Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2014

ΜΕΤΑΤΟΠΙΣΗ ΠΛΗΘΥΣΜΩΝ ΜΕΤΑΞΥ 1944 ΚΑΙ 1948


 




 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Παιδία από τις γερμανικές περιοχές που τώρα είναι σε  διοίκηση των Πολωνών έφτασαν σε μια μικρή πόλη  της Δυτικής Γερμανίας,  τον Αύγουστος 1948. Η κατάστασή τους φανερώνει τις συνθήκες στις οποίες έζησαν.


Ο Χίτλερ ήθελε να προσαρμόσει τον εθνογραφικό χάρτη της Ευρώπης χρησιμοποίησε τον όρο «οργάνωση» για την καταλήστεψη και την απομάκρυνση των πληθυσμών, ο Στάλιν εκτόπισε εκατοντάδες χιλιάδες ταξικούς και εθνοτικούς «εχθρούς», κατά κύριο λόγο Πολωνούς, Ουκρανούς, Λιθουανούς, Τσετσένους, κλπ. Φυσικά στον χορό των μετατοπίσεων πληθυσμών πήραν μέρος και άλλα κράτη πχ ο Πολωνοί μετατόπισαν 480.000 Ουκρανούς προς την ΕΣΣΔ και 150.000 τους πήγαν στα δυτικά τους σύνορα. Μετά το τέλος του Β ΠΠ υπήρχαν μπήκαν σε στρατόπεδα Γερμανοί αιχμάλωτοι και απελευθερώθηκαν εκατομμύρια αιχμάλωτοι στρατοπέδων, δούλοι εργάτες και ελεύθεροι εργάτες. Υπολογίζεται ότι είχαν μετατοπιστεί 11.000.000 άνθρωποι κατά την διάρκεια του πολέμου, πολλαπλάσιοι όσων μετατοπίστηκαν κατά τον Α ΠΠ.

 

Οι πρόσφυγες μεταξύ 1939 -1948 έφτασαν τα 46.000.000 πολίτες, οι μετακινήσεις οφείλονταν και στο να ισχυροποιηθούν τα εθνικά σύνορα των κρατών.

 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Γερμανίδες ηλικίας των 18 έως 40 ετών (οι περισσότερες  ήταν βιασμένες) η φωτογραφία έχει ελήφθη τον Δεκέμβριο του 1944 έχουν μεταφερθεί να  επιβιώσουν στα στρατόπεδα εργασίας στη λεκάνη του Ντόνετς.

Μετά το τέλος του Β ΠΠ υπήρξαν πράξεις αντεκδίκησης από απελευθερωμένους αιχμαλώτους κατά των Γερμανών. Στις 4/5/1945 η Ρωσίδα Γελιένα Σκριάμπινα περιγράφει ότι παρακολούθησε συμπατριώτες της (κυρίως ostarbeiter) να λεηλατούν γερμανικό σπίτι, όρμησαν μέσα μ ένα περίστροφο και τον κατηγορούσαν ότι είναι Ναζί:
«Σκορπίστηκαν μέσα στο σπίτι, λέγοντας πως κάθε γερμανική ιδιοκτησία ανήκει δικαιωματικά σ αυτούς… μέσα σε μια ώρα περίπου ήταν αδύνατον ν αναγνωρίσεις το σπίτι. Όλα τα μπαούλα και οι βαλίτσες είχαν γίνει κομμάτια, οι ντουλάπες ήταν ορθάνοιχτες και οι συμπατριώτες μας χάνονταν στο μονοπάτι φορτωμένοι τεράστια τσουβάλια στην πλάτη» για τις πράξεις αυτές αντεκδίκησης χρησιμοποιήθηκε η ναζιστική ορολογία, τις ονόμαζαν «οργάνωση».

Πάντως η βασική επιδίωξη των προσφύγων ήταν η επιστροφή στα σπίτια τους. Το καλοκαίρι του 1945 οι δρόμοι της Ευρώπης ήταν γεμάτοι από αμάχους που έφευγαν από την Γερμανία προς πάσα κατεύθυνση. Μόνο  η UNRRA  (Διεύθυνση Περίθαλψης και Αποκατάστασης του ΟΗΕ) βοήθησε 6.000.000 παρ όλα αυτά υπήρχαν ακόμα 1.500.000 άτομα που περίμενε στα στρατόπεδα μέχρι το 1947 αυτοί είχαν απομείνει 500.000 άτομα, αυτοί όλοι ήταν αιχμάλωτοι που για διάφορους λόγους δεν ήθελαν να γυρίσουν πίσω στις πατρίδες τους.

Die Skulptur blieb nur wenige Stunden an ihrem Ort stehen.


 


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Οι Γερμανοί πια παρουσιάζουν (με γλυπτά και πίνακες) τι ακολούθησε την προέλαση του σοβιετικού στρατού ... αν προσέξετε ο ομαδικός βιασμός γίνεται με την ενεργητική συμμετοχή αξιωματικών. 

Βέβαια οι Σύμμαχοι είχαν δεσμευτεί να παραδώσουν όλους τους Σοβιετικούς πολίτες στην ΕΣΣΔ με αντάλλαγμα να παραδώσει ο Κόκκινος στρατός  τους δικούς τους αιχμαλώτους, τώρα η ΕΣΣΔ είχε οργανώσει η Νι Κα Βε Ντε ανακριτικά κέντρα που εξέταζε τους παλιννοστούντες.
 
Ένα χρόνο μετά το τέλος του πολέμου υπήρχαν στην Δύση 380.000 Πολωνοί, 125.500 Γιουγκοσλάβοι, 187.000 Βαλτικοί οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν δωσίλογοι και πρώην μέλη των Waffen SS, πολλοί από αυτούς κατάφεραν να μεταναστεύσουν στις περιοχές της Βρετανικής Κοινοπολιτείας και τις ΗΠΑ.
 

 


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Στη διάσκεψη του Πότσνταμ, η «μεταφορά» των ανθρώπων που ζουν σε Γερμανικές  τις περιοχές (δηλαδή Γερμανοί )αποφάσισαν, ότι θα πρέπει η μεταφορά (των Γερμανών) να γίνεται " με τάξη και ανθρώπινο τρόπο ", όπως προβλέπεται στο άρθρο XIII της συμφωνίας του Πότσνταμ, στην πραγματικότητα η μεταφορά έγινε με ακριβώς  αντίθετο τρόπο.



Οι Εβραίοι σε γενικές γραμμές δεν ήθελαν ή δεν μπορούσαν να γυρίσουν στα σπίτια τους τα οποία ως επί το πλείστον είχαν καταληφθεί από άλλους και τα υπάρχοντά τους είχαν χαθεί. Έτσι 220.000 Εβραίοι της Ανατολικής Ευρώπης κινήθηκαν δυτικά, σε αυτή την φυγή βοήθησε τα αντισημιτικά πογκρόμ του 1946 στην Πολωνία με δεκάδες νεκρού, ταυτόχρονα οι σιωνιστές ενθάρρυναν αυτή την κίνηση, αλλά και ο δυτικός αντισημιτισμός έκλεινε την πόρτα στους Εβραίους, με την δημιουργία του κράτους του Ισραήλ επιτράπηκε να φύγουν από την Ευρώπη, το τίμημα το πλήρωσαν 500.000 Άραβες Παλαιστίνιοι που μετατράπηκαν σε πρόσφυγες λόγω της αντισημιτικής στάσης της Ευρώπης.

 Frau komm


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Σοβιετικό λάφυρο η Γερμανίδα, ο σοβιετικός την τραβά και ετοιμάζεται να βγάλει το μόριο του. Έτσι δημόσια στον δρόμο θα την βιάσει μπροστά στα μάτια των συμπατριωτών της και της οικογένειάς της, οι αξιωματικοί του και οι κομισάριοι δεν θα επέμβουν, κανείς διεθνιστής σοβιετικός δεν δέχτηκε την όποια επίπληξη (όχι τιμωρία) επίπληξη για τους βιασμούς που έκαναν όχι μόνο στις Γερμανίδες αλλά και στις άλλες "απελευθερωμένες" της Ανατολικής Ευρώπης .



Το τέλος του πολέμου είχε δημιουργήσει «νοσηρό μίσος» κατά των Γερμανών, το 1948 αναφέρεται ότι «οι Ολλανδοί δεν θέλουν ούτε ν ακούνε την λέξη Γερμανία, διότι οι Γερμανοί τους είχαν προξενήσει μύρια όσα βάσανα στα χρόνια του πολέμου». Αν αυτό συνέβαινε σε μια χώρα σαν την Ολλανδία μπορεί κανείς να φανταστεί τι συνέβαινε σε περιοχές που οι Γερμανοί έδειξαν βαρβαρότητα, όπως στις περιοχές του Βαλκανικού νότου και την Ανατολική Ευρώπη. Αυτό το κλίμα στην μεταπολεμική Ευρώπη μετέτρεψε αυτόματα οι Γερμανοί να έχουν την μοίρα των Εβραίων της προηγούμενης περιόδου, τέθηκε δηλαδή θέμα επίλυσης του Γερμανικού Ζητήματος, όπως εκείνοι είχαν θέσει θέμα  Τελικής Λύσης του Εβραϊκού Ζητήματος.

Το 1944-1945 οι Γερμανοί βλέποντας τον Κόκκινο στρατό να προελαύνει, εγκατέλειψαν τις ανατολικές περιοχές της Γερμανίας, 5.000.000 Γερμανοί έφυγαν έντρομοι.

Τα απελευθερωμένα κράτη της Τσεχοσλοβακίας, της Γιουγκοσλαβίας, της Πολωνίας, της Ουγγαρίας απέλασαν 7.000.000  μειονοτικούς Γερμανούς,  στην Τσεχοσλοβακία ο πρόεδρος Μπένες με την στήριξη των Συμμάχων απέλασε τους μη «νομιμόφρονες» Γερμανούς, «νομιμόφρονες» ήταν ένας ευημιστικός όρος  πχ στις 30 Μαΐου 1945  στο Μπρνο εθνοφύλακες έδιωξαν τον γερμανικό πληθυσμό, 25.000 άτομα σαν κοπάδι τους πήγαν στα σύνορα με την Αυστρία.

Kinder auf der Flucht



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Παιδί γερμανικής οικογένειας στον δρόμο της φυγής.

 
Ο κομμουνιστής Γκομούλκα στην Πολωνία τόνιζε «Πρέπει να απελάσουμε όλους τους Γερμανούς, διότι οι χώρες χτίζονται πάνω σε βάσεις εθνικές, όχι πολυεθνικές».
 
Τον Ιούλιο του 1945 εκατοντάδες χιλιάδες Γερμανοί εγκατέλειψαν την ανατολική Πρωσία οδικώς και με πλοία, τους ακολούθησαν και άλλοι Γερμανοί από τη Σιλεσία και την Πομερανία, σ αυτό βοήθησαν οι μαζικοί βιασμοί Γερμανίδων από τον Κόκκινο στρατό αλλά και οι λεηλασίες «Οι Ρώσοι έμπαιναν σε κάθε καταφύγιο, κελάρι ή υπόγειο και απειλώντας, απαιτούσαν και έπαιρναν ρολόγια, δαχτυλίδια και άλλα αντικείμενα», στο Νταντσίχ «Σχεδόν όλες οι γυναίκες βιάστηκαν – ανάμεσα στα θύματα ήταν γριές εξήντα και εβδομήντα πέντε χρόνων και κορίτσια δεκαπέντε, ακόμα και δώδεκα χρονών. Πολλές βιάστηκαν δέκα, είκοσι, τριάντα φορές». Όσοι δεν έφυγαν τους έριξαν σε στρατόπεδα εργασίας και τους πήραν τις περιουσίες, υποχρεώθηκαν κατά τις ναζιστικές πρακτικές προς τους Untermenschen να φορούν διακριτικά σημάδια, στην αρχή μεγάλους βαμμένους αγκυλωτούς σταυρούς στα ρούχα τους και στην συνέχεια κονκάρδες, υπήρξαν κατά τόπους και άλλα αντιγερμανικά μέτρα πχ η απαγόρευση να χρησιμοποιούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς ή να φορούν «κονκάρδες της ήττας» κλπ.

Οι πρόσφυγες από την Ανατολική Πρωσία, τη Σιλεσία και την Σουδητία - όπως σ όλους τους πρόσφυγες – υπάρχει έντονη η νοσταλγία της πατρίδας και οι Times παρατηρούν το 1950:  «για τον δημαγωγό, οι πρόσφυγες είναι ότι για τον καρχαρία το αίμα στο νερό, και το πρόβλημα των προσφύγων είναι αρκετά μεγάλο ώστε να δημιουργήσει επαναστατική κατάσταση» και πράγματι ο Αντενάουερ με επιδέξιους χειρισμούς κατάφερε να φέρει σε παρακμή το Εθνικιστικό Προσφυγικό Κόμμα.

 Verladung von Deutschen in Niederschlesien

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο διωγμός των Γερμανών από την Κάτω Σιλεσία.


Η μεταφορά των Γερμανών προς την δύση, τον χειμώνα του 1945-46 μέσα σε χαμηλές θερμοκρασίες έγινε σε πολλές περιπτώσεις με βοϊδάμαξες, και υπήρξαν πολλοί θάνατοι, τελικά 12.000.000 με 13.000.000 Γερμανοί μετακινήθηκαν, ο αριθμός των Γερμανών που πέθαναν κατά την μετακίνηση κάποιοι τον ανεβάζουν σε 2.000.000 άτομα. Υπήρξαν και μικρότερες ομάδες Γερμανών που μετατοπίστηκαν πχ 7/1/1945 περίπου 100.000 Γερμανοί εκτοπίστηκαν για αναγκαστική εργασία στην ΕΣΣΔ από την Τρανσυλβανία.

 

Με αυτόν τον τρόπο εξαφανίστηκαν από την Ανατολική Ευρώπη οι Εβραίοι και οι Γερμανοί και στις δύο περιπτώσεις η εκτόπιση συνοδευόταν από την «δίψα για  πλιάτσικο» από τους νεοφερμένους, λέει ένα Γερμανός από την Ουγγαρία : «Με το που άφηνε ο Γερμανός χωρικός το κτήμα του και το σπίτι του και οδηγούταν από την αστυνομία  στον σταθμό, άρχιζε η ληστεία και το πλιάτσικο  σε όλη του την δόξα» και συνεχίζει «Οι πρώην ξυπόλυτοι νύχτα μέρα. Ένας όχλος έφτανε από την πόλη με φορτηγά και λεηλατούσε ότι έβλεπε μπροστά του  και μπορούσε να το βάλει στο χέρι. Μεταξύ των αστυνομικών υπήρχαν επίσης ληστές». Δηλαδή υπέστησαν οι Γερμανοί ότι έκαναν στους Εβραίους. Πόλεις ολόκληρες χάθηκαν πχ η πόλη Γκλογκάου προπολεμικά είχε πληθυσμό 33.500 και έμεινε με 5.000 το 1960.

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο στρατιώτης του Κόκκινου Στρατού δεν ζητά μόνο το ποδήλατο από την Γερμανίδα στο Βερολίνο, οι Γερμανοί βλέπουν και δεν αντιδρούν καθόλου, θα ακολουθήσει ο βιασμός της, θα είναι τυχερή αν δεν γίνει μπροστά στους συμπατριώτες της στον δρόμο.


Στην Πολωνία τοποθετήθηκαν άποικοι σε πατρογονικές εστίες των Γερμανών με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που αποικίστηκε η άγρια δύση στις ΗΠΑ, με φυλλάδια που ανακοίνωναν «Μετακόμιση σε νέα αγροκτήματα» το κομμουνιστικό καθεστώς μετέφερε αποίκους σε σπίτια Γερμανών. Ανακοινώσεις όπως «Στην κομητεία του Ζέσουβ, στην περιφέρεια του Σάνοκ, θα βρεις άφθονη γη, σπίτια αχυρώνες και αν νομίζεις ότι σου τάζουμε λαγούς με πετραχήλια, ο καθένας μπορεί να πάει να το διαπιστώσει με τα ίδια του τα μάτια, το τρένο δεν κοστίζει τίποτα».

Με τέτοιο τρόπο γίνηκε ο αποικισμός στην κομμουνιστική Πολωνία, η κομμουνιστές εφάρμοσαν μια καθαρά ναζιστική μέθοδο, όταν οι ναζί διένεμαν τις εβραϊκές περιουσίες στους μη Εβραίους γείτονές τους, είχαν δημιουργήσει έναν ιστό συνενόχων που αδυνάτιζε την αντίσταση. Αυτή ακριβώς την λογική ακολούθησαν οι κομμουνιστές αξιωματούχοι, απέναντι στους Γερμανούς. Οι νέοι έποικοι ήταν υπόχρεοι στο καθεστώς για την νέα τους θέση που από άκληροι μετατρεπόντουσαν σε αξιοσέβαστοι νοικοκυραίοι.

 


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Δημόσια προετοιμασία του βιασμού από τον διεθνιστή  σοβιετικό, στην συνέχεια πιθανά να ακολουθούσε και εκτέλεση, οι αξιωματικοί και οι κομισάριοι πολλές φορές συμμετείχαν.

Στα κράτη της Βαλτικής και την περιοχή της  Βεσαραβίας που η ΕΣΣΔ, στόχευε να τα ενσωματώσει   ακολουθήθηκε πολιτική εκρωσισμού και μεταφορά πληθυσμού Ρώσων προς τις περιοχές αυτές και κατοίκων των Βαλτικών περιοχών προς την Ρωσία. Η ίδια ακριβώς τακτική εφαρμόστηκε και στην Γιουγκοσλαβία που στόχος ήταν να αδυνατίσει το τοπικό στοιχείο και η ενδυνάμωσή του συγκεντρωτικού κράτους.

      




 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Σημάδια από την προέλαση του Κόκκινου στρατού.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΗΠΕΙΡΟΣ  του Μαρκ Μαζοουερ εκδόσεις ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ

Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2014

ΣΝΟΦ - ΝΟΦ





Η ίδρυση του ΣΝΟΦ (Σλαβομακεδονικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο-Slavjano Мakedonski Narodno Osloboditelen Front) πραγματοποιήθηκε τον Οκτώβριο του 1943 στην Καστοριά και το Νοέμβριο του 1943 στη Φλώρινα.



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η Nepokoren ήταν μία από τις εφημερίδες που εκδίδονται από την NOF.

Το κίνημα αυτό έγινε μετά από συνεννόηση του Τίτο για τη Γιουγκοσλαβία  και τους Svetozar Vukmanovic-Tempo ελληνική Μακεδονία, με τη στρατιωτική ηγεσία του ΕΛΑΣ και την πολιτική ηγεσία του ΚΚΕ τον Ιούλιο-Αύγουστο του 1943.



Ο Λεωνίδας Στρίγκος ήρθε σε επαφή τον Σεπτέμβριο του 1943 στην περιοχή Γιαννιτσών, με τον πολιτικό επίτροπο του Γενικού Στρατηγείου της γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας Cvetko Uzunovski (ψευδώνυμο Abbas).

Μετά  την ίδρυση του ΣΝΟΦ οι γιουγκοσλάβοι  προσπάθησαν  αφ ενός  να δημιουργήσουν  εθνικής σλαβο-μακεδονικής συνείδησης στους Σλαβόφωνους της Ελλάδος  και αφ ετέρου στη στρατολόγηση των Σλαβόφωνων υπέρ των δυνάμεων του Τίτο.

Η ΣΝΟΦ για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας καθόρισε εχθρική στάση κατά της ΟΧΡΑΝΑ  του Κάλτσεφ, στην πραγματικότητα όμως υπήρξε στενή συνεργασία μεταξύ των δύο οργανώσεων και φυσικά δεν έγινε καμιά σύγκρουση μεταξύ τους. Δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής ότι τα καλύτερα στελέχη της ΣΝΟΦ ήταν πρώην στελέχη της ΟΧΡΑΝΑ





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ:  . Στο νησί  Vis, το 1944 οι Bakarić Vladimir, Ιβάν Milutinović, Edvard Καρντέλι, Γιόσιπ Μπροζ Τίτο, Αλεξάνταρ Ράνκοβιτς, Σβέτοζαρ Vukmanović Tempo και  Τζίλας.



