ΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΙΑ

            Ο περιηγητής Caston Deschamps παραθέτει ένα γράμμα που απευθυνόταν στον Βασιλιά Γεώργιο Α, από έναν αποτυχόντα σε αναπληρωματικές δημοτικές εκλογές στον Αλμυρό, τα γεγονότα που βλέπουμε προκαλούν γέλιο αλλά και σκεπτικισμό για την ποιότητα της δημοκρατικής διαδικασίας, σαφώς το γράμμα αυτό  έχει στοιχεία με τα οποία μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα για την αντιπροσωπευτικότητα του εκλογικού αποτελέσματος, τον βαθμό μυστικότητας της ψηφοφορίας, αλλά και την διαπλοκή πολιτικών και εγκληματιών, θα μπορούσε να πει κανείς ότι σήμερα δεν χρειάζεται οι πολιτικοί τόση ωμή παρεμβατικότητα για να εκμαιεύσουν το επιθυμητό αποτέλεσμα, το όλο ζήτημα αναλαμβάνουν πιο εκλεπτυσμένες μεθοδεύσεις ……

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Αλμυρός το 1886 (διακρίνεται ο Τούρκικος στρατώνας και δεξιά η πρώτη χριστιανική εκκλησία του Αγ. Νικολάου έξω από την τότε πόλη).

     

Αλμυρός 18/12/1891 δέκα μετά μεσημβρίαν

 

Μεγαλειότατε

 

            Ο ληστής Τσούλης, εκλογικός αντιπρόσωπος του Παναγόπουλου, επίσημος υποψήφιος για την δημαρχία, γνωρίζοντας ότι επρόκειτο να προβούμε σε αναπληρωματική εκλογή στην δεύτερη περιφέρεια του δήμου Αλμυρού, μαζί με τέσσερις συνενόχους του μετέφερε στα βουνίσια λημέρια του τον Κωνσταντίνο Σιαμέτη, τον Γιάννη Σιαμέτη, τον Αθανάσιο Σιαμέτη, τον Βασίλειο Επισκόπου, τον Χρίστο Ντίνο, τον Κωνσταντίνο Κονβιούνη, τον Κωνσταντίνο Λορίτη , το Δημήτρη Σιαμέτη.

Λίγες μέρες πριν,  έκανε να φυλακιστεί ο Γεώργιος Ζίκας. Αυτοί οι δυστυχισμένοι, που είναι όλοι τους Σαρακατσάνοι, είναι πολιτικοί μου φίλοι. Ετοιμαζόνταν να ψηφίσουν εμένα! Ο λωποδύτης δεν τους άφησε ελεύθερους παρά μόνο όταν πληροφορήθηκε την επιτυχία του ανταγωνιστή μου Παναγόπουλου.

Ο ίδιος ληστής, την παραμονή των εκλογών , μετέφερε στα βουνίσια λημέρια του τους βοσκούς Αθανάσιο Καρακίτσου, Δημήτρη Καρακίτσου και πέντε τράγους. Απείλησε τους βοσκούς ότι θα τους σφάξει μαζί με τα κοπάδια και τις οικογένειές τους, αν κατέβαιναν στην πόλη να ψηφίσουν.

Έτσι στερήθηκα τις ψήφους τους και, αν προσθέσω και εκείνες των φίλων που αναφέρθηκαν παραπάνω, έχουμε συνολικά 18 ψήφους! Όταν σκέφτομαι πως ο Παναγόπουλος είχε μόνον 13 παραπάνω!

Ύστερα για να εξασφαλίσουν την επιτυχία του Παναγόπουλου, έφεραν από τον δήμο Φερών (επαρχία Βόλου) τον Στέφανο Γιαννόπουλο, τον Δημήτρη Γεωργοστόπουλο, τον Νικόλα Δημόπουλο, τον Γιώργο Κωνσταντακόπουλο…. Αυτοί οι άνθρωποι είναι γραμμένοι ταυτόχρονα στους εκλογικούς καταλόγους των Φερών και του Αλμυρού: στις τελευταίες νομοθετικές εκλογές ψήφισαν στις Φέρες, όπως μπορεί κανείς να διαπιστώσει από τα αρχεία των πρακτικών.

Προσθέτω ακόμα ότι ο Θεόδωρος Μητρόπουλος και ο Γιαννάκης Σούτης , παρ όλο που έχουν πεθάνει , ψήφισαν τον αντίπαλό μου. Ομοίως ο Δημήτρης Κωνσταντίνου που είναι φυλακή , ψήφισε εναντίον μου, με την μεσολάβηση κάποιου Δημήτρη Νικόλα φίλου του.

Έτσι ψήφισαν για τον υποψήφιο της κυβέρνησης νεκροί και κακοποιοί. Υπολογίζοντας όλους αυτούς, θα έπρεπε να έχω περάσει τον αντίπαλό κατά οκτώ ψήφους.

Ζητώ να σταλεί ένας βασιλικός επίτροπος. Θεωρώ αυτές τις εκλογές παράνομες και άκυρες. Έχω την τιμή να είμαι, Μεγαλειότατε, ο άτυχος υποψήφιος της αντιπολιτευσης στις δημοτικές εκλογές του Αλμυρού.

 

Τριαντάφυλλος Αργυρόπουλος

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Τριαντάφυλλος Αργυρόπουλος τελικά έγινε πρόεδρος της κοινότητας Αλμυρού το 1914 καθώς και βουλευτής, άφησε μάλιστα κληροδότημα το Γυμνάσιοα Αλμυρού και έκανε δωρεές στο Μουσείο και αλλού.
 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ του Caston Deschamps Εκδόσεις ΒΗΜΑ περιηγήσεις

Α μπε μπα μπλομ του κίθε μπλομ

 

 

Η όλη η φράση, προήρχετο από παιδικό παιχνίδι που έπαιζαν τα ελληνόπουλα κυρίως τα παιδιά των Αθηναίων, το παιχνίδι είχε πολεμική χροιά και ήταν μια παιδική πολεμική προετοιμασία.

 

Πράγμα απολύτως φυσικό, αφου ο Πολίτης γινόταν  και Οπλίτης! Η λέξη η εξ άλλου Πολίτης είναι αναγραματισμός του  Οπλίτης.

Οι αντιπαρατιθέμενες παιδικές ομάδες έλεγαν «Απεμπολών, του κείθεν εμβολών !!!…» (επαλαμβανόμενα με ρυθμό, εναλλάξ από την δείθεν επιτιθέμενη ομάδα), η φράση παραφράστηκε από τους μεταγενέστερους και κατέληξε στο «Α μπε μπα μπλομ του κίθε μπλομ».

 

«Απεμπολών, του κείθεν εμβολών !!!…».

Η φράση σημαίνει: « Σε απεμπολώ, σε αποθώ, σε σπρώχνω, πέραν (εκείθεν) εμβολών σε (έμβολο) με το δόρυ μου, με το ακόντιό μου!!!».

Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ 22α ΙΟΥΝΙΟΥ 1941

Η Ιταλική επίθεση κατά της Ελλάδος ξεκίνησε την 28^η Οκτωβρίου του 1940 ενώ η Γερμανική επίθεση τον Απρίλιο του 1941. Στις   3 Μαΐου 1941. Άνδρες της Βέρμαχτ μετά την κατάληψη της Αθήνας είχαν καταλάβει το σύνολο της χώρας πλην της Κρήτης, τέλος Μαίου 1941 είχε καταληφθεί και η Κρήτη. Στην συνέχεια είχαμε την κάθοδο Βουλγάρων στην Μακεδονία- Θράκη και Αλβανών στην Ήπειρο.

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Βιάτσεσλαβ Μόλοτοφ υπογράφει το Γερμανοσοβιετικό Σύμφωνο μη Επίθεσης.

Στις 23 Αυγούστου του 1939 η ΕΣΣΔ και η Ναζιστική Γερμανία υπέγραψαν στη Μόσχα το Σύμφωνο Ρίμπεντροπ-Μολότωφ.

Στις 22 Ιουνίου 1941, η Γερμανία και οι σύμμαχοί της εισέβαλαν από τις τρεις κατευθύνσεις στη Σοβιετική Ενωση. Μέχρι εδώ  η Ναζιστική Γερμανία και η ΕΣΣΔ είχαν συμμαχική σχέση και στρατιωτικής συνεργασίας που οδήγησε σε κοινές επιχειρήσεις κατά της Πολωνίας και μεμονωμένες επιχειρήσεις κατά άλλων κρατών.

Η πρώτη επιστολή του Ν Ζαχαριάδη με την κήρυξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου αιφνιδίασε του πάντες. Έστειλε μια επιστολή με την οποία καλούσε τους Έλληνες να συστρατευτούν με το καθεστώς Μεταξά για να πολεμήσουν εναντίον των Ιταλών χωρίς κανέναν δισταγμό. Το γράμμα αυτό το οποίο δημοσιεύτηκε στον Τύπο στις 2 Νοεμβρίου 1940 έχει ως εξής:

 

 

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Το πρώτο γράμμα του Ν Ζαχαριάδη, δημοσιευμένο στον τύπο.

