Παρασκευή 27 Ιουλίου 2018

ΕΦΕΔΡΟΙ ΚΑΙ ΜΟΝΙΜΟΙ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ 40-41


 

 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ταγματάρχης Δ. Κασλάς.
 

Ο Θρ Τσακαλώτος έκανε μια μελέτη των θυσιών Εφέδρων και Μονίμων αξιωματικών κατά τον πόλεμο του 40, αυτό το έκανε διότι υπήρξαν ισχυρισμοί ότι οι Μόνιμοι αξιωματικοί δεν συμμετείχαν τόσο ενεργά όσο οι Έφεδροι, οι ισχυρισμοί εξυπηρετούσαν την εμφυλιακή προπαγάνδα των χρόνων που ακολούθησαν μετά τον πόλεμο του 40.

Παραθέτω την μελέτη που έκανε πρώην Α ΓΕΣ η οποία μιλά από μόν της.

 

Μόνιμοι που υπηρέτησαν στον πόλεμο του 40-41 .ηταν 3.500

Νεκροί : 384 δηλαδή ποσοστό 12,2%

Τραυματίες : 473 ποσοστό 13,8%

Έφεδροι αξιωματικοί που υπηρέτησαν στον πόλεμο του 1940-1941 ήτνα 20.000

Νεκροί : 266 δηλαδή ποσοστό 5,3%

Τραυματίες : 814 ποσοστό 11,6%

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

40 ΧΡΌΝΙΑ ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ του Θρ Τσακαλώτου

Κυριακή 22 Ιουλίου 2018

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΩΝ ΑΓΓΛΩΝ


 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Π Κανελλόπουλος με τον Ο Τσώρτσιλ.

 

Λίγο πριν την απελευθέρωση της Ελλάδας ορίστηκε πρωθυπουργός από τους Άγγλους ο Γεώργιος Παπανδρέου,  μέχρι  τότε θεωρείτο αντιμοναρχικός και εμφανίστηκε ο  «ισχυρός άνδρας»  strong man, στους ελληνικούς κύκλους της Μ Ανατολής συζητείτο ότι είναι «αχυράνθρωπος»  straw man.

Προβληματισμό δημιούργησε σε σημαντικές προσωπικότητες των Ελλήνων που είχαν καταφύγει στην Μ Ανατολή, ο Σεφέρης προβληματιστηκε για την σπουδή που έδειξε να αναλάβει υπό βρετανικό χρίσμα την πρωθυπουργία.
Ο Π Κανελλόπουλος στο ημερολόγιό του σημειώνει την 28/4/1944 : «Ορκίστηκε πρωθυπουργός χωρίς κυβέρνηση, χωρίς υπουργούς».
Ξένοι δημοσιογράφοι απορούσαν : «Πως ο ισχυρός αυτός ηγέτης δεν κατάφερε να επιβληθεί ηθικά σε  δύο ή τρεις κατάλληλους ανθρώπους και να σχηματίσει κυβέρνηση;».

Ο Λήπερ συνομίλησε με τον Π Κανελλόπουλος και ο βρετανός πρέσβης  υποστήριξε ότι ο Γ Παπανδρέου «...είναι ο πραγματικά ισχυρός ηγέτης...». Ο Π Κανελλόπουλος του είπε: « Είναι περίεργο ότι, ενώ πολιτεύεται ο κύριος Παπανδρέου πάνω από 25 χρόνια και έφτασε στην ηλικία των 58 χρονών, δεν έχει, έξω από την επαρχία του, σχεδόν κανένα οπαδό στην Ελλάδα. Είναι τάχα αυτό δείγμα ηγέτη;».
 
Ο Leeper υπερασπίστηκε τον εκλεκτό των Άγγλών με το επιχείρημα : «Κι ο Τσώρτσιλ δεν αναγνωριζόταν ως ηγέτης πριν το 1940 και δεν είχε οπαδούς».
Ο Π Κανελλόπουλος είπε ότι: « ... η ανάρρηση του Παπανδρέου στην Πρωθυπουργία ήταν πρόχειρη και βιαστική... θα παραξηγηθεί βαθύτατα και θα χει κι εδώ και στην Ελλάδα δυσάρεστες συνέπειες».
Τότε ο Leeper είπε ξεκάθαρα «... ύστερα από την αποκάλυψη του γεγονότος ότι μερίδα στρέφεται προς άλλους προσανατολισμούς εξωτερικής πολιτικής (εννοεί το ΕΑΜ), η Ελλάς πρέπει να πάρει  οριστική απόφαση να δώσει στον κύριο τόνο στην μεσογειακή της υπόσταση, συνδέοντας στενά τον εαυτό της με την Αγγλία... η Αγγλική άποψη είναι να γίνςι αμέσως μια ισχυρή κυβέρνηση που η Αγγλία θα την καλύψει και θα την υποστηρίξει απόλυτα».

Με δύο λόγια οι  Άγγλοι έβλεπαν στο πρόσωπο του Γεωργίου Παπανδρέου ένα Έλληνα Τσώρτσιλ (φυσικά με αγγλικούς προσανατολισμούς) και οι αστοί  Έλληνες  στο ίδιο πρόσωπο έβλεπαν ένα straw man «αχυράνθρωπο». 





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Γ Παπανδρέου με τον Α Ήντεν.



Το συμπέρασμα για την επιλογή Γ Παπανδρέου του Π Κανελλόπουλου καταγράφτηκε σ αυτό που είπε στον Σεφέρη: «Σπάνια είδα στη ζωή μου άνθρωπο που να έχει τέτοια δίψα της εξουσίας».

 

Και πράγματι ο Γ Παπανδρέου έγινε η φωνή του Leeper, το αναφέρει ο Σεφέρης : «...Δεν καταλαβαίνει τίποτα, ακούει ότι του πει ο Leeper, σαν να ήταν η Αγία Γραφή, ρητορεύει και κάνει μαλαγανιές βλαχοδημάρχου...». Ένα δηλαδή κακέκτυπο Ντε Γκωλ που μιλούσε για «επανάσταση».... είπε στον Σεφέρη ο Γ Παπανδρέου :

«...ποιός θα κάνει την επανάσταση; Η επανάσταση θα γίνει, ποιός θα την κάνει; Θα την κάνει ο συφερτός; Όχι θα την κάνει η κυβέρνησή μου. Η κυβέρνησή μου θα είναι επαναστατική Κυβέρνηση». Και αναρωτιέται ο Σεφέρης «Εναντίον τίνος θα κάνει η κυβέρνησή σας επανάσταση;».

 
 
 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Σεφέρης και η γυναίκα του  Μάρω.
 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

ΚΑΤΟΧΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ εκδόσεις ΤΑ ΝΕΑ ιστορία

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ του Π Κανελλόπουλου

Τετάρτη 18 Ιουλίου 2018

ΤΕΣΣΕΡΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΟΔΗΓΟΥΣΑΝ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ


 

 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ :  Ο Στάλιν και ο Γκεόργκι Δημητρώφ.

Στις 20/6/1947 ο Γκ Δημητρώφ δίνει συνέντευξη στον δημοσιογράφο Γκούντχιλντ  στην Σουηδική εφημερίδα «Γκότεμποργκς Τίντινγκ» και λέει τα εξείς καταπληκτικά:

«... Ως προς την Μακεδονία το πρόβλημα έχει λυθεί εν μέρει με το γεγονός ότι η Μακεδονία έγινε Δημοκρατία μεταξύ των άλλων Δημοκρατιών της Γιουγκοσλαβίας.

Εις την Μακεδονίαν όμως ανήκει και τμήμα της Βουλγαρίας και τμήμα εκείνου, το οποίον τώρα αποτελεί την Ελλάδα.

Τα τρία τμήματα θα ενωθούν μιαν ημέραν. Τούτο όμως θα απαιτήσει χρόνον. Μια όμως Βαλκανική Ομοσπονδία η οποία θα περιλαμβάνει και την Ουγγαρίαν, θα γίνει πραγματικότης....

Και η Θράκη; Η Θράκη αποτελεί ζωτικόν πρόβλημα δι ημάς. Πρόβλημα, που θα λυθεί εντός δύο ή τρίων ετών...

Η Θράκη δεν έχει καμμίαν σημασίαν δια την Ελλάδα. Οι Έλληνες δεν έχουν τίποτα  να κάνουν εδώ. Λέγουν ότι η Θράκη είναι σιτοβολών δια την υπόλοιπον Ελλάδα. Αλλά η Θράκη δεν μπορεί να τραφεί η ίδια και είναι αναγκασμένη να εισάγει σιτάρι δια τον πληθυσμό της. Το 1942, όταν ημείς οι Βούλγαροι είχαμεν καταλάβει την Θράκην, υποχρεώθημεν να εισάγωμεν το εν τρίτον του σίτου, που εχρειάζετο ο πληθυσμός. Αυτό αποδεικνύει πόσον ψευθής είναι ο ισχυρισμός ότι η Θράκη αποτελεί τον σιτοβολώνα της Ελλάδος. Η Ελλάς δεν έχει ανάγκην της Θράκης. Το μέλλον της Ελλάδος είναι η θάλασσα. Οι Έλληνες είναι ναυτικοί και η ζωή τους ευρίσκεται στα ελληνικά νησιά. Και η Ελλάς έχει υπέραρκετούς λιμένας. Εμείς αντιθέτως δεν έχομεν ούτε ένα εγαίον. Είμεθα κλεισμένοι εις τον Εύξεινον που είναι μια θάλασσα κακή κατά το μεγαλύτερο μέρος του έτους...

Επιθυμούμε να έχωμεν λιμένας εις τα παράλια μιας θερμής θαλάσσης. Το πρόβλημα της  Θράκης πρέπει να λυθεί εντός δύο – τριών ετών....».

 

Έτσι λοιπόν τμηματικά ο Βουλγάρικος επεκτατισμός μέσα από ήττες του, από την προπσπάθεια κατάληψης της Θεσσαλονίκης το 1912, επιδίωξε να βάλει πόδι στην Καβάλα το 1913, το επανέλαβε το 1941-1944 και τελικά περιορίστηκε να ζητά την Δυτική Θράκη, ο δε Γ Δημητρώφ που δεν ήταν κανένας τυχαίος, ήταν στην κορυφή της παγκοσμίου κουμμουνιστικής προέβλεπε: «...Το πρόβλημα της  Θράκης πρέπει να λυθεί εντός δύο – τριών ετών....».





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Τίτο (δεξιά) με τον Δημητρώφ.
 

Ένα μήνα μετα από αυτή την αποκαλυπτική συνέντευξη, τον Ιούλιο του 1947 ο Δημητρώφ και ο Τίτο συναντήθηκαν στην λίμνη Μπλεντ της Γιουγκοσλαβίας και εκεί συμφώνησαν και υπέγραψαν την ίδρυση της Βαλκανικής Ομοσπονδίας (ΒΟ), πρακτικά αυτή προέβλεπε:

1.     Ενσωμάτωση στην «Δημοκρατία της Μακεδονίας» του Τίτο την Μακεδονία του Πιρίν της Βουλγαρίας. Με αντάλλαγμα την παραχώρηση στους Βουλγάρους της περιοχής Βράνιας Πιρότ.

2.     Να υποστηρίξει ο Τίτο την Βουλγαρία στην Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων που η Ελλάδα απαιτούσε πολεμικές επανορθώσεις από την δράση της Ναζιστικής- αξονικής Βουλγαρίας  στην Ελλάδα.

3.     Να υποστηρίξει την ενσωμάτωση της Ελληνικής Θράκης στην Βουλγαρία. (δηλαδή αυτά που υποστήριζε ο Γ Δημητρώφ στην Σουηδική εφημερίδα).

Αλλά πως θα λυνόταν το ζήτημα της Θράκης υπέρ των Βουλγάρων;  Ασφαλώς με την βοήθεια του ΚΚΕ που ήδη διεξήγαγε ανταρτοπόλεμο στην Ελλάδα, τον οποίο διηυθυνε και τροφοδοτούσε  ο Τίτο.

Το τρίτο γεγονός έγινε τον Νοέμβριο του 1947 στην συνάντηση Δημητρώφ και Τίτο στην Βάρνα της Βουλγαρίας. Εκεί σύναψαν συνθήκη φιλίας, συνεργασίας και αμοιβαίας βοηθείας για να προχωρήσουν στην  Βαλκανική Ομοσπονδία (ΒΟ).



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Μιλτιάδης Πορφυρογένης (στη φωτογραφία τον βλέπετε με αντάρτισσα στον Γράμμο).


Όλα αυτά εν απουσία της Ελλάδος, ακόμα και αυτής της Ελλάδας του Μάρκου Βαφειάδη και του Νίκου Ζαχαριάδη των οποίων την γνώμη δεν την χρειαζόντουσαν αφού τους θεωρούσαν πλήρως υποτεταγμένους στα σχέδιά τους και οι οποίοι ήταν απλώς το όχημα για να τα πραγματοποιήσουν.



Ένα μήνα αργότερα τον Δεκέμβριο του 1947 δημιουργείται η  Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση (ΠΔΚ) που την είχε αναγγείλει  ο Μιλτιάδης Πορφυρογένης στο συνέδριο του ΚΚ Γαλλίας στο Στρασβούργο τον Ιούνιο του 1947 σαν εκπρόσωπος του ΚΚΕ και είχε δήλωσει:


«... Και η αποφασιστική πολεμική επίδοση και ανάπτυξη του ΔΣΕ ... αναγκαστικά τείνει να αποκρυσταλλωθεί και αποκρυσταλλώνεται κιόλας, προς την δημιουργία μιας λεύτερης δημοκρατικής Ελλάδας με δική της κυβέρνηση και με δική της κρατική υπόσταση....».

Δηλαδή δημιουργία της κυβέρνησης του Μάρκου Βαφειάδη και του Νίκου Ζαχαριάδη που θα υλοποιούσε τις επιδιώξεις του Μπλεντ και της Βάρνας. Το σχέδιο και η μεθόδευση τους είναι φανερή,  η απορρόφηση της Β Ελλάδος στην Γιουγκοσλαβία, την Βουλγαρία και ίσως και την Αλβανία.

 

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 28-6-1947

ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ του Ν Ι Μέρτζου

 

Παρασκευή 13 Ιουλίου 2018

Η ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΑΤΟΥΣΗ


Ο Νικόλαος Ματούσης, του Ματθαίου. Γεννήθηκε το 1899 στη Σαμαρίνα και τέλειωσε το Γυμνάσιο Τρικάλων και στη συνέχεια σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Δικηγόρησε στη Λάρισα. Υπήρξε από τα πρώτα μέλη του ΚΚΕ και το 1925 έγινε μέλος της Κ.Ε. του, αλλά σύντομα διαγράφηκε. Στη συνέχεια υπήρξε συνεργάτης του Ιω. Σοφιανόπουλου και του Απ. Παγκούτσου με το Αγροτικό Κόμμα.

Τον Αλκιβιάδη Διαμάντη γνώρισε στα μέσα της δεκαετίας 1920 στη Λάρισα και από τότε συνδέθηκαν. Με την έναρξη της Κατοχής, ξαναβρέθηκε με τον Διαμάντη και αποφάσισαν να προωθήσουν την ιδέα του «πριγκιπάτου της Πίνδου», που θα εκτεινόταν σε όσες περιοχές ζούσαν Κουτσόβλαχοι, στη Θεσσαλία, την Ήπειρο και τη Μακεδονία. Με βασικούς συνεργάτες τους Δημοσθ. Τσούτρα και Κων. Τάχα ίδρυσε στη Λάρισα τη «Ρωμαϊκή Λεγεώνα» για την υλοποίηση των σχεδίων αυτών, σύμφωνα με τα οποία ο ίδιος θα γινόταν ο πρωθυπουργός του κρατιδίου, ο Βασίλειος Ραποτίκας θα γινόταν αρχηγός του στρατού και θα υπήρχε κοινοβούλιο στα Τρίκαλα, ενώ η έδρα της κυβέρνησης θα ήταν στη Λάρισα. Επίσημη γλώσσα θα ήταν η κουτσοβλαχική, με απαγόρευση χρήσης της ελληνικής και με επαναφορά των παλαιών βλάχικων ονομασιών στα τοπωνύμια (π.χ. Σάντα Μαρία η Σαμαρίνα, Αμίντσιου το Μέτσοβο, Νέβεσκα το Νυμφαίο κ.ο.κ.).

