Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου 2014

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΑΝ ΟΙ ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΙ


 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Τσάρος Νικόλαος Α  19 Νοεμβρίου (1 Δεκεμβρίου), 1825 - 18 Φεβρουαρίου (2 Μαρτίου) 1855.
 

            Θεωρώ πολύ χρήσιμο να παραθέσω πως σε ένα βιβλίο θεματικό 990 σελίδων παρουσιάζεται η Ελληνική επανάσταση, αυτή η εικόνα δινόταν στον σοβιετικό νέο για την Ελληνική Επανάσταση, σε αυτή θα δει ο αναγνώστης τα πιο κάτω  πράγματα :

Α. Ορθή γενική (περιληπτική)  απεικόνιση της Ελληνικής Επανάστασης.

Β. Έντονη προβολή της Ρωσικής (τσαρικής) συμμετοχής σ αυτήν.

Γ. Την ταξική διάσταση, η οποία λόγω του υπάρχοντος τότε καθεστώτος στην ΕΣΣΔ ήταν κάτι που η ομάδα που δούλεψε είχε υποχρέωση να προβάλει .
 
Η περικοπή που αφορά την Ελληνική Επανάσταση είναι από σοβιετική θεματική Εγκυκλοπαίδεια :



 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Στη ναυμαχία του Ναυαρίνου (1927)  συμμετείχε και ο ρωσικός στόλος υπό την αρχηγία του ναυάρχου Χέυδεν. Την ναυμαχία οι σοβιετικοί πρόβαλαν με ιδιαίτερο εθνικιστικό τρόπο.


            «Τέσσερεις αιώνες η ελληνική γη βρισκόταν κάτω από το σιδερένιο πέλμα των τούρκων κατακτητών. Οι Τούρκοι αγάδες και μπέηδες έπαιρναν μεγάλο μέρος από τα προϊόντα της εργασίας τους και υπέβαλαν τον λαό σε αναρίθμητα δεινά και ταπεινώσεις. Αλλά η Ελλάδα που αγαπούσε την ελευθερία δεν σταματούσε τον αγώνα κατά του τουρκικού ζυγού.

            Τα ψηλά βουνά της χρησίμευαν ως καταφύγιο στους Έλληνες που πολεμούσαν τους κατακτητές. Οι Τούρκοι και οι προσκυνημένοι τους Έλληνες πατριώτες τους ονόμαζαν «κλέφτες» δηλαδή ληστές. Για τον Ελληνικό λαό όμως, οι κλέφτες δεν ήταν εγκληματίες, αλλά αγνοί πατριώτες, γενναίοι πολεμιστές κατά του τουρκικού ζυγού.

            Από το τέλος του 19ου αιώνα ο αγώνας του Ελληνικού λαού πήρε  μεγαλύτερες  διαστάσεις. Στην Ελλάδα αναπτύχθηκε το εμπόριο, συνδέθηκαν οι ξεχωριστές πόλεις και περιοχές μεταξύ τους και εμφανίστηκαν οι καπιταλιστικές σχέσεις. Στις παραλιακές πόλεις και στα νησιά ανέπτυσσαν δραστηριότητα οι Έλληνες επιχειρηματίες και έμποροι – πλούσιοι ιδιοκτήτες μεγάλων εμπορικών πλοίων. Τα πλοία αυτά φορτωμένα με σιτηρά , δέρματα , τσόχες, ξηρούς καρπούς , ρητίνη ταξίδευαν στους λιμένες της Μεσογείου και της Μαύρης θάλασσας και έφερναν στους κατόχους τους μεγάλα κέρδη. Αλλά μόλις ένας έμπορος πλούτιζε έπεφτε επάνω του μια ολόκληρη σπείρα άπληστων τούρκων υπαλλήλων , που προσπαθούσαν να αποσπάσουν από τον Έλληνα έμπορα, όσο μπορούσαν περισσότερα χρήματα. Αν ο έμπορος δεν υπέκυπτε στην αδηφαγία των Τούρκων, μπορούσε να κλειστεί στην φυλακή ή να χάσει το κεφάλι του.

