Παρασκευή 9 Φεβρουαρίου 2018

ΤΟ ΞΥΠΟΛΥΤΟ ΤΑΓΜΑ


ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΤΟΥ ΓΚΡΕΚ ΤΑΛΛΑΣ (Gregg Tallas)





Ο Γκρεκ Τάλλας (Γρηγόρης Θαλασσινός) , γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1909. Ο πατέρας του ήταν πλοιοκτήτης και μετανάστευσε οικογενειακώς στην Αμερική – στο κοσμοπολίτικο θέρετρο Ατλάντικ Σίτυ της Πολιτείας του Νιού Τζέρσει - όταν ο Γρηγόρης βρισκόταν σε μικρή ηλικία.

 
 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Gregg Tallas του 1950
 
 



Είχε πίσω του μια μακρά ιστορία μελέτης, σπουδών, θητείας και τόλμης στο Θέατρο και στον Κινηματογράφο. Σπουδές στη Δραματική Σχολή του Πρίνστον - κρυφά από τους γονείς του - φιλοδοξώντας να γίνει ηθοποιός. Το 1928 μετακομίζει στη Νέα Υόρκη και συνεχίζει τις θεατρικές σπουδές του στο Αμερικανικό Πειραματικό Θέατρο Δραματικής Τέχνης της Νέας Υόρκης, το οποίο ακολουθούσε τη «μέθοδο Στανισλάβσκι». Ο δάσκαλός του Μπολοσλάβσκι – βοηθός του Στανισλάβσκι - τον παροτρύνει να στραφεί στη θεατρική σκηνοθεσία πράγμα που δέχεται, μαθητεύοντας πάλι στον Μπολοσλάβσκι. Συνεπαρμένος από τη «Θεατρική μέθοδο του Στανισλάβσκι», που είχε εισαγάγει το ρεαλισμό και τη φυσικότητα στο παίξιμο, στη θέση του στόμφου και του μελοδραματισμού που επικρατούσε τότε, φεύγει το 1930 – με ελληνικό διαβατήριο - στη Μόσχα και παρακολουθεί επί 15 μήνες τις εργασίες του Θεάτρου Τέχνης, συγκατοικώντας με τον «άνθρωπο-μύθο» Κωνσταντίν Στανισλάβσκι. Στη συνέχεια φεύγει για την Ισπανία για να συναντήσει τον άνθρωπο που τον είχε εντυπωσιάσει στα καλλιτεχνικά καφενεία του Γκρήνουιτς Βίλατζ την περίοδο 1928-1929 που σύχναζαν και είχαν γίνει φίλοι: τον Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα. Εκείνη την περίοδο ο Λόρκα είχε τον περίφημο θίασο «Μπαράγκα» με τον οποίο περιόδευε στην ισπανική επαρχία. Ο Γκρεγκ Τάλλας ακολούθησε επί 6 μήνες το Λόρκα στις περιοδείες του, μελετώντας τον τρόπο δουλειάς του, συνεπαρμένος από το συνδυασμό ποίησης και ρεαλισμού που χαρακτήριζαν την αντίληψη του Λόρκα για το Θέατρο.





Το 1932, ιδρύει στο Ατλάντικ Σίτυ το θέατρο ρεπερτορίου TOY THEATRE όπου σαν παραγωγός και σκηνοθέτης ανέβασε περίπου 40 έργα κλασσικού και σύγχρονου ρεπερτορίου συνεργαζόμενος με ηθοποιούς σαν τον Όρσον Ουέλς, Eλία Καζάν, Kάθριν Κορνέλ, Mάρτα Σκότ κλπ.

Παράλληλα με το θέατρο λειτουργεί και Δραματική Σχολή, ενώ το 1935, ο ανεξάντλητος Γκρεγκ Τάλλας, ιδρύει και το AVANT-GARDE THEATRE, στο οποίο ανεβάζει πρωτοποριακά έργα.





Το 1936, πηγαίνει στην Ισπανία με μια ομάδα Αμερικανών εθελοντών και πολεμά κατά του Φράνκο στην περιοχή της Γρανάδα.



 

Το 1937, σκηνοθετεί στο Χόλλυγουντ τα «Αρραβωνιάσματα» του Μπόγρη.
Η επαφή του αυτή με το Χόλλυγουντ, τον έφερε στην αγκαλιά του κινηματογράφου. Ο Λ.Μπ. Μέιρ, επικεφαλής των στούντιο της ΜETRO GOLDWIN MAYER, τον καλεί στα στούντιο όπου ο Τάλλας εξειδικεύεται στο μοντάζ και αναδεικνύεται σε μετρ των σκηνών δράσης όχι μόνο στο μοντάζ αλλά και στο σενάριο και στη σκηνοθεσία.

