Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2019

Παπα-Εφτίμ


 
Ο Ευθύμιος Καραχισσαρίδης (Παύλος Καραχισαρίδης ή Καραχισαρλίογλου), γεννήθηκε το 1884 στο Ακντάγ Ματέν του Πόντου και σπούδασε στην Εμπορική Σχολή της Άγκυρας. Το 1911 παντρεύτηκε τη Μαρία Καλφόγλου και απέκτησαν τρεις κόρες (τη Μαίρη, την Πολυάννα και τη Ναταλία) και δύο γιους (τον Γεώργιο και τον Αριστείδη). Ήταν τουρκόφωνος χριστιανός ορθόδοξος. Ήταν ιερέας, ο οποίος όμως αποστάτησε και πολέμησε στο πλευρό των Τούρκων του Κεμάλ Ατατούρκ στον Μικρασιατικό απελευθερωτικό Πόλεμο.

 
Το 1914, για να αποφύγει τη στράτευση, κατέφυγε στην ιδιαίτερη πατρίδα του και ζήτησε από τον μητροπολίτη Καισαρείας Νικόλαο Σακκόπουλο να τον χειροτονήσει ιερέα με το όνομα Ευθύμιος ή παπα-Ευθύμ’. Το 1918 αντικατέστησε τον ιερέα στο χωριό Κεσκίν (είχε μεταβεί στην Πόλη για νοσηλεία), βοηθούντος και του εξαδέλφου του Παντελή Καραχισαρίδη που ήταν σχολάρχης της τοπικής αστικής σχολής.

Αυτός ήταν ο μπροστάρης της ιδέας των νεότουρκων του Κεμάλ να αντικατασταθεί το Οικουμενικό Πατριαρχείο από ένα «τουρκο-ορθόδοξο (Πατρίκχανε), στο οποίο ο ίδιος θα ήταν ο «Πατριάρχης»!
 
 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο παπα-Ευθύμ'
 

Τον Νοέμβριο του 1921 ο παπα-Ευθύμ δηλώνει διά του Τύπου ότι είναι Γενικός Επίτροπος των Τουρκορθόδοξων Χριστιανών και προχωρά στην ίδρυση αυτοκέφαλης Τουρκορθόδοξης Εκκλησίας. Καλεί τις χριστιανικές κοινότητες της Μικράς Ασίας να στείλουν αντιπροσώπους στην Καισάρεια με σκοπό τη συγκρότηση ενός ορθόδοξου συμβουλίου.

Έφτασε στο ευτελές σημείο να ζητεί από άλλους ιερείς να αναπέμπουν δεήσεις υπέρ του Μουσταφά Κεμάλ!

Το 1923 εγκαθίσταται στην Κωνσταντινούπολη και αυτοανακηρύσσεται σε «Πατριάρχη της Τουρκορθοδόξου Εκκλησίας».

Το 1924 ο παπα-Εφτίμ κατέλαβε μία ορθόδοξη χριστιανική εκκλησία στον Γαλατά της Κωνσταντινούπολης, την Παναγία την Καφατιανή, η οποία φυσικά δεν πειράχτηκε από τον εξαγριωμένο τουρκικό όχλο στα Σεπτεμβριανά του 1955. Στην πύλη του ναού υπάρχει η επιγραφή «Ανεξάρτητο Τουρκικό Ορθόδοξο Πατριαρχείο. Αρχιεπισκοπή Ιστανμπούλ».

Το 1934 εγκαταλείπει το επίθετο Καραχισαρίδης, και με την υποχρεωτική απόκτηση επιθέτου από όλους του πολίτες επιλέγει το όνομα Ζεκί Ερενερόλ.

 
Η περίεργη αυτή αίρεση, αν μπορούμε να την πούμε έτσι, μέχρι πρόσφατα διατηρούσε στενές σχέσεις με το φασιστικό τουρκικό Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης (ΜΗΡ) και είχε εμπλακεί στην οργάνωση Εργκένεκον, η οποία διαλύθηκε από τον Τ. Ερντογάν.





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Το τουρκορθόδοξο Πατριαρχείο.

