Τρίτη 31 Ιουλίου 2012

ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΤΣΙΜΙΣΚΗ ΣΤΟΝ ΔΟΥΝΑΒΗ ΠΟΤΑΜΟ



            Η εποχή του Τσάρου Συμεών έχει περάσει, Τσάρος των βουλγάρων είναι ο Πέτρος φιλήσυχος και χωρίς επιθετικές διαθέσεις κατά του Βυζαντινού κράτους, κάποια στιγμή με την προτροπή των επιθετικών Βουλγάρων Βαγιάρων αποφάσισε να πάρει εχθρική στάση  απέναντι στο Βυζάντιο, ο Νικηφόρος Φωκάς που ήταν απασχολημένος με πολέμους κατά των Αράβων κάλεσε τον Σβιατοσλαύο δούκα του Κίεβου  (Νορμανδός των Βαριάλων που είχε καταλάβει την Ρωσία) να καταλάβει την Βουλγαρία, αυτός νίκησε τον Πέτρο και κατέλαβε την πρωτεύουσα της τότε Βουλγαρίας Πρεσλάβα, με τον θάνατο ου Πέτρου ο  Σβιατοσλαύος επέστρεψε στο κράτος του για να αποκρούσει εισβολή των Πετσενέκων, άφησε όμως λίγο στρατό του στην Βουλγαρία.



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Ιωάννης Τσιμισκής με αξιωματούχους του.


            Διάδοχος του Πέτρου ήταν ο Βόρις, αυτός με την βοήθεια των Βυζαντινών νίκησε τους Ρώσους που είχαν μείνει στην Βουλγαρία. Ο Σβιατοσλαύος επέστρεψε με πολύ στρατό και αιχμαλώτισε τον Βόρι και έγινε κύριος όλης της Βουλγαρίας. Για να έχει καλύτερη πρόσβαση στον χώρο αυτό ο Σβιατοσλαύος άρχισε να προωθεί την αντικατάσταση του Βόρι με τον φιλόδοξο αδελφό του Ρωμανό, έτσι θα μπορούσαν Ρώσοι και Βούλγαροι να πλήξουν την ίδια την καρδιά του Βυζαντίου την Κωνσταντινούπολη.





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Svjatoslav επιθεωρεί τον στρατό του.

            Ο Αυτοκράτορας Νικηφόρος έστειλε στο Κίεβο τον πατρίκιο Καλοκύρη, ο άνθρωπος αυτός είχε όμως φιλοδοξίες να γίνει Αυτοκράτορας του Βυζαντίου, έτσι δεν άργησε να έρθει σε συνεννόηση με τον Σβιατοσλαύο, ο οποίος του υποσχέθηκε τον Βυζαντινό θρόνο. Ο Νικηφόρος δολοφονήθηκε και την θέση του πήρε ο Ιωάννης Τσιμισκής, η βυζαντινή αυτή ανωμαλία θεωρήθηκε η καλύτερη ευκαιρία για την πραγματοποίηση των στόχων του Σβιατοσλαύου. Σύμμαχοι λοιπόν ο Σβιατοσλαύος, ο Ρωμανός και ο Καλοκύρης από την μια και από την άλλη ο Τσάρος Βόρις αιχμάλωτος στην πραγματικότητα των Ρώσων , ο Ιωάννης Τσιμισκής με τεράστιες δυσκολίες να στεφθεί αυτοκράτορας από τον Πατριάρχη και την οικογένεια ου Νικηφόρου να αντιδρά στον Τσιμισκή , αλλά και τον Βυζαντινό στρατό απασχολημένο στην ανατολή να πολεμά τους Άραβες και επιπλέον η χώρα μαστιζόταν από σιτοδεία επί τρία χρόνια.



 
 

            Ο Ιωάννης Τσιμισκής πολεμιστής και στρατιώτης ο ίδιος περιστοιχιζόταν από ικανούς ανθρώπους τόσο εντός της Αυτοκρατορίας, όπως ο πρωτοσπαθάριος Κουρτίκιος, ο στρατηγός Μαρκιανός, ο κλεισουράρχης Κρηνίτης, ο τουρμάρχης Απρινός, ο μέγας εταιρειάρχης Θεόδωρος Λαλάκων, τον μάγιστρο Πέτρο, τον αρχηγό την Αθανάτων Μιχαήλ Καισαρίτη, τον στρατηγό Βάρδα Σκληρό.  Αλλά και εκτός της Αυτοκρατορίας άνθρωποι πιστοί στο Βυζάντιο που βρισκόταν στην Βουλγαρία όπως Μιχαήλ Αργυρός, ο λογοθέτης (κάτι σαν υπουργός οικονομικών) των Βουλγάρων Νικηφόρος Εδεσσηνός και άλλοι.


            Ο Ιωάννης Τσιμισκής έστειλε στον Σβιατοσλαύο τον αποκρισάριο  Νικήτα Δαναπρίτη (που καταγόταν από την Ταυρίδα την σημερινή Κριμαία) και τον κάλεσε να αφήσει την Βουλγαρία και σαν αντάλλαγμα θα του προσέφερε χρυσάφι, εν τω μεταξύ ετοίμασε στρατό μιας και δεν μπορούσε να αποσύρει τον στρατό της Ανατολής. 








ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Χάρτης που δείχνει την γεωγραφία τον 11ο αιώνα. Οι Ρώσοι κατέβηκαν από τη Σκανδιναβική χερσόνησο κι εγκαταστάθηκαν στην ανατολική Ευρώπη, εκεί όπου σήμερα βρίσκεται το Κίεβο της Ουκρανίας.

Ο Σβιατοσλαύος δέχτηκε τον Νικήτα Δαναπρίτη στο Δορύστολο (λιμάνι στον Ίστρο ποταμό, τον σημερινό Δούναβη) καθισμένος σε δέρμα αρκούδας. Ο Δαναπρίτης χαιρέτησε με υπόκλιση, πήρε λίγο χώμα από τη γη και το φίλησε και στην συνέχεια παρουσίασε τις προτάσεις του Ιωάννη Τσιμισκή, η απάντηση του Σβιατοσλαύου ήταν αλαζονική και εν ολίγοις ζητούσε αντί να σταλεί ο Δαναπρίτης να πήγαινε ο Αυτοκράτορας στην σκηνή του να προσκυνήσει και ότι, ότι υπήρχε στο Βυζάντιο του άνηκαν και δεν τα πήρε μέχρι τότε από μεγαλοψυχία του. Ο Δαναπρίτης ξεκαθάρισε ότι αν δεν δεχτεί τις προτάσεις του Αυτοκράτορα αυτό θα σήμαινε πόλεμο και ο   Σβιατοσλαύος με θυμό απάντησε ότι θα επισκεφτεί με τον στρατό του το Τσάργραδ (έτσι έλεγαν την Κωνσταντινούπολη οι Ρώσοι).








ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Στον χάρτη φαίνεται το Δορύστολο (σημερινή ονομασία Silistra).


            Ο Σβιατοσλαύος στρατολόγησε 30.000 βούλγαρους και με τους Ρώσους που είχε ξεκίνησε να περάσει τα σύνορα το 970μχ , ο στρατηγός Βάρδας Σκληρός με 10.000 (στρατός της Μ Ασίας) και Πέτρος Φωκάς  χτύπησε τους 30.000 Ρωσοβούλγαρους και τους νίκησε στην Αρκαδιούπολη, η υποχώρηση τους υπήρξε καθολική ο Σβιατοσλαύος που ερχόταν με τον κύριο όγκο του στρατού όταν είδε τους φυγάδες δεν πίστευε στα μάτια του, έτσι μάζεψε την ηττημένη αυτή στρατιωτική δύναμη  και επέστρεψε στο Δορύστολο να προετοιμάσει καλύτερα τον στρατό του αλλά και να κατασκευάσει μονόξυλα με τα οποία θα κύκλωνε τους Έλληνες. Η νίκη αυτή όμως του Βάρδα Σκληρού έδωσε την δυνατότητα στον Ιωάννη Τσιμισκή να ετοιμάσει και αυτός τις δυνάμεις του.


            Μετά την ήττα οι Ρωσοβούλγαροι εγκατέλειψαν τις κλεισούρες που οδηγούσαν στην Βουλγαρία διότι υπήρχε η πεποίθηση ότι οι Βυζαντινοί δεν εκστρατεύουν ποτέ πριν τον εορτασμό του Πάσχα (και έτσι ήταν). 





