Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΙΧΑΣΜΟΣ Α ΜΕΡΟΣ

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

            Ο Α Παγκόσμιος Πόλεμος ξεκίνησε με τις σφαίρες στο Σαράγιεβο της 28/6/1914 κατά του διαδόχου της Αυστροουγγαρίας αρχιδούκα Φραγκίσκου Φερδινάνδου και της γυναίκας του Σοφίας. Σαν ντόμινο το ένα μετά το άλλο κράτος έμπαινε στον πόλεμο υπέρ της μιας ή της άλλης παράταξης.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Mehmed Talaat Pasha ( 1874 – 15 March 1921). Το 1917 ανέλαβε  Μέγας Βεζίρης  (1917-1918).


 

            Είδαμε πως η Ελλάδα γλύτωσε τα νησιά του Αιγαίου με  την μη παραλαβή από τους Τούρκους των πλοίων «Erin» και «Sultan Osman I» λόγω της έκρηξης του πολέμου, ο Α Παγκόσμιος Πόλεμος από αυτή την άποψη  για την Ελλάδα υπήρξε σωτήριος. ΑΛΛΑ η κατάσταση μερά με την μέρα γινόταν χειρότερη και για την Ελλάδα.
 

            Από τον Απρίλιο του 1914 αρχίζουν οι πρώτοι διωγμοί των Ελλήνων στην Μ Ασία, στην Α Θράκη, τον Πόντο.

            Οι Βαλκανικοί πόλεμοι έφεραν 180.000 μουσουλμάνους πρόσφυγες στην Μ Ασία, από αυτούς 70.000 είχαν εκπατρισθεί από εδάφη που  κατέλαβε η Ελλάδα, το πρόβλημα της εγκατάστασης αυτών των πληθυσμών το έλυσε η Οθωμανική αυτοκρατορία με εκδίωξη Ελλήνων της Ανατολής, έτσι οι μουσουλμάνοι πρόσφυγες θα εύρισκαν κτήματα και σπίτια να εγκατασταθούν.

 

Παράλληλα θα ικανοποιείτο και το αίσθημα της εκδίκησης για την ήττα , το πρόγραμμα το έβαλαν σε εφαρμογή συμμορίες τσετών στην Μ Ασία  και κομιτατζήδων στην Μακεδονία. Πέρα όμως από τα άμεσα προβλήματα που ήθελε να επιλύσει η Τουρκία, η τακτική αυτή ήταν μακρόπνοο σχέδιο των Νεότουρκων, η ιδέα βέβαια όπως υποστηρίζει ο καθηγητής Π Ενεπεκίδης «Ο εμπνευστής και ο ρυθμιστής των διωγμών υπήρξεν όχι το ανάκτορον εις το Γιλδίζ αλλά η Βιλχελμστρασσε εις το Βερολίνον», το σχέδιο μελέτησε και συστηματοποίησε ο στρατηγός Λίμαν φον Σάνδερς που ως «μουσούρης» του σουλτάνου αναδιοργάνωσε τον τούρκικο στρατό μετά το 1912 -13 .

 

Οι Νεότουρκοι ενθουσιάστηκαν και το έθεσαν σε εφαρμογή. Ο ηγέτης τους Ταλαάτ πασάς υπουργός Εσωτερικών έβγαζε διαταγές απομάκρυνσης των Ελλήνων των παραλίων με κάθε τρόπο. Έτσι έχουμε τις πρώτες γενοκτονίες του 20^ου αιώνα  των Αρμενίων και των Ελλήνων, ένας από τους βιαίως εκπατρισθέντες ήταν και ο νεαρός Γεώργιος Σεφέρης που έγραψε «Ξέραμε τι θα πει σκλαβιά» και οι σκλάβοι που έφυγαν στον πρώτο διωγμό ήταν 500.000 άνθρωποι, οι δε εκτελεσθέντες και υποκύψαντες στην πείνα και τις επιδημίες 700.000 «…Αι οδοί της Ανατολίας είναι εσπαρμέναι με ανθρώπινα οστά, απειράριθμα δε σμήνη κορακιών τρέφονται εκ των πτωμάτων των Ελλήνων».

            Τους διωγμούς (που πίστεψε με υπάρχουν διηγήσεις για αυτές από Έλληνες και ξένους)  χρησιμοποίησε από τη πρώτη στιγμή ο Βενιζέλος για να βγάλει την Ελλάδα στον πόλεμο με την Άνταντ.

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Ο Όθων Λίμαν φον Σάντερς, (Otto Viktor Karl Liman, 17/2/1855 - 22/8/1929 ), ήταν Γερμανός στρατηγός, που είχε αναλάβει στρατιωτικός σύμβουλος και ανώτατος στρατιωτικός διοικητής του στρατού της οθωμανικής Αυτοκρατορίας   κατά τον Α ΠΠ.

ΧΙΟΝΟΣΤΙΒΑΔΑ

 

            8/21 Ιουλίου 1914 ο Ε Βενιζέλος αναχώρησε για Βρυξέλλες για να συναντήσει τον Βεζίρη Σαίτ Χαλήμ και να διαπραγματευτεί κάποια ειρηνική λύση, όταν ήταν στο Μόναχο 15/28 Ιουλίου 1914 έμαθε ότι η Αυστροουγγαρία κήρυξε τον πόλεμο στην Σερβία, διέκοψε το ταξίδι του και γύρισε στην Ελλάδα, σε 4 ημέρες η Γερμανία κήρυξε τον πόλεμο στην Ρωσία η οποία σαν προστάτης της Σερβίας κινητοποιήθηκε κατά της Αυστροουγγαρίας. Σε 2 μέρες οι Γερμανοί εισβάλουν στην Γαλλία σύμμαχο της Ρωσίας και  είχαν  παραβιάσει την ουδετερότητα του Βελγίου, την επόμενη παρέσυρε στη σύρραξη και την Αγγλία. Ο Α Παγκόσμιος Πόλεμος είχε αρχίσει. 

            Και τότε έφτασε το χαρμόσυνο μήνυμα ότι ο Ουίστον Τσόρτσιλ είχε διατάξει να κατασχεθούν τα 2 τουρκικά υπερντρέντνωτ  και σημειώνει ο Μεταξάς στο ημερολόγιό του: «…ήλθεν εις Αθήνας η είδησις ότι η Αγγλία κατάσχεσε τα δύο τουρκικά θωρηκτά …Ετίθετο ούτω τέρμα εις τας  από πολλού υφισταμένας αγωνιώδεις ανησυχίας όλων των εν Ελλάδι διευθυνόντων….ο κ Βενιζέλος είναι έξαλλος εκ χαράς, ότι οι άλλοι υπουργοί λέγουν ότι ο Βενιζέλος έχει τύχην….» Σε μια βδομάδα οι Γερμανοί αναπλήρωσαν την απώλειαν των Τούρκων.

 

 Δύο από τα καλύτερα σκάφη τους το καταδρομικό «Γκαιμπέν» και το ελαφρό καταδρομικό «Μπρεσλάου» διέφυγαν τον απηνή αγγλικό διωγμό  και αφού ανθράκευσαν στην Νάξο 28/7 – 10/8 έφτασαν στην Κωνσταντινούπολη.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Το βαρύ καταδρομικό Yavuz Sultan Selim, πρώην S.M.S. Goeben (κλάση Moltke), στην Προποντίδα. Το πλοίο αυτό, μαζί με το συνοδό του ελαφρύ καταδρομικό S.M.S. Breslau, αργότερα Midilli (Μυτιλήνη), έπαιξε κύριο ρόλο στην ιστορία του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου διότι επιτάχυνε την είσοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στον πόλεμο υπέρ της Γερμανίας. Στις 10 Αυγούστου του 1914, τα δυο πλοία έφτασαν, καταδιωκόμενα από τον πολεμικό στόλο της Entente, στα Δαρδανέλια όπου ο διοικητής τους, Wilhelm Anton Schouchon, τα παρέδωσε οικειοθελώς στο οθωμανικό ναυτικό.
 

Ο Κουντουριώτης πρότεινε να εισβάλουν μαζί με τους Άγγλους στα στενά και να τα τορπιλίσουν, το ίδιο σκέφτηκε  και ο Τσώρτσιλ απέρριψε την πρόταση ο Βρετανός υπουργός Στρατιωτικών λόρδος Κίτσενερ. Τα πλοία αυτά εντάχθηκαν στο Τούρκικο ναυτικό με την ονομασία «Σουλτάν Σελίμ» και «Μοντιλέ» (Μυτιλήνη), η παρουσία τους στάθηκε αποφασιστική για να μπει η Τουρκία στον πόλεμο με τις κεντρικές δυνάμεις. Το  «Σουλτάν Σελίμ» με τουρκική σημαία αλλά με φεσοφόρο γερμανικό πλήρωμα υπό τον Ναύαρχο Wilhelm Souchon βομβάρδισε την Οδησσό και άλλες πόλεις της Ρωσίας βυθίζοντας πολλά πλοία και προξενώντας μεγάλες ζημιές. Την άλλη μέρα η Ρωσία κήρυξε τον πόλεμο στην Υψηλή Πύλη σύντομα ακολούθησαν και η Αγγλία και Γαλλία το παράδειγμα της  Ρωσίας.

            Έτσι η ναυτική υπεροχή της Τουρκίας δεν αφορούσε πια την Ελλάδα αλλά την Άνταντ.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Γερμανός   Ναύαρχος Wilhelm Schouchon  με το επιτελείο του  που επάνδρωναν τα δύο καταδρομικά με φέσια.

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ

 

            Ο Κωνσταντίνος από την πρώτη στιγμή ενήργησε δόλια, και προσπάθησε να ξεγελάσει τον Βενιζέλο και τον ελληνικό λαό ενώ είχε ήδη πάρει τις αποφάσεις του να σταθεί παρά το πλευρό του Κάιζερ. Έλεγε δε από την πρώτη στιγμή προς τον Βενιζέλο «πως θα μπορέσω να ξανα δώ τον αυτοκράτορα, εάν λάβω μέρος εις πόλεμον εναντίον της Γερμανίας». Ο άνθρωπος δεν ενεργούσε λοιπόν σαν Έλληνας αλλά σαν συγγενής του Κάιζερ αδιαφορώντας για τα πραγματικά συμφέροντα της Ελλάδος και προς αυτή την λογική χρησιμοποίησε και τον Ελληνικό λαό, και πάντα ασυνείδητο και ιδιοτελή πολιτικό και στρατιωτικό της Ελλάδος.

            Όταν ο Κάιζερ έγραφε στον Κωνσταντίνο «….την κινητοποίησιν του στρατού του δια να τεθή παρά το πλευρόν του και βαδίσουν ομού αδελφωμένοι εναντίον του σλαβισμού, κοινού εχθρού… να εκτελέση παν ότι η υμετρέρα μεγαλειότης και αυτός συνεζήτησαν τοσάκις», είναι φανερό ότι τον κορόιδευε διότι ταυτόχρονα διαπραγματευόταν με τους Βούλγαρους κατά της Ελλάδος και τι ήταν οι Βούλγαροι; Σλάβοι δεν ήταν;

            Ο «αγαθός» Κωνσταντίνος έπραττε τα πάντα σαν «καλός γαμπρός» και όχι σαν Έλληνας Βασιλιάς και παρακαλώ έστειλε την πιο κάτω επιστολή στον Κάιζερ  την 25/7/1914, πρόσεξε την ημερομηνία, ευθύς μόλις ξεκίνησε ο Α Παγκόσμιος πόλεμος , αυτή  η επιστολή αποτελεί αποτύπωμα του «στρατηλάτη». Στην παραθέτω να την χαρείς και να βγάλεις τα συμπεράσματά σου.

 

 «Εν Αθήναις τη 25 Ιουλίου 1914

Σας ανακοινώ κατωτέρω τηλεγράφημα της αυτού μεγαλειότητος του Βασιλέως:

Σας παρακαλώ να διαβιβάσετε τα εξής, εις απάντησιν του ημετέρου τηλεγραφήματος της 22 Ιουλίου.

Ο αυτοκράτωρ γνωρίζει ότι αι προσωπικαί μου συμπάθειαι και αι πολιτικαί μου γνώμαι με παρασύρουν προς το μέρος του. Δεν θα λησμονήσω ποτέ ότι εις αυτό οφείλομεν την Καβάλαν. Κατόπιν ωρίμου σκέψεως  μοι είναι εν τούτοις αδύνατον να εννοήσω κατά ποιον τρόπον θα ηδυνάμην να τω φανώ ωφέλιμος, κινητοποιών αμέσως τον στρατόν μου.

Η Μεσόγειος είναι εις την διάκρισιν των ηνωμένων στόλων Αγγλίας και Γαλλίας, οίτινες θα κατέστρεφον τον πολεμικόν και εμπορικόν μας στόλον, θα κατελάμβανον τας νήσους μας και προ παντός θα παρημπόδιζον την  συγκέντρωσίν του στρατού μου, η οποία μόνον δια θαλάσσης δύναται να συντελεσθή, μη υπάρχοντος εισέτι σιδηροδρόμου.

Χωρίς να δυνάμεθα να φανώμεν χρήσιμοι εις τίποτα θα διεγραφόμεθα εκ του χάρτου. Έχω κατ ανάγκην την γνώμην ότι μας επιβάλλεται η ουδετερότης, τουθ όπερ θα ηδύνατο να τω είμαι ωφέλιμος, μετά διαβεβαιώσεως ότι δεν θα θίξω τους φίλους του εκ των γειτόνων μου, εφ όσον και ούτοι δεν θα έθιγον τα τοπικά βαλκανικά συμφέροντα ημών.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Β

(ΥΠ ΣΤΡΕΙΤ)

            Κατάλαβες λοιπόν «δεν θα θίξω τους φίλους του εκ των γειτόνων μου» ο «Τίνο» γνώριζε που ήταν το συμφέρον της Ελλάδος αλλά αναλάμβανε να «δεν θα θίξω τους φίλους του εκ των γειτόνων μου»  και το πραγματοποίησε στο βαθμό που τον έπαιρνε και μάλιστα ξέχασε και την παράγραφο «εφ όσον και ούτοι δεν θα έθιγον τα τοπικά βαλκανικά συμφέροντα ημών.» αυτή την αγνόησε επιμελώς.

 

 

ΑΝΘΡΑΚΕΥΣΗ

            Η ανθράκευση των «Γκαιμπέν» και « Μπρεσλάου» αργότερα έγινε θέμα κατηγοριών όχι μόνο εκ του εξωτερικού αλλά και στο εσωτερικό, διέφυγαν είδαμε την  Αγγλική  καταδίωξη των (στο Ταίναρο αντάλλασαν κανονιοβολισμούς μεταξύ των Αγγλικών και «Γκαιμπέν» και « Μπρεσλάου»)    και έφτασαν στην Νάξο την 5 Αυγούστου, για να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς Δαρδανέλια  έπρεπε να εφοδιαστούν με άνθρακα, γαιάνθρακες υπήρχαν στον Πειραιά και όλο το ποσό των γαιανθράκων είχε κατασχεθεί από την Ελληνική Κυβέρνηση. Ο Βενιζέλος έδωσε εντολή σε γερμανικό οίκο Πλοκ να εφοδιάσει το γερμανικό εμπορικό   «Μπόγαμπος» με 800 τόνους γαιανθράκων, και μετά αυτό με την σειρά του έδωσε τον άνθρακα στην ανθράκευση για τα πολεμικά ακολούθως μετασχηματίστηκαν και επέπλευσαν από Νάξο.

