Τρίτη 29 Αυγούστου 2017

Η ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΟΥ ΧΑΝΣΑΝ





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η ναυμαχία των νησιών Χανσάν.


Η ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΗΣ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ ΤΗΣ ΚΟΡΕΑΣ

 
 

            Η Κορέα για πολλούς αιώνες ζούσε ειρηνικά, έτσι η οργανωμένη εισβολή που πραγματοποιήθηκε το καλοκαίρι του 1592 μχ από την Ιαπωνία στην Κορεατική χερσόνησο την βρήκε απροετοίμαστη.

            160.000 καλά εξοπλισμένοι Ιάπωνες αποβιβάστηκαν και είχαν μια σειρά στρατιωτικών επιτυχιών, η τύχη αυτής της εκστρατείας κρίθηκε στην θάλασσα, στην οποία ακόμα δεν είχαν χάσει τον έλεγχο. Ο εφοδιασμός των ιαπωνικών στρατευμάτων από την θάλασσα ήταν ζωτικής σημασίας για την επιτυχία του όλου εγχειρήματος, ο κορεάτης ναύαρχος Γι Σουν-σιν είχε ήδη σημειώσει πολλές επιτυχίες και έτσι είχε αναπτερώσει το ηθικό των Κορεατών και είχε φέρει σε δύσκολη θέση τον ιαπωνικό στρατό.
 
 
 
 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο αυτοκράτορας της Ιαπωνίας Χιντεγιόσι (Toyotomi Hideyoshi  豊臣 秀吉,  17/31537 –  18/9/1598).

 

            Ο αυτοκράτορας της Ιαπωνίας Χιντεγιόσι* αναζητούσε την στιγμή που θα εδραίωνε ασφαλή οδό ανεφοδιασμού από θαλάσσης και η μόνη λύση ήταν ναυτική νίκη. Έστειλε λοιπόν στο Ουνγκ Τσουν 70 πλοία και ένα σώμα ειδικών δυνάμεων, με επικεφαλής τον ικανότερο στρατηγό του Γουακισάκι Γιασουχάρου . Στην συνέχεια έστειλε δεύτερο στόλο από 40 πλοία με τον στρατηγό Κούκι Γιοσιτάκα. Και ακολούθησε ένας τρίτος στόλος με επικεφαλής τον Κάτο Γιοσιακίρα. Οι τρεις αυτοί στόλοι ενώθηκαν θα πρέπει να σημειώσουμε ότι οι Ιάπωνες είχαν πάνω από 700 πλοία ενώ οι κορεάτες περίπου 100 πλοία) .

            Ο ναύαρχος Γι ετοίμασε στόλο από 51 πλοία (κατ άλλους 57) και στον στόλο αυτό ενώθηκε με τις δυνάμεις του ο ναύαρχος Οκ-κι και ο ναύαρχος Γουόν Κιούν και κατευθύνθηκε στο Κιοναριάνγκ όπου ήταν οι δυνάμεις του Γουακισάκι.

            Ο Γι κατάλαβε ότι ο δίαυλος Κιοναριάγνκ  με τον βραχώδη βυθό του δεν ήταν το κατάλληλο μέρος διότι η κοντινή ξηρά θα έδινεοδό διαφυγής στον αντίπαλο. Παρέσυρε τους Ιάπωνες στα ανοικτά μπροστά στην νήσο Χάνσαν – ντο.

            Ο Γι τοποθέτησε   το μεγαλύτερο μέρος του στόλου του στην πόλη Χάνσαν και 5-6 πανοκσόν (είδος κορεάτικων πλοίων με υπερδομή) στο στενό Κιοναριάνγκ, είδαν οι Ιάπωνες αυτή την μικρή ναυτική δύναμη και τα καταδίωξαν να τα βυθίσουν. Τότε ο Γι διέταξε τα πανοκσόν (panokseon) να υποχωρώντας στο Χάνσαν, οι Ιάπωνες τα καταδίωξαν. Ο Γι  όταν έφερε στο σημείο που ήθελα διέταξε τα πανακσόν και τον υπόλοιπο στόλο να επιτεθούν με στόχο πρώτα την ναυαρχίδα των Ιαπώνων.

 

* Τογιοτόμι Χιντεγιόσι ήταν στρατιωτικός, σαμουράι και φεουδάρχης, ίδρυσε πατριά Τογιοτόμι και ένωσε την Ιαπωνία, διαδέχτηκε τον ηγεμόνα Όντα Νομπουνάγκα, ξεκίνησε πολλές μεταρρυθμίσεις η κυριότερη ήταν ότι απαγόρευσε την οπλοκατοχή εκτός των σαμουράι.

  

 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο ναύαρχος Yi Sun-sin.
 

ΦΤΕΡΟ ΤΟΥ ΓΕΡΑΝΙΟΥ 

 

            Ο Γι εφάρμοσε την τακτική του «φτερού του γερανού», η διάταξη αυτή ήταν να κινηθούν τα κορεάτικα πλοία σε ημικύκλιο  και να περικυκλωθεί ο ιαπωνικός στόλος.

            Ένα «πλοίο θαλάσσια χελώνα»*   οδηγεί αποσπάσματα πλοίων  σε καμπυλωτό σχηματισμό, όταν ο σχηματισμός πλησιάζει τον εχθρό, ο εχθρός είναι ήδη περικυκλωμένος και τότε αρχίζει η επίθεση.

            Ο ναύαρχος Γι επινόησε πολλούς τέτοιους ελιγμούς μεταξύ αυτών τον σχηματισμό Τ που εφάρμοσαν στην ναυμαχία Τσουσίμα τον 20 αιώνα από τον ναύαρχο Τόγκο

 

 

*Το «πλοίο θαλάσσια χελώνα» ή kokukson ή geobukseon μπορεί να θεωρηθεί το πρώτο πολεμικό πλοίο με θωράκιση, οι διαστάσεις του ήταν 34,2 μέτρα μήκος10,3  μέτρα πλάτος στην πλώρη υπήρχε κεφάλι δράκου που από το στόμα του έβγαινε κανόνι , η πρύμνη είχε σχήμα ουράς χελώνας με ανοίγματα για πυροβολικό, είχε θωράκιση από σανίδες καλυμμένες με μεταλλικές πλάκες με αιχμές, κατά μήκος της θωράκισης υπήρχαν διάδρομοι για να κινούνται οι ναυτικοί, στα πλάγια υπήρχαν έξη ανοίγματα σε κάθε πλευρά για πυροβολικό, κατά την ναυμαχία του έκαναν παραλλαγή με άχυρο ώστε να μη ξέρει ο εχθρός για τι είδους πλοίο επρόκειτο, τα πυροβόλα του επέτρεπαν να κινείται με  ανενόχλητο ανάμεσα σε εχθρικά σκάφη.

 


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Το Kobukson  (거북선) ή geobukseon μπορεί να θεωρηθεί το πρώτο πολεμικό πλοίο με θωράκιση.
 



 Η ΝΑΥΜΑΧΙΑ

 

            Βλέποντας οι Ιάπωνες ότι κυκλώνονται, προσπάθησαν να υποχωρήσουν βιαστικά, στην καταδίωξη που έκανε ο Γι βύθισε 47 ιαπωνικά πλοία και αιχμαλώτισε αρκετά, ο Γουακισάκα έμεινε με 14 πλοία και από τους 10.000 άνδρες επέζησαν 1.000. Την πληροφορία δίνει και ο κορεάτης αιχμάλωτος Τζε Μαν Τσουν που είδε στην Ιαπωνία επίσημα βιβλία στρατολόγησης όπου γραφόταν ότι στο προσκλητήριο μετά την ναυμαχία ανταποκρίθηκαν μόνο 1.000 άνδρες..

            Οι Τζέιμς Μέντροχ και ο Ίσο Γιαμαγκάτα στο βιβλίο τους «Η ιστορία της Ιαπωνίας» έγραψαν ότι «Η ναυμαχία του Χάνσαν μπορεί θαυμάσια να ονομαστεί ‘Σαλαμίνα της Κορέας’ αφού καταδίκασε την ιαπωνική εισβολή και της Κίνας….».

            Μετά από αυτή την ναυμαχία ο Τογιοτόμι Χιντεγιόσι απαγόρευσε στους στόλους του να συγκρούονται στο εξής με κορεάτικο στόλο.  Η ναυμαχία αυτή υπήρξε η υπέρτατη στιγμή για τον σπουδαίο Κορεάτη ναύαρχο Γι Σουν Σιν που σημείωσε μια σειρά επιτυχιών άνευ προηγουμένου σε όλα τα χρονικά των θαλασσίων συγκρούσεων, κανένας ναύαρχος ούτε ο Νέλσον δεν τα κατάφερε τόσο καλά από αυτόν τον ελάχιστα γνωστό ναύαρχο.

            Τα αποτελέσματα αυτής της ναυμαχίας έγιναν αμέσως αισθητά. Οι Κορεάτες ήταν κυρίαρχοι της θάλασσας, οι Ιάπωνες ήταν αποκομμένοι  από την Ιαπωνία, η Πιονγιανγκ επέστρεψε σε κορεάτικα χέρια χάρη στις κινέζικες δυνάμεις των Μινγκ που έσπευσαν σε βοήθειά τους, σε δύο μήνες καταλείφθηκε η Σεούλ και οι Ιάπωνες υποχρεώθηκαν σε εκεχειρία. Ο Γι πήρε την υψηλότερη στρατιωτική τιμή, τον τίτλο του ανώτατου διοικητή των ναυτικών δυνάμεων τριών επαρχιών.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η ναυμαχία του Χάνσαν.
 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

- ΟΙ 100 ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΜΑΧΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ εκδόσεις ΕΘΝΟΣ 

Παρασκευή 25 Αυγούστου 2017

ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ

Μια μαρτυρία της Π Δέλτα που έχει πολύ ενδιαφέρον:
 

 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Το κτήριο όπου στεγάζεται το Μουσείο Μπενάκη ήταν η κατοικία του Π. Μπενάκη.
 
 
 
"....Στο μεταξύ είχαν συλλάβει και φυλακίσει Γούναρη, Στράτο και Σία, και είχε σχηματιστεί άλλη κυβέρνηση με πρόεδρο το Σωτήρη Κροκίδα. Υπουργός της περιθάλψεως διορίστηκε ο Απόστολος Δοξιάδης.
 
Μόλις ανέλαβε το Υπουργείο, έκανε μιαν ανακοίνωση, που ζητούσε απ όλες τις κυρίες, σωματείων και άλλων, που διέθεταν χρήματα για τους πρόσφυγες, να παν την τάδε μέρα στο υπουργείο του, ώστε να συνεννοηθούν, και να μη σκορπιέται η δουλειά, να συντονιστεί και να γίνεται αποτελεσματικότερη η περίθαλψη.
 
Εγώ δεν ήμουν σε κανένα σωματείο. Αλλά είχα χρήματα. Πήγα. Ήταν όλες βασιλικές. Ήμουν η μόνη αντίθετη. Γιατί σαν έπεσε ο Βενιζέλος την 1η Νοεμβρίου του 1920 και ήλθε ο Ράλλης και ύστερα από λίγες μέρες ο Γούναρης («Ελιά, ελιά και Κώτσο βασιλιά!»), έπαυσαν όλες τις βενιζελικές κυρίες απ” όλα τα σωματεία. Τους έστειλαν, δηλαδή, ένα χαρτί όπου έγραφαν, λ.χ. «Παύεται η Ελένη Κολοκυθοπούλου», χωρίς καν τη λέξη «κυρία», σα να ήταν υπηρετικά που διώχνονται για καταχρήσεις.
 
Βρέθηκα μόνη, σε κύκλο εχθρικό, όπου οι περισσότερες μου ήταν άγνωστες, με μόνο τον υπουργό ομοϊδεάτη.
 
Ήταν μεταξύ άλλων η κυρία Κεφάλα, η Παπαδοπούλου, το γένος Καραβοπούλου (κόρη του γνωστού τσιγάρα της Αλεξάνδρειας), παντρεμένη [με] δικαστή των μικτών δικαστηρίων της Αλεξάνδρειας, που είχε γίνει το δεξί χέρι της Σοφίας, και με χαιρέτησε προστατευτικά. Ήταν η Νότα Μελά, που ήλθε και κάθησε κοντά μου, και άλλες που δε θυμούμαι.
 
Ευγενικά, με το γλυκύτερο τρόπο, μας είπε ο Δοξιάδης πως δεν εννοούσε να πάρει από κανένα σωματείο το ταμείο, ούτε να επιβάλει τρόπο εργασίας. Ζητούσε μόνο τη «συνεργασία» μεταξύ των σωματείων, με τρόπο που να μη βοηθούνται διπλά και τρίδιπλα τα ίδια πρόσωπα, ενώ άλλα έμεναν αβοήθητα. Και ρώτησε κάθε κυρία τι ποσά διέθετε.
 
Η κάθε μια είχε φέρει τους λογαριασμούς της· δήλωνε η μια 5.000 δρχ., η άλλη έξι, άλλη δέκα, μια ένδεκα, άλλη δεκαπέντε. Δεν νομίζω καμιά να είχε είκοσι χιλιάδες. Ήταν αποστραγγισμένα τα ταμεία από τη διαχείριση της Σοφίας. Μόνη εγώ δεν είχα μιλήσει. Τελευταία με ρώτησε ο Δοξιάδης: «Εσείς, κυρία Δέλτα, ποιο σωματείο αντιπροσωπεύετε;»
 
Όλες γύρισαν με περιέργεια στη μόνη βενιζελική.
 
«Κανένα, κύριε Υπουργέ», του αποκρίθηκα.
 
«Γιατί λοιπόν είστε εδώ;»
 
 «Γιατί έχω χρήματα. Διαθέτω χρήματα που μου έστειλε ο πατέρας μου».
 
«Πόσα;»
 
 «Ενάμισυ εκατομμύριο».
 
Ανατριχίλα πέρασε στο ακροατήριο. Το περίμενα και το απήλαυσα. Αργότερα, μια μέρα που ξαναντάμωσα την κυρία Κεφάλα, μου θύμισε τη σκηνή. Σκασμένη στα γέλια μου είπε:
 
«Εμείς οι κακομοίρες, φθάναμε με τις πενιχρές μας πέντε, κ” έξι και τρεις χιλιαδούλες και νομίζαμε πως φέρναμε βοήθεια, γιατί αντιπροσωπεύαμε κοτζάμ σωματεία. Κι εσείς δεν αντιπροσωπεύατε τίποτα. Και σας ρωτά ο Δοξιάδης γιατί ήσασταν εκεί, και μας βγάζετε ενάμισυ εκατομμύριο. Εμείς δεν ξέραμε πού να χωθούμε! Λέγαμε να μας καταπιεί το πάτωμα! Και το είπατε τόσο ήσυχα, σα να φέρνατε εκατό δραχμίτσες!» Και πρόσθεσε μαριόλικα: «Δεν μπορώ να πω πως η παρουσία σας μας ευχαρίστησε όλες, εμάς τις αντίθετες!» Αυτό το είχα αντιληφθεί από την αρχή και ακόμα περισσότερο όταν έκανα τη δήλωση πως έχω ενάμισυ εκατομμύριο. Σούσουρο πνιγμένο πέρασε ανάμεσα στις παρούσες κυρίες, και άλλη τεντώθηκε, άλλη έσφιξε τα χείλια της, όλες δυσαρεστήθηκαν.
 
Και σηκώθηκε ο Δοξιάδης, και ήλθε και μου έσφιξε το χέρι, και βουρκωμένος μου είπε: «Αν είχαμε δέκα Μπενάκηδες, ελύαμε το προσφυγικό πρόβλημα». Και τότε, γλυκόξυνα με συγχάρηκαν οι κυρίες, και όσες είχαν πάρει προστατευτικό απέναντι μου ύφος, το έχασαν, οι κακομοίρες!
 
Ο Δοξιάδης δε μας ζήτησε τα χρήματα μας. Μας είπε μόνο ποιες ήταν οι επείγουσες ανάγκες, και σ” όποια του τις ζήτησε, έδωσε συμβουλές. Μα οι επείγουσες ανάγκες ήταν φοβερές! Ενάμισυ εκατομμύριο γυναικόπαιδα, χωρίς προστάτη άντρα, φορτωμένα όμως γέρους, τρελούς, σακάτηδες, ηλίθιους, αρρώστους με σαδική κακεντρέχεια άφησαν οι Τούρκοι να φύγουν όλοι οι ανάπηροι, όλη η σαβούρα, ενώ κρατούσαν ή σκότωναν όλους τους γερούς άντρες ενάμισυ εκατομμύριο γυναικόπαιδα, πεινασμένα, γυμνά, άρρωστα, στοιβάζουνταν στα σχολεία, στις εκκλησίες, σ” όλα τα κτίρια που μπορούσε να διαθέσει η κυβέρνηση.
 
Ο Πλαστήρας είχε βγάλει μια διαταγή, κάθε οικογένεια να στεγάσει όσους μπορούσε, έναν, δύο, δέκα, όσους σήκωναν τα μέσα της και μπορούσε να θρέψει. Στο κτήμα του πατέρα μου, στην Κηφισιά, στεγάσαμε 4050 και τους ανοίξαμε συσσίτιο. Εμείς πήραμε 15 στο δικό μας. Ο φτωχός μας περιβολάρης ανέλαβε δυο. Κι έτσι όλη η Αθήνα και ο Πειραιεύς....."
 


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Αντώνης Μπενάκης (αριστερά) και ο Αλέξανδρος Μπενάκης με τις αδελφές τους Πηνελόπη Δέλτα (καθιστή) και Αλεξάνδρα Χωρέμη,πριν από την αναχώρησή τους για το βαλκανικό μέτωπο.


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
 
Ελευθέριος Βενιζέλος, Αρχείο Π.Σ. Δέλτα, ό.π., σσ. 132-133

Τετάρτη 23 Αυγούστου 2017

ΤΟ ΚΑΤΟΣΤΑΡΙ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΗΓΩΝ


Η βρετανική στρατιωτική αποστολή υπό τον στρατηγό Στιούαρτ Μπ. Ρόλινγκς.είχε αναλάβει την ευθύνη της πολεμικής ανασυγκροτήσεως της Ελλάδος, ο βρετανός αυτός στρατιωτικός διαπνεόμενος από το αποικιακό πνεύμα, πρώτο του μέλημα ήταν να κάνει «υποχείριον την ελληνικήν στρατιωτικήν ηγεσίαν».



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Βρετανοί εκπαιδευτές παρακολουθούν εκπαίδευση Ελλήνων στρατιωτών στην διάρκεια του ανταρτοπόλεμου.
 

            Η ανάπτυξη των Ελληνικών ενόπλων δυνάμεων και η πιο ασήμαντη λειτουργία τους εξαρτιόταν από την θέλησή του.

            Το καλοκαίρι του 1946 διοργανώθηκε μια αθλητική τελετή στο Παναθηναϊκό στάδιο της Αθήνας, εκεί παρουσία πλήθους κόσμου που παρευρίσκοντο «υπεχρέωσε τους παριστάμενους Έλληνας Στρατηγούς να αγωνισθώσιν εις τον δρόμον των 100 μέτρων, ίνα δια της προσωπικής των ταύτης συμμετοχής εις το αθλητικόν στίβον, τονίσωσι την σημασίαν του αθλητισμού, ενώ εις την πραγματικότητα επετυγχάνετο η μείωσις του κύρους τούτων, ενώπιον του Στρατού και του Λαού». Αν κατάλαβες καλά έβαλε στρατιωτικούς πενηταπεντάρηδες και πάνω να τρέξουν στο Παναθηναϊκό στάδιο παρουσία του στρατού και του Λαού στο άθλημα των εκατό μέτρων, οι άντρες αυτοί αγύμναστοι, με τις κοιλίτσες τους, τα ρευματικά τους, τις λοιπές παθήσεις της ηλικίας τους, τα τραύματα που ο κάθε ένας κουβαλούσε από την συμμετοχή τους σε πολεμικά πεδία, έτρεξαν και γελοιοποιήθηκαν κατά τρόπο θλιβερό, Ο Ρώλιγκς έκανε αυτή την ενέργεια, δήθεν για να τονισθεί η σημασία του αθλητισμού, στην πραγματικότητα όμως για να τους εξευτελίσει μπροστά στο στρατό και το λαό και να επιβάλει την εξουσία του…..

            «…. Μύρια δε όσα πικρόχολα σχόλια ηκούσθησαν εις βάρος των, και οι ευφυολόγοι   εύρον εκτάκτως λεπτόν θέμα δια την δημιουργίαν φαιδρών αστείων λογοπαιγνίων………»

 

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

-        ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ  1941-1974 του Σόλωνα Νεοκ Γρηγοριάδη εκδόσεις Κυριακάτικη ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ.

-        ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ 1940-1952 του στρατηγού Γ Καραγιάννη

Κυριακή 20 Αυγούστου 2017

ΕΠΙΤΡΟΠΕΙΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΕΠΙ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΤΟΥ ΠΟΡΦΥΡΟΓΕΝΝΗΤΟΥ


 

Ο Λέων ΣΤ ο σοφός μετά από τέσσερεις γάμους κατάφερε το 906 μΧ να αποκτήσει γιο και έτσι να έχει την δυνατότητα να αφήσει τον θρόνο του σε διάδοχο, το όνομα του διάδοχου ήταν Κωνσταντίνος ο πορφυρογέννητος, στις 15 Μαίου 908 τον έστεψε διάδοχό του.






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ :
Ένα κομμάτι από σκαλιστό ελεφαντόδοντο από το Μουσείο Πούσκιν αντιπροσωπεύει τον Χριστό να ευλογεί τον  αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Ζ . Χρονολογείται το 945 .

Ο Λέων Στ ο σοφός πέθανε 11 Μαίου 912 (11 Μαίου του 330μΧ θεμελιώθηκε η Κωνσταντινούπολη) σε ηλικία 45 χρονών, η τέταρτη γυναίκα του η Ζωή Καρβουνόψινα και μητέρα του Κωνσταντίνου, θεωρήθηκε εν μέρει σαν νόμιμη σύζυγος του αυτοκράτορα. Ο αδελφός του Λέοντα ΣΤ του σοφού Αλέξανδρος , σ όλη την μακριά διακυβέρνηση του αδελφού έμεινε σιωπηλός και δέχτηκε τις σφοδρές επεμβάσεις του αυτοκράτορα αδελφού του ακόμα και στην οικογενειακή ζωή. Τώρα λοιπόν σαν επίτροπος του ανήλικου Κωνσταντίνου του δόθηκε η ευκαιρία να λύσει τις διαφορές του με τον νεκρό αυτοκράτορα Λέοντα Στ τον σοφό.

Θα πρέπει να τονιστεί εδώ ότι ο Αλέξανδρος δεν είχε παιδιά διότι αν είχε είναι αμφίβολο αν θα επέτρεπε στον Κωνσταντίνο να έχει προοπτική στον θρόνο.

Η σκληρότητα που έδειξε είναι χαρακτηριστηκή του ασυσόπητου αγώνα που γινόταν σε θέματα εξουσίας στο Βυζάντιο.

Η πρώτη ενέργεια που έκανε ήταν να διώξειτην χήρα του Λέοντα από το παλάτι, όπως είχε διώξει την δική του γυναίκα ο αδελφός του και μαζί με την Ζωή έχασαν την θέση τους ο ευνούχος Κωνσταντίνος και ο άξιος ναύαρχος Ημέριος (συγγενής της Ζωής) ο οποίος και φυλακίστηκε, στην συνέχεια στράφηκε κατά του Πατριάρχη Ευθύμιου και στους μητροπολίτες που είχαν συνενέσει θετικά υπέρ του Λέοντα και ανακλήθηκε από το μοναστήρι ο πρώην Πατριάρχης Νικόλαος.






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ :
Χρυσό Σόλιδο με μορφή του Κωνσταντίνου Ζ'  Πορφυρογέννητου, 913-959 μ.Χ.

Τον γέροντα ασκητή Ευθύμιο τον ξύρισε, του έσπασε τα δόντια, τον ράβδισε, τον βασάνισε και στην συνέχεια τον εξόρισε, όσοι ήταν πιστοί του στον ανώτερο κλήρο τους αποσχηματοποίησε. Κατηγόρησε δια του νέου Πατριάρχη Νικολάου τον παπικό θρόνο για ανάμειξη στα βυζαντινά δρώμενα και αφαιρέθηκε το όνομα του Πάπα από τα δίπτυχα.

Έσπασε την ειρήνη που είχε πετύχει ο Λέων Στ ο σοφός με τους Βούλγαρους κα μάλιστα τώρα βασίλευε ένας σημαντικός ηγέτης τους ο Συμεών.

Οι ενέργειες του επί δεκαετίες σιωπηλού Αλεξάνδρου είχαν προσωπικό χαρακτήρα και τις συνέπειες τους πλήρωσε στην συνέχεια το ίδιο το Βυζάντιο. Ο Αλέξανδρος το εκδικητικό του έργο το συνέχισε μέχρι τον Ιούνιο του 913 δηλαδή επί 13 μήνες, τότε πέθανε από κακοήθη όγκο σε ηλικία 44 χρονών, την επιτροπεία του Κωνσταντίνου ανέλαβε ένα συμβούλιο αντιβασιλέων που θα τον συνόδευε μέχρι την ενηλικίωσή του το 921 ... ο Κωνσταντίνος ο Πορφυρογέννητος μέσα από περιπέτειες και ταπεινώσεις ανέλαβε την αυτοκρατορική εξουσία το 945!






 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : O Κωνσταντίνος Ζ΄ Πορφυρογέννητος, γιος του αυτοκράτορα Λέοντος ΣΤ΄ του Σοφού.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ του Πάολο Τσεζαρέτι εκδόσεις ΩΚΕΑΝΙΔΑ

Κυριακή 6 Αυγούστου 2017

ΠΑΛΙΝΟΡΘΩΣΗ ΚΑΙ 4η ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ





ΜΕΤΑ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ 1ΗΣ ΜΑΡΤΙΟΥ 1935

 

            Μετά την καταστολή του «βενιζελικού» κινήματος της 1ης Μαρτίου 1935  απολύθηκαν από τις τάξεις των ενόπλων δυνάμεων 2.000 περίπου αξιωματικοί όλων των βαθμών , στους αξιωματικούς αυτούς δεν συμπεριλαμβάνονταν «βενιζελικοί» μόνον αλλά και ουδέτεροι ή όσοι δεν είχαν πάρει σαφή βασιλική θέση. Όπως οι αντιστράτηγοι Α  Οθωναίος, Ε Τσιμικάλης, Θ Μανέτας, ο υποστράτηγος Γ Μαυροσκότης κα.








ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Καθαίρεση αξιωματικών.


 

            Τώρα οι επαναστάτες εξεγέρθηκαν ενόπλως κατά της νόμιμης κυβέρνησης επικαλούμενοι την πρόθεση της κυβέρνησης να ανατρέψει την συνταγματική έννομη τάξη. Η κυβέρνηση τώρα καταπολέμησε τους επαναστάτες στο όνομα της νομιμότητας και εν ονόματι της νομιμότητας κήρυξε στρατιωτικό νόμο! Πέρα των πιο πάνω εκκαθαρίσεων έγιναν αθρόες συλλήψεις βουλευτών, γερουσιαστών και λοιπών παραγόντων της αντιπολίτευσης.

