Ο Ν
Πλαστήρας υπήρξε μια τεράστια προσωπικότητα, αδάμαστος ιδεολόγος, φύση φλογερή,
αδιάλλακτος και σταθερός στα πιστεύω του, τίμιος και παλικάρι.
Με τα
σημερινά κριτήρια θα χαρακτηριζόταν αφελής, αυτός όμως άνδρας αποτελεί σημείο
αναφοράς σε κάθε δύσκολη στιγμή της πατρίδας μας, η φράση «Ένας Πλαστήρας
χρειάζεται τώρα» ειπώθηκε από τους Έλληνες όταν τα πράγματα έφταναν στο «δεν
πάει παρακάτω», αυτός ο άνδρας μας κληροδότησε μεγάλα διδάγματα.
Ο Πλαστήρας
ήταν το αψεγάδιαστο ίνδαλμα των Ελλήνων αλλά για τους πρόσφυγες της Μ Ασίας
ήταν ένας από τους αγίους τους, ο προστάτης τους, το ηθικό αποκούμπι τους στον
κατατρεγμό, ο μαύρος καβαλάρης ήταν ο Αϊ
Γιώργης τους, από την Μ Ασία ακόμη το 5/42 Σύνταγμα είχε εθελοντές – ανιχνευτές
από τα Σώκια, εκεί οι Έλληνες της ανατολής γνώρισαν τον εκπρόσωπο της
«ευζωνικής πολιτικής», εκεί είδαν τον Καρδιτσίωτη εύζωνα που δεν χαριζόταν σε
κανένα ούτε στους δικούς του για να αποκομίσει πολιτικά οφέλη, ο άνθρωπος αυτός
αρνήθηκε μέσα από τις τεράστιες γνωριμίες που είχε να βολέψει, τον άνεργο
αδελφό του, τα δε περιουσιακά στοιχεία που είχε, ένα μικρό κομμάτι γης, το έδωσε προίκα σε μια από τις προσφυγοπούλες
που είχε υιοθετήσει.
Γιατί ο
άνθρωπος Ν Πλαστήρας δεν κατείχε άδικα τον σεβασμό του μικρασιατικού στοιχείου,
ο σκελετωμένος φυματικός αξιωματικός πριν την καταστροφή αλλά και μετά την μικρασιατική καταστροφή αν και ήταν ο
ηγέτης της χώρας μετά την επανάσταση του 1922 σιτιζόταν από το στρατιωτικό καζάνι της μονάδας του, και ο μιστός του
πήγαινε για τα ορφανά της μικρασιατικής καταστροφής που είχε υιοθετήσει, τα
παιδιά αυτά ο προσφυγόκοσμος τα ονόμαζε τα «Πλαστηράκια».
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : «Μαύρος, σκονισμένος, σκοτεινός, παλιοντυμένος, αδύνατος, άγριος, με σφιγμένα τα δόντια και μάτια, που μέσα τους έβλεπες την απελπισία» θυμόταν η Πηνελόπη Δέλτα. «Σε εκείνους που έκαναν να τον ζητωκραυγάσουν φώναξε θυμωμένος: "Τι ζητωκραυγάζετε; Επιστρέφουμε νικημένοι, καταστραμμένοι"».
Κέντρο Ιστορικών μελετών
«Ν Πλαστήρας» (1994)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου