Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2013

Ο ΜΑΥΡΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΑΙΤΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ



Στον 14 αιώνα μετά την μάχη του Κρεσύ, η Ευρώπη δοκιμάστηκα από την επιδημία της πανούκλας – «η Μαύρη Πανώλης» - ο κόσμος την είπε «Μαύρο θάνατο», το κορμί του άρρωστου γέμιζε βούλες μαύρες και σε λίγο χρόνο πέθαινε, το πιθανότερο είναι η ασθένεια να ήρθε από τους Σταυροφόρους που επέστρεψαν από την Ασία, αφού θέρισε την ηπειρωτική Ευρώπη έφτασε και στην Αγγλία, από τον «Μαύρο θάνατο» χάθηκε το 1/3  του πληθυσμού της Ευρώπης, δηλαδή τους υπολογίζουν σε 25.000.000 νεκρούς.



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Στην βόρεια Ευρώπη η επιδημία που θέρισε εκατομμύρια κατοίκους ονομάστηκε "black death" (Μαύρος Θάνατος), στην Ιταλία ονομάστηκε  la grande mortalega ( « η μεγάλη θνησιμότητα » ) .


Ο αποδεκατισμός του πληθυσμού άφησε ανεκμετάλλευτες τεράστιες  γεωργικές εκτάσεις, οι επιζήσαντες αγρότες πήραν (μιας και χάθηκαν ολόκληρες οικογένειες) τις εκτάσεις αυτές, τις καλλιεργήσανε και πλουτίσαν, τον πλούτο αυτό τον διοχέτευσαν στην κτηνοτροφία, η αύξηση του κτηνοτροφικού κεφαλαίου μακροπρόθεσμα πλούτισε την Αγγλία.

Αλλά και οι μη αγρότες, οι εργάτες, οι τεχνίτες έγιναν σπάνιοι  και πια μίσθωναν την εργασία τους πολύ ακριβά. Οι τεχνίτες με τις συντεχνίες τους δυνάμωσαν και επεκτάθηκαν από την βιοτεχνική παραγωγή σε δημιουργία βιομηχανιών, με την βιομηχανία μεγάλωσε το εμπόριο και δημιουργήθηκαν πλοιοκτήτες για να διακινούν τα παραγόμενα αγαθά.

Ο «Μαύρος θάνατος» λειτούργησε ταξικά: Φτώχυνε τους άρχοντες και πλούτισε τους φτωχούς.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Οι άνθρωποι τρομαγμένοι από την επιδημία έψαξαν να βρουν αποδιοπομπαίους τράγους, στράφηκαν προς τους Εβραίους και τις μάγισσες, τέτοια ήταν η τρομάρα τους που οι σύζυγοι εγκατέλειπαν την οικογένειά τους τα παιδιά τους γονείς τους στην ιδέα της μετάδοσης της ασθένειας.



Οι αφέντες για να μη μένουνε τα κτήματά τους ακαλλιέργητα πληρώνανε υψηλούς μισθούς για να βρούνε εργατικά χέρια, κάνανε μάλιστα νόμο ότι οι άνθρωποι πρέπει να εργάζονται μέχρι τα 60 τους χρόνια (για την εποχή αυτή 60 χρονών ο άνθρωπος ήταν πολύ γέρος).

Η βασιλική εξουσία χαλάρωσε απέναντι στους ευγενείς, οι οποίοι είχαν πια δικό τους στρατό. Καταργήθηκε ο θεσμός του σερίφη και στην θέση του μπήκε ειρηνοδίκης για όλους τους Άγγλους.

Ο «Μαύρος θάνατος» δημιούργησε μια νέα τάξη πλουσίων, αναφέρεται ότι ο Χούτινγκτον πρώην χωριάτης δάνειζε λεφτά στον βασιλιά, ο Κάνιγκ χωριάτης  που τράνεψε στο Μπρίστολ φιλοξενούσε τον βασιλιά.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Αυτή η πλάκα, στο Γουέιμουθ, σημειώνει ότι ο «Μαύρος Θάνατος» άρχισε στην Αγγλία μέσα από αυτό το νότιο λιμάνιΉταν το σημείο εισόδου, ​​και τι συνέβη στη συνέχεια, τεκμηριώνεται στο Grey Friars Chronicle:

"Στο έτος 1348 στο Melcombe, στην κομητεία του Dorset, λίγο πριν τη γιορτή του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή [δηλαδή, περίπου την 25 Ιουνίου 1348],  ήρθαν δύο πλοία, το ένα εκ των οποίων από το Bristol. Ένας από τους ναύτες είχε φέρει μαζί του από την Γασκωνία τους σπόρους του φοβερού λοιμού, και μέσω αυτού προσβλήθηκαν οι άνδρες της πόλης της Melcombe  ήταν η πρώτη φορά στην Αγγλία που μεταφέρθηκε μολυσματική νόσος. "



Οι ξένοι τραπεζίτες Ιταλοί και Λομβαρδοί που δάνειζαν τους Άγγλους ευγενείς με τον πόλεμο αλλά και από το κακό του «Μαύρου θάνατου» χρεωκόπησαν και τις τράπεζές τους τις πήρανε Άγγλοι. Έτσι δημιουργήθηκαν νέες τάξεις, οι αστοί έγιναν δυνατοί σαν τους άρχοντες.

Νέες συνθήκες και νέες προοπτικές για τον λαό, δηλαδή η Πανώλης ανακάτεψε για μια ακόμα φορά την τράπουλα και έγινε αιτία να ξεπηδήσουν από την αφάνεια ικανοί άνθρωποι, οι οποίοι πια επηρέαζαν πια την ζωή στην Αγγλία  





ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΑΣ του ΝΙΚΟΥ ΤΣΙΦΟΡΟΥ


Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2013

ΝΑ ΠΙΑΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΕΜΑΛ



Στην σύσκεψη της Κιουτάχειας  16/7/1921 που αποφασίστηκε η προέλαση στην Άγκυρα (κατά το γερμανικότατον Drang nach Osten) έγιναν πολλά, θα πρέπει να πούμε ότι ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος που συμμετείχε για μια ακόμα φορά αποδείχτηκε κατώτερος των γεγονότων «δεν είχε» όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Σ Καργάκος «την διανοητική ικανότητα να συλλάβει το μέγεθος και τις δυσκολίες του σχεδιαζόμενου εγχειρήματος» , αλλά αυτό είναι ένα άλλο κεφάλαιο.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : «Κιουτάχεια, Ιούλιος 1921. Η πόλη της Κιουτάχειας κατελήφθη από την ελληνική Στρατιά στις 17 Ιουλίου. Ο πληθυσμός της ανέρχεται σε 30.000 Τούρκους και 10.000 Έλληνες και Αρμένιους. Εδώ και 10 μήνες ο εύρωστος ανδρικός πληθυσμός εκδιώχθηκε με το ζόρι. Όμορφη πόλη καθαρή και ευάερη, καλοχτισμένη και στοιβαγμένη στους πρόποδες του λόφου, όπου υψώνεται η ακρόπολη με τους πολυάριθμους πύργους της. Την ακρόπολη κοσμούν ακόμα μπρούντζινα κανόνια που φέρνουν τις υπογραφές των σουλτάνων. Απότομοι άσπροι λόφοι δεσπόζουν πάνω από την πόλη, από τους οποίους γίνεται η εξόρυξη καολίνης που χρησιμοποιείται για την κατασκευή των ξακουστών φαγεντιανών της Κιουτάχειας με τα οποία επενδύονται όλα τα τουρκικά τζαμιά, καθώς και για την παραγωγή διαφόρων κεραμικών, τα οποία αν και λιγότερο διαδεδομένα είναι εξίσου φημισμένα. Στο πρώτο πλάνο παρατηρείται ο κορμός μιας κολόνας που χρησιμοποιείται για το πατίκωμα των λιακωτών του σπιτιού. Αυτή η μέθοδος ανάγεται στην εποχή του ασσυριακού πολιτισμού. Οι κύλινδροι είναι συχνά κορμοί από αρχαίες κολόνες που προέρχονται από ελληνικούς ναούς, τα ερείπια των οποίων βρίσκονται διασκορπισμένα σε ολόκληρη τη χώρα», γράφει στον εκτενή υπομνηματισμό του για αυτή τη λήψη, ο Ανρί - Πολ Μπουασονά.

