Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2014

ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΙ ΟΡΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΤΩΝ ΔΥΟ ΓΕΡΜΑΝΙΩΝ




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η Ελληνική κινηματογραφική ατάκα "πολλά τα λεφτά Άρη" ήταν όλη η υπόθεση της διάλυσης της Ανατολικής Γερμανίας. Οι καλύτερες φιλίες δοκιμάζονται όταν μπουν στην μέση τα χρήματα.



Οι Δυτικές δυνάμεις υπό την πίεση των ΗΠΑ συμφώνησαν να καθίσουν με εκπροσώπους της ΕΣΣΔ και των δύο Γερμανιών να συζητήσουν τους όρους της νέας ενωμένης Γερμανίας, αυτές οι συνομιλίες ονομάστηκαν «4+2»  και έγιναν από τον Φεβρουάριο ως τον Σεπτέμβριο του 1990 και κατέληξαν στην συμφωνία της Μόσχας της 12ης Σεπτεμβρίου 1990.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο François Mitterrand συνεργάστηκε στενά με το Γερμανό Καγκελάριο Helmut Kohl και συνέβαλε στη σύσφιγξη σχέσεων της Γαλλίας με τη Γερμανία.  
Στα τέλη της δεκαετίας του ’80, ο Φρανσουά Μιτεράν ανησυχούσε για την επερχόμενη κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και ήταν αντίθετος στην επανένωση της Ανατολικής και της Δυτικής Γερμανίας.



Εδώ αναγνωρίστηκε ότι τα σύνορα της νέας Γερμανίας είναι τα σύνορα των δύο Γερμανιών, καταργήθηκε το καθεστώς των τεσσάρων δυνάμεων στο Βερολίνο που τελείωσε την 2α Οκτωβρίου 1990, η ΕΣΣΔ συμφώνησε να παραμείνει η ενωμένη Γερμανία στο ΝΑΤΟ και καθορίστηκαν οι όροι αποχώρησης του Κόκκινου Στρατού και των λοιπών ξένων  στρατευμάτων από το Βερολίνο. Η οριστική αποχώρηση θα γινόταν σε τέσσερα χρόνια μόνο μια μικρή δύναμη του ΝΑΤΟ θα παρέμενε σε γερμανικό έδαφος.

Το 1990 ο Γκορμπατσόφ δεν είχε σχέδιο για την περίπτωση της διάλυσης της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας, όμως οι σοβιετικοί δεν είχαν περιθώρια  επιλογών, τον Μάιο του 1990 ο Γκορμπατσόφ είχε αποδεχτεί την πρόταση του Μπους το δικαίωμα της Γερμανίας να «επιλέξει τις συμμαχίες της», επέμενε όμως ότι δεν έπρεπε να επιτραπεί σε στρατεύματα του ΝΑΤΟ να κινούνται σε απόσταση 300 χιλιομέτρων από τα πολωνικά σύνορα στην ανατολή. Ο υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ Τζέιμς Μπέκερ το αποδέχτηκε από τον Φεβρουάριο του 1990 (όταν αργότερα παραβιάστηκε αυτός ο όρος ο Γκορμπατσόφ ήταν ανίκανος να παρέμβει).


Το μόνο που έμενε στην ΕΣΣΔ ήταν να έχει οικονομικά οφέλη από αυτή την υπόθεση. Έβαλε στο τραπέζι λοιπόν σαν όρο λύτρα 20 δις δολάρια, αλλά τελικά έγιναν αποδεκτή αποζημίωση 8 δις δολάρια και 2 δις πίστωση χωρίς τόκους.

Συνολικά όμως η Βόννη έδωσε στην ΕΣΣΔ από το 1990 έως το 1994 ποσό που ισοδυναμούσε με 71 δις δολάρια και 36 δις δολάρια στα πρώην κομμουνιστικά  κράτη της Ανατολικής Ευρώπης.

Ο Χ Κολ μετρίασε τους φόβους των σοβιετικών και των πολωνών σχετικά με τα ανατολικά σύνορα της Γερμανίας με μια συνθήκη με την Πολωνία τον επόμενο χρόνο.

Έτσι η ΕΣΣΔ που πολύ σύντομα έγινε Ρωσία πούλησε τους συντρόφους της Ανατολικής Γερμανίας, κυριάρχησε δηλαδή η κινηματογραφική ατάκα "Είναι πολλά τα χρήματα Άρη".






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Χέλμουτ Κολ συναντά τον Χανς Μόντροφ, 22 Δεκεμβρίου 1989.



ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ


Η ΕΥΡΩΠΗ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ  του  TONY JUDT τόμος Δ  εκδόσεις ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ

Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΣ;




            Ο Αναρχισμός πρεσβεύει ότι : Μπορούμε να ζήσουμε σε μια κοινωνία όπου δεν θα υπάρχει κανενός είδος καταναγκασμός. Αυτό σημαίνει να ζεις την ζωή που σου ταιριάζει, και φυσικά απαιτείται η κατάργηση των δομών που σε αναγκάζουν να ζεις διαφορετικά.





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ένα από τα βασικά συνθήματα των αναρχικών είναι ακριβώς αυτή η ρήση του Ηρόδοτου.

            Ποιες είναι αυτές οι δομές όμως που θα πρέπει να καταργηθούν;

            Πρώτα πρώτα όλα όσα παρεμβαίνουν στην ζωή σου και η κύρια δύναμη που παρεμβαίνει με νόμους και κανόνες στην ζωή του ανθρώπου είναι Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ.

            Η κυβέρνηση θεωρείται από τους αναρχικούς ο μεγαλύτερος καταπατητής, ο χειρότερος εγκληματίας του ανθρώπου, η κυβέρνηση γέμισε τον κόσμο βία, απάτη , δόλο, καταπίεση και δυστυχία και όπως λένε «η ανάσα της είναι δηλητήριο» καταστρέφει ότι αγγίζει.

            Ο Μπέργκμαν θέτει το ερώτημα «μπορούμε να ζήσουμε χωρίς κυβέρνηση;» και απαντά ότι «δεν την χρειαζόμαστε εμείς την κυβέρνηση αλλά οι άλλοι πολίτες», διότι ο κάθε ένας πιστεύει ότι είναι τίμιος χωρίς χωροφύλακα αλλά το ρόπαλο χρειάζεται για τους «άλλους».





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Φυσικά η αναρχία σήμερα δεν στηρίζεται σε άτομα συνειδητοποιημένα αλλά  σε αστικοποιημένους νέους που κατά κύριο λόγο έζησαν χωρίς στερήσεις και χωρίς προβλήματα επιβίωσης.


