Τετάρτη 30 Ιουλίου 2014

Η ΠΑΠΑΔΙΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΙΚΟΥ


 
 

O Ντολμάς ήταν ένα  νησάκι  και αποτελούσε το επιθαλάσσιο προπύργιο του Αιτωλικού, αυτό το νησάκι το είχαν οχυρώσει οι Έλληνες και είχαν βάλει μάλιστα και πυροβόλο, μέσω αυτού του οχυρού ελέγχανε τον διάπλου προς το Αιτωλικό, στον Ντολμά υπήρχε φρουρά 200 ανδρών υπό τον Γρ Λιακατά που είχε το παρατσούκλι «Κάλεσος», Κάλεσους στην περιοχή ονομάζουν τα πιο όμορφα κριάρια και πράγματι αυτός ο νέος ήταν ένας όμορφος άντρας.

Στις 28/2/1926 υπό τον Γάλλο εξωμότη Σολιμάν μπέη, 4.000 επιτέθηκαν με πλοιάρια, ενώ ταυτόχρονα σφυροκοπούσαν με 18 κανόνια από τη Φοινικιά το νησάκι, ο Λιακατάς και οι άντρες του όλη την ημέρα απέκρουσαν τις επιθέσεις, κατά το σούρουπο όμως η τύχη έπαιξε ένα άσκημο παιχνίδι στους άντρες αυτούς, μια εχθρική οβίδα έπεσε μέσα στην μπαρουταποθήκη και η φρουρά σε αυτή την αναστάτωση δέχτηκε και την σφοδρή επίθεση του Σολιμάν μπέη, ελάχιστοι υπερασπιστές κατάφεραν να περάσουν μέσω της λίμνης στο Μεσολόγγι, οι υπόλοιποι βαρεία λαβωμένοι τους έπιασαν οι Αιγύπτιοι, τον Γρ Λιακατά τον βρήκαν βαριά τραυματισμένο και τον κατακρεούργησαν, οι απώλειες των τουρκοαιγυπτίων ήταν και ο θάνατος του Αλβανού οπλαρχηγού Μανούση Σέβρανη.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Το Μεσολόγγι προεπαναστατικά.

Μετά την κατάληψη του Ντολμά, το Αιτωλικό παραδόθηκε, ο Ιμπραήμ υποσχέθηκε στους κατοίκους ότι δεν τους πείραζε «πλην ενός» που θα ήταν πρόσωπο δικής του επιλογής, οι κάτοικοι ενώ έβγαιναν, ένας Αλβανός είδε μια ωραία γυναίκα και φώναξε «Αυτή είναι», την κοπέλα την πήραν και την πήγαν στην σκηνή του Ιμπραήμ «Η νεανίς αυτή ήτον ο εξαιρεθείς του συμβιβασμού άνθρωπος», η κοπέλα αυτή η Παπαδιά η κόρη του Γιάννη Κουρκουμέλη, μνηστή του Τσερέπη, όταν ο Ιμπραήμ την πλησίασε ερωτικά, αυτή άρπαξε το γιαταγάνι του και με αυτό αυτοκτόνησε, οι Τούρκοι δεν τήρησαν τις υποσχέσης για την παράδοση του Αιτωλικού, μετά την παράδοση το έκαψαν, από τους κατοίκους όσοι δεν εσφάγησαν, αφού οι πασάδες επέλεξαν τις ομορφότερες γυναίκες για τα χαρέμια τους,  οδηγήθηκαν σε σκλαβοπάζαρα στην Άρτα.

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Μάχη στο Μεσολόγγι.



ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821 τόμος Δ του Σ Ι Καργάκου εκδόσεις  Realnews.

ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ του Σπυρομίλιου.

Κυριακή 27 Ιουλίου 2014

ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΑ



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ:  Δίδυμος χτιστός τάφος του 6ου αιώνα. Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο, Αθήνα.

Για την χριστιανική πίστη ο νεκρός είναι κεκοιμημένος περιμένει την ανάσταση των νεκρών και την τελική κρίση, γι αυτό μιλάμε για κοιμητήρια και όχι για νεκροταφεία, στην λογική αυτή εδράζεται και η ταφή των νεκρών και όχι το κάψιμο, πράγμα που έκαναν οι εθνικοί οι οποίοι ή έθαβαν ή έκαιγαν τους νεκρούς.

Στην πρώτη περίοδο της βυζαντινής αυτοκρατορίας (4ος-7ος αιώνας) τους νεκρούς τους θάβουν έξω από τις πόλεις, οι τάφοι των χριστιανών μαρτύρων γίνονται οι πυρήνες των κοιμητηρίων.





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Σαρκοφάγοι βυζαντινών αυτοκρατόρων Φτιαγμένες από πορφυρίτη. Έξω από το Αρχαιολογικό Μουσείο της Κωνσταντινούπολης.

Παρά την απαγόρευση με νόμο, αρχίζουν να θάβουν νεκρούς και εντός των πόλεων. Και θάβονται χωρίς διάκριση και χριστιανοί και εθνικοί στον ίδιο χώρο. Ένας από τους λόγους είναι διότι τα λείψανα των μαρτύρων μεταφέρθηκαν στις εκκλησίες των πόλεων. Έτσι μοναστήρια και περίβολοι εκκλησιών γίνονται χώροι ταφής. Νομικά κατοχυρώθηκε η ταφή εντός των πόλεων με νόμο του Λέοντα ΣΤ του Σοφού (886-912).

Οι τάφοι είναι διαφόρων κατηγοριών, ανάλογα με την οικονομική επιφάνεια του νεκρού. Η πιο απλή μορφή είναι η τοποθέτηση του νεκρού σε λάκκο, και η επιφανέστερη ταφή σε σαρκοφάγο, ενδιάμεση ταφή είναι σε κτιστό τάφο διακοσμημένο με τοιχογραφίες και ορθομαρμαρώσεις.



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Επιτύμβια στήλη του Ιωάννη Πεταλούδη, 1558. Λεμεσός, Μεσαιωνικό Μουσείο

Η βενετική περίοδος με το ακμάζον εμπόριο αποτυπώνεται την επιτύμβια στήλη ενός πλούσιου έμπορα.Ο έμπορας ήταν σύριος  από χριστιανική οικογένεια και εγκατέλειψε την πατρίδα κατά τον 13ο αι. για να αποφύγει τους Άραβες.



