγγλία του Ερρίκου Η΄ σε σχίσμα με την Καθολική Εκκλησία της Ρώμης, με άμεση συνέπεια τη γέννηση της Αγγλικανικής Εκκλησίας. Η σύνεση του πατριάρχη Ευθυμίου, όμως, και οι διοικητικές ικανότητες του πατριάρχη Νικολάου Α΄ Μυστικού επέδρασαν καταλυτικά, ώστε να αποτραπούν ανάλογα φαινόμενα στο Βυζάντιο.

 

Τελικά ο αυτοκράτωρ Ρωμανός Λεκαπηνός καταδίκασε την τεταρτογαμία οριστικά και προβλήθηκε ως συμφιλιωτής της διηρημένης εκκλησίας που επαναφέρει την ειρήνη, έτσι επικράτησαν οι απόψεις της Εκκλησίας. Το 924 συνεκλήθη τοπική Σύνοδος, η οποία απαγόρευσε, χωρίς καμία εξαίρεση, την τεταρτογαμία.

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ανάλογη περίπτωση τεταρτογαμίας αντιμετώπισε και η Καθολική Εκκλησίς με τον   Ερρίκος Η΄ Τυδώρ (1491-1547), που οδήγησε στην δημιουργία της Αγγλικανικής Εκκλησίας.

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΙ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ του Η Λάσκαρη εκδόσεις ΒΥΖΑΝΤΙΣ.

 

  

 

Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2016

ΑΝΑΘΗΜΑΤΑ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΤΗΝΟΥ



 

 
 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο ναός της Παναγιάς της Τήνου συνδέεται με δύο γεγονότα. την Επανάσταση του 1821 και τον πόλεμο του 1940.






Στις 6/12/1940 ο πρωθυπουργός Ιωάννης Μεταξάς πήρε ένα τηλεγράφημα από την Τήνο:


 

«Σήμερα, στις 6 Δεκεμβρίου και ώρα 3 μμ, ο λαός της Τήνου με επικεφαλής τον ιερό κλήρο προσήλθε όλος ναό της Ευαγγελίστριας και προσευχήθηκε για  τη νίκη των ελληνικών όπλων στον ιερό αγώνα που αναλάβαμε.

Ο πρόεδρος της Επιτροπής του Ιερού Ιδρύματος Ευαγγελιστρίας διάβασε ψήφισμα του Ιδρύματος, το οποίο έγινε δεκτό από το λαό με επευφημίες και συγκινητικές εκδηλώσεις και με το οποίο θέτει στη διάθεσή σας όλα τα αναθήματα και τιμαλφή αντικείμενα και κοσμήματα κάθε είδους, που  υπάρχουν στο ναό, όλο το χρυσάφι και το ασήμι …. Για την ενίσχυση του ιερού αγώνα μας».

 

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ 1940-41 του Α Κωστόπουλου – Β Κωτουλοπούλου Κωστοπούλου εκδόσεις ΜΑΛΙΑΡΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑ
 


 

Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2016

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΓΑΛΛΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ ΣΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ



 

Ο Γάλλος δημοσιογράφος Μιχαήλ Παγιαρές εδημοσίευσε τον Οκτώβριο του 1904 που περιγράφει πράγματα που έχουν βαρύτητα διότι την εποχή εκείνη ευρίσκετο μπροστά στα γεγονότα εν ολίγοις αναφέρει:

 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Στιγμιότυπο από το συλλαλητήριο στο προαύλιο χώρο της Μητρόπολης Καστοριάς  τον Μάιο του 1904  κατά την άφιξη του εξαρχιακού  επισκόπου Γρηγόριου που τελικά φυγαδεύθηκε συνοδεία Τούρκων μετά από λίγες ημέρες. Ο Γερμανός Καραβαγγέλης απευθυνόμενος στους συγκεντρωθέντες μεταξύ των άλλων είπε: «άνευ βουλγαρικής κοινότητος εις Καστορίαν».