ΠΡΟΠΟΛΕΜΙΚΟ ΚΚΕ ΚΑΙ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ



Απόφαση 3ου Έκτακτου Συνεδρίου Κ.Κ.Ε (26/11/1924-03/12/1924). Δημοσιεύθηκε στον Ριζοσπάστη νομίζω είναι αρκετή για να δείξει πως αντιμετόπιζε το Μακεδονικό στον μεσοπόλεμο το ΚΚΕ:

«Ανεξαρτησία στη Μακεδονία και στη Θράκη: Η ντόπια κεφαλαιοκρατία… καταπιέζει τις εθνικές μειονότητες στη Μακεδονία και στη Θράκη… η ελληνική πλουτοκρατία καταδυναστεύει ένα μέρος του μακεδονικού και θρακικού λαού, κρατώντας με το σίδερο και τη φωτιά τη μακεδόνικη και θρακική χώρα στην υποταγή της. Δίχως την καταπίεση του μακεδονικού και θρακικού λαού, δίχως την καταπίεση των ξένων εθνών, της είναι αδύνατο να δυναμώσει επάνω μας τον κοινωνικό της ζυγό. Η ντόπια μπουρζουαζία είναι εθνικός δυνάστης και καταπιεστής του μακεδονικού και θρακικού λαού και συγχρόνως ο κοινωνικός δυνάστης της εργατικής τάξεως και των φτωχών αγροτικών και προσφυγικών μαζών. Αν δεν συντρίψουμε τον εθνικό ζυγό της ντόπιας μπουρζουαζίας που βαρύνει στη Μακεδονία και στη Θράκη, δεν μπορούμε να τσακίσουμε τον κοινωνικό ζυγό της ίδιας μπουρζουαζίας που βαρύνει επάνω σε μάς. Δεν μπορούμε αλλιώτικα να γλιτώσουμε από τους κατακτητικούς και ιμπεριαλιστικούς πολέμους που ξεσπούν εις βάρος μας εν όσω εξακολουθεί η σημερινή κατάσταση του διαμελισμού και της καταπιέσεως της Μακεδονίας και Θράκης από τη Βαλκανική και Τουρκική μπουρζουαζία.
Να γιατί αγωνιζόμαστε εναντίον των εξοπλισμών, εναντίον των πολέμων που προετοιμάζει η κεφαλαιοκρατία, εναντίον της εθνικής καταπιέσεως και του βιαίου εκπατρισμού. Να γιατί αγωνιζόμαστε για την ένωση των τριών τμημάτων της Μακεδονίας και Θράκης και για ενιαία και ανεξάρτητη κρατική τους ύπαρξη…
Ζήτω η εργατοαγροτική επανάσταση της Βουλγαρίας! Ζήτω η ανεξάρτητη Μακεδονία και Θράκη!
Ζήτω η Ομοσπονδία των Βαλκανικών εργατοαγροτικών δημοκρατιών!
Ζήτω η Παγκόσμιος Προλεταριακή επανάσταση.
Αθήναι 3 Δεκεμβρίου 1924
Το Προεδρείο»



 



ΤΕΜΠΟ



            Παραθέτω μερικά αποσπάσματα από το βιβλίο του Γιουγκοσλάβου στρατηγού των παρτιζάνων Τέμπο-Σβετογάρ Βουκμάνοβιτς :

«Το ΚΚΕ στον αγώνα της Εθνικής απελευθέρωσης» :

            «Περί τα μέσα του 1943 έγινε μια συνάντηση των εκπροσώπων του ΚΚΕ Σιάντου και Ιωαννίδη , με τους αντιπροσώπους των κομμουνιστικών κομμάτων Γιουγκοσλαβίας και Αλβανίας σε ελεύθερο έδαφος της Ελλάδος. Στην συνάντηση αυτή ο Σιάντος και ο Ιωαννίδης υποστήριξαν, ότι η κατάσταση στην Ελλάδα χαρακτηρίζεται από το γεγονός, ότι ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού, βρίσκεται στις μεγάλες πόλεις . Εκείνος που θα κατέχει την εξουσία στις μεγάλες πόλεις , είναι εξασφαλισμένος να μπορεί να ελέγχει ολόκληρη την χώρα….Η ηγεσία του ΚΚΕ έλαβε υπόψη της την ιδιάζουσα αυτή κατάσταση και γι αυτό καθόρισε, όπως οι εργάτες των πόλεων είναι οργανωμένοι σε στρατιωτικά τμήματα,  που αποστολή τους θα είναι την κατάλληλη στιγμή, να καταλάβουν την εξουσία όταν οι δυνάμεις της κατοχής θα εγκαταλείψουν την χώρα…… οι Μονάδες του ΕΛΑΣ συγκροτημένες ως επί το πλείστον με αγροτικά στοιχεία , έχουν εντολή να εγκατασταθούν πάση θυσία , γύρω από τα μεγάλα αστικά κέντρα, ώστε μετά την αναχώρηση των στρατευμάτων κατοχής , να υποστηρίξουν τα εργατικά τμήματα για την κατάληψη της εξουσίας….».

            «Το ΚΚΕ δρούσε ύπουλα και καταχθόνια μέσα στο ΕΑΜ Τα μέλη του ΚΚΕ δεν έπρεπε να παίρνουν τον λόγο μπροστά στις μάζες  σαν κομμουνιστές. Οι κομμουνιστές δεν είχαν το δικαίωμα να μιλούν για λογαριασμό του ΚΚΕ αλλά μόνο σαν εκπρόσωποι του ΕΑΜ . Γενικά το ΚΚΕ απέκρυπτε συστηματικά  το πρόσωπό του , από τις μεγάλες μάζες του Ελληνικού λαού…. Δεν μπορούμε μου έλεγαν οι εκπρόσωποι του ΚΚΕ Τζίμας και Καραγιώργης  να επιτρέψουμε , το απελευθερωτικό κίνημα να πάρει εντονότερο χρώμα , γιατί η αντίδραση θα μας κατηγορήσει ότι δημιουργούμε ένα κομμουνιστικό στρατό….».

            Ομιλία του Τέμπο προς τους άνδρες της «Πρώτης Ταξιαρχίας κρούσεως της Μακεδονίας του Αιγαίου» :

«Σεις που είσθε εδώ στην Γιουγκοσλαβία στην Ταξιαρχία αυτή, είναι τιμή σας να βρίσκεσθε κοντά στα αδέλφια σας και όταν έλθει η ώρα θα κατεβείτε στην Ελλάδα και με την βοήθεια την δική μας, θα απελευθερώσετε την Μακεδονία του Αιγαίου από  τους έλληνες, για να ενωθεί με την αδελφή της Μακεδονία του Βαρδαρίου….».






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο SVETOZAR VUKMANOVIC (TEMPO) βγάζει λόγο σε αντάρτικη μονάδα. 



ΟΧΡΑΝΑ ΚΑΙ ΣΝΟΦ

            Στα τέλη του Οκτώβρη του 1943 ο Κάλτσεφ υπέβαλε στον στρατηγό Μαρίνωφ έκθεση που πρότεινε όπως το Βουλγαρικό Κομιτάτο παραμείνει σε περιορισμένη κλίμακα, τα δε περισσότερα μέλη του προσχωρήσουν στην ΣΝΟΦ, η πρόταση αυτή του Κάλτσεφ διαβιβάστηκε στην Βουλγάρία και η κυβέρνηση της Σόφιας την έκανε αποδεκτή.

            Η ΟΧΡΑΝΑ  με την είσοδό της στην Ελλάδα έσπειρε πλήθος πράκτορες της μερικοί που ξεχωρίζουν είναι οι  Κάλτσεφ, Ντήμτσεφ, Μπλαντένωφ, Γκρόγιεφ και άλλοι.

            Η σχέση ΣΝΟΦ και ΟΧΡΑΝΑΣ έγινε ολοφάνερη με την συμφωνία Καρυδιών Εδέσσης. Η μεταστροφή της ΣΝΟΦ προς την Γιουγκοσλαβική πλευρά θα γίνει βαθμιαία. 

 



ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΚΑΡΥΔΙΩΝ ΕΔΕΣΣΗΣ


            Στις Καρυδιές Εδέσσης τον Ιανουάριο του 1944 υπογράφτηκε  συμφωνία μεταξύ του Λοχαγού Αντων Κάλτσεφ σαν εκπρόσωπου του Βουλγάρικου στρατού, του ΣΝΟΦ και του Α Τζήπα ως εκπροσώπου του ΕΑΜ ας δούμε μερικά σημεία χαρακτηριστικά αυτής της συμφωνίας:

1) Αι επαρχίαι Κιλκίς Παιωνίας, Αλμωπίας, Γιαννιτσών, Εδέσσης, Αριδαίας, Φλωρίνης και Καστοριάς εκχωρούνται από το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ ως ζώνη δράσεως του ΣΝΟΦ.

2) Το ΣΝΟΦ έχει το δικαίωμα να επεκτείνει τη ζώνη της δράσης του και σε άλλες νοτιότερες επαρχίες ύστερα από την εξασφάλιση πλήρους κυριαρχίας στις παραπάνω επαρχίες.

3) Ο Βουλγαρικός Στρατός κατοχής της Μακεδονίας παίρνει την υποχρέωση να καταλάβει τα αστικά κέντρα της Μακεδονίας υστέρα από την αποχώρηση των Γερμανών και την παράδοση τούτων εις τας αρχάς του ΕΑΜ.

4) Αποφασίζουν από κοινού ΕΑΜ και ΣΝΟΦ την δημιουργία αυτονόμου Μακεδόνικου Κράτους Σοβιετικής Oργάνωσης το οποίον θα ζητήσει να μπει κάτω από την προστασία της Ρωσίας.

5) Για την ενίσχυση ΕΑΜ-ΣΝΟΦ αναλαμβάνεται ή υποχρέωση της πλαισίωσης της Διεθνούς Μεραρχίας πού θα ιδρυθεί στο Καϊμακτσαλάν από Βουλγάρους αξιωματικούς και ο εφοδιασμός της με πυρομαχικά.

6) Να φροντίσουν οι Βούλγαροι για την κατασυκοφάντηση κάθε δυναμικού εθνικιστικού στοιχείου στις αρχές κατοχής, ώστε να μη αναπτυχθεί εθνικιστική κίνηση. Καθιερώθη τέλος ως σημαία της Σοβ. Δημ. Μακεδονίας η βουλγαρική τοιαύτη, με αντίθετο φοράν των χρωμάτων και με αστέρια εις το κέντρον».

ΚΑΛΤΣΕΦ
ΤΖΙΠΑΣ







ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Οι συμμετέχοντες της διάσκεψης για το ΣΝΟΦ (Απρίλιος 1944).



ΣΥΣΚΕΨΗ ΦΟΥΣΤΑΝΗΣ ΠΕΛΛΑΣ



Το Δεκέμβριο του 1943 στο χωριό Φουστάνη της Πέλλας μετά την συνάντηση της Καρυδιάς πραγματοποιείται σύσκεψη υπό την προεδρία του Τέμπο Βουκμάνοβιτς σε αυτή συμμετέχει το ΕΑΜ η ΣΝΟΦ και το ΚΚΜ, ο Τέμπο εμφανίζεται σαν επίσημος απεσταλμένος της Γιουγκοσλαβίας, το τι συζητήθηκε το μαθαίνουμε από τον δημοσιογράφο Γεωργίου σε ραδιοφωνική εκπομπή στη Πράγα της 6/10/1949 ας δούμε ένα απόσπασμα από αυτή την εκπομπή:

«….Στην συνάντηση των Ελλήνων ανταρτών της Φουστάνης ο Τέμπο πήρε πόζα παρουσιαζόμενος σαν υπασπιστής των συμφερόντων του Μακεδονικού λαού, διεκήρυττε ότι ο λαός της Μακεδονίας του αιγαίου (Ελληνική Μακεδονία) δεν μπορεί να βρει δικαίωση των διεκδικήσεων του, παρά μόνο στα πλάισια Νοτιοσλαβικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας, πράγμα το οποίο σήμαινε, προσάρτηση της Μακεδονίας του Αιγαίου στην Γιουγκοσλαβία ….»


ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΣΝΟΦ



Η ίδρυση του ΣΝΟΦ είχε την έγκριση της Κ Ε του ΕΑΜ, το ΚΚΕ ήταν  προσεκτικό απέναντι στις κινήσεις της νέας οργάνωσης.

Ο  Πασχάλης Μητρόπουλος, νομικός που είχε σπουδάσει στη  Θεσσαλονίκης. Δημιούργησε τα σλαβόφωνα τμήματα της IX. Μεραρχίας του ΕΛΑΣ ονομάστηκαν το Μάρτιο του 1944 σε ΣΝΟΒ (slavomakedonska narodna osloboditelna vojska-σλαβομακεδονικός λαϊκός απελευθερωτικός στρατός) και μάλιστα είχαν στο δίκοχο το σήμα της ΣΝΟΦ.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η πρώτη Αιγιακή ταξιαρχία κρούσης παρελαύνει στο Μοναστήρι.

 
Η στρατολόγηση άρχισε να παίρνει μαζικό χαρακτήρα ανάμεσα στους σλαβόφωνους, ενδεικτικά:
Στα Κορέστια τοπικά στελέχη του ΣΝΟΦ προσέλκυσαν παραπάνω από 100 στον εφεδρικό ΕΛΑΣ.

 Ο γραμματέας της επιτροπής ΣΝΟΦ Κορεστίων Ναούμ Πέιος εξασφάλισε την προσχώρηση πάνω από 40 στον ΕΛΑΣ από γειτονικά χωριά. Ο ίδιος μαζί με τον Κεραμιτζή μεσολάβησαν για την προσχώρηση των κομιτατζήδων του Καρά Ορμάν  σε ομάδα του ΕΛΑΣ της Φλώρινας.

 Ο Φώτης Κεραμιδάς ήταν βουλγαρόφιλος κομιτατζής που αργότερα έγινε γραμματέας της Επιτροπής του ΣΝΟΦ Βασιλειάδας,

 Ο Μενέλαος Γκέλες απ΄ την Φλώρινα ανέπτυξε απ’ το 1941 δραστηριότητα υπέρ της Βουλγαρίας και ήταν στενός συνεργάτης του βούλγαρου αξιωματικού Κάλτσεφ που ήταν ο ιθύνων νους της βουλγαρικής προπαγάνδας στην Μακεδονία. Ο Γκέλες κατέληξε ηγετικό στέλεχος του ΣΝΟΦ Φλωρίνης.

Ακόμα και μετά την διάλυση του ΣΝΟΦ, τον Αύγουστο του 1944 ο Μιχαήλ Κεραμιτζής (πρώην στέλεχος του ΣΝΟΦ και του ΕΛΑΣ και εθνοσύμβουλος στην ΠΕΕΑ!) έγραφε μετά από επιχειρήσεις αφοπλισμού κομιτατζήδων:

  "Οι περισσότεροι κομιτατζήδες έχουν έρθει με το μέρος μας. Απ’τους 300 που είχαν προσχωρήσει τελευταίως στον ΕΛΑΣ, έχουν αποκηρυχτεί μόνο έξι".

Λόγω της αποσχιστικής λογικής που διακατεχόταν το ένοπλο τμήμα της ΣΝΟΦ αποφασίστηκε τον  Μάιο του 1944 να διαλυθεί.  




Στις 16 Μαΐου 1944 περίπου 60 Σλαβόφωνοι με επικεφαλής τους Ναούμ Πέγιο (Naum Pejov), και Γιώργο Τουρούντζα μετά από προτροπή του Πασχάλη Μητρόπουλου (Paskal Mitrevski), αυτομόλησαν στο Karaorman, έδρα του Γενικού Στρατηγείου της γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας, κατηγορώντας τον ΕΛΑΣ για αντιμακεδονική συμπεριφορά. Εκεί πήγε μια επιτροπή  του 28ου Συντάγματος υπό  τον υπασπιστή Χαράλαμπο Χαραλαμπίδη (ψευδώνυμο Αθάνατος) και συναντήθηκε στις 23/5/1944 με τον Kiro Georgijevski (ψευδώνυμο Dejan). Η επιτροπή αυτή έβαλε τα πιο κάτω  αιτήματα:

  1. Την κατάπαυση της στρατολογίας στο έδαφος μας.
  2. Κατάπαυση κάθε αντιεαμικής προπαγάνδας.
  3. Να ζητήσουν φιλοξενία στο έδαφος μας μόνο κατόπιν ισχυρός πιέσεως του εχθρού και δι' ολίγας μόνον ημέρας. Και τούτο μέχρις ότου διευθετηθούν όλα τα αναφύεντα ζητήματα.
  4. Την παράδοση του Πέιου και των λοιπών λιποτακτών μετά του οπλισμού τους.
  5. Παράδοση του Τουρούντα και διαμαρτυρία διά την καθυστέρηση.
  6. Κατάπαυση της τρομοκρατίας στο Ελληνικό έδαφος για τη συγκέντρωση τροφίμων.
  7. Για κάθε δράση στο έδαφος μας προηγούμενη συνεννόηση μαζί μας.
  8. Σε περίπτωση απουσίας του ΕΛΑΣ από ορισμένες περιοχές συνεργασία μετά των πολιτικών οργανώσεων στις σχέσεις τους με τον λαό.
Μετά από αυτά τον  Ιούνιο του 1944 η ΚΕ του ΚΚΕ αποφάσισε να επιτρέψει την επάνοδο των σλαβόφωνων που είχαν πάει  στη Γιουγκοσλαβία, εφόσον προέβαιναν σε αυτοκριτική.

Στις 16 Ιουνίου 1944 ιδρύθηκε χωριστό σλαβομακεδονικό τάγμα στην περιοχή Αριδαίας-Έδεσσας στα πλαίσια του 30ού συντάγματος του ΕΛΑΣ. Την πρωτοβουλία για την ίδρυση είχε ο Μάρκος Βαφειάδης, παρά την αντίθετη γνώμη του Μακεδονικού Γραφείου".  Διοικητής ορίστηκε ο Λευτέρης Φουντουλάκης από την Κρήτη και πολιτικός επίτροπος ο Georgi-Dzodzo Urdov.
Επίσης δημιουργήθηκε σλαβομακεδονικό τάγματος στο Καϊμακτσαλάν .
Στην Μακεδονία την εποχή αυτή υπήρξαν προκηρύξεις αυτής της μορφής από την πλευρά του ΚΚΕ προκειμένου να στρατολογήσει Σλαβομακεδόνες στις του ΕΑΜ :

1943-ΚΚΕ,τομεας δυτικής Μακεδονίας.
Προκήρυξη:
Μακεδόνες,
Μακεδονικέ λαέ, κατάλαβε μια για πάντα πως κίνητρο για την δράση μας έχουμε τα ιστορικά παραδείγματα του Ρήγα δια την αποτίναξη της σκλαβιάς χωρίς να ξεχνάμε ποτέ τους ομοίους στην σκέψη και τις αρχές μακεδόνες αγωνιστές Ντελτσεφ και Τσακαλαρωφ.
Μακεδονικέ λαέ. Το Κομμουνιστικό κόμμα γνωρίζοντας τον πόνο κάθε καταπιεζόμενου λαού σε καλεί να τρέξεις ολόψυχα στον αγώνα μας δια την πραγματοποίηση της λευτεριάς αφήνοντας στην μπάντα κάθε αμφιβολία.
Δεν πρέπει ούτε στιγμή να ξεχάσετε τα λόγια του αγωνιστή Ντελτσεφ που έλεγε ότι όποιος σκλαβωμένος ζητά την λευτεριά του πρέπει να αγωνιστεί δια την κατακτήσει της .
Ζήτω η ελευθερία των λαών
Ζήτω το Κομμουνιστικό Κόμμα!




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Οι Βούλγαροι έδωσαν έδαφος και μέσα στους Γερμανούς για να επιτεθούν στην Ελλάδα (που δεν τους έκανε κανένα κακό), μετά χωρίς να χύσουν σταγόνα αίμα ακολούθησαν τους Γερμανούς επί του Ελληνικού εδάφους και ζητούσαν εδαφικά ανταλλάγματα για τις "υπηρεσίες" τους.


ΕΘΝΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΣΤΑΣΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΑΝΑ ΕΠΑΡΧΙΑ

……………………..1912……………………1928
ΕΠΑΡΧΙΑ   ΕΛΛΗΝΕΣ  ΑΛΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΛΛΟΙ
ΠΙΕΡΙΑ……..80%............20%..........100%
ΚΟΖΑΝΗ…..71%...........29%.............98% ……2%
ΚΑΣΤΟΡΙΑ...56%...........44%.............78%........22%
ΦΛΩΡΙΝΑ….32%...........68%.............61%........39%
ΕΟΡΔΑΙΑ…..20%...........80%.............93%.........7%
ΗΜΑΘΙΑ…...55%...........45%............89%.........11%
ΠΕΛΛΑ…….56%............44%...........96%...........4%
ΑΛΜΩΠΙΑ...18%.............82%...........74%.........26%
ΚΙΛΚΙΣ……..2%..............98%...........97%..........3%
ΘΕΣ/ΚΗ…...33%..............67%...........90%.........10%
ΧΑΛΚ/ΚΗ...86%.............15%............97%...........3%
ΣΙΝΤΙΚΗ…..19%.............81%...........84%..........16%
ΣΕΡΡΕΣ……47%.............53%...........94%............6%
ΔΡΑΜΑ……47%.............53%...........94%...........6%
ΚΑΒΑΛΑ…49%..............51%...........99%...........1%


            Την 20/4/1941 η 1η Βουλγαρική στρατιά με διοικητή τον Κωνσταντίν Λούκας κατέλαβε στρατιωτικά την Α Μακεδονία, οι Γερμανοί χαρακτήρισαν το γεγονός «προσωρινό».