«Προς το λαό της Ελλάδας

 

Ο φασισμός του Μουσολίνι χτύπησε την Ελλάδα πισώπλατα, δολοφονικά και ξετσίπωτα με σκοπό να την υποδουλώσει και να την εξανδραποδίσει. Σήμερα όλοι οι Έλληνες παλαίουμε για τη λευτεριά, την τιμή, την εθνική μας ανεξαρτησία. Η πάλη θα είναι πολύ δύσκολη και πολύ σκληρή. Μα ένα έθνος που θέλει να ζήσει πρέπει να παλεύει, αψηφώντας τους κινδύνους και τις θυσίες. Ο λαός της Ελλάδας διεξάγει σήμερα έναν πόλεμο εθνικοαπελευθερωτικό, ενάντια στο φασισμό του Μουσολίνι. Δίπλα στο κύριο μέτωπο και Ο ΚΑΘΕ ΒΡΑΧΟΣ, Η ΚΑΘΕ ΡΕΜΑΤΙΑ, ΤΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΟ, ΚΑΛΥΒΑ ΜΕ ΚΑΛΥΒΑ, Η ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ, ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΣΠΙΤΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ.

Κάθε πράκτορας του φασισμού πρέπει να εξοντωθεί αλύπητα. Στον πόλεμο αυτό που τον διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά, όλοι μας πρέπει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, δίχως επιφύλαξη. Έπαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για το σημερινό του αγώνα, πρέπει να είναι και θα είναι, μια καινούργια Ελλάδα της δουλειάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση, μ’ ένα πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό.

 

Όλοι στον αγώνα, ο καθένας στη θέση του και η νίκη θα ναι νίκη της Ελλάδας και του λαού της. Οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου στέκουν στο πλευρό μας.

 

Αθήνα 31 του Οκτώβρη 1940

 

Νίκος Ζαχαριάδης

 

Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ».

Φυσικά το γράμμα προκάλεσε αντιδράσεις καθώς βρισκόταν εμφανώς έξω από το πλαίσιο των αποφάσεων της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Πολλά ανώτατα στελέχη μάλιστα το χαρακτήρισαν πλαστό.

Στις 10 Ιανουαρίου 1941, η Διεθνής καταδίκασε τη συγκεκριμένη θέση του έγκλειστου ηγέτη.

Ο ίδιος πάντως είχε ήδη αναπροσαρμόσει τη θέση του με δύο νέα γράμματα (Νοέμβριος 1940, Ιανουάριος 1941), τα οποία το καθεστώς της 4^ης Αυγούστου βέβαια δεν δημοσίευσε, διότι σε αυτά έπαιρνε σαφείς αποστάσεις από την πρώτη επιστολή και χαρακτήριζε την ελληνική αντεπίθεση στη Βόρειο Ήπειρο ως «κατακτητικό και ιμπεριαλιστικό πόλεμο» και καλούσε «τους φαντάρους, τους ναύτες και τους αεροπόρους να πάρουν στα χέρια τους τις διοικήσεις των μονάδων του, εκλέγοντας προσωρινές επιτροπές» και «καλούσε τους πολεμιστές μας ν αρνηθούν να πολεμήσουν».

 

 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Προκήρυξη του ΚΚΕ, τα λέει όλα.

 

Από τις 3 Μαΐου 1941 μέχρι τις 22 Ιουνίου 1941 ποια ήταν η στάση του ΚΚΕ απέναντι στους Γερμανούς εισβολείς;

Οκτώ ημέρες μετά την Γερμανική εισβολή βγήκε η πιο κάτω προκήρυξις του ΚΚΕ: «Καλούμε όλο το λαό να σκεφτεί πόσο διαφορετική θα ήταν η θέση του σήμερα, αν η επιστράτευση του της 28^ης Οκτωβρίου 1940 μετατρεπότανε σε λαικό ξεσήκωμα. Να σκεφτεί πόσες μανάδες θα χαιρότανε τα παλληκάρια τους, πως η Μακεδονία, η Θράκη και όλα όσα ακόμα θα χάσουμε θα γλύτωναν, Και πως αντί για μαγνητικές νάρκες, μπόμπες, πείνα κια καταστροφές ο λαός θα χε στη χώρα του πραγματική ελευθερία. Να σκεφτεί ακόμα αν το σωτήριο αυτό ξεσήκωμα δεν έγινε, αιτία είναι η πλάνη του λαού ότι ο πόλεμος ήταν δίκαιος».

Στις 3 Μαίου την ημέρα κατάληψης των Αθηνών, κυκλοφορεί προκήρυξη του ΚΚΕ με περιεχόμενο: «... η συνέχιση του πολέμου της 28^ης Οκτωβρίου έγινε αιτία για τη χιτλερική εισβολή». Δηλαδή πλήρης δικαιολόγηση της Ιταλο - Γερμανικής επίθεσης κα επίρριψη της ευθύνης στην Ελληνική πλευρά.

 

Ο Ευάγγελος  Αβέρωφ Τοσίτσας αναφέρει: «... υιοθέτησαν γραμμήν ευνοική για τον Άξονα, επειδή η ΕΣΣΔ ήταν φίλη με την Γερμανία. Όταν βεβαίως η Βέρμαχτ παραβίασε τα σοβιετικά σύνορα, δεν χωρούσε πλέον κανείς δισταγμός ως προς την ακολουθητέα γραμμή... Χάραξαν τις νέες κατευθύνσεις του ΚΚΕ και όρισαν ότι καθήκον κάθε Έλληνος κομμουνιστού ήταν να ργανώσει την πάλη για την άμυνα της ΕΣΣΔ, του λοιπού, με την κάλυψη κάποιου εθνικισμού(<ξένος ζυγός>, <απελευθέρωση της χώρας> κα), έπρεπε να γίνει αγώνας για την άμυνα της ΕΣΣΔ και για κατάληψη της εξουσίας....».

 

Ο Γ Παπανδρέου στα κείμενά του αναφέρει: «μετά την επίθεσιν και κατοχήν της Ελλάδος υπό της Γερμανίας (27-4-1941 ), το ΚΚΕ εξεδήλωσεν αμέριστον συμπάθειαν υπέρ των Γερμανών...».

Αλλά και Γιάννης Ιωαννίδης παραδέχεται: «Εμείς ήμασταν στην Ακροναυπλία. Το γερμανο-σοβιετικό σύμφωνο δεν το είδαμε με κακό μάτι, αλλά με το πραγματικό, έτσι που το νομίζαμε. Ότι, δηλαδή, η ΕΣΣΔ κατάφερε να βάλει τους Άγγλογάλλους και τον Χίτλερ να κάνουν πόλεμο μεταξύ τους. Έτσι εκείνη μένει ανέπαφη, ώστε αν γίνει τίποτε αυτή να είναι ο ρυθμιστής. Οπότε θα έχουμε πολύ καλύτερα αποτελέσματα αργότερα, όταν αυτοί αδυνατίσουν. Αυτή ήταν η σκέψη η δική μου και την είπα στους άλλους συντρόφους. Αφού, ο Μάγγος ο κακομοίρης, όταν μας έπεφταν οι μπόμπες από πάνω έλεγε <Δε θα ρίξουνε εδώ μπόμπες οι Γερμανοί. Δεν τους αφήνει ο Μουστάκιας, έχει πει ότι εκεί πέρα είναι κομμουνιστές>. Τόση ήταν η πίστη στη δύναμη της ΕΣΣΔ.... Συνεπώς το γερμανο-σοβιετικό σύμφωνο δε δημιούργησε σε μας καμιά εντύπωση ότι δεν έκανε καλά η ΕΣΣΔ....».

Ο Σπ Μαρκεζίνης τονίζει: «Η ηγεσία του ΚΚΕ απεφάσισε την είσοδό του στην Αντίσταση, όταν ο Χίτλερ θα αγνοήσει το Σύμφωνο Ρίπεντροπ – Μολότωφ και θα αρχίσει την επίθεση εναντίον της ΕΣΣΔ, στις 22 Ιουνίου 1941. Μέχρι τότε το επίσημο δημοσιογραφικό όργανο του, ο <Ριζοσπάστης>, ετήρησε πολιτική <αντιιμπεριαλιστική>, δηλαδή αντισυμμαχική....».

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Το κομματικό γραφείο του ΚΚΕ στην Ακροναυπλία Διακρίνονται οι Παπαρρήγας, Θέος, Ιωαννίδης, Λεβογιάννης, Μπαρτζιώτας.

Η εξέγερση του Σεπτέμβρη του 1941 στη Δράμα έγινε υπό την καθοδήγηση του ΚΚΕ αλλά πιά η ΕΣΣΔ και το Γ Ράιχ δεν ήταν σύμμαχοι.....

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1941-1949 ΕΤΗ ΑΓΩΝΩΝ, ΘΥΣΙΩΝ ΚΑΙ ΑΙΜΑΤΟΣ του Κ Ν Μπάρμπη εκδόσεις ΠΕΛΑΣΓΟΣ

 

ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΣΕΚΟΥΡΙ του Ευ. Αβέρωφ Τοσίτσα.

https://www.rizospastis.gr/story.do?id=6512265

ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑΣ 5ο ΤΑΓΜΑ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΗΣ

 

Πολύ ενδεικτικά παραθέτω κάποια συμβάντα ενδεικτικά του τι συνέβαινε λίγο πριν και μετά την εξόντωση της 3^ης Μεραρχίας του ΔΣΕ Πελοποννήσου. Φανερώνουν γλαφυρά τις συνθήκες κατά την περίοδο του Εμφυλίου.

 

 

Από 5^ο Τάγμα. Χωροφυλακής .

Προς υ.χ.κ. Αχαΐας

 

Αριθ Δ.Υ.