Για να προσδιοριστεί ποιος ήταν θαμμένος χρησιμοποιούσαν μαρμάρινες ή πέτρινες πλάκες στις οποίες χάραζαν πληροφορίες για τις επικρατούσες αντιλήψεις κάθε εποχής, ακόμα και απειλές για εκείνους που θα τολμούσαν να ανοίξουν τον τάφο. Οι απειλές για τους τυμβωρύχους ήταν ή χρηματικά πρόστιμα ή κατάρες και αναθέματα.

Κατά ην κηδεία ακολουθούντα έθιμα όπως το πλύσιμο, μύρωμα, άναμμα κεριών, ακόμα και ο νόμισμα που έβαζαν για το ταξίδι στον άλλο κόσμο.

Στον τάφο την Τρίτη, την ενάτη και την σαρακοστή ημέρα τελούντο μνημόσυνα όπως και στον χρόνο. Γινόντουσαν προσφορές άρτου ή γλυκών και γεύματα (νεκρόδειπνα). Οι νεκροί θαβόντουσαν με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος ή στην κοιλιά και συνόδευαν τους νεκρούς με διάφορα αντικείμενα είτε προσωπικά είδη (ενδύματα, κοσμήματα κλπ) ή νομίσματα.


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η θρησκευτικότητα των Βυζαντινών έπαιξε ουσιαστικό ρόλο στα ταφικά έθιμα.


Δηλαδή η ταφή των νεκρών δεν διέφερε σε πολλά (εκτός της καύσης) από την τακτική που ακολουθείτο στην αρχαιότητα αλλά και εν πολλοίς και στην σύγχρονη πρακτική.

Παρασκευή 25 Ιουλίου 2014

ΑΠΟ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΠΙΝΕΛΟΠΗ ΔΕΛΤΑ ΓΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΟΤΖΙΑ



 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ :  Από την άφιξη του Γκαίμπελς στο αεροδρόμιο Τατοΐου (31.3.39). Τον υποδέχεται ο Κ. Κοτζιάς (δικηγόρος, δημοσιογράφος, πολιτικός, αθλητής της ξιφασκίας και του στίβου, εκδότης και συγγραφέας. Χρημάτισε υπουργός και δήμαρχος Αθηναίων.).

Κηφισιά Δευτέρα 21 Απριλίου 1941

….

Ο Glucksburg παραπονέθηκε στον Χρύσανθο πως όλοι τον εγκατέλειψαν.

-          «Να» είπε «και ο Θεόδωρος Μανέτας αρνήθηκε να εργαστεί με τον Κοτζιά»

-          «και είχε δίκαιο» είπε ο Χρύσανθος «Πως θέλετε σοβαρός άνθρωπος να εργαστεί μαζί του; Ο Κοτζιάς είναι άνθρωπος των φαιδρών ημερών».

Στο Σοφούλη είπε ο Glucksburg, όταν τον δέχτηκε μετά την αυτοκτονία του Κορυζή, νύχτα Μεγάλης Παρασκευής προς Σαββάτο στις 3 το πρωί του είπε,

-«Ο Κοτζιάς έχει προσόντα. Μπορεί ν ανέβει και σ ένα τραπέζι και με τα αστεία του, και τις φωνές του, να παρασύρει τα πλήθη».

Του αποκρίθηκε ο Σοφούλης

-  «Μεγαλειότατε στο δράμα που παίζεται τώρα δεν εισχωρεί κωμωδία, και το έθνος δεν ανέχεται αυτήν την ώρα σαλτιμπάγκους».

….




Κηφισιά Τετάρτη 23 Απριλίου 1941

Μου είπε ο Δεσπότης (Χρύσανθος) πως είπε του Glucksburg το μεγάλο Σάββατο, πως κυβέρνηση Κοτζιά θα έχει την «δεινότερη απήχηση», πως ο Κοτζιάς ήταν υπουργός των «κωμικών» (ή των «φαιδρών») ημερών. Και του μίλησε έξω απ τα δόντια του είπε πως η θέση του ήταν στον στρατό μέσα. Αυτός αποκρίθηκε «Μα εγώ, ποτέ δεν είχα πολλή επαφή με το στρατό». Του είπε ο Δεσπότης «Η θέση σας θα ήταν στο μέτωπο, στις επάλξεις, σαν τον Παλαιολόγο…»

Βούρκωσαν τα μάτια του και κόπηκε η φωνή του. Και μες την σιωπή του είπα «Ο Παλαιολόγος ήταν Έλληνας. Ετούτος είναι ξένος, μέτοικος…»

Αργοκούνησε το κεφάλι του. Δεν μπορούσε να μιλήσει….

Χθες βράδυ έφυγε ο Glucksburg με όλο το σωρό το Glucksbuργικό.

Ο Glucksburg είπε του Δεσπότη «Δε στερείται προσόντων ο Κοτζιάς. Σε μιαν ώρα δύσκολη μπορεί με την φωνή του και τους χωρατάδες του να παρασύρει τον όχλο…» Του είπε ο Δεσπότης. «Το δράμα που διερχόμεθα δε σηκώνει χωρατάδες».

Μου είπε ο Σοφούλης πως την νύχτα της Μεγάλης Παρασκευής προς Μεγάλο Σάββατο τον δέχτηκε ο Glucksburg στις 3 το πρωί και του είπε για τον Κοτζιά «Μπορεί σε ώρα δύσκολη, ν ανέβει και σε καρέγλα, και με φωνές και αστεία να παρασύρει τον λαό…»Του είπε ο Σοφούλης «Δεν υπάρχει παράδειγμα στην ιστορία να γύρισε το δράμα σε κωμωδία, και μάλιστα με σαλτιμπάγκους επικεφαλής. Ο λαός μας δεν έχει ανάγκη από σαλτιμπάγκους»

Ο Glucksburg αφού έγδαρε το κράτος και έβγαλε όσα εκατομμύρια πρόφτασε, στα 5 ½ χρόνια που μας κάθισε στο σβέρκο, έφυγε με την φάρα τουγια να σώσει το τομάρι του.

….



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Σοφούλης δίπλα στον Ε Βενιζέλο, ο Σοφούλης υπήρξε ο πρωθυπουργός που τελείωσε σε βαθύ γήρας τον Εμφύλιο πόλεμο.


