Πέμπτη 30 Μαρτίου 2017

ΑΠΟΛΛΟΤΡΙΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΑΝΕΓΕΡΣΗ ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ



 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Αγιά Σοφιά, το μεγαλύτερο εργοτάξιο της εποχής. Η κατασκευή του ναού σε χρόνο ρεκόρ

Η Αγία Σοφία ανεγέρθηκε στην ΝΔ πλαγιά του πρώτου λόφου της Κωνσταντινουπόλεως, στο σημείο αυτό υπήρχαν σπίτια, τα οποία έπρεπε ο Ιουστινιανός να απολλοτριώσει για να αναγείρει τον πελαμπρο ναό και τον περιβάλοντα χώρο του που θα ήταν 7.000 με 8.000 τμ.

Οι ιδιοκτήτες των σπιτιών ζητούσαν τεράστια ποσά που έφταναν μέχρι και το δεκαπλάσιο της αξίας τους, έτσι από το πρώτο βήμα το χρυσάφι έτρεχε και επί του θέματος αυτού υπάρχουν πολλές ιστορίες, ο πιό αδιάλακτος στην πώληση του σπιτιού του ήταν κάποιος με το όνομα Αντίοχος, ο οποίος δεν έδινε το σπίτι του παρά το υψηλό τίμημα που έδινε ο αυτοκράτωρ.

Οι υπηρεσίες του Ιουστινιανού συγκέντρωσαν στοιχεία για τον Αντίοχο και ένα από αυτά ήταν ότι είναι φανατικός θεατής των Ιπποδρομιών, έτσι απεφάσισαν να τον εκβιάσουν σ αυτήν του την αδυναμία.

Πριν αρχίσουν οι αρματοδρομίες του απαγόρευσαν την είσοδο στον Ιππόδρομο, έτσι ο Αντίοχος προκειμένου να παρακολουθεί τ αγωνίσματα φώναξε «Θα ικανοποιήσω την επιθυμίαν του Βασιλέως αν με αφήσει να παρακολουθώ τους αγώνες».

Την ίδια στιγμή τον οδήγησαν στο θεωρείο του Ιουστινιανού και αγόρασε επί του θεωρείου το σπίτι του.

 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η  Παναγία βρεφοκρατούσα, ενώ ο Κωνσταντίνος Α΄ της προσφέρει την Κωνσταντινούπολη και ο Ιουστινιανός το ναό της Αγιάς Σοφιάς.
 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ του Κωνσταντίνου Πλεύρη εκδόσεις ΗΛΕΚΤΡΟΝ

ΠΑΤΡΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΌΛΕΩΣ του Γλύκα

Δευτέρα 27 Μαρτίου 2017

O ΠΑΓΟΥΡΑΣ





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Κίτσος Τζαβέλλας. Λιθογραφία. Καρλ Κράτσαϊζεν.

 

Η ΚΑΜΑΡΙΛΑ*

 

            Μετά την Επανάσταση  του  1843, στα χαρτιά είχε καταργηθεί η απόλυτη μοναρχία, υπήρξε Βουλή, με την βοήθεια όμως του Κωλέτη ξαναστάθηκε ο θρόνος στα πόδια του που προς στιγμή κινδύνεψε!

            Η ανακτορική καμαρίλα άρχισε να απεργάζεται σχέδια, για να εκφυλιστεί εντελώς κάθε αποτέλεσμα της Επανάστασης άρχισαν να διορίζουν υπουργούς και κυρίως πρωθυπουργούς ασήμαντους που θα γινόντουσαν παιχνίδι στα χέρια  της βασιλικής εξουσίας και θα αναδεικνυόταν ο ρόλος του παλατιού στην διακυβέρνηση του τόπου.

            Προς τούτο στράφηκαν σε αγράμματους και αγροίκους οπλαρχηγούς του αγώνα, διόρισε λοιπόν ο Όθωνας πρωθυπουργό τον Κίτσο Τζαβέλα , τον γιο του Φώτη, τον ήρωα της Κλείσοβας, ο οποίος όμως ήταν εντελώς αγράμματος και το μόνο που σκάλιζε ήταν την υπογραφή του.

            Από το 1844 ο Κωλέτης έβαλε τον Κίτσο υπουργό στρατιωτικών τον Κίτσο Τζαβέλα και ο Όθωνας το αποδέχτηκε πρόθυμα.

            Στην παρατήρηση του Μεταξά «Μα είναι αγράμματος» απαντήθηκε «Δεν έχωμεν ανάγκη εγγραμμάτων , αλλά αφωσιωμένων……».

 



 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Κλείσοβα. 130 άνδρες εξολόθρευσαν περίπου 3.000 Τουρκοαιγύπτιους του Ιμπραήμ!
 

            Δες τώρα της συζήση Κίτσου και Μεταξά:

«Τι κρένεις η αφεντιά σου, κυρ κόντε;»

«Να δεχτείς κ Τζαβέλα.»

«Μα είμαι αγράμματος.»

«Ανάφερα και εγώ την αγραμματοσύνη σου, αλλά ο βασιλιάς επιμένει. Αν δεν δεχτείς θα πειραχτεί.»

«Κρίμα, περίμενα από την αφεντιά σου , να μ αφήσεις να πάρω πάνω μου το βάρος όπου δεν είναι για τις πλάτες μου. Μα μια κι ο βασιλιάς το θέλει τι να κάνουμε; Μήτε εγώ, μήτε του λόγου σου έχουμε το φταίξιμο».

(Γούδα; «Βίοι παράλληλοι» τ η σελ 229).

            Και να ήτανε μόνο αυτό, τον αγράμματο Κίτσο τον έκανε το παλάτι και υπουργό παιδείας!

 

* καμαρίλα < ιταλική ή ισπανική, camarilla = δωμάτιο < λατινικό camara = αψίδα, θόλος.

Η λέξη πρωτοεμφανίστηκε το 1814 περιγράφοντας τον κύκλο προσώπων που περιστοίχιζαν το βασιλιά της Ισπανίας Φερδινάνδο Ζ΄, οι οποίοι συνεδρίαζαν μυστικά στον αντιθάλαμο (camarilla) παραπλεύρως της βασιλικής αίθουσας και ασκούσαν ισχυρή επιρροή στις βασιλικές αποφάσεις.

 

 

Ο ΑΛΗ ΠΑΣΑΣ

 
 

            Στη Βουλή του 1845 ακούστηκε ο ποιο κάτω λόγος  του βουλευτή Ν Μαυρομμάτη που έλεγε στον Κίτσο Τζαβέλα τα ποιο κάτω:

 

«Ε κύριε Τζαβέλα , τίνος τα λες αυτά;  Τίνος τα πουλείς; Αυτός ο λόγος σου με έκανε να θυμηθώ μια παλιά ιστορία . Επειδή και οι δύο μας στρατηγέ Τζαβέλα , είμεθα παιδιά του Αλή πασά , ίσως να θυμάσαι πως μια φορά τον πατέρα του Δούκα  τον έβαλε  να δείρει έναν άνθρωπο, Ο δαρμένος πάει στον Αλή πασά και παραπονιέται. Κι ο πασάς κάνει πως απορεί, φωνάζει τον Δούκα του μπήγει τις φωνές και τον ρωτάει:

«Γιατί ωρέ έδειρες τον άνθρωπο;»

Μα ο Δούκας ατάραχος του αποκρίνεται:

 «Πασά μου, και με ξέρεις και σε ξέρω , και σε ξέρω και με ξέρεις, και τα ξέρεις και τα ξέρω, και τα ξέρω και τα ξέρεις».