 Στα ανώτερα κλιμάκια υπήρχε το δίλημμα: Να συνεχίσουμε την καταδίωξη μέχρι τελικής πτώσης του Κεμάλ ή να σταματήσουμε και να περιμένουμε; 

Eκεί λοιπόν πήρε τον λόγο ο βασιλικός επιτελικός Βίκτωρ Δουσμάνης  και έκανε την πρόβλεψη ότι ο Κεμάλ θα προτάξει άμυνα δυτικά του πιο ανατολικού τμήματος του Σαγγαρίου και προσέθεσε : «Αυτήν την φοράν  όμως δεν πρέπει να μας διαφύγει ο Κεμάλ, πρέπει να τον πιάσουμε».

Ο Κωνσταντίνος, παρότι ήταν παθητικός παρατηρητής έκανε μια εύστοχη παρατήρηση:

«Ναι, αλλά δια να τον πιάσουμε πρέπει και να θελήση να σταθή».

Βέβαια ένας στρατηγός δεν δίνει μάχη όταν είναι βέβαιος ότι θα την χάσει και όταν έχει την ευχέρεια μιας άλλης επιλογής. 




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος Α ή  ΙΒ χωρίς την σκιά του Ε Βενιζέλου υπήρξε τραγικός για την Ελλάδα, είναι υπεύθυνος για τις δύο μεγάλες καταστροφές του Ελληνικού στρατού το 1897 και το 1922.

Η εκστρατεία του Σαγγαρίου έγινε με την μάταιαν ελπίδα ότι ο Κεμάλ θα καθότανε να πιαστή από τους Έλληνες.

Ο Ξ Στρατηγός εξέφρασε την ευχή ο Κεμάλ να πολεμήσει με τον ποταμό στα νότα του «τούτο όμως δεν φαίνεται δυστυχώς πιθανόν, διότι θα αποτέλει μέγα σφάλμα».



ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Η ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ του Σαράντου Ι Καργάκου τόμος ΙΙΙ εκδοση Realnews 2013

 Θυμάμαι τη Σμύρνη,  Ν. Kαρτσωνάκης-Nάκης, Tο Eλληνικό Bιβλίο, 1972


Η Ελλάς εν Μικρά Ασία  του Ξενοφώντος Στρατηγού Αθήναι 1925

Σάββατο 23 Νοεμβρίου 2013

ΨΥΧΡΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ


           

Μέσα στον απόηχο του Ψυχρού Πολέμου ξεσπούν ανθελληνικές ενέργειες από τα κράτη του σοβιετικού συνασπισμού και την ίδια την ΕΣΣΔ.


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Εμβέρ Χότζα επί δεκαετίες κομμουνιστής ηγέτης της Αλβανίας.

            Έτσι ο Εμβέρ Χότζας και ο Σέχου στις 7/7/1961 κατηγορούν την Ελλάδα και την Γιουγκοσλαβία ότι συνωμοτούν για να διαμελίσουν την Αλβανία, ο Χότζα κατηγορεί την ΕΣΣΔ ακολουθεί ενδοτική πολιτική απέναντι στην Ελλάδα για την αυτονόμηση της Βορείου Ηπείρου προκειμένου η Ελλάδα να δεχτεί συμφωνία για απύραυλη Βαλκανική, με τις σκέψεις αυτές εξαπολύει δίκες στελεχών του ΚΚ Αλβανίας για συνωμοσία με την Ελλάδα και την Γιουγκοσλαβία.


            Όμως από το κακό στο χειρότερο πάνε και οι Ελληνο-Βουλγαρικές σχέσεις. Στην Βόρεια Ελλάδα η Ελληνική Χωροφυλακή πιάνει άτομα τα οποία κατηγορεί για κατασκοπία υπέρ της Βουλγαρίας.

            Στην Σόφια , στις 4/7/1961 οι βούλγαροι πιάνουν κατώτερο υπάλληλο της ελληνικής πρεσβείας και κάποιους άλλους ακόμα και τους κατηγορούν για κατασκοπία υπέρ της Ελλάδος. Οι συνομιλίες για τις βουλγαρικές επανορθώσεις έχουν διακοπεί.

            Στην Σόφια στα τέλη Ιουλίου 1961 σε δεξίωση της πολωνικής πρεσβείας ο βούλγαρος πρωθυπουργός Γιούγκοφ κάνει δηλώσεις κατά της Ελλάδος και ούτε λίγο ούτε πολύ λέει ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν εκπροσωπεί τον ελληνικό λαό και όλα αυτά γίνονται παρουσία του έλληνα επιτετραμμένου, ο οποίος σε ένδειξη διαμαρτυρίας αποχωρεί.






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ν Χρουστσόφ "....Και βεβαίως οι Σοβιετικοί στρατιωτικοί δεν θα φεισθούν τους ελαιώνας σας, ούτε την Ακρόπολιν..."

            Την επομένη μέρα η Αθήνα ζητά την επιστροφή του και ταυτόχρονα απελαύνει από την Ελλάδα υπάλληλο της βουλγαρικής πρεσβείας, το υπουργείο Εξωτερικών βγάζει ανακοίνωση που αναφέρει:


-        Η Βουλγαρία κάνει προκλήσεις αμέσως μετά την αποκάλυψη  της κατασκοπευτικής οργάνωσης στην  Ακροποταμιά του Κιλκίς.
-        Οι βούλγαροι έπιασαν και κρατούν με την κατηγορία της κατασκοπίας τον νεωκόρο  του παρεκκλησίου της ελληνικής πρεσβείας της Σόφιας και απέλασαν υπάλληλο της ελληνικής πρεσβείας.
-        Ο πρωθυπουργός της Βουλγαρίας Γιούγκοφ στην πολωνική πρεσβεία είπε  ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν εκπροσωπεί τον ελληνικό λαό.

Η βουλγαρική κυβέρνηση απέρριψε με επιστολή της ότι εκπαιδεύει και στέλνει κατασκόπους στην Ελλάδα και κατηγορεί την Ελλάδα ότι «επιχειρεί να αναζωπυρώσει τον Ψυχρό πόλεμο στα Βαλκάνια».





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Ν Κρούστσεφ διαδέχτηκε τον Ι Στάλιν ήταν ο ηγέτης της ΕΣΣΔ που ηγήθηκε του ψυχρού πολέμου.



ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ



      Αλλά και ο σοβιετικός ηγέτης Ν Χρουστσόφ σε μια συγκέντρωση για την σοβιετορουμανική φιλία στο Κρεμλίνο στις 11/8/1961 είπε μεταξύ των άλλων:



«……. Ο φασισμός ηττήθηκε. Θα νόμιζε κανείς ότι οι άνθρωποι που αγωνίστηκαν γενναίως κατά της χιτλερικής Γερμανίας, θα ετύγχανον βαθέως σεβασμού και τιμής.  Αλλά δυστυχώς , πολλοί απ αυτούς, ως πχ ο ήρως της Ακροπόλεως Μανώλης Γλέζος, είναι   έγκλειστοι εις τας φυλακάς. Δεν θέλομεν να αναμειγνυώμεθα εις τας εσωτερικάς υποθέσεις της Ελλάδος. Τούτο δεν είναι εις τας συνήθειάς μας. Αλλά ημείς, οι Σοβιετικοί άνθρωποι, ως και οι λαοί άλλων χωρών, που έχυσαν πολύ αίμα αγωνιζόμενοι κατά του φασισμού, δεν ημπορούμε να τα παρακολουθούμεν αδιάφοροι, την στιγμήν κατά την οποίαν ο άνθρωπος του οποίου η ηρωική πράξις αποτελεί χρυσήν σελίδα εις την ιστορίαν του αγώνος της ανεξαρτησίας, φθίνει τώρα εγκάθειρκτος……. Και ιδού τώρα, η ελληνική κυβέρνησις συνεδέθη με τον επιθετικόν βορειοατλαντικόν συνασπισμόν του ΝΑΤΟ. Μας είναι γνωστόν ότι εις το ελληνικόν έδαφος  έχουν εγκατασταθεί στρατιωτικές βάσεις, στρεφόμεναι κατά της ΕΣΣΔ………… Κατά συνέπειαν μας απειλούν με πόλεμον και χώραι ως η Ελλάς, η Ιταλία, η Νορβηγία…………Εις τον μέλλοντα θερμοπυρηνικόν πόλεμον, εάν θα τον εξαπολύσουν , δεν θα υπάρχει διάκρισις μεταξύ μετώπου και μετόπισθεν. Εδήλωσα εις τον Έλληνα πρεσβευτήν ότι η πλέον λογική πολιτική δια την Ελλάδα θα είναι όπως αυτή αποχωρήση του ΝΑΤΟ. Τούτο θα αποβή, επίσης, ωφέλιμον δι' άλλα Κράτη, τα οποία εισήλθον εις τον επιθετικόν αυτόν συνασπισμόν, εκ παρεξηγήσεως. Εφ' όσον συμβή τούτο η Ελλάς δεν θα υποφέρη , εις περίπτωσιν εκρήξεως πολέμου.










ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Οι σοβιετικοί από το 1959 είχαν εκδόσει γραμματόσημο με τον Μ Γλέζο, η απάντηση των Ελλήνων μέσα στα πλαίσια του ψυχρού πολέμου ήταν να εκδόσουν γραμματόσημο για τον Ούγγρο Naghi. 




Ο πρεσβευτής μου είπεν :
-"Δεν πιστέυω οτι ο Σοβιετικός πρωθυπουργός θα διατάξη, ποτε, να ριφθούν ατομικαί βόμβαι κατά της Ακροπόλεως και άλλων ιστορικών μνημείων της Ελλάδος."………

"Κύριε πρεσβευτά, δεν θα ήθελα να σας δυσαρεστήσω, αλλά απατάσθε σοβαρώς. Εγώ, φυσικά, ως πρόεδρος του Υπουργικού Συμβουλίου, δεν θα διατάξω, απ'ευθείας όπως ριφθούν βόμβαι κατά της Ακροπόλεως, δεν θα διστάσω όμως να δώσω διαταγήν εις τους εις τους στρατιωτικούς μου όπως επιτεθούν κατά των βάσεων του Βορειοατλαντικού Συμφώνου, αι οποίαι ευρίσκονται εις την Ελλάδα και φυσικά ούτοι δεν θα φεισθούν ούτε των ελαιώνων, ούτε της Ακροπόλεως και άλλων ιστορικών μνημείων της Ελλάδος.»





      Αυτές οι καταπληκτικές δηλώσεις του Ν Χρουστσόφ που απειλούσαν με βομβαρδισμό της Ακροπόλεως δόθηκαν με δελτίο της Σοβιετικής Πρεσβείας στην Αθήνα στις 16/8/1961. Ο Σοβιετικός ηγέτης ενώ ξεκίνησε με την ευαισθησία του για τον Μ Γλέζο και την υποστολή της χιτλερικής σημαίας από την Ακρόπολη που θεώρησε «χρυσήν σελίδα εις την ιστορίαν του αγώνος της ανεξαρτησίας» δεν δίστασε να απειλήσει βομβαρδισμό της Ακροπόλεως αν δεν αποχωρούσαμε από το ΝΑΤΟ.

      Οι δηλώσεις αυτές υπήρξαν θαυμάσια ευκαιρία αντικομμουνιστικής προπαγάνδας στην Ελλάδα, ο Κ Καραμανλής που έκανε διακοπές στα Κ Βούρλα είπε μεταξύ των άλλων:

« Ο πρωθυπουργός της ΕΣΣΔ κ Χρουστσόφ συνηθίζει να διατυπώνει κατά καιρούς απειλές κατά της Ελλάδος……… Εάν δια της αδικαιολογήτου αυτής σταυροφορίας επιδιώκει τον εκφοβισμόν του ελληνικού λαού και την ενθάρυνσιν της Άκρας Αριστεράς ……… Εν πάση περιπτώσει δύναται  , όπως απέιλησε, να καταστρέψει την ακρόπολιν. Δεν δύναται όμως να καταστρέψει τα ιδεώδη τα οποία συμβολίζει ο Ιερός Βράχος και τα οποία είναι ιερώτερα από τους πυραύλους».

 


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Οργανώθηκαν ογκώδεις συγκεντρώσεις στην Αθήνα (μετά τις δηλώσεις του σοβιετικού ΓΓ) αντισοβιετικού περιεχομένου.

      Ο ξένος τύπος έγραψε για τις δηλώσεις αυτές:

Η (αριστερή αλλά μη κομμουνιστική) εφημερίδα "Le Combat "ανέφερε

«Εαν εγένεντο πράγματι μερικαί υπερβασίαι εκ μέρους ορισμένων θερμόαιμων εις απομακρυνσμένας περιοχάς, όπως το Κιλκίς, αύται δε δύνανται πάντως να αμφισβητήσουν την αδιαφιλονίκητον νίκη του κ.Καραμανλή, ο οποίος άλλωστε ουδεμίαν είχεν ανάγκην των μέσων τούτων ίνα καταγάγη την εκλογικήν του επιτυχίαν. Η άκρα αριστερά υπέστη τας συνεπείας της στάσεως του Χρουστσώφ έναντι της Ελλάδος, διοτι δεν απειλεί τις, ατιμωτητί, την κατασττροφή της Ακροπόλεως και δεν περιφρονεί λαούς με πυρηνικάς δοκιμάς. Εξάλλου η φιλοβουλγαρική πολιτική του κ.Χρουστσώφ προεκάλεσεν την δυσαρέσκειαν του ελληνικού λαού».

Οι "New York Times" στις 27 Νοεμβρίου ανέφεραν

«Το πλέον σκληρό πλήγμα, κατά της δημοτικότητος του ΚΚΕ κατεφέρθη υπο των φίλων του, του σοσιαλιστικού στρατοπέδου. Τέσσερας μήνας προ των εκλογών ο κομμουνιστικός συνασπισμός ήρχισεν αμείλικτον εκστρατείαν εχθρικής προπαγάνδας κατά της Ελλάδος, περιλαμβάνουσαν απειλάς, εχθρικάς παρατηρήσεις δια τα εσωτερικά της Ελλάδος υπο των πρωθυπουργών της Ρωσίας και της Βουλγαρίας και απελάσεις Ελλήνων διπλωματών δια δήθεν κατασκοπεία. Η πλειονότης των Ελλήνων καταγανάκτησεν, αλλά η ΕΔΑ είτε εσιώπησεν είτε εδημοσίευσε τας σχετικάς ειδήσεις με επικεφαλίδας, όπως "Η ελληνική κυβέρνησις προκαλεί το κομμουνιστικό στρατόπεδον". Ενας απο τους λόγους πτώσεως του κομμουνισμού είναι το ασυμβίβαστον της έξωθεν εισαχθείσης ιδεολογίας με τον πατριωτισμόν των Ελλήνων».





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η αντισοβιετική εκστρατεία συνεχίστηκε με κάθε μέσον, το 1961 εκδόθηκαν γραμματόσημα με θέμα την Ακρόπολη προκειμένου να υπενθυμίζεται η απειλή της ΕΣΣΔ για βομβαρδισμό της.

      Η ΕΣΣΔ όμως κάνει και διάβημα στα τέλη Αυγούστου στην ελληνική κυβέρνηση για τα γυμνάσια του ΝΑΤΟ που θα γίνουν στην Θράκη και κατηγορεί ότι « βαδίζει επί της οδού της συμμετοχής εις τα επιθετικά σχέδια του ΝΑΤΟ εις τα Βαλκάνια». Παρόμοιο διάβημα κάνει και η Βουλγαρία, παρ όλα αυτά τα γυμνάσια αρχίζουν στις 12/9/1961 και ο αντιπρόεδρος της Βουλγαρίας  Νταμιάνοφ λέει ότι ενισχύονται τα νότια σύνορα της Βουλγαρίας και απειλεί με τους σοβιετικούς πυραύλους.



ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ ΣΤΗΝ ΧΟΥΝΤΑ του Σπ Λιναρδάτου τόμος ΙΙΙ εκδόσεις ΒΗΜΑ βιβλιοθήκη


Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2013

ΓΑΡΔΟΥΜΠΑ ΚΑΙ ΚΟΚΟΡΕΤΣΙ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ



Το «γαρδούμιο» = γαρδούμπα  και η «πλεκτή» = κοκορετσι, αναφέρονται ακόμα και στα ομηρικά έπη.






