Παρασκευή 29 Μαΐου 2015

ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΣΤΑΛΙΝ ΤΣΟΡΤΣΙΛ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΤΟΥ 1942


Μέσα Αυγούστου 1942 ο Τσώρτσιλ επισκέφτηκε την Μόσχα εκεί πέρα των στρατηγικών συζητήσεων για την διαχείριση του  πολέμου έγιναν και γεύματα, δείπνα στα οποία επιχειρείτο η σύσφιξη των διαπροσωπικών σχέσεων αλλά και γινόταν ξεκαθάρισμα παλιών διαφορών. Είναι πολύ ωφέλιμο να δούμε το κλίμα που υπήρχε έτσι για να καταλάβουμε και γιατί μερικά πράγματα που αφορούν την Ελλάδα και μας επηρέασαν  δεν μπορούσε παρά να  μη ήταν για τις υπερδυνάμεις παρά απλές κινήσεις στην παγκόσμια σκακιέρα.





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Κάντογκαν εκλήθη να λάβει μέρος στη συνάντηση στη μια τα ξημερώματα. «Όταν μπήκα στο δωμάτιο, βρήκα τον Ουίνστον και τον Στάλιν να κάθονται έχοντας ανάμεσά τους ένα τραπέζι φορτωμένο με τρόφιμα όλων των ειδών και στην μέση ένα γουρουνάκι γάλακτος και αμέτρητα μπουκάλια».

Στις 14 Αυγούστου 1942 δόθηκε επίσημο δείπνο στο Κρεμλίνο στο οποίο συμμετείχαν περίπου σαράντα άτομα. Ο Στάλιν και ο Μολότοφ υποδέχτηκαν τους δυτικούς με εγκαρδιότητα. Υπήρχαν προπόσεις και ο Τσόρτσιλ πίστευε ότι τα σοβιετικά δείπνα καταλήγουν σε οινοποσία, εκεί λοιπόν διαπίστωσε ότι:

«…Ύστερα από κάθε πρόποση, ο στρατάρχης και οι συνεργάτες του έπιναν σταθερά μόνο μια μικρή γουλιά από τα μικρά ποτήρια τους…».

Διερμηνέας στις ιδιαίτερες συνομιλίες  Στάλιν – Τσόρτσιλ ήταν ο Παυλόφ έγινε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνομιλία:

Στάλιν: Πριν μερικά   χρόνια, μας επισκέφτηκαν ο κ Τζορτζ Μπερναρ Σω και η Λαίδη Άστορ, η Λαίδη Άστορ μας πρότεινε να καλέσουμε στην Μόσχα τον Lloyd George. «Και τι να τον κάνουμε;  Αυτός ήταν ο επικεφαλής της επέμβασης*» . Η Λαίδη Άστορ είπε: «Αυτό δεν είναι αλήθεια. Εκείνος που τον παραπλάνησε ήταν ο Τσόρτσιλ». «Ούτως ή άλλως ο Lloyd George ήταν αρχηγός της κυβέρνησης και άνηκε στην Αριστερά. Εκείνος ήταν υπεύθυνος. Και εμείς προτιμούμε ένα δεδηλωμένο εχθρό παρά κάποιον που παριστάνει τον φίλο». Η Λαίδη Άστορ είπε: «Ο Τσόρτσιλ πάντως θεωρείται ξοφλημένος». «Δεν είμαι βέβαιος, αν παρουσιαστεί μια μεγάλη κρίση, ο λαός δεν αποκλείεται να στραφεί σ εκείνο το γέρικο πολεμικό άλογο».

( * Εννοεί την επέμβαση των δυτικών δυνάμεων μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση).

Τσόρτσιλ :  Υπάρχει μεγάλη δόση αλήθειας στα λόγια της. Έπαιξα πολύ ενεργό ρόλο στην επέμβαση και δεν θα ήθελα να νομίζετε κάτι διαφορετικό. Με έχετε συγχωρήσει;

Στάλιν : Αυτά ανήκουν στο παρελθόν και ότι το παρελθόν ανήκει στον Θεό.

Τα δείπνα αυτά κρατούν πάρα πολλές ώρες και λέγονται πάρα πολλά πράγματα.





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Οι συζητήσεις το 1942 στην Μόσχα όπως μεταφέρθηκαν σε σοβιετικό πολεμικό  φιλμ.




Στις 15/8/1942 19.00 ο Τσόρτσιλ πήγε να χαιρετήσει τον Στάλιν

Τσόρτσιλ :  Θα μπορέσετε να κρατήσετε τα ορεινά περάσματα του Καυκάσου και να εμποδίσετε τους Γερμανούς να φτάσουν στην Κασπία και να καταλάβουν τις πετρελαιοφόρες περιοχές του Μπακού, όλα όσα συνεπαγόταν αυτό.

Ο Στάλιν άνοιξε έναν χάρτη και δήλωσε

Στάλιν : Θα τους σταματήσουμε. Δεν θα διασχίσουν τα βουνά. Διαδίδεται ότι οι Τούρκοι θα μας επιτεθούν στο Τουρκεστάν. Αν το τολμήσουν, θα τους περιποιηθώ και αυτούς.

Τσόρτσιλ :  Δεν υπάρχει τέτοιος κίνδυνος. Οι Τούρκοι ήθελαν να κρατηθούν έξω από τον πόλεμο και οπωσδήποτε δε θα συγκρούονταν με την Αγγλία.

Στο τέλος της συζήτησης μετά από ώρα ο Τσόρτσιλ τον χαιρέτησε.

Στάλιν : Φεύγετε τα χαράματα. Γιατί δεν έρχεστε σπίτι μου να πιούμε μερικά ποτά;

Τσόρτσιλ :  Τέτοιες προτάσεις με βρίσκουν ανέκαθεν σύμφωνο.



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η σχετική απόρρητη έκθεση του σερ Αλεξάντερ Κάντογκαν, τότε υφυπουργού Εξωτερικών της Βρετανίας, φέρνει  στην επιφάνεια άγνωστες λεπτομέρειες γαστριμαργικού και...οινολογικού ενδιαφέροντος για τις επαφές των δύο ηγετών.


Τον οδήγησε μέσα από πολλούς διαδρόμους και αίθουσες και βγήκαν σε ένα ήσυχο δρομάκι στο εσωτερικό του Κρεμλίνου και αφού διάνυσαν 300 μέτρα έφτασαν στο διαμέρισμα του Στάλιν. Ήταν τέσσερα δωμάτια μετρίου μεγέθους απλά και αξιοπρεπή, μια τραπεζαρία, ένα γραφείο, μια κρεβατοκάμαρα και ένα ευρύχωρο λουτρό, υπήρχε μια πολύ ηλικιωμένη οικονόμος και η κόρη του που τον φίλησε με σεβασμό.

Στάλιν : Όπως βλέπετε ακόμα και εμείς οι Μπολσεβίκοι έχουμε οικογενειακή ζωή.

Η κόρη του άρχισε να στρώνει το τραπέζι και μετά εμφανίστηκε η οικονόμος με μερικά πιάτα.

Στάλιν : Γιατί να μη καλέσουμε και τον Μολότοφ; Ανησυχεί για το ανακοινωθέν. Θα μπορούσαμε να το συντάξουμε εδώ. Ο Μολότοφ πάντως ξέρει να πίνει.

 

Έτσι κάθισαν για δείπνο από τις 20.30 μέχρι 02.30 δηλαδή η συνάντηση με τον Στάλιν κράτησε επτά ώρες. Ο Τσόρτσιλ για να μείνει μαζί με τον Στάλιν θυσίασε μια συνάντηση δείπνο που είχε με τον στρατηγό Άντερς. Διερμηνέας ήταν, εκτός του Παυλόφ και  ο Άγγλος ταγματάρχης Μπιρς ο οποίος είχε ζήσει είκοσι χρόνια στην Μόσχα.





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Στάλιν με την κόρη του Σβετλάνα.

Σε αυτή την φιλική ατμόσφαιρα ο Στάλιν έκανε ένα αγενές σχόλιο  για την καταστροφή μιας αγγλικής νηοπομπής στην Αρκτική τον Ιούνιο.

