Παρασκευή 28 Ιουνίου 2013

ΠΕΡΙ ΜΠΑΤΡΑΝΗ (ή Πατράνη ή Βαρτάνη ή Μπαντρώνη)






Ένας από τους διαβόητους χαφιέδες που έδρασε κυρίως στις συνοικίες του Πειραιά ήταν ο Μπατράνης, οι μαρτυρίες για αυτόν τον άνθρωπο είναι πολλές παραθέτω μερικές όπως τις βρήκα σε διάφορα βιβλία. Μέσα από τις μαρτυρίες αυτές μπορεί κανείς να δει πως λειτουργούσε αυτή η συγκεκριμένη κατηγορία των χαφιέδων, οι άνθρωποι αυτοί ήταν πρώην αντιστασιακοί ή μέλη του ΚΚΕ ή άτομα με επάγγελμα που άκουγαν πολλά όπως κουρείς, καφετζήδες, εφημερηδοπώλες κλπ είτε κάτω από το καθεστώς εκβιασμών, είτε λόγω κομματικού - ιδεολογικού παραμερισμού, είτε μετά από βασανισμό, είτε από φτώχια είτε από συνδυασμό όλων των πιο πάνω λόγων περνούσαν στην κατηγορία των μασκοφόρων συνεργατών των κατοχικών στρατευμάτων. 

Ήταν η αθλιέστερη μορφή δοσιλογισμού, το τελευταίο στάδιο των ανθρώπων αυτών ήταν αφού κατέδιδαν, τους πρότειναν οι ίδιοι οι Γερμανοί να σκυλέψουν τους εκτελεσμένους που ήταν θύματά τους, σχεδόν πάντα θεωρούσαν ότι αυτό είναι εντελώς φυσιολογικόοι Γερμανοί πολλές φορές μετά την χρησιμοποίησή τους αηδιασμένοι και οι ίδιοι από την αθλιότητα που έδειχναν τους κατέβαζαν την κουκούλα και τους εκτελούσαν πάνω στα θύματά τους.





Οι προδότες που χρησιμοποιήθηκαν στο μπλόκο της Κοκκινιάς ήταν οι Κιρκόρ Μπαταβιάν, Γρηγόρης Ιωαννίδης, Μπεμπέκογλου, Μεϊμάρης, Μπατράνης, Λυκουρέζος και οι δοσίλογοι Βακαλόπουλος, Παρθενίου, Τσιμπιδάρος, Τσανακαλιώτης, Τηλέμαχος, Μόρφης (της Ειδικής Ασφάλειας), Μητρόπουλος, Γκίνος μαζί με το λοχαγό Παπαγεωργίου και τον διερμηνέα Ανθόπουλο.

Δείτε έναν διάλογο από το βιβλίο "Αγαπημένο μου Αϊβαλί" του Ντίνου Κουμπάτη που μαρτυράει πως λειτουργούσε αυτός ο άνθρωπος:

Στην περιοχή μας είχαμε αρκετούς δοσίλογους,, ωστόσο ο πιο γνωστός κι ο πιο αιμοβόρος ήταν ο Πατράνης με τα όνομα . Αυτός κατέδωσε πολλούς και το ξέραμε, μα δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα, τον προστάτευαν οι Γερμανοί. Ένα βράδυ μόνο, κάποιοι που φαίνεται πως το λεγε η καρδιά τους, μπήκαν στο σπίτι του με κουκούλες και τον ξυλοκόπησαν άγρια κι από τότε έψαχνε να μάθει ποιοί ήσαν για να τους …περιποιηθεί καταλλήλως …… 

Απρόσκλητος σε δημόσιο χώρο πλησίαζε ανθρώπους τους παρουσίαζε τις θανατηφόρες γνωριμίες του, τους έριχνε υπονοούμενα, ψάρευε για τις οικονομικές τους δυνατότητες, εκβίαζε ευθέως και εμέσως τον ίδιο και κυρίως τα μέλη της οικογενείας του, απειλούσε και στο τέλος ζητούσε "δανεικά" και αγύριστα, αφού  είχε κάνει σαφές ότι σκόπευε να επανέλθει πιεστικότερος.
 

Χαρακτηριστική είναι η σκηνή που ο Μπατράνης (Βαρτάνης) κατέδωσε τον Απόστολο Χατζηβασιλείου, γραμματέα της Κομμουνιστικής Οργάνωσης της περιοχής, όπως περιγράφεται από τον Dominique Eudes: 

«Ένας χαφιές κάνει τη δουλειά του ξέσκεπος. Λέγεται Μπατράνης (Βαρτάνης). Σταματάει μπροστά σε κάποιον Αποστόλη. Όλος ο κόσμος ξέρει πως ο Αποστόλης είναι καπετάνιος του ΕΛΑΣ. Ο Μπατράνης (Βαρτάνης)  ξεραίνεται μπροστά του σε στάση προσοχής, τον χαιρετάει στρατιωτικά και λέει: "Στις διαταγές σας καπετάνιε μου". Ένα χτύπημα ξιφολόγχης βγάζει το αριστερό μάτι του Αποστόλη και σκάβει μια βαθιά χαραματιά στο πρόσωπό του» (σελ. 238).



 

Μετά το μπλόκο οι Γερμανοί σκότωσαν τον Μπατράνη, Λυκουρέζο και τον Μπεμπέκογλου. (ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΣΗΜΑΙΑ αφ 506 24-07-2007).










 
Υπάρχει σ αρκετά σημεία η επισήμανση ότι ο Μπατράνης ήταν κάποια περίοδο ενταγμένος  στο ΕΑΜ. Ακόμα λένε ότι στεκόταν στην Μενάνδρου στην Αθήνα όπου έκαναν τέρμα τα αυτοκίνητα για την Κοκκινιά και παραμόνευε να δει κανένα άτομο που γνώριζε ότι ήταν στην αντίσταση για να τον παραδώσει στους Γερμανούς.





Παλιός Κοκκινιώτης μου διηγήθηκε ότι αυτός ο άνθρωπος ζούσε περίπου στην στάση Τζανή, είχε μια αδελφή, πατέρα και μητέρα, την ημέρα του μπλόκου οι Γερμανοί τον εκτέλεσαν μαζί με άλλους προδότες, όταν έμαθε τον θάνατο η οικογένεια υπόθεσε ότι τον σκότωσε η αντίσταση, τότε η αδελφή του άρχισε να φωνάζει "Τώρα θα καεί η Κοκκινιά".  Αργά το απόγευμα η αντίσταση έκανε επιδρομή στο σπίτι του Μπατράνη, σκότωσε την αδελφή του στον διάδρομο του σπιτιού, την μάνα του στην κρεβατοκάμαρα και τον πατέρα του σκαρφαλωμένο στην μάντρα την ώρα που προσπαθούσε να διαφύγη. Τον ρώτησαν τι ηλικία είχε και μου είπε "Δες την σκοτωμένη οικογένειά του την είδα με τα μάτια μου, γιατί όλοι επισκεφτήκαμε το σπίτι του μετά, ήμουν μικρό παιδί τότε, αλλά εκτιμώ ότι ήταν 20 με 25 χρονών τσογλάνι".





ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ


Οι καπετάνιοι του Dominique Eudes εκδόσεις  ΒΗΜΑ βιβλιοθήκη.

Αγαπημένο μου Αιβαλί του Ντίνου Κουμπάτη εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ.

ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΣΗΜΑΙΑ αφ 506 24-07-2007.


Τετάρτη 26 Ιουνίου 2013

Η ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ

 
 

Σε αρχαίο χρονικό αναφέρεται με ημερομηνία 4/4/1147μχ ότι σε ένα απόκρημνο λόφο πάνω από τον ποταμό Μόσκοβα   και στις εκβολές του Νεγκλίναγια, ο πρίγκιπας Σουζντάλ Γιούρι Βλαντιμίροβιτς Ντολγκορούκι είχε καλέσει τον σύμμαχο και φίλο του πρίγκιπα Τσερνιγκώφ σεβέρ Σβιατοσλάβ Ολγκοβιτς με την έφιππη φρουρά του σε στρατιωτική σύσκεψη : «Ελάτε σε μένα, αδέλφια, στο Μοσκώφ!», έτσι αναφέρεται για πρώτη φορά η Μόσχα.  Ύστερα από εννέα χρόνια στο ίδιο μέρος ο πρίγκιπας Σουζντάλ Γιούρι Βλαντιμίροβιτς Ντολγκορούκι αποφάσισε να ιδρύσει μια πόλη φρούριο, στην περιοχή αυτή ζούσαν σε σποραδικούς οικισμούς σλάβοι – βιάτιτσοι. Στον λόφο του Κρεμλίνου φτιάχτηκε κάποιο ξύλινο φρούριο από κορμούς δένδρων και εκεί κολλητά κτίστηκαν τα επίσης ξύλινα σπίτια των κατοίκων της Μόσχας.
 
 
            Το πρώτο Κρεμλίνο καταλάμβανε το ένα εικοστό του σημερινού Κρεμλίνου κοντά στην συμβολή των ποταμών Νέβα και Νεγκλίναγια, τα σπίτια των κατοίκων κατέβαιναν από τον λόφο προς τις ακτές του Μόσκοβα και κατελάμβαναν το σημερινό Ζαριάντιε, στην σημερινή πύλη Σρετένσκι, στην τοποθεσία  κούτσκοβα ζούσε ο πλούσιος βογιάρος Στέπαν Κούτσκα.


            Η νεαρή πόλη της Μόσχας ήταν η κτήση του πριγκιπάτου Βλαντιμίρ Σουζντάλ, μια πόλη χαμένη μέσα σε παρθένα δάση, και η πόλη αυτή απειλήθηκε από τον μογγολο – ταταρικό στρατό του Μπάτι, τον χειμώνα του 1238 μχ οι Τάταροι έφτασαν στην Μόσχα που αμύνθηκε γενναία αλλά το ξύλινο τείχος δεν μπόρεσε να αντέξει στις ταταρικές ορδές. Όσοι γλύτωσαν από το ταταρικό σπαθί έφυγαν στα δάση και εκεί οργάνωσαν την ζωή τους. Σιγά σιγά συγκεντρώθηκαν και άλλοι άνθρωποι από άλλες περιοχές και άρχισαν να ξανακτίζουν την πόλη της Μόσχας, έτσι η πόλη έγινε πάλι κόμβος εμπορικών και στρατιωτικών δρόμων πράγμα που της έδωσε πλούτο και της επέτρεψε να επεκτείνει τις  κτήσεις της.
 



            Το 1325 μχ στο πριγκιπικό θρόνο ανέρχεται ο Ιβάν Ντανήλοβιτς, ο λαός αυτόν τον πρίγκιπα αποκαλεί «Καλίτα» που σημαίνει «δερμάτινη τσάντα», «πορτοφόλι», ο Ιβάν ήταν δυνατός, υπολογιστής, έξυπνος και πονηρός κυβερνήτης, αναπτύσσει διπλωματικό παιχνίδι με   την Χρυσή Ορδή, εννιά φορές πήγε στον Χάνο με πλούσια δώρα και κολακείες και πέτυχε να πείσει να τον ονομάσουν πρίγκιπα της Μόσχας, ο «Καλίτα» διεξαγάγει σκληρούς αγώνες κατά ληστών και ελευθερώνει τους δρόμους που συνδέουν την Μόσχα, ΄τσι για ασφάλεια προσέρχονται βογιάροι, έμποροι, τεχνίτες από γειτονικά πριγκιπάτα, εκεί εγκαθίσταται και ο μητροπολίτης της ρωσικής εκκλησίας που έφυγε από το Βλαντιμίρ. Ο «Καλίτα» κατόρθωσε να πάρει εντολή από τον τάταρο χάνο να εισπράττει φόρους απ όλη την Ρωσία. Η Μόσχα γίνεται πολιτικό κέντρο και σ αυτή συγκεντρώνονται οι δυνάμεις για τον αγώνα κατά της ταταρικής ορδής. Το 1339 ο «Καλίτα» κτίζει στο λόφο της Μόσχας το νέο Κρεμλίνο από κορμούς δρυός, μέσα στο Κρεμλίνο τεχνίτες φτιάχνουν πέτρινους μητροπολιτικούς ναούς και ζωγράφοι τους διακοσμούν.