Κηφισιά Κυριακή 27 Απριλίου 1941

Οι Γερμανοί μπαίνουν στας Αθήνας. Καημένη Ελλάδα!

Ώρα 10 μμ.

 

 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο τάφος της Π Δέλτα στον κήπο της στην Κηφισιά, τον Μάιο του 1944, οι δύο από τις τρεις κόρες της και ο Στέφανος Δέλτα, στον τάφο της χαράχτηκε (κατ επιθυμία της) η λέξη ΣΙΩΠΗ.
Η Π Δέλτα αυτοκτόνησε με την είσοδο των γερμανικών στρατευμάτων στην Αθήνα.

 

Τρίτη 22 Ιουλίου 2014

ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΕΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ


 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Βασιλιάς Κωνσταντίνος (1868-1923), υπήρξε υπεύθυνος εθνικών καταστροφών. Φυσικά μετά την Επανάσταση Πλαστήρα - Γονατά εγκατέλειψε την Ελλάδα (που κατέστρεψε) υπό την προστασία Αγγλικού πολεμικού, από τον Ωροπό, πέθανε στο Παλέρμο της Σικελίας.
  


Στις 22 Νοεμβρίου 1920 (την ημέρα δηλαδή που γινόταν δημοψήφισμα για να ξαναφέρουν τον Κωνσταντίνο στον θρόνο της Ελλάδος) ο Έλληνας Αρμοστής στην Κωνσταντινούπολη Eυθ.  Κανελλόπουλος έστειλε ένα τηλεγράφημα στο Υπουργείο Εσωτερικών.

Στο τηλεγράφημα αναφερόταν ότι μετά την απόλυση των εκκλησιών οι Πρόεδροι των Ελληνικών σωματείων της Κωνσταντινουπόλεως, αλλά και μεγάλος αριθμός Ελλήνων συγκεντρώθηκαν και έφτιαξαν ένα ψήφισμα που του το έδωσαν, ιδού τι έγραφε ο λαός της Κωνσταντινουπόλεως προς την Ελληνική Κυβέρνηση αλλά κυρίως προς τον Κωνσταντίνο.

 

«Ο Ελληνικός πληθυσμός Κωνσταντινουπόλεως αντιπροσωπεύων όλος αλύτρωτον Ελληνισμόν και τους Έλληνας πολίτας της Τουρκίας υπεράνω πάσης κομματικής διαπάλης και προσωπικής προσηλώσεως ιστάμενος, αποβλέπων μόνον εις τα ύψιστα συμφέροντα του έθνους, έχων συναίσθησιν της αλληλεγγύης του ενός και ιδιαίτερου έθνους, όπερ έζησε και ζη με κοινούς αγώνας και κοινά ιδεώδη, έχων το καθήκον και το δικαίωμα κατά τας κρισίμους ταύτας στιγμάς έναντι του έθνους και της ιστορίας να κηρύξη την γνώμην και τη θέλησίν του, λαμβάνων υπόψιν ότι η παρουσία του Βασιλέως Κωνσταντίνου επί του Ελληνικού θρόνου δύναται να γίνει πρόξενος εθνικών καταστροφών, διαμαρτύρεται εναντίον του σήμερον τελουμένου εν Ελλάδι δημοψηφίσματος».

 


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Δημ Ράλλης πρωθυπουργός από 04.11.1920 – 24.01.1921, της κυβέρνησης που προέκυψε από τις εκλογές του Νοεμβρίου 1920.



Αλλά και ο μητροπολίτης Προύσας Δωρόθεος, ο οποίος κατείχε θέση τοποτηρητού του Οικουμενικού Πατριαρχείου (και ασφαλώς εξέφραζε την γνώμη και πολλών άλλων μητροπολιτών) με επιστολή του στην γαλλική ζήτησε από τον Κωνσταντίνο που ήταν στην Λουκέρνη να παραιτηθεί.

 

«Le devoir que le salut de la patrie vois impose est celui de renoncer a vos revendications».

«Καθήκον για την σωτηρία της πατρίδος επιβάλει να παραιτηθείτε από τις διεκδικίσεις σας».

 
 




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ:  Οι Έλληνες εξόριστοι της Κορσικής στο ξενοδοχείο που έμεναν στο Αιάκιο (1917). Εδώ ήταν και ο Ι. Μεταξάς που συνιστούσε να ΜΗ επανέλθη ο Κωνσταντίνος στον θρόνο.
 

Αυτό όμως που έβλεπαν οι Έλληνες της Μικράς Ασίας, οι πρόεδροι των σωματείων τους και το Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως δεν ήθελε να το δει ο εγωιστής και φίλαρχος  Κωνσταντίνος, ο οποίος με τίμημα μια εθνική καταστροφή ήθελε να πάρει ρεβάνς απέναντι στην απομάκρυνσή του. Και όπως γράφει ο Στάθης Πρωταίος : «Δεν κατώρθωσε να θυσιάσει την ΣΤΙΓΜΗ στην ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ. Προτίμησε από το ΕΥΓΕ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ την στιγμιαία ζητωκραυγή μιας καθυστερημένης μερίδας χωρικών. Ζήτω ο Κουμπάρος! Φώναξε η στιγμή ΝΤΡΟΠΗ γράφει η ιστορία».

Τι απάντησε η κυβέρνηση των Αθηνών δια του στόματος του Δημ Ράλλη;

Ο Κανελλόπουλος πήρε το πιο κάτω τηλεγράφημα:

«Δηλώσατε παρακαλώ τοποτηρητή Πατριαρχικοίς και Εθνικοίς κύκλοις, ότι διατελώ κατάπληκτος δια την στασιαστικήν και ανευλαβή συμπεριφοράν και γραφήν αυτών, ότι απέναντι τοιαύτης τακτικής ενδείκνυται τη Ελληνική Κυβερνήσει να διακόψει πάσαν επικοινωνίαν και αρωγήν προς στασιαστάς βυσσοδομούντας εθνικήν διαίρεσιν».

Θλιβερό τηλεγράφημα μιας θλιβερής κυβέρνησης και ενός θλιβερού βασιλιά.

 

Για να μη νομίσει κανείς ότι όλες αυτές οι υποδείξεις προερχόντουσαν μόνο από βενιζελικούς Μικρασιάτικους κύκλους. Ο τέως πρωθυπουργός και ακραία βασιλικός Σπυρ Θεοτόκης έκανε υπόδειξη να μη επανέλθει ο Κωνσταντίνος στον θρόνο, διότι η επάνοδός του θα έβλαπτε τα εθνικά συμφέροντα της χώρας.