 

            Έτσι έγραψε, σκηνοθέτησε και μοντάρισε τις ειδικές σκηνές δράσης των ταινιών: Όσα παίρνει ο Άνεμος, Δόκτωρ Τζέκυλ και Μίστερ Χάυντ, Μαρία Αντουανέτα κ.α.



Το 1946, σκηνοθετεί την πρώτη του ταινία: PROHISTORICWOMEN (Προϊστορικές Γυναίκες), παραγωγή της UNITED ARTISTS και αμέσως μετά με την ίδια εταιρία σκηνοθετεί την ταινία SIRENOFATLANTIS (Οι Σειρήνες της Ατλαντίδος).





Αλλά οι σειρήνες του κινηματογραφικού Χόλλυγουντ, δεν μπορούν να σβήσουν τη μεγάλη αγάπη του Γκρεγκ Τάλλας για το Θέατρο. Συγχρόνως με τη δουλειά του στα κινηματογραφικά στούντιο ιδρύει ένα νέο θέατρο ρεπερτορίου το ORCHARD GABLES, όπου ανεβάζει το Γλάρο του Τσέχωφ, τον Αλχημιστή του Μπεν Τζόνσον, τον Αρχοντοχωριάτη του Μολιέρου κ.α.

Όλα αυτά τα «γεμάτα» χρόνια, είχε καταφέρει να ξεκλέβει χρόνο και να έρχεται στην Ευρώπη για να «μετεκπαιδεύεται» σε διάφορες θεατρικές «σχολές» όπως:
Στην Αγγλία στο θέατρο του Κομερσαγιέφσκι.
Στο Βερολίνο στο θέατρο Ράινχαρτ και Γιένσερ.
Στο Παρίσι στο Θέατρο Γκραν γκινιόλ.



Ο Γκρεγκ Τάλλας, μετά το «Ξυπόλητο Τάγμα», διατήρησε σταθερούς δεσμούς με τα θεατρικά και κινηματογραφικά δρώμενα στην Ελλάδα. Δίδαξε στις Κινηματογραφικές Σχολές της εποχής και όλοι οι μαθητές του τον αποκαλούν ΔΑΣΚΑΛΟ. Ο Γκρεγκ Τάλλας και ο Χρήστος Βαχλιώτης ήσαν σχεδόν οι μόνοι που είχαν την περίοδο εκείνη τα εφόδια για να διδάξουν κινηματογράφο. Έκανε εδώ κάποιες κινηματογραφικές δουλειές και παράλληλα δούλευε και στην Αμερική, την Ισπανία και την Ιταλία. Δεν κατόρθωσε πάντως ποτέ να μπει στην ελληνική νοοτροπία και κυρίως στη νοοτροπία του ελληνικού θεατρικού χώρου της εποχής. Οι αντιλήψεις του για ένα ρεαλιστικό – ποιητικό θέατρο, σκόνταφτε πάνω στο στομφώδες παίξιμο της εποχής. Το 1958, σκηνοθέτησε στο Θέατρο Κυβέλης, τη «Γαλήνη» του Βενέζη.



Η αγάπη του να δουλεύει με παιδιά ηθοποιούς τον οδήγησε στην απόφαση να σκηνοθετήσει το σήριαλ «Τα ξύλινα Σπαθιά», βασισμένο στο βιβλίο του Παντελή Καλιότσου. Ήταν μια παραγωγή της ΕΡΤ. Αυτό ήταν και το κύκνειο άσμα του μεγάλου αυτού καλλιτέχνη.



Ο Γρηγόρης Θαλασσινός, πέθανε στην Αθήνα το 1993 από καρδιακό επεισόδιο. Έμενε στην οδό Επτανήσου 33 στην Κυψέλη. Είχε προηγηθεί ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα που του συνέβη στην Αμερική, όπου είχε πάει να συναντήσει τον Τέλη Σαβάλας, ο οποίος θα πρωταγωνιστούσε στην επόμενη ταινία του.

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Δημοσίευση στον τύπο. 