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Svjatoslav Igorevich ωραιοποιημένη παρουσίαση του Ρώσου πολεμιστή.
 







Ο Αυτοκράτορα Ιωάννης Τσιμισκής όρισε σαν ημέρα που θα ξεκίναγε την εκστρατεία του 28 Μαρτίου 871μχ ο ίδιος θα ηγείτο της χερσαίας εκστρατείας ενώ ο Βυζαντινός στόλος θα έφευγε την ίδια μέρα με κατεύθυνση τον Δούναβη (Ίστρο) ποταμό. Ο στρατός πέρασε από την Αδριανούπολη πέρασε τις αφύλακτες κλεισούρες με 15.000 πεζούς και 13.000 ιππείς οι πολιορκητικές μηχανές και οι βοηθητικές υπηρεσίες ακολουθούσαν πιο σιγά. Έτσι αιφνιδιαστικά ο Ελληνικός στρατός έφτασε στην Πρέσλαβα την πρωτεύουσα της Βουλγαρίας, την άμυνα της Πρέσλαβας είχε αναλάβει ο υπαρχηγός του   Σβιατοσλαύου , ο  Σφέγγελος, μέσα στην πόλη βρισκόταν ο  Τσάρος Βόρις, ο Ρωμανός και ο Καλοκύρης. Την επομένη ημέρα έφτασαν και οι πολιορκητικές μηχανές, ο Σφέγγελος έκανε ότι μπορούσε να απόκρουση την επίθεση, με προσωπική παλληκαριά του Λέοντα Ποταμίτη οι βυζαντινοί ανέβηκαν στις επάλξεις υποχρεώνοντας τον  Σφέγγελο να συμπτυχθεί στο βασιλικό ανάκτορο. Εκεί ήταν αδύνατον να πλησιάσουν οι πολιορκητικές μηχανές, έβαλαν τότε φωτιά στον περίβολο και εξανάγκασαν τους Ρωσοβούλγαρους πολεμώντας να ξεφύγουν, έτσι την 4 Απριλίου του 971μχ Μεγάλη Πέμπτη κατελήφθη η πρωτεύουσα των Βουλγάρων από τον Ιωάννη Τσιμισκή, ο βουλγαρικός θησαυρός που βρέθηκε μεγάλο μέρος του μοιράστηκε στον στρατό, οι Έλληνες που είχαν συλληφθεί, μεταξύ   αυτών και ο Λογοθέτης Νικηφόρος Εδεσσηνός ελευθερώθηκαν. Ο βασιλιάς των Βουλγάρων Βόρις προσκύνησε τον Ιωάννη Τσιμισκή και μαζί μ αυτόν και ο αδελφός του Ρωμανός.








ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ιωάννης Τσιμισκής, αυτοκράτορας του Βυζαντίου (969-976).




            Ο Σβιατοσλαύος με τον κύριο όγκο του στρατού του παρέμενε στο Δορύστολο, μαζί του ήταν ικανοί αρχηγοί του στρατού του και έξω από το Δορύστολο υπήρχαν σε μικροομάδες Βούλγαροι υπό την αρχηγία του Βοίλα Δράγου της Πλίσκοβας (οι Βούλγαροι αυτοί αθροιστικά ήταν μια μεγάλη υπολογίσιμη δύναμη) . Ο  Τσιμισκής ανάπαυσε για λίγες μέρες τον στρατό του και έστειλε πάλι αποκρισάριο στον Σβιατοσλαύο με προτάσεις ειρήνης, χωρίς να περιμένει την απάντησή του ξεκίνησε για το Δορύστολο (την σημερινή Σιλίστρια). Ο Σβιατοσλαύος περίμενε τον Τσιμισκή εκτός των τειχών του Δορύστολου, παρέταξε τον στρατό του που αποτελείτο από 60.000 πεζούς χωρίς ιππικό, έξω από το Δορύστολο, σε μια αχανή πεδιάδα όπου δεν υπήρχαν καθόλου  λόφοι, μέρος δηλαδή ιδανικό για δράση του ιππικού. Η διάταξη των Βυζαντινών ήταν στο κέντρο το πεζικό πίσω από το πεζικό οι τοξότες και στα άκρα το ιππικό, εν αντιθέσει με τους Ρώσους που μπροστά είχαν τους τοξότες και  πίσω το πεζικό, οι Ρώσοι τοξότες μετά το πλησίασμα του στρατού αχρηστεύτηκαν ενώ οι Έλληνες τοξότες συνέχισαν την δράση τους από πίσω, το τελικό πλήγμα το έδωσε το ιππικό, ο στρατός των Ρώσων άτακτα μπήκε μέσα στο κάστρο του Δορύστολου αφήνοντας στο πεδίο της μάχης 8.000 νεκρούς.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Απελατίκιο 10-11ου αι. Παρόμοια δείγματα έχουν βρεθεί στη Βουλγαρία, κατάλοιπα των σκληρών ρωμεοβουλγαρικών συγκρούσεων.


            Έτσι άρχισε η πολιορκία του Δορύστολου, η οποία έγινε δραματική για τους Ρώσους με την άφιξη του Βυζαντινού στόλου. Οι Ρώσοι επιχείρησαν εξόδους οι οποίες αποκρούστηκαν από τους Έλληνες. Η σημαντικότερη ήταν αυτή που οργανώθηκε με συνεργασία του Βοίλα Δράγου απ έξω, που θα συγκέντρωνε τους Βούλγαρους στο μοναστήρι Χράμπρ και θα επιτίθετο από πίσω στους Έλληνες και των Ρώσων με αρχηγό τον Ικμώρ που θα έκανε έξοδο. Οι Βυζαντινοί κατάφεραν να πιάσουν τους Βούλγαρους απεσταλμένους με τα μηνύματα για την ταυτόχρονη επιχείρηση και να γνωρίζουν την ημερομηνία εξόδου, έτσι δεν μπόρεσαν να συνεννοηθούν Βούλγαροι και Ρώσοι. Στις 20 Ιουλίου του 971 μχ στην μάχη αυτή (έξοδο των Ρώσων)  ηττήθηκαν  για μια ακόμα φορά οι Ρώσοι ο δε  Ικμώρ σκοτώθηκε   και έμεινε η εντύπωση στους Ρώσους ότι οι Βούλγαροι σύμμαχοί τους, τους πρόδωσαν.





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ρωμαίοι ιππείς διώκοντες τους Ρως στο Δορύστολο (971 μ.Χ). (χρον.Σκυλίτζη 12-13ος αι.) Φέρουν μακρυά ματζούκια με σφαιρική κεφαλή


            Ο Σβιατοσλαύος έπεισε τους Ρώσους να πολεμήσουν για μια ακόμα φορά υπό την δική του ηγεσία, πράγματι ο στρατός των Ρώσων ξεχύθηκε κατά των Ελληνικών θέσεων υπό την αρχηγία του Σβιατοσλαύου, η ημέρα τελείωνε και οι Ρώσοι δεν είχαν καταφέρει να πετύχουν την διάσπαση των Ελληνικών θέσεων, στο τέλος της ημέρας ο Σβιατοσλαύος περικυκλωμένος από τον Βάρδα Σκληρό και τους Μικρασιάτες στρατιώτες του,  αποσύρθηκε στο Δορύστολο βαριά τραυματισμένος ο ίδιος.


            Ο   Σβιατοσλαύος μετά από αυτή την τελευταία αποτυχία έστειλε αυτός αποκρισάριο στον Τσιμισκή και ζητούσε να του επιτρέψει να φύγει από το Δορύστολο αφού του έδινε τρόφιμα για να μπορέσει να επιστρέψει στην πατρίδα του. Ο Ιωάννης Τσιμισκής δέχτηκε καταμετρήθηκε ο στρατός των Ρώσων για να τους δοθούν τρόφιμα και βρέθηκαν 22.000 από τις 60.000 που ήταν με την έναρξη των μαχών στο Δορύστολο, ο Σβιατοσλαύος ζήτησε μια τελευταία συνάντηση με τον Τσιμισκή, ο Αυτοκράτορας παρουσιάστηκε με 10.000 ιππείς με χρυσή πανοπλία και ο Σβιατοσλαύος έφτασε με μονόξυλο με κάποιους συνοδούς και τραβούσε και ο ίδιος κουπί, μίλησαν για λίγο οι δύο άνδρες και ο χώρισαν, ο Σβιατοσλαύος δεν κατάφερε να φτάσει στην πατρίδα ου διότι περνώντας από την Ρουμανία, οι Πετσενέγοι  του επιτέθηκαν διασκόρπισαν τον στρατό του  και ο ίδιος σκοτώθηκε.