Στάλιν : Το βρετανικό ναυτικό έχει κάποια αίσθηση τιμής;

Τσόρτσιλ :  Μπορώ να σας βεβαιώσω πως ότι συνέβη ήταν σωστό. Να είστε βέβαιος ότι γνωρίζω πολλά γύρω από τον ναυτικό πόλεμο.

Στάλιν : Αυτό σημαίνει ότι εγώ είμαι τελείως άσχετος;

Τσόρτσιλ :  Οι Ρώσοι είναι χερσαία ζώα, ενώ εμείς οι Βρετανοί θαλάσσια.

Η συζητήσεις αυτές τράβηξαν μέσα σε μια πανδαισία από ποικίλες τροφές και εξαιρετικά ποτά.

 

 

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Β ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ  του Ο. Τσώρτσιλ εκδόσεις ΓΚΟΒΟΤΣΗ

Τετάρτη 27 Μαΐου 2015

ΤΖΟΝ ΠΙΟΥΡΙΦΟΙ


Tο 1947  οι Βρετανοί παραδίδουν το εν Ελλάδι «χαρτοφυλάκιο» κυριαρχίας στην Αμερική.







ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ   : ΑΠΟ ΔΕΞΙΑ: ΝΤΙΝΟΣ ΤΣΑΛΔΑΡΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΓΟΣ. ΠΡΩΤΟΣ ΑΠΟ ΑΡΙΣΤΕΡΑ Ο ΣΟΦΟΚΛΗΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΚΑΙ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥ Ο...ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ ΠΡΕΣΒΗΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΤΖΟΝ ΠΙΟΥΡΙΦΟΙ.



            Καταφτάνουν στην Ελλάδα εκπρόσωποι της αμερικανικής κυβέρνησης με διάφορους βαθμούς και ιδιότητες. Ένας από αυτούς, ο Πολ Πόρτερ, διορίζεται για να επιβλέπει τη διάθεση των χορηγηθέντων χρημάτων για την ανασυγκρότηση της Ελλάδας. Η εφημερίδα της ελληνικής ομογένειας του Σικάγου «The Greek Star» γράφει: «Οταν πήγε στην Αθήνα έγινε ένας διαφορετικός άνθρωπος, ένας δικτάτορας. Η συμπεριφορά του προς τους έλληνες αξιωματούχους, αρχίζοντας από τον πρωθυπουργό, ήταν βλοσυρή και κάποτε τραχιά». Ένας άλλος αξιωματούχος που έρχεται είναι ο Ελληνοαμερικανός Ουίλιαμ Ρούσσης, σε αυτόν ανέθεσαν την εποπτεία  της Ούνρα ­, ενός οργανισμού που συντονίσει την αμερικανική βοήθεια προς την Ευρώπη.

Τι είδους συμπεριφορά προς τους Έλληνες είχαν αυτοί και κατά συνέπεια και όσοι (στο σύνολό του) ήρθαν να «εποπτεύσουν την Ελλάδα φαίνεται από ένα περιστατικό που έγινε κοινό μυστικό στη μεταπολεμική Αθήνα, «προκαλώντας αλγεινή εντύπωση στη σκέψη του ελληνικού λαού». Ο Πόρτερ συζητώντας για κάποιο οικονομικό θέμα με τον Στέφανο Στεφανόπουλο, τότε υπουργό Συντονισμού, «οργίστηκε τόσο ώστε σήκωσε το χέρι του και του κατάφερε ένα ηχηρό ράπισμα στο πρόσωπο, τόσο που ο υπουργός ξέσπασε σε κλάματα». Η συνέχεια του επεισοδίου έχει ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον: ο υπουργός αποχώρησε από το γραφείο και λίγες ημέρες αργότερα «δώρισε στην κυρία Πόρτερ ένα διαμαντένιο περιδέραιο, για να κατευνάσει τον Πόρτερ, ο οποίος προφανώς ακολουθούσε τη θεωρία του Θεόδωρου Ρούζβελτ "μίλα μαλακά, αλλά κουβάλα μαζί σου ένα μεγάλο ραβδί" και τη συμβουλή του Γουίλιαμ Χάουαρντ Ταφτ να χρησιμοποιεί τη "διπλωματία του δολαρίου"».

Το καλοκαίρι του 1948 φθάνει στην Αθήνα ο πρεσβευτής ο παχουλός Χάρι Γκρέιντι μπαίνει σαρωτικά στην ελληνική πολιτική σκηνή. Οι ΗΠΑ στέλνουν αξιωματούχους στην Ελλάδα με βάση την αρχή: «η τραγωδία της αμερικανικής διπλωματίας είναι ότι διόριζαν ανθρώπους που θα μπορούσαν να πουλούν μεταχειρισμένα αυτοκίνητα και δεν είχαν συνέπεια και συνέχεια».

Ο Τάσος Βουρνάς στην «Ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδας» αναφέρει ένα ενδεικτικό περιστατικό: Ο αυστραλός πρωθυπουργός Εβατ τον Νοέμβριο του 1948 ανέλαβε πρωτοβουλία για να σταματήσει ο ελληνικός εμφύλιος και για συνδιαλλαγή μεταξύ των αντιμαχόμενων μερών. Η εντολή του στρατηγού Μάρσαλ προς τον Γκρέιντι ήταν σαφής: «Κάθε τέτοια προσπάθεια θα εθεωρείτο εχθρική πράξη κατά της Αμερικής». Όταν λοιπόν τέως υπουργοί και βουλευτές, και ένας βουλευτής εν ενεργεία (Βοραζάνης) έστειλαν συγχαρητήριο τηλεγράφημα στον πρωθυπουργό της Αυστραλίας, ο Γκρέιντι αξίωσε και πέτυχε δραστικά μέτρα κατά των υπογραψάντων. «Ο Βοραζάνης διεγράφη από το κόμμα των Φιλελευθέρων, ενώ στην αίθουσα της Βουλής μια ομάδα βουλευτών-κεκραχτών των Αμερικανών τού επετέθησαν λυσσαλέα και τον κακοποίησαν μέχρις αναισθησίας».

Υπάρχει μια φωτογραφία που  Γκρέιντι κάθεται σε μια τεράστια πολυθρόνα, ειδικών περιστάσεων, ποζάρει σαν άρχοντας εν μέσω δημάρχων στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρεταννία» και δίπλα του είναι ο Κ. Καραμανλής (υπουργός Προνοίας τότε) στον οποίο κάτι ψιθυρίζει ο Πολ Πόρτερ.

 Ο παχουλός πρέσβης πήρε και πρωτοβουλίες στην Ελλάδα, ­ ο Σπύρος Λιναρδάτος ­ «που δεν θα έθιγε φυσικά την αντικομμουνιστική αιχμή του κράτους, τα ψηφίσματα του εμφύλιου πολέμου, την αστυνομοκρατία….. Περιοδεύοντας τις διάφορες πόλεις, όπου τον σήκωναν και στα χέρια όπως τους εκλεκτούς τους υποψήφιους βουλευτές, ο αμερικανός πρεσβευτής εκλαΐκευε την αξία της αμερικανικής βοήθειας στην Ελλάδα, αλλά και "δίδασκε" στους Ελληνες το "αλφαβητάριο της Δημοκρατίας"». Στις 29 Σεπτεμβρίου 1949 σε λόγο του στη Λάρισα, μόνο την ημερομηνία των εκλογών δεν ανήγγειλε: «Ελπίζω συνεπώς ότι αι εκλογαί θα διεξαχθούν ουχί βραδύτερον των αρχών της προσεχούς ανοίξεως». Ο Γκρέιντι έμεινε όμως γνωστός ως ο πρεσβευτής που με μία ανακοίνωση (ειρωνικά το είπαν «δελτίο Τύπου») από την αμερικανική πρεσβεία «απέλυσε» τον Σοφοκλή Βενιζέλο από πρωθυπουργό!

 

 

Την περίοδο όμως αυτή δεσπόζει η στρατιωτική μορφή του Βαν Φλιτ (φον Φλιτ κατά τους μαχητές του ΔΣΕ), ο οποίος διοικεί  στις επιχειρήσεις κατά των ανταρτών τον Ελληνικό στρατό.