 

Αποστέλω συνοδεία τους κάτωθι συνεργάτας των συμμοριτών συλληφθέντων κατόπιν της κοινοποιηθείσης ονομαστικής καταστάσεως συνεργατών υπό της ΑΣΔΠ δια της υπ αρθμ 24693/365^/ Α2 14-10-1948 διαταγής της οίτινες είχον ανάμιξιν επί κατοχής και αργότερον δεν επεδείξαντο εθνικόφρονα διαγωγήν ίνα εξετάζετε κατά την κρίσιν σας περί της δράσεώς των ενεργήσετε κατ αυτών τα δέοντα.

1. Κουφής Ιωάννης του Σταύρου κάτοικος Σαγέικων
2. Διαμαντόπουλος Κων του Βασιλείου κάτοικος Φράγκα
3. Μπαλαλάς Νικόλαος του Ευσταθίου κάτοικος Μπούκουρα.
4. Βασιλακόπουλουλος Παναγιώτης του Κων κάτοικος Δραγάνου.
5. Δουραμάνης Κων/νος του Αντωνίου κάτοικος Δραγάνου.
6. Δουραάνης Αντώνιος του Γεωργίου κάτοικος Δραγάνου.

 

* * *

 

 

Προς ΣΤΓ 913 τη 1/1/49

Αριθ 1 Την υ.χ.κ. Αχαΐας

 

Αποστέλονται υπό συνοδείαν οι κάτωθι κρατούμενοι συλληφθέντες δυνάμη της κοινοποιηθήσεις καταστάσεως κομμ/στων και κατά πληροφορίας ότι είχον κατά την κατοχήν ανάμιξιν εις το ΕΑΜ  αργότερον όμως δεν επεδείξαντο εθνικόφρονα διαγωγήν αλλά ύποπτον τοιαύτην

1. Αθανασία σύζυγος Ανδρέα Γαλάνη (σύζυγος της συμ) Καγκάδι.
2. Δήμητρα σύζυγος Χαραλ Κεφαλά (υιός συμμορίτη) Καγκάδι
3. Χαράλαμπος Κεφαλάς (υιός συμμορίτη) Καγκάδι.
4. Γεωρηόπουλος ή Αριστόπουλος Δημήτριος του Αντωνίου Σύνδεσμος πληροφοριοδότης Καγκάδι
5. Ανδρέας Παναγ Τσίριγος  σύνδεσμος πληροφοριοδότης Καγκάδι.
6. Τσάκωνας Ανδρέας του Χρήστου (στρατωτικός υπεύθυνος) Καγκάδι.
7. Μαντζουράνης Ανδρέας του (πληροφοριοδότης) Καγκάδι
8. Θανασάς θεόδωρος του (ύποπτος κομ/στης) Ριόλον
9. Πρεβεζάνος Ιωάννης του Μιχ (εγγεγραμμένος εις κατάστασιν) Ριόλον.
10. Οικονομόπουλος Παναγ του Γεωργ (εγγεγραμμένος εις κατάστασιν) Ριόλον.
11. Πέπας Δημ του (ύποπτος κομ.) Ριόλον.
12. Κουτσούκος Ιωάννης του (ύποπτος κομ.) Ριόλον.
13. Κουτσούκος Παν του (ύποπτος κομ.) Ριόλον
14. Σαγιά Μελπομένη (ύποπτος κομ. Ριόλον.

 

 * * *

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Γυναίκα ελέγχεται από την χωροφυλακή σχετικά με την βραδινή απαγόρευση κυκλοφορίας.

 

ΣΤΓ913 τη  3/1/1949

Αριθ 2

ΠΡΟΚΗΡΥΞΙΣ ΔΙΑΤΑΓΗ

Προς τους κατοίκους

Περί ελέγχου των κινήσεων αυτών.

Απαγορεύεται η κίνησις την ημέραν άνευ αδείας και την νύχτα τελείως. Ποίμνια εντός ακτίνος 500 μέτρων από το χωρίον…. κλπ

 

 * * *

 

 

ΣΤΓ 913 1/1/49

ΑΡΙΘ 3

Προκήρυξις προς συμμορίτας

Να παραδοθούν διότι ο αγώνας εναντίον των άρχισε εγγυόμεθα την ζωήν των….. κλπ

 

 * * *

 

 

 

Αριθμ 4

ΣΤΓ 913 4/1/49

 

Προς τον υπον Μπαλόπουλον Παν

Όπως ενεργήσητε ένορκον προανάκρισιν κατά του συλληφθέντος την 2/1/1949 συμμορίτου Σπηλιοπούλου Κων του Γεωργίου εκ το χωρίου Αναστάσοβα Καλαβρύτων ετών 19 συνελλήφθη εις Βαλίτσες Αχαΐας υπό ανδρών της ομάδος του υπεν Μιχαλάκη.

 

 

 * * *

 

 

ΣΤΓ 913 τη 4/1/49

Αριθμ 5

Προς 9^ην Μεραρχίαν /Α1

Κοινοποίηση ΑΔΧΑΕ

Έκθεσις επί της διεξαχθείσης επιχειρήσεως εις τας διαβάσεις Βαλιτσών κάτω Σριμαλέικα την 2/1/49 και 3/1/49 (λεπτομερής έκκθεσις έμεινε στο αρχείον).

 

* * *

 

ΣΤΓ 913 τη 4/1/49

Αριθμ 6

Προς υ.χ. Κάτω Αχαΐας

Απεστάλη συνοδεία μετ εκθέσεως συλλήψεως ο λιποτάκτης του 581 ΤΠ 1^ος λόχου VIII μεραρχίας στρατιώτης Αμαξάς Χρύσανθος (νόθος) κάτοικος Μιχόι συλληφθείς εν Μιχόι την 4/1/48.

 

* * *

ΣΤΓ 913 τη 4/1/49

Αριθμ 7

Προς την ΥΧ Κ. Αχαΐας

 

Απεστάλη συνοδεία ο ιδιώτης Δριμάλας Γεώργιος του Ηλία ετών 45 κάτοικος Κεφαλέικων κατηγορουμένου επί ληστείαν διεπραχθήσαν τη 8/11/48 εις το χωρίον του εις βάρος (δυσανάγνωστο) 1) Ταπεινού Χρίστου 2) Παπαζαφείρη Πέτρου κατοίκων Κεφαλέικων  συνελήφθη εις χωρίον του τη 2/1/49.

 

* * *

 

Από 5^ο Τ.Χ.

Προς ΥΧ Κάτω Αχαΐας ημ 4/1/49

Κοινοποίησιν 9^η Μεραρχίαν

Αριθ 8

 

Αποστέλλονται υπό συνοδεία οι κάτωθι συνεργάται κλπ των συμμοριτών:

1)     Δριμάλας Νικόλαος του Ηλία ετών 28 κάτοικος Κεφαλέικα – τυγχάνει σύνδεσμος και πληροφοριοδότης των συν και συνελλήφθη εις το χωρίον του την 1/1/49

2)     Σωτηρόπουλος Μαρίνος του Νικόλαου ετών 44

3)     Τζουμάνης Ευστάθιος του Βασιλείου ετών 26 κάτοικοι αμφότεροι Σανταμερίου – συνελήφθησαν την 2/1/49 εις αγροτικήν θέσιν Σανταμερίου ένθα ετράπησαν εις φυγήν επί τη θέα τμήματός μας, εμπεσούντες εις χείρας ετέρου τμήματός μας αντιστρόφως κινουμένου, κατεβαίνοντες προφανώς να ειδοποιήσωσιν πλησίον ευρισκομένους συμμορίτας περί της εμφανίσεώς μας.

4)     Παναγόπουλος Νικόλαος του Γεωργίου κάτοικος Μιχίο (πρόεδρος της αυτοδιοικήσεως Μιχόι συνελλήφθη την 3/1/49)

5)     Μιχαλόπουλος Χρίστος του Γεωργίου ετών 32 κάτοικος Μιχόι συνελλήφθη την 2/149 εν Μιχόι διότι τυγχάνει αγροφύλαξ των συμμοριτών εν τω χωρίω του διορισθείς υπ αυτών.

6)     Αμαξάς Παναγιώτης του Χρυσάνθου ετών 36 κάτοικος Μιχόι συνελλήφθη την 2/1/49 εν  Μιχόι διότι: τυγχάνει στρατιωτικός υπεύθυνος των συμμοριτών εν τω χωρίω του.

7)     Μητρόπουλος Βασίλειος του Ιωάννου ετών 25 κάτοικος Μιχόι συνελήφθηεν Μιχόι την 3/1/49 διότι ήτο σύνδεσμος των συμμοριτών με ειδικοτέραν χρήσιν τηλεβόα.

8)     Ασημακόπουλος Κωνσταντίνος  του Αντωνίου κάτοικος Βερούχον (Σπάτα) επανελήφθη την 4/1/49 εν Μιχόι διότι μετείχε της λαϊκής ασφαλείας των συμμοριτών.