Αλλά και ο Ι Μεταξάς (βασιλικότερος δεν γινόταν) αλληλογραφούσε με τον πρίγκηπα Ανδρέα που είχαν προσωπική φιλία και του ανέφερε ότι σκοπός ήταν η απελευθέρωση του ελληνικού λαού και όχι η επιστροφή του Κωνσταντίνου, του πρότεινε να μη αναμειχθούν τα μέλη της δυναστείας στην πολιτική ζωή του έθνους, τα ίδια περίπου έγραφε και στον πρίγκηπα Νικόλαο και τον πρίγκηπα Γεώργιο.

 


 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η φιλαρχία του Κωνσταντίνου, οδήγησε στο ξερίζωμα του ελληνισμού της Ανατολής.
 

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ του Σ. Ι. Καργάκου Εκδόσεις REALNEWS

ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ του X. Δ. Τριανταφυλλίδη εκδόσεις ΔΩΔΩΝΗ

Πολιτικαί αναμνήσεις του Σπ Θεοτόκη

ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ εκδόσεις ΠΛΑΤΩΝ (Επίλογος στρατηγού Δ Βακκά τεύχος 24)

Σάββατο 19 Ιουλίου 2014

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΒΕΛΓΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΟΥ α ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ


Το Βέλγιο αποτελείται από γαλλόφωνους Βαλόνους , Φλαμανδούς και λίγους γερμανόφωνους. Η πλειοψηφία είναι Φλαμανδοί ενώ οι γερμανόφωνοι είναι μια πολύ μικρή μερίδα του Βελγίου.


Η σχέση γαλλόφωνων και Φλαμανδών στρατιωτών ήταν από περιφρονητική έως εχθρική. Το 1909 οι Φλαμανδοί αντέδρασαν στην καθολική στρατιωτική θητεία και συμβιβάστηκαν να υπηρετεί ένας γιος ανά οικογένεια, ενώ ταυτόχρονα μειώθηκε η θητεία σε 15 μήνες και ο προϋπολογισμός των αμυντικών δαπανών έμεινε ο ίδιος.

Την 30η Αυγούστου 1913 ψηφίστηκε  ο Νόμος της Πολιτοφυλακής, ο οποίος αύξησε τον Βελγικό στρατό από 15.000 σε 33.000, στόχος ήταν σε περίπτωση πολέμου ο στρατός να φτάσει τις 340.000 άνδρες.

Τελικά ο συνολικός αριθμός ανδρών που κατάφερε να κινητοποιήσει τον Ιούλιο του 1914 ήταν 200.000 άνδρες.

 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Βέλγοι πολυβολητές, όμως και πολυβόλα ελάχιστα διέθετε ο Βελγικός στρατός.

 

Το 1840 το μέγεθος του Βελγικού στρατού ισοδυναμούσε με 1/9 του Πρωσικού και το 1/5 του Γαλλικού η διαφορά αυτή το 1912 έγινε πολύ χειρότερη 1/40 του Γερμανικού και 1/35 του Γαλλικού.

Οι πολεμικές δαπάνες, για εξοπλισμούς και οργάνωση της άμυνας του Βελγίου ήταν πολύ χαμηλές, η Ελβετία είχε ξοδέψει για τους λόγους αυτούς 50% περισσότερα χρήματα, οι Ολλανδοί 100% περισσότερα χρήματα, οι Γάλλοι είχαν ξοδέψει τετραπλάσιο ποσό.

Ο Βελγικός στρατός διέθετε 120 πολυβόλα και καθόλου βαρύ πυροβολικό.

Δηλαδή με την έναρξη του πολέμου ο Βελγικός στρατός ήταν ανέτοιμος για να αντιμετωπίσει στοιχειώδεις καταστάσεις.

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Μεταφορά πολυβόλου από σκύλους, ένας στρατός με οπισθοδρομική δομή και φιλοσοφία.



ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Α ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ εκδόσεις ΙΩΛΚΟΣ του Niall Ferguson

Πέμπτη 17 Ιουλίου 2014

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΣΕΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΧΙΟΥ





 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο σεισμός εντάσεως 6,3 Ρίχτερ (10 στην κλίμακα Μερκάλι!) κατέστρεψε σχεδόν ολοκληρωτικά τα χωριά Νένητα, Βουνό, Φλάτσια, Καλαμωτή, Κοινή, Καλλιμασιά, Διδύμα, Νεχώρι, Θυμιανά, Δαφνώνας, Καταρράκτης, Βερβεράτο και  Θολοποτάμι, ενώ μικρότερες ήταν οι ζημιές στα Βορειόχωρα.

Την 22α Μαρτίου 1881 έγινε μεγάλος σεισμός στην πόλη της Χίου, εκτός από τις μεγάλες καταστροφές, στην πόλη και τα χωρία του νησιού υπήρχαν και πολλά ανθρώπινα θύματα, οι επίσημες στατιστικές αναφέρουν 3.558 νεκρούς και 1.311 σοβαρά τραυματισμένους, προφανώς οι ελαφρά τραυματισμένοι δεν ήταν δυνατόν να υπολογιστούν.

 


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο σεισμικός χάρτης του σεισμού του 1881.



Τα αποτελέσματα αυτού του σεισμού αναφέρονται στους περιηγητές που επισκέφτηκαν την Χίο, έτσι ο  Gaston Deschamps  που πέρασε το 1890 αναφέρει:

 

 « Η χώρα, το διοικητικό κέντρο της Χίου, δεν είναι καθόλου γραφική. Τίποτε σ αυτήν την, σχεδόν εξ ολοκλήρου, καινούργια πόλη δεν τραβάει το μάτι, δεν προσελκύει την προσοχή. Μετά τον σεισμό του 1881 η ανοικοδόμηση της πόλης προχωρεί αδιάλειπτα και έτσι ύστερα από μερικά χρόνια οι ετοιμόρροποι τοίχοι και τα ερειπωμένα σπίτια, που διακόπτουν εδώ κι εκεί τη σειρά των ανοικοδομημένων προσόψεων, θα έχουν εξαφανιστεί. Οι μαζικές καταστροφές – πυρκαγιές, σεισμοί, πλημμύρες – είναι απαραίτητες στην Τουρκία  ως μέσα κάθαρσης. Η πόλη έχει σαφώς κερδίσει από άποψη καθαριότητας και γραμμής. Οι δρόμοι είναι καθαροί και ευθείς. Έχει κανείς την εντύπωση ότι η ζωή εδώ είναι εύκολη και άνετη…».