Ο τρόπος παρασκευής δεν διέφερε πολύ. Για να παρασκευάσουν κοκορέτσι μαρινάριζαν τα έντερα σε ξύδι, νερό και μέλι. Το ξύδι λειτουργούσε ως αντισηπτικό και αφυδάτωνε το έντερο από τα πολλά λίπη, ενώ το μέλι δημιουργούσε μια καραμελωμένη κρούστα.

Όταν δε, έψηναν στη σούβλα αρνί ή κατσίκι και καθώς δεν υπήρχαν τότε πινέλα αλλά ούτε και λαδολέμονο, βουτούσαν ένα κλαδί από πεύκο σε χυμούς από άγουρο σταφύλι και άγουρο δαμάσκηνο και άλειφαν το κρέας προσδίδοντάς του μια ιδιαίτερη γεύση από φρούτα και ρετσίνι. «Το κοκορέτσι είναι καταγεγραμμένο στα έργα του Ομήρου, ο οποίος μας αποκαλύπτει ότι το έφτιαχναν από την αρχαία Ελλάδα.

Οι λεπτομέρειες, μάλιστα, που αφορούν την παρασκευή του είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες», αναφέρει ο σεφ Νίκος Φωτιάδης. «Το μέλι στο κοκορέτσι δεν είναι τόσο εμφανές, ωστόσο η παρουσία του στο ψήσιμο προσδίδει μια εξαιρετική υφή στο τελικό αποτέλεσμα», υποστηρίζει.





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Τα κρέατα ήταν πανάκριβα, παρά τις πολλές θυσίες που γίνονταν για τους θεούς.  

Ο ίδιος φτιάχνει αρνί και κοκορέτσι του με τον τρόπο των αρχαίων, διαφοροποιώντας μικρά σημεία. Για παράδειγμα, στο ψήσιμο των αμνοεριφίων αντί για κλαδί από πεύκο χρησιμοποιεί πευκοβελόνες. Πάντως, επισημαίνει ότι οι σούβλες δεν αναπτύχθηκαν ιδιαίτερα στην αρχαία Ελλάδα, καθώς δεν καταναλώνονταν μεγάλες ποσότητες κρεάτων.

Στις περισσότερες περιοχές της χώρας επιβιώνουν παραδοσιακές συνταγές και τρόποι μαγειρέματος χιλιάδων χρόνων, περνώντας από γενιά σε γενιά. Κατά καιρούς συγκεντρώνονται σε βιβλία μαγειρικής και σχετικές εκδόσεις χάρη στο μεράκι και το φιλότιμο κάποιων ανθρώπων, τονίζει ο κ. Φωτιάδης και εύχεται να υπάρξει κάποια στιγμή μια συνολική συντονισμένη μελέτη με στόχο μια συνολική καταγραφή.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Καθημερινή σκηνή σε κρεοπωλείο των Αθηνών. Ο κρεοπώλης τεμαχίζει κομμάτι κρέατος ενώ τον διευκολύνει ο βοηθός του. Από αγγείο του 6ου αι.

 ΠΗΓΗ:http://www.newsbomb.gr

Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2013

ΜΕΔΙΚΟΙ ΟΙ ΑΡΓΥΡΑΜΟΙΒΟΙ ΞΕΝΟΥ ΣΥΝΑΛΛΑΓΜΑΤΟΣ



«Αν μπορείς να είσαι ευτυχισμένος, τότε να είσαι
Δεν υπάρχει καμιά σιγουριά για το αύριο.»
Λορέντσο




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Lorenzo (the Magnificent = Μεγαλοπρεπής) de' Medici (λεπτομέρεια) με τα κέρδη τους (από τοκογλυφυκές εργασίες) εκκίνησαν την Αναγέννηση.


Όλη η αναγέννηση μπορεί να εκφραστεί σε μια οικογένεια ΜΕΔΙΚΟΙ.

Η οικογένεια αυτή έδωσε :
2 Πάπες (Λέων Ι και Κλήμης Ζ).
2 Βασίλισσες της Γαλλίας (Αικατερίνη και Μαρία).
3 Δούκες (της  Φλωρεντίας, του Νεμούρ και της Τοσκάνης).
Ο Μακιαβέλι έγραψε την ιστορία τους, όλο το φάσμα των τεχνών και των επιστημών  (από Μ Άγγελο μέχρι τον Γαλιλαίο) υποστηρίχτηκαν από την οικογένειά αυτή. Όλη η εκθαμβωτική αρχιτεκτονική είναι προϊόν της οικογένειας αυτής ( Βίλλα Καφατζόλο, Βασιλική του Σν Λορέντζο,  το μοναστήρι του Αγίου Μάρκου, τα ανάκτορα του δούκα Κόζιμο των Μεδίκων, το παλάτι Πίτι, το Παλάτσιο Βέκιο και τα νέα γραφεία της πόλης (Uffizi)  με την αυλή τους να φτάνει μέχρι τον ποταμό Άρνο, η εκθαμβωτική Αφροδίτη του Σάντρο Μποτιτσέλι.





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Το οικόσημο της Arte de Cambio φλουριά από χρυσό σε κόκκινο φόντο, η δραστηριότητά της ήταν το συνάλλαγμα, το εμπόριο πολύτιμων λίθων και μετάλλων, τα δάνεία, οι πιστώσεων και οι  καταθέσεων.Προστάτης τους ο Άγιος Ματθαίος. Οι τοποθεσίες που δραστηριοποιούντο ήταν η Piazza della Signoria, η Loggia dei Pisani, και η Calimaruzza γωνιά του δρόμου, η οποία δεν υπάρχει πια.

Όλος αυτός ο πλούτος από πού προήλθε; 

Οι Μέδικοι ήταν μέλη της Arte de Cambio (Συντεχνία αργυραμοιβών)  και έγιναν τραπεζίτες (banchieri), η αρχική τράπεζα των Μεδίκων ήταν ένας υπαίθριος πάγκος με έδρα στο παλάτι Καβαλκάντι (στην γωνία των σημερινών οδών Πόρτα Ρόσσα και Άρτε ντελα Λάνα).

Πριν το 1390 μχ οι Μέδικοι ήταν κακοποιοί, τραμπούκοι, στην περίοδο 1343 μέχρι το 1360 πέντε τουλάχιστον Μέδικοι καταδικάστηκαν σε θάνατο για σοβαρά εγκλήματα.

Τότε εμφανίστηκα ο Τζιοβάνι ντι Μπίτσι ντε Μέντιτσι, ο οποίος έβαλε σαν στόχο να μετατρέψει την αλητοοικογένειά του σε σύννομους ανθρώπους. Το 1385 ο   Τζιοβάνι έγινε διευθυντής υποκαταστήματος τράπεζας στην Ρώμη του συγγενή του Βιέρι ντι Κάμπιο ντε Μέντιτσι, η παπική εξουσία υπήρξε ο ιδανικός πελάτης του λόγω των ποικίλων νομισμάτων που διακινούντο από το παπικό ταμείο. Το 1397 μχ επέστρεψε στην πατρίδα του την Φλωρεντία,  το 1420μχ μεταβίβασε την επιχείρησή του (με υποκαταστήματα στην Ρώμη, Πίζα, Γενεύη, Λονδίνο Αβινιόν και την Βενετία) στον γιό του Κόζιμο. Ο Τζιοβάνι απέκτησε μεγάλη συμμετοχή στα εργοστάσια μαλλιού στην Φλωρεντία.

Η επιχειρηματικότητα των Μεδίκων ήταν  οι συναλλαγματικές (cambium per litteras) , δηλαδή αν ένας έμπορος δεν μπορούσε να εξοφλήσει τοις μετρητοίς  μέχρι το πέρας της δοσοληψίας του άλλον έμπορο, τότε ο πιστωτής έπιρνε συναλλαγματική από τον οφειλέτη ή για να την χρησιμοποιήσει σαν μέσον πληρωμής για λογαριασμό του, ή να την ρευστοποιήσει, με προεξοφλητική μείωση του κεφαλαίου σε κάποιον τραπεζίτη που θα δεχόταν να είναι μεσάζων. Η τοκογλυφία είχε καταδικαστεί από την παπική εκκλησία, έτσι με αυτό το κολπάκι ο χρηματιστής αποκόμιζε κέρδη παρακάμπτοντας την παπική απαγόρευση.






