ΜΕΤΑΞΑΣ ΣΤΗΝ ΣΚΑΚΙΕΡΑ
Από εδώ και εμπρός ο Ι Μεταξάς έπαιζε κατά αρχάς σαν υπουργός μετά σαν αντιπρόεδρος μετά σαν πρωθυπουργός και τέλος σαν δικτάτωρ.
Το τέλος του στρατιωτικού παραγοντισμού προξένησε χαρά στην φιλελεύθερη παράταξη, ο Ε Βενιζέλος φώναξε μέσα σε γράμμα του προς τον Κανακάρη-Ρούφο την 9/3/1936 «……….. Ζήτω ο Βασιλεύς!», ο λόγος ήταν απλός πλέον ξέρανε με ποιόν είχανε να κάνουν, δεν είχαν πλέον μπροστά τους τον ανώνυμο βασιλικό αξιωματικό που διέθετε μερικούς λόχους στρατιώτες και πίσω του κρυβόταν η βασιλική αυλή , είχαν συγκεκριμένο αντίπαλο τον Γεώργιο Β Γλύξμπουργκ και ότι θα συνέβαινε αυτός είχε την ευθύνη.
6/3/1936 η Βουλή εκλέγει Πρόεδρο του σώματος τον Σοφούλη με 158 ψήφους έναντι 137 του Βοζίκη, υπέρ του ψήφισαν και οι κομμουνιστές, με δεδομένο την «δεδηλωμένη» ο Γεώργιος αναθέτει στον Σοφούλη εντολή σχηματισμού κυβέρνησης………… Εν τω μεταξύ ο Χίτλερ καταλαμβάνει στρατιωτικά την αποστρατικοποιημένη Ρηνανία!............ ο Σοφούλης αποτυγχάνει να σχηματίσει κυβέρνηση και άλλο που δεν ήθελε ο Γεώργιος αναθέτει στον Δεμερτζή την δημιουργία της νέας κυβέρνησης, η βενιζελική παράταξη θέτει έναν όρο για να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης ………. Να παραμείνει υπουργός Στρατιωτικών ο Ι Μεταξάς!!!!!!! Η νέα κυβέρνηση ορκίστηκε 14/3/1936 ο Ι Μεταξάς παραμένει υπουργός Στρατιωτικών και επιπλέον ορίζεται αντιπρόεδρος . Αυτό ο δημοκρατικός κόσμος το είδε σαν εγγύηση ομαλότητας!!!!!!!!! Αυτά λοιπόν έγινα στις 14/3/1936 σε τρεις μέρες μετά συνέβη κάτι τρομακτικό ……. Το πρωί της 17ης Μαρτίου 1936 ο Ε Βενιζέλος έπαθε εγκεφαλική συμφόρηση η Έλενα Βενιζέλου και ο Αλ Διομήδης από το Παρίσι έστειλε το ποιο κάτω τηλεγράφημα στους Καφαντάρη και Ζάννα «Κατάστασις Προέδρου Βενιζέλου απελπιστική».
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η κηδεία του Ε Βενιζέλου.
ΔΕΟΣ
Η είδηση διαδόθηκε σε όλη την Ελλάδα, γέμισαν οι εκκλησίες κόσμο, πάγωσαν οι βασιλικοί τραμπούκοι, άρχισαν να καταλαβαίνουν τι χανόταν για τον τόπο ……. 17 προς 18 Μαρτίου διαρκή τηλεγραφήματα από το Παρίσι πληροφορούν για την κατάσταση του Λευτεράκη , στις 8.05πμ της 18ης Μαρτίου 1936 πέθανε εξόριστος στην οδό Μπωζόν στο Παρίσι ο Ε. Βενιζέλος ένα τηλεγράφημα λιτό τίμιο όπως ήταν η ζωή του «Ο Πρόεδρος έσβησε», δεν χρειαζόντουσαν ονόματα όλοι ήξεραν ποιος ήταν ο Πρόεδρος, μετά από αλλεπάλληλες απόπειρες κατά της ζωής του από το ανεγκέφαλο βασιλικό κατεστημένο, ο Ε Βενιζέλος δεν ήταν πια εμπόδιο στα σχέδιά τους.
Αποφασίστηκε από την Βασιλική κυβέρνηση του Δεμερτζή να μεταφερθεί η σορός σιδηροδρομικώς στο Πρίντεζι και από εκεί με αντιτορπιλικό στην Ελλάδα για να τεθεί σε λαϊκό προσκύνημα ο μέγιστος μετά τον Περικλή πολιτικός άνδρας, στο καθεδρικό ναό της Αθήνας και να γίνει η κηδεία του στην πρωτεύουσα και ο ενταφιασμός του στην Κρήτη. Σε αυτό το σημείο φάνηκε η Βασιλική μιζέρια ο Ι Ράλλης ( ο πρωθυπουργός της κατοχής) και ο Δήμαρχος Κ Κοτζιάς μικρόψυχα αντιτάχθηκαν στην απόφαση του καθηγητή Δεμερτζή, ταυτόχρονα οι βασιλικοί τραμπούκοι προέβησαν σε απρεπείς εκδηλώσεις και οργανώθηκαν διαδηλώσεις! Βρισιές κατά του νεκρού ακούστηκαν και ο Δεμερτζής φοβήθηκε, την ίδια στιγμή ο Ι Μεταξάς ανελάμβανε την ευθύνη να τηρήσει την τάξη κατά την κηδεία, αλλά ο Σοφούλης και Δεμερτζής γνωρίζοντας περί ποίων κάφρων είχαν απέναντί τους αποφάσισαν να μεταφερθεί η σορός στα Χανιά.
ΟΙ ΞΕΝΟΙ
Τα βασιλικά αποβράσματα, αυτά έκαναν, εξ άλλου έτσι τους είχαν γαλουχήσει επί χρόνια οι ηγέτες τους, οι ξένοι πως συμπεριφέρθηκαν στον Ε Βενιζέλο;
ΟΙ ΓΑΛΛΟΙ : Πρώτος ήρθε και προσκύνησε π στρατηγός Φρανσε ντ Εσπεραί, στον Ελληνορθόδοξο να ό του Παρισιού την ακολουθία παρακολούθησε η Γαλλική κυβέρνηση και κορυφαίες προσωπικότητες της πολιτικής.. Οι Γάλλοι παλαιοί πολεμιστές ήταν τιμητική φρουρά στο φέρετρο και πλήθος Παρισινών παρακολούθησε την εκφορά.
ΟΙ ΙΤΑΛΟΙ : Εξαιρετικές τιμές απέδωσαν οι Ιταλοί όταν πέρασε η αμαξοστοιχία από την χώρα τους και έφτασε στο Πρίντεζι, μάλιστα έβαλαν και τιμητική συνοδεία στο αντιτορπιλικό «Κουντουριώτης» που θα πήγαινε τον Λευτέρη στην Κρήτη ένα ιταλικό αντιτορπιλικού ιδίου τύπου.
ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΑΜΟ ΤΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
- "Βενιζέλε μας πατέρα τής Πατρίδας",τού εθνικού μας συνθέτη Μανώλη Καλομοίρη,
Από την δισκογραφία τρία τραγούδια:
1) "Έχάσαμε τον Βενιζέλο" τού Σπύρου Περιστέρη. Ερμηνεύει ο Κώστας Ρούκουνας με συνοδεία λύρας καί ουτιού (Λάμπρος Λεονταρίδης καί Αγάπιος Τομπούλης). Στοιχεία δίσκου: MINOS/EMI-ΑΡΧΕΙΟ, "ΣΠΥΡΟΣ ΠΕΡΙΣΤΕΡΗΣ-Ι",
2) "Τον Βενιζέλο χάσαμε" τών Σταύρου Παντελίδη καί Κώστα Καρίπη. Ερμηνεύει ο Στελάκης Περπινιάδης με συνοδεία βιολιού καί κιθάρας (Δημήτρης Σέμσης καί Κώστας Καρίπης). Στοιχεία: MINOS/ΕΜΙ-ΑΡΧΕΙΟ, "ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΙΠΗΣ-Ι".
3) "Ο καϋμός τής Κυρά-Κώσταινας". Ερμηνεύει ο Στελάκης με συνοδεία κιθάρας, βιολιού καί σαντουριού. Στοιχεία: MINOS/ΕΜΙ-ΑΡΧΕΙΟ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΟΥΝΤΑΣ-ΙΙ".
Το δεύτερο καί τρίτο, η "COLUMBIA" τα εξέδοσε σε δίσκο 78 στροφών με στοιχεία DG 6209. Και τα τρία πρώτα ηχογραφήθηκαν προ τής κηδείας τού Βενιζέλου.
Στην αυτοβιογραφία του, ο Στελάκης αναφέρει σχετικά (Εκδόσεις "Νεφέλη"-επιμέλεια Κώστα Χατζηδουλή). Ο Ηλίας Πετρόπουλος στο έργο του "Ρεμπέτικα Τραγούδια" αναφέρει την σύνθεση:
"Ξύπνα παππού Λευτέρη" τού Σταύρου Λιθαδιώτη με δύο μάλιστα μελωδίες, αμφότερες σε αργό ρυθμό δύο τετάρτων.
Το λαϊκό τραγούδι έχει και άλλα πράγματα να παρουσιάσει όπως :
- "οι πρωθυπουργοί" τού Βαμβακάρη!..
Ο προσφυγικής καταγωγής ΚΑΛΟΜΟΙΡΗΣ, σε λιμπρέτο Νίκου Καζαντζάκη, συνέθεσε την όπερα "Ο Πρωτομάστορας" και την αφιέρωσε στον μεγάλο Έλληνα πολιτικό. Στην αυτοβιογραφία του, ο Καλομοίρης περιγράφει την πρώτη του συνάντηση με τον Βενιζέλο (μεσολαβήσαντος τού Κλέαρχου Μαρκαντωνάκη), την ευχάριστη έκπληξη του που ο Βενιζέλος ήταν θαυμαστής τού έργου του .
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Χανιώτικα νέα για τον θάνατο του Ε Βενιζέλου.
ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ
Οψές αργά ΄ν επέρνουνα στου χάροντα την πόρτα
κι' άκουσα τη χαρόντισα και μάλωνε το χάρο:
— Χάροντα δε σου τό ΄λεγα, χαροντα δε σου τό 'ειπα,
κι' απού ΄ναι πέντε παίρνε δυό, κι' απού' ναι τρεις τον ένα
κι' απού ΄ναι δυο και μοναχοί μην τσοι ξεζευγαρώνεις;
http://www.youtube.com/watch?v=fE1Ex1Zw_jU
Δύο πολεμικά έφτασαν στην Κρήτη το πρωί της 27ης Μαρτίου. Χιλιάδες κρητικοί μαζεύτηκαν να χαιρετήσουν τον επιφανέστερο μετά τον Μίνωα συμπατριώτη τους.
Παλαιοί συμπολεμιστές του από την επανάσταση στο Θέρισο κρατούσαν το φέρετρο. Παρόντες και οι υποκριτές βασιλικοί υπουργοί, τέσσερεις παρακαλώ και ο διάδοχος Παύλος, όλοι αυτοί και εννοώ η παράταξή τους, είχαν βάλει πληρωμένους δολοφόνους να τον εκτελέσουν στο παρελθόν τώρα , δίπλα στους πενθούντες Έλληνες και τα σκουλήκια των βασιλικών υπογείων.
Πλήθος βουλευτές ανακατεμένοι με λεβέντες κρητικούς, θρήνος στην εκκλησία, σε σημείο ο Καφαντάρης να μη μπορεί να εκφωνήσει τον επικήδειο.
Στον τάφο του χαράχτηκαν τα λόγια (επικήδιος) που ο ίδιος είχε προφητικά πει στην Βουλή το 1932:
«Ο προκείμενος νεκρός ήτο ένας αληθινός άνδρας, με θάρρος μεγάλο, με αυτοπεποίθησιν και δι αυτόν και δια τον λαόν, τον οποίον απέλειψε το θάρρος , ποτέ δεν υπήρξε μοιρολάτρης, διότι ποτέ δεν περίμενε από την μοίρα του να ίδητην χώραν του προηγμένην, αλλά έθεσεν εις την υπηρεσίαν της όλον το πυρ το οποίον είχε μέσα του, κάθε δύναμιν ψυχικήν και σωματικήν».
Έτσι λοιπόν ο άνδρας που έφερε την Ελλάδα σε σύνορα αυτοκρατορίας τελείωσε.
ΠΕΝΤΑΜΗΝΟ ΘΑΝΑΤΩΝ
Θα αφήσω ασχολίαστο το γεγονός, απλά θα το παραθέσω, ημερολογιακά και εσείς συνδυάστε το με τα γεγονότα:
Πρώτος θάνατος: Το 1935 πέθανε ο Σταλιαδούρος
Δεύτερος θάνατος : 31/1/1936 πέθανε ο Γ Κονδύλης από εγκεφαλική συμφόρηση, ετών 57 την επωμένη είχε ραντεβού με τον Γεώργιο!
Τρίτος θάνατος : 18/3/1936 πέθανε στο Παρίσι ο Ε Βενιζέλος.
Τέταρτος θάνατος : 13/4/1936 πέθανε ο Κ Δεμερτζής από καρδιακή προσβολή (ήταν Δευτέρα του Πάσχα) ετών 60.
Πέμπτος θάνατος : 17/5/1936 πέθανε ο Π Τσαλδάρης από συγκοπή καρδίας ετών 69.
Έκτος θάνατος : 15 Σεπτεμβρίου 1936 πέθανε στην Βιέννη ο Αλ Ζαίμης ετών 81.