 

   

      



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ :
«Ο Πούσκιν και ο Πέστελ» (έργο του ζωγράφου Μπ. Ι. Λέμπεντεφ).
Ο μεγάλος Ρώσος ποιητής και φιλέλληνας Αλ. Σ. Πούσκιν θαύμαζε τόσο την αρχαία Ελλάδα, που πολύ τσουχτερά κριτικάρει το ποίημα του ποιητή Β. Κιουχελμπέκερ με τον τίτλο «Ολυμπιακοί Αγώνες». Ο Πούσκιν στο έργο του «Ευγένιος Ονέγκιν» γράφει:
«...Πετώντας μέσ' τη σκόνη τ' αμαξιού,
σαν κληρονόμο, που τον είχε ο Δίας...»
και σε συνέχεια:
«...συχνά μπερδευόταν κι έκανε λάθος
με τους ανάπαιστους κι ιαμβικούς!
Ομηρο και Θεόκριτο μισούσε...»
Σ' άλλο μέρος αναφέρει:
«...Και Φαίδρα ή Κλεοπάτρα τις σφυρίζει...
Απ' τ' άσμα σας θα πληρωθούν οι χώροι,
και θα χαρώ τη ρώσα Τερψιχόρη...».
«...Σαν πούπουλο ανυψώνεται γοργά,
μ' αύρα που πνεν τα χείλη του Αιόλου...»
«...Τρεις ώρες δαπανούσε στον καθρέφτη
κι όταν πια τ' αποφάσιζε να βγει,
σαν Αφροδίτη πέταγε στη γη...»
Και τέλος γράφει:
«...πάνω στου Νέβα τα πανώρια μέρη,
που τα νερά - κρουστάλλι φωτεινό,
της Αρτεμης την όψη καθρεφτίζουν...».
 






Πολλοί Έλληνες για να σωθούν από την  αυθαιρεσία των Τούρκων πασάδων, εγκατέλειπαν την Ελλάδα και πήγαιναν στο εξωτερικό. Εκεί ασχολούνταν με το εμπόριο και τα επαγγέλματα και μορφώνονταν. Αλλά σ οποιαδήποτε χώρα κι αν τους έριχνε η μοίρα τους, δεν έπαυαν να σκέπτονται τα μαρτύρια της πατρίδας τους και να ψάχνουν να βρουν τρόπο να την απελευθερώσουν από τα μαρτύρια της από την άγρια καταπίεση.

           
Το 1814 μια ομάδα ελλήνων πατριωτών στην Οδησσό ίδρυσε μια μυστική οργάνωση, την «Φιλική Εταιρεία», για τον αγών της απελευθέρωσης ης Ελλάδας. Γρήγορα παντού όπου ζούσαν οι Έλληνες – στις μεγάλες Ευρωπαϊκές πόλεις και στα μικρά χωριά, της Αττικής, της Ηπείρου, του Μοριά, στα νησιά του Αιγαίου πελάγους και στα λημέρια των κλεφτών στις κορυφές της Πίνδου – εμφανίστηκαν οι πυρήνες των φιλικών, Τον Φεβρουάριο- Μάρτιο του 1821 εξερράγη σε δύο συγχρόνως μέρη η επανάσταση , που προετοιμάστηκε από την πατριωτική αυτή οργάνωση.
 
 
 
 
Στο τέλος Φεβρουαρίου του ιδίου έτους δια μέσου του Προύθου , που αποτελούσε τότε τα ρωσοτουρκικά σύνορα, πέρασε ένοπλο τμήμα προερχόμενο από την Ρωσία.  Επικεφαλής της ήταν ο Αλέξανδρος Υψηλάντης – στρατηγός του Ρώσικου στρατού, Έλληνας στην καταγωγή.
 
 
 
Όταν οι επιτυχίες του μικρού αυτού στρατού έφτασαν στην Ελληνική γη, οι αρχές δεν μπορούσαν πλέον να σταματήσουν τον λαό από την επανάσταση. Η επανάσταση εξεράγη στα τέλος Μαρτίου 1821 στο Μοριά. Από τα βουνά κατέβηκαν τα τμήματα των κλεφτών. Επικεφαλής τους ήταν ο ατρόμητος Κολοκοτρώνης, του οποίου όλους σχεδόν τους συγγενείς σκότωσαν οι Τούρκοι. Με τα τμήματα αυτά των κλεφτών ενώθηκαν χιλιάδες χωρικών , που είχαν ενωθεί με αξίνες και δρεπάνια. Οι χωρικοί κατέστρεφαν τα κτήματα των τούρκων μπέηδων. Στον αγώνα πήραν μέρος οι κάτοικοι των νησιών. Στο τέλος του 1821 σημαντικό μέρος της Ελλάδος είχε περιέλθει στα χέρια των επαναστατών. Τον Ιανουάριο του 1822 η Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου (Μωριάς) ανακήρυξε την Ελλάδα ανεξάρτητο κράτος ην Ελλάδα. Σχηματίστηκε  εθνική Κυβέρνηση.



