Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2013

ΣΥΣΤΗΜΑ «ΣΥΓΓΕΝΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ»







            Μετά την εκλογική επιτυχία της Αριστεράς το 1958, που την ανέβασε στην θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, για τον κόσμο της Δεξιάς, το Παλάτι και τον ξένο παράγοντα τέθηκε ένα θέμα περιθωριοποίησης της Αριστεράς στην Ελλάδα, οι παράγοντες αυτοί βασάνισαν πολύ το θέμα και κατέληξαν σε διάφορες λύσεις μια από αυτές ήταν και η λύση των «Συγγενών Κομμάτων» μια άλλη ήταν η δημιουργία ενός μεγάλου αλλά μειοψηφούντος κόμματος του Κέντρου («εθνικόφρονος Κέντρου»), υπήρξαν και άλλες σκέψεις.


            Το σύστημα των «Συγγενών κομμάτων» προέβλεπε το εξής απλό :
Τα κόμματα θα χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες:

Α. Στα εθνικόφρονα
Β. Στα μη εθνικόφρονα.

            Τον διαχωρισμό αυτό θα το έκανε το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣΕ), θα κατέτασσε λοιπόν το ΣΕ το κάθε παλαιό ή νεοεμφανιζόμενο κόμμα σε ποια κατηγορία κατατάσσεται.

            Στην συνέχεια το κάθε κόμμα θα δρούσε ανεξάρτητα κατά τις εκλογές και κατά την καταμέτρηση των ψήφων ΟΛΕΣ οι έδρες θα παραχωρούντο στην κάθε περιφέρεια στην πλειοψηφούσα κατηγορία (όχι στο κόμμα). Η κατανομή των εδρών που άνηκαν στην νικήτρια κατηγορία θα γινόταν με την απλή αναλογική.





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Αυτή ήταν η εκλογική επιρροή της ΕΔΑ    το 1958 και το τότε συνταγματικό τόξο έσπευσε να πάρει μέτρα, να την αλλάξει, φυσικά και τότε υπήρχαν πολιτικοί κρατούμενοι.

            Αντιλαμβάνεται κανείς ότι ένα κόμμα της Αριστεράς ακόμα και με 25% των ψήφων πανελλαδικά θα έμενε εκτός βουλής αφού θα χαρακτηριζόταν σαν μη εθνικόφρονα και η  εθνικόφρονα κατηγορία θα συγκέντρωνε το 75 % των ψήφων, έτσι το 75% θα έπαιρνε το 100% των εδρών  που θα μοιραζόταν αναλογικά σε όλα τα εθνικόφρονα κόμματα, έτσι ένα εθνικόφρων κόμμα με 1% θα έπαιρνε 3 έδρες.

«Η αμερικανική στρατηγική στην Ελλάδα αυτή την περίοδο -γράφει ο Ανδρέας Παπανδρέου (Α. Παπανδρέου: «Η Δημοκρατία στο Απόσπασμα» σελ. 156-157)- είχε δύο βασικές επιδιώξεις. Η πρώτη ήταν η εκλογική εξόντωση της ΕΔΑ. Η δεύτερη, ήταν η προβολή ενός μεγάλου αλλά μειοψηφούντος κόμματος του κέντρου».

            Αυτό το σύστημα δεν ήταν Ελληνική επινόηση αλλά Γαλλική και χρησιμοποιείτο σε δημοτικές εκλογές.



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Γελοιογραφία της εποχής, το τότε συνταγματικό τόξο και τότε έβρισκε τρόπους να παρακάμπτει την λαϊκή βούληση.



ΕΘΝΙΚΟΦΡΩΝ ΚΕΝΤΡΟ

            Το Κέντρο αντιλήφθητε αμέσως ότι με το σύστημα αυτό αποκλειόταν δια παντός η Αριστερά που έμπαινε με κοινοβουλευτικό τρόπο στην παρανομία, αλλά ταυτόχρονα εξασφαλιζόταν η παντοτινή παραμονή στην εξουσία της Δεξιάς. Έτσι με το σύστημα των «Συγγενών Κομμάτων» γινόταν συγκερασμός και των δύο παραμέτρων που πιο πάνω ανέφερα (αποκλεισμός της Αριστεράς και δημιουργία μεγάλου μειοψηφούντος Κέντρου).

            Αντέδρασε λοιπόν και δεν δεχόταν το σύστημα των «Συγγενών Κομμάτων» το οποίο ο Γ Παπανδρέου ονόμασε «Το φαυλότερο των συστημάτων», όλοι οι ηγέτες του Κέντρου το απέρριψαν ως παράλογο και γελοίο. Τα Ανάκτορα τώρα κινούνται παρασκηνιακά για να περάσει αυτό το σύστημα, περιττό να πω ότι στις διεργασίες για την καθιέρωση ή όχι του συστήματος των «Συγγενών Κομμάτων» έχει αποκλειστεί η ΕΔΑ η οποία την εποχή αυτή είναι το δεύτερο σε δύναμη κόμμα της Βουλής, η αξιωματική αντιπολίτευση.

            Ο Γ Παπανδρέου αυτή την εποχή προσανατολίζεται να κλείσει συμφωνία με τον Κ Καραμανλή και να εισχωρήσει στην ΕΡΕ, μάλιστα ο Γ Παπανδρέου ήλπιζε και ζητούσε την ύπαρξη βίας εις βάρος της Αριστεράς στις εκλογές, συχνά έλεγε «……Θα κάνωμε τας εκλογάς με τους χωροφύλακες και το πιστόλι στο χέρι……» (επί των «δημοκρατικών» απόψεων του «γέρου της δημοκρατίας» θα γράψω σε άλλο ιδιαίτερο θέμα), βέβαια μετά τις εκλογές της 29ης Οκτώβρη 1961 κατήγγειλε την Δεξιά για εκλογές Βίας και νοθείας («Αρχείο Κ. Καραμανλή», εκδόσεις Ιδρυμα Κ. Γ. Καραμανλή – Εκδοτική Αθηνών, τόμος 5ος, σελ. 224-225).

            Οι Αμερικάνοι μαζί με τα Ανάκτορα κινούνται δραστήρια για να επιβληθεί ο νόμος των «Συγγενών Κομμάτων».





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο βασιλιάς Παύλος και ο διάδοχος Κωνσταντίνος. Με υποδείξεις ντόπιων και ξένων παραγόντων μεθόδευαν την εκλογική περιθοροποίηση μεγάλου τμήματος του Ελληνικού λαού.


ΑΝΑΜΙΞΗ ΑΝΑΚΤΟΡΩΝ  ΑΜΕΡΙΚΑΝΩΝ


            Ο Α Παπανδρέου αφηγήθηκε ένα επεισόδιο που συνέβει τον χειμώνα του 1961, όταν ο Αρναούτης (γραμματέας του διαδόχου Κωνσταντίνου) ζήτησε στο τηλέφωνο τον Α Παπανδρέου και τον παρακάλεσε να πάει στα Ανάκτορα:

«Συνομίλησα με τον Αρναούτη μια ολόκληρη ώρα πριν κάμει την εμφάνισή του ο Κωνσταντίνος ………. Ο Κωνσταντίνος μπήκε στο γραφείο, έτεινε το χέρι του και είπε:
-Χαίρομαι που σας γνωρίζω. Έχω ακούσει πολλά για σας από Αμερικάνους φίλους . Σας εκτιμώ πολύ.