            Η υπόθεση αυτή ανακινηθεί το 1923 από τον γαλλικό τύπο («Ματέν») και προκάλεσε συζήτηση στην Βουλή, όπου ο υφυπουργός των εξωτερικών Μακ Ναίηλ  δήλωσε: «Δεν υπάρχει αμφιβολία  ότι το «Γκαιμπέν» και « Μπρεσλάου» ανεφωδιάσθησαν εις γαιάνθρακας κατά διαταγήν του  κ Βενιζέλου. Αλλά οφείλω να δηλώσω ότι κατά την έναρξιν των εχθροπραξιών με την Γερμανίαν, και κατά συνέπειαν πριν δώση την διαταγήν ταύτην ο κ Βενιζέλος συνεβουλεύθη  την βρεταννικήν κυβέρνησιν, επί του τι έδει να πράξη εις ομοίας περιπτώσεις . Η βρετανική κυβέρνησις αφού εμελέτησεν το ζήτημα υπέδειξεν  εις τον Βενιζέλον να ακολουθήση τας αρχάς του διεθνούς δικαίου και να παρέχη εις τα πλοία των εμπολέμων, αρκετόν άνθρακα όπως δύνανται να προσεγγίσωσι εις τον πλησιέστρον λιμένα της χώρας των».

            Εξ άλλου τα πλοία αυτά πλέον δεν αποτελούσαν κίνδυνο για την Ελλάδα διότι η ύπαρξη τους υπό οποιαδήποτε σημαία Γερμανική ή Τουρκική ήταν πλέον μέλημα των Συμμάχων και όχι των Ελλήνων.

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Τα δύο Θωρηκτά στον Βόσπορο.


 

ΑΠΟΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΘΡΑΚΕΥΣΗ

 

Ο Ι. Μεταξάς υποστήριζε στο 2^ο άρθρο την 14/10/1934 «....ο Ε Β την νύκτα 5/6 Αυγούστου διέταξε την εντός της νυκτός χορήγησιν 800 τόννων ανθράκων Πλοκ εις το εν Πειραιεί καταφυγόν γερμανικόν εμπορικόν πλοίον «Μπόγαμπος» το οποίον φορτωθέν και μετασχηματίσας την εμφάνισίν του ταχύτατα, μετέβη εις Νάξον και εφωδίασεν τα δύο γερμανικά πολέμικά.....η υπόθεσις αυτή ανακινηθείσα τω 1923 υπό του γαλλικού τύπου προκάλεσε την 3/7/1923 συζήτησιν εν τη Βουλή των Κοινοτήτων....» στην συνέχεια φάαίνεται ότι ο Ε Β «συνεβουλεύθη την βρετανικήν κυβέρνησιν» η δε βρετανική κυβέρνησις αφού μελάτησε το ζήτημα «....υπέδειξεν εις τον κ Βενιζέλον να ακολουθήσει τας αρχάς του διεθνούς δικαίου και να παράσχει εις τα πλοία των εμπολέμων, αρκετόν άνθρακα όπως δύνανται να προσεγγίσωσι εις τον πλησιέστερον λιμένα της χώρας των». Ο Ι Μεταξάς συνεχίζει «....ουδόλως πεοτιθέμεθα να κακίσωμεν τον κ Βενιζέλον δια την πράξιν του ταύτην τελεσθείσαν μάλιστα υπό την αιγίδα της αγγλικής κυβερνήσεως..........» Ο Ι Μ αναρωτιέται επί του θέματος αυτού αφού είχατε αποφασίσει να πάτε σε πόλεμο με τις Κεντρικές δυνάμεις και γ Τουρκία δεν είχε στόλο (ναυτική υπεροχή) με την διευκόλυνση της ανθράκευσης κατέστησε δυνατή την μεταβίβαση του «Μπρεσλάου» και του «Γκαίμπεν» εκ της Γερμανίας στην Τουρκία η οποία πιά αποκτούσε ναυτική υπεροχή (έναντι της Ελλάδος).

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Οι Δ. Γούναρης -και Γ. Μπαλτατζής.

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ Α ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ

 

Ι ΜΕΤΑΞΑΣ: «…Υπάρχει μια μεγάλη μερίς σιωπώσα και αναμένουσα , μη διακείμενη δε διόλου εχθρικώς προς την Γερμανίαν….Οι ομοιάζοντες με τους Γάλλους επήγαν μ4ε τους Γάλλους. Επίσης οι ομοιάζοντες με τους Γερμανούς επήγαν με τους Γερμανούς . Παρ όλα αυτά , κατ ανάγκην θα υπερισχύση η Γερμανία, αλλά μετά μεγάλους και δεινούς αγώνας, διότι ο γερμανικός πολιτισμός είναι ο πολιτισμός του μέλλοντος και η ελπίς της ανθρωπότητος. Δεν ειμπορεί να υπάρξη πολιτισμός άνευ ισχύος». 2/9/1914 γράμμα προς την γυναίκα του

            Αντίθετης απόψεως ήταν οι Δαγκλής, Παρασκευόπουλος και Πάγκαλος που είχαν εκπαιδευτεί στην Γαλλία και είχαν μετεκπαιδευτεί στην Γερμανία.

            Αυτοί που επικράτησαν πλήρως στο ΓΕΣ  μέχρι τον Ιούνιο 1917 ήταν οι γερμανόφιλοι Μεταξάς, Δουσμάνης, Στρατηγός  των φιλογερμανικών απόψεων ήταν και ο Κωνσταντίνος

            Ο ελληνικός λαός στην συντριπτική του πλειοψηφία  ήταν ανταντόφιλος, ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση με εξαίρεση τον Γ Στρέιτ ήταν προσανατολισμένη προς την Άνταντ.

            Πρώτη επεδίωξε συμμαχία με την Ελλάδα η Γερμανία στις 23/7 – 5/8  ο πρέσβης Κουάτ πρότεινε στον Βενιζέλο να επιτεθεί η Ελλάδα  σε συνεργασία με την Βουλγαρία κατά της συμμάχου της Σερβίας και θα ανταμειβόταν ε επέκταση της Ελλάδος εις βάρος της Σερβίας, ο Βενιζέλος απάντησε : «Μας συνιστάται να προδώσωμεν την συμμαχίαν μας με την Σερβίαν, να επιτεθώμεν κατ αυτής και να συμμετάσχωμεν εις τον διαμελισμόν της. Η Ελλάς είναι πάρα πολύ μικρόν κράτος δια να πράξει τόσον μεγάλην ατιμίαν».

            Την άλλη μέρα γίνηκε συμβούλιο ο Στρέιτ είπε «Το συμπέρασμα είναι είμεθε ουδέτεροι, αναμένοντες να μας γίνουν προτάσεις» και  ο Βενιζέλος απάντησε «Δεν θα αναμείνωμεν να μας καλέσουν οι σύμμαχοι της Άνταντ. Οφείλομεν να εκμαιεύσωμεν τας προτάσεις των».

            Γράφει ο ιστορικός Μάικλ Λιουελλυν Σμιθ «Η έκκληση του Βενιζέλου ήταν η έκκληση ενός εθνικιστή προς όλους τους Έλληνες για εθνική αναγέννηση….».

            Ο Ε Βενιζέλος με το καθάριο του μυαλό διέκρινε τον νικητή, τότε που η Γερμανική μηχανή θριάμβευε παντού και ήθελε την Ελλάδα με το στρατόπεδο των νικητών, βλέπεις πόσο καθαρά έβλεπε τις εξελίξεις και με ποιο  υποκειμενισμό τις έβλεπε ο Μεταξάς και η Βασιλική τρόικα του Κωνσταντίνου;

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η Μαρία Βοναπάρτη και ο "Γεώργιος ο Κρης" της Ελλάδος.
 

ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ

            Νομίζεις ότι πέρα από την βασιλική τριανδρία , του Κωνσταντίνου και της Σοφίας, οι υπόλοιποι ήταν Γερμανόφιλοι;

            Φυσικά όχι απλά αντιβενιζελικοί και φιλόδοξοι ήταν πχ

            Ο Δ Γούναρης όταν διαδέχτηκε τον Βενιζέλο  το 1915 διαπραγματεύτηκε σοβαρά με τους Συμμάχους την έξοδο της Ελλάδος στον πόλεμο.

            Ο Γ Θεοτόκης  ήταν πράγματι γερμανόφιλος , μάλιστα είχε προτείνει ελληνογερμανική συμμαχία.

            Ο Δημλητριος Ράλλης και ο Αλέκανδρος Ζαΐμης ήταν ανταντόφιλοι.

            Ο Ν Καλογερόπουλος ήταν γαλλόφιλος.

            Ο Στ Δραγούμης  υποστήριξε τη συμμετοχή της Ελλάδος στην επιχείρηση των Δαρδανελίων

            Τι τους ένωσε όλους αυτούς στο βασιλικό συνασπισμό;  Η δυσπιστία τους στα σχέδια του Ε Βενιζέλου, κυρίως όμως τους ένωσε η πικρία ότι ένας «επιδρομέας από την Κρήτη» τους μετέτρεψε μετά το 1910 σε πολιτικούς τρίτης διαλογής, τους πέταξε από το πολιτικό προσκήνιο, τους εκμηδένισε και έδειξε την ανυπαρξία πολιτικής υπόστασης τους, η διαμάχη λοιπόν του Ε Βενιζέλου τους έδωσε την ευκαιρία να παίξουν πρωτεύοντα ρόλο οι «ξοφλημένοι» αυτοί πολιτικοί αρχηγοί, ο μόνος που είχε κάποια ηλικία με μέλλον ήταν ο Δ Γούναρης (47 χρονών), για να είμαστε δίκαιοι είχε ο πρώην «Ιάπωνας» Γούναρης και υπό προϋποθέσεις  να διακριθεί, βέβαια μπροστά σε ένα Ε Βενιζέλο η εμβέλεια του υπολειπόταν πολύ, η λοιποί πολιτικοί αρχηγοί βιολογικά και πολιτικά ήταν «νεκροί».

            Υπήρχαν βέβαια και οι στρατιωτικοί με πρώτο και καλύτερο τον Ι Μεταξά , ο οποίος δεν λησμονεί το σαράκι του «Θέλω λατρείες! Διψάει η ψυχή μου . Και το παραμικρό που διαφεύγει με εκνευρίζει» θα γράψει στις 29/12/1939  και στις 30/11/1940 όταν είναι εν εξελίξει το αλβανικό μέτωπο γράφει «Απόψε τσάι Άγγλων. Με προσέχουν πολύ ολίγον. Δεν ξέρω Αγγλικά . Είμαι και κοντός». Στο ημερολόγιο του φαίνεται το κουβάρι της ψυχής του, την εποχή αυτή δες τι γράφει για τον Βενιζέλο «Έχω τρεις ημέρας να τον ιδώ (ΕΒ) , διότι, μετά τα τελευταίας αγάπας του, έχω αρχίσει να τραβιέμαι, πρέπει να του βγη  η ιδέα ότι ειμπορεί να με έχη εξηρτημένον από τον εαυτόν του. Αυτός δεν με ζητεί, πιθανώς διότι είναι άνω – κάτω ίσως και διότι επροχώρησεν πολύ μαζί μου και θέλει να συρθώ εγώ προς αυτόν. Ώστε και εγώ προς το παρόν τον αφήνω». Είναι φανερό ότι η ψυχή του Μεταξά είχε κάποιες ανασφάλειες και ένοιωθε την μειονεκτικότητα του έναντι του Ε Βενιζέλου και φυσικά το θέμα του ήταν πώς να το ξεπεράσει.

            Τέλος αξιοσημείωτο είναι ότι και οι τρεις αδελφοί του Κωνσταντίνου επηρεαζόντουσαν από τις γυναίκες τους και ήταν υπέρ της Άνταντ Ο Ανδρέας είχε Αγγλίδα γυναίκα και ήταν αγγλόφιλος, ο πρίγκιπας Νικόλαος είχε Ρωσίδα γυναίκα και ήταν ρωσόφιλος και ο πρίγκιπας Γεώργιος είχε γυναίκα Γαλλίδα και ήταν  γαλλόφιλος αυτός μάλιστα εγκαταστάθηκε στο Παρίσι και ήταν φίλος του Αρ Μπριάν και έριξε το σύνθημα «Την πολιτική του Βενιζέλου, χωρίς τον Βενιζέλο», ήταν προσωπικός εχθρός του από την εποχή που πήγε αρμοστής στην Κρήτη, και αναγκάστηκε σε παραίτηση λόγω της Θερίσου. 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Πρίγκιπας Ανδρέας το 1913.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ

            3/16 Αυγούστου 1914 ο Ρώσος πρέσβης Δεμίδωφ ρώτησε τον υπουργό εξωτερικών αν η Ελλάδα θα έστελνε 150.000 στρατό στον Δούναβη όπως προέβλεπε η συμμαχία με την Σερβία «Από την Βουλγαρία δεν έχετε να φοβηθείτε τίποτα θα της επιβληθεί η Ρωσία». Η έξοδος στον πόλεμο ήτανε θέμα διαπραγματεύσεων και ανταλλαγμάτων . Ο Στρέιτ  όμως είχε άλλη άποψη απάντησε στον Δεμίδωφ ότι αποκλείεται η αποστολή στρατού στην Σερβία γιατί η Ελλάδα ήταν ουδέτερη, αυτό το έμαθε στο υπουργικό συμβούλιο ο Βενιζέλος και έγινε έξω φρενών, καθόριζε την πολιτική του πρωθυπουργού ο υπουργός, αστεία πράγματα! «Και πως εδώκατε τοιαύτην απάντησιν άνευ εντολής του υπουργικού συμβουλίου; Ημείς προσπαθούμε να εκμαιεύσωμεν προτάσεις της Συνεννοήσεως δια να λάβωμεν μέρος εις την συμμαχίαν . Μας γίνονται προτάσεις και σεις τας απορρίπτεται, χωρίς να με ερωτήσετε και χωρίς να λάβουν γνώσιν οι συνάδελφοί σας;», ο Στρέιτ υποκρίθηκε «Κύριε πρόεδρε, ο Δεμίδωφ έκαμεν απλήν βολιδοσκόπησιν. Δυνάμεθα και ημείς να αντιβολιδοσκοπήσωμεν», ο Βενιζέλος όμως το συνέχισε « Αγνοώ πως σας διετύπωσεν την πρότασιν του ο πρέσβης της Ρωσίας. Το ζήτημα είναι άλλο. Ηρωτήσαμεν την Συνεννόησιν αν θέλη να γίνωμεν σύμμαχοί της. Δεν έχετε επομένως δικαίωμα να προβαίνετε εις δηλώσεις αρνητικάς εναντίον ληφθείσης αποφάσεως της κυβερνήσεως και εν αγνοία της. Θα εκθέσω τα πράγματα στον Βασιλέα και θα ζητήσω την έγκρισίν του δια να απαντήσω εις τον Δεμίδωφ, αλλ από της στιγμής ταύτης δεν δύναται να εξακολουθήση η συνεργασία μας εις την κυβέρνησιν». « Όταν θα μεταβήτε εις τον Βασιλέα να του υποβάλετε την παραίτησίν μου» «Μάλιστα» ήταν  η ξερή απάντηση του Βενιζέλου. Έτσι απομακρύνθηκε ο Στρέιτ από την κυβέρνηση Βενιζέλου και έκτοτε έγινε ο υπ αριθμ ένας αντίπαλος της Βενιζελικής πολιτικής.

            Βέβαια ο αυλικός Στρέιτ δεν ενήργησε αυτοβούλως στην απόρριψη της πρότασης  του πρέσβη, ούτε ήταν τυχαίο ότι δεν θεώρησε τόσο σοβαρό ζήτημα την ενημέρωση της κυβερνήσεως, αυτό ήταν το ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ  της Αυλής προς μια νέα κατεύθυνση ενεργειών. Που στόχο είχε την υποκατάσταση της Κυβερνήσεως από ένα βασιλιά ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ.