            Τώρα για το ζήτημα της εγκληματικότητας χωρίς τα όργανα καταστολής, δηλαδή τις κλοπές, τους φόνους κλπ δίνει ένα παράδειγμα αναρχικής ζωής ΑΝ λέει: Ναυαγήσουμε καμιά εικοσαριά άνθρωποι σε ένα τροπικό νησί (πλούσιο σε τροφή) θα πρέπει βέβαια να δουλέψουμε για να μαζέψουμε την τροφή μας, αν τώρα κάποιος δήλωνε ότι όλοι αυτοί οι καρποί είναι δικά του και θα πρέπει όσοι τα χρησιμοποιούν να του πληρώνουν κάποιο πρόστιμο θα υπήρχε αγανάκτηση και αν χρησιμοποιούσε βία για να επιβάλει τους νόμους του θα τον έριχναν οι άλλοι στην θάλασσα……… προχωράει το παράδειγμα της άναρχης κοινωνίας με την υπόθεση ότι: ΕΣΤΩ ότι μετά από κάποια χρόνια οι ναυαγοί κατά οικογένειες έφτιαχναν σπίτια και χωράφια με την δουλειά τους και τότε παρουσιαζόταν κάποιος που με χαρτιά και με μια κυβέρνηση για πλάτες και  διεκδικούσε το νησί θα μπορούσε να διώξει τους ναυαγούς που εν τω μεταξύ με την δουλειά τους είχαν φτιάξει χωράφια και σπίτια και να τα πάρει όλα αυτά χωρίς μόχθο κάποιος που διαθέτει τίτλος ιδιοκτησίας ……. Και καταλήγει ότι αυτό κάνει διαρκώς η κυβέρνηση και αυτός είναι ο προορισμός της, παίρνει αυτά που δικαιούμαστε και τα δίνει σε άλλους που δεν έχουν κανένα δικαίωμα.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Αναρχική τέχνη του Flavio Costantini.


            Ένα άλλο ερώτημα που βάζει είναι το ακόλουθο:
«Αν ξυπνούσες το πρωί και μάθαινες ότι δεν υπάρχει κυβέρνηση, μήπως η πρώτη σκέψη σου θα ήταν να βγεις στον δρόμο να σκοτώσεις κάποιον;» (εδώ κάνει την διευκρίνιση ότι μιλά για υγιείς ανθρώπους οι άρρωστοι χρειάζονται απλά γιατρό). Καταλήγει ότι αν το πρωί μάθαινες ότι δεν υπάρχει κυβέρνηση θα ήταν λογικό να οργανώσεις την ζωή σου με βάση τα νέα δεδομένα. Και πως θα οργάνωνες την ζωή σου; Ο εργάτης δεν θα παρέδιδε το προϊόν που παρήγαγε  στο αφεντικό, ο γεωργός δεν θα άφηνε χέρσα χιλιάδες στρέμματα, δεν θα επιτρεπόταν σε κανένα να έχει το μονοπώλιο στα μέσα παραγωγής και οι άνθρωποι δεν θα ανεχόντουσαν κάποιοι να κατέχουν ιδιοκτησία στις πηγές της ζωής.

            Το δε μεγαλύτερο έγκλημα θα ήταν ΝΑ ΚΑΤΕΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠ ΟΣΑ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ, ΕΝΩ ΟΙ ΓΕΙΤΟΝΕΣ ΤΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΑΡΚΕΤΟ ΨΩΜΙ. Δηλαδή μιλά για δίκαιο καταμερισμό του πλούτου, χωρίς νόμο με ισότητα και δικαιοσύνη.



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ένα αντιπροσωπευτικό σύνθημα της σύγχρονης αναρχικής σκέψης.



            Η κατάργηση της κυβερνήσεως σημαίνει κατάργηση της μισθωτής δουλειάς και του καπιταλισμού. Μια τέτοια κατάσταση χωρίς κυβέρνηση λέγεται ΑΝΑΡΧΙΑ, ενώ η ισότητα στο μοίρασμα των αγαθών ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ.

            Τώρα η διαφορά μεταξύ Κομμουνισμού (μπολσεβίκοι) και Αναρχικού κομμουνισμού είναι ότι οι πρώτοι θέλουν ισχυρή κυβέρνηση, ισχυρό κράτος και δικτατορία του προλεταριάτου, ενώ οι δεύτεροι δεν θέλουν ούτε κυβέρνηση ούτε κράτος, δηλαδή θέλουν εθελοντικό κομμουνισμό.
           



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ :  Ριζοσπαστική απεικόνιση του αναρχισμού στην τέχνη, ο ιστορικός τέχνης δρ Michael Paraskos είπε «Τι είναι η ριζοσπαστική τέχνη; Μια αναρχική οπτική». 



ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ



 ΤΟ ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΥ του Αλεξάντερ Μπέρκμαν εκδόσεις Κατσάνος Θεσσαλονίκη



Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2014

ΔΜΩΕΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΗΣΙΟΔΟ



            Ο Ησίοδος θεωρούσε ότι τα πάντα για τον αγρότη ξεκινούσαν από τρία πράγματα «Ένα οίκο, μια γυναίκα και ένα βόδι», δηλαδή είναι αυτό που στην σύγχρονη οικονομία ονομάζουμε «Φύση, Εργασία, Κεφάλαιο», με την έννοια «Οίκος» περιλαμβάνει τα κτήματα και την οικία (σπίτι) διαμονής και ασφαλούς αποθήκευσης. Η γυναίκα ήταν η απαραίτητη βοηθός (εσωτερικές και εξωτερικές), η γυναίκα ήταν αγορασμένη δηλαδή δούλη (δμώα) και ενδεχομένως την κατάλληλη ώρα και κανονική σύζυγος. Το βόδι ήταν το κεφάλαιο σε μηχανικό εξοπλισμό που ήταν απαραίτητο για να βοηθήσει την παραγωγική διαδικασία.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ησίοδο το 730 π.Χ. περίπου
''Το γένος το σιδερένιο είμαστε εμείς; Πότε θα μας ξολοθρέψει ο μεγάλος Δίας , εμας το γένος το λιγόζωο , το τιποτένιο , το χωρίς αιδό και δικαιοσύνη ... (;)
Και πιο γένος θα ακολουθήσει ;''



            Στον κόσμο του Ησιόδου υπήρχαν πλην της μεγάλης κατηγορίας των αγροτών και των  αρχόντων και άλλες κοινωνικές ομάδες, όπως επαίτες, εργάτες ή Ελεύθεροι Ακτήμονες (θήτες), δούλοι (δμώες), τεχνίτες σ αυτούς συμπεριλαμβανόντουσαν και οι  αοιδοί, οι κλέφτες, οι παρείσακτοι ξένοι.


            Οι δμώες (δούλοι) ήταν μια αυτοαναπαραγόμενη κοινωνική ομάδα, τα παιδιά τους γινόντουσαν και αυτά δμώες, τους κρατούσε υπόδουλους, δεν γνωρίζουμε αν κάποιος δμώς μπορούσε κάποτε να κερδίσει την ελευθερία του και αν κάποιος ελεύθερος άνθρωπος μπορούσε να υποδουλωθεί. Στην κοινωνία του Ησιόδου υπήρχαν και αγορασμένοι από ξένο τόπο δούλοι, θύματα πειρατείας, ληστείας ή πολέμου, αυτοί όμως δεν πρέπει να ήταν πολλοί, γίνεται βέβαια λόγος για μια αγορασμένη γυναίκα σε εύπορο νοικοκυριό.


            Το καλοκαίρι οι δμώες κοιμούνταν στο ύπαιθρο για να ξαναρχίσουν αμέσως με το χάραμα τη δουλειά. Μόνο ο χωρικός γυρνούσε το βράδυ στο χωριό, συχνά μετά τη δύση του ηλίου, και για τον χειμώνα έκτιζαν οι ίδιοι ξύλινα καλύβια, πάντως η θαλπωρή του αγροτικού σπιτιού δεν ήταν εγγυημένη για τους δουλοπάροικους ή τους δμώες ούτε καν το χειμώνα. 