« Σήμερον την πρωίαν εκ Γευγελής μετέβην εις χωρίον Χιρζίσταν .... γενόμενος δεκτός υπό του Ειρηνοδίκου και του Τούρκου Λοχαγού Χωροφυλακής. Εις καείσαν υπό των Κομιτατζήδων οικίαν βλέπω επτά πτώματα κορασίδων και γυναικών. Ερωτώ τι συμβαίνει; Οι Έλληνες κάτοικοι μου απαντούν :


Εις το χωρίον μας όλοι είμεθα Έλληνες και θέλομεν να παραμείνωμεν Έλληνες. Είχομεν μιάν διδασκάλισσαν την εικοσαέτιδα Αικατερίνη Χατζηγεωργίου. Το Κομιτάτον όμως εξέδωσεν διαταγήν να την εκδιώξωμεν, να διωρίσωμεν  αντ αυτής Βουλγαρίδα  και να προσχωρίσωμεν εις την Εξαρχίαν. Ημείς ηρνήθημεν. Προχθές το χωρίον μας εκυκλωθη υπό των Κομιτατζήδων, εισήλθον εν συνεχεία εντός του χωρίου και άρχισαν να πυροβολούν κατά της οικίας όπου έμενεν η διδασκάλισσα και κατά των πέριξ οικιών. Οι ευρισκόμενοι εκεί τρεις άνδρες και η Χατζηγεωργίου αμύνθησα. Οι άνδρες, οι γυναίκες και τα παιδιά, εφώναζαν είμεθα Έλληνες και συνεχίζουν την άμυναν των. Τότε οι Βούλγαροι κατέσχεσαν όλο το πετρέλαιον του χωρίου και με αυτό κατέκαυσαν την οικίαν και τους εν αυτή άνδρας και γυναίκας και παιδιά μεταξύ αυτών και την Διδασκάλισσαν Χατζηγεωργίου. Μέχρι τώρα ανευρέθησαν επτά πτώματα κάτω  από τις πέτρες όμως υπάρχουν και άλλα...»

«...Σας υπάτησαν οι Σλαύοι, είσθε θύματά των. Υπό την προστασίαν των επιδοκιμασιών σας και των ενθαρρύνσεών σας πραγματοποιείται εδώ εις την Μακεδονίαν έργον καταχθόνιον».

Πράγματι η Ελλά ηττηθείσα στον πόλεμο του 1897 αδυνατούσε να επέμβει, οι δε Σλαύοι υπό την ανταγωνιστική ευμένεια όλων των Ευρωπαικών μεγάλων δυνάμεων κατέσφαζαν τον Ελληνικό πληθυσμό της Μακεδονίας, μέχρις της στιγμής που Έλληνες αξιωματικοί ανέλαβαν δράση και οι Κομιτατζήδες κατατροπώθηκαν.

 


 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η άγρια δολοφονία από βουλγαρόφρονες του Καστοριανού δασκάλου Βασίλειεου Μελεγκάνου   τον Μάρτιο του 1905 που δίδασκε στο Κεφαλάρι προκάλεσε την πάγκοινη οργή με αποτέλεσμα ο Γερμανός Καραβαγγέλης να διαμηνύσει: «Πες τε στους Βασίλ Τσακαλάρωφ, Λαζάρ Ποπτράϊκωφ και τους λοιπούς ότι αυτά που ξέρανε να τα ξεχάσουν, τα ψέμματα τελείωσαν».

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

Η ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΒΟΥΛΓΑΡΟΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΒΟΥΛΗ του Γ.Α.Λ. Αθήνα 1963

Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2016

ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΟΥ ΑΒΑΤΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΑΠΌ ΤΗΝ ΑΛΙΚΗ ΔΙΠΛΑΡΑΚΟΥ



 

Το άβατο του Αγίου Όρους, κατοχυρώθηκε με αυτοκρατορικά χρυσόβουλα, με σουλτανικά φιρμάνια, με άρθρα διεθνών κανονισμών, με όλα τα ελληνικά Συντάγματα και με νομοθετικό διάταγμα το 1953.