 
 

Ο τούρκος σουλτάνος και οι υπουργοί του έκριναν, ότι για  τους Έλληνες επαναστάτες μόνο μια γλώσσα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί, η γλώσσα της αγχόνης. Σ ολόκληρη την τουρκική αυτοκρατορία ξέσπασε κύμα αγίων καταδιώξεων κατά των Ελλήνων (προγκρόμ).  Στην Κωνσταντινούπολη οι Τούρκοι απαγχόνισαν τον 84ετή Έλληνα Πατριάρχη Γρηγόριο Ε. Φοβερή καταστροφή προξένησαν στην νήσο Χίο, όπου δεν λυπήθηκαν ούτε τα βρέφη, που θήλαζαν, ούτε τους γέρους, έκαψαν μοναστήρια, στα οποία κατέφυγε ανυπεράσπιστός άμαχος πληθυσμός.  Από 100 χιλιάδες κατοίκους έμειναν ζωντανοί μόλις 2.000 άνθρωποι.
 

           

 Μεγάλες τουρκικές δυνάμεις εισέβαλαν στις απελευθερωμένες περιοχές από θάλασσα και ξηρά. Αλλά σε κάθε χωριό σε κάθε πέρασμα υποδεχόντουσαν τους μισητούς εισβολείς σφαίρες. Κάτω από τα συνεχή αυτά χτυπήματα ο εχθρικός στρατός διαλύθηκε. Ο τουρκικός στόλος δεν είχε καλύτερη τύχη. Τα μικρά ταχυκίνητα και ευέλικτα ελληνικά πλοία  έφραξαν το δρόμο στα μεγάλα τουρκικά πλοία με τα πολλά κανόνια. Ο γενναίος  ναυτικός Κανάρης  με το πυρπολικό του εισέδυσε  μια ασέληνο νύκτα του Ιουνίου 1821 στον αγκυροβολημένο εχθρικό στόλο  και έβαλε φωτιά στην ναυαρχίδα, ενώ οι Τούρκοι, γιόρταζαν το Ραμαζάνι. Πανικόβλητοι οι τούρκοι έσπευσαν να κρύψουν τον στόλο στα Δαρδανέλια.
 

           
Ο ηρωικός αγώνας του Ελληνικού λαού για την ανεξαρτησία προκάλεσε την συμπάθεια και την συμπαράσταση ολόκληρου του κόσμου. Τον χαιρέτισαν θερμά οι προοδευτικοί άνθρωποι πολλών χωρών και μεταξύ αυτών μεγάλοι ποιηταί – Πούσκιν, Μπάυρον και Βεραντζέρος. Για να ενισχυθεί ο αγώνας των Ελλήνων συγκεντρώθηκαν χρήματα και πρόστρεξαν εθελοντές , ένας από αυτούς ήταν και ο Μπάυρον. Τον θερμό του πόθο να βοηθήσει τους Έλληνες εκφράζει στους στίχους του ο ρώσος ποιητής – Δεκεμβριστής Β Κιουχελμπέκερ :

 

Φίλοι μας περιμένουν τα τέκνα της Ελλάδος

Ποίος θα μας δώσει φτερά; Θα πετάξουμε!

Χαμηλώστε βουνά, στερέψτε ποταμοί και λίμνες,

Οι Έλληνες μας περιμένουν γρήγορα να φτάσουμε!

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Σουλιώτης αγωνιστής, σχέδιο του Achille Deveria, μαθητή του Delacroix. Επισημαίνεται ότι για τους επονομαζόμενους Δεκεμβριστές «ο αγώνας των Ελλήνων για ανεξαρτησία αποτελεί ένα κρίκο στήν γενική αλυσίδα του επαναστατικού κινήματος στην Ευρώπη».



 

            Το 1824-1825 ο σουλτάνος για να καταπνίξει την επανάσταση διέθεσε τον καλύτερα εξοπλισμένο και εκπαιδευμένο αιγυπτιακό στρατό. Η Ελλάδα την εποχή εκείνη είχε εξασθενίσει από τις εσωτερικές διαμάχες.  Όλα τα βάρη του πολέμου τα έφερε στους ώμους ο λαός.  Επικεφαλής της κυβέρνησής του, όμως βρέθηκαν οι πλούσιοι πλοιοκτήτες και τσιφλικάδες. Διαδέχτηκαν τους Τούρκους στην εξουσία και επεδίωξαν να διατηρήσουν και να αυξήσουν τα πλούτη τους  και τα κτήματά τους. Τον απλό λαό τον άφησαν πτωχό και χωρίς δικαιώματα. Ταυτόχρονα όμως μέσα στο κυβερνητικό στρατόπεδο, μεταξύ διαφόρων ομάδων, δεν είχε σταματήσει η διαμάχη για την κατάληψη της εξουσίας, που κατέληξε τελικώς στον εμφύλιο πόλεμο.