 


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : IVAN I DANILOVICH KALITA (η ημερομηνία γέννησης δεν είναι γνωστή -1344). 


            Το 1365 μχ η περιοχή αντιμετωπίζει μεγάλη ξηρασία και θύελλες σαρώνουν την περιοχή, σ αυτές; Τις συνθήκες εκδηλώνεται πυρκαγιά που ξεκινά από την εκκλησία των Αγίων Πάντων. Οι άνεμοι μεταφέρουν την φωτιά και σε δύο ώρες η Μόσχα έχει καταστραφεί ξανά και φυσικά έχουν καεί και τα ξύλινα τείχη του Κρεμλίνου. Τότε αποφασίστηκε να κατασκευαστούν πέτρινα τείχη, η ανέγερση τους έγινε με ταχύ ρυθμό και το 1367 στο λόφο του Κρεμλίνου προβάλουν τα πέτρινα τείχη, στην Μόσχα εν τω μεταξύ άρχισαν να φτιάχνουν πυροβόλα όπλα και να επεξεργάζονται την πυρίτιδα και το κυριότερο η Μόσχα πια δεν ήταν μόνη, οι περιοχές της Ρωσίας ήταν έτοιμες να προστρέξουν στο κάλεσμά της.


Το 1380 μχ αποφασίστηκε να δοθεί τέλος στην ταταρική κυριαρχία και συγκεντρώθηκαν 150.000 πολεμιστές υπό τον πρίγκιπα της Μόσχας Ντμίτρι στην μάχη στο Κουλίκοβο αυτοί οι άνδρες συνέτριψαν τους τατάρους και πια η Μόσχα είναι το σύμβολο πόλη της ένωσης της Ρωσίας.





ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ


ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ τόμος 7 εκδόσεις Ακαδημία Παιδαγωγικών Επιστήμων ΡΣΟΣΔ Μόσχα 1961

Κυριακή 23 Ιουνίου 2013

ΕΠΙΘΕΤΑ ΤΟΥ ΔΙΑ

Οι τετρακόσια πενήντα ένα (451) Επίθετα και προσωνυμίες του Δία


Aβρετηνός, Aγαμέμνων, Aγαυός, Aγήτορ, Aγλαιός, Aγλαός, Aγνός, Aγοραίος, Aγχέσμιος, Aγώνειος, Aγώνιος, Aέριος, Aεροφεγγής, Aθάνατος, Aθέητος, Aθλητήρ, Aθώος, Aίγιος, Aιγίοχος, Aιγύπτιος, Aιθέριος, Aιθίοψ, Aίθριος, Aινήιος, Aινήσιος, Aινός, Aιολοβρόντης, Aιολόμορφος, Aιτναίος, Aκαμαντόπους, Aκάματος, Aκμαίος, Aκοντιστήρ, Aκραίος, Aκρολοφίτης, Aκρόνυχος, Aλάστωρ, Aλεξίκακος, Aλίγδουπος, Aλιτήριος, Aλύσιος, Aμαλώιος, Aμάριος, Aμβούλιος, Aμείλιχος, Aμμούς, Άμμων, Aμφιάραος, Άναξ, Aνέφελος, Aνήσιος, Aνθαλεύς, Άνξυρος, Aνταίος, Aντίπατρος, Aπατούριος, Aπεσάντιος, Aπήμιος, Aποβατήριος, Aπόμυιος, Aποτρόπαιος , Άρβιος, Aργής, Aργικέραυνος, Άρειος, Aρίζηλος, Άριστος, Aριστότεχνος, Aρχιγένεθλος, Aρχικέραυνος, Aρχός, Aρωγός, Aσβαμαίος, Aσκραίος, Aστέριος, Aστεροπητής, Aστραπαίος, Aστρηνός, Aταβύριος, Aυαντήρ, Aυξητής, Aυσόνιος, Aυτοπάτωρ, Aυτότοκος, Aφέσιος, Άφθιτος, Aφίκτορας, 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : "Συλογίσου αυτόν που κυττάει απο ψηλά και τους ανθρώπους τους πολυδύστυχους φυλάει,όπου στην δίκαια δέηση των βρίσκουν κουφόν το συγγενή των. Του σπλαχνικού Διός η οργή προσμένει όποιον δε συμπονεί τα δάκρυα του δυστυχισμένου." Αισχύλος Ικέτιδες


Bαγαίος, Bαίτυλος, Bαρύγδουπος, Bαρύκτυπος, Bαρυοπής, Bασιλεύς, Bελχανός, Bήλος, Bιέννιος, Bοττιαίος, Bουλαίος, Bουσσουρίγιος, Bρονταίος, Bύθιος, Γαιάοχος, Γαμήλιος, Γαμοκλόπος, Γελχανός, Γενάρχης, Γενέθλιος, Γενεταίος, Γενέτωρ, Γεωργός, Γιγαντοφόνος, Γογγυλάτης, Γυναικοφιλής, Γυράσιος, Δαμασκηνός, Δαμάτριος, Δικαιόσυνος, Δικασπόλος, Δικηφόρος, Δικταίος, Διόνυσος, Δολιχαίος, Δολιχήνιος, Δολιχήνος, Δολοπλόκος, Δότωρ, Δρύμνιος, Δωδωναίος, 






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : ἡμεῖς δ᾽ αὖτε κιχανόμενοι τὰ σὰ γοῦνα
ἱκόμεθ᾽, εἴ τι πόροις ξεινήιον ἠὲ καὶ ἄλλως
δοίης δωτίνην, ἥ τε ξείνων θέμις ἐστίν.
ἀλλ᾽ αἰδεῖο, φέριστε, θεούς: ἱκέται δέ τοί εἰμεν,
Ζεὺς δ᾽ ἐπιτιμήτωρ ἱκετάων τε ξείνων τε,
ξείνιος, ὃς ξείνοισιν ἅμ᾽ αἰδοίοισιν ὀπηδεῖ.’
Οδύσσεια 9.266


Eγχεικέραυνος, Eθνάρχης, Eιλαπινιστής, Eιρηναίος, Eκάλειος, Eκαλήσιος, Eκατόμβαιος, Eκβάσιος, Eκηβόλος, Eλαιούς, Eλάστερος, Eλατήρ, Eλαφρός, Eλευθέριος, Eλιεύς, Eλινύμενος, Eλλάνιος, Eλλήνιος, Eλυμαίος, Eμβύθιος, Eνάλιος, Ένδενδρος, Eξακεστήρ, Eπάκριος, Eπιβήμιος, Eπιδότης, Eπικάρπιος, Eπικιχράδας, Eπίκλοπος, Eπικοίνιος, Eπικυλίκειος, Eπιρνύτιος, Eπιστατήριος, Eπιτιμήτωρ, Eπιφανής, Eπόπτης, Eπόψιος, Eπωπέτης, Eργαίος, Eρημήσιος, Eριβρεμέτης, Eρίγδουπος, Eριδήμιος, Eρισθενής, Eρισμάραγος, Έρκειος, Έρρος, Eρσαίος, Eρυμός, Eσπέριος, Eστιούχος, Eταίρειος, Eυάνεμος, Eυβουλαίος, Eυελίδης, Eύηλος, Eύκαρπος, Eύξεινος, Eυρυμέδων, Eυρύτιμος, Eυρύωψ, Eύυπνος, Eυφάμιος, Eύφημος, Eφάμιος, Eφέσιος, Eφέστιος, Έφιπμος, Eφόρκιος, Zβελσούρδος, Zηνοποσειδών, Zητήρ, Zύγιος, Zωοτόκος, Zωστήριος, Hλείος, Hλιοπολίτης, ΄Hλιος, Hραίος, Θαλάσσιος, Θεμίστιος, Θενάτας, Θεόταυρος, Θερελίμιος, Θεσμοφόρος, Θεσπρωτός, Θηλυμανής, Iδαίος, Iθωμάτας, Iκέσιος, Iκέστος, Iκετήσιος, Iκμαίος, Ίκμιος, Iσαίος, 





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Δίας έπλασε τις γυναίκες για να βλάψει το θνητόν άνδρα:

ὣς δ᾽ αὔτως ἄνδρεσσι κακὸν θνητοῖσι γυναῖκας
Ζεὺς ὑψιβρεμέτης θῆκεν.



Καθάρσιος, Καπέττας, Καπιτώλιος, Καππώτας, Καραιός, Κάριος, Κάρμηλος, Καρποδοτήρ, Καρποφόρος, Καρτεροβρόντης, Κάσιος, Καταιβάτης, Καταχθόνιος, Κελαινεφής, Κεραιός, Κεραύνιος, Κεραυνοβόλος, Κεραυνοβρόντης, Κηναίος, Κιθαιρώνιος, Κλάριος, Κλεψίγαμος, Κληδόνιος, Κλυτόμητις, Κολωνάτας, Κόμυρος, Κόνιος, Κορυφαίος, Κοσμήτας, Κρείων, Κροκεάτας, Κρονίδης, Κρόνιος, Κρονίων, Κτήσιος, Κυανοχαίτης, Κύδιστος, Κύκνος, Κύνθιος, Κωματικός, Λαβραδεύς, Λαοίτας, Λαρίσιος, Λαρισσαίος, Λαφρίος, Λαφύστιος, Λευκαίος, Λεχεάτης, Λίβυς, Λιμενοσκόπος, Λοφίτης, Λύδιος, Λύκαιος, Μαζεύς, Μαιμάκτης, Μακάρτατος, Μαλεαίος, Μανδραγόρας, Μαρίταιος, Μεγαλοβρεμέτης, Μέγας, Μεγασθενής, Μέγιστος, Μειλίχιος, Μείλιχος, Μελισσαίος, Μελιττεύς, Μεσσαπεύς, Μετοίκιος, Μηδινεύς, Μηλώσιος, Μήστωρ, Μητιέτης, Μητιόεις, Μηχανεύς, Μοιραγέτης, Μολοσσός, Μόριος, Νάιος, Νεμαίος, Νεμεέτης, Νέμειος, Νέμεος, Νεφεληγερέτης, Νικηφόριος, Νικηφόρος, Νόμιος, Νότιος, Ξείνος, Ξένιος, Ξύναιμος, Όλβιος, Oλύμπιος, Oμαγύριος, Oμάριος, Oμβριμόθυμος, Όμβριος, Oμβροτόκος, Oμοβούλιος, Oμόγνιος, Oμολώιος, Oμόφυλος, Oπλόσμιος, Oπωρεύς, Όριος, Όρκιος, Oρσίκτυπος, Oρσινεφής, Oσσαίος, Oυράνιος, Oύριος, 





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Στην Ίδην την πολύβρυσην, μάνα θεριών, εφθάσαν
και στο Λεκτό την θάλασσαν δια την στεριάν αφήκαν,
και κάτω από τα πόδια τους οι λόγγοι σειούν τες άκρες.
Ο Ύπνος στάθηκεν αυτού, μη τον ξανοίξει ο Δίας.
Και ανέβ’ εις έλατο τρανό που είχε βγει στην Ίδην
και ως τον αιθέρ’ απλώνονταν τα απέραντα κλαδιά του.