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : «...ἐπεὶ δὲ τυγχάνομεν σκοποῦντες περὶ τῆς ἀρίστης πολιτείας, αὕτη δ’ ἐστί καθ’ ἧν ἡ πόλις ἃν εἴη μάλιστ’ εὐδαίμων, τὴν δ’ εὐδαιμονίαν ὅτι χωρὶς αρετὴς ἀδύνατον ὑπάρχειν εἴρηται πρότερον, φανερόν ἐκ τούτων ὡς ἐν τῇ κάλλιστα πολιτευομένῃ πόλει καὶ τῇ κεκτημένη δικαίους ἄνδρας ἁπλῶς, αλλὰ μὴ πρὸς τὴν ὑπόθεσιν, οὔτε βάναυσον βίον οὔτ’ αγοραίον δεῖ ζῆν τοὺς πολίτας (αγενὴς γὰρ ὁ τοιοῦτος βίος καὶ πρὸς ἀρετὴν ὑπεναντίος), οὐδέ δὴ γεωργοὺς εἶναι τοὺς μέλλοντας ἔσεσθαι (δεῖ γὰρ σχολῆς καὶ πρὸς τὴν γένεσιν τῆς ἀρετῆς καὶ πρὸς τὰς πράξεις τὰς πολιτικάς)» (Αριστοτέλης, «Πολιτικά», 7, 1328 b, 35-1329 a, 1).



Ο Ησίοδος τους συμβούλευε να φτιάχνουν έγκαιρα καλύβες μέσα στο χωράφι για να προστατεύονται απ' τους ψυχρούς βορινούς ανέμους. Μόνο οι οικιακές δούλες που βοηθούσαν τη χωρική στην περαιτέρω επεξεργασία των καρπών, την ανατροφή των παιδιών και την υφαντουργία διέμεναν στο σπίτι.  Μια φορά τον μήνα γινόταν επιθεώρηση εργασίας και έπαιρναν την αμοιβή τους, η οποία τους αναλογούσε για να συντηρηθούν. Επειδή λόγω των περιορισμένων ή ανεπαρκών αποθεμάτων του ο χωρικός αναγκαζόταν να υπολογίζει με μεγάλη ακρίβεια τις ανάγκες του σε εργατικό δυναμικό, έπαιρνε στην υπηρεσία του μόνο ανύπαντρους και άτεκνους, δουλοπάροικους και οικιακές δούλες, γιατί δεν είχε τη δυνατότητα να θρέφει και μικρά παιδιά, που δεν μπορούσαν να βοηθήσουν στα χωράφια. Όπως συμβαίνει και σε άλλες αγροτικές κοινωνίες, έτσι και στη συγκεκριμένη περίπτωση, άμεση απόλυση απειλούσε τη δούλα που έμενε έγκυος. Ακόμη και μετά τον τοκετό, μόνο αν οι γονείς της ή κάποια ξένη τροφός προθυμοποιούνταν να αναλάβουν και να μεγαλώσουν το νεογέννητο, της επιτρεπόταν να γυρίσει στο αγρόκτημα. Έτσι οι εργάτες στα χωράφια, όσο ήταν στην υπηρεσία των χωρικών, ήταν αναγκασμένοι να μην κάνουν οικογένεια. Ακόμη κι αυτό ήταν αποκλειστικό προνόμιο των ευγενών και των χωρικών.

            Οι δμώες στην εποχή του Ησιόδου δεν θα ήσαν τόσο πολλοί. Ο Ησίοδος ονομάζει τους δουλοπάροικους και τις οικιακές δούλες «δμώες» και «δμώαι» αντίστοιχα, γιατί ενσωματώνονταν στον οίκο, πβ. λατινικά «domus». Συχνά συμφωνούσαν και σε μία επιπλέον αμοιβή, όπως για παράδειγμα ρουχισμός ή υποδήματα.






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ :  Ο Ησίοδος περιγράφει στο έργο του Έργα και Ημέραι, στα τέλη του 8ου ή στις αρχές του 7ου αιώνα π.Χ., την εξέλιξη της δουλείας στην ιδιαίτερη πατρίδα του στη Βοιωτία, στο μικρό χωριό ʼσκρα (Ησίοδος, Έργα και Ημέραι 405-406, 597-608).


Στην καθημερινή ζωή και στην εργασία οι ελεύθεροι δουλοπάροικοι και οι οικιακές δούλες δεν είχαν διαφορετική αντιμετώπιση από τους μη ελεύθερους. Στους οίκους των ευγενών υπήρχε ανοχή ακόμη και για εξωσυζυγικές σχέσεις μεταξύ ελεύθερων και μη ελεύθερων υποτακτικών, και τα παιδιά που προέκυπταν από τέτοιου είδους δεσμούς αναθρέφονταν μαζί με τα παιδιά του κυρίου τους. Οι δουλοπάροικοι, έπειτα από πολλά χρόνια πιστής υπηρεσίας, μπορούσαν να ελπίζουν ακόμη και στο να αποκτήσουν την ελευθερία τους και να τους δώσει ο κύριός τους μια γυναίκα, ένα σπιτάκι κι ένα χωράφι για να το καλλιεργούν οι ίδιοι.





ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ


Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ των Δ Ι Κυρτάτα και Σ Ι Ράγκου εκδόσεις το ΒΗΜΑ

Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2014

Ο ΜΑΡΚΟΣ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΜΕΡΛΙΝ



………….
Οι Γερμανοί και τα Τάγματα Ασφαλείας ερχόντουσαν κάθε βράδυ και κοίταζαν να βρουν μέσα στα μπουζουξίδικα ανθρώπους του βουνού. 




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Από αριστερά: ένας φίλος του Μάρκου, η αδελφή του Γράτσια με το παιδί της, η αδελφή του Ρόζα, η μητέρα τους Ελπίδα. Το όρθιο παιδί πίσω είναι ο Αργύρης, αδελφός του Μάρκου. Δεύτερος από δεξιά ο Μάρκος σε ηλικία περίπου 40 ετών, και τελευταία δεξιά μια φίλη του.



Λοιπόν ένα βράδυ στην Άμφισσα ήρθε η κομαντατούρα, δηλαδή η γερμανική αστυνομία, και μέσα σ αυτούς ήταν και ένας Έλληνας που μίλαγε την γλώσσα, γερμανικά. Αυτός μιλούσε με τον αξιωματικό και λεγόταν και αυτός Μάρκος. Ήταν το δεξί χέρι των Γερμανών. Αυτός τα κανόνιζε όλα. Αυτός εκυνήγαγε τις γυναίκες ελευθέρων ηθών, αυτός εκυνήγαγε τους αντάρτες οι οποίοι κατέβαιναν από το βουνό, δηλαδή αυτός ήτανε ο άνθρωπος  που βοηθούσε τους Γερμανούς σε ότι ήθελαν. Δηλαδή ήταν ο φόβος και ο τρόμος.