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Πίνακας του Quentin Metsis ο τοκογλύφος και η σύζυγος του (1514)



Αυτή ακριβώς την δουλειά έκαναν οι Μέδικοι, δεν υπήρχε μεν τόκοςαλλά μεσολάβηση, στους καταθέτες δινόταν discrezione (μέρισμα κατ αναλογία προς τα ετήσια κέρδη της εταιρείας ) ως αποζημίωση. Το libro segreto (μυστικό βιβλίο) του Τζιοβάνι φωτίζει τις πτυχές της ανόδου των Μεδίκων. Οι διευθυντές των υποκαταστημάτων τους δεν ήταν υπάλληλοι αλλά ετερόρρυθμοι εταίροι με μερίδιο στα κέρδη, με βάση αυτή την μέθοδο.

 Με κεφάλαιο 20.000 φιορίνια το 1402μχ κι με προσωπικό 17 άτομα έβγαλαν κέρδη 151.820 φιορίνια μέχρι το 1420μχ δηλαδή περίπου 6.326 φιορίνια τον χρόνο περίπου, δηλαδή ποσό απόδοσης 32%.

Όταν πέθανε το 1429 μχ ο Τζιοβάνι προέτρεψε τους κληρονόμους τους διατηρήσουν τα κριτήρια της οξυδέρκειας στα χρηματοοικονομικά, στην κηδεία του παρευρέθηκαν 26 Μέδικοι. Ο  γιος του Τζιοβάνι έγινε πάπας (Πίος Β) και έγινε η πολιτική εξουσία της Φλωρεντίας.



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Χρηματιστές πραγματοποιούν συναλλαγές.

Η ιστορία των Μεδίκων όμως είναι μια μεγάλη υπόθεση με συγκρούσεις σε όλα τα επίπεδα, αυτή όμως ήταν η δημιουργία αυτής της ισχυρής οικογένειας που διήρκεσε μέχρι το 1743, ο θυρεός της των Μεδίκων μεταξύ των άλλων  έχει και τα palle (δισκία)  που μοιάζουν με νομίσματα, μια διαρκή υπόμνηση της καταγωγής της οικογένειας.






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Λεπτομέρεια από ένα καθολικό της τράπεζας Medici.



ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ τόμος 1ος  του Ν GERGUSON  εκδόσεις ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ


Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2013

Ο ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΚΑΙΣΑΡΑΣ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ



O Αύγουστος Καίσαρας αποκαλύπτει στο ημερολόγια του  ότι επισκέφθηκε τον νεκρό Μέγα Αλέξανδρο στο μαυσωλείο του στην Αλεξάνδρεια, αμέσως μετά από την νίκη του επί του Μάρκου Αντωνίου και της Κλεοπάτρας, περ. 31-30 π.Χ.
Γράφει ο Αύγουστος Καίσαρας:









ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Αύγουστος της Πρίμα Πόρτα, μια από τις διασημότερες απεικονίσεις του πρώτου Αυτοκράτορα της Ρώμης. Μουσείο Βατικανού.


 «Θέλω να ξεκινήσω από την αρχή, από τότε που ο άνθρωπος συνάντησε το είδωλο, όπως λένε και οι Έλληνες, το είδωλο της τυφλής λατρείας. Εμείς η Ρωμαίοι δανειστήκαμε αυτή τη λέξη, όπως και πολλές άλλες που μας έλειπαν, και πολλοί από εμάς αναζητούν τα είδωλά τους σε αυτούς που μας δάνεισαν αυτή τη λέξη. Δεν αποτελώ εξαίρεση και θα έλεγα ψέματα αν ισχυριζόμουν ότι ο θρυλικός πατέρας μου, Γάιος Ιούλιος Καίσαρας, τον οποίο αγαπώ, αποτέλεσε είδωλο για μένα στα νεανικά μου χρόνια.

Τα είδωλα δεν τα αγαπάμε, αλλά τα σεβόμαστε και θαυμάζουμε, και εγώ θαύμαζα τον Μεγάλο Μακεδόνα, τον Αλέξανδρο. Αισθανόμουν περισσότερο συγγενής με εκείνον, παρά με τον Γάϊο, όχι εξ αίματος, αλλά στην ψυχή και το χαρακτήρα, και όλες τις καταστάσεις που αντιμετώπισε στη ζωή του. Ακόμη και σήμερα τρέμω όταν σκέφτομαι ότι τότε που είχα εκλεγεί για πέμπτη φορά ύπατος συνάντησα το μεγάλο μου είδωλο  το λείψανο του δηλαδή, βαλσαμωμένο με βότανα σύμφωνα με την τέχνη των Πτολεμαίων, κατά τέτοιο τρόπο που έμοιαζε σαν να κοιμόταν κουρασμένος από τις κατακτήσεις του σε ολόκληρο τον κόσμο.

Σε αυτόν και μόνο σε αυτόν χρωστάει ο λαός της Αλεξάνδρειας το ότι μετά τη νίκη μου στο Άκτιο δεν κατέστρεψα την πόλη τους, όπως τους άξιζε, που σεβάστηκα το ανάκτορο του Αντωνίου και της Κλεοπάτρας και δεν το γκρέμισα. Όχι, δεν το έκανα. Ακόμη και αν η εκδίκηση θα σήμαινε δικαιοσύνη, έδειξα πραγματική μεγαλοψυχία για χάρη του Μεγάλου Αλεξάνδρου που είχε ιδρύσει αυτή την πόλη στις δυτικές όχθες του Νείλου, χωρίς διαπραγματεύσεις, αλλά με αποφασιστικότητα, αφού πέταξε το μανδύα του στην άμμο και σχεδίασε με το σπαθί του την περίμετρο, τους δρόμους και τα σπίτια- άλλες εννέα πόλεις φέρουν ήδη το όνομα του. Όταν έφτασα στον τάφο του, που είναι φτιαγμένος από κόκκινο μάρμαρο, έδωσα εντολή να σηκώσουν τη βαριά πλάκα και αντίκρισα το είδωλό μου, που έμοιαζε με άγαλμα του Λυσίππου, γεμάτος θαυμασμό και δέος. Ήμουν τότε ακριβώς 33 ετών, στην ηλικία που πέθανε ο Αλέξανδρος.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Αύγουστος Καίσαρας προ της μούμιας του Αλεξάνδρου. (Suetonius, Life of Augustus, chapter XVIII)

Μέγας Αλέξανδρος
Δεν θα ξεχάσω ποτέ την όψη του. Ο Μεγάλος αυτός άνδρας, χωρίς γένια, έμοιαζε να χαμογελάει, ένα χαμόγελο ικανοποίησης που έδειχνε ότι γνώριζε καλά τι είχε καταφέρει, περήφανος και συνειδητοποιημένος, ναι, ακόμη και αυτάρεσκος και ανώτερος. Με αυτό το χαμόγελο πεθαίνει μόνο ένας άντρας που έχει κόψει με το σπαθί του το γόρδιο δεσμό, αντί να ψάχνει να βρει την αρχή και το τέλος του σχοινιού, ένας άντρας που πηγαίνει στην έρημο να βρει τον Άμμωνα Δία για να επιβεβαιώσει τη θεϊκή καταγωγή του και το δικαίωμα της εξουσίας, ένας άντρας που ουσιαστικά δεν γνώριζε κανέναν αντίπαλο εκτός από τον ίδιο του τον εαυτό. Τότε δεν ήθελα τίποτα περισσότερο παρά να πεθάνω κι εγώ κάποια στιγμή σε τον Μεγάλο Μακεδόνα- με ένα χαμόγελο χαραγμένο στο πρόσωπό μου.

Έμεινα ατέλειωτες ώρες έτσι, να τον κοιτάζω, μέχρι που οι ανυπόμονοι σύντροφοί μου με πίεσαν να δούμε και άλλους νεκρούς Πτολεμαίους, που κείτονταν εκεί επί 300 χρόνια, μεταμορφωμένοι σε μούμιες. Είπα επιτακτικά στους ανόητους συντρόφους μου πως αυτό που ήθελα να δω εγώ ήταν ένας βασιλιάς, και όχι άλλα πτώματα. Γι’ αυτό και αρνήθηκα να επισκεφθώ τον Άπι, αφού εμείς οι Ρωμαίοι συνηθίζουμε να λατρεύουμε τους θεούς και όχι τους ταύρους.