Ρώτησα ευγενικά για ποιο λόγο με κάλεσε.
-Θα ήθελα τις απόψεις σας για το εκλογικό σύστημα. Οι εκλογές πλησιάζουν και θα θέλαμε να επεξεργασθούμε ένα νέο εκλογικό σύστημα που θα εγγυηθεί πολιτική σταθερότητα για την χώρα. Ποια γνώμη έχετε για το σύστημα των «Συγγενών Κομμάτων»;

            Ο Ανδρέας Παπανδρέου  λέει:
Μόλις ήρθα στην Ελλάδα, είπα στον Κωνσταντίνο, και δεν είμαι αρκετά ενημερωμένος πάνω σ αυτά τα θέματα, Αλλά, αν ζητάτε τη γνώμη μου, είναι αρνητική, σαφώς αρνητική. Το σύστημα αδικεί μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού, αυτούς που ψηφίζουν Αριστερά,  και οδηγεί σταθερά στη μελλοντική πόλωση των πολιτικών δυνάμεων της χώρας».

            Το πιο κωμικό όμως που συνέβη είναι η μυστική συνάντηση στο Καστρί για το ίδιο θέμα μεταξύ Γ Παπανδρέου και του διαδόχου Κωνσταντίνου, μεσάνυκτα πήγε ο Κωνσταντίνος για να νουθετήσει τον Γεώργιο Παπανδρέου (ας δούμε πως το διηγείται ο Α Παπανδρέου):

            «Ήταν πραγματικά θλιβερό το θέαμα ένα αμούστακο σχεδόν, εικοσάχρονο παιδί να νουθετεί τον εβδομηντάρη παλαίμαχο πολιτικό.

- Πρέπει να αρθείτε υπεράνω της μικροπολιτικής και των κομματικών σας συμφερόντων. Πρέπει να υπηρετήσετε το εθνικό συμφέρον έστω και αν έτσι βλάπτετε τα προσωπικά σας σχέδια, είπε ο διάδοχος του ελληνικού Θρόνου.

            Ο πατέρας μου είχε εξοργισθεί, Σηκώθηκε όρθιος για να δείξη πως τελείωσε η συνομιλία. Στον δρόμο προς την Αθήνα ο Κωνσταντίνος παρατήρησε:
            - Είναι απελπιστικός……. Δεν μπορεί να καταλάβει.

 


Λίγο μετά απ αυτή την περιπέτεια, έλαβα ένα άλλο τηλεφώνημα. Αυτή τη φορά ο Λόγκιν Κάμπελ αρχηγός της CIA στην Ελλάδα, ήθελε να με δει. Συναντηθήκαμε σ ένα σπίτι στην Κηφισιά σε ουδέτερο έδαφος. Ψηλός με αθλητικό παράστημα, ο Κάμπελ ήταν πολύ προσηνής. Χωρίς περιστροφές, μου είπε πως ήθελε να συναντήσει τον πατέρα μου και να μιλήσει μαζί του για το σύστημα των συγγενών κομμάτων. Τον είχε όμως προσβάλλει προ καιρού, είπε, και δεν τολμούσε να του ζητήσει ραντεβού απ ευθείας. Μου ζήτησε να τον βοηθήσω, μεσολαβώντας για μια συνάντηση με τον πατέρα μου. Του είπα πως δεν είχα καμιάν αντίρρηση, αλλα δεν έβλεπα τον λόγο της συνάντησης.
-Αν του ζητήσετε να δεχτεί το σύστημα των «Συγγενών Κομμάτων» για τις εκλογές, ασφαλώς θα λάβετε αρνητική απάντηση. Δεν θα τον βρείτε πρόθυμο ν αυτοκτονήσει πολιτικά του είπα.
Ο Κάμπελ άλλαξε ξαφνικά. Σηκώθηκε όρθιος και μίλησε θυμωμένα:
- Πηγαίνετε να πείτε στον πατέρα σας πως στην Ελλάδα μας περνά. Κάνομε ότι θέλουμε- και δεν σταματούμε προ ουδενός».





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο στρατηγός Μιχαήλ Αρναούτης έγινε ιδιαίτερος γραμματέας του  Κωνσταντίνου και παρέμεινε στη θέση αυτή μέχρι τον Απρίλιο του 1967.


Το ίδιο γεγονός ας δούμε πως το περιγράφει η Μαργαρίτα Παπανδρέου στον Αλέξη Παπαχελά σε δυνέντευξη το 2006:

«Λίγο μετά αυτή τη "μεσονύκτια διαδρομή του Πολ Ρεβερέ" (σ.σ.: γαλλοαμερικανός αγγελιοφόρος κατά τη διάρκεια του αμερικανικού πολέμου για την ανεξαρτησία), όπως μου αρέσει να την αποκαλώ, ο Ανδρέας δέχθηκε τηλεφώνημα από τον Λόκλαντ Κάμπελ, τον σταθμάρχη της CIA. Τον είχαμε γνωρίσει νωρίτερα κατά τη διάρκεια μιας κοινωνικής εκδήλωσης.

Πρέπει να θυμάστε ότι εκείνη την εποχή ο Ανδρέας ακόμη θεωρούνταν ένας αμερικανός καθηγητής που κάνει επαγγελματική οικονομική ανάλυση και κάποιος που ενδεχομένως θα διέκειτο φιλικά προς τις αμερικανικές ιδέες.    

Ο Κάμπελ πρότεινε μια συνάντηση σε ένα ουδέτερο σπίτι στην Κηφισιά. H συνάντηση ήταν μικρής διάρκειας και σίγουρα όχι ευχάριστη. Του ζήτησε να κανονίσει μια συνάντηση με τον πατέρα του, όπως έγινε και με την περίπτωση του βασιλιά. Όταν ο Ανδρέας ρώτησε τον Κάμπελ ποιο θα ήταν το αντικείμενο της συνάντησης, ο Κάμπελ έθεσε το θέμα του εκλογικού συστήματος των συγγενών κομμάτων. Ο Ανδρέας τού είπε απλώς ότι ο πατέρας του εναντιωνόταν στο εν λόγω σύστημα, και για πολύ καλούς λόγους. Ήταν ένας αντιδημοκρατικός νόμος. Καθώς μιλούσε, το πρόσωπο του Κάμπελ άρχισε να κοκκινίζει. 

Ξαφνικά φώναξε: "Πες στον πατέρα σου ότι αυτό που θέλουμε το παίρνουμε!". Ο Ανδρέας απάντησε: "Έτσι να του το πω; Εντάξει, θα του το πω". Και σηκώθηκε κι έφυγε. …….. Είμαι σίγουρη ότι έκανε αυτή την απαράδεκτη συμπεριφορά του Κάμπελ γνωστή στον Λευκό Οίκο».









ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Οι σκοτεινές μεθοδεύσεις των πολιτικών  και οι ανάξιες πολιτικές ηγεσίες, ανάγκασαν τον στρατό να επέμβει για να ξεβρομίσει ο τόπος, και ο λαός δέχτηκε αυτή την επέμβαση χωρίς καμιά αντίσταση.


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ


 Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ του Α. Γ. Παπανδρέου εκδόσεις Καρανάση Αθήνα 1974

 ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ ΣΤΗ ΧΟΥΝΤΑ του Σ Λιναρδάτου τόμος ΙΙΙ εκδόσεις ΒΗΜΑ βιβλιοθήκη.

Η ΕΛΛΑΣ ΤΟΥ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ του Μορίς Ζενεβουά, εκδόσεις Σιδέρη

Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2013

ΠΡΟΤΑΣΗ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ ΣΤΗΝ ΚτΕ


Με την ίδρυση της Κοινωνία των Εθνών (ΚτΕ) η Ιαπωνία το 1919 κατέθεσε μια πρόταση με την οποία ζητούσε να συμπεριληφθεί στον καταστατικό χάρτη της ΚτΕ μια παράγραφος που να καταγράφει  την ισότητα των φυλών. Τι ποιο αυτονόητο για ένα διεθνή οργανισμό. 





