Η ΖΩΗ ΤΗΣ ΜΑΡΙΚΑ ΝΙΝΟΥ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΤΣΙΤΣΑΝΗ

«….Στην διπλανή παράγκα της γιαγιάς μου εκεί στην οδό Μεγάρων, έμενε η οικογένεια της Μαρίκας Νίνου. Τότε την έλεγαν Βαγγελιώ, της είχαν δώσει το όνομα του καραβιού που την μετέφερε από την Σμύρνη στον Πειραιά. Γεννήθηκε πάνω στο πλοίο, την ώρα του ταξιδιού. Ο καπετάνιος την βάφτισε <Βαγγελιώ>.».

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Η Μαρίκα Νίνου ( όνομα: Ευαγγελία Νικολαΐδου -του δεύτερου άντρα της-  Κωνσταντινούπολη(;) 1/1/1918 - Αθήνα 23/2/1957).  



Ο Κώστας Χατζηδουλής στο βιβλίο του «Βασίλης Τσιτσάνης - η ζωή μου, το έργο μου», αναφέρει ως τόπο γέννησης την Κωνσταντινούπολη. Ενώ ο Πάνος Σαββόπουλος, σε σημείωμά του αναφέρει ότι η Μαρίκα Νίνου, αρμενικής καταγωγής, γεννήθηκε το 1922 πάνω στο καράβι «Ευαγγελίστρια». Ο πατέρας της Οβανές (Γιάννης) και η μητέρα της Γκιούλα (Τριανταφυλλιά) Αταμιάν γλίτωσαν από τη σφαγή του 1922 και ξεκίνησαν ξανά τη ζωή τους στην Κοκκινιά του Πειραιά -Οδός Μεγάρων 50- όπου πέρασαν πολύ δύσκολα χρόνια.

Έτσι ξεκινά την ζωή της Νίνου ο συγγραφές, την χαρακτηρίζει «ζωηρή και ατίθαση» και ότι «φλέρταρε με όλα τα αγόρια της γειτονιάς». Πήγε σε μια επαγγελματική σχολή που άνοιξαν κάποιες δανέζες για να μάθουν τέχνη νεαρές Αρμένισσες, τι τέχνη; Κέντημα, ράψιμο, μαντάρισμα, αλλά απ΄ ότι φαίνεται η Βαγγελιώ δεν είχε ραπτικές φιλοδοξίες και πέρα τούτου όσο μεγάλωνε «μεγάλωνε και ζωήρευε».

«Έπαιζε μαζί  με την αδελφή της, την Κουαρίκ, μαντολίνο και έψελναν στην αρμένικη εκκλησία της Κοκκινιάς κάθε Κυριακή». Η γειτονιά λόγω της ομορφιάς της και της ζωηράδας της, ίσως από ζήλια την φώναζαν «πουτάνα», είχε όμως μια πολύ όμορφη φωνή και η Βαγγελιώ και η Κουαρίκ, και πήγαιναν κάθε Κυριακή στην αρμένικη εκκλησία και έψαλαν, αλλά η Βαγγελιώ δεν είχε ανησυχίες που ταίριαζαν πολύ με τις ανησυχίες της θεούσας ψάλτριας.

Αργότερα βρέθηκε μπλεγμένη σε μια περίεργη ιστορία με κάποιους νεαρούς ναύτες που δημιούργησε την οργή των δικών της και κυρίως του αδελφού της που ήθελε να την σφάξει για να ξεπλύνει την τιμή της οικογένειας.

Και η Βαγγελιώ φρόντισε να εξαφανιστεί για πολύ καιρό στην Σύρα. Όταν η οικογένεια προσπάθησε να την παντρέψει, όποιο παλληκάρι την ήθελε (και την ήθελαν πολλοί), η οικογένεια του, την θεωρούσε ζωηρή και ότι δεν είχε μυαλό για σπίτι και οικογένεια και έβαζε προσκόμματα.

 

Τελικά το προξενιό (που γίνηκε στα τούρκικα) πέτυχε, ο γάμος έγινε το 1939 παντρεύτηκε τον συμπατριώτη της Μεσροπιάν και το 1940 γεννιέται ο πρώτος της γιος Οβανές. Χώρισαν αργότερα και παντρεύτηκε με τον ακροβάτη Νίνο Νικολαΐδη, η μητέρα του οποίου, θεατρίνα κι αυτή, της κόλλησε το όνομα Μαρίκα για να θυμίζει την Κοτοπούλη. Έκαναν μαζί παραστάσεις ακροβατικών με το όνομα «Ντούο Νίνο» ενώ όταν μπήκε και ο Οβανές στο σχήμα αυτό μετονομάστηκε σε «Δυόμισι Νίνο», αλλά η Βαγγελιώ παράτησε σύντομα τον σύζυγό και το σπίτι της, πήρε το παιδί της και εξαφανίστηκε από την Κοκκινιά. Αργότερα όταν μεγάλωσε το παιδί της το έντυσε ναυτάκι και έκανε προκλητικές βόλτες στην οδό Μεγάρων, ο άντρας της εν τω μεταξύ μετανάστευσε στη Σοβιετική Αρμενία (από ντροπή; Πήγε να βοηθήσει στο κτίσιμο της Αρμενικής πατρίδας;) , το παιδί της το μεγάλωσε μια θεία της στη Θεσσαλονίκη.

Κάποια στιγμή έσκασε ότι η Βαγγελιώ τραγουδούσε στο Αιγάλεω (τότε λεγόντουσαν Νέες Κυδωνίες) στα μπουζούκια με τον Τσιτσάνη, δεν την έλεγαν πια Βαγγελιώ αλλά Μαρίκα Νίνου.

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : η Μαρίκα Νίνου και Ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο Τσιτσάνης δεν παραβρέθηκε ούτε δίπλα της στο νοσοκομείο όταν ήταν βαριά άρρωστη, ούτε στην  στην κηδεία της. Ωστόσο σημειώνει στην  αυτοβιογραφία του: "Η συνεργασία μου με την αλησμόνητη Νίνου είναι κάτι που δε θα ξεχάσω ποτέ".

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΥΙΟΣ ΣΥΜΜΟΡΙΤΟΥ του Κυριάκου Αθανασίου εκδόσεις ΤΟ ΒΗΜΑ

«Βασίλης Τσιτσάνης - η ζωή μου, το έργο μου» του Κώστα Χατζηδουλή.