            Το  ΔΕΥΤΕΡΟ ΒΗΜΑ ήρθε αυτή την φορά από τον ίδιο τον βασιλιά σε 2 βδομάδες. Στις 21 Αυγούστου/ 4 Σεπτεμβρίου 1914 ο Τσόρτσιλ ανέθεσε στον Μαρκ Καρ να εξακριβώσει κατά πόσο η Ελλάδα ήταν διατεθειμένη να μετάσχει στον πόλεμο στα Δαρδανέλια. Ο Καρ αντί να απευθυνθεί στην κυβέρνηση ανακοίνωσε το τηλεγράφημα στον Κωνσταντίνο και ο βασιλιάς ανέλαβε την πρωτοβουλία να απορρίψει την πρόταση. Καθαρά αντισυνταγματική πράξη η υποκατάσταση της κυβέρνησης από τον ανεύθυνο άρχοντα. Το κείμενο του τηλεγραφήματος δεν το είδε ποτέ ο Βενιζέλος, το έμαθε πολλά χρόνια μετά από τον ίδιο τον Καρ. Έτσι στις 25 Αυγούστου/8 Σεπτεμβρίου 1914 υπέβαλε την παραίτησή του. Ο Κωνσταντίνος αρνήθηκε την παραίτηση και έγραψε στον Βενιζέλο ότι η συνομιλία με τον Καρ ήταν «μια απλή κουβέντα» και όχι επίσημη απάντηση «το οποίον πρέπει να λυθεί μεταξύ των κυβερνήσεων Ελλάδος και Αγγλίας…».

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ :  Ο Γεώργιος Στρέιτ ( 1868-1948 ).


 

ΑΣΥΝΑΡΤΗΣΙΑ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ

 

            Είδαμε την πρόταση του Τσόρτσιλ για είσοδο της Ελλάδος στον πόλεμο και την άρνηση του Κωνσταντίνου.

            Την 1/14 Αυγούστου ο Βενιζέλος είχε υποβάλει στους πρεσβευτές σχετικό ερώτημα, παρά το αναπάντητο του ερωτήματος δήλωσε ότι η Ελλάδα θα πολεμήσει παρά το πλευρό των Συμμάχων, αρκεί να αναγνωριστεί σαν σύμμαχος , η απάντηση ήταν αρνητική οι Σύμμαχοι προτιμούσαν την Ελλάδα ουδέτερη, γιατί η έξοδός της μπορούσε να ωθήσει την Τουρκία και την Βουλγαρία σε έξοδο παρά των Γερμανών.

            Όλοι ενεργούσαν για το συμφέρον τους κυνισμός και ιμπεριαλισμός, γινότανε ξαναμοίρασμα του κόσμου και ο Βενιζέλος δεν ήθελε την Ελλάδα έξω απ αυτή την μοιρασιά, τις ημέρες εκείνες δινόντουσαν υποσχέσεις του τι θα πάρει ο καθείς, στον χώρο που μας ενδιαφέρει

Η Βουλγαρία : Ήθελε σύνορα ως τον Όλυμπο

Η Σερβία : Ήθελε την Θεσσαλονίκη

Η Αυστρία : Ήθελε κάθοδο στο Αιγαίο και κυριαρχική παρουσία στα Βαλκάνια .

Η Ιταλία : Ήθελε μεγάλη Αλβανία μέχρι τον Αμβρακικό και την Δ Μακεδονία υπό την προστασία της , τα Δωδεκάνησα, περιοχές της Μ Ασίας.

Η Τουρκία : Ήθελε τα νησιά του Αιγαίου και Ευρωπαϊκές κτήσεις.

Η Ρωσία : Ήθελε την Κωνσταντινούπολη και τα στενά (γ αυτό αντιτάχθηκε στην είσοδο της Ελλάδος στον πόλεμο)

Οι Αγγλογάλλοι : ήθελαν να έχουν τα χέρια τους ελεύθερα να διαπραγματεύονται, αρνήθηκαν να εγγυηθούν  την εδαφική ακαιρεότητα  της Ελλάδος, για να παρασύρουν την Βουλγαρία με το μέρος τους προσέφεραν την καβάλα και την Α Μακεδονία, ακόμα και στην μαχόμενη Σερβία πρότειναν παραχωρήσεις προς την Βουλγαρία, όλοι λοιπόν ξεπουλούσαν την Ελλάδα προκειμένου να εξασφαλίσουν την συμμαχία της Βουλγαρίας και της Τουρκίας .

            Όλοι  απ ότι βλέπεις στόχο έχουν Ελληνικά μέρη και προς τα εκεί δουλεύουν, ο μόνος που το καταλάβαινε ήταν ο Ε Βενιζέλος , οι υπόλοιποι γι τους λόγους που είπαμε και που θα φανούν στην συνέχεις αντιτάχθηκαν στην Εθνική πολιτική του Βενιζέλου.

            Και ήρθε η μεγάλη ευκαιρία την 11/24 Ιανουαρίου 1915 , ο σερ Φράνσις Έλλιοτ επισκέφτηκε τον Βενιζέλο και του επέδωσε το πιο κάτω τηλεγράφημα «Εάν η Ελλάς ταχθή μετά της Σερβίας ως σύμμαχος αυτής και μετάσχη στον πόλεμον, ηξεύρω ότι η Γαλλία και η Ρωσία θα αναγνωρίσουν αμφότεραι ευχαρίστως προς την Ελλάδα εδαφικάς παραχωρήσεις πολύ σπουδαίας επί της παραλίας της Μ Ασίας. Αν ο  κ Βενιζέλος επιθυμή τελικήν συννενόησιν υπό τους όρους τούτους , θα ώφειλεν άνευ βραδύτητος να ανακοινώσει τούτο εις τας κυβερνήσεις Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας, είμαι δε βέβαιος ότι πάσα εκ νέρους του γενησομένη πρότασις θα εφίνετο δεκτή κατά τον ευμενέστερον τρόπον».

Ι ΜΕΤΑΞΑΣ Ο ΜΟΙΡΑΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

 

Ο Βενιζέλος ανέβηκε αμέσως στα ανάκτορα και διάβασε το τηλεγράφημα, το όραμα της Μεγάλης Ελλάδος φτεροκοπούσε μπροστά τους γιατί όχι και η Κωνσταντινούπολη, την χαρά αυτή έκοψε ο «μοιραίος» Ι Μεταξάς που είπε ότι η άποψη του ΓΕΣ είναι να απορριφθεί η πρόταση , μόνο σύμπραξη Ελλάδος Σερβίας και Ρουμανίας επίστευε  ότι μπορούσε να εξασφαλίσει την επιτυχία και η Ρουμανία είχε εγκαταλείψει την συμμαχία με τους Γερμανοαυστριακούς , αλλά δεν εννοούσε να πολεμήσει και παρέμενε ουδέτερη. Εκείνο το απόγευμα ο Βενιζέλος κλείστηκε στο σπίτι του και συνέταξε υπόμνημα και θα ακολουθούσαν άλλα δυο στις 17/30 Ιανουαρίου και στις 17 Φεβρουαρίου / 2 Μαρτίου, τα υπομνήματα αυτά αποτελούν την πληρέστερη έκθεση της πολιτικής του Ε Βενιζέλου στα Βαλκάνια και την Μ Ασία, μέχρι και στην παραχώρηση της Καβάλας στους Βουλγάρους  ήταν πρόθυμος προκειμένου να  εξασφαλιστεί η συμμαχία της Βουλγαρίας και να κερδίσει η Ελλάδα Δ Μικρά Ασία  και Αν Θράκη και Κωνσταντινούπολη, δηλαδή να παραχωρήσει 2.000τχιλιομέτρων και πληθυσμού 30.000 Ελλήνων έναντι εδάφους 125.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, έκταση δηλαδή μεγαλύτερη από την έκταση της Ελλάδος που την  κατοικούσαν 800.000 Έλληνες, στόχος ήταν να δείξει τις καλές προθέσεις της Ελλάδος προς τους Συμμάχους και να υπερδιπλασιάσει την Ελλάδα.

            Ο Βενιζέλος απάντησε πολύ προσεκτικά στους Συμμάχους εξαρτώντας την απάντηση της Ελλάδος από την στάση της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας.

            Για αυτές του τις σκέψεις αργότερα οι αντίπαλοί του θα τον κατηγορήσουν, ότι ήταν έτοιμος να παραχωρήσει την Α Μακεδονία στους Βουλγάρους.

            Ο Βενιζέλος προσπάθησε να  συγκεντρώσει τις προσπάθειές του να πείσει τον βασιλιά και τον Μεταξά για την ορθότητα των απόψεών του,

            Ο Μεταξάς έφτιαξε σε 19 πυκνογραμμένες σελίδες τις απόψεις του και τις υπέβαλε στον πρωθυπουργό, το ζουμί αυτής της έκθεσης ήταν : Όχι πώς να κατακτήσεις την Δ Μ Ασία αλλά πώς να την κρατήσεις.

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Sir Francis Elliot  (24/3/ 851 – 20/1/1940).

 
 

Α' Υπόμνημα Βενιζέλου προς τον βασιλιά στις 11/24 Ιανουαρίου 1915.

            Έλαβα ήδη τη τιμήν να υποβάλω τη Υμετέρα Μεγαλειότητι το περιεχόμενον ανακοινώσεως, ην κατ' εντολήν του σερ Έδουαρδ Γκρέυ, μου έκαμεν ο ενταύθα πρεσβευτής. Διά της ανακοινώσεως ταύτης η Ελλάς τίθεται πάλιν ενώπιον μιάς των κρισιμωτάτων περιστάσεων της εθνικής αυτής ιστορίας. Μέχρι σήμερον η πολιτική ημών συνίστατο εις την διατήρησιν της οπυδετερότητος, εφ' όσον τουλάχιστον την εξ αυτής έξοδον δεν επέβαλλεν ημίν η συμμαχική υποχρέωσις προς την Σερβίαν. Αλλ' ήδη καλούμεθα να μετάσχωμεν του πολέμου όχι πλέον προς εκτέλεσιν ηθικών απλώς υποχρεώσεων, αλλ' επ' ανταλάγμασι, τα οποία πραγματοποιούμενα θα δημιουργήσωσι μίαν Ελλάδα μεγάλην και ισχυράν, τοιαύτην οποίαν ουδ' οι μάλλον αισιόδοξοι ηδύνατo να φαντασθώσι καν προ ολίγων ακόμα ετών.

            Προς επιτυχίαν των μεγάλων τούτων ανταλλαγμάτων πρόκειται βεβαίως να αντιμετωπισθώσι και μεγάλοι κίνδυνοι. Αλλά μετά μακράν και βαθείαν μελέτην του ζητήματος καταλήγω εις την γνώμην  ότι τους κινδύνους τούτους οφείλομεν να αντιμετωπίσωμεν. Εάν επιτρέψωμεν να συντριβεί σήμερον η Σερβία υπό της νέας αυστρογερμανικής εισβολής, καμία δεν υπάρχει ασφάλεια ότι τα αυστρογερμανικά στρατεύματα θα σταματήσωσι προ των μακεδονικών συνόρων και δε θα ελκυσθώσι φυσικώς όπως κατέλθωσι μέχρι Θεσσαλονίκης...

            Προ παντός οφείλομεν να αποσύρωμεν τας αντιρρήσεις ημών περί παραχωρήσεων εκ μέρους της Σερβίας προς την Βουλγαρίαν, έστω και αν αύται εκταθώσιν επί της δεξιάς όχθης του Αξιού.

            Αλλ' αν αι παραχωρήσεις αύται δεν ήρκουν όπως προσελκυσθή η Βουλγαρία προς σύμπραξιν μετά των παλαιών αυτής συμμάχων ή τουλάχιστον προς τήρησιν ευμενούς απέναντι αυτών ουδετερότητος, δεν θα εδίσταζα, όσον οδυνηρά και αν είναι η εγχείρησις, να συμβουλεύσω την θυσίαν της Καβάλας, όπως διασωθεί ο εν Τουρκία Ελληνισμός και ασφαλισθεί η δημιουργία αληθούς μεγάλης Ελλάδος, περιλαμβανούσης πάσας σχεδόν τας χώρας, εις τας οποίας ο Ελληνισμός έδρασε κατά την μακραίωνα αυτού ιστορία...

            Ένεκα των λόγων τούτων, συμπεραίνων, κρίνω απολύτως επιβεβλημένην την υπό τους ανωτέρω όρους μετοχήν ημών εις τον αγώνα. Αύτη, ως και αρχικώς είπον, εκλείει βεβαίως και σοβαρούς κινδύνους. Απέναντι δε των κινδύνων, εις ους θα εκτεθώμεν μετέχοντας του πολέμου υπάρχει η προσδοκία, προσδοκία βάσιμος, ως ελπίζω, του να σώσωμεν το μέγα μέρος του εν Τουρκία Ελληνισμού, και να δημιουργήσωμεν μίαν μεγάλην και ισχυράν Ελλάδα.

            Και αν ακόμη απετυγχάνομεν, θα είχομεν ήσυχον την συνείδησιν, ότι ηγωνίσθημεν και υπέρ της διασώσεως των εν δουλεία εισέτι ομογενών μας, και υπέρ των γενικωτέρων συμφερόντων της ανθρωπότητος και της ανεξαρτησίας των μικρών λαών, ην θα διακινδυνεύση ανεπανορθώτως η γερμανοτουρκική επικράτησις.

 Β Υπόμνημα Βενιζέλου προς τον βασιλιά στις 17/30 Ιανουαρίου 1915.

            1. Έχω το αίσθημα ότι αι παραχωρήσεις εν Μικρά Ασία, ων εισηγητής εγένετο ο σερ Έδουαρδ Γκρέυ, δύνανται, αν μάλιστα υποβληθώμεν εις θυσίας προς Βουλγαρίαν, να λάβουν έκτασιν, ώστε εις την εκ των νικηφόρων πολέμων προελθούσαν διπλήν Ελλάδα αν προστεθή άλλη μία εξ ίσου μεγάλη και όχι βεβαίως ολιγώτερον πλουσία Ελλάς. Πιστεύω ότι αν εζητούμεν το μέρος το κείμενον δυτικώς γραμμής, ήτις αρχομένη από του Ακρωτηρίου Φινέκα προς νότον φθάνει διά των ορέων Ακ-Δαγ, Κιτσελ-Δαγ, Καρλή-Δαγ, Αναμάς-Δαγ, Τουρμάν-Δαγ, Γκεσίλ-Δαγ, Δουμανίτσα-Δαγ, Μυστικού Ολύμπου θα κατέληγεν εις Καξ-Δαγ εν των Αρδαμυττικώ κόλπω - εφ' όσον δεν θα επετρέπετο έξοδος ημών εις την Προποντίδα - θα υπήρχε πολλή πιθανότης, όπως η αίτησις ημών αύτη γίνη δεκτή. Η επιφάνεια της χώρας ταύτης υπερβαίνει, κατά πρόχειρον υπολογισμόν, τα 125.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, ήτοι είναι ίση προς την εκ των πολέμων διπλασιασθείσαν Ελλάδα.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Άγγλοι και βρετανοί της κοινοπολιτείας στα Δαρδανέλια.

 ΔΑΡΔΑΝΕΛΙΑ

 

            Οι Σύμμαχοι δεν είχαν την διάθεση να ασχοληθούν αυτή την στιγμή με τις εσωτερικές αντιπαραθέσεις την Ελλάδος. Στις 19/2/1915 (νέο ημερολόγιο), βρετανική μοίρα υπό τον ναύαρχο Κάρντεν βομβάρδισε τα στενά και άρχισε απόβαση πεζοναυτών το οχυρά Σεντ ελ Μπράχρ και Κουμ Καλέ κατελήφθησαν.

            Με την  έναρξη των επιχειρήσεων στα Δαρδανέλια τελείωσε ντε φάκτο η Ελληνική ουδετερότητα διότι τα ελληνικά νησιά Λήμνος, Ίμβρος και Τένεδος χρησιμοποιήθηκαν από τους Συμμάχους, στο βορά δε συγκεντρώθηκαν πανίσχυρες Γερμανοβουλγάρικες στρατιές.