 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Η τσακισμένη από τους πολέμους Ελλάδα, με εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες και κάθε οικογένεια με νεκρούς και αγνοουμένους το 1939 ανέδειξε την Μις Ευρώπη.


Το 539 μ.Χ καθιερώθηκε το άβατο, ή αλλιώς η απαγόρευση εισόδου γυναικών, στην πολιτεία του Αγίου Όρους, με σκοπό όχι την υποτίμηση του γυναικείου φύλου, αλλά την προστασία και το σεβασμό του μοναχισμού από τους πειρασμούς. Ωστόσο, δεν ήταν λίγες οι φορές, που γυναίκες το παραβίασαν και εισήλθαν στον “απαγορευμένο” κόσμο των μοναχών.

Η πρώτη παραβίαση του αβάτου χρονολογείται το 1346 μ.Χ.  από  την  η Ελένη, σύζυγος του ηγεμόνα των Σέρβων, Στέφανου Δουσάν.

Το 1850, η σύζυγος του Άγγλου πρεσβευτή στην Κωνσταντινούπολη, Στράτφορντ Κάνινγκ, επισκέφθηκε το Άγιο Όρος, ωστόσο, ο Πατριάρχης Άνθιμος, παρότι έδειξε σε επιστολή του να “κατανοεί” τους λόγους της επίσκεψης, σύστησε αυστηρά να μην επαναληφθεί ανάλογη… εξαίρεση.

Μία Γαλλίδα δημοσιογράφος όμως, η Μαρίζ Σουαζί, το 1929, λέγεται πως μπήκε ντυμένη άνδρας στο Άγιο Όρος και παρέμεινε εκεί για ένα μήνα. Επιστρέφοντας, έγραψε στο βιβλίο της με τίτλο “Ένας μήνας με τους άνδρες του Αγίου Όρους” για τις εμπειρίες της, τον “βιτσιόζο” καλόγερο και τη συνεχή επιθυμία του για έρωτα. “Είναι φαντασιόπληκτη. Θα είδε το Άγιον Όρος μόνο από το βαπόρι”, ήταν η απάντηση εκ μέρους της Μοναστικής Πολιτείας.

 


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η περίπτωση της Μαρίας Ποιμενίδου ήταν το γεγονός που ανάγκασε την πολιτεία να επιβάλει ποινές σε όσες ήθελαν να μη σεβαστούν το άβατο του Αγίου Όρους.



Επίσης στον εμφύλιο μπήκαν μικτά τμήματα του ΔΣΕ και λαφυραγώγησαν τις μονές, αναφέρεται ότι οι αντάρτισες έστησαν χορούς στις Καρυές μπρος στα έκπληκτα μάτια των μοναχών, υπάρχει η διάδοση ότι οι παραβάτριες του αβάτου «καμμία δεν επέζησε από τη γάγγραινα».

Η περίπτωση της Πόντιας από τη Θεσσαλονίκη, Μαρίας Ποιμενίδου, ήταν όμως η πιο ενδιαφέρουσα, αφού στάθηκε αιτία, δύο μήνες μετά το εγχείρημά της, να ψηφιστεί το Νομοθετικό Διάταγμα 2623/1953, που προέβλεπε ποινή φυλάκισης έως και ενός έτους για ανάλογες περιπτώσεις. Η 22χρονη τότε ντυμένη αντρικά, “τρύπωσε” στα άδυτα του Αγίου Όρους και παρέμεινε εκεί για 3 ημέρες.

Η πιο πρόσφατη από τις κυρίες που έμειναν στην ιστορία επειδή εισέβαλαν ή προσπάθησαν να εισβάλουν στα άδυτα του Αγίου Όρους, είναι η Μαλβίνα Κάραλη, η οποία ντυμένη σαν άνδρας εξέφρασε στην πράξη την αντίθεσή της ως προς τη λειτουργία της απαγόρευσης, η Μαλβίνα πέθανε 50 χρονών  από μεταστατικό καρκίνο.