            Η κυβέρνηση Π Τσαλδάρη την 1η Απριλίου 1935 δημοσίευσε τέσσερεις νόμους

Α) Κατάργηση της Γερουσίας.

Β) Άρση της ισοβιότητας των δικαστών.

Γ) Αναστολή της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων

Δ) Εκκαθάριση των οργανισμών δημοσίου δικαίου.

Ταυτόχρονα προκηρυχνόντουσαν εκλογές για την 19 Μαΐου 1935.

            Έτσι ενώ δικαζόντουσαν οι επαναστάτες που ήθελαν να προασπίσουν την συνταγματική νομιμότητα, η κυβέρνηση γινόταν η ίδια επαναστατική και κατέλυε την συνταγματική νομιμότητα στο όνομα της οποίας έγινε η επανάσταση, σχιζοφρένεια.

            Οι τέσσερεις νόμοι που έφτιαξε ο Τσαλδάρης απομακρύνθηκαν 2.000 αξιωματικοί από τον στρατό, τα σώματα ασφαλείας και πλήθος δημοσίων υπαλλήλων.

            Έτσι έχουμε πλήρη και απόλυτη επικράτηση του αντιβενιζελισμού.

 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο τύπος αναγγέλλει το κίνημα της  1ης Μαρτίου 1935.




ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΙ 1Η ΜΑΡΤΙΟΥ 1935

 

            Το Δεκέμβριο του 1934 και ενώ υπήρχε μεγάλη οξύτητα στην Ελλάδα, ο λόρδος Ουέλλιγκτον αντιβασιλιάς των Ινδιών κάλεσε τον Γεώργιο στη Βεγγάλη για κυνήγι τίγρεων!

 

            Περνώντας από την αγγλοκρατούμενη Αίγυπτο από μερίδα Ελλήνων έτυχε τιμών Βασιλέως εν ενεργεία.

 

            Και στην Ινδία του οργάνωσαν ανάλογη υποδοχή οι Άγγλοι και η Ελληνική παροικία.

 

            Το ζήτημα είναι τυχαίο; Ο Γεώργιος μια τόσο κρίσιμη περίοδο βρέθηκε τόσο μακριά ή το είχε οργανώσει η Αγγλία;

 

Μήπως οι  Άγγλοι επιδίωκαν κατά την περίοδο της αναμέτρησης να τον κρατήσουν υπερκομματικά μακριά, ώστε να θεωρηθεί μετά ο φυσιολογικός διαιτητής;

 

Αυτή την άποψη την υποστήριξαν πολλοί ιστορικοί όπως πχ ο Φ.Ν. Γρηγοριάδης στο βιβλίο «4η ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ – ΑΛΒΑΝΙΑ» εκδ ΚΕΔΡΗΝΟΣ  ΑΘΗΝΑ 1972.

 

            Μετά την καταστολή του κινήματος της 1ης Μαρτίου 1935 ο Γεώργιος έφυγε από την Βεγγάλη και επέστρεψε στο Λονδίνο!

           

           

 

Ο ΤΥΠΟΣ

 

            Ας δούμε τώρα τι σκεπτόντουσαν δια των γραφομένων στον τύπο οι αντιβενιζελικοί, ένας από τους πλέον αδιάλλακτους ήταν ο Ν Κρανιωτάκης που έβγαζε την εφημερίδα «Ο Τύπος», ενώ ακόμα ήταν σε εξέλιξη η επανάσταση στις 2 Μαρτίου 1935 έγραφε:

 

« Έν κίνημα εγκληματικόν παράφρον όπως αυτό είναι δώρον Θείον ……….. ο καθαρμός αυτήν την φοράν πρέπει να είναι πλήρης. Απεριόριστος και απέραντος……..ότι υπήρχε προς εκκαθάρισιν μεταξύ αυτών και ημών , ότι απέμεινεν εκ του παρελθόντος, θα λυθή τώρα ριζικώς δια της σπάθης. Και δεν θα μείνη λίθος επί λίθου».

            Ο άνθρωπος προσδιόριζε με ακρίβεια την βασιλική φθονερή μισαλλοδοξία «αυτών και ημών», «δια της σπάθης»……………

            Η βασιλική παράταξη ήθελε και αίμα, κυρίως το αίμα των βασιλικών που τους «πρόδωσαν» στην δίκη των έξ, έτσι ο Κονδύλης παρά τις εκκλήσεις να μη εκτελεστούν οι στρατηγοί  ο Παπούλας και ο Κοιμήσης που είχαν καταδικαστεί σε θάνατο όχι διότι είχαν συμμετάσχει στο κίνημα (διότι δεν συμμετείχαν) αλλά διότι υποψιαζόντουσαν ανάμειξή τους στο κίνημα! 

 




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Αναστάσιος Παπούλας.


ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΟ

 

            Ο Π Τσαλδάρης έλεγε ότι  πολεμούσε το κίνημα της 1ης Μαρτίου 1935 στο όνομα της συνταγματικής τάξης , ο δε Ζαίμης την 4η Μαρτίου είπε «ουδείς κίνδυνος υπάρχει δια το πολίτευμα ημών» .

            Αυτά είναι όμως λόγια , οι κινηματίες ήξεραν ότι ετοιμαζόταν παλινόρθωση και αυτό αποδείχτηκε περίτρανα στην συνέχεια.

            Στις 29/3/1935 λίγες μόνο μέρες μετά την καταστολή του κινήματος ο Ι Μεταξάς στη συνεδρίαση της Βουλής μίλησε για παλινόρθωση της Βασιλείας.

            Ο Γ Παπανδρέου καταπέλτης μίλησε για την κατάλυση της νομιμότητας εν ονόματι της νομιμότητας.

            Μετά από αυτή την ομιλία ο Γ Παπανδρέου αποχώρησε από το κόμμα των Φιλελευθέρων και έφτιαξε το «Δημοκρατικό Κόμμα».

            Από την επομένη της καταστολής του κινήματος ο Κονδύλης αποφαινόταν υπέρ της παλινορθώσεως και όταν τον ρώτησε ο Πεσματζόγλου αν αυτά τα έχει πει στον Τσαλδάρη, ο Κονδύλης είπε ότι περίμενε να αναρρώσει για να του το πει (σιγά μη είχε τέτοιες ευαισθησίες ο Κονδύλης)!

            Ο Γεώργιος είχε ήδη αρχίσει έμμεσα να βολιδοσκοπεί να δει ποιοι θα τον στήριζαν αν γύριζε, ο πρώτος που από το 1933 ήταν υπέρ της παλινορθώσεως ήταν ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος, άνθρωπος μεγάλου κύρους, του οποίου η στάση κατά την διάρκεια του Β παγκοσμίου πολέμου ήταν αξιέπαινη κατά δε την είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα ανδροπρεπώς εκπροσώπησε με τα Όχι του τους Έλληνες.

 

ΠΟΛΙΤΙΚΗ Ε ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

 

            Από το 1928 και μετά ο Ε Βενιζέλος είχε χαράξει πολιτική η οποία συνίστατο στις λέξεις «ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΣΥΜΜΑΧΟΙ  ΠΑΝΤΩΝ ΚΑΙ ΕΧΘΡΟΙ ΟΥΔΕΝΟΣ» , δηλαδή ήταν υπέρ της συντηρήσεως των κεκτημένων χωρίς θυσίες σε ανθρώπους και αιμορραγίας, σκεπτόταν ο μέγιστος αυτός πολιτικός ότι τίποτα σημαντικό δεν είχε πλέον να κερδίσει η Ελλάς για να εμπλακεί σε διαμάχη με τις όποιες μεγάλες δυνάμεις, ιδίως δε με την Ιταλία  Γι αυτό το 1928 υπέγραψε ελληνο-ιταλικό σύμφωνο «φιλίας συνδιαλλαγής και δικαστικού διακανονισμού».

            Από εκείνη την στιγμή οι Αγγλογάλλοι στρέφονται εναντίον του και η μεταπήδηση του Κονδύλη από τον Βενιζελισμό στον αντιβενιζελισμό.

            Ο Π Τσαλδάρης το 1934 υπέγραψε το «Βαλκανικό Σύμφωνο» παρά τις έντονες και τεκμηριωμένες αντιρρήσεις του Ε Βενιζέλου.

            Η αντίθεση του Ε Βενιζέλου ήταν η αιτία της Αγγλο - γαλλικής   αντιβενιζελικής τοποθετήσεως τους κατά το κίνημα της 1/3/1934.

            Αναρωτήθηκαν κατά καιρούς οι ερευνητές : «Μήπως ο βενιζελισμός εξωθήθηκε σκόπιμα σ ένα κίνημα διαβρωμένο εκ των προτέρων και προορισμένο να αποτύχει ώστε να διευκολυνθεί η επάνοδος του Γεωργίου;» .

 


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Παραμονές του κινήματος 1935. O πρωθυπουργός Π. Τσαλδάρης, συνοδευόμενος από τον υπουργό Στρατιωτικών Γ. Κονδύλη.


 

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΚΗ ΠΑΛΙΝΟΡΘΩΣΗ

 

            Επιστρέφοντας  από την Ινδία ο Γεώργιος  σταμάτησε στην Ρώμη, εκεί του προτάθηκε από τον υποπτέραρχο Ρέππα αρχηγού της ΠΑ να γυρίσει στην Αθήνα πραξικοπηματικά την επιστολή του υποπτέραρχου Ρέππα μετέφερε ο δημοσιογράφος Όμηρος Ευελπίδης.

            Ο Στρατιωτικός Σύνδεσμος (ΣΣ) που ιδρύθηκε μετά την 1η Μαρτίου 1935 από τους; Αντιναύαρχο Οικονόμου, υποστρατήγους Παπάγο και Πλατή και τον  υποπτέραρχο Ρέππα επεξεργάστηκε σχέδιο που προέβλεπε επαναφορά της Βασιλείας και προέβλεπε :

«Μεταβίβαση του Γεωργίου στα νησιά του Ιονίου απ εκεί θα τον παραλάμβανε αεροπλάνο της ΠΑ και θα τον έφερνε στο Τατόι με την συνοδεία σμήνους αεροσκαφών, το εγχείρημα θα εκτελούσε ο Ξ Οικονόμου» .

            Υπήρχε και εφεδρικό σχέδιο που προέβλεπε:

«Να πάει ο Γεώργιος στο Βελιγράδι, από εκεί θα τον παραλάμβανε αεροπλάνο της ΠΑ που θα οδηγούσε ο ίδιος ο Ρέππας» .

            Η Βασιλική χούντα σκεπτόταν πολύ παρακινδυνευμένα για τον Γεώργιο και αυτό το κατάλαβε, ο Γεώργιος, διότι αν αποτύγχανε αυτή η πραξικοπηματική είσοδος του στην Ελλάδα καιγόταν διαπαντώς το χαρτί της Βασιλευόμενης δημοκρατίας, εξ άλλου ακόμα δεν είχε ολοκληρωθεί η εκκαθάριση στο στράτευμα.

            Ο Γεώργιος σοβαρότερος επικαλέστηκε «λόγους αρχής» και ότι θα γύριζε «μόνον κατόπιν προηγούμενης εκδηλώσεως της προς τούτο θελήσεως του ελληνικού λαού». Εξ άλλου έπρεπε πρώτα να ρίξει γέφυρα προς τους Βενιζελικούς, μάλιστα ο Γεώργιος συνέστησε στον Π Τσαλδάρη τηλεγράφημα που συνιστούσε να μη γίνουν θανατικές εκτελέσεις και μάλιστα φρόντισε το κείμενο του τηλεγραφήματος να έρθει στη δημοσιότητα!



ΚΟΝΔΥΛΗΣ  - ΜΕΤΑΞΑΣ- ΓΕΩΡΓΙΟΣ

 

            Μεταξύ των δύο ανδρών (ΚΟΝΔΥΛΗΣ  - ΜΕΤΑΞΑΣ) υπήρχε ευγενής άμιλλα ποιος θα γίνει ποιο αρεστός ποιος θα πάρει το βασιλικό δακτυλίδι για να γίνει ο «ντούτσε» με την ευλογία της επερχόμενης βασιλείας, η τακτική τους άλλαζε και βέβαια και η τακτική του Γεωργίου.

 

            Ο Κονδύλης κρατούσε την εξουσία, είχε στρατιωτικό νόμο και είχε επιρροή στο στράτευμα και  τον λαό.  Δεν παρουσίαζε δημόσια τις δικτατορικές του βλέψεις.

 

            Ο Μεταξάς ήταν αρχηγός ενός πολύ μικρού κόμματος και δεν διέθετε καμιά επιρροή σε αξιωματικούς, είχε εκδηλώσει στο παρελθόν την αντιπάθεια του προς τον κοινοβουλευτισμό, είχε περγαμηνές φιλοβασιλικές και όλη την δύναμή του την εξαρτούσε από την βασιλική παράταξη. Ήθελε να εκδηλωθεί υπέρ της παλινορθώσεως, τον εμπόδιζε όμως η υπάρχουσα κατάσταση πολιορκίας γι αυτό αυτός ο άνθρωπος που πίστευε εκ πεποιθήσεως υπέρ της δικτατορίας, έγραφε προς τον Ζαΐμη κατηγορώντας τον  (Πρόεδρο Δημοκρατίας) «……….ως συνυπεύθυνον των παρανομιών της κυβερνήσεως και της ασκουμένης τρομοκρατίας…….», στόχευε τέλος να εμφανιστεί τον Αγγλικό και Γαλλικό παράγοντα  σαν ο άνθρωπός τους.

 

            Ο Γεώργιος από την πρώτη στιγμή δεν επιθυμούσε να  γίνει ο ανεύθυνος άρχων, ήθελε να βασιλέψει καθορίζοντας την εξωτερική πολιτική και διατηρώντας την απόλυτη κυριαρχία στα δυναμικά κέντρα εξουσίας κατά την προσφιλή του φράση ο στρατός θα έπρεπε να είναι «ομοιογενής» και μάλιστα με υπόδειξη των «ξένων φίλων μας». Ήθελε λοιπόν άνδρα που να εξαρτάται από την δική του δύναμη για να βασιλέψει και μετά ήθελε άνδρα  που εκείνος να εξαρτάται από τον Βασιλέα Γεώργιο για να εφαρμόσει την πολιτική του. Για την πρώτη περίπτωση κατάλληλος ήταν ο Κονδύλης και για την δεύτερη ο Μεταξάς…………… και έτσι χρησιμοποίησε τους δύο αντιπάλους.

 

Η ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΠΑΛΙΝΟΡΘΩΣΗΣ

 

            Οι Βρετανοί εκδηλωνόντουσαν φανερά υπέρ της επιστροφής του Γεωργίου, στην Βαλκανική κύριο πιόνι του αγγλογαλλικού συνασπισμού ήταν η Γιουγκοσλαβία, έτσι πέρα των Βρετανών και οι Γάλλοι και οι Γιουγκοσλάβοι ήταν υπέρ της παλινορθώσεως της Βασιλείας στην Ελλάδα, οι Γιουγκοσλάβοι μάλιστα κατά την διάρκεια του κινήματος προθυμοποιήθηκαν να πουλήσουν αεροπλάνα στον Τσαλδάρη για την καταστολή του κινήματος.

            Ένα μήνα μετά την καταστολή του κινήματος της 1ης  Απριλίου ο πρέσβης της Μ Βρετανίας στην Αθήνα σερ Σίδνευ Ουώτερλω παρέθεσε γεύμα στους Ι Δροσόπουλο, Α Κορυζή, Γ Πεσματζόγλου και Π Πιπινέλη κα στο γεύμα αυτό τους εξήγησε ότι η Αγγλία θέλει βασιλέα τον Γεώργιο.

            Στην Αγγλία ο τύπος υποστήριζε καθ υπόδειξη την αποκατάσταση της Βασιλείας.

            Ο Πρίγκιπας Νικόλαος έγραψε στον Π Πιπινέλη στις 28/4/1935  γράμμα που έκανε σκέψεις για τον Κονδύλη και τους χειρισμούς που απαιτούντο.

            Γιατί όμως οι Άγγλοι ήθελαν τον Γεώργιο;

            Ο Γεώργιος μετά το 1923 εγκαταστάθηκε στο Βουκουρέστι με την γυναίκα του Ελισάβετ, ο γάμος όμως αυτός οδηγήθηκε σε διάλυση και ο Γεώργιος άρχισε τα ταξίδια σε Φλωρεντία, Ισπανία και Λονδίνο, στο Λονδίνο λοιπόν απέκτησε δεσμούς με την ιθύνουσα τάξη και την βασιλική οικογένεια, την Αγγλία πλέον την θεωρούσε πατρίδα του. Ο Πιπινέλης έγραψε «…………….Η ζωή εις την αγγλικήν πρωτεύουσαν ήρχισε να γίνεται δια τον Βασιλέα η μόνη χαρά της ζωής του………………Συχνότατα , εις το Μπάκιγχαμ ο Βασιλεύς Γεώργιος ήτο κεκλημένος και εύρισκε εις τους κόλπους της αγαπημένης οικογένειας του Άγγλου Βασιλέως μίαν ανεπιφύλακτον και θερμήν αγάπη………….Εκεί συνεδέθη με τον τότε πρωθυπουργόν Μακ Ντόναλντ, τον υπουργόν Εργασίας Τόμας, τον επίσκοπον Κανταβρυγίας και πλήθος αγγλικών προσωπικοτήτων…………..». Βέβαια τα κίνητρα των Άγγλων δεν ήταν μόνο συναισθηματικά , οι άγγλοι ετοίμαζαν τον άνθρωπό τους για την Ελλάδα.

 


 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Οι Βασιλείς Γεώργιος Β' & Ελισάβετ.




ΓΕΦΥΡΕΣ ΠΡΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟ

 

            Η αρχική αρνητική στάση του Βενιζέλου διατυπώθηκε σε επιστολή του προς τον Ζάγκα τον Μάιο του 1935.

            Στην Αθήνα περνούν φήμες ότι ο Ε Βενιζέλος είναι σύμφωνος με την παλινόρθωση.

            Οι πραγματικές όμως σκέψεις του Βενιζέλου διατυπώθηκαν στον Γ Βεντήρη, τις σκέψεις αυτές δημοσίευσε ο Βεντήρης και έχουν κάπως έτσι:

«Η 1η Μαρτίου εδημιούργησε νέα κατάσταση…………έχω την αμετάθετον απόφασιν να θέσω τέρμα στην εσωτερική διαίρεση……… βιάζομαι……….Θαμβωμένοι πάντοτε από το όραμα της Σμύρνης και της Πόλης , δεν είδατε ότι πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία εσχηματίσθη εθνικό κράτος σε τόσο εκτεταμένο χώρο, με πληθυσμό ομογενή…………. Τώρα που το αποκτήσαμε με τους απελευθερωτικούς πολέμους 1912-1922 έχομεν καθήκον να το διαφυλάξωμεν ………… πολύ μεγάλοι κίνδυνοι που απειλούν την Ελλάδα………..Εθνικοί αγώνες και εσωτερικαί ανωμαλίαι είναι ασυμβίβαστοι…..».

            Βλέπεις πως σκεπτόταν αυτός ο μεγάλος άνδρας; Πραγματικά εθνικά.

            Ο Ε Βενιζέλος έβλεπε ότι το πολιτειακό όδευε προς την παλινόρθωση και γι αυτό συμβούλεψε οι Βενιζελικοί να μη συμμετέχουν στις εκλογές για να εκβιάσει από τον Γεώργιο την διάλυση της μονόπλευρης Εθνοσυνελέυσεως.

 

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΜΕΤΑΞΑ

 

            Ο Ι Μεταξάς συμμετείχε στο  πολιτικό κόμμα  της «Ένωσης Βασιλοφρόνων», το κόμμα αυτό ήταν συνασπισμός των αδιαλλάκτων βασιλικών, το δεύτερο δεκαήμερο του Μαΐου ο Ιωάννης Διάκος εξέδωσε την  εφημερίδα «Εφημερίς των Ελλήνων», από το πρώτο φύλο κιόλας εξαπέλυσε επίθεση κατά του Τσαλδάρη και του Κονδύλη, και αμέσως άρχισε να δημοσιεύει άρθρα του Ι Μεταξά υπέρ της Βασιλείας

Δες ένα χαρακτηριστικό άρθρο της εφημερίδος αυτής «Η Δημοκρατία κατετροπώθη  από τα πλήγματα και εκείνων που την ίδρυσανκαι εκείνων που υπήρξαν οι νεοφώτιστοι υποστηρικταί της».

 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο τύπος για τα γεγονότα της Θεσσαλονίκης.
 

ΠΡΟΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

 

Στις 14/4/1935 ο Π Τσαλδάρης ήρε το στρατιωτικό νόμο και προσδιόρισε ότι θα γίνουν εκλογές στις 2/6/1935, δηλαδή εκλογές σε δέκα πέντε μέρες μετά τον στρατιωτικό νόμο, οι δε ηγέτες της αντιπολιτεύσεως το πρώτο δεκαήμερο του Μαΐου ακόμα ήταν εξορία!

            Ο Τσαλδάρης στις εκλογές αυτές ήταν αποφασισμένος να μη ανακινηθεί το πολιτειακό, σε λόγο του στην Πάτρα (19/5/1935) είπε «Η χώρα έχει απόλυτον ανάγκη ησυχίας και γαλήνης……….Το ισχύον σήμερον πολίτευμα ουδέποτε κινδύνευσε…………. ζήτημα πολιτεύματος δεν υφίσταται……..», ο πολιτικός αυτός διέβλεπε ότι δύο ήταν τα σενάρια σε περίπτωση παλινόρθωσης :

Α. Χορήγηση αμνηστίας με συνέπεια την ανασυγκρότηση της αντιπολίτευσης

Β. Εγκαθίδρυση βασιλικής δικτατορίας.

            Και στις δύο περιπτώσεις θα έχανε το Λαϊκό κόμμα……… Το κόμμα του πάντως ήταν διασπασμένο σε διάφορες τάσεις :

Υπέρ της αβασίλευτης ήταν Αν Στράτος, Μιχ Κύρκος, Περ Ράλλης κα

Μετριοπαθείς ήταν Δ Μάξιμος , Γ Πεσματζόγλου κα

Υπέρ της παλινορθώσεως ήταν Ι Θεοτόκης, Ι Ράλλης κα

            Κάτω από αυτές τις συνθήκες ο Τσαλδάρης έκανε την πρώτη του παραχώρηση στον λόγο της Αθήνας (20/5/1935) μόλις δηλαδή σε μια μέρα από τις θέσεις του στην Πάτρα είπε «………..Ο ελληνικός λαός θα κληθή να είπη την γνώμη του και επί του προβλήματος τούτου (πολιτειακού)………»

            Εν τω μεταξύ οι Βενιζελικοί ζήτησαν αναβολή των εκλογών για να μπορέσουν να ανασυντάξουν το κόμμα τους  ο Τσαλδάρης αποφάσισε  αντί στις 2 να γίνουν οι εκλογές μια βδομάδα αργότερα δηλαδή στις 9 Ιουνίου , δήλωσαν οι Βενιζελικοί ότι θα απέχουν από τις εκλογές, αυτό αποτέλεσε λάθος διότι οι «απόντες έχουν πάντα άδικο».

            Ο Τσαλδάρης συνέχισε τους συμβιβασμούς για να εξουδετερώσει τον παράγοντα Ι Μεταξάς και είπε σε λόγο του στην Αθήνα (7/6/1935) «……Το πολιτειακό , καθώς διεκυρήξαμεν ήδη θ αποτελέση το αντικείμενο ειδικού δημοψηφίσματος………..» 

 

 

ΕΚΛΟΓΕΣ 9/6/1935

 

            Η αποχή ήταν ασήμαντη, ας δούμε τι ανακοινώθηκε σε αυτές τις μονόπλευρες εκλογές, τις εκλογές που συμμετείχαν Βασιλικοί και Κομμουνιστές.

 

Εψήφισαν 1.090.362

Έλαβαν:

Κυβερνητικά κόμματα (συμπράττοντα δηλαδή Τσαλδάρη – Κονδύλη) 64,04%  έδρες 287 δηλαδή:  «Λαϊκό Κόμμα» 254 και «Εθνικό Ριζοσπαστικό Κόμμα»  33

«Ένωσις Βασιλοφρόνων (Ι Μεταξάς, Ι Ράλλης, Γ Στράτος) 14,80% έδρες 7

«Μακεδονική Ένωσις» (Γ Γκοτζαμάνης) 2,88%

ΚΚΕ 9,56 %

Διάφοροι μικροσχηματισμοί  1%

 

Με το Λαϊκό Κόμμα του Τσαλδάρη εκλέχτηκε ο Κων/νος Καραμανλής  σαν βουλευτής Σερρών.

            Οι εκλογές αυτές είχαν ένα μήνυμα ……. Αποδοκιμάστηκαν οι αδιάλλακτοι και επιδοκιμάστηκε η μετριοπαθής γραμμή Τσαλδάρη.

            Το μήνυμα το πήρε ο Τσαλδάρης και μετά τις μονόπλευρες εκλογές  ζήτησε τρόπο να ματαιώσει την παλινόρθωση της Βασιλείας, άρχισε λοιπόν να μιλά για ΓΝΗΣΙΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ, με γνήσιο όμως δημοψήφισμα ήταν αδύνατη η παλινόρθωση και αυτό το ήξεραν όλοι μέχρι και ο Γεώργιος!

 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, σε ένα μεσημεριανό υπαίθριο τραπέζι στον Λαϊλιά Σερρών.



Ο ΠΑΡΑΓΩΝ ΚΟΝΔΥΛΗΣ

 

            Ο Γ Κονδύλης στην νέα κυβέρνηση ήταν αντιπρόεδρος και υπουργός στρατιωτικών. Μετά μια βδομάδα από τις εκλογές λοιπόν σήκωσε δικό του μπαϊράκι και άρχισε να τάσσεται υπέρ της Βασιλείας, και μάλιστα τις δηλώσεις του τις έκανε στο Γιουγκοσλαβικό πρακτορείο «Αβαλα».

