Τρίτη 27 Φεβρουαρίου 2018

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΡΕΤΣΙΝΟΛΑΔΟΥ



Στην δεκαετία του 50 ο Κων/νος Μανιαδάκης βουλευτής προκάλεσε κατ επανάληψη τους βουλευτές της ΕΔΑ να του φέρουν μία περίπτωση που κάποιος ήπιε ρετσινόλαδο.
 
 
 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Ι Μεταξάς με τον Κ Μανιαδάκη .
 
 

Οι βουλευτές της ΕΔΑ σιώπησαν παρ όλο που αναζήτησαν ανθρώπους να έχουν πιει ρετσινόλαδο, δεν βρήκαν.

Τι  συνέβει λοιπόν δεν χρησιμοποιούσαν στην Αστυομία του Μανιαδάκη ρετσινόλαδο; ΟΧΙ δεν χρησιμοποιούσαν. Στην περίοδο της 4ης Αυγούστου οι κομμουνιστές έκαναν ντόρο ότι τους αναγκάζουν να πιούν ρετσινόλαδο για να τους βασανίσουν, όταν το έμαθε ο Ι Μεταξάς κάλεσε τον υπουργό ασφαλείας:

-Κωστάκη, βάζεις και πίνουν ρετσινόλαδο;

-Όχι, αλλά συντηρώ τον θόρυβο που δημιούργησαν, διότι με συμφέρει.

Στα πρακτικά της Βουλής (19-12-1958) σε σχετική ερώτηση βουλευτού της ΕΔΑ ο Κ Μανιαδάκης απάντησε:

«Θα σας απαντήσω επ αυτού, διότι είχε την αφέλειαν επ αυτού κάποιος άλλος το 1950 να μου υποβάλη το ίδιο ερώτημα. Νομίζω ότι ο αείμνηστος Βέης Καθηγητής, τόσα ήξερε, τόσα έλεγε.

Μου  είπεν όταν τότε ωμίλουν περί ειδικής μεταχειρήσεως. Σας ευχαριστώ δια την νέαν διακοπήν. Διότι μου δίδεται την ευκαιρίαν να επαναλάβω και σήμερον από του βήματος αυτού ότι καθ όλον το διάστημα της πενταετούς διακυβερνήσεως της ιδικής μας, όταν είχα εγώ την Ασφάλειαν εις τα χέρια μου ουδείς απολύτως, ούτε εις έτυχε τοιαύτης μεταχειρήσεως. Αλλά όταν αντελήφθην ότι με την διάδοσιν και μόνον μπορούσα να σας πειθαρχήσω την υποβοήθησα την διάδοσιν. Και με την διάδοσιν και είχα τεράστια αποτελέσματα.

Εάν κατορθώσετε να εύρετε ένα, σας δίδω το δικαίωμα να με κατηγορήσετε....

Είχε εμπεδωθή το αίσθημα της τάξεως και της ασφαλείας τόσον πολύ, ώστε ο μύθος τον οποίον εσείς διαδώσατε εγώ τον απεδέχθην και τον ενίσχυσα δια να αποφύγω ακριβώς σκληρότητας, υπήρξεν ικανός να σας κρατήσει όλους εσάς τους κομμουνιστάς εις πλήρη προσοχήν. Είναι μια σελίς δια την οποίαν σεμνύομαι....».

 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Κομμουνιστές στην Ακροναυπλία είχαν τρομοκρατηθεί με την χρησιμοποίηση του ρετσινόλαδου από τον Κ Μανιαδάκη, ένα βασανιστήριο που αποδείχτηκε ότι ποτέ δεν έγινε.
 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ τόμος Α του Κ Πλεύρη εκδόσεις ΗΛΕΚΤΡΟΝ

Παρασκευή 23 Φεβρουαρίου 2018

ΟΝΟΜΑΣΙΕΣ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΌΛΕΩΣ

 


Η πρώτη ονομασία του πρώτου οικισμού στην περιοχή ήταν «Λύγος».

Οι  Έλληνες Μεγάρων το 667 π.Χ  το «Βυζάντιο».

Η «Αυγούστα Αντωνινή» (Augusta Antonina) ήταν η επίσημη ονομασία που δόθηκε στην πόλη για λίγες δεκαετίες κατά τον 3ο αιώνα μ.Χ. από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Σεπτήμιο Σεβήρο προς τιμή του γιου του Αντωνίνου

Ο Μ Κωνσταντίνος όταν μετέφερε την πρωτεύουσα του Ρωμαικού κρατους στην Ανατολή επέλεξε το Βυζάντιον και το μετωνόμασε σε «Νέα Ρώμη».

Ως επίσημη ονομασία κατά την περίοδο του αυτοκράτορα Θεοδοσίου Β´ (408–450 δώθηκε η ονομασία «Κωνσταντινούπολη» (πόλη του Κωνσταντίνου, Constantinopolis στα λατινικά), την έλεγαν και «Πόλη» αλλά και «Επτάλοφη Βασιλίδα», «Θεοσκέπαστη» και πλήθος ακόμη ακόμη ονομασίες .

Οι λαοί της οικομεμένης ζήλεψαν την πόλη αυτή και της έδωσαν ονομασίες.

Οι Λατίνοι την είπαν «Το κέντρο της Οικουμένης».

Οι Ρώσοι την έλεγνα «Τσάριγκραντ» Царьград,  (πόλη του Τσάρου,  αυτοκρατορική πόλη, πόλη του Καίσαρα ).

Οι Πέρσες και οι Άραβες  εκτός από το Κωνσταντινίγιε, υπάρχουν επίσης η αραβική ονομασία Ρουμιγιάτ αλ-κούμπρα (Μεγάλη Πόλη των Ρωμαίων), ή η περσική "Ταχτ ε Ρουμ" (Θρόνος των Ρωμαίων).

