Τρίτη 30 Αυγούστου 2011

Α/Γ ΛΕΣΒΟΣ



ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ
Το αρματαγωγό "ΛΕΣΒΟΣ" (L-172) τύπου 511
Το Α/Γ ΛΕΣΒΟΣ, με Κυβερνήτη τον Πλωτάρχη Ε.Χανδρινό ΠΝ, έφυγε 22:00από τις Κεχρές για την Αμμόχωστο Κύπρου, στις 13 Ιουλίου 1974, μεταφέροντας προσωπικό και υλικό της ΕΛΔΥΚ, η ώρα που υπολογιζόταν να φτάσει στην Κύπρο ήταν 7 το πρωί της 17ης Ιουλίου.








Την 09:00 της 15/7 και ενώ το πλοίο βρισκόταν εν πλω, ο Κυβερνήτης πληροφορήθηκε από το ραδιόφωνο, την εκδήλωση πραξικοπήματος, εναντίον του Μακαρίου και ότι ο Αρχιεπίσκοπος ήταν νεκρός.

Ο Χανδρινός συνέχισε την πορεία του προς την Κύπρο, το οποίο ενέκρινε τις προθέσεις του. Το μεσημέρι της 16/7 ενώ το Α/Γ βρισκόταν νοτίως της Λεμεσού, πήρε διαταγή από το ΓΕΝ να κινηθεί προς τον όρμο Λάρδο (Λινδος) της Ρόδου. Η διαταγή αυτή ακυρώθηκε την επομένη και εδόθη νέα εντολή να κατευθυνθεί προς στην Αμμόχωστο.
 


Το Α/Γ ΛΕΣΒΟΣ έφτασε στο λιμάνι της Αμμοχώστου την 19η Ιουλίου 5 το απόγευμα, αλλά δεν εκφόρτωσε πυρομαχικά, γιατί όπως ανέφερε ο αρμόδιος Αξιωματικός της ΕΛΔΥΚ δεν ήταν απαραίτητα, επειδή από πρόσφατες επιχειρήσεις είχε περισυλλέγει μεγάλη ποσότητα όπλων και πυρομαχικών. Εν τω μεταξύ, δύο Αξιωματικοί της Ειρηνευτικής Δυνάμεως, είχαν τοποθετηθεί, -για πρώτη φορά- στον καταπέλτη του πλοίου προς έλεγχο του εκφορτούμενου υλικού.

Την ίδια ημέρα στις 6 το απόγευμα, το πλοίο έφυγε από την Αμμόχωστο με 450 άνδρες οπλίτες της ΕΛΔΥΚ, για επαναπατριωτισμό.


ΤΟ Α/Γ ΛΕΣΒΟΣ ΚΑΙ Η ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΙΣΒΟΛΗ

Στις 20 Ιουλίου ο Κυβερνήτης έμαθε από την Κυπριακή ραδιοφωνία την Τουρκική επιθετική ενέργεια και την αποβάση όπως και την κήρυξη γενικής επιστρατεύσεως, από την Κυπριακή Κυβέρνηση.

Το πλοίο στις 9 και 20, πήρε δε διαταγή από το ΓΕΝ να πάει στη Λεμεσό, για να αποβιβάσει την δύναμη της ΕΛΔΥΚ που επαναπατριζόταν το πλοίο την ώρα αυτή ήταν 40 νμ από την Πάφο, η διαταγή αυτή άλλαξε και δόθηκε νέα να πλεύσει στην Πάφο και να αποβιβάσει το προσωπικό της ΕΛΔΥΚ. Έτσι στις 2 το μεσημέρι το πλοίο έβγαλε με πλοιάρια τους οπλίτες στην Πάφο.










ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο λεβέντης Πλωτάρχης (τότε) Λευτέρης Χανδρινός, Κυβερνήτης του Α/Γ ΛΕΣΒΟΣ που με τις ευφυείς κινήσεις και ενέργειές του, προκάλεσε μεγάλες ζημιές στον Τούρκικο Στόλο και συνάμα στην Τουρκική Αεροπορία - χωρίς να τους ρίξει ούτε μια οβίδα ή σφαίρα!!!!

Ο έφεδρος λοχίας Δ. Πλέσσας θυμάται: "O επικεφαλής αξιωματικός μας, αντισυνταγματάρχης Στραυρόπουλος, μας ζήτησε όταν αποβιβαστούμε στη Πάφο, για το ηθικό των Κυπρίων να τους πούμε ότι είμαστε ελληνικός στρατός που δήθεν ήρθε από την Ελλάδα. Πράγματι, κάναμε μια θεαματική απόβαση με σχοινιά και ΑΒΑΚ, ενώ το αρματαγωγό χτύπησε το μιναρέ του τζαμιού στο τουρκοκυπριακό θύλακα".

Ο Διοικητής της Εθνοφρουράς Πάφου στις 2 και 15, ζήτησε από τον Κυβερνήτη Ε.Χανδρινός ΠΝ, να προσβάλλει με το πυροβολικό του πλοίου, το φρούριο της Πάφου τον θύλακα Μουττάλου, στον οποίο ήταν συγκεντρωμένες μεγάλες Τουρκικές δυνάμεις (δύο τάγματα), με άριστο εξοπλισμό. Ο Ε.Χανδρινός ΠΝδεν γνώριζε λόγω σιγής του ασυρμάτου αν υπήρχε εμπλοκή της Ελλάδος με την Τουρκία και δεν γνώριζε τι να πράξει.


Ο Χανδρινός, μετά από μία σύντομη εκτίμηση της καταστάσεως αποφάσισε την προσβολή των στόχων που του υποδείχτηκαν, με τον διαθέσιμο ανεπαρκή οπλισμό του πλοίου (πυροβόλα Bofors 40mm), τον οποίον είχαν επανδρώσει και οπλίτες της ΕΛΔΥΚ, λόγω αριθμητικής ανεπάρκειας του πληρώματος του πλοίου του.

Επί δύο συνεχείς ώρες, το πλήρωμα του ΛΕΣΒΟΣ σφυροκόπησε με επιτυχία τον θύλακα (περίπου 900-950 βλήματα των 40 ΜΜ), ενώ συνεχίστηκε και η επίθεση από ξηράς με αποτέλεσμα να εξουδετερωθεί ο τουρκικός θύλακας και να διασωθεί η Πάφος


Όπως αναφέρει, στο πολεμικό ημερολόγιο (ημερομηνία. 23.12.1974),

«Επί του θέματος της εκτελέσεως βολής εναντίον των τουρκοκυπριακών θέσεων, πλέον των όσων αναφέρθησαν, έχω να προσθέσω ότι από την στιγμήν που διετάχθην όπως αναστρέψω δια Πάφον, εθεώρησα ότι το πλοίον συμμετείχεν, αδιακρίτως εάν έφερε Ελληνικήν Σημαίαν, ενεργώς εις οιοδήποτε είδος επιχειρήσεων, είτε αμυντικάς, είτε επιθετικάς, ελάμβανον χώραν εις την νήσον»
«..Περαίνων την εν λόγω έκθεσιν, επιθυμώ να αναφέρω ότι ως διαπίστωσα, το ηθικόν του Έλληνος, η ψυχραιμία και η τόλμη αυτού, ευρίσκεται εις υψηλόν βαθμόν. Δεν θα ήτο υπερβολή να γράφω ότι άπαντες οι επιβαίνοντες του πλοίου Αξιωματικοί, Υπαξιωματικοί και οπλίται εν ουδεμία περιπτώσει απώλεσαν το θάρρος των και την πίστιν προς τα ιδεώδη της φυλής. Ιδιαιτέρως εθαύμασα το θάρρος των επαναπατριζομένων οπλιτών του Σ.Ξ, οίτινες καίτοι είχαν συνειδητοποιήσει ότι επέστρεφον εις τας οικείας των, με έξαλλον ενθουσιασμόν και αλλαλαγμούς χαράς, εδέχθηκαν την, απο του στόματός μου, πληροφορίαν περί της επανόδου των εις την Κύπρον, προς ενίσχυσιν των μαχομένων συναδέλφων των εναντίον των εχθρών του γένους».











ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ Α/Γ ΛΕΣΒΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ


Το Α/Γ ΛΕΣΒΟΣ, μετά τον κανιοβολισμό, απέπλευσε από την Πάφο ,με προορισμό τον Ναύσταθμο Σαλαμίνας. Ο Κυβερνήτης, Πλωτάρχης Ε.Χανδρινός ΠΝ αφού υπολόγισε τον κίνδυνο προσβολής από την Τουρκική Αεροπορία ακολούθησε Νότια πορεία προς τις Λυβικές ακτές, αντί προς Δυσμάς προς την Ρόδο, παραπλανώντας τους Τούρκους που είχαν βγει προς αναζήτησή του.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Τα πυροβόλα του Α/Γ ΛΕΣΒΟΣ βάλουν κατά του Τ/Κ θύλακα Πάφου. Η συμμετοχή του πλοίου στην εκκαθάριση του θύλακα ήταν πέραν του δέοντος σημαντική, διότι έγινε και η αιτία οι Τούρκοι να βυθίσουν μόνοι τους ένα αντιτορπιλλικό τους, να προκαλέσουν βαριές ζημιές σε άλλα δύο δικά τους αντιτορπίλλικά και να καταρρίψουν πάλι μόνοι τους τέσσερα (κατ' άλλους πέντε) αεροσκάφη τους!


Την πορεία αυτή τήρησε επί 6ωρο περίπου και τα μεσάνυχτα, όταν το πλοίο βρισκόταν 60 ν.μ νότια της Κύπρου, έστρεψε επί πορείας 270 (δυτική). Το πλοίο συνέχισε την πολιτική τήρησης σιγής ασυρμάτου μέχρι την 03:30, όταν λόγω αιφνίδιου θανάτου του μοναδικού επιβαίνοντος πολιτικού υπαλλήλου Δαμιανού Μιχαήλ, οδηγού περονοφόρου οχήματος του ΝΣ, απαιτήθηκε η αναφορά του συμβάντος στο ΓΕΝ. Από εκείνη την ώρα, το πλοίο ανέφερε τακτικά το στίγμα του στο ΓΕΝ.

Το Α/Γ ΛΕΣΒΟΣ κατέπλευσε στη Σητεία Κρήτης και μετά απέπλευσε για ΝΣ.