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Σβυατισλάβος συναντά τον  Ιωάννη Τσιμισκή.


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ


-          Ο ΤΣΙΜΙΣΚΗΣ ΔΑΜΑΖΕΙ ΤΟΥΣ ΒΟΥΛΓΑΡΟΥΣ της Στάθη Καραβίας εκδόσεις ΠΕΤΡΟΥ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥ ΑΕ
-          ΙΣΤΟΡΙΑ του Λέοντος Διακόνου 

Παρασκευή 27 Ιουλίου 2012

ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Άρης Κωνσταντινίδης. Έλαβε μέρος κατά τους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 στον Μαραθώνιο ποδηλατικό αγώνα των 87 χιλιομέτρων και κατέκτησε την πρώτη θέση και το χρυσό μετάλλιο.


            Οι κορυφαίοι λάτρεις της Ελληνικής παιδείας, πέτυχαν στα τέλη του 18ου και στις αρχές του 19ου  αιώνα, να προωθήσουν τον αθλητισμό στην πατρίδα τους και να τον καταστήσουν μέρος της ζωής τους.

            Το φιλελληνικό κίνημα επιδίωκε την αναβίωση του Ολυμπιακού πνεύματος, οι προσπάθειες όμως ήταν ασυντόνιστες.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο δρόμος των 100μ. Από τα αριστερά προς τα δεξιά διακρίνονται οι δρομείς: Αλέξανδρος Χαλκοκονδύλης (Ελλάς) που κατετάγη 5ος, Thomas Burke (ΗΠΑ) σε ημιγονατιστή εκκίνηση, που αναδείχθηκε πρώτος νικητής, Fritz Hofmann (Γερμανία) στηριζόμενος σε δύο σκυτάλες, που κατετάγη 2ος , Alajos Szokolyi (Ουγγαρία) που τερμάτισε 3ος και Lane (ΗΠΑ) 4ος.

            Πρώτες προσπάθειες με την ονομασία «Ολυμπιακοί Αγώνες» έγιναν στην Αγγλία, τη Γερμανία, τη Σουηδία και την Γαλλία, οι εκδηλώσεις αυτές όμως ήταν μεμονωμένες και δεν επέζησαν της αρχικής προσπάθειας.

            Στην Ελλάδα αυτή η επιθυμία ήταν εντονότερη και υπήρχε από την εποχή ακόμα που η Ελλάδα τουρκοκρατείτο, ο Ρήγας Φεραίος μετέφρασε το 1797μχ έργο ξένου διανοητού για τους αρχαίους Ολυμπιακούς αγώνες με τίτλο «Των Ολυμπίων». Ο Π Σούτσος ευθύς μετά την απελευθέρωση το 1830 μχ πρότεινε τη διενέργεια Ολυμπιακών Αγώνων την 25η Μαρτίου κάθε χρόνου.

            Η αναβίωση των σύγχρονών Ολυμπιακών Αγώνων έγινε το 1837 στον Δήμο Λετρινών (Πύργου Ηλείας) και έγιναν την 25η Μαρτίου 1837 και ορίστηκε να τελούνται κάθε τέσσερα χρόνια, μετά όμως από μερικές διοργανώσεις η προσπάθεια τελείωσε.



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ξιφασκία στο Ζάπειο.


Επί Όθωνος ο Ευάγγελος Ζάππας έδωσε στον βασιλιά 600.000 χρυσές δραχμές για την οργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων ανά τετραετία, η τύχη αυτού του ποσού ήταν να σπαταληθεί  για την διενέργεια βιομηχανικών εκθέσεων με τίτλο «Ολύμπια», έτσι κτίστηκε το Ζάππειο Μέγαρο και ορίστηκε να τελούνται αθλητικοί αγώνες τα «Ολύμπια», έτσι οι πρώτοι αγώνες έγιναν το 1859, το 1870, το 1875 και οι τελευταίοι το 1888μχ.






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ :  Ο Ιωάννης Γεωργιάδης (πρώτος) κατέκτησε εκεί το χρυσό μετάλλιο στους αγώνες σπαθασκίας φιλάθλων ενώ ο Λεωνίδας Πύργος (δεύτερος) έλαβε χρυσό στο Ξίφος ασκήσεως (φλερέ) διδασκάλων.

ΟΛΥΜΠΙΑ

            Προ της καθιέρωσης των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων στην Ελλάδα όπως είπαμε ετελούντο ήδη Ολυμπιακοί Αγώνες και είχαν την ονομασία «Ολύμπια».

            Τα Α Ολύμπια έγιναν το 1859 στην σημερινή πλατεία του δημαρχείου, διότι το Παναθηναικό Στάδιο ήταν σε κακή κατάσταση.

            Τα Β Ολύμπια έγιναν το 1870 στο Παναθηναικό Στάδιο και τα παρακολούθησαν 30.000 θεατές.

            Τα Γ Ολύμπια έγιναν το 1875 και περιελάμβαναν και ναυτικά αθλήματα που έγιναν στο Φάληρο, τους αγώνες παρακολούθησαν 35.000 θεατές.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η πρώτη Επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων.

            Τα Δ Ολύμπια έγιναν το 1888 και ήταν τα πιο επιτυχημένα, οργανωτικά και αθλητικά. Τα παρακολούθησαν 45.000 θεατές.

Όταν λοιπόν αποφασίστηκαν οι σύγχρονοι όμως Ολυμπιακοί Αγώνες σε συνέδριο πραγματοποιήθηκε από τον Γάλλο εκπαιδευτικό   Πιερ ντε Κουμπερτέν (ΓΓ της ΔΟΕ) και τον Έλληνα Δημήτριο Βικέλα κάτοικο Παρισίων (πρώτος πρόεδρος της ΔΟΕ) στην Σορβόνη το 1894, υπήρχε ήδη η σχετική εμπειρία από τα διενεργηθέντα Ολύμπια, στο συνέδριο του 1894 συμμετείχαν 79 σύνεδροι που εκπροσωπούσαν 49 συλλόγους, προσοχή όχι κράτη αλλά αθλητικούς συλλόγους, από 9 χώρες, έτσι δύο χρόνια εντατικής προεργασίας  έγιναν  την 25η Μαρτίου 1896 στην Αθήνα οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες.
Ας δούμε πως περιγράφουν κάποιες λεπτομέρειες από τον Γάλλο  περιηγητή, Σάρλ Μωρράς.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Αθρόα συμμετοχή υπήρξε και κατά τη διεξαγωγή των Προκριματικών Αγώνων της Ολυμπιάδος στο Στάδιο, κατά το τριήμερο 8-10 Μαρτίου 1896.

ΤΟ ΣΤΑΔΙΟ

            «….το στάδιο…. Ήταν από απλό γρασίδι, οι κατασκευασμένες στην παρειά του Υμηττού κερκίδες δεν είχαν καμιά ξένη επένδυση. Ο δάσκαλος του Μάρκου Αυρηλίου, ο Ηρώδης ο Αττικός, επινόησε να τις καλύψει με μαρμάρινη επίστροση. Τέτοιο είναι το μνημείο που μόλις αναστήλωσε η Αθήνα, χάρη στην γενεοδωρία ενός Έλληνα εμπόρου από την Αλεξάνδρεια του κ Αβέρωφ. Αυτός πλήρωσε ίσαμε 750.000 φράγκα κατά τους μεν και σύμφωνα με άλλους τα διπλάσια…. Ο λαός …δεν χάνει ευκαιρία να φωνάζει <<Ζήτω ο Αβέρωφ>> ….» στην συνέχεια το περιγράφει ως εξής το στάδιο: «Φανταστείτε στην πλαγιά του Υμηττού ένα μνημείο αρχαίας τεχνοτροπίας του οποίου τα νέα υλικά, πρόσφατα κομμένα και λειασμένα, αντανακλούν μια λάμψη απαλή, διόλου εκτυφλωτική αλλά καθαρή…. Ζήτημα είναι αν έχει αποπερατωθεί το ένα δέκατο από τις κερκίδες. Ότι έλειπε συμπληρώθηκε …. Με σανίδες ακατέργαστες ή καλυμμένες από λευκό σοβά. Ο επιεικής θεατής δεν ενοχλείται».