 

ΤΟ ΣΥΝΟΠΤΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΥ

 

Σκηνοθεσίες ταινιών

Prehistoric Women (ΠροϊστορικέςΓυναίκες) / United Artists (ΗΠΑ)
Siren of Atlantis (ΣειρήνεςτηςΑτλαντίδας) / United Artists (ΗΠΑ)
To Ξυπόλητο Τάγμa/ Πέτρος Μπουντούρης (Ελλάδα)
PanchoVilla(Πάντσο Βίλλα) [βερσιόν του 1972] / Phil.Yordan Productions (ΗΠΑ)
ShadowofTruth (H Σκιά της Αλήθειας)/ Columbia (ΗΠΑ)
Aγιούπα / Trans-Lux (ΗΠΑ)
Red Rock Outlaw (ΟΦυγόδικος) / Golden Gate Productions (ΗΠΑ)
BikiniParadise (Ο Παράδεισος με τα μπικίνι) / Allied Artists (ΗΠΑ)
U.N. AgentMarcMato (Πράκτωρ Μάρκ Μάτο) / Atlantida (Ισπανία)
EspionageinTangiere (Κατασκοπεία στην Ταγγέρη, S-007)/ Medousa (Ιταλία)
Απαγορευμένη Αγάπη / Ορφεύς Φίλμς (Ελλάδα)
Κατηγορούμενος ο Έρως / Κόσμος Φίλμς (Ελλάδα)
Επιχείρησις στο Σαρωνικό / Φίνος Φιλμ (Ελλάδα)
The Last Five Minutes (Τατελευταίαπέντελεπτά) / Amato Productions (ΗΠΑ)
Constantia (Κωνσταντίνα) / Amato Productions (ΗΠΑ)
White Savage (ΛευκήΖούγκλα) / Allied Artists (ΗΠΑ)
WomenofVenus (Γυναίκες από τον πλανήτη Αφροδίτη) / Allied Artists (ΗΠΑ)
TheRiver (Ο Ποταμός) [ντοκιμαντέρ] / Monogram (ΗΠΑ)
The Far Wanderer (ΟΠεριπλανώμενος) / Allied Artists (ΗΠΑ)
The Last Godess (ΗΤελευταίαΘεά) / United General Theatres (ΗΠΑ)

 

Σκηνοθεσίες τηλεοπτικών σειρών

 

YoubetheJury(Εσύ θα είσαι ο ένορκος) [εβδομαδιαίο πρόγραμμα διάρκειας δυο ετών] / KTTV (ΗΠΑ)
Τα Ξύλινα Σπαθιά [βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Παντελή Καλιότσου] / ΕΡΤ (Ελλάδα)

 

Σενάρια

 

Προϊστορικές Γυναίκες
Ξυπόλητο Τάγμα (σε συνεργασία με τον Νίκο Κατσιώτη)
Κατασκοπεία στην Ταγγέρη
Πράκτωρ Μάκ Μάτο
Επιχείρησις στο Σαρωνικό
Φωνές από το Υπερπέραν
Η Τελευταία Θεά
Η Κούνια
Μικροί Απαγωγείς
Κωνσταντίνα
Ο Ποταμός
Γυναίκες από τον πλανήτη Αφροδίτη
Αδιάκοπο Κυνηγητό

Σενάριο σκηνοθεσία και μοντάζ δράσης των ταινιών

 

για λογαριασμό των στούντιο της Μetro Goldwin Mayer):
Όσα Παίρνει ο Άνεμος
Το Μεγάλο Βαλς
Μπουμτάουν
Δόκτωρ Τζέκιλ και Μίστερ Χάιντ
Μαρία Αντουανέτα
Andy Hardy (Τηλεοπτική σειρά)
Dr.Kildare (Tηλεοπτική σειρά)

(για λογαριασμό των στούντιο WARNER BROS):
ΗΜάχητωνΑρδενών(Battle of the Bulge)

 

 

 


 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Από την προβολή της ταινίας στους κινηματογράφους.


ΤΙ ΕΙΠΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ

 

Ο Ρενέ Κλαίρ, τοποθετούσε τον Γκρεκ Τάλλας (Γρηγόρη Θαλασσινό), ανάμεσα στους κορυφαίους μοντέρ του παγκόσμιου κινηματογράφου.

Ο Βιτόριο Ντε Σίκα όταν είδε το 1955 το «Ξυπόλητο Τάγμα» στο Φεστιβάλ του Εδιμβούργου είπε στον Τάλλας: «Αν είχες γυρίσει αυτή την ταινία προτού γυρίσω εγώ τον Κλέφτη των Ποδηλάτων τότε σήμερα θα ήσουν εσύ ο Ντε Σίκα!».