Οι Οθωμανοί την αποκαλούσαν «Κιζίλ Ελμάς» (Φρούτο θαυμαστό) και πλήθος ακόμα ονομασίες όπως:

Ντερσααντέτ (در سعادت Πόλη της Γονιμότητας ή Πόλη της Ευδαιμονίας)

Ντεράλιγιε (در عاليه Υψηλή Πύλη), όπου Ντερ είναι η περσική λέξη για την πόρτα


Μπαπ ι Άλι (باب عالی, Υψηλή Πύλη) όπου Μπαπ είναι η αραβική λέξη για την πόρτα

Πάγιταχτ (پایتخت, Η Έδρα του Θρόνου),

Ασιτανέ (آستانه), και στα Αραβικά ως Αλ-Ασιτανά (الأستانة).





Οι Σκανδιναυοί την ονόμασαν «Νταρ ες Σααντέτ» ( Ασύνορη έκταση) αλλά και Μίκλαγκαρδρ (Miklagarðr, μεγάλη πόλη) και αργότερα Μίκλαγκαρντ και Μίκλεγκαρθ (Miklagard, Micklegarth). Η ονομασία αυτή εξακολουθεί να υπάρχει στη σύγχρονη Ισλανδική γλώσσα ως Mikligarður και στη γλώσσα των νήσων Φερόε ως Miklagarður.

Οι Φράγκοι την είπαν «Τερ ντε Ρεβ» (Η χώρα των ονείρων).

Ιουδαιισπανικά αναφέρονταν ως Κωσταντίνα (Kostandina ή Kostantina) και σε συντομογραφία ως Κώστα (Kosta / קושטה) ή Κωστάν (Kostán) στις περισσότερες δημοσιεύσεις σε αυτή τη γλώσσα κατά την οθωμανική περίοδο.

Στα εβραϊκά η πόλη αναφέρονταν μερικές φορές ως Κουσταντίνα (קושטנדינה) και άλλες ως Κουσταντίνα Ραμπάτι (קושטנדינה רבתי, Μεγάλη Κουσταντίνα) ή σε συντομογραφία ως Κούστα (קושטא).

Οι Κινέζοι: Λουμί τσεν 魯迷城 (魯迷 όπου το Λούμι αντιστοιχεί στο Ρούμι / Ρουμέικο / Ρωμαϊκό, τσεν = πόλη) κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Μινγκ

Γου·λου·μού 務魯木 (κατά αντιστοιχία με Ρούμι), κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Τσινγκ

Kουνγκσι·τανγκ·τι·νε·πο·λεε 拱斯當底訥伯勒 κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Τσινγκ

Χαν·σι·ταν·γι·νουό·κεέρ 康思坦貽諾格爾 κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Τσινγκ

Τσουν·σι·ταν·τιν·πάο 君士坦丁堡 σύγχρονη ονομασία σε χρήση.

 
 

 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Κωνσταντινούπολη (τοιχογραφία του 18ου αι. σε αρχοντικό της Καστοριάς).

Σήμερα οι Τούρκοι την λένε «Ινσταμπούλ» (isˈtanbuɫ, οθωμανικά τουρκικά استانبول) συναντάται για πρώτη φορά τον 10ο αιώνα σε αρμενικές και αραβικές και κατόπιν και σε τουρκικές πηγές, και κατά τα φαινόμενα προέρχεται από την ελληνική φράση εἴς τῆν Πόλιν η οποία χρησιμοποιούνταν για να υποδηλώσει την κατεύθυνση κάποιου ατόμου ή την τοποθεσία κάποιου συμβάντος στην πόλη της Κωνσταντινούπολης.

 

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Η ΠΟΛΙΣ ΕΑΛΩ του Κώστα Ν Μπάρμπη εκδόσεις Πελασγός
ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΚΑΙ ΑΛΩΣΙΣ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ εκδόσεις ΟΣΕΛΟΤΟΣ

Κυριακή 18 Φεβρουαρίου 2018

ΠΡΟΒΛΕΨΗ ΤΟΥ Ι ΜΕΤΑΞΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ Β ΠΠ



Μετά την κατάληψη της Γαλλίας από την Βέρμαχτ ο Ιωάννης Μεταξάς σε συζήτησή που είχε με με τον Αμβρόσιο Τζίφο είπε τα πιό κάτω σχετικά με την εξέλιξη του πολέμου:
 
 
 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Ι Μεταξάς πρόβλεψε με θαυμαστή ακρίβεια και για τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο ποια θα είναι η πορεία του, η οξύνοια το άνδρα εκπλήσσει πραγματικά.
 

«Βαλθήτε στην θέση του Χίτλερ και του Γερμανικού Επιτελείου. Είναι κύριοι της Γαλλίας και όλης της ηπειρωτικής Ευρώπης. Αυτό όμως δεν σημαίνει το τέλος του πολέμου, και η αεροπορική επίθεσις κατά του Λονδίνου, χάρις εις τα σπάνια προσόντα του Αγγλικού λαού, αποτυγχάνει.

Συνεπώς ας εξετάσουμε τις δυνατότητες δια τους Γερμανούς. Εγώ βλέπω τα εξής:

Α. Να ενεργήσουν απόβαση στην Αγγλία, καλύπτοντας τα στρατεύματα με βαρύ πυροβολικό στας όχθας της Μάγχης κια με μεγάλη αεροπορική υπεροχή.

Β. Να επιτεθούν δι Ισπανίας πρώτον κατά του Γιβραλτάρ και εκείθεν δια Β Αφρικής, εις Αίγυπτον.

Γ. Να επιτεθούν κατά της Ρωσίας όπως φτάσουν εις τας πετρελαιοπηγάς του Καυκάσου.

Δ. Να επιτεθούν εις τα βαλκάνια δια να ανοίξουν οδόν δια Τουρκίας και Παλαιστίνης εις Σουέζ και πετρελαιοπηγάς του Ιράκ, Ιράν.