Αυτού, στου ελάτου τα δασιά κλωνάρια κουρνιασμένος,
προς τ’ ορεινό, καλόφωνο πουλί προσομοιάσθη,
το λέγουν κύμινδη οι θνητοί, κι οι αθάνατοι Χαλκίδα.
Κι Ήρα επάτησε γοργά μίαν κορφήν της Ίδης
τον Γάργαρον, κι ευθύς ο Ζευς την είδ’ ο βροντοφόρος.
Την είδε και όλην την ψυχήν του συνεπήρε ο πόθος,
ωσάν εκείνο τον καιρόν που εχάρηκαν στην κλίνην
το πρώτο γλυκοαγκάλιασμα, κρυφ’ από τους γονείς των.
Αντίκρυ της εστάθηκεν εκείνος και της είπε:

«Τι βιαστικά τον Όλυμπον για δω κατέβης, Ήρα;
Και αμάξι, αν θέλεις ν’ ανεβείς, και άλογα εδώ δεν έχεις.».
Του αντείπε η σεβαστη θεά με δόλον εις τον νουν της:
«Στης θρέπτρας γης τα πέρατα θα πάω να ιδώ την μάνα
Τηθύν, και τον Ωκεανόν, αρχήν των θεών όλων,
οπού με γλυκοανάστησαν στα σπίτια τους εκείνοι.
Πηγαίνω αυτού τες άλυτες να λύσω διαφορές τους.
Ότι πολύν τώρα καιρόν, ως είναι χολωμένοι
δεν θέλουν να συγκοιμηθούν στην νυμφικήν τους κλίνην.

Κι είναι ζεμένα τ’άλογα της Ίδης εις την ρίζαν,
που θα με φέρουν πετακτά της γης και του πελάγου.
Και χάριν σου απ’ τον Όλυμπον καθώς με βλέπεις, ήλθα,
μην έπειτα μου χολωθείς, αν μυστικά στο δώμα
θα πήγαινα του Ωκεανού που τρίσβαθος κυλάει.».

Και ο Δίας της απάντησεν ο νεφελοσυνάκτης:

«Εκεί να πας έχεις καιρόν, ω Ήρα, και κατόπιν.
Τώρ’ ας πλαγιάσωμεν εμείς τον πόθον να χαρούμε.
Ότι θεάς μήτε θνητής ποτέ παρόμοιος έρως
στα στήθη δεν μου υπόταξε στα βάθη της ψυχής μου,
ούδ’ όταν του Ιξίονος μου άρεσε η γυναίκα,
που τον Πειρίθοον γέννησεν ισόθεον στην γνώσιν.

Ούδ’ όταν η καλόφερνη του Ακρισίου κόρη
Δανάη, που τον δοξαστόν εγέννησε Περσέα,
ουδέ του ενδόξου Φοίνικος η κόρη, που τον Μίνω,
και τον θεϊκόν Ραδάμανθυν εγέννησε από εμένα,
ούδ’ η Σεμέλη ή στων Θηβών την πόλιν η Αλκμήνη,
οπού τον λεοντόκαρδον εγέννησε Ηρακλέα
κι η άλλη τον Διόνυσον, χαράν εις τους ανθρώπους.
Ή της ωραίας Δήμητρος μου άρεσαν τα κάλλη
ή της περίλαμπρης Λητούς, ή πρώτα τα δικά σου,
καθώς για σε πόθος γλυκός με συνεπαίρνει τώρα.».

Κι η δέσποιν’ Ήρ’ απάντησε με δόλον εις τον νουν της:
«Κρονίδη τρομερώτατε, οποίον λόγον είπες!
Αν θέλεις τώρα ερωτικά μαζί να κοιμηθούμε
της Ίδης εις τες κορυφές, σκέψου ότι φαίνοντ’ όλα.
Και τι να γίνει αν μας ιδεί κανείς των αθανάτων
στον ύπνον μας και τρέξει ευθύς και το γνωρίσουν όλοι;
Από παρόμοιο πλάγιασμα στο δώμα σου να γύρω
δεν θα μπορούσα εγώ ποτέ, θα ήταν εντροπή μου,
αλλ’ αν σου το ζητά η καρδιά, τον θάλαμόν σου έχεις
που σου’καμεν ο Ήφαιστος ο ποθητός υιός σου
με στερεά θυρόφυλλα και με τους παραστάτες.
Κει πάμε να πλαγιάσουμε, αφού σου αρέσ’ η κλίνη.».

Κι ο Διας της απάντησεν ο νεφελοσυνάκτης:
«Ήρα, ποσώς μη φοβηθείς μη των θεών κανένας
ή των ανθρώπων μας ιδεί. Γύρω θ’ απλώσω νεφος
χρυσό που μήδ’ ο Ήλιος ανάμεσα θα βλέπει,
περαστικόν αν έχει φως, τα πάντα να ξανοίγει.».

Είπε και την ομόκλινην αγκάλιασε ο Κρονίδης.
Και η θεία γη τους έβγαλε χλωρό χορτάρι νέο,
κρόκον, τριφύλλι τρυφερό και φουντωμένα κρίνα,
που τους βαστούσαν μαλακά την γην να μην εγγίζουν.
Σ’ αυτά πλαγιάσαν με χρυσήν νεφέλην τυλιγμένοι,
ωραίαν, οπού λαμπερές τους έραινε σταλούλες.

Έτσι στο Γάργαρον ψηλά, καθώς τον συνεπήραν
ύπνος και πόθος, ήσυχα κοιμόταν ο πατέρας
στο πλάγι της συντρόφου του. Και ο Ύπνος προς τα πλοία
των Αχαιών εχύθη ευθύς την είδησιν να φέρει
του γεωφόρου, κι έφθασε και του’πε: «Ω Κοσμοσείστη,
μ’ όλην σου τώρα την καρδιά βοήθα τους Αργείους
προσώρας καν να δοξασθούν, όσο κοιμάται ακόμη
ο Ζευς, που εγώ με κάρωμα γλυκό ζωσμένον έχω,
κι η Ήρα τον ξεγέλασε μαζί της να πλαγιάσει.».

[ΙΛΙΑΔΑ: Ξ, στ. 283-377. Μετάφραση: Ιάκωβος Πολυλάς] 


Παγγενέτης, Παγκρατής, Παγχαίος, Παιάν, Παιδοτόκος, Παλαιστής, Παλαμναίος, Παλλάντιος, Παναίτιος, Πανάμαρος, Πανελλήνιος, Παναργέτης, Πανομφαίος, Πανόπτης, Πάνταρχος, Παντογένεθλος, Παντοκράτης, Παντόπτης, Παντοτινάκτης, Πανυπέρτατος, Παπαίος, Παππάς, Παρνήθιος, Πάσιος, Πατήρ, Πάτριος, Πατρώος, Πελασγικός, Πελιναίος, Πελώριος, Περισσόνοος, Περίφαντος, Πίστιος, Πλούσιος, Πολιεύς, Πολιούχος, Πολυτερπής, Πολυτίμητος, Πολύτιμος, Πουλιέλικτος, Πουλιτόκος, Πρατομύσιος, Πρευμενής, Προμανθέας, Προπάτορας, Πρόφρων, Πυρίδρομος, Πυρόεις, Πυρσοφόρος, Σαβάζιος, Σαώτης, Σεισίχθων, Σημάλεος, Σθένιος, Σινωπίτης, Σκηπτούχος, Σκοτιτάς, Σόλυμος, Σπλαγχνοτόμος, Στεροπηγερέτης, Στοιχαδεύς, Στοιχαίος, Στρατηγός, Στράτιος, Συγγένειος, Συκάσιος, Συλλάνιος, Σχέτλιος, Σωσίπολις, Σωτήρ, 







ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : 
"Επιθυμώ δε, ω Καλλία, να σού αποδείξω επί τη βάσει της μυθολογίας ότι όχι μόνον οι άνθρωποι αλλά και οι θεοί και οι ήρωες προτιμούν την φιλίαν της ψυχής μάλλον παρά του σώματος. Διότι ο Ζευς όσας γυναίκας θνητάς ερωτεύθη δια την ωραιότητα της μορφής των, αφού συνευρέθη με αυτάς, τας άφηνε να μείνουν θνηταί· όσων δε ηγάπησε τας αγαθάς ψυχάς, τους έκαμνε αθανάτους· μεταξύ των οποίων είναι ο Ηρακλής και οι Διόσκουροι και άλλοι. Και εγώ δε λέγω ότι ο Γανυμήδης ανυψώθη από τον Δία εις τον Όλυμπον, όχι χάριν του σώματος, αλλά χάριν της ψυχής του". ΣΩΚΡΑΤΗΣ



T(μ)άριος, Tαλαίος, Tαμίης, Tανυσίπτερος, Tαρανταίος, Tάρσιος, Tαρσός, Tέλειος, Tελεσφόρος, Tερμιεύς, Tερπικέραυνος, Tροπαίος, Tροφώνιος, Tύραννος, Yέτιος, Yής, Yμήττιος, Yνναρεύς, Ύπατος, Yπέρθυμος, Yπερμενής, Yπέρτατος, Yπερήσιος, Yψιβρεμέτης, Yψίζυγος, Yψιμέδων, Yψινεφής, Ύψιστος, Φάτριος, Φήμιος, Φίλιος, Φιλότεκνος, Φλογόεντας, Φοινικοστεροπής, Φράτριος, Φρύνιος, Φύξιος, Φυτάλιος, Φυτάλμιος, Φύτιος, Xαδίδ, Xαμαίζηλος, Xάρμων, Xθόνιος, Xρυσαορεύς, Xρυσοπάτωρ, Ωρομάζης




Παρασκευή 21 Ιουνίου 2013

ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΑΜΠΡΑ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ


           

Το βιβλίο του ο Deschmps αναφέρεται στα ταξίδια του στην Μ Ασία του 1890 δηλαδή μόλις 30 χρόνια πριν την αποβίβαση του Ελληνικού στρατού στην Μ Ασία, περιγράφει λοιπόν τα τελευταία χρόνια της Ελληνικής παρουσίας στην Ανατολή.
 

Απ ότι φαίνεται υπήρχαν στην Σμύρνη πολλά κέντρα, καφέ αμάν, θέατρα κλπ χώροι διασκέδασης, έτσι μιλά για την ταβέρνα του Φρα Τζιάκομο, το κονσέρτο του καπετάν Πάολο που είχε τραγουδίστριες και μάλιστα λέει ότι: « ….έφερε γυναίκες, που οι Σμυρνιοί και τέλος πάντων οι Τούρκοι, τις βρήκαν αδύνατες, ξαναπήγε στην Ευρώπη και τώρα έχει παχιές γυναίκες…». Και πράγματι το μαγαζί του καπετάν Πάολο ήταν «…. Μέσα στον καπνό, μια μεγαλόσωμη Γερμανίδα, γελοία με το κόκκινο πρόσωπο και τις γαλάζιες κορδέλες που είχε περάσει στα ξανθά μαλλιά της, τραγουδούσε άσεμνα τραγούδια, αφήνοντας να φανεί πάνω από τις μαύρες κάλτσες της η άκρη του στολισμένου με κόκκινους κόμπους εσώρουχου. Το κοινό, αχθοφόροι, Έλληνες, βαρκάρηδες και Τούρκοι κατώτεροι αξιωματικοί, χειροκροτούσε με εκρήξεις άγριας χαράς….»