 

            Ο γιός αυτού του Δούκα (που αν κατάλαβες ήταν  τραμπούκος του Αλή Πασά),  ο Αδάμ Δούκας, έγινε τώρα το  1845 και αυτός γερουσιαστής! Τέτοια πράγματα έλεγαν στον ανήμπορο να αντιδράσει Κίτσο Τζαβέλα και τον κάνανε καταγέλαστο τον ήρωα και δεν σταμάτησε εδώ το μασκαραλίκι.

 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Το σώμα των Ελλήνων εθελοντών στη Σεβαστούπολη, που πήρε μέρος στον Κριμαϊκό πόλεμο υπέρ των Ρώσων.


ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ

 

            Ε! Αυτό τον αγωνιστή που όπως είδες είχε επίγνωση της αδυναμίας του να πάρει υπουργική θέση . Ο Όθωνας τον έκανε Πρωθυπουργό!

 

Πολύ ήθελε ο άνθρωπος φούσκωσε, καμάρωσε για το αξίωμα, και σε αυτό το άτομο φόρτωσαν όλα τα λάθη τους οι παλατιανοί. Στο κριμαϊκό πόλεμο το1854 , την καταστροφή στο Πέτα του την φόρτωσαν και τον κατηγόρησαν ότι έφαγε χρήματα ….. μέχρι προδότη τον είπαν, και να ήταν μόνο αυτό «αποκάλυψαν» ότι πήρε τέσσερα βαρελάκια λίρες από τους τούρκους και μάλιστα οι τούρκοι του έδωσαν κάλπικες λίρες και πως μόνο η πάνω σειρά ήταν αληθινές, δηλαδή και βλάκα τον είπανε και προδότη! Και γιατί λες το είπαν αυτό για την κάλπικη τούρκικη λίρα οι κάλπικοι Ελληνο-Βαυαροί κυβερνήτες μας ………. Μα για να μη αναρωτηθεί ο κόσμος «καλά πως γίνεται να πήρε 4 βαρελάκια λίρες και να ζει ο Κίτσος Τζαβέλας μέσα στην φτώχια;»….

 

            Πικραμένος αποτραβήχτηκε στη Ναύπακτο, φτωχός και για να ξεχάσει τα μασκαραλίκια που του μαστόρεψαν οι παλατιανοί το έριξε στο πιοτό, ρακί μέρα νύχτα συνέχεια μεθυσμένος ήτανε.

            Και ο κόσμος τον φώναζε τον ήρωα «Κίτσο –Παγούρα!». Πέθανε το 1855 μέσα στην περιφρόνηση ………..




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ :  Οι πρεσβευτές των Μεγάλων Δυνάμεων στην Ελλάδα υπαγόρευαν την οικονομική πολιτική της χώρας με βασικό κριτήριο την αποπληρωμή των δανείων.

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

-        «Βίοι παράλληλοι» Γούδα  τόμος η σελ 229

-        «Όθωνας η Έξωση» Δ Φωτιάδη εκδόσεις Δωρικός σελ 73.

 

Σάββατο 25 Μαρτίου 2017

ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΥ


 

 

Με την εγκύκλιο 2953 απαγορευόταν στους Δημοσίους υπαλλήλους να συμμετέχουν σε μυστικές εταιρείες δηλαδή σαφώς εννοεί  στους Τέκτονες. Η πιό πάνω εγκύκλιος έγινε νόμος του κράτους και από την  26η Αυγούστου 1831  οι Δημόσιοι υπάλληλοι ορκίζοντο για την τήρησή της εγκυκλίου .... μήνες μετά ο Ιωάννης Καποδίστριας  δολοφονείτο.  

 



 

Ο ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

 ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΑΡ. 2953

Πρὸς τὸ Πανελλήνιον

 Πρὸς τοὺς κατὰ τὸ Αἰγαῖον Πέλαγος καὶ τὴν Πελοπόννησον Ἐκτάκτους Ἐπιτρόπους καὶ τοὺς Ἀρχηγοὺς τῶν κατὰ ξηρὰν καὶ θάλασσαν Δυνάμεων.

 

Γνωρίζει ἡ Κυβέρνησις, ὅτι Πολίται τινὲς ἐπιμένουν πιστεύοντες καὶ τοὺς ἄλλους πείθοντες, ὅτι αἱ μυστικαὶ Ἐταιρεῖαι χορηγούσι μέσα σωτήρια εἰς τὴν Πατρίδα, ἢ τουλάχιστον Αἰγίδα ὑπὸ τὴν ὁποία συνδεόμενοι μεταξύ των ἄνθρωποι διὰ μυστικῶν δεσμῶν δύνανται νὰ ἀπολαύσωσιν ἐντὸς Πατρίδος των καὶ διὰ τῆς ξένης ἐπιρροῆς ἀξιώματα, τιμᾶς, καὶ τὸ πλέον τύχην, ὃ ἐστὶ χρήματα.

 

Ὅσον καὶ ἂν ἐλεεινολογῆ ἡ Κυβέρνησις τὴν ἀπειρίαν τῶν Ἑλλήνων τῶν ἀπὸ τοιαύτας εἰσηγήσεις παρασυρομένων δὲν ἤθελε δώσει τὴν προσοχήν της, ἂν δὲν ἦτο καταπεπεισμένη πόσον ὄλεθρια ἄποτελεσματα δύναται νὰ φέρη εἷς τὴν κρίσιμον ταύτην στιγμὴν ἢ περὶ τούτων γνώμη, τὴν ὅποιαν οἱ ἔχθροί τῆς Ἑλλάδος ἤθελον συστήσει καὶ τὸν Κόσμον, καὶ εἷς τὰς Εὐρωπαϊκᾶς Κυβερνήσεις.

 

Ἂν ἡ Ἑλλὰς ἔγκατελειφθη ἀπό τό 1821 ἕως τὸν Ἰούλιον μήνα τοῦ τελευταίου ἔτους, τοῦτο προῆλθε διότι….

 

οἱ ἐχθροί της τὴν παρέσταιναν ἀδιακόπως πρὸς τοὺς Βασιλεῖς, ὡς λαὸν ἐπαναστατωθέντα καὶ ἀγωνιζόμενον ὕπο τὴν διεύθυνσιν καὶ ὕπό τους σκοποὺς Μυστικῶν Ἑταιρειῶν, ὅθεν ἐπήγασαν αἱ Καταστροφαὶ τῆς Ἱσπανίας καὶ Ἰταλίας.

 

Εὔκολον ἦτο ἀναμφιβόλως νὰ ἀναιρεθῆ ἡ σφαλερὰ αὐτὴ δόξα. μ” ὅλον τοῦτο ἐχρειάσθησαν ὁλόκληρα ἑπτὰ ἔτη βασάνων καὶ δυστυχιῶν εἷς ἀναίρεσίν της. Μόλις ἀνηρέθη, καὶ ἐνῶ ἡ Ἑλλὰς ἄρχιζει νὰ λαμβάνη δείγματα εὔνοιας καὶ καλοκαγαθίας ἐκ μέρους τῶν Συμμαχικῶν Δυνάμεων, οἱ ἔχθροί της θέλουν πάλιν τὴν παραστήσει ὡς ὑπεξούσιον τῶν Μυστικῶν Ἑταιρειῶν, καὶ εἷς ἀπόδειξιν τούτου θέλουν φανερώσει, ὅτι ὑπὸ διαφόρους ὀνόμασιν αἱ Ἐταιρεῖαι αὑταὶ ὑπάρχουν καὶ πολλαπλασιάζονται μεταξύ των ἐν τοῖς πράγμασι καὶ τῆς πολιτικῆς τάξεως, καὶ τῆς στρατιωτικῆς δυνάμεως, ἴσως καὶ αὐτοῦ τοῦ στόλου.

 

Τόσον οὐσιῶδες θεωρεῖ τοῦτο ἡ Κυβέρνησις ὥστε μὴ ἐγκρίνουσα νὰ δείξη διὰ τινὸς δημοσίου καὶ ἐπισήμου πράξεως τὴν ὕπαρξιν αὐτοῦ τοῦ κακοῦ, ἐκπληροὶ διὰ τοῦ τύπου τῆς παρούσης ἐγκυκλίου τὸ χρέος, τὸ ὁποῖον δὲν ἠμπορεῖ νὰ παραμελήση χωρὶς νὰ καθυποβληθῆ εἷς βαρυτάτην εὔθυνην. Τῷ ὄντι τοιοῦτον δημόσιον ἔγγραφον μεταξύ τῶν Πολιτικῶν, οἱ ὁποῖοι ἐπιμένουσι νὰ μὴν παραχωρῶσιν εἷς τὴν Ἑλλάδα ἔντιμον μέλλον, ἤθελε χρησιμεύσει ὡς μέσον τοῦ νὰ ἀποδείξωσιν ὅτι οἱ Βασιλεῖς διὰ τῶν εὐεργεσιῶν των ὑποθάλπουσιν εἷς τὴν Ἑλλάδα τὸν ἐχθρόν, τὸν ὁποῖον καὶ ἀλλαχοῦ, καὶ εἰς τὰς ἰδίας των Ἐπικρατείας πολεμῶσι.

 

Ἡ παρατήρησις αὕτη, Κύριοι, σᾶς διδάσκει μὲ πόσην φρόνησιν καὶ ὀξυδέρκειαν ἀπαιτεῖται ἡ ἐκπλήρωσις τῆς ἀκολούθου παραγγελίας τῆς Κυβερνήσεως.

Θέλετε κοινοποιήσει διὰ ζώσης φωνῆς εἷς τούς ὑπαλλήλους σας ἢ τοὺς ὑπὸ τὴν ὁδηγίαν σας ἀξιωματικούς, τὸ περιεχόμενον τῆς παρούσης, καὶ θέλετέ τους κάμει νὰ σᾶς φανερώσουν ἂν ἀνήκουν εἷς καμμίαν τῶν Μυστικῶν Ἑταιρειῶν, ἢ ὄχι.

 

Ἂν εἶναι τὸ πρώτον θέλετέ τους παρατηρήσει, ὅτι ἐὰν εἷς τὴν παρελθοῦσαν κατάστασιν τῆς ἀναρχίας, καὶ τῆς ἀταξίας ἦταν ἴσως ἀναγκαῖον εἷς τούς πολίτας νὰ ζητήσωσι προσωπικὴν ἀσφάλειαν διὰ τοῦ δεσμοῦ μυστικῆς τινὸς Ἑταιρείας, ὁ δεσμὸς οὗτος διαλύεται καθ” ἣν στιγμὴν ὁ τοῦ νομίμου ὅρκου καὶ πρὸς τὴν Κυβέρνησιν, καὶ πρὸς τοὺς Νόμους, χορηγεῖ εἷς ἕνα ἕκαστον καὶ εἷς ὅλους, ὄλας τὰς ἀπαραιτήτους ἀσφαλείας.

Ἀπὸ τοιαύτην ἀρχὴν ὁρμώμενοι εὐκόλως, θέλετε ἀποδείξει τὸ ἀσυμβίβαστον τῶν δύο ὅρκων, ἤγουν τοῦ ὑπηρετεῖν τὸ Κράτος, καὶ ὑπηρετεῖν μυστικὴν Ἑταιρείαν, τῆς ὁποίας ὁ σκοπὸς εἶναι ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἄγνωστος εἷς τούς Ἑταίρους.

 

Ἂν λοιπὸν οἱ ὑπάλληλοί σας ἢ οἱ ὑπὸ τὴν ὁδηγίαν σας ἀξιωματικοὶ ἀνήκουσιν εἷς τινά Ἑταιρείαν, ἀνάγκη νὰ παραιτηθῶσι, καὶ περὶ τούτου ὀφείλεις νὰ μᾶς βεβαιώσης. Ἐξ ἐναντίας θέλετέ τους ἐξηγήσει τοὺς κινδύνους εἷς τούς ὁποίους ἐκτίθενται πλανώμενοι ἀπὸ ὀλίγους τινὰς ὅλως διόλου εἰς τὰ τοιαῦτα ἐνασχολούμενους. Ἀπὸ τὴν κατηγορίαν τῶν Ἑταιρειῶν τῶν μὴ συμβιβαζομένων μὲ τὰ κατὰ Νόμους καθεστῶτα δὲν ἀποκλείομεν καὶ τὴν πρὸ αἰώνων γνωριζομένην ὑπὸ τῷ ὀνόματι τῆς Ἀδελφοποιείας, ἢ Ἀγάπης.

 

Παραγγέλεσθε, Κύριοι, κατ” ἐπανάληψιν νὰ κάμετε χρῆσιν τῆς κοινοποιήσεως ταύτης κατὰ τὸν συνετώτερον καὶ ὠφελιμώτερον τρόπον.

 

Προθύμως ἡ Κυβέρνησις θέλει δεχθῆ τὰς εἰδοποιήσεις, ὄσας ἐν καιρῶ καὶ τόπῳ θέλετε δυνηθῆ νὰ τὴν χορηγήσετε.

 

Ἐν Πόρῳ τῇ 8 Ἰουνίου 1828

Ὁ Κυβερνήτης

 Ι. Α. Καποδίστριας

Τετάρτη 22 Μαρτίου 2017

ΒΑΣΙΛΙΚΕΣ ΑΜΥΓΔΑΛΕΣ




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Οπλισμένοι στασιαστές στο Κίελο, Νοέμβρης 1918.




Κατά την διάρκεια του Α Παγκοσμίου Πολέμου ο Κωνσταντίνος  Α απομακρύνθηκε από τον θρόνο και στην θέση του μπήκε ο γιός του Αλέξανδρος, έτσι ο Κωνσταντίνος Α πήγε να ζήσει στην Ελβετία, ο δε Παύλος ζούσε στην Καιζερική Γερμανία, σπουδάζοντας στο Κίελο στην Αυτοκρατορική Ναυτική Ακαδημία.

Το 1918 εξεράγει επανάσταση των ναυτών, την ημέρα της εξέγερσης ο Παύλος ήταν στο νοσοκομείο με οξεία αμυγδαλίτιδα.

Η επανάσταση δημιουργούσε φόβο και υπήρχαν κίνδυνοι. Ένας συσπουδαστής του μπήκε στον θάλαμο που ήταν και τον έβγαλε έξω με τις πιτζάμες, έπρεπε να οδηγηθεί κάπου που να υπάρχει ασφάλεια, πριν γίνει αυτό όμως έπρεπε να γίνει χειρουργείο και να του αφαιρέσουν τις αμυγδαλές, διότι κινδύνευε η ζωή του.

Οι Γερμανοί τον πήγαν σε ένα ιατρείο, την δουλειά ανέλαβε ένας γιατρός και μια πελώρια γερμανίδα νοσοκόμα.

Η πελώρια Γερμανίδα λοιπόν ακινητοποίησε με τα γόνατα και τα χέρια της τον Παύλο και ο γιατρός τις έβγαλε με ένα τράβηγμα, χωρίς αναισθητικό.

Ο Παύλος μετά από αυτή την τραυματική εγχείρηση περιπλανήθηκε στην επαναστατημένη Γερμανία για εβδομάδες και τελικά κατάφερε να φτάσει στην Φλωρεντία.

 


 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ :  Γάμος Βασιλέων Παύλου & Φρειδερίκης.

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ του Βασιλέα Κωνσταντίνου τόμος Ι εκδόσεις ΒΗΜΑ

Κυριακή 19 Μαρτίου 2017

ΑΠΟ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ Φ ΔΡΑΓΟΥΜΗ ΓΙΑ Π ΜΕΛΑ


 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο τάφος του Παύλου Μελά στην Καστοριά, 1904.

19 Οκτωβρίου 1904

Όλαι αι εφημερίδες  γράφουν άρθρα, όλος ο κόσμος φαίνεται συγκινημένος αλλά ποιος γνωρίζει αν θα περάσει αυτή η συγκίνηση …

 

22 Οκτωβρίου 1904

Σήμερον το πρωί γίνεται το μνημόσυνο του Παύλου εις την Μητρόπολιν. Πολύ πλήθος σπεύδει προς αυτήν.
 
Πανταχού ακούγεται φωνή : «Είκοσι λεπτά η φωτογραφία του Παύλου Μελά». Όλαι αι οικίαι έχουν τουλάχιστον μίαν απ αυτάς.
 
Ημείς ιστάμεθα προ κενοταφίου εντελώς σκεπασμένου από 50 λαμπρούς στεφάνους … Όλοι έκλαιον και εις το τέλος εκραύγασαν: «Αιωνία σου η Μνήμη» και συγχρόνως η μουσική έπαιζεν τον Εθνικόν ύμνον. 
 
Όταν όλα εσίγησαν ηκούσθη μια γενική κραυγή «Ζήτω η Ελλάς και η Μακεδονία». Βλέπω είμαι πλέον βέβαιος ότι  θα ωφελήσει ο θάνατός του…

Πέμπτη 16 Μαρτίου 2017

Αριστόκυπρος των Σόλων της Κύπρου


 

Στην γη της Ιωνίας στην Μικρά Ασία είχε ανάψει η σπίθα της επανάστασης κατά της ασιάτικης τυραννίας που καταδυνάστευε τις Ελληνίδες πόλεις της Ανατολής. Ο Μιλήσιος Αρισταγόρας ήταν ο αρχηγός της Ιωνικής επανάστασης που εκδηλώθηκε το 499 π.Χ., την οποία ακολούθησαν οι πλείστες ελληνικές πόλεις των παραλίων.

Τα πιο αξιοσημείωτα γεγονότα που συνέβησαν κατά την μακρά, σχετικά, περσική κυριαρχία στην Κύπρο, ήταν οι επανειλημμένες προσπάθειες των Κυπρίων να αποτινάξουν τον περσικό ζυγό. (Πληροφορίες δίνει με αρκετές λεπτομέρειες ο ιστορικός Ηρόδοτος.)





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Οι Σόλοι ήταν αρχαία ελληνική πόλη της  Κύπρου  , στη βόρεια ακτή της (περιοχή Μόρφου ), έδρα σημαντικού βασιλείου που άνθισε από την κλασσική μέχρι και την πρωτοχριστιανική περίοδο.



Βασιλιάς των Σόλων που βρίσκονταν στα Β.Α. της Κύπρου ήταν ο Αριστόκυπρος. Ο Αριστόκυπρος διαδέχτηκε τον πατέρα του Φιλόκυπρο (που έχτισε την πόλη των Σόλων τον 6ο π.Χ. αιώνα προς τιμήν ενός από τους 7 σοφούς της αρχαίας Ελλάδας και μεγάλου νομοθέτη, του Σόλωνα) και πήρε μέρος στην επανάσταση των Κυπρίων εναντίον των Περσών που έγινε με ηγέτη τον Ονήσιλο.

Ο Ονήσιλος, αδελφός του βασιλιά της Σαλαμίνας Γόργου που ήταν φιλοπέρσης, έκανε την πρώτη μεγαλόπνοη προσπάθεια να ενώσει όλα τα κυπριακά βασίλεια σε έναν κοινό αγώνα κατά των Περσών κάτω από την ηγεσία του. Αφού κατόρθωσε να εκθρονίσει το φιλοπέρση βασιλιά αδελφό του,  πείθει όλους τους βασιλείς της Κύπρου να συμμαχήσουν υπό την αρχηγία του.

Η προσπάθεια δεν είναι εύκολη επειδή στο νησί στάθμευε ισχυρή περσική φρουρά και επειδή υπήρχαν και άλλα ισχυρά φιλοπερσικά στοιχεία.

Οι βασιλείς των πόλεων  συμφωνούν, εκτός από τον βασιλιά του Αμαθούντα (πόλη της Ν.Α. Κύπρου). Ξεκινά να πολιορκεί τον Αμαθούντα με τον στρατό του, γιατί δεν ήθελε μια εχθρική πόλη πίσω από τις γραμμές του. Ενώ πολιορκεί τον Αμαθούντα, πληροφορείται ότι ο Δαρείος έστειλε μια περσική στρατιά η οποία καταφθάνει από την Κιλικία (νότια μικρασιατικά παράλια) μαζί με τον φοινικικό στόλο. Αρχηγός της στρατιάς ήταν ο Αρτύβιος.

Με αρχηγό του τον Αρτύβιο οι Πέρσες αποβιβάστικαν και  προχώρησαν προς την μεγαλύτερη πόλη του νησιού την Σαλαμίνα. Ο Αριστόκυπρος, αν και η πόλη του βρίσκονταν στην αντίθετη πλευρά του νησιού, έφτασε γρήγορα με τον στρατό του βασιλείου του για να συνασπιστεί με τους άλλους Κυπρίους.



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Οι σπουδαιότερες πόλεις της αρχαιότητας.

 

Ο φοινικικός στόλος περιπλέει την χερσόνησο της Καρπασίας και φθάνει έξω από το λιμάνι της πανέμορφης Σαλαμίνας, πατρίδας του Τεύκρου (αδελφού του περίφημου Αίαντα του Τελαμώνιου) πολεμιστή του Τρωικού πολέμου.

Είναι πάντως γεγονός ότι οι Ίωνες ανταποκρίθηκαν αμέσως στην έκκληση των Κυπρίων για βοήθεια και έστειλαν στο νησί στρατεύματα και ισχυρή ναυτική δύναμη, που ανέλαβε την ευθύνη να αντιμετωπίσει τις ενωμένες ναυτικές δυνάμεις Περσών και Φοινίκων.

Οι Ίωνες ναυμάχησαν με τον φοινικικό στόλο και οι Σάμιοι ανδραγάθησαν καταστρέφοντας τον στόλο των βαρβάρων στα ανοιχτά της Σαλαμίνας.


Η αποφασιστική σύγκρουση έγινε στην πεδιάδα της Σαλαμίνας, στην ανατολική Κύπρο.

Ο Ονήσιλος μαζί με τους Σαλαμίνιους και ο Αριστόκυπρος βασιλιάς των Σόλων με τους επίλεκτους στρατιώτες του, παρατάσσονται στο κέντρο της παράταξης. Οι υπόλοιποι Κύπριοι μαζί με τον Στασάνορα βασιλιά του Κουρίου (αποικία του Άργους, κοντά στην Λεμεσό), παρατάσσονται στα άκρα της παρατάξεως. Ο Αρτύβιος μαζί με τους επίλεκτους στρατιώτες καταλαμβάνει την θέση του κέντρου, απέναντι από τον Ονήσιλο.

Ο Πέρσης ηγεμόνας έχει ένα άλογο εκπαιδευμένο να μάχεται κι’ αυτό στην σύγκρουση. Να στέκεται στα πίσω πόδια και να χτυπάει τον αντίπαλο με τα μπροστινά του. Όταν ο Ονήσιλος μαθαίνει για το άλογο του Πέρση βασιλιά, ζητάει την συμβουλή του Κάρα υπασπιστή του για το πώς θα τον αντιμετωπίσουν.

 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ψηφιδωτό από τους αρχαίους Σόλους.


Η μάχη ξεκινάει και ταυτόχρονα έξω από την Σαλαμίνα στην θάλασσα συγκρούονται ο ιωνικός με τον φοινικικό στόλο (τον οποίο και νίκησαν). Ο Ονήσιλος βαδίζει με τον στρατό του εναντίον του Αρτύβιου.

Οι σάλπιγγες ηχούν, προτάσσονται τα δόρατα και με βηματισμό στην αρχή και τροχάδην στο τέλος, συγκρούονται. Ένα τείχος από μέταλλο, σάρκα, οστά και άλογα πέφτουν πάνω στους δύστυχους Πέρσες, σμπαραλιάζοντας τις γραμμές τους και σκορπώντας τον πανικό. Ο Σαλαμίνιος βασιλιάς μάχεται με το δόρυ του και χτυπάει τους στρατιώτες του Αρτύβιου, ενώ το άλογο του Αρτύβιου στέκεται στα πίσω του πόδια και χτυπάει την ασπίδα του Ονήσιλου, ρίχνοντάς τον κάτω.

Ο Κάρας ο υπασπιστής του τρέχει αστραπιαία και με δρεπάνια κόβει τους τένοντες των πίσω ποδιών, σωριάζοντας κάτω άλογο και αναβάτη. Ο Ονήσιλος ορμάει και χτυπάει τον Αρτύβιο, ο οποίος αποκρούει. Ξαναχτυπάει με δύναμη τον Πέρση δυνάστη με την λαμπρή στολή του και τα χρυσοποίκιλτα στολίδια, ρίχνοντας τον κάτω και τον αποτελειώνει.

Εκείνη όμως την στιγμή που οι Έλληνες κέρδισαν την μάχη, ξαφνικά και χωρίς καμιά προειδοποίηση, ο βασιλιάς του Κουρίου Στασάνωρ αυτομολεί στους Πέρσες. Μαζί του παίρνει και τους Σαλαμίνιους αρματηλάτες και τους περισσότερους Κυπρίους.

Ο μόνος που παραμένει με το μέρος του Ονήσιλου είναι ο Αριστόκυπρος, ο βασιλιάς των Σόλων. Μάχονται σαν τα λιοντάρια στα κλουβιά. Ξέρουν ότι θα σκοτωθούν, αλλά είναι ταγμένοι στις αξίες και τα ιδανικά τους. Τα ξίφη τους πετάνε σπίθες χτυπώντας τις ασπίδες και τα όπλα των «αντιπάλων».



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Νόμισμα της Σαλαμίνας, Βασιλέας Ευαγόρας Α΄

Ο Αριστόκυπρος, ο μοναδικός σύμμαχος του Ονήσιλου, τον συναγωνίζεται στην παλληκαριά.

Οι Αμαθούσιοι θέλουν νεκρό τον Ονήσιλο και αγωνίζονται ποιος θα προλάβει να τον χτυπήσει με το δόρυ του. Θέλουν να εκδικηθούν για την πολύμηνη πολιορκία της πόλης τους. Ένα δόρυ τον βρίσκει στο κορμί και τα μάτια του σκοτεινιάζουν, τα χέρια του κρεμάνε και τα πόδια του λυγίζουν από το βάρος του θώρακα και της ασπίδας. Το ξίφος πέφτει από το χέρι του. Ένας Αμαθούσιος χωρίς δισταγμό του παίρνει το κεφάλι με το ξίφος του κρατώντας το σαν τρόπαιο.

Οι Αμαθούσιοι κρεμάνε το κεφάλι του Ονήσιλου στην πύλη του Αμαθούντα για να τον χλευάσουν.

Τόσο ο Ονήσιλος όσο και ο Αριστόκυπρος έχασαν την ζωή τους, πολεμώντας όχι μόνο για την ελευθερία του νησιού τους, αλλά και για το γλυκό όνειρο μιας ενωμένης και ενιαίας Κύπρου.

Οι Ίωνες, όταν έμαθαν το αποτέλεσμα της μάχης, απέσυραν τα καράβια τους. Στο θρόνο της Σαλαμίνας ανέβηκε ξανά ο φιλοπέρσης βασιλιάς Γόργος. Οι φιλοπέρσες μονάρχες διατήρησαν την εξουσία στα βασίλειά τους.

Από τις κυπριακές πόλεις, δύο συνέχισαν τη σκληρή αντίσταση κατά των Περσών. Η μια ήταν η πόλη των Σόλων και η άλλη η Παλαίπαφος. Οι Σόλοι πολιορκήθηκαν από τους Πέρσες και άντεξαν για πέντε μήνες, μέχρι να αναγκαστούν να υποκύψουν. Τότε η πόλη αυτή που ανέκαθεν ακολουθούσε σαφώς φιλελληνική πολιτική, δέχτηκε σκληρότατες κυρώσεις. Μεταξύ άλλων, η πόλη έχασε την αυτονομία της -πράγμα ιδιαίτερα σοβαρό - κι βρέθηκε όπως φαίνεται κάτω από την κηδεμονία και επόπτευση του φιλοπέρση βασιλιά μιας γειτονικής πόλης, του Μαρίου. Μάλιστα για την ασφαλέστερη επόπτευση της πόλης των Σόλων, κτίστηκε στην κορυφή κοντινού λόφου που δεσπόζει στην περιοχή ένα μεγάλο οικοδόμημα στο οποίο θα πρέπει να είχε εγκατασταθεί και περσική φρουρά. Το οικοδόμημα αυτό, που ερευνήθηκε ανασκαφικά, είναι σήμερα γνωστό ως ανάκτορο του Βουνιού. Όπως προκύπτει από την αρχαιολογική έρευνα, αυτό το παλάτι - φρούριο κτίστηκε αρχικά με βάση τα ανατολικά πρότυπα. Αργότερα όμως, όταν τα πράγματα διαφοροποιήθηκαν, το ανάκτορο υπέστη διαδοχικές ανοικοδομήσεις (διακρίνεται συνολικά σε τέσσερις φάσεις) οπότε κυριάρχησαν τα ελληνικά αρχιτεκτονικά πρότυπα.

Η Παλαίπαφος (Πάφος) φαίνεται επίσης ότι είχε πολιορκηθεί και προβάλει μακρά και σθεναρή αντίσταση κατά των Περσών.

Λίγα χρόνια αργότερα το 480 π.Χ. οι Κύπριοι αναγκάστηκαν να συνδράμουν τον Πέρση Βασιλιά Ξέρξη με στρατιωτικές δυνάμεις κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του κατά της Ελλάδας. Στην εκστρατεία του Ξέρξη κατά της Ελλάδας, οι Κύπριοι συμμετείχαν με μια ισχυρή ναυτική δύναμη που αριθμούσε 150 καράβια. Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι, μετά την πανωλεθρία που έπαθε ο Ξέρξης στα στενά της Σαλαμίνας, η σύμμαχός του Αρτεμισία βλέποντας την απροθυμία των Κυπρίων να πολεμήσουν τους χαρακτήρισε όχι καλούς συμμάχους αλλά κακούς δούλους.

Αν και οι προσπάθειες αυτές των Κυπρίων απέτυχαν, ένα όμως από τα αποτελέσματά τους ήταν η παραπέρα σύσφιξη των σχέσεων της Κύπρου με τη μητροπολιτική Ελλάδα και κυρίως με την Αθήνα. Στην Αττική, μάλιστα, ζούσαν πολλοί Κύπριοι οργανωμένοι σε κοινότητες, βασικά έμποροι, οι δε επιγραφικές μαρτυρίες αποδεικνύουν την εκεί παρουσία τους.



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Οι Πέρσες υπέταξαν την Κύπρο όχι την ψυχή της.

 

Από επιγραφικές μαρτυρίες γνωρίζουμε επίσης την επιτυχή συμμετοχή Κυπρίων σε αγώνες σε διάφορα μέρη του ελληνικού κόσμου, όπως και Κυπρίους αφιερωτές στη Δήλο, στο Άργος, στους Δελφούς και αλλού, καθώς επίσης και Κυπρίους που έγιναν επίτιμοι πολίτες διαφόρων αρχαίων ελληνικών πόλεων, ύστερα από αξιόλογες υπηρεσίες που είχαν προσφέρει σε αυτές. Τέτοιες σχέσεις συνεχίστηκαν έντονες μέχρι και τα ελληνιστικά χρόνια.

 

 

 

Κυριακή 12 Μαρτίου 2017

10.000 ΔΙΠΛΩΜΑΤΑ ΣΕ ΑΙΩΝΙΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ





 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Θεόδωρος Τουρκοβασίλης (Αλωνίσταινα Αρκαδίας, 1891 – Αθήνα, 3 Μαρτίου 1975) ήταν Έλληνας δικηγόρος, πολιτικός ακροδεξιών πεποιθήσεων και ιδρυτής πολιτικού κόμματος.
 
Ο Α Παπαναστασίου διηγήθηκε στον Σπ Μαρκεζίνη την πιο κάτω ιστορία του Γ Βαρβούτη:
«Το 1934 ο Θ Τουρκοβασίλης ως υπουργός Παιδείας είχε εισαγάγει ένα νομοσχέδιο δια του οποίου θα εδίδοντο 10.000 διπλώματα εις όλους τους λεμέδες φοιτητάς οι οποίοι έπαιζαν πρέφαν εις τα καφενεία επί δεκαετίαν χωρίς να μπορέσουν να το πάρουν.
Και να σας πω, χωρίς υπερβολή δι όλον τον πολιτικόν κόσμον, φιλελεύθεροι και μη, πλην του Ε Βενιζέλου, ενός βουλευτού Χατζιδάκη (εκ Σάμου του Λαικού κόμματος) εμού και δύο ή τριών άλλων φιλελευθέρων
ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΗΣΑΝ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ (ΣΣ κεφαλαία δικά μου).
 
Εγώ έθεσα το ζήτημα από κοινωνικής, μορφωτικής και ηθικοπλασικής βάσεως και είπα: θα δώσετε εις την κοινωνίαν ανθρώπους ανωφελείς, χωρίς να έχουν καμμιάν αξίαν. Αυτό θα αποτελέσει θρυαλλίδα δια την υπονόμευσιν του πολιτικού καθεστώτος το οποίον σεις στηρίζετε.
Νομίζω ότι ωμίλησα με κάποιαν έμπνευσιν διότι ακόμα ενθυμούμαι ότι γέλασαν, και τα αυτιά του Ε Βενιζέλου ο οποίος εχειροκροτούσε. Οι άλλοι όμως Φιλελεύθεροι, η μάζα, διεμαρτυρήθη: Βρε Βαρβούτη ήρθες να μας φέρης καινά δαιμόνια εις το κόμμα. Θα χάσωμε εμείς 10.000 ψήφους δια να τις κερδίσει το Λαϊκόν κόμμα.
Εν συνεχεία ομίλησε ο Παπανδρέας ο οποίος ωμίλησε από κομματικής απόψεως. Ο Ε Βενιζέλος έγινε θηρίον και τον εφώναξεν και του είπε : «Ο Βαρβούτης είχε ανεβάσει το θέμα σε υπερκομματικό. Έκαμε κοινωνική και επιστημονική ανάλυσιν που αρμόζει σε πραγματικό πολιτικό επίπεδο. Και εσύ το κατέβασες εις κομματικόν, και έκαμες άσχημα».
Εκ τέτοιων περιστατικών ο Γ Παπανδρέου δεν είχε καλή φήμη μεταξύ φημισμένων και έντιμων πολιτικών της εποχής του Μεσοπολέμου, αργότερα ο άνδρας αυτός θεωρήθηκε «ο γέρων της Δημοκρατίας».
 
 
 
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
 
ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ 1972-1974 του Σπ Β ΜΑΡΚΕΖΙΝΗ




 

Παρασκευή 10 Μαρτίου 2017

ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΚΕΛΛΗΣ - ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ


(1735-1791)

 

Θεωρείται ο 2ος οικιστής και στην πραγματικότητα δημιουργός της πόλεως των Κυδωνιών (Αιβαλί), μετέτρεψε τον αφανή και άσημο οικισμό σε πόλη, η ηγεσία του διήρκεσε 20 χρόνια και εργάστηκε σαν πολιτικός δικτάκτορας.



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο ΙΩΑΝΝΗΣ  ΔΗΜΗΤΡΚΕΛΛΗΣ - ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ δια χειρός Φώτη Κόντογλου. 

Ο πατέρας του Δημητράκης και η μητέρα του Ρήγαινα κατήγοντο από τα Βασιλικά Λέσβου αποίκισαν στην Κυδωνία ανεδείχθη σε δημογέροντα, είχαν 3 υιούς και 4 κορίτσια, ο πρωτότοκος γεννήθηκε το 1735 και ονομαζόταν Ιωάννης, οι πληροφορίες για αυτόν είναι αντιφατικές άλλοι λέγουν ότι ήταν αγράμματος και πτωχός ιερέας, άλλοι δε  ότι ήταν λόγιος και σπούδασε για να γίνει ιερέας στο Άγιο όρος στην Αθωνιάδα σχολή,  ο M Raffenel ( συμφωνεί και ο Αμβρ. Διδότος ),  αναφέρουν ότι 25 ετών  άφησε  την πατρίδα του για να μάθει τον κόσμο και να σπουδάσει γλώσσες της ανατολής,  ήταν  φυσικό να μπλέξει, και φυσικά έμπλεξε (σύμφωνα με την παράδοση ), έγινε λένε ξεφτέρι στο μαχαίρι και το μουσκέτο, ώσπου αποφάσισε να γίνει μοναχός στ Άγιο όρος, εκεί έγινε άλλος άνθρωπος στα 1757 επέστρεψε στις Κυδωνίες με κομποσκοίνι  στο χέρι και άρματα στο σελάχι, ο Ιωάννης Δημητρακέλλης χειροτονήθηκε ιερέας στην Πέργαμο και λειτουργούσε στην Παναγιά  πέρα από τον ποταμό. Μα τα φερσίματά του δεν ήταν παπαδίστικα, είχε παραγιούς που έκρυβαν πιστόλες στα πουκάμισα τους και τον ακολουθούσαν κατά πόδας.

Αυτός ο παπάς για τους ξωμάχους ήταν ο άνθρωπός τους.  Όταν πήγε να πάρει την ευχή του Πατριάρχη, σπιούνοι το πρόφτασαν στον Καραοσμάνογλου τον μπέη της Πέργάμου, και σκέφτηκαν να τον ξεπαστρέψουν, η διαδρομή μύριζε μπαρούτι στο Oρτάκοι τον περίμεναν Τούρκοι  μαχαιροβγάλτες, μετά την συμπλοκή με τον παπά μέτραγαν δέκα επτά σκοτωμένους . Eνα χρόνο έμεινε στην Κωνσταντινούπολη ο παπα-Οικονόμου εκεί δημιούργησε φιλίες όπως τον κυρ-Πετράκη τον σαράφη του Σουλτάνου, τον Νικόλαο Μαυρογένη που ήταν στην δούλεψη του Σουλτάνου και τους Χιωτέληδες και έμαθε την τέχνη του παζαρέματος, όταν γύρισε στο Αιβαλί με γνώση και σύνεση χειρίστηκε τις υποθέσεις του.

 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Cezayirli Gazi Hasan Paşa.



Η ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΟΥ ΤΣΕΣΜΕ

 

            Τον Ιούλιο του1770 οι Τούρκοι ηττήθηκαν στην ναυμαχία του Τσεσμέ από τους Ρώσους, ο διάσημος αντιναύαρχος Χασάν μπέης Τζετζάερλι Καραμάντολογλου (Cezayirli Gazi Hasan Paşa) ο επικληθείς Γαζής   διεσώθηκε και πεζός με δύο τουρκόπουλα πήρε τον δρόμο για την Κωνσταντινούπολη, εξαντλημένοι έφτασαν έξω από το Αϊβαλί, ο παπά Οικονόμου τους περιέθαλψε και τους βοήθησε να συνεχίσουν τον δρόμο τους με ασφάλεια και άνεση,  σε ανταπόδοση ο μπέης  έκανε ριτζά στον Σουλτάνο και έβγαλε φιρμάνι που οι πιο σπουδαίες διατάξεις του πρόβλεπαν :

  1. Οι μουσουλμανικές οικογένειες έπρεπε να φύγουν από την πόλη, και του λοιπού απαγορευόταν η εγκατάσταση τούρκου στις Κυδωνίες.
  2. Η πόλη ανεκηρύσσετο ανεξάρτητος.
  3. Η διοίκηση της πόλης ανετίθετο στους κατοίκους της.
  4. Οι μόνοι τούρκοι που επιτρεπότουσαν στην πόλη ήταν ο διοικητής και ο δικαστής οι οποίοι ήταν έμισθοι της πόλεως και απολυόντουσαν από τους πολίτες.
  5. Στρατιωτικός διοικητής δεν μπορούσε να παραμείνει στην πόλη, ούτε να διέρχεται.
  6. Η πόλη απαλλάσσετο από τον φόρο της δεκάτης.

Το φιρμάνι χάθηκε κατά την καταστροφή της πόλης το 1821.

      Με την έκδοση αυτού του φιρμανιού άρχισε η δημιουργία της πόλεως των Κυδωνιών, δεν έμενε παρά να βρεθεί άνθρωπος που θα ωθούσε την πόλη με τις διοικητικές του ικανότητες και κυρίως με μυαλό ανοικτό και τσαγανό, και να πως βρέθηκε ο βοεβόδας των Κυδωνιών .

 

ΜΑΧΗ ΚΥΔΩΝΙΩΝ

 

      Ο Ομέρ Μπουντούρογλου  του Αδραμυτίου και ο Χουσείν Καραοσμάνογλου της Περγάμου, αποφάσισαν να αφανίσουν εν τη γεννέσει της την πόλη των Κυδωνιών,  ο παπα – Γιάννης  έβγαλε ντελάλη που όριζε ότι να είναι ξαρμάτωτοι οι Αιβαλιώτες,  οι σπιούνοι το πρόφτασαν στους τούρκους και αυτοί κίνησαν με καβαλαρία να πατήσουν την πολιτεία.

      Ο Οικονόμου  μάζεψε τους δικούς του και τους χώρισε στα δύο, η μικρότερη ομάδα κτύπησε τον Χουσείν και στην πρώτη ευκαιρία υποχώρησε, οι τούρκοι τους καταδίωξαν νομίζοντας ότι φεύγουν για να σωθούν και έτσι αδυνάτισαν, τότε η κύρια δύναμη του Οικονόμου με επικεφαλής το πρωτοπαλίκαρό του τον Παναγή τους ρίχτηκε και έγινε μεγάλη σφαγή, στην μάχη αυτή τραυματίστηκε όχι σοβαρά και ο παπα-Οικονόμου, μετά το τέλος της μάχης ζήτησε να του φέρουν τον τούρκο που τον κτύπησε  και τον έστειλε ξυπόλητο στην Πέργαμο να πει τα μαντάτα στον Καραοσμάνογλου. Βλέποντας τα όσα έγιναν ο Ομέρ έφυγε στο Αδραμύττιο.