Όπως αναφέρει ο Α. Μασσαβέτας στο βιβλίο του «Κωνσταντινούπολη, η πόλη των απόντων», μετά τα τραγικά γεγονότα της γενοκτονίας των Αρμένιων και των Ασσύριων, οι Καραμανλήδες, δηλαδή οι τουρκόφωνοι χριστιανοί ορθόδοξοι της Μ. Ασίας, αποτελούσαν τους μόνους Χριστιανούς στην περιοχή. Το εθνικιστικό κεμαλικό κίνημα προωθούσε εδώ και χρόνια την ιδέα να υποστηριχθούν οι Καραμανλήδες για να αποκοπούν από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και να δημιουργήσουν μια νέα εκκλησιαστική αρχή κι έτσι να εκτουρκισθούν και να μην υποστηρίξουν την απόβαση των Ελλήνων στη Σμύρνη το 1919. Μάλιστα διέδιδαν ότι οι Καραμανλήδες ήταν απόγονοι γνήσιων Τούρκων που είχαν φτάσει στη Μ. Ασία πριν τη μάχη στο Μάτζικερτ το 1071 και είχαν εκχριστιανισθεί!

 
Ο παπα-Εφτίμ, αφού αποστάτησε και πήγε με την πλευρά των Τούρκων, συμμετείχε στο υπουργικό συμβούλιο του Κεμάλ, έκλεισε στην περιοχή του, που έλεγχαν τα κεμαλικά στρατεύματα τα 68 ελληνικά σχολεία και προωθούσε τον εκτουρκισμό των Καραμανλήδων, δείχνοντας έτσι στην παγκόσμια κοινή γνώμη ότι στη Μ. Ασία δεν υπάρχουν άλλες εθνότητες παρά μόνο Τούρκοι, που είναι είτε Μουσουλμάνοι είτε Χριστιανοί Ορθόδοξοι!

Όπως αναφέρει ο Β. Τζανακάρης στο βιβλίο του «Δακρυσμένη Μικρασία» ο παπα-Εφτίμ ενεπλάκη και στις κόντρες που σημειώθηκαν στην ορθόδοξη Εκκλησία τον καιρό του Εθνικού Διχασμού (1916-1922). Τον Μάιο του 1923 οπαδοί του παπα-Ευθύμ, με την ανοχή της τουρκικής αστυνομίας, μπήκαν στο Πατριαρχείο και άρπαξαν τον Πατριάρχη Μελέτιο Μεταξάκη. Ευτυχώς με παρέμβαση της γαλλικής χωροφυλακής ο Πατριάρχης γλύτωσε από βέβαιη εκτέλεση.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Ο τάφος του με τα λόγια του Κεμάλ.



Τελικά, όμως, το 1924 έγινε η ανταλλαγή πληθυσμών με θρησκευτικά κριτήρια και ο παπα-Εφτίμ έμεινε χωρίς πιστούς. Ενώ τα αδέλφια του έφυγαν στην Ελλάδα, ο παπα-Εφτίμ με τη βοήθεια της τουρκικής κυβέρνησης δεν κρίθηκε ανταλλάξιμος και κρατήθηκε στην Κωνσταντινούπολη για να δημιουργήσει εμπόδια στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και τους Έλληνες της Πόλης που δεν μετακινήθηκαν στον ελλαδικό χώρο. Παρόλο που οι Καραμανλήδες της Πόλης δεν τον ακολούθησαν, ο ίδιος με τη στήριξη των κεμαλιστών κατέλαβε και 2 άλλες ορθόδοξες εκκλησίες, τον Άι-Γιάννη των Χίων και τον Άγιο Νικόλαο, το Πατριαρχείο τον αφόρισε.

Το 1953 τίθεται επικεφαλής διαδήλωσης κατά του Οικουμενικού Πατριαρχείου και υπέρ της απομάκρυνσης του Αθηναγόρα.

Το 1962 υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο. Λόγω της κατάστασης της υγείας του παρέδωσε την διαχείριση των υποθέσεων της «Εκκλησίας» του στον γιο του Τουργκούτ (πρώην Γεώργιο) Ερενερόλ, που επαγγελόταν τον γιατρό και τον αντικατέστησε.

 Τις πρώτες πρωινές ώρες της 15ης Μαρτίου 1968 πέθανε ο ψευτοπατριάρχης. Ο θάνατός του πυροδότησε ξαφνική ένταση στις σχέσεις μεταξύ Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και τουρκικών Αρχών, όταν ο Πατριάρχης Αθηναγόρας δέχτηκε τηλεφώνημα από τον νομάρχη Κωνσταντινουπόλεως, ο οποίος αξίωνε ο ψευτοπατριάρχης των... τουρκορθόδοξων παπα-Ευθύμ’ να ταφεί στο κοιμητήριο των ελληνορθόδοξων πατριαρχών, στο κοιμητήριο του Βαλουκλή! Κηδεύτηκε στο κέντρο του ελληνορθόδοξου κοιμητήριου του Σισλί, παρ’όλη την αντίδραση Ελλήνων της Πόλης και αργότερα δίπλα του κηδεύτηκαν και οι γιοι του.