            Ο Βενιζέλος το κατάλαβε και στο 3^ο υπόμνημα του προς τον Κωνσταντίνο δήλωσε κατηγορηματικά «….. Η σημερινή πολιτική δεν  μπορεί να συνεχιστεί ακινδύνως….». Οι αντιβενιζελικοί απάντησαν ότι η πολιτική του Βενιζέλου είναι «τυχοδιωκτική». Το αποτέλεσμα της ουδετερότητας της Ελλάδος ήταν και οι δύο συνασπισμοί των εμπολέμων να  δουν την Ελλάδα σαν εχθρική χώρα και σαν ξέφραγο αμπέλι.

 Οι επιχειρήσεις στα Δαρδανέλια συνεχιζόντουσαν και οι Τούρκοι αντιστεκόντουσαν όλο και πιο σθεναρά. Οι Σύμμαχοι πίεζαν την Ελλάδα να τους βοηθήσει, σε αυτές τις εκλύσεις των συμμάχων ο Βενιζέλος δήλωσε δεν θα ενέπλεκε  Ελληνικό στρατό στο πλευρό της Σερβίας αφήνοντας τα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα  ακάλυπτα, οι Σύμμαχοι 2 μεραρχίες προθυμοποιήθηκαν να  στείλουν στην Θεσσαλονίκη.

            Στις 15/28 Φεβρουαρίου ο Βενιζέλος προσέφερε στους Αγγλογάλλους ένα σώμα 40.000 άνδρες και ελαφριά πολεμικά για τις επιχειρήσεις της Καλλιπόλεως, έτσι ο κύριος όγκος των στρατευμάτων θα παρέμεναν να  αντιμετωπίσουν τους Βουλγάρους.

            Ενημέρωσε τον Βασιλιά για τα σχέδιά του την 17 Φεβρουαρίου / 2 Μαρτίου 1915 ο Κωνσταντίνος τον υποδέχτηκε στην πόρτα του γραφείου του «Μεγαλειότατε , θα μου επιτρέψετε να σας διαβάσω το χαρτί μου. Δια τούτο ακριβώς  σας εζήτησα ακρόασιν». Πράγματι ο Πρωθυπουργός διάβασε αργά το υπόμνημα, η αυστηρά λογική επιχειρηματολογία του ζωντάνευαν τα όνειρα και τα ιερά του Ελληνισμού, ο Κωνσταντίνος κρέμεται από τα χείλια του και κάποια στιγμή παρατηρεί «Ναι , αλλά να μην πάμε απρόσκλητοι» και ο Βενιζέλος του λέει  « Να προσπαθήσωμεν να μας καλέση η Συνεννόησις». Τέλος ο Βενιζέλος φτάνει στο καίριο επιχείρημά του  «Εάν αφ ημών αποκλειστικώς εξηρτάτο να εμπλακώμεν εις πόλεμον και να μείνωμεν εκτός αυτού μέχρι τέλους, θα  ηδύνατο να υπάρξη εύλογος ενδοιασμός περί του πρακτέου . Αλλά αφ όσον διαρκεί ο πόλεμος , η εις τούτον εμπλοκή ημών είναι ανά πάσαν ημέραν ενδεχομένη ΚΑΙ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΘΕΛΗΣΙΝ ΜΗΜΩΝ».

            Όταν ο Βενιζέλος τελείωσε την ανάγνωση τα μάτια του Κωνσταντίνου ήταν δακρυσμένα και η φωνή του πνιγόταν από την μεγάλη συγκίνηση, παρασυρμένος από την θέρμη του Βενιζέλου αναφωνεί :

«Εμπρός λοιπόν ! Με τη βοήθεια του Θεού!»

Τι να πω έπαιζε θέατρο ο Κωνσταντίνος; Διότι από το Φθινόπωρο του 1915 είχε ζητήσει από τον Κάιζερ να μη πατήσει Βούλγαρος και είχε τονίσει  «μόνον έτσι μου είναι εφικτό , να πράττω όσο γίνεται καλύτερα σύμφωνα με το πνεύμα σου». Αυτά ρωτώ είναι λόγια Έλληνα Βασιλιά;

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Δυνάμεις της Αντάντ στην Λήμνο.

ΑΛΛΑΓΗ ΓΝΩΜΗΣ

 

            Στο υπασπιστήριο των ανακτόρων ο Βενιζέλος συνάντησε τον  Ι Μεταξά  (ο οποίος μετά  την τιμωρία του Δουσμάνη για αντιπειθαρχική συμπεριφορά ήταν ο αρχηγός του επιτελείου) και του ζήτησε να ετοιμάσει την επιστράτευση και σώμα στρατού που θα αποβιβαζόταν στην Καλλίπολη, ο Μεταξάς είπα :

« Κύριε πρόεδρε εσκέφθην  επ  όσων μου ανακοινώσατε ήδη δια την επιχείρησιν των Δαρδανελίων. Θεωρώ ολεθρίαν την εις αυτήν συμμετοχήν της Ελλάδος και, αν πραγματοποιηθεί παραιτούμαι».

            Ο Βενιζέλος επέστρεψε στο γραφείο του Κωνσταντίνου και είπε :

«Ο Μεταξάς πολιτεύεται» και ζήτησε να συγκαλέσει συμβούλιο του Στέμματος από πρώην πρωθυπουργούς.

            Στην  αρθρογραφία του 1935 μεταξύ Βενιζέλου και Μεταξά , ο Βενιζέλος στο 6^ο άρθρο του έγραψε για αυτή την επέμβαση του Μεταξά  « Ο κ Μεταξάς υποβάλλων την παραίτησίν του τότε υπερέβαινεν εντελώς τα όρια των στρατιωτικών του καθηκόντων….» και αλλού «…δια των στρατιωτικών αντιλήψεών του επηρέασεν αποφασιστικώς την βασιλικήν τότε πολιτική, αλλά φέρει και άλλην άμεσον και βαρυτάτην ευθύνην δια την εθνικήν διαίρεσιν και την συνέπεια ταύτης επελθούσαν μικρασιατικήν καταστροφήν….»

            Την επόμενη 18/Φεβρουαρίου /3 Μαρτίου 1915 συνήλθε το συμβούλιο μετείχαν Δ Ράλλης, Γ Θεοτόκης, Στ Δραγούμης, Κ Μαυρομιχάλης, ο Αλ Ζαΐμης προσποιήθηκε ασθένεια, διεμύνησε όμως τις απόψεις του ουδετερότητα. Ο Βενιζέλος ανέπτυξε τις απόψεις του και τον αντίκρουσε ο Μεταξάς σαν εκπρόσωπος του ΓΕΣ, το συμβούλιο διέκοψε για να συνεχίσει σε δύο ημέρες.

            Το ίδιο βράδυ η Σοφία τηλεγράφησε στον αδελφό της Κάιζερ, την άλλη μέρα ο Κωνσταντίνος πήρε ένα τηλεγράφημα που του έλεγε:

«Αγαπητέ μου Τίνο Μανθάνω ότι η επίθεσις των Δαρδανελίων επροκάλεσεν αγωνίαν εν Ελλάδι…..Δεν θα ήτο δύσκολον, με ολίγην καλή θέλησιν, να πεισθεί η κοινή γνώμη ότι μόνον αν η Κωνσταντινούπολις παραμείνει εις χείρας των Τούρκων θα ηδυνατο να αποβή χρήσιμος εις την Ελλάδα. Οι Τούρκοι ημπορούν ακόμη, κατά πάσαν πιθανότητα να υπερασπίσουν τα Δαρδανέλια, εάν η Ελλάς ηρνείτο την άμεσον ή έμμεσον συνδρομήν της εις τους επιτιθέμενους. Εν τούτοις εφελκύω σοβαρώς την προσοχήν σου, δια το συμφέρον της χώρας σου και δια την ατομικήν σου ευτυχίαν, ήτις είναι αλληλέγγυος με εκείνην της αδελφής μου, επί του ότι δεν πρέπει να παρασυρθής εις περιπέτειαν….» και υποσχέθηκε τα πιο κάτω : « Αι νήσοι του Αιγαίου θα περιέλθουν οριστικώς παραμένουσαι ελληνικαί…. Οι ελληνικοί πληθυσμοί εν Τουρκία θα τύχωσι προστασίας και ελευθερίας….. η Βουλγαρία δεν θα κάμη επιστράτευσιν, αλλά το πολύ μερικά γυμνάσια μακράν των ελληνικών συνόρων» και επιπλέον υποσχόταν οικονομική ενίσχυση της Ελλάδος.

            Από όλα αυτά δύο δάνεια πήρε μυστικά η κυβέρνηση Σκουλούδη τον επόμενο χρόνο, σε όλα τα άλλα ο Κάιζερ περιέπαιζε τον «Τίνο» .

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Οι απώλειες του πολέμου της Καλλίπολης ήταν πολύ μεγάλες.

Στρατιώτες                                 Νεκροί                          Τραυματίες

1) Βρετανία                                  21.255                                52.230
2) Γαλλία                                     10.000                                17.000
3) Αυστραλία                                 8.709                                19.441
4) Νεοζηλανδία                             2.721                                  4.752
5) Ινδία                                          1.358                                   3.421

Απώλειες των Τούρκων            Νεκροί                           Τραυματίες

                                                     86.692                                164.617

            Βέβαια ο Μεταξάς στο 6^ο άρθρο του προς τον Ε Βενιζέλο υποστήριξε ότι υπήρξαν εγγυήσεις εκ μέρους της Γερμανίας αλλά κρατήθηκαν μυστικές! ποιες ήταν αυτές λέει ότι με το έγγραφο του υπουργού εξωτερικών φον Γιαγώ την 21/9/1915 έγγραφο «…ρητώς προωρισμένον δια τον βασιλέα» (το ερώτημα είναι από πότε ο Βασιλιάς εξασκεί εξωτερική πολιτική υπαρχούσης κυβερνήσεως; Και γιατί ο βασιλιάς δεν το έκανε γνωστό στην κυβέρνηση;)  εν ολίγοις

1^ον Η Γερμανική κυβέρνηση αναγνωρίζει την συνθήκη του Λονδίνου και ότι θεωρεί τα νησιά του Αιγαίου Ελληνικά.

2^ον Θα υποστηρίξει τον εν Μικρά Ασία ελληνικό πληθυσμό  (θυμήσου επί αυτού την καθοδήγηση του στρατηγού Λίμαν φον Σάδερς που ως «μουσίρης» του Σουλτάνου εξολόθρευε τους Έλληνες της Μ Ασίας).

3^ον Η Γερμανία υποσχόταν οικονομική ενίσχυση. (Εδώ ο Κάιζερ είπε στον Κωνσταντίνο « Θα αναταποκριθώ στις οικονομικές επιθυμίες σας, εφ όσον εγγυηθείτε ευνοϊκή ουδετερότητα» )

4^ον Εγγυόταν την εδαφική ακερεότητα της Ελλάδας.

5^ον Εγγυόταν την Ελληνικότητα της Μακεδονίας

6^ον Την Αλβανία.

7^ον  Αναλάμβανε να αναγνώριση η Τουρκία την παραχώρηση της Δωδεκανήσου.

(εδώ απ ότι κατάλαβες ο Μεταξάς υπερβάλει σε παραχωρήσεις εκ μέρους της Γερμανίας, σιγά μη και έφευγε η Βουλγαρία από την Μακεδονία, σιγά μη και έδινε τα νησιά του Αιγαίου η Τουρκία στην Ελλάδα, όταν προς κατάληψήτων αγόραζε υπέρ πλοία τα οποία μάλιστα τα ονόμαζε με ονόματα νησιών του Αιγαίου, αστεία πράγματα και όμως με περισσό θράσος λέγονται και από επίσημα χείλη) και φτάνει στο σημείο ο Μεταξάς να πει ότι η δράση του Βενιζέλου  «προκάλεσε τους διωγμούς τούτους». Όταν η πολιτική των Νεοτούρκων υπό την καθοδήγηση του στρατηγού Λίμαν φον Σάδερς είχαν αρχίσει  ευθύς μετά την λήξη των Βαλκανικών πολέμων, έτσι μερικά παραδείγματα που δείχνουν πόσα ψέματα μπορούν να πουν εμπαθείς πολιτικοί για να στηρίξουν τις γκάφες τους:

            Ο Ταλαάτ μπέης εκδίδει την πιο κάτω διαταγή «Επείγουσα  πολιτική ανάγκη επιβάλει όπως οι Έλληνες, οι κατοικούντες τας ακτάς της Μικράς Ασίας εξαναγκαστούν να εκκενώσουν τας εστίας των δια να εγκατασταθούν στα βιλαέτια Ερζερούμ και Χαλδαίας….»

            Ο διαπρεπής Άγγλος ιστορικός Αρνολντ  Τόυνμπη γράφει «Ένα πρωί του 1914 , οι Έλληνες της Περγάμου ειδοποιήθηκαν από τις τοπικές οθωμανικές αρχές ότι αν παρέμεναν τη νύκτα στην πόλη τους δεν μπορούσαν να τους εγγυηθούν την ασφάλειά τους….»

            Ο Γάλλος Μ Μανσιέ γράφει «Στις 11/6/1914 οι Έλληνες κάτοικοι των τριγυρινών χωριών ξεχύθηκαν ξαφνικά μέσα στην Φώκαια με την είδηση ότι οι γύρω Τούρκοι χτυπούν τα χωριά τους….»

            Βλέπεις σε ποιο σημείο μπορεί να φέρει ο φανατισμός τους ανθρώπους, να ψεύδονται συνηδειτά και αυτό έκανε ο Μεταξάς.

 

            Τέλος πάντων ο «Τίνο» μεταπείστηκε και μάλιστα την ίδια ημέρα ο πρέσβης Ίωνας Δραγούμης τηλεγράφησε συνιστόντας εγκατάλειψη της ουδετερότητας ο «Τίνο» εξοργίστηκε και τον απέκάλεσε «ξέστρωτο γαϊδούρι» .

            Καταλαβαίνεις ότι η συνεδρίαση του στέμματος την επόμενη ημέρα ήταν πολύ διαφορετική.

 

 

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η Βασίλισσα Σοφία (αδελφή του Κάιζερ).

 

 

ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ

 

            Ο Βενιζέλος στο 6^ο άρθρο του πίστευε ότι : «…η επιστράτευσις θα εκυρύσσετο την ίδιαν εσπέραν, εις διάστημα ολιγότερον της εβδομάδος θα καταλαμβάνετο η χερσόνησος της Καλλιπόλεως, ο βασιλεύς θα εισήρχετο εις την Κωνσταντινούπολιν επί κεφαλής του ελληνικού στρατού και αγγλογαλικών αγημάτων , τα Δαρδανέλια και ο Βόσπορος θα ανοίγετο , η Ρωσία η οποία τότε ευρίσκετο εις Πρεμύλς θα ανεφωδιάζετο με πολεμικόν υλικών του οποίου υστερείτο, η Βουλγαρία και  η Ρουμανία θα εισήρχοντο πιθανότατα έκτοτε εις τον πόλεμον παρά το πλευρόν των συμμάχων και μετά την οριστικήν αποτυχίαν της επιθέσεως κατά του Νερδέν το θέρος του 1916 η Γερμανία μη έχουσα να επιδεικνύη εις τον λαόν της τον χάρτην του πολέμου, ο οποίος εσημείωνε νίκην της εις το ανατολικόν μέτωπον και τα επ αυτής κατεχόμενα ξένα εδάφη , θα ηναγκάζετο τότε να ζητήσει ειρήνην παραιτουμένη της Αλσατίας και της Λωρραίνης»

            Που το βασίζει αυτό ο Βενιζέλος;

            1^ον Ο στρατιωτικός ακόλουθος της Ελλάδος στην υποστήριξε ότι η δύναμη των Τουρκικών στρατευμάτων στην Καλλίπολη την εποχή της αποβίβασης ήταν 7.000 άνδρες, διασκορπισμένοι σε διάφορα οχυρά, και οι κατανομή των δυνάμεων ήταν γνωστή από πληροφορίες, και με δεδομένη την υπεροπλία των συμμάχων, αν λάμβανε μέρος η Ελλάδα στις επιχειρήσεις θα ήταν εύκολη η κατάληψη της Καλλίπολης.