 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Πρωτοσέλιδο της "ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ" για την Α Διπλαράκου.


H  δεκαοκτάχρονη καλλονή Αλίκη Διπλαράκου είναι η πρώτη Ελληνίδα που αναδείχθηκε «Μις Ευρώπη».  Με καταγωγή από τη Μάνη, γεννήθηκε στις 28 Αυγούστου 1912 στην Αθήνα. Ήταν μία από τις τρεις κόρες του δικηγόρου Γεωργίου Διπλαράκου και της Έλενας Νικολέση. Το πραγματικό επίθετο του πατέρα της ήταν Βαβούλης, αλλά για οικογενειακούς λόγους υιοθέτησε το επίθετο της μητέρας του.

Η Αλίκη Διπλαράκου μάλλον κατά τύχη βρέθηκε υποψήφια στα καλλιστεία του 1930, που εκείνα τα δύσκολα χρόνια για την Ελλάδα τύγχαναν μεγάλης επισημότητας και τα διοργάνωνε η Ένωση Συντακτών. Ένα χειμωνιάτικο κυριακάτικο απόγευμα του Γενάρη κι ενώ παρακολουθούσε με την οικογένειά της τον διαγωνισμό στο θέατρο «Ολύμπια», άκουσε ξαφνικά το όνομά της από ένα μέλος της κριτικής επιτροπής, που την κάλεσε στη σκηνή για να διαγωνισθεί. Κάποιος γνωστός της την είχε δηλώσει χωρίς η ίδια να το γνωρίζει. Ήταν καστανή, μεγαλομάτα, με χείλη λεπτά και καλογραμμένα, ύψος 1,68 και αδύνατη για τα μέτρα της εποχής.

Η «Βραδυνή» της 14ης Ιανουαρίου 1930 αναγράφει: «...φοράει ένα γαλάζιο πενουάρ με μια γουνίτσα λευκή στο λαιμό που κυματίζει αρμονικά, σύμφωνα με τις κινήσεις του φειδίσιου κορμού, που όλο μαζί είναι ένα ποίημα. Ηγεμονικό παράστημα, χάρις και αρμονία κινήσεων, βάδισμα μεγαλοπρεπές, ελαφρότης νεράιδας. Τα δυο υπογάλανα μάτια της σπινθηροβολούν ασυνήθιστα, δείχνουν ένα πάθος ακαθόριστο, μια μελαγχολική διάθεση, που είναι αποτέλεσμα υπερβολικής αισθηματικότητας.(...) Κι έπειτα τα λεπτότατα χείλη που υπομειδιούν διαρκώς, με μια ανείπωτη γλυκύτητα.(...) Λαιμός χυτός, χέρια λεπτά, μπράτσα τορνευτά, που λεπταίνουν όσο ανεβαίνουν και απολήγουν σε λεπτότατα δάκτυλα, όπως μια μελωδία που σβήνει. Και το φινάλε, τα μακριά υπόξανθα μαλλιά, που κυματίζουν πάνω στους ώμους».

Στις 6 Φεβρουαρίου 1930 η Αλίκη Διπλαράκου εκπροσώπησε τη χώρα μας στον διαγωνισμό ομορφιάς «Μις Ευρώπη», που έγινε στο Παρίσι και αναδείχθηκε η ομορφότερη γυναίκα της Ευρώπης για το 1930.

 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Στις 6 Φεβρουαρίου 1930 η Αλίκη Διπλαράκου εκπροσώπησε τη χώρα μας στον διαγωνισμό ομορφιάς «Μις Ευρώπη», που έγινε στο Παρίσι.