Ε. Να εντείνουν τον υποβρυχιακό αγώνα.

Μπορεί να διαλέξουν μιά από τις λύσεις ή και τα δύο συγχρόνως.

Την πρώτην, την απόβασιν στην Αγγλία, την θεωρώ αδύνατη με τα μέσα που γνωρίζω, ιδίως εφ όσον ο Αγγλικός στόλος είναι ανέπαφος. Το λέγω με πεποίθησιν ως στρατιωτικός.

Την δευτέραν την θεωρώ αδύνατη λόγω των τεραστίων γεωγραφικών δυσκολιών.

Συνεπώς θα  διαλέξουν μεταξύ της τρίτης και της τετάρτης, δηλαδή της επιθέσεως κατά της Ρωσίας ή των Βαλκανίων

Την Πέμπτη, της εντάσεως του υποβρυχιακού πολέμου, την θεωρώ μάλλον επικουρικήν.

Λοιπόν και η επίθεσις κατά της Ρωσίας και η επίθεσις κατά των Βαλκανίων δημιουργεί μιαν εντελώς νέαν κατάστασιν στρατιωτικήν που θα δώσει πολύτιμον καιρόν στην Μ Βρεταννία δια να συνέλθη από τα κτυπήματα και να κάμη όλη τη χρήση που πρέπει της τεραστίας της Αμερικανικής παραγωγής».
 
Όλα αυτά πριν ξεκινήσει ο Ελληνο-ιταλικός πόλεμος.

 

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ τόμος δεύτερος του ΚΩΝ Α ΠΛΕΥΡΗ εκδοσεις ΗΛΕΚΤΡΟΝ

 

Τετάρτη 14 Φεβρουαρίου 2018

ΠΡΟΒΛΕΨΗ ΓΙΑ ΕΞΕΛΙΞΗ Α ΠΠ ΑΠΟ ΤΟΝ Ι ΜΕΤΑΞΑ


Ο Α ΠΠ ξεκίνησε 28/7/1914 με την κήρυξη του πολέμου από την Αυστροουγγαρία κατά της Σερβίας.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Την πορεία του Α' Παγκόσμιου Πολέμου πρόβλεψε με θαυμαστή ακρίβεια ο Ι Μεταξάς.


Στο αρχείο του Μεταξά διαβάζουμε από την συζήτηση του με τον Ε Βενιζέλο  «περί του ευρωπαικού πολέμου» που έγινε 22/9/1914 τα πιό κάτω πολύ κατατοπιστικά :

«Δεν νομίζω πιθανόν, ότι η Γερμανία θα δυνηθή εις την πρώτην επίθεσιν της κατά της Γαλλίας να καταστρέψη ταύτην στρατιωτικώς τελείως... θεωρώ μάλιστα απίθανον να καταλάβωσιν οι Γερμανοί τους Παρισίους αναγκαίως θα σταμτήσωσι καθ οδόν...».

Θα πρέπει να πούμε ότι οι προβλέψεις του για αυτά τα ζητήματα επιβεβαιώθηκε με ακρίβεια.

Σε μια επιστολή του προς την γυναίκα του που την έγραψε 1 Αυγούστου του 1914 δηλαδή μόλις τρεις ημέρες από την κήρυξη του πολέμου γράφει:

«Γενικώς υποθέτω ότι οι Γερμανοί θα νικήσουν τους Γάλλους, αλλά δεν θα μπορέσουν να αποτελειώσουν την αντίστασιν των Γάλλων, διότι θα αναγκαστούν να στρέψουν τας δυνάμεις των προς τους Ρώσους, τους οποίους επίσης θα νικήσουν, κατά πάσα πιιθανότητα, αλλά ούτε αυτούς θα δυνηθούν να αποτελειώσουν ένεκα του αχανούς της χώρας των.

Ούτω θα είναι νικηταί κατά ξηράν, αλλά τελείως εξαντλημμένοι.

Αλλα οι Άγγλοι θα κυριαρχούν πάντοτε της θαλάσσης και, αν ναυμαχήσουν οι Γερμανοί θα ηττηθούν, αν δεν ναυμαχήσουν ο αποκλεισμός θα τους αναγκάσει να συνθηκολογήσουν. Και οι Άγγλοι ούτω θα επιβάλουν τους όρους των...».

 


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Σαν άριστος επιτελικός, ο Ι Μεταξάς πρόβλεψε με θαυμαστή ακρίβεια την εξέλιξη του Α ΠΠ.


Είναι εκπληκτική η ακρίβεια με την οποία πρόβλεψε ο Ι Μεταξάς την εξέληξη του Α ΠΠ.

 

Παρασκευή 9 Φεβρουαρίου 2018

ΤΟ ΞΥΠΟΛΥΤΟ ΤΑΓΜΑ


ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΤΟΥ ΓΚΡΕΚ ΤΑΛΛΑΣ (Gregg Tallas)





Ο Γκρεκ Τάλλας (Γρηγόρης Θαλασσινός) , γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1909. Ο πατέρας του ήταν πλοιοκτήτης και μετανάστευσε οικογενειακώς στην Αμερική – στο κοσμοπολίτικο θέρετρο Ατλάντικ Σίτυ της Πολιτείας του Νιού Τζέρσει - όταν ο Γρηγόρης βρισκόταν σε μικρή ηλικία.