            Βασιλικός πια λοιπόν ο Γ Κονδύλης ο άνθρωπος που κατέστειλε το κίνημα της 1/3/1935 το κίνημα των συντρόφων του Βενιζελικών με την δήλωση του στις 10/3/1935 όταν περνούσε τον Στρυμώνα για να κατευθυνθεί στην Αθήνα είπε «Σε τούτα τα θολά νερά του Στρυμώνος πνίγηκε η Δημοκρατία», αυτός ο «αμυνίτης» πρωτοστάτησε στην εγκατάστασης αβασιλεύτου Δημοκρατίας και τον Φεβρουάριο του 1924 έλεγε «Βασιλιάς δεν θα ξαναπατήσει το πόδι του στην Ελλάδα», τώρα   πρωτοστάτησε στην εκτέλεση 24/4/1935 των στρατηγών Παπούλα και Κοιμήση και όλα αυτά γιατί διότι ο Γεώργιος του είχε διαμηνύσει με τον Ν Παπαδάκη ότι «τον προόριζε δι ανώτερα ακόμη αξιώματα»  και ο Γ Κονδύλης διαβίβαζε δια του Ν Παπαδάκη ότι θα αποδυόταν με όλες του τις δυνάμεις στον αγώνα της παλινόρθωσης. Μετά την παλινόρθωση θα διαπίστωνε ότι οι υποσχέσεις των εστεμμένων είναι φρούδες…….

            Στις 2/6/1934 ο Κονδύλης αναχώρησε για την Ιταλία του Μουσολίνι , εκεί έβγαλε ένθερμους λόγους υπέρ του φασισμού, είπε μεταξύ των άλλων «………Θαυμάζομεν μετά συμπαθείας το έργον…… Εδημιουργήσατε ένα νέον καθεστώς το οποίον εμιμήθη ήδη η Γερμανία και εις όλα τα έθνη υπάρχουν ήδη φασιστικοί πυρήνες, οι οποίοι αργά ή γρήγορα θα επιβληθούν ………», σκοπός του ταξιδιού του ήταν να μην αντιδράση η Ιταλία στην παλινόρθωση και να δεχτεί μια κονδυλική δικτατορία στην Ελλάδα. Μετά πήγε στην Γιουγκοσλαβία που ήταν το αγγλογαλλικό πιόνι και τους υποσχέθηκε ότι θα γίνει παλινόρθωση όπωσδήποτε! 18/7/1935 επέστρεψε στην Αθήνα όπου τον υποδέχτηκαν έφεδροι πολεμιστές με το σύνθημα «έ- έ-έρχεται!» και τραγούδια «του αητού ο γιός».

 

 

ΑΓΓΛΙΚΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ

 

 

            Τι νομίζεις ότι αυτές οι δηλώσεις του Κονδύλη έμειναν χωρίς συνέχεια; Οι Άγγλοι δια του σερ Άρθουρ Κρώσφηλντ απαντούσαν στις δηλώσεις του Ε Βενιζέλου κατά της παλινόρθωσης στην εφημερίδα «Μαντσεστερ Γκάρντιαν», μάλιστα οι Άγγλοι  διαβεβαίωναν με αυτό το δημοσίευμα διαβεβαιώνουν «Φαίνεται πως ο Βενιζέλος φρονεί ότι ο βασιλεύς Γεώργιος , επανερχόμενος θα διατελέση αρχηγός κόμματος . Αυτό όμως δεν συνέβη πριν δώδεκα χρόνια ,  οπότε ο βασιλεύς εκήρυξε απόλυτη αμεροληψία και , συνεπώς , θέση εντελώς υπεράνω των κομμάτων………» σκοπός των Άγγλων ήταν να πλασάρουν τον Γεώργιο σαν «βασιλέα όλων των Ελλήνων» και βιαζόντουσαν διότι η Ιταλία δεν έκρυβε τις προθέσεις της για την Αιθιοπία, ήθελαν λοιπόν δικό τους άνθρωπο για να περάσει την πολιτική τους και οι Έλληνες να πολεμήσουν χωρίς κανένα αντάλλαγμα για τους αγγλογάλλους.

 

Ε ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

 

            Την 1/6/1935 έγινε η πρώτη συνεδρίαση της Ε των Ελλήνων Εθνικής Συνέλευσης, πρόεδρος ο Χαρ Βαζίκης, πριν την ορκωμοσία ο Ι Μεταξάς πρότεινε στους βασιλικούς βουλευτές να δώσουν τον ποιο κάτω όρκο «Ορκίζομαι εις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου Τριάδος να φυλάττω πίστιν εις την Πατρίδα και να εκπληρώνω προς το συμφέρον της Πατρίδος την ανατεθείσαν μου υπό του λαού εντολήν».

            Καταλαβαίνεις καμιά κουβέντα για το πολίτευμα, αν εκείνη την στιγμή γινόταν αυτό είχαμε κατάργηση του πολιτεύματος από την Εθνοσυνέλευση.

            Ο Π Τσαλδάρης δεν δέχτηκε την πρόταση Μεταξά ΑΛΛΑ για να κατευνάσει τους βασιλικούς βουλευτές (που όλοι βασιλικοί ήταν) , είπε ότι με τον όρο «δημοκρατικό πολίτευμα» που έχει μέσα ο όρκος εννοεί την βασιλευομένη όσο και την αβασίλευτη δημοκρατία!

            Η δεύτερη έκπληξη ήταν ο Κονδύλης που μίλησε ……….. για τους λόγους που έγινε βασιλικός και απαρνιόταν τον παλαιό του εαυτό.

            Οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης κράτησαν 5 μέρες.

 




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Από αριστερά, διακρίνονται ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Αλ. Ζαΐμης, ο πρωθυπουργός Π. Τσαλδάρης, ο υπουργός Στρατιωτικών Γ. Κονδύλης.
 

ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕΤΑΞΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ

 

            Είπαμε ότι γνήσιο δημοψήφισμα σήμαινε διατήρηση της αβασιλεύτου δημοκρατίας, το σύνολο του Ελληνικού λαού ήταν κατά της βασιλείας. Αυτό το ήξεραν όλοι…… στις 5/7/1935 ο Ι Μεταξάς έκανε την πιο κάτω δήλωση στην Βουλή :

«Αν θέλετε , φιλοβασιλικοί πληρεξούσιοι , να διεξαχθή το δημοψήφισμα κατά τρόπον ώστε να πετύχει ο σκοπός σας, τότε πρέπει να εισέλθη και ο δυναμισμός εις αυτό και όχι μόνον το ποσοστό των ψήφων. Διότι προς απόκτησιν του αριθμού των ψήφων χρειάζεται δυναμισμός. Δηλαδή, αποφασιστικότης και χρήση όλων των μέσων τα οποία έχομεν εις χείρας μας. Επιμονή και πείσμα ακόμη, μέχρις ότου επιτευχθή η τελική νίκη».

            Ωμότερη προτροπή μπορούσε να γίνει;

            Παρ όλα αυτά ο Τσαλδάρης επιμένει υπέρ γνήσιου δημοψηφίσματος. Τέλος πάντων με αυτά και με αποφάσεις περί ψηφοδελτίων και την έγκριση ενός ψηφίσματος, αποφασίστηκε η διακοπή των εργασιών για την 10η Οκτωβρίου.

            Εν τω μεταξύ ο Κονδύλης μετά την επιστροφή του από Ιταλία και Γιουγκοσλαβία απειλή τον Τσαλδάρη με παραίτηση, ο δε Παπάγος ανακοινώνει στον τύπο «Δηλώ κατηγορηματικώς ότι οι αξιωματικοί απέχουν πάσης κινήσεως , διότι κατενόησαν ότι η ανάμιξις του στρατού κατά  το παρελθόν εις τα πολιτειακά και πολιτικά ζητήματα έβλαψε και αυτούς και το στράτευμα και τον τόπο μας». Πόσο αλήθεια έλεγε ο Παπάγος θα δεις στην συνέχεια.

            Ο Δήμαρχος Αθηνών πάει στο Λονδίνο στις 16/7/1935 και ζητά από τον Γεώργιο να επανέλθει στο θρόνο, εισπράτει την απάντηση ότι «Οι αγγλικοί και Γαλλικοί κύκλοι θέτουν ως κύριον όλον την νομιμότητα της παλινορθώσεως», δηλαδή οι ξένοι ήθελαν τους τύπους όχι την ουσία της νομιμότητας

 

ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΛΙΝΟΡΘΩΣΗΣ

 

            Φυσικά κατά της παλινόρθωσης ήταν η Βενιζελική παράταξη, το ΚΚΕ, η πλειοψηφία του Ελληνικού λαού και μεγάλο μέρος του τύπου ακόμα και ο αντιβανιζελικός τύπος , όπως οι εφημερίδες «Καθημερινή», «Ακρόπολις», «Βραδυνή», ο Γ Βλάχος αρθρογραφούσε κατά τρόπο δεικτικό κατά της Βασιλείας τον δε Γεώργιο αποκαλούσε «εστεμμένο φελλό», αλλά και ο επιχειρηματικός κόσμος ήταν κατά της Βασιλείας.

            Κατά της Βασιλείας ήταν και το σύνολο των πολιτικών, Π Τσαλδάρης, Π Κανελόπουλος (καθηγητής στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών και ανηψιός του Δ Γούναρη), ο καθηγητής Κ Τσάτσος και πλήθος προσωπικοτήτων αντιτάσσονται με πείσμα στην παλινόρθωση, τι με αυτό το ζήτημα είναι ότι ο ξένος παράγοντας και δύο υποψήφιοι δικτατορίσκοι (Ι Μεταξάς και Γ Κονδύλης) καθώς και ο εκκαθαρισθείς στρατός θέλουν Βασιλεία, αυτοί είναι αρκετοί για να επιστρέψει ο Γεώργιος !

 

ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ

 

            Έτσι λοιπόν οι σκληροπυρηνικοί βασιλικοί περιφρονώντας την πλειοψηφία λαού και  πνευματικής ηγεσίας εξαπολύουν τρομοκρατία με τραμούκους δες μερικά γεγονότα.

            25/7/1935 μαγκουροφόροι του Ρέππα κάνουν επιδρομή στην μάντρα του Αττίκ που σατιριζε τον Τσαλδάρη και τα κάνουν γυαλιά καρφιά, τραυματίζουν δε και τον Αττίκ στο κεφάλι, την επιδρομή αυτή οργάνωσε ο διοικητής της Ειδικής Ασφάλειας Ζέζας.

            Αρχές Αυγούστου ο Ν Κρανιωτάκης με άρθρο του απειλεί να «σπάση το κεφάλι» του Αττίκ.

            11/8/1935 μαγγουροφόροι κάνουν επιδρομή στα γραφεία της βενιζελικής εφημερίδας «Πατρίς», σπάνε και δέρνουν τους πάντες.

            Υπό απηνή διωγμό αναγκάζονται να κλείσουν οι εφημερίδες «Πατρίς» και «Δημοκρατική δράση».

            Με το πρόσχημα ότι οι βενιζελοκομμουνιστές ετοιμάζουν ταραχές γίνονται δεκάδες συλλήψεις.

            Στην Κρήτη μια ειρηνική διαδήλωση για την σταφίδα  την μετατρέπει ο στρατός σε σφαγείο, αποτέλεσμα 7 νεκροί και πλήθος τραυματίες. Υπερβάλλοντας στέλνουν στην Κρήτη δύο αντιτορπιλικά και ένα σμήνος αεροπλάνων.

            Στην Πελοπόννησο (Κυπαρισσία, Πύργο, Φιλιατρά κα) συγκεντρώσεις για το ζήτημα της σταφίδας, τις μετατρέπουν σε άγριες συγκρούσεις.

            Τα πράγματα γίνονται χειρότερα όταν ο Π Τσαλδάρης αναχωρεί για ιατρικούς λόγους στο εξωτερικό  και καθήκοντα προέδρου εκτελεί ο Γ Κονδύλης. Και ο Γεώργιος εμμέσως δια του Στ Μερκούρη εκφράζει την ικανοποίηση του «Η παρουσία του κ Κονδύλη εις την κυβέρνησιν και η λόγω αναχωρήσεως του κ Τσαλδάρη ανάληψις της προεδρίας παρ αυτού ευχαρίστησαν πολύ τον βασιλέα…….»

 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο ΑΤΤΙΚ έγινε στόχος των βασιλικών μαγκουροφόρων.



 

Γ ΠΕΣΜΑΤΖΟΓΛΟΥ 

 

            Ο Τσαλδάρης περνώντας από την Γιουγκοσλαβία στον δρόμο για το Βισζέε, αρχές Αυγούστου του 1935 είχε επαφές με τον Στοφιαντίνοβιτς και με τον αντιβασιλέα Παύλο, στις συνομιλίες που είχε παρόν ήταν η δούκισσα του Κεντ και ο πρίγκιπας Νικόλαος της Ελλάδος (πεθερός του Παύλου). Ο Νικόλαος πίεσε τον Τσαλδάρη να βοηθήσει την επιστροφή του Γεωργίου, ο Τσαλδάρης όμως δεν ενέδωσε και επέμεινε στο αδιάβλητο δημοψήφισμα. Αντιλαμβάνεσαι ότι αυτή η συζήτηση ήταν αποφασιστική και  έκρινε την κυβέρνηση του Π Τσαλδάρη, σε δύο  μήνες η κυβέρνησή του θα παυόταν με πραξικόπημα (βασιλικό).

            Στην Αθήνα ο Κονδύλης εν τω μεταξύ ενεργούσε έξω από την «γραμμή Τσαλδάρη», και με γραμματοκομιστή τον Γ Πεσματζόγλου στις 19/8/1935 έστειλε τις «θέσεις» του  στον Γεώργιο. Ο Γ Πεσματζόγλου πέρασε και από το Βισζέε και συζήτησε με τον Π Τσαλδάρη, και αυτός του έδωσε σημείωμα με τις απόψεις του για τον Γεώργιο.

            Ο  Γ Πεσματζόγλου έφτασε στο Λονδίνο και παρέδωσε τις δύο επιστολές, ταυτόχρονα διατύπωσε κα τις δικές του θέσεις, έτσι ο Γεώργιος είχε τρεις διαφορετικές θέσεις από την ίδια παράταξη. Στις 28/8/1935 ο Γ Πεσματζόγλου ξαναέγινε δεκτός από τον Γεώργιο, που του είπε ότι είναι αντίθετος μιας πραξικοπηματικής παλινορθώσεως, διότι τότε ο Βασιλιάς θα αναγκαζόταν να κυβερνήσει με δικτάτορα (βλέπεις ότι άλλα έλεγε και άλλα έπραξε όταν επέστρεψε ο βασιλιάς ο Γεώργιος), παρέδωσε δε επιστολή προς τον Π Τσαλδάρη γεμάτη κολακείες, φιλοφρονήσεις και διαβεβαιώσεις ( τίποτα από αυτά δεν έκανε) και ζητούσε επίσπευση του δημοψηφίσματος.

            Στην επιστροφή ο  Γ Πεσματζόγλου πέρασε από το Παρίσι για να συναντήσει τον Ε Βενιζέλο, η συνάντηση πράγματι έγινε στις 2 Σεπτεμβρίου 1935, ο Βενιζέλος κατά τα λεγόμενα του Γ Πεσματζόγλου δεν τον εύρισκε αντίθετο στην παλινόρθωση, οι ιστορικοί όμως αμφισβητούν αυτή την εκδοχή και είναι λογικό ο Βενιζέλος να μη δεχόταν αμέσως την επιστροφή του Γεωργίου χωρίς παζάρι. Η θέση του Ε Βενιζέλου φαίνεται και από την επιστολή του προς την γυναίκα του με ημερομηνία 5/8/1935 σχολιάζει την «κρούση» Γ Πεσματζόγλου: «Είναι προφανές ότι ο έκπτωτος ζητεί να δωροδοκήση τους δημοκρατικούς με την γενικήν αμνηστείαν, δια νασυμφωνήσουν και αυτοί εις την παλινόρθωση».

 

ΚΑΜΨΗ Π ΤΣΑΛΔΑΡΗ

 

            Ο Π Τσαλδάρης διάβασε τις διαβεβαιώσεις του Γεωργίου, και πίστεψε τον ψεύτη έκπτωτο, έτσι εγκατέλειψε την σκέψη για αναβολή του δημοψηφίσματος, αποφάσισε δε να δηλώσει δημόσια την υπέρ της Βασιλείας τοποθέτησης του μόλις γύριζε. 6/9/1935 ξεκίνησε ατμοπλοϊκώς για την Ελλάδα, στόχος του να αποβιβαστεί στα Ίσθμια, ώστε να μιλήσει πρώτα με τον Κονδύλη που θα του ανακοίνωνε τις αποφάσεις του δια το πολιτειακό και να αφήσει σε υπηρεσιακή κυβέρνηση την διεξαγωγή του δημοψηφίσματος.

 


 

ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΠΡΙΝ   ΤΟ ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ

 

            Στις 9/91935 ο Π Τσαλδάρης φτάνει στα Ίσθμια, τον υποδέχονται οι υπουργοί Π Ράλλης και Β Σαγιάς και ο αντιστράτηγος Χ Παναγιωτάκος διοικητής Α σώματος στρατού και το πρώτο πράγμα που του λένε είναι «Κ Πρόεδρε σχεδιάζεται στρατιωτικό κίνημα» και μάλιστα από ποιόν από τον αντιπρόεδρο και υπουργό των στρατιωτικών Γ Κονδύλη, ο  αντιστράτηγος Χ Παναγιωτάκος είχε θέσει μάλιστα σε επιφυλακή ορισμένες μονάδες , τα μέτρα αυτά ενέκρινε ο υπουργός Εσωτερικών Π Ράλλης, δεν ειδοποιήθηκε ο Γ Κονδύλης με την δικαιολογία ότι απουσίαζε στις Σπέτσες για εκδρομή, ούτε ο υφυπουργός στρατιωτικών Κ Ροδόπουλος.

            Ο Κονδύλης έφτασε στην Αθήνα στις 9 πμ και ενημερώθηκε για τα μέτρα στον στρατό, ο υποψήφιος πραξικοπηματίας τσατίστηκε και τσουπ στο σπίτι του Π Τσαλδάρη, αυτός του ανακοινώνει τις προθέσεις του για το πολιτειακό, αλλά αμέσως μετά ο Κονδύλης ζητά να αφαιρεθεί η διοίκηση του Α σώματος στρατού από τον  αντιστράτηγο Χ Παναγιωτάκο, διότι ενήργησε χωρίς να τον ενημερώσει, αλλιώς θα υπέβαλε την παραίτησή του. Ο Τσαλδάρης του ζητά να το «ξανασυζητήσουν.

 



 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο αντιστράτηγος Χ Παναγιωτάκος τραυματίας.
 

ΕΝΔΟΒΑΣΙΛΙΚΟΣ ΤΣΑΜΠΟΥΚΑΣ

 

            Παρ όλα αυτά ο Κονδύλης πάει στο υπουργείο στρατιωτικών και καλεί τον αντιστράτηγο Χ Παναγιωτάκο και του ζητά να παραδώσει το Α σώμα στρατού, ο δεύτερος αρνείται  και φεύγοντας διέταξε και νέα μέτρα αμύνης., τοποθετεί τρεις λόχους στου Φιλοπάππου, το Ζάππειο  και την Ακρόπολη μαζί με πυροβολικό καθώς και μονάδα ιππικού στην έδρα του Α ΣΣ .

            Από την άλλη ο Γ Κονδύλης κινητοποιεί την φρουρά του υπουργείου του , την αεροπορία και άλλες δυνάμεις πιστές σε αυτόν.

            Χαρά θεού τραμπουκισμοί μεταξύ Βασιλικών και που είσαι ακόμα αυτό δεν είναι τίποτα.

            Σε αυτή την όμορφη βασιλική ατμόσφαιρα συνήρθε  το υπουργικό συμβούλιο, στο οποίο Κονδύλης και Ροδόπουλος δεν πήγαν, μετά από τα μύρια παρακάλια του Τσαλδάρη ο Κονδύλης εμφανίστηκε στην αίθουσα και δήλωσε ότι δεν είναι πια μέλος της κυβέρνησης. Ο Τσαλδάρης αντί να δεχτεί την παραίτηση καλεί τον αντιστράτηγο Χ Παναγιωτάκο να δώσει εξηγήσεις, ο οποίος συνοδευόταν από τον αδελφό του που ήταν μάλιστα βουλευτής Πειραιώς! Και τον υπασπιστή του αντισυνταγματάρχη Δαβάκη.

            Σε λίγο φτάνει στο πολιτικό γραφείο ο κονδυλικός συνταγματάρχης Μαυρομμάτης και λέει στον Κονδύλη ότι το σύνταγμα Τριπόλεως έχει ήδη αποβιβαστεί σε αμαξοστοιχία και περιμένει διαταγή να ξεκινήσει για την Αθήνα! Ο Κονδύλης τον στέλνει να δει τι κάνουν οι άλλες φρουρές. Καθώς έβγαινε από την αίθουσα άρχισε να φωνάζει και να βρίζει τον αντιστράτηγο Χ Παναγιωτάκο, τον πλησιάζει τότε ο Δαβάκης και του κάνει παρατήρηση για αντιπειθαρχική συμπεριφορά προς ανώτερο. Ο Μαυρομμάτης ανταπαντά και του επιτίθεται, οι δύο βασιλικοί αξιωματικοί  πιάστηκαν στις γροθιές, τρέχουν άλλοι να τους χωρίσουν αλλά τελικά συμπλέκονται και οι ειρηνοποιοί βασιλικοί αξιωματικοί και μεταξύ τους! Το τι έγινε είναι αδύνατο να το περιγράψει κανείς τζάμια σπάνε καρέκλες τσακίζονται και εκτοξεύονται , βρισιές φωνές …… τσίρκο. Σε όλο αυτό το κακό βγαίνει και ο αντιστράτηγος Χ Παναγιωτάκος να δει τι γίνεται  και τι βλέπει ο αξιωματικός ; Στρατιώτες με  εφ όπλου λόγχη να κάνουν «αέρα» και να πυροβολούν με επικεφαλής τον υπολοχαγό Λουκίδη! Τι ήταν αυτοί;

Στρατιώτες που στρατωνιζόντουσαν στα Παλαιά Ανάκτορα, τμήμα δηλαδή της φρουράς του Υπουργείου Στρατιωτικών ( του Κονδύλη δηλαδή)…………… Ο Λουκίδης ανησυχώντας για την τύχη του Γ Κονδύλη κα ακούγοντας την συμπλοκή που έκανε επάνω το βασιλικό σκυλολόι, όπλισε την φρουρά και με το περίστροφο στο χέρι  όρμησε στην αίθουσα του Υπουργικού Συμβουλίου. Μόλις λοιπόν ο υπολοχαγός είδε τον  αντιστράτηγο Χ Παναγιωτάκο, ορμά και τον «αγκαλιάζει» ΑΠΟ ΠΙΣΩ! Και του πιάνει τα χέρια και τον ακινητοποιεί, ταυτόχρονα ο Πόντιος φωνάζει «Μας σκοτώνουν τον υπουργό οι κακούργοι!», από ποιόν τώρα …….την ίδια στιγμή ακούγεται παράγγελμα «πυρ» και οι στρατιώτες με εφ όπλου λόγχη ορμούν κατά του   αντιστράτηγου Χ Παναγιωτάκου, ο αντιστράτηγος Χ Παναγιωτάκος σπρώχνει τον Λουκίδη και πηδά σε μια γωνιά, ο Βουλευτής αδελφός του σπρώνει την κάνη ενός τουφεκιού που από επαφή σημάδευε το κεφάλι του αντιστράτηγου Χ Παναγιωτάκου, η σφαίρα φεύγει και τραυματίζει στο χέρι τον Βουλευτή Παναγιωτάκο και άλλη σφαίρα τραυματίζει τον αντιστράτηγο Χ Παναγιωτάκο στο σαγόνι, ταυτόχρονα δύο λόγχες τον τρυπούν στον γοφό και στην μέση.

            Δεν προλαβαίνει να τελειώσει αυτό το πράγμα και να και ο Γ Κονδύλης, με Ναπολεόντειο ύφος  καραυγάζει «κατάπαυση του πυρός»  και με τουπέ θριάμβου περνά μπροστά από τους τραυματισμένους αδελφούς Παναγιωτάκους χωρίς να αξιώσει ούτε να τους κοιτάξει, απομακρύνεται χωρίς να γυρίσει το κεφάλι του ούτε μια φορά.

            Η ΠΛΗΡΗΣ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, οι βασιλικοί είχαν μετατρέψει τα πάντα σε καραγκιόζ μπερτέ……….. και να έφτανε αυτό!

             Ο Υπουργοί που συνεδρίαζαν ακούγοντας φωνές, σπασίματα, πυροβολισμούς, βρισιές καταβάλλονται από πανικό και πηδούν από τα παράθυρα και εξαφανίζονται στην λεωφόρο Κηφισίας!!!!!!!!!! Μετά από λίγο με ικεσίες του Γ Κονδύλη συγκεντρώνονται στο σπίτι του Δ Λόντου και εκεί ο «νικητής» Γ Κονδύλης επιβάλει τους όρους του, στους «ηττημένους» συνυπουργούς και πρωθυπουργό …..απομάκρυνση του   αντιστράτηγου Χ Παναγιωτάκου, ο Τσαλδάρης «συμφωνεί» και βγάζει ανακοινωθέν …… «λόγω του τραυματισμού του αντιστράτηγου Χ Παναγιωτάκου διοικητής του Α Σώματος στρατού αναλαμβάνει ο Α. Παπάγος» ……. Ο Παπάγος ήταν τότε διοικητής του Γ ΣΣ !!!!!!!!

            Ο Βασιλικοί αξιωματικοί και πολιτικοί έδειξαν σε όλο του το μεγαλείο τι υποκείμενα ήταν.

 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο τύπος ανακοίνωσε με πρωτοσέλιδα του βασιλικούς τσαμπουκάδες.

 

ΣΤΑΘΜΟΣ

 

            Η 9η Σεπτεμβρίου στάθηκε σταθμός για τις εξελήξεις, την ημερομηνία αυτή ηττήθηκε η μετριοπάθεια και αντικαταστάθηκε από τον εξτρεμισμό και το παρακράτος (δηλαδή και πριν της 9/9/1935 παρακράτος είχαμε αλλά πλέον το πράγμα πήρε διαστάσεις). Με την εξουδετέρωση του Παναγιωτάκου αποχωρεί και ο Περ Ράλλης από την κυβέρνηση. Οι ακραίοι βασιλικοί επικρατούν των μετριοπαθών βασιλικών και αρχηγός των ακράιων βασιλικών είναι ένα αμυνίτης πρώην υπαξιωματικός που είχε διώξει τον Βασιλιά Γεώργιο …………… ο Γ Κονδύλης. Βοηθός αυτού του αγροίκου καραβανά είναι ένας ευπατρίδης αξιωματικός ο Αλέξανδρος Παπάγος ( η καταγωγή του είναι από το Αϊβαλή της Μ Ασίας).

            Ο Α Παπάγος ήταν ηγετικό στέλεχος  του «κρυφού βασιλικού ΣΣ  που αρχηγός του ήταν ο Κ Πλατής.

 

ΟΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

 

Μετά την 9/9/1935 τα γεγονότα τρέχουν πια σε άλλους ρυθμούς, ορίζονται οι όροι του «δημοψηφίσματος» για την παλινόρθωση, σε αυτό το σημεία θα πρέπει να σημειώσουμε ότι ο Τσαλδάρης ταυτίζει την παλινόρθωση με την δική του προαγωγή σε δικτάτορα! Άρα λοιπόν ο Τσαλδάρης ενεργεί προς εκβιασμό του Γεωργίου και προς περιθωριοποίηση του Ι Μεταξά.