            2^ον Ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Κωνσταντινούπολη κ Μορκεντάου, έγραψε ότι οι τουρκικές αρχές της Κωνσταντινούπολης ήταν έτοιμες να εγκαταλείψουν την πόλη και να καταφύγουν στο εσωτερικό της Μ Ασίας, μόλις ο στρατός καταλάμβανε την χερσόνησο της Καλλιπόλεως. Προς τον σκοπό αυτό ήταν συγκεντρωμένο το τροχαίο υλικό της Ανατολής στον σταθμό του Σιρκετζή.

            Ο Μεταξάς υποστήριξε ότι όπως φαίνεται από το τηλεγράφημα της 22/2 με αριθμό 409 η Ρωσία δεν θα επέτρεπε είσοδο Ελληνικών στρατευμάτων μας στην Κωνσταντινούπολη και γενικά δεν ήθελε συμμετοχή της Ελλάδος στον πόλεμο κατά της Τουρκίας, και ότι αν επρόκειτο να στραφούμε κατά της Τουρκία θα έπρεπε να ενεργήσουμε κατά της Σμύρνης.

            Βέβαια υπάρχει η επιστολή του Ο Τσώρστιλ  που έστειλε στον ναύαρχο Καρρ την 7/9/1914 που πρότεινε να δοθεί στο Ελληνικό ναυτικό μοίρα του Αγγλικού στόλου υπό την αρχηγία των Ελλήνων και ναυαρχίδα τον «Αδάμαστο» (ισχυρότατο ντρέτνωρ) με τα οποία ο Ελληνοαγγλικός στόλος θα καταναυμαχεί τον Τουρκικό για την κατάληψη της Κωνσταντινουπόλεως και όχι μόνο αυτό αλλά θα έδιναν οι Άγγλοι και τα απαραίτητα μεταγωγικά κλπ υλικά στον στρατό για την ολοκλήρωση της επιχειρήσεως

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Πριν φτάσει σ αυτή την κατάσταση η επιχείρηση υπήρχαν πολλές ελπίδες για επιτυχία.

ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ

 

            Ο Βενιζέλος για να διευκολύνει την θετική απάντηση στη δεύτερο συμβούλιο του Στέμματος πρότεινε, αντί ένα Σώμα να στελνόταν στα Δαρδανέλια μια μεραρχία και μια δεύτερη να ήταν εφεδρική για την περίπτωση που αντιδρούσαν οι Βούλγαροι. Ο Βενιζέλος ακαταμάχητος ρήτορας ξεπέρασε τον εαυτό του εκείνη την ημέρα, οι περισσότεροι ένιωθαν να τους έχει συνεπάρει η ευγλωττία του και ο Κωνσταντίνος σκεπτόταν μήπως έχει άδικο να αντιτίθεται στα σχέδια του Πρωθυπουργού , όταν τελείωσε είπε ότι ή θα γινόταν δεκτή η πρότασή του ή θα παραιτηθεί.

            Αντιτάχθηκε ο Γ Θεοτόκης υπογραμμίζοντας τον κίνδυνο Πανσλαβισμού και « Αι ιδέαι μου είναι γνωσταί . Θεωρώ ότι η Ελλάς έχει συμφέρον να συμπράξει με την Γερμανίαν. Αναγνωρίζω ότι δεν με ακολουθεί η πλειοψηφία του Ελληνικού λαού και ότι πρέπει να εφαρμοστή η πολιτική του Βενιζέλου».

            Ο Στέφανος Δραγούμης υποστήριξε τη συμμετοχή της Ελλάδος στις επιχειρήσεις των Στενών.

            Ο Δημήτριος Ράλλης είπε  «Μεγαλειότατε ! Η περαιτέρω πολιτική της ουδετερότητος είναι πολιτική αυτοκτονίας».

            Ι Βασιλιάς ζήτησε 24 ώρες για να το σκεφτεί. Συναντήθηκαν το άλλο απομεσήμερο στις 3 Και ο Κωνσταντίνος είπε ότι ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΕΙ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ. «Δεν στέκει στρατιωτικώς η επιχείρησις κ πρωθυπουργέ».

            Μετά από κάποιες ακόμα άκαρπες προσπάθειες να μεταπειστεί ο Βασιλιάς ο Βενιζέλος δήλωσε « Υπάρχει διαφωνία μεταξύ στέμματος και κυβερνήσεως. Η Δευτέρα είναι ηναγκασμένη να παραιτηθεί….».

            Ουσιαστικά ήταν η τελευταία φορά που οι δύο άνδρες συναντήθηκαν, εκείνο το απόγευμα 21/2/ 6 Μαρτίου 1915 άρχισε να λειτουργεί ο Διχασμός σε κάθε ελληνικό σπίτι. Το ίδιο βράδυ ο Βενιζέλος στην Βουλή ανάγγειλε την παραίτησή του.

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Ο Δημήτριος Γούναρης (1867-1922).

 

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

 

            Από την ημέρα της παραίτησης του Ε Βενιζέλου μέχρι της εκλογές και την απομάκρυνση του Γούναρη τον Αύγουστο 1915 μεσολάβησαν πολλά πράγματα. Τον Ε Βενιζέλο διαδέχτηκε ο Δημήτριος Γούναρης με εντολή του Κωνσταντίνου.

            Με ευθύνη του Δημημήτρος Γούναρη κοινοποιήθηκαν τα δύο πρώτα υπομνήματα του Βενιζέλου και τον παρουσίασαν στην κοινή γνώμη.

            Και τον παρουσίασαν σαν εθνικό μειοδότη που παραχωρεί την Καβάλα με αντάλλαγμα την Μ Ασία , από αυτή την υπόθεση κερδισμένοι βγήκαν οι εχθροί της Ελλάδος που επιδίωκαν την καταστροφή της Ελλάδος (τελικά θα δεις ότι την Καβάλα την παρέδωσε στους Βουλγάρους ο Κωνσταντίνος και μάλιστα χωρίς ανταλλάγματα).

            Οι σύμμαχοι μέχρι και τον Ιανουάριο του 1915 επανειλημμένως πρότειναν στην Σερβία να παραχωρήσει στους Βούλγαρους την σερβική Μακεδονία να μείνει ουδέτερη ή και να συμμετάσχει υπέρ τους στον πόλεμο

            Την 21/7/1915 έγινε διάβημα στην Σερβία , Βουλγαρία και Ελλάδα  που υποσχόντουσαν να παραχωρήσουν όλη την Σερβική και Μακεδονία και την Καβάλα με την ενδοχώρα, σε αντάλλαγμα θα έδιναν στην Ελλάδα την Μ Ασία  και βεβαιούσα ότι θα εξασκηθεί πίεση στην Σερβία και Ελλάδα να συγκατατεθούν. Ο Πάσιτς με τον φόβο της ενδεχομένης επιθέσεως της Βουλγαρίας είπε στον πρέσβη μας ότι είναι υποχρεωμένος να συγκατατεθεί. Τότε στην Ελλάδα κυβέρνηση ήταν ο Γούναρης ο οποίος αρνείται. Όταν ο Βενιζέλος αναλαμβάνει την αρχή τον Αύγουστο του 1915 ο σερ Εδ Γκρέυ υπόσχεται στον Βενιζέλο «ότι  είναι εισέτι πρόωρον να γίνη λόγο; Περί πιέσεως, εν όσω ακόμη καμμία πίεσις δεν έχει αξασκηθή και αφού το υπό ποίους όρους θα παραχωρείτο η Καβάλα, δύναται ακόμη να συζητηθή».

            Ακόμα και μετά την έναρξη της βουλγαρικής επιστρατεύσεως οι σύμμαχοι ελπίζουν να προσελκύσουν την Βουλγαρία, ο Δελκασσέ λέει στην γαλλική Βουλή « αμφέβαλλον ακόμη περί του αν η Βουλγαρία θα στραφεί κατά της Σερβίας».

            Στο διάστημα αυτό πάρθηκαν αποφάσεις από τους φαυλοκράτες και τον εκ του Κάιζερ και της Σοφίας εκβιαζόμενο Βασιλέας.

            Ποιες ήταν αυτές οι αποφάσεις ;

            Η δημιουργία και εγκαθίδρυση μοναρχικής δικτατορίας που δεν σκόπευε να σεβαστεί τη θέληση του λαού και του κοινοβουλίου.

            Δες τώρα τι ακολούθησε !!!!!

 

 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Ο Στέφανος Δραγούμης με την κόρη του Ναταλία.
 

ΛΑΪΚΟ ΚΟΜΜΑ

 

            Ποιος ήταν ο Δημήτριος Γούναρης και ποιο το Λαϊκό κόμμα;

 

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΓΟΥΝΑΡΗΣ  (1867 με 1922)

 

            Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής στα 1902 η ουσιαστική παρουσία του στην Βουλή έγινε στα 1906 όταν μαζί  με τους Ε Ρέπουλη , Π Πρωτοπαπαδάκη , Χ Βοζίκη , Α Παναγιωτόπουλο , Α Αλεξανδρή, και στ Δραγούμη έκανε ανεξάρτητη ομάδα που τους έλεγαν Ιάπωνες και εξέφραζαν ανανεωτικές τάσεις.

            Στα 1908 έγινε υπουργός στην κυβέρνηση Γ Θεοτόκη την οποία στο παρελθόν είχε σφοδρά καταπολεμήσει, γι αυτό ο Στρατιωτικός Σύνδεσμος δεν κάλεσε τον Γούναρη αλλά τον Ε Βενιζέλο στην εξουσία , λόγω του ευμετάβλητου των απόψεων του.

            Στις εκλογές του 1910 δεν έλαβε μέρος συντασσόμενος με τους φαυλοκράτες πολιτικούς που έκαναν αποχή.

            Το  1914 ο Δ Γούναρης παρακάλεσε τον Ε Βενιζέλο με την μεσολάβηση του Ρέπουλη να περιλάβει στους κυβερνητικούς συνδυασμούς 8 φίλους του για να μπορέσουν να εκλεγούν, ο Βενιζέλος του είπε ότι:  « Είμαι πρόθυμος να περιλάβω τους φίλους σου, όσοι, εις περίπτωσιν που θα εκαλείτο τυχόν μίαν μέραν εις την αρχήν, θα του εχρειάζοντο δια την συγκρότησιν κυβερνήσεως». ( Αυτός ήταν ο Βενιζέλος μεγαλόψυχος και στους σφοδρότερους εχθρούς του).

            Ανέλαβε πρωθυπουργός στα 1915 τον Φεβρουάριο μετά την διαφωνία του Κωνσταντίνου και του Βενιζέλου σαν δοτός πρωθυπουργός (βασιλικός). Οι Γάλλοι τον εξόρισαν στην Κορσική απ όπου δραπέτευσε , στην Ελλάδα ήλθε το Νοέμβριο του 1920 στις εκλογές αυτές η μειοψηφία στον λαό  της ενωμένης αντιπολίτευσης συγκέντρωσε πλειοψηφία εδρών και  επανάφερε τον Κωνσταντίνο στον Θρόνο.

            Πρωθυπουργός ανέλαβε τον Μάρτιο του 1921 και παραιτήθηκε στις 3/5/1922.

            Η επανάσταση του Πλαστήρα  και του Γονατά τον δίκασε στην δίκη των έξη όπου κρίθηκε ένοχος προδοσίας και εκτελέστηκε στις 15/28 Νοεμβρίου 1922.

 

            Το Λαϊκό Κόμμα  ήταν ένα Βασιλικό κόμμα αλλά ας δούμε πως το περιγράφει ο Βενιζέλος :

«…προσέφερεν (ο Κωνσταντίνος) εις τον βουλευτήν Πατρών την εξουσίαν , ως μέσον δημιουργίας νέου κόμματος και με την δωροδοκίαν αυτήν τον στρατολόγησεν, όπως καταστήση δυνατήν την εφαρμογήν της προσωπικής του πολιτικής. Και αυτή η ιστορία της δημιουργίας του Λαϊκού Κόμματος, του οποίου το όνομα εξελέχθη δια να συγκαλυφθή η αυλική του προέλευσις»

            Είναι σαφέστατος ο Ε Βενιζέλος τι ήταν το Λαϊκό Κόμμα.

 

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΕΚΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΒΙΑ

 

            Τον 31 Μαΐου/13 Ιουνίου  1915 έγιναν εκλογές και το αποτέλεσμα δικαίωνε και πάλι τον Ε Βενιζέλο

            Οι 730.000 ψηφοφόροι που προσήλθαν στις κάλπες έδωσαν :

Φιλελεύθεροι 184 έδρες επί 310 εδρών, στις εκλογές πήραν μέρος και οι κάτοικοι της Β Ηπείρου.

            Ο Δημήτριος Γούναρης (κόμμα Λαϊκού κόμματος) ανέδειξε 90 βουλευτές εκ των οποίων 16 σαρικοφόροι από την Μακεδονία, εθνικόφρονες και αυτοί που ήταν ένθερμοι οπαδοί της ουδετερότητας της Ελλάδος γιατί αυτό συνέφερε τον πολυαγαπημένο τους Σουλτάνο.

            Η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού επικροτούσε την πολιτική Βενιζέλου.

            Και πως διεξήχθησαν αυτές οι εκλογές;

Ο Δημήτριος  Γούναρης είχε πει κάποτε « Η έννοια του κράτους αρχίζει από την χωροφυλακή και τελειώνει εις την φυλακή» και αυτό έπραξε στο διάστημα που ήταν πρωθυπουργός μετά τον Ε Βενιζέλο. Η εξάμηνη διακυβέρνησή του χαρακτηρίζεται από εντονότατη αστυνομοκρατία, και κινητοποίηση του κρατικού μηχανισμού προς όφελος της παράταξής του, και το χειρότερο «αυθόρμητα» φιλομοναρχικά συλλαλητήρια.

            Το βράδυ της 22/4 – 5/5 1915 ο υπουργός Ν Στράτος έδωσε  δεξίωση προς τιμή του διαδόχου Γεωργίου, ο Κωνσταντίνος κάθισε κοντά σε ανοικτό παράθυρο και σε τρεις ημέρες εκδήλωσε πλευρίτιδα .Μερόνυχτα χαροπάλευε ο Κωνσταντίνος και τον βοήθησε η Σοφία .

            Ο Αντιβενιζελισμός άρπαξε την ευκαιρία και ο μοναρχικός τύπος άρχισε μια ανίερη εκστρατεία ότι ο Βασιλιάς αρρώστησε επειδή τον στεναχώρησε ο Βενιζέλος και αν στις επικείμενες εκλογές κέρδισε ο Βενιζέλος, ο Βασιλιάς δεν θα είχε ζωή, έτσι ρίχτηκε το σύνθημα «Κάθε ψήφος υπέρ του Βενιζέλου είναι μια σφαίρα στην καρδιά του Βασιλιά». Μεταφέρθηκε μέχρι και η εικόνα της Παναγιάς της Τήνου στο προσκέφαλο του Κωνσταντίνου.

            Την 13/26 Μαΐου δύο μόλις βδομάδες πριν τις εκλογές, ξέσπασε μια βάναυση κομματική διαδήλωση, έξω από τα ανάκτορα συγκεντρώθηκαν 20.000 και όλοι αυτοί ασκεπείς προσηύχοντο και σταυροκοπούντο και έψαλαν για τον Κωνσταντίνο, ταυτόχρονα καταριόντουσαν τον Βενιζέλο.