Η ΒΥΘΥΣΗ ΤΟΥ Α/Τ KOCATEPE D 354



Τις πρωινές ώρες της Κυριακής 21 Ιουλίου 1974, τρία τουρκικά αντιτορπιλικά, το «Κοτσάτεπε» (τύπου Γκίρινγκ-Φραμ ΙΙ, Κυβερνήτης Αντιπλοίαρχος Γκιουβέν Ερκαγιά ΤΝ) και δύο τύπου Γκίρινγκ-Φραμ Ι, το «Μ.Φεβζί Τσακμάκ» και το «Αντάτεπε» (Κυβερνήτης Αντιπλοίαρχος Ριζά Νουρ Οντζού ΝΤ), βομβάρδιζαν στόχους της ακτής, προστατεύοντας τα αποβατικά σκάφη και παρέχοντας πυρά υποστηρίξεως στα αποβατικά τμήματα πεζικού που βρίσκονταν ήδη στην ακτή στην περιοχή της Κυρήνειας, στη Β. ακτή της Κύπρου.

Στις 10.00 το Γ. Επιτελείο στην Άγκυρα σήμανε προς τα τρία Αντιτορπιλικά τις γεωγραφικές συντεταγμένες μιας Ελληνικής νηοπομπής, η οποία έπλεε κατευθυνόμενη προς Κύπρο! Η Ελληνική νηοπομπή αυτή κατά τους τούρκους αποτελείτο από 8 έως 9 μεταγωγικά γεμάτα στρατό και υλικό και συνοδεύονταν από πολεμικά πλοία. Το σήμα έλεγε προς τα τουρκικά Αντιτορπιλικά ότι «μπορούσαν να επιτεθούν».Τα τρία Αντιτορπιλικά με διοικητή τον Πλοίαρχο Ιρφάν Τινάζ ΤΝ, ο οποίος επέβαινε στο «Αντάτεπε», σταμάτησαν τον βομβαρδισμό και κατευθύνθηκαν προς τα Δυτικά, κατά μήκος της βόρειας Κυπριακής ακτής. Τα τουρκικά Αντιτορπιλικά θα έπρεπε να επιτεθούν και να καταστρέψουν μόνο πλοία πού έφεραν την Κυπριακή σημαία. Ενώ τα πλοία της νηοπομπής, εάν έφεραν την Ελληνική σημαία, έπρεπε πρώτα να διαταχθούν να αναστρέψουν και να εγκαταλείψουν την περιοχή. Βύθισή τους θα γινόταν μόνο αν δεν συμμορφώνονταν με την διαταγή αυτή. Οι κανόνες αυτοί δεν τηρήθηκαν και με νεότερη διαταγή διατασσόντουσαν να ανοίξουν πυρ κατά παντός πλοίοι (Ελληνικού ή Κυπριακού) που ήταν στην απαγορευμένη περιοχή.

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Το αντιτορπιλικό D-354 Kocatepe ,θύμα της αποφασιστικότητας του Πλωτάρχη Χανδρινού και του ...φαροφύλακα της Αλικαρνασσού

Σύμφωνα με πληροφορίες από τα αεροσκάφη αναγνωρίσεως, η Ελληνική νηοπομπή αποτελείται από 11 εμπορικά πλοία συνοδευόμενα από 9 πολεμικά.
Λίγο αργότερα, νέα περιγραφή της νηοπομπής θα αναφέρει ότι αποτελείται από 9 αποβατικά σκάφη και 5 συνοδά πολεμικά.



Τα 3 Αντιτορπιλικά έφθασαν στις 12 στο ακρωτήριο Αρβανίτης, το δυτικότερο σημείο της Βόρειας Κυπριακής ακτής και έστρεψαν προς νότο για να έλθουν σε οπτική επαφή με την Ελληνική νηοπομπή.



Οι τούρκοι αξιωματικοί ανάφεραν επίθεση από τρία περιπολικά και ότι βύθισαν δύο, βέβαια δεν υπήρχαν περιπολικά στην περιοχή . Η δε μόνη ναυτική απώλεια που είχε αναφερθεί μέχρι στιγμής ήταν της μικροσκοπικής τορπιλακάτου του υποπλοιάρχου Ε.Τσολάκη που είχε βυθιστεί τα ξημερώματα της προηγουμένης από αεροσκάφη έξω από το λιμάνι της Κυρήνειας - δηλαδή περισσότερο από 60 μίλια ανατολικά από το αναφερόμενο σημείο επιθέσεως και 31 ώρες νωρίτερα - όταν προσπάθησε να επιτεθεί στα σκάφη της αποβάσεως. Παραλλάσσοντας το ακρωτήριο Αρβανίτης και παίρνοντας πορεία προς το νότο ούτε τα ραντάρ των Αντιτορπιλικών ούτε οι οπτήρες στις γέφυρές τους μπόρεσαν να διακρίνουν κάποια νηοπομπή. Μόνο μετά από επίμονη έρευνα εντόπισαν 3 εμπορικά πλοία.




Η Άγκυρα διέταξε τα Αντιτορπιλικά να διατάξουν την «ελληνική νηοπομπή»! να αναστρέψει και σε περίπτωση μη συμμορφώσεως να την βυθίσουν.




Τα Αντιτορπιλικά ζήτησαν από τα αναγνωριστικά αεροσκάφη να εκτελέσουν άλλη μία πτήση επάνω από την περιοχή και να αναφέρουν ότι έβλεπαν. Τα αναγνωριστικά διαπίστωσαν ότι ήταν εμπορικά που δεν είχαν καμιά σχέση με νηοπομπή. Η άγκυρα όμως ήθελε ναυτική επιτυχία και αποφάσισε να επιτεθεί με την αεροπορία της.


Στις 13.30, η «ελληνική νηοπομπή»! ανύποπτη έπλεε προς τα ανατολικά.
Στις 14.15, τρία σμήνη της τουρκικής αεροπορίας, από συνολικά 48 αεροσκάφη, οπλισμένα με ρουκέτες και βόμβες . Ήταν τα σμήνη 181 από την Αττάλεια, 141 από το Μουρτενέ και 111 από το Εσκί Σεχίρ. Και θα επιτίθεντο την «ελληνική νηοπομπή».
Στις 15.00 το πρώτο σμήνος εντόπισε 3 πολεμικά πλοία.
Στις 15.05 τα αεροσκάφη επετέθησαν με ρουκέτες. Τα πολεμικά απάντησαν με αντιαεροπορικά πυρά. Η κατάσταση θαλάσσης και αέρος ήταν σχετικά μέτρια ζωηρεύοντας λίγο, σιγά-σιγά. Πρώτο το «Κοτσάτεπε» δέχτηκε πλήγμα από ρουκέτα που κατέστρεψε το ΚΠΜ (κέντρο πληροφοριών μάχης).Είναι εξαιρετικά δύσκολο να διακρίνεις τα χαρακτηριστικά σήματα ενός αεροσκάφους που κινείται με 700 χλμ. την ώρα. Και βέβαια ακόμη δυσκολότερο, σχεδόν αδύνατο θα έλεγε κάποιος, όταν αυτό εφορμά εναντίων σου εκτοξεύοντας ρουκέτες. Πάντως, αυτά τα επιτιθέμενα αεροσκάφη ήταν τύπων με τους οποίους οι ΗΠΑ εξόπλιζαν όλους τους συμμάχους των περιλαμβανομένης και της Ελλάδας. Ανεξάρτητα όμως, από όλα αυτά οι οπτήρες του «Αντάτεπε» κατόρθωσαν να δουν και να επαληθεύσουν τα τουρκικά σήματα των αεροσκαφών. Η Άγκυρα ειδοποιήθηκε με ραδιοτηλέφωνο, ότι τα επιτιθέμενα αεροσκάφη ήταν, πιθανώς, τουρκικά.









ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Α/Γ ΛΕΣΒΟΣ

Η μελετημένη κίνηση του Πλωτάρχη Ε.Χανδρινού ΠΝ, να κινηθεί όπως περιέγραψα έξω από την περιοχή επιχειρήσεων, διέσωσε το πλοίο του, δημιούργησε, τέτοια σύγχυση στο Τουρκικό Γενικό Επιτελείο και στο πολεμικό ναυτικό των Τούρκων και την αεροπορία, ώστε να βυθισθεί από τουρκικά πυρά το Α/Τ KOCATEPE D 354, με Κυβερνήτη τον Αντιπλοίαρχο Giuven Erkayia T.N και να χαθούν 13 Αξιωματικοί και 64 άνδρες του πληρώματός του. Αλλά και δύο άλλα Τουρκικά Αντιτορπιλλικά, το -Adatep - (Κυβερνήτης Αντιπλοίαρχος Rizah Nur Ontzu TN) και -M.Fevzi Cakmak- υπέστησαν σοβαρές και μικρότερες βλάβες, αντίστοιχα.



Οι επιθέσεις των τουρκικών αεροσκαφών δεν σταμάτησαν παρά τις τουρκικές σημαίες που είχαν τα πλοία (πίστευαν ότι ήταν ένα φτηνό τέχνασμα των Ελλήνων), εν τω μεταξύ τα Αντιτορπιλικά από τη περιοχή της αποβάσεως, το «Τσακμάκ» είχε ανασύρει από τη θάλασσα κοντά στην Κυρήνεια, ένα νεαρό τούρκο πιλότο που το αεροπλάνο του είχε καταρριφθεί. Αυτός, κατόρθωσε να μιλήσει από το ραδιοτηλέφωνο με τα αεροσκάφη. Τους έδωσε τα στοιχεία του και τους είπε ότι επιτίθεντο εναντίων τουρκικών πολεμικών πλοίων.


Οι πιλότοι ζήτησαν να τους πει το σύνθημα. Ο νεαρός δεν είχε ιδέα διότι είχε καταρριφθεί πριν από την τελευταία αλλαγή συνθήματος. Έτσι τα λόγια του συνάντησαν γέλια και κοροϊδίες, οι πιλότοι έλεγαν: «Άκου τι ωραία τουρκικά μιλάει…». Το «Κοτσάτεπε» πλήγματα από ρουκέτες. Τα αεροσκάφη, βλέποντας ότι το «Κοτσάτεπε» φλεγόταν και ήταν σχεδόν τελείως ανυπεράσπιστο, εστράφησαν με κάποια κωμική σπουδή, στο να το αποτελειώσουν αντί να επιδιώξουν να επιτύχουν περισσότερα πλήγματα αχρηστεύοντάς τα τελείως στα υπόλοιπα 2 Αντιτορπιλικά. Προφανώς, τα δύο τελευταία απαντούσαν ακόμη με τα πυροβόλα τους στις επιθέσεις…Το Αντιτορπιλικό βυθίστηκε στις 22.00 περίπου.