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο ΤΖΟΝ ΠΙΟΥΡΙΦΟΙ ή Ιωάννης Αιμίλιος Πιουριφόυ (John Emil Peurifoy) (1907-1955).






Ο ΧΑΡΙ ΦΕΥΓΕΙ Ο ΤΖΟΝ ΕΡΧΕΤΑΙ

 

 

Η πιο βάναυση όμως συμπεριφορά προς την Ελληνική αξιοπρέπεια καταφέρθηκε από τον αμερικανός πρεσβευτής Τζον Πιουριφόι, ο οποίος έμεινε στην Ελλάδα από το 20/9/1950 μέχρι το 1953.

Ο Τ Πιουριφόι διοίκησε όπως θα δούμε την μετεμφυλιακή Ελλάδα σε συνεργασία με το Παλάτι.

Ο άνθρωπος αυτός θεωρείτο αυτοδημιούργητος, από μικρός στην αγορά εργασίας, δουλεύοντας ως «παιδί που κάνει θελήματα», κατόπιν ως «ο μικρός του ασανσέρ» για να ανεβεί στη συνέχεια με ιλιγγιώδη ταχύτητα ως τη θέση του υφυπουργού Εξωτερικών. Κομμουνιστοφάγος, έλεγε  μια αμερικανική παροιμία όταν αναφερόταν σε αριστερούς: «Η λεοπάρδαλις όσο κι αν παρέλθη ο χρόνος ουδέποτε αποβάλλει το στίγμα του δέρματός της».

Ο Τ. Πιουριφόι, χαρακτήριζε με «διπλωματική» αβρότητα,   συχνά τον Βενιζέλο «μικρό μπάσταρδο» Ο Σ Βενιζέλος ήταν πρωθυπουργός και ο Τ. Πιουριφόι πρέσβης μια ξένης χώρας!

Το όνομα «Πιουριφόι» έγινε σύντομα σύμβολο για τον άθλιο και ωμό τρόπο με τον οποίο οι Αμερικανοί φέρονταν στους υποτελείς τους. Ο βιογράφος του μάλιστα σημειώνει: «Ο Πιουριφόι εννοούσε να φέρεται προς τις ελληνικές κυβερνήσεις σαν να ήταν υποταγμένες, όπως στα πολεμικά χρόνια του 1946-49».

Ο Σόλων Γρηγοριάδης έγραφε («Εθνος», 2.5.1988) ότι : «ο Τρούμαν με την ομάδα του έπαιρναν αυστηρά μέτρα σε όλα τα κράτη που βρίσκονταν κάτω από τα φτερά του αμερικανικού εξαπλωτισμού, αυστηρά μέτρα για να ευθυγραμμιστούν με την όλη στρατηγική των Ηνωμένων Πολιτειών». Ο άνδρας με το κοντοκουρεμένο μαλλί και τη γερή κορμοστασιά είχε αναλάβει τον ρόλο του «μαστίγιου» και διετέλεσε πρεσβευτής στην Ελλάδα ως το 1953.

Ο Πιουριφόι μετά την Ελλάδα τοποθετήθηκε στη Γουατεμάλα όπου οργάνωσε το «πραξικόπημα της μπανάνας» ανατρέποντας το αριστερό καθεστώς του Τζιάκομπο Ερμπεντ Γκούζμαν για να εγκαταστήσει τη δικτατορία του συνταγματάρχη Κάρλος Καστίλο Αρμας. Στη συνέχεια τοποθετήθηκε στην Ταϊλάνδη, όπου στις 12 Αυγούστου 1955 σκοτώθηκε σε αυτοκινητικό δυστύχημα. Ήταν 55 χρόνων. Κατά την επιστροφή από ένα στρατόπεδο αλεξιπτωτιστών κοντά στην Μπανγκόκ σκοτώθηκε σε τροχαίο μαζί με τον γιο του Ντάνι.

 





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο ΤΖΟΝ ΠΙΟΥΡΙΦΟΙ.
 
 

ΑΠΟΙΚΙΑΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ

 

Ας δούμε όμως μερικά χαρακτηριστικά της συνολικής πορείας αυτού του ανθρώπου που σημάδεψαν την πολιτική υποτέλειας που ακολουθήθηκε αμέσως μετά την λήξη του Εμφυλίου πολέμου.

Στις 30-31 Μαΐου γίνεται το κίνημα  ­ των αξιωματικών του ΙΔΕΑ (λόγω της παραίτηση του Παπάγου) το οποίο «καταστέλλεται». Ο Πιουριφόι  επιστρέφει στην Αθήνα με το πλοίο της γραμμής την Αμερική (Ν Υόρκη), ξαφνικά εγκατέλειψε το πλοίο και φεύγει με αεροπλάνο,  τον Ιούνιο του 1951 φτάνει στην Αθήνα και  επιπλήττει τον Σοφοκλή Βενιζέλο για την παραίτηση του αρχιστρατήγου Παπάγου ( παραιτήθηκε με στόχο να πολιτευτεί). Ο αμερικανός πρέσβης φοβήθηκε, χωρίς λόγο, όπως αποδείχθηκε, μήπως χάσει τον έλεγχο του Στρατού. Στις 6 Αυγούστου ανακοινώνει την ίδρυση του Ελληνικού Συναγερμού (διάδοχοι η ΕΡΕ και η ΝΔ).

Ο Σπύρος Λιναρδάτος γράφει:

«Ο Πρεσβευτής φτάνει στην Αθήνα τα χαράματα της 2ας Ιουνίου. Το ίδιο πρωί επισκέπτεται τον Πρωθυπουργό (Σοφοκλή Βενιζέλο) στο Πολιτικό Γραφείο. Οι φωτογραφίες που δημοσιεύονται την άλλη μέρα στις εφημερίδες παρουσιάζουν τον Πιουριφόι, χωρίς σακάκι, με κοντομάνικο πουκάμισο, καθισμένο σε μια πολυθρόνα απέναντι στον Πρωθυπουργό, να κουνάει επιτιμητικά το χέρι του προς τον Βενιζέλο που τον κοιτάζει με μάτια έκπληκτου και τρομαγμένου μαθητή…….... Ο Πρεσβευτής "πέφτει με τα μούτρα στη δουλειά". Το κυριότερο που τον ενδιαφέρει είναι να μη χάσουν οι Αμερικανοί τον έλεγχο του Ελληνικού Στρατού. Ο Παπάγος είναι μια εγγύηση. Μια άλλη είναι ο ΙΔΕΑ».

 Είχε έλθει στην Ελλάδα για να εφαρμόσει τα νέα δεδομένα της αμερικανικής πολιτικής. Πριν από τον πόλεμο της Κορέας καλή ήταν μια κυβέρνηση της Κεντροαριστεράς, δήλωνε. Τώρα χρειάζεται μια κυβέρνηση της Κεντροδεξιάς.





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ  : Η βοήθεια που έστειλε στην Εμφυλιακή Ελλάδα οι ΗΠΑ.




Εκβιασμοί και προτάσεις πρακτοροποίησης πολιτικών και παραγόντων της ζωής, γίνονται εντός και εκτός Ελλάδος. Μια τέτοια πρόταση έγινε στον δημοσιογράφο Δημητρακόπουλο περιγράφει ο ίδιος:

« Κατά τη διάρκεια της διαμονής μου στην Ουάσιγκτον (το 1951) ο John L. Zimmerman, ένας επίσημος της CIA, μ' επισκέφτηκε στο National Hotel και μου πρότεινε να εργαστώ για τη CIA, λέγοντάς μου ότι και η καριέρα μου όπως και το εισόδημά μου θα ωφεληθούν. Ο κ. Zimmerman μού είπε ότι αν συμφωνούσα να εργαστώ για τη CIA θα ερχόμουν σ' επαφή με ένα μέλος της αμερικανικής κοινότητας στην Ελλάδα. Είπα στον κ. Zimmerman ότι η επαγγελματική μου ηθική και η έγνοια μου να είμαι αποτελεσματικός σαν ρεπόρτερ με εμπόδιζαν από το να αποδεχτώ την προσφορά του. Η άρνησή μου να δεχτώ αυτή την πρόταση και η κριτική μου για την ανάμειξη του πρεσβευτή Πιουριφόι στις εσωτερικές υποθέσεις της Ελλάδας και οι συγκαλύψεις του για τη διαφθορά της αμερικανικής διοίκησης για τη βοήθεια στην Ελλάδα, οδήγησαν τον Πιουριφόι και τους αξιωματούχους της CIA να προσπαθήσουν να πετύχουν την απόλυση από την εφημερίδα όπου εργαζόμουν. Ο Πιουριφόι και ο Καραμεσίνης έκαναν κριτική της αρθρογραφίας μου και διαμαρτυρήθηκαν στον διευθυντή μου. Ο κ. Χουρμούζιος υπεράσπισε εκ νέου τη δουλειά μου και είπε στον Πιουριφόι ότι τα σχόλιά του ήταν άδικα. Ο πρεσβευτής και η CIA ανταπάντησαν κηρύσσοντάς με ανεπιθύμητο πρόσωπο (persona non grata) στην αμερικανική πρεσβεία και προέτρεψαν τους Αμερικανούς επισήμους στην Ελλάδα ν' αρνούνται να μου δώσουν συνεντεύξεις...».