Έκλεισε τις πόρτες του μαγαζιού και δεν μπορούσαν να βγούνε ούτε να μπούνε μέσα, ούτε έξω. Ένας σκοπός έκατσε εκεί και εφυλούσε και οι άλλοι έψαχναν μες το μαγαζί και όποιον τον έβλεπαν ότι ήταν ύποπτος τον έπαιρναν και  τον επήγαιναν στην οδό Μέρλιν, στο Κολωνάκι. Εκεί ήταν η κομαντατορα και εκεί τους εκαθάριζαν. Όταν έψαχνα, έκανα τι κάνανε, βρήκαν ποιον να πάρουνε, έρχεται ο αξιωματικός μαζί μ αυτόν τον Μάρκο, και μου λέει.

 Αύριο θα έρθεις κατά τις εννιά το πρωί στην οδό Μέρλιν.
Εγώ τι να με κάνεις; Τι με θέλεις εμένα; Τι δουλεία έχω εγώ εκεί;






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: To αρχηγείο των S.S. στην οδό Μέρλιν, στο κέντρο της Αθήνας. Ο Μάρκος γράφει: "Είδα κάτι αίματα στα ντουβάρια από δάκτυλα ανθρώπων, αίμα ανθρωπινό, και μου φώναζαν μερικοί ότι γύρισε, έλα από εδώ να σου πούμε, για να πας στα σπίτια μας, να πεις ότι αύριο θα μας τουφεκίσουν.".



 Και ξέρεις ήταν επίφοβα τότες, γιατί ήτανε και κομμουνισμός. Ετρέχανε οι άνθρωποι να πούνε εναντίον των Γερμανών. Και μη τα ρωτάς τι στεναχώρια είχα. Να με θέλουνε εμένα τώρα να πάω αύριο στην οδό Μέρλιν 6, που εκεί ήτνε σφαγείο. Από κει επαίρνανε τον κόσμο και τον πηγαίνανε τον εσφάζανε. Τον έπαιρνανε σε διάφορα άγρια μέρη και τους σκοτώνανε. Όταν επήγαινες, δύσκολα έβγαινες από κει. Ήσουνα δικασμένος να πεθάνεις.

Ήρθα σπίτι, το έλεγα στην γυναίκα μου, και δεν είχαμε κοιμηθεί εκείνο το βράδυ διότι ο νους μου έβανε τόσα πολλά κακά.

Το πρωί λέω της γυναίκας μου. Πάω Βαγγελιώ μου να ιδώ τι με θέλουν. Και εξεκίνησα. Στο δρόμο επορπάταγα σάμπως να επήγαινα στην καρμανιόλα για να με καρατομήσουν. Τι να κάνω; Έκανα καρδιά. Έκανα την καρδιά μου πέτρα και έφτασαν στην οδό Μέρλιν 6. Εκεί πέρα το λοιπόν, μόλις εμπήκα, ήτανε γύρω γύρω σκοποί που ήταν κομμουνιστές. Ακόμη μπορεί και να φυλάγανε και να τανε σκοποί των Γερμανών και να ήτανε καρφιά των άλλων, των κομμουνιστών. Και μόλις με είδανε στο πρόσωπο, με φωνάξανε  Μάρκο, Μάρκο, τι θες εδώ πέρα σ αυτό το μέρος; Τι θέλεις; Τι να τους πω τώρα εγώ; 






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Σπάνιο ντοκουμέντο που απεικονίζει τοίχο κρατητηρίου στο κτήριο της οδού Μέρλιν. Αποκαλύφθηκε τυχαία στα μέσα της δεκαετίας του 1980, όταν γκρεμίστηκε μεσοτοιχία με τα παρακείμενα γραφεία της ΔΕΗ (φωτ. αρχείο Δ. Λούκα). Πηγή ιστοσελίδα του Δήμου Χαϊδαρίου.

Καμιά φορά άνοιξε ο Γερμανός, μ έβαλε μέσα για πρώτη φορά που άνοιξε.
Καθώς μπήκα έτρεμα σαν το ψάρι. Ήταν δύο πορτάκια, μα πολύ μυστηριώδεις, με σίδερα, με λουκέτα, και άνοιξαν και μπήκα μέσα. Στο ένα χέρι ήταν ένα υπόγειο πολύ μεγάλο και είχε δωμάτια μικρά, κλειδωμένα , πλημμυρισμένα από κόσμο. Καθώς επήγαινα για να ανέβω τις σκάλες μου εφώναζαν Μάρκο, εσύ εδώ τι θέλεις; Έλα πιο κοντά. Αλλά δεν ημπορούσα, είχα φοβηθεί τόσο πολύ που ενόμισα ότι ήταν σφαγή. Είδα κάτι αίματα στα ντουβάριααπό δάκτυλα ανθρώπων, αίμα ανθρωπινού, και μου φώναζαν μερικοί ότι γύρισε, έλα από εδώ να σου πούμε, για να πας στο σπίτι μας, να πεις ότι αύριο θα μας τουφεκίσουν. Να μου φιλήσεις τα παιδιά μου, τη γυναίκα μου. Εγώ ο φουκαράς τους ελυπόμουνα που άκουγα αυτά τα πράγματα και που ήξερα ότι κάθε μέρα ετουφέκιζαν δεκαπέντε και είκοσι.





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Βασανιστήρια, χαρακτικό της Βάσως Κατράκη (λεπτομέρεια).«Κατά τας ώρας της εργασίας οι φρουροί δεν περιορίζοντο μόνον εις δαρμούς και ύβρεις, αλλά επέβαλλον εις τους κρατούμενους ενίοτε και τους χειρότερους εξευτελισμούς. Αρκεί να αναφέρω, ως παράδειγμα, ότι εγώ αυτός ηναγκάσθην μίαν ημέραν να εγκαταλείψω την εργασίαν μου εις τα συρματοπλέγματα και V ακολουθήσω τον φρουρόν, όστις, αφού με οδήγησε εις υπαίθριον αποχωρητήριον, με εξηνάγκασε να μαζεύω ακαθαρσίας με τα χέρια και να τας μεταφέρω εις παρακείμενον λάκκον». Μαρτυρία Κ. Βατικιώτη.

Τέλος πάντων έφτασα σε μια πόρτα μεγάλη. Ο Μάρκος με περίμενε.
Ήρθες;
Ήρθα.
Κάτσε να δω τον αξιωματικό, αν είναι ώρα να σε παρουσιάσω.

Ήταν κάποιος άλλος μέσα, και περίμενα σ ένα καναπέ. Καμιά φορά ετελέιωσε και μπαίνουμε στο σαλόνι και βλέπω για πρώτη φορά έναν υπολοχαγό του γερμανικού στρατού, πολύ γελαστόν, ο οποίος μου μιλούσε γερμανικά, αλλά εγώ δεν ήξερα από αυτά ουτε λέξη. Δηλαδή ήταν  ευδιάθετος και έλεγε με τον Μάρκο το τι θέλουν να μου ειπούν. Με έσκασαν ώσπου να ακούσω τι με θέλουν. Είδα και έπαθα τέλος πάντων.

Πρώτα πρώτα, μου λέει θα σου κάνουμε ένα καφέ ναι πιείς. Καφέ είχα να πιώ δύο τρία χρόνια. Που να πιείς. Δεν υπήρχε. Οι Γερμανοί είχαν καλό καφέ. Μου κάνει ένα καφέ. Ήπια τον καφέ. 

Λοιπόν, μου λέει ο διερμηνεύς, άκου  να δεις Μάρκο γιατί σ έχουν φέρει. Εδώ που ήρθες, θα μας βοηθήσεις.