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Εξώφυλλο της έκδοσης «Η Ελλάς κατά τους Ολυμπιακούς Αγώνας του 1896» της εφημερίδας ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ που κυκλοφόρησε το καλοκαίρι του 1896. Ο Βλάσης Γαβριηλίδης εξέδωσε σε τεύχη το έργο, το εξώφυλλο των οποίων κοσμούσαν συνθέσεις Ολυμπιακού περιεχομένου γνωστών καλλιτεχνών.

            Δές πόσο όμορφα φωτογραφίζει το στάδιο στην επιστολή του: «…είναι ένα U ξαπλωμένο  στο έδαφος, αλλά αντεστραμμένο. Στρώστε με κερκίδες τους παράλληλους βραχίονες και το κοίλο βάθος του U. Στηρίξτε την καμπύλη και τους βραχίονες σε ένα αμφιθέατρο από μενεξεδένιους και γκρίζους λόφους, σχεδόν χωρίς βλάστηση….. τέλος αφήστε να κυλήσει μπροστά στο άνοιγμα του U ένα μικρό ποτάμι, με σιγανή ροή, ανάμεσα στα σύνδεδρα από πρικροδάφνες που ακόμα δεν έχουν ανθίσει, και το μικρό αυτό ρέμα να το λένε Ιλισό.
« Το Αθηναϊκό αυτό στάδιο, δέχεται στην περίβολό του 80.000 θεατές. Από το μακρύ γήπεδο όπου γίνονται οι αθλητικές ασκήσεις ως την κορυφή του κτίσματος  μέτρησα 60 κερκίδες , εξήντα επίπεδα ….. Χωρίζονται σε εξέδρες και τις διασχίζουν σκάλες που ελευθερώνουν την κυκλοφορία…..»  




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Σπάνια φωτογραφία του Σπύρου Λούη. Προέρχεται πιθανώς από επίσημη αμερικανική έκθεση φωτογραφίας για τους Αγώνες του 1896 και φαίνεται ότι ελήφθη λίγες ώρες μετά τη νίκη του στην πλαϊνή είσοδο των Ανακτόρων.

Το μόνο που τον ενοχλούσε ήταν ο ήλιος και το ψύχος το απόγευμα και φυσικά αναφέρει ότι υπήρχε ασφάλεια στο στάδιο και δεν είδε κανένα ατύχημα, εντοπίζει τα καλά σημεία του σταδίου που δεν τυφλώνει ο ήλιος της ανατολής. Το στάδιο έκανε πολύ καλή εντύπωση και η τάξη στον κόσμο γινόταν από «Επόπτη»  (epoptes)  «Κοσμήτορες» (Cosmetor) και υπήρχε περιπολία ιατρών με «την ένδειξη ιατρός» (iatros), οι αθηναίοι φορούσαν άσπρες βιολέτες στην μπουτουνιέρα ….




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Σκίτσο του Σπύρου Λούη δημοσιευμένο στον Τύπο της εποχής.

ΟΙ ΕΠΙΣΗΜΟΙ

            «Ο βασιλιάς των Ελλήνων κάθισε σε έναν από τους θρόνους που είναι σκαλισμένοι στο βάθος του Σταδίου, στο μέσο της πρώτης κερκίδας. Στον άλλο έβαλε αμέσως να καθίσει τον νεαρό Αλέξανδρο, βασιλιά της Σερβίας, φιλοξενούμενό του.
            «Στα αριστερά του βασιλιά Γεωργίου στέκεται η βασιλική πριγκίπισσα, σύζυγός του διαδόχου και αδελφή του αυτοκράτορα της Γερμανίας….. Τα δύο παιδιά της, ντυμένα ναυτικά ….. Στα δεξιά του νεαρού βασιλιά της Σερβίας, η πριγκίπισσα Μαρία, η κόρη του βασιλιά της Ελλάδος….. Οι αρραβώνες της με τον μεγάλο δούκα Γεώργιο της Ρωσίας …. Στέκεται στα δεξιά της αρραβωνιαστικιάς του …. Δεξιά στέκονται οι νεότεροι πρίγκιπες της Ελλάδος, ντυμένοι κι αυτοί στα ναυτικά….. Ο επίδοξος διάδοχος είναι πρόεδρος των Αγώνων…. Καμιά λεπτομέρεια δεν του διαφεύγει. Σφιγμένος κατά τον πρωσικό τρόπο μες στην στολή του στρατηγού του πεζικού….  Από κοντά τον βοηθάει ο αδελφός του, πρίγκιπας Γεώργιος, με την στολή του πλοιάρχου…..  Ο πρίγκιπας Νικόλαος …. Φοράει στολή αξιωματικού του πυροβολικού, μου φαίνεται λιγότερο δραστήριος απ όσο οι δύο μεγαλύτεροι αδελφοί του, δεν λύνει τις φιλονικίες που προκύπτουν σε κάθε ευκαιρία μέσα από τον κουρνιαχτό της άμμου…..». 






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Αναμνηστική φωτογραφία του νικητή του Μαραθωνίου Δρόμου Σπύρου Λούη.






Και συνεχίζει την περιγραφή των επισήμων :

«… αμέσως μετά τους μικρούς πρίγκιπες, πριν το διπλωματικό σώμα …..ο συνταγματάρχης Παπαδιαμαντόπουλο, υπασπιστής του βασιλιά… Πιο πέρα …. Αρκετοί πρέσβεις , πομπώδεις πρεσβείρες. Τα μέλη της Ελληνικής κυβέρνησης έχουν καθίσει με τις οικογένειές τους στην αντίθετη πλευρά , στα αριστερά του βασιλιά…. Σε δευτερεύουσες κερκίδες της ίδιας εξέδρας, τις οποίες καταλαμβάνουν οι βουλευτές, οι γυναίκες τους και οι θυγατέρες τους.»



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Το Στάδιο, πραγματικό εργοτάξιο. Σε σύντομο χρονικό διάστημα επιτεύχθηκε η μετουσίωση ενός αρχαίου μνημείου στις παρυφές της πόλεως σε λειτουργικό χώρο, ενταγμένο στις δραστηριότητές της.

ΓΙΑΝΚΗΔΕΣ

            Για τους αμερικάνους αθλητές αναφέρονται όχι τόσο εγκωμιαστικά σχόλια τους χαρακτηρίζει «….Οι πιο βίαιοι, οι πιο θορυβώδεις εθνικιστές του Σταδίου…», «…οι γιάνκηδες έχουν έρθει σε παρέες, φαίνονται τρεις φορές περισσότεροι απ όσο είναι: κάθε φορά που αναγγέλλεται μια νίκη, οι σημαίες της Ένωσης πλαταγίζουν στον αέρα, τα καπέλα , οι μπερέδες πετούν επευφημίες, δονούν τις ξύλινες κερκίδες. Αυτή η Αμερική αγνοεί ότι πιο σπάνιο και πιο μυστικό συνέλαβε ο εξελληνισμένος κόσμος, το μέτρο…. Οι ελληνικές εφημερίδες μιλούν με ειρωνική επιείκεια για <<υπερβολικές εκδηλώσεις των χαρούμενων και εκκεντρικών Γιάνκηδων>>. Αυτοί οι ξένοι καταντούν τελείως ανυπόφοροι. Ο κ Κόννολυ, νικητής στο άλμα εις τριπλούν τηλεγράφησε ευγενικά στους συμπατριώτες του<< Οι Έλληνες νίκησαν την Ευρώπη, εγώ νίκησα τον κόσμο όλο>>. Πάντοτε έλεγα ότι η Ταρασκον ήταν πόλη της Αμερικής. Το περιεχόμενο του νικητηρίου τηλεγραφήματος του κ Κόννολυ κάνει τον γύρο των σαλονιών και των καφενείων της Αθήνας.».