Η «Καθημερινή» παρουσιαζει την νίκη της στην έκδοσή της της επομένης ημέρας ως εξής: «…Ολόκληρος η ελληνική παροικία των Παρισίων πανηγυρίζει από της χθες τον ωραίον θρίαμβον της ελληνικής καλλονής. Η εκλογή της ελληνίδος υποψηφίας ως «Μις Ευρώπη» αποτελεί το θέμα όλων των συζητήσεων, ιδίως μεταξύ των καλλιτεχνικών κύκλων, οι οποίοι αποδίδουν εις την θριαμβευτικήν νίκην της «Μις Ευρώπη» την σημασίαν αισθητικού γεγονότος, συμβολίζοντος την επάνοδον της συγχρόνου τέχνης εις τα αιώνια και άφθαστα πρότυπα της αρχαίας ελληνικής παραδόσεως. Γενικώς τονίζεται ότι η χθεσινή νίκη της ωραίας Ελληνίδας αποτελεί δια την Ελλάδα, την ωραιοτέραν διαφήμισιν και πανηγυρικήν αναγνώρισιν της ελληνικής ευγενίας και συγχρόνως την λαπροτέραν εισαγωγήν εις τας προσεχείς εορτάς της Εθνικής εκατονταερτηρίδος...».

 

Και σε άλλο σημείο αναφέρει «…Η Αλίκη είναι ο τέλειος τύπος μιας θρυλικής θεάς. Η κορμοστασιά της είναι συγχρόνως αθλητική και χαρίεσσα. Είναι υψηλή με μακράν καστανήν κόμη, με καθαρόν μελαχροινόν χρώμα, με μάτια καστανόμαυρα… Αναμφισβήτως η εκλεγείσα «Μις Ευρώπη» είνε ο κλασικός Ελληνικός τύπος, και η νίκη της, της οποίας ήτο αξία, της επιδαψίλευσε τα ομόθυμα χειροκροτήματα και της ελλανοδίκου επιτροπής και όλων των παρισταμένων… Η νικήσασα εις τα Ευρωπαϊκά καλλιστεία Ελληνίς συνενώνει τας λαμπράς και σοβαράς εκείνας ωραιότητας αι οποίαι την κάμνουν ένα ζωντανόν άγαλμα ελθόν θα έλεγέ τις εις τον κόσμον δια να αναστήση τον αιώνα του Φειδίου… Η δις Διπλαράκου συνδυάζει μόρφωσιν, ευφυϊαν και ωραιότητα, προ πάντων θεσπεσίαν ωραιότητα».

Στο Ρίο Ντε Ζανέιρο, έλαβε μέρος στις 13 Οκτωβρίου 1930 στον διαγωνισμό για την ανάδειξη της «Μις Υφήλιος». Αναδείχθηκε δεύτερη μετά τη «Μις Βραζιλία» Γιολάντα Περέιρα. Στη συνέχεια, αφού δοκίμασε την τύχη της για λίγο στο θέατρο, πήγε  στις ΗΠΑ, όπου έδωσε διαλέξεις για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Μιλούσε καλά  Αγγλικά, Γαλλικά και Ιταλικά. Eνας μύθος για το «αιώνιον ελληνικόν κάλλος» ήταν η Aλίκη Διπλαράκου.



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Πρωτοσέλιδο της Καθημερινής για την Α Διπλαράκου.


Τη δεκαετία του '30 έγινε και πάλι πρωτοσέλιδο.  Ενώ ήταν φιλοξενούμενη σε θαλαμηγό ενός εφοπλιστή, κατάφερε, ντυμένη άντρας, να πείσει έναν μοναχό και με τη βοήθειά του έπιασε για λίγο λιμάνι στην αθωνική πολιτεία,  ντυμένη ναύτης παραβίασε το άβατο του Αγίου Όρους για να γνωρίσει την απαγορευμένη για τις γυναίκες Αθωνική Πολιτεία.

Η Αλίκη Διπλαράκου παντρεύτηκε δύο φορές. Την πρώτη φορά στις 31 Οκτωβρίου 1932 με τον γάλλο αεροπόρο και επιχειρηματία Πολ - Λουίς Βεγιέρ, με τον οποίο απέκτησε ένα παιδί, τον Πολ Ανίκ (1933-1998). Και την  δεύτερη στις 15 Δεκεμβρίου 1945 με τον άγγλο σερ Τζον Ράσελ, απόγονο του 6ου Δούκα του Μπέντφορντ. Η ελληνίδα καλλονή, που έλαβε τον τίτλο της Λαίδης, απέκτησε μαζί του δύο παιδιά, την Τζορτζιάνα - Αλεξάνδρα (1947) και τον Αλεξάντερ Τσαρλς Τόμας (1950).