Την 6/10/1935 ο Γ Πεσματζόγλου ενημερώνει τον Π Τσαλδάρη ότι ο Κονδύλης κινείται με τις συντεταγμένες που ποιο πάνω εξήγησα.

Η διεθνής κρίση, η κλιμάκωση της ιταλό αιθιοπικής διενέξεως οδηγούν στην  κύρηξη πολέμου από μέρους της Ιταλίας κατά της Αιθιοπίας την 2/10/1935 και εισβάλει από Σομαλία και Ερυθραία. Οι ΚτΕ  και αλλού συζητείται η επιβολή στρατιωτικών κυρώσεων κατά της Ιταλίας, Η Αγγλία σκέπτεται να κλείσει το Σουέζ για την Ιταλική ναυσιπλοΐα. Η Ελλάδα βρίσκεται στο κέντρο αυτών των εξελίξεων, Ο Δ Μάξιμος στην ΚτΕ παρακολουθεί και ενημερώνει για την διαμάχη.

            Η Αγγλία δια του Δ Μάξιμου έκανε πρόταση  για χρησιμοποίηση των λιμανιών μας από τον Βρετανικό στόλο. Ο Π Τσαλδάρης εν τω μεταξύ στέλνει τον Δ Μάξιμο να ρωτήσει αν δέχεται αποκατάσταση της Βασιλείας με πράξη της Εθνοσυνελεύσεως και χωρίς δημοψήφισμα! Στις 7/10/1935 ο Δ Μάξιμος με τηλεγράφημά ενημερώνει τον Π Τσαλδάρη για την άρνηση του Γεωργίου για επιστροφή χωρίς δημοψήφισμα.

            Ο Κονδύλης εν τω μεταξύ δηλώνει στον Πιπινέλη  ότι «πραξικοπηματική επαναφορά της βασιλείας θα δημιουργούσε ταραχάς , ιδίως στην Κρήτην , και δεν θα επέτρεν ο βασιλεύς να αρχίσει την βασιλείαν του με μίαν εκστρατείαν κατά της Κρήτης», για γέλια βλέπεις πως αντιστράφηκαν οι όροι ο Π Τσαλδάρης έγινε ριζοσπαστικός και ο Γ Κονδύλης συντηρητικός , το σίγουρο είναι ότι όλοι απέβλεπαν σε ίδια οφέλη.

 

 


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Αιθιοπική βασιλική φρουρά ξυπόλυτη, αυτούς βάρεσε η ιταλική υπερδύναμη.

 

ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΔΙΠΡΟΣΩΠΙΑ

 

            Ο Σοφούλης την εποχή αυτή είναι τοποτηρητής   στην αρχηγεία στο κόμμα των Φιλελευθέρων. Όπου λοιπόν και αν προσπαθούσε να μιλήσει είτε αυτός είτε άλλα στελέχη , βασιλόφρονες παρακρατικοί μαγκουροφόροι  με την επικουρία στρατού και χωροφυλακής , διέλυαν βίαια την συγκέντρωση. Οι βενιζελικοί έγραψαν ανοικτή επιστολή προς τον εμπνευστή αυτής της βίας Γεώργιο και τόνιζαν « ενδεχομένη παλινόρθωση θα έχη άφευκτον συνέπειαν την έντασιν και διαιώνισιν του ψυχικού διχασμού και ως τελευταίαν συνέπειαν , την εξουθένωσιν και οριστικήν αποσύνθεσιν του έθνους».

            Στις 5/10/135 έγινε αδικαιολόγητη επίθεση κατά των δικηγόρων, ενώ την επομένη οι παρακρατικοί βασιλικοί κατέστρεψαν τα γραφεία του Παπαναστασίου.

            Στις 8/10/135 ο Π Τσαλδάρης κάλεσε τους Παπάγο, Ρέππα, Οικονόμου και Σακελλαρίου για να πληροφορηθεί τις απόψεις του στρατεύματος και οι τέσσερεις ζήτησαν αποκατάσταση της Βασιλείας με πράξη της Εθνοσυνέλευσης. Και οι τέσσερεις την επομένη επισκέφτηκαν τον Κονδύλη , ο Κονδύλης (αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης)  εξωθούσε τους στρατιωτικούς σε πραξικόπημα! Ταυτόχρονα ο Κονδύλης συνομιλούσε με τον Τσαλδάρη για την λύση του πολιτειακού με δημοψήφισμα! Τέτοια δολιότητα και ανεντιμία δεν υπήρξε όμοιό της στην πολιτική ζωή της Ελλάδος. Στην συνέχεια θα δεις με που μπορεί να φτάσει ένας στρατιωτικός που γίνεται πολιτικός στα χέρια ενός αδίστακτου υποψήφιου βασιλιά.

            Το βράδυ της 9/10/1935 αποφασίζεται να γίνει πραξικόπημα αυτοί που το αποφάσισαν ήταν οι βασιλικοί τέσσερις αξιωματικοί και ο Κονδύλης και θα ανέτρεπαν την βασιλική κυβέρνηση του Π Τσαλδάρη με τις προτροπές του Γεωργίου και της βασιλικής ομάδας του.

            Η ομάδα των τριών ανώτατων αξιωματικών (Παπάγου, Ρέππα, Οικονόμου)  το πρωί της 10ης Οκτωβρίου 1934 ξεκίνησαν για την Κηφισιά αφού πρώτα πήραν την ευλογία του αντιπροέδρου και υπουργού στρατιωτικών Γ Κονδύλη.   

 

 

 

ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΣΑΛΔΑΡΗ

 

            Το πρωί της 10ης Οκτωβρίου 1935 το πρωί 10.30, ο Π Τσαλδάρης ξεκίνησε από το σπίτι του που ήταν στην Κηφισιά για να κατέβει στο Πολιτικό του Γραφείο. Λίγο μετά το ψυχικό βρέθηκε εμπρός σε ένα άλλο αυτοκίνητο που φρενάρισε κάθετα στο δρόμο και κόρναρε. Το αυτοκίνητο του Τσαλδάρη σταμάτησε και από το άλλο αυτοκίνητο βγήκαν ο υποστράτηγος Αλ Παπάγος, διοικητής του Α Σώματος Στρατού, ο υποναύαρχος Δ Οικονόμου και ο υποστράτηγος της Αεροπορίας Γ Ρέππας. Χαιρέτησαν τον πρωθυπουργό και του είπαν ότι ήταν  ανάγκη να επιστρέψει στο σπίτι του όπου είχαν να του ανακοινώσουν κάτι εξαιρετικά σοβαρό.

            Ο Π Τσαλδάρης σκέφτηκε ότι κάτι κακό συνέβαινε όχι όμως ότι έγινε πραξικόπημα, θεωρούσε δικούς του τους ηγήτορες των Ενόπλων δυνάμεων, όλα τα σκέφτηκε από διεθνή εμπλοκή στην Αιθιοπία μέχρι εκδήλωση βενιζελικού πραξικοπήματος ένα μόνο δεν περνούσε από το μυαλό του, ότι ετοιμαζόταν  η ανατροπή του.

            Στο σπίτι του οι τρεις αξιωματικοί  του ανακοίνωσαν ότι οι απαιτούσαν την ίδια εκείνη μέρα κατάργηση της αβασίλευτου δημοκρατίας και την επαναφορά της βασιλείας με πράξη της Εθνοσυνελεύσεως. Ο Π Τσαλδάρης δεν θέλησε να υποκύψει, τότε οι τρεις στρατιωτικοί του είπαν ξερά «Εν τοιαύτη περιπτώσει, η κυβέρνησις σας καταργείται υπό των ενόπλων δυνάμεων, αι οποίαι και αναλαμβάνουν την διακυβέρνηση της χώρας». Αμέσως αναχώρησαν , ο δε Π Τσαλδάρης αμέσως τηλεφώνησε στον υπουργό των Στρατιωτικών Γ Κονδύλη, και του ζήτησε την γνώμη του, αγνοούσε ότι οι τρεις αξιωματικοί πριν πάνε σε αυτόν είχαν ήδη συνενοηθεί με τον Κονδύλη, τότε ο βασιλικός Π Τσαλδάρης έφαγε και δεύτερη ψυχρολουσία άκουσε τον Κονδύλη να του λέει «Είμαι υποχρεωμένος να συνταχθώ με τις απόψεις των ενόπλων δυνάμεων» και του ζήτησε την άμεση σύγκληση του υπουργικού συμβουλίου (το υπουργικό συμβούλιο το συγκαλεί ο Πρωθυπουργός και όχι ο υπουργός στρατιωτικών)!

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Καταργήθηκε ο βασιλικός πρωθυπουργός από βασιλικούς αξιωματικούς.

 

TO ΥΠΟΥΡΓΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

 

 

            Το υπουργικό συμβούλιο συνήλθε μία ώρα αργότερα , έγιναν τραγελαφικά πράγματα, ο Τσαλδάρης  ρώτησε τους υπουργούς των πολεμικών υπουργείων  (Γ Κονδύλη, Σοφ Δουσμάνη και Νικολαιίδη) αν ήταν σε θέση να καταστείλουν το κίνημα, ο Κονδύλης είπε ότι δεν μπορεί  να καταστείλει το κίνημα διότι οι στρατιωτικοί έλεγχαν τα 9/10  του στρατεύματος και συμφώνησαν και οι άλλοι δύο, το αστείο ήταν ότι ο Τσαλδάρης ρωτούσε τους υποκινητές αν μπορούσαν να καταστείλουν το κίνημα που ίδιοι έφτιαξαν.

            Το υπουργικό συμβούλιο αποφάσισε να μη παραιτηθεί αλλά να θεωρήσει ότι καταργήθηκε πραξικοπηματικά, η ανακοίνωση που συντάχτηκε αυτή το νόημα είχε, οι πραξικοπηματίες όμως το δημοσίευσαν (δια της λογοκρισίας) έτσι που να φαίνεται ότι η κυβέρνηση είχε παραιτηθεί.

 

            Αυτό το υπουργικό συμβούλιο ήταν το Ρέκβιεμ της δημοκρατίας. Μετά το τέλος αυτού του υπουργικού συμβουλίου ο Χαρ Βοζίκης βασιλικός με φιλότιμο ανακοίνωσε την παραίτησή του από το αξίωμα του προέδρου της Εθνοσυνελεύσεως.

            Εξ άλλου η παλινόρθωση του Γεωργίου είχε δρομολογηθεί από τους Αγγλογάλλους από το 1933, ο Σαράφης στο βιβλίο του «Ιστορικές αναμνήσεις» γράφει ότι όταν ήταν στρατιωτικός ακόλουθος στο Παρίσι ο Γιουγκοσλάβος συνάδελφός του συνταγματάρχης Νεκάντοβιτς του είπε: «Ματαιοπονείς! Την Δημοκρατία δεν θα την σώσετε αυτή την φορά. Οι Άγγλοι θα σας στείλουν τον Γεώργιο. Αυτές τις μέρες ήταν εδώ ο βασιλιάς μας Αλέξανδρος και κάτι έμαθα, γιατί, ξέρεις συνδέομαι πολύ μαζί του».

 




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ : Πρωτοσέλιδο της πτώσης Τσαλδάρη.



ΠΕΦΤΟΥΝ ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ

 

            Μετά την λήξη του Υπουργικού Συμβουλίου ο Κονδύλης σταμάτησε να υποκρίνεται, κατευθύνθηκε στο υπουργείο στρατιωτικών που τον περίμεναν οι τρεις του πρωινού «προνουντσιαμέντου» που αυτοαποκαλούνται «Επαναστατική Επιτροπή». Εκεί λοιπόν  σχηματίστηκε κυβέρνηση (θαυμάστε την)

ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ  ΓΕΩΡΓΙΟΥ  ΚΟΝΔΥΛΗ

(Μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα  της 10 Οκτωβρίου 1935)

Από 10.10.1935 έως 30.11.1935

10  Οκτωβρίου  1935: Διορισμός:



ΓΕΩΡΓΙΟΥ  ΚΟΝΔΥΛΗ


Προέδρου  Υπουργικού  Συμβουλίου  και  Υπουργού  Ναυτικών


ΙΩΑΝΝΟΥ  ΘΕΟΤΟΚΗ


Αντιπροέδρου  Κυβέρνησης  και  Υπουργού  Εξωτερικών


ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ  ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ


Υπουργού  Δικαιοσύνης


Γ.  ΣΧΙΝΑ


Υπουργού  Εσωτερικών


ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ  ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΗ


Υπουργού  Οικονομικών


Θ. ΤΟΥΡΚΟΒΑΣΙΛΗ


Υπουργού  Παιδείας  και  Θρησκευμάτων


ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΔΑΡΒΕΡΗ


Υπουργού  Εθνικής  Οικονομίας


ΠΕΤΡΟΥ ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΗ


Υπουργού  Συγκοινωνίας


Γ.Δ. ΧΛΩΡΟΥ


Υπουργού  Γεωργίας


ΑΝΤΩΝΙΟΥ  ΑΘΗΝΟΓΕΝΗ


Υπουργού Κρατικής Υγιεινής και  Αντι-λήψεως


ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ  ΠΑΠΑΓΟΥ


Υπουργού  Στρατιωτικών


ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΙΔΟΥ


Υπουργού  Αεροπορίας


ΜΙΧΑΗΛ  ΜΑΝΤΑ


Υπουργού  Γενικού Διοικητού  Μακεδονίας


Γ.  ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΥ


Υπουργού  Γενικού Διοικητού  Θράκης


Γ. ΤΣΟΝΤΟΥ - ΒΑΡΔΑ


Υπουργού  Γενικού Διοικητού  Κρήτης


ΑΓ. ΣΛΗΜΑΝ


Υπουργού  Γενικού Διοικητού  Ηπείρου


ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ ΜΕΡΚΟΥΡΗ


Υφυπουργού  παρά  τω  Πρωθυπουργώ


ΓΕΩΡΓΙΟΥ  ΜΑΤΖΑΒΙΝΟΥ


Υφυπουργού  Οικονομικών


ΓΕΩΡΓΙΟΥ  ΡΑΛΛΗ


Υφυπουργού  Εθνικής Οικονομίας


Ν. ΚΡΑΝΙΩΤΑΚΗ


Υφυπουργού  Συγκοινωνίας


ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ  ΛΟΥΡΟΥ


Υφυπουργού  Κρατικής  Υγιεινής  και  Αντι-λήψεως


10  Οκτωβρίου  1935:  Ανάκλησις  Διορισμών

: (Δεν απεδέχθησαν τον  Διορισμό τους).



ΓΕΩΡΓΙΟΥ  ΜΑΤΖΑΒΙΝΟΥ


Υφυπουργού Οικονομικών


ΓΕΩΡΓΙΟΥ  ΡΑΛΛΗ


Υφυπουργού Εθνικής Οικονομίας


16  Οκτωβρίου  1935:  Παραίτησις:



ΓΕΩΡΓΙΟΥ  ΚΟΝΔΥΛΗ


(Προέδρου  Υπουργικού Συμβουλίου)  ως  Υπουργού  Ναυτικών


16  Οκτωβρίου  1935:  Διορισμός:



ΓΕΩΡΓΙΟΥ  ΚΑΡΤΑΛΗ


Υπουργού  Εργασίας


ΓΕΩΡΓΙΟΥ  ΡΑΛΛΗ


Υπουργού  Ναυτικών


Π.  ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΗ


Υπουργού  Γενικού Διοικητού Νήσων  Αρχι-πελάγους


ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ  ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΥ


Υφυπουργού  Αγορανομίας


30  Νοεμβρίου  1935: Παραίτησις:



ΓΕΩΡΓΙΟΥ  ΚΟΝΔΥΛΗ


Προέδρου  Υπουργικού  Συμβουλίου 


ΙΩΑΝΝΟΥ ΘΕΟΤΟΚΗ


Αντιπρόεδρου  Υπουργικού Συμβουλίου  και  Υπουργού  Εξωτερικών


ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ  ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ


Υπουργού  Δικαιοσύνης


ΓΕΩΡΓΙΟΥ  ΣΧΙΝΑ


Υπουργού  Εσωτερικών


ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ  ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΗ


Υπουργού  Οικονομικών


Θ.  ΤΟΥΡΚΟΒΑΣΙΛΗ


Υπουργού  Παιδείας  και  Θρησκευμάτων


ΝΙΚΟΛΑΟΥ  ΔΑΡΒΕΡΗ


Υπουργού  Εθνικής  Οικονομίας


ΠΕΤΡΟΥ  ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΗ


Υπουργού  Συγκοινωνίας


Γ. Δ. ΧΛΩΡΟΥ


Υπουργού  Γεωργίας


ΑΝΤΩΝΙΟΥ  ΑΘΗΝΟΓΕΝΗ


Υπουργού  Κρατικής  Υγιεινής  και  Αντιλήψεως


ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ  ΠΑΠΑΓΟΥ


Υπουργού  Στρατιωτικών


ΓΕΩΡΓΙΟΥ  ΡΑΛΛΗ


Υπουργού  Ναυτικών


Π.  ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ


Υπουργού  Αεροπορίας


ΓΕΩΡΓΙΟΥ  ΚΑΡΤΑΛΗ


Υπουργού  Εργασίας


ΜΙΧΑΗΛ  ΜΑΝΤΑ


Υπουργού  Γενικού Διοικητού  Μακεδονίας


Γ.  ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΥ


Υπουργού  Γενικού Διοικητού  Θράκης


Γ. ΤΣΟΝΤΟΥ - ΒΑΡΔΑ


Υπουργού  Γενικού Διοικητού  Κρήτης


ΑΓ.  ΣΛΗΜΑΝ


Υπουργού  Γενικού Διοικητού   Ηπείρου


Π.  ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΗ


Υπουργού  Γενικού Διοικητού Νήσων   Αρχι-πελάγους


ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ ΜΕΡΚΟΥΡΗ


Υφυπουργού  παρά τω  Πρωθυπουργώ


Ν. ΚΡΑΝΙΩΤΑΚΗ


Υφυπουργού  Συγκοινωνίας


ΚΩΝ/ΝΟΥ ΛΟΥΡΟΥ


Υφυπουργού  Κρατικής  Υγιεινής  και  Αντι-λήψεως


ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ  ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΥ


Υφυπουργού Αγορανομίας


ΑΝΑΘΕΣΕΙΣ

5  Νοεμβρίου  1935: Αναθέσις  εις:



Π.  ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΝ


(Υπουργόν  Αεροπορίας)  προσωρινώς  της Διευθύνσεως του  Υπουργείου  Στρατιωτικών










Η κυβέρνηση ανέλαβε καθήκοντα χωρίς να ορκισθεί, το άφησαν για να ορκιστούν στην Εθνοσυνέλευση, σαν ένδειξη μη αναγνωρίσεως του πολιτεύματος, και η πρώτη πράξη του Κονδύλη ήταν η κήρυξη στρατιωτικού νόμου.

 




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Χαράλαμπος Βοζίκης. Δικηγόρος και πολιτικός. Ελαιογραφία του Θ. Μαρκέλλου (Αθήνα. Βουλή των Ελλήνων).




ΟΡΚΩΜΟΣΙΑ ΣΕ ΜΙΑ ΒΟΥΛΗ ΓΙΑ ΚΛΑΜΑΤΑ

 

            Είχαμε  όπως είπαμε την παραίτηση του Χ Βοζίκη , την θέση του πήρε ένας αντιπρόεδρος, ο Αθηνογένης, 6.30 μμ της 10ης Οκτωβρίου 1935 στην Βουλή που στρατοκρατείτο, συνήρθε συνεδρίαση, στα υπουργικά έδρανα κάθισαν τα μέλη της κυβέρνησης Κονδύλη, ο καταργηθείς Π Τσαλδάρης θλιβερός καθόταν   στα έδρανα της Βουλής και παρακολουθούσε το κωμικό θέαμα.

 Αναγνώστηκε ένα έγγραφο του Κονδύλη και ένα της «Επαναστατικής Επιτροπής, μετά η κυβέρνηση Κονδύλη ετοιμαζόταν να ορκιστεί, τότε ακουστήκαν από   τους Βασιλικούς βουλευτές ζητωκραυγές υπέρ του Π Τσαλδάρη.

            Ο Τσαλδάρης ζητά τον λόγο πριν την ορκωμοσία, αλλά η απάντηση είναι «μετά την ορκωμοσία», «Τώρα» ο Αθηνογένης και η «Επαναστατική Επιτροπή» τα χάνουν, αν μιλήσει ο Τσαλδάρης θα επισήμανε την αυθαιρεσία και το παράνομο της κατάληψης υπουργικών εδράνων από τους «νόμω ανύπαρκτους», και τότε τι θα γινόταν;  Η κυβέρνηση θα ήταν πια ανύπαρκτη…….. Μέσα σε αυτή την κατάσταση ο θρασύς Κονδύλης πλησιάζει τον Αρχιεπίσκοπο που δεν ήξερε τι να κάνει μέσα σε αυτό το τσίρκο και τον αρπάζει από το φαρδομάνικο ράσο και του φωνάζει « Τον όρκο Δέσποτα, λέγε τον όρκο…….». Ο Αρχιεπίσκοπος αρχίζει να λέει τον όρκο και τα μέλη της κυβέρνησης να επαναλαμβάνουν, το ακροατήριο των βουλευτών κραυγάζει και αποδοκιμάζει σύσσωμο. Μια βασιλική φιέστα διότι όλοι οι βουλευτές ήταν βασιλικοί, μιας και οι δημοκρατικοί δεν συμμετείχαν στις εκλογές, τέλος πάντων ορκωμοσία «εξ υφαρπαγής»  πραξικοπηματική, ο όρκος που δόθηκε δεν έκανε μνεία του Συντάγματος.

            Όταν τελείωσε  η βασιλική παράσταση της ορκωμοσίας θυμήθηκαν την νομιμότητα οι άνομοι και κάλεσαν τον Τσαλδάρη, τα μιλήσει.

 

ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ

 

            Κατακίτρινος από το κακό του ο Π Τσαλδάρης ανέβηκε στο βήμα, από εκεί κατήγγειλε το πραξικόπημα και τον «παραγοντισμό» των στρατιωτικών, είπε και τι δεν είπε μέχρι ότι αυτό που έγινε δεν θα άρεσε ούτε στον Γεώργιο! Στο τέλος κατέληξε ότι θα αποχωρήσει για να  μη γίνεται «μάρτυς καταπατήσεως των λαϊκών δικαιωμάτων», φυσικά ο λόγος του δεν δημοσιεύτηκε ούτε φυσικά η παραίτηση του Βοζίκη!  Στην αποχώρηση του τον ακολούθησαν 165 βουλευτές, στην αίθουσα έμειναν 82 βουλευτές, αντιλαμβάνεσαι ότι δεν υπήρχε απαρτία για να συνεχίσει η Βουλή τις εργασίες της, αλλά αυτά για τους βασιλικούς πραξικοπηματίες ήταν ψιλά γράμματα, βέβαια ο Τσαλδάρης μπορούσε να παραμείνει στην αίθουσα και αν καταψηφίσει την κυβέρνηση Κονδύλη και η παραμονή του ήταν λάθος  (μπορεί να ήταν μια γενικότερη βασιλική συμπαιγνία), εξ άλλου ο Κονδύλης έκανε την εξής δήλωση « Αυτός (ο Τσαλδάρης) έχει την πλειοψηφία κι εγώ την εξουσία, Πάτσι είμαστε……».

            Μετά τον Τσαλδάρη ανέβηκε στο βήμα ο Ι Μεταξάς, χαρακτήρισε «έκτοπα» όσα συνέβησαν και δήλωσε ότι ΔΕΝ θα καταψήφιζε την κυβέρνηση  αλλά θα την υποστήριζε σε όλα τα μέτρα για την επαναφορά του Γεωργίου. Στο τέλος μίλησε ο Κονδύλης, ο λόγος του ήταν ένα διαρκές ψέμα, γεμάτο ανακρίβειες, ένα σχιζοφρενικός λόγος, έφτασε στο σημείο να ισχυριστεί ότι δεν ήξερε τίποτα για τις ενέργειες της «Επαναστατικής Επιτροπής» και τέλος είπε ότι μετά την κατάργηση της δημοκρατίας και την αποκατάσταση της βασιλείας με πράξη η κυβέρνηση θα διενεργούσε κυρωτικό δημοψήφισμα, δηλαδή δημοψήφισμα που θα επικύρωνε την πράξη της κατάλυσης της Δημοκρατίας, αφού τώρα το δημοψήφισμα ήταν κυρωτικό τι χρειαζόταν, μιας και ο λαός δεν είχε δυνατότητα επιλογής παρά μόνο να επικυρώσει και θα δεις στην συνέχεια με ποιο τρόπο επικυρώθηκε η παλινόρθωση. Στο τέλος ο Κονδύλης κατέθεσε ψήφισμα επαναφοράς του Συντάγματος του 1911 και διενέργειας δημοψηφίσματος την 3/11/1935, το ψήφισαν οι 82 βουλευτές, αντιλαμβάνεσαι ότι το ψήφισμα αυτό το επικύρωσε η μειοψηφία των βουλευτών άρα ήταν άκυρο, όπως άκυρη ήταν όλη η συνεδρίαση μη υπαρχούσης απαρτίας. Όλα αυτά τα έκανε ο Κονδύλης που το 1924 είχε πει «Οι βασιλείς δεν πρόκειται να πατήσουν στην Ελλάδα ακόμη κι αν έχουν πεντακόσιες χιλιάδες στρατό. Θα αποκρουστούν» σε 11 χρόνια ο φασουλής αυτός γινόταν πρωτοπαλλήκαρο της βασιλείας.

            Την επομένη ο πρέσβης μας στο Λονδίνο έδινε το άκυρο «ψήφισμα» στον Γεώργιο, ο οποίος κανοντας ότι δεν καταλάβαινε είπε ότι θα ξαναερχόταν στην Ελλάδα μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του δημοψηφίσματος.

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Αλέξανδρος Ζαΐμης (1855-1936).


ΠΗΡΕ ΤΗΝ ΝΟΣΟΚΟΜΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΦΥΓΕ

 

            Την 11/10/1935 τρεις αντιπρόσωποι  του στρατού πήγαν στο Προεδρικό Μέγαρο για να ευχαριστήσουν για τις υπηρεσίες που προσέφερε τον Αλέξανδρο Ζαΐμη τον τελευταίο  Πρόεδρο Δημοκρατίας , τον οποίο είχαν και αυτόν καταργήσει την προηγούμενη. Ο Ζαΐμης αφανής και αδρανής  Πρόεδρος  δεν έκανε ούτε τώρα τίποτα να υπερασπιστεί την νομιμότητα του πολιτεύματος του οποίου ήταν φρουρός, άφωνος, αδρανής πήρε την Βιεννέζα νοσοκόμα και σύζυγό του και εγκατέλειψε την Ηρώδου του Αττικού.

            Θλιβερός, όσο θλιβερή ήταν και η Δημοκρατία των βασιλικών Βουλευτών και στρατιωτικών.