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ιαπωνία έθεσε θέμα  φυλετικής ισότητας, "Η ισότητα των εθνών είναι μια αρχή της Κ τ Ε , τα Υψηλά Συμβαλλόμενα Μέρη συμφωνούν να μη  κάνουν καμία διάκριση λόγω της φυλής ή εθνικότητας". Ο Wilson έβαλε βέτο στο αίτημα της Ιαπωνίας




Και όμως η δομή των κρατών στον μεσοπόλεμο ήταν έτσι δομημένη που κάτι τέτοιο έμοιαζε αδιανόητο.


Ο αμερικανικός φιλελευθερισμός συν υπήρχε για χρόνια με τον φυλετικό διαχωρισμό, οι μαύροι των ΗΠΑ δεν ήταν καθόλου ίσοι με τους λευκούς και μια τέτοια καταγραφή έβρισκε τις ΗΠΑ αντίθετες.


Οι Βρετανοί, οι Γάλλοι, οι Ισπανοί, οι Πορτογάλοι και οι Ιταλοί ήταν   κράτη καθαρά αποικιακά θεωρούσαν ότι οι υπήκοοί τους είχαν λάθος χρώμα δέρματος για να αποκτήσουν πολιτικά δικαιώματα, εξ άλλου ο Σμιτ αναρωτιόταν « Μήπως η Βρετανία παρέχει οικουμενικά και ίσα δικαιώματα ψήφου σε όλους τους κατοίκους της; Δεν θα μπορούσαν να επιζήσει ούτε μια βδομάδα σ αυτή τη βάση, οι έγχρωμοι, με τη φοβερή τους πλειοψηφία, θα κυριαρχούσαν πάνω στους λευκούς. Παρ όλα αυτά, η Βρετανική Αυτοκρατορία είναι δημοκρατία»







ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Το κτήριο  της Κοινωνίας των  Εθνών, στη Γενεύη, όπου ήταν η έδρα της, από το 1929 μέχρι τη διάλυσή της.


Ο Αλμπέρ Σαρρώ έγραφε «Η Γαλλία δεν μπορεί να δείχνει δύο πρόσωπα, το πρόσωπο της ελευθερίας στραμμένο προς την μητρόπολη και το πρόσωπο της τυραννίας στραμμένο προς τις αποικίες της».




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Μια χαρακτηριστική γελοιογραφία που δείχνει το κτήριο της ΚτΕ να στηρίζεται σε δύο διαφορετικά κομμάτια της Γης.

Η ισότητα όμως σκόνταφτε και στα άλλα κράτη που είχαν μειονότητες στα εδάφη τους και ασκούσαν πολιτική αφομοίωσης, με βάση τις διακρίσεις πχ ο φιλελεύθερος υπουργός Παιδείας της Ρουμανίας Κοντσαντίν Αγκελέσκου έλεγε στους επαρχιακού διοικητές «…τα συμφέροντα του ρουμανικού λαού, βρίσκονται πάνω από τα επιμέρους συμφέροντα, έστω και εκείνα των κοινοτήτων… Το ρουμανικό κράτος, που είναι δικό μας, όλων εμάς, πρέπει να ισχυροποιηθεί και … το κράτος αυτό μπορεί να ισχυροποιηθεί μόνο… αν αφήσουμε το κράτος να διαπλάσει τις ψυχές των πολιτών του».


Έτσι  η ιαπωνική πρόταση παραπήγαινε για τους λευκούς, ο σύμβουλος του Γουίλσον συνταγματάρχης Χάους σχολίασε ανήσυχος στο υπόμνημά του: «Θα πυροδοτήσει χωρίς αμφιβολία το φυλετικό ζήτημα σ όλο τον κόσμο».






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η ΚτΕ απέτυχε να εκπληρώσει τους στόχους της, που τι άλλο ήταν παρά η επίλυση με ειρηνικό τρόπο των διαφορών μεταξύ των κρατών, από την πρώτη στιγμή δεν είχε το θάρρος να αποδεχτεί την ισότητα όλων των λαών που πρότεινε ένα επεκτατικό και στρατοκρατούμενο κράτος, όπως η Ιαπωνία, φυσικά η Ιαπωνία πίσω από την πρόταση που υπέβαλε ήθελε να παρουσιαστεί σαν το ασιατικό έθνος που υπερασπίζεται τους αποικιακά σκλαβωμένους λαούς, με στόχο φυσικά να τους υποδουλώσει υπό την σημαία της. 



Και η αυτονόητη πρόταση της Ιαπωνίας απορρίφτηκε χωρίς μεγάλη επισημότητα.


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ


ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΗΠΕΙΡΟΣ του Μαρκ Μαζοουερ εκδόσεις ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ


JAPAN IN THE LEAGUE OF NATIONS  του M Matsushita Νέα Υόρκη 1929

Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2013

ΠΡΩΤΗ ΣΚΕΨΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΤΩΝ ΜΑΤ






"Εγώ [...] επηρεασμένος από όσα είδα εις την πλατείαν Χιλής εις το Παρίσι, όπου κατά σύμπτωσιν το έτος εκείνο ευρέθην όταν επρόκειτο να γίνη διαδήλωσις εις μνήμην του Αλιέντε, είχον εντυπωσιασθή. Διότι είδα αστυφύλακας με μάσκας και ασπίδας που ενεθύμιζον πολεμιστάς του μεσαίωνος καθώς και ειδικά μηχανοκίνητα της αστυνομίας.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Ο Σπύρος Μαρκεζίνης (δεξιά, δίπλα στον Αρχιεπίσκοπο  Ιερώνυμο) με τα μέλη της κυβέρνησής του και το Γ. Παπαδόπουλο κι τον Ο. Αγγελή .



Και έκαμα τότε την σκέψιν, ότι όπως εξελίσσονται τα πράγματα η σημερινή Αστυνομία, του αγγλικού τύπου, ή και η Χωροφυλακή, ανήκει εις...
εποχήν η οποία έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Έφερα λοιπόν το θέμα εις τον ίδιον τον Πρόεδρον της Δημοκρατίας. (τον Γεώργιο Παπαδόπουλο).






 






 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : ΜΑΤ εξοπλισμένα όπως οι μεσαιωνικοί ιππότες, χωρίς την ύπαρξή τους η μεταπολιτευτική δημοκρατία θα ήταν υποχρεωμένη να κατεβάζει τανκς όπως ο Παπαδόπουλος στο Πολυτεχνείο. 

























 





Αν η Αστυνομία και η Χωροφυλακή διέθετε αυτόν τον αναγκαίον και σύγχρονον οπλισμόν, του οποίου η πρώτη παραγγελία έγινε επί των ημερών μου, είναι πάρα πολύ πιθανόν να καθίστατο περιττή η επέμβασις των τεθωρακισμένων εις το Πολυτεχνείον και να μη προέκυπτε ανάγκη κηρύξεως του στρατιωτικού νόμου."







(Σπ. Μαρκεζίνης, "Αναμνήσεις 1972-1974", Αθήναι 1979, σ.433-4).




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Χωροφυλακή έτοιμη για την αντιμετώπιση επεισοδίων πριν και κατά την δικτατορία, τα σώματα ασφαλείας αντιμετώπιζαν τους διαδηλωτές χωρίς περισσότερα εφόδια από αυτά που διάθετε ο διαδηλωτής. 


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Σπ. Μαρκεζίνης, "Αναμνήσεις 1972-1974", Αθήναι 1979.

Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2013

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ ΠΡΟΣ ΒΕΛΓΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ





Το 1936 το Ελληνικό Κράτος, αρνήθηκε να εξυπηρετήσει δάνειο που είχε συνάψει με την Βελγική Τράπεζα Societe Commerciale de Belgique.












ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ :  Μία ιστορική απόφαση που δημιούργησε το δεδικασμένο.
 