 


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Το κάστρο της πόλης έπαθε σοβαρές ζημιές, ενώ το έδαφος της παραλίας βυθίστηκε κατά 80 εκατοστά και σε κάποια μέρη παρατηρήθηκε και  κάθετη  μετατοπίσει έως 2,5 μέτρα. Επίσης πιθανολογείται η δημιουργία μικρού τσουνάμι με βάση την παρουσία άμμων θαλάσσης σε κήπους στη Χίο, αλλά δεν υπάρχει άλλη διαθέσιμη πληροφορία.

Ο προξενικός πράκτορας αναφέρει με τρόμο και κάποια υπερηφάνεια «Εκείνη η καταστροφή ήταν ταυτόχρονα η πιο φοβερή και η πιο όμορφη στιγμή της ζωής του! Τα πλοία της γαλλικής μοίρας της Ανατολικής Μεσογείου είχαν αγκυροβολήσει στον όρμο. Ο γενικός πρόξενος της Σμύρνης είχε έρθει επιτόπου για να ενημερωθεί επί της καταστάσεως.

Καθημερινά οι βάρκες του γαλλικού ναυτικού διέσχιζαν το λιμάνι, πηγαίνοντας από το προξενικό γραφείο στα θωρηκτά. Από όλο το νησί, δυστυχείς χωριάτες έρχονταν να παρακαλέσουν τον ιππότη Σπαντάρο να μιλήσει στον Γάλλο ναύαρχο για τα δεινά τους…. Στην συνέχεια μου έδειξε (ο οικοδεσπότης) τη φωτογραφία του γενικού προξένου Πείσσιέ ντε Ρενώ και το πορτρέτο του πλοιάρχου Μοντεσκιέ, κυβερνήτη της φρεγάτας Μπουβέ….»





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η Κοινή μετά το σεισμό του 1881 μέσα από το φακό του Pernault.


και σε άλλο σημείο αναφέρει:

«Πριν φτάσουμε στην πλούσια ‘χώρα της μαστίχας’ συνάντησαμε συχνά εγκαταλειμμένα ερείπια. Τα νεόχτιστα εύθραυστα σπιτάκια κατέρρευσαν σαν χάρτινοι πύργοι του 1881. Αντίθετα τα κτίσματα της εποχής του Ιουστινιάνι στέκονται ακόμα όρθια και μόνον κάποιες ρωγμές προήλθαν από τα  φοβερά τραντάγματα….»


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : 
Η Απλωταριά μετά το σεισμό. Ξυλογραφία από το αγγλικό περιοδικό «The Illustrated London News» 30/04/1881.



Για τους σεισμούς αναφέρει Η Λ. Μιχελή  ότι από τους ισχυρούς σεισμούς ου 1881 στην Χίο και του 1868 στην Μυτιλήνη, μεγάλες ομάδες αστέγων φτάνουν στο λιμάνι της Σμύρνης και ένας μικρός αριθμός απορροφάται ως την Μαγνησία.

Στο ημερολόγιο της Ευγενίας Νομικού αναφέρεται ότι: «Το πρώτο ταξίδι (στην Χίο) γίνεται τον Σεπτέμβριο του 1884, οπότε είναι ακόμη έντονα ορατά τα ίχνη του σεισμού του 1881 – στα κτίσματα και στους δρόμους αλλά και στις φυσιογνωμίες των ανθρώπων». Στην επιστροφή της στην Σμύρνη η οικογένεια νομικού θα πάρει μαζί της δύο ορφανά του σεισμού, για να σπουδάσουν με έξοδα της χιακής οικογένειας Χωρέμη σε παρθεναγωγείο της Σμύρνης.

 

 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Έγιναν εκατοντάδες μετασεισμοί, πολλοί από αυτούς εξίσου καταστρεπτικοί με τον κύριο σεισμό, μέχρι και το 1884.




ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΝ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ του Gaston Deschamps  εκδόσεις ΒΗΜΑ περιηγήσεις .
ΤΟ ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΤΗΣ ΕΡΑΤΩΣ της Λίζας Μιχελή

Τρίτη 15 Ιουλίου 2014

ΔΙΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΤΟΥ 1920



 

Αμέσως μετά τις καταστροφικές εκλογές της 1ης  Νοεμβρίου του 1920 στις οποίες οι μεν Βενιζελικοί πήραν περισσότερες ψήφους αλλά λόγω του εκλογικού συστήματος πήραν πολύ λιγότερες βουλευτικές έδρες, υπήρξαν διαγγέλματα που προοιώνιζαν το τι θα συμβεί.


 

 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Γελοιογραφία της εποχής σχετικά με την εκλογική αναμέτρηση του 1920: Ο ψηφοφόρος εικονίζεται να πρέπει να επιλέξει μεταξύ Ελ. Βενιζέλου και Δ. Γούναρη, υπό το βλέμμα του πολέμου.



Κατ αρχάς ο Ελευθέριος Βενιζέλος έλεγε:

«Καταλίπων την αρχήν … Προς μεν τον Ελληνικόν λαόν δια να τον διαβεβαιώσω ότι ουδεμίαν πικρίαν δοκιμάζω δια την ψήφον της Κυριακής… προς τους φίλους μου δια να ζητήσω… μη παύσωσιν να υποτάσσωσιν  το συμφέρον του κόμματος εις το συμφέρον του Κράτους… Πέποιθα δε συγχρόνως ότι θα υποταχθώσι και ούοι άνευ πικρίας είς την λαικήν ετυμηγορίαν».

Ακολούθως επιβιβάσθη στη θαλαμηγό «Νάρκισσος» του εφοπλιστή Εμπειρίκου και αναχώρησε για την Ευρώπη.

 

Αμέσως υπέβαλε την παραίτησή του ο Αντιβασιλέας Παύλος Κουντουριώτης και ανέλαβε αντιβασιλεύς η πρώην Βασίλισσα Όλγα  (μητέρα του Κωνσταντίνου), η οποία εξέδωσε διάγγελμα :

«Λαός και στρατός, και ενταύθα και εκεί όπου τόσον γενναίως μάχεται υπέρ των Εθνικών Δικαίων, θα εκπληρώσωσιν, ως πάντοτε, το καθήκον των προς την πατρίδα».