Αυτή «η εμφάνιση της Ευρώπης με ότι πιο αισχρό είχε» έφερνε στον Deschmps αηδία. Αλλά μιλά και για Ελληνικό καμπαρέ που χόρευε ένας νέγρος υπό τον ήχο κιθάρας ένα μελαγχολικό χορό. Υπήρχε το θέατρο «Κονκόρντια» που έπαιζε τον Αρχισιδηρουργό και εκεί σύχναζε η χριστιανική αριστοκρατία και το θέατρο «Αλάμπρα» που βρισκόταν δίπλα στο περίφημο θέατρο «Σπορτινγκ Κλάμπ», ας δούμε όμως μια παράσταση στο «Αλάμπρα» όπως την περιγράφει ο Deschmps.





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Σμύρνη, Μάιος 1919 Σμυρνιοί παρακολουθούν από το Σπόρτιγκ Κλαμπ τον ελληνικό στόλο στα ανοιχτά του λιμανιού της πόλης.

«…έκοψα ένα εισιτήριο στην πόρτα του Αλάμπρα, όπου ένας Αρμένικος θίασος έπαιζε την «Μαντάμ Αγγό» μεταφρασμένο στα Τούρκικα. Στο ρεφραίν του Λικόκ (Γάλλος συνθέτης που παρουσίασε το έργο το 1872) αρκετοί φεσοφόροι αναπηδούσαν στα καθίσματα, αν και δεν φαίνεται να πολυκαταλαβαίνουν τα αισθήματα της Μαντάμ Μπαράς και την ψυχική κατάσταση των συνωμοτών. Ύστερα από αυτή , την χωρίς εξωτισμό οπερέτα, ο θίασος παρουσίασε ένα περισσόερο τούρκικο έργο. Ο τίτλος ήταν «Pembe Kiz» (ένα μικρό τριανταφυλλένιο κορίτσι) και κατάλαβα χοντρικά ότι οι κεντρικοί ήρωες  ήταν ένας άγριος πειρατής, ένας κακός Εβραίος, ένας χοντρός πασάς και ένα όμορφο τσογλάνι. Η νεαρή ηρωίδα είχε αιχμαλωτιστεί από τον πειρατή και είχε πουληθεί στον Εβραίο που με την σειρά του την είχε πουλήσει στον πασά. Στο τέλος το τσογλάνι το έσκαγε μαζί της στην  ονειρεμένη χώρα.

Την όμορφη αιχμάλωτη υποδυόταν η πρωταγωνίστρια του θιάσου, την οποία το τοιχοκολλημένο δίγλωσσο (στα γαλλικά και στα τούρκικα) πρόγραμμα αποκαλούσε «Καρά Κας»  που σημαίνει : «Αυτή που έχει μαύρα φρύδια». Η δεποινίς «Καρά Κας» δικαίωνε το όνομά της. Επιπλέον, κάτω από ην κεντητή ζακέτα, τη λεπτή σεμιζέτα της και το κόκκινο μεταξωτό σαλβάρι (φαρδύ τούρκικο παντελόνι) της, έπαιρνε στάσεις νωχελικές , ανάλαφρες και ναζιάρικες. Αρκετές ώρες μετά θυμόμουνα το κουδούνισμα των χάλκινων τσεκινιών που συνόδευαν τις κινήσεις της….»






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Εστουδιαντίνα της Σμύρνης



ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ



ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ εκδόσεις ΒΗΜΑ ΠΕΡΙΗΓΗΣΕΙΣ του GASTON DESCHAMPS

Τετάρτη 19 Ιουνίου 2013

Ο ΠΟΝΤΙΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ





Πόντιος Κολοκοτρώνης χαρακτηρίζεται και ο 25χρονος Κοτζά Αναστάς (Αναστάσιος Παπαδόπουλος), ο οποίος κατόρθωσε ύστερα από σκληρές μάχες 95 ημερών το φθινόπωρο του 1921 να εξοντώσει 700 Τούρκους στρατιώτες, αποκρούοντας τις λυσσασμένες επιθέσεις του Τούρκου στρατηγού Λιβά πασά, που ήταν επικεφαλής μιας μεραρχίας τακτικού στρατού, σε μέτωπο εκτάσεως 28 χιλιομέτρων επάνω στο βουνό Top Tsam, με απώλειες 18 μόνο αντάρτες νεκρούς.





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Πόντιοι αντάρτες στα βουνά της Κρώμνης.



Προς τα τέλη του 1921 και αρχές του 1922 (22-2-22) το χωριό Δαζλή θα γίνει επίκεντρο τρομερών συγκρούσεων μεταξύ των ανταρτών και του τακτικού τουρκικού στρατού, υπό την αρχηγία του στρατηγού Τζεμάλ Τζεβήτ, ο οποίος, με 16.000 άνδρες, ορκίστηκε να εξαφανίσει τους αντάρτες. Έπειτα από αλλεπάλληλες συγκρούσεις, που κράτησαν ως τις αρχές του 1922, οι Τούρκοι υποχώρησαν προς την Ερπαά, αφού στο πεδίο της μάχης έπεσε νεκρός και ο ίδιος ο στρατηγός Τζεμάλ Τσεβήτ, με αποτέλεσμα να σταλεί από τον Μουσταφά Κεμάλ και πάλι ο ίδιος ο Λιβά πασάς εναντίον των ανταρτών. Όμως παρά τις συντονισμένες προσπάθειες του Λιβά πασά να περικυκλώσει τους αντάρτες, δεν τα κατάφερε, διότι οι αντάρτες, με συνδυασμένες ενέδρες, υπό την αρχηγία του Κοτζά Αναστάς και του Ιστύλ αγά, όχι μόνο ξέφευγαν, αλλά και αποδεκάτιζαν τις δυνάμεις του.



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Τοπάλ Οσμάν ο σφαγέας των ποντίων, χασάπης αμάχων.



 Αφηγήσεις των πολεμιστών Σάββα Ασλανίδη καί Παύλου Τσαουσίδη:
«Ο Λιβά πασάς επέδραμε και πάλιν εναντίον του μετώπου του Τσοπού Δερεσί. Περί τους 500 πολεμισταί μας έσπευσαν εις βοήθειαν υπό τους αρχηγούς Γιώργον Τσακίρην και Δελή Σωκράτην, επίσης έφθασαν οι καπετανέοι Αναστάσης Καριπίδης, Μαυροκώστας και Ευστάθιος. Η μάχη ήτο φοβερά. Εκ τεσσάρων σημείων επετίθεντο οι Τούρκοι. Ο Λιβά πασάς επωφεληθείς μιας φιλονεικίας μεταξύ των αρχηγών Τσακίρη και Δελή Σωκράτη, οι οποίοι εγκατέλειψαν την μάχην, ηχμαλώτισε πολλούς εκ των ημετέρων, τους οποίους έσφαξε ανηλεώς. Πλείστα γυναικόπαιδα έπεσαν εις χείρας του αιμοβόρου Τούρκου στρατηγού, εκ των οποίων τας μεν παρθένους και τας γυναίκας ητίμασαν αι ορδαί του και εξώρισαν κατόπιν εις Χαρπούτ, φονεύοντες καθ' οδόν τας αποκαμούσας, τους δε άνδρας κατεκρεούργησαν αγρίως. Τους λοιπούς κατωρθώσαμεν να διασώσωμεν την νύκτα διελθόντες τη βοηθεία και άλλων ανταρτών του Μπογαλίκ, τον ποταμόν Ίριν. Πολλοί όμως κατά την διάβασιν του ποταμού επνίγησαν. Οι ημίσεις εξ αυτών φοβηθέντες το ρεύμα του ποταμού, το οποίον ήτο τότε ορμητικόν, εστράφησαν προς το όρος Ακ Νταγ όπου, ένεκα του δριμυτάτου χειμώνος, υπέφεραν τα πάνδεινα. Συλληφθέντες μετά τινας ημέρας υπό των Κεμαλικών ορδών κατεσφάγησαν αγρίως

Ο στρατηγός Τζαβήτ πασάς άγων ολόκληρον σύνταγμα, προέβη εις τακτικήν πολιορκίαν του Δαζλή. Με το στρατό του, συνέπραττον όλοι οι άτακτοι Τούρκοι των περιφερειών Έρπαα, Αμασείας, Τοκάτης και Νεοκαισαρείας. Κιρκάσιοι φίλοι μας, που μας ειδοποίησαν περί της αφίξεως του φιρκά κουμανταντί, ανέβαζαν την δύναμίν του εις 10.000 άνδρες, στρατού και ατάκτων. Ο αρχηγός μας καπετάν Γιώργης Μεγαλομύστακας εζήτησε την βοήθεια του διασήμου οπλαρχηγού Αναστάση Παπαδοπούλου.

Οι Τούρκοι προτού επιχειρήσουν επίθεσιν ωχυρώθησαν δια διπλής και τριπλής σειράς προχωμάτων, καθ' όλους τους κανόνας του πολέμου. Κατά μικρά διαστήματα είχαν κατασκάψει το έδαφος, ωσάν να ευρίσκοντο απέναντι πολυπληθούς στρατού εις το Δυτικόν


Πόντιοι αντάρτες

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Όπλα σ όλες τις ηλικίες για την προστασία από τα βάρβαρες ορδές των τούρκων.

μέτωπον του ευρωπαϊκού πολέμου. Η έφοδος του όγκου τούτου ήτο εκτάκτως μεγαλοπρεπής. Οι σημαιοφόροι εις εκάστην πρόοδον του στρατού έμπηγον τας σημαίας των εις την γην με θάρρος και μεθοδικότητα.

Ημείς προ του μεγάλου κινδύνου επολεμούσαμε ως άξιοι γόνοι των Ελλήνων. Σπιθαμήν προς σπιθαμήν εδιεκδικούσαμε το έδαφος ενώ εν τω μεταξύ είχαμε στείλει εις ασφαλή κρησφύγετα τα γυναικόπαιδα. Οι Τούρκοι δια συνεχούς καταιγιστικού πυρός κατά των οχυρών μας ημπόδιζαν πάσαν απόπειραν αντεπιθέσεως κατά των γραμμών των. Μέχρι το εσπέρας τα βουνά εδονούντο εκ των ομοβροντιών των διαφόρων πυροβόλων.

Προσήλθεν ο ιερεύς μας και ετελέσαμεν μετά κατανύξεως παράκλησιν εν μέσω κλαυθμών και οδυρμών και υπό την πένθιμον κατήφειαν των πολεμιστών. Ο ιερεύς μας έφθασεν εις το ύψος του αοιδίμου ηγουμένου του Αρκαδίου Γαβριήλ, όταν μας ενεθάρρυνε και μας ενεψύχωνε, αναφέρων και τους ηρωισμούς των Σουλιωτών. Ήδη ησπάσθημεν όλοι την δεξιάν του, καθ' ην στιγμήν με πλήρη πεποίθησιν μας εβεβαίωνε ότι αφεύκτως θα νικήσωμε τους βαρβάρους και θα σώσωμε την ιεράν παρακαταθήκην, που είχαμε εις τας χείρας μας. Συγχρόνως ο γενναίος μας αρχηγός εβροντοφώνησε το του Αρχαίου Λεωνίδα: Ή ταν ή επί τας!...


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Πόντιος αντάρτης.