Τι; Τι  βοήθεια θα σας κάνω εγώ, ένας που παίζω μπουζούκι; Παραπάνω από το να παίζω μπουζούκι; Τι να κάνω; Θέλετε να ρθω να πάμε καμιά γιορτή, να με πάρετε μαζί σας να διασκεδάσετε; Εντάξει. Μπορώ.
Όχι αυτό μου λέει.

Ε, τι θέλετε;

Εσύ μουλέει. Έρχεται πολύς κόσμος τα βράδυα κει που παίζεις, και χορεύουνε και μεθάνε, και μπορείς να τους γνωρίσεις.

Ποιανούς;

Αυτούνους που κατεβαίνουν από τα βουνά. Διάφοροι κομμουνιστές, ξέρω γω τι. Πρέπει να τους ξέρεις.

Που να τους ξέρω εγώ παιδί μου; Μπορεί να τους ξέρω; Και εκείνο το βράδυ που ήρθανε εκεί πέρα στην Άμφισσα και κάνανε και ξέρανε , μη τα ρωτάς τι ξύλο δώσανε μιανού και τον πήρανε. Και ήτανε δυνατός άνθρωπος. Χάθηκε απ τα μάτια. Εκείνο το βράδυ που μου πανε, την άλλη μέρα να έρθεις τον πήρανε τον μισερώσανε απ το ξύλο. Γκεστάπο.  

Αυτό θα μας κάνεις. Θα μας τα λες όλα, θα σου δίνουμε ότι γουστάρειςνα τρως σπίτι σου. Ψωμιά, φαγιά, μυστήρια και θα σε πληρώνουμε.





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Το μνημείο στο κτήριο της οδού Μέρλιν 6.

Τι να πω; Ότι μου λέγανε, ναι έλεγα με το κεφάλι, δεν μπόραγα να πω διαφορετικά. Ναι, ναι, ναι, ναι Μέχρι να τελειώσω να καθαρίσω, να φύγω.

Κατόπιν είχα μελετήσει να δώσω των εματιώ μου, διότι μπορούσα να κάνω εγώ αυτά τα πράγματα; Αφού εμένα μ αγαπούσαν όλοι οι Έλληνες ανεξαρτήτως κόμματος. Ερχόντουσαν και μου έδιναν λεφτά και καμιά φορά και πράγματα για το σπίτι μου. Αφού μια φορά μου εχάρισαν ένα αυτοκίνητο τριών τόνων σταφύλια, ακαι εγώ τα χάρισα στον κόσμο.

Αφού ετελέιωσε ο διάλογος με την Γκεστάπο, με έβγαλαν από άλλο δρόμο, όχι από τον ίδιο που επήγα. Καθώς έφευγα, ο σωφέρ αυτουνού του Γερμανού ήταν κομμουνιστής. Του Γερμανού του ίδιουνε. Μου λέει. Πως ήρθες εδώ πέρα, βρε παιδί μου; Ποιος σ έφερε εδώ πέρα ρε μάνα μου εσένα;

Τι να με φέρει; Μ έφερε αυτός ο Μάρκος. Εκεί που παίζω κάθε βράδυ εγώ, ήλθε και με βρήκε και μου είπε να ρθω το πρωί, το οποίο ήρθα.

Τέλος πάντων σηκώνομαι, φεύγω.εκεί που καθόμουν με το γέρο. Επήρα την απόφαση να πάρω δρόμο, να σηκωθώ να φύγω από την Αθήνα. Ευτυχώς που ήταν οι ημέρες της κατάρεύσεως των Γερμανών. Κι όταν έφυγα γω και κατέβηκα κάτω στο σπίτι της γυναίκας μου, εδώ πέρα στον Πειραιά, δεν επέρασε και δύο μέρες τρεις, και παίρναν δρόμο και φεύγανε. Τρέχανε να φύγουνε, να σωθούνε.

 Κι έτσι εγλύτωσα απ αυτό το νταραβέρι που με τάξανε να με κάνουν οι Γερμανοί. Την ημέρα που έφυγαν έγραψ ένα τετράστιχο.

Ημέρα Πέμπτη ήτανε
Δώδεκα Οκτωβρίου
Που σπάσανε την κεφαλή
Του άγριου θερίου.



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : 12 Οκτωβρίου 1944.
Ήταν ένα ηλιόλουστο πρωινό Πέμπτης, όταν οι καμπάνες των εκκλησιών άρχισαν να χτυπούν χαρμόσυνα, καλώντας τους Αθηναίους να ξεχυθούν στους δρόμους και να πανηγυρίσουν το τέλος της γερμανικής κατοχής. Όλο το βράδυ, μικρές φάλαγγες γερμανικών αυτοκινήτων ξεκινούσαν προς το Βορρά και στις 6:30 το πρωί άρχισε η αποχώρηση του κυρίως σώματος. Στις 8, οι ελάχιστοι Γερμανοί που είχαν απομείνει, συγκεντρώθηκαν στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, όπου σε μία βιαστική τελετή, ο στρατηγός Φέλμι κατέθεσε στεφάνι.
Το μόνο που απέμενε ήταν η υποστολή της ναζιστικής σημαίας από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης. Ένας στρατιώτης κατέβασε τη σβάστικα χωρίς καμία επισημότητα στις 9:15, σημαίνοντας το τέλος της κατοχής που διήρκεσε 1.625 μέρες και την αρχή ενός τρελού πανηγυριού στους δρόμους της Αθήνας. Χιλιάδες κόσμου με τη γαλανόλευκη στα χέρια αλληλοασπάζονταν, αναφωνώντας «Χριστός Ανέστη».


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ


ΜΑΡΚΟΣ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ της Αγγελικής Βελιού Κάιλ εκδόσεις ΠΑΠΑΖΗΣΗ

Πέμπτη 16 Ιανουαρίου 2014

ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥΡΚΟΥ ΚΑΤΑΣΚΟΠΟΥ



Ο Ελληνικός στρατός είναι στις παραμονές της μάχης των Γιαννιτσών (19-10-1912) ο Σπ Μελάς παρακολούθησε μια περίπτωση εκτέλεσης τούρκου κατασκόπου, είναι χαρακτηριστική περίπτωση συνοπτικών διαδικασιών.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Τούρκοι πρόσφυγες στην Βέρροια. 


«…. Φτάσανε στο δένδρο του στρατηγείου τρεις φαντάροι των  προφυλακών που συνόδευαν ένα Τούρκο κατάσκοπο».

Κάνει μια  περιγραφή του κατασκόπου που δείχνουν ένα καθαρό δείγμα της τούρκικης φυσιογνωμίας.

« …. Η περίτρομη ικετευτική ματιά του, η νεκρική χλωμάδα του προσώπου του κι η άλλη του ταραχή κινούσαν την συμπόνοια.»

Ακολούθησε η ανάκριση και η καταδικαστική απόφαση:

Δεκανέας: «Τον τσακώσαμε, κύριε Λοχαγέ, στις προφυλακές, τα λόγια του μασάει, τον ρωτήσαμε που πήγαινε, τι γύρευε κι όλο μπερδευότανε.».

Αξιωματικός: «Ξέρεις ρωμέικα μωρέ;».

Τούρκος : «Έβετ, μάλιστα εφέντη μ».

Αξιωματικός: « Και κάνεις τον κατάσκοπο…αι; Δεν ξέρεις ότι αυτό τιμωρείται παραδειγματικά;».