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Τουρκικά αεροπλάνα χτυπούν τουρκικό πλοίο.



Τα σμήνη ανέφεραν στο Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας στην Άγκυρα ότι η «η τουρκική αεροπορία επετέθη στα πλοία που μετέφεραν ενισχύσεις στην Πάφο και βύθισαν το ένα από αυτά».



«Στο γραφείο του πρωθυπουργού στην Άγκυρα, ενθουσιασμένοι οι άνθρωποι αγκάλιαζαν ο ένας τον άλλο φωνάζοντας «Ζήτω, τα αγόρια μας, πετύχαμε». Η πρωτεύουσα πήρε βαθιές αναπνοές…Η νηοπομπή είχε αναγκασθεί να σταματήσει».


Το γραφείο δημοσίων σχέσεων και τύπου, του γενικού επιτελείου (Εθνικής Αμύνης) στην Άγκυρα, εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:

«Παρόλες τις φιλικές προειδοποιήσεις οι οποίες συνεχώς εκδίδονταν μέχρι σήμερα το απόγευμα, μία μεγάλη Ελληνική αποβατική νηοπομπή, συνοδευόμενη από ελληνικά πολεμικά αεροσκάφη, κατόρθωσε να διεισδύσει στη περιοχή η οποία είχε κηρυχθεί «Απαγορευμένη» από της εσπέρας της 20ης Ιουλίου, και να καταπλεύσει στις 16.00, στα ανοικτά της Πάφου. Η νηοπομπή απήντησε με πυκνά πυρά στις προειδοποιήσεις της αεροπορίας μας και του ναυτικού μας και άρχισε να αποβιβάζει στρατεύματα στη Πάφο. Η αποβίβασις απετράπη μετά από επιθέσεις της τουρκικής αεροπορίας στον λιμένα της Πάφου. Οι επιθέσεις της αεροπορίας μας προξένησαν βαριές απώλειες στα πολεμικά και τα αποβατικά πλοία της νηοπομπής».






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Φλεγόμενο τουρκικό πλοίο.


Ελευθέριος Χανδρινός



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

o 29/09/1954 30/06/1958 Σ.Ν.Δ. [Σχολή Ναυτικών Δοκίμων]
o 01/07/1958 28/09/1958 Δ.Π.Α. [Διοίκησης Πλοίων Αποβάσεως]
o 30/09/1958 07/11/1958 Κ.Ε./ΠΑΛ
o 09/11/1958 04/01/1960 Β.Π. ΠΕΖΟΠΟΥΛΟΣ
o 04/01/1960 26/02/1960 Β.Π. ΑΕΤΟΣ
o 28/02/1960 08/06/1961 Β.Π. ΒΛΑΧΑΒΑΣ
o 10/06/1961 21/06/1962 Κ.Ε./ΠΑΛ
o 23/06/1962 11/07/1964 Β.Π. ΣΦΕΝΔΟΝΗ
o 11/07/1964 18/01/1965 Β.Π. ΔΟΞΑ
o 18/01/1965 02/11/1965 Β.Π. ΛΕΩΝ
o 03/11/1965 20/01/1966 Β.Π. ΚΑΡΤΕΡΙΑ
o 29/01/1966 09/01/1967 Ν.Δ.Κ. [Ναυτική Διοίκηση Κρήτης]
o 10/01/1967 25/05/1967 Η.Π.Α. [Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής]
o 25/05/1967 01/11/1967 Β.Π. ΒΕΛΟΣ
o 01/11/1967 18/11/1968 Β.Π. ΑΣΠΙΣ
o 19/11/1968 02/05/1969 Β.Π. ΛΟΓΧΗ
o 05/05/1969 30/07/1969 Η.Π.Α. [Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής]
o 01/08/1969 30/08/1973 353 ΜΝΑΣ [Μοίρα Ναυτικής Συνεργασίας - Ελευσίνα]
o 31/08/1973 30/08/1974 Α/Γ ΛΕΣΒΟΣ
o 31/08/1974 03/08/1975 Γ.Ε.Ν. / Α1 & Μ.Κ.Ε./ΛΑΡ [Μικτόν Κέντρον Επιχειρήσεων Λάρισα
o 03/08/1975 23/08/1976 Μ.Κ.Ε./ΛΑΡ [Μικτόν Κέντρον Επιχειρήσεων ? Λάρισα]
o 24/08/1976 12/03/1977 Γ.Ε.Ν. / Α2
o 12/03/1977 30/05/1977 Ν.Σ.Π. [Ναυτική Σχολή Πολέμου]
o 18/07/1977 20/07/1979 Ν.Α.Τ.Ο. ? ΝΕΑΠΟΛΙΣ ΙΤΑΛΙΑΣ
o 25/07/1979 05/04/1981 Γ.Ε.Ν. / Α3
o 06/04/1981 03/05/1982 Α/Τ ΑΙΓΑΙΟΝ
o 04/05/1982 10/05/1983 ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ «ΑΡΗΣ»
o 11/05/1983 17/07/1984 Δ.Δ. / Ν.Σ.
o 01/08/1984 27/08/1986 Ν.Α. ΑΓΚΥΡΑ ΤΟΥΡΚΙΑ [Ναυτικός Ακόλουθος]

Ο Αντιναύαρχος Χανδρινός έφυγε το 1994 χωρίς να παραπονεθεί για την απίστευτη συνωμοσία σιωπής για τις επιτυχίες του "ΛΕΣΒΟΣ" κατά το 1974, αλλά και για τον παραγκωνισμό του.
Το Ελληνικό κράτος ποτέ δεν τίμησε ούτε αναγνώρισε τα πολεμικά επιτεύγματα του Χανδρινού και του πληρώματός του.




Σάββατο 27 Αυγούστου 2011

Ο ορισμός του Έλληνα

Σε διαγωνισμό που έγινε στην Ουάσινγκτον για τον καταλληλότερο χαρακτηρισμό ενός λαού, εκείνου που θα παρουσιάζει καλύτερα την ψυχολογία του, πήραν μέρος περίπου ένα εκατομμύριο άτομα. Δεκαπενταμελής επιτροπή από επιστήμονες επέλεξε ομόφωνα και βράβευσε τον δικαστή Ν. Κέλλυ για τον επιτυχημένο χαρακτηρισμό του Έλληνα.






«Μπροστά στο δικαστήριο της αδέκαστης ιστορίας, γράφει ο δικαστής, ο Έλληνας αποκαλύφθηκε πάντοτε κατώτερος από τις περιστάσεις, αν και από διανοητική άποψη, κατείχε πάντοτε τα πρωτεία. Ο Έλληνας είναι ευφυέστατος αλλά και εγωιστής, δραστήριος αλλά και αμέθοδος, φιλότιμος αλλά γεμάτος προλήψεις, θερμόαιμος, ανυπόμονος αλλά και πολεμιστής. Έκτισε τον Παρθενώνα και αφού μέθυσε από την αίγλη του, τον άφησε αργότερα να γίνει στόχος των έριδων, ανέδειξε τον Σωκράτη για να τον δηλητηριάσει, θαύμασε τον Θεμιστοκλή για να τον εξορίσει, υπηρέτησε τον Αριστοτέλη για να τον καταδιώξει, γέννησε τον Βενιζέλο για να τον δολοφονήσει. Έκτισε το Βυζάντιο για να το εκτουρκίσει, έφερε το
21 για να το διακυβεύσει, δημιούργησε το 1909 για να το λησμονήσει. Τριπλασίασε την Ελλάδα και παραλίγο να τη θάψει. Κόπτεται τη μία στιγμή για την αλήθεια και την άλλη μισεί αυτόν που αρνιέται να υπηρετήσει το ψέμα. Παράξενο πλάσμα, ατίθασο, περίεργο, εγωπαθές και σοφόμωρο, ο Έλληνας. Λυπηθείτε τον, θαυμάστε τον αν θέλετε. Κι αν μπορείτε προσπαθήστε να τον ταξινομήσετε».

Πέμπτη 25 Αυγούστου 2011

ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΣΤΟ ΒΕΡΑΤΙ






            Κατά την επίσκεψη στα Μετέωρα του Λόρδου Κάρζον το 1834 με στόχο να πλουτίσει την βιβλιοθήκη του με σπάνια μοναστηριακά βιβλία (τα οποία έπαιρνε από τους μοναχούς έναντι ευτελούς ανταλλάγματος, δηλαδή στην πραγματικότητα τους έκλεβε), πέρασε από τα Ιωάννινα, εκεί πασάς ήταν ο Μαχμούτ, έπεσε σε μια προετοιμασία των Τούρκων προκειμένου να αντιμετωπίσουν κάποιους επαναστάτες που πολιορκούσαν το Βεράτι, επειδή δεν έχουν περάσει παρά ελάχιστα χρόνια από το τέλος της Ελληνικής επανάστασης η όλη υπόθεση παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον, ως προς την νοοτροπία, προετοιμασία και ψυχοσύνθεση των Τούρκων κατά τις πολεμικές εξορμήσεις τους.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Το Βεράτιον ή Βεράτι ή Μπεράτι είναι πόλις της Β. Ηπείρου, κειμένη παρά τον Άψον ποταμόν. Η πόλις εκαλείτο υπό των Τούρκων Αρναούτ-Μπελιγραντί, ήτοι Βελιγράδιον της Αλβανίας ή και απλώς Μπελγράτ, εξ ού κατά συγκοπήν Μπεράτ.



            Ο Λόρδος Robert Curzon πολύ σωστά εντοπίζει το γεγονός ότι την πολιορκία πραγματοποιούσαν « αντάρτες ή κλέφτες – ανάλογα πως είχαν ονομάσει τους εαυτούς τους σε κάθε ομάδα», μας δίνει το πολεμικό κλίμα στα Γιάννενα που όπως λέει: «….τώρα φαινόταν να έχει κλιμακωθεί. Η αυλή του κάστρου ήταν γεμάτη άλογα που τα έσερναν με τα σχοινιά από το κεφάλι και τα πόδια, σε ατελείωτες σειρές, οι παρέες των ανδρών,  ανάλογα με τις διαφορετικές τους συνήθειες, μιλούσαν με τα γεγονότα της ημέρας – οι Αλβανοί συζητούσαν για τα γεγονότα της ημέρας, οι Αρναούτηδες, μουσουλμάνοι ελληνικής καταγωγής, καυχιόταν για τα ηρωικά τους κατορθώματα που επρόκειτο να κάνουν  και οι σοβαροί Τούρκοι καθόνταν σιωπηλοί στο έδαφος καπνίζοντας τις αιώνιες πίπες τους, χωρίς να έχουν κάποιον φόβο, λες κι αυτοί δεν είχαν καμιά σχέση με όλα αυτά.».