Έβδομος θάνατος : 17/11/1936 πέθανε ο Αν Παπαναστασίου ετών 57.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο θάνατος του Γ Κονδύλη.
Ο Ι ΜΕΤΑΞΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ Ε ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
Ένα μήνα (22/4/1936) μετά τον θάνατο του Ε Βενιζέλου, έγινε πολιτικό μνημόσυνο στη Βουλή, ο Ιωάννης Μεταξάς πρωθυπουργός πια είπε τα πιο κάτω……………
«Ελευθέριος Βενιζέλος! Σπανίως, από καιρού εις καιρόν, εμφανίζονται εν τη ιστορία ισχυροί άνδρες, ως ισχυρά μετέωρα, εις άλλους εμπνέοντα τον σεβασμόν και εις άλλους το δέος. Ενώπιον τοιούτων ανδρών διαιρούνται αυτομάτως οι άνθρωποι εις φίλους και εχθρούς. Ουδείς μένει αδιάφορος, ουδείς μένει ουδέτερος. Πας τις, αν δεν είναι ενθουσιώδης φίλος των, θα είναι άσπονδος εχθρός των. Ο περί αυτούς αγών δεν σταματά ούτε προ του θανάτου. Συνεχίζεται περί τον νεκρόν των, περί την σκιάν των, περί την μνήμην των.
Τοιαύτη μεγάλη και ισχυρά φυσιογνωμία υπήρξεν ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Έδωσε το όνομά του και έθεσεν την σφραγίδα του εις ολόκληρον περίοδον της νεώτέρας ιστορίας της Ελλάδος. Από αυτόν προέρχονται η ονομασία των αντιπάλων του. Με το όνομά του συνδέεται αναποσπάστως η ωραιοτέρα και τραγικωτέρα εποχή της νεωτέρας Ελλάδος. Πως είναι δυνατόν να κρίνη αμερολήπτως η σύγχρονος γενεά τοιαύτας μεγάλας φυσιογνωμίας;
Αλλά υπάρχει μια μεγάλη σελίς της ιστορίας, προ της οποίας κύπτουσιν ευλαβώς και οι φίλοι και οι εχθροί. Η εποχή δηλαδή, κατά την οποίαν ο Ελευθέριος Βενιζέλος , σημαιοφόρος της ανεγνωρισμένης Ελλάδος, ηγούμενος της πολιτικής της, ενέπνευσε το έθνος την αυτοπεποίθησιν και το ώθησε προς την νίκην και την δόξαν».
Στο ημερολόγιό του γράφει :
"5-1-1941 Κυριακή , 70ή ημέρα (του πολέμου). Ελαφρύς χειμώνας .
Συννεφιά.
Φέρνουν τα καθίσματα του κήπου.
Τι ωραία που είναι.
Πόσο μακρυά είμαι από την ηδονήν της ζωής.
Θα μας συγχωρέση Θεός (δύο λέξεις σβησμένες) το 1915;
Φταίμε όλοι.
Και ο Βενιζέλος ακόμη.
Τώρα αισθάνομαι πόσο έφταιξα".
Και αυτό το γράφει είκοσι τέσσερις (24) μέρες πριν τον θάνατό του.
ΘΑΝΑΤΟΣ ΔΕΜΕΡΤΖΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
Μετά τον θάνατο των δύο ποιο πάνω άνοιξε ο δρόμος για τον Μεταξά. Σε ένα μήνα είχαμε και άλλο θάνατο ……… πέθανε ο Κ Δεμερτζής!!!!!!!! Βρέθηκε νεκρός στο κρεβάτι του από καρδιακή προσβολή! Να φανταστείς ότι αιτία θανάτου από καρδία την εποχή αυτή σπάνια πολύ για τους Έλληνες που ζούσαν λιτά και …… τέλος πάντων απ ότι θα δεις πολλές καρδιακές προσβολές την κατάλληλη στιγμή θα έχουμε στους πολιτικούς που έκλειναν τον δρόμο του Ι Μεταξά και των σχεδίων του Γεωργίου. 13/4/1936 Δευτέρα του Πάσχα σε ηλικία 60 ετών με υγεία που δεν πρόδιδε τίποτα το ανησυχητικό πέθανε ξαφνικά και ο Κ Δεμερτζής. Το θλιβερό γεγονός συντετριμμένος το ανήγγειλε στον συντετριμμένο Γεώργιο ο Ι Μεταξάς.
Ο Γεώργιος ΑΜΕΣΩΣ όρκισε τον Ι Μεταξά πρόεδρο της κυβερνήσεως, διότι όπως είπαν «……ουδεμία μεταβολή εις το πρόγραμμα η την μορφήν της κυβερνήσεως επέρχεται……………».
Οι Αλ Παπαναστασίου και Γ Παπανδρέου έκαναν έντονες επικριτικές δηλώσεις για τον τρόπο ενέργειας του Γεωργίου ο δεύτερος ονόμασε την κυβέρνηση «αυλική». Αυτός όμως που ανησυχούσε περισσότερο απ όλους ήταν ο Π Τσαλδάρης και έσπευσε να συναντηθεί με τον Σοφούλη , οι δύο ηγέτες συμφώνησα στην δημιουργία κυβέρνησης από τρίτο πρόσωπο κοινής αποδοχής, και συμφώνησαν στο αποτακτικό, η δε συμφωνία διατυπώθηκε γραπτά και την υπόγραψαν όλοι οι δημοκρατικοί αρχηγοί και Τσαλδάρης.
Στις 21/4/1936 ο Τσαλδάρης ανέβηκε στα ανάκτορα και γνώρισε στον Γεώργιο την συμφωνία του με τους Φιλελευθέρους.
Ο Γεώργιος εν τω μεταξύ διαβεβαίωσε τους φιλελεύθερους πολιτικούς ότι:
«Τον όρκον μου, δεν έχω καμμίαν όρεξιν να τον παραβιάσω. Σας τονίζω ότι κανείς κίνδυνος δια τους ελέυθερους κοινοβουλευτικούς θεσμούς υπάρχει».
Πόσο απατεώνας και ψεύτης ήταν θα δεις στην συνέχεις…… αυτό όμως εφησύχασε πλήρως τους δημοκρατικούς.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Κωνσταντίνος Δεμερτζής.
ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΟΦΟΥΛΗ ΣΚΛΑΒΑΙΝΑ
Η συμφωνία Τσαλδάρη – Σοφούλη ναυάγησε με ευθύνη των δημοκρατικών. Στις 2/4/1936 αποκαλύφτηκε συμφωνία Σοφούλη Σκλαβαίνα για να ψηφίσουν οι κομμουνιστές βουλευτές σαν πρόεδρο Βουλής τον Σοφούλη, στις 19/2/1936 υπήρξε έγγραφη συμφωνία, που προέβλεπε εν ολίγοις:
Το Παλλαϊκό Μέτωπο ψηφίζει τον Σοφούλη πρόεδρο Βουλής και οι Φιλελεύθεροι υπόσχονται :
1. Κατοχύρωση λαϊκών ελευθεριών.