Η παγκόσμια κριτική αναγνώρισε στην προσπάθεια αυτή του Γκρέγκ Τάλλας ένα επίτευγμα ανάλογο με του Ροσσελλίνι στην «Ρώμη Ανοχύρωτη Πόλη» και του Ντε Σίκα στον «Κλέφτη των Ποδηλάτων».

 



ΠΩΣ ΣΤΗΘΗΚΕ Η ΤΑΙΝΙΑ

 


Το 1952, ο Γρεγκ Τάλλας έρχεται στην Ελλάδα και με την περιορισμένη οικονομική υποστήριξη ενός άλλου ελληνοαμερικανού, ξενοδόχου στο Λος Άντζελες, του Πέτρου Μπουντούρη, άρχισε να γυρίζει την ταινία « Το Ξυπόλητο Τάγμα».





Στα τέλη της δεκαετίας του ΄40, βρισκόταν στην Αμερική ο ηθοποιός του Κρατικού Θεάτρου Νίκος Κατσιώτης, ο οποίος συζητώντας με τον Τάλλας του διηγήθηκε πως την ημέρα που η Θεσσαλονίκη γιόρταζε την απελευθέρωσή της, το Νοέμβριο του 1944, στο τέλος της διαδήλωσης ακολουθούσε ένα τσούρμο από κουρελήδες πιτσιρικάδες οι οποίοι κρατούσαν ένα πανό που έγραφε «Ξυπόλητο Τάγμα». Ήσαν τρόφιμοι ορφανοτροφείων της Θεσσαλονίκης τα οποία έκλεισαν οι Γερμανοί κι έτσι τα παιδιά βρέθηκαν στο δρόμο. Τα παιδιά για να επιβιώσουν μέσα στη σκλαβωμένη και λιμώττουσα Ελλάδα του 1943, συνέστησαν μια ηρωική συμμορία σαλταδόρων που έκλεβε τους Γερμανούς και τους μαυραγορίτες για να συντηρεί τα μέλη της κι όσους μπορούσε απʼ το φτωχό λαό που δυστυχούσε, ενώ παράλληλα βοηθούσε με διάφορους τρόπους την Αντίσταση.





Η διήγηση του Νίκου Κατσιώτη, συγκλόνισε τον Τάλλας κι αποφάσισε να κάνει το «Ξυπόλητο Τάγμα» ταινία. Ανέπτυξαν μαζί το μύθο κι ο Νίκος Κατσιώτης έγραψε το σενάριο.



Ο Γρέγκ Τάλλας αποθαρρημένος από την υποτυπώδη κινηματογραφία της Ελλάδας της εποχής, σκέφτηκε αρχικά να γυρίσει την ταινία στη Νάπολη, πόλη που θεωρούσε πως είχε μια περίεργη ομοιότητα, το ίδιο άρωμα, με τη Θεσσαλονίκη. Αλλά πάλι κάτι τον έτρωγε.



Κι έτσι ήρθε στην Ελλάδα και γύρισε την ταινία στη Θεσσαλονίκη σε φυσικούς χώρους. Μόνο τη σκηνή της «μαύρης αγοράς» γύρισε για καθαρά πρακτικούς λόγους στην Αθήνα, στην περιοχή των Φυλακών Αβέρωφ, όπου και λειτουργούσε πραγματικά η μαύρη αγορά στα χρόνια της Γερμανικής Κατοχής.



Χρησιμοποίησε μόνο δύο επαγγελματίες ηθοποιούς, το Νίκο Φέρμα και τη Μαρία Κωστή. Όλοι οι άλλοι που έπαιξαν στην ταινία ήσαν ερασιτέχνες. Τα 63 από τα 66 παιδιά που πήραν μέρος στα γυρίσματα, ο Γκρεγκ Τάλλας τα πήρε από αναμορφωτήρια της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.



Η μηχανή λήψης ήταν του1924 και χρησιμοποιήθηκαν μόνο 6 προβολείς για το φωτισμό.



Ο Τάλλας, δούλεψε την ταινία με μεράκι και πάθος. Αγάπησε όλα αυτά τα παιδιά κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων και τον αγάπησαν κι αυτά. Είναι χαρακτηριστικό ότι η σεκάνς των τίτλων δεν ήταν γραμμένη στο σενάριο. Η ιδέα ήρθε στο σκηνοθέτη κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, γιατί θέλησε να κάνει κάτι παραπάνω γιʼ αυτά τα παιδιά, να τα δείξει περισσότερο. Και θεωρούσε ο ίδιος αυτή τη σεκάνς σαν την έκφραση της προσωπικής του ποίησης, σαν μια εντελώς ιδιαίτερη ποιητική φράση μέσα στην ταινία.