            Ο αιγυπτιακός στρατός εν τω μεταξύ είχε αποβιβαστεί την Ελληνική γη. Ο αρχηγός του αιγυπτιακού στρατού ήταν έτοιμος να ερημώσει την Ελλάδα, να την αφήσει χωρίς Έλληνες, φτάνει να κατέπνιγε την επανάσταση. Τα στρατεύματά του έκαιγαν και ερήμωναν την γη. Κατέστρεψαν πόλεις και χωριά και μετέφεραν δια της βίας έλληνες χωρικούς στην Αίγυπτο. Με άνευ προηγούμενο ηρωισμό, οι απλοί έλληνες χωρικοί, ναυτικοί και τεχνίτες εξακολουθούσαν να υπερασπίζουν κάθε σπιθαμή πατρικής γης.

            Ένα από τα πιο ηρωικά επεισόδια του λαϊκού πολέμου ήταν η άμυνα του Μεσολογγίου. Το Μάιο του 1825 οι Τούρκοι πολιόρκησαν την πόλη αυτήν. Ο σουλτάνος προειδοποίησε τον αρχηγό του τούρκικου στρατού, ότι αν δεν πέσει το Μεσολόγγι τότε θα πέσει το κεφάλι του.

            Σε πρότασή του να στείλει πρεσβευτές , που ξέρουν ξένες γλώσσες για να διαπραγματευτούν με τους Έλληνες την παράδοση του Μεσολογγίου, οι πολιορκημένοι απάντησαν: «Εμείς είμαστε αμόρφωτοι άνθρωποι, ξένες γλώσσες δεν ξέρουμε, αλλά ξέρουμε να πολεμάμε». Σε βοήθεια των Τούρκων ήρθαν γρήγορα τα Αιγυπτιακά στρατεύματα. Το Μεσολόγγι βρέθηκε σε σιδερένιο κλοιό πολιορκίας. Εξαντλήθηκαν τα τρόφιμα. Φαγώθηκαν ακόμα και οι γάτες και τα ποντίκια. Στον κρύο χειμώνα οι κάτοικοι πάγωσαν μέσα στα σπίτια τους, που δεν είχαν στέγες γιατί τις είχαν παρασύρει οι βόμβες και οι οβίδες.  Τα εξαντλημένα χέρια των πολεμιστών μόλις και μετά βίας κρατούσαν το όπλο. Αλλά κανείς δεν μίλησε για παράδοση. Η ηρωική άμυνα κράτησε ένα χρόνο περίπου. Μια νύχτα του Απριλίου του 1826 όταν πια είχαν εξαντληθεί όλες οι δυνάμεις, οι κάτοικοι της πόλης, μαζί με τα γυναικόπαιδα, κατευθύνθηκαν προς τις τουρκικές γραμμές για να τις διασπάσουν και να βγουν στα βουνά. Όμως από τις 16 χιλιάδες ψυχές κατόρθωσαν να σωθούν λίγο περισσότερο από χίλιοι άνθρωποι. Όσοι δεν έπεσαν στις μάχες, θανατώθηκαν κατά τον πιο θηριώδη τρόπο από τους Τούρκους, που μπήκαν στην πόλη. Αλλά η πτώση του Μεσολογγίου  δεν έκαμψε την θέληση των Ελλήνων για τον αγώνα και την ελευθερία.


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Έργο του Auguste Vinchon, "After the massacre of Samothraki", 1827, στην Ελλάδα κάθε 19 Απριλίου γιορτάζουμε την μνήμη των Φιλελλήνων.
 
 
Ο Κολοκοτρώνης ο αρχηγός των ελληνικών δυνάμεων του Μωριά, έδωσε ανδροπρεπή απάντηση στην πρόταση του τούρκου διοικητού των στρατιωτικών δυνάμεων για να παραδοθεί : « Και αν κόψεις όλα τα κλαδιά των δένδρων μας, και αν μείνουν μόνο σωροί πέτρες, εμείς δεν πρόκειται να γονατίσουμε μπροστά σου. Όσα δένδρα και αν κόψεις και κάψεις, δεν θα μπορέσεις να πάρεις μαζί σου την γη. Και η γη που τα γέννησε όλα αυτά, θα μείνει δική μας και πάνω σ αυτή θα ξαναφυτρώσουν δένδρα. Και αν μείνει έστω και ένας μόνο Έλληνας, αυτός θα σας πολεμά».