2. Ακύρωση νόμου που αφαιρούνται εκλογικά δικαιώματα στους καταδικασθέντες με το ιδιώνυμο.
3. Κατάργηση του Ν 4229
4. Αμνηστία στους βουλευτές του Παλλαϊκού Μετώπου.
5. Γενική αμνηστία στους εξόριστους και καταδιωκόμενους.
6. Κατάργηση της υπηρεσίας Αμύνης του Κράτους.
7. Καταπολέμηση των δικτατορικών και φασιστικών τάσεων και διάλυση των οργανώσεών τους.
8. Καθιέρωση της Απλής αναλογικής.
9. Ελάττωση σε ένα δίμηνο της τιμής του ψωμιού..
10. Κατάργηση προσωποκρατήσεων για χρέη στο Δημόσιο, μέχρι 3.000 δραχμές.
11. Πενταετές χρεωστάσιο για τα χρέη των αγροτών
12. Εφαρμογή Κοινωνικών Ασφαλίσεων.
Το ζήτημα το έκανε γνωστό ο Ριζοσπάστης και το έφερε στην Βουλή ο Ι Ράλλης, η συζήτηση που ακολούθησε στην Βουλή ήταν νίκη του Σοφούλη διότι αποκαλύφτηκε ότι και το Λαϊκό κόμμα είχε έλθει σε παρασκηνιακές συνεννοήσεις με το ΚΚΕ δια μέσου του Κ Αγγελόπουλου και του Δ Γληνού.
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Ι ΜΕΤΑΞΑ
25/5/1936 ο Ι Μεταξάς έκανε προγραμματικές δηλώσεις στην Βουλή, το κόμμα των φιλελευθέρων έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης με αντάλλαγμα αόριστες δηλώσεις του Μεταξά για το αποτακτικό. Ο Τσαλδάρης έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης, ο Γ Καφαντάρης έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης, ομοίως και Γκοτζαμάνης, οι Αλ Παπαναστασίου και Αλ Μυλωνάς απείχαν από την ψηφοφορία σαν διαμαρτυρία για την στάση των μεγάλων κομμάτων, ο Γ Παπανδρέου καταψήφισε την κυβέρνηση Ι Μεταξά και δήλωσε «……να εμφανιστούν εις κατάστασιν παρακμής τους κοινοβουλευτικούς θεσμούς και να θερμανθούν προς ωρίμανσιν τους κινδύνους των λαϊκών ελευθεριών». Αποτέλεσμα είχαμε κυβέρνηση Ι Μεταξά με 241 υπέρ 16 κατά και 4 αποχές.
Σε μερικές μέρες αποφασίστηκε διακοπή των εργασιών της Βουλής μέχρι 30/9/1936 και έδινε το δικαίωμα στην κυβέρνηση να εκδίδει νομοθετικά διατάγματα με την γνώμη 40 βουλευτών.
Εδώ θα πρέπει να πούμε ποιοι ήταν οι κύριοι συνεργάτες του Ι Μεταξά:
- Ο Κωνσταντίνος Μανιαδάκης ήταν ο αρχιχωροφύλακας από την 4η Αυγούστου και μετά, ήταν αντιβενιζελικός και γερμανόφιλος στην περίοδο του διχασμού και τώρα πια αγγλόφιλος.
- Ο Ιωάννης Διάκος , δημοσιογράφος αντιβενιζελικός από την περίοδο του διχασμού, τώρα ήταν ο άνθρωπος των Άγγλων στην Ελλάδα και κατά την περίοδο του 30 είχε δεσμούς με τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες, αυτός εγγυήθηκε στους Άγγλους για την μεταστροφή του Γερμανόφιλου Κωνσταντινικού Ι Μεταξά. Αυτός ο σκοτεινός άνθρωπος ήταν ο «εξ απορρήτων» του Ι Μεταξά και του Γεωργίου, έμεινε μέχρι το τέλος χωρίς κανένα αξίωμα αλλά διοικούσε ουσιαστικά από το παρασκήνιο.
ΤΟ ΣΑΚΟΥΛΙΑΣΜΑ ΤΩΝ ΒΕΝΙΖΕΛΙΚΩΝ
Υπήρχε σχέδιο απ ότι φαίνεται από την αρχή μεταξύ Μεταξά και Γεωργίου και κινήθηκαν περίτεχνα.
ΠΡΩΤΗ ΚΙΝΗΣΗ: Ο Ι Μεταξάς μετά την παλινόρθωση απέφυγε να ταυτιστεί με παραδοσιακή αντιβενιζελική παράταξη. Βέβαια ο Γεώργιος προσπάθησε να φέρει κοντά τον Μεταξά και τον Τσαλδάρη και αυτής της άποψης ήταν και ο Πεσματζόγλου.
ΔΕΥΤΕΡΗ ΚΙΝΗΣΗ : Επιδίωξε να έχει ευρύτερη αποδοχή από την δημοκρατική παράταξη, χειρίστηκε λοιπόν το ζήτημα που τους πονούσε το αποτακτικό και επί αυτού φαινόταν «πρόθυμος» ο Μεταξάς να συνεργαστεί. Βέβαια οι βασιλικοί (όλοι) εμπαίζανε τους βενιζελικούς επί αυτού του ζητήματος, ούτε μια μεταβολή των διοικητικών μονάδων δεν πραγματοποίησε ο Μεταξάς.. υποσχόταν ρητά όμως ότι θα επαναφέρονταν στα σώματα ασφαλείας όλοι οι βενιζελικοί που είχαν απομακρυνθεί και θα αποκτούσε «εθνική σύνθεση» τουλάχιστον η χωροφυλακή και θα επαναπροσδιοριζόταν το ζήτημα για τους δημοσίους υπαλλήλους και οι απομακρυσμένες αιρετοί άρχοντες στην τοπική αυτοδιοίκηση. Για τις ένοπλες δυνάμεις δεν έδωσε σαφή υπόσχεση. Μη ξεχνάμε και τα λόγια του Γεωργίου «Οι ξένοι φίλοι μας μου συνιστούν να σχηματίσω ομοιογενή στρατόν». Σε αυτή την φράση κρύβεται όλη η ουσία των σκέψεων του παλατιού πρόσεξε ΟΧΙ κατά το σύνταγμα ανώτατος άρχων αλλά πραγματικός κύριος που θα κυβερνούσε και θα έλεγχε τα δυναμικά ερείσματα της εξουσίας.