            Η σύγκριση των Γιάνκηδων με τον μικρόσωμο Λούη είναι ένα ηχηρό χαστούκι για τους «βάρβαρους  αθλητές»  τα  «μεγάλα παιδιά» που κουνούσαν διαρκώς την σημαία τους. Και χαρακτηρίζεται η εθνικιστική τους συμπεριφορά «Ο εθνικισμός είναι ένα ωραίο πάθος. Αρκεί όμως να του δίνει  κανείς αποχρώσεις καλών τρόπων, όταν βγαίνει από τον τόπο του!».



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο χώρος υποδοχής του ξενοδοχείου «Μεγάλη Βρεταννία». Οι περισσότεροι από τους ξένους έμεναν σε αυτό, ενώ και η Επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων πραγματοποιούσε εκεί τις συναντήσεις της. Το εν λόγω ξενοδοχείο είχε όλες τις προϋποθέσεις για να αποτελέσει το πρώτο «Ολυμπιακό Χωριό».



ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙ ΤΟΥ ΠΛΗΘΟΥΣ



            Σε ένα αγώνα του Δανού Γιένσεν της λέσχης Ρόουινγκ της Κοπεγχάγης με τον Χριστόπουλο του «Γυμναστικού Ομίλου Πατρών», εντοπίζεται η πονηριά του μικρόσωμου Έλληνα που κάποια στιγμή του πιάνει το χέρι χωρίς να φάει όμως χώμα ο γιγαντόσωμος σκανδιναβός, «όλη η Ελλάδα χαμογελάει. Με τι καρδία φιλούν τον Χριστόπουλο!.... εκπροσώπησε την  επιδέξια και ανάλαφρη φυλή του».


            Κατά την διάρκεια πάλης του Γερμανού Σούμαν  με τον Άγγλο Έλιοτ, ο Άγγλος έπεσε στο έδαφος και με «καθαρά βρετανική κακοπιστία» προσποιήθηκε στον αγαθό Γερμανό ότι δεν άγγιξε το έδαφος και ο Αθηναίοι ξεσηκώνονται, αναγκάζεται δε να επέμβει ο πρίγκιπας Γεώργιος για να ξαποστείλουν τον Έλιοτ στην λέσχη του.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Το Παναθηναϊκό Στάδιο κατάμεστο από κόσμο την ημέρα διεξαγωγής του Μαραθωνίου δρόμου. Το πλήθος με αγωνία περίμενε τις πρώτες ειδήσεις για την έκβαση του αγώνα. Σχέδιο του Corwin K. Linson από το λεύκωμα του Καρόλου Μπεκ «Οι Ολυμπιακοί Αγώνες 776 π.Χ. -1896».

            Το στάδιο ξεσηκώνεται «Μεγαλειώδης ταραχή» όταν   οι διοργανωτές ορίζουν αγώνα πάλης του Χριστόπουλου με άλλον Έλληνα και ο λαός διαμαρτύρεται Όχι, όχι, όχι (Oki, oki, oki) και αυτά διότι «δεν δέχονται την ιεροσυλία, δεν θέλουν πάλη ανάμεσα στους ανθρώπους με την ίδια γλώσσα και το ίδιο αίμα».

 ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ

            Το ζήτημα του Μαραθωνίου είναι κάτι που κάνει ιδιαίτερη εντύπωση, εντύπωση κάνει «η διάθεση αυτού του λαού να συνδέει το παρόν με το παρελθόν».




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ :   Ο μαραθωνοδρόμος Σπυρίδων Μπελόκας, σε σκίτσο εφημερίδας της εποχής.

            Ο Μαραθώνιος έγινε 10 Απριλίου το σήμα εκκίνησης από τον μαραθώνα δόθηκε 13 56΄ 30΄΄
            Ένας κανονιοβολισμός ειδοποιεί ότι φτάνει στο Στάδιο Αθηναίος δρομέας, «οι Αθηναίοι  αστοί ενθουσιάζονται όσο και ο τελευταίος μεροκαματιάρης, οι γέροι όσο και τα παιδιά. Οι σημαίες που κινούνται, φωνές, τραγούδια, μετέφεραν την μαγνητική χαρά ενός λαού. Ο βασιλιάς, έντονα ταραγμένος, μισοσηκώνεται, κανένας γύρω του δεν κάθεται στην θέση του….» και ας δούμε πως εμφανίζεται στο στάδιο ο Σπύρος Λούης: «…ένας δρομέας ντυμένος με τη γαλανόλευκη φανέλα, τα χρώματα της Ελλάδας, ξεπροβάλλει… ξεσπούν πιο δυνατές ιαχές Ο νικητής ! Ο νικητής Ζήτω! (O nikitis! O nikitis ! Zito!) Δεν υπάρχει γιος σωστού Έλληνα που να μην σηκώθηκε να επευφημήσει τον μαραθωνομάχο…».





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ολόκληρη η βασιλική οικογένεια φθάνει στο Στάδιο κατά την τελετή ενάρξεως της Ολυμπιάδος. Ο ρόλος της στη στήριξη του Ολυμπισμού υπήρξε ιδιαίτερος.


            Ο Σπύρος Λούης είναι άκληρος  χωρικός από το Μαρούσι, οι πλούσιοι Έλληνες κάνουν έρανο να του αγοράσουν χωράφι, του φέρνουν οι Έλληνες χίλια δώρα, μια «κυρία από την Σμύρνη του φοράει με το χέρι της μια χρυσή αλυσίδα». Οι Έλληνες τον «χαϊδολογούν» τον «πνίγουν στα φιλιά, στις αγκαλιές ή στις φιλιφρονήσεις». Το ίδιο βράδυ τον δέχεται ο βασιλιάς, μια κοπέλα υποσχέθηκε να τον παντρευτεί αν νικούσε και σχολιάζει ο Σαρλ Μωρράς « Η δεσποινίς Υ πατριώτισσα όσο και ωραία, έχει εννοήσει τον πατριωτισμό κατά τον αρχαίο τρόπο….».


 


ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

            Κατά την λήξη των Ολυμπιακών Αγώνων, απολύθηκαν περιστέρια, ο βασιλιάς  «πατρίκιος και σοβαρός» σαν «καλός συνταγματάρχης που προΐστατο σε κάποια γιορτή του συντάγματος, μια απονομή βραβείων», οι νικητές κάθονται στην ολυμπιακή «ευγενική βρόμα» δίνονται βραβεία ένα δίπλωμα , ένα μικρό κλωνάρι από αγριελιά. Οι νικητές κάνουν τον γύρο του Σταδίου δύο φορές ανάμεσα σε επευφημίες. Ο Σπύρος λούης «ο αλησμόνητος νικητής του Μαραθωνίου». φουσταλενοφόρος επικεφαλής στέλνει φιλιά με το ένα χέρι του στον κόσμο και με το άλλο κρατά το κλωνάρι της αγριελιάς, είναι ο «νέος Μιλτιάδης».    


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Αναρρίχησις επί κάλω το 1896.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

-          ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΖΩΗ & ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ του Τίτου Ι Αθανασιάδη εκδόσεις ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ
-          ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ του Σαρλ Μωρράς εκδόσεις ΒΗΜΑ-περιηγήσεις

Τετάρτη 25 Ιουλίου 2012

ΟΙ ΠΡΟΣΚΟΠΟΙ ΤΟΥ ΑΙΔΙΝΙΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΩΚΙΩΝ

                                
" Υπόσχομαι στην τιμή μου
να εκτελώ το καθήκον μου
προς το Θεό και την Πατρίδα
να βοηθώ κάθε άνθρωπο σε κάθε περίσταση
και να τηρώ το Νόμο των Προσκόπων. "




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΙΑ : Μικρασιάτες πρόσκοποι.

Ο ΠΡΟΣΚΟΠΙΣΜΟΣ, που ο θεμελιωτής του Ρόμπερτ Μπάντεν-Πάουελ ονειρεύτηκε ως πηγή αγάπης προς τον πλησίον και την πατρίδα, αντιπροσωπεύθηκε με σύντομο χρονικά αλλά πανάξιο τρόπο στη Μ. Ασία, στην Πόλη και στην Ανατολική Θράκη. Δυστυχώς, τις δύο αυτές αγάπες τους, οι Μικρασιάτες Έλληνες πρόσκοποι και προσκοπίνες τις πλήρωσαν πολύ ακριβά, γράφοντας από το 1919 ως την καταστροφή του 1922, στο Αϊδίνι, στην Κάτω Παναγιά και στα Σώκια της Ιωνίας, μερικές από τις ηρωικότερες και πιο αιματηρές σελίδες στην ιστορία του ελληνικού προσκοπισμού. Τα αδικοχαμένα αυτά γενναία παιδιά ανήκουν επίσης στον χώρο των νεομαρτύρων του χριστιανισμού, μια και βρήκαν τραγικό θάνατο αρνούμενα να αλλαξοπιστήσουν και να τουρκέψουν.