Τον Μάρτιο 1942 υπογράφηκε το περίφημο μανιφέστο, αλλά τρεις μήνες αργότερα το σχέδιο άρχισε να καταρρέει, με την εξαφάνιση του Διαμάντη και αρκετά αργότερα του ίδιου του Ματούση, που κατέφυγε στην Αθήνα.

Ο Ματούσης είχε επιδιώξει με την εύνοια των Ιταλών, όχι όμως και των Γερμανών που προέβαλαν βέτο, να γίνει κατοχικός πρωθυπουργός ή έστω υπουργός. Για να ενισχύσει την επιδίωξή του αυτή, αφού πλέον είχε εγκαταλειφθεί πλήρως η ιδέα του κουτσοβλαχικού κρατιδίου, ίδρυσε με τους Σπύρο Χατζηκυριάκο, Φιλήμονα Πατίτσα και Εμμανουήλ Κορωναίο τη γερμανόφιλη οργάνωση Οργάνωση Πρωτοπόρων Νέας Ευρώπης.





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Νικόλαος Ματούσης, ο "πρωθυπουργός" του  υπό εκκόλαψη κρατιδίου της Πίνδου, στο Βουκουρέστι, όπου κατέφυγε για να διασωθεί προς το τέλος της Κατοχής.



Το Μάρτιο του 1942, ο Αλκιβιάδης  Διαμάντης ως αρχηγός των Βλάχων της Κάτω Βαλκανικής κυκλοφόρησε προκήρυξη που υπέγραφαν και εκπρόσωποι Βλάχων βαλκανικών χωρών. Ακολούθησε η σύγκληση Συνεδρίου στο Μέτσοβο και η κήρυξη ιδρύσεως του νέου κράτους: «Πριγκιπάτο της Πίνδου». Ένας από τους βασικούς συνεργάτες του ήταν ο δηκηγόρος  Νικόλαος Μουτούσης, ο άνθρωπος αυτός πρόδωσε στους Ιταλούς 19 Έλληνες αξιωματικούς που οι Ιταλοί τους μετέφεραν ομήρους στην Ιταλία.  
 
 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Λάρισα, Νοέμβριος του 1944. Αναμνηστική φωτογραφία αμέσως μετά την επιστροφή τους από στρατόπεδο συγκεντρώσεως στην Ιταλία επειδή είχαν πρωτοστατήσει στην μαζική εθνική αντίσταση του Βλαχόφωνου Ελληνισμού κατά της Ρωμαϊκής Λεγεώνας. Πρόκειται για τους βλαχόφωνους: Νικόλαο Ι. Ράπτη, Ευάγγελο Αβέρωφ-Τοσίτσα, Στέργιο Κωνσταντίνου και καθιστός ο Χαρίλαος Τζήμας.
 

Μετά το 1943 και την συνθηκογόγηση της Ιταλίας οι λεγεωνάριοι του  «Πριγκιπάτου της Πίνδου» διαλύθηκαν οι δε Αλκιβιάδης  Διαμάντης και Νικόλαος Μουτούσης διέφυγαν το τέλος τους όμως δεν ήταν καλό.