Τούρκος : « Εγώ… Εγώ… εφέντη μ, οι δικοί μου έλεγαν δεν ντρέπεσαι να πααίνεις με τους χριστιανούς εσύ, Οθωμανός, μάλιστα εφέντη μ, Οθωμανός…».

Αξιωματικός: « Τι γύρευες , λοιπόν, στις προφυλακές;».

Τούρκος : « Να πολεμήσω εφέντη μ.».

Αξιωματικός: «Να πολεμήσεις;».

Τούρκος : «Εβέτ, μάλιστα, με τα σας μαζί.».

Αξιωματικός: «Καλά, καλά… ευχαριστούμε για την προθυμία… Άκουσε, πάρ τονε παρακάτω και…».

Ζύγωσε τα χείλια του στο αυτί του δεκανέα και συμπλήρωσε χαμηλόφωνα.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Τούρκοι αιχμάλωτοι.

Η μικρή συνοδεία βούλιαξε αργά στο σκοτάδι, σέρνοντας τον Τούρκο, που άφηνε πίσω του άναρθρες κραυγές, όμοιες με γρυλισμούς. Ακολούθησαν στιγμές βαθύτατης σιωπής, οι λίγοι μάρτυρες της σκηνής δύο - τρεις τηλεγραφητές και ιπποκόμοι, κρατούσαμε την αναπνοή μας, ώσπου ακούστηκαν σε μικρή απόσταση δύο ξεροί κρότοι, δύο πυροβολισμοί.

«Πάει αυτός!»   μουρμούρησε κάποιος με αναστεναγμό ανθρώπου που ανακουφίστηκε, σαν να τον είχανε κατατυραννήσει τα λίγα λεπτά της εκκρεμότητας.






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Εκτέλεση Τούρκου κατασκόπου, από τον Ελληνικό Στρατό στην Μ Ασία.


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ



ΠΟΛΕΜΟΙ 1912-1913 του Σπύρου Μελά εκδόσεις ΒΗΜΑ Βιβλιοθήκη

Τρίτη 14 Ιανουαρίου 2014

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΕΛΒΕΤΙΑΣ ΣΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ







ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Όσοι Εβραίοι φιλοξενήθηκαν στην Ελβετία, τα έξοδά τους είχαν αναλάβει πλούσιοι συμπατριώτες τους και όχι η το Ελβετικό κράτος.


Η  Ελβετία για πολλές δεκαετίες μετά το τέλος του Β ΠΠ θεωρείτο το κράτος που λόγω της γεωγραφικής της θέσεως (συνορεύει με την Γερμανία, Αυστρία, Ιταλία, Γαλλία) αποτέλεσε τον φιλόξενο και ασφαλή  προορισμό του κάθε καταδιωκόμενου από το καθεστώς των ΝΑΖΙ και  του Φασισμού, για τη στάση αυτή το κράτος της Ελβετίας απολάμβανε την καλή φήμη που όπως αποδείχτηκε όμως δεν άξιζε.




Φυσικά η Ελβετία φρόντισε όλα αυτά τα χρόνια να ξεχαστούν τα γεγονότα που την συνέδεαν με την συμμετοχή της στα εγκλήματα του Β ΠΠ, προς αυτή την κατεύθυνση βοήθησαν οι ταινίες που παρουσίαζαν αυτή την εικόνα.





 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ:   Η ύπαρξη του J ήταν μια  εφεύρεση της Ελβετίας, με σκοπό να μπορεί να ελέγξει φυλετικά τους πρόσφυγες από τη ναζιστική επικράτεια.


Στην πραγματικότητα όμως μέχρι το 1945 οι Ελβετοί είχαν δεχτεί μόλις 28.000 Εβραίους εκ των οποίων 7.000 πριν αρχίσει ο πόλεμος, στους πρόσφυγες αυτούς δεν έδιναν το δικαίωμα εργασίας και οι άνθρωποι αυτοί ζούσαν   με χρήματα που συγκεντρωνόντουσαν από πλούσιους εβραίους κατοίκους, δηλαδή στην πραγματικότητα το Ελβετικό κράτος τους πρόσφυγες τους χρησιμοποιούσαν σαν ομήρους και ομοεθνείς τους, τους υποχρέωναν στην καταβολή λύτρων για να συντηρηθούν.


Η Ελβετία με δική της πρωτοβουλία από ο 1938 ζήτησε από το Βερολίνο τα διαβατήρια και τα όποια χαρτιά με αίτημα παραμονής στην χώρα τους των Εβραίων να σφραγίζονται με ένα μεγάλο  J προκειμένου να μπορούν ευκολότερα να μη επιτρέπουν την είσοδο στην χώρα τους. Οι Ελβετοί μόλις τον Ιούλιο του  1994 αναγνώρισαν ότι η πράξη τους αυτή ήταν πράξη «μη ανεκτής φυλετικής διάκρισης», θα πρέπει να πούμε ότι ούτε η Αγγλία, ούτε οι ΗΠΑ είχαν ζητήσει να μπαίνει κάποιο διακριτικό σύμβολο στα διαβατήρια των Εβραίων.


Σε έρευνες που πραγματοποιήθηκαν την δεκαετία του 1990 η Ελβετία όχι μόνο έκανε λαθρεμπόριο χρυσού που προερχόταν από διαρπαγή, αλλά συνέβαλε αποφασιστικά στην γερμανική πολεμική προσπάθεια.




 
Οι Ελβετικές τράπεζες και ασφαλιστικές εταιρείες τσέπωσαν ξεδιάντροπα μεγάλα χρηματικά ποσά που άνηκαν στους εβραίους καταθέτες  ή στους συγγενείς θανατωμένων Εβραίων.

Σε μια μυστική μεταπολεμική συμφωνία με την κομμουνιστική Πολωνία που δημοσιοποιήθηκε το 1996, η Βέρνη πρότεινε να εκχωρήσει τραπεζικούς λογαριασμούς νεκρών εβραίων Πολωνών στις αρχές της Βαρσοβίας με αντάλλαγμα την αποζημίωση ελβετικών τραπεζών που είχαν κρατικοποιηθεί από το κομμουνιστικό καθεστώς. Οι Πολωνοί περιχαρείς θυμήθηκαν τώρα ότι οι θανατωθέντες  εβραίοι είναι συμπατριώτες τους και πήραν το χρήμα τους (στην πραγματικότητα τραπεζίτες και κομμουνιστές μοιράστηκαν το χρήμα αυτό).

Από την στιγμή εκείνη άρχισαν να βγαίνουν πράγματα στην επιφάνεια και η λαμπρή φήμη της Ελβετίας - για τις δραστηριότητές της κατά τον Β ΠΠ – διαλύθηκε.

Στις 13/9/1996 η γερμανική εφημερίδα Die Zeit παρουσίασε ένα μακροσκελές άρθρο με τίτλο «Η μακριά σκιά του Ολοκαυτώματος» που στόχο είχε να καλύψει την Ελβετία, και η Βέρνη εξέφρασε την schadenfreude της (χαρά). Ο κόσμος όμως πιά γνώριζε τον ρόλο της Ελβετίας σε όλες τις βρώμικες υποθέσεις του Ολοκαυτόματος.