Στον τάφο του έχει χαραχθεί μια δήλωση που είχε κάνει γι’ αυτόν ο Κεμάλ το 1923: «Ο Παπαευτίμ’ άξιζε όσο μια στρατιωτική μεραρχία...».




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο παπα-Εφτίμ μιλά σε Τούρκους.


Οι πιστοί του δεν ξεπερνούσαν τα 20 άτομα και μάλιστα η οικογένεια του παπα-Εφτίμ ήταν μέλος των Γκρίζων Λύκων. Ο αρχηγός του φασιστικού τουρκικού Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης (ΜΗΡ) ήταν πάντα παρόν σε κηδείες μελών της αίρεσης τιμώντας τους αγώνες τους. Οι κηδείες γίνονταν και με το χριστιανικό και με το μουσουλμανικό τυπικό.

 
Όπως αναφέρει ο Α. Μασσαβέτας τώρα «Πατριάρχης» είναι ο εγγονός του ιδρυτή της οργάνωσης, ο Umit Erenerol, γνωστός ως παπα-Εφτίμ Δ΄. Η εγγονή του παπα-Εφτίμ, η Σεβγκί Ερενερόλ, υπήρξε υποψήφια βουλευτής του φασιστικού τουρκικού Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης (ΜΗΡ). Σε κάθε διαδήλωση έξω από το Οικουμενικό Πατριαρχείο ήταν παρούσα ζητώντας την εκδίωξή του από την Τουρκία. Παρούσα ήταν και σε κάθε δίκη στη γείτονα χώρα εναντίον φιλελεύθερων διανοούμενων με την κατηγορία της «προσβολής του τουρκισμού». Πρωτοστάτησε επίσης και με τον Μουαμέρ Καραμπουλούτ στον αγώνα «κατά της τρομοκρατίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου».

Ο Μουαμέρ Καραμπουλούτ ήταν πρόεδρος του ιδρύματος Νοέλ Μπαμπά (ο γέρος με τα δώρα). Στόχος του ιδρύματος ήταν να κάνει γνωστό στην κοινή γνώμη ότι ο Santa Claus (ο Άγιος Νικόλαος από τα Μύρα της Μ. Ασίας), γεννήθηκε στο Ντέμρε της Μ. Ασίας, ήταν Τούρκος και κομμάτι του τούρκικου πολιτισμού, ενός πολιτισμού ανεκτικότητας και συναδέλφωσης.

Το 2008 η Ερενερόλ, η εγγονή του «Τουρκο-ορθόδοξου Πατριάρχη», συνελήφθη και οδηγήθηκε στη φυλακή κατηγορούμενη για συμμετοχή στην οργάνωση Εργκένεκον που στόχο είχε να «σώσει» την Τουρκία από τον Ερντογάν και τις ξένες συνωμοσίες. Μάλιστα η Παναγία η Καφατιανή ήταν το κέντρο της οργάνωσης!

 




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η σημαία του Τουκορθόδοξου Πατριαρχείου (Türk Ortodoks Kilisesi).
 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Κωνσταντινούπολη, η πόλη των απόντων του Α. Μασσαβέτας

Δακρυσμένη Μικρασία του Β. Τζανακάρης

 

Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2019

Η ΜΕΡΑΡΧΙΑ ΤΟΥ ΦΛΩΡΑΚΗ



Τι απέγινε η 1η Μεραρχία Ρούμελης – Θεσσαλίας  του καπετάν Γιώτη; Απ ότι φαίνεται υπάρχουν σοβαρά παράπονα εκ μέρους των συντρόφων του για την τύχη αυτής της Μεραρχίας του ΔΣΕ.
 
 
 
 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Χ. Φλωράκης στον ΔΣΕ.

Ο Αχιλλέας Παπαιωάννου αναφέρει ότι την 30η Αυγούστου 1949 η ταξιαρχία 103 που διοικούσε υποχώρησε στην Αλβανία. Εκεί πήρε ένα γραπτό σημείωμα από τον υπουργό στρατιωτικών  της ΠΔΚ τον Δημήτριο Βλαντά που του έλεγε:

«Σ. Αχιλλέα θέλω να συγκροτήσεις ένα επίλεκτο τάγμα της Ταξιαρχίας σου – εθελοντών – και να καταλάβεις τις κορφές 2520, Κιάφα, Μούκα Πέτρα και Γκρίτζοβα του Γράμμου. Περιμένουμε τον καπετάν Γιώτη με την Μεραρχία του, ο οποίος βρίσκεται σε πορεία από την Ρούμελη – Θεσσαλία και όπου νάνε θα φτάσει, να ανοίξεις δρόμο να περάσει, να τον περιμένεις να τον υποδεχτείς».