 

 Το 1930 κατά  Οκτώβριον ελήφθη επιστολή της εκλεγείσης «Μις Ελλάς»  δεσποινίδος Αλίκης έχουσα επί  λέξει ούτως :

  «Εν Νταβώς Ελβετίας κλπ.

  Σεβάσμιοι  Πατέρες,

Σας εξομολογούμαι  ολοψύχως το σφάλμα που διέπραξα  τον περασμένον Μάϊον εις την  Μονήν Βατοπαιδίου. Έφθασα εκεί  δια πλοίου του μνηστήρος μου κ.  Μωράν, και συνέπεσε να είναι  αγκυροβολημένα εκεί και τα θωρηκτά Λήμνος και Κιλκίς, οπότε  ο πονηρός μοι ενέβαλε την σκέψην  να ανέλθω εις την Μονήν καίτοι εγνώριζα, ότι απαγορεύετο.

 Και δανεισθείσα ναυτικήν στολήν  εισήλθον μετά του μνηστήρος μου  και περιήλθον εκκλησίας και άλλα μέρη ως ναύτης, χωρίς να με  γνωρίσει τινάς. Έκτοτε Πατέρες  μου έχασα την υγείαν μου και κατήντησα εδώ εις τα σανατόρια  της Ελβετίας δια την σωτηρίαν  μου, και δυστυχώς δεν βλέπω βελτίωσιν. Εγνώρισα όμως και το  πιστεύω ακράδαντα, ότι είναι  τιμωρία εκ μέρους της Παναγίας προς την οποίαν ησέβησα, δεν  έπρεπε εγώ μορφωμένη κοπέλα να  κάμω αυτό που έκαμα, και μετανοώ, τώρα, παρακαλώντας την Παναγία  μου να με συγχωρέσει.

 Παρακαλέσατε και σεις άγιοι  Πατέρες.

Προς τούτο, δεχθήτε δε  και 5.000 δραχμές, ίνα κάμετε  λειτουργίας και   παρακλήσεις δια την υγείαν

 μου.   

 Μετά πολλού σεβασμού ..............  κλπ.».

 

 


 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η Αλίκη Διπλαράκου νύφη.
 

Η Αλίκη Διπλαράκου έφυγε από τη ζωή στις 30 Οκτωβρίου 2002 σε ηλικία 90 ετών . Κηδεύτηκε στο Λονδίνο από τον Oρθόδοξο Kαθεδρικό Nαό της Aγίας Σοφίας ως Λαίδη Aλις Pάσελ.

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

«ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑ», τευχ. 38-39,

 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, 1990, σ. 59.   

ΑΡΧΙΜ. ΓΑΒΡΙΗΛ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΗ (+), ΤΟ ΑΒΑΤΟΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ, «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ

 ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑ», τευχ. 38-39, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, 1990, σ. 59.                

 

 
 

 

 

Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2016

ΚΙΝΗΣΗ ΠΛΗΘΥΣΜΩΝ ΣΤΗΝ Μ ΑΣΙΑ


Όπως στην Βαλκανική έτσι και στην ΜΑ παρατηρείται μια αέναη κίνηση Ελλήνων από τόπο σε τόπο, από τα παράλια προς το εσωτερικό και το αντίθετο.


 


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Με πρώτο πατρίαρχη τον Γεννάδιο ο Ελληνισμός της Πόλης άρχισε να παίρνει και πάλι τα πάνω. Το 1500 υπολογίζεται πως ζούσαν 30.000 Έλληνες και Ελληνικής καταγωγής


Στα νησιά και την ελληνική χερσόνησο προς τα παράλια και το εσωτερικό της δυτ. Μ Ασία, ιδίως από περιοχές φτωχές και ορεινές με υπερπληθυσμό.
 