 




ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ



Η ΕΥΡΩΠΗ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ τόμος 4 του Tony Judt εκδόσεις ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ

Σάββατο 11 Ιανουαρίου 2014

ΟΙ ΕΞΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ





Το 1939 έφυγε για την Αμερική και πήγε με διαβατήριο ΠΟΥ ΤΟΥ ΕΔΩΣΕ ο πανίσχυρος υπουργός ασφαλείας του καθεστώτος ΜΑΝΙΑΔΑΚΗΣ.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Κορνήλιος Καστοριάδης έγινε φανατικός πολέμιός του Παπανδρέου μετά την δήλωσή του που κατέδιδε συντρόφους του, και δεν του ξαναμίλησε ποτέ.



Υπάρχει η μαρτυρία του ΜΕΓΑΛΟΥ στοχαστή ΚΟΡΝΗΛΙΟΥ ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗ ότι πρόδωσε την τροτσκιστική ομάδα τους στην Ασφάλεια ο Ανδρέας Παπανδρέου. Πιο κάτω παραθέτουμε αυτό που φέρετε σαν η δήλωση του Ανδρέα στην Ασφάλεια του Μανιαδάκη με δώρο την απελευθέρωσή του στα πιο κάτω μπλογκ:

http://original-fippak.blogspot.gr/2012/01/blog-post.html


http://yperpontiosmakedon.blogspot.gr/2012/02/blog-post_2899.html

.








ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο John Kenneth Galbraith


ΑΠΡΙΛΙΟΣ 1967


To έτος 1967 ο πρόεδρος των ΗΠΑ Λύντον Τζόνσον είχε ένα μεγάλο μπελά. Τα έξοδα του πολέμου του Βιετνάμ υπερέβαιναν κάθε υπολογισμό και ο προϋπολογισμός του κράτους ήταν όλο και πιο ελλειμματικός.

Ο Τζόνσον για να δικαιολογήσει τα συνεχώς αυξανόμενα έξοδα (τότε η Αμερική δεν είχε συνηθίσει ακόμη να ζει με μεγάλα ελλείμματα) προσπάθησε να βάλει στους υπολογισμούς τα αναμενόμενα έσοδα από την Κοινωνική Ασφάλιση που τότε ήταν θετικά. Οι οικονομολόγοι όλοι ήταν αντίθετοι. Βρέθηκε όμως ένα φίλος του νομπελίστας, ο Κέννεθ Γκαλμπραιηθ, σοσιαλιζων, και γνωμάτευσε ότι κάτω από κάποιες προϋποθέσεις θα μπορούσε να γίνει. Τελικά με διάφορα τρυκ και πολλή προσπάθεια στην oποια βοήθησε ο Γκαλμπραιηθ ο προϋπολογισμός πέρασε.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Ανδρέας επιστρέφει από την εξορία... το 1974. Ο λαός χαίρεται.


Ο Τζόνσον είπε στον Γκαλμπραιηθ (John Kenneth Galbraith) ότι του χρεώσταγε χάρη και αν ήθελε κάτι να του το ζητήσει. Λίγο καιρό μετά ο Γκλαμπραιηθ εμφανίστηκε και στενοχωρημένος του ανέφερε ότι ένας μαθητής του και φίλος του οικονομολόγος είχε συλληφθεί μετά από πραξικόπημα σε σύμμαχη χώρα και ήθελε να αφεθεί ελεύθερος. 

Ο Τζόνσον το μόνο που συγκράτησε ήταν ότι τα ονόματα των δυο πρωταγωνιστών έμοιαζαν (Παπαδόπουλος, Παπανδρεου). Έτσι πήρε τηλέφωνο του Υπουργείο Εξωτερικών και είπε :

Tell this Pap -son of a bitch to let the other Pap -son of a bitch free.




 

 


Επιστολή Μαργαρίτας (ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ):

21 Ιουνίου 1967

Πρόεδρο Lyndon B. Johnson

Λευκός Οίκος

Ουάσιγκτον

Αγαπητε Πρόεδρε Τζόνσον,

Θέλω να σας ευχαριστήσω, από το βάθος της καρδιάς μου, για τη γρήγορη ανθρωπιστική δράση σας εξ ονόματος του συζύγου μου Ανδρέα και άλλων πολιτικών ηγετών σε εκείνες τις ημέρες αμέσως μετά από τη στρατιωτική δράση.

Θα είμαστε για πάντα υποχρεωμένοι.

Με τιμή,

Μαργαρίτα C.Παπανδρέου



Τετάρτη 8 Ιανουαρίου 2014

ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΧΟΥΝΤΑ



ΜΕΣΟΣ ΕΤΗΣΙΟΣ ΡΥΘΜΟΣ ΑΥΞΗΣΕΩΣ ΚΛΙΝΩΝ (ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ)

ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1956-1963 6,67 %  ΕΡΕ
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1964-1966 9,12% ΑΠΟΣΤΑΤΕΣ
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1967-1973 10,05% ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1975-1981 7,31% ΝΔ
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1982-1989 5,06% ΠΑΣΟΚ


 
Στην περίοδο 1967-1973 εκτός των ξενοδοχειακών κλινών , δημιουργήθηκαν 20.000 κλίνες σε βοηθητικά καταλύματα και ναυπηγήθηκαν πλοία  για θαλασσινές εκδρομές με δυναμικότητα κλινών 8.000 κλίνες.

Δημιουργήθηκαν στην περίοδο 1967-1973 τέσσερις νέες τουριστικές ζώνες :

Α. Βορειοανατολική Κρήτη
Β. Χαλκιδική
Γ. Ανατολικής Πελοποννήσου
Δ. Νοτιοδυτικής Ευβοίας

Και δημιουργήθηκαν πυρήνες σε πολλές άλλες ζώνες.


Ιδιωτικές επενδύσεις 13.200.000.000 δραχμές
Δημόσιες επενδύσεις 2.600.000.000 δραχμές
Σύνολο  επενδύσεων έφτασαν στα 18.500.000.000 δραχμές αυτά σε σταθερές τιμές 1967. Οι στόχοι του 5ετούς Προγράμματος προέβλεπαν 12.500.000.000 για ιδιωτικές και 2.500.000.000 για δημόσιες επενδύσεις.

Το 1974 παραδόθηκαν στην μεταπολίτευση 45.000 νέες κλίνες (υπό κατασκευή)




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η Χούντα βρήκε μια όμορφη χώρα με φτωχές υποδομές.



Ο ΤΟΜΕΑΣ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ

            Δημιουργήθηκαν Σχολές ταχύρυθμης εκπαίδευσης ξενοδοχειακού προσωπικού σε 26 πόλεις σε όλη την Ελλάδα.