Το 1946 το «Ειδικόν δικαστήριον Δοσιλόγων Εφετείου Λαρίσης» με Εισαγγελέα τον Κων/νο Κόλλια (τον πρώτο πρωθυπουργό της 21ης Απριλίου), δίκασαν λεγεωνάριους μεταξύ αυτών και τους Αλκιβιάδη  Διαμάντη και Νικόλαο Ματούση  που ερήμην τους καταδίκασε σε πολυετείς φυλακήσεις.
Ο βασικός οργανωτής των Λεγεωναρίων, ο  Β. Ραποτίκα, ο οποίος στις 8 Φεβρουαρίου 1943 είχε παρελάσει στην Λάρισα με την ομάδα Λεγεωναρίων, σέρνοντας στο χώμα την Ελληνική Σημαία. Όταν κατέφυγε στο σπίτι του λιθοβολήθηκε μέχρι θανάτου από τις γυναίκες του χωριού του.

Μετά την επικράτηση του Κομμουνισμού στην Ρουμανία τους δίκασαν και οι κομμουνιστές και τον μεν  Αλκιβιάδη  Διαμάντη  τον καταδίκασαν σε θάνατο  και «πέθανε» στην φυλακή και τον  Νικόλαο Ματούση  τον φυλάκισαν 20 χρόνια σε ένα δησάκι στον Δούναβη. Ο Γεώργιος Παπανδρέου ζήτησε την έκδοσή του στην Ελλάδα το 1964 και τον ξαναδίκασαν και αθωώθηκε διότι τα αδικήματά του είχαν παραγραφεί! Στην συνέχεια με διάταγμα του Προέδρου της Δημοκρατίας Κων/νου Τσάτσου το 1976 απηλάγη!
 
 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο καπετάν Μπελής του ΕΛΑΣ,  Στάλθηκε από τον Άρη με αποστολή την εκμηδένιση της Λεγεώνας.    Όταν ουσιαστικά ολοκλήρωσε την αποστολή του έστειλε συμβολικά το μαύρο καλπάκι ενός από τους τελευταίους Λεγεωνάριους στον Άρη, ο οποίος το φόρεσε και αυτή ήταν η αρχή των «Μαυροσκούφηδων», των επίλεκτων ελασιτών που συνόδευαν τον αρχικαπετάνιο του ΕΛΑΣ.   Και ο Νάκος Μπελής  τέτοιο καλπάκι τρόπαιο φοραει.
 

Την πραγματική τιμωρία όμως του την έκανε ο Συνταγματάρχης Ιωάννης Λαδάς που ήταν περιφερειακός διοικητής Θεσσαλίας το 1972 στην Λάρισα. Αυτός ο προδότης ζήτησε ακρόαση από τον Λαδά, ο Λαδάς τον δέχτηκε όρθιος και τον έφτυσε στο πρόσωπο και στην συνέχεια ζήτησε να τον πετάξουν έξω από το κτήριο.

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ του Κ Πλεύρη εκδόσεις ΗΛΕΚΤΡΟΝ

ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ

https://pluton22.blogspot.com/2018/12/5.html

 

 

Κυριακή 8 Ιουλίου 2018

ΚΤΗΤΩΡ ΚΑΙ ΚΤΙΤΩΡ


 

Κτήτωρ: Ο ιδρυτής και κάτοχος μονής, την οποία και συντηρεί με επιχορηγήσεις.

Ο κτήτωρ, κάτοχος συνήθως μεγάλου αξιώματος (Πατριάρχης, Αυτοκράτορας, Αυλικός), διακυβερνά ο ίδιος τη μονή και έχει τη θέλησή του αποτυπωμένη στο κτητορικό τυπικό.

Πολλές όμως φορές οι υπερβάσεις και οι αυθαιρεσίες που απέρρεαν από τα κτητορικά του δικαιώματα γινόταν αιτία να διαλυθεί η μονή.

Στο Άγιο Όρος δεν υπάρχει το προηγούμενο του κτήτορα. Εμποδίζει την εμφάνισή του η κοινοτική δομή του Τόπου. Εδώ ήταν γνωστοί και μνημονεύονται μόνο οι κτίτορες.