            Εδώ βρέθηκαν και πολλοί υποστηρικτές του Βενιζέλου που τον κατηγόρησαν ότι το 1909 δεν έκοψε κώλους ώστε να πάψει να υπάρχει αυτή η εκμετάλλευση των ανακτόρων του απλού λαού, ζέστανε δηλαδή «το αυγό του φιδιού».

            Ο μεγαλόψυχος Βενιζέλος έφτασε μετά την Μικρασιατική τραγωδία να δηλώσει «Δεν μετανοώ δι όσα έπραξα υπέρ του Κωνσταντίνου. Τα έκαμα όλα προς χάριν του Έθνους».  Οι πρίγκιπες ( Νικόλαος, Ανδρέας και Χριστόφορος) ευθυνόφοβοι από τους Βαλκανικούς πολέμους συνοστίζοντο εις το επιτελείο άνευ ασχολίας και ανρνήθηκαν να αναλάβουν μάχιμον υπηρεσία, όπως λέει ο Δαγκλής. Τώρα όμως ήταν κατάφορτοι επωμιδές και παρουσιαζόντουσαν αν σπουδαίοι στρατιωτικοί και διπλωματικοί εγκέφαλοι  και οι αυλοκόλακες τους εκθείαζαν, η κάθε ξεχωριστή αυλή των πριγκίπων έγινε τόπος όπου μαζευόντουσαν οι αντίστοιχοι αυλοκόλακες και όλοι φωνασκούσαν κατά της επαναστάσεως του 1909.

            Ο Θεοτόκης έγινε στην πραγματικότητα ο αντιπρόσωπος του μοναρχικού συστήματος, ένας από τους γιούς του διορίζεται πρεσβευτής και «έμπιστος» του Κάιζερ, ο άλλος τιτλοφορείται αυλάρχης της Σοφίας.

            Υπεράνω του υπουργικού συμβουλίου λειτουργεί «μυστικόν σώμα ασφαλείας του βασιλέως» με αόριστη δικαιοδοσία.

            Ο Γαβριηλίδης της «Ακρόπολης» συνιστούσε να σταθούν «φρουροί της υγείας του Βασιλέως μας, θεραπεύοντες της ασθενείας Του» .

            Παρ όλα αυτά νίκησε ο Βενιζέλος και ο Δημήτριος Γούναρης παραδέχτηκε ότι ηττήθηκε ΑΛΛΑ «η κυβέρνησις θα παραιτηθεί ευθύς ως επιτρέψη τούτο η υγεία του Βασιλέως». Μέγας δημοκράτης ο Δ Γούναρης!!!!!

            Όταν  αντέδρασε ο Βενιζέλος τον κατηγόρησαν ότι επιδιώκει την εκθρόνιση του Κωνσταντίνου και έτσι ο Γούναρης παρέμεινε άλλους δύο μήνες στην εξουσία.

 

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Σκίτσο για τις εκλογές του 1915 με του Γούναρη και Βενιζέλο να διεκδικούν την ασπρόμαυρη κάλπη με τα σφαιρίδια.

 

ΚΛΩΤΣΙΑ

 

            Στις 4/17 Αυγούστου 1915 συνήλθε η Βουλή και εξέλεξε πρόεδρο τον Κ Ζαβιτσιάνο με 184 ψήφους. Ο Γούναρης παραιτήθηκε   (με το ζόρι) ενώ είχε υποχρέωση να παραιτηθεί τον Φεβρουάριο. Η κατάσταση πια που είχε να αντιμετωπίσει ο Βενιζέλος ήταν διαφορετική, ο Κωνσταντίνος ήταν ήδη ένας άρρωστος άνθρωπος με πνευματική κόπωση βεβαρημένη και έκδηλη, που στηριζόταν στην «Σόφη του». Και η «Σόφη του» κανόνιζε τα πάντα μέσω του Κάιζερ. Η  «αυλική τριανδρία» έλεγχε τα πάντα και δεν έκρυβε τις εχθρικές διαθέσεις της στον Κοινοβουλευτισμό και τον αρχηγό της πλειοψηφίας.

            Τότε ο Κωνσταντίνος είπε την μεγάλη κουβέντα  στον Κ Λεβίδη όταν υποχρεώθηκε να αναθέσει στον νικητή των εκλογών την εντολή σχηματισμού της κυβέρνησης : «Αφού ο κ Βενιζέλος επιμένει να δεχθή και δεύτερη κλωτσιά, θα του την δώσω».

Αυτό δεν ήταν μυστικό σε κανένα μέχρι και ο πρέσβης της Βουλγαρίας Πασσάρωφ τηλεγραφούσε στην Σόφια ότι ο Κωνσταντίνος είναι αποφασισμένος να δώσει κλωτσιά στον  Βενιζέλο.

            Τον απολυταρχισμό στον Κωνσταντίνο τον είχε εμπνεύσει ο  παιδαγωγός του Στέφανος Στρέιτ ο πατέρας του Γεωργίου Στρέιτ  και ριζώθηκαν καλά μέσα του από τις επαφές του με την Καιζερική Γερμανία και την «Σόφη του», διηγείται ο Μεταξάς «Απεστρέφετο την Γαλλίαν  δια τας ιδέας της, της ισότητος, μας εδείκνυε δε σαφώς ότι η προς τον ηγεμόνα αφοσίωσις είναι το υπέρτατον καθήκον παντός πολίτου, και ιδίως αξιωματικού……Ή πρέπει να είναι κανείς βασιλεύς ή να μην είναι. Τι, να είναι κανείς βασιλεύς δια να τσεπώνει χρήματα;». Αυτές ήταν οι απόψεις του Κωνσταντίνου.

            Πως χαρακτηρίζει στο ημερολόγιό του για τις σκέψεις του Κωνσταντίνου;  «Αγών ήρχισε μεταξύ Διαδόχου και Κοινοβουλευτισμού… Ε! Κάτι θα κάμω και εγώ, δια να πιω ολίγον αίμα κοινοβουλευτικόν.»

            Πως ξεκίνησε η συνεργασία με την νέα κυβέρνηση ο  Κωνσταντίνος;

            Όταν στις 22 Αυγούστου/ 4 Σεπτεμβρίου 1915 δέχτηκε στα ανάκτορα του Τατοίου το νέο προεδρείο της Βουλής απάντησε στην προσφώνηση του Κ Ζαβιτσιάνου «Η εμπιστοσύνη και η αγάπη αι οποίαι Μοι απεδείχθησαν, επαυξάνουν, ει δυνατόν, εν εμοί το αίσθημα της ευθείας ευθύνης, ην φέρω ενώπιον του Θεού και της ιστορίας, όπως καταβάλω πάσαν δύναμιν μέχρι τελευταίας μου πνοής υπέρ ευημερίας και προόδου του λαού τούτου, ον τόσον ηγάπησεν ο αείμνηστος πατήρ μου και ούτινος η Θεία Πρόνοια με έταξεν αρχηγόν».

            Δηλαδή δήλωνε στην εκλεγμένη κυβέρνηση ότι είναι «Ελέω Θεού» μονάρχης. Τώρα καταλαβαίνεις ποιος οργάνωσε και ποιος ώθησε τον Διχασμό στην πατρίδα μας;

 

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ :  1915: Διεξάγονται εκλογές στην Ελλάδα. 

Από την Βόρειο Ήπειρο εκλέγονται 19 Βουλευτές για την Ελληνική Βουλή, 

11 στο Νομό Αργυροκάστρου και Χιμάρας και 8 στο Νομό Κορυτσάς.

 

Ομάδα Βουλευτών:

Καθήμενοι εξ αριστερών: Β. Κόνδης, Κυρίτσης, 

Σεβ. Μητροπολίτης Δριϋνουπόλεως Βασίλειος, Εφ. Γκίνης, Ιω. Δάρδας.

Όρθιοι εξ' αριστερών: Ηλ. Μουζίνας, Β. Σωτηριάδης, 

Λέζος, Κ. Σκενδέρης και Θ. Αδαμίδης.

 

 Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΑ ΜΕΤΩΠΑ

 

            Στο Δυτικό μέτωπο υπήρχε μια ανθρωποσφαγή στα χαρακώματα, και  επιπλέον εμφανίστηκαν τα αέρια και οι μάσκες που πρωτοχρησιμοποιήθηκαν στο Υπρ της 9/22 Απριλίου 1915 από τους Γερμανούς. Οι Γερμανοί προχώρησαν στον ολοκληρωτικό πόλεμο με χρήση υποβρυχίων που κτυπούσαν χωρίς προειδοποίηση.

            Στο Ανατολικό μέτωπο, οι  Ρώσοι καταστρεφόντουσαν διαρκώς , ήδη είχαν συντριβεί στα Καρπάθια όρη  και υποχωρούσαν διαρκώς, έχασαν την Βαρσοβία και την Βίλνα.

            Στα Δαρδανέλια οι Αγγλογάλλοι έχασαν κάθε ευκαιρία αιφνιδιασμού και η άμυνα της Καλλιπόλεως θυσιαζόντουσαν στρατός και καράβια (ήδη είχαν χάσει τέσσερα θωρηκτά , η  επιχείρηση διευθυνόταν από τον Λίμαν φον Σάνδερς μαζί με τον συνταγματάρχη Μουσταφά Κεμάλ και άρχισε πόλεμος χαρακωμάτων, όταν ολοκληρώθηκε η απογκίστρωση των Συμμάχων είχαν χαθεί 200.000 στρατός.

            Η Ιταλία πολεμούσε πια από τις 11/24 Μάιου 1915 εναντίον των άλλοτε συμμάχων της Αυστρογερμανών, χωρίς μεταβολή  στα πράγματα εκεί.

            Η Βουλγαρία , μόλις εκλέχτηκε ο Βενιζέλος βγήκε στον πόλεμο η με το μέρος των Γερμανών.

 

ΣΥΝΤΡΙΒΗ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ

 

            Την έφοδο κατά της Σερβίας θα ενεργήσουν γερμανικές και αυστριακές μονάδες που θα περνούσαν από τον Δούναβη και τον Σαύο ποταμό υπό την διοίκηση του στρατηγού Μάκεσεν, σε μια βδομάδα θα ενισχυόντουσαν από Βουλγαρικές στρατιές από την Νις και τα Σκόπια για να αποκόψουν τους Σέρβους από την Θεσσαλονίκη, και  σαν ανταμοιβή η Βουλγαρία θα έπαιρνε την Μακεδονία .

            Οι Σέρβοι το έμαθαν αυτό στα μέσα Σεπτεμβρίου 1915 και τηλεγράφησαν στο Παρίσι ζητώντας 150.000 στρατό στην Θεσσαλονίκη. Ο σύμμαχοι έβλεπαν ότι ο Βενιζέλος δεν έβλεπε αρνητικά  ενέργειες των συμμάχων, αλλά τους ήταν αδύνατον να συγκεντρώσουν μεγάλη στρατιά που ζητούσε ο Πάσιτς αποσπώντας μονάδες από τα Δαρδανέλια, έτσι έφτασαν 13.500 άνδρες στην Θεσσαλονίκη στις 5/10/1915. Την στιγμή που έφτασαν οι Γάλλοι στην Θεσσαλονίκη ο Κωνσταντίνος είχε υποχρεώσει τον Βενιζέλο να παραιτηθεί, και ήδη τα τηλεβόλα του στρατηγού Μάκεσεν άρχισαν να σφυροκοπούν το Βελιγράδι.

            Οι Σέρβοι θα καταρρεύσουν και θα πραγματοποιήσουν μια επική υποχώρηση πάνω από τα χιονισμένα βουνά της Αλβανίας για να καταφύγουν στην Κέρκυρα τον Ιανουάριο του 1916.

            Αλλά ας δούμε τι έγραψε στην 10η επιστολή του το 1934 για την στάση του Κωνσταντίνου απέναντι στο Κάιζερ και κυρίως πως αντιμετώπισε το θέμα των Σέρβων : ".............Δέχομαι εν τούτοις, ότι το πιθανότερον είναι ότι , συνομιλών μετά του βασιλέως Κων/νου ο Κάιζερ και εκθέτων τα του μέλλοντος πολέμου, ο οποίος κατά την Γερμανίαν θα ήτο αγών κατά του σλαβισμού, προσέθεσεν  ότι βεβαίως εις ένα τοιούτον αγώνα η Ελλάς δεν δύνατο παρά να μετάσχη παράτο πλευρόν της Γερμανίας. Και ο βασιλεύς Κων/νος λησμονών ίσως ότι συνδεόμεθα δια συμμαχικής συνθήκης με την Σερβίαν η οποία εν τούτοις είναι σλαβικόν κράτος, δεν ετόλμησεν να ντείπη προς Κάιζερ, ήκουσε δε σιωπών, αλλά και κατανεύων δια της κεφαλής. Ότι η ψυχολογική αυτή εξήγησις του τρόπου , καθ ον ο αυτοκράτωρ Γουλιέλμος ενόμισεν ότι απέσπασεν την υπόσχεσιν του βασιλέως Κων/νου είναι πιθανοτάτη, , δεν μένει καμμιά αμφιβολία εις πάντα , όστις έλαβεν ευκαιρίαν ν αντιληφθή την θρησκευτικήν περίπου ευλάβειαν με την οποίαν προσέβλεπεν ο Κων/νος τον Κάιζερ, ιδίως μετά την απονομήν εις αυτόν της γερμανικής στραταρχικής ράβδου......"

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Σερβικός στρατός σε υποχώρηση.

 

ΚΑΜΙΑ ΠΙΣΙΝΗ

 

            Ο Σρέιτ και ο Κωνσταντίνος είχαν αποφασίσει ΔΕΝ ΘΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΣΕΡΒΙΑ. Σε περίπτωση επιθέσεως της Βουλγαρίας..

            Αντίθετα ο Βενιζέλος  ήθελε να τηρήσει την συμμαχία με την Σερβία. Ο Κωνσταντίνος δυσπιστούσε απέναντι στον πρωθυπουργό του και δεν του είχε γνωστοποιήσει την απόφασή του να μην πολεμήσει, βέβαια ΔΕΝ την είχε αποκρύψει από τον Γερμανό πρέσβη Μίρμπαχ.

            Ο Ζαβιτσιάνος ανέβηκε στο  Τατόι και είχε συνομιλία με τον Κωνσταντίνο, αφού του ευχήθηκε για την ασθένειά του η συζήτηση περιεστρεφεί για τον πόλεμο, ο Κωνσταντίνος του περίγραψε τις ήττες των Ρώσων στα Καρπάθια και δεν άργησε να ανοίξει στρατιωτικούς χάρτες στο τραπέζι για να εξηγήσει την κατάσταση. Κατά τον Κωνσταντίνο ο πόλεμος είχε κριθεί και η Γερμανική νίκη ήταν ασφαλής. Είπε πολλά με τόνο εκθειαστικό για το Γερμανικό μεγαλείο ο «Τίνο» και στο τέλος ο Ζαβιτσιάνος  ρώτησε :

 «Μεγαλειότατε, δεν κρατείτε και καμιά πισινή, μήπως και δεν νικήσει η Γερμανία;» .

«Επί του θέματος αυτού δεν υπάρχει καμιά πισινή, πως θέλεις να την κρατήσω;».

Ο φουκαράς ο Ζαβιτσιάνος προσπάθησε να πει ότι έχει διαβάσει ότι ακόμα και μια βροχή μπορεί να αλλάξει την πορεία ενός πολέμου.