ΕΡΓΑ ΥΠΟΔΟΜΗΣ

-          Κατασκευάστηκαν σύγχρονοι μεθοριακοί σταθμοί (Καστανιές, Κούλας, Εύζωνοι, Νίκη, Πάτρα).
-          Έργα συντήρησης αρχαίων θεάτρων
-          Ηλεκτροδότηση αρχαιολογικών χώρων
-          CAMPINGS στις πόλεις : Αλεξανδρούπολη, Καβάλα, Θερμαϊκού, Ακτών Ολύμπου, Παγασητικού, Καμένα Βούρλα, Πευκιά Ξυλοκάστρου, Ίσθμια
-          Λιμάνια θαλαμηγών : Θεσσαλονίκη, Βουλιαγμένη, Ζέα, Ρέθυμνο, Ρόδο.
-          Αξιοποίηση σπηλαίων Δυρού Μάνης.
-          Έργα βελτιώσεως Υδροθεραπευτηρίων : Παγασών, Υπάτης, Θερμοπυλών, Βούρλων, Κυλλήνης, Καϊάφα.
-          Έργα οδοσήμανσης
-          Διαμόρφωση παραλίας Καβάλας.
-          Διαμόρφωση Ξενία Δράμας και Αγ Βαρβάρας Δράμας.
-          Πλαζ Θεσσαλονίκης
-          Έργα στο Σέιχ Σου (υπαίθριο Θέατρο).
-          Ξενοδοχεία ΕΟΤ: Ταμείο Εκπαιδ Θεσσαλονίκης, Ουρανουπόλεως, Εδέσσης, Ναούσης, Κοζάνης, Κύθνου, Πορταριάς, Υπάτης, Αράχωβας, Δελφικού Κέντρου, Σπετσών, Κύθνου, Άνδρου, Μυτιλήνης, Πάτμου, Ερυμάνθου, Λουτρών Κυλλήνης, Λουτρών Καιάφα, Πάτμου, Καλαμάτας,  Ναυπλίου, Χανίων, Ρεθύμνης, Ηρακλείου, Καρτερού, Λέρου (Λακκί), Ναυπάκτου, Ζακύνθου.
-          Αξιοποίηση Βάρκιζας
-          Φαληρικό Όρμο, Αφάτου Ρόδου, Τσαμπίκας Ρόδου, Ακροναυπλίας, Καραθώνα Ναυπλίου, Αγνά Πατρών, Αγίων Αποστόλων Χανίων, Κουκουναριών Σκιάθου, Καλαμίτσας Καβάλας, Πάρνηθος




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Το 1972 στο Μον Παρνές  κατασκευάστηκε τελεφερίκ (έργο πρωτοποριακό για την εποχή εκείνη) έτσι η πρόσβαση στο Καζίνο έγινε ακόμη ευκολότερη με την κατασκευή και κυρίως την λειτουργία του τελεφερίκ.

-          Διαμόρφωση Μνημείου Θερμοπυλών.
-          Διαμόρφωση Τύμβου Μαραθώνα.
-          Ανδριάντας Μ Αλεξάνδρου Θες/νίκη και Ε Βενιζέλου Αθήνα και Χανιά.
-          Εστιατόρια Αγ Σύλλα Καβάλας, Πλάζ Καβάλας, Ναυτικός Όμιλος Θεσσαλονίκης.
-           Χιονοδρομικό Κέντρο Ολύμπου
-          Διαμορφώσεις χώρων στα Ιωάννινα.
-          Περίπτερο Πρέβεζα.
-          Αποχετεύσεις Γαρίτση.
-          Πνευματικό Κέντρο Δελφών.
-          Περίπτερο Πλαταιών.
-          Διαμόρφωση Ακτή Βούλας.
-          Εστιατόρια Α και Β Αλιπέδου Βούλας.
-          Διαμόρφωση Παλαιάς γλυφάδας.
-          Γκολφ γλυφάδας (ολοκλήρωση).
-          Υποδομή Μικρού Καβουρίου Βουλιαγμένης.
-          Αθλητικό Κέντρο Αγίου Κοσμά.
-          Διαμόρφωση αλίμου.
-          Ειδικό Πρόγραμμα Βάρκιζας.
-          Εξαγορά και επέκταση Λαγονησίου.



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η  θεμελίωση του αεροδρομίου της Σκιάθου από τον Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Δημοσίων Έργων Κωνσταντίνο Καρύδα, με την παρουσία και άλλων επισήμων την 1/8/1970.

-          Μεταφορά εγκαταστάσεων Κρατικού Εργοστασίου Αεροπλάνων από Φαληρικό Δέλτα και μελέτη για αξιοποίηση  Φαληρικού Δέλτα.
-          Υποδομή γκολφ Αναβύσσου
-          Λουτρικές εγκαταστάσεις Σουνίου.
-          Κέντρο αναψυχής Φιλοπάππου.
-          Αναστήλωση τειχών Θεμιστοκλέους Πειραιώς.
-          Πλατεία Κορνάρου Ηράκλειο και αξιοποίηση Κρήνης ΜΠΕΜΠΟ
-          Τελείωση Ενετικής Λέσχης Ηρακλείου.
-          Αξιοποίηση Ενετικού λιμένος Ηρακλείου.
-          Διαμορφώσεις σε Φαιστό και Κνωσό.
-          Υποδομή Αγ Αποστόλων Χανίων, Περίπτερο Αεροδρομίου Χανίων.
-          Ακρωτήριο Χανίων
-          Διαμόρφωση Μυκηνών
-           Λουτρικές εγκαταστάσεις Μαραθώνα
-          Πλαζ Αρβανιτιάς
-          Ξενών νέων Ναυπλίου.
Κλπ κλπ κλπ





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Στ Πατακός εγκαινιάζει την παραλία του Ρεθύμνου Καλοκαίρι του 1969



            Ο αριθμός των τουριστών τετραπλασιάστηκε μεταξύ 1968 και 1971 και ξεπέρασε το 1.000.000.

      O κύριος μοχλός της τουριστικής ανάπτυξης ήταν ο Γενικός Γραμματέας του ΕΟΤ συνταγματάρχης ε.α. Μιχ Μπαλόπουλος και οι στενοί του συνεργάτες Χρύσανθος Δημητριάδης και Νικ Καπετανάκης.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι στις 27/4/1971 οι εκπρόσωποι των μεγαλυτέρων ταξιδιωτικών οργανισμών της Αγγλίας (Τουρ Οπερέιτορς) τίμησαν τον Μιχ Μπαλόπουλο  με ειδική περγαμηνή και τιμητικό μετάλλιο  (Ναυτεμπορική 28-4-71 σελ 11).


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Εγκαίνια του το 1973 του BOWLING στην Καστέλα του Πειραιά. Δεξιά του Σκυλίτση (ο ψηλός με το μουστάκι και το μαντηλάκι στην τσέπη) είναι ο Σπύρος Μιχελής. Τότε αστυνομικός διευθντής Πειραιά και μετά το 1967 υποψήφιος, αποτυχών, δήμαρχος. Παρ' όλο του ότι υπηρέτησε την δικτατορία ήταν πολύ εξαιρετικά αγαπητός σε πολλούς Πειραιώτες.
Το ιστορικό Bowling Center στον Προφήτη Ηλία, κατέβασε ρολά μετά από 37 χρόνια λειτουργίας. Οι εργαζόμενοι που έχουν να πληρωθούν από το καλοκαίρι ενώ τους οφείλονται ακόμα επιδόματα άδειας πάνω από δύο χρόνια, βρήκαν την επιχείρηση κλειστή μετά από έξωση του Δήμου Πειραιά.


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ


- ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ  εκδόσεις ΠΕΛΑΣΓΟΣ του Ν Ι Μακαρέζου.

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ

Στο βιβλίο της της Ιζαμπέλλας Παλάσκα αναφέρεται μια άγνωστη και εκπληκτική εξιστόρηση προσπάθειας του Θ Πάγκαλου να δει τον Μουσολίνι, ο ο...