Μόλις πήρε το μήνυμα ο αρχηγός μας, έστειλε παρευθύς αγγελιαφόρους σε όλες τις ομάδες και μέσα σε λίγες ώρες έγινε η συγκέντρωση περίπου 200 οπλιτών και άλλων τόσων αόπλων, που πάντα τους έπαιρνε μαζί για βοηθητικούς και για να δείχνουν όγκο. Επικεφαλής της δύναμης μπήκε και πάλιν ο ίδιος ο Κοτσαά Αναστάς, όπως και οι υπαρχηγοί Θεόφιλος Χατζηπουλίδης, Μιχαήλ Κιουρτσόγλου, Μελέτιος Παϊραχταρίδης, Αναστάσης Μεγαλομμάτης κι εγώ ο Παύλος Τσαουσίδης. Σουρούπωμα ξεκινήσαμε και περπατώντας όλη τη νύχτα φτάσαμε τα χαράματα στο Ταζλί Τερεσί, πιάσαμε θέσεις σ' ένα μέρος του βουνού και ειδοποιήσαμε τον καπετάν Γιώργη αγά για την άφιξή μας.

Στο μεταξύ ο πληθυσμός που είχε εγκαταλείψει τα καλύβια, έμενε κρυμμένος μέσα στα σπήλαια του βουνού, που βρισκόντουσαν, σε απόκρημνα μέρη, πολύ ψηλά, όπου δεν μπορούσε εύκολα να φτάση κανείς παρά μόνο στις στιγμές εκείνες που ο άνθρωπος αποκτά υπεράνθρωπες δυνάμεις, για να σώση τη ζωή του. Όπως αργότερα διαπιστώσαμε ο στρατός κατάφερε να μπει μέσα στα καλύβια, μετά απ' τη φυγή του πληθυσμού, τα ρήμαξε και κατάστρεψε ό,τι βρήκε, τρόφιμα, ρουχισμό κλπ. Πολύ γρήγορα, όμως, το πλήρωσε ακριβά, εφ' όσον αποτόλμησε να σκαρφαλώση στα επικίνδυνα εκείνα σημεία.

Με τα πρώτα πυρά και την σύγχρονη εξόρμησή μας, οι Τούρκοι εμπροσθοφύλακες παρατήσανε τα πόστα τους και φεύγοντας έτρεχαν πανικόβλητοι να ενωθούν με τον κύριο όγκο του στρατού. Ακολούθησε δεύτερη επίθεση από τις άλλες ομάδες, κι αντιλάλησαν τα βουνά απ' τα τουφέκια μας. Οι στρατιώτες απαντούσαν στην αρχή με πολύ πυκνά πυρά επίσης, αλλά όταν είδαν ότι βάλλονται όχι από μια αλλά από τρεις πλευρές, και μη ξέροντας ποιες ήσαν οι δυνάμεις μας, άρχισαν να υποχωρούν από φόβο μήπως κυκλωθούν και μάλιστα σε μέρη τόσο επικίνδυνα όπου ήταν αδύνατο ν' αναπτυχθούν. Το ένα μετά το άλλο άφηναν τα χαρακώματά τους μπροστά στις ορμητικές επιθέσεις των δικών μας, ως που ο Γιώργη αγάς εξορμώντας με χειροβομβίδες έβγαλε και τους τελευταίους της περιοχής του από το χαράκωμα, το Τσην Τουζ λά λεγόμενον.
 


Οι απώλειες του εχθρού ήσαν μεγάλες σ' αυτή την τριπλή επίθεσή μας, αλλά την μεγαλύτερη συμφορά την έπαθαν οι Τούρκοι στρατιώτες κυρίως στην περιοχή των καλυβιών, όπου τ' απόκρημνα μέρη στάθηκαν ο χαμος πολλών. Γιατί ενώ οι δικοί μας ήσαν εξοικειωμένοι με το έδαφος και μάθαν να το περπατούν σαν τα ζαρκάδια, εκείνοι, ξένοι εντελώς σε τέτοιες απόκρημνες περιοχές, τάχαν χαμένα και δεν ξέραν από που να φυλαχτούν, από τα βόλια μας ή απ' το κατρακύλισμα. Και η αλήθεια είναι ότι περισσότεροι σκοτωνόντουσαν κατρακυλώντας μέσα σε χαράδρες και γκρεμούς, παρά απ' τα τουφέκια μας, που ωστόσο κι αυτά κάναν τη δουλειά τους.

Καθώς αργά τ' απόγεμα είχε αρχίσει η μάχη δεν κράτησε πολλή ώρα, γρήγορα ήλθε η νύχτα κι επωφελούμενοι οι Τούρκοι έφυγαν, κι έτσι ο γενναίος πασάς που ήλθε «να κόψη τη ρίζα των γκιαούρηδων απ' τα τούρκικα βουνά» έπαυσε να καυχιέται. Οι απώλειες των Τούρκων στην μάχη εκείνη ήσαν περίπου 100 νεκροί και πολλοί τραυματίες. Εμείς μείναμε στις θέσεις μας εκείνη τη νύχτα και το πρωί σπεύσαμε προς τα σπήλαια όπου ο άμαχος πληθυσμός μας κινδύνευε να πάθη ασφυξία. Κατάχλωμοι, γέροι, γυναίκες και παιδιά, βγήκαν απ' τους κρυψώνες τους κι απ' την χαρά τους κλαίγαν, μας αγκάλιαζαν και μας φιλούσαν, γιατί και τούτη τη φορά τους είχαμε γλυτώσει από βέβαιο θάνατο.»  


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ :  Ο  Κοτζά Αναστάς (Αναστάσιος Παπαδόπουλος).


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ



Αχιλ. Ανθεμίδη, «Τα απελευθερωτικά στρατεύματα του Ποντιακού Ελληνισμού 1912-24».

Δευτέρα 17 Ιουνίου 2013

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1909



            Το 1906, τρία μόλις χρόνια πριν την στρατιωτική επανάσταση του 1909, η εικόνα που παρουσίαζε ο Ελληνικός στρατός ήταν αποκαρδιωτική.





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Στρατιωτικές ασκήσεις στου Γουδή πριν από την έκρηξη του κινήματος.  Oι βολές αποφεύγονταν λόγω έλλειψης πυρομαχικών.




            Η στρατιωτική δύναμή του, μαζί με τους κληρωτούς, δεν ξεπερνούσε τις 18.000 άνδρες, σ αυτόν τον αριθμό συμπεριλαμβάνεται η δύναμη της Χωροφυλακής που ήταν 3.000 άνδρες και η δύναμη 5.000 ανδρών που απασχολούντο σε έργα κάθε άλλο παρά στρατιωτικά, που δηλαδή στα αποσπάσματα μεταφοράς ληστών, στην τελωνοφυλακή, στην φρουρά φυλακών και στην αστυνομία\, τον Μάιο του 1906 είχε δοθεί η πληροφορία στην Βουλή ότι 5.170 άνδρες του στρατού ήταν αποσπασμένοι σε εξωστρατιωτικές υπηρεσίες.

            Εκ των πιο πάνω φαίνεται ότι η μάχιμη δύναμη ήταν μόλις 10.000 άνδρες. Το σύνολο του στρατού ήταν κομματιασμένο σε έντεκα έδρες αλλά και πλήθος πόλεις  (Βόλο, Δομοκό, Θήβα, Άργος, Σπάρτη, Γύθειο, Μεσσήνη, Πύλο, Πειραιά, Σύρο, Λευκάδα, Άμφισσα, Καρβασαρά κα), ο λόγος ήταν καθαρά οικονομικός, ήταν τέτοια η φτώχεια και η κακομοιριά που κάθε κωμόπολη για να υπάρχει κάποια οικονομική ζωή, ζητούσε να γίνει έδρα τάγματος, λόχου ή και διμοιρίας. Οι πολιτικοί τσακιζόντουσαν για ρουσφετολογικούς λόγους να  μοιράσουν τον ανύπαρκτο στρατό στην εκλογική τους περιοχή.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Γελοιογραφίες της εποχής των εκπροσώπων του παλαιοκομματισμού και πολιτικών αντιπάλων Γ. Θεοτόκη (αριστερά) και Δ. Pάλλη. Αυτοί ωστόσο αθόρυβα προμήθευαν με οπλικά τον στρατό.


            Φυσικά εκπαίδευση με αυτές τις συνθήκες πολυδιάσπασης ήταν αδύνατη. Επειδή δεν υπήρχαν χρήματα δημιουργήθηκε το σύστημα των «απαλλαγέντων», των κληρωτών δηλαδή που πλήρωναν για να απαλλαγούν από την στρατιωτική θητεία. Έτσι το κράτος δεν πλήρωνε για να έχει στρατό και χρήματα μάζευε.  Οι στρατώνες βέβαια ήταν άδειοι και στα γυμνάσια είχαν εφεύρει μια Ελληνική πατέντα, αντί μονάδων στα πεδία των ασκήσεων έβαζαν …τεντωμένα σκοινιά. Δύο στρατιώτες, στις άκρες του σκοινιού και αυτό υποτίθεται ότι ήταν το τάγμα.

            Η πρώτη προσπάθεια οργάνωσης στρατού έγινε από την κυβέρνηση  Θεοτόκη που ψήφισε μια σειρά νομοθετήματα, αυτό που η ιστορία κατέγραψε σαν ο «Οργανισμός του Διαδόχου» και περιελάμβανε νόμους «Περί συστάσεως σώματος γενικών επιτελείων»,  «περί καταρτισμού  στελέχους αξιωματικών εφεδρείας», «περί εφέδρων αξιωματικών υγειονομικού και φαρμακευτικού»,  «περί στρατολογίας», «περί ταμείου εθνικής άμυνας» και τέλος «περί οργανισμού του στρατού νομοθετήματος».

            Η Βουλή ψήφισε την προικοδότηση του «ταμείου εθνικής άμυνας» με δάνεια 20.000.000 φράγκων. Και τα νομοθετήματα του Διαδόχου, απαγόρευαν να μεταχειρίζονται το στρατό σ έργα ξένα από τον προορισμό του.

Ο εξοπλισμός που άφησε η κυβέρνηση Θεοτόκη ( σύμφωνα με δικό του σημείωμα προς την κυβέρνηση Ράλλη) ήταν :

100.000 τυφέκια Μάνλιχερ, 7.000 Αραβίδες (βραχύκαννα πυροβολικού και ιππικού), 10 πυροβολαρχίες ταχυβόλων πυροβόλων Σνάιντερ-Καννέ, 26.000.000 φυσίγγια και 24.000 γεμίσματα πολέμου, ιματισμό, υπόδηση, εξάρτυση, κλινοσκεπάσματα, σκηνές για τρεις πλήρεις μεραρχίες. Αυτά τα εφόδια  η κυβέρνηση μόνο για να βουλώνει το στόμα των αντιπολιτευομένων.

                        Όπως αποκάλυψε ο Νικ Ζορμπάς (ο αρχηγός του Στρατιωτικού Συνδέσμου) που ήταν διοικητής της τότε Εφορίας Υλικού Πολέμου: «ενώ κατά το σχέδιον επιστρατεύσεως του 1908 προς εφοδιασμόν του στρατούχρειάζοντο 60.000.000 φυσίγγια, στις αποθήκες του κράτους, δεν υπήρχε ούτε ένα εκατομμύριο και δη την εποχήν, καθ ην ηπειλείτο εχθρική εισβολή».






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Φτωχά χρόνια για τον λαό, αλλά ο στρατός προετοιμαζόταν.