Έτσι, λοιπόν, έδιωξα τον εντελώς ανεγκέφαλο όχλο και καμία από τις ανόητες κουβέντες τους δεν μπόρεσε να μου αλλάξει γνώμη. Με τη φλόγα να τριζοβολάει στη δάδα, περιεργαζόμουνα τον μικρόσωμο άντρα. Όπως κι εγώ έτσι και ο Αλέξανδρος ήταν κοντός, γεγονός που δικαιώνει όσους ισχυρίζονται πως οι μικρόσωμοι άντρες προορίζονται για κάτι μεγάλο, αφού όλη η ενέργεια τους μοιράζεται σε ένα σώμα μικρού μεγέθους. Όπως και εγώ, έτσι και ο Αλέξανδρος έγραφε στη μητέρα του μυστικά γράμματα. Λεγόταν Ολυμπιάδα, είχε τα ίδια πάθη με την Άτια και λέγεται ότι ο Δίας Άμμωνας κοιμόταν μαζί της, παίρνοντας τη μορφή φιδιού.

Όπως και εγώ, έτσι και ο Μεγάλος Μακεδόνας περιφρονούσε τα αθλήματα όπου έπαιρναν μέρος δυναμικοί αθλητές, και έδειχνε μεγαλύτερη αγάπη για τη φιλοσοφία. Αγαπούσε όπως έλεγε τον Αριστοτέλη σαν πατέρα του και τις τραγωδίες του Αισχύλου, του Ευριπίδη και του Σοφοκλή, ενώ όταν κοιμόταν είχε πάντα κάτω από το μαξιλάρι του την Ιλιάδα του Ομήρου, δίπλα στο ξίφος του. Και όπως ζήλευα εγώ τον Οράτιο για την τύχη του να «σμιλεύει» τις λέξεις και να αδιαφορεί για τα χρήματα και τη φήμη του, έτσι και ο Αλέξανδρος είδε το άλλο του εγώ σε ένα σοφό. Όταν πήγε στην Κόρινθο είπε στον κυνικό Διογένη ότι θα του εκπλήρωνε όποια χάρη του ζητούσε. Τότε εκείνος του ζήτησε να πάει λίγο παρακεί για να μην του κρύβει τον ήλιο, δεν ήθελε τίποτε άλλο.





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Μια άλλη αναπαράσταση της επίσκεψης του Αύγουστου Καίσαρα στον τάφο του Μ Αλεξάνδρου.



“Σαρκοφάγος του Αλεξάνδρου”

Τα λόγια αυτά άρεσαν πολύ στον Αλέξανδρο, που με περηφάνια και μεγαλείο ψυχής - κανείς δεν μπορεί να το καταλάβει καλύτερα από εμένα - είπε για τον φιλόσοφο: «αν δεν ήμουν ο Αλέξανδρος, θα ήθελα να είμαι ο Διογένης». Η πολυτέλεια, έλεγε ο Αλέξανδρος- και σ’ αυτό επίσης συμφωνούμε απολύτως- σε κάνει υπηρέτη και δούλο της, το να είσαι βασιλιάς είναι το πιο σκληρό καθήκον. Κατέκρινε λοιπόν τους άνδρες που αρέσκονταν στις πολυτέλειες και τα υλικά αγαθά, όπως τον Άγνωνα, που ήθελε να έχει ασημένια καρφιά στις σόλες του, ή τον Λεονάτο που ζήτησε να του φέρουν άμμο από την Αίγυπτο για να αθλείται, ή τον Φιλώτα που πρόσταξε να φτιάξουν φωλιές σε 100 στάδια για να μπορεί να κυνηγάει. Ήταν πιο υπομονετικός από εμένα, γιατί μπορεί να περιφρονούσε την ακόλαστη  συμπεριφορά, όμως δεν εξέδωσε κανένα νόμο, όπως έκανα εγώ, για να τη σταματήσει.

Έτσι, ο Μέγας Αλέξανδρος με δίδαξε την υπομονή. Με έμαθε ότι χωρίς υπομονή, το έδαφος που βγαίνουν τα σπαρτά δεν αποδίδει. Και αν κοιτάξω πίσω μου, τα 76 χρόνια της ζωής μου, δεν βρίσκω ίχνος υπομονής- και αν κάπου διακρίνεται αμυδρά, δεν μπορώ να πω ότι ήταν υπομονή, αλλά ανοχή, δυστυχώς. Δεν έμαθα ποτέ τοξοβολία, όπου αρίστευε ο Αλέξανδρος, ή να πηδάω από το άρμα, όπως έκανε εκείνος όταν τα άγρια άλογα έτρεχαν στο δάσος. Ακόμη, δεν κυνηγούσα αλεπούδες. Αυτό, βέβαια, οφειλόταν και στην υγεία μου, που από πολύ νωρίς με ανάγκασε να μένω μέσα στο σπίτι, παρόλα αυτά, όμως, με τη βοήθεια του γιατρού μου, του Μούσα, έφτασα σε μεγάλη ηλικία.

Αύγουστος Καίσαρας Οκταβιανός
Εγώ, ο Imperator Caesar Augustus Divi Filius, και ο Μέγας Αλέξανδρος, δεν φοβόμασταν τίποτα περισσότερο από τη σημασία των οιωνών και των χρησμών. Δεν είναι παράδοξο; Αρκούσε ένα νεύμα, μια αράδα που τραβούσε το χέρι μας με την πένα, και λαοί πέθαιναν, χώρες καίγονταν και ποταμοί άλλαζαν τη ροή τους. Και όμως, αρκούσε ένας ξαφνικός κεραυνός για να κρυφτώ στο μανδύα μου, ενώ ο Αλέξανδρος έπιανε την κούπα του. Ο Αλέξανδρος είχε γύρω του άνδρες από τη Βαβυλώνα, εγώ από την Αίγυπτο, γιατί πιστεύω στα αστέρια, δεν γνωρίζω όμως τους νόμους που με τόση σοφία καθορίζουν την τροχιά τους. Και αν για εκείνον το σημάδι ήταν μια πηγή, που ξαφνικά  ανάβλυσε νερό στο σημείο που είχε στήσει η σκηνή του, στο δρόμο του για την Ινδία, για εμένα ήταν ένα περιστέρι που με διαβεβαίωσε ότι θα επιστρέψω υγιής. Οι δύο οιωνοί είπαν την αλήθεια, πρέπει να ομολογήσω, γιατί εκείνη την εποχή υπήρχε μεγάλη εκμετάλλευση και σύγχυση γύρω από την εξήγηση των σημείων που έστελναν οι θεοί….

Αυτά σκεφτόμουν όση ώρα στέκομαι μπροστά στο νεκρό Αλέξανδρο και ήθελα να τον αποχαιρετήσω όπως χαιρετάει κάποιος, που βρίσκεται και αυτός στο τέλος της ζωής του, έναν καλό φίλο. Έτσι, έσκυψα, τον φίλησα στο μέτωπο και τον χάιδεψα  Ωστόσο, από τη μεγάλη συγκίνηση, φάνηκα απρόσεκτος και σκόνταψα στη σαρκοφάγο του Αλέξανδρου. Για να μην πέσω άπλωσα το αριστερό μου χέρι και ακούμπησα κατά λάθος τη μύτη του. Έσπασε σαν γυαλί σε πολλά κομμάτια και πριν καταλάβω τι είχε συμβεί, είδα ότι στο σημείο που βρισκόταν πριν η μύτη του, έχασκε τώρα μια τρύπα.* Πάγωσε το αίμα μου μόλις το είδα. Ήθελα να το βάλω στα πόδια, όμως μια μυστήρια δύναμη με κρατούσε καρφωμένο εκεί. Δεν θυμάμαι πια πόση ώρα κράτησε αυτό, μέχρι που με τράβηξαν έξω δύο φρουροί. Κανένας από τους ιερείς δεν μπόρεσε να πει αν αυτό ήταν κάποιος κακός οιωνός που μου έστελναν οι θεοί, αφού κάτι παρόμοιο δεν τους έχει ξανασυμβεί και το θεώρησαν χωρίς σημασία.






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η μεταφορά της μούμιας του Μ Αλεξάνδρου μέχρι το σημείο ταφής του. Το σημείο ταφής του Έλληνα στρατηλάτη είναι κάτι για το οποίο ακόμα οι επιστήμονες ψάχνουν να το βρουν.