Άπαντες οι ανωτέρω προσέφερον θετικάς υπηρεσίας εις τους συμμορίτας και μεγάλην ζημίαν εις τον εθνικός αγώνα διότι αποτέλουν την αυτοάμυνα των συμμοριτών εις την περιοχήν υπό του πέπλου οι περισσότεροι του εθνικόφρονος πολίτου, δι ο και δέον να εκτοπισθώσιν ούτοι επί μακρότερον χρόνου από τους δεδηλωμένους αριστερούς

Ο Διοικητής του  τάγματος

Βορδώνης Γεώργιος

Ταγματάρχης

 

Η ΕΚΔΟΣΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Κώστας Καραγιώργης αντιστράτηγος ΔΣΕ. Μετά την ήττα του ΔΣΕ τον Αύγουστο του 1949 θα βρεθεί πολιτικός πρόσφυγας στη Ρουμανία, όπου και οι διαφωνίες του με τον Ν Ζαχαριάδη  θα είναι η αφορμή για να οδηγηθεί από το ίδιο του το Κόμμα στα βασανιστήρια και στο θάνατο.

            Από τον Μάιο του 1941 στην Μακεδονία κυκλοφόρησε η εφημερίδα «Λαϊκή Φωνή» που ήταν όργανο του «Μακεδονικού Γραφείου». Στα μέσα του Ιουλίου του 1941 βγήκε το πρώτο φύλλο του «Ρίζου» (Ριζοσπάστης) του οργάνου της Νέας ΚΕ του ΚΚΕ. Το πρόβλημα ήταν η εξεύρεση χρημάτων για  την αγορά χαρτιού, αυτά τα χρήματα βρέθηκαν με τον πιο κάτω τρόπο:

            Ένας γνωστός δημοσιογράφος συνδέθηκε με τον Κώστα Καραγιώργη που τότε εμφανιζότανε με το ψευδώνυμο Σάββας, ο δημοσιογράφος του απεκάλυψε ότι ο ακόλουθος τύπου της Ιταλικής Πρεσβείας Πατουέλλι του είχε προτείνει να γράφει ανώνυμα διάφορες μπροσούρες για την ελληνοιταλική φιλία, φυσικά η εργασία αυτή θα γινόταν με ορισμένη αμοιβή.

            Ο Καραγιώργης που εμπιστευόταν τον δημοσιογράφο αυτό φώναξε : «Και κάθεσαι; Τρέχα να πεις το ναι, γράψε την μπροσούρα , άρπαξε τα λεφτά και έλα να μας τα φέρεις. Αλλιώς Ρίζος δεν βγαίνει….».  Ο δημοσιογράφος συμμορφώθηκε πήγε συμφώνησε με τον  Πατουέλλι και μετά ξενύχτησε για να γράψει την πρώτη μπροσούρα, η αμοιβή του ήταν 10.000 δραχμές, αυτές κατέληξαν στον Κ Καραγιώργη και με αυτά τα χρήματα του δημοσιεύματος για την Ελληνοιταλική φιλία αγοράστηκε χαρτί για το πρώτο φύλλο του νέου Ριζοσπάστη

 

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

- ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ του Σόλωνα Ν Γρηγοριάδη τόμος Ι εκδόσεις ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 

ΠΩΣ ΠΡΟΕΚΥΨΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Θ. Κολοκοτρώνης. Εγχρωμη λιθογραφία. Giovanni Boggi

Στα ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ του ο Θ Κολοκοτρώνης εξηγεί πως προήλθε το επίθετό του και από που προέρχεται η γενιά του.

Κάποιός λοιπόν από το Ρουπάκι κοντά στο χωριό Τουρκολέκα πήγε στο Λαμποβίσι (περίπου το 1530 μΧ), ο δημογέροντας τον έκανε γαμπρό και κληρονόμο του. Αυτός λοιπόν είχε ένα παιδί τον Δημητράκη που τον πήρε όμηρο ένας μπουλούμπασης Αρβανίτης, αυτός ήταν αλυσοδεμένος, ο Αρβανίτης για να τον κοροιδέψει του είπε ότι θα τον ελευθέρωνε αν πηδούσε πιό πολύ από τρεις Αρβανίτες, και πράγματι πήδηξε περισσότερο με τις αλυσίδες από τους Αρβανίτες και αναγκάστηκαν να τον ελευθερώσουν.

Ο Δημητράκης παντρεύτηκε και έκανε τρία παιδιά τους Χρόνη, Λάμπρο και Δήμο. Αυτοί έγιναν νυκοκυραίοι με 500 πρόβατα και 60 αλογογέλαδα, αναγκάστηκαν να φύγουν στην Ρούμελη για 12 χρόνια κάνοντας τους κλέφτες, στην συνέχεια επέστρεψαν στην Πελοπόννησο με 15 Ρουμελιώτες σε μάχη με τους Τούρκους σκότωσαν τον ένα.

Ο Δήμος  νυμφεύτηκε την κόρη του καπετάνιου Χρόνη από το Χρυσοβίτσι (αυτά ήταν στην εποχή που δρούσε ο Μοροζίνης στην Πελοπόνησο). Ο γιός του Δήμου ονομάστηκε Μπότσικας (γιατί ήταν μαυριδερός). Ο Μπότσικας είχε ένα παιδί  τον Γιάννη, που ένας Αρβανίτης όταν τον είδε είπε «Βρε τι Μπιθεκούρας είναι αυτός.» και ο Κολοκοτρώνης το εξηγεί «Δηλαδή πόσον ο κώλος του είναι σαν κοτρόνι και έτζι του έμεινε το όνομα Κολοκοτρώνης».

Ο Μπότζικας σκοτώθηκε και ο  Γιάννης κρεμάστηκε στην Ανδρούσαν. Ο Θ Κολοκοτρώνης γεννήθηκε 3 Απριλίου 1770 στο Ραμαβούνι γιός του Κωνσταντίνου που ήταν φημισμένος οπλαρχηγός στην Πελοπόννησο και όπως λέει ο Θεόδωρος «από τα 1553 όπου εφάνηκαν εις τα μέρη μας Τούρκοι, ποτέ δε τους ανεγνώρισαν, αλλ ήσαν εις αιώνιον πόλεμον.».

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΔΙΗΓΗΣΙΣ ΣΥΜΒΑΝΤΩΝ  ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΥΛΗΣ του Θ. Κ. Κολοκωτρώνη

ΟΙ ΜΟΙΡΑΙΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ 1/11/1920

ΤΟ ΘΑΝΑΣΙΜΟ ΣΦΑΛΜΑ

 

Ο Ελ Βενιζέλος επέστρεψε στην Ελλάδα  στις 17/8/1920  με το θρυλικό «Αβέρωφ», με νωπά ακόμα τα τραύματα της δολοφονικής απόπειρας. Αμέσως με την άφιξή του δέχθηκε την βίαιη απαίτηση των αντιπάλων του για εκλογές, ο παλαιοκοματισμός θυμήθηκε την δημοκρατία, στις 23/5/1915 ο Βενιζέλος είχε ζητήσει την παράταση της θητείας του λόγω « μήπω αποτερματισθείσης εν πολέμω καταστάσεως» η Βουλή αυτή είχε ονομαστεί από του αντί - βενιζελικούς κοροϊδευτικά «Βουλή των Λαζάρων» διότι την είχε νεκραναστήσει δήθεν ο Βενιζέλος  το 1917, έτσι τώρα η αντί - βενιζελική παράταξη με την υπόδειξη του εξόριστου φίλο - Γερμανού Βασιλέα Κωνσταντίνου θεώρησε ότι με την συνθήκη των Σεβρών περατώθηκε η πολεμική προσπάθεια του έθνους! Στις 10 Σεπτεμβρίου 1920 η Βουλή διαλύθηκε  κάτω από τη   έντονη πίεση της αντιπολίτευσης που τον ονόμαζε «ΤΥΡΑΝΝΟ»  αλλά και από διεθνή πίεση που ζητούσε ανανέωση της λαϊκής εντολής, οι άσπονδοι σύμμαχοι του έλεγαν κάθε τόσο «εσείς ποιόν εκπροσωπείται κύριε Βενιζέλε;».

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Ελευθέριος Βενιζέλος μιλάει σε συγκέντρωση λαού.



Ο πρωθυπουργός των δύο Ηπείρων και των πέντε θαλασσών, ο άνθρωπος που μετέτρεψε την Ελλάδα  από ένα κράτος μικρό και μίζερο  σε μια περιφερειακή δύναμη υπολογίσιμη και δυνατή σε δέκα μόλις χρόνια, είχε κάθε λόγο να ελπίζει σε μια εκλογική νίκη με δεδομένο ότι δεν αρκέστηκε αυτός ο μεγάλος άνδρας μόνο στην πολεμική προσπάθεια αλλά είχε να επιδείξει σπουδαίο  κοινωνικό έργο κυρίως από το 1917 , έτσι προσέφερε μεγάλες μεταρρυθμίσεις όπως:

 

• Ο αγροτικός νόμος για απαλλοτρίωση των τσιφλικιών.
• Νόμος για την αποζημίωση των απολυμένων ιδιωτικών υπαλλήλων.
• Νόμος για την οκτάωρο εργασία.
• Νόμος για τα κατώτατα όρια ηλικίας των εργαζομένων.
• Δια νόμου άδεια τοκετού κλπ

 

Την 14 Σεπτεμβρίου 1920, την ημέρα του σταυρού, στο Στάδιο γιορτάστηκε η νίκη, όπως γιορτάζονταν  και στην Βασιλεύουσα πριν πολλούς αιώνες ο θρίαμβος των Βυζαντινών στρατευμάτων. Την ημέρα εκείνη λοιπόν μεταβλήθηκε ο νικηφόρος στρατός μας σε  κομματικό ψηφοφόρο!