            Από τα πιο πάνω αντιλαμβάνεσαι τον φιλοτουρκισμό του Λόρδου Robert Curzon, από τα γραφόμενά του βγαίνει ένας θαυμασμός για τους Τούρκους και στην συνέχεια περιγράφει ως εξής τον τούρκικο χαρακτήρα :
« …. Αυτές τις μέρες έχω γνωρίσει πολύ καλά τους Τούρκους και παρόλο που για διάφορους λόγους δεν τους σέβομαι σαν έθνος, δεν μπορώ να μην θαυμάσω την ηρεμία τους και την αυτοκυριαρχία τους σε στιγμές δυσκολίας και κινδύνου. Υπάρχει κάτι ευγενικό που ξεχωρίζει στην ηρεμία τους σε αυτές τις περιπτώσεις. Δεν έχω δει σχεδόν ποτέ έναν Τούρκο ταραγμένο, ατάραχος και συλλογισμένος, κάθεται κάτω περιμένοντας την ώρα του, όμως, όταν έρθει η ώρα της δράσης, θα σηκωθεί ξαφνικά και θα γίνει φωτιά, γεμάτος ζωντάνια. Τότε μπορεί κανείς να δει τους απογόνους αυτών των κατακτητών της Ανατολής, των οποίων η δυνατή θέληση και το άγριο κουράγιο έχουν δώσει την κυριαρχία πάνω σε όλα τα έθνη του Ισλάμ.».

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Πορεία στα βουνά.


            Βέβαια ο Άγγλος Λόρδος ταξιδεύει για να κλέψει θησαυρούς από τους Έλληνες, που τους βλέπει κάπως περιφρονητικά, για να πάρει κάποια συστατική επιστολή από τον Μαχμούτ πασά, πλησιάζει έναν Έλληνα «Αυτός ο άνθρωπος είχε επιρροή στην Αυλή, γιατί είχε φίλο που ήταν τσιμπουκτσής – έναν πονηρό Έλληνα με τον οποίο είχαμε συστηθεί πριν από δύο μέρες. Ο τσιμπουκτσής, ικανοποιημένος από μια ασήμαντη δωροδοκία, μίλησε στον αφέντη του, και αυτός μίλησε στον βεζίρη (πασά)….». Ο Λόρδος απατεωνίσκος δωροδόκησε για να κάνει την δουλειά  του….. κατά τα άλλα οι κρίσεις τον μάραναν ( αν διαβάσει κανείς το βιβλίο του εκπλήσσεται με τον κυνισμό του και φυσικά με την υπεροψία του). Πάντως διαπίστωσε ότι η συστατική επιστολή του πασά ήταν σφραγισμένη και γραμμένη σε «άπταιστα ελληνικά»……


            Όλο αυτό το διάστημα που δωροδοκούσε και περίμενε την συστατική επιστολή που ήταν γραμμένη στα Ελληνικά, δεν έπαυε να βλέπει τις πολεμικές προετοιμασίες και φυσικά να κρίνει και να αξιολογεί με αρκετή επιτυχία.

«….Είδα μια ακολουθία από διακόσιους ή τριακόσιους άνδρες έφιππους να βγαίνουν από το κάστρο κα να προχωρούν αργά στην πεδιάδα κατευθυνόμενοι προς το Βεράτι. Είχαν σταλεί για να άρουν την πολιορκία, κι άλλες ίλες ιππικού προετοιμάζονταν να τους ακολουθήσουν. Καθώς παρακολουθούσα αυτούς τους ιππείς να προχωρούν στην πεδιάδα σε μια μακριά σειρά, με τον ήλιο να λάμπει πάνω στα όπλα τους,  φαινόταν σαν μεγάλο φίδι με τα γυαλιστερά του λέπια, που έρποντας ψάχνει την λεία του, και σχεδόν από κάθε άποψη η παρομοίωση θα κρατούσε αρκετά, γιατί το άγημα θα ήταν ο τρόμος των κατοίκων της περιοχής από την οποία θα περνούσε.  Λεηλασία, βία και καταπίεση θα σημάδευαν την πορεία του, φίλος και εχθρός θα λεηλατούταν το ίδιο, και τα χωριά που δεν είχαν καεί από τον αντάρτη κλέφτη θα λεηλατούταν και θα καταστρεφόταν από τους στρατιώτες της κυβέρνησης.». Πόσο όμοιες σκηνές έζησαν πριν πέντε μόλις χρόνια οι Έλληνες, είναι ακριβώς οι ίδιοι άνθρωποι που πολεμούσαν στο Μεσολόγγι και το Φάληρο.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ιωάννινα 1840.



            Και συνεχίζει ο Λόρδος  Robert Curzon: «Καθώς έβγαινα από το κάστρο, πέρασα από αμέτρητες ομάδες ενόπλων, όλοι ενθουσιασμένοι με την λεηλασία που θα έκαναν και τα πιθανά κατορθώματά τους, γιατί ο κίνδυνος ήταν πολύ μακριά και ήταν όλοι γεμάτοι γενναιότητα».



Η προετοιμασία των ανδρών του πασά γινόταν στο κέντρο της πόλης ο Άγγλος με πολύ φαρμάκι και σαρκασμό σχολιάζει αυτά που βλέπει: « ….όλοι αγόραζαν όπλα (ΣΣ στο παζάρι). Μακριά τουφέκια και ασημένιες πιστόλες όλα έτοιμα: γεμάτα, πιστεύω, με κατακόκκινους πυρίτες τυλιγμένους πρώτα σε λίγο κόκκινο ύφασμα και μετά σ ένα είδος κουτιού από μόλυβδο ή κασσίτερο, πήγαιναν από χέρι σε χέρι και το πνεύμα του εμπορίου ήταν σε πλήρη δραστηριότητα. Μεγάλο ήταν το παζάρεμα κατά τις συναλλαγές. Ένας άνδρας έφυγε μ ένα ρόπαλο, ένας άλλος , προσδοκώντας να πετύχει κατορθώματα όπως ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος, αγόρασε ένα παλιό πολεμικό τσεκούρι και το κουνούσε πέρα-δώθε, για να δείξει πως θα έκοβε μ αυτό κεφάλια όπως τον παλιό καιρό. Άλλος ένας είχε συμπεριλάβει στον εξοπλισμό του ένα περίεργο παλιό ασημένιο ρολόι, που κρεμόταν στο πλευρό του από ένα πλήθος αλυσίδες. Ήταν σε σχήμα τετράγωνο και έπρεπε να είχε μέσα  έναν καλό μηχανισμό, αφού, κάθε φορά που ο άνθρωπος έκανε ένα βήμα, άρχιζε να χτυπά δυνατά. Αυτό το πράγμα, αξίας φαντάζομαι, προοριζόταν για να σκοτώνει την ώρα, γιατί η αγορά του δεν φαινόταν να έχει σχέση με οποιονδήποτε άλλο εχθρό. Είχε όμως δύο πιστόλες και εγχειρίδια μαζί με το ρολόι του.  Ένας γέρος με σκληρά χαρακτηριστικά αγόραζε μια ποσότητα απ αυτό το απαίσιο ξινό άσπρο τυρί που είναι το καμάρι της Αλβανίας και μια ποσότητα μαύρες ελιές, που τις καταχώνιαζε  σ ένα ζευγάρι παλιές τσάντες στην σέλα, ενώ το άλογο πίσω του μασουλούσε ήσυχα το καλαμπόκι του  σ ένα τροβά δεμένο πάνω στη μουσούδα του. Αυτός ο άνδρας έδειχνε ηρεμία, πράγμα που ερχόταν σε μεγάλη αντίθεση με την ατμόσφαιρα του πλήθους γύρω του. Ήταν σίγουρα πολύ έμπειρος και παρατήρησα ότι είχε απλώσει μια ολόκληρη  αποθήκη  από φυσιγγιοθήκες – εμπόρευμα για το οποίο ελάχιστα χρήματα διέθεταν όσοι αγόραζαν γιαταγάνια με ασημένιες θήκες και ασημένιες φυσιγγιοθήκες». Απ ότι είδες το διασκέδασε αφάνταστα ο Λόρδος με τις προετοιμασίες των ανθρώπων του πασά που πήγαιναν στον πόλεμο εφοδιαζόμενοι οι ίδιοι τα εργαλεία του πολέμου και την τροφή τους τα έξοδα αυτών των προμηθειών θα τα έβγαζαν από την λεηλασία.


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Τούρκοι που καπνίζουν και ο Τσιμπουκτζής τους.


            Ο Λόρδος αυτό που πραγματικά διασκέδασε ήταν όταν οι προετοιμαζόμενοι για πόλεμο Τούρκοι του ζήτησαν να τους ακολουθήσει, αυτός όμως είχε κατά νου άλλο πλιάτσικο και έτσι τους δούλεψε με τον πιο κάτω τρόπο:

«Χαίρετε, κύριε Φράγκε!»
«Ελάτε μαζί μας στο Βεράτι, ελάτε να μας δείτε να πολεμάμε και θα δείτε κάτι που αξίζει το ταξίδι σας».
«Α, εξαρτάται από τον εχθρό, αυτό είναι βέβαιο. Θα βρεθούν σίγουρα σε πολύ δύσκολη θέση όταν φτάσετε. Δεν θα ήθελα να είμαι ένας απ αυτούς».
Στο δούλεμα μπήκε και ο οδηγός του.
«Sono molto feroci questi palicari (Είναι πολύ δυνατά αυτά τα παλικάρια)».
«Α, ναι είναι τρομεροί τύποι!»
«Τι λέει ο Φράγκος;»
«Λέει ότι είστε τρομεροί τύποι.»
«Α,  νομίζω ότι πράγματι  είμαστε. Αλλά μη φοβάσαι, Φράγκε, μη φοβάσαι!»
«Όχι, δεν φοβάμαι, και σας εύχομαι καλή τύχη στο δρόμο σας για το Βεράτι και στην επιστροφή».
 Εδώ αντιλαμβάνεσαι ότι ο Λόρδος δεν βλέπει κινδύνους για του «τρομερούς τύπους» μόνο όταν πηγαίνουν στο Βεράτι, που άσχετα από την έκβαση της μάχης, ο πόλεμος θα συνεχιστεί αλλά ότι  θα έχουν κινδύνους από τους αντάρτες κλέφτες και στην επιστροφή τους, αυτά τα  «molto feroci palicari» προφανώς δεν κατάλαβαν εκείνη την στιγμή τι τους έλεγε ο Λόρδος.