            Περίπου 60.000 Έλληνες από την Α Μακεδονία και Δ Θράκη πέρασαν σαν πρόσφυγες σε άλλα μέρη της Ελλάδος μέχρι το 1944 τους ακολούθησαν άλλες 100.000 λόγω της ανθελληνικής πολιτικής που ακολούθησε η βουλγαρική στρατιωτική διοίκηση.

            Στη θέση τους οι βουλγαρικές αρχές εγκατέστησαν εποίκους (δημοσίους υπαλλήλους, εμπόρους, επαγγελματίες) όλοι αυτοί οι Βούλγαροι ήθελαν να έρθουν στην «όμορφη και εύπορη βουλγαρική γη του Αιγαίου», οι έποικοι αυτοί μέχρι το 1943 (σύμφωνα με τα βουλγαρικά στοιχεία) ανήλθαν 70.000 άτομα, εγκαταστάθηκαν στις επαρχίες Σερρών, Σιδηροκάστρου και Δράμας, μάλιστα  υποχρέωσαν τις δημοτικές και κοινοτικές αρχές να χτίσουν κατοικίες για τον εποικισμό των Βουλγάρων.

Τα μέτρα που πάρθηκαν από τους Βούλγαρους ήταν εξοντωτικά (αλλά αυτό είναι μια άλλη σελίδα της κατοχικής ιστορίας της Ελλάδος).



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Βούλγαροι στρατιώτες ποζάρουν στην Θεσσαλονίκη πανευτυχείς (και υπερήφανοι!) που έφτασαν σε Ελληνικά εδάφη χωρίς να ματώσουν και χωρίς να αντιμετωπίσουν τον Ελληνικό Στρατό.  Η λογική της ύαινας που τρώει πτώματα.


ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗ ΛΕΣΧΗ



            Στις 24/5/1941 στην Θεσσαλονίκη ιδρύεται η «Βουλγαρική Λέσχη», ένας σύλλογος πολιτιστικός ! Μόνο κατά όνομα πολιτιστικός στην πραγματικότητα επρόκειτο για προπαγανδιστικό κέντρο των βουλγάρικών επιδιώξεων. Στη Λέσχη γραμματέας ορίστηκε ο Peter Dalkalachev και  μέλη οι Petar Angelov, Stoyan Gjurkov, Konstantin Bogdanov, Denyo Popnedyalkov και άλλοι. Αργότερα, το 1943, Πρόεδρος της Βουλγαρικής Λέσχης  στη Θεσσαλονίκη έγινε ο Dimitar Shanov.

            Σύμφωνα με το καταστατικό της «Βουλγαρικής Λέσχης» έπρεπε «να εργάζεται και να συνεργάζεται δια την ηθικήν , εκπολιτιστικήν ανάπτυξιν των μελών αυτής. Να οργανώνει και να καθοδηγεί την αλληλοβοήθειαν μεταξύ των Βουλγάρων της περιοχής αυτής. Να παρέχει υγείαν , μόρφωσιν και να μεριμνά δια την σωματικήν ανάπτυξιν των μελών αυτής και των οικογενειών των της περιοχής αυτής».  Μέλη της «Βουλγαρικής Λέσχης»μπορούσαν αν γίνουν όλοι οι Βούλγαροι που είχαν γεννηθεί στην Μακεδονία αλλά και όσοι κατάγονταν από εκεί., η προώθηση των σκοπών θα γινόταν με διαλέξεις, γιορτές, εκδρομές, συναυλίες καθώς και με το ταμείο αλληλοβοήθειας, του γυμναστικού συλλόγου και της εκκλησιαστικής χορωδίας.



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Καθηγητής  Δημήτριος Γεράνωφ, καθηγητή Γεωλογίας στο Πανεπιστήμιο της Σόφιας (τρίτος από δεξιά) μαζί με Γερμανούς, και κομιτατζήδες της περιοχής, οι Βούλγαροι ήθελαν αν δώσουν "εκπολιτιστική" υπόσταση στην ληστρική τους κάθοδο στην Ελλάδα.


            Περίπου 20.000 σλαβόφωνοι υπήρξαν μέλη της «Βουλγαρικής Λέσχης» την περίοδο 1943-1944 .
            Βασικό κίνητρο για την εγγραφή τους φαίνεται ότι ήταν τα οικονομικά προνόμια που θα αποκτούσαν όπως βοήθημα 3.000 δραχμών, η προμήθεια σε χαμηλές τιμές ειδών πρώτης ανάγκης όπως σαπούνι, ρύζι, ζάχαρη, καφέ και πετρέλαιο  και οι υποσχέσεις για εύρεση εργασίας, δωρεάν ιατρική περίθαλψη και εκπαίδευση και χορήγηση αδειών ταξιδιού.

            Στο κτήριο της «Βουλγαρικής Λέσχης» στεγαζόταν η βουλγαρική στρατιωτική αντιπροσωπεία με επικεφαλής τον έφεδρο λοχαγό Δημήτριο Γεράνωφ, καθηγητή Γεωλογίας στο Πανεπιστήμιο της Σόφιας.

            Η  «Βουλγαρική Λέσχη» τον Φεβρουάριο του 1944 υπέβαλε υπόμνημα στην βουλγαρική κυβέρνηση που ζητούσε να παραχωρηθεί πολιτικά και στρατιωτικά η Μακεδονία στην Βουλγαρία με επιχείρημα ότι οι Έλληνες "οχυρούμενοι πίσω από τους Γερμανούς , κακομεταχειριζόντουσαν τους βουλγαρόφρωνους της Μακεδονίας".
            Το Σεπτέμβρη του 1944 η «Βουλγαρική Λέσχη» έκλεισε μετά από 3 ½ χρόνια λειτουργίας.


ΚΟΜΙΤΑΤΟ


            Ήταν μια βουλγαρική παραφυάδα υπήρξε και το Κομιτάτο με πρόεδρο τον Παντελή Μακρή από το χωριό Μεσοποταμιά της Καστοριάς και αντιπρόεδρο τον λουκά Δαμιανίδη από την Κρανιώνα.

            Η πρωτοβουλία για την ίδρυσή του Κομιτάτου την είχαν οι Ιταλοί, οι οποίοι και την εξόπλισαν. Οι ένοπλοι κομίτες φώναζαν «Εδώ είναι Βουλγαρία, πάει η Ελλάς θάφτηκε σε 40 μέτρα».

            Τα μέλη της υπολογίζονται ως τα μέσα Απριλίου 1943 σε 1.600 όλοι τους σλαβόφωνοι, αυτοί συγκροτούσαν ένα είδος αστυνομικής δύναμης στην περιοχή, ο Οχρανίτες ήταν γνωστά μέλη του Κομιτάτου και φορούσαν δίκωχο με αρχικά σε σλάβικα που σήμαιναν «Ιταλοβουλγαρικό Κομιτάτο Ελευθερία ή Θάνατος».

            Υπό την καθοδήγηση των Ιταλών από τον Απρίλιο μέχρι τον Αύγουστο του 1943 ενεπλάκησαν σε συγκρούσεις με τους αντάρτες, η αποχώρηση των Ιταλών τον Αύγουστο του 1943 από την περιοχή Καστοριάς απείλησε την ύπαρξη του Κομιτάτου., η Βουλγαρική περιφερειακή οργάνωση Μοναστηρίου προς τον Βούλγαρο πρωθυπουργό έλεγε:

«Στις σημερινές της διαστάσεις η βοήθειά μας δεν είναι σε θέση να αναπτερώσει το ηθικό του βουλγαρικού πληθυσμού και να τον ενθαρρύνει …… Επί πλέον με την παθητική στάση των Ιταλών , με τις μηχανορραφίες του συνταγματάρχη Venier και με τις ερωτοτροπίες του με τους Έλληνες, ο πληθυσμός μας αισθάνεται  φοβισμένος και έχει επιτακτική ανάγκη από αρχηγούς με κύρος, αποφασιστικότητα, εξυπνάδα και πείρα ώστε να αναλάβουν την ηγεσία του Κομιτάτου. Αν συνεχιστεί η σημερινή κατάσταση , θα επιδεινωθεί η θέση των συμπατριωτών μας, καθώς πλησιάζει ο χειμώνας και αύριο μπορούμε να αντιμετωπίσουμε πιο δυσάρεστες καταστάσεις».


 

 


            Για την αντιμετώπιση της κατάστασης που αναφέρω πιο πάνω ήρθε στην Δυτική Μακεδονία ο υπολοχαγός Αντόν Κάλτσεφ σαν σύνδεσμος με το εκεί γερμανικό φρουραρχείο, ο Κάλτσεφ είπε τα πιο κάτω προφητικά πράγματα στο Κομιτάτο «Για να σώσετε τα κεφάλια σας από τους Έλληνες εθνικιστές πρέπει να εξοπλιστείτε. Με τον αγώνα αυτόν θα ολοκληρώσουμε το έργο του Ίλιντεν, θα δοθεί η δυνατότητα με την άδεια της Γερμανίας να ενωθεί η Μακεδονία . Εμείς ως Βουλγαρομακεδόνες και το βουλγαρικό κράτος δεν αγωνιζόμαστε ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ. Έχουμε ισχυρούς πολιτικούς. ΑΝ ΝΙΚΗΣΕΙ Η ΡΩΣΙΑ, ΔΕΝ ΘΑ ΤΙΜΩΡΗΘΟΥΜΕ , ΕΦΟΣΟΝ ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ. Δεν  υπάρχουν Έλληνες κομμουνιστές . όλοι είναι εθνικιστές και αγγλόφιλοι. Το ΕΑΜ δεν δίνει τίποτα στους μακεδόνες».

            Βλέπουμε πόσο καλά έβλεπε ο Κάλτσεφ την στάση της ΕΣΣΔ στο θέμα της συνεργασίας της Βουλγαρίας με το Ράιχ, όταν μιλούσε για «Έχουμε ισχυρούς πολιτικούς» εννοούσε ασφαλώς τον Δημητρώφ και τους Βούλγαρους κομμουνιστές.
            Ο Κάλτσες προώθησε αλλαγές στην οργανωτική διάρθρωση του Κομιτάτου και το μετονόμασε σε Οχράνα, ηγετικό στέλεχος έβαλε τον Χρήστου Ρούκα στην θέση του Προέδρου.


ΕΜΕΟ




            Την άνοιξη του 1944 εμφανίζεται μια δεξιά φασιστική οργάνωση με επικεφαλής τον Ιβάν Μιχαήλωφ (Mihailov), προσπάθησε να κινηθεί στις κατευθύνσεις της μεσοπολεμικής προκατόχου της, ίδρυσε τρία «Εθελοντικά Τάγματα Ασφαλείας», έχουν στολή - μπουφάν, κολάν και egerska καπέλο με το λογότυπο της ΕΜΕΟ. Είναι οπλισμένοι με ιταλικά όπλα - τυφέκια, πιστόλια και πολυβόλα. Όμως τα τάγματα δεν πέτυχαν να προσελκύσουν εθελοντές από την Ελληνική Μακεδονία και έτσι προσέφυγαν στην ηπειρωτική Βουλγαρία, από εκεί μας ήρθαν 35 άνδρες υπό τον υπολοχαγό Γκεόργκι Ντίμτσεφ (εθελοντές της VMRO) που εγκαταστάθηκαν στο χωριό Άθυρα της Πέλλας, ο Γκεόργκι Ντίμτσεφ στράφηκε κατά των αντιστασιακών στα χωριά της Έδεσσας και η Ελληνική διοίκηση σε πολλά χωριά καταλύθηκε, ταυτόχρονα προέβηκαν σε δολοφονίες.





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Φρουρά βουλγαρικού αεροδρομίου Αμυγδαλεώνα Καβάλας. Οι αξιωματικοί μόνον φορούν πλήρη στολή. Η ζέστη είναι φοβερή (για τους Βούλγαρους!).



ΑΔΕΛΦΙΑ ΣΛΑΒΟΜΑΚΕΔΟΝΕΣ

«Αδέλφια Σλαβομακεδόνες
Ο σημερινός πόλεμος είναι πόλεμος ενάντια σε κάθε κατακτητή αλλά και σε κάθε ντόπιο εκμεταλλευτή και δικτάτορα . Ο κάθε λογής φασισμός επειδή με τα όπλα δεν μπορεί να επιβληθεί μεταχειρίζεται όλα τα τεχνάσματα. Και το τέχνασμα αυτό είναι η διάσπασή μας. ¨Όλα αυτά εξυπηρετούν τους φασίστες και είναι μαχαίρι για όλους μας που ενωμένοι αγωνιζόμαστε για λευτεριά.  Γι αυτούς οι λιποτάκτες Πέτος, Κορεβέσης, Σίσκος και άλλοι παρασυρμένοι είναι προδότες. Δεν  θα βρουν στήριγμα πουθενά και θα έλθουν όπως κι έχει στα χέρια μας.

Προσπαθούν από φιλοδοξία και ατομικά συμφέροντα να μας παραδώσουν στα χέρια του φασισμού, του γερμανικού , του βουλγάρικου, του ελληνικού. Εμείς ο ΕΛΑΣ είμαστε Στρατός Λαϊκός από τα τίμια παιδιά Ελλήνων και Σλαβομακεδόνων και βγαλμένοι από Σας το λαό. Κάθε εμπόδιο , κάθε προδότη  τον κτυπάμε και θα τον κτυπήσουμε. Όπως το Φλεβάρη κτυπήσαμε τους Έλληνες αξιωματικούς έτσι και τώρα θα κτυπήσουμε τους προδότες Πέιο, Κορεβέση, Σίσκο. Κάνουμε έκκληση , ανοίγουμε την καρδιά μας και σας ΚΑΛΟΥΜΕ να τους αποκηρύξετε να τους φτύσετε και να μας βοηθήσετε.

Ενωμένοι όλοι οι τίμιοι ΕΛΛΗΝΕΣ και  ΣΛΑΥΟΜΑΚΕΔΟΝΕΣ θα βαδίσουμε Λαός και Στρατός αποφασιστικοί για το κτύπημα των κατακτητών των κάθε λογής προδοτών για την ΤΕΛΙΚΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ για τη ΛΑΟΚΡΑΤΙΑ στον τόπο μας.

ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΠΕΙΟ, ΚΟΡΕΒΕΣΗ ΣΙΣΚΟ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ.
ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΛΟΓΗΣ ΠΡΟΔΟΤΗ
ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΝ ΚΑΤΑΚΤΗΤΗ»

Απόσπασμα Προκήρυξης «προς το Λαό των Κορεστίων» του 28ου Συντάγματος Πεζικού του ΕΛΑΣ στις 16 Μαΐου 1944





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Λεωνίδας Στρίγκος.

ΤΑΓΜΑ GOCE ("Goche")


Στις 2 /8/1944, στο χωριό Χαλάρα (Pozdivista) της Καστοριάς, με την παρουσία εκπροσώπων του ΚΚΕ,  του Κομμουνιστικού Κόμματος της γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας και του πολιτικού επιτρόπου της IX. Μεραρχίας του ΕΛΑΣ Ρένου Μιχαλέα ιδρύθηκε  το σλαβομακεδονικό τάγμα Φλώρινας-Καστοριάς, γνωστό ως Τάγμα Goce. Διοικη­τής ήταν ο Ηλίας Δημάκης Ilija Dimovski (ψευδώνυμο Goce) αυτός γεννήθηκε στο χωριό Μελά της Καστοριάς το 1909, το επάγγελμά του ήταν αρτεργάτης άτομο επιρρεπές στο κρασί και χωρίς καμιά ατομική αξία με τα υπ αριθμ 31/41 και 52/46 εντάλματα κατηγορήθηκε για φόνους και εσχάτη προδοσία  ) και πολιτικός επίτροπος ο Χρήστος Κόκκινος, η δύναμη του τάγματος αυτού αρχικά ήταν 400 άνδρες με στρατιωτικούς  συνδέσμους  από τα Σκόπια , κυρίως τον Petre Bogdanov (ψευδώνυμο Kocko), ο πολιτικός επίτροπος της IX. Μεραρχίας Ρένος Μιχαλέας ήταν πέρα των ορίων ανεκτικός στην προπαγάνδα της αυτοδιάθεσης των Σκοπιανών και μάλιστα για τον λόγο αυτό καθαιρέθηκε. Τον Αύγουστο του 1944 έγραφαν στο Λεωνίδα Στρίγκο :


«...Δεν δώσαμε φαρδιά, ελεύθερα αναλυμένο το σύνθημα της εθνικής ισοτιμίας. Δεν δόσαμε το χάρτη του Ατλαντι­κού χτήμα και κατάχτηση του λαϊκού αγώνα, αναλυμένο. Η Μακεδονία του Τίτο αντί να σταθεί πατρίδα του, τρόμος, διάλυση στην κεφαλαιοκρατία-φασισμό στάθηκε αγκάθι για μας. Ο Κύπριος χαιρετά την Ελεύθερη Ελλάδα και το χάρτη του Ατλαντικού και ο Μακεδόνας τον Τίτο και το χάρτη του Ατλαντικού. Έτσι και φαρδύτερα ή μάλλον βαθύτερα απ' την 6η Ολομέλεια θα του δείξουμε το σφιχταγκάλιασμα του 21 και Ίλιντεν και τότε στα μάτια του φω­τίζεται το σύνθημα μας σήμερα εθνική ισοτιμία...».

Το τάγμα Goce με απόφαση του 28ου Συντάγματος της 10.9.1944 ενσωματώθηκε στο «Απόσπασμα Βίτσι». Διοικητής ορίστηκε ο Κοσμάς Σπανός-Αμύντας, Αρβανίτης από το Λέχοβο, και ο Ηλίας Δημάκης (Goce) υποβιβάστηκε σε καπετάνιο. Στην ουσία όμως αυτός ήλεγχε και στο μέλλον το Τάγμα. Ταυτόχρονα, το Μακεδονικό Γραφείο του ΚΚΕ αποφάσισε να παύσει τη στρατολόγηση των Σλαβόφωνων.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : ΓΙΩΡΓΗΣ ΣΙΑΝΤΟΣ (1890-1947).


Στις 12 Σεπτεμβρίου 1944 ο Στρίγκος έγραφε προς τον Σιάντο:

«...Δεν μπορούμε να σας αποκρύψουμε τις σο­βαρές ανησυχίες που έχουμε όσον αφορά τη στάση των Σλαβομακεδόνων. Φυ­σικά η στάση των Σλαβομακεδόνων εδώ στην Ελλάδα είναι πολύ καλή τώρα τελευταία. Συνεργασία με το ελληνικό στοιχείο και κοινή πάλη που όλο και δυναμώνει. Στην περιοχή Πέιου, δηλαδή στα Κορέστια έχουμε κάνει σοβαρή δουλειά και ο κόσμος ακολουθεί την πολιτική μας. Αλλά οι Σλαβομακεδόνες εξακολουθούν να αποτελούν την πέτρα του σκανδάλου, πρώτα έχουμε το γράμμα-τελεσίγραφο εκ μέρους του Μακεδονικού Στρατηγείου που σας στείλαμε (πρόκειται για την εγκύκλιο της 17.6.1944). Έπειτα είναι η προσπάθεια τους να εξοπλίσουν τους Σλαβομακεδόνες χωρίς να μας δίνουν εμάς όπλα. Η δεύτερη αντιπροσωπεία μας που πήγε στην Πρέσπα για να πάρει οπλισμό (η άλλη είναι στο Καϊμακτσαλάν) μας καταγγέλλει ένα σωρό πράγματα. Μέσα σε όλους τους σχηματισμούς των Σλαβομακεδόνων ο Πέγιος έχει ηρωοποιηθεί, γίνονται πλατιά συζητήσεις ότι η Φλώρινα, η Καστοριά και η Θεσσαλονίκη ανήκουν στη Μακεδονία... Από τη δική μας πλευρά νομίζουμε ότι χωρίς να φαίνεται πρέπει να σταματήσουμε κάθε στρατολογία από Σλαβομακεδόνες και να συνεχίσουμε την πολιτική μας της μεγαλύτερης προσέγγισης Σλαβομακεδόνων - Ελλήνων. Επίσης όμως κατά τη γνώμη μας [είναι] απαραίτητο να ενεργήσετε γρήγορα στον Τίτο γιατί η στάση ορισμένων στελεχών αγγίζει τα όρια της προβοκάτσιας...».

Ο Ηλίας Δημάκης (Goce) αρνήθηκε να εκτελέσει την εντολή του Μακεδονικού Γραφείου για παύση της στρατολογίας και δεχόταν στο τάγμα του χωρίς έλεγχο ταυτότητας άτομα τόσο από τη γιουγκοσλαβική Μακεδονία όσο και από τη Βουλγαρία, κυρίως Βουλγαρομακεδόνες που στη διάρκεια του Μεσοπολέμου είχαν μεταναστεύσει στη Βουλγαρία από την ελληνική Μακεδονία. Θεώρησε αναγκαίο να στείλει στο Γενικό Στρατηγείο της γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας τον Πέγιο και το Θανάση Κοροβέση (Atanas Korovesov) για τη λήψη οδηγιών, ώστε να συντονίσει την περαιτέρω δράση του.