Την 17 Σεπτεμβρίου ο Βασιλιάς Αλέξανδρος τραυματίστηκε από μια μαϊμού και στις 12 Οκτωβρίου πέθανε μετά από γενική μόλυνση ο πιο αγαπητός Βασιλιάς της δυναστείας, μία κάπως περίεργη σύμπτωση ο θάνατός του την κρίσιμη αυτή στιγμή .

 

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Βασιλιάς των Ελλήνων Αλέξανδρος.

ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

 

Ο Αλέξανδρος ανάλαβε τα καθήκοντά του με την πεποίθηση ότι εκτελούσε χρέη τοποτηρητή του θρόνου, και ότι η προσωρινή ηγεμονία του θα έληγε με το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και την επιστροφή του πατέρα του, καθώς ο Κωνσταντίνος δεν υπέβαλε την παραίτησή του όταν αποχώρησε από την Ελλάδα.

Νυμφεύθηκε στις 12 Νοεμβρίου 1919 την Ασπασία Μάνου, κόρη του συνταγματάρχη της Χωροφυλακής Πέτρου Μάνου, με μοργανατικό γάμο. Απέκτησαν μία κόρη, την Αλεξάνδρα, την οποία ο Αλέξανδρος δεν πρόλαβε να γνωρίσει, καθώς γεννήθηκε περίπου πέντε μήνες μετά το θάνατό του, στις 25 Μαρτίου 1921.

 

Η σύντομη βασιλεία του ήταν υποδειγματική. Κινούμενος μέσα στα συνταγματικά πλαίσια των καθηκόντων του, απόφυγε να  αναμιχθεί στην ενεργό πολιτική, παρά τις πιέσεις του εξόριστου στην Ελβετία Κωνσταντίνου. Αντιλαμβανόμενος τη ζημία που θα επέφερε στα εθνικά συμφέροντα η πιθανή αναζωπύρωση του εθνικού διχασμού, αλλά και τον ουσιαστικό κίνδυνο που διέτρεχε ο βασιλικός θεσμός, στήριξε όλες τις κοινοβουλευτικές αποφάσεις και τις επιλογές του Πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου. Το γεγονός αυτό, καθώς και το ότι ήταν ο μοναδικός μονάρχης που πήρε Ελληνίδα σύζυγο, των κατέταξε ως τον πλέον συμπαθή, στη μνήμη του λαού, από τους Βασιλείς του σύγχρονου ελληνικού κράτους.

Κατά τη διάρκεια της ηγεμονίας του η Ελλάδα πήρε μέρος στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ. Με το τέλος του και ύστερα από την υπογραφή της Συνθήκης του Νεϊγύ, παραχωρήθηκε στην Ελλάδα η ανατολική Μακεδονία και η δυτική Θράκη από τη Βουλγαρία, ενώ με την υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών, ένα χρόνο αργότερα, προσαρτήθηκε η ανατολική Θράκη, με εξαίρεση την Κωνσταντινούπολη, και η περιοχή της Σμύρνης, από την Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Πέθανε ξαφνικά, στις 12 Οκτωβρίου 1920 από σηψαιμία, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Ο θάνατος του αποδόθηκε σε δάγκωμα από έναν από τους δύο μακκάκους που είχε για κατοικίδια. Όπως δε ανέφερε  το ιατρικό ανακοινωθέν «μετά βραχείαν αγωνίαν καθ΄ ήν  κατελήφθη υπό σπασμωδικών κινήσεων του  προσώπου εξέπνευσε περί ώραν 4^η  και 12 λεπτά  μετά μεσημβρίαν».

Προς τιμήν του, η πόλη Δεδέαγατς της Θράκης, μετονομάστηκε το 1919 σε Αλεξανδρούπολη.

Οι Έλληνες θρήνησαν τον απλό, ταπεινό και πατριώτη Βασιλιά , δες τι γράφει ο «Κόσμος» της Σμύρνης  «….από τα μαγευτικά ακρογιάλια της Μικράς Ασίας, από την γη της Πανόρμου, όπου αντηχούν ακόμη οι ζητωκραυγές ενός παραληρούντος από ενθουσιασμόν πλήθους, πρώτην φοράν αντικρύζοντος εν μέσω αυτού  το φαιδρόν και γελαστόν πρόσωπον του Βασιλέως, βουβό υψώνεται το μοιρολόι των απελευθερωθέντων Ελλήνων προς τους ελληνικούς  ουρανούς ….»

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Αλλοεθνείς ψήφισαν μαζικά κατά του Βενιζέλου και έκριναν το εκλογικό αποτέλεσμα.

ΑΘΛΙΑ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ

 Η ενωμένη αντιπολίτευση ξεκίνησε την προεκλογική περίοδο  με κατευθυντήριους άξονες το ΨΕΜΑ, την ΔΗΜΑΓΩΓΙΑ, την ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΝΙΚΗ   ΕΝΑΝΤΙ ΟΠΟΙΑΣ ΘΥΣΙΑΣ. Στην πραγματικότητα δύο ήταν οι αντίπαλοι ο Βενιζέλος και ο Κωνσταντίνος και η παράταξη της δυναστείας ήθελε να ξεμπλέξει  με τον Βενιζέλο αδιαφορώντας για την Ελλάδα. Παραθέτω μικρό δείγμα των ενεργειών της σ΄ αυτές τις εκλογές :

v Στο βήμα της Βουλής ξεσκίζονται από τον Βουλευτή Κουμουνδούρο οι χάρτες της Μεγάλης Ελλάδος!

v Κάποιοι Βουλευταί ωρύονται στην Βουλή  «δεν τα θέλομε» εννοούσαν την Ιωνία).

v Ο Βουλευτής Μεσσηνίας Μοσχούλας έλεγε προς τους ψηφοφόρους του: «και που μεγάλωσε η Ελλάδα, μεγάλωσε εσένα το χωράφι σου;».

v Η εφημερίδα Καθημερινή της 26 Οκτωβρίου 1920  αναφέρει τα πιο κάτω συνθήματα :

            Ζήτω ο Κωνσταντίνος

            Ζήτω  ο κουμπάρος

            Ζήτω ο βασιλιάς μας

            Ζήτω το Λιόπεσι

            Ζήτω το Μενίδι

(Δεν υπήρχε νεοαπελευθερωμένη Θράκη και μαχόμενη Μικρά Ασία , υπήρχε Λιόπεσι και Μενίδι και Κωνσταντίνος!)

v Ο Γούναρης  δαπανούσε ώρες για να εκφωνεί φιλιππικούς κατά του Βενιζέλου και ούτε λέξη για τους θριάμβους 10 ετών του Βενιζέλου.

v Η Καθημερινή στο κύριο άρθρο της στις 27/10/1920  παρουσιάζει τον ρόλο του Βενιζέλου, τον θεωρεί υπαίτιο και τον κατηγορεί ότι έβαλε την Ελλάδα στον πόλεμο, χωρίς κανένα αντάλλαγμα!!!!

v Ο Ιωάννης Ευταξίας και ο Γεώργιος Πωπ σε αγορεύσεις τους στην Βουλή  καυτηρίασαν την διοικητική έκφραση της Βενιζελικής παράταξης , αλλά προς τιμή τους (και ήταν οι μόνοι) εγκωμίασαν τις εθνικές επιτυχίες.

v Στο μέτωπο οι στρατιώτες διάβαζαν αντί - Βενιζελικές εφημερίδες και οι Βασιλικοί αξιωματικοί έκαναν προεκλογικές συγκεντρώσεις στους στρατιώτες τους!!! Πήγε και επιτροπή της αντιπολίτευσης στο μέτωπο με πρόεδρο τον Μανουσόπουλο και το Πετμεζά , οι Μικρασιάτες μόλις αποβιβάστηκαν από το πλοίο την αποδοκίμασε και τότε ο ύπατος αρμοστής ο κατάπτυστος  Στεργιάδης επέβαλε την τάξη!!!

v Στο στράτευμα αλλά και στον λαό έπεσε το σύνθημα «οίκαδε», δηλαδή επιστροφή του στρατού από το μέτωπο, ναι είπαν «θα φέρουμε πίσω τα παιδιά σας», αντιλαμβάνεσαι την φουκαριάρα μάνα που είχε γιό στον πόλεμο επί δέκα χρόνια τι σήμαινε αυτό;  Φαντάζεσαι για τον χαροκαμένο και γέρο αγρότη που έλειπαν οι γιοί του στο στρατό και μόνος του χωρίς ζώα (επιταγμένα στο στρατό και αυτά) ζευγάριζε και όργωνε τι σήμαινε αυτό;  Ναι οι προδότες και αυτό χρησιμοποίησαν.

v Οι Κομμουνιστές  συμμάχησαν με τους Βασιλικούς, έτσι εκλέχτηκαν κομμουνιστές όπως ο Σιδέρης και ο Εβραίος Κουριέλ με ψήφους των Λαϊκών και αντιστρόφως. 

 

Αντιλαμβάνεσαι τώρα για τι πλύση εγκεφάλου έγινε στους πληθυσμούς της παλαιάς Ελλάδος που είχαν μάθει να ζουν με Βασιλιάδες και κομματάρχες, στην μίζερη Ελλάδα της Μελούνας με το κακομοίρικο σύνθημα «Η Ελλάς είναι μικρά πλην έντιμος».

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Γελοιογραφία από τις  εκλογές του 1920.