 Και τότε ο ισχυρογνώμων Κωνσταντίνος με ζωηρή κίνηση είπε:

«Να σου ειπώ, εγώ σας τους πολιτικούς έχω κάθε λόγο να εκτιμώ, σε ιδιαιτέρως και αγαπώ, αλλά πρέπει να προσθέσω ότι όλοι σας από στρατιωτικά δεν σκαμπάζετε τίποτα. Και για αυτό στα χέρια μου και δεν τα δίνω εις κανέναν, ούτε στον Βενιζέλο σου, και πήγαινε να του το ειπείς.».

           

            Σε τέτοιο σημείο έφτασε που οι προθέσεις του ήταν φανερές σε όλους ο Πασσάρωφ τηλεγραφούσε στον Ραδοσλαύωφ:

«Υπάρχουν εδώ δύο κυβερνήσεις : ο Βασιλεύς και ο Βενιζέλος . Η Αντάντ διαπραγματεύεται με τον Βενιζέλον. Οι αντιπρόσωποι των κεντρικών Δυνάμεων διαπραγματεύονται με τον Βασιλέα».

            Ο Βενιζέλος δεν έχανε την αισιοδοξία του και έλεγε «Είναι τόσο ορθή, τόσον σκόπιμη, τόσον συμφέρουσα και τόσον επιβεβλημένη η πολιτική μας, που θα τον παρασύρωμεν. Είναι αδύνατον να μη το εννοήση».

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Κωνσταντίνος Ζαβιτσιάνος

«ΤΥΦΛΩΣΙΣ»

            Οι Γερμανοί προκειμένου να πάρουν με το μέρος τους Βουλγάρους, είχαν υποσχεθεί τα πάντα εις βάρος της Σερβίας και της Ελλάδος, θα τους προσέφεραν την σερβική Μακεδονία και την Καβάλα. Προς τούτο την 20 Ιουλίου/ 2Αυγούστου δόθηκε διακοίνωση προς την Βουλγαρία , αυτή την διακοίνωση ο Βενιζέλος την ονόμασε  «ΤΥΦΛΩΣΙΣ», ο δε Αριστείδης Μπριάν είπε για το ίδιο θέμα «βλακώδης αυτή η πολιτική» και με την φράση αυτή οι κωνσταντινικοί απόκτησαν επιχειρήματα να για να αντιταχθούν στα σχέδια του Βενιζέλου. Ο υπουργός εξωτερικών σερ Εντουαρντ  Γκρέυ στο πιο λεπτό σημείο της ελληνικής πολιτικής κρίσεως διέπραξε γκάφα

            Το μεσημέρι 8/21 Σεπτεμβρίου έφτασε η είδηση ότι η Βουλγαρία κήρυξε επιστράτευση. Το ίδιο απόγευμα ο πρωθυπουργός ανέβηκε στο Τατόι και πρότεινε να κηρυχθεί και Ελληνική επιστράτευση. Ο Κωνσταντίνος συμφώνησε, αλλά με την προϋπόθεση ότι δεν μπορεί να εφαρμοστεί η Ελληνο Σερβική συνθήκη.. Ο Βενιζέλος ζήτησε την άδεια να ρωτήσει τους πρέσβεις των συμμάχων αν μπορούσαν να διαθέσουν δικό τους στρατό και συμφώνησε ο Κωνσταντίνος «Να μη μας στείλει η Άνταντ αποικιακά στρατεύματα.  Είναι κατώτερα και ακατάλληλα δια την Βαλκανικήν. Να μας υποσχεθεί 150.000 μαχητών μητροπολιτικού στρατού». «Έχετε δίκαιο θα το καθορίσω» .  Σε τρεις ώρες ο Κωνσταντίνος είχε αλλάξει γνώμη και ο αυλάρχης Μερκούρης έφτασε στο υπουργείο Εξωτερικών στον Βενιζέλο «Εσκέφθη ωριμότερον και σας παρακαλεί να μη κάνετε το διάβημα στην Άνταντ». Ήταν όμως αργά το διάβημα είχε γίνει προς τους πρέσβεις των συμμάχων και αυτοί ήδη είχαν ενημερώσει τηλεγραφικά τις κυβερνήσεις τους,  και οι αντίπαλοί του θα τον κατηγορήσουν ότι αυτός έφερε του Αγγλογάλλους στην Θεσσαλονίκη. Αλλά απ ότι βλέπεις είχε ενεργήσει με την σύμφωνη γνώμη του Κωνσταντίνου, εξ άλλου οι ενέργειες των συμμάχων δεν καθοριζόντουσαν από τα διαβήματα των κυβερνήσεων αλλά από τις στρατηγικές τους  επιλογές.

            Αργότερα ο Ι Μεταξάς υποστήριξε ότι το διάβημα του Ε Βενιζέλου «…είχε χαρακτήρα καθαρώς προσωπικόν και δεν υπεχρέωνε καθόλου το κράτος». Και ο Μεταξάς συνεχίζει τους συλλογισμούς του «απήτησε  (Μερκάτης αυλάρχης) παρ αυτού την επομένην να ακυρώση το διάβημα του»

           

            Βέβαια οι σύμμαχοι από καιρό ετοιμαζόντουσαν να αποβιβαστούν στην Θεσσαλονίκη σε περίπτωση επιστρατεύσεως της Βουλγαρίας ή σε περίπτωση επιθέσεως στην Σερβία. Η Βουλγαρία ήδη την 8-9 είχε προβεί σε μερική επιστράτευση και αυτό το έμαθε και ο Βενιζέλος και ο Κωνσταντίνος με τηλεγράφημα του Έλληνα πρέσβη Ναούμ από την Σόφια, έτσι στην συζήτηση που ακολούθησε  στο Τατόι το απόγεμα αυτό ήταν ήδη δεδομένο.

            Ο Γούναρης είχε πει στον Αρ Καμπάνη που το δημοσίευσε την 15-1-1928 στην «Πρωία» :

«Αμφισβητώ το γεγονός ότι οι Αγγλογάλλοι απεβίβασθησαν εις Θεσσαλονίκην, μόνον διότι εκλήθησαν από τον Βενιζέλον. Οι σύμμαχοι είχαν από μακρού τοιαύτην πρόθεσιν»

            Ο Βεντήρης στον β τόμο σελ 28-376 αναφέρει πολλά τεκμήρια προς αυτή την απόφαση των συμμάχων.

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Στρατός της Ανταντ στην Θεσσαλονίκη. Από αριστερά προς τα δεξιά: ένας στρατιώτης από την Ινδοκίνα, ένας Γάλλος, ένας στρατιώτης από τη Σενεγάλη, ένας Βρετανός, ένας Ρώσος, ένας Ιταλός, ένας Σέρβος, ένας Έλληνας και ένας Ινδός.

ΑΠΟΒΙΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

 

            Οι πρέσβεις της Γαλλίας και της Αγγλίας ειδοποιούν τον Βενιζέλο ότι στρατεύματα από την Μασσαλία και τον Μούνδρο θα αποβιβάζοντο στην Θεσσαλονίκη, με το σκεπτικό ότι η Βουλγαρία θα επιτίθετο οπωσδήποτε κατά της Σερβίας, ο Βενιζέλος είπε στους πρέσβεις ότι η ύπαρξη συμμαχικών στρατευμάτων στην Θεσσαλονίκη είναι σε αρμονία με την πολιτική του και το πρόγραμμά του ΑΛΛΑ «η Ελλάς είναι ακόμη ουδετέρα και αν αποβιβαστούν πρίν η Βουλγαρία κήρυξη τον πόλεμο, είμαι υποχρεωμένος να διαμαρτυρηθώ» και πρόσθεσε ότι η διαμαρτυρία δεν έχει εχθρικό χαρακτήρα, πρέπει πάντως να ειδοποιήσουν 24 ώρες πριν φτάσουν.

            Για τον σκοπό αυτό πήγε ο υπουργός συγκοινωνιών Διαμαντίδης στην Θεσσαλονίκη.

            Την απάντηση προς τους πρέσβεις ανακοίνωσε προς τον Βασιλιά ο οποίος και την ενέκρινε, μόνο παρατήρησε ότι θα πρέπει η διαμαρτυρία να είναι έντονη.

            Ο Γρυπάρης και ο Κακλαμάνος επιτετραμμένοι στην Πετρούπολη διαμύνησαν ότι είναι πιθανά σοβαρότατα γεγονότα αν η Σερβία εγκαταλειπόταν από την Ελλάδα και ποια ήταν αυτά ; Να κλείσει χωριστή ειρήνη με τους Γερμανοβούλγαρους και τότε «η Ελλάς θα αντιμετώπιζε μόνη την Βουλγαρίαν».

            Ο πρίγκιπας Γεώργιος τηλεγράφησε από το Παρίσι «Εάν η Ελλάς επέμβη  προς εκτέλεσιν της συνθήκης αυτής με την Σερβίαν, θα είστε σεις, ο Κωνσταντίνος, όστις ως βασιλεύς και αρχιστράτηγος θ αναλάβετε την αρχηγίαν της ενδόξου ταύτης εκστρατείας εναντίον του πραιωνίου εχθρού , της Βουλγαρίας».

            Την 14/27 Σεπτεμβρίου ο Γκρέυ δήλωσε ότι η Συνεννόησις δεν ανησυχεί από την Βουλγαρική επιστράτευση, και ότι δεν είναι βέβαιο ότι θα χρησιμοποιηθεί κατά της Σερβίας.

            Ο Γ Βεντήρης στον Δ τόμο σελίδα 33 γράφει « υπήρξεν αυτοχρήμα καταστρεπτική. Εγεννήθη και διεσπάρη η υποψία καθ ην η απόβασις των Αγγλογάλλων εις Θεσσαλονίκην σκοπόν είχε την κατάληψιν εδαφών , τα οποία θα προσεφέροντο εις την Βουλγαρίαν δια να συμπράξη εις την Αντάντ»

            Την 17 Σεπτεμβρίου ο Δαγκλής πήρε τηλεγράφημα του αντιστράτηγου Μοσχόπουλου διοικητού του Γ Σώματος στρατού

«Ταύτην την στιγμήν παρουσιάσθησαν ενώπιόν μου ο πρόξενος της Γαλλίας , ο κυβερνήτης του προς τούτο ελθόντος πολεμικού και δύο αξιωματικοί του επιτελείου στρατού Δαρδανελίων , οίτινες μου εδήλωσαν ότι κατόπιν συνεννοήσεως του αυτόθι πρεσβευτού της Γαλλίας μετά του προέδρου της ελληνικής κυβερνήσεως, προτίθενται να εκτελέσουν αναγνώρισιν γαλλικού στρατού ή λάβουν μέτρα δι άμυναν λιμένος από προσβολής εχθρικής ή υποβρυχίων».

            Αυτό έγινε γνωστό στον Βενιζέλο, και στην συνέχεια μίλησε με τον Μοσχόπουλο που ρώτησε τι να κάνει, ο Βενιζέλος του είπε να πάρει στρατιωτικά μέτρα τα οποία θα του επιτρέψουν να αμυνθεί στην απόβαση. Ο Μοσχόπουλος επέμενε « Τι θα πράξω, εάν παρά ταύτα οι Γάλλοι αρχίσουν αποβιβαζόμενοι;»

«Θα τους κτυπήσετε. Ελπίζω , άλλωστε ότι εφ όσον λάβετε μέτρα όπως γίνει κατάδηλον ότι θ αντισταθήτε δεν θα ευρεθήτε εις την σκληράν ανάγκην να κτυπήσετε φιλικά στρατεύματα, από τα οποία όμως δικαιούμεθα ν απαιτήσουμε τον σεβασμόν της ελληνικής κυριαρχίας».

            Αργότερα ο Μοσχόπουλος υποστήριξε ότι δεν έλαβε τέτοια εντολή από τον Βενιζέλο.

            Την επομένη 18/9 ο Έλλιοτ και Γκυγιεμέν επέδωσαν στον Βενιζέλο επίσημη ανακοίνωση. Και ο Βενιζέλος τηλεγράφησε στον Μοσχόπουλο να αποφύγει την ένοπλη σύγκρουση με τους συμμάχους. Συνέστησε όμως «να αποσοβήση κάθε ενέργειαν αποτελούσαν εκδήλωσιν ξένης κατοχής εις Θεσσαλονίκην».

            Μετά ο Βενιζέλος έδωσε προς τους πρέσβεις την συμφωνηθείσα με τον Κωνσταντίνο διαμαρτυρία για την παραβίαση της Ελληνικής ουδετερότητας.

 

ΤΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΒΑΣΗ

            Στις  21/9/1915 έγινε η γνωστή συζήτηση στην Βουλή που ο Βενιζέλος ερωτήθηκε :

«Τι θα κάνετε, αν εις τον δρόμο σας προς βοήθεια των Σέρβων   συναντούσε τας λόγχας της κραταιάς γερμανικής αυτοκρατορίας;» και απάντησε

«Το καθήκον μου!»

            Την επόμενη 22/9/1915 κλήθηκε στο παλάτι και ο Κωνσταντίνος του είπε ότι διαφωνεί με την πολιτική του και ο Βενιζέλος παραιτηθεί, αυτά αναλυτικά εκτέθηκαν, αυτό που είναι άγνωστο στην περίπτωση είναι ότι μετά την παραίτηση ο Κωνσταντίνος έσπευσε να το ανακοινώσει στον Κάιζερ. Και αυτό βρέθηκε στα τηλεγραφήματα του Γερμανικού στρατηγείου του Βουλγαρικού επιτελείου αντισυνταγματάρχη Γκάντσεφ μετά το τέλος του πολέμου, δες λοιπόν τι έλεγε το τηλεγράφημα του Κωνσταντίνου:

 « Ο αυτοκράτωρ της Γερμανίας έλαβε προ ολίγου  τηλεγράφημα του βασιλέως της Ελλάδος, όστις του αναγγέλει ότι το υπουργείον Βενιζέλου παρητήθη», έδωσε αναφορά στον Κάιζερ και ο Βενιζέλος αναρωτήθηκε όταν έμαθε το γεγονός  « Εάν φιλοβασιλικοί δεν καλύψουν το πρόσωπον από εντροπήν δια  την διαγωγήν αυτήν του πρώην βασιλέως, θα εσήμαινε τούτο, ότι ολίγην συναίσθησιν έχουν της εθνικής αξιοπρεπείας».

            Δεν φτάνει αυτό ο Ζαΐμης που ανέλαβε μετά την παραίτηση ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΕ στους ΠΡΕΣΒΕΙΣ ΤΗΣ ΑΝΤΑΝΤ ΟΤΙ ΘΑ ΠΑΡΕΧΕΙ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΔΥΝΑΤΕΣ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΕΙΣ  ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΒΑΣΗ!!!!

           

            Έτσι αποβιβάστηκαν οι Γάλλοι με την έγκριση του Κωνσταντίνου στην Θεσσαλονίκη και την τηλεγραφική ενημέρωση του Κάιζερ.

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Γάλλοι στρατιώτες στη Θεσσαλονίκη (1915).
 

ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑ ΠΑΣΣΑΡΩΦ

 

            Την άλλη ημέρα (9/22 Σεπτεμβρίου) ο υπασπιστής του Κωνσταντίνου Καλλίνσκης τηλεφώνησε στον Βούλγαρο πρεσβευτή ότι τον θέλει ο «Τίνο», ο ίδιος έστειλε τηλεγράφημα στην Σόφια  «Η αυτού μεγαλειότης ο Βασιλεύς θα επιθύμει να με ίδη  εις το ανάκτορον Τατοίου , όπου και παρευθείς μετέβην», αργότερα οι αντιβενιζελικοί Μεταξάς , Στρέιτ κλπ είπαν ότι αυτό ήταν κατασκεύασμα των Γαλλικών μυστικών υπηρεσιών προκειμένου να στηρίξουν κατηγορία προς τον Κωνσταντίνο.

            Ο Ιωάννης Μεταξάς υποστήριξε «…τολμά ο κ Ε Βενιζέλος να υψώση κατά του πύργου αυτού, της τιμώσης τον βασιλέα Κωνσταντίνο πραγματικότητος , ένα ψευδές έγγραφον χαλκευθέν εις στιγμάς εμπαθούς μανίας.»