Δηλαδή ουδεμία αλλάγη της πολιτική Βενιζέλου, ή καλύτερα «πολιτική Βενιζέλου χωρίς τον Βενιζέλο», δηλαδή ότι χειρότερο.

 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η τουρκική εφημερίδα της Κωνσταντινούπολης Yeni Giun πανηγυρίζει τη νίκη του Κεμάλ επί των Ελλήνων. Στο πρωτοσέλιδό της έχει τις φωτογραφίες των Γούναρη και Στράτου κάτω από τον εντυπωσιακό τίτλο: “ΓΟΥΝΑΡΗΣ-ΣΤΡΑΤΟΣ : ΟΙ ΣΩΤΗΡΕΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ”.

Στην συνέχεια βγήκε διάγγελμα (την 11η Νοεμβρίου) από τους «νικητές» των εκλογών, με το οποίο ο Ελληνικός λαός μάθαινε ότι θα γινόταν δημοψήφισμα:

«Την 22α ισταμένου μηνός Νοεμβρίου ημέραν Κυριακήν, καλείται ο ελληνικός λαός να προσέλθει εις τα εκλογικά τμήματα και δια μυστικής δια ψηφοδελτίων ψηφοφορίας χορηγήση εις την κυβέρνησιν την ειδικήν εξουσιοδότησιν, όπως υποβάλη τω βασιλεί την παράκλησιν να επανέλθη εις την πατρίδα και αναλάβη την άσκησιν των υψηλών αυτού καθηκόντων».

Δηλαδή σε 11 ημέρες πάλι εκλογές και μάλιστα η κυβέρνηση είχε δεδομένο ότι ο Ελληνικός λαός που έδωσε περισσότερους ψήφους στην βενιζελική παράταξη τώρα (μετά 22 ημέρες) θα υπερψήφιζε τον εκπρόσωπο αντίπαλο του Βενιζέλου, τον Κωνσταντίνο .

 

Δύο ημέρες πριν το δημοψήφισμα βγάζουν διάγγελμα οι συμμαχικές δυνάμεις  (Γαλλία, Ιταλία, Αγγλία ) :

«Η αποκατάστασις επί του θρόνου ενός Βασιλέως, του οποίου η παράνομος στάσις και συμπεριφορά απέναντι των συμμάχων,  κατά την διάρκεια του πολέμου, υπήρξε δι αυτούς πηγή δυχερειών και σοβαρών απωλειών, δεν ήτο δυνατόν να θεωρηθή υπ αυτών παρά ως επιδοκιμασία υπό της Ελλάδος των εχθρικών πάξεων του Κωνσταντίνου».

Δηλαδή ότι χειρότερο για την βοήθεια που τόσο είχε ανάγκη η Ελλάδα σ αυτή την κρίσιμη στιγμή.

 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Με συνθήματά υπέρ του τερματισμού του πολέμου η ενωμένη αντιπολίτευση  απευθύνθηκε στον μέσο Έλληνα που βρισκόταν υπό τα όπλα οκτώ χρόνια, φυσικά μόλις "νίκησε" αποφάσισε την συνέχιση του πολέμου.

 

Και ο Κεμάλ τι έλεγε για αυτά;

 

Η επίσημη εφημερίδα του Κεμάλ  στην Άγκυρα στις 28/10/1920 γράφει: 
 
«Αι Ελληνικαί εκλογαί θα κρίνουν την τύχη του Μικρασιατικού πολέμου, πτώσις δε του Βενιζέλου σημαίνει και πτώσιν της Ελλάδος εις την Μικράν Ασίαν…».

  

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 
Η ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ του Σ. Ι. Καργάκου 

ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ Ο ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ 1919-1922 του Κ  ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ εκδόσεις ΠΕΛΑΣΓΟΣ.

Η ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ εκδόσεις ΠΕΛΛΑ τόμοι 2

 

Παρασκευή 11 Ιουλίου 2014

«ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ» ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ



            Οι Ολυμπιακοί Αγώνες σταμάτησαν το 393 μχ με διάταγμα του αυτοκράτορα Θεοδόσιου Α. Οι αγώνες όμως συνεχίστηκαν στις πόλεις κυρίως της Μ Ασίας και κυρίως στην Αντιόχεια.
 

            Η Αντιόχεια ήταν μια Ελληνική πόλη προπύργιο του Χριστιανισμού, οι αγώνες που ετελούντο εδώ ονομαζόντουσαν «Ολύμπια», η πόλη της Αντιόχειας είχαν αγοράσει από την Ηλεία το 45 μχ το δικαίωμα τέλεσης Ολυμπιακών Αγώνων για 360 χρόνια. Το δικαίωμα αυτό έληξε το 405 μχ επειδή όμως οι αγώνες καταργήθηκαν το 393 μχ στην Ηλεία, η Αντιόχεια συνέχισε την τέλεση Ολυμπιακών Αγώνων χωρίς να δίνει πλέον λογαριασμό στην Ηλία. Έως την στιγμή που ο Θεοδόσιος Β αντιλήφθητε ότι από την διαταγή του Θεοδοσίου Α είχαν ξεφύγει κάποιες ειδωλολατρικές τελετές και εξέδωσε νέο διάταγμα που πια δεν χωρούσαν  παρερμηνείες.

            Παρ όλα αυτά και πάλι η Αντιόχεια κατάφερε να συνεχίσει να τελεί τους αγώνες της, μέχρι που ο Ιουστινιανός με διάταγμα του το 525μχ σταμάτησε τα Ολύμπια της Αντιοχείας.



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Λεπτομέρεια του ψηφιδωτού με το Ολυμπιακό στάδιο και άλλα κτήρια, Μουσείο Αντιόχειας (Ch. Kondoleon, σελ. 148) (Πηγή: Περιοδικό Corpus, τεύχος 35, άρθρο «Αντιόχεια, η χαμένη αρχαία πόλη», Πέτρος Στ. Μεχτίδης, Αρχαιολόγος, σελίδα 33).
 