ΚΙΝΗΣΗ ΤΡΙΤΗ : ο Μεταξάς από ότι ήδη είπαμε ήταν ο πρώτος ηγέτης του αντιβενιζελισμού που έσπευσε να αναγνωρίσει την αβασίλευτη Δημοκρατία του 1924! Δεν είχε λαϊκό έρεισμα, ούτε ο στρατός ήταν Μεταξικός ΟΛΗ η δύναμή του ήταν ο ίδιος ο Γεώργιος και ο Ι Διάκος. Και ο Γεώργιος αυτό τον άνθρωπο ήθελε να τον χρησιμοποιήσει διότι έτσι είχε το πάνω χέρι στην διοίκηση της χώρας. Έτσι ο Μεταξάς όταν ρωτήθηκε από τους Γιουγκοσλάβους τι θα έκανε η Ελλάς αν η Ιταλία έκανε πόλεμο με την Γαλλία και την Αγγλία απάντησε ανεπιφύλακτα ότι η Ελλάς θα συνέπραττε εναντίον της Ιταλίας. Μάλιστα δέχτηκε να μπει στο μυστικό πρακτικό του Βαλκανικού Συμφώνου στις 6/5/1936 η παράγραφος « Το Σύμβούλιον της Βαλκανικής Συννενοήσεως, μετά εξέτασιν των προβλημάτων υπό το πρίσμα των συμφερόντων της Βαλακνικής Συνεννοήσεως , απεφάσισεν ότι αύτη θα προσεχώρει εις κάθε γαλλοβρετανικήν συνεργασίαν» και όλα αυτά χωρίς καμιά εγγύηση για την Ελλάδα. Να σου πω το αστείο της υπόθεσης το πιόνι των Αγγλογάλλων στα Βαλκάνια , δηλαδή η Γιουγκοσλαβία, ΚΑΤΕΔΩΣΕ στην Ιταλία την δήλωση του Ι Μεταξά ……… η δε Ιταλία διευκόλυνε την Βουλγαρο - Γιουγκοσλαβική προσέγγιση και υπογράφτηκε το σύμφωνο Βελιγραδίου- Σόφιας τον Ιανουάριο του 1937 χωρίς να ενημερώσει τους άλλους του Βαλκανικού Συμφώνου, έτσι το 1940 κανένα μέλος του ΒΣ δεν ξεπλήρωσε τις υποχρεώσεις προς την Ελλάδα που δέχτηκε επίθεση. Αυτή όμως η κίνηση ήταν του Ι Μεταξά απέσπασε την επιδοκιμασία των Αγγλογάλλων.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Πρωτοσέλιδο από τα γεγονότα της Θεσσαλονίκης.
ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
29/4/1936 οι καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης κατέβηκαν σε απεργία διαρκείας, στις 8/5/1936 το πρωί 6.000 καπνεργάτες έκαναν διαδήλωση, η χωροφυλακή επέδειξε ιδιαίτερη βαναυσότητα και η έφιππη χωροφυλακή τσαλαπάτησε γυναίκες και σπάθισε και πυροβόλησε απεργούς. Αυτό προκάλεσε αγανάκτηση στον πληθυσμό της Θεσσαλονίκης και κατέβηκαν στους δρόμους υφαντουργοί, τροχιοδρόμοι, αυτοκινητιστές κλπ σε ένδειξη αλληλεγγύης. Το πρωί της 9/5/1936 η χωροφυλακή πυροβόλησε και σκότωσε τον αυτοκινητιστή Τούσκη, ο αιματηρός απολογισμός ήταν πολύ ποίο μεγάλος 12 νεκροί 32 βαρειά τραυματίες 250 ελαφριά, οι χωροφύλακες δεν είχαν ούτε ένα τραυματία! Η μανία της χωροφυλακής δημιούργησε αγανάκτηση και στον στρατό, όταν δε ο διοικητής του Γ ΣΣ κατέβασε τον στρατό για να αντιμετωπίσουν τον λαό της Θεσσαλονίκης, οι στρατιώτες που οι περισσότεροι ήταν Θεσσαλονικείς συμφιλιώθηκαν με τους απεργούς, ο δε στρατηγός Ζέππος βρέθηκε απογυμνωμένος από δυνάμεις πρόθυμες να αντιμετωπίσουν τους εργάτες !
Το βράδυ της 9ης Μάη του 1936 ο πρωθυπουργός Ιωάννης Μεταξάς έδωσε διαταγή ένα σύνταγμα στρατού από τη Λάρισα να μεταφερθεί στη Θεσσαλονίκη και μοίρα του στόλου να καταπλεύσει στο λιμάνι της πόλης προς αντιμετώπιση των εργατών που βρίσκονταν σε απεργία. Ταυτόχρονα, προέβη σε δηλώσεις με τις οποίες δεν άφηνε κανένα περιθώριο παρερμηνειών αναφορικά με τις προθέσεις του: «Κατέστη φανερόν - τόνισε - ότι οι σκοποί οι επιδιωκόμενοι από τους διευθύνοντας την απεργιακήν κίνησιν είναι πολιτικοί, ανατρεπτικοί. Αν ήσαν οικονομικοί θα εδέχοντο οι ιθύνοντες τας δύο εργατικάς ομοσπονδίας την λύσιν, την οποίαν η κυβέρνησις επέβαλε εις τους καπνεμπόρους, και η οποία όχι μόνον καθορίζει κατώτατον ημερομίσθιον 90 δραχμών, αλλά προβλέπει και περί μέσου ημερομισθίου 100 περίπου δραχμών... Η κυβέρνησις δε θα εμποδίση βεβαίως το δικαίωμα της απεργίας από εκείνους οι οποίοι το έχουν, αλλά δε θα επιτρέψη διατάρραξιν της τάξεως. Όσοι το επιχειρήσουν, θα συναντήσουν το κράτος του νόμου».
Το μεσημέρι ο διοικητής του Γ΄ Σώματος Στρατού διατάσσει τους χωροφύλακες να κλειστούν στα αστυνομικά τμήματα, δίνει εντολή σε αξιωματικούς του στρατού να αναλάβουν τη Διοίκηση των αστυνομικών τμημάτων, και βγάζει ανακοίνωση που απαγορεύει κάθε συγκέντρωση ακόμα και λίγων ατόμων σε κλειστό ή ανοιχτό χώρο, ενώ κλείνει και τα μαγαζιά της Θεσσαλονίκης. Το γεγονός αυτό αντί να δράσει καταπραϋντικά οξύνει ακόμη περισσότερο τα πνεύματα. Στις 5 μ.μ. πραγματοποιείται νέα λαϊκή συγκέντρωση στη διασταύρωση των οδών Εγνατίας και Βενιζέλου χωρίς να υπάρξουν επεισόδια. Οι συγκεντρωμένοι εκδίδουν ψήφισμα το οποίο λέει:
«Απας ο λαός της Θεσσαλονίκης συγκεντρωθείς εις παλλαϊκήν συγκέντρωσιν και ακούσας των ρητόρων, αποφασίζει:
1) Εκφράζει τον αποτροπιασμόν και την αγανάκτησίν του διά τους δολοφόνους.
2) Διαδηλώνει τη συμπάθειάν του προς τους αγωνιζόμενους απεργούς.
Και ζητεί: 1) Παραίτησιν της κυβερνήσεως.