 
 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Gregg Tallas του 1950
 
 



Είχε πίσω του μια μακρά ιστορία μελέτης, σπουδών, θητείας και τόλμης στο Θέατρο και στον Κινηματογράφο. Σπουδές στη Δραματική Σχολή του Πρίνστον - κρυφά από τους γονείς του - φιλοδοξώντας να γίνει ηθοποιός. Το 1928 μετακομίζει στη Νέα Υόρκη και συνεχίζει τις θεατρικές σπουδές του στο Αμερικανικό Πειραματικό Θέατρο Δραματικής Τέχνης της Νέας Υόρκης, το οποίο ακολουθούσε τη «μέθοδο Στανισλάβσκι». Ο δάσκαλός του Μπολοσλάβσκι – βοηθός του Στανισλάβσκι - τον παροτρύνει να στραφεί στη θεατρική σκηνοθεσία πράγμα που δέχεται, μαθητεύοντας πάλι στον Μπολοσλάβσκι. Συνεπαρμένος από τη «Θεατρική μέθοδο του Στανισλάβσκι», που είχε εισαγάγει το ρεαλισμό και τη φυσικότητα στο παίξιμο, στη θέση του στόμφου και του μελοδραματισμού που επικρατούσε τότε, φεύγει το 1930 – με ελληνικό διαβατήριο - στη Μόσχα και παρακολουθεί επί 15 μήνες τις εργασίες του Θεάτρου Τέχνης, συγκατοικώντας με τον «άνθρωπο-μύθο» Κωνσταντίν Στανισλάβσκι. Στη συνέχεια φεύγει για την Ισπανία για να συναντήσει τον άνθρωπο που τον είχε εντυπωσιάσει στα καλλιτεχνικά καφενεία του Γκρήνουιτς Βίλατζ την περίοδο 1928-1929 που σύχναζαν και είχαν γίνει φίλοι: τον Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα. Εκείνη την περίοδο ο Λόρκα είχε τον περίφημο θίασο «Μπαράγκα» με τον οποίο περιόδευε στην ισπανική επαρχία. Ο Γκρεγκ Τάλλας ακολούθησε επί 6 μήνες το Λόρκα στις περιοδείες του, μελετώντας τον τρόπο δουλειάς του, συνεπαρμένος από το συνδυασμό ποίησης και ρεαλισμού που χαρακτήριζαν την αντίληψη του Λόρκα για το Θέατρο.





Το 1932, ιδρύει στο Ατλάντικ Σίτυ το θέατρο ρεπερτορίου TOY THEATRE όπου σαν παραγωγός και σκηνοθέτης ανέβασε περίπου 40 έργα κλασσικού και σύγχρονου ρεπερτορίου συνεργαζόμενος με ηθοποιούς σαν τον Όρσον Ουέλς, Eλία Καζάν, Kάθριν Κορνέλ, Mάρτα Σκότ κλπ.

Παράλληλα με το θέατρο λειτουργεί και Δραματική Σχολή, ενώ το 1935, ο ανεξάντλητος Γκρεγκ Τάλλας, ιδρύει και το AVANT-GARDE THEATRE, στο οποίο ανεβάζει πρωτοποριακά έργα.





Το 1936, πηγαίνει στην Ισπανία με μια ομάδα Αμερικανών εθελοντών και πολεμά κατά του Φράνκο στην περιοχή της Γρανάδα.



 

Το 1937, σκηνοθετεί στο Χόλλυγουντ τα «Αρραβωνιάσματα» του Μπόγρη.
Η επαφή του αυτή με το Χόλλυγουντ, τον έφερε στην αγκαλιά του κινηματογράφου. Ο Λ.Μπ. Μέιρ, επικεφαλής των στούντιο της ΜETRO GOLDWIN MAYER, τον καλεί στα στούντιο όπου ο Τάλλας εξειδικεύεται στο μοντάζ και αναδεικνύεται σε μετρ των σκηνών δράσης όχι μόνο στο μοντάζ αλλά και στο σενάριο και στη σκηνοθεσία.

 

            Έτσι έγραψε, σκηνοθέτησε και μοντάρισε τις ειδικές σκηνές δράσης των ταινιών: Όσα παίρνει ο Άνεμος, Δόκτωρ Τζέκυλ και Μίστερ Χάυντ, Μαρία Αντουανέτα κ.α.



Το 1946, σκηνοθετεί την πρώτη του ταινία: PROHISTORICWOMEN (Προϊστορικές Γυναίκες), παραγωγή της UNITED ARTISTS και αμέσως μετά με την ίδια εταιρία σκηνοθετεί την ταινία SIRENOFATLANTIS (Οι Σειρήνες της Ατλαντίδος).





Αλλά οι σειρήνες του κινηματογραφικού Χόλλυγουντ, δεν μπορούν να σβήσουν τη μεγάλη αγάπη του Γκρεγκ Τάλλας για το Θέατρο. Συγχρόνως με τη δουλειά του στα κινηματογραφικά στούντιο ιδρύει ένα νέο θέατρο ρεπερτορίου το ORCHARD GABLES, όπου ανεβάζει το Γλάρο του Τσέχωφ, τον Αλχημιστή του Μπεν Τζόνσον, τον Αρχοντοχωριάτη του Μολιέρου κ.α.

Όλα αυτά τα «γεμάτα» χρόνια, είχε καταφέρει να ξεκλέβει χρόνο και να έρχεται στην Ευρώπη για να «μετεκπαιδεύεται» σε διάφορες θεατρικές «σχολές» όπως:
Στην Αγγλία στο θέατρο του Κομερσαγιέφσκι.
Στο Βερολίνο στο θέατρο Ράινχαρτ και Γιένσερ.
Στο Παρίσι στο Θέατρο Γκραν γκινιόλ.