 

ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ

 

            Βέβαια αντιδράσεις από αξιωματικούς βενιζελικούς, δεν ήταν δυνατόν να υπάρξουν διότι είχαν αποταχθεί όλοι, αντέδρασαν κάποιοι βασιλικοί αξιωματικοί όπως ο διοικητής των αρμάτων μάχης ταγματάρχης Ν Κουσίτσας (από τους έμπιστους του Κονδύλη), φυσικά συνελήφθη και αντικαταστάθηκε.

            Αυτό που έγινε είναι να κυκλοφορούν προκηρύξεις, διότι όπως είδαμε υπήρχε λογοκρισία. Την 11/10/1935 την πρώτη προκήρυξη έβγαλε ο Γεώργιος Παπανδρέου που στρεφόταν κατά του Κονδύλη και του Γεωργίου, για αυτή του την ενέργεια εκτοπίστηκε στην Μύκονο.

            Στις 15/10/1935 έγινε μια διαδήλωση υπέρ της Δημοκρατίας στο Σύνταγμα που είχε σαν αποτέλεσμα σύγκρουση με την αστυνομία.

Στις 23/Οκτωβρίου 1935 έβγαλε προκήρυξη ο Αλ Μυλωνάς, η οποία ήταν κατά του καθεστώτος και της Βασιλέιας.

            Στις 26/10/1935 ο Αλ Παπαναστασίου κυκλοφόρησε προκήρυξη, με έκκληση στις ένοπλες δυνάμεις και προειδοποιούσε ότι αν οι αξιωματικοί δεν έκαναν το καθήκον τους ο λαός θα επαναστατούσε αργά ή γρήγορα, τους ονόμασε δε «καταχραστές της εξουσίας». Η προκήρυξη αυτή κατατάραξε την κυβέρνηση σε τέτοιο σημείο που ο Κονδύλης διέταξε στις 28/10/1935 την σύλληψη του Παπαναστασίου και την εκτόπισή του στην Μύκονο και δεν φτάνει αυτό αλλά έκανε και δηλώσεις που αποτέλεσαν μνημείο σχιζοφρένειας, είπε ότι το πραξικόπημα της 10ης Οκτωβρίου έγινε σαν αντίδραση της «συμμαχίας» των δημοκρατικών και των κομμουνιστών! Τις σε εκτοπίσεις τις χαρακτήρισε «άμυνα» κατά της τρομοκρατίας που γινόταν εναντίον της! Και απειλούσε όσους ήθελαν αν επιβάλουν δικτατορία του προλεταριάτου.

            Αλλά η κύρια αντίδραση του κόσμου ήταν η ειρωνική ανεκδοτολογία γύρω από τον άξεστο «αντιβασιλέα» …………

 

 

ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ

 

            Ο Κονδύλης και η βασιλική τρόικα επέβαλαν στυγνή δικτατορία, κατά των «βενιζελοκομμουνιστών», απαγόρευση της αντιβασιλικής αρθογραφίας, λειτουργούσαν έκτακτα στρατοδικεία που έβαζαν βαριές ποινές, απαγορευόντουσαν οι προκηρύξεις, οι συλλήψεις και οι εκτοπίσεις ήταν κάτι συνηθισμένο, στο στρατό γινόντουσαν διαλέξεις που εξηγούσαν τον «κανονισμό πόλεων και φρουρίων», δηλαδή που ο στρατός χρησιμοποιούσε τα όπλα …….. Στις 22/10/1935 δημοσιεύτηκε αναγκαστικός νόμος, με αυτό το νόμο εκτοπίστηκαν πολλά άτομα, ένας από αυτούς ήταν ο αστυνομικός Ιωάννης Παναγόπουλος, ο Μ Κοθρής,, ο Π Ευριπαίος (πρώην υπουργός και νομάρχης Κέρκυρας), ο Κ Βάρναλης, Δ Γληνός και πολλοί άλλοι.

            Με τον ίδιο νόμο διατάχτηκε η υποχρεωτική παραμονή αξιωματικών σε περιοχές που προσδιόριζε η αστυνομία και υπό επιτήρηση.

            Παρ όλο που είχαμε 2.000 αποστρατείες μετά το κίνημα της 1ης Μαρτίου 1935, ο Κονδύλης έκανε και άλλες αποστρατείες, αποστράτευσε τους αντιστρατήγους  Αλ Μαζαράκη, Δημ Πετρίτη, Δημ Καθενιώτη και Χ Παναγιωτάκο, οι δύο πρώτοι ήταν απολίτικοι  και δεν είχαν πάρει σε κανένα κίνημα μέρος, οι δύο δεύτεροι ήταν βασιλικοί και πήραν ενεργό μέρος στην καταστολή του βενιζελικού κινήματος, δεδηλωμένοι δε Τσαλδαρικοί

            Και υποτίθεται ότι οδεύαμε για δημοψήφισμα αλλαγής του πολιτεύματος.

 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Κονδύλης με πολιτική περιβολή.



«ΚΟΣΜΟΓΟΝΙΑ»

 

            Έτσι έγινε γνωστή η δικτατορία του Κονδύλη που διήρκεσε 45 μέρες, το τι συνέβη αυτές τις 45 μέρες ήταν άνευ προηγουμένου, μικρό μέρος παρουσιάστηκε πιο πάνω. Ο Κονδύλης δεν έκανε μια «ηθική» επανάσταση η «κοσμογονία» του ήταν και ένα όργιο σκανδάλων, φαυλότητας, λαθροχειριών και ασυδοσίας των «ημετέρων» το άξιο απορίας είναι πως τα πρόλαβε όλα αυτά μέσα σε 45 μέρες, δες τι γράφει ο Π Τσαλδάρης (ο αρχηγός του Λαϊκού κόμματος δηλαδή του βασιλικού κόμματος):

 

«Ήρκεσαν αι 45 ημέραι…………….δια να αποκαλυφθή πόσον εκαπηλεύοντο την ιδεολογίαν μας και πόσον ολίγον επίστευον εις τας ηθικάς αρχάς τας τιμίας παραδόσεις μας………». Απ ότι κατάλαβαίνεις χάσμα ανοίχτηκε μεταξύ του «αντιβασιλέα» και του Λαϊκού κόμματος.

            Μετά το τέλος της «κοσμογονίας» άρχισαν οι αποκαλύψεις των σκανδάλων, τι δάνεια σε επιχειρήσεις «ημετέρων», τι κλοπές δημοσίου χρήματος,  τι επιθέσεις κατά προσώπων, τι παράνομες κρατήσεις, τι βία και απειλές τι συκοφαντία και εξυβρίσεις, ο δε «αντιβασιλεύς» Κονδύλης έσπευσε να εκδώσει νόμο που παραγραφόντουσαν ΟΛΑ τα αδικήματα και οι παρανομίες των παρακρατικών.

 

 

ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΙΑ

 

            Οι φιλελεύθεροι μετά την 1η Μαρτίου 1935 χάθηκαν από παντού, ο Βενιζέλος λειτουργούσε σαν «πολιτικόν ζώον», ρεαλιστής δεν έπαιρνε τις επιθυμίες του για πραγματικότητες, γνώριζε ότι οι δυναμικοί φορείς θα προσδιόριζαν τις εξελίξεις, οι μεγάλες δυνάμεις επένδυαν στον Βασιλικό θεσμό.

            Στην αρχή λοιπόν επέμενε στην άρνηση της παλινορθώσεως χωρίς όμως να κλείνει τις πόρτες, από το Φθινόπωρο όμως διαπίστωσε ότι η παλινόρθωση ήταν αναπόφευκτη, έτσι άρχισε να ακολουθεί διαλλακτικότερη στάση προσπαθώντας να κερδίσει ανταλλάγματα για την παράταξή του, εκμεταλλευόταν την καούρα του Γεωργίου να βασιλέψει..

            Ο Γεώργιος πάλι γνώριζε ότι η παλινόρθωση θα ήταν επισφαλής αν δεν εξασφάλιζε την ανοχή του Βενιζέλου, από το καλοκαίρι άρχισε έμμεσες κρούσεις  και διαβίβαζε στους δημοκρατικούς ηγέτες ότι επιθυμία του είναι να επανέλθει σαν «βασιλεύς όλων των Ελλήνων» και να πάρει μέτρα λήθης και ισονομίας.

            O Γεώργιος χρησιμοποίησε σαν μεσάζοντα τον Γ Κοντομίχαλο (πλούσιο ομοεθνή από το Σουδάν). Στις 10/10/1935 του έδωσε επιστολή που του περιέγραφε τις σκέψεις του Γεωργίου, και μετά τα ίδια πράγματα του τα μετέφερε και προφορικά.

            Ο Βενιζέλος έδωσε επιστολή στον Κοντομίχαλο, την οποία και διαβίβασε στον Γεώργιο, ο δε Γεώργιος δια του ιδίου μεσάζοντα απάντησε στον Βενιζέλο, φυσικά δεν συμφωνούσαν, αλλά οι γέφυρες δεν κόπηκαν, ο Βενιζέλος εξέφρασε την απογοήτευσή του σε δεύτερη επιστολή «………..Η άρνησίς του να εξαρτήση την επάνοδόν του από την διεξαγωγήν γνησίου δημοψηφίσματος και η απόφασίς του να αρκεσθή εις ότι θα εμαγείρευση η δικτατορία του Κονδύλη, καθαρίζει εντελώς την κατάστασιν……..».

            Η έμμεση αυτή αλληλογραφία δεν έγινε τότε γνωστή στην Αθήνα και στις δύο παρατάξεις.

 

ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΑΝΤΑΞΙΟ ΤΩΝ ΓΛΥΞΜΠΟΥΡΓΚ

 

            Στις 3/11/1935 έγινε δημοψήφισμα , η νοθεία που έγινε σε αυτό το δημοψήφισμα δεν είχε προηγούμενο, ήταν τόσο χονδροειδής και φαιδρή η υπόθεση που δεν υπάρχει φαντάζομαι ανάλογο παράδειγμα στα διεθνή χρονικά. Δες μερικά παραδείγματα.

            # Ο αριθμός των «ναι» ξεπέρασε τον συνολικό αριθμό των ψηφοφόρων που ψήφισαν. Από το βράδυ της παραμονής οι βασιλικοί παραγέμισαν τις κάλπες με  ψηφοδέλτια του «ναι».

            # Τα χρώματα που επιλέχτηκαν για τον επηρεασμό των ψηφοφόρων ήταν «ναι» μπλέ και «όχι» κατακόκκινο

            Μετά το τέλος του δημοψηφίσματος καταμετρήθηκαν «ναι» περισσότερα και από τους εγγεγραμμένους ψηφοφόρους! Το υπουργείο Εσωτερικών ανακοίνωνε τα αποτελέσματα του κάθε τμήματος μόλις το έπαιρνε, χωρίς να καθίσουν οι δικτάτορες και τα τσιράκια τους να σκεφτούν και να διορθώσουν και έτσι εμφανίστηκαν να ψηφίζουν ΔΙΠΛΑΣΙΟΙ απ όσους είχαν ψηφίσει στις εκλογές της 9/6/1935.

            Όταν αντιλήφθησαν στο υπουργείο Εσωτερικών το τραγελαφικό επιδόθηκαν σε κάθε είδους αλχημεία για να μη εμφανιστεί το κωμικό αποτέλεσμα.

 

            Τελικά ανακοινώθηκε το ακόλουθο αποτέλεσμα:

 

Ψήφισαν : 1.527.714

Βασιλεία : 1.491.992 ………97,8%

Δημοκρατία: 32.454 ……….. 2,12%

Για αποχή δεν γινόταν λόγος παρ ότι τα δημοκρατικά κόμματα είχαν κηρύξει αποχή από το δημοψήφισμα, δηλαδή κανείς δεν απείχε του δημοψηφίσματος!

            Τόσο εξόφθαλμη ήταν η νοθεία που ο υπουργός Εσωτερικών Γ Σχινάς ένιωσε την ανάγκη να «αιτιολογήσει» το αποτέλεσμα και κυρίως την ύπαρξη 437.452 ψήφων παραπάνω! από αυτές των εκλογών της 9ης Ιουνίου 1935 και μάλιστα παρά την αποχή που έκαναν οι δημοκρατικοί. Είπε λοιπόν ο υπουργός:

1)     Η συρροή ψηφοφόρων «λόγω ενδιαφέροντος του υπό κρίσιν θέματος»

2)     Στο « πόθο του ελληνικού λαού ν αποκατασταθεί η Βασιλεία».

3)     Στη ψήφο των στρατιωτικών και των πληρωμάτων των πλοίων!

4)     Στη ψήφο των ετεροδημοτών!

Απ ότι κατάλαβες την εποχή αυτή θα πρέπει να είχαμε 500.000 στρατό.

      Ας δούμε όμως κάποιο  αποτελέσματα   που προκαλεί ευθυμία:

Αττικοβοιωτία : στις εκλογές

 1932 ψήφισαν 184.407

 1933 ψήφισαν 170.609 και

 1935 ψήφισαν 161.994 στο δημοψήφισμα της 3/11/1935 ψήφισαν 310.685 και από αυτούς μόνο 4.812 υπέρ της δημοκρατίας, για αποχή δεν γίνεται λόγος.

      Και αν αυτό έγινε στην Αθήνα σκέψου τι έγινε στην επαρχία.

      Ο Γ Πεσματζόγλου βασικό στέλεχος του Λαϊκού κόμματος καραμπινάτος βασιλικός έγραψε στο βιβλίο «ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΛΙΝΟΡΘΩΣΙΝ ΤΟΥ 1935» Αθήνα 1950 εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ σελ 81 «…………Η κυβέρνησις επιθυμούσα να εμφανίσει σύσσωμον το έθνος ψηφίζον υπέρ της μεταβολής του πολιτεύματος , μετήλθε μεθόδους , αι οποίαι δεν είναι δυνατόν να καταλογισθούν εις το ενεργητικόν της . Ούτω τα αρχικά αποτελέσματα του δημοψηφίσματος απέδωκαν 105% υπέρ της βασιλείας………..» και αυτά τα γράφει βασιλικός!

      Έτσι λοιπόν η παλινόρθωση έγινε με ψήφισμα της Ε Εθνοσυνελεύσεως που ήταν ανύπαρκτο λόγω μη ύπαρξης απαρτίας και από νόθο δημοψήφισμα που έγινε με στρατιωτικό νόμο, οι δε ηγέτες των δημοκρατικών ήταν εξορία.

 

ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ο ΥΠΟΚΡΙΤΗΣ

 

      Την επομένη ο Κονδύλης έσπευσε να ανακοινώσει την «πάνδημη» απόφαση των Ελλήνων υπέρ της βασιλείας, και μάλιστα έστειλε μια επιτροπή να ΠΑΡΑΚΑΛΕΣΗ τον Γεώργιο να γυρίσει να βασιλέψει.

      Ο Υποκριτής Γεώργιος έκανε ότι δεν κατάλαβε τι έγινε και έβγαλε διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό στις 6 Νοεμβρίου , στο οποίο κατεληγε:

«Προς ουδένα τρέφω μνησικακίαν . Κλείων το πρόσφατον παρελθόν , αποβλέπω μόνον προς το μέλλον, στηριζόμενος επί των αισθημάτων του προσφιλούς λαού μου και επί της ειλικρινούς βοήθειας όλων……..»

      Μάλιστα δεν μας κρατούσε κακία και στηριζόταν στα αισθήματα μας ΨΕΥΤΗ ΥΠΟΚΡΙΤΗ.

      3 Νοεμβρίου έγινε το νόθο δημοψήφισμα 7 Νοεμβρίου οι Σ Μπαλάνος, Α Παπάγος και ο Π Μαυρομιχάλης πήγαν στο Λονδίνο να παρακαλέσουν τον «εκλεκτό» του 97,8% του Ελληνικού λαού να γυρίσει να μας σώσει. Ο Γεώργιος ανέκφραστος άκουσε την αντιπροσωπεία  και μετά αντιφώνησε ο «λαοαγαπητός» βασιλιάς :

«Μετά βαθυτάτης συγκινήσεως δέχομαι τους αντιπροσώπους ……….οίτινες κομίζουν το χαρμόσυνον έγγελμα περί του ότι η ομόθυμος θέλησις του ελληνικού λαούμε καλέι να αναλάβω από τούδε τα βασιλικά μου καθήκοντα. Υπείκων , εις την επιτακτικήν έκκλησιν της χώρας , επιστρέφω……..σύρων πέπλον επί του προσφάτου παρελθόντος ………..Στρατιώτης ο ίδιος και υιός στρατιώτου δέχομαι……………ίνα ιδώμεςν την Ελλάδα ευημερούσαν……» με δύο λόγια   ο Γεώργιος έσπευσε να γυρίσει στην Ελλάδα, τροχάδην όχι αστεία.

 

 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Τα δύο ψηφοδέλτια του δημοψηφίσματος σε χρώμα κυανό για τη βασιλεύομενη δημοκρατία και κόκκινο για την αβασίλευτη.


ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΥΠΟ ΟΡΟΥΣ

 

            Οι δημοκρατικοί ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ να αναγνωρίσουν το αποτέλεσμα του «δημοψηφίσματος», ο Καφαντάρης και ο Μυλωνάς κυκλοφόρησα «ανοικτή επιστολή» προς τον Γεώργιο που του τα χώνουν κανονικά του χοντρόπετσου και καταλήγει « Δεν θα βραδύνη η ημέρα απολυτρώσεως από το άνομον και στασιαστικόν καθεστώς…….».

            Ο Βενιζέλος όμως θέλησε να κάνει μια χειρονομία δοκιμαστικής «αναγνώρισης υπό όρους», προσπαθούσε να εκμεταλευτεί την καούρα του Γεωργίου να βασιλέψει, σε επιστολή του στον Λουκά Κανακάρη – Ρούφο, έγραφε ότι ο δημοκρατικός κόσμος  μπορεί να δείξει ανοχή για μια δοκιμαστική περίοδο αν ο Γεώργιος στο διάγγελμά του βεβαίωνε ότι 1. Θα ήταν Βασιλεύς όλων των Ελλήνων 2. ότι θα σεβόταν τις ελευθερίες και θα τις υπερασπιζόταν  (Θα δεις πόσο ψεύτης αποδείχτηκε ο Γεώργιος στην συνέχεια). Ο Βενιζέλος δεν ζητούσε αμνηστία για τον εαυτό του. Η δημοκρατική παράταξη αλλά και η βασιλικοί  ταράχτηκαν  με τις θέσεις του Βενιζέλου. Ο Σοφούλης έσπευσε να ευθυγραμμιστεί με την πολιτική Βενιζέλου , πολλοί όμως, όπως Γ Καφαντάρης, Αλ Μυλωνάς, Αλ Παπαναστασίου, Γ Παπανδρέου αρνήθηκαν να ταυτιστούν με την θέση αυτή του Βενιζέλου.

            Ο Ε Βενιζέλος εξήγησε στον Πετρουλάκη με επιστολή του για τις θέσεις του στην επιστολή προς τον Λουκά Κανακάρη – Ρούφο, μεταξύ άλλαω έγραφε «…………….θα εξομοιούμεθα με τους αντιπάλους μας , οι οποίοι απεδείχθησαν έτοιμοι να θυσιάσουν την Ελλάδα δια την δημιουργία κράτους αντιβενιζελικού».
 
Η ΕΠΑΝΟΔΟΣ

 

            Τροχάδην ο Γεώργιος ετοιμάστηκε να γυρίσει πίσω στην Ελλάδα, έφυγε από το Λονδίνο 15/11/1935, πήγε στο Παρίσι, εκεί είχε επαφές με τον Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας Λεμπρέν και τον πρωθυπουργό Πιέρ Λαβάλ, ο Γεώργιος βεβαίωσε ότι η πολιτική της Ελλάδος θα ήταν στην τροχιά των αγγλογαλλικών συμφερόντων! Ο άνθρωπος  δεν ερχόταν σαν ανεύθυνος άρχοντας αλλά σαν ρυθμιστής συγκεκριμένης πολιτικής, αυτό θα φανεί και στην συνέχεια. Ο Γεώργιος επιδίωξε συνάντηση με τον Ε Βενιζέλο , μεσολαβητής ήταν ο Άθως Ρωμανός αλλά η συνάντηση ΔΕΝ έγινε διότι δεν την ήθελε ο Ε Βενιζέλος, ο Γεώργιος έφαγε δυνατή ψυχρολουσία ανάλογη με αυτή που επιφύλασσε στους βασιλικούς πολιτικούς νάνους που τον περίμεναν στην Αθήνα.

            Ακολούθως πήγε στην Ιταλία  στη Ρώμη που είχε συνομιλίες με τον βασιλιά Βίκτωρα Εμμανουήλ Γ και τον Μπενίτο Μουσολίνι , μετά στην Φλωρεντία όπου προσκύνησε τους τάφους του κωνσταντίνου, της Σοφίας και της Όλγας..

            Μετά πήγε στο Πρίντιζι όπου επιβιβάστηκε στο εύδρομο  «Έλλη» και με συνοδεία των αντιτορπιλικών «Ύδρα» και «Ψαρά» και των ιταλικών καταδρομικών «Τριέστε» και «Τρέντο» απέπλευσε .

            Στην Αθήνα ο Κονδύλης προληπτικά συνέλαβε 200 άτομα !

            Είδες την περήφανη συμπεριφορά του Ε Βενιζέλου δες τώρα τι συνέβη στην Ελλάδα των αυλόδουλων.

            Ο Γεώργιος έφτασε το πρωί της 25ης Νοεμβρίου 1935 στο Φάληρο, τον υποδέχτηκε ο «αντιβασιλεύς» Κονδύλης επικεφαλής υπουργών και στρατιωτικών, παρέδωσε στον Γεώργιο το διάγγελμα που θα απεύθυνε προς τον Ελληνικό λαό, και ο Γεώργιος στο πόδι παρουσία του έκανε αλλαγές στο κείμενο που ήδη είχε πολυδιορθώσει, έσβησε την φράση  «της κυβερνήσεώς μου» και την αντικατέστησε με την φράση «των κυβερνήσεών μου», ήταν σαφής αποφυγή να ταυτιστεί με τον Κονδύλη. Ήταν η πρώτη σφαλιάρα του ξεζουμισμένου πια Κονδύλη. Όταν επιβιβάστηκε στο βασιλικό αυτοκίνητο για να ανέβη στην Αθήνα κινήθηκε να μπει μέσα και ο Κονδύλης και τότε ο Γεώργιος με υπεροπτικό ύφος του είπε «Επιθυμών να έχω σαν μοναδικό συνεπιβάτη τον διάδοχο Παύλο».

 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Γεώργιος με τον Κονδύλη.


ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΛΩΤΣΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΝΔΥΛΗ

 

            Στις 25/11/1935 μετά την δοξολογία για την επάνοδο του Γεωργίου , ο Γ Κονδύλης ανέβηκε στα ανάκτορα και υπέβαλε την «τυπική» παραίτηση της κυβέρνησής του, ο ελεεινός αφού ελεεινολόγησε τους παλαιούς του συντρόφους στο νέο του αφεντικό είπε ότι πρέπει να διαλυθεί η Εθνοσυνέλευση  και την προκήρυξη εκλογών που θα ενεργούσε αυτός !

            Ο Γεώργιος πλέον δεν χρειαζόταν τον Γ Κονδύλη, ο οποίος πιά ήταν και πρόβλημα για αυτόν και τυπικά ψυχρά  είπε ότι θα ακούσει και τις απόψεις των άλλων κομμάτων.

            26/11/1935  δέχτηκε πάλι τον Κονδύλη  και του ζήτησε (άκουσον) να φτιάξει ο Κονδύλης Βασιλικό Διάταγμα ΑΜΝΗΣΤΙΑΣ!

            Το ίδιο απόγευμα ο Γεώργιος δέχτηκε τον Ι (Τζων) Θεοτόκη , ο οποίος ήταν ήταν εναντίον της αμνηστίας.

            Την 27/11/1935 δέχτηκε τον Π Τσαλδάρη, ο οποίος σαν αρχηγός της πλειοψηφίας ζήτησε τον σχηματισμό κυβέρνησης και αντιτάχτηκε στην διάλυση της Εθνοσυνέλευσης. Την ίδια μέρα δέχτηκε τον Ι Μεταξά ο οποίος δέχτηκε την αμνηστία! Με την προϋπόθεση να μη γυρίσουν στο στράτευμα οι αξιωματικοί που έδιωξαν (σιγά μη τους γύριζε ο Γεώργιος), και τέλος ζήτησε κυβέρνηση κοινής εμπιστοσύνης.

 

ΑΜΝΗΣΤΙΑ

 

            Ας γυρίσουμε όμως πίσω να δούμε τι έκανε ο Κονδύλης με το βασιλικό  αγγούρι της αμνηστίας στον κώλο.

            Συγκάλεσε υπουργικό συμβούλιο και οι υπουργοί του μήτε να ακούσουν για την βασιλική αμνηστία, μετά από παζαρέματα κατέληξαν στην αποδοχή της γενικής αμνηστίας με εξαίρεση των καταδικασμένων σε θάνατο (δηλαδή του Ε Βενιζέλου, Ν Πλαστήρα, Ι Δεμέστιχα, Α Κολιαλέξη, Δ Καμμένου).

            Τα μεσάνυχτα τσουπ ο πολύς Κονδύλης στα ανάκτορα με την απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου, στην συζήτηση πήγαινε για να διαπραγματευτεί έστω την εξαίρεση Ε Βενιζέλου, Ν Πλαστήρα. Ο Γεώργιος όμως ήταν ανένδοτος ΚΑΜΙΑ ΕΞΑΙΡΕΣΗ, σε βοήθεια πήγε και ο Τζων Θεοτόκης , στο τέλος τους δήλωσε ο Γεώργιος «Εγώ θα περιμένω εδώ έως το πρωί».

            Νύχτα 27 προς 28 Νοεμβρίου  σημειώθηκαν κινήσεις αδιαλλάκτων στρατιωτικών (με την καθοδήγηση του Κονδύλη) για τον εκφοβισμό του Γεωργίου. Το υπουργικό συμβούλιο ξημέρωσε και ακόμα συζητούσε αν θα πάρουν ή όχι την ζωή του Ε Βενιζέλου! Και από ποιόν παρακαλώ από τον «κεραυνό» της Εθνικής άμυνας!

            Το πρωί ανέβηκε ο Κονδύλης στα ανάκτορα και είπε ότι οι υπουργοί αρνούνται την πλήρη αμνηστία.

            Ο Γεώργιος, άλλο που δεν ήθελε, του απάντησε ότι αποδέχεται την παραίτηση της κυβέρνησής του, ο Κονδύλης απείλησε τον Γεώργιο ότι «θα προκαλέσει επικίνδυνον δυσφορίαν και αναταραχή εις τας ενόπλους δυνάμεις».