Τέλη Σεπτεμβρίου 1944 οι Πέγιος και Κοροβέσης μετέφεραν στο Τάγμα τις «ντιρεκτίβες», όπως τις χαρακτήριζαν, του Γενικού Στρατηγείου. Σύμφωνα μ' αυτές, το Τάγμα Goce όφειλε να συνεχίσει τη στρατολόγηση και να απαιτεί από το ΚΚΕ τη συγκρότηση ιδιαίτερου μακεδονικού στρατού και επιτελείου. Σε περίπτωση που το ΚΚΕ αρνούνταν να προβεί σ' αυτές τις παραχωρήσεις, ο  Ηλίας Δημάκης (Goce) θα έπρεπε να προχωρήσει στην επιστράτευση όσο το δυνατόν περισσότερων Σλαβομακεδόνων και να οδηγήσει το Τάγμα του στη γιουγκοσλαβική Μακεδονία.

Εκεί οι νεοεπιστρατευθέντες θα εξοπλίζονταν και το Τάγμα Goce ενισχυμένο με δυνάμεις από τη γιουγκοσλαβική Μακεδονία θα κατερχόταν στην ελληνική Μακεδονία για την απελευθέρωση της Φλώρινας, Καστοριάς, 'Έδεσσας και άλλων περιοχών όπου υπήρχαν ακόμη Γερμανοί.

Η αναγγελία των οδηγιών του Γενικού Στρατηγείου έγινε δεκτή με σκεπτι­κισμό από ορισμένα ηγετικά μέλη του Τάγματος, τα οποία γνώριζαν καλά ότι το ΚΚΕ δεν θα ικανοποιούσε τα αιτήματα τους και έτσι θεωρούσαν πολύ πιθανή μια σύγκρουση του Τάγματος με τον ΕΛΑΣ. Ο αρμόδιος για πολιτικά θέματα στο επιτελείο του Τάγματος, Ναούμ Σουπούρκας (Naum Sopurkov), συμβού­λεψε στις 3.10.1944 τον πολιτικό επίτροπο του Τάγματος, Χρήστο Κόκκινο (Hristo Kolencev), να ενημερώσει προληπτικά την κομματική οργάνωση. Αν πράγματι ο τελευταίος πληροφόρησε το ΚΚΕ για τα συγκεκριμένα αυτά σχέδια του  Ηλία Δημάκη (Goce) δεν είναι εξακριβωμένο, αλλά το ταξίδι του Κοροβέση στη γιουγκο­σλαβική Μακεδονία και οι επαφές του Γενικού Στρατηγείου της γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας με το Τάγμα Goce ήταν ήδη γνωστά στην κομματική οργάνωση Καστοριάς. Με επιστολή του προς το Μακεδονικό Γραφείο (1.10.1944) ο γραμματέας της οργάνωσης Καστοριάς του ΚΚΕ Α. Αντωνόπουλος επισήμανε τον κίνδυνο από τη δράση των «Σλαβομακεδόνων» και ενημέρωνε το Μακεδονικό Γραφείο για ληφθείσα απόφαση σχετικά με την εκκαθάριση του Τάγματος από πρώην αυτονομιστικά στελέχη της Οχράνας και από ξενόφερτα στοιχεία.



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Προκήρυξη της ΝΟΜΣ το 1945 (η ΝΟΜΣ ήταν το Σλαβομακεδονικό ανάλογο της ΕΠΟΝ).  



Διαβλέποντας τον κίνδυνο μιας νέας διασπαστικής κίνησης, το 28ο Σύ­νταγμα διέταξε το Τάγμα Goce να μετακινηθεί προς τη Σιάτιστα για να πάρει μέρος σε επιχειρήσεις κατά των Γερμανών. Ο Goce αρνήθηκε να εκτελέσει τη διαταγή, διότι έτσι θα απομακρυνόταν από τη συνοριακή γραμμή που του εξασφάλιζε κάλυψη. Στις 5 Οκτωβρίου 1944 στο χωριό Μελάς πραγματοποιήθηκε συνάντηση μεταξύ εκπροσώπων της IX. Μεραρχίας του ΕΛΑΣ και εκπροσώπων του Τάγματος, χωρίς να επιφέρει κανένα αποτέλεσμα. Νεότερη διαταγή του 28ου Συντάγματος για κάλυψη από το Τάγμα περιοχών που είχε εγκαταλείψει αγνοήθηκε από τον Goce, ο οποίος με το σύνθημα «Ελεύθερη Μακεδονία» συνέχισε τη βίαιη στρατολόγηση και εφοδιαζόταν με όπλα και τρόφιμα από τη γιουγκοσλαβική Μακεδονία. Το τάγμα του έφθασε τους 1.500 άνδρες.

Ενόψει της δυσάρεστης αυτής τροπής των πραγμάτων, ο Διοικητής της IX. Μεραρχίας Καλαμπαλίκης, παρά την αντίθετη γνώμη του Α. Στρίγκου, ο οποίος προφανώς ήθελε να ενημερωθεί ο Tito για το ζήτημα Goce, εξασφάλισε την έγκριση του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ για επίθεση κατά του Τάγματος. Στις 10.10.1944 το Επιτελείο του 28ου Συντάγματος διέταξε τελεσιγραφικά τον Goce να αφοπλίσει το Τάγμα του. Όσοι είχαν επιστρατευτεί βίαια μπορούσαν να απολυθούν και οι υπόλοιποι να ενταχθούν σε νέο σύνταγμα.

Οι δυνάμεις της ΣΝΟΦ κυκλώθηκαν στην περιοχή της Αγίας Παρασκευής Φλωρίνης, την στιγμή εκείνη το ΚΚΕ απαγόρευσε την επίθεση κατά της ΣΝΟΦ.

Για να αποφύγει μια άμεση αντιπαράθεση με τον ΕΛΑΣ ο  Ηλίας Δημάκης (Goce), μετά από παρότρυνση του Kocko, διέταξε το Τάγμα του στις 12.10.1944 να καταφύγει στη γιουγκοσλαβική Μακεδονία, πράγμα που έγινε χωρίς να σημειωθεί ουσιαστική σύγκρουση με τον ΕΛΑΣ, παρά μονάχα μικρο-συμπλοκές οι οποίες είχαν ήδη αρχίσει από τις 5 Οκτωβρίου.

Την ίδια οδό επέλεξε και το σλαβόφωνο Τάγμα Αριδαίας-'Εδεσσας, δυνάμεως 575 ανδρών, το οποίο δρούσε σε πολύ μεγάλο βαθμό ως ανεξάρτητο. Τη νύχτα της 12.10.1944 το Τάγμα υπό την ηγεσία του επιτελικού μέλους Pavle Rakovski αυτομόλησε κρυφά στη γιουγκοσλαβική Μακεδονία (ο Γκότσεφ εισερχόμενος στην Γιουγκοσλαβία έγινε δεκτός με μεγάλο ενθουσιασμό).

 Για να μη κινηθεί η υποψία του Διοικητού του Τάγματος Λ. Φουντουλάκη για την επικείμενη αυτομολία, ο πολιτικός επίτροπος του Τάγματος Georgi-Dzodzo Urdov παρέμεινε τη νύχτα εκείνη στην Ελλάδα και λιποτάκτησε την επόμενη μέρα.

Μόλις έγινε γνωστή η λιποταξία του Τάγματος Goce, αντιπροσωπεία της IX. Μεραρχίας, αποτελούμενη από τους Ρένο Μιχαλέα, το σλαβόφωνο Μιχά­λη Κεραμιτζή  (Mihailo Keramidziev), εκπρόσωπο της ΠΕΕΑ στην Καστοριά, και Λάμπρο Τσολάκη μετέβη στην έδρα του Γενικού Στρατηγείου της γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας για να αναφέρει τη διάσπαση και να διευθετήσει τα νέα ζητήματα που ανέκυψαν. Η συνάντηση με τους Tempo, Radosavljevic και Kolisevski δεν έφερε κανένα αποτέλεσμα καθώς όλοι κατηγόρησαν το ΚΚΕ για εσφαλμένη πολιτική στο Μακεδονικό και ενέκριναν τη συμπεριφορά του   Ηλία Δημάκη (Goce). Το Μακεδονικό Γραφείο του ΚΚΕ έστειλε επίσης τον Τάκη Παπαδό­πουλο (ψευδώνυμο Νίκος) που συναντήθηκε με τον Tempo και ζήτησε την καταδίκη της στάσης των ταγμάτων, την επιδοκιμασία της γραμμής του ΚΚΕ, τη διακοπή κάθε επαφής με τα τάγματα και την επιστροφή τους στην Ελλάδα.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Προκήρυξη της ΝΟΜΣ του 1945, είναι ξεκάθαρη η διεκδίκηση "αυτοδιάθεσης" εντός του Ελληνικού κράτους.



Με τηλεγράφημα του στο Στρατηγείο του Tito, στις 29.10.1944, ο Tempo ζήτησε να δοθεί φανερά από την επίσημη γιουγκοσλαβική πλευρά πλήρης υποστήριξη στο μακεδονικό εθνικο-απελευθερωτικό κίνημα στην Ελλάδα, διότι οι Έλληνες «εκμεταλλεύονται πλήρως τη σιωπή μας και φανερά τονίζουν ότι ο Tito καταδικάζει το μακεδονικό εθνικό κίνημα στην Ελλάδα και δε θα αναμιχθεί στις εσωτερικές υποθέσεις της Ελλάδας. Επίσης κρίνουμε ότι θα πρέπει να μας στείλετε όσο γίνεται γρηγορότερα όσο το δυνατόν περισσότερο εξοπλισμό για να μπορέσουμε να εξοπλίσουμε, εκτός από το στρατό μας, και τις μακεδονικές ταξιαρχίες από την Ελλάδα που σταθερά αυξάνουν σε δύναμη και μπορούν να φθάσουν μέχρι και 10.000 μαχητές -εθελοντές- σε σύντομο χρόνο...».
Την ίδια εποχή κυκλοφόρησε η ΣΝΟΦ προκήρυξη αυτής της μορφής:

«Τι ζητάνε τα σκυλιά οι πρόσφυγες στην Μακεδονίας μας;
Δεν μπορούν να μας την πάρουν!
Να φύγουν να ξαναπάνε στην Τραπεζούντα, ΓΙΑΤΙ αλλιώς θα τους πετσοκόψουμε»!


Άνδρες του Τάγματος του Goce διείσδυαν μετά τη διάσπαση στην ελληνική Μακεδονία διανέμοντας προκηρύξεις με περιεχόμενο για «Ελεύθερη και Ανεξάρτητη Μακεδονία» και επιδιώκοντας νέα στρατολόγηση.


Έτσι, τέθηκε επί τάπητος το ζήτημα της ασφάλειας των ελληνο-γιουγκοσλαβικών συνόρων. Τμήματα του 27ου Συντάγματος φρουρούσαν ήδη το τμήμα της Μεθορίου Πρεσπών και τμήματα του «Αποσπάσματος Βίτσι» το τμήμα από Ακρίτα μέ­χρι Αγία Παρασκευή, ενώ το Μακεδονικό Γραφείο του ΚΚΕ θεώρησε αναγκαίο να αποφασίσει τον Οκτώβριο του 1944 το κλείσιμο των συνόρων. Μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, ο Διοικητής της Ομάδας Μεραρχιών Μακεδονίας Ευριπίδης Μπακιρτζής διέταξε στις 3.11.1944 τη Χ. και IX. Μεραρχία να συγκροτήσουν συνοριακούς τομείς για τη διαφύλαξη των συνόρων και τον έλεγχο των κυριοτέρων διαβάσεων. Η διαταγή κατέληγε τονίζοντας την ανάγκη «η σύνθεσις των τμημάτων των τομέων να είναι τοιαύτη ώστε να μην υπάρχει περίπτωσις ενασκήσεως προπαγάνδας υπό των αυτονομιστών Μακεδονίας». Για ευνόητους λόγους από την επάνδρωση των συνοριακών τομέων αποκλείονταν Σλαβόφωνοι που δεν είχαν την εμπιστοσύνη του ΕΑΜ. Για να εξουδετερώσει το ΚΚΕ τη γιουγκοσλαβομακεδονική προπαγάνδα αποφάσισε να θέσει σε εφαρμογή τις διακηρύξεις περί ισοτιμίας των μειονοτήτων. Έτσι άρχισαν ενόψει της απελευθέρωσης να ιδρύονται σλαβομακεδονικά σχολεία και να αναπτύσσεται ο θεσμός της τοπικής αυτοδιοίκησης με την τοποθέτηση στελεχών που προέρχονταν από τους Σλαβόφωνους.

 



ΓΚΟΤΣΕ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΚΕ

            Με  επιστολή του ο Γκότσε προς τους πρώην συντρόφους κατηγόρησε έντονα το ΚΚΕ που τον υποχρέωσε να διαφύγει στην ΛΔΜ, έγραφε ο Ηλίας Δημάκης (Goce):

«Ημείς φύγαμε από την αγαπημένη μας γη, γιατί οι δυσχέρειες που παρεμβάλατε στον αγώνα μας ενάντια στους Γερμανούς φασίστες ήταν πρωτοφανείς και γιατί πρόθεσίς  να μας  χτυπήσετε και να μας διαλύσετε ήτανε φανερή» αυτά έγραφε μεταξύ των άλλων για να δικαιολογήσει την απείθεια του, σε δύο μέρες την πορεία του Ηλία Δημάκη (Goce)ακολούθησε και ο Πάβλε Ρακόφσκι με το δικό του τάγμα της Αριδαίας- Έδεσσας.


ΜΗΝΑΣ ΦΩΤΕΦ

            Ένας από τους πρωταγωνιστές που υπηρέτησε στο τάγμα Goce  ήταν ο Μηνάς Φώτεφ, αυτός έγραψε μια έκθεση προς το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ τον Οκτώβριο του 1949, μετά την ήττα του ΔΣΕ ,  αναφερόμενος στην περίοδο τέλη 1944 - άνοιξη 1945, η έκθεση αυτή συντάχθηκε στο Μπουρέλι  όταν ο Ζαχαριάδης μιλούσε για «πισώπλατο κτύπημα» του Τίτο στο ΚΚΕ  ας δούμε τι γράφει:

«Πριν κατέβω κάτω (το Μάη του 1945)έγινε σύσκεψη στελεχών  όπου παραβρέθηκα και εγώ. Στησύσκεψη αυτή μίλησε ο υπουργός των Εσωτερικών και οργανωτικός Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚ Μακεδονίας Τσφέτκος Ουζούνοφσκι. Ζητήματα που μας έθεσε :
  1. Γιατί φτιάχνουμε δικές μας οργανώσεις κάτω λέγοντας: Η ΚΕ  του κόμματός μας αποφάσισε να δημιουργήσει οργανώσεις στη Μακεδονία του Αιγαίου:
Α. κομματική οργάνωση ΝΟΦ, ΑΦΖ, ΝΟΜΣ, γιατί το ζήτημα της μακεδονίας του Αιγαίου ύστερα από την καινούργια κατάσταση που εξελίχτηκε στα Βαλκάνια , είναι ζήτημα γιουγκοσλαβικό. ……………………….
……………………………
Εμείς πιστεύαμε στο ΚΚΕ πως σωστά θα λύνε το μακεδονικό πρόβλημα ΑΥΤΟ ΦΑΝΗΚΕ ΑΝΙΚΑΝΟ , έχασε τον αγώνα, κι αυτό γιατί δεν ηγήθηκε σωστά τον αγώνα. Έπεσε στον οπορτουνισμό κάνοντας όπως όλοι σας ξέρετε κόμπρεμι με τους Εγγλέζους. Αυτό μας δείχνε πως το ΚΚΕ είναι ένα κόμμα οπορτουνιστικό συνεπούμενα η δική μας θέση δικαιώνεται .
  1. Είναι η οργανωτική φόρμα που θα δίναμε .
  2. Καθήκοντα λέγοντας: Να πείσετε τον λαό σας πως μόνο όταν ενωθεί η Μακεδονία του Αιγαίου στη Γιουγκοσλαβία, θα βρει την εθνική της λευτεριά και τα δίκαιά της. Γι αυτό πρέπει να δώσετε γιουγκοσλαβικό προσανατολισμό στις μάζες του λαού σας.  Πρέπει οπωσδήποτε ο λαός της Μακεδονίας του Αιγαίου να περάσει κάτω από την επιρροή της Γιουγκοσλαβίας και το κίνημα του κάτω από την καθοδήγηση του ΚΚΓ  γιατί έτσι είναι κι έτσι πρέπει , σήμερα η Γιουγκοσλαβία είναι το κέντρο της επανάστασης στα Βαλκάνια και τα κινήματα των βαλκανικών λαών πρέπει να προσανατολίζονται προς τη Γιουγκοσλαβία και να αντλούν δυνάμεις από εμάς.».

Για την έκθεση αυτή υπάρχει η υπόνοια ότι αποτελεί δημιούργημα του ΚΚΕ με σκοπό να προπαγανδιστεί ότι η ήττα του ΔΣΕ οφειλόταν στους πρώην συνοδοιπόρους τους Σλαβομακεδόνες, δηλαδή να χρεωθεί να χρεωθεί η ήττα του ΔΣΕ στην ΝΟΦ.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η «Πρώτη Αιγαιακή Ταξιαρχία Κρούσης» από Σλαβομακεδόνες που προέρχονταν από την Ελλάδα παρελαύνει στο Μοναστήρι.



ΜΙΑ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ


Ας δούμε μια συνομιλία του Αλ Παπαναγιώτου με τον Ναούμ Πέγιωφ και τον Ρίστο Κιριαζόφσκι που έγινε στα Σκόπια 18/9/1990 και θεωρήθηκε άκρως απόρρητο

«1. Τα τάγματα των Μακεδόνων του Αιγαίου (Γκότσε) είχαν πολύ σοβαρή αποστολή (προετοιμασία για επίθεση στη Θεσσαλονίκη) .

2. Ο Πέγιος ήταν υπεύθυνος να προετοιμάσει τα αεροδρόμια στην Μακεδονία στα οποία τα σοβιετικά αεροπλάνα θα έκαναν ρίψεις με οπλισμό και πυρομαχικά.

3. Η επίθεση στην Θεσσαλονίκη ήταν κοινό πλάνο του Επιτελείου του Κόκκινου Στρατού και των Γιουγκοσλάβων Παρτιζάνων. Επίσης ,στην επιχείρηση αυτή θα έπαιρναν μέρος και τα τάγματα του Γκότσε και οι μεραρχίες που ήρθαν από την Βουλγαρία.

4. Η Γιουγκοσλαβία δεν ήξερε τίποτα για τις συνομιλίες Στάλιν – Τσόρτσιλ στη Μόσχα, τον Οκτώβριο του 1944. Ο Στάλιν δεν ειδοποίησε τον Τίτο ότι η επίθεση κατά της Θεσσαλονίκης αναβάλλεται.

5.Ο Πέγιος λέει ότι ως το τέλος Οκτώβρη 1944 περιμέναμε ρίψεις οπλισμού και πυρομαχικά από τα σοβιετικά αεροπλάνα στα αεροδρόμια της Μακεδονίας.

6. Ο Κιριάζοφσκι λέει ότι υπάρχει τηλεγράφημα του Ράνκοβιτς προς την καθοδήγηση της Μακεδονίας που υποχρεώνει για την προετοιμασία της επίθεσης κατά της Θεσσαλονίκης.

7. Η αποχώρηση του τάγματος Γκότσε από τα τμήματα του ΕΛΑΣ δεν ήταν παιχνίδι ορισμένων ανεύθυνων α ανθρώπων αλλά διαταγή ανωτέρων. Το τμήμα αυτό έπρεπε να προετοιμαστεί για την Θεσσαλονίκη .

8. Οι μεραρχίες που ήρθαν από την Βουλγαρία είχαν τον ίδιο σκοπό και καθήκον.

9. Την προετοιμασία αυτή την είχε αναλάβει ο Πέγιος Ν.

10. Ο Κιριάζοφσκι είπε : Εγώ πρότεινα στην καθοδήγηση του κόμματος όλα τα υπάρχοντα ντοκουμέντα που έχουν σχέση με το Βουλγάρικο Στρατηγείο και την Ομοσπονδία , την επίθεση ενάντια στην Θεσσαλονίκη να δημοσιευτεί με τον τίτλο «Οι ελληνογιουγκοσλαβικές σχέσεις και το Μακεδονικό Ζήτημα». Η πρόταση μου αυτή απορρίφτηκε από την κομματική καθοδήγηση της Μακεδονίας».




ΑΙΓΑΙΑΚΗ ΤΑΞΙΑΡΧΙΑ ΚΡΟΥΣΗΣ


Από το Τάγμα Goce και το Τάγμα Αριδαίας-Έδεσσας συγκροτήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 1944 στο Μοναστήρι η «Πρώτη Αιγαιακή Ταξιαρχία Κρούσης», σκοπός της οποίας ήταν η «απελευθέρωση της Μακεδονίας του Αιγαίου».

