ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΣΕ ΚΑΡΑΓΚΟΥΝΗΔΕΣ

            Πάρα πολύ ενδιαφέρον παρουσιάζει μια αφήγηση που δείχνει σε τι επίπεδο βρισκόταν στην Θεσσαλία οι  Καραγκούνηδες, κατά την περίοδο του μεσοπολέμου, οι παρεχόμενες ιατρικές φροντίδες από επιστήμονα γιατρό,  θα έπρεπε να διοχετεύονται με μια συγκεκριμένη μέθοδο, που να μπορεί να την αποδεχτεί ο Καραγκούνης ασθενής και οι οικείοι του, αν οι γιατροί χρησιμοποιούσαν αυτές τις «ειδικές» προσεγγίσεις, βάλε τώρα με το μυαλό σου τι γινόταν από τους πρακτικούς  ιατρούς που εξυπηρετούσαν τον αγροτικό πληθυσμό.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Αγροτική οικογένεια στην περίοδο του μεσοπολέμου.

«….Ένας από τους γιατρούς της Λάρισας ήταν διορισμένος να φροντίζει την υγεία της Σχολής ……… Τελευταίος διορίστηκε κάποιος Ευαγγελίδης τύπος αμαθής και ανισόρροπος. Η πελατεία του βρισκόταν στα καραγκουνοχώρια του κάμπου, και αυτή λιγοστή. Τριγυρνούσε χειμώνα καλοκαίρι, από χωριό σε χωριό, βγάζοντας το ψωμί του πιότερο με τον ιδρώτα , παρά με τις επιστημονικές γνώσεις. Κουβαλούσε πάντα την κλασική βαλιτσούλα με μερικά φάρμακα και εργαλεία. Σαν έμπαινε στο καραγκουνόσπιτο, εξέταζε τον άρρωστο με προσοχή. Τον ακροαζόταν , τον απέκρουε και έκανε έλεγχο στα ανακλαστικά, τον θερμομετρούσε. Από εκεί στεκόταν ασάλευτος με μεγάλη έκφραση περισυλλογής και απορίας, και μουρμούριζε σε τρόπο που να τον ακούσουν:

 

-«Δεν καταλαβαίνω τίποτα ! Τι διάολο αρρώστια είναι αυτή;»

Ο άρρωστος κέρωνε από τον φόβο, οι σπιτικοί του γούρλωναν τα μάτια . Τόσο βαριά αρρώστια που να μην την ξέρει ο γιατρός;

-« Μπας και είναι θερμασιά γιατρέ μ;» ρωτούσαν με αγωνία.

-«Α! μπα!»

-«Μπας και είναι κατεβασιά;»

-«Δεν φαίνεται να ναι…»

-«Μπας και είναι βασκανιά;»

Ο γιατρός καμωνόταν πως ξαφνιαζόταν:

-« Πως είπατε βασκανιά; Χμ Διόλου απίθανο για να δούμε…»

Άνοιγε την βαλιτσούλα του και έβγαζε ένα μπουκαλάκι διάφανο υγρό.

-«Πάρτε αυτό», έλεγε στους σπιτικούς του αρρώστου, «και βάλτε το στα κεραμίδια να μείνει ένα μερόνυχτο ολόκληρο. Αν αύριο τέτοια ώρα το νερό έχει μαυρίσει, σημαίνει πως βρισκόμαστε σε περίπτωση αβασκανίας».

-«Και αν δεν μαυρίσει γιατρέ;»

-«Τότε κλάψτον και εγώ δεν ξέρω τι αρρώστια είναι!»

Την άλλη ημέρα οι καραγκούνηδες περιμένανε τον γιατρό στο έμπα του χωριού, δείχνοντάς του την μποτίλια γεμάτη μαύρο υγρό.

-«Γιατρέμ ! Του νιρού έγινε ντιπ μαύρου !  Κατράμι!»