            Ολύμπια (δηλαδή Ολυμπιακοί Αγώνες) ετελούντο σε πολλές Ελληνικές πόλεις που σταμάτησαν την λειτουργία σε διαφορετική χρονολογία για την κάθε μία, υπήρχαν λοιπόν :

Τα Ολύμπια της Αθήνας τα αναδιοργάνωσε ο Ανδριανός το 129μχ. 

Τα Ολύμπια της Αλεξανδρείας που καθιερώθηκαν το 176 μχ.

Τα Ολύμπια της Νικαίας της Βιθυνίας που ήταν πόλη προπύργιο του χριστιανισμού.

Τα Ολύμπια της Σμύρνης κλπ



            Το 3ο αιώνα δεν καταργήθηκαν μόνο οι Ολυμπιακοί Αγώνες αλλά και οι Ρωμαϊκοί αγώνες που ήταν αγώνες με ανθρώπινα θύματα και θηριομαχίες, οι αγώνες αυτοί είχαν συνδεθεί με τις θυσίες των πρώτων χριστιανών, διατηρήθηκαν όμως οι ιπποδρομίες και αρματοδρομίες  υπό την υψηλή προστασία των Αυτοκρατόρων, οι αγώνες αυτοί δεν ήταν τίποτα άλλο από το Ολυμπιακό άθλημα τέθριππα και μάλιστα στην αρχαία συνήθεια να μη νικά ο ηνίοχος αλλά ο ιδιοκτήτης των ίππων. Στην Βυζαντινή ιστορία υπήρξαν αυτοκράτορες που νίκησαν στους αγώνες αυτούς όπως ο Μιχαήλ Γ , ο Θεόφιλος κλπ




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Θεοδόσιος ο Β΄ ή Θεοδόσιος ο Μικρός (10/5/401 - 28/7/450).


            Ο ιππόδρομος στην Κωνσταντινούπολη ήταν ένα από τα τρία σημεία επίδειξης  ισχύος της αυτοκρατορίας (Ναός Αγίας Σοφίας, ιερό παλάτιο, ιππόδρομος) και τα τρία ήταν πολύ κοντά και ο ιππόδρομος έγινε σημείο συνάντησης του Αυτοκράτορα με τον λαό, κάτι σαν την εκκλησία του Δήμου, όπου συνθηματολογικά ο λαός προέβαλε τα αιτήματά του  και κριτίκαρε τις εξουσίες, εδώ ακούστηκε το χλευαστικό για Βυζαντινό Αυτοκράτορα «Πάλι τον οίνον έπιες, πάλι τον νουν απώλεσας» και εδώ συγκρούστηκαν οι Βένετοι (κόκκινοι) και οι Πράσινο στην «Στάση του Νίκα».

            Στον ιππόδρομο εκτός των ιπποδρομιών και των αρματοδρομιών, γινόντουσαν αγώνες (στο περιθώριο υπό μορφή θεάματος) ταχύτητας, ρίψεως δίσκου και ακοντίου, πάλης, πυγμαχίας και παγκρατίου.  Τον 13ο αιώνα προσετέθη και το αγώνισμα της κονταρομαχίας. Στα πλαίσια του ιπποδρόμου τα αγωνίσματα δεν εγίνοντο μόνο στην Κωνσταντινούπολη αλλά και σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Αυτοκρατορίας.

 


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Κοντά στο παλάτι υπήρχε ο ιππόδρομος. Συνδεόταν με το χώρο του παλατιού μέσω μιας πόρτας, που οδηγούσε στο αυτοκρατορικό θεωρείο, από όπου παρακολουθούσε τις ιπποδρομίες ο αυτοκράτορας.
 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

- ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΖΩΗ & ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ του Τίτου Ι Αθανασιάδη εκδόσεις ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ

 

 

Τετάρτη 9 Ιουλίου 2014

ΤΣΑΡΙΚΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΘΑΥΜΑ



 


 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Νικόλαος Β΄ της Ρωσίας Никола́й II ( 18 Μαΐου 1868 - 17 Ιουλίου 1918) 

Επί 30 χρόνια πριν την έκρηξη του Α Παγκοσμίου Πολέμου η Τσαρική Ρωσία ήταν μια χώρα η οποία διψούσε για δάνεια προκειμένου να δημιουργήσει μια δυνατή οικονομία.
 
Ο κύριος τροφοδότης σε δάνεια ήταν η Γαλλία, το πρώτο μεγάλο γαλλικό δάνειο προς την Ρωσία στο χρηματιστήριο κυκλοφόρησε το 1888 και το 1889 οι Ρότσιλντ συμφώνησαν να αναλάβουν την έκδοση δύο μεγάλων ρωσικών ομολόγωνμε ονομαστική αξία 77.000.000 λιρών, το 1890 ακολούθησε ένα ακόμα δάνειο 12.000.000 λιρών, το 1894 η Ρωσία πήρε  ένα ακόμα δάνειο 16.000.000 λιρών και ακολούθησαν και άλλα δάνεια, ο δανεισμός της Ρωσίας το 1914 ανερχόταν  σε 3 δις ρούβλια και αντιστοιχούσε στο 80% του συνολικού εξωτερικού χρέους της χώρας, το 28% των υπερποντίων γαλλικών  επενδύσεων είχαν γίνει στην Ρωσία, υπήρχε δηλαδή μια διεθνής κοινοπραξία βασισμένη στην πίστωση και  στο χρέος.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ταυτόχρονα με την εργατική τάξη δημιουργείται μια νέα κοινωνική ομάδα. Οι αστοί. Οι βιομήχανοι, μεγαλέμποροι, τραπεζίτες, δηλαδή οι κάτοχοι των βιοτεχνιών ή βιομηχανιών όπου εργάζονταν οι εργάτες.



Ο δανεισμός αυτός χρησιμοποιήθηκε από τις τσαρικές κυβερνήσεις με τον καλύτερο τρόπο, η Ρωσία εκβιομηχανίστηκε με ταχύτατους ρυθμούς.

Το Καθαρό Εθνικό Προϊόν αυξανόταν  κατά 3,3% ετησίως μεταξύ των ετών 1885-1913. Οι ετήσιες επενδύσεις ανήλθαν από 8% του εθνικού  εισοδήματος σε 10% από το 1890-1913. Την ίδια περίοδο η κατά κεφαλή διαμόρφωση κεφαλαίου αυξήθηκε 55%.

Η βιομηχανική παραγωγή αυξήθηκε με ετήσιο ρυθμό 4-5% κατά την περίοδο 1898-1913.