 

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ

 

 

            Και οι ξένοι τι έκαναν; Όλοι τάχτηκαν με το στρατόπεδο των αντί – Βενιζελικών :

ü  Οι αλλοεθνείς υπήκοοι (Βούλγαροι, Μουσουλμάνοι, Εβραίοι ) όλοι με τον Κωνσταντίνο.

ü  Ο Κεμάλ  υποστήριζε την απομάκρυνση του Βενιζέλου. Κεμαλικές εφημερίδες στόλιζαν τις σελίδες τους με φωτογραφίες του Γούναρη, του Ράλλη, του Στράτου κ α . Ένα μικρό δείγμα της Κεμαλικής αρθρογραφίας από την εφημερίδα «Ίλερη»  στις 22/ 9/1920  «… Παρά τα λεγόμενα υπό των Βενιζελικών δεν παραχωρήθηκε ακόμα εις τους αντιπολιτευόμενους ελευθερία ενεργείας κατά τας παρούσας εκλογάς. Μετ΄ αγωνίας αναμένεται να γνωσθή 1^ον) Αν το Ελληνικόν Έθνος επιδοκιμάζει την γνωστή κατακτητική τακτική του Βενιζέλου, 2^ον) αν η άποψις ότι δεν είναι δυνατή η περιφρούρηση εις το μέλλον των εις βάρος άλλων επεκταθέντων ορίων της Ελλάδος συνταυτίζεται προς τας σκέψεις του Ελληνικού λαού. Αι εκλογαί θα αποδείξουν ποίαν πολιτική ζητεί ο λαός της Ελλάδος απέναντί μας ….». Τα άρθρο τα λέει όλα. Η επίσημη εφημερίδα του Κεμάλ  στην Άγκυρα στις 28/10/1920 γράφει:  «Αι Ελληνικαί εκλογαί θα κρίνουν την τύχη του Μικρασιατικού πολέμου, πτώσις δε του Βενιζέλου σημαίνει και πτώσιν της Ελλάδος εις την Μικράν Ασίαν…» Αυτό λοιπόν που έβλεπε ο Κεμάλ, στην παλαιά Ελλάδα  ούτε που το λάμβαναν υπ΄ όψη τους ή μήπως  δεν τους ενδιέφερε η Ελλάδα παρά οι υπουργικοί θώκοι  και τα συμφέροντα του θρόνου;

ü  Γάλλοι, Άγγλοι, Σοβιετικοί και κυρίως Ιταλοί  με αγωνία ελπίζανε την νίκη του Κωνσταντίνου για να μας εγκαταλείψουν και προς τούτο έστελναν ειδοποιήσεις προς τον Ελληνικό λαό που όμως οι πολιτικάντηδες απέκρυβαν τεχνηέντως.

 

ΟΙ ΒΕΝΙΖΕΛΙΚΟΙ

 

Ήταν αδύνατον να πιστεύει η παράταξη των Φιλελευθέρων ότι μετά τα όσα πέτυχαν κατά την περίοδο που κυβέρνησαν θα υπήρχε λαός που δεν θα τους επιβράβευε.  Ευφορία  για θρίαμβο όταν οι ψεύτες, οι δολοπλόκοι. οι αδίστακτοι, οι λασπολόγοι, οι ασυνείδητοι  ετοίμαζαν την καταστροφή της πατρίδας. Όλοι όχι  κάποιοι έβλεπαν  πχ ο  Κ Ζαβιτσιανός αποχωρεί από το κόμμα των φιλελευθέρων  διότι βλέποντας  και ανησυχώντας για την έκβαση των εκλογών είχε προτείνει : Να γίνει ιδιαίτερη εκλογική περιφέρεια η Αθήνα και ο Πειραιάς  και χωριστή η Αττικοβοιωτία.

            Η πεποίθηση της νίκης για τον Βενιζέλο προερχόταν από τις μεγάλες και ενθουσιώδεις συγκεντρώσεις που  γινόντουσαν όπου πήγαινε, οι επιτελείς του ο Μ Ρέπουλης, όλοι οι Βουλευτές του και οι Υπουργοί του είχαν απόλυτη πεποίθηση στην νίκη.

Ο Βενιζέλος  σαν πατέρας του έθνους, ζώντας μεγάλο διάστημα στο εξωτερικό, υπερασπιζόμενος τα δίκαια της πατρίδας, αιχμάλωτος του μεγάλου οράματος που του είχε γίνει ψύχωση, είχε χάσει σαν πολιτικός την αίσθηση της Ελληνικής πραγματικότητας. Έτσι έκανε εκλογές για να τις χάσει εν τη απλότητα του. Αργότερα κάτω από το βάρος της εθνικής συμφοράς αμετανόητα οι υπεύθυνοι  εμπαθείς Βασιλικοί θα ισχυριστούν ότι δόλια  έχασε ο Βενιζέλος τις εκλογές « ….Το ότι δια της πτώσεως του κυρίου Βενιζέλου θα μετατοπίζετο αι ευθύναι της κατά τον ένα ή τον άλλον τρόπον λύσεως του Μικρασιατικού Ζητήματος επί των διαδόχων του….» αυτά από αυτούς που λύσαξαν να διώξουν τους Φιλελευθέρους….

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Απόδειξη συνεισφοράς στον εκλογικό αγώνα.

 

ΤΟ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ

 

 

 Απέτυχε και ο Βενιζέλος! Ούτε ο ίδιος δεν εξελέγη!

 

Εν τούτοις, λόγω του εκλογικού συστήματος, οι Φιλελεύθεροι, των οποίων οι ψήφοι, όπως θα δούμε παρακάτω, ήταν περισσότερο συγκεντρωμένες σε ορισμένες περιφέρειες, επί 369 βουλευτικών εδρών, κέρδισαν (όπως σημειώνει ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου στο έργο του «Δημοκρατία και Εκλογικό Σύστημα») μόνο 118, δηλαδή το ένα τρίτο περίπου, το οποίο, μάλιστα, περιορίσθηκε μετά τις ακυρώσεις εκλογών και τις αποσκιρτήσεις Μουσουλμάνων, στο ένα τέταρτο περίπου του όλου αριθμού των βουλευτών. Στην Παλαιά Ελλάδα, δηλαδή την προ του 1912, η Ηνωμένη Αντιπολίτευσις έλαβε συνολικά 255.437 ψήφους και εξέλεξε 177 βουλευτές, οι Φιλελεύθεροι έλαβαν συνολικά 172.717 και δεν κατόρθωσαν να εκλέξουν παρά μόνο επτά βουλευτές, και αυτούς στις μικρές περιφέρειες Ύδρας, Σπετσών και Άρτας. Στις μεγάλες περιφέρειες αποκλείσθηκαν εντελώς οι Φιλελεύθεροι από οποιαδήποτε αντιπροσώπευση, παρ’ όλη τη μεγάλη δύναμη που έδειξαν ότι είχαν.
Στην Αττική, για παράδειγμα, η Ηνωμένη Αντιπολίτευσις συγκέντρωσε 46.535 ψήφους και πήρε και τις 22 βουλευτικές έδρες, δηλαδή κάθε 2.128 οπαδοί της εξέλεξαν και ανά έναν φίλο τους βουλευτή. Απεναντίας, οι 36.180 Φιλελεύθεροι της Αττικής δεν εξέλεξαν κανέναν. Μεταξύ των άλλων απέτυχε ―προς αιώνιο όνειδος του ελληνικού λαού― και ο ίδιος ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο οποίος είχε επιλέξει να εκτεθεί στον νομό Αττικής και έλαβε 39.879 ψήφους.
Στην Αχαΐα και στην Ήλιδα σχετικά μικρή πλειοψηφία έδωσε απόλυτη νίκη στους υποψήφιους της Ηνωμένης Αντιπολιτεύσεως. Κάθε 1.369 ψηφοφόροι της εξέλεξαν ανά έναν βουλευτή, ενώ 18.485 Φιλελεύθεροι ψηφοφόροι αποκλείσθηκαν εντελώς από οποιαδήποτε αντιπροσώπευση στη Βουλή. Με τον τρόπο αυτό, χάρη στο πλειοψηφικό σύστημα εκλογής, η μειοψηφία του λαού εισήλθε στη Βουλή ως πλειοψηφία και ρύθμισε την πολιτική του Κράτους, αντίθετα προς τη θέληση της πλειοψηφίας, για να καταλήξει στη μεγάλη εθνική συμφορά.