 


            Και καταλήγει με περιφρόνηση για την τουρκική εκστρατεία :«Αυτή τη νύχτα ήταν τόσο απασχολημένοι με την αγορά εργαλείων του θανάτου, που δεν άκουσα άλλες αναφορές σε νέες δολοφονίες. Στην πραγματικότητα ήταν μια βαρετή μέρα, αλλά χωρίς αμφιβολία θα επιτίθεντο σύντομα.».



ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ


- ΤΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΜΕΤΕΩΡΩΝ του Robert Curzon ΒΗΜΑ περιηγήσεις

Δευτέρα 22 Αυγούστου 2011

Ο ΤΡΕΛΟΠΑΠΑΣ



            Ο Γάλλος αρχαιολόγος Λεόν Έζε που επισκέφτηκε την Θεσσαλία το 1858 συνάντησε έναν λαό (τον Ελληνικό) που  λίγα χρόνια πριν είχε επαναστατήσει για να ενωθεί με το ελεύθερο βασίλειο της Ελλάδας, στον Κριμαϊκό πόλεμο όμως τα γαλλικά συμφέροντα ήταν με τα «δίκαια» της Τουρκίας και την επανάσταση  του 1854 της Θεσσαλίας την θεωρεί ανταρσία. Δες τώρα πως αυτός ο Γάλλος είδε ένα αντάρτη παπά στην Θεσσαλία.


 
 

« Μας προσφέρουν κατάλυμα στο σπίτι ενός Έλληνα ιερέα, αλλά τι ιερέα! Ο παπα Στάθης , παρά τον τίτλο του ως Οικονόμου του επισκόπου Ελασσόνας, είναι ένας τύπος ντελή – παπά, δηλαδή τρελοπαπά, όπως ονομάζουν οι Τούρκοι κάθε ιερέα, που με την εκκεντρικότητα της συμπεριφοράς του χάνει κάθε ιερατικό χαρακτήρα. Αυτός εδώ μπορούσε κάλλιστα να ονομαστεί παπά – κλέφτης. Πράγματι, στον τελευταίο ξεσηκωμό της Ανταρσίας  πήρε τα όπλα. Αναφέρεται ακόμα ότι λίγο πρωτύτερα, άσπονδος εχθρός ενός καπετάνιου της περιοχής, πυροβόλησε την γυναίκα του από το παράθυρο. Τσακώθηκε με τον Τούρκο διοικητή του, με έναν μουδίρη, τον οποίο λένε πως έσπασε στο ξύλο, ακόμα και με τον πασά από τον οποίο ζήτησε να του πληρώσει το ενοίκιο για τα δωμάτια που διέθετε σε ορισμένους υπαλλήλους οι οποίοι ταξίδευαν. Το βέβαιο είναι ότι οι θρησκευτικές αρχές του απαγόρευσαν να λειτουργεί. Όμως τιμά και υπερασπίζεται τα εκκλησιαστικά του διακριτικά με την γενειάδα του και το ψηλό καπέλο το λεγόμενο καλπάκι.».



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΕΛΛΗΝΑΣ ΕΘΕΛΟΝΤΗΣ - ΚΡΙΜΑΙΑ 1854


«Είναι ένας άνδρας ψηλός, νέος ακόμα, αν κι έχει μεγάλα παιδιά. Τον βλέπουμε να επιστρέφει από τα χωράφια μετά τη μεγάλη ζέστη. Τα μακριά μαλλιά του και η ανακατεμένη γενειάδα του τον κάνει να μοιάζει με τον σοσιαλιστή Χριστό, εφεύρεση ορισμένων ζωγράφων μας.».





            Δηλαδή έχουμε ένα πατριώτη παπά, εργατικό σε φανερή αντίθεσή του με την τουρκική εξουσία για την οποία προφανώς η εκκλησιαστικές αρχές που δέχονται πιέσεις από τους τούρκους τον έθεσαν σε διαθεσιμότητα.


            Ο έντονος πατριωτισμός του  είναι ο λόγος της αντιπάθειας του Έζε. Τώρα τον πατριώτη παπά έπρεπε να «λερώσει» στην διήγησή του και το κάνει στην συνέχεια με τον πιο κάτω τρόπο:

            Μετά την δουλειά ο νέος αυτός άντρας……….. «Αρχίζει να κατεβάζει το ένα μετά το άλλο αρκετά ποτήρια ρακί, προσκαλώντας τον συνοδό μας να κάνει το ίδιο. Ο φουκαράς ο Μουριάς , βλέποντας το μπουκάλι, αρχίζει να επιβεβαιώνει την φιλία του προς τους χριστιανούς και αναπτύσσει θεωρίες που ξεπερνούν το Χάττι Χουμαγιούν. Ο μουσουλμάνος και ο παπάς δηλώνουν από κοινού πως βρισκόμαστε στη γη για να τρώμε και να πίνουμε. Ο Μουριάς προσθέτει ότι οι Τούρκοι που δεν πίνουν κρασί είναι ζα, δηλαδή ζώα. Τώρα καταλαβαίνω γιατί προτίμησε να μας φέρει σ αυτό το σπίτι.».


            «Τρώμε δημοκρατικά όλοι μαζί . Ο παπάς, που αντέχει το ρακί, με ρωτάει για πολλά σημεία της λατινικής λειτουργίας και μερικές φορές τα εγκρίνει. Κρίνει δύο τρία πράγματα με κάποια ανεξαρτησία. Φαίνεται αρκετά μορφωμένος και σχετικά καλά ενημερωμένος για τη σύγχρονη κατάσταση. Αν και ομολογεί ότι δεν είναι μοναχός, τηρεί τουλάχιστον αυτό το βράδυ την Ορθόδοξη Σαρακοστή.».


 

            Πέρα του ότι πίνει λίγη ρακή βλέπετε εσείς τίποτα το μεμπτό; Εργατικός, πατριώτης, μορφωμένος, ενημερωμένος στα διεθνή γεγονότα, φιλικός με τους αλλόθρησκους, οικογενειάρχης, υπερασπίζεται με το όπλο το χωριά από τους ληστές, τηρεί τα θρησκευτικά του καθήκοντα αν και είναι σε διαθεσιμότητα (για την πατριωτική του δράση) ………. Όλα δείχνουν ένα πολύ σωστό άνθρωπο, ένα καλό ιερέα, ένα ανοικτό μυαλό……. δες όμως ο Γάλλος εθνικιστής τι συμπέρασμα βγάζει και ο λόγος είναι προφανής, ο  Γάλλος αποικιοκράτης βλέπει σε αυτό το ανεξάρτητο πνεύμα ένα άνθρωπο που είναι επικίνδυνο και συμπεραίνει:
            « Πως Οι Τούρκοι δεν ενόχλησαν περισσότερο αυτό το υποκείμενο;  Μάλλον λόγω της συνηθισμένης τους αδιαφορίας σε συνδυασμό με έναν ιδιαίτερο σεβασμό που τρέφουν για κάθε ντελή (τρελό)».



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Αγρότες στην Θεσσαλία.


            Ο αρχαιολόγος σε άλλο σημείο του βιβλίου του διατυπώνει τις απόψεις του για ελληνοτουρκικές σχέσεις κατά τρόπο που πολύ βολεύουν τα τότε γαλλικά σχέδια στην περιοχή:
« ……..οι Τούρκοι και οι Έλληνες θα έπρεπε να συνενωθούν, αφού το μεν τούρκικο στοιχείο αντιπροσωπεύει την στρατιωτική δύναμη, το δε ελληνικό την πνευματική και εμπορική κίνηση….».



                       

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ


- ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΗ ΘΕΣΣΑΛΙΑ του LEON HEUZEY εκδόσεις ΒΗΜΑ περιηγήσεις

Τετάρτη 17 Αυγούστου 2011

ΜΠΕΡΕΒΑΝ


Όλο και περισσότερο οι Ελληνίδες κυρίως βλέπουν τούρκικα σίριαλ, οι τούρκοι μαστοροι της παραπληροφόρησης δείχνουν τον μαγικό κόσμο του  "ΕΖΕΛ",  «Γκιουμούς»...........  και του «Ασημένια Φεγγάρια» με υποθέσεις από «Χίλιες και Μια νύχτες» και «Κισμέτ» και δίπλα στην συναισθηματικά υποφέρουσα Εϊσάν και την  Σεχραζάτ στέκει ο γοητευτικός Ονούρ και ο αποφασιστικός  Ömer............. με πόσα ψέματα γεμίζουν τα μυαλά της κάθε ονειροπαρμένης ελληνίδας, ας σπάσουμε το παραμορφωτικό κάτοπτο του ΕΖΕΛ και ας δούμε την φρικτή αλήθεια μέσα από ένα παμπάλαιο παραμύθι που όμως και σήμερα είναι πραγματικότητα.



 


Ο κωμικός Τζον Στιούαρτ θέλοντας να διασκεδάσει την νοοτροπία που υπάρχει στον Ισλαμικό κόσμο σε σχέση με την θέση της γυναίκας είπε: «Στο Ντουμπάι απαγορεύτηκε η προβολή της ταινίας   Άγγελοι του Τσάρλυ ως προσβλητική προς την θρησκεία του Ισλάμ. Απ ότι φαίνεται η θρησκεία του Ισλάμ προσβάλλεται από οτιδήποτε δεν έχει πλοκή».



            Υπάρχει ένα παραμύθι στην Τουρκία αυτό της Μπερεβάν, αυτό η λαϊκή παράδοση εξιστορεί την τουρκική πραγματικότητα της «χαμένης τιμής» του πατριαρχικού κατεστημένου και ο τρόπος αποκατάστασής της, οι αδικίες που έγινα για την αποκατάσταση αυτής της «οικογενειακής τιμής» μετατράπηκαν στο μελό  παραμύθι της Μπερεβάν.