Η κυβέρνηση του Βελγίου έσπευσε να συνδράμει την Βελγική Τράπεζα και προσέφυγε στο Διεθνές Δικαστήριο του Διεθνούς Δικαίου που είχε ιδρυθεί από την Κοινωνία των Εθνών.

Στην προσφυγή της η Βελγική Κυβέρνηση κατηγορούσε την Ελλάδα ότι αθετεί τις διεθνείς της υποχρεώσεις. Το Ελληνικό Κράτος, απάντησε με υπόμνημα στο οποίο ανέφερε :

«Η Κυβέρνηση της Ελλάδος, ανήσυχη για τα ζωτικά συμφέροντα του Ελληνικού λαού και για τη διοίκηση, την οικονομική ζωή, την κατάσταση της υγείας και την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της χώρας, δεν θα μπορούσε να προβεί σε άλλη επιλογή. Όποια κυβέρνηση κι αν ήταν στην θέση της, θα έκανε το ίδιο».

(Yearbook of the International Law Commission, 1980, τομ. ΙΙ, μέρος Α., σελ. 25, 26)





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Αποφάσεις σαν αυτή - της άρνησης εξυπηρέτησης χρέους προς όφελος του λαού - χρειάζονται Μεταξάδες.



Η δική έγινε το 1938 και ο νομικός εκπρόσωπος του Ελληνικού Κράτους καθεστώς της 4ης Αυγούστου , κατέθεσε νέο υπόμνημα στο οποίο ανέφερε:

«Ενίοτε μπορεί να υπάρξει μια έκτακτη κατάσταση, η οποία κάνει αδύνατο για τις Κυβερνήσεις να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους προς τους δανειστές και προς τον Λαό τους. Οι πόροι της χώρας είναι ανεπαρκείς για να εκπληρώσουν και τις δύο υποχρεώσεις ταυτόχρονα. Είναι αδύνατον να πληρώσει μια Κυβέρνηση το χρέος, και την ίδια στιγμή να παρασχεθεί στον λαό η κατάλληλη διοίκηση και οι εγγυημένες συνθήκες για την ηθική, κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη. Πρέπει να...επιλέξει ανάμεσα στα δύο.».

Και φυσικά, το καθήκον του Κράτους να εξασφαλίσει την εύρυθμη λειτουργία των βασικών δημοσίων υπηρεσιών, ΥΠΕΡΤΕΡΕΙ έναντι της πληρωμής των χρεών της. Από κανένα κράτος δεν απαιτείται να εκπληρώσει, μερικά ή ολικά, τις χρηματικές του υποχρεώσεις, αν αυτό ΘΕΤΕΙ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ τη λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών του, κι έχει σαν αποτέλεσμα την αποδιοργάνωση της διοίκησης της χώρας. Στην περίπτωση που η αποπληρωμή των χρεών θέτει σε κίνδυνο την οικονομική ζωή και τη διοίκηση, η Κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να διακόψει ή και να μειώσει την εξυπηρέτηση του χρέους.

Με βάση αυτά τα επιχειρήματα, το Διεθνές Δικαστήριο Διεθνούς Δικαίου της Κοινωνίας των Εθνών δικαίωσε την Ελλάδα και δημιούργησε δεδικασμένο.



 


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Νέστωρ Κίρσνερ αξιοποίησε την δικαστική απόφαση που πέτυχε ο Ι Μεταξάς και διέγραψε το μεγαλύτερο χρέος της χώρας του. Όταν πέθανε ο άνθρωπος αυτός ο λαός τον τίμησε στην κηδεία του ακούστηκαν συνθήματα όπως «Ο Νέστωρ δεν πέθανε, ζει στις καρδιές των εργαζομένων».


Το σπουδαιότερο όμως είναι το εξής:

Σε αυτό το νομικό δεδομένο (Νομικά Επιχειρήματα, Δικαστική Απόφαση) που πέτυχε η κυβέρνηση του Ι Μεταξά, στηρίχθηκε το 2003 ο Πρόεδρος της Αργεντινής Νέστωρ Κίρσνερ, για να διαγράψει το μεγαλύτερο μέρος του Δημόσιου Χρέους της Αργεντινής και να σώσει την χώρα του από τα νύχια του ΔΝΤ.


Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2013

Ο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΙΝΚΑΣ

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΥΠΑΡΚΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ ΣΕ ΑΘΕΙΟΥΣ 



Οι Ίνκας δημιούργησαν την μεγαλύτερη αμερικανική Αυτοκρατορία. Προς το τέλος του XIV αιώνα, η αυτοκρατορία άρχισε να επεκτείνεται από την αρχική της περιοχή προς την περιοχή Cuzco, που βρίσκεται στη Νότια Αμερική. Η Αυτοκρατορία τους απλωνόταν από το Κούσκο ως την Κολομβία στο βορρά και ως τη Χιλή και την Αργεντινή στο νότο. Σταμάτησε όμως απότομα με την ισπανική επιδρομή κατευθυνόμενη από τον Francisco Pizarro το 1532.








ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η Αυτοκρατορία των Ίνκας.



Ο πολιτισμός των Ίνκας είναι ο μεγαλύτερος της Νότιας Αμερικής. Οι Ίνκας κατάφεραν να χτίσουν μια αυτοκρατορία, ενώνονταν διάφορους λαούς της περιοχής, γύρω απ’ το ιερό τους κέντρο: το Μάτσου Πίτσου. Αν και θεωρείται ένας απ’ τους πολιτισμούς που έχει μελετηθεί σε βάθος και με σοβαρότητα, φαίνεται ότι δεν μας έχει αποκαλύψει όλα του τα μυστικά.

Αποτύπωσαν τις γνώσεις και τις παραδόσεις τους με ένα πρωτότυπο τρόπο, το πλέξιμο. Τα εν λόγω «υφαντά» είναι γνωστά ως “quipus”. Σ’ αυτά βλέπει σήμερα, ο Βρετανός μελετητής William Burns μια κωδικοποιημένη έκφραση της γλώσσας Quechua, η οποία χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα στις Άνδεις.
Τα “quipu” μοιάζουν με τις φούστες των χαβανέζων χορευτριών και αποτελούνται από εκατοντάδες κόμπους από βαμβάκι ή μαλλί, με διάφορα χρώματα. Ο τρόπος πλεξίματος των κόμπων καθώς και τα χρώματα συνθέτουν μια μέθοδο κωδικοποίησης και καταγραφής πληροφοριών … κατά κάποιους χρησιμοποίησαν δυαδικό μαθηματικό κώδικα με τους κόμπους για να καταγραφούν οι πληροφορίες.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Σύστημα μέτρησης των Ίνκας.



Αυτό όμως που πραγματικά εκπλήσσει είναι η εσωτερική δομή της κοινωνίας τους. Καταγραφές από ιεραποστόλους και από τον μιγά ιερέα και ιστορικό Blas Valera περιγράφουν με ακρίβεια την δομή της κομμουνιστικής κοινωνίας των Ίνκας η οποία στηριζόταν με επιτυχία στην κοινωνία που λειτουργούσε χωρίς χρήμα.

Στις 15/9/1580 ένας από τους πρώτους κονκισταδόρους ο ιερέας Ιερώνυμος Σανσέζ ντε Κουσεάντα δημόσιος γραμματέας και νοτάριος της πόλεως Κούζκο, στην διαθήκη του αναφέρει:

«Οι Ίνκας κυβερνούσαν το κράτος τους με τέτοιο τρόπο που μεταξύ τους δεν υπήρχε ούτε ένας κλέφτης, ούτε ένας άνθρωπος αδικημένος, ούτε μια γυναίκα άτιμη. Τα χωράφια, τα μεταλλεία, τα δάση όλα τα οικονομικά αγαθά ήταν περιουσία όλων και κανένας δεν γινόταν να αδικηθεί στη μοιρασιά. Ο πόλεμος , άμα τύχαινε , δεν καθυστερούσε το εμπόριο. Η  τάξη και η αρμονία βασίλευε παντού. Με το κακό μας παράδειγμα καταστρέψαμε ένα λαό που κυβερνιόταν τόσο καλά και που ζούσε ευτυχισμένος και αμέριμνος. Στο όνομα του Χριστού φέραμε δυστυχία. Πιο ευτυχισμένοι και πιο τίμιοι ήταν από εμάς οι ειδωλολάτρες».