Στις ΜΑ ακτές τους προσέλκυσε όχι μόνο η μεγαλύτερη ασφάλεια, αλλά και οι ελπίδες για εύρεση εργασίας ή διάθεση των προϊόντων τους.


Οι ταξιδιώτες από την Ευρωπαϊκή Ελλάδα και τα νησιά βρίσκουν στην ΜΑ τον ελληνικό πληθυσμό.

Αρχειακές τουρκικές μαρτυρίες ανεβάζουν τον χριστιανικό πληθυσμό μεταξύ 1520 και 1535 σε 78.783 οικογένειες.....
Ποιοι ήταν οι απόγονοι των παλαιών Ελλήνων και ποιοι οι έποικοι ο διαχωρισμός είναι δύσκολος

          Με δεδομένο ότι ο αριθμός που δίνουν οι τουρκικές αρχές είναι μικρός, ατελής, ελέγξιμος για την ακρίβεια του με δεδομένο ότι δεν είχαν υπηρεσίες ελέγχου και επιλεκτικός πρέπει το νούμερο αυτό να θεωρηθεί πολύ μεγαλύτερο μη συμπεριλαμβάνοντας προφανώς τον μέγα αριθμό κρυπτοχριστιανών που μπορεί να υπερβαίνει και τον αριθμό των χριστιανών.

Αλλά και έτσι να είναι οι οικογένειες την περίοδο αυτή είναι πολυπληθείς υπερβαίνουν τα δέκα άτομα, άρα στην περίοδο του 1520 μιλάμε για
1.000.000 Έλληνες στην Μ. Ασία πριν δηλαδή αρχίσουν οι μετακινήσεις πληθυσμών.


ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΗ

Στον αριθμό αυτό (που είναι ο ελάχιστος) ΔΕΝ συμπεριλαμβάνονται οι ΚΡΥΠΤΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ που διατηρούνται ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ.

Πιθανά να μιλάμε για αριθμό που υπερβαίνει τα 2.000.000 με τους κρυπτοχριστιανούς.

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο ιερός νόμος τού Ισλάμ απετέλεσε τη βάση της κοινωνικής  δομής των Τούρκων και το βασικό νομικό πλαίσιο γιά τή διακυβέρνηση τού κράτους. Ο ιερός νόμος (Seria) δέν περιείχε, όπως τό χριστιανικό κανονικό δίκαιο, μόνο θρησκευτικές διατάξεις, αλλά διείπε όλους τούς τομείς τής ανθρώπινης δραστηριότητας. Υπέρτατος εγγυητής καί προστάτης τού ιερού νόμου, ήταν ο σουλτάνος ή ο πατισάχ, όπως είναι η περσική του ονομασία, ο οποίος ήταν ο απόλυτος άρχοντας. Η θεωρητική δικαίωση τής απολυταρχίας βασιζόταν, εκ μέρους τών μωαμεθανών θεολόγων, στήν απαισιόδοξη θεώρηση τού ανθρώπου ως αρπακτικό καί μοχθηρό όν, τό οποίο μόνο ένας απόλυτος μονάρχης θά μπορούσε νά χαλιναγωγήσει.


          Ο ντόπιος πληθυσμός τω δυτ παραλίων της Μ. Ασίας παρά τον αποδεκατισμό του από τις επιδρομές του Τιμούρ Λέγκ ΔΕΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕΙ.

         
Έτσι ζουν Έλληνες στην Σμύρνη και στις άλλες πόλεις της παραλιακής λωρίδας όπως πχ στην Πέργαμο, στην Μαγνησία στην Έφεσσο καθώς και στο εσωτερικό στην περιοχή της Φιλαδέλφιας.

Οι τελευταίοι αυτοί Έλληνες στα 1577 μιλούν τουρκικά Προς τις ερημωμένες αυτές περιοχές παρατηρείται ένα συνεχές και ολοένα ζωηρό ρεύμα Ελλήνων μεταναστών μετά τον 15ο αιώνα.