            Σιγά μη μάσαγε ο Γεώργιος πια με τις απειλές του Κονδύλη ………  κάλεσε τον Παπάγο  και τον βασιλικό  ΣΣ  και έλαβε την διαβεβαίωση «Οι αξιωματικοί δεν ανμιγνύονται εις την πολιτική! Εφ όσον δεν πρόκειται να επανέλθουν εις το στράτευμα οι απότακτοι, το θέμα παραμένει πολιτικόν».

            Και ο Κονδύλης τι έγινε πως τον ξαπόστειλε ο Γεώργιος ;

            Το μεσσιμέρι της 28ης Νοεμβρίου ανακοινώθηκε από τα ανάκτορα « η ΑΜ ο Βασιλεύς απονέμει τον Μεγαλόσταυρον του Σωτήρος εις τον πρωθυπουργόν κ Γ Κονδύλην δια τας παρασχεθείσας υπ αυτού υπηρεσίας προς την πατρίδα» . Και αν δεν το κατάλαβες οι βασιλικοί έδωσαν στον Κονδύλη ένα τενεκέ στο στήθος του και «ξου ρε λεχρίτη».  Το τι πλάκα γίνηκε στα θέατρα της εποχής με αυτό μεγαλόσταυρο δεν λέγεται !

 




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ  : Επάνοδος Γεωργίου Β' μετά το δημοψήφισμα. 




ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΝΗΣΗ

 

            Στις 28 προς 29 Νοεμβρίου είχαν κληθεί στα ανάκτορα οι δημοκρατικοί πολιτικοί αρχηγοί Θ Σοφούλης, Γ Καφαντάρης, Α Παπαναστασίου, Α Μιχαλακόπουλος και Γ Παπανδρέου.

            Ο Σοφούλης προφασίστηκε ασθένεια και δεν πήγε και αν αυτού έστειλε υπόμνημα, Οι Γ Καφαντάρης, Α Παπαναστασίου, και Γ Παπανδρέου, αρνήθηκαν να πάνε στα ανάκτορα και με επιστολές στους όχι στον Γεώργιο αλλά στον συνταγματάρχη Στρίμπερ (υπασπιστή του Γεωργίου) , έλεγαν ότι ο τρόπος που έγινε η πολιτειακή μεταβολή δεν τους επιτρέπει να κάνουν χρήση της βασιλικής ακροάσεως, δεν ήθελαν με την παρουσία τους να δώσουν το δικαίωμα να φανεί ότι αναγνώριζαν την παλινόρθωση. Ο μόνος που πήγε ήταν ο Α Μιχαλακόπουλος, αυτός λοιπόν υπόδειξε προκήρυξη εκλογών Συντακτικής Συνελεύσεως που θα κύρωνε την παλινόρθωση, καθιέρωση του πλειοψηφικού, χορήγηση γενικής αμνηστίας, σχηματισμό πολιτικής και όχι υπηρεσιακής κυβέρνησης   και μέτρα για την ενίσχυση της άμυνας

 

           

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΔΕΜΕΡΤΖΗ

 

            Στις 29/11/1935 ο Γεώργιος κάλεσε τον καθηγητή  Αστικού Δικαίου Κωνσταντίνο Δεμερτζή και του ανέθεσε τον σχηματισμό κυβερνήσεως, η κυβέρνηση αυτή ορκίστηκε την 30η Νοεμβρίου , ο πρωθυπουργός διατήρησε τα υπουργεία στρατιωτικών με υφυπουργό τον Κ Πλατή και Εξωτερικών. Άλλα μέλη της κυβερνήσεως ήταν Δ Τριανταφυλλάκος, Γ Μαντζαβίνος, Αντ Μπενάκης, Π Δεκάζος, Στ Παπαρρηγόπουλος, Ν Κανελλόπουλος, Δ Μπαλάνος, Αρ Βαλαωρίτης, Κ Γεωργακόπουλος, Αλ Παπάγος, Α Κούζης, Α Οικονόμου, Κ Πάλλης, Κ Μπακόπουλος.

            Η κυβέρνηση Δεμερτζή ήταν όαση μετά την κυβέρνηση του Γ Κονδύλη.

 




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η Κυβέρνηση ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΔΕΜΕΡΤΖΗ μετά την ορκωμοσία της.



 

ΑΜΝΗΣΤΙΑ ΑΛΛΑ………

 

            Η κυβέρνηση Κ Δεμερτζή δημοσίευσε δύο διατάγματα:

Α)  Αμνηστεύονται όλα τα αδικήματα της 1ης Μαρτίου.

Β)  Απονέμεται χάρη στους στρατιωτικούς και δημοσίους υπαλλήλους.

            Χάρη λοιπόν ξέρεις τι σημαίνει αυτό; Δεν επανέρχονται αυτοδίκαια στις θέσεις τους………….. και επιπλέον η κυβέρνηση μπορούσε να ορίσει ειδικούς τόπους διαμονής

            Τέλος εξέδωσε αναγκαστικό νόμο περί επιστροφής στους καταδικασμένους των περιουσιών τους.

            Για τους κομμουνιστές δεν πάρθηκε κανένα μέτρο ….. έμειναν εκτοπισμένοι.

            Η επιστροφή των βενιζελικών αποτέλεσε για τους μεν πρώτους ζήτημα η επιστροφή τους θέμα θερμοτάτων εκδηλώσεων και τους συμπεριφερόντουσαν σαν ήρωες οι δε «αγανακτησμένοι πολίτες» στόχος προπηλακισμών. Οι αντιβενιζελικές εφημερίδες έγραφαν «Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ», φυσικά στους στρατιωτικούς που αποφυλακίστηκαν δεν τους επετράπη η διαμονή τους στην Αθήνα, Πειραιά, και Θεσσαλονίκη.

 

ΕΠΑΦΗ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΙ ΒΕΝΙΖΕΛΙΚΩΝ

 

            Μετά την αμνηστία ο Θ Σοφούλης γράφτηκε στο βιβλίο ακροάσεων και ο Γεώργιος έσπευσε να τον καλέσει αμέσως.

            3/12/1935  πραγματοποιήθηκε η συζήτηση, ο Σοφούλης βεβαίωσε ότι το κόμμα των Φιλελευθέρων ήταν πρόθυμο να κάνη θυσίες για να τερματιστεί ο διχασμός.

            Από το εξωτερικό ο Ε Βενιζέλος στις 6/12/1935 έκανε δριμύτατες δηλώσεις για την διάκριση ανάμεσα σε στρατιωτικούς και πολιτικούς, αλλά απόφυγε να ρίψει την ευθύνη στον Γεώργιο, μάλιστα κατηγορούσε τους δημοκρατικούς αρχηγούς που δεν δέχτηκαν την βασιλική πρόσκληση.

            Βέβαια ο Ε Βενιζέλος δύο μέρες νωρίτερα με επιστολή του επαινούσε την απόφαση για χορήγηση αμνηστίας!

 

ΕΚΛΟΓΕΣ

 

            Η κυβέρνηση Δεμερτζή συζήτησε με όλους για τις εκλογές αλλά πουθενά δεν κατέληγαν .

            Έτσι εισηγήθηκε στον Γεώργιο  την άμεση διάλυση της Συνελεύσεως και 17/12/1935 διαλύθηκε η Ε Εθνοσυνέλευση και προκηρύχτηκαν εκλογές για την 26η Ιανουαρίου 1936  με απλή αναλογική.

            Στις εκλογές αυτές κατέβηκαν οι ποιο κάτω συνδυασμοί κομμάτων:

ΑΝΤΙΒΕΝΙΖΕΛΙΚΟΙ

-        Λαϊκό Κόμμα

-        Λαϊκή Ριζοσπαστική Ένωσις (Γ Κονδύλης-Ι Θεοτόκης-Ι Ράλλης-Γ Στράτος-Θ Τουρκοβασίλης).

-        Εθνικό μεταρρυθμιστικό Κόμμα (Γκοτζαμάνης)

-        Κόμμα Ελευθεροφρόνων (Ι Μεταξάς)

ΒΕΝΙΖΕΛΙΚΟΙ

-        Κόμμα Φιλελευθέρων

-        Δημοκρατικός Συνασπισμός (Γ Καφαντάρη-Α Παπαναστασίου-Γ Παπανδρέου).

-        Αγροτικό κόμμα (Ι Σοφιανόπουλος).

-        Αγροτικό κόμμα ( Αλ Μυλωνάς).

-        Παλιαοδημοκρατική Ένωσις Κρήτης (Αρ Μητσοτάκης).

-        Τοπικός συνδιασμός Ιωαννίννων (Δ Μπότσαρης).

ΑΛΛΟΙ

Ενωτικό Κόμμα (Π Κανελλόπουλος).

Παλλαϊκό Μέτωπο (ΚΚΕ).

            Η προεκλογική περίοδος ήταν σχετικά ομαλή, με εκτοπισμένους βέβαια κομμουνιστές που έκαναν απεργίες πείνας και τον βασιλικό ΣΣ απειλητικός να προειδοποιεί………

            Τρομοκρατία υπήρξε αλλά όχι στην έκταση των εκλογικών αναμετρήσεων που περιέγραψα, ο ΣΣ βέβαια κάθε τόσο έβγαινε δια αντιπροσώπων του και έκανε δηλώσεις της μορφής  «σε περίπτωση εκλογικής νίκης των βενιζελικών ο ΣΣ θ αναλάβει δια πραξικοπήματος την διακυβέρνηση της χώρας….», υπήρξαν και τραυματισμοί και δολοφονίες ΠΑΝΤΑ βενιζελικών από αντιβενιζελικούς όπως πχ στις 18/1/1936 όταν ένοπλοι αντιβενιζελικοί σκότωσαν έναν και τραυμάτισαν πέντε στην Αθήνα.

            Ο Γεώργιος όμως ήθελε ακόμα «ομαλές» εκλογές για να αποκτήσει δια των εκλογών την σταθερότητα στην πολιτειακή μεταβολή, η οποία είχε ήδη στο ενεργητικό της ένα ΝΟΘΟ δημοψήφισμα.

            Τέλος πάντων έγιναν οι εκλογές την 26η Ιανουαρίου 1936 και είχαμε τα ποιο κάτω αποτελέσματα:

 

Ψήφισαν 1.278.085

Έγκυρα 1.274.002

 

ΑΝΤΙΒΕΝΙΖΕΛΙΚΟΙ

-        Λαϊκό Κόμμα     281.597   72

-        Λαϊκή Ριζοσπαστική Ένωσις   253.384   60

-        Εθνικό Μεταρρυθμιστικό Κόμμα  17.722  4

-        Κόμμα Ελευθεροφρόνων   50.137   7

ΣΥΝΟΛΟ ΑΝΤΙΒΕΝΙΖΕΛΙΚΩΝ  ψήφοι 602.840 έδρες 143

ΒΕΝΙΖΕΛΙΚΟΙ

-        Κόμμα Φιλελευθέρων   474.651   128

-        Δημοκρατικός Συνασπισμός  66.027   11

-        Αγροτικό κόμμα (Ι Σοφιανόπουλος)  13.006    1

-        Αγροτικό κόμμα ( Αλ Μυλωνάς).

-        Παλιαοδημοκρατική Ένωσις Κρήτης  13.762  3

-        Τοπικός συνδιασμός Ιωαννίννων   7.209   1

ΣΥΝΟΛΟ ΒΕΝΙΖΕΛΙΚΟΙ    ψήφοι 574.655 έδρες 142

 

ΑΛΛΟΙ

Ενωτικό Κόμμα   9.870   -

Παλλαϊκό Μέτωπο (ΚΚΕ).  73.411   15

 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Θεμιστοκλής Σοφούλης - Στυλιανός Σκλάβαινας.




ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΕΚΛΟΓΩΝ

 

            Οι δύο μεγάλες παρατάξεις βγήκαν ισόπαλες.

            Σε σύγκριση με τις εκλογές της 5/3/1933 βγαίνουν τα ποιο κάτω συμπεράσματα:

1. Ο αριθμός των ψηφοφόρων ήταν 11,4% μεγαλύτερος

2. Η αντιβενιζελική παράταξη αύξησε την δύναμή της κατά 1,14% και όλος ο κρατικός μηχανισμός ήταν στα χέρια της.

3. Η βενιζελική παράταξη είχε μειωμένο ποσοστό κατά 3,46% το ποσοστό αυτό διέρευσε προς το ΚΚΕ και τον Κανελλόπουλο

4. Το ΚΚΕ είχε αύξηση της τάξης 25%  και θα αντιπροσωπευόταν από συμπαγή ομάδα βουλευτών. Αρκετοί  υποψήφιοί του ήταν φυλακή .

            Οι εκλογές αυτές, που έγιναν με βασιλικό κρατικό μηχανισμό  έδειξαν και  τέλος το μέγεθος της νοθείας  του δημοψηφίσματος, για την παλινόρθωση της 3ης Νοεμβρίου 1935, η αντιβενιζελική παράταξη ήταν μειοψηφία στο σύνολο του εκλογικούς σώματος πήρε  602.840  ψήφους σε συνολικό εγκύρων ψηφοδελτίων 1.274.002, επί  δε των ψήφων των  αντιβενιζελικών  υπήρχε μερίδα  αντιβασιλικών συμπεριλαμβανομένων των Βενιζελικών κλπ το βασιλικό τμήμα της Ελληνικής κοινωνίας ήταν κάτω από το 40% του εκλογικού σώματος, αντιλαμβάνεσαι γιατί το παλάτι, ο ξένος παράγοντας και οι δυναμικοί συντελεστές αυτό δηλαδή που έλεγαν «δυναμικά ερείσματα» (στρατός, παρακράτος, χωροφυλακή κλπ) δεν ήθελαν το γνήσιο δημοψήφισμα που ήθελε ο Π Τσαλδάρης;

            Τέλος πάντων οι φιλελεύθεροι  προκειμένου η πατρίδα να ηρεμήσει θεώρησε «..το πολιτειακό ζήτημα οριστικώς λήξαν…..».

 

ΔΙΕΡΓΑΣΙΕΣ

 

            Το ζήτημα ήταν τώρα τι κυβέρνηση θα γινόταν …… το ΚΚΕ έγινε ο ρυθμιστής, οι αντιβενιζελικοί φοβόντουσαν συνασπισμό βενιζελικών κομμάτων και ψήφο εμπιστοσύνης από τους βουλευτές του ΚΚΕ.

            Ο Γ Κονδύλης ζήτησε ακρόαση από τον Γεώργιο για το Σάββατο 1/2/1936 και άρχισε να κραυγάζει «όλοι οι πολιτικοί είναι άπιστοι και δόλιοι», περί δολιότατος μιλούσε ο πλέον δόλιος άνδρας, έφτανε ο Κονδύλης να μιλά περί «δυναμικού» παραμερισμού του Γεωργίου και αντικατάστασή του από τον Παύλο! Μάλιστα είχε σχεδιαστεί ξαφνική επιφυλακή στρατιωτικών μονάδων στην πρωτεύουσα την 1/2/1936!

            Την παραμονή της ακροάσεως του Γ Κονδύλη από τον Γεώργιο,  πέθανε ξαφνικά από εγκεφαλική συμφόρηση σε ηλικία 57 χρονών. Την εποχή αυτή κυκλοφόρησαν κάτι φήμες για την οδοντόπαστα που χρησιμοποίησε το πρωί του θανάτου του, πάντως όσο και αν έψαξαν μετά δεν την βρήκαν!

            Τέλος πάντων υπήρχε ασυμφωνία μεταξύ των πολιτικών κομμάτων, ο Σοφούλης πρότεινε να μείνει στην εξουσία ο Δεμερτζής.

            Στις 16/2/1936 συναντήθηκαν Σοφούλης και Τσαλδάρης αλλά δεν μπόρεσαν να συνεννοηθούν.

            Στις 2/3/1936 ο Γεώργιος εκφώνησε τον λόγο του θρόνου (αυτός ήταν ο Πρώτος και ο Τελευταίος που έβγαλε ο βουβός βασιλιάς) θα παραθέσω δύο τρία σημεία που είναι ενδεικτικά των σκέψεών του:

«………..Η αναθεώρησις αυτή, δέον να συντελεσθή συντόμως(σύνταγμα) ίνα το πολίτευμα της Χώρας προσλάβη όσον το ταχύτερον την οριστικήν αυτού μορφήν…… τονωθή η βελτίωσις της Εθνικής Αμύνης της Χώρας………… η Κυβέρνησίς Μου   επεδίωκε και αποδίδει εις το Βαλκανικόν Σύμφωνον (αυτό ήταν απαίτηση των Άγγλων)……………ανάδειξις ισχυράς Κυβερνήσεως ικανής να στηρίξη το εκ του μακρού διχασμού κλονισθέν Κράτος……….» από αυτά υπό το φως όσων ακολούθησαν  είναι φανερές οι επιδιώξεις του Γεωργίου.

 

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΡΟΝΟΥΝΤΣΙΑΜΕΝΤΟ

 

            Στις 5/5/1936 έγινε σύσκεψη στο υπουργείο στρατιωτικών, όλοι οι βασιλικοί ανώτατοι αξιωματικοί  εξουσιοδότησαν τον Παπάγο να πάει στο παλάτι και να δηλώσει ότι «επ ουδενί λόγω» θα υπάρξη κυβέρνηση που θα στηρίζεται σε ψήφους κομμουνιστών!

            Πήγε ο Παπάγος και το είπε στον Γεώργιο, ο οποίος τον άκουσε χωρίς σχόλια, ο Γεώργιος εξοργίστηκε με το αντιπειθαρχικό αυτό Προνουντσιαμέντο του Παπάγου και κατάλαβε ότι με τον διαρκή «παραγοντισμό» των ενόπλων δυνάμεων ήταν αδύνατο να  υπάρξει κράτος και στρατός πειθαρχημένος.

            Μόλις έφυγε ο Παπάγος , ο Γεώργιος κάλεσε τον Ι Μεταξά και τον ρώτησε αν δεχόταν να αναλάβει το υπουργείο στρατιωτικών, «Δέχομαι αλλά υπό δύο όρους ……..να κληθή αμέσως ο Δεμερτζής που θα του υποδείξετε να μου  ανάθεση το υπουργείο Στρατιωτικών   και η ορκωμοσία μου να γίνει τώρα και να παραμείνει μυστική, μέχρις ότου μεταβώ εις το υπουργείον», συμφώνησαν όσο θα μιλά με τον Δεμερτζή να είναι στο διπλανό δωμάτιο και όταν συμφωνήσει ο Δεμερτζής να στείλει να τον φωνάξουν από το σπίτι του.

            Εν τω μεταξύ ο Ι Μεταξάς είχε ήδη έρθει σε επαφή με τους φιλελευθέρους να δει αν τον δεχόντουσαν σαν υπουργό στρατιωτικών, τους υποσχέθηκε να πατάξει τον παραγοντισμό των αξιωματικών, λειτουργία των θεσμών και επαναφορά μέρους των αποτάκτων στο στρατό, υπό αυτές τις προϋποθέσεις οι φιλελεύθεροι ΔΕΧΤΗΚΑΝ.

            Στο παλάτι τώρα παιζόταν μια απίστευτη κωμωδία στον καθηγητή Κ Δεμερτζή από μέρους του Γεωργίου και το Μεταξά χαρείτε το …… ο Γεώργιος ενημέρωσε τον Δεμερτζή  για την αντιπειθαρχική συμπεριφορά του Παπάγου και του είπε ότι θέλει υπουργό Στρατιωτικών τον Ι Μεταξά, ο ανυποψίαστος Δεμερτζής δέχτηκε το ήδη συμφωνηθέν και ο Γεώργιος προσποιήθηκε ότι στέλνει τον υπασπιστή του να καλέσει τον Ι Μεταξά από το σπίτι του, αφού πέρασε η ώρα που απαιτείται για να πραγματοποιηθεί η προσέλευση του Μεταξά, αυτός εμφανίστηκε «ανυποψίαστος» από το διπλανό δωμάτιο, και τότε ο Γεώργιος τον ρώτησε αν δέχεται να γίνει υπουργός Στρατιωτικών! Δέχτηκε (για δεύτερη φορά ) ο Μεταξάς και κάλεσαν τον εφημέριο μιας μικρής εκκλησίας να τον ορκίσει εκείνη την στιγμή, ο αγαθός ιερεύς μετά την ορκωμοσία είπε:

«Και εις ανώτερα» και ο Μεταξάς απάντησε «Παπούλη, δεκανέα νομίζεις πως με όρκισες και μου δίνεις τέτοια ευχή; Κύριε   ελέησαν!»

            Ο Μεταξάς δεν έφυγε έμεινε μέχρι 2.30 μμ στο παλάτι, εκείνη την ώρα γνώριζε ότι ο Παπάγος είχε την συνήθεια να είναι στο σπίτι του όπου γευμάτιζε και κοιμόταν για μεσημέρι. 2.30 μμ όταν όλοι έλειπαν από το υπουργείο ο Μεταξάς πήγε στο υπουργείο που ήταν Ακαδημίας και Κηφισίας (σήμερα Β Σοφίας).

            Το κωμικό είναι με το ιερέα που τον άνθρωπο από την ώρα που έκανε την ορκωμοσία μέχρι τις 2.30 τον κρατούσαν στο παλάτι για να κρατηθεί «μυστικό» το συμβάν και ο άνθρωπος δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί τον κρατούσε ο βασιλιάς όμηρο!!!!!!!!

 


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Συνάντηση Μεταξά Παπάγου.

 

ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΛΩΤΣΙΑ ΣΤΟΝ ΠΑΠΑΓΟ

 

            Δες τώρα τι σημαίνει βασιλική αγνωμοσύνη, πριν από λίγο είδες πως συμπεριφέρθηκε η αυλή στο Γ Κονδύλη, δες τώρα το βασιλικό μασκαραλίκι που δέχτηκε το ποίο υπάκουο κανίς των  βασιλικών σαλονιών ο Παπάγος.

            Την ώρα που πήγε να φάει για μεσημέρι και να κοιμηθεί ο Γεώργιος πραξικοπηματικά και ύπουλα τον κατήργησε και στην θέση του έβαλε τον Ι Μεταξά, ο Ι Μεταξάς λοιπόν 2.30 μμ την ώρα που κοιμόταν τον ύπνο του ανυποψίαστου ο βασιλικός Παπάγος πήγε στο υπουργείο του, ο σαστισμένος φρουρός στρατιώτης τον άκουσε να του λέει να ανοίξει το γραφείο του Υπουργού Παπάγου δηλώνοντάς του  «Είμαι τώρα ο υπουργός των Στρατιωτικών άνοιξε το γραφείο.», μόλις κάθισε στην υπουργική καρέκλα ζήτησε να παρουσιαστούν μπροστά του όλοι οι διοικητές των στρατιωτικών μονάδων της Αθήνας  και οι σωματάρχες, όλοι βασιλικοί έσπευσαν να δηλώσουν υποταγή στον «βασιλικό υπουργό», έφτασαν στο γραφείο του ο υποστράτηγος Πιτσίκας και ο υποπτέραρχος Ρέππας, από όλους ο Ι Μεταξάς ζήτησε αφοσίωση και καμιά πλέον ανάμιξη στα πολιτικά πράγματα. Ένας μόνο τόλμησε να αντιμιλήσει ο υφυπουργός υποστράτηγος Πλατής που με οργίλο ύφος ζήτησε να φύγει ο Μεταξάς από την θέση του «υπουργού» Παπάγου, ο Μεταξάς του απάντησε «Άκου Πλατή, μόνο νεκρός θα βγω από εδώ μέσα!» και ο Πλατής ταπεινωμένος υπέγραψε την παραίτηση του.

            Κάποτε λοιπόν ξύπνησε ο υποστράτηγος Αλ Παπάγος από τον μεσημεριανό του ύπνο και πληροφορήθηκε την κατάργησή του………… Για να δεις σε ποιο σημείο δημιουργεί δούλους η βασιλεία σου λέω ότι ο Παπάγος και ο Πλατής ήταν συναρχηγοί στον Στρατιωτικό Σύνδεσμο!  Ούτε λοιπόν διανοήθηκαν αμφότεροι να αντιδράσουν αδιαμαρτύρητα επέστρεψε ο «υπουργός» στα στρατιωτικά του καθήκοντα!

            Ο Γεώργιος έδειξε ότι αυτός ήταν ο «μπος» , το «τσαλάκωμα» των ποιο πιστών του ανδρών που τον έφεραν τον πολυπόθητο θρόνο γι αυτόν ήταν μια παρένθεση, μη νομίζεις ότι και ο Μεταξάς ήταν τίποτα, ανά πάσα στιγμή τον καταργούσε και μετά την 4η Αυγούστου και αυτό ήταν το άγχος του Ι Μεταξά … η εύνοια του Γεωργίου.

Πρέπει να πούμε ότι ο Ι Μεταξάς ήταν ο πρώτος ηγέτης του αντιβενιζελισμού που έσπευσε να αναγνωρίσει την αβασίλευτη Δημοκρατία του 1924!




ΜΕΤΑΞΑΣ ΣΤΗΝ ΣΚΑΚΙΕΡΑ

 

            Από εδώ και εμπρός ο Ι Μεταξάς έπαιζε κατά αρχάς σαν υπουργός μετά  σαν αντιπρόεδρος μετά σαν πρωθυπουργός και τέλος σαν δικτάτωρ.

            Το τέλος του στρατιωτικού παραγοντισμού προξένησε χαρά στην φιλελεύθερη παράταξη, ο   Ε Βενιζέλος φώναξε μέσα σε γράμμα του προς τον Κανακάρη-Ρούφο την 9/3/1936 «……….. Ζήτω ο Βασιλεύς!», ο λόγος ήταν απλός πλέον ξέρανε με ποιόν είχανε να κάνουν, δεν είχαν πλέον μπροστά τους τον ανώνυμο βασιλικό αξιωματικό που διέθετε μερικούς λόχους στρατιώτες και πίσω του κρυβόταν η βασιλική αυλή , είχαν συγκεκριμένο  αντίπαλο τον Γεώργιο Β Γλύξμπουργκ και ότι θα συνέβαινε αυτός είχε την ευθύνη.

            6/3/1936 η Βουλή εκλέγει Πρόεδρο του σώματος τον Σοφούλη με 158 ψήφους έναντι 137 του Βοζίκη, υπέρ του ψήφισαν και οι κομμουνιστές, με δεδομένο την «δεδηλωμένη» ο Γεώργιος αναθέτει στον Σοφούλη εντολή σχηματισμού κυβέρνησης………… Εν τω μεταξύ ο Χίτλερ καταλαμβάνει στρατιωτικά την αποστρατικοποιημένη Ρηνανία!............ ο Σοφούλης αποτυγχάνει να σχηματίσει κυβέρνηση και άλλο που δεν ήθελε ο Γεώργιος αναθέτει στον Δεμερτζή την δημιουργία της νέας κυβέρνησης, η βενιζελική παράταξη θέτει έναν όρο για να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης ………. Να παραμείνει υπουργός Στρατιωτικών ο Ι Μεταξάς!!!!!!! Η νέα κυβέρνηση ορκίστηκε 14/3/1936  ο Ι Μεταξάς παραμένει υπουργός Στρατιωτικών και επιπλέον ορίζεται αντιπρόεδρος . Αυτό ο δημοκρατικός κόσμος το είδε σαν εγγύηση ομαλότητας!!!!!!!!! Αυτά λοιπόν έγινα στις 14/3/1936 σε τρεις μέρες μετά συνέβη κάτι τρομακτικό ……. Το πρωί της 17ης Μαρτίου 1936 ο Ε Βενιζέλος έπαθε εγκεφαλική συμφόρηση η Έλενα Βενιζέλου και ο Αλ Διομήδης από το Παρίσι έστειλε το ποιο κάτω τηλεγράφημα στους Καφαντάρη και Ζάννα «Κατάστασις Προέδρου Βενιζέλου απελπιστική».