Η παραγωγή χυτοσιδήρου αυξανόταν 100%, το σιδηροδρομικό δίκτυο διευρύνθηκε 57%  η κατανάλωση ακατέργαστου βαμβακιού αυξήθηκε 82%.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Παράλληλα με αυτόν τον μετασχηματισμό της οικονομίας που ξεκίνησε να συγκεντρώνει εξουσία σε νέους χώρους.



Στην ύπαιθρο μεταξύ 1860-1914 η αγροτική παραγωγή αυξανόταν 2% κατ έτος. Ενώ η πληθυσμιακή ανάπτυξη αυξανόταν 1,5% κατ έτος, στην περίοδο 1900-1913 ο πληθυσμός της χώρας αυξήθηκε κατά 26% και εθνικό εισόδημα διπλασιάστηκε.

Ο δείκτης θνησιμότητας που ήταν το 1870 35,7ο/οο έπεσε την περίοδο 1906-10 στο 29,5ο/οο και η παιδική θνησιμότητα από 275ο/οο σε 247ο/οο επί των γεννήσεων ζωντανών βρεφών.

Ο δείκτης αλφαβητισμού αυξήθηκε από  21% που ήταν το 1897 στο 40% το 1914.

Παράλληλα η Ρωσία στρατιωτικά επεκτάθηκε προς ανατολάς και προς νότο, οι Ρώσοι κέρδισαν αμέτρητες νίκες στην Κεντρική και την Άπω Ανατολή.





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Το κομμουνιστικό καθεστώς που διαδέχτηκε τον Τσάρο παρουσίασε επί 90 χρόνια μια μαυρίλα  και ότι βρήκαν καμένη γη, φυσικά και δεν είναι αλήθεια αυτό, το Τσαρικό καθεστώς φρόντισε να κάνει τεράστια άλματα σε όλους  τομείς της καθυστερημένης Ρωσικής ζωής και στον οικονομικό φυσικά.


Η γρηγορότερα αναπτυσσόμενη οικονομία ήταν η Ρωσία ενδεικτικά αναφέρεται η ποσοστιαία αύξηση Εθνικού Προϊόντος την περίοδο 1898 – 1913

 

Μ Βρετανία 40,0
 

Ιταλία 82,7
 

Γερμανία 84,2

 


Ρωσία 96,8
 


Γαλλία 59,8
 

Αυστρία 90,9

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η Τσαρική Ρωσία κέρδισε αμέτρητες στρατιωτικές νίκες στην Κεντρική και την Άπω Ανατολή.


 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

Α ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ εκδόσεις ΙΩΛΚΟΣ του Niall Ferguson

Κυριακή 6 Ιουλίου 2014

ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΩΝ ΣΟΒΙΕΤΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΓΚΕΡΙΝΓΚ


 

Η δίκη της Νυρεμβέργης έχει τελειώσει, οι δικαστές έχουν απαγγείλει τις αποφάσεις τους.

Για το Χέρμαν Γκέρινγκ που κρίθηκε ένοχος και για τις τέσσερεις κατηγορίες, η ποινή ήταν θάνατος δι απαγχονισμού.

Μια ημέρα πριν την εκτέλεση της ποινής του αυτοκτόνησε με υδροκυάνιο.



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η αυτοκτονία του Χ. Γκέρινγκ  (Hermann Goering) προκάλεσε υποψίες στους σοβιετικούς.


Κατά τον σοβιετικό μεταφραστή Έμβερ Μαμέντοφ «ήταν ο πιο σκληρός από τους κατηγορουμένους. Στην δίκη έκανε διάφορους μορφασμούς, είχε μια κουβέρτα του αμερικανικού στρατού με την οποία έκανε επιδεικτικές κινήσεις. Ήταν μάλιστα ο μόνος που του επέτρεψαν και του παραχώρησαν χρόνο να διηγηθεί την πολιτική των ΝΑΖΙ. Οι υπόλοιποι απλά υπερασπίζονταν τον εαυτό τους, αυτός υπερασπιζόταν όλους τους ΝΑΖΙ, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους κατηγορούμενους που τα φόρτωσαν όλα στον Χίτλερ.

 



Θυμάμαι ακόμα ότι στην αίθουσα βρισκόταν και ο διοικητής της γερμανικής τράπεζας, ο οποίος έλεγε: <τι σχέση έχω εγώ με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης> μέχρι που του έδειξαν έγγραφα σύμφωνα με τα οποία στην τράπεζα του φυλασσόταν ο χρυσός από τα δόντια των εκτελεσθέντων στα στρατόπεδα».









 
 
 
 
Σε αυτό το σημείο ο μεταφραστής Έμβερ Μαμέντοφ αναφέρει μια άποψη που ενδεχομένως αποτελούσε κυρίαρχη άποψη σχετικά με την αυτοκτονία του Γκέρινγκ (αν και επίσημα δεν διατυπώθηκε), λέει λοιπόν αυτός ο σοβιετικός:
 
«Ο Γκέρνγκ έχω την αίσθηση πως βρήκε το δηλητήριο από τους Αμερικανούς. Το έδωσαν στην γυναίκα του και αυτός ως αντάλλαγμα τους παρέδωσε σημαντικά έγγραφα».

 

Είναι αλήθεια δυνατόν ένας απλός μεταφραστής να έχει αυτή την «αίσθηση», αυτής της «συναλλαγής» χωρίς να μη έχει γίνει γενικότερη συζήτηση μεταξύ των σοβιετικών ηγετών, για τον τρόπο που βρήκε το υδροκυάνιο για να αυτοκτονήσει ο Γκέρνγκ;


 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ  : Ο Γκέρνγκ  (Hermann Goering)  με την γυναίκα του και την κόρη του.



Η καχυποψία μεταξύ των ανατολικών και δυτικών συμμάχων που ασφαλώς έχει να κάνει με το μεταπολεμικό μοίρασμα του κόσμου είναι ολοφάνερη.

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΔΙΚΕΣ τόμος 8 εκδόσεις Χ.Κ. ΤΕΓΟΠΟΥΛΟΥ ΑΕ

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ

Στο βιβλίο της της Ιζαμπέλλας Παλάσκα αναφέρεται μια άγνωστη και εκπληκτική εξιστόρηση προσπάθειας του Θ Πάγκαλου να δει τον Μουσολίνι, ο ο...