            Τους πρώτους μήνες του 1909 (η Επανάσταση έγινε τον Αύγουστο), η δύναμις  του Ελληνικού Στρατού δεν μπορούσε να είναι παραπάνω από τρεις μεραρχίες με τάγματα από 700 ως 800 τουφέκια, δηλαδή 25 με 30 χιλιάδες άνδρες. Ο Ι Μεταξάς έγραφε ότι Η Ελλάς ….. δύναται να παρατάξη 50-60 χιλιάδες ανδρών …. Με την σημερινήν όμως κατάστασιν των αποθηκών και των διαθεσίμων πόρων εν γένει θα ήτο δυνατή εις το διάστημα 15 έως 20 ημερών η επιστράτευση και συγκέντρωσις μεραρχίας 22.000 τυφεκίων, 700 σπαθιών και 48 πυροβόλων». Τι θα μπορούσε να επιχειρηθεί με τέτοιο στρατό; Όταν οι Βούλγαροι τρία χρόνια μετά το 1909,  για να μας κάνουν δεκτούς στην βαλκανική συμμαχία ζητούσαν να αναλάβουμε την υποχρέωση να παρατάξουμε τουλάχιστον 100.000 στρατό. Η συγκρότηση τέτοιου στρατού ο Θεοτόκης το θεωρούσε «Όνειρο θερινής νυκτός».

Η κυβέρνηση Ράλλη παρήγγειλε 60.000 επαναληπτικά όπλα Μάνλιχερ, η κατασκευή όμως καθυστερούσε λόγω μη ύπαρξης χρημάτων. Για την συμπλήρωση της δύναμης του στρατού έγινε πρόσκληση δύο εφεδρικών ηλικιών, οργανώθηκε σχολή πυροβολικού και πεζικού και έγινε μετάκληση ξένου αξιωματικού για την εκπαίδευση στα νέα ταχυβόλα όπλα και πυροβόλα, συστήθηκε σχολή στρατιωτικής γυμναστικής, απαλλοτριώθηκαν κτήματα για την ανέγερση στρατιωτικών κτηρίων και τέλος δόθηκε μέριμνα για συντάξεις των αναπήρων πολέμου και της εκπαίδευσης των παιδιών των πεσόντων σε στρατιωτικά σχολεία.  Το 1907 και 1908 έγιναν και μεγάλα γυμνάσια με συγκροτημένα στρατιωτικά τμήματα απ όλα τα όπλα και τις βοηθητικές υπηρεσίες.



 
            Αυτά βέβαια αποτελούσαν την αρχή για να δημιουργηθεί ο στρατός που το 1912-1913 θα έφερνε σε πέρας νικηφόρους πολέμους.

            Με το ναυτικό τα πράγματα ήταν τα ίδια και χειρότερα, ο Νικ Ζορμπάς γράφει: «…Ο αξιωματικοί… παρέμεναν κατά το πλείστον εις την ξηράν. Ασκήσεις ταχτικών μονάδων εξετελούντο σπανιώτατα, αλλά και τότε μετατρέποντο εις απλά θαλάσσια ταξίδια προς αναψυχήν των επιτελείων. Τα τρία θωρηκτά είχαν τους λέβητάς αυτών εν κακή καταστάσει, την δε βολήν των μεγάλου διαμετρήματος πυροβόλων των βραδυτάτην. Αι προοριζόμεναι δια τον Αμβρακικόν κόλπον κανονιοφόροι ήσαν ερριμμέναι εις τινα παραλίαν του Ναυστάθμου, εν αθλία καταστάσει. Τα αποτελούντα τον ελαφρόν στόλον διάφορα σκάφη είχον εγκαταλειφθή εις την τύχην των  και μόνον ευάριθμα εκ τούτων ήσαν εύχρηστα. Ο Ναύσταθμος, διατελών εν πρωτογενεί σχεδόν καταστάσει, ησχολείτο συνήθως εις την κατασκευήν επίπλων και την επισκευήν των θαλαμηγών………».

Αυτό το ναυτικό παρέλαβε το 1909 η κυβέρνηση που προέκυψε από την Επανάσταση, για να φτιάξει το ναυτικό των νικών στο Αιγαίο του 1912 – 1913  που ελευθέρωσε τα νησιά και κατατρόπωσε τον τουρκικό στόλο.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Επιστολικό δελτάριο του 1910, ο στρατός ήταν έτοιμος να πολεμήσει.


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ


Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1909 του Σπ μελά εκδόσεις ΒΗΜΑ βιβλιοθήκη

Παρασκευή 14 Ιουνίου 2013

Χιλιάδες Τούρκοι προσκυνητές στον Αι-Γιώργη της Πριγκήπου!!!





Αυτο που γινεται καθε χρονο 23 Απριλιου,δηλαδη του Αγιου Γεωργιου,στην Τουρκια,δεν μπορει παρα να χαρακτηρισθει ως ενα "συγχρονο θαυμα":διοτι πώς αλλιως να αποκαλεσει κανεις τον συνωστισμο δεκαδων χιλιαδων Τουρκων (δειτε την φωτογραφια αριστερα),που περιμενουν ατελειωτες ωρες προκειμενου να προσκυνησουν την θαυματουργη εικονα του Αγιου Γεωργιου του Κουδουνα,δινοντας παραλληλα σημειωματα με τις παρακλησεις τους!

Οπως χαρακτηριστικα αναφερει και το δημοσιευμα των "Νεων" σχετικα με το θεμα,«και να χιόνιζε, εγώ πάλι θα ερχόμουν στον Αϊ-Γιώργη σήμερα», μου λέει η Σεμά. Είναι μουσουλμάνα, πιστεύει στον Αλλάχ αλλά και στα θαύματα του ΑϊΓιώργη του Κουδουνά! Πέρσι του ζήτησε σπίτι και της το έδωσε! Κάθε χρόνο στις 23 Απριλίου χιλιάδες Τούρκοι συνωστίζονται στην Πρίγκηπο και κάνουν την ευχή τους στον Άγιο.

Η Σεμά μοίραζε ζάχαρη στην έξοδο της εκκλησίας. «Ήρθα εδώ για να τον ευχαριστήσω», μου λέει.




Πρώτη φορά άκουσε για τον θαυματουργό άγιο στην τουρκική τηλεόραση πέρσι. Είδε τις ουρές των Τούρκων που περίμεναν έξω από την εκκλησία με τις ώρες για να ανάψουν ένα κερί και να κάνουν την ευχή τους. Ήταν 23 Απριλίου, αλλά αποφάσισε να πάει έστω και την άλλη μέρα. «Είναι θέμα πίστης. Ο άγιος με άκουσε και πραγματοποίησε την ευχή μου», μου λέει η Σεμά. Θα πάει και του χρόνου για να κάνει μια άλλη ευχή. Και μέχρι τότε θα διαβάσει στα τουρκικά την Καινή Διαθήκη που της έδωσαν κάποιοι προτεστάντες έξω από το μοναστήρι.

«Θέλω να μάθω για τη θρησκεία του άλλου», μου λέει η Σεμά.

Στην πλειονότητά του το μουσουλμανικό ποίμνιο του ΑϊΓιώργη του Κουδουνά αποτελείται από γυναίκες με βαθιά πίστη.





Ακόμη και μαντιλοφορούσες ξεχώριζες στην εκκλησία να προσεύχονται με τις παλάμες ανοιχτές προς τον ουρανό, όπως ακριβώς οι μουσουλμάνοι. Ανηφορίζοντας για το μοναστήρι έβλεπα γυναίκες να ανεβαίνουν ξετυλίγοντας κλωστή μέχρι την είσοδο της εκκλησίας. «Τι σημαίνει η κλωστή;», ρώτησα μία από αυτές. Με κοίταξε στα μάτια και γύρισε αμέσως το πρόσωπό της αλλού. Ύστερα πλησίασα μια άλλη που κρατούσε λάδι. «Θα το πάτε στον άγιο;», τη ρώτησα. Σάστισα όταν είδα ότι και εκείνη έκανε το ίδιο. Με κοίταξε και γύρισε το πρόσωπό της αλλού. Μια κυρία που κατέβαινε από το μοναστήρι μου εξήγησε. «Ούτε κι εσείς δεν πρέπει να μιλάτε όσο ανεβαίνετε. Μπορείτε να μιλήσετε μόνο στην επιστροφή. Όταν πια θα έχετε αφήσει την ευχή πίσω». Κοίταξα γύρω μου. Όλοι ανέβαιναν βουβοί προς τον Αϊ-Γιώργη!

Σε ενα ακομα αρθρο που αξιζει να διαβασετε,αυτο της γνωστης δημοσιογραφου Μαγιας Τσοκλη,αναφερονται τα εξης:




"Αποφάσισα λοιπόν, χωρίς καλά καλά να ξέρω την απόσταση, να πάω στον Αη Γιώργη τον Κουδουνά με τα πόδια. Δίπλα στο χώρο όπου σταθμεύουν τα παετόνια, βρήκα την εκκλησία της Παναγίας. Ηταν Μεγάλη Τετάρτη. Τη λειτουργία παρακολουθούσαν πέντε άτομα από τους σαράντα Ρωμιούς που ζουν μόνιμα στο νησί και να σκεφτεί κανείς ότι στις αρχές του 20ού αιώνα η Ρωμιοί της Πριγκήπου έφταναν τις 15.000 ...; Μετά το αντίδωρο, ρώτησα μια κυρία για το προσκύνημα των μουσουλμάνων στον Αη Γιώργη τον Κουδουνά. «Εντύπωση με κάνει, παιδί μου», μου είπε, «αυτό το κακό τα τελευταία 15 χρόνια έγινε. Στο δικό μας τον καιρό, πού τέτοια πράγματα. Μόνο εμείς οι Ορθόδοξοι πηγαίναμε στον Αη Γιώργη ...; Πώς μαζεύτηκαν αυτοί τώρα; Δεν είδες τι πουλάνε: κουδούνια και χρυσά κλειδιά για να ανοίγουν σπίτια. Πήγες να δεις; Από κάτω μέχρι πάνω κάνουν ολόκληρους μακαράδες από κλωστή. Τι να πω δεν ξέρω ...;», συμπλήρωσε." Οσοι εχουν επισκεφθει την Πολη,θα εχουν διαπιστωσει την υπαρξη πολλων "Τουρκων",οι οποιοι μιλανε απταιστα ελληνικα,φορανε κρυφα σταυρους και στα σπιτια τους διατηρουν βυζαντινες εικονες:ειναι οι λεγομενοι "κρυπτοχριστιανοι",που υπο το φοβο των...Ιουδαιων,κρατανε κρυφη,αλλα ζωντανη την πιστη τους.Πολλοι απο αυτους,ειναι Ελληνες Κωνσταντινουπολιτες,που προτιμησαν να εξισλαμισθουν για τα ματια του κοσμου,προκειμενου να μην εγκαταλειψουν την αγαπημενη τους Πολη,κατα τις φοβερες διωξεις Χριστιανων το 1955.




Αλλοι-κι εδω ειναι το σημαντικο θεμα-ειναι Τουρκοι,οι οποιοι εγιναν Χριστιανοι εν κρυπτω,ειδικα τα τελευταια χρονια:οι πωλησεις της Αγιας Γραφης ΣΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ αγγιξαν τα 8.000.000 (!!!) περυσι,ενω ειναι κοινη η πεποιθηση,ακομα και αναμεσα στους φανατικοτερους μουσουλμανους,οτι οι χριστιανοι πολλαπλασιαζονται συνεχως!

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Με κομμένη κυριολεκτικά ανάσα παρακολούθησε το κοινό τη διάλεξη του γνωστού Δημοσιογράφου Νίκου Χειλαδάκη, που έγινε στο Δήμο Θέρμης και μεταδόθηκε από τον Τηλεοπτικό Σταθμό 4ε της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, σχετικά με την Ορθοδοξία στη σημερινή Τουρκία.

Ο Δημοσιογράφος, με πολυετή έρευνα, με απολύτως τεκμηριωμένα στοιχεία, πολλά εκ των οποίων δημοσιεύματα του ίδιου του Τουρκικού Τύπου, ακόμα και με βίντεο από εκπομπές της τουρκικής τηλεόρασης, αποκάλυψε μια άλλη, εντελώς άγνωστη και θαμμένη πλευρά της πραγματικότητας στη σημερινή Τουρκία, κατά την οποία δεκάδες, εκατοντάδες βαφτίζονται φανερά πλέον Χριστιανοί Ορθόδοξοι, χιλιάδες είναι εκείνοι που μεταβαίνουν στα Ορθόδοξα προσκυνήματα, Εκκλησιές και Αγιάσματα, ενώ επιφανείς Τούρκοι παρακολουθούν με δέος τη Θεία Λειτουργία!!!!







ΜΠΕΣΤ ΣΕΛΛΕΡ ...; ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

Ο Νίκος Χειλαδάκης, ανέφερε πάμπολλες, συγκεκριμένες και επώνυμες περιπτώσεις μουσουλμάνων που ζήτησαν να βαφτιστούν Χριστιανοί, ενώ παρουσίασε τα αποκαλυπτικά στοιχεία έρευνας τουρκικής εφημερίδας, που καταγράφει μόνο τα τελευταία τρία χρόνια στην Τουρκία τον εξωφρενικό αριθμό των 8.000.000 πωλήσεων Αγίων Γραφών, στην τουρκική γλώσσα!!! (σ.σ. πράγμα που δείχνει πως είναι πραγματικά πολλά εκατομμύρια οι Κρυπτοχριστιανοί στην Τουρκία, ενώ σύμφωνα με τις Προφητείες του Αγίου Κοσμά για το «1/3 των Τούρκων που θα γίνουν Χριστιανοί» και με βάση το σημερινό πληθυσμό, φαίνεται πως πρόκειται για περίπου 15 με 20 εκατομμύρια ψυχές!!!)

ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΟΥΔΟΥΝΑΣ

Ο κ. Χειλαδάκης παρουσίασε επίσης με αδιάσειστα βίντεο τουρκικών καναλιών, τους χιλιάδες κυριολεκτικά Τούρκους «μουσουλμάνους», που κατακλύζουν την Εκκλησία του Αϊ Γιώργη του Κουδουνά, αφήνοντας τάματα, προσκυνώντας τις άγιες εικόνες και πηγαίνοντας σε ατέλειωτες ουρές για να χριστούν με το λαδάκι από το καντήλι του Αγίου!!!

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΚΟΜΒΗΣ

Μια άλλη πάλι εκπληκτική περίπτωση, είναι και εκείνη κοντά στα Άδανα, που όπως ανέφερε ο Νίκος Χειλαδάκης, συγκεντρώνει εκατοντάδες ασθενείς Τούρκους, που γίνονται καλά από μια γυναίκα, η οποία ομολόγησε στην Τουρκική Τηλεόραση, ότι τη θεραπευτική της δύναμη την αντλεί από μια κατακόμβη-σπήλαιο, όπου αγίασαν 7 Χριστιανοί Μάρτυρες!!!






ΤΟ ΑΓΙΑΣΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΜΙΧΑΗΛ

Το συγκλονιστικότερο όμως όλων, είναι εκείνο που ο έγκριτος Δημοσιογράφος ανέφερε για τη Σεβάστεια, ξεκινώντας από το Συναξάρι του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, όπου αναφέρεται η θεραπεία κάποιου πλουσίου στο Αγίασμα του Ταξιάρχη στη Σεβάστεια!

Εκεί, στο θαυματουργικότατο εκείνο Αγίασμα, είχε χτιστεί περικαλλέστατος Ιερός Ναός, θαύμα αρχιτεκτονικής, που όμως δεν υπάρχει πια.

Αλλά υπάρχει το ΑΓΙΑΣΜΑ του ΤΑΞΙΑΡΧΗ, γεμάτο με εκατοντάδες μικρά ψαράκια, τα οποία γλείφουν τις πληγές, ή τα σημεία πάθησης των δεκάδων χιλιάδων Τούρκων, που πηγαίνουν εκεί από όλο τον κόσμο και γίνονται καλά, μπαίνοντας μέσα στο ΑΓΙΑΣΜΑ!!!

Μάλιστα οι Τούρκοι έχουν χτίσει ξενοδοχεία και δωμάτια για να εκμεταλλευτούν τον «θεραπευτικό» τουρισμό που έρχεται ακόμα και από τη Ρωσία!!!





«ΚΑΝΕΝΑ ΜΕΣΟ ΔΕ ΔΕΧΤΗΚΕ ΝΑ ΠΡΟΒΑΛΕΙ ΤΟ ΥΛΙΚΟ ΜΟΥ»

Και ο επίλογος όμως του Νίκου Χειλαδάκη ήταν εξίσου συναρπαστικός, όταν αποκάλυψε πως αν και δουλεύει χρόνια σε μεγάλες εφημερίδες, καμία εφημερίδα και κανένα Μέσο Ενημέρωσης δε δέχτηκε μέχρι τώρα μέσα στην Ελλάδα να προβάλει όλο αυτό το συγκλονιστικό υλικό, για την Ορθοδοξία μέσα στην Τουρκία!... (σ.σ. Με την εξαίρεση της 4ε)


ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ : http://agioritis.pblogs.gr/hiliades-toyrkoi-proskynhtes-ston-ai-giwrgh-ths-prigkhpoy.html

Πέμπτη 13 Ιουνίου 2013

ΑΛΒΑΝΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ



            Το χοτζικό καθεστώς (κυρίως) που στηρίχτηκε σε ακραίες εθνικιστικές αλβανικές θέσεις,  προσπάθησε να δημιουργήσει μια «επιστήμη» «αλβανοποίησης» της ελληνικής ιστορίας, μερικά δείγματα παραθέτουμε πιό κάτω, έχουν να κάνουν με θέματα γλώσσας και παραποίησης της ιστορίας, σε παιδαριώδη μορφή.





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Το αξιόλογο βιβλίο του Σ. Ι. Καργάκου που δίνει απαντήσεις σε πολλά ζητήματα.

ΘΕΡΜΟΠΥΛΑΙ

            Ο μοναχός  Μιχαήλ στο βιβλίο του  « Η Βεργίνα και τ Αλβανικά» έκδοση Αρμός 1999 σελ 162-163. Δίνει την πιο κάτω πληροφορία σε ένα «υψηλόν» σύγγραμμα:  "Ο βασιλιάς Πύρρος πήρε το στρατό του , τους γενναίους Αλβανούς (οι Αλβανοί ήταν άγνωστοι στα χρόνια του Πύρρου) και κατέβηκε να πολεμήσει τους ¨Έλληνες. Οι Έλληνες μαζεύτηκαν σ ένα στενό μέρος για ν αμυνθούν. Μόλις έφτασαν οι Αλβανοί, ο Πύρρος παρέταξε το στρατό του,  Τότε ένας σύντροφός του φώναξε  ΄΄ Θέρε μωρέ Πύλε΄΄  δηλαδή ΄΄Σφαξε τους μωρέ Πύρρε΄΄ .
            Το άκουσαν οι Έλληνες αυτό το ΄΄ Θέρε μωρέ Πύλε΄΄   και ονόμασαν την περιοχή ΄΄ΘΕΡΜΟΠΥΛΑΙ΄΄".



ΑΘΗΝΑΙ

            Ο μοναχός Μιχαήλ στην σελ 163 γράφει την πιο κάτω εξήγηση των Αλβανών ειδικών για το πως ονομάστηκε η Αθήνα …….. Σκεφτόντουσαν λοιπόν οι Αλβανοί να ονομάσουν την Αθήνα  «Κρανιά» μέχρι που κατέβηκε στην πόλη της Αθήνας ένας Αλβανός και εξήγησε στους Έλληνες ΄΄Τα κράνα τα λέμε θάνα΄΄ άρχισαν λοιπόν οι Έλληνες να λένε θάνα – θάνα  και έτσι το μέρος το ονόμασαν οι αμαθείς Έλληνες «Αθήνα».


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ :  « Η Βεργίνα και τ Αλβανικά» έχει πολύ "ενδιαφέροντα" πράγματα αυτό το βιβλίο σχετικά με την "ιστορία" των αλβανών.


ΟΔΗΓΙΕΣ ΠΡΟΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΙΛΟΥΝ

            Ο δάσκαλος Απ Π Παπαθεοδώρου («Η παιδεία στη Β Ήπειρο μετά το 1821» ΄΄Πρακτικά Α Πανελληνίου Επιστημονικού Συνεδρίου Κόνιτσα 22-24 Αυγούστου 1987΄΄ Αθήνα 1988 σ 383) σε μια επίσκεψή του στα χωριά της Β Ηπείρου είδε μια πινακίδα που καθοδηγούσε τα Ελληνόπουλα πως πρέπει να μιλούν την γλώσσα τους  χαρείτε την:

Ν ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΙΣΜΟΥΣ

Ελληνικά και όχι ελλενικά.
Συνεταιρισμός και όχι κοπερατίβα.
Κατάστημα και όχι μαγαζί.
Ταξιαρχία και όχι μπριγκάτα.
Άμιλλα και όχι γκάρα.
Τηλεόραση και όχι τελεβιζόρι.
Αγορά και όχι παζάρι.
Μιλώ και όχι κουβεντιάζω.
Δώρο και όχι πεσκέσι.
Λεωφορείο και όχι αουτομπόζι ή σάτα.
Είδηση και όχι χαμπέρι.
Τρέχω και όχι αρεντεύω.
Ρίχνομαι και όχι ζάφτω.
Συγκεντρώθηκαν και όχι μαζεύτηκαν.
Ζυγαριά και όχι παλάτζα.





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Σχολικό βιβλίο της Αλβανίας, ο μεγαλοιδεατισμός είναι επίσημη θέση.

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΙ ΑΛΒΑΝΙΚΑ


Δες ένα συσχετισμό που κάνουν οι αλβανοί να δεις τι θολούρα έχουν στο μυαλό τους, βγάζουν ότι τα αρχαία ελληνικά είναι ποιό συγγενικά με τα αλβανικά απ΄ ότι με τα νεοελληνικά. Χαρείτε το.

Ancient Greek--Modern Greek-----Albanian
heis-----------enas-------------nje
dyo-----------dhio--------------dy
treis----------tris---------------tre
tettareis-------tesaris----------kater
pente---------pende-----------pese
heks----------eksi-------------gjashte
hepta---------efta------------shtate
okto:----------oxto------------tete
ennea----------enya-----------nente
deka-----------dheka-----------dhjete





ΜΑΝΗ

            Οι Αλβανοί υποστηρίζουν ότι η λέξη Μάνη προέρχεται από την λέξη Mene που σημαίνει Μουριά και κατά την γνώμη τους το όνομα αυτό δόθηκε διότι ευδοκιμούσαν πολλές μουριές στην Μάνη.
            Όμως μόνο στα χωριά που είναι στο Γύθειο είχαν σηροτροφία και επειδή οι μουριές δεν επαρκούσαν για την εκτροφή των μεταξοσχωλήκων το 1940 έφερναν από τα χωριά του Ευρώτα μουρόφυλλα για τα κουκούλια τους, άρα λοιπόν οι όποιες λίγες μουριές στην Μάνη δεν ήταν ικανές για να δώσουν το όνομα σε μια περιοχή .