            Πριν πολλά χρόνια στο Σιρνάκ της Τουρκίας ζούσε ένα κοριτσάκι 12 χρονών, η Μπερεβάν, στην ηλικία αυτή την βρήκε η ορφάνια και από μάννα και από πατέρα. Η Μπερεβάν βρήκε στέγη στο σπίτι του μεγάλου της αδελφού, όμως η γυναίκα του την μισούσε και της φερόταν άσχημα, η δωδεκάχρονη δεν άντεξε και έφυγε από το σπίτι του αδελφού της, βρήκε καταφύγιο στο δάσος μαζί με τα θηρία, εκεί κατάφερε να εξημερώσει μια ελαφίνα που κάθε μέρα πήγαινε κοντά στην Μπερεβάν και εκείνη την άρμεγε (κάτι σαν τον μύθο του Ρώμου και του Ρωμύλου   που τρεφόντουσαν από μια λύκαινα ), το γάλα λοιπόν της ελαφίνας η Μπερεβάν δεν το έπινε όλο αλλά ένα μέρος το κατέβαζε στο χωριό και το πουλούσε για να μπορέσει να καλύψει και άλλες ανάγκες της.




            Κανείς όμως στο χωριό δεν πίστευε ότι η δωδεκάχρονη κόρη μπορούσε μόνη της να επιζήσει στο δάσος, και τα κουτσομπολιά άρχισαν να δίνουν και να παίρνουν, μέχρι που έφτασαν στα αφτιά του αδελφού της, και τι έφτασε στα αφτιά του;


 Ότι η αδελφή του στο δάσος ερωτεύθηκε έναν βοσκό και αυτός σαν αντάλλαγμα του κοριτσίστικου έρωτα της έδινε γάλα να το πουλά στο χωριό.


            Ο αδελφός ένα πρωί ακολούθησε κρυφά την Μπερεβάν στο δάσος εκεί την είδε να κάθεται σε ένα βραχάκι να περιμένει την ελαφίνα που θα άρμεγε, ο αδελφός όμως υπέθεσε ότι περίμενε τον βοσκό αγαπημένο της, έβγαλε το τουφέκι του και την πυροβόλησε, έτσι πίστευε ότι ξέπλενε την τροθείσα «οικογενειακή τιμή», την ώρα που ψυχορραγούσε η Μπερεβάν είπε στον αδελφό της  " Γιατί αδελφέ μου, αν περίμενες λίγα λεπτά ακόμα, θα έβλεπες ποιόν περίμενα" και με αυτά τα λόγια ξεψύχησε.

 


 

            Αυτό είναι το παραμύθι της Μπερεβάν που αποτελεί οικογενειακή πραγματικότητα όχι μόνο για την Τουρκία αλλά και για το Ιράν, το Ιράκ, το Πακιστάν και μια σειρά Ισλαμικών χωρών της περιοχής. Οι γυναίκες δολοφονούνται ακόμα και σήμερα επειδή αγάπησαν άλλον από αυτόν που διαλέγει ο πατέρας τους, επειδή εγκατέλειψαν έναν άνδρα που τις κακοποιούσε, επειδή φλέρταραν με ένα μη μουσουλμάνο …..  η ιστοσελίδα  stophonourkillings.com (σταματήστε τα εγκλήματα τιμής) παρουσιάζει πλήθος τέτοιες μαρτυρίες από καταγγελίες γυναικών που  γλύτωσαν.

Κυριακή 14 Αυγούστου 2011

ΤΑ ΠΤΕΡΟΕΝΤΑ ΔΩΡΑ




Ξένος του κόσμου και της σαρκός, κατήλθεν ην παραμονήν από τα ύψη, συστείλας τας πτέρυγας όπως τας κρύπτη , θείος άγγελος. Έφερε δώρα από τα άνω βασίλεια δια να φιλεύσει τους κατοίκους της πρωτευούσης. Ήτον ο καλός άγγελος της πόλης.


 


            Εκράτει εις τας χείρας εν άστρον και επί του στέρνου του έπαλλεν ζωή και δύναμις, και από το στόμα του εξήρχετο πνοή θείας γαλήνης Τα τρία ταύτα δώρα ήθελε να μεταδώση εις όλους όσοι προθύμως τα δέχονται.


            Εισήλθεν εν πρώτοις εις εν αρχοντικόν μέγαρον. Είδεν εκεί το ψεύδος και την σεμνουφίαν, την ανίαν και το ανωφελές της ζωής ζωγραφισμένα εις τα πρόσωπα του ανδρός και της γυναικός, και ήκουσε τα δύο τεκνία να ψελλίζωσιν λέξεις εις άγνωστον γλώσσαν . Ο Άγγελος επήρε τα τρία ουράνια δώρα του, και έφυγε τρέχων εκείθεν.


            Επήγεν εις καλύβην πτωχού ανθρώπου. Ο ανήρ έλειπεν όλην την εσπέραν εις την ταβέρναν. Η γυνή επροσπάθει ν αποκοιμίση με ολίγον άρτον τα πέντε τέκνα, βλαστημούσα άμα την ώραν που είχε υπανδρευθή. Τα μεσάνυκτα επέστρεψεν ο σύζυγος της, αυτή τον ύβρισε νευρική με φωνήν οξείαν, εκείνος την έδειρεν με την ράβδον την οζώδη, και μετ ολίγον οι δύο επλάγιασαν χωρίς να κάμουν την προσευχή των, και ήρχισαν να ροχαλίζουν με βαρείς τόνους. Έφυγεν εκείθεν ο Άγγελος .


            Ανέβη εις μέγα κτίριον πλουσίως φωτισμένον. Ήσαν εκεί πολλά δωμάτια με τράπεζας, κ επάνω των έκυπτον άνθρωποι μετρουντες αδιακόπως χρήματα, παίζοντες με χαρτιά. Ωχροί και δυστυχείς, όλη η ψυχή των ήτο συγκεντρωμένη εις την ασχολίαν ταύτην. Ο Άγγελος εκάλυψε το πρόσωπον με τας πτερύγας του δια να μη βλέπη κ έφυγε δρομαίος.


            Εις τον δρόμον συνάντησε πολλούς ανθρώπους. Άλλους εξερχόμενους από τα καπηλεία , οινοβαρείς και άλλους κατερχόμενους από τα χαρτοπαίγνια, μεθύοντας χειροτέραν μέθην, Τινάς  είδε ν ασχημονούν και τινάς ήκουσε να βλαστημούν τον Αι Βασίλην ως πταίστην. Ο Άγγελος εκάλυψε με τας πτέρυγας τα ώτα, δια να μην ακούη και αντιπαρήλθεν.


            Υπέφωσκεν ήδη η πρωία της πρωτοχρονιάς, και ο  Άγγελος  δια να παρηγορηθή, εισήλθεν εις μιαν εκκλησίαν. Αμέσως πλησίον της θύρας είδεν ανθρώπους να μετρούν νομίσματα, μόνον πως δεν είχον χαρτοπαίγνια εις τας χείρας και εις το βάθος, αντίκρυσεν άνθρωπον χρυσοστόλιστον και μητροφορούντα ως Μήδον σατράπην της εποχής του Δαρείου, ποιούντα διαφόρους ακκισμούς και επιτηδευμένας κινήσεις. Δεξιά και αριστερά άλλοι μερικοί έψαλλον  με πεπλασμένας φωνάς: Τον Δεσπότην και αρχιερέα!


 



 
            Ο άγγελος δεν ηύρε παρηγορίαν. Επήρε τα πτερέοντα δώρα του – το άστρον  το προωρισμένον να λάμπη ειας τας συνειδήσεις, την αύραν, την ικανήν δια να στολίζει τας ψυχάς, και την ζωήν , την πλασμένην δια να πάλλη εις τας καρδίας, ετάνυσε τας πτερύγας, και επανήλθεν εις τας ουρανίας αψίδας.


            Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης το πιο πάνω το  έγραψε το 1907 τέσσερα χρόνια πριν πεθάνει.

Τετάρτη 10 Αυγούστου 2011

ΠΩΛΗΣΗ ΣΠΑΝΙΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΣΤΑ ΜΕΤΕΩΡΑ





Με αφορμή τα άθλια σχόλια του αντιπροέδρου της Ελληνικής κυβερνήσεως Θ Πάγκαλου στην Αγγλία περί αγραμματοσύνης των αγωνιστών του 1821, θα ήθελα να παρουσιάσω ένα περιστατικό που δείχνει τον ανέντιμο τρόπο εκμετάλλευσης αθώων και φτωχών μοναχών των Μετεώρων από τον λόρδο Ρόμπερτ Κάρζον (Robert Curzon), προκειμένου ο άγγλος ευπατρίδης να αποσπάσει πολύτιμα βιβλία από τους μοναχούς που τον δέχτηκαν με εγκαρδιότητα, τον φιλοξένησαν, τον εμπιστεύτηκαν και του παρουσίασαν τα πολύτιμα κειμήλια των μοναστηριών τους. Ο Άγγλος λόρδος πήγε στα φτωχά μοναστήρια που προσπαθούσαν να επιβιώσουν κάτω από τον τουρκικό ζυγό και ήθελε να βρει συνθήκες οργανωμένων βιβλιοθηκών.


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Robert Curzon


Ο στόχος του ευπατρίδη ήταν η κλοπή (διότι περί κλοπής πρόκειται άσχετα αν έδινε κάποια χρήματα). Φυσικά οι άνθρωποι ήταν αγράμματοι αλλά από τα γραφόμενα του ίδιου του λόρδου φαίνεται η προσπάθεια να διατηρήσουν την κληρονομιά των πατέρων τους.


Ο άνθρωπος αυτός τελικά κατάφερε να συγκεντρώσει 127 χειρόγραφα που σήμερα φυλάσσονται στο βρετανικό Μουσείο.


Ο λόρδος Κάρζον έκανε την επίσκεψη αυτή το 1934 και παρουσίασε στο βιβλίο του «Visits to the Monasteries in the Levant» που εκδόθηκε στο Λονδίνο το 1849.