Διοικη­τής ορίστηκε ο Ηλίας Δημάκης που πήρε τον βαθμό του Συνταγματάρχη του γιουγκοσλαβικού στρατού (Ilija Dimovski-Goce), υποδιοικητής ο Ναούμ Πέγιος (Naum Pejov), πολιτικός επίτροπος ο Μιχάλης Κεραμιτζής (Mihailo Keramidziev) και υποεπίτροπος ο Βαγγέλης Αγιάννης (Vangel Ajanovski-Oce).


Επίσης στα στρατόπεδα του Stip και των Σκοπίων εισέρρεαν Βουλγαρομακεδόνες, μετανάστες στη Βουλγαρία από τη ελληνική Μακεδονία κατά το Μεσοπόλεμο, εμφανιζόμενοι ως Μακεδόνες εθνικιστές, πρόθυμοι ν' αγωνιστούν για την «απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης».

Τα αλυτρωτικά αυτά σχέδια είχαν την υποστήριξη τόσο του Γενικού Στρατηγείου της γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας (Apostolski, Uzunovski) όσο και του Προέδρου Metodija Andonov-Cento.

Ο Tito ήταν ωστόσο ιδιαίτερα επιφυλακτικός και κάλεσε τον Πασχάλη Μητρόπουλο το Νοέμβριο 1944 στο Βελιγράδι για να του αναγγείλει ότι ήταν πολύ πρόωρο να τεθεί στην παρούσα χρονική στιγμή το ζήτημα της απε­λευθέρωσης της Θεσσαλονίκης. Παρά τις οδηγίες του Tito ο Μητρόπουλος προχωρούσε στις 3 Δεκεμβρίου 1944 στη συγκρότηση της «Πολιτικής Επιτροπής της Μακεδονίας του Αιγαίου».

Ενώ στην Αθήνα είχε αρχίσει το Δεκεμβριανό κίνημα, στο Μοναστήρι συζητούνταν η κάθοδος της «Αιγαιακής Ταξιαρχίας Κρούσης» στην Ελλάδα. Είχε εκφράσει την επιθυμία να πολεμήσει ως «μακεδονικός στρατός» μαζί με τον ΕΛΑΣ εναντίον του Ζέρβα στην Ήπειρο. Ο Ανδρέας Τζήμας, διαισθανόμενος ότι σε περίπτωση που η «Αιγαιακή Ταξιαρ­χία Κρούσης» κατερχόταν στην Ελλάδα ως «μακεδονικός στρατός» θα κατελάμβανε μακεδονικές πόλεις και στην ουσία θα στρεφόταν κατά του ΕΛΑΣ, μετέβη στις 14.12.1944 στο Μοναστήρι και δήλωσε ότι η Ταξιαρχία ή θα έπρεπε να παραδώσει τον οπλισμό της στον ΕΛΑΣ ή να διαλυθεί και να κατέλθει στην Ελλάδα μόνο ως τμήμα του ΕΛΑΣ για να πολεμήσει εναντίον του Ζέρβα.

Οι κινήσεις της «Αιγαιακής Ταξιαρχίας Κρούσης» προκάλεσαν την ανησυχία του Maclean, αρχηγού της βρετανικής στρατιωτικής αποστολής στη Γιουγκοσλαβία, ο οποίος στα μέσα Δεκεμβρίου διαμαρτυρήθηκε στον Tito. Ο Tito έσπευσε να τον διαβεβαιώσει ότι καμιά στρατιωτική μονάδα δε θα περνούσε τα ελληνογιουγκοσλαβικά σύνορα. Με μια πολιτική ηγεσία στα Σκό­πια που δεν ενδιαφερόταν τόσο για την ένταξη της γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας στη γιουγκοσλαβική ομοσπονδία όσο για την απόσχιση και την ίδρυση μιας Ενιαίας και Ανεξάρτητης Μακεδονίας, στο βαθμό που η Γιουγκοσλαβία δεν είχε ακόμη απελευθερωθεί ολοκληρωτικά και προτεραιότητα για τη γιουγκοσλαβική πολιτική είχε το ζήτημα της Τεργέστης, ο Tito, εφαρμόζοντας την πολιτική των λεπτών ισορροπιών, δεν επιθυμούσε μια σύγκρουση με τους Άγγλους. Με επιστολή του στο Γενικό Στρατηγείο της γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας απαγόρευε στην «Αιγαιακή Ταξιαρχία Κρούσης» να κατέλθει στην Ελλάδα.

Τον Μάιο του 1945 στο επίσημο δελτίο του ΝΟΦ που εκδίδεται στα Σκόπια μεταξύ άλλων διαβάζουμε:

«…..Δεν είμαστε Οχρανήτες και ακόμη ολιγότερο αυτονομιστές διότι αυτό θα οδήγηση τον μακεδονικό λαό στον γκρεμό της δουλείας και ακόμη διότι ο αυτονομισμός αποτελεί γράμμα της διεθνούς αντίδρασης η οποία έχει σκοπό να σπάσει την ενότητα των λαών της Νοτιοσλαβίας.
Ολόκληρος ο μακεδονικός λαός έχει εκφράσει την θέληση του να ζήση με τους λαούς της Γιουγκοσλαβίας  επειδή τον εκτιμούν σαν λαό και υπό την σοφή καθοδήγηση του στρατάρχη ΤΙΤΟ σε κοινό αγώνα με τους υπόλοιπους λαούς της  Γιουγκοσλαβίας θα γνωρίσει για πρώτη φορά την εθνική του λευτεριά….».


Προς μεγάλη της δυσαρέσκεια η Ταξιαρχία έπαιρνε διαταγή λίγο αργότερα να πολεμήσει εναντίον αλβανικών εθνικιστικών ομάδων του Balli Kombetar στο Gostivar. Όσοι ήρθαν από τη Βουλγαρία αυτοεμφανιζόμενοι ως Μακεδόνες εθνικιστές διατάχθηκαν να πολεμήσουν εναντίον των Γερμανών στο μέτωπο του Srem. Οι αρνηθέντες καταδικάστηκαν από στρατοδικείο σε θάνατο και φυλάκιση από 1 μέχρι 8 ετών, τελικά όμως τους απονεμήθηκε χάρη. Η «Αιγαιακή Ταξιαρχία Κρούσης» διαλύθηκε στις 6 Μαΐου 1945 και εντάχθηκε στο γιουγκοσλαβικό στρατό, ενώ ο Tito απέκτησε σταδιακά τον έλεγχο στη γιουγκοσλαβική Μακεδονία.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Λάζαρ Κολισέφσκι  [ˈlazar kɔˈliʃɛfski]  στη Βαρντάρ Μακεδονίας  στο τέλος του 1941 ο Κολισέφσκι έγινε γραμματέας της τοπικής επιτροπής του ΚΚΓ. Συνελήφθη από τους Βούλγαρους και καταδικάστηκε σε θάνατο από βουλγαρικό στρατιωτικό δικαστήριο. Έγραψε ένα γράμμα επιείκιας όπου υποστήριξε ότι είναι"[...γιος Βουλγάρων γονέων που πάντα ένιωθαν και νιώθουν βούλγαροι, και παρά την τρομερή σκλαβιά έχει διατηρήσει τον βουλγάρικο τρόπο ζωής,τη γλώσσα και ηθική..." και η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια φυλάκιση. Στα τέλη του 1944, ο Κολισέφσκι ελευθερώθηκε από τη νέα βουλγάρικη κυβέρνηση, και γρήγορα έγινε ο πρόεδρος του κομμουνιστικού κόμματος της πρώην σοσιαλιστικής δημοκρατίας της Μακεδονίας. Ο Κολισέφσκι έγινε πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ και ομοσπονδιακό μέλος της δημοκρατικής ομοσπονδιακής Γιουγκοσλαβίας.


ΤΟ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ DOCE



Ηγετικά στελέχη του ΚΚΕ αναφέρονται επίσης στην αυτονομιστική προπαγάνδα των Γιουγκοσλάβων πρακτόρων στην ελληνική Μακεδονία. Εκφράζουν ωστόσο και την άποψη ότι οι Άγγλοι υποδαύλισαν τη διασπαστική κίνηση του Goce.
Ο Λ. Στρίγκος γράφει στη μεταπολεμική του έκθεση προς την ΚΕ του ΚΚΕ:

«Η διάσπαση του Γκώτσε στα τμήματα της 9ης Μεραρχίας κα­θοδηγούνταν -απ' όλα τα στοιχεία που υπήρχαν- άμεσα από την κλίκα Μητρόφσκυ. Η διάσπαση αυτή έγινε ακριβώς στις παραμονές της απελευθέρωσης της Ελλάδας και είχε σκοπό να εξυπηρετήσει τα σχέδια των Αγγλων, δηλ. να μας αδυνατίσει στις πιο αποφασιστικές στιγμές. Οι Αγγλοι από το ένα μέρος έκαναν ρίψεις στο τμήμα του Γκώτσε για να το ενισχύσουν και από το άλλο μέρος με τους πράκτορες τους ή τους ανθρώπους που επηρέαζαν (Καλαμπα-λίκης, Μπακιρτζής κ.λ.π.) προσπαθούσαν να μας παρασύρουν για να συγκε­ντρώσουμε τις δυνάμεις κατά του τμήματος του Γκώτσε. Ο Καλαμπαλίκης εί­χε ζητήσει προσανατολισμό των δυνάμεων προς τον Γκώτσε και αυτό ματαιώ­θηκε με την επέμβαση της οργάνωσης. Ο Μπακιρτζής επίσης ζητούσε τις πα­ραμονές ακριβώς της συγκέντρωσης των δυνάμεων μας στη Θεσσαλονίκη να προσανατολίσουμε τις δυνάμεις μας προς τον Γκώτσε. Και αυτό επίσης μα­ταιώθηκε χάρη στην επέμβαση της κομματικής οργάνωσης».

Ακραίες απόψεις εκφράζει ο Μάρκος Βαφειάδης που μαζί με τον Μπα­κιρτζή διοικούσε την Ομάδα Μεραρχιών Μακεδονίας

 «...Οι Εγγλέζοι που κι έτσι υποδαύλιζαν σοβινιστές διαθέσεις μέσα στο σλαβομακεδονικό στοιχείο, τους ήρθε καλούπι η τέτοια ατμόσφαιρα [εννοεί την πολιτική ατμόσφαιρα μετά την υπογραφή της συμφωνίας του Λιβάνου] και δεν άργησαν να σπρώχνουν σε ανοιχτή σύγκρουση τα σλαβομακεδονικά τμήματα, ιδιαίτερα κείνο που 'ταν στο Βίτσι, με τ' άλλα τμήματα του ΕΛΑΣ "που είναι ξένα σε μακεδονικό έδαφος". Άρχισε να μην εκτελεί διαταγές, σιωπηρά στην αρχή, με τη δήλωση της διοίκησης (Γκότσε) του τάγματος ότι "είναι τμήμα ανεξάρτητο". Ότι ο Γκότσε βλέπονταν με τον Αγγλο λοχαγό 'Εβανς είχε πια μαθευτεί και ύστερα από λίγο διαπιστώθηκε ότι ανάμεσα 'Εβανς-Γκότσε έγινε συμφωνία χρηματική, όπλα, πυρομαχικά, με ρίψεις ανεφοδιασμού του τάγματος, με σκοπό, μαζί με το άλλο τάγμα του Πάικου, να καταλάβει τη Σαλονίκη.. .».

      Παραθέτω ένα  απόσπασμα από απόρρητη εγκύκλιο του ΚΚΕ  προς τα στελέχη του τον Δεκέμβριο του 1943 για να γίνει αντιληπτός ο τρόπος που σκέφτεται η ηγεσία του ΚΚΕ προκειμένου να βγουν τα σωστά συμπεράσματα, σε σχέση με την τακτική που ακολουθήθηκε στην Μακεδονία.

«Το απελευθερωτικό κίνημα είναι μορφή οξύτατου ταξικού αγώνα , μορφή που στην πραγματικότητα δεν αναιρεί , αλλά επιβεβαιώνει την πάλη των τάξεων, έστω κι αν φαινομενικά σταματάει η διεκδίκηση των σκοπών του προλεταριάτου. Η λαϊκή Δημοκρατία που πρέπει γενικά να προπαγανδίζει στους ΕΑΜίτες , πρέπει για το συνειδητό εντεταγμένο κομμουνιστή , να είναι μόνο η προβαθμίδα , το μεταβατικό δηλαδή στάδιο, για την πραγμάτωση του σοσιαλισμού στη χώρα μας».

            Ότι οι Άγγλοι τον Οκτώβριο του 1944 προσπαθούσαν να αποτρέψουν την είσοδο του ΕΛΑΣ στη Θεσσαλονίκη. Ότι Άγγλοι στρατιωτικοί, ενθάρρυναν αλυτρωτικές βλέψεις των Σλαβομακεδόνων σε βάρος της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδας, είναι μια αυθαίρετη υπόθεση που δεν εναρμονίζεται με την αγγλική πολιτική. Ο Αγγλος λοχαγός P. Η. Evans, στρατιωτικός σύνδεσμος στη Δυτική Μακεδονία (Μάρτιος-Δεκέμβριος 1944), στην απόρρητη έκθεση απολογισμού των δραστηριοτήτων του (1.12.1944) δεν αναφέρει καμιά ιδιαίτερη συναλλαγή με τον Goce, παρά μονάχα ότι συναντήθηκε μία φορά μαζί του. Ο Evans, που παραδέχεται ότι δε γνωρίζει το Μακεδονικό Ζήτημα, δεν αμφιβάλλει για την ύπαρξη ενός σλαβομακεδονικού πατριωτι­κού αισθήματος, το οποίο όμως μπορεί να χαρακτηριστεί περισσότερο ως το­πικιστικό αίσθημα. Εκείνο που προκάλεσε ιδιαίτερη εντύπωση στο νεαρό αξιωματικό ήταν η ρευστότητα της εθνικής συνείδησης των Σλαβομακεδόνων που καθοριζόταν κυρίως από ωφελιμιστικά κίνητρα. Το τελικό συμπέρασμα του Evans είναι :

«….πως οι Σλαβομακεδόνες μπορούν άνετα να παραμείνουν στο ελληνικό κράτος, εφόσον τους εξασφαλιστούν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και τους επιτραπεί να μιλούν το τοπικό τους ιδίωμα και πως δεν υπάρχουν α­ντικειμενικές προϋποθέσεις για «Ελεύθερη Μακεδονία…..».





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Είτε σαν Βούλγαροι, είτε σαν Γιουγκοσλάβοι, είτε σαν "Έλληνες", είτε με τον Χίτλερ, είτε με τον Στάλιν είτε με το ΕΑΜ, οι σλαβόφωνοι επιδίωκαν το ίδιο πράγμα απομάκρυνσή τους από το Ελληνικό κράτος.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΣΚΟΠΙΩΝ




Ο  Tempo στις αρχές του 1943 ιδρύει Κομμουνιστικό Κόμμα στη γιουγκοσλαβική Μακεδονία και Γενικό Στρατηγείο με αρχηγό τον Mihailo Apostolski και πολιτικό επίτροπο τον Cvetko Uzunovski, μετά τη συνθηκολόγηση της φασιστικής Ιταλίας και τη στροφή των πολεμικών γεγονότων κατά  της Γερμανίας άρχισε η οργάνωση της αντίστασης.


Податотека:Mihajlo apostolski.jpg

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Mihajlo Apostolski.

Δύο πολιτικά προγράμματα υπήρχαν στο αντιστασιακό κίνημα της περιοχής των Σκοπίων:

1.              Το πρόγραμμα του Tempo και το νεοϊδρυθέν ΚΚ έδινε προτεραιότητα στην καταπολέμηση κάθε φιλοβουλγαρισμού και την ένταξη της περιοχής στη γιουγκοσλαβική ομοσπονδία.

2.              Το ζήτημα της συνένωσης των τριών τμημάτων της Μακεδονίας (Γιουγκοσλαβικής, Ελληνικής Βουλγαρικής) και της προσάρτησής τους στη γιουγκοσλαβική ομοσπονδία θεωρούνταν στη διάρκεια του πολέμου ως δευτερεύον ζήτημα.


ΣΛΑΒΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ


Άρχισε να γιγαντώνεται η  προπαγανδιστική δραστηριότητα για το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του «σλαβομακεδονικού λαού» στην Ελλάδα και Βουλγαρία.

Την πολιτική αυτή στήριζε ο Τίτο αλλά και οι υποστηρικτές της  βουλγαρικής VMRO και πολιτικά στελέχη της VMRO (Ενωμένης), που κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο αποδέχτηκαν το σλαβομακεδονισμό ως εθνική επιλογή, όλοι αυτοί κομμουνιστές και εθνικιστές συμφωνούσαν στη συνένωση των τριών τμημάτων της Μακεδονίας σε ένα ενιαίο κράτος, το μεταπολεμικό μέλλον του οποίου δεν έπρεπε να ήταν αναγκαστικά η ένταξη σε μια γιουγκοσλαβική ομοσπονδία, αλλά σε μια βαλκανική ομοσπονδία ή ανεξαρτησία υπό την προστασία των Μεγάλων Δυνάμεων.

Το πρόγραμμα αυτό υποστήριζαν κυρίως ο Metodija Andonov Cento, ο Mane Cuckov  ο Kiril Petrusevski και ο Kiro Gligorov.

Η ίδρυση του ΣΝΟΦ συν έπεσε  με τη δεύτερη σύνοδο του Αντιφασιστικού Συμβουλίου Εθνικής Απελευθέρωσης της Γιουγκοσλαβίας (A.V.N.O.J.) στα τέλη Νοεμβρίου 1943 στο Jaice, που αποφάσισε την ομοσπονδοποίηση της Γιουγκοσλαβίας και την ένταξη της Μακεδονίας (Σκόπια) σ' αυτή. Τα σύνορα της Γιουγκοσλαβίας  του Αντιφασιστικού Συμβουλίου Εθνικής Απελευθέρωσης της Γιουγκοσλαβίας (A.V.N.O.J.) περιελάμβανε και την Ελληνική Μακεδονία,  εξέλεξαν μάλιστα  τον Dimitar Vlahov ως αντιπρόσωπο της ελληνικής Μακεδονίας και τον Vladimir Poptomov ως αντιπρόσωπο της βουλγαρικής!

Μετά την σύνοδο  του Jaice στρατιωτικοί σύνδεσμοι και συγκεκριμένα ο Kiro Georgievski, ψευδώνυμο Dejan, ο Petre Novacevski, ψευδώνυμο Pero, ο Kole Todorovski-Kaninski, ψευδώνυμο Kolja, και ο Dobrivoje Radosavljevic, ψευδώνυμο Orcc ήρθαν  στην ελληνική Μακεδονία και

Α. Προπαγάνδιζαν ότι ο «μακεδονικός λαός» στην Ελλάδα δεν πρέπει να αγωνιστεί για ισοτιμία, όπως υποστηρίζει το ΚΚΕ, αλλά για αυτοδιάθεση και συνένωση, για μια «Λαϊκή Δημοκρατία της «Μακεδονίας» κατά το γιουγκοσλαβικό πρότυπο και

Β. Ζητούσαν την ίδρυση ξεχωριστού Γενικού Στρατηγείου και ξεχωριστών ενόπλων τμημάτων.

Οι  Γιουγκοσλάβοι  κατηγόρησε το ΚΚΕ στη σοβιετική στρατιωτική αποστολή που βρισκόταν στο Στρατηγείο του Tίτο στο νησί Vis για την πολιτική του ΚΚΕ στο Μακεδονικό. Ο αρχηγός της σοβιετικής κατασκοπείας Fitin έγραφε προς τον Dimitrov:

«Σας ανακοινώνουμε τις πληροφορίες που λάβαμε από τη Γιουγκοσλαβία σχετικά με τη στάση του ΕAM στο Μακεδονικό Ζήτημα. Οι εκπρόσωποι του Λαϊκο-Απελευθερωτικού Στρατού της Γιουγκοσλαβίας κατά την εργασία τους για την οργάνωση παρτιζάνικου κινήματος στη Μακεδονία συνάντησαν αποφασιστική αντίσταση εκ μέρους των παρτιζάνων του ΕΑΜ. Το ΕΑΜ υπερασπίζεται τα παλαιά σύνορα της Ελλάδας και δεν παραχωρεί στη Μακεδονία την αυτοδιάθεση. Τη θέση αυτή υποστηρίζουν και οι Κομμουνιστές. Ο Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ σε συνομιλία του με εκπρόσωπο του Στρατάρχη Tito δήλωσε ότι ούτε λόγος μπορεί να γίνει για την αυτοδιάθεση των Μακεδόνων, εφόσον δεν υπάρχει εκ φύσεως μακεδονικός λαός. Οι Έλληνες Κομμουνιστές στη Μακεδονία αντιτάσσονται αποφασιστικά στην κίνηση των Μακεδόνων για αυτοδιάθεση. Δεν επιτρέπουν στους Μακεδόνες να εκτελούν τις θρησκευτικές τους τελετές παρά μονάχα κατά τα ελληνικά έθιμα και καταδιώκουν αυτούς που προσεύχονται σύμφωνα με τα σλαβικά ιερά βιβλία σε κρυφές εκκλησίες. Στους Μακεδόνες απαγορεύεται να παρέχουν κάθε είδους βοήθεια στους εκπροσώπους του Στρατάρχη Tito... Λόγω της όξυνσης του Μακεδονικού Ζητήματος οι Έλληνες παρτιζάνοι από το ΕΑΜ έχουν σχεδόν σταματήσει τον αγώνα εναντίον των Γερμανών κατακτητών στη 'δική τους' Μακεδονία».