      Έκτοτε ο Οικονόμος όταν έβγενε από το σπίτι του οι Αϊβαλιώτες τον προσκυνούσαν σαν Βοεβόδα.

 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η Ακαδημία των Κυδωνιών.



ΚΥΔΩΝΙΑΙ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΗΣ ΑΙΟΛΙΔΟΣ

 

             Ο Βοεβόδας πια παπά Γιάννης Οικονόμου, βάλθηκε να δημιουργήσει την πιο λαμπρής πόλης της ανατολής, με αμιγή Ελληνικό πληθυσμό και να εν ολίγοις το έργο του:

  1. Το 1780  θεμελίωσε τον ναό της Παναγιάς των Ορφανών την οποία και όταν τελείωσε στόλισε με πολυελαίους, έγινε λαμπρός ναός με στολισμό από ελεφαντόδοντο, έβενο και όστρακα .
  2. Δημιούργησε τρία  σχολεία βασικής εκπαίδευσης (από ένα στην Παναγιά των Ορφανών,  στη Μέσα Παναγιά και τον Ταξιάρχη).
  3. Έφτιαξε Σχολή Ελληνικής (ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΚΥΔΩΝΙΩΝ ), που όταν την τελείωσε ο Μητροπολίτης Σαμουήλ ο Καλλιάρχης της Εφέσου δώρησε 300 τόμους βιβλία και έδωσε 10.000 γρόσια για να αγοράσει και άλλα, πρώτο σχολάρχη όρισε τον Ευγένιο από τα Βούρλα και διέταξε να παίρνει μαθητές από όλη την Ελλάδα .
  4. Έκτισε Νοσοκομείο του Αιβαλιού με συνδρομές των κατοίκων της πόλης.
  5. Έκτισε Λεπροκομείο.
  6. Έβαλε τις βάσεις της οικονομικής ευημερίας των Κυδωνιών
  7. Οργάνωσε διοικητικά, αστυνομικά και πολιτικά την πόλη, προσθέτοντας φίλους  και σύμμαχους από τους γύρω πρώην εχθρικά διακείμενους τούρκους μπέηδες.
  8. Όρισε διοικητή για την άμυνα τον Παναγή Αιβαλιώτη,  που πολέμησε στην Τρίπολη τους Αρβανίτες και διακρίθηκε, το 1786 σκοτώθηκε στο Αγιασάτ  σε συμπλοκή με ρέμπελους που ενοχλούσαν την πόλη.

 

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ  ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ

 

            Σε ηλικία 56 ετών ο Ιωάννης Δημητρακέλλης Οικονόμου ξημερώματα μεγάλης Παρασκευής πέθανε με πυρετό, ήταν ο άνθρωπος που σε λιγότερο από 20 χρόνια έκανε μια λαμπρή πόλη στην ανατολή. Ενώ όσο ήταν στην ζωή είχε πολλές αντιπαλότητες με Ρωμιούς και τούρκους, με τον θάνατό του οι Έλληνες κατάλαβαν ότι χάθηκε κάτι σημαντικό γι αυτούς και κλάψαν τον δημιουργό και όχι τον δικτάκτορα τους, ο Καραοσμάνογλου της Περγάμου μόλις το έμαθε χωρίς ανάσα έτρεξε στο κονάκι του συγχωρεμένου και ζήτησε να τον πάνε στον τάφο του, τον πήγαν στον Αη Βασίλη σύραν την ταφόπετρα και σαν είδε το κιβούρι του έκλαψε για πολύ ώρα , γιατί έχασε ο τόπος σπουδαίο άνδρα, και κατόπιν όπως ήρθε έφυγε.



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Οι Κυδωνίες σε παλιά φωτογραφία.
 

            Δες τώρα τι είπαν για τον ανατολίτη  παπα :

  • ΡΑΦΦΕΝΕΛ  ( Γάλλος διπλωμάτης και ιστορικός ) :  « Εις τον άνθρωπον τούτον έλειψε θέατρον μεγαλύτερον, για να επισύρη εις εαυτόν την προσοχήν του κόσμου».
 
  • A  DIDOT ( Μαθητής της ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΚΥΔΩΝΙΩΝ, ιστορικός και διπλωμάτης) : « Εσκέφθη να καταστήση τον τόπον αυτόν ευτυχή και ελεύθερον. ...».
 
  • Μ ΒΙΛΛΕΜΑΙΝ (Γάλλος Ακαδημαϊκός και ιστορικός) : « ... ανήρ μεγαλοφυής και καρτερικός, αγαθής θελήσεως.....».
  • ΛΟΥΙΤΖΙ ΤΣΑΜΠΟΛΙΝΙ (Ιταλός Ακαδημαικός – Ιστορικός): « ...ανήρ σοφός και μετρημένος , Βασιλειανός, ήτοι θαυμαστής των έργων και ιδεών του Μ Βασιλείου».
  • ΣΤΑΥΡΑΚΗΣ Α ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ ( Διδάσκαλος στις Κυδωνίες): «Μεγαλοφυής και καλός άνθρωπος...».
  • ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΑΛΤΕΛΗΣ (Ιατρός – ποιητής): « Ανήρ μεγαλόνους και μεγαλουργός. Εμόρφωσε πόλιν λαμπράν και προνομιούχον....».
  • ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗΣ: (Ιατρός ): « Δαιμόνιος ανήρ....».
  • Γ. Α. ΑΡΙΣΤΕΙΔΟΥ (Καθηγητής Κυδωνιών): « Ο νέος Θησεύς των Κυδωνιών. Φιλόδοξος και φιλόπατρις, ζηλοτύπως έχων προς παν , ότι το καλόν....».
  • Φ ΠΟΥΚΕΒΙΛ (Γάλλος ιστορικός και διπλωμάτης): «Κυδωνίαι πόλις περίφημος, θεμελιωθείσα τω 1740 υπό αιδεσιμωτάτου κληρικού Οικονόμου …ανέπτυξε εις  την πόλιν ζήλον προς την εργασίαν, η δε βιομηχανία και αι επιστήμαι ήκμαζον…».

 

Ας δούμε όμως τα χαρακτηριστηκά του άνδρα :

      ΑΝΑΣΤΗΜΑ     :         Μέτριο προς το ψηλό.

      ΟΦΘΑΛΜΟΙ     :          Καστανοί ανοικτού χρώματος.

      ΓΕΝΕΙΑ             :          Ξανθά μέτρια.

      ΜΕΤΩΠΟ          :          Ευρύ μέτριο.

      Φορούσε βελούδινο κάλυμμα στο κεφάλι, έμβλημα του αξιώματός του, του οποίου δεν είχε δικαίωμα κανείς άλλος να φέρει.

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ

Στο βιβλίο της της Ιζαμπέλλας Παλάσκα αναφέρεται μια άγνωστη και εκπληκτική εξιστόρηση προσπάθειας του Θ Πάγκαλου να δει τον Μουσολίνι, ο ο...