Αλλά και προτάσεις για την ύπαρξη ή όχι πολιτικών κομμάτων. Στο πιο κάτω έγγραφα φαίνεται  η ωμή πρόταση του πρέσβη των ΗΠΑ με θέμα : «Να διαλυθεί αμέσως η ΕΔΑ», ας δούμε το κείμενο που είναι ενδεικτικό του τρόπου σκέψης και ενέργειας του Τζον Πιουριφόι

 
 






«Ο πρεσβευτής στην Ελλάδα Τζον Πιουριφόι προς το Στέιτ Ντιπάρτμεντ –

Αθήνα, 24 Μαρτίου 1953

Μνημόνιο Συνομιλίας στο οποίο συμμετείχαν:

* Ο πρέσβης Τζον Πιουριφόι.

* Ο ακόλουθος της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα Τόμας Καραμεσίνης (Thomas Η. Karamessines).

( Ο Καραμεσίνης ήταν στην πραγματικότητα ο σταθμάρχης της CIA στην Ελλάδα)

* Ο υπουργός Συντονισμού της κυβέρνησης Παπάγου, Σπύρος Μαρκεζίνης.

Μετά από αίτημά μου, ο κ. Καραμεσίνης κι εγώ συναντηθήκαμε χθες με τον κ. Μαρκεζίνη και συζητήσαμε για περισσότερο από δύο ώρες την πολιτική της κυβέρνησής του απέναντι στο μετωπικό κομμουνιστικό κόμμα της ΕΔΑ.

Επαναλάβαμε την ανησυχία που είχα εκφράσει στον κ. Μαρκεζίνη με μια άλλη ευκαιρία (τηλεγρ. πρεσβείας αρ. 993 της 27ης Φεβρουαρίου) ότι σε αντίθεση με τις έντονα αντι-κομμουνιστικές πεποιθήσεις του Στρατάρχη Παπάγου και όλων των υπουργών του, η κυβέρνηση του Συναγερμού δεν είχε στην ουσία κάνει τα αναγκαία βήματα ώστε να διορθώσει τη μη ικανοποιητική κατάσταση από άποψη ασφαλείας που κληρονόμησε από την προηγούμενη κυβέρνηση.

Παραθέσαμε τα γεγονότα:

1 Οτι πρακτικά κανένας από τους εξορίστους και φυλακισμένους που αφέθηκαν ελεύθεροι από την προηγούμενη κυβέρνηση (σ.σ. του Πλαστήρα) δεν τέθηκε και πάλι υπό περιορισμό σε πείσμα του γεγονότος ότι διάφοροι εξ αυτών είναι γνωστοί ως επικίνδυνοι κομμουνιστές, ότι πολλοί έχουν αναμειχτεί σε πολιτικές δραστηριότητες μετά την απελευθέρωσή τους, ότι περισσότεροι από πενήντα εξ αυτών εμφανίστηκαν σαν υποψήφιοι της ΕΔΑ στις τελευταίες εκλογές.

2 Οτι «Η Αυγή», η εφημερίδα της ΕΔΑ, συνεχίζει να κυκλοφορεί ελεύθερα.

3 Οτι ο πρωθυπουργός και ο Μαρκεζίνης σε αρκετές περιπτώσεις δέχτηκαν και συνομίλησαν με τον αρχηγό της ΕΔΑ Πασαλίδη, εμφανιζόμενοι έτσι να τον αναγνωρίζουν σαν έναν υπεύθυνο πολιτικό ηγέτη.

4 Οτι δεν έχει αναληφθεί δράση εναντίον της ίδιας της ΕΔΑ ή των στελεχών της, σε αντίθεση με το γεγονός ότι έχει σαφώς διαπιστωθεί ότι η ΕΔΑ είναι ένα πρακτορείο του ΚΚΕ.

Υποδείξαμε ότι αυτή η προφανής ανοχή της ΕΔΑ και των κομμουνιστών γενικά μπορούσε να έχει δύο αρνητικές συνέπειες.

Πρώτο, θα διευκολύνει τους κομμουνιστές να ξαναχτίσουν το συνωμοτικό τους μηχανισμό και ν' αναπτύξουν την ικανότητά του για πρόκληση σοβαρής ζημιάς σε κάποια μελλοντική χρονική στιγμή έκτακτης ανάγκης, όπως στην περίπτωση έκρηξης ενός νέου πολέμου.

Δεύτερο, ειδικά σε μια στιγμή που η ΕΠΕΚ φαίνεται να διασπάται, πολλοί από τους οπαδούς της ίσως ενθαρρυνθούν από την προφανή ανοχή της ΕΔΑ να ενταχθούν στις γραμμές της τελευταίας, ενώ αντίθετα, καταπιεστική δράση κατά της ΕΔΑ εκ μέρους της κυβέρνησης ίσως αποτρέψει και αποθαρρύνει νέες στρατολογίες σ' αυτό το κόμμα.
 
 
 
 
 

 
 

Ο ρόλος του Μαρκεζίνη

Ο κ. Μαρκεζίνης εξήγησε επί μακρόν τη φιλοσοφία του και τη στρατηγική του σχετικά με το θέμα. Τόνισε ότι η κυβέρνηση του Συναγερμού είναι φυσικά πολύ έντονα αντικομμουνιστική, και στο διεθνή τομέα και εσωτερικά, αλλά η τακτική που ακολουθεί μπορεί να διαφέρει σε δύο περιπτώσεις. Εσωτερικά δε θεωρούσε τους κομμουνιστές τόσο σοβαρή ή τόσο άμεση απειλή όσο τη μη κομμουνιστική αντιπολίτευση. Παρόλη την τεράστια πλειοψηφία και την προφανή δύναμη του Συναγερμού, ο ευμετάβλητος χαρακτήρας του ελληνικού λαού δημιουργούσε τον κίνδυνο ότι οποιαδήποτε στιγμή η πλειοψηφία αυτή μπορούσε να εξανεμιστεί εκτός αν ο λαός επείθετο ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση εκτός του κομμουνισμού. Γι' αυτό προτίθεται να συνεχίσει να προβάλλει το σύνθημα που ανήγγειλε στη Θεσσαλονίκη ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση στην κυβέρνηση Συναγερμού εκτός από τον Κομμουνισμό. Ως εκ τούτου είναι απρόθυμος να πάρει μέτρα εναντίον της ΕΔΑ αυτή τη χρονική στιγμή από φόβο ότι η διάλυσή της μπορεί να στρέψει πολλούς από τους υποστηρικτές της προς το Κέντρο με αποτέλεσμα εκείνο να καταφέρει να κερδίσει μια σειρά αναπληρωματικών εκλογικών αναμετρήσεων που θα έχουν ως τελικό αποτέλεσμα την πτώση της κυβέρνησης».