 

ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΦΙΛΜ

 

Σκηνοθεσία : Γκρεγκ Τάλλας
Σενάριο : Νίκος Κατσιώτης βασισμένο σε ιδέα των Γκρεγκ Τάλλας & Νίκος Κατσιώτης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Εκτέλεση μουσικής: Συμφωνική Ορχήστρα Αθηνών (ΚΟΑ) υπό τη διεύθυνση του συνθέτη
Οπερατέρ: Μιχαήλ Γαζιάδης
Παραγωγή: Πέτρος Μπουντούρης
Eρμηνείες: Νίκος Φέρμας, Μαρία Κωστή (επαγγελματίες ηθοποιοί).
Στο ρόλο του Νίκου ο Αντώνης Βούλγαρης
Από το θαυμάσιο πλήθος των νεαρών ερμηνευτών ξεχωρίζουν οι:
Βασίλης Φραγκαδάκης (Αντρέας)
Χρήστος Σολούρογλου (Τζο)
Ευάγγελος Γιωτόπουλος (Ιάκωβος)
Σταύρος Κρόζος (Δημήτρης)
Γιώργος Αξιώτης (Θάνος) και
η μικρούλα Καίτη Τζίνη (Μάρθα)
Χώρα παραγωγής : Ελλάδα
Χρονολογία παραγωγής : 1953
Γλώσσα : Ελληνικά
Διάρκεια : 93'
Εικόνα : Ασπρόμαυρο
Είδος : Δραματική
Ήχος : MONO
Διανομή : Νεανικό Πλάνο

Το αρνητικό της ταινίας είχε χαθεί και χάρη στις προσπάθειες του διευθυντή της Ταινιοθήκης της Ελλάδας, Θόδωρου Αδαμόπουλου που εντόπισε δύο κόπιες προβολής σε καλή κατάσταση, δημιουργήθηκε, μετά από χρονοβόρες και πολυδάπανες διαδικασίες, ένα καινούργιο αρνητικό της ταινίας.

 





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η κατάσταση των παιδιών στην ταινία απεικονίζει την πραγματικότητα της κατοχής.


 

ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ

 

Το Ξυπόλητο τάγμα είναι η αληθινή ιστορία 160 παιδιών, που η δράση τους πήρε διαστάσεις μύθου όταν διώχτηκαν από τα ορφανοτροφεία της Θεσσαλονίκης από τους Ναζί κατακτητές στα χρόνια της κατοχής του Bʼ Παγκοσμίου Πολέμου.

Τα παιδιά μεταβάλλονται σʼ ένα είδος καλόκαρδης ηρωικής συμμορίας, που κλέβει από τους Γερμανούς και του μαυραγορίτες για να συντηρεί τα μέλη της κι όσους μπορεί από τον κόσμο γύρω της.

            Επίσης, πέρα από την αρωγή που παρείχαν στο κόσμο, κατάφερναν με την εξυπνάδα και το κουράγιο τους να βοηθούν την Αντίσταση, βρίσκοντας τρόπους να φυγαδεύουν στη Μέση Ανατολή Έλληνες, Αμερικάνους και Εγγλέζους αξιωματικούς, με σκοπό να ενωθούν με τους εκεί συμμαχικούς στρατούς.



 

ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΦΙΛΜ

 

Το «Ξυπόλητο Τάγμα», είναι ένα απʼ τα καλύτερα δείγματα του ελληνικού νεορεαλισμού. Ασφαλώς το πρώτο ελληνικό νεορεαλιστικό φιλμ είναι το «Πικρό Ψωμί» (1951) του Γρηγόρη Γρηγορίου και η αυθεντικότερη έκφρασή του η «Μαύρη Γη» (1952) του Στέλιου Τατασόπουλου.



Αλλά το «Ξυπόλητο Τάγμα» (1953), εκτός από τη νεορεαλιστική οπτική, ήταν και μια παραγωγή καλλιτεχνικά άρτια για τα δεδομένα της εποχής. Η φωτογραφία του Μιχάλη Γαζιάδη θαυμάσια. Η μουσική του Μίκη Θεοδωράκη –η πρώτη του για κινηματογραφική ταινία - καταπληκτική. Το σενάριο στέρεο. Τα κάδρα, ο ρυθμός, οι χώροι! Αλλά εκείνο που ξεχωρίζει είναι η ποιητική οπτική της σκηνοθεσίας και ο μοναδικός τρόπος με τον οποίο ο Τάλλας διευθύνει τους δυο επαγγελματίες και τους δεκάδες ερασιτέχνες ηθοποιούς.