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο ΤΙΤΟ και ο Mosa Pijade είναι η περίοδος της αντιστασιακής δράσης του, από τότε σχεδιάστηκε ο δόλιος τρόπος απόσπασης της Μακεδονίας από την Ελλάδα.


 
Τις θέσεις αυτές αντέκρουσε ο Ανδρέας Τζήμας στις 29 Ιουνίου του 1944 όταν ήρθε σε επαφή με την σοβιετική στρατιωτική αποστολή με μια επιστολή του προς το στρατηγό Korneev, ποιο συγκεκριμένα έγραφε:


«... Οι εντυπώσεις των Γιουγκοσλάβων για την Ελλάδα και οι πληροφορίες που μεταδίδουν δεν είναι καθόλου αντικειμενικές... Μη κατανοώντας τη θέση μας στο Μακεδονικό ζήτημα, μας προκαλούν πολλές δυσκολίες στα σύνορα. Πολλά στελέχη τους στα σύνορα διαδίδουν ότι ο στρατός μας είναι φασιστικός, ότι στην ΚΕ του ΚΚΕ δρα η Intelligence Service. Εμπόδισαν τους Μακεδόνες να λάβουν μέρος στις εκλογές της Πολιτικής Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης. Και αυτό παρά τη θερμή υποδοχή και υποστήριξη που βρίσκουν σε μας. Απευθύνομαι σ' εσάς με την παράκληση να μεσολαβήσετε για τη διόρθωση του κακού. Οι Γιουγκοσλάβοι θέλουν για 120.000 Μακεδόνες να χάσουμε τον ελληνικό λαό, η ευαισθησία του οποίου στο εθνικό ζήτημα τον τελευταίο καιρό έχει αναπτυχθεί φυσικά στο ανώτατο σημείο. Αυτή την ευαισθησία θέλουν να εκμεταλλευθούν όλες οι εξόριστες ελληνικές κυβερνήσεις για να αναπτύξουν στον ελληνικό λαό τη Μεγάλη Ιδέα και το σωβινισμό. Σας παρακαλώ να μεσολαβήσετε...»




Μετά τα παράπονα του Χαράλαμπου Χαραλαμπίδη (ψευδώνυμο Αθάνατος) στο Karaorman, ο  Kiro Georgijevski ενημέρωσε τον Tempo τον  Tίτο,  αυτός για να μη βλάψει το ΕΑΜ, συνέστησε να μην ανακινείται το ζήτημα της συνένωσης της ελληνικής Μακεδονίας με τη γιουγκοσλαβική σε αυτή τη χρονική στιγμή. Στις  17 Ιουνίου 1944 εκδόθηκε η πιο κάτω εγκύκλιος:

«...Ο μακεδονικός λαός στη Γιουγκοσλαβία σε αδελφικό και κοινό αγώνα με το σερβικό, κροατικό, σλοβένικο και μαυροβουνιακό λαό πραγματοποιεί σήμερα το ιδανικό του, την ελεύθερη Μακεδονία στη δημοκρατική και ομοσπονδιακή Γιουγκοσλαβία. Αυτή η επιτευχθείσα εθνική ελευθερία και ισοτιμία είναι σήμερα το ιδανικό όλου του μακεδονικού λαού, όλων των Μακεδόνων, και αυτών στην Ελλάδα και Βουλγαρία.. Μόνο μέσω της αδελφικής ομόνοιας και του κοινού αγώνα με τον ελληνικό και βουλγαρικό λαό οι Μακεδόνες στην Ελλάδα και Βουλγαρία μπορούν να πετύχουν την πλήρη εθνική τους ελευθερία και ισοτιμία, να πετύχουν το δικαίωμα να αποφασίσουν μόνοι για τη μοίρα τους, δικαίωμα που ο Χάρτης του Ατλαντικού εγγυάται σε όλους τους υπόδουλους λαούς που αγωνίζονται κατά του φασισμού».

Οι Άγγλοι τώρα τον Απρίλιο του 1945 διαπιστώνουν πως η προπαγάνδα για «Ελεύθερη Μακεδονία» ήταν ευρύτατα διαδεδομένη στα σλαβόφωνα χωριά ενώ οι ελληνόφωνες χωρικοί ζούσαν υπό καθεστώς τρόμου καθώς ένοπλοι με το κόκκινο αστέρι στο πηλίκιο είχαν κάνει την εμφάνισή τους.





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ :  Η АНТИФАШИСТИЧКИ ФРОНТ НА ЖЕНИТЕ (АФЖ) ВО ГРЦИЈА ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΓΥΝΑΙΚΩΝ AFZ (АФЖ) ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. Το АФЖ (AFZ) ήταν τμήμα του ΝΟΦ ( НОФ Νάροντνο οσλομποντίτελεν φροντ – λαϊκό απελευθερωτικό μέτωπο) και είχε Γενικό Συμβούλιο, συμβούλια περιοχών, επαρχιών και χωριών. 


ΑΠΟΣΧΙΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ



            Τον Απρίλιο του 1944 οι Σλαβόφωνοι εμποδίστηκαν από τους Γιουγκοσλάβους να λάβουν μέρος στις εκλογές για την ανάδειξη εκπροσώπων της ΠΕΕΑ.




Η γιουγκοσλαβική προπαγάνδα δεν βρήκε πρόσφορε έδαφος  στην περιφερειακή επιτροπή του ΣΝΟΦ Φλώρινας, με μέλη τους Πέτρος Πιλάη και Σταύρο Κωτσόπουλο, βρήκε όμως  στην περιφερειακή επιτροπή του ΣΝΟΦ Καστοριάς, μέλη της οποίας ήταν οι Πασχάλης Μητρόπουλος (Paskal Mitrevski), Ναούμ Πέγιος (Naum Pejov), Δάζαρος Παπαλαζάρου (Lazo Poplazarov) και Λάζαρος Οσσένσκης (Lazo Damovski-Osenski).

Οι  στόχοι του ΣΝΟΦ Καστοριάς ήταν ο αφοπλισμός των σλαβόφωνων που είχαν εξοπλιστεί από τους Βούλγαρους φασίστες και  η ένταξη τους στο ΣΝΟΦ και η καλλιέργεια σλαβομακεόονικής εθνικής συνείδησης. Η εφημερίδα Slavjanomakedonski Glas. απαιτούσε από το ΚΚΕ ν' αναγνωρίσει στους Σλαβόφωνους το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης. Ο Λάζαρος Οσσένσκης στις 24.1.1944 γράφει:


«...Το ΚΚΕ υπόσχεται πλήρη ισοτιμία μέσα στα πλαίσια μιας Λαϊκής Δημοκρατίας στους Σλαβομακεδόνες. Ενώ αντίθετα στην πρώτη γραμμή της πάλης του βάζει την απελευθέρωση των Δωδεκανήσων και Κύπρου και ελεύθεροι να βρουν τη θέση τους στη Λαοκρατούμενη Ελλάδα. Δικαιολογημένο το ερώτημα των Σλαβομακεδόνων. Γιατί εμάς δεν μας αφήνουν ελεύθερους να οικοδομήσουμε το δικό μας πολιτισμό και τα εθνικά μας ιδεώδη αφού και μεις αποτελούμε κάτι το ξέχωρο, δεν είμαστε Έλληνες, είμαστε Σλαβομακεδόνικη φυλή με διαφορετικά ιδεώδη, αλλά μας θέλουν να μείνουμε μες τα ελληνικά πλαίσια, δίνοντας μας μονάχα ισοτιμία; Πώς συμβιβάζεται με τις προγραμματικές αρχές για την Αυτοδιάθεση των Λαών;...»




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Σλαβομακεδόνισσες του AFZ  (АФЖ).





ΤΟΜΟ

Στις 20 Ιανουαρίου 1945 συγκροτήθηκε στην περιοχή Έδεσσας η «Μυστική Μακεδονική Απελευθερωτική Οργάνωση» ΤΟΜΟ με επικεφαλής  τον Βαγκέλ Αγιάνοφσκι Ότσε .
Η ΤΟΜΟ έθεσε σαν στόχο της ανάμεσα στα άλλα , «την ένωση των Μακεδόνων όλων των περιοχών στον αγώνα ενάντια στην αντίδραση και ήταν υπέρτης σοσιαλιστικής και κοινωνικής απελευθέρωσης».

Η ζωή αυτής της οργανώσεως υπήρξε μικρή μέσα σε τρεις μήνες διαλύθηκε, η ημερομηνία διάλυσής της θεωρείται η 28 Απριλίου 1945.

Όμως πέντε μέρες πριν την διάλυση της ΤΟΜΟ στις 23 Απριλίου 1945 συστάθηκε το «Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο». (ΝΟΦ) , η «Λαϊκή Απελευθερωτική Οργάνωση Νεολαίας» (ΝΟΜΣ)  (Narodno-osloboditelen Mladinski Sojuz - Λαϊκο)  και το «Αντιφασιστικό Μέτωπο Γυναικών» (ΑΦΖ) AFZ (Antifasisticki Front na Zenite ).


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Το Γενικό Συμβούλιο του  АФЖ (ΑΦΖ), στη Πρώτη Συνέλευση της ΠΔΕΓ, εξέδωσε κάλεσμα προς τα μέλη του, στο οποίο καλούσε τις σλαβομακεδόνισσες να ενταχθούν στις τάξεις του АФЖ, του Δ.Στρατού και των βοηθητικών του υπηρεσιών, χαρακτηριστικά αναφέρουν: „Ενισχύστε την αντίσταση και μην αφήνετε τον εχθρό να εξοπλίζει τους γιούς σας. Εκτελέστε μαζικότερους αγώνες για να επέλθει ειρήνη. Έτσι θα βάλουμε τέλος στην φυσική εξόντωση του λαού μας, θα ανοίξουμε το δρόμο για τη νίκη και θα αναπτύξουμε την ελεύθερη εθνική μακεδόνικη ζωή μας, την πρόοδο και την πολιτιστική εξύψωση“.



ΝΟΦ (НОФ)


Στις 28/4/1945 ΣΤΑ Σκόπια μαζεύτηκαν οι αντιπρόσωποι της ΛΔΜ και της ΣΝΟΦ με επικεφαλής τους Γκότσεφ και Κεραμιτζήεφ και αποφασίστηκε η διάλυση της ΣΝΟΦ και η ίδρυση της ΝΟΦ (Ναρόντο Οσλομποντίτελεν Φροντ Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο), είναι φανερός ο στόχος να  ξεχαστούν τα αποσχιστικά κόλπα της ΣΝΟΦ από τους Έλληνες πατριώτες του ΕΛΑΣ, οι στόχοι αυτής της οργάνωσης φαίνονται από το μανιφέστο τους που παρατίθεται πιο κάτω.

Η ΝΟΦ διοικείτο από επταμελές συμβούλιο με γραμματέα τον Πασχάλη Μητρόπουλου (Paskal Mitrevski).
Στις αρχές Δεκεμβρίου 1945 πραγματοποιήθηκε μυστική συνάντηση του Ζαχαριάδη και άλλων στελεχών της ΚΕ του ΚΚΕ με την ηγεσία της ΝΟΦ.

Στις 28/12/1945 η ολομέλεια της κομματικής Οργάνωσης Μακεδονίας Θράκης στην Θεσσαλονίκη, ο Ζαχαριάδης για πρώτη φορά χαρακτήρισε το ΝΟΦ ως «αντιφασιστική και δημοκρατική» οργάνωση.

            Η 2η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ στις 12-15 Φεβρουαρίου 1946 έλαβε απόφαση για ισοτιμία των Σλαβομακεδόνων εντός του Ελληνικού εδάφους.

Το Μάρτιο του 1946 ο Ν Ζαχαριάδης, Λ Στρίγγος και ο Μ Βαφειάδης συναντήθηκαν στη Θεσσαλονίκη με τον γραμματέας του ΝΟΦ Πασκάλ Μίτρεφσκι, στην συνάντηση αυτή συζητήθηκε η μεταξύ τους συνεργασία. Ο Πασκάλ Μίτρεφσκι υποστήριξε πως ο Ζαχαριάδης συγκατατέθηκε για να συγκροτηθούν ξεχωριστές σλαβομακεδονικές μονάδες που θα υπάγοντα σε κοινό επιτελείο με τον ΔΣΕ, συμφωνήθηκε η προώθηση περισσότερων Σλαβομακεδόνων  στις κομματικές οργανώσεις Φλώρινας , Καστοριάς και Έδεσσας. Με βάση αυτά ο Στρίγγος έδωσε εντολή να σταματήσει η πολεμική στην ΝΟΦ Καστοριάς και στο ίδιο κλίμα κινήθηκαν οι κομμουνιστές στην Φλώρινα.

Τώρα η κυβέρνηση των Αθηνών ενημερωνόταν για τις κινήσεις της ΝΟΦ και του ΚΚΕ από τις καταθέσεις των στελεχών που συλλαμβανόντουσαν. Στις 6/6/1946 η ΝΟΦ δέχτηκε ισχυρό πλήγμα από τις Ελληνικές αρχές , συνελήφθηκε μαζί με 8 συντρόφους της η δασκάλα Μίρκα Γκίνοβα από το χωριό Ξανθόγεια της Πέλλας  (Γραμματέας της Περιφερειακής Επιτροπής Έδεσσας του ΑΦΖ), η Γκίνοβα καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε στις 26/6/1946, ήταν η πρώτη Σλαβομακεδόνισσα, θύμα του εμφυλίου πολέμου, σε  αυτή την γυναίκα η ΝΟΦ  έδωσε μυθικές ηρωικές διαστάσεις.





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η Мирка Гинова  (Μίρκα Γκίνοβα).


Το Νοέμβριο του 1946 αποφασίστηκε μεταξύ ΚΚΕ και ΚΚΓ η ένταξη της ΝΟΦ στις δυνάμεις του ΔΣΕ σε αντάλλαγμα το ΚΚΕ θα δεχόταν ένα στέλεχος του ΝΟΦ στην ΚΕ , ένα στο Γενικό Αρχηγείο του ΔΣΕ και δύο με τρία στο Μακεδονικό γραφείο.

Από τον Ιανουάριο του 1947 τα ένοπλα τμήματα της ΝΟΦ συγχωνεύτηκαν με τα ένοπλα τμήματα του ΔΣΕ και στελέχη της ΝΟΦ ανέλαβαν διοικήσεις τμημάτων του ΔΣΕ. Ο Καραγιώργης είπε: « Υπάρχουν ήδη στις περισσότερες της μιας Ταξιαρχίες Μακεδόνες Ταξίαρχοι και πολιτικοί Επίτροποι, υπάρχουν επίσης Σλαβομακεδόνες εκπρόσωποι στο Γενικό Αρχηγείο του ΔΣΕ και σ αυτή την μέλλουσα να ανασυγκροτηθεί από τα βάθρα ΠΚ».

Ο Μάρκος Βαφειάδης που θαύμαζε τον Τίτο στις 22/3/1947 είπε στην «Μπόρμπα» του Βελιγραδίου:
«….Η ΝΟΦ είναι Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο, οργάνωση πολιτική των μακεδόνων στην Ελλάδα, σαν να πούμε το ΕΑΜ των Μακεδόνων. Έχει αντιπρόσωπο του στο ΕΑΜ και σήμερα οι Μακεδόνες πολεμούν μαζί με τον Ελληνικό λαό, για να πραγματοποιήσουν και πολιτικά δίκαιά τους….».

Η ΝΟΦ σύμφωνα με τα λόγια του Μάρκου αποτελούσαν το 51% του ΔΣΕ στο τέλος του εμφυλίου η δύναμη της ΝΟΦ υπερέβαινε το 75% της δύναμης του ΔΣΕ

 

ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΤΗΣ ΝΟΦ (ΗΟΦ)



(Το πλήρες κείμενο είναι γραμμένο σε 38 σελίδες κάθε σελίδα έχει αριστερά την κυριλλική γραφή στην γλώσσα των σλάβων και δεξιά στην Ελληνική)

[σελ 3-4]

To 2o Συνέδριο του ΝΟΦ είναι ένα μεγάλο γεγονός χαράς για καθένα μας για κάθε μακεδόνισσα και για όλους τούς φίλους μας. Ό μοναρχοφασισμός στα 1948 έβαλε όλα τα δυνατά του κι' έκανε ότι περνούσε από το χέρι του για να διαλύσει το ΔΣΕ να συντρίψει το λαϊκό δημοκρατικό κίνημα στην Ελλάδα να ερημώνει τα μακεδονικά χωριά μας να έξολοθρέψει το μακεδόνικο πληθυσμό τους, το λαό μας, όλους εμάς, να περάσει το πάν «διά πυρός και σιδήρου» όπως έλεγε στις διαταγές του προς τις ορδές του να κάνει τέλος την Ελλάδα σίγουρη πολεμική βάση για τ' αφεντικά του τούς άμερικανοάγγλους υποκινητές του καινούργιου πολέμου ενάντια στις Λαϊκές Δημοκρατίες και τη Σοβ. Ένωση ενάντια σε όλους τούς λαούς του κόσμου πού άγωνιζονται για λευτεριά, Δημοκρατία και ειρήνη.

Άλλ ό μοναρχοφασισμός έσπασε τα μούτρα του. Και να, ' τώρα εμείς εδώ εκατοντάδες αντιπρόσωποι του μακεδονικού λαού απ' το τμήμα τούτο εδώ της Μακεδονίας, πιο αποφασιστικοί και πιο αισιόδοξοι από κάθε άλλη φορά, περνούμε μέρος στη δουλειά του 2ου Συνεδρίου της Εθνικής Επαναστατικής μας οργάνωσης -ΝΟΦ. Κι' απ' αυτήν την άποψη το 2ο Συνέδριο του ΝΟΦ είναι ένα άπ' τα σημαντικά αποτελέσματα της κοινής αγωνιστικής προσπάθειας ελλήνων και μακεδόνων που δείχνει ξεκάθαρα ότι: ή κοινή αυτή προσπάθεια στέφθηκε μ' επιτυχία, ότι άπ' τις μεγάλες μάχες του 1948 ό ΔΣΕ και γενικά ή λαϊκή μας επανάσταση βγήκε ακόμα πιο δυναμωμένη, ότι εκείνος πού απότυχε κι' εξασθένισε είναι ό μοναρχοφασισμός. Άλλα δεν είναι αυτή μόνο ή σημασία του 2ου Συνεδρίου του ΝΟΦ. Στην πριν λίγο καιρό παρμένη απόφαση τής 5ης ολομέλειας τής Κ.Ε του Κ.K.Ε. , του καθοδηγητή και οργανωτή του λαϊκού αγώνα, διαβάζουμε:
«Στη Βόρεια Ελλάδα ό μακεδονικός (σλαβομακεδονικός) λαός τα δώσε όλα για τον αγώνα και πολεμά με μια ολοκλήρωση ηρωισμού και αύτοθυσίας πού προκαλούν το θαυμασμό. Δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι σαν αποτέλεσμα της νίκης τού ΔΣΕ, και τής λαϊκής έπανάστασης ό μακεδόνικος λαός θα βρει την πλήρη εθνική αποκατάσταση του έτσι όπως θέλει ο ίδιος προσφέροντας σήμερα το αίμα του για να την αποχτήσει.»

[σελ 8-9]

Αν ή αρχή τής διαμόρφωσης του μακεδόνικου έθνους βρίσκεται στo τέλος του 18ου αιώνα, ωστόσο οι ιστορικές ρίζες της καταγωγής του απλώνονται μέσα στο μεσαίωνα. Από το μεσαίωνα αρχίζει ή δημιουργία των ιστορικών προϋποθέσεων πού πάνω τους στηρίχτηκε το προτσές της διαμόρφωσης του.

Τον 6-7ο αιώνα έρχονται και εγκαθίστανται στη Μακεδονία, οι «μακεδόνες σλάβοι» , όπως τούς λέει ό σοβιετικός καθηγητής τής Ιστορίας Νιχολάϊ Ντερζάβιν. Είναι χωρισμένοι σε φυλές. Oι δραγοβίτσοι, σαγουδάτοι και ρινχίνοι εγκαθίστανται έξω και κοντά στην πόλη της Θεσσαλονίκης και στην περιοχή της. Οι στροϋμτσοι στον κάτω και μεσαίο ρουν του Στρυμώνα. Οι μπαρζιάτσοι γύρω άπ το Κίτσεβο, την Πρέσπα, το Πρϊλεπ και το Βέλες. Αυτοί δημιουργούν το πρώτο σλαβικό κράτος, τή Σλαβουνία.