(Ο Μαρκεζίνης στη συνέχεια της συνομιλίας του με τους Αμερικανούς διατύπωσε διάφορες απόψεις σχετικά με την κατάργηση των αναπληρωματικών εκλογών, την εκδίωξη των «ροζ» υπαλλήλων από τις δημόσιες υπηρεσίες κ.ά. Ομως ο Πιουριφόι και ο Καραμεσίνης επανήλθαν στο ζήτημα που τους έκαιγε περισσότερο):

«Είπαμε (στον Μαρκεζίνη) ότι θα επιθυμούσαμε να συζητήσουμε μαζί τη μακροχρόνια πολιτική του, ελπίζαμε όμως ότι στο μεταξύ θ' αναλάμβανε δράση τουλάχιστον ως προς το να θέσει υπό περιορισμό τους πιο δραστήριους και επικίνδυνους κομμουνιστές και να κλείσει την εφημερίδα της ΕΔΑ "Η Αυγή". Υποδείξαμε ότι αυτή η δράση θα έπρεπε ν' αναληφτεί πριν την επίσκεψή του στην Ουάσινγκτον ώστε να είναι σε θέση ν' απαντήσει σε κάθε κριτική που πιθανόν να του ασκηθεί εκεί σε σχέση με την αποτυχία της κυβέρνησης Συναγερμού να λάβει τα αναγκαία μέτρα στον τομέα της ασφάλειας. Ο κ. Μαρκεζίνης απάντησε ότι πιθανόν θ' αναλάμβανε κάποια δράση σύμφωνα με τις υποδείξεις πριν την αναχώρησή του.

Όμως είναι αρκετά σαφές ότι δεν μπορέσαμε να τον μεταπείσουμε και να τον κάνουμε ν' αλλάξει τη βασική του πεποίθηση ότι η κύρια απειλή για τη θέση της κυβέρνησης Συναγερμού και τη δική του προέρχεται από το Κέντρο και ότι κατά συνέπεια ο πρωταρχικός πολιτικός του στόχος θα πρέπει να είναι η καταστροφή του Κέντρου χρησιμοποιώντας τους κομμουνιστές γι' αυτό το σκοπό μέχρι του σημείου που θα κρίνεται πρόσφορο».

  


            Βέβαια κάποιοι υπουργοί πρόβαλαν ενοχλητικά θέματα προς τον Πιουριφόυ όπως αυτή του υπουργού Συντονισμού Γ Καρτάλη που υπέβαλε υπόμνημα στις 5/12/51 προς τον πρέσβη και τον ενημερώνει για το ελληνικό οικονομικό πρόβλημα, το υπόμνημα αυτό από μόνο του είναι δείγμα της υποτελούς στάσης των κυβερνήσεων προς τις ΗΠΑ και τον γκαουλάιτερ της (διότι δεν ήταν πρέσβης) αλλά στόχος ήταν η Αμερικανική βοήθεια και η μείωση των στρατιωτικών δαπανών:

«Αι οξείαι και χρόνιαι δυσχέρειαι εκ της ανισοσκέλειας του ισοζυγίου πληρωμών και εκ της ανεπαρκούς απασχολήσεως του πληθυσμού της επιβάλλουν όπως , χάριν της επιβιώσεως του ελληνικού λαού, αι επενδύσεις διατηρηθούν πάση θυσία εις το επίπεδον επαρκές δια την ανάπτυξιν των πλουτοπαραγωγικών πόρων της Ελλάδος και της παραγωγικότητος πόρων της Ελλάδος και της παραγωγικότητος της εργασίας. Μόνον κατ αυτόν τον τρόπον δύναται να επιλυθή το επικινδύνως πιεστικόν οικονομικόν πρόβλημα της Ελλάδος και να εξασφαλισθή η επιβίωσις του λαού της.»

            Και ο Πιουριφόυ με μήνυμά του προς τον ελληνικό λαό (!) το 1952 καθορίζει σαν επαρκές το ποσό της αμερικανικής βοήθειας . Σιγά μη περάσει το ζήτημα της μείωσης των στρατιωτικών δαπανών όταν στην Ν Υόρκη δηλώνει ότι η Ελλάς διαθέτει 10 μεραρχίες «….αίτινες δύνανται να αποσταλούν εις το πεδίον της μάχης εντός 24 ωρών….» και ο Γ Καρτάλης ας φωνάζει ότι οι στρατιωτικές δαπάνες θα ανεβάσουν τον τιμάριθμο κατά 35%.

            Όταν στην Κυβέρνηση Ν Πλαστήρα υπάρχουν θανατικές καταδίκες, ο πρέσβης επισκέπτεται τον Ν Πλαστήρα στο σπίτι του και μιλά μαζί του για μια ώρα για «οικονομικά θέματα», ενώ ο Τομ Καραμεσίνης ζητά να εκτελεστούν ο Μπελογιάννης και οι συγκατηγορούμενοί του.

            Ο Πιουριφόυ αποφάσιζε για όλα ακόμα και για το εκλογικό σύστημα που θα γινόντουσαν οι εκλογές, ο πρέσβης ενοχλούσε επί αυτού του θέματος ακόμα και τον άρρωστο Πλαστήρα στο εξωτερικό, στο Παρίσι στο ξενοδοχείο «Μπρίστολ» που βρίσκεται για ανάρρωση τον επισκέπτεται και τον πιέζει για το εκλογικό σύστημα, ο Κ Πυρομάγλου διηγείται:

«……..Κομνηνέ, συμφώνησα με τον Πιουριφόυ για πλειοψηφικό.

-        Ρώτησες την Κυβέρνηση ;

-        Γιατί να την ρωτήσω;……..»

 
 


 
 

Και δεν αποφάσιζε μόνο για αυτά αλλά και για την προσχώρηση ή όχι βουλευτών στα κόμματα, για παράδειγμα προκειμένου να προσχωρήσουν δύο βουλευτές της Αριστεράς στην ΕΠΕΚ θα αποφανθεί ο Πιουριφόυ :

«Κατά την γνώμη μου  ο αριθμός των βουλευτών της ΕΔΑ εις την ελληνική βουλή παραμένει ο αυτός . Δέκα βουλευταί ……. Αι ψήφοι των δέκα αυτών βουλευτών θα πρέπει να θεωρηθή ότι ανήκουν στην αντιπολίτευση……….».

 

            Και ο νέος πρέσβης μετά την αποχώρηση του πολύ Πιουριφόι ο  Κάβεντις Κάνον δεν ξέχασε τις δοξασμένες μέρες του προκατόχου του και ούτε φυσικά οι επακολουθήσαντες πρεσβευτές των ΗΠΑ, στο μέγεθος που ο κάθε ένας εξουσιοδοτείτο για να επέμβει, διότι Έλληνες πολιτικοί άνδρες που να απαγόρευσαν αυτές τις επεμβάσεις σπάνισαν δραματικά.

 

 

 

 


 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Το μέρος όπου βρίσκεται ο τάφος του ανθρώπου που σημάδεψε την σύγχρονη ιστορία μας.

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

-        ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ ΣΤΗΝ ΧΟΥΝΤΑ του Σπ Λιναρδάτου τόμος ΙΙ εκδόσεις ΒΗΜΑ βιβλιοθήκη.

-        ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ ΣΤΗΝ ΧΟΥΝΤΑ του Σπ Λιναρδάτου τόμος ΙΙΙ εκδόσεις ΒΗΜΑ βιβλιοθήκη.

-        ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ εκδόσεις ΔΟΜΗ τόμος 17.

Τρίτη 26 Μαΐου 2015

ΛΑΟ ΤΣΕ ΑΝΘΟΛΟΓΗΣΗ


Κάποτε ένας γεροντάκος στην αρχαία Κίνα, στεκόταν μπροστά σε ένα φύλακα περάσματος στην επαρχία Χε Ναν και του έλεγε τις σκέψεις του για την ζωή, καθώς και το τι σκόπευε να κάνει στο μέλλον.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Λάο Τσε. " Ένα ταξίδι χιλίων χιλιομέτρων αρχίζει με ένα βήμα.".  





Ο φύλακες του είπε: «Εφόσον πρόκειται να κρυφτείτε από την κοινωνία να μου γράψετε ένα βιβλίο». Κι έτσι ο γεροντάκος έγραψε «Το κλασικό Βιβλίο του Τάο (Οδός) και το κλασικό Βιβλίο της Τε (αρετής), δηλαδή το «Τάο Τε Κιν» ή αλλιώς «Λάο Τζε» (Σεβάσμιος Γέροντας).