Ο Γκρεγκ Τάλλας, μετά το «Ξυπόλητο Τάγμα», διατήρησε σταθερούς δεσμούς με τα θεατρικά και κινηματογραφικά δρώμενα στην Ελλάδα. Δίδαξε στις Κινηματογραφικές Σχολές της εποχής και όλοι οι μαθητές του τον αποκαλούν ΔΑΣΚΑΛΟ. Ο Γκρεγκ Τάλλας και ο Χρήστος Βαχλιώτης ήσαν σχεδόν οι μόνοι που είχαν την περίοδο εκείνη τα εφόδια για να διδάξουν κινηματογράφο. Έκανε εδώ κάποιες κινηματογραφικές δουλειές και παράλληλα δούλευε και στην Αμερική, την Ισπανία και την Ιταλία. Δεν κατόρθωσε πάντως ποτέ να μπει στην ελληνική νοοτροπία και κυρίως στη νοοτροπία του ελληνικού θεατρικού χώρου της εποχής. Οι αντιλήψεις του για ένα ρεαλιστικό – ποιητικό θέατρο, σκόνταφτε πάνω στο στομφώδες παίξιμο της εποχής. Το 1958, σκηνοθέτησε στο Θέατρο Κυβέλης, τη «Γαλήνη» του Βενέζη.



Η αγάπη του να δουλεύει με παιδιά ηθοποιούς τον οδήγησε στην απόφαση να σκηνοθετήσει το σήριαλ «Τα ξύλινα Σπαθιά», βασισμένο στο βιβλίο του Παντελή Καλιότσου. Ήταν μια παραγωγή της ΕΡΤ. Αυτό ήταν και το κύκνειο άσμα του μεγάλου αυτού καλλιτέχνη.



Ο Γρηγόρης Θαλασσινός, πέθανε στην Αθήνα το 1993 από καρδιακό επεισόδιο. Έμενε στην οδό Επτανήσου 33 στην Κυψέλη. Είχε προηγηθεί ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα που του συνέβη στην Αμερική, όπου είχε πάει να συναντήσει τον Τέλη Σαβάλας, ο οποίος θα πρωταγωνιστούσε στην επόμενη ταινία του.

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Δημοσίευση στον τύπο. 

 

ΤΟ ΣΥΝΟΠΤΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΥ

 

Σκηνοθεσίες ταινιών

Prehistoric Women (ΠροϊστορικέςΓυναίκες) / United Artists (ΗΠΑ)
Siren of Atlantis (ΣειρήνεςτηςΑτλαντίδας) / United Artists (ΗΠΑ)
To Ξυπόλητο Τάγμa/ Πέτρος Μπουντούρης (Ελλάδα)
PanchoVilla(Πάντσο Βίλλα) [βερσιόν του 1972] / Phil.Yordan Productions (ΗΠΑ)
ShadowofTruth (H Σκιά της Αλήθειας)/ Columbia (ΗΠΑ)
Aγιούπα / Trans-Lux (ΗΠΑ)
Red Rock Outlaw (ΟΦυγόδικος) / Golden Gate Productions (ΗΠΑ)
BikiniParadise (Ο Παράδεισος με τα μπικίνι) / Allied Artists (ΗΠΑ)
U.N. AgentMarcMato (Πράκτωρ Μάρκ Μάτο) / Atlantida (Ισπανία)
EspionageinTangiere (Κατασκοπεία στην Ταγγέρη, S-007)/ Medousa (Ιταλία)
Απαγορευμένη Αγάπη / Ορφεύς Φίλμς (Ελλάδα)
Κατηγορούμενος ο Έρως / Κόσμος Φίλμς (Ελλάδα)
Επιχείρησις στο Σαρωνικό / Φίνος Φιλμ (Ελλάδα)
The Last Five Minutes (Τατελευταίαπέντελεπτά) / Amato Productions (ΗΠΑ)
Constantia (Κωνσταντίνα) / Amato Productions (ΗΠΑ)
White Savage (ΛευκήΖούγκλα) / Allied Artists (ΗΠΑ)
WomenofVenus (Γυναίκες από τον πλανήτη Αφροδίτη) / Allied Artists (ΗΠΑ)
TheRiver (Ο Ποταμός) [ντοκιμαντέρ] / Monogram (ΗΠΑ)
The Far Wanderer (ΟΠεριπλανώμενος) / Allied Artists (ΗΠΑ)
The Last Godess (ΗΤελευταίαΘεά) / United General Theatres (ΗΠΑ)

 

Σκηνοθεσίες τηλεοπτικών σειρών

 

YoubetheJury(Εσύ θα είσαι ο ένορκος) [εβδομαδιαίο πρόγραμμα διάρκειας δυο ετών] / KTTV (ΗΠΑ)
Τα Ξύλινα Σπαθιά [βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Παντελή Καλιότσου] / ΕΡΤ (Ελλάδα)

 

Σενάρια

 

Προϊστορικές Γυναίκες
Ξυπόλητο Τάγμα (σε συνεργασία με τον Νίκο Κατσιώτη)
Κατασκοπεία στην Ταγγέρη
Πράκτωρ Μάκ Μάτο
Επιχείρησις στο Σαρωνικό
Φωνές από το Υπερπέραν
Η Τελευταία Θεά
Η Κούνια
Μικροί Απαγωγείς
Κωνσταντίνα
Ο Ποταμός
Γυναίκες από τον πλανήτη Αφροδίτη
Αδιάκοπο Κυνηγητό

Σενάριο σκηνοθεσία και μοντάζ δράσης των ταινιών

 

για λογαριασμό των στούντιο της Μetro Goldwin Mayer):
Όσα Παίρνει ο Άνεμος
Το Μεγάλο Βαλς
Μπουμτάουν
Δόκτωρ Τζέκιλ και Μίστερ Χάιντ
Μαρία Αντουανέτα
Andy Hardy (Τηλεοπτική σειρά)
Dr.Kildare (Tηλεοπτική σειρά)

(για λογαριασμό των στούντιο WARNER BROS):
ΗΜάχητωνΑρδενών(Battle of the Bulge)

 

 

 


 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Από την προβολή της ταινίας στους κινηματογράφους.


ΤΙ ΕΙΠΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ

 

Ο Ρενέ Κλαίρ, τοποθετούσε τον Γκρεκ Τάλλας (Γρηγόρη Θαλασσινό), ανάμεσα στους κορυφαίους μοντέρ του παγκόσμιου κινηματογράφου.