Το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα της ταινίας-σε συνδυασμό με τις συνθήκες παραγωγής- ήταν μια μεγάλη έκπληξη στην Αμερική.

Παρά τα περισσότερα από 60 χρόνια που τη βαραίνουν, η ταινία του Γκρεγκ Τάλλας παρακολουθείται με εξαιρετικό ενδιαφέρον, κι αυτό εξαιτίας όχι μόνο των γυρισμένων σε φυσικά ντεκόρ σκηνών της (τη Θεσσαλονίκη στις αρχές της δεκαετίας του '50) αλλά και του ρεαλισμού και της δύναμης των σκηνών της που συχνά φέρνουν στο νου την κλασική νεορεαλιστική ταινία «Ρώμη, ανοχύρωτη πόλη» του Ροσελίνι. Με καλοστημένες σκηνές -ανάμεσά τους και μια σκηνή με θέατρο σκιών-, με προσεγμένη φωτογραφία του Μιχαήλ Γαζιάδη που δίνει την όλη ατμόσφαιρα της εποχής, με τους μικρούς ερασιτέχνες πρωταγωνιστές να παίζουν πειστικά τους ρόλους τους και σωστό ρυθμό, ο Τάλλας έφτιαξε μια ειλικρινή, συγκινητική ταινία, που δεν έχασε τη φρεσκάδα της.

 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Παιδιά της κατοχής, στο σύνολό τους ξυπόλυτα.

 

ΒΡΑΒΕΙΑ

 

 

Το «ξυπόλητο τάγμα» είναι  η πρώτη ελληνική ταινία που κατόρθωσε να βραβευτεί σε διεθνές Φεστιβάλ.

Πήρε το 1955 το Μέγα Βραβείο («Χρυσή Δάφνη»), στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Εδιμβούργου, το οποίο είχε δημιουργήσει ο DAVID O. SELZNICK.



Η διοίκηση της Ακαδημίας Καλών Τεχνών και Επιστημών, διοργάνωσε την Κυριακή 8 Νοεμβρίου του 1953 στο ACADEMY AWARD THEATRE ειδική προβολή, τιμώντας έτσι για πρώτη φορά σκηνοθέτη μη αμερικάνικης παραγωγής. Μετά την προβολή, ακολούθησε δίωρη συζήτηση όπου τα μέλη της Ακαδημίας υπέβαλαν ερωτήσεις στο σκηνοθέτη. Δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι αυτή η ταινία γυρίστηκε με τόσο λίγα τεχνικά μέσα. Για παράδειγμα, ο φωνολήπτης της Κολούμπια ήταν αδύνατο να πιστέψει πως αυτή η ταινία γυρίστηκε βουβή και πως είχαν επιτευχθεί τόσο άψογοι συγχρονισμοί στο ντουμπλάρισμα της ηχητικής μπάντας στην Ελλάδα!

Το βιαστικό ξεφύλλισμα μιας και μόνο εφημερίδας, της “Ελευθερίας” έφερε το παρακάτω αποτέλεσμα:

  • Στις 29/1/1953 με αφορμή την ολοκλήρωση των γυρισμάτων του Ξυπόλητου Τάγματος  δημοσιεύονται πληροφορίες για την ταινία, τους συντελεστές, τον παραγωγό και τον σκηνοθέτη.
  • Στις 13/3/1954 δημοσιεύεται η πληροφορία ότι η ταινία προβλήθηκε στην Ακαδημία Κινηματογράφου της Αμερικής και στις μεγάλες πιθανότητες για τη συμμετοχή της στα Όσκαρ ενώ γίνεται αναφορά στα επαινετικά σχόλια των αμερικανικών εφημερίδων κυρίως για τη μουσική της (Μίκης Θεοδωράκης).
  • Στις 24 Μαρτίου του 1954, με την ευκαιρία της εξόδου της ταινίας στις αίθουσες,  δημοσιεύεται εκτεταμένη κριτική. Παρατίθεται ολόκληρο το δημοσίευμα:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ

Στο βιβλίο της της Ιζαμπέλλας Παλάσκα αναφέρεται μια άγνωστη και εκπληκτική εξιστόρηση προσπάθειας του Θ Πάγκαλου να δει τον Μουσολίνι, ο ο...