Πιστέψτε με, όλα όσα γράφω είναι αλήθεια και μολονότι προσπάθησα να κλείσω τα μάτια και να σβήσω την εικόνα που είχα δει, στάθηκε αδύνατον. Η εικόνα αυτή με ακολουθεί σαν σκιά και την βρίσκω συνεχώς μπροστά μου: μια μαύρη τρύπα στο κεφάλι του Αλεξάνδρου, όχι μια πληγή που κάποια στιγμή θα έκλεινε, όχι. Τότε μου φαινόταν, όπως και σήμερα, σαν να κατέστρεψα με τα ίδια μου τα χέρια αυτόν τον θεϊκό άνθρωπο- το ίδιο μου το είδωλο».


*Τη σπασμένη μύτη στη μούμια του Μεγάλου Αλεξάνδρου περιγράφει και ο Κάσσιος Δίων, βιβλίο 51, 16, 5.


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

PHILIPP VANDENBERG: «ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ, Τα Μυστικά Ημερολόγια», Εκδόσεις Κονιδάρη-Αθήνα, 2004.


Περγαμηνή αρ. LXXXIX

Τετάρτη 13 Νοεμβρίου 2013

ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΗ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ




            Με την κατάρρευση του μετώπου αποχώρησε η χωροφυλακή από το Άγιο Όρος. Και η Ιερά Κοινότητα διόρισε δική της Πολιτοφυλακή μέχρι την επάνοδο της Χωροφυλακής.





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ιερά Επιστασία του Αγίου Όρους Άθω (1943-44)
Πρωτεπιστάτης προηγούμενος Αρσένιος Χιλανδαρινός1) Πρωτεπιστάτης προηγούμενος Αρσένιος Χιλανδαρινός, 2) Επιστάτης προηγούμενος Ευσέβιος Ξηροποταμινός, 3) Επιστάτης μοναχός Βησσαρίων Αγιοπαυλίτης, 4) Επιστάτης μοναχός Υπάτιος Γρηγοριάτης, 5) Αρχιγραμματέας μοναχός Αλέξανδρος Λαυριώτης, 6) Γραμματέας μοναχός Νικόδημος Λαυριώτης, 7) Γραμματέας μοναχός Παντελεήμων Ντάβος, 8) Πολιτάρχης Γεώργιος Κολλιτσάρας

            Η Πολιτοφυλακή σε συνεννόηση με τους Γερμανούς σε περιπτώσεις ανάγκης μπορούσε να ζητήσει βοήθεια από την Γερμανική φρουρά της Ιερισσού που είχε 25 στρατιώτες
.
            Τον Μάιο του 1941 επέστρεψε η Χωροφυλακή με δύναμη 18 άνδρες., δύναμη ανεπαρκής για την αστυνόμευση σε τόσο παράξενα χρόνια μιας τόσο εκτεταμένης περιοχής. Τον Οκτώβριο του 1941 η δύναμη αυτή ενισχύθηκε με 3 ακόμα άνδρες και τον Νοέμβριο με 11 ακόμη άνδρες και 3 αξιωματικούς και δημιουργήθηκε Υποδιοίκηση Χωροφυλακής Ι Μ Χιλιανδαρίου, μέχρι την άνοιξη του 1944 η δύναμη αυτή έφτασε στους 50 άνδρες.

`           Διοικητής της Υποδ/σεως ήταν ο υπομοίραρχος Δ Μπασογιάννης.

            Στο ΑΟ δρούσαν δύο συμμορίες οι οποίες ενισχύθηκαν από δραπέτες φυλακών και επιδίδοντο σε λεηλασίες μονών και κελιών.
            Στις αρχές Σεπτεμβρίου 1941 καταγγέλθηκαν λεηλασίες στην  ΙΚ Με ενέργειες του διοικητού του ΑΟ  Β Κορφιωτάκη από τον Νοέμβριο του 1941 άρχισαν εκκαθαρίστηκες επιχειρήσεις από τα κακοποιά στοιχεία που είχαν καταφύγει στο ΑΟ και επιδίδοντο σε κλοπές, λαθρεμπόριο, μαύρη αγορά, και αλιεία με δυναμίτιδα.

            Από τις 7/11/1941 διοικητής ανέλαβε ο υπομοίραρχος Αναστάσιος Πάλμος, άτομο αγαπητό στους αγιορείτες, στις 31/12/1941 και στις 11/1/1942 ο Α Πάλμος με επιχειρήσεις κατάφερε να διαλύσει τις συμμορίες και να συλλάβει 15 μέλη τους, που παρέδωσε στις αρχές μαζί με τα προϊόντα της κλοπής, με την βοήθεια των μοναχών.





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Γερμανική κατοχή στο Άγιο Όρος.

            Η πρώτη συμμορία αποτελείτο από 6 κατοίκους της Συκιάς Χαλκιδικής και η δεύτερη συμμορία από 9 κατοίκους της Ιερισσού. Δυστυχώς όμως πολλά μέλη των συμμοριών διέφυγαν και μετά ξαναεπέστρεψαν στο ΑΟ για να συνεχίσουν το έργο τους. Τους πρώτους μήνες του 1942 οι σχέσεις Χωροφυλακής και Γερμανών οξύνθηκαν και σε αυτό το γεγονός έπαιξε ρόλο η Ι Μ Ζωγράφου ( Βουλγάρικη) και Ι Μ Παντελεήμονος (Ρωσική) οι μονές αυτές απέδιδαν το κάθε γεγονός που συνέβαινε στο ΑΟ (μικροκλοπές κλπ) στους κομμουνιστές και επιδίωκαν την στρατιωτική προστασία  του Βουλγάρικου στρατού.

            Χαρακτηριστικό είναι το επεισόδιο που έγινε στην Ι Μ Ζωγράφου ( Βουλγάρικη) στην γιορτή του Αγίου Γεωργίου που χρησιμοποιήθηκε για τον καθαρισμό της τράπεζας της Μονής η Ελληνική σημαία παρά τις διαμαρτυρίες και παρατηρήσεις του ανθιπασπιστή Χωροφυλακής, οι πιο μισέλληνες ήταν αυτοί που προερχόντουσαν από Ελληνικές περιοχές.

            Τον Οκτώβριο του 1942 δύο Βούλγαροι πράκτορες ο Βικέντιος Τσερκάσεφ και ο Δημητρόφ έφτασαν κρυφά από την Καβάλα στο ΑΟ σαν μοναχοί , με την βοήθεια των μοναχών της Ι Μ Ζωγράφου ( Βουλγάρικη) δημιούργησαν προβλήματα στην Ι Μ Ιβήρων και απήγαγαν 4 Έλληνες μοναχούς, τα θύματα μετά από πολλές ταλαιπωρίες παραδόθηκαν στους Γερμανούς και επέστρεψαν στο ΑΟ. Οι πράκτορες αυτοί δημιούργησαν ζητήματα και στην μονή Ιβήρων .

            Σχετική ηρεμία διατηρήθηκε μέχρι το 1944, Στις 9/2/1944 έφτασε στο ΑΟ στην Ι Μ Βατοπεδίου,  ομάδα από αντάρτες του ΕΛΑΣ και έκοψε τα τηλεφωνικά καλώδια, ζήτησαν και πήραν 11 υποζύγια και τρόφιμα, οι αντάρτες προθυμοποιηθήκαν να πληρώσουν, αλλά οι μοναχοί δεν δέχτηκαν χρήματα. Στην συνέχεια οι αντάρτες απήγαγαν 11 χωροφύλακες από τους σταθμούς Βατοπεδίου, Χιλιανδαρίου και Ζωγράφου.

            Μετά από αυτή την απαγωγή που αρχικά θεωρήθηκε ότι οργανώθηκε από Βούλγαρους κομιτατζήδες, ομάδα από 10 χωροφύλακες αναχώρησε για την Θεσσαλονίκη, ενώ οι υπόλοιποι κρύφτηκαν σε διάφορα σημεία γύρω από τις Καρυές.
            Η ΙΚ ήρθε σε επαφή με τους αντάρτες που είχαν την έδρα  τους στο νησί Αμουλιανή και εξήγησε την κατάσταση, ότι δηλαδή η απουσία Ελληνικής Χωροφυλακής θα τύχει εκμεταλλεύσεως από τους Βούλγαρους που στρατοπέδευαν στην Ιερισσό για να καταλάβουν το ΑΟ. Οι αντάρτες πείστηκαν και από τότε δεν ενοχλούσαν τους Χωροφύλακες.