 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η επιγραφή είναι στο Βυζαντινό Μουσείο και γράφει: “Εδώ [έζησαν;] ένας καλόγερος, ο Λουκάς, ο κτίτωρ (που έκτισε το μοναστήρι δηλαδή) μαζί με έναν παρακατιανό ρακένδυτο φιλόσοφο. Ζήτα γι αυτούς σωτηρία της ψυχής τους όποιος (από σας) είναι διψασμένος (=πότης) από όσους περνάνε από εδώ. Έτος 1235.”.


Κτίτωρ: Ο ιδρυτής μιας μονής, όχι μόνο στη θεμελίωση αλλά και στη σύσταση και την παραπέρα λειτουργία της.

Είναι πρόσωπο μεγάλης ευσεβείας και εγκαταβιώνει στη μονή, όπου αναδείχνεται πρότυπο αρετής.

Εικονίζεται στα Καθολικά των μονών, σε φορητές εικόνες και στα διάφορα σιγίλλια με φωτοστέφανο χρυσό (όταν πρόκειται για Άγιο) και πορφυρό (για μη Άγιο).

Η μνήμη του, μαζί με τη μνήμη όλων όσων συνέτρεξαν για την ίδρυση και συντήρηση της μονής, τιμάται τη δεύτερη μέρα της πανήγυρης με μεγάλο μνημόσυνο.

 

 

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ Μύηση στην Ιστορία του και τη Ζωή του, εκδ. ΤΕΡΤΙΟΣ, Κατερίνη 1986 του Δωροθέου Μοναχού

Δευτέρα 2 Ιουλίου 2018

Η ΕΠΙΡΡΟΗ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ ΚΑΒΑΛΑΡΗ ΣΤΟΥΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΕΣ



 


Ο Ν Πλαστήρας ασκούσε μια ιδιαίτερη γοητεία στον Μικρασιάτικο Ελληνισμό, κάποιοι τον ονόμασαν ότι ήταν ο Αη Γιώργης των Μικρασιατών, υπάρχει μια ξεχωριστή ιστορία που δείχνει το γεγονός αυτό, την διηγείται ο Ταγματάρχης της Μικρασιατικής εκστρατείας Π Παναγάκος στο βιβλίο του. Το γεγονός που δηγείται έγινε την στιγμή που είχε σπάσει το μέτωπο και οι Έλληνες υποχωρούσαν ατάκτως προς τον Τσεσμέ οι δε Τούρκοι τους κατεδίωκαν και στο διάβα τους κατέσφαζαν τους Ελληνικούς πληθυσμούς.

«...Εις Κατσαμπάν, διαρκούσης της καταστροφής, αφελείς Έλληνες κάτοικοι, κρατούντες εις τας χείρας των εφημερίδας με ολοσελίδους εν αυταίς αυτοσχεδίους εικόνας του <Τουρκοφάγου Μαύρου Καβαλάρη> με ηρώτων εν αγωνία που ευρίσκετο ο Πλαστήρας και εις βεβαίωσίν μου, ότι δεν ήτο μακράν, απήλθον ικανοποιημένοι και ήσυχοι δια την τύχην των, καθ ον χρόνον αι μάζαι των  φυγάδων αντιπαρήρχοντο προ ημάς, οδεύουσαι προς Σμύρνην, ο σε εχθρός δεν απείχε πολύ εκείθεν.

Αίσθημα οίκτου με είχε καταλάβει δια την σύγχυσιν και την συσκότησιν της διανοίας των ατυχών εκείνων Ελλήνων...».

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΥΜΒΟΛΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑΝ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ 1912-1922 του Π Παναγάκου

ΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΝΕ Η ΕΛΛΑΣ του Χ Π Κοσσιώρη εκδόσεις ΗΛΕΚΤΡΟΝ

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ

Στο βιβλίο της της Ιζαμπέλλας Παλάσκα αναφέρεται μια άγνωστη και εκπληκτική εξιστόρηση προσπάθειας του Θ Πάγκαλου να δει τον Μουσολίνι, ο ο...