                                   

 

«Η ανώτατη καλωσύνη είναι σαν το νερό. Το νερό είναι το καλό στο να ωφελεί τα μυριάδες όντα και δεν φιλονικεί…» (κεφ 8)

«Όταν η αντιληπτική σου ικανότητα φτάνει παντού, μπορείς να είσαι χωρίς γνώση» (κεφ 9)

Αυτό θυμίζει πολύ το «Εν οίδα ότι ουδέν οίδα» των Ελλήνων.

 

 




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : "Το να σ' αγαπάει κάποιος βαθιά σου δίνει δύναμη. Το να αγαπάς κάποιον βαθιά σου δίνει θάρρος.".


 

«Η δόξα και η καταισχύνη είναι σαν έκπληξη που σε συνταράζει, σαν να θεωρείς βαριά αρρώστια πολύτιμη σαν το σώμα σου το ίδιο». (κεφ 13)

«Τα λίγα λόγια είναι φυσικά» (κεφ 23)

Θα το λέγαμε :

«Ουκ εν τω πολύ το ευ» ή

«Τα πολλά λόγια είναι φτώχια». Ή το βυζαντινό «μη εν πολλοίς ολίγα λέγε, αλλ εν ολίγοις πολλά».

 

 
 
 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ:  «Μη στενοχωριέσαι, άφησε τα πράγματα να πάνε μόνα τους. Οι ηλίθιοι και οι κακοί θα νικηθούν στο τέλος.».
 

 «Η βαρύτητα είναι η ρίζα της ελαφρότητας, η ηρεμία είναι ο άρχοντας της δραστηριότητας». (κεφ 26)

«Εκείνος που πεθαίνει αλλά δεν εξαφανίζεται είναι μακρόβιος». (κεφ 23)

 

Πόσο θυμίζει το Αγιορείτικο: «Αν πεθάνεις πριν πεθάνεις, δεν θα πεθάνεις όταν πεθάνεις».

 

 

 

«…Το πολύτιμο έχει το ευτελές για ρίζα, το υψηλό έχει το χαμηλό για θεμέλιο». (κεφ 39)

Πόσο κοντά είναι στο Ευαγγελικό «…όστις δε υψώσει εαυτόν ταπεινωθήσεται, και όστις ταπεινώσει εαυτόν υψωθήσεται». (κατά Ματθαίον κγ 12)

 

 

 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : «Ο κυρίαρχος των ανθρώπων είναι ισχυρός, ο κύριος του εαυτού του είναι πανίσχυρος.».

 

«Τη διδασκαλία χωρίς λόγια, το κέρδος της μη δράσης, ελάχιστοι στον κόσμο καταφέρνουν». (κεφ 43)

 

 

 

«…το να γνωρίζεις την επάρκεια της επάρκειας είναι η αέναη επάρκεια» (κεφ 46)

Κάτι δηλαδή σαν το:

«Άνθρωπος ουκ επ άρτω μόνον ζήσεται». «μη θησαυρίζεται υμίν θησαυρούς επί της γης».

 

«Ο Μεγάλος Δρόμος (Τάο) είναι απόλυτα ομαλός, αλλά στους ανθρώπους αρέσουν τα μονοπάτια». (κεφ 53)

Αυτό θυμίζει την μυθολογική επιλογή δρόμου από τον Ηρακλή μεταξύ της ευρείας οδού του κακού και τον δύσκολο δρόμο της αρετής.

Αλλά και το Ευαγγελικό «Εισέλθετε δια της στενής πύλης, ότι πλατεία η πύλη και ευρύχωρος η οδός η απάγουσα εις την απώλειαν, και πολλοί, εισίν οι εισερχόμενοι δι αυτής» (Ματθ ζ13)

Και οι λατίνοι μιλούν για «via dolorosa» (ο δρόμος της θλίψης).

  
 

«Η συμφορά είναι εκείνο στο οποίο στηρίζεται η ευτυχία, η ευτυχία είναι εκείνο στο οποίο ακουμπά η συμφορά. Ποιος γνωρίζει το ακρώτατο αυτής της κατάστασης ; Αυτή είναι χωρίς κανόνα». (κεφ 58)

 

 

 

«Όταν συγκεντρώσεις πλήθος αρετών τότε τίποτε δε θα υπάρξει που δε θα υπερνικήσεις». (κεφ 59)

 

Η βυζαντινή έκφραση «άρχεσθαι μαθών άρχειν επιστήσει» (αν μάθεις να κυβερνιέσαι θα μάθεις να κυβερνάς).

Η λατινική φράση «honor virtutis praemium»  (η τιμή είναι βραβείο της αρετής) και «gaudet tentamine virtus» (η αρετή νοιώθει αγαλλίαση στην δοκιμασία) αποδίδουν το ίδιο νόημα.

 

 

«Να σχεδιάσεις πως θα αντιμετωπίσεις το δύσκολο στα εύκολα του, να διενεργείς το μεγάλο έργο στις λεπτομέρειές του». (κεφ 63)

 

 

«Έχω τρεις θησαυρούς, τους διατηρώ κρατώντας τους σφιχτά. Τον πρώτο λένα έλεος, το δεύτερο το λένε φειδωλότητα, τον τρίτο λένε δεν τολμάς να γίνεις πρώτος στον κόσμο». (κεφ 67)

 

 
 
«Όταν ο λαός δε φοβάται την ισχύ της εξουσίας, τότε επελαύνει η μεγάλη ισχύς του άναρχου όχλου». (κεφ 72)

 

 

«…ο σοφός γνωρίζει τον εαυτό του αλλά δεν επιδεικνύει τον εαυτό του, αγαπά τον ευατό του αλλά δεν αποδίδει τιμές στον εαυτό του». (κεφ 72)

 

 

«Κάτω από τον ουρανό τίποτα δεν είναι πιο μαλακό από το νερό, αλλά από εκείνα που χτυπούν το σκληρό και το ισχυρό τίποτα δεν μπορεί να το νικήσει, διότι αυτά με κανένα τρόπο δεν μπορούν να το αλλάξουν». (κεφ 78)

 

 

«Το Τάο (δρόμος) του Ουρανού είναι χωρίς συγγενείς, πάντα είναι με τους καλούς ανθρώπους». (κεφ 79)

  

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΙΕΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ τεύχος 92 23/12/2000 ανάλυση του Απ Κατσιμίτση (μελετητή της κινέζικης γραμματείας).
 
ΑΡΧΑΙΕΣ, ΒΥΖΑΝΤΙΝΕΣ ΚΑΙ ΛΟΓΙΕΣ ΦΡΑΣΕΙΣ του Γερ Αν Μαρκαντωνάτου εκδόσεις ΒΗΜΑ

ΛΑΤΙΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΕΣ ΦΡΑΣΕΙΣ του Γερ Αν Μαρκαντωνάτου εκδόσεις ΒΗΜΑ.

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟΙ ΟΡΟΙ του Γερ Αν Μαρκαντωνάτου εκδόσεις ΒΗΜΑ

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΦΡΑΣΕΙΣ του Χρ Ι εκδόσεις ΒΗΜΑ

ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ εκδόσεις ΖΩΗ

Κυριακή 24 Μαΐου 2015

ΔΑΝΕΙΣΜΟΣ ΑΤΟΚΑ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΣΕ 200 ΔΟΣΕΙΣ.


«Ζάλευκος* ο των Λοκρών νομοθέτης τους νόμους έφησε τοις αραχνίοις ομοίους είναι ώσπερ γαρ εις εκείνα εάν μεν μυία ή  κώνωψ, κατέχεται.

Εάν δε σφηξ ή μέλιττα διαρρήξασα αφίπταται, ούτω και εις τους νόμους εάν εμπέση πένης συνέχεται, εάν πλούσιος ή δυνατός λέγειν διαρρήξας εποτρέχει».

 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Ζάλευκος.


(Ας το παραθέσω και με τον σωστό τονισμό: «Ζάλευκος ὁ τῶν Λοκρῶν νομοθέτης τοὺς νόμους ἔφησε τοῖς ἀραχνίοις ὁμοίους εἶναι· ὥσπερ γὰρ εἰς ἐκεῖνα ἐὰν μὲν ἐμπέσῃ μυῖα ἢ κώνωψ, κατέχεται· ἐὰν δὲ σφὴξ ἢ μέλιττα, διαρρήξασα ἀφίπταται· οὕτω καὶ εἰς τοὺς νόμους ἐὰν μὲν ἐμπέσῃ πένης, συνέχεται· ἐὰν δὲ πλούσιος ἢ δυνατὸς λέγειν, διαρρήξας ἀποτρέχει.» ).