Ο Βιτόριο Ντε Σίκα όταν είδε το 1955 το «Ξυπόλητο Τάγμα» στο Φεστιβάλ του Εδιμβούργου είπε στον Τάλλας: «Αν είχες γυρίσει αυτή την ταινία προτού γυρίσω εγώ τον Κλέφτη των Ποδηλάτων τότε σήμερα θα ήσουν εσύ ο Ντε Σίκα!».

Η παγκόσμια κριτική αναγνώρισε στην προσπάθεια αυτή του Γκρέγκ Τάλλας ένα επίτευγμα ανάλογο με του Ροσσελλίνι στην «Ρώμη Ανοχύρωτη Πόλη» και του Ντε Σίκα στον «Κλέφτη των Ποδηλάτων».

 



ΠΩΣ ΣΤΗΘΗΚΕ Η ΤΑΙΝΙΑ

 


Το 1952, ο Γρεγκ Τάλλας έρχεται στην Ελλάδα και με την περιορισμένη οικονομική υποστήριξη ενός άλλου ελληνοαμερικανού, ξενοδόχου στο Λος Άντζελες, του Πέτρου Μπουντούρη, άρχισε να γυρίζει την ταινία « Το Ξυπόλητο Τάγμα».





Στα τέλη της δεκαετίας του ΄40, βρισκόταν στην Αμερική ο ηθοποιός του Κρατικού Θεάτρου Νίκος Κατσιώτης, ο οποίος συζητώντας με τον Τάλλας του διηγήθηκε πως την ημέρα που η Θεσσαλονίκη γιόρταζε την απελευθέρωσή της, το Νοέμβριο του 1944, στο τέλος της διαδήλωσης ακολουθούσε ένα τσούρμο από κουρελήδες πιτσιρικάδες οι οποίοι κρατούσαν ένα πανό που έγραφε «Ξυπόλητο Τάγμα». Ήσαν τρόφιμοι ορφανοτροφείων της Θεσσαλονίκης τα οποία έκλεισαν οι Γερμανοί κι έτσι τα παιδιά βρέθηκαν στο δρόμο. Τα παιδιά για να επιβιώσουν μέσα στη σκλαβωμένη και λιμώττουσα Ελλάδα του 1943, συνέστησαν μια ηρωική συμμορία σαλταδόρων που έκλεβε τους Γερμανούς και τους μαυραγορίτες για να συντηρεί τα μέλη της κι όσους μπορούσε απʼ το φτωχό λαό που δυστυχούσε, ενώ παράλληλα βοηθούσε με διάφορους τρόπους την Αντίσταση.





Η διήγηση του Νίκου Κατσιώτη, συγκλόνισε τον Τάλλας κι αποφάσισε να κάνει το «Ξυπόλητο Τάγμα» ταινία. Ανέπτυξαν μαζί το μύθο κι ο Νίκος Κατσιώτης έγραψε το σενάριο.



Ο Γρέγκ Τάλλας αποθαρρημένος από την υποτυπώδη κινηματογραφία της Ελλάδας της εποχής, σκέφτηκε αρχικά να γυρίσει την ταινία στη Νάπολη, πόλη που θεωρούσε πως είχε μια περίεργη ομοιότητα, το ίδιο άρωμα, με τη Θεσσαλονίκη. Αλλά πάλι κάτι τον έτρωγε.



Κι έτσι ήρθε στην Ελλάδα και γύρισε την ταινία στη Θεσσαλονίκη σε φυσικούς χώρους. Μόνο τη σκηνή της «μαύρης αγοράς» γύρισε για καθαρά πρακτικούς λόγους στην Αθήνα, στην περιοχή των Φυλακών Αβέρωφ, όπου και λειτουργούσε πραγματικά η μαύρη αγορά στα χρόνια της Γερμανικής Κατοχής.



Χρησιμοποίησε μόνο δύο επαγγελματίες ηθοποιούς, το Νίκο Φέρμα και τη Μαρία Κωστή. Όλοι οι άλλοι που έπαιξαν στην ταινία ήσαν ερασιτέχνες. Τα 63 από τα 66 παιδιά που πήραν μέρος στα γυρίσματα, ο Γκρεγκ Τάλλας τα πήρε από αναμορφωτήρια της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.



Η μηχανή λήψης ήταν του1924 και χρησιμοποιήθηκαν μόνο 6 προβολείς για το φωτισμό.



Ο Τάλλας, δούλεψε την ταινία με μεράκι και πάθος. Αγάπησε όλα αυτά τα παιδιά κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων και τον αγάπησαν κι αυτά. Είναι χαρακτηριστικό ότι η σεκάνς των τίτλων δεν ήταν γραμμένη στο σενάριο. Η ιδέα ήρθε στο σκηνοθέτη κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, γιατί θέλησε να κάνει κάτι παραπάνω γιʼ αυτά τα παιδιά, να τα δείξει περισσότερο. Και θεωρούσε ο ίδιος αυτή τη σεκάνς σαν την έκφραση της προσωπικής του ποίησης, σαν μια εντελώς ιδιαίτερη ποιητική φράση μέσα στην ταινία.

