Στα τέλη του 1950 ξεσπά ένα φοβερό σκάνδαλο, το «σκάνδαλο της Κερατέας».
Σε έναν παλαιοημερολογίτικο μοναστήρι στην Κερατέα αποκαλύπτεται ότι ηγουμένη Μαριάμ Σουλακιώτου μαζί με καλόγριες κρατά εύπορες γριές και ανήλικα κορίτσια που τα υποβάλει σε εξαντλητικές νηστείες και σωματικούς βασανισμούς. Οι αρχές της κάνουν μήνυση «για παράνομη κατακράτηση και απάτη».
Την νύχτα 4ης προς 5ης Δεκεμβρίου 1950 ογδόντα πέντε άνδρες με επικεφαλής αξιωματικούς της χωροφυλακής και τον αρμόδιο αντιεισαγγελέα, ιατροδικαστή και ανακριτή κυκλώνουν και στις 6πμ εισβάλουν στο μοναστήρι και ερευνούν.
Βρίσκουν 36 αγόρια και κορίτσια καχεκτικά, ωχρά, με φοβίες και θρησκευτικό παραλήρημα. Το μεσημέρι επιβιβάζουν τα παιδιά σε αυτοκίνητα και τα μεταφέρουν στον Παιδικό σταθμό του Λαυρίου, η συγκέντρωση και η επιβίβαση γίνεται από έντονη αντίσταση των καλογριών και των παιδιών, κλάματα, κατάρες και πένθιμοι κωδωνοκρουσίες ακούγονται για ώρες μετά την απομάκρυνση των παιδιών.
Η ηγουμένη Μαριάμ και κάποιες πολύ δραστήριες καλόγριες και καλόγεροι μεταφέρονται στην φυλακή.
Η ΔΙΚΗ
Αρχές του 1953 γίνεται η δίκη στο Κακουργιοδικείο της Μαριάμ Σουλακιώτου, των καλογριών-καλογέρων που συνελήφθησαν και του επισκόπου των παλαιοημερολογιτών Κ Αλεξανδροπούλου, πρόεδρος είναι ο εφέτης Τούσης εισαγγελέας ο Κωστόπουλος .
Σαράντα ένας μάρτυρες περνούν και καταγγέλλουν ανατριχιαστικές λεπτομέρειες από την ζωή στην Μονή Κερατέας. Κάποια στιγμή ο εισαγγελέας διακόπτει ένα μάρτυρα και λέει: «Η Κερατέα είναι αίσχος δια την Ελλάδα. Σηκώνονται αι τρίχες της κεφαλής μου. Σκεφτείτε ότι εκεί πέθαναν 150 φυματικά κορίτσια».
Ο μάρτυρας Σεραφείμ Σιλβέστρος καταθέτει ότι στην μονή πέθαναν φυματικοί η αδελφή της και ο γαμπρός του, τα δε τρία τους παιδιά υποβάλλοντο σε διάφορες κακοποιήσεις, όπως το αγοράκι κρεμάστηκε ανάποδα γυμνό πολλές φορές και το έδερναν μέχρι αναισθησίας, όταν δε ζούσε ο πατέρας του, τον προέτρεπαν οι καλόγριες να μολύνει το παιδί του με φυματίωση, γιατί αν ζούσε θα γινόταν κακός άνθρωπος, τον συμβούλευαν να μασάει αυτός το φαγητό και να ταΐζει μ αυτό το αγοράκι του, ώστε «να πεθάνει πριν από αυτόν». Το παιδί αυτό πράγματι έγινε φυματικό και κατά την διάρκεια της δίκης ήταν στο σανατόριο της Τρίπολης. Η δε μονή οικειοποιήθηκε την περιουσία των τριών ορφανών (65 στρέμματα και ένα σπίτι). Ο μάρτυς είπε «μας έλεγαν ότι πρέπει να πεθάνουμε να αδειάσουν τα κελιά να έρχονται άλλοι , για να πάμε στον παράδεισο».
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η μοναστηριακή κοινότητα.
Η δίκη κράτησε με τέτοιες διηγήσεις δώδεκα ημέρες.
Επιβλήθηκαν δέκα χρόνια κάθειρξη στην Μαριάμ για εκβίαση, υπεξαίρεση, απάτη και άλλα αδικήματα και μικρότερες ποινές στους συνεργάτες της. Η δίκη αυτή ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία για να εκτονωθεί ο λαός που υπέφερε και να «πέσει» στα μαλακά η δίκη των αεροπορίας που άρχιζε στις 24/2/1953 στο Αναθεωρητικό Στρατοδικείο.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Όλες οι εφημερίδες ασχολήθηκαν με το θέμα, το ζήτημα είναι πόσα από αυτά ήταν αλήθεια και πόσα φαντασιοπληξίες και σκόπημες υπερβολές για να αποπρασανατολιστεί η κοινή γνώμη;
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ ΣΤΗΝ ΧΟΥΝΤΑ του Σ Λιναρδάτου τόμοι Α και Β εκδόσεις ΒΗΜΑ-Βιβλιοθήκη
Να γράψεις και τα τσιφτετέλια που ρίχνανε τα βράδυα στα μπουζούκια στη "Τριάνα" του Χειλά φορώντας τα Τζιν τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓράφει ο νομπελίστας συγγραφέας Γκαλίλ Γκιμπράντ. μιά φορά κάθε 100 χρόνια, συναντιέται ο Ιησούς από την Ναζαρέτ, με τον σημερινό Χριστό σε έναν κήπο κάπου στο Λίβανο και συζητούν. Μετά από ώρα, λέει ο Ιησούς από την Ναζαρέτ στον σημερινό Χριστό.
«Αδελφέ για μιά ακόμη φορά δεν κατορθώσαμε να συνεννοηθούμε. Εγώ σου μιλάω για την αγάπη στον πλησίον, και συ μου μιλάς για το χρηματιστήριο». Μακριά από το ράσο. Σκέτος σκοταδισμός.
Προσπαθώ να γράψω ιστορία (λάθη μπορεί να κάνω) κινούμαι σε επίπεδα ιστορικά (κάπως έτσι λειτουργώ).
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ ευχαριστώ που με διάβασες και που με σχολίασες.