3) Αμεσον σύλληψιν του διευθυντού της Αστυνομίας Ντάκου και την αντικατάστασιν του Γενικού Διοικητού Πάλλη.
4) Επίλυση όλων των αιτημάτων των απεργών και ακύρωσιν της αποβολής του φοιτητή Καββαδία.
5) Απελευθέρωσιν όλων των συλληφθέντων.
6) Απόδοσιν των θυμάτων εις τα εργατικά Σωματεία προς κήδευσιν.
7) Να επιτραπεί αύριον η τέλεσις παλλαϊκού μνημόσυνου.
Δηλώνει:
ότι θα συνεχίσει την απεργίαν μέχρις της πλήρους επιλύσεως όλων των αιτημάτων και αναθέτει εις τον Διοικητήν του Γ. Σ. Στρατού τη διαβίβασιν του παρόντος ψηφίσματος εις την κυβέρνησιν».
Η κηδεία των νεκρών της 9ης Μαΐου έγινε την 10/5/1936 και συμμετείχε όλη η πόλη της Θεσσαλονίκης και ο στρατός που είχε προσχωρήσει στους απεργούς. Οι χωροφύλακες έμειναν κλεισμένοι στα αστυνομικά τμήματα υπό την φρούρηση των στρατιωτών για να μη λυτζαριστούν από τον λαό. Ο Γρ. Δαφνής γράφει: «Τη νύκτα της 9ης προς 10η Μαΐου, ούτε ο Γενικός Διοικητής, ούτε ο Σωματάρχης, ούτε καμία άλλη αρχή ημπορούσε να ασκήση εξουσίαν! Ητο εκτός πάσης αμφιβολίας ότι ο λαός της Θεσσαλονίκης ήτο κύριος της καταστάσεως».
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Το σκίτσο του Ι. Μεταξά δημοσιευμένο στο Ριζοσπάστη της 11ης Μαΐου 1936.
ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ
Θα πρέπει να πούμε ότι ο λαός αν και είχε δίπλα του στρατό πρόθυμο να του συμπαρασταθεί , πειθάρχησε στους βουλευτές του Νομού και όταν οι βουλευτές του ΚΚΕ και άλλα του στελέχη θέλησαν να μιλήσουν εμπρηστικά προς το πλήθος, έμειναν με ένα ακροατήριο λίγων εκατοντάδων και οι ρήτορές του δεν βρήκαν καμιά απήχηση τα επαναστατικά συνθήματα του Ριζοσπάστη που παρότρυναν ο κόσμος να πάρει την εξουσία.
Ο λαός δε αν και κυρίαρχος της πόλης δεν κατέλυσε το κράτος αν και μπορούσε.
Τώρα ο Μεταξάς απ ότι είδαμε απέδωσε την απεργία σε πολιτικά ελατήρια και ισχυρίστηκε ότι επρόκειτο περί κινήματος είπε δε ότι στην Θεσσαλονίκη «είχε γίνει …………γενική δοκιμή κομμουνιστικής επαναστάσεως».
Ο Σοφούλης είπε ότι «…ξεπέρασαν κάθε προηγούμενην απάνθρωπον συμπεριφοράν του κράτους και των οργάνων του………»
Ο Καφαντάρης ζήτησε να ξεκαθαρίσει την χωροφυλακή από την μονόπλευρη (βασιλική) σύνθεσή της.
Στου κουφού την πόρτα ….. στις 3/6/1936 η χωροφυλακή σκότωσε ένα και τραυμάτισε 7 στον Βόλο σε μια απεργία κλωστοϋφαντουργών.
ΠΡΟΣ ΤΗΝ 4Η ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
Τα γεγονότα της Θεσσαλονίκης ήταν το πρόσχημα για να ξεκινήσει η διαδικασία κατάργησης του δημοκρατικού πολιτεύματος, ο Μεταξάς έθεσε ζήτημα στον Γεώργιο αυταρχικής διακυβερνήσεως της χώρας και αναστολής συνταγματικών ελευθεριών. Ο Γεώργιος έδειξε «κατανόηση», συμφώνησαν Γεώργιος και Μεταξάς ότι η δημοκρατική διακυβέρνηση και η δημοκρατία αποτελούν πολυτέλεια παραμονές πολέμου. Κατά δε τον Μεταξά «θα παρεμπόδιζαν την στρατιωτικήν και πολεμικήν προπαρασκευήν της χώρας».
Εδώ θα πρέπει να ακούσουμε τι είπε ο βουλευτής Κ Μανιαδάκης την 5/3/1950 κατά την διάρκεια προεκλογικής του ομιλίας, είπε λοιπόν ότι η δικτατορία της 4ης Αυγούστου εγκαθιδρύθηκε για λόγους ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥΣ (Γρ Δάφνης σελ 423)..
Εν τω μεταξύ την 16η προς 17η Μαΐου πεθαίνει από καρδιακή προσβολή σε ηλικία 69 ετών ο Π Τσαλδάρης………….
Θ ΣΚΥΛΑΚΑΚΗΣ
Την επομένη του θανάτου του Τσαλδάρη ο Μεταξάς διορίζει τον απόστρατο ταγματάρχη Θεόδωρο Σκυλακάκη υπουργό Εσωτερικών.
Ο Σκυλακάκης ήταν ο επιτελικός εγκέφαλος του αντεπαναστατικού κινήματος Λεοναρδόπουλου - Γαργαλίδη το 1923, αποτάχτηκε ήταν φανατικός κωνσταντινικός βασιλόφρων και αρνήθηκε να επανέλθει στο στράτευμα το 1927για να μη δώσει όρκο πίστες στην Δημοκρατία, θαυμαστής του Χίτλερ και του εθνικοσοσιαλισμού, έφτιαξε την «Οργάνωσιν Εθνικού Κυρίαρχου Κράτους» (ΟΕΚΚ)και εξέδιδε την εφημερίδα «Κράτος», όλα αυτά καθαρά χιτλερικών τάσεων.