 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Πρόσκοποι, μαθητές και εκπρόσωποι της τοπικής κοινωνίας με ελληνικές και συμμαχικές σημαίες στην Πάνορμο της Μικράς Ασίας κατά την διάρκεια της μικρασιατικής εκστρατείας.                                        

Η πρώτη επίσημη εμφάνιση του Ελληνικού Σώματος Προσκόπων, που ιδρύθηκε από τον Αθ. Λευκαδίτη στην Αθήνα το 1912, έγινε στη γιορτή των "Ανθεστηρίων". Μετά την υπογραφή της Συνθήκης του Μούδρου (31/10/18), ο αρχηγός των προσκόπων Αλεξανδρείας Ευαγγ. Ιωαννίδης εγκαταστάθηκε στη Μ. Ασία και μαζί με τον Γ. Παπαδημητρίου ίδρυσαν εκεί προσκοπικές ομάδες, βοηθούμενοι από τον πρόεδρο του Πανιωνίου Γυμναστικού Συλλόγου Δημ. Δάλλα, τον Δημ. Αγγελομάτη και τον Αλέκο Φωτιάδη.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Οι πρόσκοποι συμμετείχαν σε κάθε εθνική προσπάθεια ενδυναμώνοντας το φρόνημα του λαού.

Τον Φεβρουάριο του 1919 έφτασε στη Σμύρνη ο τότε γενικός έφορος του Προσκοπισμού Κων. Μελάς. Μέσω επαφών με τοπικούς παράγοντες, η ομάδα σχημάτισε την περιφερειακή επιτροπή διορίζοντας ντόπιους εφόρους. Ιδρύθηκαν έτσι πολλές ομάδες, εκατοντάδες νέοι της Σμύρνης και περιχώρων κατατάχθηκαν στο Σώμα Προσκόπων και με μεγάλο ενθουσιασμό βοηθούσαν όπου χρειαζόταν. Συμμετείχαν σ' όλες τις εθνικές, θρησκευτικές, αθλητικές και φιλανθρωπικές εκδηλώσεις (εράνους) και, με την άφιξη του ελληνικού στρατού στην Ιωνία, τα άξια αυτά παιδιά βοήθησαν πολύπλευρα. 



Εξήντα πέντε ομάδες προσκόπων υπήρχαν τότε στη Σμύρνη και σε κωμοπόλεις του νομού της. Εργάζονταν ως αγγελιαφόροι, διερμηνείς, γραφείς, οδηγοί και τραυματιοφορείς κι απέσπασαν τον θαυμασμό όλων. Υποστηριζόμενοι από τον μαρτυρικό μετέπειτα μητροπολίτη Σμύρνης Χρυσόστομο, τον Απρίλιο του '20, τύπωναν δικό τους περιοδικό, τον "Πρόσκοπο της Ιωνίας" και είχαν τον δικό τους ύμνο που μελοποίησε ο συνθέτης Δημ. Μιλανάκης σε στίχους Μιχ. Αργυρόπουλου. Μα, η τόσο σημαντική και αναγκαία για τον ελληνισμό τότε δράση τους, οδήγησε τα ικανά εκείνα παιδιά κατευθείαν στο στόμα του λύκου.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Μικρασιάτες πρόσκοποι στο πλευρό των τραυματιών της Μικρασιατικής εκστρατείας.


Οι Τούρκοι εξαγριώθηκαν με τα προσκοπάκια και διέπραξαν εναντίον τους αποτρόπαια εγκλήματα, που γράφτηκαν με βασανιστήρια, βιασμούς και αίμα στο θλιβερό βιβλίο της Μικρασιατικής Καταστροφής. Τρεις κυρίως κωμοπόλεις της Ιωνίας, το Αϊδίνι (όπου είχαν ιδρυθεί τρεις προσκοπικές ομάδες), η Κάτω Παναγιά και τα Σώκια έγιναν μάρτυρες των φρικτών κακουργημάτων που διέπραξαν οι Τσέτες εις βάρος των αθώων αυτών παιδιών, τα οποία κατασφάχτηκαν, βασανίστηκαν κι άφησαν την τελευταία τους πνοή στα ματωμένα χώματα μέσα στη φρίκη του πολέμου της Μκρασίας και της απανθρωπιάς του δυνάστη.
 

Δεν έχει περάσει 1 ½  μήνας που ο Ελληνικός Στρατός έχει ελευθερώσει την περιοχή Σμύρνης και του Αιβαλιού 
 και ήδη οι Τούρκοι με την βοήθεια των Ιταλών που ελέγχουν την περιοχή νοτίως του Μαιάνδρου ποταμού οργανώνονται και από τις υπό των Ιταλών ελεγχόμενες περιοχές εξορμούν  στην Ελληνική ζώνη.

                             

ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΜΑΧΗ
 
13/6/1919 λοιπό ξεσπά το κακό, χιλιάδες πάνοπλοι τούρκοι προερχόμενοι από την Ιταλική ζώνη προσβάλουν το 4ο ΣΠ, που δέχεται κτυπήματα και από μέσα από την πόλη του Αιδινίου. Η επίθεση κρατά 3 (τρεις) ημέρες ενώ τα τηλεγραφήματα από την Σμύρνη  προς τον Συνταγματάρχη Σχινά  μιλούν για « Πάση θυσία άμυνα, καταφτάνουν ενισχύσεις», ο ίδιος ο Ε Βενιζέλος ζήτησε να κρατηθεί η πόλη του Αιδινίου.

 
                    
            Μερικές τούρκικες μονάδες έχουν μπει στην πόλη και η μάχη γίνεται σώμα με σώμα, ενώ χρησιμοποιείται και πυροβολικό  μεγάλου διαμετρήματος υπό των τούρκων. Στις 15/6/1919 ο Συν/χης  Σχινάς  τηλεγραφεί « Κατέχομεν   παρυφήν πόλεως ….». Εν τω μεταξύ η στρατιωτική  κατάσταση έγινε δεινή, τότε ο Σχινάς δίνει διαταγή να συλληφθούν οι εκπρόσωποι των τουρκικών αρχών και ενημερώνει την Σμύρνη. Έχουν ήδη παρουσιαστεί ελλείψεις σε τρόφιμα νερό και κυρίως πολεμοφόδια. Στις 16/6/1919 στέλεται τηλεγράφημα  προς την Σμύρνη « Πόλις κινδυνεύει αποτεφροθεί σχεδόν ολόκληρος. Μάχη εξακολουθεί από πρωίας υποστάντες σοβαράν επίθεσιν υπό μεγάλων δυνάμεων. Μεγίση ανάγκη ενισχύσεων και πυρομαχικών».

                                   
Ακολουθει σύσκεψη υπό Αλ Σχινά , Αντισυνταγματάρχου Τριανταφύλλου και Ταγματάρχου Ασημακόπουλου και αποφασίζουν να εγκαταλείψουν την πόλη  προς Τραλλείς , Καρά Μπουρνά Μπαλατζίκ, τις Ελληνικές δυνάμεις ακολουθούν και 800 Χριστιανοί, ενώ στις Τραλλείς καταφεύγουν άλλοι 2000 όπου υπό την προστασία του λοχαγού Γ Λαμπράκη ο οποίος μάχεται με την διλοχία του με τις ξιφολόγχες τους υπερασπίζετε . Εν τω μεταξύ πυρομαχικά φθάνουν την επομένη της υποχώρησης στο Ερμέιλι.