           

 
 
 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η κηδεία του Ε Βενιζέλου.
 
 

ΔΕΟΣ

 

            Η είδηση διαδόθηκε σε όλη την Ελλάδα, γέμισαν οι εκκλησίες κόσμο, πάγωσαν οι βασιλικοί  τραμπούκοι, άρχισαν να καταλαβαίνουν τι χανόταν για τον τόπο ……. 17 προς 18 Μαρτίου διαρκή τηλεγραφήματα από το Παρίσι πληροφορούν για την κατάσταση του Λευτεράκη , στις 8.05πμ της 18ης Μαρτίου 1936 πέθανε εξόριστος στην οδό Μπωζόν στο Παρίσι ο Ε. Βενιζέλος ένα τηλεγράφημα λιτό τίμιο όπως ήταν η ζωή του «Ο Πρόεδρος έσβησε», δεν χρειαζόντουσαν ονόματα όλοι ήξεραν ποιος ήταν ο Πρόεδρος, μετά από αλλεπάλληλες απόπειρες κατά της ζωής του από το ανεγκέφαλο βασιλικό κατεστημένο, ο Ε Βενιζέλος δεν ήταν πια εμπόδιο στα σχέδιά τους.

            Αποφασίστηκε από την Βασιλική κυβέρνηση του Δεμερτζή να μεταφερθεί η σορός σιδηροδρομικώς στο Πρίντεζι και από εκεί με αντιτορπιλικό στην Ελλάδα για να τεθεί σε λαϊκό προσκύνημα ο μέγιστος μετά τον Περικλή πολιτικός άνδρας, στο καθεδρικό ναό της Αθήνας και να γίνει η κηδεία του στην πρωτεύουσα και ο ενταφιασμός του στην Κρήτη. Σε αυτό το σημείο φάνηκε η Βασιλική μιζέρια ο Ι Ράλλης ( ο πρωθυπουργός της κατοχής) και ο Δήμαρχος Κ Κοτζιάς μικρόψυχα αντιτάχθηκαν στην απόφαση του καθηγητή Δεμερτζή, ταυτόχρονα οι βασιλικοί τραμπούκοι προέβησαν σε απρεπείς εκδηλώσεις και οργανώθηκαν διαδηλώσεις! Βρισιές κατά του νεκρού ακούστηκαν και ο Δεμερτζής φοβήθηκε, την ίδια στιγμή ο Ι Μεταξάς ανελάμβανε την ευθύνη να τηρήσει την τάξη κατά την κηδεία, αλλά ο Σοφούλης και Δεμερτζής γνωρίζοντας περί ποίων κάφρων είχαν απέναντί τους αποφάσισαν να μεταφερθεί η σορός στα Χανιά.

 

ΟΙ ΞΕΝΟΙ

 

            Τα βασιλικά αποβράσματα, αυτά έκαναν, εξ άλλου έτσι τους είχαν γαλουχήσει επί χρόνια οι ηγέτες τους, οι ξένοι πως συμπεριφέρθηκαν στον Ε Βενιζέλο;

ΟΙ ΓΑΛΛΟΙ :  Πρώτος ήρθε και προσκύνησε π στρατηγός Φρανσε ντ Εσπεραί, στον Ελληνορθόδοξο να ό του Παρισιού την ακολουθία παρακολούθησε η Γαλλική κυβέρνηση και κορυφαίες προσωπικότητες της πολιτικής.. Οι Γάλλοι παλαιοί πολεμιστές ήταν τιμητική φρουρά στο φέρετρο και πλήθος Παρισινών παρακολούθησε την εκφορά.

ΟΙ ΙΤΑΛΟΙ : Εξαιρετικές τιμές απέδωσαν οι Ιταλοί όταν πέρασε η αμαξοστοιχία από την χώρα τους και έφτασε στο Πρίντεζι, μάλιστα έβαλαν και τιμητική συνοδεία στο αντιτορπιλικό  «Κουντουριώτης» που θα πήγαινε τον Λευτέρη στην Κρήτη ένα ιταλικό αντιτορπιλικού ιδίου τύπου.

 

 

ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΑΜΟ ΤΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

 

-  "Βενιζέλε μας πατέρα τής Πατρίδας",τού εθνικού μας συνθέτη Μανώλη Καλομοίρη,

 

Από την δισκογραφία τρία τραγούδια:

 

1) "Έχάσαμε τον Βενιζέλο" τού Σπύρου Περιστέρη. Ερμηνεύει ο Κώστας Ρούκουνας με συνοδεία λύρας καί ουτιού (Λάμπρος Λεονταρίδης καί Αγάπιος Τομπούλης). Στοιχεία δίσκου: MINOS/EMI-ΑΡΧΕΙΟ, "ΣΠΥΡΟΣ ΠΕΡΙΣΤΕΡΗΣ-Ι",

 

2) "Τον Βενιζέλο χάσαμε" τών Σταύρου Παντελίδη καί Κώστα Καρίπη. Ερμηνεύει ο Στελάκης Περπινιάδης με συνοδεία βιολιού καί κιθάρας (Δημήτρης Σέμσης καί Κώστας Καρίπης). Στοιχεία: MINOS/ΕΜΙ-ΑΡΧΕΙΟ, "ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΙΠΗΣ-Ι".

 

3) "Ο καϋμός τής Κυρά-Κώσταινας". Ερμηνεύει ο Στελάκης με συνοδεία κιθάρας, βιολιού καί σαντουριού. Στοιχεία: MINOS/ΕΜΙ-ΑΡΧΕΙΟ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΟΥΝΤΑΣ-ΙΙ".

 

Το δεύτερο καί τρίτο, η "COLUMBIA" τα εξέδοσε σε δίσκο 78 στροφών με στοιχεία DG 6209. Και τα  τρία πρώτα ηχογραφήθηκαν προ τής κηδείας τού Βενιζέλου.

 

 

Στην αυτοβιογραφία του, ο Στελάκης αναφέρει σχετικά (Εκδόσεις "Νεφέλη"-επιμέλεια Κώστα Χατζηδουλή). Ο Ηλίας Πετρόπουλος στο έργο του "Ρεμπέτικα Τραγούδια" αναφέρει  την σύνθεση:

 

 "Ξύπνα παππού Λευτέρη" τού Σταύρου Λιθαδιώτη  με δύο μάλιστα μελωδίες, αμφότερες σε αργό ρυθμό δύο τετάρτων.

 

Το λαϊκό τραγούδι  έχει και άλλα πράγματα να παρουσιάσει όπως :

 

-        "οι πρωθυπουργοί" τού Βαμβακάρη!..


Ο προσφυγικής  καταγωγής ΚΑΛΟΜΟΙΡΗΣ, σε λιμπρέτο Νίκου Καζαντζάκη, συνέθεσε την όπερα "Ο Πρωτομάστορας" και την αφιέρωσε στον μεγάλο Έλληνα πολιτικό. Στην αυτοβιογραφία του, ο Καλομοίρης περιγράφει την πρώτη του συνάντηση με τον Βενιζέλο (μεσολαβήσαντος τού Κλέαρχου Μαρκαντωνάκη), την ευχάριστη έκπληξη του που ο Βενιζέλος ήταν θαυμαστής τού έργου του .

 

 


 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Χανιώτικα νέα για τον θάνατο του Ε Βενιζέλου.



ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ

 

Οψές αργά ΄ν επέρνουνα στου χάροντα την πόρτα
κι' άκουσα τη χαρόντισα και μάλωνε το χάρο:
— Χάροντα δε σου τό ΄λεγα, χαροντα δε σου τό 'ειπα,
κι' απού ΄ναι πέντε παίρνε δυό, κι' απού' ναι τρεις τον ένα
κι' απού ΄ναι δυο και μοναχοί μην τσοι ξεζευγαρώνεις;

 

http://www.youtube.com/watch?v=fE1Ex1Zw_jU

 

 

 

            Δύο πολεμικά έφτασαν στην Κρήτη το πρωί της 27ης Μαρτίου.  Χιλιάδες κρητικοί μαζεύτηκαν να χαιρετήσουν τον επιφανέστερο μετά τον Μίνωα συμπατριώτη τους.

            Παλαιοί συμπολεμιστές του από την επανάσταση στο Θέρισο κρατούσαν το φέρετρο. Παρόντες και οι υποκριτές βασιλικοί υπουργοί, τέσσερεις παρακαλώ και ο διάδοχος Παύλος, όλοι αυτοί και εννοώ η παράταξή τους, είχαν βάλει  πληρωμένους δολοφόνους να τον εκτελέσουν στο παρελθόν τώρα , δίπλα στους πενθούντες Έλληνες και τα σκουλήκια των βασιλικών  υπογείων.

            Πλήθος βουλευτές ανακατεμένοι με λεβέντες κρητικούς, θρήνος στην εκκλησία, σε σημείο ο Καφαντάρης να μη μπορεί να εκφωνήσει τον επικήδειο.

            Στον τάφο του χαράχτηκαν τα λόγια (επικήδιος) που ο ίδιος είχε προφητικά πει στην Βουλή το 1932:

«Ο προκείμενος νεκρός ήτο ένας αληθινός άνδρας, με θάρρος μεγάλο, με αυτοπεποίθησιν και δι αυτόν και δια τον λαόν, τον οποίον απέλειψε το θάρρος , ποτέ δεν υπήρξε μοιρολάτρης, διότι ποτέ δεν περίμενε από την μοίρα του να ίδητην χώραν του προηγμένην, αλλά έθεσεν εις την υπηρεσίαν της όλον το πυρ το οποίον είχε μέσα του, κάθε δύναμιν ψυχικήν και σωματικήν».

            Έτσι λοιπόν ο άνδρας που έφερε την Ελλάδα σε σύνορα αυτοκρατορίας τελείωσε.

 

ΠΕΝΤΑΜΗΝΟ ΘΑΝΑΤΩΝ

 

            Θα αφήσω ασχολίαστο το γεγονός, απλά θα το παραθέσω, ημερολογιακά και εσείς συνδυάστε το με  τα γεγονότα:

 

Πρώτος θάνατος: Το 1935 πέθανε ο Σταλιαδούρος

 

Δεύτερος θάνατος : 31/1/1936 πέθανε ο Γ Κονδύλης από εγκεφαλική συμφόρηση, ετών 57 την επωμένη είχε ραντεβού με τον Γεώργιο!

 

Τρίτος θάνατος : 18/3/1936 πέθανε στο Παρίσι ο Ε Βενιζέλος.

 

Τέταρτος θάνατος : 13/4/1936 πέθανε ο Κ Δεμερτζής από καρδιακή προσβολή (ήταν Δευτέρα του Πάσχα) ετών 60.

 

Πέμπτος θάνατος : 17/5/1936 πέθανε ο Π Τσαλδάρης από συγκοπή καρδίας ετών 69.

 

 

Έκτος θάνατος : 15 Σεπτεμβρίου 1936 πέθανε στην Βιέννη ο Αλ Ζαίμης ετών 81.

 

Έβδομος  θάνατος : 17/11/1936 πέθανε ο Αν Παπαναστασίου ετών 57.

 

 

 

 

 

 


 

 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο θάνατος του Γ Κονδύλη.

 

 

Ο Ι ΜΕΤΑΞΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ  Ε ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

 

            Ένα μήνα (22/4/1936) μετά τον θάνατο του Ε Βενιζέλου, έγινε πολιτικό μνημόσυνο στη Βουλή, ο Ιωάννης Μεταξάς πρωθυπουργός πια είπε τα πιο κάτω……………

 

«Ελευθέριος Βενιζέλος! Σπανίως, από καιρού εις καιρόν, εμφανίζονται εν τη ιστορία ισχυροί άνδρες, ως ισχυρά μετέωρα, εις άλλους εμπνέοντα τον σεβασμόν και εις άλλους το δέος. Ενώπιον τοιούτων ανδρών διαιρούνται αυτομάτως οι άνθρωποι  εις φίλους και εχθρούς. Ουδείς μένει αδιάφορος, ουδείς μένει ουδέτερος. Πας τις, αν δεν είναι ενθουσιώδης φίλος των, θα είναι άσπονδος εχθρός των. Ο περί αυτούς αγών δεν σταματά ούτε προ του θανάτου. Συνεχίζεται περί τον νεκρόν των, περί την σκιάν των, περί την μνήμην των.

            Τοιαύτη μεγάλη και ισχυρά φυσιογνωμία υπήρξεν ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Έδωσε το όνομά του και έθεσεν την σφραγίδα του εις ολόκληρον περίοδον της νεώτέρας ιστορίας της Ελλάδος. Από αυτόν  προέρχονται η ονομασία των αντιπάλων του. Με το όνομά του συνδέεται αναποσπάστως η ωραιοτέρα και τραγικωτέρα εποχή της νεωτέρας Ελλάδος. Πως είναι δυνατόν να κρίνη αμερολήπτως η σύγχρονος γενεά τοιαύτας μεγάλας φυσιογνωμίας;

            Αλλά υπάρχει μια μεγάλη σελίς της ιστορίας, προ της οποίας κύπτουσιν ευλαβώς και οι φίλοι και οι εχθροί. Η εποχή δηλαδή, κατά την οποίαν ο Ελευθέριος Βενιζέλος , σημαιοφόρος της ανεγνωρισμένης Ελλάδος, ηγούμενος της πολιτικής της, ενέπνευσε το έθνος την αυτοπεποίθησιν και το ώθησε προς την νίκην και την δόξαν».

 

            Στο ημερολόγιό του γράφει :

"5-1-1941 Κυριακή , 70ή ημέρα (του πολέμου). Ελαφρύς χειμώνας .

Συννεφιά.

Φέρνουν τα καθίσματα του κήπου.

Τι ωραία που είναι.

Πόσο μακρυά είμαι από την ηδονήν της ζωής.

Θα μας συγχωρέση Θεός (δύο λέξεις σβησμένες) το 1915;


Φταίμε όλοι.

Και ο Βενιζέλος ακόμη.

 


Τώρα αισθάνομαι πόσο έφταιξα".

 

Και αυτό το γράφει είκοσι τέσσερις (24) μέρες πριν τον θάνατό του.

 

 

ΘΑΝΑΤΟΣ ΔΕΜΕΡΤΖΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

 

            Μετά τον θάνατο των δύο ποιο πάνω άνοιξε ο δρόμος για τον Μεταξά. Σε ένα μήνα είχαμε και άλλο θάνατο ……… πέθανε ο Κ Δεμερτζής!!!!!!!! Βρέθηκε νεκρός στο κρεβάτι του από καρδιακή προσβολή! Να φανταστείς ότι αιτία θανάτου από καρδία την εποχή αυτή σπάνια πολύ για τους Έλληνες που ζούσαν λιτά και …… τέλος πάντων απ ότι θα δεις πολλές καρδιακές προσβολές την κατάλληλη στιγμή θα έχουμε στους πολιτικούς που έκλειναν τον δρόμο του Ι Μεταξά και των σχεδίων του Γεωργίου. 13/4/1936 Δευτέρα του Πάσχα σε ηλικία 60 ετών με υγεία που δεν πρόδιδε τίποτα το ανησυχητικό πέθανε ξαφνικά και ο Κ Δεμερτζής. Το θλιβερό γεγονός συντετριμμένος το ανήγγειλε στον συντετριμμένο Γεώργιο ο Ι Μεταξάς.

            Ο Γεώργιος ΑΜΕΣΩΣ όρκισε τον Ι Μεταξά πρόεδρο της κυβερνήσεως, διότι όπως είπαν «……ουδεμία μεταβολή εις το πρόγραμμα η την μορφήν της κυβερνήσεως επέρχεται……………».

            Οι Αλ Παπαναστασίου και Γ Παπανδρέου έκαναν έντονες επικριτικές δηλώσεις για τον τρόπο ενέργειας του Γεωργίου ο δεύτερος ονόμασε την κυβέρνηση «αυλική». Αυτός όμως που ανησυχούσε περισσότερο απ όλους ήταν ο Π Τσαλδάρης και έσπευσε να συναντηθεί με τον Σοφούλη , οι δύο ηγέτες συμφώνησα στην δημιουργία κυβέρνησης από τρίτο πρόσωπο κοινής αποδοχής, και συμφώνησαν στο αποτακτικό, η δε συμφωνία διατυπώθηκε γραπτά και την υπόγραψαν όλοι οι δημοκρατικοί αρχηγοί και Τσαλδάρης.

Στις 21/4/1936 ο Τσαλδάρης ανέβηκε στα ανάκτορα και γνώρισε στον Γεώργιο την συμφωνία του με τους Φιλελευθέρους.

            Ο Γεώργιος εν τω μεταξύ διαβεβαίωσε τους φιλελεύθερους πολιτικούς ότι:

«Τον όρκον μου, δεν έχω καμμίαν όρεξιν να τον παραβιάσω. Σας τονίζω ότι κανείς κίνδυνος δια τους ελέυθερους κοινοβουλευτικούς θεσμούς υπάρχει».

            Πόσο απατεώνας και ψεύτης ήταν θα δεις στην συνέχεις…… αυτό όμως εφησύχασε πλήρως τους δημοκρατικούς.

 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Κωνσταντίνος Δεμερτζής.
 



ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΟΦΟΥΛΗ ΣΚΛΑΒΑΙΝΑ

 

Η συμφωνία Τσαλδάρη – Σοφούλη ναυάγησε με ευθύνη των δημοκρατικών. Στις 2/4/1936 αποκαλύφτηκε συμφωνία Σοφούλη Σκλαβαίνα για να ψηφίσουν οι κομμουνιστές βουλευτές σαν πρόεδρο  Βουλής τον Σοφούλη, στις 19/2/1936 υπήρξε έγγραφη συμφωνία, που προέβλεπε εν ολίγοις:

Το Παλλαϊκό Μέτωπο ψηφίζει τον Σοφούλη πρόεδρο Βουλής και οι Φιλελεύθεροι υπόσχονται :

1.     Κατοχύρωση λαϊκών ελευθεριών.

2.     Ακύρωση νόμου που αφαιρούνται εκλογικά δικαιώματα στους καταδικασθέντες με το ιδιώνυμο.

3.     Κατάργηση του Ν 4229

4.     Αμνηστία στους βουλευτές του Παλλαϊκού Μετώπου.

5.     Γενική αμνηστία στους εξόριστους και καταδιωκόμενους.

6.     Κατάργηση της υπηρεσίας Αμύνης του Κράτους.

7.     Καταπολέμηση των δικτατορικών και φασιστικών τάσεων και διάλυση των οργανώσεών τους.

8.     Καθιέρωση της Απλής αναλογικής.

9.     Ελάττωση σε ένα δίμηνο της τιμής του ψωμιού..

10.  Κατάργηση προσωποκρατήσεων για χρέη στο Δημόσιο, μέχρι 3.000 δραχμές.

11.  Πενταετές χρεωστάσιο για τα χρέη των αγροτών

12.  Εφαρμογή Κοινωνικών Ασφαλίσεων.

 

Το ζήτημα το έκανε γνωστό ο Ριζοσπάστης και το έφερε στην Βουλή ο Ι Ράλλης, η συζήτηση που ακολούθησε στην Βουλή ήταν νίκη του Σοφούλη διότι αποκαλύφτηκε ότι και το Λαϊκό κόμμα είχε έλθει σε παρασκηνιακές συνεννοήσεις με το ΚΚΕ δια μέσου του Κ Αγγελόπουλου και του Δ Γληνού.

 

 

 

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Ι ΜΕΤΑΞΑ

 

            25/5/1936 ο Ι Μεταξάς έκανε προγραμματικές δηλώσεις στην Βουλή, το κόμμα των φιλελευθέρων έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης με αντάλλαγμα αόριστες δηλώσεις του Μεταξά για το αποτακτικό. Ο Τσαλδάρης έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης, ο Γ Καφαντάρης έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης, ομοίως και Γκοτζαμάνης, οι Αλ Παπαναστασίου και Αλ Μυλωνάς απείχαν από την ψηφοφορία σαν διαμαρτυρία για την στάση των μεγάλων κομμάτων, ο Γ Παπανδρέου καταψήφισε την κυβέρνηση Ι Μεταξά και δήλωσε «……να εμφανιστούν εις κατάστασιν παρακμής τους κοινοβουλευτικούς   θεσμούς και να θερμανθούν προς ωρίμανσιν τους κινδύνους των λαϊκών ελευθεριών». Αποτέλεσμα είχαμε κυβέρνηση Ι Μεταξά με 241 υπέρ 16 κατά και 4 αποχές.

            Σε μερικές μέρες αποφασίστηκε διακοπή των εργασιών της Βουλής μέχρι 30/9/1936 και έδινε το δικαίωμα στην κυβέρνηση να εκδίδει νομοθετικά διατάγματα με την γνώμη 40 βουλευτών.

            Εδώ θα πρέπει να πούμε ποιοι ήταν οι κύριοι συνεργάτες του Ι Μεταξά:

  1. Ο Κωνσταντίνος Μανιαδάκης ήταν ο αρχιχωροφύλακας από την 4η Αυγούστου και μετά, ήταν αντιβενιζελικός και γερμανόφιλος στην περίοδο του διχασμού και τώρα πια αγγλόφιλος.
  2. Ο Ιωάννης Διάκος , δημοσιογράφος αντιβενιζελικός από την περίοδο του διχασμού, τώρα ήταν ο άνθρωπος των Άγγλων στην Ελλάδα  και κατά την περίοδο του 30 είχε δεσμούς με τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες, αυτός εγγυήθηκε στους Άγγλους για την μεταστροφή του Γερμανόφιλου Κωνσταντινικού Ι Μεταξά. Αυτός ο σκοτεινός άνθρωπος ήταν ο «εξ απορρήτων» του Ι Μεταξά και του Γεωργίου, έμεινε μέχρι το τέλος χωρίς κανένα αξίωμα αλλά διοικούσε ουσιαστικά από το παρασκήνιο.

 

 

ΤΟ ΣΑΚΟΥΛΙΑΣΜΑ ΤΩΝ ΒΕΝΙΖΕΛΙΚΩΝ

 

            Υπήρχε σχέδιο απ ότι φαίνεται από την αρχή μεταξύ Μεταξά και Γεωργίου και κινήθηκαν περίτεχνα.

            ΠΡΩΤΗ ΚΙΝΗΣΗ: Ο Ι Μεταξάς μετά την παλινόρθωση απέφυγε να ταυτιστεί με παραδοσιακή αντιβενιζελική παράταξη. Βέβαια ο Γεώργιος προσπάθησε να φέρει κοντά τον Μεταξά και τον Τσαλδάρη και αυτής της άποψης ήταν και ο Πεσματζόγλου.

            ΔΕΥΤΕΡΗ ΚΙΝΗΣΗ : Επιδίωξε να έχει ευρύτερη αποδοχή από την δημοκρατική παράταξη, χειρίστηκε λοιπόν το ζήτημα που τους πονούσε το αποτακτικό και επί αυτού φαινόταν «πρόθυμος» ο Μεταξάς να συνεργαστεί. Βέβαια οι βασιλικοί (όλοι) εμπαίζανε τους βενιζελικούς επί αυτού του ζητήματος, ούτε μια μεταβολή των διοικητικών μονάδων δεν πραγματοποίησε ο Μεταξάς.. υποσχόταν ρητά όμως ότι  θα επαναφέρονταν στα σώματα  ασφαλείας όλοι οι βενιζελικοί που είχαν απομακρυνθεί και θα αποκτούσε «εθνική σύνθεση» τουλάχιστον η χωροφυλακή και θα επαναπροσδιοριζόταν το ζήτημα για τους δημοσίους υπαλλήλους και οι απομακρυσμένες αιρετοί άρχοντες στην τοπική αυτοδιοίκηση. Για τις ένοπλες δυνάμεις  δεν έδωσε σαφή υπόσχεση. Μη ξεχνάμε και τα λόγια του Γεωργίου «Οι ξένοι φίλοι μας μου συνιστούν να σχηματίσω ομοιογενή στρατόν». Σε αυτή την φράση κρύβεται όλη η ουσία των σκέψεων του παλατιού πρόσεξε ΟΧΙ κατά το σύνταγμα ανώτατος άρχων αλλά πραγματικός κύριος που θα κυβερνούσε και θα έλεγχε τα δυναμικά ερείσματα της εξουσίας.

            ΚΙΝΗΣΗ ΤΡΙΤΗ : ο Μεταξάς από ότι ήδη είπαμε ήταν ο πρώτος ηγέτης του αντιβενιζελισμού που έσπευσε να αναγνωρίσει την αβασίλευτη Δημοκρατία του 1924! Δεν είχε λαϊκό έρεισμα, ούτε ο στρατός ήταν Μεταξικός ΟΛΗ η δύναμή του ήταν ο ίδιος ο Γεώργιος και ο Ι Διάκος. Και ο Γεώργιος αυτό τον άνθρωπο ήθελε να τον χρησιμοποιήσει διότι έτσι είχε το πάνω χέρι στην διοίκηση της χώρας. Έτσι ο Μεταξάς όταν ρωτήθηκε από τους Γιουγκοσλάβους τι θα έκανε η Ελλάς αν η Ιταλία έκανε πόλεμο με την Γαλλία και την Αγγλία απάντησε ανεπιφύλακτα ότι η Ελλάς θα συνέπραττε εναντίον της Ιταλίας. Μάλιστα δέχτηκε να μπει στο μυστικό πρακτικό του Βαλκανικού Συμφώνου στις 6/5/1936 η παράγραφος « Το Σύμβούλιον της Βαλκανικής Συννενοήσεως, μετά εξέτασιν των προβλημάτων υπό το πρίσμα των συμφερόντων της Βαλακνικής Συνεννοήσεως , απεφάσισεν ότι αύτη θα προσεχώρει εις κάθε γαλλοβρετανικήν συνεργασίαν» και όλα αυτά χωρίς καμιά εγγύηση για την Ελλάδα. Να σου πω το αστείο της υπόθεσης το πιόνι των Αγγλογάλλων στα Βαλκάνια , δηλαδή η Γιουγκοσλαβία, ΚΑΤΕΔΩΣΕ στην Ιταλία την δήλωση του Ι Μεταξά ……… η δε Ιταλία διευκόλυνε την Βουλγαρο  - Γιουγκοσλαβική προσέγγιση  και υπογράφτηκε το σύμφωνο Βελιγραδίου- Σόφιας τον Ιανουάριο του 1937 χωρίς να ενημερώσει τους άλλους του Βαλκανικού Συμφώνου, έτσι το 1940 κανένα μέλος του ΒΣ δεν ξεπλήρωσε τις υποχρεώσεις προς την Ελλάδα  που δέχτηκε επίθεση. Αυτή όμως η κίνηση ήταν του Ι Μεταξά απέσπασε την επιδοκιμασία των Αγγλογάλλων.