 




ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΗΣ ΑΣΧΕΤΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΛΑΤΡΕΙΑ



Ο λόρδος Robert Curzon αφού κάνει μια περιγραφή του τοπίου της περιοχής των Μετεώρων αρχίζει να κάνει πικρόχολες κρίσεις τόσο για τους Έλληνες όσο και για τα λατρευτικά σύμβολα της Ορθόδοξης πίστης, την οποία φυσικά και δεν καταλάβαινε, λέει λοιπόν ο προτεστάντης λόρδος «περιηγητής»:



ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΙΟΓΡΑΦΗΣΗ



«…στην ελληνική Εκκλησία η αγιότητα η αγιότητα βρίσκεται σε αντίστροφη αναλογία με την ομορφιά. Όλοι οι Έλληνες άγιοι είναι φρικτά άσχημοι,…», σε μια τραπεζαρία της μονής Βαρλαάμ βλέπει αγιογραφίες και γράφει: «Οι τοίχοι …είναι ζωγραφισμένοι με μορφές από τέτοιους λιπόσαρκους, υποσιτισμένους αγίους, που φαίνονται τελείως ακατάλληλοι για διακόσμηση μιας τραπεζαρίας…» την αγιογράφηση την αντιλαμβανόταν σαν ζωγραφική και δεν μπορούσε να καταλάβει τον σκοπό της αγιογράφησης την οποία νομίζει σαν διακόσμηση τραπεζαρίας (!) Στο μοναστήρι της Αγίας Τριάδας χλεύασε ότι «προσκύνησε τις αυστηρές εικόνες των γενειοφόρων αγίων στους τοίχους του ναού…» και στη μονή του Μεγάλου Μετέωρου γράφει «….είχε τοιχογραφίες με ζωντανά χρώματα και με πιο διδακτικές παραστάσεις των βασανιστηρίων και των μαρτυρίων των μικρών άσχημων αγίων, οι οποίοι ήταν πολύ τριχωτοί και τόσο όμοιοι με τους ίδιους τους γηραλαίους καλόγερους….. ώστε έμοιαζαν σαν να ήταν οι ίδιοι στις τοιχογραφίες…».

 


 





ΓΙΑ ΜΟΝΑΧΟΥΣ



«… οι ερημίτες είναι ακόμα πιο άσχημοι, βρόμικοι…. έτρωγαν ρίζες και ζούσαν σε τρύπες σαν τους αρουραίους και τα ποντίκια. Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς με ποιο σκεπτικό μπορούσαν να πείσουν τους εαυτούς τους ότι, ζώντας μ αυτό τον άχρηστο τρόπο, θα άγιαζαν. Έφθειραν τους βράχους με τα γόνατά τους σε προσευχή, οι γκρεμοί αντηχούσαν με τα βογγητά τους , μερικές φορές χτυπούσαν τα στήθη τους με μια μεγάλη πέτρα και μερικοί φορούσαν αλυσίδες και σιδερένιες ζώνες γύρω από τα λιπόσαρκα κορμιά τους….» αλλού γράφει «…οι Έλληνες καλόγεροι έχουν μια μοναδική αγάπη για την ασχήμια και για καθετί τρομερό και φοβερό. Ποτέ δεν είδα κάπου την εικόνα ενός εμφανίσιμου Έλληνα αγίου….».

Ο άνθρωπος αυτός που σκέπτεται με αυτό τον τρόπο δεν κρύβει τον θαυμασμό του:

«….υπάρχει κάτι το μεγαλειώδες στη δύναμη και τη σταθερότητα της πίστης τους. Άφησαν τα σπίτια τους , τα πλούτη τους και τις απολαύσεις αυτού του κόσμου, για να γεράσουν σ αυτές τις φωλιές και τις σπηλιές της γης, να υποστούν το κρύο και την πείνα , τον πόνο και τον θάνατο, για να τιμήσουν ίσως τον Θεό τους με τον τρόπο τους και πιστεύοντας ότι απονεκρώνοντας το σώμα σ αυτόν τον κόσμο, θα κέρδιζαν ευτυχία για την ψυχή στον κόσμο που θα ακολουθούσε και επομένως αιώνια μνήμη…». Σε άλλο σημείο αναφέρει για την μονή Βαρλαάμ «Σε λίγο διάστημα (από την άφιξή του) ένιωσα σαν το σπίτι μου….», στο ίδιο μοναστήρι έβαλε τους υπηρέτες του να του φτιάξουν φαγητό και κάλεσε τον ηγούμενο εκεί ομολογεί χωρίς απ ότι φαίνεται να κατανοεί γιατί «…δεν μπορούσε να φάει καθόλου κρέας κι έτσι έφαγα το περισσότερο μόνος μου…» αυτό το διαπίστωσε και στο Μεγάλο Μετέωρο «…δεν υπήρχε καθόλου κρέας στο συμπόσιο μας ….» η τράπεζα που του παρασχέθηκε, ο λόρδος την είδε σαν συμπόσιο (!) και παρακάτω χλεύασε τις περιποιήσεις που του έκαναν με τον εξής τρόπο « …ήταν πολύ γευστικό και σύντομα βουτήξαμε τα δάκτυλά μας μέσα στα λαχταριστά πιάτα, αφού τα μαχαίρια και τα πιρούνια θεωρούνται άχρηστα και περιττά. Όταν το δεξί μου χέρι γέμισε λάδια, κάτι πράγματι συνέβαινε συχνά, αν ήθελα να πιώ, ένας καλόγερος κρατούσε στα χείλη μου μια ασημένια κούπα και μια πετσέτα κάτω από το σαγόνι μου, όπως ταΐζουν τα μωρά….» .

 





Ακόμα και την νοικοκυροσύνη του φτωχού λαού που άσπριζε με ασβέστη την παρουσιάζει έτσι:
«Ευτυχώς για την ελληνική Εκκλησία, τα ιερά τους κτίρια δεν υπάγονται στη δικαιοδοσία λαϊκών – μπακάληδων στις πόλεις και αγροτών στα χωριά – που το θεωρούν καθήκον τους ν ασβεστώνουν οτιδήποτε είναι παλιό, σεβάσμιο και αξιοπερίεργο….».


ΑΡΝΗΣΗ ΠΩΛΗΣΗΣ ΒΙΒΛΙΩΝ



Στη μονή Βαρλαάμ οι αγαθοί μοναχοί του έδειξαν την πλούσια βιβλιοθήκη τους, ο κατεργάρης ευπατρίδης μέτρησε τον αριθμό των βιβλίων με το μάτι του και εντόπισε τα καλύτερα κομμάτια, μερικά τα περιέγραψε, εκεί όμως που έμεινε το μάτι του ήταν ένα χειρόγραφο αντίγραφο Ευαγγελίων με διάφορες μινιατούρες και εικονογραφήσεις του 11ου αιώνα και κάποιο άλλο βιβλίο, ζήτησε λοιπόν να του τα «πουλήσουν» όμως «αρνήθηκαν να το αποχωριστούν και έτσι παρέμεινε για κάποιον άλλον, πιο τυχερό συλλέκτη» και σχολιάζει με κακία «Δεν ήταν καθόλου χρήσιμο στους ίδιους τους καλόγερους, οι οποίοι δεν μπορούν να διαβάσουν ούτε (νέα) ελληνικά ούτε αρχαία ελληνικά», συμπληρώνει για να δικαιολογήσει την αποτυχία του «όμως θεωρούν τα βιβλία της βιβλιοθήκης τους ιερά κειμήλια και τα διατηρούν μ ένα συναίσθημα δέους για την αρχαιότητα και το ακατάληπτο τους». Και συμπληρώνει με κάποιο σεβασμό «…Ο άξιος γέροντας , επομένως, τοποθέτησε τα δύο βιβλία πίσω στην σκονισμένη γωνιά απ όπου τα είχε πάρει…» και συμπληρώνει με κακία «… όπου βέβαια θα παραμείνουν ανενόχλητα, έως ότου κάποιος άλλος βιβλιοφάγος ταξιδιώτης επισκεφτεί το μοναστήρι, κι όσο πιο γρήγορα έρθει τόσο το καλύτερο, αφού τα ποντίκια και η μούχλα δουλεύουν ασταμάτητα».

 




Στην περιήγηση για πλιατσικολόγηση των μοναστηριών πέρασε και από την μονή του Αγίου Στεφάνου και εκεί διαπίστωσε όπως εξ άλλου και στα άλλα μοναστήρια ότι οι βιβλιοθήκη ήταν σε κρύπτη «…άνοιξε την πόρτα ενός ντουλαπιού, μετά ξεκλείδωσε μια δεύτερη πόρτα, που οδηγούσε σ έναν μυστικό θάλαμο όπου φυλάσσονταν τα βιβλία του μοναστηριού ….» εδώ οι καλόγεροι δεν του έδειξαν τα πολύτιμα βιβλία τους αλλά βιβλία χωρίς ιδιαίτερη αξία και φυσικά απογοητεύτηκε διότι το μοναστήρι δεν είχε αξιόλογες εκδόσεις, φυσικά το μοναστήρι αυτό διατηρεί μέχρι σήμερα 154 χειρόγραφα που το ένα από αυτά είναι του 11ου αιώνα, τρία του 12ου αιώνα, ένα του 13ου αιώνα, έξη του 14ου αιώνα, επτά του 15ου αιώνα κλπ είναι φανερό ότι το εξασκημένο βλέμμα του θα τα εντόπιζε αλλά οι μοναχοί ξέροντας τι κοράκια είναι αυτού του είδους οι «περιηγητές» τα φύλαγαν σε άλλες κρύπτες και έτσι έφτασαν μέχρι τις ημέρες μας.



«ΑΓΟΡΑ» ΒΙΒΛΙΩΝ



Στο Μεγάλο Μετέωρο αναφέρει την πιο κάτω θλιβερή ιστορία «αγοράς» βιβλίων:
Αφού πήγε στην βιβλιοθήκη βρήκε 2.000 περίπου βιβλία «πολύ κουρελιασμένα στην εμφάνιση» και σάρκασε «όχι αρκετά καινούργιοι (τόμοι) για να τα διαβάσουν οι καλόγεροι, ούτε αρκετά παλιοί για να τους πουλήσουν» παρ όλα αυτά βρήκε ένα διεφθαρμένο βιβλιοθηκάριο «με γκρίζα γενειάδα» που άνοιξε ένα μεγάλο κιβώτιο και εκεί υπήρχαν «δέκα ή δώδεκα χειρόγραφα με τα Ευαγγέλια, όλα του 11ου και 12ου αιώνα» εκεί ξεχώρισε δύο βιβλία και ο βιβλιοθηκάριος του επέτρεψε να πάρει τα δύο βιβλία στο δωμάτιο του ηγούμενου, «ο οποίος συμφώνησε να μου τα πουλήσει….» του μέτρησε κάποια χρήματα και ο ηγούμενος έβαλε τα χρήματα στην τσέπη του «με ολοφάνερη ικανοποίηση» ο δε λόρδος και πήρε τα βιβλία.