Πράγματι συγκέντρωσε την Ταξιαρχία του και δημιούργησε ένα τάγμα και ξεκίνησε να ανακαταλάβει το ύψωμα Αυγό, 2520, Κιάφα, Μούκα Πέτρα και Γκρίτζοβα του Γράμμου. Είχαν αναρριχηθεί 30 μέτρα και λίγο πριν δώσει το πρόσταγμα της επίθεσης, όπως λέει «πως με φώτισε ο Θεός και δεν έκανα την έφοδο». Απέναντίας έδωσε εντολή:

«Πίσω, μαρς!»
 
Ο Παππάς τους είπε:

«Σ. Ταξίαρχε, είναι μια από τις πιό σοφές διαταγές που έχω πάρει απ εσένα, γιατί όπως βλέπεις το πανηγύρι τελείωσε...».

«Παππά άφησε τα αυτά και πάμε πίσω».

«Που θα οας όμως από τον Βλαντά; Το ξέρεις τι σε περιμένει;».


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Φλωράκης και ο Κωνσταντινίδης το 1943.

Πολύ αργότερα στην 3η Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ στη Ρουμανία το 1951 ο Αχιλλέας Παπαιωάννου πλησίασε σε ένα διάλειμα τον Βλαντά που ήταν από τους κοντινότερους συνεργάτες του Ν Ζαχαριάδη και του είπε:

«Σ. Βλαντά, δεν εκτέλεσα τη διαταγή σου εκεί στο αλβανικό έδαφος σχετικά με το 2520 κλπ για να περάσει ο Γιώτης. Τι συνέβει και δε με κάλεσες σε απολογία;».

«Άστα σύντροφε, μην τα σκαλίζεις γιτί βρωμάν... Ο στρατηγός μας αυτός έφτασε στην Αλβανία χωρίς στρατιά... Έφερε μαζί του μόλις 100-150 του Επιτελείου του και της προσωπικής του φρουράς, πέρασε από τον Καλαμά της Ηπείρου, οι υπόλοιποι Ταξιαρχίες, Τάγματα και λόχοι δεν έφτασαν ποτέ στην Αλβανία, χάθηκαν ως εμπροστοφυλακή, οπιστοφυλακές και πλαγιοφυλακές για να φτάσει σώος ο μασκαράςαπό την Ρούμελη μέχρι την Αλβανία.».

 

Απ ότι όμως φαίνεται δεν έφτασαν ούτε 100-150 της μεραρχίας του Φλωράκη δείτε τι είπε ο ταγματάρχης του ΔΣΕ Βασίλης Καραγίαννης:

«... ο Χαρίλαος Φλωράκης – Γιώτης.... του εμπιστεύτηκαν μια Μεραρχία ο ΔΣΕ και τη διέλυσε μέσα σε δύο, σχεδόν, μήνες και ήρθε στα Πεύκα της Σαμαρίνας με μια Διμοιρία. Είναι έτσι, Γιώτη, ή όχι; Λέει ψέματα ο Καραγιάννης;

Σου τα λέω από τώρα για να σε προετοιμάσω. Για να μην μου κάνεις τον πολύ <φορτάτο> και τον μεγάλο καθοδηγητή....

Πρώτα – πρώτα ο παλιάτσος ο Νικήτας Χρουστσιώφ και ύστερα οι δικές μας <κοπριές> τύπου Κολιγιάννη, Φλωράκη, Λουλέ, Μπαρτζιώτα κλπ ...

Το Φλωράκη και τον Κολιγιάννη είδα με τα μάτια μου διαλυμένους. Αυτοί δεν είδαν εμένα στην κατάσταση αυτή.... είδαμε τα χάλια του...

Μη σας κακοφαίνεται Φλωράκη – Μπαρτζιώτα δεν σας είπα εγώ να ξεφτελιστείτε για ένα κομμάτι ψωμί και γίνατε πράκτορες των Ρώσων ...

Στρατηγέ αγαπητέ Φλωράκη. Ταχάλια σου τα είδα στα Πεύκα της Σαμαρίνας. Ήρθες μ ένα παλιομούλαρο και με μια δομοιρία αντάρτες. Ολόκληρος στρατηγός! Κρίμα τις μπότες που φορούσε...