            Οι προοδευτικοί άνθρωποι της Ρωσίας, της Αγγλίας και της Γαλλίας και των άλλων χωρών συνεχώς ζητούσαν πιο αποφασιστικά να μπει τέρμα στις θηριωδίες  και στην βία των Τούρκων κατακτητών. Οι Έλληνες πατριώτες αποτάθηκαν στη ρωσική κυβέρνηση  με την παράκληση να τους βοηθήσει στρατιωτικά. Μεταξύ του Ελληνικού λαού υπήρχαν πάρα πολλές συμπάθειες προς τη Ρωσία. Ο Τσάρος Νικόλαος Α πήρε αρνητική θέση στον απελευθερωτικό πόλεμο των Ελλήνων, θεωρώντας τους ως «ταραξίες». Αλλά πήρε την απόφαση να παρέμβει στα Ελληνικά ζητήματα και να εκμεταλλευτεί τον ηρωικό αγώνα του επαναστατημένου ελληνικού λαού, για να εδραιώσει την επιρροή του στα βαλκάνια και να εξασθενήσει τον προαιώνιο εχθρό της Ρωσίας – τη σουλτανική Τουρκία. Οι κυβερνήσεις της Αγγλίας και Γαλλίας επειδή φοβήθηκαν μήπως η Ρωσία μόνη καρπωθεί τα οφέλη  από την κατάρρευση της Τουρκίας κα τη νίκη, ενώθηκαν με την Τσαρική Ρωσία.

            Την 20η Οκτωβρίου 1827 ενωμένος ρωσο-αγγλο-γαλλικός στόλος επετέθη κατά του τουρκικού στόλου στο Ναυαρίνο . Ύστερα από σύντομη ναυμαχία100 περίπου πολεμικά τουρκικά σκάφη μεταβλήθηκαν σε καπνίζοντα συντρίμμια. Οι Ρώσοι ναύτες επιθυμώντας να βοηθήσουν τον ελληνικό ηρωικό λαό πολέμησαν με μεγάλη ανδρεία.

            Ο σουλτάνος όμως, καιμετά την καταστροφή του στόλου του, δεν εννοούσε να παραιτηθεί από τις πολεμικές επιχειρήσεις στην Ελλάδα. Τότε η Ρωσία τον Απρίλιο του 1828 , κηρυξε τον πόλεμο κατά της Τουρκίας. Το θερμό καλοκαίρι του χρόνου εκείνου το ρωσικό πεζικό  σκαρφαλώνοντας στα ορεινά μονοπάτια, διέσχισε την οροσειρά των βαλκανικών ορέων.  Όταν ο ρωσικός στρατός έστησε τις σκηνές του κοντά στην Ανδριανούπολη, δηλαδή 200 χιλιόμετρα μακριά από την τουρκική πρωτεύουσα – την Κωνσταντινούπολη-  ο σουλτάνος έστειλε στο ρωσικό στρατόπεδο πρέσβεις για να διαπραγματευτούν με τα προελαύνοντα ρωσικά στρατεύματα ειρήνη.

 

           




Σύμφωνα με την συνθήκη της Ανδριανούπολης- της Τουρκίας και Ρωσίας (1829)- η τουρκική κυβέρνηση αναγνώρισε την αυτονομία (αυτοδιοίκηση) και κατόπιν την ανεξαρτησία της Ελλάδος (1830). Δεν έχυσαν άδικα το αίμα τους τα καλύτερα τέκνα του ελληνικού λαού και πολλοί ρώσοι στρατιώτες, οι αλυσίδες της σκλαβιάς που κράτησαν τόσους αιώνες, έσπασαν και ο ελληνικός λαός απέκτησε την ελευθερία του».

 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : β΄ στροφή τοῦ ποιήματος πού αφιέρωσε στόν Μπάρϋον ὁ ποιητής Ιβάν Κοζλόφ  (1779-1840): «Αλλά οι μάχες μαίνονταν στην Ελλάδα / Γιά την ελευθερία, την πίστη, την τιμή / Γιά της Ελλάδας την ιερή ανεξαρτησία!».



ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ εκδόσεις ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΗΝΑ 1963 τόμος 7ος Επανέκδοση από την αντίστοιχη έκδοση της ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΡΣΟΣΔ ΜΟΣΧΑ 1961

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ

Στο βιβλίο της της Ιζαμπέλλας Παλάσκα αναφέρεται μια άγνωστη και εκπληκτική εξιστόρηση προσπάθειας του Θ Πάγκαλου να δει τον Μουσολίνι, ο ο...