 
                         

            Η Μεραρχία δίνει εν τω μεταξύ αυστηρή διαταγή στις 18/6/1919:
« Συνταγματάρχην Σχινάν  1) Οφείλεται να κρατηθείτε πάση θυσία όσο το δυνατόν πλησιέστερον προς το Αιδίνιον 2) Να πιέσετε τον έναντι  εχθρόν δι αντεπιθέσεων νυκτερινών και ημερησίων, καταρτήζοντες ανάλογα και κατάλληλα αποσπάσματα 3) Φάλαγξ ημετέρα ισχυρά ενεργεί εξ άλλου σημείου κατά Αιδινίου 4) Αφικνείται αυτού διοικητής ευζωνικού Σταυριανόπουλος 5) Αρχαιότερος αναλάβει διοίκησιν αυτόσε δυνάμεων 6) Θα σας στείλομεν διαταγή τηλεγραφική απόψε». Ακολουθεί αυστηρότερον του πρώτου : «Συνταγματάρχην Σχινάν  Μπαλατζίκ Φέρετε βαρείαν ευθύνην δι ανευ λόγου υποχώρησιν σας μέχρι Μπαλατζίκ. Θα φέρετε έτι βαρυτέραν αν μη αναπτερώνοντες φρόνημα ανδρών σας αντεπιτεθείτε και προχωρήσετε τουλάχιστον όπως διασώσεται πυρομαχικά εγκαταλειφθέντα εις Ερμπειλί. Τρόφιμα αποστελλονται. Εν ανάγκη προμηθευτήτε εκ των εντοπίων πόρων δι αγοράς ή αποδείξεως». Ο Σχινάς έστειλε λεπτομερή απάντηση.



 
                                      
ΣΤΗ ΠΟΛΗ


            Μόλις ο Ελληνικός στρατός εγκατέλειψε την πόλη, μπήκαν τούρκοι πολεμιστές που ενώθηκαν μαζί τους και οι ντόπιοι τούρκοι του Αιδινίου… Τότε ξέπασε σε όλη την αρχέγονη βαρβαρότητά της η τουρκική βαρβαρότητα, δεν υπολόγισαν ούτε γριές και γέρους, μάζευαν τον πληθυσμό μπουλούκια  και τους έσφαζαν με θηριώδεις κραυγές, νέοι σφάχτηκαν, νέες ατιμάστηκαν μαζικά…..


Η ΘΥΣΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΚΟΠΩΝ ΤΟΥ ΑΪΔΙΝΙΟΥ

Κορυφαία ομαδική θυσία που αποτέλεσε σταθμό παιδικής αυτοθυσίας για την Πίστη και την Πατρίδα.

 



Με την απελευθέρωση της Ιωνίας από τον Ελληνικό Στρατό δημιουργήθηκαν σε όλη την ευρύτερη περιοχή Προσκοπικές Ομάδες. Στο Αϊδίνι λειτουργούσαν τρεις Ομάδες, με εμπνευστή και ιδρυτή τον Τοπικό Έφορο Νίκο Αυγερίδη.

Με τις νικηφόρες μάχες του και την προέλασή του στην ενδοχώρα ο Ελληνικός Στρατός είχε σπάσει το τουρκικό, έτσι οι άτακτοι Τούρκοι στρατιώτες οργανώθηκαν σε ληστοσυμμορίες, τους γνωστούς σε όλους μας από την Ιστορία Τσέτες, όπου λεηλατούσαν τα Ελληνικά χωριά, πυρπολώντας σπίτια, ληστεύοντας, σφάζοντας, βιάζοντας και βασανίζοντας τα αθώα τους θύματα.


Στις 15 Ιουνίου επιτέθηκαν και στο Αϊδίνι. Η μικρή φρουρά άντεξε της επίθεσης τρία μερόνυχτα. Οι τρεις Προσκοπικές Ομάδες δεν εγκατέλειψαν την πόλη αλλά οι Πρόσκοποι φορώντας τη στολή τους, έμειναν δίπλα στους στρατιώτες, βοηθώντας στην άμυνα της πόλης οι μεγαλύτεροι και παρέχοντας υπηρεσίες προς τη φρουρά και τους πολίτες που έμειναν, οι νεότεροι.


 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Άγημα των προσκόπων αποδίδει τιμές 15 Μαΐου 1920. Ο Στρατηγός Κωνσταντίνος Μαζαράκης-Αινιάν εξέρχεται της Μητροπόλεως και χαιρετά.                                    


Στις 17 του μήνα ο στρατός ανοίγει δρόμο και διαφεύγει προς τα βουνά μη μπορώντας πλέον να αντέξει της επίθεσης των Τσετών. Η πόλη μένει ανυπεράσπιστη. Όσοι από τους κατοίκους δεν καταφέρνουν να διαφύγουν γίνονται αποδέκτες τρομερών θηριωδιών. Οι Έλληνες Πρόσκοποι πιστοί στην ΥΠΟΣΧΕΣΗ τους βοηθούν και τη τελευταία στιγμή τον κόσμο. Τελικά όσοι δεν φονεύτηκαν ή σφαγιάστηκαν συλλαμβάνονται και φυλακίζονται σε πρόχειρη φυλακή.
Εκεί μέσα σε κατάνυξη, με εμψυχωτή τον Τ.Ε. Νίκο Αυγερίδη, προσεύχονται στο Θεό και μεταλαμβάνουν με ψωμί και νερό.
Το πρωί της 18ης Ιουνίου τους μεταφέρουν στις όχθες του Εύδωνα ποταμού και καλούν πρώτο το Νίκο Αυγερίδη να αλλαξοπιστήσει και να απαρνηθεί την Ελλάδα.
                         

ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ ! αναφωνεί ο ήρωας. Τότε οι Τσέτες λυσσασμένοι του βγάζουν με μαχαίρι το ένα μάτι και του ξαναζητούν να αλλαξοπιστήσει και να απαρνηθεί την Ελλάδα. Τότε η απάντηση έρχεται από όλους :

ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ !






Με φανατισμό και μανία οι Τσέτες ορμούν στον Αυγερίδη του βγάζουν και το άλλο μάτι και αργά - αργά τον κατακερματίζουν, ενώ οι υπόλοιποι Πρόσκοποι λογχίζονται και κατακρεουργούνται.

Αυτή ήταν η ηρωική θυσία των 31 Προσκόπων του Αϊδινίου που συγκλόνισε όχι μόνο τον Ελληνισμό, όχι μόνο τον Προσκοπισμό και τον ίδιο τον ιδρυτή ΒΡ ο οποίος έστειλε συλλυπητήρια εγκύκλιο αλλά ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Αυτή ήταν η θυσία αγνών Ελληνόπουλων και Μεγάλων Προσκόπων για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία.



 


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Οι πρόσκοποι των Τραλέων 1920-1922.                                        

Κατά τη Μικρασιατική εκστρατεία και την καταστροφή που ακολούθησε μαρτύρησαν πολλοί άλλοι Πρόσκοποι. Γνωστές είναι και οι θυσίες των Προσκόπων των Σωκιών και της Κάτω Παναγιάς.

ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΩΝ ΗΡΩΙΚΩΝ ΠΡΟΣΚΟΠΩΝ ΤΟΥ ΑΪΔΙΝΙΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΩΚΙΩΝ

ΑΪΔΙΝΙ

1. Νικόλαος Αυγερίδης (Ιδρυτής και Τ.Ε.)
2. Επαμεινώντας Αναστασιάδης (μέλος Τ.Ε.)
3. Μιχαήλ Τσοχατζής (μέλος Τ.Ε.)
4. Φιλοκτήτης Αργυράκης (Αρχηγός 1ης Ο.Π.)
5. Μίνως Βεϊνόγλου (Αρχηγός 2ης Ο.Π.)
6. Αιμίλιος Παπαδόπουλος (Αρχηγός 3ης Ο.Π.)
7. Ιωάννης Αβραάμ (Πρόσκοπος)
8. Κωνσταντίνος Ανδρεάδης (Πρόσκοπος)
9. Ηρακλής Αντωνίου (Πρόσκοπος)
10. Δήμος Αραδούλης (Πρόσκοπος)
11. Γεώργιος Θεοδώρου (Πρόσκοπος)
12. Βασίλειος Ιωάννου (Πρόσκοπος)
13. Γεώργιος Ιωάννου (Πρόσκοπος)
14. Χρυσόστομος Κανάτας (Πρόσκοπος)
15. Γεώργιος Καραγιαννόπουλος(Πρόσκοπος)
16. Δήμος Καραμαούνας (Πρόσκοπος)
17. Δημήτριος Κουγιουμτζής (Πρόσκοπος)
18. Κυριάκος Μανθόπουλος (Πρόσκοπος)
19. Εμμανουήλ Μαρινάκης (Πρόσκοπος)
20. Ευδόκιμος Μιναρεδζόγλου (Πρόσκοπος)
21. Θεοδόσιος Μιναρεδζόγλου (Πρόσκοπος)
22. Νικόλαος Μιναρεδζόγλου (Πρόσκοπος)
23. Γεώργιος Νικητόπουλος (Πρόσκοπος)
24. Κωνσταντίνος Νομικός (Πρόσκοπος)
25. Γεώργιος Παναγής (Πρόσκοπος)
26. Γεώργιος Παπαδάκης (Πρόσκοπος)
27. Δημήτριος Πρωτοψάλτης (Πρόσκοπος)
28. Πλάτων Σαμιωτάκης (Πρόσκοπος)
29. Δημοσθένης Σακελλαρίδης (Πρόσκοπος)
30. Μάνθος Τσοχατζής (Πρόσκοπος)
31. Ευστάθιος χριστοδούλου (Πρόσκοπος)