 

Να το μεταφράσουμε λοιπόν :

Ο Ζάλευκος ο νομοθέτης των Λοκρών παρομοιάζει τους νόμους σαν τον ιστό της αράχνης.
Στον ιστό της αράχνης συλλαμβάνονται οι μυγούλες  και τα κουνουπάκια, οι σφήγκες και οι μέλισσες  καταστρέφουν τον ιστό και διαφεύγουν.

Το ίδιο συμβαίνει και με τον νόμο, ο οποίος φτιάχνεται σαν ιστός αράχνης για να πιάσει την  φτωχολογιά και τους αδύνατους, οι δε πλούσιοι και οι κοινωνικά ισχυροί τσαλαπατούν τους νόμους.

ΣΣ Ο Ζάλευκος ήταν νομοθέτης που φέρεται να έζησε τον 7ο π.Χ. αιώνα στους Επιζεφύριους Λοκρούς στην Κάτω Ιταλία. Για τη ζωή του υπάρχουν λίγες και αντιφατικές πληροφορίες με αποτέλεσμα από την αρχαιότητα να έχουν εκφραστεί αμφιβολίες για το αν ήταν πραγματικό ή μυθικό πρόσωπο.
Σύμφωνα με την παράδοση, που ίσως ανάγεται σε μεταγενέστερους δημοκρατικούς κύκλους (4ος π.Χ. αιώνας), η Αθηνά υπαγόρευσε τους νόμους στο Ζάλευκο την ώρα που κοιμόταν.
Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι ο Ζάλευκος ανήκε στον κύκλο των Πυθαγόρειων ενώ σύμφωνα με νεότερη παράδοση καταγόταν από ευγενή οίκο της Κάτω Ιταλίας.

 




ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Ιωάννης Στοβαίος στο τέταρτο βιβλίο (κεφάλαιο τέταρτο, απόφθεγμα εικοσιπέντε) των "Εκλογών".

 

http://www.fpress.gr/politiki/item/12038-idoy-oi-voyleytes-poy-piran-atoka-daneia

 

Τρίτη 19 Μαΐου 2015

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΙ ΤΑΣΟΥΛΑ








Τα γεγονότα που θα παρουσιάσω έγιναν στην Ελλάδα του 1950, δεν είχε κλείσει χρόνος από το τέλος του εμφυλίου , οι πληγές ακόμα ανοικτές, φτώχια στον λαό απερίγραπτη, η χώρα ματωμένη και διχασμένη με χιλιάδες εξόριστους σε φυλακές και εξορίες εντός της χώρας, αλλά και εξόριστους και διασκορπισμένους τους  ηττημένους  του εμφυλίου, η δεξιά πανίσχυρη και η αριστερά ταπεινωμένη, οι Αμερικάνοι πρέσβεις λειτουργούν σαν προτέκτορες που υπαγορεύουν τις θελήσεις τους στους πάντες στην κυβέρνηση,     το παλάτι, τον στρατό στους πάντες.

            Κυβέρνηση υπό την σκιά των ΗΠΑ είναι μια τριμερής κέντρο – δεξιά  σύμπραξη Σ Βενιζέλου, Τσαλδάρη, Παπανδρέου.

20ή Αυγούστου 1950 στην  Κρήτη  μια κοπελιά πήγε στο σινεμά με την αδελφή της και τον γαμπρό της , μόλις βγήκαν πέντε ένοπλοι εξουδετέρωσαν τους συνοδούς της την φίμωσαν , την έβαλαν σε ένα αυτοκίνητο και την πήγαν στα Ανώγεια………. Μια απαγωγή με σκοπό τον γάμο από ένα ξαναμμένο παληκαρόπουλο ! τίποτα σημαντικό, αυτό όμως το γεγονός επεσκίασε στην Ελλάδα τον πόλεμο της Κορέας.

 
 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : O Kώστας Kεφαλογιάννης ή Kουντόκωστας, ο ηρωικός αντάρτης της ομάδας Aνωγείων επί Kατοχής, "έκλεψε" στις 20 Αυγούστου 1950,την Tασούλα Πετρακογιώργη, την τρίτη κόρη του πιο σημαντικού ίσως αρχηγού της Αντίστασης στην Kρήτη.


«Η απαγωγή της Τασούλας» και η πολιτική

 

            Ο Κώστας Κεφαλογιάννης, αδελφός του βουλευτή του Λαϊκού Κόμματος, Μανόλη Κεφαλογιάννη, "κλέβει" στο Ηράκλειο την όμορφη Τασούλα Πετρακογιώργη, κόρη του βουλευτή των Φιλελευθέρων, Γιώργη Πετρακογιώργη και «καπετάνιου της αντίστασης με συμμετοχή στην απαγωγή του γερμανού στρατηγού Κράιπε . Απ ότι φαίνεται «η νεράιδα και το παλικάρι» αγαπιόντουσαν έτσι με τον αγνό έρωτα που αναπτυσσόταν μεταξύ δύο συντοπιτών που και οι δύο άνηκαν στην ταραγμένη διχασμένη Ελληνική κοινωνία. Ο Βασίλης Κεφαλογιάννης υποστηρίζει ότι υπήρξε αλληλογραφία επί ενάμισι χρόνο πριν την απαγωγή. Σημειώνει: «Οι σχέσεις τότε ήταν τελείως πλατωνικές: ένα λουλούδι, μια βόλτα κάτω από το μπαλκόνι, μια καντάδα. Η κοπέλα ήταν υποχρεωμένη να πει ότι δεν γνώριζε τίποτε. Πρέπει να καταλάβετε ότι η Κρήτη είναι ένας άλλος τόπος».

            20/8/1950 η Τασούλα Πετρακογιώργη απήχθη με τον τρόπο που πιο πάνω περιγράψαμε και οδηγήθηκε στα Ανώγεια. Εκεί περίμεναν άλλοι δεκαπέντε ένοπλοι που συνόδεψαν την κοπέλα στα βουνά.

            Αμέσως κινητοποιήθηκαν τμήματα του στρατού και της χωροφυλακής, ενώ οπλοφόροι του Πετρακογιώργη απειλούσαν με αντίποινα. Τουλάχιστον χίλιοι οπλοφόροι οπαδοί του Πετρακογιώργη κατευθύνονται στα Ανώγεια, τη γενέτειρα του δράστη. Εκεί ισάριθμοι οπαδοί του Κεφαλογιάννη ετοιμάζονται για μάχη.  Την επομένη της απαγωγής πραγματοποιήθηκε συλλαλητήριο στο ηράκλειο της Κρήτης, στο πλευρό  του Πετρακογιώργη εμφανίστηκε και ένας ακόμα βενιζελικός οπλαρχηγός με τα παλικάρια του ο καπετάν Μπαντουβάς, η νέα «μάχη της Κρήτης» ήταν ήδη σε εξέλιξη.

            Τα γεγονότα της Κρήτης ταράζουν την Αθήνα και ο Τσαλδάρης και ο Βενιζέλος κινητοποιούνται για να σταματήσει το κακό. Στέλνουν λοιπόν τον αρχηγό της χωροφυλακής Σαμουήλ στην Κρήτη, ο στρατάρχης Αλέξανδρος Παπάγος στέλνει δυο τάγματα για να εμποδίσουν την αιματοχυσία στο νησί.






            Εν τω μεταξύ η ερωτική απαγωγή γίνεται δημοσίευμα στον τύπο, ο λαός διψά για σαπουνόπερα και μάλιστα σαπουνόπερα που φέρνει στην μνήμη τον νωπό εμφύλιο, την αντιπαλότητα και κυρίως το «μας πήραν οι άλλοι το κορίτσι ρε», δηλαδή στον έρωτα των δύο νέων ανακατώθηκε το «θα σας δείξουμε εμείς» των αριστερών, με το «έτσι θέλαμε και την πήραμε» των δεξιών και τέλος με την ευαισθησία της πεινασμένης φτωχολογιάς «αφήστε τα παιδιά να αγαπηθούν».