 

ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΦΙΛΜ

 

Σκηνοθεσία : Γκρεγκ Τάλλας
Σενάριο : Νίκος Κατσιώτης βασισμένο σε ιδέα των Γκρεγκ Τάλλας & Νίκος Κατσιώτης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Εκτέλεση μουσικής: Συμφωνική Ορχήστρα Αθηνών (ΚΟΑ) υπό τη διεύθυνση του συνθέτη
Οπερατέρ: Μιχαήλ Γαζιάδης
Παραγωγή: Πέτρος Μπουντούρης
Eρμηνείες: Νίκος Φέρμας, Μαρία Κωστή (επαγγελματίες ηθοποιοί).
Στο ρόλο του Νίκου ο Αντώνης Βούλγαρης
Από το θαυμάσιο πλήθος των νεαρών ερμηνευτών ξεχωρίζουν οι:
Βασίλης Φραγκαδάκης (Αντρέας)
Χρήστος Σολούρογλου (Τζο)
Ευάγγελος Γιωτόπουλος (Ιάκωβος)
Σταύρος Κρόζος (Δημήτρης)
Γιώργος Αξιώτης (Θάνος) και
η μικρούλα Καίτη Τζίνη (Μάρθα)
Χώρα παραγωγής : Ελλάδα
Χρονολογία παραγωγής : 1953
Γλώσσα : Ελληνικά
Διάρκεια : 93'
Εικόνα : Ασπρόμαυρο
Είδος : Δραματική
Ήχος : MONO
Διανομή : Νεανικό Πλάνο

Το αρνητικό της ταινίας είχε χαθεί και χάρη στις προσπάθειες του διευθυντή της Ταινιοθήκης της Ελλάδας, Θόδωρου Αδαμόπουλου που εντόπισε δύο κόπιες προβολής σε καλή κατάσταση, δημιουργήθηκε, μετά από χρονοβόρες και πολυδάπανες διαδικασίες, ένα καινούργιο αρνητικό της ταινίας.

 





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η κατάσταση των παιδιών στην ταινία απεικονίζει την πραγματικότητα της κατοχής.


 

ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ

 

Το Ξυπόλητο τάγμα είναι η αληθινή ιστορία 160 παιδιών, που η δράση τους πήρε διαστάσεις μύθου όταν διώχτηκαν από τα ορφανοτροφεία της Θεσσαλονίκης από τους Ναζί κατακτητές στα χρόνια της κατοχής του Bʼ Παγκοσμίου Πολέμου.

Τα παιδιά μεταβάλλονται σʼ ένα είδος καλόκαρδης ηρωικής συμμορίας, που κλέβει από τους Γερμανούς και του μαυραγορίτες για να συντηρεί τα μέλη της κι όσους μπορεί από τον κόσμο γύρω της.

            Επίσης, πέρα από την αρωγή που παρείχαν στο κόσμο, κατάφερναν με την εξυπνάδα και το κουράγιο τους να βοηθούν την Αντίσταση, βρίσκοντας τρόπους να φυγαδεύουν στη Μέση Ανατολή Έλληνες, Αμερικάνους και Εγγλέζους αξιωματικούς, με σκοπό να ενωθούν με τους εκεί συμμαχικούς στρατούς.



 

ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΦΙΛΜ

 

Το «Ξυπόλητο Τάγμα», είναι ένα απʼ τα καλύτερα δείγματα του ελληνικού νεορεαλισμού. Ασφαλώς το πρώτο ελληνικό νεορεαλιστικό φιλμ είναι το «Πικρό Ψωμί» (1951) του Γρηγόρη Γρηγορίου και η αυθεντικότερη έκφρασή του η «Μαύρη Γη» (1952) του Στέλιου Τατασόπουλου.



Αλλά το «Ξυπόλητο Τάγμα» (1953), εκτός από τη νεορεαλιστική οπτική, ήταν και μια παραγωγή καλλιτεχνικά άρτια για τα δεδομένα της εποχής. Η φωτογραφία του Μιχάλη Γαζιάδη θαυμάσια. Η μουσική του Μίκη Θεοδωράκη –η πρώτη του για κινηματογραφική ταινία - καταπληκτική. Το σενάριο στέρεο. Τα κάδρα, ο ρυθμός, οι χώροι! Αλλά εκείνο που ξεχωρίζει είναι η ποιητική οπτική της σκηνοθεσίας και ο μοναδικός τρόπος με τον οποίο ο Τάλλας διευθύνει τους δυο επαγγελματίες και τους δεκάδες ερασιτέχνες ηθοποιούς.

Το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα της ταινίας-σε συνδυασμό με τις συνθήκες παραγωγής- ήταν μια μεγάλη έκπληξη στην Αμερική.

Παρά τα περισσότερα από 60 χρόνια που τη βαραίνουν, η ταινία του Γκρεγκ Τάλλας παρακολουθείται με εξαιρετικό ενδιαφέρον, κι αυτό εξαιτίας όχι μόνο των γυρισμένων σε φυσικά ντεκόρ σκηνών της (τη Θεσσαλονίκη στις αρχές της δεκαετίας του '50) αλλά και του ρεαλισμού και της δύναμης των σκηνών της που συχνά φέρνουν στο νου την κλασική νεορεαλιστική ταινία «Ρώμη, ανοχύρωτη πόλη» του Ροσελίνι. Με καλοστημένες σκηνές -ανάμεσά τους και μια σκηνή με θέατρο σκιών-, με προσεγμένη φωτογραφία του Μιχαήλ Γαζιάδη που δίνει την όλη ατμόσφαιρα της εποχής, με τους μικρούς ερασιτέχνες πρωταγωνιστές να παίζουν πειστικά τους ρόλους τους και σωστό ρυθμό, ο Τάλλας έφτιαξε μια ειλικρινή, συγκινητική ταινία, που δεν έχασε τη φρεσκάδα της.

 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Παιδιά της κατοχής, στο σύνολό τους ξυπόλυτα.

 

ΒΡΑΒΕΙΑ

 

 

Το «ξυπόλητο τάγμα» είναι  η πρώτη ελληνική ταινία που κατόρθωσε να βραβευτεί σε διεθνές Φεστιβάλ.

Πήρε το 1955 το Μέγα Βραβείο («Χρυσή Δάφνη»), στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Εδιμβούργου, το οποίο είχε δημιουργήσει ο DAVID O. SELZNICK.