Έχει ενδιαφέρον να παρατηρήσει κανείς τις εκλογές του 1920 στις λεπτομέρειές τους. Το πρώτο, που παρατηρεί είναι ότι στην Ύδρα και στη Θράκη ήταν τόση η παμψηφία των Φιλελευθέρων, ώστε η Ηνωμένη Αντιπολίτευσις δεν παρουσίασε κανέναν υποψήφιο. Κατά τα άλλα, οι ψήφοι κατανεμήθηκαν ως εξής στις εκλογικές περιφέρειες της χώρας:

 

ΠΙΝΑΞ ΕΜΦΑΙΝΩΝ ΤΟΥΣ ΟΠΑΔΟΥΣ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΕΠΙ ΤΗ ΒΑΣΕΙ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΤΗΣ 1ης ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1920

 

Ο Πίνακας αυτός είναι εύγλωττος: Στην Ύδρα, όπως και στις περιοχές της Θράκης (Αδριανούπολης ―ναι, Αδριανούπολης, γιατί η Αδριανούπολη, χάρη στην πολιτική του Βενιζέλου, αποτελούσε τότε μέρος της Ελλάδος―, Έβρου, Καλλίπολης, Ραιδεστού, Ροδόπης, Σαράντα Εκκλησιών), δηλαδή στις μόλις απελευθερωθείσες περιοχές, όπου το πατριωτικό αίσθημα ήταν ιδιαιτέρως υψηλό, η Ηνωμένη Αντιπολίτευσις, (δηλαδή οι οπαδοί της «μικράς και εντίμου Ελλάδος») δεν βρήκε καν υποψήφιους για να εκθέσει.
Επίσης οι Φιλελεύθεροι πλειοψήφησαν στις περιοχές Άρτης, Δράμας, Ηρακλείου, Ιωαννίνων, Λασηθίου, Λέσβου, Πρεβέζης, Ρεθύμνου, Χανίων, Χίου, Σπετσών, δηλαδή, εν συνόλω, μαζί με τη Θράκη και την Ύδρα σε 18 από τις 40 εκλογικές περιφέρειες της χώρας, δηλαδή στο 45%.
Πήραν, όπως είπαμε, 375.803 ψήφους σε όλη την Ελλάδα έναντι 368.678 της Ηνωμένης Αντιπολιτεύσεως, δηλαδή 7.125 περισσότερες ψήφους.
Και όμως, εξέλεξαν μόνο 118 βουλευτές, έναντι 251 της Ηνωμένης Αντιπολιτεύσεως, δηλαδή σχεδόν το 32% του συνόλου, το οποίο περιορίσθηκε, όπως είπαμε, σε 25% περίπου, μετά ορισμένες ακυρώσεις εκλογών και αποσκιρτήσεις Μουσουλμάνων βουλευτών από τους Φιλελευθέρους προς την Ηνωμένη Αντιπολίτευσι, που έγινε πλέον κυβέρνηση της χώρας. Και είναι χαρακτηριστικό, ότι τον Βενιζέλο ψήφισαν κυρίως οι απελευθερωθείσες περιοχές, δηλαδή η Θράκη, η Κρήτη, το νησιά του Αιγαίου, η Δράμα, η Ήπειρος, αλλά και τα νησιά της Ύδρας και των Σπετσών. Όταν, το βράδυ των εκλογών, ο Βενιζέλος έμαθε ότι η Ήπειρος (νομοί Ιωαννίνων και Άρτης) του έδινε άνετη πλειοψηφία (11.536 έναντι 7.282 στα Ιωάννινα και 3.605 έναντι 2.989 της Ηνωμένης Αντιπολιτεύσεως στην Άρτα) συγκινήθηκε και είπε: «Οι Ηπειρώται! Οι αιώνιοι Έλληνες!». Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα αποτελέσματα της Θεσσαλονίκης, όπου σημειώθηκε συντριπτική νίκη της Ηνωμένης Αντιπολιτεύσεως με 23.375 ψήφους έναντι μόλις 14.580 του Βενιζέλου, ο λόγος είναι ότι σύσσωμοι οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης, που αποτελούσαν τότε πολυάριθμη και ανθούσα κοινότητα, ψήφισαν εναντίον του. Ο λόγος είναι ότι προτιμούσαν να ζουν υπό το Οθωμανικό Κράτος, παρά υπό το Ελληνικό και είχαν πολύ δυσαρεστηθεί που ο Βενιζέλος απελευθέρωσε τη Μακεδονία και ειδικά τη Θεσσαλονίκη και έκαναν ό,τι μπορούσαν για την ανατροπή του.

Η λεγόμενη «Παλαιά Ελλάς», η προ του 1912, ψήφισε την Ηνωμένη Αντιπολίτευσι και έγινε αιτία της εκλογικής νίκης της. Τυφλωμένοι από το κομματικό πάθος οι Παλαιοελλαδίτες, ανέτρεψαν τον δημιουργό της Μεγάλης Ελλάδος, χωρίς ν’ αναλογίζονται τις συνέπειες. Γιατί είναι δύσκολο να υποθέσει κανείς, ότι διακατέχονταν από διακαή πόθο να υποδεχθούν ενάμισι εκατομμύριο Έλληνες, πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία, που τους έφεραν στην Ελλάδα, πεινασμένους και ρακένδυτους, με την ψήφο τους!

  

 

ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΕΣ

 

 

Όλοι πανηγύρισαν εκείνη την ημέρα: Στην Αθήνα  όπως γράφει η Π Δέλτα στο ημερολόγιό της  « σ΄ ένα ξεχείλισμα πρωτοφανούς προστυχιάς και εκβαχισμού». Φώναζε στους δρόμους ο όχλος «Δεν τα θέλομε» με ποιο δικαίωμα;  Οι Εβραίοι τραγουδούσαν «Ελιά και Κώτσο Βασιλιά»,  οι ανεγκέφαλοι  χλεύαζαν «Βενιζελικό πράμα, φαλιμέντο πράμα»,  Τα χωριά της Αττικής και της Βοιωτίας συγκεντρώθηκαν στην Αθήνα με πίπιζες, νταούλια, ζουρνάδες και κλαρίνα και ξεφάντωναν «Ζήτω ο κουμπάρος»,  εξεδόθηκε νομολογία  «ο φονεύων Βενιζελικό δεν φονεύει άνθρωπο», ακούγονται φίλο – Γερμανικά συνθήματα, όταν οι σύμμαχοι φρίκαραν με κάθε τι Γερμανικό και όταν η Ελλάδα πολεμούσε τον Κεμάλ!!!!  Στη Σμύρνη Πελοποννήσιοι στρατιώτες κάνουν διαδήλωση υπέρ του Κωνσταντίνου. Πανηγυρίζουν και οι Τούρκοι, φωταγωγούν τα τζαμιά τους, οι μουφτήδες μοιράζουν καραμέλες, οι Κεμαλικοί αναθαρρούν, ανακουφίζονται οι Οσμανλήδες που αν νικούσε ο Βενιζέλος έχαναν την Κωνσταντινούπολη.

Θρηνούν όμως οι Ίωνες, οι Αιολείς και σιγοψιθυρίζουν : « Και πώς να κλείσω μάτι πια, που σαι Λευτέρη μακριά, από τη Σμύρνη τη χρυσή, που τη λευτέρωσες εσύ…».

Θρηνούν οι μπαρουτοκαπνισμένοι αξιωματικοί του μετώπου και ετοιμάζουν την «Δημοκρατική Άμυνα».

Θρηνεί κάθε σκεπτόμενος Έλληνας, δες τι γράφει εκείνες τις μαύρες ώρες η Πηνελόπη Δέλτα:

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η Πηνελόπη Δέλτα.

Τρίτη, 3 Νοεμβρίου 1920

 

Οι εκλογές της 1ης Νοεμβρίου έριξαν το Βενιζέλο. Η Ελλάδα όλη φόρεσε την άγκυρα, φώναξε «Ζήτω ο Βενιζέλος» και ψήφισε μαύρο...

Πήγαμε να τον δούμε. Ίσιος, αλύγιστος, έστεκε σα δέντρο που το δέρνει η φουρτούνα και που δε λυγά. Ήταν όλοι συντριμμένοι...

Μας είδε ο Βενιζέλος και πετάχθηκε απάνω, και ήλθε να μας χαιρετίσει με το συνηθισμένο γρήγορο βήμα του, με τη συνηθισμένη ζωηρή φωνή του. Στα συγκινημένα λόγια του Στεφάνου, αποκρίθηκε διακόβοντάς τον:

-«Όχι, όχι, δε θέλω ούτε επί μια στιγμή να φανταστείτε πως φεύγω επειδή δείλιασα! Ελάτε μέσα, και είμαι έτοιμος να συζητήσω τη γνώμη σας, να σας αποδείξω πως είναι ανάγκη, πως πρέπει να φύγω, για χατήρι αυτού του δυστυχισμένου τόπου».

Και στην τραπεζαρία όπου μας πήγε, κάθησε σε ένα καρεκλάκι και με τη συνηθισμένη του ευφράδεια, αλύγιστος και απτόητος, θλιμμένος ως την ψυχή, συντριμμένος, αλλ' όχι δαμασμένος μας μίλησε.

-«Επλανήθηκα», μας είπε. «Ενόμιζα πως αλήθεια είχα το λαό μαζί μου, πως στο μεγάλο αυτό έργο που γίνηκε, με ακολουθούσε ο λαός. Επλανήθηκα ο λαός κουράστηκε, βαρέθηκε. Δεν κακίζω το λαό, του ζήτησα θυσίες μεγαλύτερες από τις δυνάμεις του. Εγώ δεν υπολόγισα καλά τις δυνάμεις του, τον παρέσυρα σε έργο πολύ βαρύ.