            Αυτά όμως που να τα καταλάβουν οι πολιτικοί ή μάλλον τα καταλάβαιναν  και τα χρησιμοποιούσαν , έτσι ο βουλευτής Λαϊκού κόμματος (βασιλική δεξιά)  ειδοποιεί τον Κεφαλογιάννη  (δεξιό) ότι ο Τσαλδάρης (δεξιός) πρότεινε στον Σ Βενιζέλο (κεντρώος) να στεφανώσουν μαζί το ζευγάρι, έτσι τα δύο ιστορικά κόμματα θα πάντρευαν την δική τους συμβίωση με την κουμπαριά αυτή.

            28 Αυγούστου 1950 η κατάσταση στην Κρήτη έχει εκτραχυνθεί (27/8/1949 είχε τελειώσει ο εμφύλιος) η κυβέρνηση υποχρεώνεται να αναστείλει τα άρθρα του συντάγματος και να κηρύξει στρατιωτικό νόμο στους νομούς Ηρακλείου και Χανίων. Η Διεύθυνση Ασφάλειας Ηρακλείου επικηρύσσει τον Κ. Κεφαλογιάννη για το ποσό των 30 εκατομμυρίων δραχμών.

            Στην Ελλάδα φτάνει ο Άγγλος ταγματάρχης Λη Φέρμορ που είχε πάρει μέρος στην απαγωγή του Κράιπε για να μεσολαβήσει.

            Στις 29/8/1950 απαγορεύεται στον τύπο να γράφεται η όποια είδηση, για να μη φανατίζεται περισσότερο ο λαός. Ο τύπος που πουλά με αυτή την ερωτο - πολιτική ιστορία αγνοεί την απαγόρευση και η κυβέρνηση συλλαμβάνει τέσσερις υπεύθυνους αθηναϊκών εφημερίδων .

            Στις 1/9/1950 η Κεφαλογιάννης και η Τασούλα παντρεύονται σε μια εκκλησούλα κρυφά και παραδίδονται στην χωροφυλακή στο χωριό Γαρέζο. Ο ίδιος ο αρχηγός της χωροφυλακής Σαμουήλ (που δεν το είχε κουνήσει από την Κρήτη όλο αυτό το διάστημα, ούτε οι διάσπαρτοι «συμμορίτες» τον απασχόλησαν ούτε τίποτα) με ισχυρή συνοδεία χωροφυλάκων και με «εφ όπλου λόγχη» πάει το ζευγάρι στο αεροδρόμιο και από εκεί αεροπορικώς στην Αθήνα που και εδώ φρουρείται το αεροδρόμιο.

            Που να πάνε οι δύο ερωτευμένοι; Πάνε στο σπίτι του αρχιεπισκόπου στο ψυχικό.

 


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Από τον τύπο της εποχής.


ΤΟ ΤΕΛΟΣ

 

            Όμορφη ιστορία , δάκρυσε το πανελλήνιο, οι εφημερίδες πούλησαν φύλλα, ο λαός εκτόνωσε μετά τα πεδία των εμφυλιακών μαχών και ερωτικά το πάθος του…….. ΓΑΜΟΣ και ΕΝΟΤΗΤΑ……….εμ όχι…..  Όταν ο αρχιεπίσκοπος αναγνωρίζει τον γάμο η μόνη κατηγορία που βαραίνει τον Κεφαλογιάννη είναι αυτή της παράνομης οπλοκατοχής,τόσο ο Kουντόκωστας (Κεφαλογιάννης) όσο και οι σύντροφοί του στην απαγωγή δικάστηκαν κι έμειναν ενάμισι περίπου χρόνο στη φυλακή, όχι όμως για το αδίκημα της απαγωγής, που είχε παραγραφεί με έναν κρυφό γάμο, αλλά για «παράνομη οπλοφορία και σύσταση -η άδειά του είχε λήξει και δεν την είχε ανανεώσει. Καταδικάζεται και φυλακίζεται.

Η σύζυγος εμφανίζεται κανονικά στα επισκεπτήρια. Όμως ο γάμος δεν έμελλε να μακροημερεύσει. Διελύθη αμέσως μετά την αποφυλάκιση, δι ασήμαντον αφορμήν, την πρωτοχρονιά του 1952 το ζευγάρι χώρισε .
 
Δεκαεπτά μήνες μετά την απαγωγή η Τασούλα Πετρακογιώργη εγκατέλειψε το σπίτι του Κώστα Κεφαλογιάννη και ζήτησε διαζύγιο. Μοίρασε στον Τύπο την ακόλουθη δήλωση: «Εδέχθην να παραμείνω μαζί του, θυσιαζόμενη για να προλάβω την αιματοχυσίαν... Ουδέποτε ηγάπησα τον απαγωγέα μου, ούτε ήτο δυνατόν να τον αγαπήσω» (η αριστερά τελικά δεν αγάπησε την δεξιά ούτε σε νεανικούς έρωτες και η συμφιλίωση δεν ήταν κοντά) .

           





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Από τον τύπο της εποχής.





ΠΡΟΣΩΠΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ

 

 

 Kαπετάν Μπαντουβάς : Ο οπλαρχηγός καπετάν Μανώλης Μπαντουβάς (ή Μπαντουβομανώλης) την εποχή που ήταν ο φόβος και ο τρόμος των Γερμανών (τον αποκαλούσαν Pantouwas). Γεννημένος το 1897 στους Άνω Ασίτες της επαρχίας Μελεβιζίου του Ηρακλείου, όλη του την ζωή την πέρασε πολεμώντας: Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, Μικρασιατική Εκστρατεία, μάχη της Κρήτης το 1941 και κατόπιν στην αντίσταση.

 

Καπετάν Γιώργης Πετρακογιώργη: (Γεώργιος Πετράκης), αρχηγός της αντάρτικης ομάδας Ψηλορείτης , είναι χαρακτηριστικό ότι όταν ο Κράιπε έφτασε στις αντάρτικες θέσεις υπήρξε μια συνάντηση του Καπετάν Πετρακογιώργη με τον στρατηγό Κράϊπε ήτο συγκινητική και ιστορική. Ο Στρατηγός Κράϊπε  στο αντίκρισμα του Καπετάν Πετρακογιώργη, θαύμασε την κοσμοστασιά του και την εντυπωσιακή του θωριά και κατόπιν, σε στάση προσοχής χαιρέτησε τον Καπετάν Πετρακογιώργη.


Ζήτησε να μιλήσει με τον Καπετάν Πετρακογιώργη για  να μεσολαβήσει να αφεθεί ελεύθερος, ο Καπετάν Πετρακογιώργης απάντησε ότι δεν μπορεί να πράξη τούτο διότι από την στιγμή της απαγωγής του θεωρείται αιχμάλωτος του Στρατηγείου Μ. Ανατολής και οι απαγωγείς του ανήκουν εις αυτό. Του υπεσχέθη όμως ότι αν είναι υπάκουος θα έχει καλή μεταχείριση και καλή φιλοξενεία από τους απαγωγείς του.

Ο Κρητικός λαός του τόνισε δεν είναι βάρβαρος όπως εσείς οι Γερμανοί και τους αιχμαλώτους δεν τους σκοτώνει ή τους κακοποιεί αλλά τους φροντίζει και τους προσέχει.

Ταγματάρχης Λη Φέρμορ : Πραγματοποίησε την απαγωγή του Γερμανού στρατηγού Κράιπε με την ομάδα των κρητικών ανταρτών στην Κρήτη τον Ιούνιο του 1944.




 

 


 

             
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Πρωτοσέλιδο στον Αθηναϊκό τύπο.

 

 

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

-        «Αμίλητα βαθιά νερά», μυθιστορηματικό χρονικό, Καστανιώτης, 2006

-        ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ ΣΤΗ ΧΟΥΝΤΑ ΤΟΜ Α του Σπ Λιναρδάτου.

 

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ

Στο βιβλίο της της Ιζαμπέλλας Παλάσκα αναφέρεται μια άγνωστη και εκπληκτική εξιστόρηση προσπάθειας του Θ Πάγκαλου να δει τον Μουσολίνι, ο ο...