 

 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Πρωτοσέλιδο από τα γεγονότα της Θεσσαλονίκης.

 

ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

 

            29/4/1936 οι καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης κατέβηκαν σε απεργία διαρκείας, στις 8/5/1936 το πρωί 6.000 καπνεργάτες έκαναν διαδήλωση, η χωροφυλακή επέδειξε ιδιαίτερη βαναυσότητα και η έφιππη χωροφυλακή τσαλαπάτησε γυναίκες και σπάθισε και πυροβόλησε  απεργούς. Αυτό προκάλεσε αγανάκτηση στον πληθυσμό της Θεσσαλονίκης και κατέβηκαν στους δρόμους υφαντουργοί, τροχιοδρόμοι, αυτοκινητιστές κλπ σε ένδειξη αλληλεγγύης. Το πρωί της 9/5/1936 η χωροφυλακή πυροβόλησε και σκότωσε τον αυτοκινητιστή Τούσκη, ο αιματηρός απολογισμός ήταν πολύ ποίο μεγάλος 12 νεκροί 32 βαρειά τραυματίες 250 ελαφριά, οι χωροφύλακες δεν είχαν ούτε ένα τραυματία!  Η  μανία της χωροφυλακής δημιούργησε αγανάκτηση και στον στρατό, όταν δε ο διοικητής του Γ ΣΣ κατέβασε τον στρατό για να αντιμετωπίσουν τον λαό της Θεσσαλονίκης, οι στρατιώτες που οι περισσότεροι ήταν Θεσσαλονικείς συμφιλιώθηκαν με τους απεργούς, ο δε στρατηγός Ζέππος βρέθηκε απογυμνωμένος από δυνάμεις πρόθυμες να αντιμετωπίσουν τους εργάτες !

Το βράδυ της 9ης Μάη του 1936 ο πρωθυπουργός Ιωάννης Μεταξάς έδωσε διαταγή ένα σύνταγμα στρατού από τη Λάρισα να μεταφερθεί στη Θεσσαλονίκη και μοίρα του στόλου να καταπλεύσει στο λιμάνι της πόλης προς αντιμετώπιση των εργατών που βρίσκονταν σε απεργία. Ταυτόχρονα, προέβη σε δηλώσεις με τις οποίες δεν άφηνε κανένα περιθώριο παρερμηνειών αναφορικά με τις προθέσεις του: «Κατέστη φανερόν - τόνισε - ότι οι σκοποί οι επιδιωκόμενοι από τους διευθύνοντας την απεργιακήν κίνησιν είναι πολιτικοί, ανατρεπτικοί. Αν ήσαν οικονομικοί θα εδέχοντο οι ιθύνοντες τας δύο εργατικάς ομοσπονδίας την λύσιν, την οποίαν η κυβέρνησις επέβαλε εις τους καπνεμπόρους, και η οποία όχι μόνον καθορίζει κατώτατον ημερομίσθιον 90 δραχμών, αλλά προβλέπει και περί μέσου ημερομισθίου 100 περίπου δραχμών... Η κυβέρνησις δε θα εμποδίση βεβαίως το δικαίωμα της απεργίας από εκείνους οι οποίοι το έχουν, αλλά δε θα επιτρέψη διατάρραξιν της τάξεως. Όσοι το επιχειρήσουν, θα συναντήσουν το κράτος του νόμου».

Το μεσημέρι ο διοικητής του Γ΄ Σώματος Στρατού διατάσσει τους χωροφύλακες να κλειστούν στα αστυνομικά τμήματα, δίνει εντολή σε αξιωματικούς του στρατού να αναλάβουν τη Διοίκηση των αστυνομικών τμημάτων, και βγάζει ανακοίνωση που απαγορεύει κάθε συγκέντρωση ακόμα και λίγων ατόμων σε κλειστό ή ανοιχτό χώρο, ενώ κλείνει και τα μαγαζιά της Θεσσαλονίκης. Το γεγονός αυτό αντί να δράσει καταπραϋντικά οξύνει ακόμη περισσότερο τα πνεύματα. Στις 5 μ.μ. πραγματοποιείται νέα λαϊκή συγκέντρωση στη διασταύρωση των οδών Εγνατίας και Βενιζέλου χωρίς να υπάρξουν επεισόδια. Οι συγκεντρωμένοι εκδίδουν ψήφισμα το οποίο λέει:

«Απας ο λαός της Θεσσαλονίκης συγκεντρωθείς εις παλλαϊκήν συγκέντρωσιν και ακούσας των ρητόρων, αποφασίζει:

1) Εκφράζει τον αποτροπιασμόν και την αγανάκτησίν του διά τους δολοφόνους.

2) Διαδηλώνει τη συμπάθειάν του προς τους αγωνιζόμενους απεργούς.

Και ζητεί: 1) Παραίτησιν της κυβερνήσεως.

3) Αμεσον σύλληψιν του διευθυντού της Αστυνομίας Ντάκου και την αντικατάστασιν του Γενικού Διοικητού Πάλλη.

4) Επίλυση όλων των αιτημάτων των απεργών και ακύρωσιν της αποβολής του φοιτητή Καββαδία.

5) Απελευθέρωσιν όλων των συλληφθέντων.

6) Απόδοσιν των θυμάτων εις τα εργατικά Σωματεία προς κήδευσιν.

7) Να επιτραπεί αύριον η τέλεσις παλλαϊκού μνημόσυνου.

Δηλώνει:

ότι θα συνεχίσει την απεργίαν μέχρις της πλήρους επιλύσεως όλων των αιτημάτων και αναθέτει εις τον Διοικητήν του Γ. Σ. Στρατού τη διαβίβασιν του παρόντος ψηφίσματος εις την κυβέρνησιν».

            Η κηδεία των νεκρών της 9ης Μαΐου έγινε την 10/5/1936 και συμμετείχε όλη η πόλη της Θεσσαλονίκης και ο στρατός που είχε προσχωρήσει στους απεργούς. Οι χωροφύλακες έμειναν κλεισμένοι στα αστυνομικά τμήματα υπό την φρούρηση των στρατιωτών για να μη λυτζαριστούν από τον λαό. Ο Γρ. Δαφνής γράφει: «Τη νύκτα της 9ης προς 10η Μαΐου, ούτε ο Γενικός Διοικητής, ούτε ο Σωματάρχης, ούτε καμία άλλη αρχή ημπορούσε να ασκήση εξουσίαν! Ητο εκτός πάσης αμφιβολίας ότι ο λαός της Θεσσαλονίκης ήτο κύριος της καταστάσεως».

 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Το σκίτσο του Ι. Μεταξά δημοσιευμένο στο Ριζοσπάστη της 11ης Μαΐου 1936.




ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ

 

Θα πρέπει να πούμε ότι ο λαός αν και είχε δίπλα του στρατό πρόθυμο να του συμπαρασταθεί , πειθάρχησε στους βουλευτές του Νομού και όταν οι βουλευτές του ΚΚΕ και άλλα του στελέχη θέλησαν να μιλήσουν εμπρηστικά προς το πλήθος, έμειναν με ένα ακροατήριο λίγων εκατοντάδων και οι ρήτορές του δεν βρήκαν καμιά απήχηση τα επαναστατικά συνθήματα του Ριζοσπάστη που παρότρυναν ο κόσμος να πάρει την εξουσία.

            Ο λαός δε αν και κυρίαρχος της πόλης δεν κατέλυσε το κράτος αν και μπορούσε.

Τώρα ο Μεταξάς απ ότι είδαμε απέδωσε την απεργία σε πολιτικά ελατήρια και ισχυρίστηκε ότι επρόκειτο περί κινήματος είπε δε ότι στην Θεσσαλονίκη «είχε γίνει …………γενική δοκιμή  κομμουνιστικής επαναστάσεως».

            Ο Σοφούλης είπε ότι «…ξεπέρασαν κάθε προηγούμενην απάνθρωπον συμπεριφοράν του κράτους και των οργάνων του………»

            Ο Καφαντάρης ζήτησε να ξεκαθαρίσει την χωροφυλακή από την μονόπλευρη (βασιλική) σύνθεσή της.

            Στου κουφού την πόρτα ….. στις 3/6/1936 η χωροφυλακή σκότωσε ένα και τραυμάτισε  7  στον Βόλο σε μια απεργία κλωστοϋφαντουργών.

 

 

ΠΡΟΣ ΤΗΝ 4Η ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

 

Τα γεγονότα της Θεσσαλονίκης ήταν το πρόσχημα για να ξεκινήσει η διαδικασία κατάργησης του δημοκρατικού πολιτεύματος, ο Μεταξάς έθεσε ζήτημα στον Γεώργιο αυταρχικής διακυβερνήσεως της χώρας και αναστολής συνταγματικών ελευθεριών. Ο Γεώργιος έδειξε «κατανόηση», συμφώνησαν Γεώργιος και Μεταξάς ότι η δημοκρατική διακυβέρνηση και η δημοκρατία αποτελούν πολυτέλεια παραμονές πολέμου. Κατά δε τον Μεταξά «θα παρεμπόδιζαν την στρατιωτικήν και πολεμικήν προπαρασκευήν της χώρας».

            Εδώ θα πρέπει να ακούσουμε τι είπε ο βουλευτής Κ Μανιαδάκης την 5/3/1950 κατά την διάρκεια προεκλογικής του ομιλίας, είπε λοιπόν ότι η δικτατορία της 4ης Αυγούστου εγκαθιδρύθηκε για λόγους ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥΣ (Γρ Δάφνης σελ 423)..

            Εν τω μεταξύ την 16η προς 17η Μαΐου πεθαίνει από καρδιακή προσβολή σε ηλικία 69 ετών ο Π Τσαλδάρης………….

 

Θ ΣΚΥΛΑΚΑΚΗΣ

 

            Την επομένη του θανάτου του Τσαλδάρη ο Μεταξάς διορίζει τον απόστρατο ταγματάρχη Θεόδωρο Σκυλακάκη υπουργό Εσωτερικών.

            Ο Σκυλακάκης ήταν ο επιτελικός εγκέφαλος του αντεπαναστατικού κινήματος Λεοναρδόπουλου - Γαργαλίδη το 1923, αποτάχτηκε ήταν φανατικός κωνσταντινικός βασιλόφρων και αρνήθηκε να επανέλθει στο στράτευμα το 1927για να μη δώσει όρκο πίστες στην Δημοκρατία, θαυμαστής του Χίτλερ και του εθνικοσοσιαλισμού, έφτιαξε την «Οργάνωσιν Εθνικού Κυρίαρχου Κράτους» (ΟΕΚΚ)και εξέδιδε την εφημερίδα «Κράτος», όλα αυτά καθαρά χιτλερικών τάσεων.

            Ο Μεταξάς υποστήριξε ότι ήταν  ο μόνος που μπορούσε να επιβληθεί στα σώματα ασφαλείας, το παράξενο είναι ότι οι φιλελεύθεροι μετά τις πρώτες αντιρρήσεις τους συγκατατέθηκαν με αντάλλαγμα να διοριστεί ο Π Σφακιανάκης Γενικός Διοικητής Κρήτης και να διοριστούν νομάρχες αξιωματικοί απότακτοι του κινήματος του 1935, οι αξιωματικοί που βολιδοσκοπήθηκαν φάνηκαν διστακτικοί, έτσι ο Σκυλακάκης διόρισε νομάρχες από το Πλαστηρικό κίνημα του 1933 αλλά και αυτοί δεν δέχτηκαν τον διορισμό τους εκτός από τον πλοίαρχο εα Δ Λούνδραπου διορίστηκε νομάρχης Λέσβου, έτσι στις νομαρχίες τοποθετήθηκαν αξιωματικοί αντιβενιζελικοί. Ο βασιλικότατος Π Μαυρομιχάλης όταν είδε αξιωματικούς νομάρχες είπε «μόνον αν επρόκειτο να γίνει δικτατορία θα δικαιολογείτο ο διορισμός στρατιωτικών ως νομαρχών». Στις 2/6 /1936 διορίστηκε Γενικός Διοικητής Μακεδονίας ο φανατικός αντιβενιζελικός υποστράτηγος εα Τσιπούρας, σαν υφυπουργός Στρατιωτικών ο συνταγματάρχης Παπαδήμας (Γερμανόφιλος και κωνσταντινικός με προσωπικό δεσμό με τον Μεταξά και επιτελάρχης του Λεοναρδόπουλου, καταδικασμένος σε θάνατο για την συμμετοχή του στο κίνημα του 1923), Γενικός Διοικητής Θράκης ο Κάβδας απότακτος του 1923.. Και ο Σοφούλης έκανε καθησυχαστικές δηλώσεις για την κατάσταση.





 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Γελοιογραφία του Ριζοσπάστη 5.7.1936 για τη σιωπή των εφημερίδων μπροστά στις αυθαιρεσίες της κυβέρνησης Μεταξά.

 

ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ

 

            Ενδείξεις υπήρχαν λοιπόν για το τι ετοίμαζε ο Γεώργιος και ο Μεταξάς και όχι μόνο αυτές ο ίδιος ο Ι Μεταξάς μίλησε με τον Α Ζάννα για τα γεγονότα της Θεσσαλονίκης και υπεραμύνθηκε μιας «προσωρινής» δικτατορίας και μάλιστα παραπονέθηκε για την αντίθετη άποψη του Σοφούλη, πρότεινε δε στον προσωπικό φίλο του Βενιζέλου το πιο κάτω εκπληκτικό « Σεις δεν έχετε λόγον ν ακολουθήτε τον Σοφούλην.  Ελάτε μαζί μου να τραβήξουμε μπροστά . Η θέσις σας εις την κυβέρνησιν σας; Περιμένει».

            Ο Ζάννας δεν δέχτηκε την προσφορά και όσα γίνηκαν τα είπε στον Σοφούλη  και ο Σοφούλης τον καθησύχασε: «Ο Βασιλεύς δεν τον αφήνει να κάμει δικτατορίαν. Έχω διαβεβαίωσίν του. Άλλωστε , όποιαν στιγμήν θέλομεν ημπορούμεν να ανατρέψωμεν την κυβέρνησιν»……. Τέτοια ανοησία (ευτυχώς). Είδες πως λειτούργησε η βασιλική διαβεβαίωση για το θέμα της δικτατορίας, θυμάσαι τι είχε πει ο Γεώργιος «Τον όρκον μου, δεν έχω καμμίαν όρεξιν να τον παραβιάσω. Σας τονίζω ότι κανείς κίνδυνος δια τους ελέυθερους κοινοβουλευτικούς θεσμούς υπάρχει». Τόσο ψεύτης.

Και ο Μεταξάς έδινε διαβεβαιώσεις στις 23/6/1936 στον Σοφούλη ότι «όλα θα γίνουν σιγά – σιγά» και ο μεν Σοφούλης καταλάβαινε για το υποτακτικό ο δε Μεταξάς εννοούσε την δικτατορία.

Εδώ θα πρέπει να πούμε ότι η οικονομία βρισκόταν σε ανάρρωση μετά την ύφεση 1929-1932, το ΚΚΕ είχε κυριευτεί από έξαρση επαναστατικής μαχητικότητας και ο Γεώργιος πραγματοποιούσε περιοδείες στην Β Ελλάδα όπου εγγυόταν ότι δεν θα γίνει δικτατορία.

Σε αυτή την φάση φάνηκε και ο Σ Βενιζέλος, ο οποίος ήταν συμμαθητής του Σκυλακάκη στην σχολή Ευελπίδων, ο δεύτερος τον κάλεσε να μπει στην κυβέρνηση σαν αντιπρόεδρος και να συμπράξει στην δικτατορία και ο Σ Βενιζέλος δέχτηκε υπό όρους, τα γνωστά αποτακτικό, περιορισμένη δικτατορία, νέο Σύνταγμα, επί αυτών έγινε γνώστης ο Ι Μεταξάς και μάλιστα είχαν και συνάντηση εγκάρδια στο τέλος ο Μεταξάς είπε «Χαίρω διότι μου εδόθη η ευκαιρία ν αποκαταστήσω τις σχέσεις μου με την οικογένειαν Βενιζέλου».

 

ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΑΣΗΣ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ

 

            Βλέποντας ο Σοφούλης ότι εμπαίζεται, αποφάσισε να σχηματίσει κοινοβουλευτική κυβέρνηση συνασπισμού, ήρθε σε επαφή με τον Ι Θεοτόκη και συμφώνησαν ότι και με τον Τσαλδάρη περίπου.

            Στις 22/7/1936 ο Θ Σοφούλης είχε την αφέλεια να ανακοινώσει τις συμφωνίες αυτές στον Γεώργιο, ο οποίος μόλις το άκουσε ΤΑΡΑΧΤΗΚΕ, ρώτησε τον Σοφούλη πότε θα εφαρμοζόταν η συμφωνία και εκείνος του απάντησε αρχές Οκτώβριο, εκεί χαλάρωσε ο Γεώργιος, μάλιστα συνεχάρη τον Σοφούλη και του συνέστησε να προχωρήσουν στις συνεννοήσεις.. Το ίδιο απόγευμα ο Γεώργιος κάλεσε τον Μεταξά και του είπε το περιεχόμενο της συνομιλίας του με τον Σοφούλη.

            Την επομένη ο Μεταξάς φώναξε τα πρωτοπαλίκαρα του (Σκυλακάκη, Διάκο, Παπαδήμα)  και τους ενημέρωσε, μάλιστα τους είπε ότι είχε συγκατάθεση του Γεωργίου για την κήρυξη δικτατορίας. (Γρ Δάφνης εα σελ 432  αφήγηση του ίδιου του Διάκου).

            Ο Σ Βενιζέλος ανέβηκε στα ανάκτορα και είπε ότι είναι υπέρ της προσωρινής δικτατορίας αλλά έπρεπε να τακτοποιηθεί το αποτακτικό. Ο Γεώργιος πάλι ενημέρωσε τον Μεταξά.

 

 

 

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ

 

            31/7/1936 οι δύο Γενικές Συνομοσπονδίες Εργατών ανακοίνωσαν 24η απεργία για την 5η Αυγούστου, για την διάλυση εργατικών σωματείων στην Μακεδονία και Θράκη και για την θέσπιση υποχρεωτικής διαιτησίας μεταξύ εργατών και εργοδοτών..

            Αυτό αν και δεν ήταν τίποτα το δραματικό θα αποτελέσει το πρόσχημα για την κήρυξη της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου.

            Καλλιεργήθηκε έντονη ανησυχία για «κομμουνιστικό κίνδυνο» για «σύμπραξη αποτάκτων» και σκηνοθετήθηκε πυρκαγιά στις αποθήκες πυρομαχικών του Ναυτικού τη Λέρο στις 31/7/1936.

            Στις 2/8/1936 ο Ι Μεταξάς είχε μακρά συνομιλία με τον πρέσβη της Αγγλίας στην Ελλάδα σερ Σίδνευ Ουώτερλω, απ ότι μαθεύτηκε μεταπολεμικά σε αυτή συμφώνησε η Αγγλία στην επιβολή δικτατορίας.

            Το πρωί της 4ης Αυγούστου ο Ριζοσπάστης έγγραψε ότι την ίδια μέρα ο Ι Μεταξάς θα έκανε δικτατορία ! Αλλά κανείς δεν πίστεψε το δημοσίευμα.

 




 

ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ

 

            Το βράδυ της Κυριακής όλοι ήταν αμέριμνοι, και τα μέλη της κυβέρνησης, απόρησαν όταν κλήθηκαν σε έκτακτο υπουργικό συμβούλιο το βράδυ στις 8, υπέθεσαν ότι θα μιλούσαν για την απεργία που θα γινόταν την επομένη . Δεν είχε παρθεί κανένα έκτακτο μέτρο, το μόνο μέτρο που πήρε ο Μεταξάς ήταν να διπλασιάσει τους Ευζώνους στις πόρτες του υπουργείου Εσωτερικών, οι οποίοι επέτρεπαν την είσοδο αλλά απαγόρευαν την έξοδο σε όλους..

            Όταν έφτασαν οι υπουργοί, ένα ένα τους δεχόταν ιδιαίτερα και τους έλεγε για αναστολή  ορισμένων άρθρων της Γ Αναθεωρητικής Βουλής χωρίς να γίνουν εκλογές, αντίρρηση έφερε μόνο ο Γ Μαντζαβίνος , ο Δ Ελευθεριάδης και ο Αρ Βαλαωρίτης που υπέβαλαν τις παραιτήσεις τους, οι λοιποί υπέγραψαν   δύο διατάγματα με τα οποία εγκαθιδρυόταν δικτατορία, τα διατάγματα αυτά υπέγραψε και ο Γεώργιος στις 10 το βράδυ, και δημοσιεύτηκαν στο 324 ΦΕΚ με ημερομηνία 4 Αυγούστου 1936.

            Την επομένη απαγορεύτηκε η έκδοση εφημερίδων και έγιναν συλλήψεις. Όλοι οι πολιτικοί κοιμόντουσαν στα σπίτια τους, κανένα στρατιωτικό μέτρο δεν λήφθηκε μόνο ένα δύο θωρακισμένα αυτοκίνητα εμφανίστηκαν στους δρόμους. Τίποτε άλλο.

            Συνελήφθηκαν στα σπίτια τους οι: Α Σβώλος, Θ Τσάτσος, Ι Σοφιανόπουλος, Δ Γληνός, Κ Γαβριηλίδης κα

 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : "Η Βραδυνή" 5η Αυγούστου 1936.





ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ

 

            Το κόμμα των φιλελευθέρων στην αρχή  έδειξε στάση αναμονής, οι βενιζελογενείς όμως αρχηγοί (Γ Καφαντάρης, Γ Παπανδρέου, Αλ Παπαναστασίου, Αλ Μυλωνάς) και τα μέλη της διοικούσας επιτροπής του Λαϊκού κόμματος  (Κ Τσαλδάρης, Π Ράλλης, Β Σαγιάς) συνήλθαν σε σύσκεψη στις 5/8/1936  και έφτιαξαν έντονη διαμαρτυρία προς τον Γεώργιο  και τον Μεταξά ζητώντας άμεση αποκατάσταση των συνταγματικών ελευθεριών, την επομένη όλοι πλην Παπανδρέου πήγαν στον Γεώργιο, ο οποίος το έπαιζε άσχετος με το πραξικόπημα και τους παράπεμψε στον Μεταξά, τότε ο Γ Καφαντάρηςτου είπε « Ο κ Μεταξάς, Μεγαλειότατε , δεν είχε ποτέ δύναμιν να κινήση και τον μικρόν δάκτυλον εναντίον των ελευθεριών του τόπου. Σεις του εκχωρήσατε την δύναμιν σας. Ιδικόν σας έργον είναι . Διότι συμβή σεις μόνον θα είστε υπεύθυνος . Άλλον εμείς δεν γνωρίζομεν».

            Και πράγματι η 4η Αυγούστου δεν ήταν Μεταξική αλλά Βασιλική. Μετά την 4η Αυγούστο ο Γεώργιος έβαλε αρχηγό ΓΕΣ τον αντιστράτηγο Αλ Παπάγο για να τον έχει σαν αντίβαρο προς τον Μεταξά.

            Στις 5/8/1936 ο δικτάτωρ Μεταξάς αποτάθηκε προς τον Σ Βενιζέλο δια μέσου του ΓΑ Βλάχου για να αναλάβει υπουργείο, ο Σ Βενιζέλος απάντησε ότι θα περιμένει πρώτα την εκπλήρωση της συμφωνίας του με τον Μεταξά, φυσικά ο Γεώργιος δεν είχε καμιά διάθεση αποκατάστασης αποτάκτων και αφού πέρασαν μερικές μέρες  και αντιλήφθητε ότι ο Μεταξάς τον ενέπαιξε ο Σ Βενιζέλος έφυγε για το εξωτερικό.

            Ο Ι (Τζων) Θεοτόκης που ήταν στο Σέμεριγκ της Αυστρίας έστειλε επιστολή στον Γεώργιο στις 24/8/1936 που μεταξύ των άλλων έλεγε «……σφάλμα μέγιστον Μεγαλειότατε, το οποίον εγώ χαρακτηρίζω ‘πήδημα εις το κενόν’ …. ανατρέψατε όλας τας προς τον ελληνικόν λαόν υποσχέσεις Σας….. η δικτατορία Σας……… », η απάντηση του μεγαλειότατου ήταν μόλις επέστρεψε να συλληφθή και να τεθεί σε «κατ οίκον» περιορισμό στην Κέρκυρα υπό αυστηρή αστυνομική επιτήρηση, όχι παίζουμε. Στις 17/11/1936 σε τρεισήμισι μήνες πέθανε ξαφνικά ο Αλ Παπαναστασίου! Η κηδεία του έγινε σιωπηρή αντιδικτατορική εκδήλωση μεγάλου πλήθους, η λογοκρισία απαγόρευσε την όποια δημοσίευση από την κηδεία.

            Στις 29/12/1936 ο Σοφούλης έστειλε στον Γεώργιο υπόμνημα που έπαιρνε θέση κατά της δικτατορίας. Φυσικά ο Γεώργιος στα παλιά του τα παπούτσια , δεν έδωσε καμιά απάντηση. Η 4η Αυγούστου έφτιαξε αστυνομικό κράτος που όμοιό του δεν είχε ξαναδεί η χώρα στο παρελθόν.





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Εξόριστοι στην Ανάφη.
 
 
 
 
 

 
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
 


  1. «Τα φοβερά ντουκουμέντα» ΠΑΛΙΝΟΡΘΩΣΗ ΚΑΙ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ του Κωνσταντίνου Π Καλλιγά Εκδόσεις ΦΥΤΡΑΚΗ  Αθήνα 1976
  2. «ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΛΙΝΟΡΘΩΣΙΝ ΤΟΥ 1935» Γ Πεσματζόγλου Αθήνα 1950 εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ .
  3. «4η ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ – ΑΛΒΑΝΙΑ»  Φ.Ν. Γρηγοριάδης εκδ ΚΕΔΡΗΝΟΣ  ΑΘΗΝΑ 1972

4. «4η ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ – ΑΛΒΑΝΙΑ» του Φ.Ν. Γρηγοριάδης εκδόσεις  ΚΕΔΡΗΝΟΣ  ΑΘΗΝΑ 1972

5. Ιστορικές αναμνήσεις του Στ Σαράφη

6. ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΛΙΝΟΡΘΩΣΙΝ ΤΟΥ 1935 του  Γ Πεσματζόγλου εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ

 


ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ

Στο βιβλίο της της Ιζαμπέλλας Παλάσκα αναφέρεται μια άγνωστη και εκπληκτική εξιστόρηση προσπάθειας του Θ Πάγκαλου να δει τον Μουσολίνι, ο ο...