Είμαι συντριμμένος, δεν έχω πια δυνάμεις ν' αντιπαλαίσω' είχα σχηματίσει τ' όνειρο πως ο ελληνικός λαός μ' ακολουθεί στην κατάκτηση των ελληνικών μερών' μα ο ελληνικός λαός δε μ' ακολουθεί' πήγε διά της βίας... Του πήρα το παιδί του για πολλά χρόνια' δεν αντέχει πια στις θυσίες ο κουρασμένος λαός. Και δεν είναι αυτό το χειρότερο' το χειρότερο είναι που ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται. Προ 30 ετών υπήρχε ακόμη η Μεγάλη Ιδέα' τότε ακόμα ο κόσμος θα δέχουνταν τις μεγάλες θυσίες για τη Μεγάλη Πατρίδα. Σήμερα πια την παράτησε τη Μεγάλη Ιδέα. Το ξέρω πως η Ελλάδα κακοδιοικήθηκε' μα τους είπα πως τώρα που τελειώνουν τα εξωτερικά προβλήματα, θα στρέψω στα εσωτερικά. Το ξέρουν πως ποτέ δεν είπα ένα πράμα και δεν το έκανα' πίστευα πως θα μου δώσουν δυο μήνες για να κάνω και την εσωτερική αναδιοργάνωση. Μα δε με πίστωσαν με δυο μήνες, δε με πίστεψαν' ή δεν τους ενδιέφερε αρκετά το εξωτερικό ζήτημα ώστε να δεχθούν την προσωρινή κακή διοίκηση. Δεν τους μέλει' δεν καταλαβαίνουν οι αντίθετοι τι θα πει Σμύρνη! Ακούν Σμύρνη και σου λεν Σύρα, Μύκονος, και το βλέπουν ένα πράμα. Δε βλέπουν, δε βλέπουν τη σημασία της! Δε νιώθουν τι θα πει η κατάκτηση της Μικρασίας! Αυτό του είπαν μερικοί, «Μικρή Ελλάδα, αλλά τίμια», αυτό που έκανε ο Κουμουνδούρος, που έσχισε το χάρτη της Μεγάλης Ελλάδας, δεν ήταν λόγια, σκέψεις, καμώματα ενός ή δύο απάτριδων' είναι η ψυχολογία του λαού ολόκληρου. Δε ζητά μεγάλα όνειρα που να τα πραγματοποιήσει. Ζητά το σπίτι του να καλοδιοικείται, το παιδί του να γυρίσει πίσω, να φύγει από το στρατό.

Και ξέρετε; Έχω ταραγμένη τη συνείδηση' φέρω βαρειά ευθύνη απέναντι της ιστορίας, γιατί το μεγάλο αυτό έργο που επιδίωξα, χρειαζόταν μεγάλες θυσίες, περισσότερες, βαρύτερες από όσες μπορούσε να σηκώσει ο ελληνικός λαός. Δεν υπολόγισα σωστά, του παραφόρτωσα τους ώμους. Δε φταίγει ο λαός, φταίγω εγώ που δεν υπολόγισα σωστά ως πού παν οι δυνάμεις του και η αντοχή του. Και φέρω βαρειά την ευθύνη, γιατί ενώ τώρα τρέχει τον κίνδυνο να χάσει τα κερδισμένα αποτελέσματα, οι θυσίες θα μείνουν.

Φεύγω όχι επειδή δειλιάζω' αλλά, όπως το είπα και πριν γίνουν οι εκλογές, αν με καταψηφίσει ο λαός, θα φύγω και θα αποσυρθώ από τον πολιτικό βίο. Είμαι συντριμμένος. Ο ελληνικός λαός κατεψήφισε την πολιτική μου. Ολόκληρη ιδεολογία κατακρημνίζεται, δεν έχω πια λόγο υπάρξεως εδώ, η διαμονή μου μόνο που θα δυσκολέψει το έργο της νέας Κυβερνήσεως. Και πρέπει να είναι ελευθέρα εντελώς για το δυσχερέστατο έργο της».

Τα είπε όλα ο Λευτεράκης τι να πει άλλο κανεις;

 

Η ΕΚΘΕΜΕΛΙΩΣΗ

 

 

  Από την πρώτη στιγμή αρχίζουν οι διωγμοί για την «αντιμετώπιση πάντα εσωτερικού εχθρού», ναι σε καιρό πολέμου αντικαθίσταται όλη η στρατιωτική ηγεσία!!!!

7/11 Αντικαθίσταται ο αρχιστράτηγος Λεωνίδας Παρασκευόπουλος, ο υποδειγματικός στρατιώτης των θριάμβων με τον  Αναστάσιο Παπούλα.

 

Αντικαθίστανται οι : Θ Πάγκαλος  (καλύτερος επιτελάρχης της νεότερης ιστορίας), ο Οθωναίος , Χατζημιχάλης, Αλ Μαζαράκης, ο σωματάρχης Κ Νίδερ, Λ Σακελλαροπουλο, Π Μαυρομιχάλη, Δ Ιωάννου, 7 μέραρχοι, πολλοί διοικητές συνταγμάτων και επαναφέρονται 1599 απότακτοι απειροπόλεμοι αξιωματικοί, μετατίθενται εκατοντάδες αξιωματικοί, πολλοί φεύγουν και κρύβονται με κριμένα διακριτικά όπως ο Μαζαράκης, ο Ζυμβρακάκης, ο Γ Κονδύλης, Ν Ζέρβας, κα  (δεχθήκαν όλοι δολοφονικές επιθέσεις!) . Συλλαμβάνεται το 8^ο σύνταγμα Κρητών αφού εκτροχιάσθηκε η αμαξοστοιχία που την μετέφερε στην Σμύρνη. Και ο δύσμοιρος Παπούλας (βασιλόφρωνας πατριώτης ) βλέποντας  ποιοι επανήλθαν στο στράτευμα γράφει : « επιζήμια στοιχεία που επανήλθον ως ει ενεργείτο ανάστασις νεκρών».
Μέχρι και τις ονομασίες των στρατιωτικών τμημάτων άλλαξαν  για να εξορκιστεί το παρελθόν, δες τι γράφει ο αντί  - Βενιζελικός Ραγκαβής «Πλείστοι των εξ αποτάξεως αξιωματικών αν και υστερούν λόγω τριετούς παραμονής μακράν του στρατεύματος, δεν επιδιώκουν να συμπληρώσουν τας γνώσεις τους αλλά ασχολούνται με την παρακολούθηση των αντιθέτων φρονημάτων συναδέλφων τους….Η δε σύγκρισις της επαγγελματικής αξίας των εξ αποτάξεως και βενιζελικών αξιωματικών , γενομένη ασυναισθήτως, παρέχει την εντύπωσιν μειώσεως της μαχητικότητος του Στρατεύματος»!!!!!

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ :  Σατυρικό δημοσίευμα αντιβενιζελικής εφημερίδας μετά τις εκλογές του 1920.

 

ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ

 

 

Οι νικητές των εκλογών πραγματοποιούν διάτρητο δημοψήφισμα την 22/11/1920  για την επάνοδο του Κωνσταντίνου :

ΝΑΙ :  999.960 δηλαδή όλοι ο Βενιζελικοί ψήφισαν υπέρ της επανόδου του Βασιλιά και οι ψηφοφόροι σε 22 ημέρες αυξήθηκαν κατά 33% !!!!

6/12/1920 επέστρεψε ο Κωνσταντίνος  και ο όχλος φώναζε « έτσι θέλαμε και τον εφέραμε».

Στην Αθήνα η κυβέρνηση πραγματοποιεί εκκαθαρίσεις στην δημόσια διοίκηση και πραγματοποιεί παρελάσεις και γιορτές!!!

 

ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ

 

 

Στις 21/11/1920 οι πρέσβεις των συμμάχων γνωστοποιούν την απόφαση τους για διακοπή κάθε οικονομικής υποστηρίξεως σε περίπτωση επανόδου του Κωνσταντίνου.

Στις 19/11/1920  ο Κεμάλ κλείνει το ανατολικό μέτωπο με την συνθήκη Αλεξανδρόπολ και διαμελίζει την Αρμενία με τους Μπολσεβίκους, έτσι αρχίζουν στενή συνεργασία

Ο Ουίστον Τσώρτσιλ (υπουργός πολέμου) ζητά .αναθεώρηση της συνθήκης των Σεβρών.

 

ΜΑΚΙΑΒΕΛΙΣΜΟΣ

 

Στις 23/12/1920  μόλις 53 ημέρες από τις εκλογές ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος κήρυσσε την έναρξη των εργασιών της νέας Βουλής  και τόνιζε σαν να μη είχε προηγηθεί τίποτα ότι η Ελλάς είναι αφοσιωμένη στους Συμμάχους (που δεν θέλανε να μας ακούσουν) και την απόφαση να προασπίσουμε τους χριστιανούς της Μικράς Ασίας  (δηλαδή συνέχιση του πολέμου )  και το «οίκαδε» τι έγινε ; ‘Όσο αφορά την αγάπη που έτρεφε η δυναστεία για τους Μικρασιάτες σου παραθέτω τι έλεγε για αυτούς ο πρίγκιπας Ανδρέας :

 

«Απόσπασμα επιστολής του Πρίγκηπα Ανδρέα προς τον Ιωάννη Μεταξά

(Ι. Μεταξά, Ημερολόγιο, Παράρτημα 1921-1922, σ. 757-60):

 

Απαίσιοι πραγματικώς είναι οι εδώ Έλληνες, εκτός ελαχίστων. Επικρατεί Βενιζελισμός ογκώδης και κατά την l5ην Δεκεμβρίου [σημ.: εορτή του Αγίου Ελευθερίου] είχον κλείσει σχεδόν όλα τα καταστήματα. Θα ήξιζε πράγματι να παραδώσωμεν την Σμύρνην εις τον Κεμάλ δια να τους πετσοκόψη όλους αυτούς τους αχρείους, οι οποίοι φέρονται ούτω κατόπιν του φοβερού αίματος όπερ εχύσαμεν εδώ».

 

Σιγά πρίγκιπά μου το αίμα που έχυσε η ξενόφερτη οικογένεια σου για την Ελλάδα…. νισάφι πια.