            Ο πιθανότερος λόγος για την ονομασία της Μάνης προέρχεται από το νεολατινικό mansion που σημαίνει φρούριο.






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο βασιλιάς Πύρρος της Ηπείρου, η μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου Ολυμπιάδα και πολλοί άλλοι ανήκουν στο... πάνθεον των Αλβανών ηρώων, αστεία πράγματα όμως αυτά διδάσκονται.

TATOH

            Το Τατόι το θεωρούν αλβανικό όνομα, αλλα έτσι ονομαζόταν προ της καθόδου των Αλβανών δηλαδή είναι ονομασία του 16ου αιώνα και προέρχεται από το όνομα του ιδιοκτήτη της περιοχής Αρτίκη Τατοή, γι αυτό λανθασμένα γραφεται με ι το ορθό είναι με η.


ΒΑΡΗ - ΒΡΑΩΝΑ

            Η Βάρη είναι πολύ συνηθισμένο όνομα σε περιοχές με έλη. Ενώ η Βραώνα είναι παραφθορά της αρχαίας Βραυρώνος όπου βρισκόταν και το ιερό της; Αρτέμιδος της Βραυρωνίας.


ΜΕΝΙΔΙ

            Το Μενίδι αναφέρεται με αυτή την ονομασία σε βούλα του Ιννοκέντιου Γ  1208 δηλαδή αιώνες πριν την κάθοδο των Αλβανών.


ΚΟΡΩΠΙ

            Η τοποθεσία αυτή ονομάστηκε έτσι από το όνομα του  Δημ Κορωπή και ως εκ τούτου πρέπει να γράφεται με η όχι με ι , ο Δημ Κορωπής σκοτώθηκε στην μάχη του Μαραθώνα το 1824. Η λέξη Κορωπί είναι παραφθορά της αρχαίας Κρωπιάς, στην αρχαιότητα υπήρχε ο δήμος Κρωπιάς , ο Θουκυδίδης λέει (Β19) ότι ο Σπαρτιάτης Αρχίδαμος που εισέβαλε στις Αχαρνές (Μενίδι)  πέρασε από την κρωπιάέχοντας δεξιά το όρος Αιγάλεω.



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Στη «Γεωγραφία της Αλβανίας» που διδάσκεται στην Γ' Λυκείου των σχολείων της χώρας, οι μαθητές δε μαθαίνουν μόνο για τα σημερινά όρια του Αλβανικού κράτους αλλά, και για τις περιοχές που «αδίκως» - όπως λέει αρκετές φορές στο βιβλίο - το Συμβούλιο των Πρεσβευτών του 1913 άφησε εκτός των ορίων του κράτους Αλβανικές περιοχές (Treva Shqiptare). Στις περιοχές αυτές... περιλαμβάνονται 3 νομοί του Μαυροβουνίου, όλο το Κόσσοβο και άλλες τρεις περιοχές της Σερβίας, το μεγαλύτερο μέρος του κράτους των Σκοπίων και 8 νομοί της Ελλάδος. Το βιβλίο αυτό που διδάσκονται και τα Ελληνόπουλα της Βορείου Ηπείρου, έχει εξώφυλλο το χάρτη της Αλβανίας να πλαισιώνεται από τις «Αλβανικές περιοχές» (treva shqiptare) εκτός συνόρων.

Στο ξεχωριστό κεφάλαιο με τίτλο «Οι Αλβανικές Περιοχές στην Ελλάδα», σελ. 198 στην εισαγωγή με τίτλο «Σύνθεση και θέση των Αλβανικών περιοχών» αναφέρει: Είναι Αλβανικές περιοχές που αδίκως προσαρτήθηκαν στο Ελληνικό κράτος το 1913 από το Συμβούλιο των Πρεσβευτών. Οι ιστορικές εξελίξεις, οι μαζικές βίαιες μετακινήσεις των αυτοχθόνων αλβανικών πληθυσμών και η έλλειψη επίσημων στοιχείων, δυσκολεύουν των προσδιορισμό των αλβανικών περιοχών στην Ελλάδα και κυρίως τον προσδιορισμό των κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων αυτών των περιοχών. Αυτές οι περιοχές βρίσκονται στη βορειοδυτική Ελλάδα, νότια των περιοχών της ΦΥΡΟΜ και νοτιοανατολικά του Αλβανικού κράτους μέχρι τον κόλπο της Άρτας (εννοεί τον Αμβρακικό) και αποτελείται από τις περιοχές, Τσαμουριά, Φλώρινα, Καστοριά, Γρεβενά, Κόνιτσα κλπ.

ΑΙΣΧΥΛΟΣ

            Ο Αλβανικός μεγαλοιδεατισμός αλβανοποίησε ακόμα και τον Αισχύλο και βέβαια δια στόματος του Ισμαήλ Κανταρέ, με το σκεπτικό ότι ήταν Ελευσίνιος! 


ΠΕΡΙΑΝΔΡΟΣ - ΕΛΥΤΗΣ - ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ

            Αυτός που είναι ανεκδιήγητος είναι ο Αριστείδης Π Κόλλιας στο βιβλίο του «Αρβανίτες και η καταγωγή των Ελλήνων». Αυτός ο «ειδικός» αλβανολόγος, δεν δίστασε να βγάλει αλβανούς τον Περίανδρο και τους ποιητές μας Βρεττάκο και Ελύτη.
            Το περισπούδαστο αυτό βιβλίο του Αριστείδη Π Κόλλια που αναφέρω δεν είναι τίποτα άλλο από μαζώματα και κυρίως κακομεταφρασμένα βιβλία στην Αλβανική, η δε βιβλιογραφία από δύο σελίδες  που παραθέτει έχει τόσα πολλά λάθη που δείχνει την προχειρότητα του «συγγράμματος» του εν λόγω «ειδικού», αλλά και την μη επαφή του με την εν λόγω βιβλιογραφία, δεν είναι δυνατόν να χρησιμοποιείς ένα βιβλίο σαν πηγή και να μη γράφεις σωστά τον τίτλο του βιβλίου! Δες μερικά από τα λάθη της βιβλιογραφίας που παραθέτει:

Α . Π ΚΟΛΛΙΑΣ : Ι Βλαχογιάννη «Κλέφτες του Μωρηά».
ΤΟ ΟΡΘΟ : Γ Βλαχογιάννη «Κλέφτες του Μοριά» (Ιστορικά Ραπίσματα ) Αθήνα 1935.

Α . Π ΚΟΛΛΙΑΣ : Στη σελίδα 179 έχει ένα μουστακαλή και λεζάντα «Γιάννης Βρεττός (1822-1900) ο δημιουργός της περίφημης Απολογίας».
ΤΟ ΟΡΘΟ :  Ιωάννης Βρετός (με ένα τ) που έγραψε ένα βιβλίο με τον τίτλο «Απολογία εις το η κοιτίς του Ελληνισμού» Εν Κ/[ολει τυπογραφείον Αδελφών Αγγελιδών, 1878……….. στην πραγματικότητα πρόκειται για τον αλβανόφωνα Γιάνι Βρετό!


Α . Π ΚΟΛΛΙΑΣ : Β Γούδα «Βίοι παράλληλοι……» (1876)
ΤΟ ΟΡΘΟ : Αναστάσιος Γούδα «Βίοι παράλληλοι……» ο πρώτος τόμος του οκτάτομου έργου του βγήκε το 1872 και ο τελευταίος το 1876



Α . Π ΚΟΛΛΙΑΣ : Σ Ζαμπέλιου «Τα δημοτικά άσματα της Ελλάδος» 1852
ΤΟ ΟΡΘΟ : «Άσματα δημοτικά της Ελλάδος» (Κέρκυρα 1852)



Α . Π ΚΟΛΛΙΑΣ :  Ν ΚΑΣΟΜΟΥΛΗ «Ιστορικά ενθυμήματα»
ΤΟ ΟΡΘΟ : Ν ΚΑΣΟΜΟΥΛΗ «Ενθυμήματα ιστορικά»



Α . Π ΚΟΛΛΙΑΣ : ΓΙΑΝ ΚΟΡΔΑΤΟΥ  «Μεγάλη ιστορία της Ελλάδος»
ΤΟ ΟΡΘΟ : Ο Κορδάτος δεν έχει γράψει τέτοιο βιβλίο!

            Και σταματώ εδώ διότι το βιβλίο αυτό μήτε την Βιβλιογράφια που παρουσιάζει δεν έχει σωστή και αυτό είναι ενδεικτικό της σοβαρότητάς του…………


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ : Τον Αριστοτέλη τον θεωρούν...αρχαίο Αλβανό.



ΤΑ –’ιώτης

            Αναφέρει λοιπόν ο πολύς Α . Π. ΚΟΛΛΙΑΣ ότι όλα τα ελληνικά σε –’ιώτης και τα ιταλικά σε –ότι είναι Αρβανιτισμοί!!!!!!!!!!!!!!!

            Τι να πει εδώ κανείς ας δούμε λοιπόν μερικούς αρβανιστισμούς όπως τους καταλαβαίνει προφανώς ο πολύς Α . Π.  ΚΟΛΛΙΑΣ:
Παναγιώτης!
Ικαριώτης!
Ισκαριώτης!
Ιδιώτης!
Στρατιώτης!
Πατριώτης! (Ο Σοφοκλής λέει «ίππον πατριώτη» προφανώς ήταν αλβανομαθής ο Σοφοκλής).
Φαναριώτης!
Μονεμβασιώτης!
Μπαμπινιώτης!
Όλη η Ελληνική γλώσσα είναι γεμάτη από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα σε λέξεις που τελειώνουν σε ιώτης ……. Αντιλαμβάνεσαι λοιπόν την σοβαρότητα  του ανθρώπου.

            Για τα ιταλικά τι να πω :

            Pavaroti!





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : «αλβανικές περιοχές» (treva shqiptare) που έμειναν εκτός αλβανικού κράτους. «η Βορειοδυτική Ελλάδα, από τη Φλώρινα έως την Πρέβεζα, είναι αλβανικό εθνικό έδαφος στο οποίο "αιμοσταγείς" Έλληνες πραγματοποίησαν "εθνοκάθαρση" στους Τσάμηδες που πλειοψηφούσαν στα χώματα αυτά».

«ΤΑ ΙΛΛΥΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΣΤΟΝ ΟΜΗΡΟ»

            Μια «κορυφαία» για τα αλβανικά δεδομένα μορφή είναι ο Σταύρο Σκέντι. «ιστορικός» που ζει στην Αμερική. Πήγε λοιπόν αυτό το κελεπούρι στο Παρίσι το 1968 και έκανε μια διάλεξη με τίτλο «ΤΑ ΙΛΛΥΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΣΤΟΝ ΟΜΗΡΟ», έλα όμως εκεί στην διάλεξη παραβρέθηκαν και Έλληνες, μεταξύ δε των άλλων και ο Αχιλ. Λαζάρου και τον κάνανε τον «ιστορικό» Σταύρο Σκέντι με τα κρεμμυδάκια……







ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ

Στο βιβλίο της της Ιζαμπέλλας Παλάσκα αναφέρεται μια άγνωστη και εκπληκτική εξιστόρηση προσπάθειας του Θ Πάγκαλου να δει τον Μουσολίνι, ο ο...