[σελ 22-23]

7. Ο αγώνας μας δικαιώνεται

…………….
Το  ΚΚΕ, έχουμε κιόλας καταχτήσει την εθνική μας ισοτιμία που βρήκε τη νομική του κατοχύρωση στο νομοθετικό έργο του ΓΑ και της ΠΔΚ και τις ελεύθερες περιοχές εφαρμόζεται στη ζωή. Εμείς οι μακεδόνες στις απελευθερωμένες περιοχές ζούμε πια σε κοινωνική , πολιτική και εθνική ισοτιμία με τον ελληνικό λαό. Έχουμε δική μας μαχητική οργάνωση, την εθνική μας επαναστατική ΝΟΦ που καθοδηγεί τον αγώνα μας……………………………..

[σελ 25]

Είναι εντελώς ευκολονόητο ότι δεν πολεμάμε δίπλα στον αδελφικό ελληνικό λαό μόνο για την εθνική μας απελευθέρωση κι' αποκατάσταση. Πολεμάμε και για την κατάργηση κάθε κοινωνικής οικονομικής, πολιτικής εκμετάλλευσης, για την κοινωνική, οικονομική, πολιτική απελευθέρωση.

[σελ 31]

Βαρύς είναι' ό αγώνας μας. Άλλ' Όσο εμείς πιο καλά πολεμάμε και δουλεύουμε, τόσο πιο πολύ επαγρυπνούμε στις δικές μας αδυναμίες και στις ενέργειες του εχθρού, τόσο πιο γρήγορα και με λιγότερες θυσίες θα τον κερδίσουμε. Ό ΔΣΕ είναι ή ένοπλη πρωτοπορεία τού λαού, του ελληνικού και τού δικού μας, πού υπερασπίζεται άξια τη χώρα μας από την οριστική υποδούλωση και καταστροφή. Ή ακόμα μαζικότερη συμμετοχή τού λαού μας στις γραμμές τού ΔΣΕ και ή ακόμα μεγαλύτερη βοήθεια προς αυτόν είναι βασικό καθήκον τού ΝΟΦ

[σελ 32-33]

Οι σκοποί του αγώνα του ΔΣΕ, οι σκοποί τής πολιτικής τής ΠΔΚ, οί σκοποί τής πολιτικής γραμμής του ΚΚΕ σχετικά με το δικό μας μακεδονικό ζήτημα είναι ξεκάθαρα διατυπωμένοι στην απόφαση της 5ης ολομέλειας τής ΚΕ του ΚΚΕ που αναφέραμε και στην αρχή τής εισήγησης αυτής:
«Δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι σαν αποτέλεσμα τής νίκης τού ΔΣΕ και τής λαϊκής επανάστασης, ο μακεδονικός λαός θα βρει την πλήρη εθνική αποκατάσταση του, έτσι όπως την θέλει ο ίδιος προσφέροντας σήμερα το αίμα του για να την αποκτήσει».
Αυτοί είναι και Οί δικοί μας σκοποί, οι σκοποί τής πολιτικής τού ΝΟΦ.


Ιππικό του ΝΟΦ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ιππικό της ΝΟΦ κατά την διάρκεια του Εμφυλίου πολέμου.

ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΕΙΣ ΚΛΠ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ  ΣΛΑΒΟΜΑΚΕΔΟΝΩΝ



Πανεθνική Συνδιασκεψη του ΝΟΦ , έγινε στις 20/5/1947 κάπου στο Καιμακτσαλάν εκεί επικράτησε εθνικισμός σε αυτό το κλίμα έβγαλαν τον Μιχαήλ Καραμιζίεφ ως γραμματέα, ο Βαγκέλ Αγιάνοφκι Ότσε υπεύθυνος για τα οργανωτικά, ο Πάβελ Ρακόφσκι υπεύθυνος οικονομικών και η Ευδοκία Μπάλεβα Βέρα γραμματέας της ΑΦΖ, ο Μιχαήλ Καραμιζίεφ ζητά αυτοτέλεια από το ΚΚΕ με δεδομένο ότι οι σλαβομακεδόνες του ΔΣΕ αυτή την στιγμή ανερχόντουσαν σε 5.350.

1ο Συνέδριο του ΝΟΦ έγινε στην εκκλησία του  χωριού Μοσχωχώρι της Καστοριάς στις 13/1/1948, εδώ εκδηλώθηκε η καχυποψία μεταξύ ΚΚΕ και ΝΟΦ , ο  Μιχαήλ Καραμιζίεφ επιτέθηκε με σφοδρότητα στα γραικομάνικα φιλοβουλγαρικά στοιχεία της ΝΟΦ και επεσήμανε ότι οι σλαβομακεδόνες ένοπλοι ανέρχονται σε 10.147 , εδώ ψηφίστηκε το πρώτο καταστατικό της οργάνωσης και το πρόγραμμά της, αναφέρθηκε ότι στην λαϊκή δημοκρατίας της Ελλάδος οι σλαβομακεδόνες θα ζούσαν σε πλήρη ισοτιμία , ο Μιχαήλ Καραμιζίεφ τέλος δέχτηκε σαν πρόεδρο τον εκλεκτό του ΚΚΕ Πασκάλ Μιτρέφσκι.
Ο Μιχαήλ Καραμιζίεφ δεν έκρυβε την πρόθεση του για την απόσχιση της Ελληνικής Μακεδονίας και την ένωσή της με την ΛΔΜ.

1η ολομέλεια του Κεντρικού Συμβουλίου ΝΟΦ έγινε στις 8/8/1948 στην Οξυά Φλωρίνης υπο την αυστηρή επιτήρηση του Ιωαννίδη και του Πορφυρογέννη, οι οποίοι καταδίκασαν την διασπαστική πολιτική του  Μιχαήλ Καραμιζίεφ και Πασκάλ Μιτρέφσκι και τους καθαίρεσαν από την ηγεσία του ΝΟΦ, έγραψε ο Πορφυρογέννης προς την ΚΕ του ΚΚΕ «Το 1948 έγινε στο βίτσι συνεδρίαση της λεγομένης φράξιας του ΚΣ του ΝΟΦ . πήγαμε μαζί με τον σ Ιωαννίδη να χτυπήσουμε τη φραξιονιστική δουλεία που έκαναν στο ΝΟΦ , κυρίως ο Πασκάλ Μιτρέφσκι και ο Μιχαήλ Καραμιζίεφ . απόφαση ήταν να βγει από την Γραμματεία μόνο ο ένας , αλλά στη διάρκεια της συζήτησης φάνηκε πως έπρεπε να βγουν και οι δύο. Η πολιτική ήταν να παρουσιάζονται πως αλληλοτρώγονται. Ενώ ανεξάρτητα από τα προσωπικά τους  παίζαν και οι δύο με την κλίκα τους ώσπου να θολώσουν τα νερά . Μέσα στο ΚΣ είχαν την πλειοψηφία. Ο  Μιχαήλ Καραμιζίεφ είχε τους  πιο πολλούς. Και αυτό γιατί υπολόγιζαν με την «αντιπασχαλική» μανούβρα να   κρατήσουν τον  Μιχαήλ Καραμιζίεφ. Όταν με την άφιξη τη δική μας είδαν πως τα σκάγια πάναι και στο Κεραμιτζή άλλαξαν τακτική και ψήφισαν ομόφωνα την καθαίρεση και των δύο».
            Εξέλεξαν νέο Πρόεδρο τον Στάβλο Κότσεφ και  γραμματέα τον Βαγκέλ Κόιτσεφ, πειθαρχημένα άτομα στο ΚΚΕ.

‘Όσοι διαγράφτηκαν κατήγγειλαν τον ΚΚΕ ότι έχει προδώσει το σλαβομακεδονικό λαό και ενθάρρυναν τις λιποταξίες




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Πρωτοσέλιδο του περιοδικού Δελτίο (Μπίλτεν), που εξέδιδε το ΝΟΦ στη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου.

2η Ολομέλεια του Κεντρικού Συμβουλίου του ΝΟΦ  έγινε στις 3/2/1949 , σε αυτή ο Ζαχαριάδης παρουσίασε τα ανταλλάγματα που προσέφερε προς τους Σλαβομακεδόνες , την υπουργοποίηση σλαβόφωνου στελέχους , την εκπροσώπηση του ΝΟΦ στο γενικό Επιτελείο του ΔΣΕ , τη μετονομασία της 11ης Μεραρχίας του ΔΣΕ σε «Μακεδονική μεραρχία» και την ίδρυση «μακεδονικής» κομμουνιστικής οργάνωσης. Προώθησε τους Π Μιτρέφσκι και Π Ρακόφσκι.

2ο  Συνέδριο του ΝΟΦ έγινε στο χωριό Ψαράδες των Πρεσπών στις 25 και 26 Μαρτίου  1949, συμμετείχαν 700 αντιπρόσωποι . Ο Ζαχαριάδης επιβράβευσε τον «Μακεδονικό» λαό για την προσφορά του και επέμεινε στην αναγκαιότητα του με τον Ελληνικό λαό προκειμένου να νικήσουν, το συνέδριο καταδίκασε  τον Μιχαήλ Καραμιζίεφ  και διακήρυξε το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του μακεδονικού λαού.

ΣΥΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΜΠΛΕΝΤ



            Τον Σεπτέμβριο του 1945 έγιναν συνομιλίες μεταξύ ΚΚΓ (Τέμπο, Λαζάρ Κολυσέφσκυ) και ΚΚΒ (Ντόμπρι Τερπέσωφ, Αντων Γιούγκωφ) αντικείμενο συζήτησης η Ελληνική Μακεδονία και η ρύθμισή της κατά το Γιουγκοσλαβικό τρόπο σκέψης, χαρακτηριστικό είναι ότι από αυτή την σύσκεψη δεν παρευρίσκετο αντιπρόσωπος του ΚΚΕ!
            Τον Αύγουστο του 1947 γίνεται η σύσκεψη στο Μπλέντ της Γιουγκοσλαβίας, σε αυτή την σύσκεψη επέτρεψαν να παραβρίσκεται και το ΚΚΕ.
            Εκεί λοιπόν οι Βούλγαροι πρότειναν στην Ομοσπονδία των Σλάβων του Νότου η Γιουγκοσλαβία και η Βουλγαρία είναι ομότιμες και να προστεθεί ένα ακόμα ομότιμο κράτος αυτό της Μακεδονίας.

            Οι Γιουγκοσλάβοι ήθελαν την ενωμένη Μακεδονία να είναι η έκτη Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας και μετά μπορούσε να προστεθεί και μιάι έβδομη η Βουλγαρία.

            Το ΚΚΕ σε αυτό την διάσκεψη ποια θέση πήρε είναι ακόμα άγνωστο.
            Τελικά αποφασίστηκε να μη γίνει αμέσως η κρατική ένωση της Μακεδονίας του Πιρίν με την Γιουγκοσλαβία αλλά να αρχίσει σταδιακά , να γίνει πρώτα πνευματική και εκπολιτιστική προπαρασκευή , μετά οικονομική ένωσηκαι τέλος κρατική. Τώρα πόσο το εφάρμοσε αυτό η Βουλγαρία ! Αρκει να σας πω ότι στο Πιρίν έγινα συλλαλητήρια με σύνθημα «Είμαστε Βούλγαροι όχι Μακεδόνες».

 Για την Μακεδονία του Αιγαίου αναγνωρίστηκε απόλυτα το δικαίωμα στην Γιουγκοσλαβία να την ενσωματώσει με τα Σκόπια!
            Μετά την λήξη του συνεδρίου του Μπλέντ ο Δημητρώφ παρακάλεσε (σικ) τον Μάρκο να μπει σαν ενάτη Λαϊκή δημοκρατία στην Βαλκανική Ένωση και η Ελλάδα!!!!!

            Στα τρία Κομμουνιστικά κόμματα τράβηξε το αφτί η ΕΣΣΔ στις 10/2/1948 στην Μόσχα ο Μολότωφ και ο Στάλιν έκαναν έντονες παρατηρήσεις για τις αποφάσεις του Μπλεντ, για ένα λόγο διότι αποφάσισαν χωρίς να ρωτήσουν την Μόσχα. Η Μόσχα υιοθέτησε την Βουλαγαρική άποψη.



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Εφημερίδα Μακεδονικός Φρουρός, 24 Ιουλίου 1949.



ΑΤΥΠΟΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΟΥ 1946


Για το ΚΚΕ τι ίσχυε ;

Υπήρξε αυτό καθορίζεται με τον όρο «Άγραφος Συμφωνία του 1946» μεταξύ ΚΚΕ και ΚΚΓ ;
Το ΚΚΕ ανακοίνωσε τον Ιούλιο του 1949 για την «Άγραφο Συμφωνία του 1946»: 

«Συνεχίζουσα την προδοτική δράση η εγκατασταθείσα στα Σκόπια σπείρα Κεραμιτήεφ-Γκότσεφ, επικαλείται την άγραφο συμφωνία του 1946και κατηγορεί το ΚΚΕ ότι την παραβίασε……….. Το ΚΚΕ όμως με εκείνη την προφορική συμφωνία δεν απέβλεπε ει μη μόνο στην εξουδετέρωση των προσπαθειών του ΚΚΓ όπως υποσκάψει το ΚΚΕ….. κατηγορώντας  το ΚΚΕ ότι δεν εφήρμοσε την αρμόζουσα πολιτική εις αυτό το μακεδονικό ζήτημα… Επί τη βάσει της καλής συμφωνίας εκείνης, είναι γνωστό ότι εδόθη πλήρης ισοτιμία στους Μακεδόνες , όσον αφορά την συμμετοχή τους στον ΔΣΕ…», εξ αυτού φαίνεται ότι υπήρξε   «Άγραφος Συμφωνία του 1946»  και φυσικά δεν υποσχέθηκε στους ΝΟΦίτες «ισοτιμία» «όσον αφορά την συμμετοχή τους στον ΔΣΕ» σιγά μη είχαν κάψα οι σλάβοι να πολεμήσουν με «ισοτιμία στον ΔΣΕ».

Το ΚΚΕ  στην 5η Ολομέλεια το 1949 γιατί πήρε αυτή την απόφαση αν δεν δεσμευόταν απέναντι στην ΝΟΦ; Ας δούμε λοιπόν τι λέει η απόφαση αυτή για την Μακεδονία:

«Στη Βόρεια Ελλάδα ο μακεδονικός (σλαβομακεδονικός) λαός τα έδωσε όλα για τον βοηθούν τους διασπαστές στην προδοτική δράση τους, ενισχύουν το έργο της αντίδρασης αγώνα και πολεμά με μια ολοκλήρωση ηρωισμού και αυτοθυσίας που προκαλούν τον θαυμασμόν. Δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι σαν αποτέλεσμα της νίκης του Δ.Σ.Ε. και της λαϊκής επανάστασης, ο μακεδονικός λαός θα βρει την πλήρη εθνική αποκατάσταση του, έτσι όπως τη θέλει ο ίδιος, προσφέροντας σήμερα το αίμα του για να την αποχτήσει. Παράλληλα το ΚΚΕ πρέπει ριζικά να βγάλει απ’ τη μέση όλα τα εμπόδια, να χτυπήσει όλες τις μεγαλοελλαδίτικες σωβινιστικές εκδηλώσεις και τα έργα που προκαλούν δυσαρέσκεια και δυσφορία μέσα στο μακεδονικό λαό και έτσι».

Ως ένα από τα καθήκοντα του ΚΚΕ ο Ζαχαριάδης όρισε και τον αγώνα των κομμουνιστών για την διαφύλαξη της ενότητας μεταξύ του ελληνικού και του «μακεδονικού λαού».

«…Μια και μιλάμε για τις σχέσεις ανάμεσα στον Λαό και το ΔΣΕ πρέπει ν' αναφερθούμε ιδιαίτερα στον σλαβομακεδονικό λαό. Ο Λαός αυτός τα πρόσφερε όλα όσα είχε και δεν είχε για τον αγώνα. Παλαίβει μαζί με τον Ελληνικό Λαό αδερφωμένα γιατί ξαίρει ότι μόνο με την ενότητα αυτή θα συντριβούν οι μοναρχοφασίστες και θ' αποκτήσει την εθνική του λεφτεριά και την λέφτερη κρατική υπόσταση και ανάπτυξη του, έτσι όπως ο ίδιος την θέλει. Όμως την ενότητα αυτή την υπονομεύουν δύο εχθροί. Ο ένας είναι ο μεγαλοελλαδίτικός σωβινισμός, που έτσι είτε αλλιώς, ανοιχτά είτε κρυφά και ύπουλα καλλιεργεί την εθνική αντίθεση και διάσπαση, που θεωρεί τους σλαβομακεδόνες για κατώτερους ανθρώπους και δούλους, που κάνει διακρίσεις και αυθαιρεσίες σε βάρος τους, που σε μικρά είτε μεγάλα ζητήματα προσβάλλει τα εθνικά του αισθήματα. Αυτό το κακό πρέπει να το χτυπήσουμε κατακέφαλα και να το ξεριζώσουμε γιατί μόνο τον μοναρχοφασισμό εξυπηρετεί με την διάσπαση που εφαρμόζει, ενώ ταυτόχρονα δίνει τροφή στα εθνικιστικά και ξενοκίνητα στοιχεία μέσα στην σλαβομακεδονική μειονότητα, που κι αυτά καλλιεργούν την διάσπαση και υποσκάπτουν και εξασθενίζουν το ολοκληρωτικό δώσιμο τους στον αγώνα για την λεφτεριά. Γιατί υπάρχει και ο εχθρός αυτός που μάλιστα τον τελευταίο καιρό δραστηριοποιείται. Ξαίρουμε ποιοι είναι οι άνθρωποι αυτοί, από πού εμπνέονται και καθοδηγούνται, που έχουν τα κέντρα και τα ορμητήρια τους. Τα στοιχεία αυτά χρησιμοποιούν την μάσκα του εθνικιστή και λαοσωτήρα για να ξεγελούν τον κόσμο. Στην πραγματικότητα όμως εξασφάλισαν το τομάρι τους με την λιποταξία και εκμεταλλεύονται τις δυσκολίες που συναντά ο αγώνας μας και την δυσφορία που προκάλεσε σε ορισμένους κύκλους του σλαβομακεδονικού Λαού η επιστράτευση των γυναικών, χτυπάν πισώπλατα με το στιλέτο τους τον ίδιο τον Λαό, οργανώνοντας λιποταξίες από το ΔΣΕ προς τις φωλιές τους. Τους προδότες αυτούς και αυτούς που τους καλύπτουν και τους ενισχύουν θ' αναγκαστούμε να τους καταγγείλουμε σαν όργανα και συμμάχους του μοναρχοφασισμού και του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Ταυτόχρονα οι σλαβομακεδόνες κομμουνιστές έχουν σήμερα πρωταρχικό καθήκον να διαφωτίζουν τον Λαό τους ξεσκεπάζοντας και απομονώνοντας όλους εκείνους που θα θελήσουν να συνεχίσουν το υπονομευτικό, το διασπαστικό, το προδοτικό έργο τους…».





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Εφημερίδα Μακεδονικός Φρουρός, 15 Μαΐου 1949 και 5 Ιουνίου 1949.

 Ας δούμε τι είπε   ο Τίτο σε ομιλία του, την 1/8/1949 στα Σκόπια:

«Η Ελληνική καθοδήγηση του ΚΚΕ πρέπει να γνωρίζει ότι εμείς επειδή λαμβάνουμε υπ όψη το Ελληνικό Δημοκρατικό κίνημα,  δεν μπορούμε να ακολουθούμε το παράδειγμά τους και να αποκαλύψουμε πράγματα που οπωσδήποτε δεν θα παρουσίαζαν υπό ωραίο φως τον Ζαχαριάδη και οποιονδήποτε άλλον από τους καθοδηγητές. Ο αγώνας του Ελληνικού λαού απαιτεί να κλείσουμε το στόμα, θα έλθει κάποτε η μέρα που ο Ελληνικός λαός της Μακεδονίας και ολόκληρος ο κόσμος θα μάθουν την αλήθεια».

            Αλλά πέρα τούτων θα πρέπει να έχουμε υπόψη ότι στην προσωρινή Κυβέρνηση  συμμετείχαν σαν υπουργοί ο Μητρόφσκυ και ο Κώτσεφ στο δε πολεμικό συμβούλιο ο Κόιτσεφ.
  





ΑΛΥΤΡΩΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ




Στις 2 Αυγούστου 1946 στο Πρώτο Συνέδριο του «Λαϊκού Μετώπου της Μακεδονίας» ο τότε Πρωθυπουργός της ΛΔΜ Λάζαρ Κολισέφσκι επικαλούμενος το παράδειγμα της ιταλικής ενοποίησης, αποκάλεσε τη ΛΔΜ ως :

 «Πεδεμόντιο για την απελευθέρωση και την ένωση ολόκληρης της Μακεδονίας» ταυτόχρονα  εξέφρασε την πίστη του ότι ο αγώνας στη «Μακεδονία του Αιγαίου» πολύ σύντομα θα εκμηδένιζε το «μοναρχοφασιστικό» καθεστώς και θα απέδιδε στο λαό την ελευθερία του.

Στο ίδιο κλίμα ήταν και οι δηλώσεις ενός άλλου παλαίμαχου κομμουνιστή ακτιβιστή, του ηγέτη της μεσοπολεμικής ΕΜΕΟ Ενωμένης Ντίμιταρ Βλαχώφ, ο οποίος υπογράμμισε την αναγκαιότητα συνεχούς αγώνα προκειμένου να μπορέσουν να προσαρτηθούν στη ΛΔΜ και τα άλλα δύο τμήματα της Μακεδονίας, το ελληνικό και το βουλγαρικό.





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο στρατηγός Παπάγος επιθεωρεί τα νέα τζιπ που έστειλαν οι  Αμερικάνοι. Πολλά από αυτά θα μεταφερθούν σύντομα στο Γράμμο.


Ο Μιχαήλ Κεραμιτζίεφ μάλιστα, αντιπρόσωπος των προσφύγων από την ελληνική Μακεδονία, στο ίδιο συνέδριο εξέφρασε την αγωνία των συναγωνιστών του τονίζοντας ότι:
 «….εμείς οι Μακεδόνες του Αιγαίου σήμερα παρά ποτέ δεν ξέρουμε ποιόν δρόμο να βαδίσουμε για να κάνουμε πραγματικότητα την ελευθερία μας και να μπούμε στη ΛΔΜ».

Σταθμό στη σχετική αλυτρωτική πρακτική των Σκοπίων αποτέλεσε η δημοσίευση στις 26 Αυγούστου 1946 στην εφημερίδα Μπόρμπα ενός χάρτη, ο οποίος απεικόνιζε τόσο τα ισχύοντα όσο και τα εθνοτικά σύνορα της χώρας. Εκεί  μπορούσε κανείς να διακρίνει ότι στα εθνοτικά σύνορα της ΛΔΜ εντασσόταν όλη σχεδόν η ελληνική Μακεδονία συμπεριλαμβανομένης και της Θεσσαλονίκης. Ο χάρτης, ο οποίος αξίζει να σημειωθεί πως ξαναδημοσιεύθηκε κατόπιν σε πολλές γιουγκοσλαβικές εφημερίδες και περιοδικά, συνοδευόταν μάλιστα από εκτενές άρθρο-καταγγελία «της τρομοκρατίας που ασκούνταν στην Ελλάδα σε βάρος δημοκρατικών πολιτών και ιδιαίτερα Σλαβόφωνων». Πάνω από 20 χιλιάδες «ομοεθνείς», σύμφωνα με το δημοσίευμα, είχαν υποχρεωθεί να εγκαταλείψουν την Ελλάδα και να καταφύγουν στη Γιουγκοσλαβία και τη Βουλγαρία.

Χαρακτηριστική είναι η ομιλία του Τίτο στις 11/10/1945 κατά τις εορταστικές εκδηλώσεις είπε λοιπόν ο στρατάρχης Τίτο:

«…Σήμερα υπάρχουν Μακεδόνες έξω από την Μακεδονία. Αυτοί είναι οι αδελφοί μας στην Μακεδονία του Αιγαίου. Εμείς πιστεύουμε ότι μια μέρα θα ενωθούν με Εμάς στην ομόσπονδη Γιουγκοσλαβική Μακεδονία.».


 
Η ίδρυση του ΝΟΦ έγινε με πρωτοβουλία του ΚΚΜ και με απροκάλυπτο σκοπό την ένωση της ελληνικής Μακεδονίας με τη γιουγκοσλαβική ομοσπονδία. Είναι άκρως αποκαλυπτικό μάλιστα το περιεχόμενο της συνομιλίας που είχε στα Σκόπια στα τέλη του 1946 ο Λάζαρ Κολισέφσκι (πρώτος πρωθυπουργός της ΛΔΜ που δημιουργήθηκε τον Οκτώβριο του 1945) με ηγετικά στελέχη του ΝΟΦ δίνοντάς τους εντολή να κατέβουν στην Ελλάδα και να πολεμήσουν στο πλευρό του ΚΚΕ.:

 «Εσείς τώρα θα πάτε κάτω … Ο καθοδηγητής του αγώνα σας θα είναι το ΚΚΕ… η γραμμή του ΚΚΕ διορθώθηκε … να τους έχετε εμπιστοσύνη… ότι προβλήματα έχετε θα τα επιλύσετε με την ηγεσία του ΚΚΕ… πολεμήστε με όλη σας την ψυχή μαζί με τον ελληνικό λαό… ενάντια στο σοβινισμό, τον σεπαρατισμό και τις τοπικές τάσεις».

Στις 4Το  Φεβρουάριο του 1949 στο Βίτσι συνέρχεται η δεύτερη ολομέλεια της Κ.Ε του ΝΟΦ , οι αποφάσεις όμως αυτής της σύναξης ανακοινωθήκαν την 1/3/1949:
 «Αποφασίσαμε….. η  ανακήρυξη ανεξάρτητου και ισότιμου μακεδονικού κράτους μέσα στην λαοδημοκρατικη ομοσπονδία των βαλκανικών λαών»!!

            Στο δε συνέδριο της ΝΟΦ ο Ν Ζαχαρειάδης είπε: « Η ΝΟΦ επέρασε κρίση από την οποία εφύγαμε οριστικά. Αποτέλεσμα της περιόδου αυτής που πέρασε είναι , η απόφαση όπως δοθεί στον Μακεδονικό λαό η ελευθερία και η δυνατότητα να κανονίζει μόνος του τα προβλήματα της χώρας του» εξ άλλου απόφαση του ΚΚΕ ήταν βγαλμένη απόφαση που έλεγε: «αμετάβλητη απόφαση του ΚΚΕ όπως συνδυάσει την νίκη στον αγώνα του με την πλήρη δικαίωση των πόθων των Σλαβομακεδόνων για την Εθνική αποκατάσταση  όπως οι ίδιοι την αντιλαμβάνονται».


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ :  Ν. Ζαχαριάδης, πρώτος στο βάθος, στον Γράμμο τον Μάρτιο του 1949.


ΣΥΣΚΕΨΗ ΠΕ ΣΤΟ ΒΙΤΣΙ


            Στις 20/3/1949 έκανε μια εισήγηση στη σύσκεψη των πολιτικών Επιτρόπων στο Βίτσι ο Β Μπαρτζώτας επί όλων των θεμάτων ας δούμε πως τοποθετήθηκε για τους Σλαβομακεδόνες , η εισήγηση αυτή δημοσιεύτηκε στο «Δημοκρατικό Στρατό τον Απρίλιο του 1949 τεύχος Νο 4

            «Οι Σλαβομακεδόνες μαχητές και αξιωματικοί είναι από τους καλύτερους μαχητές του ΔΣΕ  . Πολέμησαν και πολεμούν παλικαρίσια. Στο τελευταίο διάστημα όμως έχουμε αρκετές λιποταξίες στους σλαβομακεδόνες και ιδίως στις Σλαβομακεδόνισσες μαχήτριες. Που οφείλονται οι λιποταξίες αυτές;

            Στις μεγάλες δυσκολίες που περνά ο σλαβομακεδονικός λαός. Αυτός ο ηρωικός λαός τα δωσε όλα , τα παιδιά του, την παραγωγή του και τα σπίτια του. Κάθε σπίτι έχει και από ένα τραυματία ή νεκρό και όλα αυτά είναι φυσικό να χουν επίδραση στο σλαβομακεδονικό λαό. Αυτές τις δυσκολίες εκμεταλλεύονται ορισμένα εχθρικά και διασπαστικά στοιχεία που κάνουν διαλυτική δουλειά.

Για να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες και τις .ενέργειες των διασπαστικών στοιχείων πρέπει να αναπτύξουμε την πολιτική και διαφωτιστική μας δουλεία ανάμεσα στους Σλαβομακεδόνες μαχητές και τις οικογένειές τους. Στις τελευταίες ημέρες η ΧΙ Μεραρχία πήρε μια καλή πρωτοβουλία. Έστειλε πολλά στελέχη της που μίλησαν σε συνελεύσεις των χωριών , χτύπησαν το σύνθημα «Πηγαίνετε στη Γιουγκοσλαβία για να σωθείτε» και κάλεσαν το λαό να παλέψει ενάντια στις δυσκολίες. Αυτό  είχε ενεργητική επίδραση και σήκωσε το ηθικό του λαού. Η δουλεία όμως αυτή πρέπει να γίνεται κάθε μέρα και συστηματικά απ τους Σλαβομακεδόνες μαχητές, από το ΝΟΦ και ΑΦΖ για να βοηθά το λαό να ξεπερνά τις δυσκολίες και να προφυλάσσεται απ τα διασπαστικά στοιχεία.

Μέσα στα τμήματα να αυξηθεί η πολιτική δουλεία ανάμεσα στους  Σλαβομακεδόνες με ιδιαίτερες συνελεύσεις και συγκεντρώσεις στη γλώσσα τους, με την καθοδήγηση των υπευθύνων Σλαβομακεδόνων για τη δουλεία αυτή. Γιατί στις μονάδες μας του Βίτσι τα 20-50% των μαχητών είναι Σλαβομακεδόνες. Ακόμα να χτυπήσουμε τυχόν διακρίσεις που υπάρχουν ακόμα  σχετικά με τις ονομασίες και προαγωγές των Μακεδόνων στελεχών και να δείξουμε μεγάλο ενδιαφέρον για τους Μακεδόνες αγωνιστές. Να ξεδιαλύνουμε μια σειρά ζητήματα που αφορούν τους Σλαβομακεδόνες μαχητές και γίνονται γάγκραινα. Τη δουλειά αυτή θα την προωθήσει περισσότερο η απόφαση που πήραμε να χουμε έναν αντιπρόσωπο του ΝΟΦ στο ΓΑ για να μας βοηθά για την ιδιαίτερη δουλεία μας στους Σλαβομακεδόνες, να επεμβαίνει και να λύνει έγκαιρα με τη δουλεάι της διοίκησης όλα τα ζητήματα που δημιουργούνται.»


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η διάλυση της ΝΟΦ αντικαταστάθηκε από την ΚΟΕΜ που ήταν ακριβώς το ίδιο πράγμα με την ΝΟΦ.


ΚΟΕΜ


           
            Το βράδυ της 7/7/1949 ο ραδιοσταθμός «Ελεύθερη Ελλάδα» ανακοίνωσε ότι διαλύεται η ΝΟΦ και στην θέση της δημιουργήθηκε η ΚΟΕΜ (Κομμουνισκίβεσκα Οργανιάτσα Εγκεισκα Μακεντονσκα) δηλαδή Κομμουνιστική Οργάνωση Μακεδονίας Αιγαίου.

            Στην ανακοίνωση κατηγορήθηκαν ο Γκότσεφ που ήδη το καθεστώς Τίτο είχε κάνει υπουργό επισιτισμού την ΛΔΜ, μάλιστα ο αρτεργάτης έγινε υπουργός επισιτισμού και κατηγορήθηκε και ο Κεραμιτζήεφ και οι δύο είχαν προσχωρήσει στον Τίτο μετά την ρίξη του με την Μόσχα.

            Την ίδια ανακοίνωση έκανε και ο ραδιοσταθμός της Μόσχας που έλεγε μεταξύ των άλλων:
«Η ΚΟΕΜ αποφάσισε κατόπιν τούτου να προβεί σε άμεση εκκαθάριση των γραμμών της , όσο και της ΝΟΦ από κάθε διασπαστικό στοιχείο. Επίσης αποφάσισε την καθαίρεση του Ρακόφσκυ από τον βαθμό του Ταξιάρχου, στην τάξη του απλού στρατιώτη του ΔΣΕ για να αποπλύνει το αίσχος της προδοσίας του με το όπλο στο χέρι κατά τον αγώνα αυτό».

            Ο ραδιοσταθμός η «Φωνή της Αλήθειας» στις εκπομπές του πια μας φέρνουν στο φως άγνωστες σελίδες της σλαβικής επιβουλής εναντίον της ανεξαρτησίας της Μακεδονίας.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Συνθήματα στην κυριλλική γραφή που βρήκε ο Ελληνικός στρατός στο Γράμμο και το Βίτσι.


ΠΕΡΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΣΗ ΤΩΝ ΣΝΟΦιτών  ΚΑΙ ΝΟΦιτών ΣΤΑ ΣΚΟΠΙΑ

Σύμφωνα με τον άρθρο 196 του Νόμου 80/1993 ο οποίος αφορά την συνταξιοδοτική και αναπηρική ασφάλιση οι Σλάβοι αυτονομιστές και συμμετέχοντες στο "Εθνικο-απελευθερωτικό" κίνημα στη Μακεδονία του Αιγαίου όπως και τα μέλη των οικογενειών τους.

Παρά τις επανειλημμένες τροποποιήσεις του νόμου, η συ­γκεκριμένη διάταξη του 1993 ισχύει και σήμερα.
Ιδού τι λέει ο νόμος...


«Οι συντάξεις των αγωνιστών του Εθνικο-απελευθερωτικού Στρατού, των συμμετεχόντων στο Εθνικο-απελευθερωτικό κίνημα στην Ελλάδα, των συμμετεχόντων στο Εθνικο-απελευθερωτικό κίνημα στη Μακεδονία του Αιγαίου και των μελών των οικογενειών τους, οι οποίες υλοποιήθηκαν πριν από την ημερομηνία έναρξης του παρόντος νόμου βάσει του Νό­μου για τα θεμελιώδη δικαιώματα της συνταξιοδοτικής και αναπηρικής ασφάλισης, του Νόμου για τους βραβευθέντες με "Αναμνηστικό δίπλωμα Παρτιζάνων 1941" και με τον Νόμο για την συνταξιοδοτική και αναπηρική ασφάλιση, διασφα­λίζονται και μετά την ημερομηνία έναρξης εφαρμογής του παρόντος νόμου στο εύρος και το ύψος που καθορίζονται με τις προηγούμενες διατάξεις, υπό την προϋπόθεση ότι αυτού του είδους οι συντάξεις μπορούν να καταβληθούν το ανώτερο μέχρι του ποσού της υψηλότερης σύνταξης που καθορίσθηκε με τον παρόντα νόμο».

Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, τεύχ. 80 (30 Δεκεμβρίου 1993), άρθρο 196.

ΠΡΟΤΑΣΗ : να μπει ΚΑΙ αυτό στα σχολικά βιβλία των ελληνόπουλων.



META THN ΛΗΞΗ ΤΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ


Στην Έβδομη Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (14-18 Μαίου 1950) ο Ζαχαριάδης έδωσε την ακόλουθη εξήγηση:

«… Γενικώτερα ήταν ότι σε ευρύτερα πλαίσια αυτό το πράγμα τότε άμεσα δεν μας εξυπηρετούσε. Αλλά το πρώτο που έμπαινε τότε μπροστά μας ήταν ότι τη μάχη στο Βίτσι εμείς έπρεπε να την κερδίσουμε. Όλα τα άλλα ήταν τότε δευτερεύοντα. Αυτή ήταν η σκέψη μου, η δική μου τουλάχιστο, και όταν το πρότεινα και όταν το έγραψα και όταν το εξήγησα. Εμείς θάπρεπε να κινήτοποιήσουμε όλες τις δυνάμεις του σλαβομακεδονικού λαού, να σταματήσουμε τις λιποταξίες, την υπονομευτική και διαλυτική δουλειά που έκαμναν οι πράκτορες του Tito, βάζοντας τους ένα πολιτικό εμπόδιο. Και αυτό το πολιτικό εμπόδιο εμείς το βάλαμε και αποτρέψαμε τον άμεσο κίνδυνο απτή δουλειά αυτή. Σταματήσαμε αυτόν τον άμεσο τότε κίνδυνο. Μα θάταν η ζημιά μεγαλύτερη ή λιγώτερη; Μέσα στις συγκεκριμένες συνθήκες που εμείς ρίξαμε το σύνθημα το κέρδος θα ήταν πολύ μεγάλο αν εμείς κερδίζαμε την μάχη του Βιτσίου κινητοποιώντας και αυτό τον παράγοντα. Πολύ μεγάλο θάταν το κέρδος μας. Χάσαμε την μάχη. Και τώρα στην εκτίμηση μας υπεισέρχονται και άλλοι παράγοντες. Αυτό όμως δεν πάει να πει, πως το σύνθημα μας είτανε λαθεμένο..».





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η εικόνα μιλάει μόνη της, έτσι αντιμετωπίστηκαν στην ΦΥΡΟΜ τα  παιδιά που έφτασαν από την Ελλάδα σαν "Μακεδονόπουλα" και Ελληνόπουλα.


Και αλλού λέει:

«…Η προοπτική που δίναμε είτανε απελευθέρωση όχι μονάχα απτό μοναρχοφασισμό, μα και από τον Τίτο που την Μακεδονία την ξαναρρίχνει, την ξανάρριξε στον ιμπεριαλιστικό ζυγό και την ιμπεριαλιστική εκμετάλλευση. Αλλά σε μας ο μακεδονικός λαός στο τμήμα το δικό μας, στο Βίτσι, πάλευε για την εθνική του αποκατάσταση κι εμείς αυτό το πράγμα δεν μπορούσαμε να το αρνηθούμε. Το λέω αυτό γιατί δεν πρόκειται περί μανούβρας πολιτικής της στιγμής…».
 


ΤΙ ΕΓΡΑΨΕ Ο ΤΥΠΟΣ

Στην Σόφια. Η εφημερίδα Trud έγραφε:

«…Σε αντίθεση με τους Τιτοϊκούς, που χωρίς να ρωτούν κανέναν θέλουν να εξωθούν όλους τους Μακεδόνες να αισθάνονται ως Γιουγκοσλάβοι και να θεωρούν το Μακεδονικό Ζήτημα ως καθαρά γιουγκοσλαβικό ζήτημα, οι ηγέτες της ελληνικής δημοκρατικής επανάστασης δηλώνουν ότι ο μακεδονικός λαός θα λύσει τα προβλήματα του όπως ο ίδιος θέλει. Σ' αυτές τις δύο διαφορετικές θέσεις ερχόμαστε αντιμέτωποι με δύο διαφορετικές τάσεις: Στην πρώτη θέση - των Τιτοϊστών- με την βία και τον εξαναγκασμό και στην δεύτερη με την δημοκρατική αρχή. Είναι φυσικό οι συμπάθειες όλων των Μακεδόνων να είναι με το μέρος της άποψης του ΚΚΕ που είναι και άποψη του ΚΚ Βουλγαρίας. Χρησιμοποιώντας αυτή την ελευθερία οι Μακεδόνες δεν θα παύσουν ποτέ να αγαπούν την ελευθερία της Μακεδονίας, να μένουν πιστοί στην σταθερή συμμαχία με τον ελληνικό λαό και πάντοτε να έχουν ως αφετηρία την πεποίθηση ότι το Μακεδονικό Ζήτημα θα βρει την λύση του στην ομοσπονδία των λαϊκο-δημοκρατικών εξουσιών όλων των βαλκανικών χωρών».







ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Οι επιτυχίες του Ελληνικού Στρατού εξανάγκασαν όσους σλαβόφωνους είχαν ένοπλη ανάμειξη να στείλουν τις οικογένειές τους στην Γιουγκοσλαβία. 


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ


ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΘΕΙΣ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ  του Κ ΠΛΕΥΡΗ εκδόσεις ΝΕΑ ΘΕΣΙΣ

ΣΤΟΠ ΕΔΩ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ του Υποναυάρχου Ε ΝΟΥΣΚΑ

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ του Υποναυάρχου Ε ΝΟΥΣΚΑ εκδόσεις ΛΥΔΙΑ

Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΣΤΟ ΜΑΤΙ ΤΟΥ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΚΟΥ ΚΥΚΛΩΝΑ του ΒΑΣ  ΓΕΩΡΓΙΟΥ

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ τόμος 16 εκδόσεις ΔΟΜΗ.

O AΓΩΝΑΣ ΤΟΥ ΔΣΕ του ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΑΡΤΖΩΤΑ εκδόσεις ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ ΑΘΗΝΑ 1981


"Λεηλασία φρονημάτων" του Ιωάννη Κολλιόπουλου (βραβευμένου απ'την Ακαδημία Αθηνών)






ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ

Στο βιβλίο της της Ιζαμπέλλας Παλάσκα αναφέρεται μια άγνωστη και εκπληκτική εξιστόρηση προσπάθειας του Θ Πάγκαλου να δει τον Μουσολίνι, ο ο...