Ο Μεταξάς υποστήριξε ότι ήταν ο μόνος που μπορούσε να επιβληθεί στα σώματα ασφαλείας, το παράξενο είναι ότι οι φιλελεύθεροι μετά τις πρώτες αντιρρήσεις τους συγκατατέθηκαν με αντάλλαγμα να διοριστεί ο Π Σφακιανάκης Γενικός Διοικητής Κρήτης και να διοριστούν νομάρχες αξιωματικοί απότακτοι του κινήματος του 1935, οι αξιωματικοί που βολιδοσκοπήθηκαν φάνηκαν διστακτικοί, έτσι ο Σκυλακάκης διόρισε νομάρχες από το Πλαστηρικό κίνημα του 1933 αλλά και αυτοί δεν δέχτηκαν τον διορισμό τους εκτός από τον πλοίαρχο εα Δ Λούνδραπου διορίστηκε νομάρχης Λέσβου, έτσι στις νομαρχίες τοποθετήθηκαν αξιωματικοί αντιβενιζελικοί. Ο βασιλικότατος Π Μαυρομιχάλης όταν είδε αξιωματικούς νομάρχες είπε «μόνον αν επρόκειτο να γίνει δικτατορία θα δικαιολογείτο ο διορισμός στρατιωτικών ως νομαρχών». Στις 2/6 /1936 διορίστηκε Γενικός Διοικητής Μακεδονίας ο φανατικός αντιβενιζελικός υποστράτηγος εα Τσιπούρας, σαν υφυπουργός Στρατιωτικών ο συνταγματάρχης Παπαδήμας (Γερμανόφιλος και κωνσταντινικός με προσωπικό δεσμό με τον Μεταξά και επιτελάρχης του Λεοναρδόπουλου, καταδικασμένος σε θάνατο για την συμμετοχή του στο κίνημα του 1923), Γενικός Διοικητής Θράκης ο Κάβδας απότακτος του 1923.. Και ο Σοφούλης έκανε καθησυχαστικές δηλώσεις για την κατάσταση.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Γελοιογραφία του Ριζοσπάστη 5.7.1936 για τη σιωπή των εφημερίδων μπροστά στις αυθαιρεσίες της κυβέρνησης Μεταξά.
ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ
Ενδείξεις υπήρχαν λοιπόν για το τι ετοίμαζε ο Γεώργιος και ο Μεταξάς και όχι μόνο αυτές ο ίδιος ο Ι Μεταξάς μίλησε με τον Α Ζάννα για τα γεγονότα της Θεσσαλονίκης και υπεραμύνθηκε μιας «προσωρινής» δικτατορίας και μάλιστα παραπονέθηκε για την αντίθετη άποψη του Σοφούλη, πρότεινε δε στον προσωπικό φίλο του Βενιζέλου το πιο κάτω εκπληκτικό « Σεις δεν έχετε λόγον ν ακολουθήτε τον Σοφούλην. Ελάτε μαζί μου να τραβήξουμε μπροστά . Η θέσις σας εις την κυβέρνησιν σας; Περιμένει».
Ο Ζάννας δεν δέχτηκε την προσφορά και όσα γίνηκαν τα είπε στον Σοφούλη και ο Σοφούλης τον καθησύχασε: «Ο Βασιλεύς δεν τον αφήνει να κάμει δικτατορίαν. Έχω διαβεβαίωσίν του. Άλλωστε , όποιαν στιγμήν θέλομεν ημπορούμεν να ανατρέψωμεν την κυβέρνησιν»……. Τέτοια ανοησία (ευτυχώς). Είδες πως λειτούργησε η βασιλική διαβεβαίωση για το θέμα της δικτατορίας, θυμάσαι τι είχε πει ο Γεώργιος «Τον όρκον μου, δεν έχω καμμίαν όρεξιν να τον παραβιάσω. Σας τονίζω ότι κανείς κίνδυνος δια τους ελέυθερους κοινοβουλευτικούς θεσμούς υπάρχει». Τόσο ψεύτης.
Και ο Μεταξάς έδινε διαβεβαιώσεις στις 23/6/1936 στον Σοφούλη ότι «όλα θα γίνουν σιγά – σιγά» και ο μεν Σοφούλης καταλάβαινε για το υποτακτικό ο δε Μεταξάς εννοούσε την δικτατορία.
Εδώ θα πρέπει να πούμε ότι η οικονομία βρισκόταν σε ανάρρωση μετά την ύφεση 1929-1932, το ΚΚΕ είχε κυριευτεί από έξαρση επαναστατικής μαχητικότητας και ο Γεώργιος πραγματοποιούσε περιοδείες στην Β Ελλάδα όπου εγγυόταν ότι δεν θα γίνει δικτατορία.
Σε αυτή την φάση φάνηκε και ο Σ Βενιζέλος, ο οποίος ήταν συμμαθητής του Σκυλακάκη στην σχολή Ευελπίδων, ο δεύτερος τον κάλεσε να μπει στην κυβέρνηση σαν αντιπρόεδρος και να συμπράξει στην δικτατορία και ο Σ Βενιζέλος δέχτηκε υπό όρους, τα γνωστά αποτακτικό, περιορισμένη δικτατορία, νέο Σύνταγμα, επί αυτών έγινε γνώστης ο Ι Μεταξάς και μάλιστα είχαν και συνάντηση εγκάρδια στο τέλος ο Μεταξάς είπε «Χαίρω διότι μου εδόθη η ευκαιρία ν αποκαταστήσω τις σχέσεις μου με την οικογένειαν Βενιζέλου».
ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΑΣΗΣ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ
Βλέποντας ο Σοφούλης ότι εμπαίζεται, αποφάσισε να σχηματίσει κοινοβουλευτική κυβέρνηση συνασπισμού, ήρθε σε επαφή με τον Ι Θεοτόκη και συμφώνησαν ότι και με τον Τσαλδάρη περίπου.
Στις 22/7/1936 ο Θ Σοφούλης είχε την αφέλεια να ανακοινώσει τις συμφωνίες αυτές στον Γεώργιο, ο οποίος μόλις το άκουσε ΤΑΡΑΧΤΗΚΕ, ρώτησε τον Σοφούλη πότε θα εφαρμοζόταν η συμφωνία και εκείνος του απάντησε αρχές Οκτώβριο, εκεί χαλάρωσε ο Γεώργιος, μάλιστα συνεχάρη τον Σοφούλη και του συνέστησε να προχωρήσουν στις συνεννοήσεις.. Το ίδιο απόγευμα ο Γεώργιος κάλεσε τον Μεταξά και του είπε το περιεχόμενο της συνομιλίας του με τον Σοφούλη.
Την επομένη ο Μεταξάς φώναξε τα πρωτοπαλίκαρα του (Σκυλακάκη, Διάκο, Παπαδήμα) και τους ενημέρωσε, μάλιστα τους είπε ότι είχε συγκατάθεση του Γεωργίου για την κήρυξη δικτατορίας. (Γρ Δάφνης εα σελ 432 αφήγηση του ίδιου του Διάκου).
Ο Σ Βενιζέλος ανέβηκε στα ανάκτορα και είπε ότι είναι υπέρ της προσωρινής δικτατορίας αλλά έπρεπε να τακτοποιηθεί το αποτακτικό. Ο Γεώργιος πάλι ενημέρωσε τον Μεταξά.
ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ
31/7/1936 οι δύο Γενικές Συνομοσπονδίες Εργατών ανακοίνωσαν 24η απεργία για την 5η Αυγούστου, για την διάλυση εργατικών σωματείων στην Μακεδονία και Θράκη και για την θέσπιση υποχρεωτικής διαιτησίας μεταξύ εργατών και εργοδοτών..
Αυτό αν και δεν ήταν τίποτα το δραματικό θα αποτελέσει το πρόσχημα για την κήρυξη της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου.
Καλλιεργήθηκε έντονη ανησυχία για «κομμουνιστικό κίνδυνο» για «σύμπραξη αποτάκτων» και σκηνοθετήθηκε πυρκαγιά στις αποθήκες πυρομαχικών του Ναυτικού τη Λέρο στις 31/7/1936.