Στην εποχή που η Ευρώπη έχει φεουδαρχία, ενώνονται τα βασίλεια των Ίνκας σε μια διοίκηση, έσι τον Μάνκο Καπάκ διαδέχεται ο Σίντι Ρόκα που πραγματοποιεί την ένωση αυτή, ο πέμπτος βασιλιάς  ο Ίντι Γιαπακούι δίνει τις τελευταίες μάχες  για την ένωση και στον δέκατο βασιλιά τον Τουπάκ η αυτοκρατορία των Ίνκας φτάνει στην μεγαλύτερη εξάπλωσή της.


 

 
            Στις μάχες οι Ίνκας τους αιχμαλώτους τους ελευθερώνουν και αφομοιώνουν τους ηττημένους λαούς. Ο ανώτατος άρχων είναι Θεός, αρχιστράτηγος,αρχιδικαστής και Αυτοκράτορας. Το κοινωνικό σύστημα βασίζεται στο «αϊλού» στον αρχηγό δηλαδή. Η γη ανήκει σ όλους τους ανθρώπους και διαιρείται σε τρία μέρη:


Α Την ιδιοκτησία του Ηλίου (του Αυτοκράτορα).
Β. Την ιδιοκτησία ου Δημοσίου.
Γ. Την ιδιοκτησία του πληθυσμού.


Κάθε οικογένεια ανάλογα με τα μέλη της παίρνει ένα κομμάτι γης που λάγεται «τόπο», όταν πεθάνει ένα μέλος το μερίδιό του γυρίζει στο κράτος, που το διαθέτει σ άλλον που έχει ανάγκη. Κάθε χρόνο οι γεωργοί πάνε και καλλιεργούν την γη του Ηλίου και του Δημοσίου.



 



Οι πολίτες που φτάνουν στα 50 τους χρόνια, σταματάνε να δουλεύουν και τρέφονται με έξοδα του κράτους και με προϊόντα των γαιών του.
Υπάρχουν δύο τάξεις:

Α. Η διοικούσα (αυτοκράτορας, ιερείς, αξιωματικοί)
Β. Ο λαός.


Αστική τάξη δεν υπάρχει.
Σε περίπτωση λιμού το κράτος τρέφει τον λαό. Τα μεταλλεία ανήκουν στον Αυτοκράτορα.
Χρήμα δεν υπάρχει, ούτε φυσικά έμποροι αναπτυσσόντουσαν χωρίς την έννοια της αγοράς, όποιος χρειάζεται οτιδήποτε (ρούχα, υποδήματα, έπιπλα κλπ) απλά πάει στις κρατικές αποθήκες και τα παίρνει, άρα ο χρυσός δίνεται μόνο στην λατρεία του Θεού. Το φαγητό ήταν το δικό τους νόμισμα και η εργασία και η γεωργική και αγροτική παραγωγή ήταν η δική τους οικονομία.





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Inca αυτοκράτορες αντιμετωπίστηκαν ως επίγειοι  θεοί .
Οι απλοί άνθρωποι οργανώθηκαν σε ομάδες που κυμαίνονται με μονάδα τις 10 οικογένειες και σε υποδιαιρέσεις που  αριθμούσαν μέχρι 10.000 νοικοκυριά . Οι αγρότες , οι ανθρακωρύχοι , οι οικοδόμοι, και άλλα μέλη των εργαζόμενων τάξεων όφειλαν να εργαστούν ορισμένο αριθμό ημερών κάθε χρόνο. Σπόροι , εργαλεία , είδη ένδυσης και τρόφιμα μοιράζονταν  από την κυβέρνηση, η οποία επίσης προβλέπεται για όσους αδυνατούν να εργαστούν.

Κλέφτες δεν υπάρχουν, αφού όλα τα είδη είναι κοινά, ούτε ερωτικές αντιζηλίες υπήρχαν διότι οι γυναίκες ανήκαν σε όλους και ο έρωτας ήταν ελεύθερος. Ο  κάθε ένας έκανε τον αστυνόμο στον εαυτό του, φτωχοί δεν υπήρχαν, ζητιάνοι ήταν κάτι άγνωστο, τοκογλύφοι, δανειστές δανειζόμενοι, τράπεζες ήταν ξένα πράγματα από τον πολιτισμό των Ίνκας, οι χήρες και οι ανάπηροι έτρωγαν από το κράτος.

Τα παιδιά τα μόρφωνε και τα προωθούσε η κοινότητα, αν είχαν κάποια ξεχωριστή επίδοση.

Δηλαδή όταν έφτασε η Ευρωπαϊκή αλητεία για να πλιατσικολογήσει την χώρα τους, οι άνθρωποι αυτοί είχαν ένα καθεστώς κομμουνισμού στην πιο τέλεια μορφή του (καμιά σχέση με τον κομμουνισμό της Οκτωβριανής επανάστασης). 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Παραδοσιακός τρόπος ύφανσης των Ίνκας, κατά κάποιο τρόπο χρησιμοποιείται ακόμα.



ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ



ΤΑ ΡΕΜΑΛΙΑ ΗΡΩΕΣ του Ν Τσιφόρου




Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου 2013

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΠΡΙΝ ΤΗΝ 21/4/1967



            Την 20 Απριλίου 1967 η κυβέρνηση της ΕΡΕ του Παν Κανελλόπουλου, έστειλε προς δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως επείγων Διάταγμα, με το οποίο σιωπηρά, σχεδόν συνωμοτικά, η κυβέρνηση αποκτούσε δικαιώματα «κατάστασης πολιορκίας».





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ :  Ο Π Κανελλόπουλος και τα μέλη της Υπηρεσιακής Κυβέρνησης του, στην είσοδο του Πολιτικού Γραφείου.   



            Συγκεκριμένα όριζε ότι για την αντιμετώπιση διαδηλωτών, οι διοικητές ενόπλων τμημάτων μπορούσαν να διατάξουν έναρξη πυρός χωρίς να υπάρχει έγγραφη διαταγή του Νομάρχη και του Εισαγγελέα. Αρκούσε απλή αίτηση της Αστυνομίας.


            Το Διάταγμα αυτό δεν πρόλαβε να δημοσιευτεί, αλλά είδε το φως της δημοσιότητας σαν ντοκουμέντο πια την 6η Ιουνίου 1967, δηλαδή μετά την επιβολή της Απριλιανής δικτατορίας.





            Όπως είναι γνωστό την 15η Απριλίου είχε διαλυθεί η Βουλή και είχαν προκηρυχθεί εκλογές για την 27 Μαΐου. Την 20η Απριλίου η εκλογική (μεταβατική) κυβέρνηση Κανελλόπουλου ούτε λίγο ούτε πολύ:

 Ζητούσε να αποκτήσει δικαιώματα   «κατάστασης πολιορκίας».

 Αυτό ήταν μια κορυφαία απόδειξη της έκρυθμης κατάστασης που είχε περιέλθει η χώρα, και φυσικά μια ομολογία από μέρους της πολιτικής ηγεσίας της ανάγκης επιβολής περιοριστικών πλαισίων, ίσως ήταν και άλλοθι για την ανάγκη επεμβάσεως του στρατού.






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Οι δύο αριστερές (νόμιμες) εφημερίδες πρίν την δικτατορία. Οι εφημερίδες ΑΥΓΗ και η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ.


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ


ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ τόμος 8 του ΣΟΛΩΝΑ ΝΕΟΚ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗ εκδόσεις ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2013

ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑΣ




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Φώτης Κόντογλου στο Άγιο Όρος.



Ο Φώτης Κόντογλου, γιός του Νικόλαου Αποστολλέλη και της Δέσπως Κόντογλου, γεννήθηκε στο Αϊβαλί το 1895. Ένα χρόνο μετά έχασε τον πατέρα του και την κηδεμονία αυτού και τριών μεγαλύτερων αδερφών του ανέλαβε ο θείος του Στέφανος Κόντογλου, ηγούμενος της μονής της Αγίας Παρασκευής, στον οποίο οφείλεται και η χρήση του επωνύμου της οικογένειας της μητέρας του. Μεγάλωσε στη Μονή της Αγίας Παρασκευής Κυδωνιών αργότερα στο βιβλίο το «ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ» του περιέγραψε την ζωή του στο μοναστήρι. Τα παιδικά και νεανικά του χρόνια τα έζησε στο Αϊβαλί. Εκεί τελείωσε το σχολείο το 1912 στο Γυμνάσιο ήταν συμμαθητής με τον λογοτέχνη και ζωγράφο Στρατή Δούκα και ήταν μέλος μιας ομάδας μαθητών που εξέδιδε το περιοδικό Μέλισσα, το οποίο ο Κόντογλου διακοσμούσε με ζωγραφιές.
Μετά την αποφοίτησή του γράφτηκε στην Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα, από την οποία δεν αποφοίτησε ποτέ. Το 1914. Στην Αθήνα στην Α.Σ.Κ.Τ. Αθηνών, είχε καθηγητές τους Γ.Ιακωβίδη, Α.Καλούδη, Γ.Ροϊλό και Δ.Γερανιώτη, εγκατέλειψε την σχολή του και πήγε στο Παρίσι, όπου μελέτησε το έργο διαφόρων σχολών ζωγραφικής. Παράλληλα συνεργαζόταν με το περιοδικό Illustration και το 1916 κέρδισε το πρώτο βραβείο σε διαγωνισμό του περιοδικού για την εικονογράφηση βιβλίου, για την εικονογράφηση της Πείνας του Κνουτ Χάμσουν. το 1917 έκανε ταξίδια στην Ισπανία και την Πορτογαλία και το 1918 επέστρεψε στην Γαλλία. Τότε έγραψε και το πρώτο του λογοτεχνικό βιβλίο, το Pedro Cazas. Επέστρεψε στην πατρίδα του το 1919, μετά την λήξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Εκεί ίδρυσε τον πνευματικό σύλλογο "Νέοι Άνθρωποι", στον οποίο συμμετείχαν επίσης ο Ηλίας Βενέζης και ο Στρατής Δούκας, εξέδωσε το Pedro Cazas και διορίστηκε στο Παρθεναγωγείο Κυδωνίων, όπου δίδασκε Γαλλική Γλώσσα και Ιστορία της Τέχνης.
1919 Επιστροφή στο Αϊβαλί. Διδάσκει Γαλλικά και Τεχνικά στο Παρθεναγωγείο. Και το 1921 Επιστρατεύεται στη διάρκεια της Μικρασιατικής εκστρατείας.


 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ :  ο Φώτης Κόντογλου με την γυναίκα του και την κόρη του. Νωπογραφία με την οικογένεια από το σπίτι της οδού Βιζυηνού που φυλάσσεται στην Εθνική Πινακοθήκη (1932). Μαρία και Δεσπούλα. Η λατρεμένη σύντροφος και η πολυαγαπημένη κόρη του Φωτίου εμπνέουν και απεικονίζονται πολύ συχνά από τον ζωγράφο άλλες φορές σε πειραματισμούς της τεχνικής φαγιούμ και άλλοτε πάνω στον καμβά υπερβαίνοντας τα διδάγματα της βυζαντινής ζωγραφικής που πρόβαλλε στην Ελλάδα από τον Μεσοπόλεμο έως τη δεκαετία του 1960.


Μετά την Μικρασιατική Καταστροφή πήγε αρχικά στην Μυτιλήνη και έπειτα στην Αθήνα, μετά από πρόσκληση Ελλήνων λογοτεχνών που διάβασαν το βιβλίο του και ενθουσιάστηκαν, όπως η Έλλη Αλεξίου, ο Μάρκος Αυγέρης, η Γαλάτεια Καζαντζάκη και ο Νίκος Καζαντζάκης. Το 1923 έκανε ταξίδι στο Άγιο Όρος εκεί «ανακάλυψε» την βυζαντινή ζωγραφική, αντέγραψε πολλά έργα και έγραψε αρκετά κείμενα. Όταν επέστρεψε εξέδωσε το λεύκωμα Η Τέχνη του Άθω και έκανε μια πρώτη έκθεση με έργα ζωγραφικής του. Το 1925 παντρεύτηκε την Αϊβαλιώτισσα Μαρία Χατζηκαμπούρη και εγκαταστάθηκε στη Νέα Ιωνία. Το 1927 γεννήθηκε το μοναπαίδι του , η Δέσπω.



Εργάστηκε ως συντηρητής εικόνων σε μουσεία (στο Βυζαντινό Μουσείο της Αθήνας, στον Μυστρά, στον Κοπτικό Μουσείο στο Κάιρο) και ως αγιογράφους σε ναούς (στην Καπνικαρέα, στην Αγία Βαρβάρα του Αιγάλεω, στην Μητρόπολη της Ρόδου και αλλού), ενώ έκανε και την εικονογράφηση του Δημαρχείου Αθηνών.
Ο Φώτης Κόντογλου στην διάρκεια της κατοχής 1940-41 Πουλάει το σπίτι του για ένα σακί αλεύρι. Αρχίζουν οι διάφορες μετακομίσεις όπου χάνονται πολλά από τα πρώτα του έργα. Το σπίτι του στα Πατήσια καταφέρνει να το ξανααγοράσει το 1952 όπου όμως οι τοιχογραφίες έχουν σκεπαστεί από τον κατοχικό αγοραστή με λαδομπογιές.




Πέθανε στην Αθήνα στις 13 Ιουλίου 1965, έπειτα από μετεγχειρητική μόλυνση.
Τιμήθηκε με το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών (1961 για το βιβλίο Έκφρασις της Ορθοδόξου Εικονογραφίας, με το Βραβείο «Πουρφίνα»της Ομάδας των Δώδεκα (1963) για το βιβλίο Το Αϊβαλί, η πατρίδα μου και με το Εθνικό Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου του.




ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΦΩΤΗ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ



1922 PEDRO CASAS

1923 ΒΑΣΑΝΤΑ

1923 Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΑΘΩ
1928 ΤΑΞΕΙΔΙΑ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΕΡΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ
1932 ICONES ET FRESQUES D'ART BYZANTIN
1933 ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΤΟΥ ΥΜΗΤΤΟΥ (Με τη συνεργασία Α. Ξυγγόπουλου). Και γαλλική έκδοση.
1934 Ο ΑΣΤΡΟΛΑΒΑΟΣ (με ζουγραφιές του ίδιου και του μαθητή του Γιάννη Τσαρούχη)
1936 ΛΕΥΚΩΜΑ ΒΥΖΑΝΤΙΝΩΝ ΣΧΕΔΙΩΝ (Με τη συνεργασία της Αγγελικής Χατζημιχάλη)
1942 ΦΗΜΙΣΜΕΝΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΚΑΙ ΛΗΣΜΟΝΗΜΕΝΟ
1943 Ο ΘΕΟΣ ΚΟΝΑΝΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΟΥ ΤΟ ΛΕΓΟΜΕΝΟ ΚΑΤΑΒΥΘΙΣΗ. ΤΑ ΔΑΙΜΟΝΙΑ ΤΗΣ ΦΡΥΓΙΑΣ. ΕΞ ΑΝΑΤΟΛΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΑ ΟΡΓΙΣΜΕΝΑ
1944 Ο ΚΟΥΡΣΑΡΟΣ ΠΕΔΡΟ ΚΑΖΑΣ
1944 ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΚΑΡΑΒΙΟΥ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΕ ΑΠΑΝΟΥ ΣΕ ΜΙΑ ΞΕΡΑ
1944 Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΚΗΠΟ
 1944 Η ΑΦΡΙΚΗ ΚΙ ΟΙ ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΤΗΣ ΝΟΤΙΑΣ
1944 ΕΛΛΗΝΕΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΙ ΣΤΙΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΤΗΣ ΝΟΤΙΑΣ
1944 ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
1945 ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ
1947 ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΑΓΙΟΥ ΜΑΡΚΟΥ ΤΟΥ ΑΝΑΧΩΡΗΤΟΥ ΕΞ ΑΘΗΝΩΝ
1947 ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΒΛΑΣΙΟΥ ΠΑΣΚΑΛ ΤΟΥ ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΥ
1949 ΑΝΘΟΣ, ΗΓΟΥΝ ΛΟΓΙΑ ΑΝΘΟΛΟΓΗΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ
1951 ΠΗΓΗ ΖΩΗΣ, ΗΓΟΥΝ ΛΟΓΟΙ ΤΩΝ ΘΕΟΦΟΡΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΕΞΗΓΗΜΕΝΟ
1952 ΛΕΩΝΙΔΑ ΟΥΣΠΕΝΣΚΗ: Η ΕΙΚΟΝΑ. Μετάφραση
1952 ΤΟ ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΑΓΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΕΞΗΓΗΜΕΝΟΝ ΤΟ ΚΑΤΑ ΔΥΝΑΜΙΝ ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΛΟΥΣΤΕΡΟΥΣ
1953 ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΥ
1953 ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ
1955 ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΝΔΟΞΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΘΕΡΑΠΟΝΤΟΣ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥ
1956 Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΤΕΧΝΗ Ή Η ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ
1957 Η ΑΓΙΑΣΜΕΝΗ ΕΛΛΑΔΑ
1958 *ΟΡΗ ΑΓΙΑ



1960 ΒΙΒΛΟΣ ΚΑΛΟΥΜΕΝΗ ΕΚΦΡΑΣΙΣ, ΗΓΟΥΝ ΙΣΤΟΡΗΣΙΣ ΤΗΣ ΠΑΝΤΙΜΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑΣ, ΤΗΣ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗΣ ΚΑΛΟΥΜΕΝΗΣ. Δύο τόμοι
1961 Η ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΡΗΣΚ. ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΝ ΤΗΣ ΔΥΣΕΩΣ ΚΑΙ Η ΕΙΡΗΝΟΧΥΤΟΣ ΚΑΙ ΠΛΗΡΗΣ ΕΛΠΙΔΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΙΑ
1961 ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΡΑΦΑΗΛ ΚΑΙ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΙ Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΟΠΟΥ ΕΥΡΕΘΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΡΥΑΝ ΤΗΣ ΘΕΡΜΗΣ (ΛΕΣΒΟΥ)
1962 ΣΗΜΕΙΟΝ ΜΕΓΑ, ΗΓΟΥΝ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΘΕΡΜΗΣ
1962 ΕΡΓΑ Α΄. ΤΟ ΑΪΒΑΛΙ, Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ
1962 ΕΡΓΑ Β΄. ΑΔΑΜΑΣΤΕΣ ΨΥΧΕΣ
1963 ΕΡΓΑ Γ΄. Η ΠΟΝΕΜΕΝΗ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ
1964 ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΠΙΣΜΟΣ. Και δεύτερη έκδοση τον ίδιο χρόνο με προσθήκη Προλόγου και Επιλόγου
1965 ΕΡΓΑ Δ΄. ΓΙΑΒΑΣ Ο ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ
1967 ΕΡΓΑ΄. ΠΕΔΡΟ ΚΑΖΑΣ, ΒΑΣΑΝΤΑ ΚΙ ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ
1967 Ο ΑΓ. ΜΑΡΚΟΣ Ο ΑΘΗΝΑΙΟΣ. Ο φιλόσοφος και αναχωρητής
1977 ΕΡΓΑ ΣΤ΄. ΜΥΣΤΙΚΑ ΑΝΘΗ, ΗΓΟΥΝ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΘΑΝΑΤΕΣ ΑΞΙΕΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΖΩΗΣ
1978 ΘΑΛΑΣΣΕΣ, ΚΑΪΚΙΑ ΚΑΙ ΚΑΡΑΒΟΚΥΡΗΔΕΣ
Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΥ 
WHAT ORTHODOX ICONOGRAPHY IS?

Αναφερόμενα από τον Φ.Κ.


ΙΣΤΟΡΙΑ ΦΟΒΕΡΗ 
ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΜΙΑ ΙΔΕΑ ΑΠΟ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ 
Η ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΩΝ 
Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣΥΝΗΣ 
Η ΡΩΜΕΪΚΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ Η ΚΑΤΑΦΡΟΝΕΜΕΝΗ 
Ο ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ**






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Στην Γερμανική κατοχή πείνασε και πούλησε το σπίτι του για λίγο σιτάρι και για λίγο λάδι. Μετά την πώληση του σπιτιού τους 
 ζούσαν σε ένα γκαράζ. Ο Κόντογλου ξεχωρίζει με τα όρθια μαλιά, δίπλα του η Μαρία και η Δέσπω. 


ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΟΥ ΦΩΤΗ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ


.... «Θα καθόμαστε να κυττάζουμε τώρα παπάδες και Ορθοδοξίες»; Μα αυτούς δεν τους μέλλει κι αν εξαφανισθεί από τον κόσμο κάθε ελληνικό πράγμα. Και θα εξαφανισθεί όχι τόσο εύκολα με τον αμερικανισμό που πάθαμε, όσο αν γίνουμε στη θρησκεία παπικοί. Γιατί γι' αυτού πάμε. Παπική Ελλάδα θα πει αξαφάνιση της Ελλάδας. Να γιατί είπα πως είναι πολύ σπουδαίο ζήτημα αυτές οι ερωτωτροπίες που αρχίσανε κάποιοι κληρικοί δικοί μας με τους παπικούς, κι η αιτία είναι το ότι δεν νοιώσανε τι είναι Ορθοδοξία ολότελα, μ' όλο που είναι δεσποτάδες. Το κακό είναι πως ο λαός δεν πήρε, καλά - καλά, είδηση για τη συνωμοσία.......Πίστη ασάλευτη στην Ορθοδοξία, που εμείς οι προκομμένοι την πήραμε κληρονομιά και την πουλάμε «αντί πινακίου φακής» και ασπασμού της παντόφλας του Πάπα! Μα σε τέτοιο σημείο εκφυλισθήκαμε; Αιτία είναι η έμφυτη ματαιοδοξία μας, που μας κάνει να θέλουμε να φαινόμαστε έξυπνοι συγχρονισμένοι, προοδευτικοί, κι όχι καθυστερημένοι. Με τη συναίσθηση της κατωτερότητας που αποχτήσαμε, φοβόμαστε σαν τον διάβολο μήπως μας πούνε «παλιά μυαλά, παλιοημερολογίτες, καθυστερημένους». Και τρέχουμε να πάμε πρώτη σε κάθε κίνηση που περνά για «μοντέρνα», θέλεις μίμηση της «αφηρημένης ζωγραφικής», θέλεις ακαταλαβίστικες «λογοτεχνίες» (καημένη λογοτεχνία, πού κατάντησες!), θες φιλοπαπισμός, θες φιλοαμερικανισμός, στα πάντα, στα ντυσίματα μας(προ πάντων της νεολαίας), στον τρόπο που μιλάμε και σκεπτόμαστε, ακόμα και στις χειρονομίες. Δηλαδή, καταντήσαμε μαϊμούδες του ανθρωπίνου γένους «εν ονόματι της προόδου και της θαυμάσιας εποχής μας»







ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Φώτης Κόντογλου θέλησε να αναδείξει στα έργα του την διαχρονικότητα του ελληνικού πνεύματος. Έτσι απεικόνισε 40 πρόσωπα της ελληνικής μυθολογίας και ιστορίας μέσα από επιβλητικές παραστάσεις σε τέσσερις επιφάνειες. Τα έργα αυτά κοσμούσαν το Αναγνωστήριο της Δημοτικής Βιβλιοθήκης που βρίσκονταν στο ισόγειο του Δημαρχείου. 