Ήδη μεταξύ των τουρκικών απογραφών 1520 με 1570 και 1570 με 1580 ο χριστιανικός πληθυσμός των Λιβάδων Αιδινίου σχεδόν διπλασιάζεται (από 451οικογένειες σε 791), καθώς επίσης και του Καρασί (από 73 σε 14).
Του Σουλτάν Euniο χριστιανικός πληθυσμός εικοσαπλασιάζεται, πράγμα που δείχνει την συρροή χριστιανών προς τους παραπάνω Λιβάδες.






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Τούρκοι το 1600 μ Χ.



ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΕΠΟΙΚΟΙ ΕΙΤΕ ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΗΣ Μ.Ασίας είτε από τα νησιά είτε από την απέναντι ελληνική χερσόνησο διευθύνονται κυρίως προς την Σμύρνη . Το εμπόριο στην Κωνσταντινούπολη δεν έχει ακόμη μεγάλη σπουδαιότητα.

          Στην Φιλαδέλφεια, ζουν Έλληνες τουρκόφωνοι φημισμένοι ταπητουργοί.

Στα 1587 εμφανίζονται δύο νέα χωριά στον Ελλήσποντο το Γενησάρ και το Νιχωρ.

Το πρώτο δημιουργήθηκε από 40 κτίστες από το Γενιτσαροχώρι του Αιβαλιού που μετέφεραν οι Τούρκοι για να κτίσουν το φρούριο Κουμ Καλέ.

Το Νιχώρ πάλι κτίστηκε από κατοίκους του Αιβαλιού των νήσων του Αιγαίου και της ηπειρωτικής Ελλάδος. (αναφέρεται από περιηγητή  Grelot Relation   Γκιαούρκιοι  και οι κάτοικοί το ονόμαζαν Τρωγιάκι δηλαδή μικρή Τροία.

          Ο Ελληνικός πληθυσμός που επέζησε της άλωσης είναι ψαράδες με μικρό γεωργικό κλήρο, οι δε Μουδανιώτες αναφέρονται σαν καλοί αμπελουργοί. Επί Μεχμέτ Β αναφέρονται 167 δουλοπάρικοι αμπελουργοί που πληρώνουν 15.000 άσπρα τον χρόνο.

          Η Αρτάκη ήταν ένας μικρός οικισμός το 1576 και κατοικήτο από Έλληνες , Τούρκους και Ιταλούς με πρόεδρο ένα Βενετό Από την περιοχή της Κυζικηκής μόνο οι κάτοικοι του Πάνω Χωριού φαίνεται ότι ήταν άποικοι από την Καστοριά που ήρθαν στα 1700 και ήταν κτιστες το δε χωριό τους ονομαζόταν Γιαπουτζηκιοι.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : 1530 μΧ Τούρκος έφιππος με δύο αιχμάλωτους και ένα παιδί διομβελισμένο στο ακόντιο του, μια απεικόνιση που δείχνει τις μεθόδους εξόντωσης και εκτούρκισης πληθυσμών.


          Σε όλα τα χωριά Πανόρμου μέχρι Προύσα οι γενίτσαροι και οι σπαχήδες καταπιέζουν τους κατοίκους . Στο Λουμπάτ οι χριστιανοί 60 οικογένειες έχουν στην διάθεσή τους 6 εκκλησίες  (αυτό δείχνει πόσο πολυπληθείς ήταν αυτές οι οικογένειες την περίοδο αυτή). Στην περιοχή Προύσας υπάρχουν 1000 οικογένειες.

          Στην περιοχή Νικαίας ο Garlach αναφέρει ότι υπάρχουν πάνω από 50 χριστιανικές κοινότητες.

 

 

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ

Στο βιβλίο της της Ιζαμπέλλας Παλάσκα αναφέρεται μια άγνωστη και εκπληκτική εξιστόρηση προσπάθειας του Θ Πάγκαλου να δει τον Μουσολίνι, ο ο...