Ο Ευαγγελίδης κουνούσε το κεφάλι του με ικανοποίηση:

-«Δε σας τα είπα εγώ αβασκανία ήταν! Γι αυτό δεν μπόρεσα να κάνω διάγνωση…»

-«Και τουώρα τι θα γίνει;»

-«Όλα θα πάνε καλά. Δε σου λέω , γιατρός είμαι επιστήμονας …Μα είναι πράγματα που η ιατρική δεν τα χει ξεδιαλύνει…»

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η Φορεσιά που φορέθηκε σε όλα τα Καραγκούνικα χωριά του κάμπου με μικρές διαφορές. Οι Καραγκούνηδες κολλήγοι στην αρχή ζούσαν στερημένα, κατάφεραν μετά από αγώνες το 1911 να πάρουν τη Γη στα δικά τους τα χέρια, να πλουτίσουν και να αλλάξουν γενικά τη ζωή τους. Τη φορεσιά την στόλισαν με πλούσια κεντήματα και πολλά κοσμήματα. Τώρα έχει απλοποιηθεί αρκετά και φοριέται ακόμα και σήμερα.

Έβγαζε απ την βαλίτσα του ένα κουτάκι:

-«Το βλέπετε αυτό το κουτί ; Έχει μέσα δέκα χάπια , φτιαγμένα από βοτάνι που διώχνει το βάσκαμα. Το μυστικό το κληρονόμησα από την κυρούλα μου, που το κληρονόμησε από τον πεθερό της πεθεράς της. Δοκιμασμένο πράγμα! Να πιεί ο άρρωστος τα χάπια , από ένα κάθε ώρα κι αύριο θα είναι περδίκι!»

Έτσι γινόταν. Την άλλη μέρα ο άρρωστος,  που έπασχε από ελονοσία, ήταν μια χαρά, επειδή τα μαγικά χάπια του Ευαγγελίδη ήσαν φτιαγμένα από αλεύρι, ζάχαρη και κινίνο.

«Τι θέλετε να κάνω κύριε;» μου είπε κάποτε «Η πολιτιστική στάθμη του Καραγκούνη είναι πολύ χαμηλή. Να του πεις πνευμονία, ελονοσία, αλλεργία ή εντερική λοίμωξη; Σε κοιτάει με ειρωνική δυσπιστία, και τα φάρμακά σου τα ρίχνει στην  γούρνα όπου αφοδεύει. Αν του πεις όμως βάσκαμα και τα παρόμοια, ανεβαίνεις ραγδαία στην υπόληψή του. Τα ματζουνοβότανα τα θεωρεί πανάκεια, τα πληρώνει όσο όσο…… Τον πρώτο καιρό νέος και ιδεολόγος ήμουνα, προσπάθησα να τους διαφωτίσω με τα νάματα της επιστήμης.. Α! ναι! Είδα τον χάρο της πείνας με τα μάτια μου. Σοφίστηκα λοιπόν το τέχνασμα του μπουκαλιού με την διαφανή διάλυση του νιτρικού αργυρίου, που μαυρίζει όταν μείνει κάμποση ώρα στο φως. Όσο για το μαγικό ματζούνι, είναι ανάλογο με την αρρώστια που διέγνωσα: κινίνο, ασπιρίνη, λάβδανο, βισμούθιο, καλόμελι και όλη η φαρμακολογία….».

-«Και όταν η ένεση είναι απαραίτητη τι κάνετε;»

-«Έχω έτοιμη τη σύριγγα μέσα στην βαλίτσα. Διώχνω όλους μέσα από την κάμαρα και λέω στον άρρωστο να γυμνώσει το μπράτσο, γιατί θα του κάνω το μαγικό τσίμπημα. Του σκεπάζω το κεφάλι μ ένα πανί, να μη βλέπει και, όσο μπορώ πιο γρήγορα, του κάνω την ένεση….  Και τι δε μηχανεύεται ο άνθρωπος για να βγάλει το ψωμάκι του!»

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Βασίλι Βασιλίεβιτς Νταβίντοφ ο  ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗΣ ΛΙΑΠΚΙΝ από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Μ. Καραγάτση ήταν υπαρκτό πρόσωπο, ο άνθρωπος αυτός, φανατικός αντικομμουνιστής, πήρε ενεργό μέρος στον ελληνικό κατοχικό Εμφύλιο, στο πλευρό των Γερμανών,  αποχώρησε από τη Ελλάδα μαζί τους, αργότερα, βρέθηκε με τις δύο κόρες του καλά αποκαταστημένος στον Καναδά, όπου τελείωσε τη ζωή του.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

-  Ο ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗΣ ΛΙΑΠΚΙΝ του Μ Καραγάτση εκδόσεις ΤΟ ΒΗΜΑ βιβλιοθηκη.