 

 

                              


ΣΩΚΙΑ

1. Χρήστος Χριστίδης (Αρχηγός)
2. Γιώργος Βενέτος (Πρόσκοπος)
3. Βασίλειος Γεωργιάδης (Πρόσκοπος)
4. Δημήτριος Καραμηνάς (Πρόσκοπος)
5. Θρασύβουλος Καραμηνάς (Πρόσκοπος)
6. Δημήτριος Μελάς (Πρόσκοπος)
7. Ευστράτιος Ματθαίου (Πρόσκοπος)
8. Ιωάννης Στολίδης (Πρόσκοπος)
9. Γεώργιος Σαβράκης (Πρόσκοπος)
10. Βασίλειος Χαραλάμπους (Πρόσκοπος)
11. Γεώργιος Χαραλάμπους (Πρόσκοπος)
12. Γεώργιος Χατζημιχαήλ (Πρόσκοπος)
13. Κωνσταντίνος Χειμωνίδης (Πρόσκοπος)


 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Πρόσκοποι της Μικράς Ασίας το 1920.                                        

ΑΝΑΚΑΤΑΛΗΨΗ ΚΑΙ ΕΚΔΙΚΗΣΗ


Οι Ελληνικές δυνάμεις με απόσπασμα 7 ταγμάτων του 4ου και του 1/38 με 3,5 ορειβατικές πυροβολαρχίες φτάνουν στο Μπαλατζίκ, όπου αντικαθιστούν τον Σχινά με τον Δ Σταυριανόπουλο. Στις 19/6/1919 με τις πρώτες συγκρούσεις οι τούρκοι φεύγουν.


            Φρίκη θα καταλάβει τους τσολιάδες του 1/38 της Καρδίτσας  υπό τον Ζαφειρίου – Σταυριανόπουλο  όταν μπήκαν στην πόλη, στην οποία βρήκαν αποκαΐδια και αίμα, η πόλη κειτόταν νεκρή…. Ο Σχινάς έμεινε μέχρι την παρέλαση και μετά από δίκη καταδικάστηκε σε ισόβια δεσμά.  Ο Ελληνικός στρατός κατάφερε να αποφύγει τις αγριότητες, τους υπεύθυνους της επίθεσης τους πέρασε από δίκη, όσοι από τους τούρκους πήραν μέρος σε αγριότητες έφυγαν με τους τσέτες στην Ιταλική ζώνη, ο οπλισμός πυροβόλα όλμοι πυρομαχικά είχαν παραχωρηθεί στους τσέτες από τους Ιταλούς.
                              
            Το 3ο Σύνταγμα υπό το Κονδύλη, τον περίφημο «κεραυνό», θα επιτεθεί με ορμή στους συμμορίτες, περνώντας τον ορεινό όγκο της Μεσσωγίδας και θα επιστρέψει στις γραμμές μας αφού σβαρνίσει ακόμα και τον Ιταλικό λόχο στον Μαίανδρο ποταμό, οι οποίοι όταν του ζήτησαν συνεννόηση για να περάσει τους δήλωσε κοφτά «Θα περάσω και μετά ας γίνουν συνεννοήσεις». Ο Κονδύλης τσάκισε παντού τους τούρκους και με μαυρισμένο χιτώνιο στρατιώτη από το μπαρούτι και με ένα κλαδί για μπαστούνι επέστρεψε αφού ολοκλήρωσε τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις. Οι τούρκοι όσοι γλίτωσαν από τον Κονδύλη  οπισθοχώρησαν για πολλούς μήνες στα βάθη της Ασίας .



 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ελληνική προσκοπική ομάδα της Μικράς Ασίας κατά την περίοδο 1919 - 1922.                                        

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

  1. Η ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ  εκδόσεις  ΠΕΛΛΑ
  2. ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ  του Κ Χατζηαντωνίου εκδόσεις ΠΕΛΑΣΓΟΣ





Παρασκευή 20 Ιουλίου 2012

Ο ΓΑΜΟΣ ΤΗΣ ΜΑΣΣΑΛΙΑΣ


 





            Όπως είναι γνωστό οι Φωκαείς είχαν αποικίσει την Μασσαλία, ένας βασιλιάς των Γαλατών ο Νάνος (Naan, Νανν), που συνόρευε με την αποικία των Φωκαέων την Μασσαλία, είχε παραθέσει γαμήλιο συμπόσιο για τους μνηστήρες της κόρης του Πέττα (κατά τους Γάλλους Gyptis, Γύπτιδα).  


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η επιλογή της Πέττα προς τον Εύξενο (η σκηνή αυτή έχει απεικονιστεί με πλήθος πινάκων).

            Το γαλατικό έθιμο προέβλεπε ότι η νύφη όταν θα έμπαινε μετά το δείπνο στην αίθουσα του συμποσίου, θα έπρεπε να προσφέρει μια φιάλη κρασί σ ένα από τους επιφανείς μνηστήρες, αυτός ήταν ο τρόπος για να δείξει ποιος είναι ο εκλεκτός της καρδιάς της και αυτός θα γινόταν ο γαμπρός του βασιλιά.

            Στο γαμήλιο τραπέζι είχε κληθεί από τον Νάνο και ο Φωκαεύς Εύξενος, ο οποίος κατά τύχη βρέθηκε τις ημέρες εκείνες εκεί.

 
            Η βασιλοπούλα κατά το έθιμο μπήκε στην αίθουσα και παρά πάσα προσδοκία την φιάλη την έδωσε στον φιλοξενούμενο του πατέρα της Εύξενο, ο οποίος είχε παρουσιαστεί με κομψή ελληνική περιβολή και οι λεπτοί του τρόποι της είχαν κάνει εντύπωση.





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ασημένιο νόμισμο με την ένδειξη Μασσα(λία).


            Επειδή η εκλογή της νύφης πίστεψαν ότι έγινε κατά θεϊκή υπόδειξη, ο Εύξενος νυμφεύτηκε την Πέττα και την μετονόμασε σε Αριστοξένη. Από τον γάμο αυτό απέκτησε ένα γιο που το ονόμασαν Πρώτος και από τον Πρώτο κατάγετε το γένος των Πρωτιαδών της Μασσαλίας που υπήρχε ακόμα και στους χρόνους του Αριστοτέλη προς τιμή του γιού τους την νησίδα έναντι της Μασσαλίας.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η Μασσαλία σήμερα, το νησάκι που ονομάστηκε Πρώτη από τους Φωκαείς αποίκους.



            Από αυτόν τον γάμο εκτός της προίκας που πήρε  ο Εύξενος που ήταν ένα  κόλπο (που σήμερα καλείται «του Λέοντος») είναι φανερό ότι η συνένωση Ελλήνων Γαλατών θα έφερε στους αποίκους Έλληνες πολλές εμπορικές διευκολύνσεις, οι οποίες βοήθησαν στο να γίνει η Μασσαλία πόλις δυνατή και ευημερούσα.




ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΤΟ ΜΑΝΤΕΙΟ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ του Δημ Ν Γούδη εκδόσεις ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ

Στο βιβλίο της της Ιζαμπέλλας Παλάσκα αναφέρεται μια άγνωστη και εκπληκτική εξιστόρηση προσπάθειας του Θ Πάγκαλου να δει τον Μουσολίνι, ο ο...