Η διοίκηση της Ακαδημίας Καλών Τεχνών και Επιστημών, διοργάνωσε την Κυριακή 8 Νοεμβρίου του 1953 στο ACADEMY AWARD THEATRE ειδική προβολή, τιμώντας έτσι για πρώτη φορά σκηνοθέτη μη αμερικάνικης παραγωγής. Μετά την προβολή, ακολούθησε δίωρη συζήτηση όπου τα μέλη της Ακαδημίας υπέβαλαν ερωτήσεις στο σκηνοθέτη. Δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι αυτή η ταινία γυρίστηκε με τόσο λίγα τεχνικά μέσα. Για παράδειγμα, ο φωνολήπτης της Κολούμπια ήταν αδύνατο να πιστέψει πως αυτή η ταινία γυρίστηκε βουβή και πως είχαν επιτευχθεί τόσο άψογοι συγχρονισμοί στο ντουμπλάρισμα της ηχητικής μπάντας στην Ελλάδα!

Το βιαστικό ξεφύλλισμα μιας και μόνο εφημερίδας, της “Ελευθερίας” έφερε το παρακάτω αποτέλεσμα:

  • Στις 29/1/1953 με αφορμή την ολοκλήρωση των γυρισμάτων του Ξυπόλητου Τάγματος  δημοσιεύονται πληροφορίες για την ταινία, τους συντελεστές, τον παραγωγό και τον σκηνοθέτη.
  • Στις 13/3/1954 δημοσιεύεται η πληροφορία ότι η ταινία προβλήθηκε στην Ακαδημία Κινηματογράφου της Αμερικής και στις μεγάλες πιθανότητες για τη συμμετοχή της στα Όσκαρ ενώ γίνεται αναφορά στα επαινετικά σχόλια των αμερικανικών εφημερίδων κυρίως για τη μουσική της (Μίκης Θεοδωράκης).
  • Στις 24 Μαρτίου του 1954, με την ευκαιρία της εξόδου της ταινίας στις αίθουσες,  δημοσιεύεται εκτεταμένη κριτική. Παρατίθεται ολόκληρο το δημοσίευμα:

Σάββατο 3 Φεβρουαρίου 2018

ΟΙ ΠΟΜΑΚΟΙ ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΣΤΙΣ ΕΑΟ



 
Οι Πομάκοι (βουλγαρικά: πομάτσι - πληθυντικό, και πομάκ – ενικό, Τουρκικά: Pomaklar / Πομακλάρ και «ΝΤΟΝΜΈ» dönme) είναι ελληνικότατο φύλο μουσουλμανικού θρησκεύματος (Σουνίτες) και η γλώσσα τους είναι γλώσσα με πολλά στοιχεία από την βουλγαρική με πολλές τουρκικές λέξεις και κατοικούσαν ανέκαθεν στην περιοχή της Θράκης που την περίοδο του Β'Π.Π. ήταν υπό βουλγαρική κατοχή.

 
 
 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Αντώνης Φωστερίδης (Τσαούς Αντών): ο ηγέτης της πατριωτικής αντίστασης στην Ανατολική Μακεδονία.
 
Οι Βούλγαροι στα πλαίσια της επιχείρησης εκβουλγαρισμού των κατεχόμενων από αυτούς ελληνικών εδαφών, θεωρούσαν τους Πομάκους ως "Βούλγαρους μουσουλμάνους" και μάλιστα πρωτοσλαβικούς. Στις απογραφές τους κατέγραφαν ως Βούλγαρους. Το ίδιο φυσικά ίσχυε και για τους Πομάκους που κατοικούσαν στην βουλγαρική επικράτεια και είχαν την βουλγαρική υπηκοότητα, Πομάκοι είναι διασκορπισμένη μεταξύ Ελλάδος, Βουλγαρίας, ΠΓΔΜ, Τουρκίας και Αλβανίας, οι περισσότεροι βρίσκονται στην Βουλγαρία.

 

Οι Πομάκοι όμως στο σύνολό τους ήταν φιλικά προσκείμενοι απέναντι στους Έλληνες αντάρτες.

 

Τον Αύγουστο του 1944, Πομάκοι σχημάτισαν ένοπλα τμήματα και εντάχτηκαν στις ΕΑΟ στο αρχηγείο του Καρα-Ντερέ που είχε επικεφαλή τον Αναστάσιο Αβραμίδη.

 

Το εντυπωσιακό στοιχείο είναι ότι οι Πομάκοι συνεννοούνταν στα τούρκικα με τους πόντιους αντάρτες των Εθνικών Αντάρτικων Ομάδων (ΕΑΟ) του Φωστερίδη (Τσαούς Αντών).

 

Είναι γνωστοί οι παρακάτω Πομάκοι οπλαρχηγοί:

Αλή Ριζά, Σαμπάν Τσαβούσογλου, Σουλεϊμάν Σπαϊόγλου, Ισμαήλ Οσμάν Σουρόγλου και Ιμπραχήμ Μουσταφά Σόπογλου.

 
 
 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Οι Πομάκοι πολέμησαν όπως και οι άλλοι Έλληνες τον κατακτητή κατά την κατοχή.
 
Στην ευαίσθητα αυτή περιοχή ο Αντών Τσαούς αποστέρησε την συνεργασία των Πομάκων από τους Βούλγαρους φασίστες και τους χρησιμοποίησε για την Ελλάδα, στην οποία εξ άλλου ήθελαν να είναι ενταγμένοι. Οι Πομάκοι αντιμετώπισαν ένοπλα τους Βούλαγαρους μέσα από τις τάξεις της ΕΑΟ του Τσαούς Αντών.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

Αντάρτες και καπετάνιοι του Τάσου Χατζηαναστασίου εκδόσεις ΑΦΟΙ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗ

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ

Στο βιβλίο της της Ιζαμπέλλας Παλάσκα αναφέρεται μια άγνωστη και εκπληκτική εξιστόρηση προσπάθειας του Θ Πάγκαλου να δει τον Μουσολίνι, ο ο...