Στις 2/8/1936 ο Ι Μεταξάς είχε μακρά συνομιλία με τον πρέσβη της Αγγλίας στην Ελλάδα σερ Σίδνευ Ουώτερλω, απ ότι μαθεύτηκε μεταπολεμικά σε αυτή συμφώνησε η Αγγλία στην επιβολή δικτατορίας.
Το πρωί της 4ης Αυγούστου ο Ριζοσπάστης έγγραψε ότι την ίδια μέρα ο Ι Μεταξάς θα έκανε δικτατορία ! Αλλά κανείς δεν πίστεψε το δημοσίευμα.
ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ
Το βράδυ της Κυριακής όλοι ήταν αμέριμνοι, και τα μέλη της κυβέρνησης, απόρησαν όταν κλήθηκαν σε έκτακτο υπουργικό συμβούλιο το βράδυ στις 8, υπέθεσαν ότι θα μιλούσαν για την απεργία που θα γινόταν την επομένη . Δεν είχε παρθεί κανένα έκτακτο μέτρο, το μόνο μέτρο που πήρε ο Μεταξάς ήταν να διπλασιάσει τους Ευζώνους στις πόρτες του υπουργείου Εσωτερικών, οι οποίοι επέτρεπαν την είσοδο αλλά απαγόρευαν την έξοδο σε όλους..
Όταν έφτασαν οι υπουργοί, ένα ένα τους δεχόταν ιδιαίτερα και τους έλεγε για αναστολή ορισμένων άρθρων της Γ Αναθεωρητικής Βουλής χωρίς να γίνουν εκλογές, αντίρρηση έφερε μόνο ο Γ Μαντζαβίνος , ο Δ Ελευθεριάδης και ο Αρ Βαλαωρίτης που υπέβαλαν τις παραιτήσεις τους, οι λοιποί υπέγραψαν δύο διατάγματα με τα οποία εγκαθιδρυόταν δικτατορία, τα διατάγματα αυτά υπέγραψε και ο Γεώργιος στις 10 το βράδυ, και δημοσιεύτηκαν στο 324 ΦΕΚ με ημερομηνία 4 Αυγούστου 1936.
Την επομένη απαγορεύτηκε η έκδοση εφημερίδων και έγιναν συλλήψεις. Όλοι οι πολιτικοί κοιμόντουσαν στα σπίτια τους, κανένα στρατιωτικό μέτρο δεν λήφθηκε μόνο ένα δύο θωρακισμένα αυτοκίνητα εμφανίστηκαν στους δρόμους. Τίποτε άλλο.
Συνελήφθηκαν στα σπίτια τους οι: Α Σβώλος, Θ Τσάτσος, Ι Σοφιανόπουλος, Δ Γληνός, Κ Γαβριηλίδης κα
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : "Η Βραδυνή" 5η Αυγούστου 1936.
ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ
Το κόμμα των φιλελευθέρων στην αρχή έδειξε στάση αναμονής, οι βενιζελογενείς όμως αρχηγοί (Γ Καφαντάρης, Γ Παπανδρέου, Αλ Παπαναστασίου, Αλ Μυλωνάς) και τα μέλη της διοικούσας επιτροπής του Λαϊκού κόμματος (Κ Τσαλδάρης, Π Ράλλης, Β Σαγιάς) συνήλθαν σε σύσκεψη στις 5/8/1936 και έφτιαξαν έντονη διαμαρτυρία προς τον Γεώργιο και τον Μεταξά ζητώντας άμεση αποκατάσταση των συνταγματικών ελευθεριών, την επομένη όλοι πλην Παπανδρέου πήγαν στον Γεώργιο, ο οποίος το έπαιζε άσχετος με το πραξικόπημα και τους παράπεμψε στον Μεταξά, τότε ο Γ Καφαντάρηςτου είπε « Ο κ Μεταξάς, Μεγαλειότατε , δεν είχε ποτέ δύναμιν να κινήση και τον μικρόν δάκτυλον εναντίον των ελευθεριών του τόπου. Σεις του εκχωρήσατε την δύναμιν σας. Ιδικόν σας έργον είναι . Διότι συμβή σεις μόνον θα είστε υπεύθυνος . Άλλον εμείς δεν γνωρίζομεν».
Και πράγματι η 4η Αυγούστου δεν ήταν Μεταξική αλλά Βασιλική. Μετά την 4η Αυγούστο ο Γεώργιος έβαλε αρχηγό ΓΕΣ τον αντιστράτηγο Αλ Παπάγο για να τον έχει σαν αντίβαρο προς τον Μεταξά.
Στις 5/8/1936 ο δικτάτωρ Μεταξάς αποτάθηκε προς τον Σ Βενιζέλο δια μέσου του ΓΑ Βλάχου για να αναλάβει υπουργείο, ο Σ Βενιζέλος απάντησε ότι θα περιμένει πρώτα την εκπλήρωση της συμφωνίας του με τον Μεταξά, φυσικά ο Γεώργιος δεν είχε καμιά διάθεση αποκατάστασης αποτάκτων και αφού πέρασαν μερικές μέρες και αντιλήφθητε ότι ο Μεταξάς τον ενέπαιξε ο Σ Βενιζέλος έφυγε για το εξωτερικό.
Ο Ι (Τζων) Θεοτόκης που ήταν στο Σέμεριγκ της Αυστρίας έστειλε επιστολή στον Γεώργιο στις 24/8/1936 που μεταξύ των άλλων έλεγε «……σφάλμα μέγιστον Μεγαλειότατε, το οποίον εγώ χαρακτηρίζω ‘πήδημα εις το κενόν’ …. ανατρέψατε όλας τας προς τον ελληνικόν λαόν υποσχέσεις Σας….. η δικτατορία Σας……… », η απάντηση του μεγαλειότατου ήταν μόλις επέστρεψε να συλληφθή και να τεθεί σε «κατ οίκον» περιορισμό στην Κέρκυρα υπό αυστηρή αστυνομική επιτήρηση, όχι παίζουμε. Στις 17/11/1936 σε τρεισήμισι μήνες πέθανε ξαφνικά ο Αλ Παπαναστασίου! Η κηδεία του έγινε σιωπηρή αντιδικτατορική εκδήλωση μεγάλου πλήθους, η λογοκρισία απαγόρευσε την όποια δημοσίευση από την κηδεία.
Στις 29/12/1936 ο Σοφούλης έστειλε στον Γεώργιο υπόμνημα που έπαιρνε θέση κατά της δικτατορίας. Φυσικά ο Γεώργιος στα παλιά του τα παπούτσια , δεν έδωσε καμιά απάντηση. Η 4η Αυγούστου έφτιαξε αστυνομικό κράτος που όμοιό του δεν είχε ξαναδεί η χώρα στο παρελθόν.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Εξόριστοι στην Ανάφη.