ΓΙΑ ΤΗΝ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ




«Η Ρωμιοσύνη βγήκε από το Βυζάντιο, ή για να πούμε καλύτερα, το Βυζάντιο στα τελευταία του χρόνια στάθηκε η ίδια η Ρωμιοσύνη. Ακόμα και τον καιρό του Φωκά φανερώνονται καθαρά τα χαρακτηριστικά της, και στα χρόνια των Παλαιολόγων, που ψυχομαχά το βασίλειο, αντρειώνεται η βασανισμένη Ρωμιοσύνη, η καινούργια Ελλάδα. Μεγάλωσε μέσα στην αγωνία η Χριστιανική Ελλάδα, γιατί ο πόνος είναι η καινούργια σφραγίδα του Χριστού. Η Ρωμιοσύνη είναι η πονεμένη Ελλάδα. Η αρχαία Ελλάδα μπορεί να ‘τανε δοξασμένη κι αντρειωμένη, αλλά η καινούργια, η χριστιανική, είναι πιο βαθειά, επειδής ο πόνος είναι ένα πράγμα πιο βαθύ κι από τη δόξα κι από τη χαρά κι από κάθε τι. Οι λαοί που ζούνε με πόνο και με πίστη τυπώνουνε πιο βαθειά τον χαραχτήρα τους στον σκληρό βράχο της ζωής, και σφραγίζουνται με μια σφραγίδα που δεν σβήνει από τις συμφορές κι από τις αβάσταχτες καταδρομές, αλλά γίνεται πιο άσβηστη. Με μια τέτοια σφραγίδα είναι σφραγισμένη η Ρωμιοσύνη. Τα έθνη που εξαγοράζουνε κάθε ώρα τη ζωή τους με αίμα και μ’ αγωνία, πλουτίζουνται με πνευματικές χάρες, που δεν τις γνωρίζουνε οι καλοπερασμένοι λαοί. Αυτοί απομένουνε φτωχοί από πνευματικούς θησαυρούς και από ανθρωπιά, γιατί η καλοπέραση κάνει χοντροειδή τον μέσα άνθρωπο».






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Λεπτομέρεια από την οικογένεια του ζωγράφου, με τη Δεσπούλα να συμμετέχει και να πρωταγωνιστεί στο έργο του Φωτίου (περ. 1930).


ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ


«Όση διαφορά έχει ο Χριστιανισμός από την ειδωλολατρία, άλλη τόση διαφορά χωρίζει το Βυζάντιο από την αρχαία Ελλάδα. Η αρχαιότητα είναι η βασιλεία του λογικού, ενώ το Βυζάντιο είναι η βασιλεία της πίστεως, της πνευματικής μέθης και της αθανασίας. Ο Πραξιτέλης και ο Απελλής δεν θα ένοιωθαν μια βυζαντινή εικόνα, γιατί δεν είναι φτιαγμένη απάνω στον υλικόν κανόνα. Πολλοί αρχαίοι μιλήσανε για την ματαιότητα του κόσμου , αλλά κανένας δεν την πίστεψε αληθινά, ώστε να την αφήσει, εκτός από τον Διογένη, που και αυτός καμώθηκε ψεύτικα πώς την σιχάθηκε, μόνο και μόνο για να θρέψει τη ματαιοδοξία του. Ενώ στο Βυζάντιο ο βασιλιάς κατέβαινε από το θρόνο και πήγαινε στην έρημο ντυμένος παλιόρασα από γιδότριχα και χαιρότανε γιατί ηλευθερώθη από της δουλείας της φθοράς. Η αγιότης, η όσιότης, η μακαριότης γινήκανε πραγματικότητες της ζωής, δεν ήτανε όπως πριν κάποια ηθικά σύμβολα. Στο Βυζάντιο ο άνθρωπος έγινε πιο εσωτερικός, κατέβητε στον βυθό του εαυτού του, (έγνω εαυτόν), όχι όπως ήθελε η αρχαία φιλοσοφία με το ερευνητικό ψάξιμο των εγκάτων του, αλλά με τον θείο έρωτα, που του έλεγε (Υμείς ναός του πνεύματος εστέ). Με την ταπείνωση έγινε πιο ευαίσθητος στον ψυχικό πόνο και στη συντριβή της καρδίας, και βρήκε τη λύτρωση της συγγνώμης και της μετανοίας».

 




ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΑΝΘΡΩΠΟ

«Πνευματικόν άνθρωπο, λέγει ο κόσμος τον άνθρωπο που ξέρει γράμματα. Μα άληθινά πνευματικός άνθρωπος είναι αυτός που έχει κάποια ιδιαίτερη ψυχική ευαισθησία και καθαρότητα, που δεν την έχουνε οι άλλοι, και που τον κάνει να υποφέρει κρυφά για όλους και για όλα, σαν να ‘ναι εκείνος ο φταίχτης για τις αδυναμίες τους και τα στραβά που γίνονται στον κόσμο. Και αυτό δεν το κάνει σαν ένα χρέος, αλλά σαν να ‘ναι ανάγκη του, γιατί αλλιώς δεν μπορεί να ζήσει».









ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑ


H πάντιμος τέχνη της Εικονογραφίας της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, είναι μία ιερά τέχνη και λειτουργική, όπως είναι όλαι αι εκκλησιαστικαί τέχναι, όπου έχουν σκοπόν πνευματικόν. Αι άγιαι αυταί τέχναι δεν θέλουν να στολίσουν μόνον τον ναόν με ζωγραφικήν δια να είναι ευχ άριστος και τερπνός εις τους εκκλησιαζομένους, ή να τέρψουν την ακοήν των με την μουσικήν, αλλά να τους ανεβάσουν είς τον μυστικόν κόσμον της πίστεως με την πνευματικήν κλίμακα, όπου έχει διαβαθμίδας ήγουν σκαλούνια, τας ιεράς τέχνας, την υμνολογίαν, την ψαλμωδίαν, τήν οικοδομήν, την αγιογραφίαν και τας λοιπάς τέχνας, οπού συνεργούν, όλες μαζί, εις το να μορφωθή μέσα εις τας ψυχάς των πιστών ο μυστικός Πράδεισος, ο ευωδιάζων με πνευματικήν ευωδίαν. Δια τούτο, τά έργα των εκκλησιαστικών τεχνών της Ανατολικής Εκκλησίας είναι υπομνήματα εις τον θείον λόγον................





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : 
Ὁ Κόντογλου μὲ τὸν Ἐγγονόπουλο ὡς μοναχοὶ
στὸ Ἅγιον Ὄρος, γύρω στὴ δεκαετία τοῦ ῾30.




ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ

Στο βιβλίο της της Ιζαμπέλλας Παλάσκα αναφέρεται μια άγνωστη και εκπληκτική εξιστόρηση προσπάθειας του Θ Πάγκαλου να δει τον Μουσολίνι, ο ο...