Μόλις όμως ετοιμαζόταν να αναχωρήσει με τα βιβλία στην τσέπη του, ο βιβλιοθηκάριος ρώτησε τον ηγούμενο για την τύχη των βιβλίων έμαθε για την πώληση και «ο παλιάνθρωπος ο βιβλιοθηκάριος ήθελε τα μισά….» ο ηγούμενος είπε ότι «δεν θα έδινε ούτε δεκάρα» στο τέλος όμως κάτω από την πίεση του βιβλιοθηκάριου «του πρόσφερε ένα μέρος της λείας» δεν του έφταναν όμως και για να εκδικηθεί τον ηγούμενο «είπε σε όλους τους μοναχούς ότι ο ηγούμενος είχε τσεπώσει τα χρήματα που είχε λάβει για κοινή χρήση, γι αυτό όλοι είχαν δικαίωμα για ίσο μερίδιο σ αυτά τα βιβλία….».


Τότε έγινε μια μεγάλη φασαρία και οι καλόγεροι χωρίστηκαν σε ομάδες «ξεσπώντας σε μια θορυβώδη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους» και οι λόγοι που προέβαλαν ήταν «αρχές δικαιοσύνης». Κάποιοι μοναχοί έκλεγαν για το κατάντημα κάποιων μοναχών, «Δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια μερικών εναρέτων μοναχών…», και κάποιοι αντιδρούσαν στην πώληση, ο δε λόρδος «περίμενα αδιάφορα να δω ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα».

 



Ο Robert Curzon που αντιλαμβανόταν τα πάντα και στην περιγραφή του διηγείται με κάθε λεπτομέρεια τα συναισθήματα αλλά και τις κρυφές σκέψεις όλων, γράφει για την στάση του ηγουμένου, που ήταν ο πρώην Χειμάρρας και Δέλβινου Παίσιος , τα πιο κάτω:
«Ο ηγούμενος, που ήταν ένας άνθρωπος με φανερά ανώτερη δύναμη, προσπάθησε να εξηγήσει με ηρεμία. Είπε στους ανυπότακτους αδελφούς ποιο ακριβώς ήταν το ποσό για το οποίο πούλησε τα βιβλία και είπε ότι τα χρήματα δεν ήταν για ιδιωτική του χρήση αλλά προοριζόταν για το καλό όλων, όπως ακριβώς και τα κανονικά εισοδήματα του μοναστηριού, και αυτό, πρόσθεσε, γρήγορα θα αποδεικνυόταν ανεπαρκές αν συνέχιζαν να ζητούν την διαίρεση του ποσού ανάμεσα στα μέλη. Τους είπε ότι το μοναστήρι ήταν φτωχό και χρειαζόταν τα χρήματα κι ότι αυτό το μεγάλο ποσό θα ήταν πολύ χρήσιμο για μερικά απαραίτητα έξοδα…», γενικά παραδέχεται ότι η πώληση βιβλίων από τους ηγούμενους ήταν για «επισκευές κάποιου κτιρίου τους , τον εφοδιασμό του κελαριού ή για κάποιον άλλον, εξίσου σημαντικό σκοπό». Ποια όμως ήταν η σκέψη του για τον βιβλιοθηκάριο; Ο κυνικός Robert Curzon τον ονομάζει «κτηνάνθρωπο ….(που ) είχε ξυπνήσει το πνεύμα της διχόνοιας και οι ανήξεροι καλόγεροι ήταν έτοιμοι να οδηγηθούν σε επανάσταση».


Τελικά ο ηγούμενος φώναξε τον διερμηνέα του Robert Curzon και του έδωσε την δικαιολογία, ότι δεν πουλούσαν τα βιβλία, διότι δεν μπορούσαν να πουλήσουν τίποτα χωρίς την άδεια του επισκόπου Τρικάλων και του επέστρεψε τα χρήματα «προς μεγάλη μου λύπη υποχρεώθηκα να τα πάρω πίσω (τα χρήματα) και ν αφήσω τα δύο όμορφα χειρόγραφα, τα οποία ήδη φανταζόμουνα σαν τα κυριότερα στολίδια της βιβλιοθήκης μου στην Αγγλία».



Οι μοναχοί μετά την απόφαση του ηγούμενου «έδειχναν θλιμμένοι» και η παρηγοριά του Άγγλου ήταν ότι «κι αυτοί ήταν αρκετά ενοχλημένοι όσο κι εγώ». Ο γέρος βιβλιοθηκάριος πήγαινε πέρα δώθε με θλιβερή σιωπή και μετά «αποσύρθηκε σε μια τρύπα όπου ζούσε στη βιβλιοθήκη και δεν τον ξαναείδα πια». Ο Robert Curzon προσπάθησε να βρει εναλλακτικούς τρόπους παίρνοντας την έγκριση του επισκόπου αλλά πια ο ηγούμενος δεν δεχόταν αυτές τις λύσεις, έτσι αναχώρησε χωρίς τα βιβλία με την επιθυμία «να πετούσε τον βιβλιοθηκάριο στα βράχια».


 



Η αφήγηση της αποτυχημένης πώλησης χειρογράφων δείχνει ότι οι αγράμματοι μοναχοί με δυσκολία αποχωριζόντουσαν την κληρονομιά αυτών των εγγράφων και μόνο όταν οι συνθήκες ήταν αφόρητα πιεστικές για την ύπαρξη του μοναστηριού, βέβαια δείχνει και την ανθρώπινη φύση κάποιων που δεν δίσταζαν για προσωπικό τους όφελος να εκποιήσουν το οτιδήποτε. Παρά το κομπλεξισμό που βγάζουν οι διηγήσεις του Robert Curzon, την αναμφισβήτητη εξυπνάδα του, αλλά και την μεγάλη διπλωματία που χρησιμοποιούσε για να πείσει τους μοναχούς, γίνεται φανερό ότι οι αγράμματοι Έλληνες των επαναστατικών χρόνων και γνώση και φιλότιμο είχαν για το τι αντιπροσώπευαν τα κείμενα που δεν μπορούσαν να διαβάσουν αλλά αποτελούσαν μέρος της ύπαρξης αυτού του λαού.



ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

- ΤΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΜΕΤΕΩΡΩΝ του Robert Curzon εκδόσεις ΒΗΜΑ περιηγήσεις

Πέμπτη 4 Αυγούστου 2011

ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ «ΙΕΡΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ»

Το 1883 ο Ν. Γ. Πολίτης πρότεινε στην κυβέρνηση Τρικούπη την κατάργηση ου μαθήματος των θρησκευτικών, την εποχή αυτή το μάθημα ονομαζόταν «ιερά μαθήματα», ας δούμε ποιους λόγους παρουσίασε σαν αιτιολογία για την κατάργηση του μαθήματος από το εκπαιδευτικό σύστημα:



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Νικ. Γ. Πολίτης. Ο «πατέρας» της λαογραφίας


« Επιβλαβεστάτην δε και ολεθριωτάτην υπολαμβάνω και την καταφόρτωσιν των παίδων δια των ιερών καλουμένων μαθημάτων. Ου μόνον ο προς διδασκαλίαν εκμάθησιν αυτών δαπανούμενος χρόνος ηδύνατο να χρησιμοποιηθεί τελεσφορώτερον εις διδασκαλίαν χρησιμοτέρων μαθημάτων, αλλά και τα αποτελέσματα της διδασκαλίας αυτών εισίν όλως αντίθετα των σκοπουμένων.
« Ο αγνοών τα στοιχειωδέστατα καθήκοντα αυτού προς την πολιτείαν και τους συμπολίτας του αναγκάζεται να εκμάθει την αρνητικήν ηθικήν του δεκαλόγου, και μιαίνεται η αγνή ψυχή του παιδός, ακουόντος το πρώτον τας εν τη ογδόη και δεκάτη εντολή αναγραφομένας αισχράς πράξεις………..
«Είναι άγνωστα εις τους παίδας τα ονόματα και αυτών των δημοτικωτάτων εθνικών ηρώων, υποχρεούται όπως να γιγνώσκωσιν ακριβώς τ ανδραγαθήματα των εβραίων ηρώων…………
« Δεν διδάσκονται οι άθλοι του Ηρακλέους και του Θησέως , ως μύθοι, λαμπρυθέντες υπό της εξόχουτων προγόνων ποιήσεως και της καλλιτεχνίας, και διδάσκονται οι άθλοι του Σαμψών……………..
Η ιστορία της Παλαιάς Διαθήκης, από του ψεύδους προς τον Θεόν και της αδελφοκτονίας αρχομένη, βρίθει τοσούτων μιαρών πράξεων, ώστε και αυταί αι σχετικώς αθωόταται εκ τούτων εισί προσφυέσταται να διδάξωσιν, αν μη τι άλλο χείρον, τουλάχιστον τον δόλον και την κακοήθειαν».




Δηλαδή αντίθετα με τα σημερινά επιχειρήματα περί πολυεθνικότητας της κοινωνίας και περί ελευθερίας στο δικαίωμα επιλογής της θρησκείας ή της αθείας των μαθητών, προβάλλεται η άποψη για τα ηθικά και εθνικά πρότυπα που θα πρέπει να παίρνει ο μαθητής και θεωρεί ότι η Παλαιά Διαθήκη έχει αρνητική ηθική και εθνική διαπαιδαγώγηση στην ελληνική νεολαία.



Εάν σήμερα αυτά τα κριτήρια παρουσιαζόντουσαν σαν λόγος διακοπής διδασκαλίας του μαθήματος των θρησκευτικών, οι υπερασπιστές της σημερινής επιχειρηματολογίας θα θεωρούσαν τις απόψεις του Ν. Γ. Πολίτη σαν φασίζουσες και ανάξιες συζήτησης, με αναμενόμενη ίσως και την τοποθέτησή τους υπέρ της διατήρησης του μαθήματος της Παλαιάς Διαθήκης.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

- ΑΠΑΝΤΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ τόμος 8 εκδόσεις ΤΟ ΒΗΜΑ βιβλιοθήκη προλογισμός Στ Ζουμπουλάκη.
- ΤΕΚΜΗΡΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ τόμος Α ΝΕΒ / Ερμής Αθήνα 1973

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ

Στο βιβλίο της της Ιζαμπέλλας Παλάσκα αναφέρεται μια άγνωστη και εκπληκτική εξιστόρηση προσπάθειας του Θ Πάγκαλου να δει τον Μουσολίνι, ο ο...