Μετά το Καρπενήσι ξεκίνησε (ο Φλωράκης) για τον Γράμμο και διαλύθηκε στον δρόμο....

Ο Φλωράκης ήρθε στον Γράμμο με τριάντα άτομα. Τόσους έχει και δεκανέας...».



 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Φλωράκης με τον επιτελάρχη της Πρώτης Μεραρχίας του ΔΣΕ Αλέκο Παπαγεωργίου.

Απ ότι φαίνεται λοιπόν η Μεραρχία του Φλωράκη διαλύθηκε από το Καρπενήσι μέχρι τον Γράμμο και διασώθηκαν από τριάντα άντρες του μέχρι εκατόπενήντα.

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΠΟΙΟΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕ ΤΟΝ ΝΟΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ; του Αχιλλέα Παπαιωάννου εκδόσεις Μπίμπης

ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΜΟΝΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΡΠΕΝΗΣΙ 1949 άρθρο του Δ Καρύκα.

Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 2019

Έωλος και αίολος



 



Οι λέξεις έωλος και αίολος δεν είναι απλώς ομόηχα. Η ιδιαιτερότητα του εν λόγω ζεύγους λέξεων έγκειται στο γεγονός ότι όσοι ομιλούν και γράφουν την Ελληνική, στη συντριπτική πλειονότητά τους, χρησιμοποιούν μόνον το πρώτο επίθετο (έωλος), και μάλιστα λανθασμένα, καθώς του αποδίδουν τη σημασία που στην πραγματικότητα έχει το δεύτερο επίθετο (αίολος).


έωλος, -η, -ο

 

μπαγιάτικος, μουχλιασμένος, αβάσιμος, ξεπερασμένος.

 

'Ηδη στην αρχαία ελληνική γλώσσα ως παράγωγο του ουσιαστικού έως (αυγή, χάραμα, πρωί, πρωία, ημέρα), δηλώνει τα εξής:

ο μιάς ημέρας,

ο από της προηγουμένης,

χθεσινός (κυριολεκτική σημασία),

παλαιός,

ξεπερασμένος,

απαρχαιωμένος (μεταφορική σημασία),

μη νωπός – φρέσκος, μπαγιάτικος, αλλοιωμένος (συνεκδοχικώς, για τρόφιμα που έχουν απομείνει από την προηγούμενη ημέρα).

 

Όμως, με κανέναν τρόπο δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε το επίθετο έωλος με τη σημασία τού αβάσιμος ή αστήρικτος.

 

Χρησιμοποιεύνται φράσεις όπως:

«έωλες υποσχέσεις» και «έωλα επιχειρήματα» για να δηλώσου το αβάσιμο το αστήρικτο (ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ).

 

αιόλος, που σήμαινε ταχέως κινούμενος, ευκίνητος, ευμεταχείριστος (κυριολεκτική σημασία), ευμετάβλητος, άστατος, δόλιος, πανούργος, ολισθηρός (μεταφορική σημασία).

 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:

Όταν θέλουμε να δηλώσουμε ότι κάτι στερείται λογικού ερείσματος ή επαρκούς στηρίξεως, ότι μπορεί εύκολα να ανατραπεί, ότι είναι αθεμελίωτο, σαθρό, αναξιόπιστο και αναπόδεικτο, θα χρησιμοποιήσουμε το επίθετο αίολος ΠΧ

 
«Είμαι βέβαιος ότι τα κούφια λόγια και οι αίολες υποσχέσεις της αντιπολίτευσης δεν πείθουν τους νουνεχείς ανθρώπους».

«Γνώριζε κι ο ίδιος ότι τα επιχειρήματα που προέβαλε υπέρ της συγκεκριμένης άποψης ήταν αίολα, γι’ αυτό και κατέφυγε τελικά στη χρήση συνθημάτων».

 

Όταν γίνεται λόγος για πράξη με δυσάρεστες συνέπειες, που προκαλεί μεγάλη αναστάτωση και ξεσηκώνει θύελλα, είναι προτιμότερο να αναφερόμαστε στον ασκό ή στους ασκούς του Αιόλου πχ

 

«Το πραξικόπημα που εκδηλώθηκε στην Κύπρο τον Ιούλιο του 1974 άνοιξε τον ασκό του Αιόλου και αποτέλεσε το πρόσχημα για την εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων στη μαρτυρική μεγαλόνησο».

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ

Στο βιβλίο της της Ιζαμπέλλας Παλάσκα αναφέρεται μια άγνωστη και εκπληκτική εξιστόρηση προσπάθειας του Θ Πάγκαλου να δει τον Μουσολίνι, ο ο...