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Οι Γερμανοί κατακτητές προσπάθησαν να προσεγγίσουν τους μοναχούς του Αγίου Όρους.

            Η ΙΚ θεωρούσε πλέον βέβαιη την αποχώρηση της δύναμης χωροφυλακής μετά τις ενέργειες των ανταρτών παρά τις διαβεβαιώσεις του Γερμανού Γκεμπάουερ περί μη αποχωρήσεως της Χωροφυλακής. Η ΙΚ ζήτησε από τον υπομοίραρχο Α Πάλμο να δηλώσει ότι δεν θα αποχωρήσει από το ΑΟ και επειδή η τροφοδοσία των ανδρών του από την Θεσσαλονίκη ήταν προβληματική θα φρόντιζαν οι Μονές για την διατροφή τους, πράγμα που έκανα με μυστικούς εράνους.


            Νέα δεινά όμως εμφανίζονται στο ΑΟ με την είσοδο των Ταγμάτων Ασφαλείας , για τον λόγο αυτό ο Α Πάλμος με ένα ανθυπασπιστή αναχώρησαν από το ΑΟ στις αρχές Απριλίου 1944 για την Αθήνα.
            Όσοι χωροφύλακες είχαν απομείνει στο ΑΟ άρχισαν να διαρρέουν προς Θεσσαλονίκη και 14/5 /1944 αναχώρησε και ο Ρωμανός και σταδιακά οι δημόσιοι υπάλληλο, τον Ιούνιο του 1944 διαλύθηκαν τα γραφεία ΤΤΤ Καρυών και Δάφνης.

            Η χωροφυλακή επέστρεψε 27/4/1945.






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Πατέρας Σωφρόνιος Ζαχάρωφ (Отец Софроний Сахаров  ). Υπήρξαν βούλγαροι μοναχοί που μετά τον πόλεμο αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το Άγιο όρος διότι συνεργάστηκαν στενά με τους Γερμανούς κατακτητές όπως ο πατέρας  Σωφρόνιος Ζαχάρωφ



   ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ 

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ του Δ ΤΣΑΜΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Δευτέρα 11 Νοεμβρίου 2013

ΠΩΣ ΕΒΛΕΠΕ Η ΕΣΣΔ ΤΟΝ ΑΝΤΙΑΠΟΙΚΙΑΚΟ ΑΓΩΝΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Υψώνοντας τη Βρετανική σημαία στη Λευκωσία, στην Πύλη της Πάφου, στις 12 Ιουλίου 1878, από την εφημερίδα Illustrated London News.

Μου έχει κάνει πραγματικά εντύπωση η προσπάθεια απαξίωσης του αντιαποικιακού αγώνα που διεξήγαγε η ΕΟΚΑ κυρίως από τους οπαδούς της Αριστεράς στην Κύπρο. Έψαξα λοιπόν να δω οι άλλοι κομμουνιστές πως είδαν αυτή την προσπάθεια των Κυπρίων να αποτινάξουν τον Αγγλικό ζυγό, τι καλύτερο λοιπόν παρά ένα παιδαγωγικό σοβιετικό βιβλίο. 

Στο κείμενο των σοβιετικών λαμβάνεται   υπόψη ότι ο αγώνας της ΕΟΚΑ δεν ήταν  μια κίνηση από φιλικά προς την ΕΣΣΔ στοιχεία, αλλά κυρίως έγινε από θερμούς αντικομουνιστές, κυρίως όμως απουσιάζει η οργάνωση που πραγματοποίησε τον  αντιαποικιακό αγώνα, αποφεύγεται επιμελώς να αναφερθεί ποιοί διεξήγαγαν τον αντιαποικιακό αγώνα στην Κύπρο και φυσικά ποιοί ήταν οι ηγέτες αυτού του αγώνα.

Το γεγονός της απελευθέρωσης της Κύπρου παρουσιάζεται έτσι ξεκρέμαστα σαν κάτι που έγινε από μόνο του από κάποιες αόρατες δυνάμεις... δείτε πως παρουσιάζει το γεγονός η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ.





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Διαμαρτυρία ΑΚΕΛιτών κατά της ΕΟΚΑ κατά την διάρκεια του αντιαποικιακού αγώνα, οι Άγγλοι κατακτητές δεν φαίνονται πουθενά. Το ΑΚΕΛ δεν έχανε ευκαιρία να πλήξει τον αντιαποικιακό αγώνα της ΕΟΚΑ, φυσικά οι Άγγλοι αποικιοκράτες δεν τους στέρησαν την δυνατότητα και φυσικά δεν τους ενόχλησαν στην προσπάθειά τους,  να στραφούν κατά της πατρίδας τους.


«…. Το 1571 κατελήφθη από τους τούρκους. Το 1878 η Τουρκία υποχρεώθηκε να παραδώσει την Κύπρο στην Αγγλία και το νησί έγινε αποικία της Αγγλίας.

Οι Κύπριοι δεν δέχτηκαν αδιαμαρτύρητα τον ξένο ζυγό και έκαναν συνεχώς επίμονο αγώνα για την ελευθερία και την ανεξαρτησία τους. Μετά τον Β παγκόσμιο πόλεμο ο αγώνας αυτός πήρε ξεχωριστή σκληρότητα.

Η ΕΣΣΔ παρέσχε στους Κύπριους ηθική υποστήριξη και επέμεινε να παραχωρηθεί στον πληθυσμό της Κύπρου το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης.



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Το Πανκύπριο αίτημα της Ένωσης κατά την διάρκεια του αντιαποικιακού αγώνα της ΕΟΚΑ.



Το 1959 η αγγλική κυβέρνηση αναγκάστηκε να κάνει παραχωρήσεις. Πάνω από ένα χρόνο κράτησαν οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των αντιπροσώπων του κυπριακού λαού και της Αγγλίας (με συμμετοχή της Ελλάδας και της Τουρκίας) για τους όρους με τους οποίους η Κύπρος θα αποκτούσε την ανεξαρτησία της.

Στις 16 Αυγούστου 1960  ανακηρύχτηκε ανεξάρτητη Κυπριακή Δημοκρατία. Την ίδια μέρα το νέο κράτος αναγνωρίστηκε από την ΕΣΣΔ …. Κατά τον τελευταίο καιρό «μεγάλο ενδιαφέρον»   για την Κύπρο δείχνουν οι ΗΠΑ και η Δυτική Γερμανία…. Οι κάτοικοι της Κύπρου επιζητούν φιλικές σχέσεις με την ΕΣΣΔ και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες. Όταν στην πρωτεύουσα της Δημοκρατίας  - την Λευκωσία – έφτασε τον Δεκέμβριο του 1960 ο πρέσβης της ΕΣΣΔ, τον υποδέχτηκαν χιλιάδες Κύπριο, που γέμισαν το αυτοκίνητό του με λουλούδια. Τον Μάρτιο του 1961 ιδρύθηκε ο σύνδεσμος «Κύπρος ΕΣΣΔ»….»






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ακόμα και σήμερα βανδαλίζουν τον αρχηγό και τα σύμβολα του αντιαποικικού αγώνα, ποιοί άραγε; Τα χρώματα του βανδαλισμού μιλούν για την  ροζέ ιδιολογία τους.

Αναφορά (ολιγόλογη) υπάρχει στο ίδιο βιβλίο για τον αντιαποικιακό αγώνα και σε άλλο σημείο, όχι βέβαια με την θέρμη που μιλά για κινήματα που καθοδηγούντο από τα τοπικά Κομμουνιστικά Κόμματα όπως της Κούβας, των Φιλιππίνων, της Κορέας, του Βιετνάμ, της Βιρμανίας, της Αλγερίας της Γκάνα  κλπ 


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ



ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ τόμος 9 της ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΡΣΟΣΔ Μόσχα 1961

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ

Στο βιβλίο της της Ιζαμπέλλας Παλάσκα αναφέρεται μια άγνωστη και εκπληκτική εξιστόρηση προσπάθειας του Θ Πάγκαλου να δει τον Μουσολίνι, ο ο...