            Ο Πασσάρωφ που ήταν γνωστός τερατολόγος το 1919 διέψευσε ότι έστειλε τέτοιο τηλεγράφημα.

            ΜΕΧΡΙ που το 1962 ο καθηγητής Π Ενεπεκίδης ανακάλυψε στα αρχεία της Βιέννης αδιάσειστες αποδείξεις, όπως την αναφορά του αυστριακού πρεσβευτή στην Σόφια κόμητος Ταρνόβσκι  που επιβεβαίωνε την αυθεντικότητα της συνομιλίας του Κωνσταντίνου και Πασσάρωφ.

            Δες τώρα τι μεγέθους ΠΡΟΔΟΣΙΑ  έκανε πίσω από την πλάτη των Σέρβων και του Βενιζέλου ο Κωνσταντίνος, διαβάζουμε στο τηλεγράφημα Πασσάρωφ:

«Έχω θετικάς πληροφορίας ότι θα ενεργήσητε από κοινού  και εκ συμφώνου μετά της Γερμανίας  και της Αυστρίας. Εν περιπτώσει ταύτη δεν θα έχετε καμμιάν αντίστασιν εκ μέρους ημών.

Σας παρακαλώ να δηλώσετε προς την αυτού μεγαλειότητα τον Τσάρον σας, ότι εν τη ενεργεία σας κατά της Σερβίας δεν θα έχετε καμίαν εκ μέρους ημών αντίδρασιν. Δεν θα χύσωμεν αίμα δια να σώσωμεν την Σερβίαν εναντίον υμών και της Γερμανίας. Διαβεβαιώσατε πλήρως περί τούτου τον κυρίαρχον σας και την κυβέρνησίν σας.»

            Και όμως ο Ι Μεταξάς μιλούσε μετά βεβαιότητας για «χαλκευθέν έγγραφον», βλέπεις η ιστορία δεν σταματά με τον θάνατο των πρωταγωνιστών πολλές φορές βγαίνει και μετά τον φυσικό τους θάνατο για να δείξει ποιοι είχαν «εμπαθή μανία» για να χρησιμοποιήσω του λόγια του Ι Μεταξά. Να πω Ψεύτη τον Ι Μεταξά και την  Βασιλική καμαρίλα; Κρίνετο εσύ, γεγονός είναι ότι η άτιμη και άδοξη αυτή πράξη του Κωνσταντίνου έπρεπε να αποκρυβεί. Έλα όμως που ο  καθηγητής Π Ενεπεκίδης ερεύνησε και αποκατέστησε ποιοι είναι  ψεύτες και  ποιοι άτιμοι.

 

            Τότε γιατί έγινε η επιστράτευση;

            Μα για να δημιουργήσει μίσος κατά του Βενιζέλου από τους ταλαίπωρους επιστρατευμένους φαντάρους.

 

            Ο Ατυχής Βενιζέλος σαν πολιτικός προσπάθησε να κάνει τα πικρά γλυκά αργότερα  και είπε «Είναι ζήτημα ερμηνείας της λέξεως προδοσία…..ο Βασιλεύς δεν είχε καν την συνείδησιν ότι διαπράττει προδοσίαν…..πιστεύων ίσως ότι η Ελλάς και μειούμενη θα ήτο ευτυχεστέρα, αν κατόρθωνε να κυβερνηθή μοναρχικώς» και λοιπά τέτοια προς δικαιολογία του Κωνσταντίνου, αυτός όμως που απέδωσε το νόημα ήταν ο Άθω Ρωμάνου ο Έλληνας πρέσβης στο Παρίσι είπε: «Ο Κωνσταντίνος ήτο μικρόνους, όχι προδότης».

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Συμμαχικά στρατεύματα στη Θεσσαλονίκη.

ΚΟΡΟΪΔΙΑ

            Τι νομίζεις ότι έλεγαν προς τα έξω για την συνθήκη με τους Σέρβους οι κωνσταντινικοί

            Ο Ι Μεταξάς :  Έλεγε ότι η πολιτική του Κωνσταντίνου δεν έχει βάση την ουδετερότητα αλλά προέβλεπε έξοδο στον πόλεμο  εκ της ουδετερότητας  «κατά την κατάλληλον  στιγμήν υπό στρατιωτικούς όρους ευμενείς και με ανταλλάγματα επαρκή» Δηλαδή οι σύμμαχοι θα δεχόντουσαν την Ελλάδα στον πόλεμο όταν οι θα ήταν εμφανές ότι νικούν και χωρίς κανένα ρίσκο για τους Έλληνες, ο Μεταξάς θεωρούσε τους Αγγλογάλλους για κοροΐδα. Στον πόλεμο μπαίνεις για να πάρεις ρίσκα με την ελπίδα να αποκομίσεις οφέλη όταν δεν υπάρχει ρίσκο γιατί να σε δεχτούν σαν εταίρο;

            Ο Δημήτριος Γούναρης την 28/6- 10/71915  έστειλε το πιο κάτω τηλεγράφημα στην Σερβία:

«Η ελληνική βασιλική κυβέρνησις ανανεώνουσα τας επί του θέματος τούτου επανειλημένας από της ενάρξεως του ευρωπαϊκού πολέμου γενομένας προς την σερβικήν κυβέρνησιν δηλώσεις αυτής, και προσφατώς ακόμη επ ευκαιρία της υπογραφής του βουλγαροτουρκικού συμφώνου, είναι διατεθειμένη να έλθη εις βοήθειαν της Σερβίας καθ ην περίπτωσιν αυτή υποστή επίθεσιν εκ μέρους της Βουλγαρίας.

Θεωρεί επομένως ότι η συμμαχική συνθήκη διατηρεί την ισχύν της, μολονότι το εδαφικό καθεστώς, του οποίου η διατήρησις αποτελεί την βάσιν της συνθήκης θίγεται δια των παραχωρήσεων της Σερβίας προς την Βουλγαρίαν».

            Βλέπεις τι μέγεθος εμπαιγμού έκανε ο Κωνσταντίνος και οι συνεργάτες του στους Σέρβους, και ο Βενιζέλος καθόταν και δήλωνε στους Γερμανούς όταν του πρότεινε να προδώσει τους Σέρβους  «Μας συνιστάται να προδώσωμεν την συμμαχίαν μας με την Σερβίαν, να επιτεθώμεν κατ αυτής και να συμμετάσχωμεν εις τον διαμελισμόν της. Η Ελλάς είναι πάρα πολύ μικρόν κράτος δια να πράξει τόσον μεγάλην ατιμίαν».

            Ο Κωνσταντίνος είπε στον Βούλγαρο πρέσβη για τον Βενιζέλο «Ο Βενιζέλος φοβείται ότ καταλαμβάνοντες την Μακεδονίαν θα γίνεται κατά 1.5 εκατομύριον ισχυρότεροι και συνεπώς επικίνδυνοι δι ημάς. Εγώ δεν συμμερίζομαι την πολιτικήν αυτή διότι δεν ημπορώ να εμποδίσω την πρόοδον του έθνους σας. Αντί να φέρομε εις τον γείτονά μας προσκόμματα, ας μεταχεισθώμεν την ενεργητικότητά μας δια να τον φθάσωμεν» Αυτά   είναι λόγια του Έλληνα Βασιλιά που ήθελε να φτάσομε την πρόοδο των Βουλγάρων.

 

            Δες τώρα ο Κωνσταντίνος τι είπε στον Μπαλούχτσιτς όταν τον ρώτησε κατ εντολή του Πάσιτς

«Η Σερβία είναι βεβαία  περί της συμμαχίας Βουλγαρίας – καντρικών αυτοκρατοριών. Ο Σερβικός στρατός ευρίσκεται επί ποδός πολέμου. Δύναται να προλάβη την βουλγαρικήν επίθεσιν , εάν εισβάλη από τούδε εις το βουλγαρικόν έδαφος και ματαιώση την επιστράτευσιν. Ποίαν στάσιν θα τηρήση η Ελλάς; Ημπορεί η Σερβία να υπολογίζη επί της βοηθείας της συμμάχου της;»

            Χαρείτε την απάντηση του Κωνσταντίνου

«Προτιμώ να επιτεθή η Βουλγαρία κατά των Σέρβων. Η συμμαχία μας είναι αμυντική και μόνον έτσι θα βοηθήσωμεν την Σερβίαν»

            Ψεύτης και ασυνείδητος ξεγελούσε τους συμμάχους του Σέρβους και μάλιστα για να ευνοήσει του Βουλγάρους τους προέτρεπε με ψεύτικες υποσχέσεις να μην κάνουν προληπτικό πόλεμο κατά της ετοιμαζόμενης για επίθεση Βουλγαρίας, ενεργούσε σαν τοποτηρητής του Κάιζερ και ενέπαιζε τους συμμάχους της χώρας του.

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Βασιλείς Κωνσταντίνος Α' & Σοφία.

 

ΜΙΚΡΟΝΟΥΣ  ΚΑΙ «ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ»

            Μέχρι τώρα έχω αποδείξει επαρκώς ποιος ήταν υπεύθυνος για τον Εθνικό Διχασμό. Δες τώρα πως συμπεριφέρθηκε ο Κωνσταντίνος.

            Το απόγευμα της 10/23 Σεπτεμβρίου 1915 έγινε η ιστορική συνάντηση του Κωνσταντίνου και του Βενιζέλου. Εκείνη την ημέρα οι πρεσβευτές των Συμμάχων είχαν ανακοινώσει στον Βενιζέλο ότι οι κυβερνήσεις τους αποδέχονται το αίτημα της Ελλάδος να στείλουν 150.000 άνδρες που θυμάσαι είχαν συμφωνήσει ο Βενιζέλος και Κωνσταντίνος και πριν αλλάξει γνώμη ο «κουμπάρος» ο Βενιζέλος είχε ήδη ζητήσει από τους συμμάχους. Τον Βενιζέλο συνόδευε ο  υπουργός οικονομικών Ρέπουλης που παρέμεινε σε μικρό ταβερνάκι αναμένοντας το αποτέλεσμα της συνάντησης. Από την αρχή ο Κωνσταντίνος  υπήρξε εχθρικός δες τον διάλογο για να σου γίνει σαφές ποιος προκάλεσε τον Διχασμό:

 

«Δεν μπορούμε να βοηθήσωμεν την Σερβία»

 

«Διατί, Μεγαλειότατε; Μήπως δεν έχομεν υποχρέωσιν;»

 

«Αυτό είναι άλλο ζήτημα, αι περιστάσεις όμως έχουν μεταβληθή. Η Βουλγαρία θα πολεμήσει με τας Κεντρικάς Αυτοκρατορίας  ως σύμμαχος . Η Γερμανία θα νικήσει και εγώ δεν θέλω να νικηθώ από τους Γερμανούς.»

 

            Μάταια ο Βενιζέλος προσπάθησε να αποδείξει ότι αν έσπευδε ο Ελληνικός στρατός η καταστροφή της Σερβίας θα προληφθεί και οι πενιχρές συγκοινωνίες των Βαλκανίων δεν θα επέτρεπαν στους Γερμανούς να συγκεντρώσουν 800.000 άνδρες όπως τηλεγραφούσε ο γερμανόφιλος Έλληνας πρέσβης από το Βερολίνο Νικόλαος Θεοτόκης  ( και στην πραγματικότητα ο Μάκεσεν δεν κατάφερε να συγκεντρώσει 180.000 άνδρες) , ο Κωνσταντίνος ήταν αμετάπειστος.

«Η Γερμανία απεφάσισε να συντρίψει την Σερβίαν . Θα το επιτύχει.»

 

«Μεγαλειότατε, με υποχρεώνετε να σας ομιλήσω ως αντιπρόσωπος της λαϊκής κυριαρχίας. Δεν δικαιούσθε την φοράν αυτήν να διαφωνήσετε  μαζί μου. Τον Φεβρουάριον ηδύνασθε να αμφισβητήτε την υπέρ της πολιτικής μου θέλησιν του λαού. Αλλ εις τας εκλογάς της 31 Μαΐου, ετέθη καθαρά το ζήτημα της σερβικής συνθήκης. Η εφαρμογή της ήτο η βάσις της πολιτικής μου. Η πλειοψηφία την ενέκρινε ρητώς έχετε καθήκον να την σεβαστείτε. Εκτός πλέον, αν καταργείτε το πολίτευμα. Κάμετε το σαφώς. Εκδώσατε ένα διάταγμα αναστολής του συντάγματος και αναλάβατε τας ευθύνας.»

 

«Υπακούω εις την λαϊκή ετυμηγορίαν προκειμένου περί εσωτερικών ζητημάτων. Δια τα μεγάλα εθνικά ζητήματα, εάν έχω την αντίληψιν ότι ένα πράγμα είναι σωστόν ή όχι, οφείλω να επιμείνω να γίνη ή να μη γίνη, διότι εγώ είμαι υπεύθυνος απέναντι του θεού.»

«Δεν σας έφερεν ο Θεός, μεγαλειότατε, εις την Ελλάδα. Ήλθατε από τον πατέρα σας, ο οποίος εξελέγη Βασιλεύς δια της ψήφου των Ελλήνων. Η εξουσία σας οφείλεται εις την λαικήν ψήφον. Μη το λησμονείτε.»

Και συμπλήρωσε οργισμένος:

«Αλλοίμονον! Εφτάσαμεν εις την θεωρίαν της ελέω Θεού βασιλείας. Δυστυχής Ελλάς!» .

            Ακολούθως υπέβαλε την παραίτησιν του, αλλά ο Κωνσταντίνος   ΕΠΕΜΕΝΕ να μη δεχθεί για να μην καθυστερήσει η επιστράτευση, και υπέγραψε το σχετικό διάταγμα (ο λόγος αυτής της κίνησης αφού είχε αποφασιστεί η ουδετερότητα και αποδοχή των πάντων από τους Βούλγαρους ήταν μόνο για να εκθέσει τον Βενιζέλο στους επίστρατους).

            Ο Ι Μεταξάς για την Ελληνική παρασπονδία χρησιμοποίησε το πιο κάτω σόφισμα  «…προκειμένου πολέμου κατά της Βουλγαρίας ώριζεν ( η σύμβαση του 1913) εις το άρθρον 2^ον αυτής ότι προκειμένου να αρχίσωσιν αι εχθροπραξίαι, η Σερβία υποχρεούται να συγκεντρώση εις τα βουλγαρικά σύνορα 150.000 άνδρας ειδικώς κατά της Βουλγαρίας . Επειδή δε προφανώς η Σερβία πιεζομένη τότε (Σεπτέμβριος 1915) υπό των Αυστρογερμανών δεν ηδύνατο να στείλη εις τα βουλγαρικά σύνορα 150.000 άνδρας δια να  εκπλήρωση  την  συμμαχικήν  υποχρεώσιν προς την Ελλάδα.»  Ε! αυτό το κενό αποφάσισε να αναπληρώσει για λογαριασμό της Σερβίας η Γαλλία. Βλέπεις όταν ψάχνεις για αφορμές την τρίχα τριχία την κάνεις.

Ένα άλλο κολπάκι που βρήκε ο Μεταξάς για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα ήταν το πιο κάτω «…..δια να φέρει αγγλογαλικό στρατόν είς την Θεσσαλονίκην έδει να ψηφίσει ειδικόν περί τούτου νόμον εν τη Βουλή…» Ο Βενιζέλος όμως είχε την σύμφωνη γνώμη του Άνακτα και κοινοβουλευτική πλειοψηφία στην Βουλή και ήταν δεδομένη η ψήφιση του νόμου, εδώ είχαμε πόλεμο και τα γεγονότα έτρεχαν και ο Μεταξάς  σε μια τέτοια κατάσταση μιλούσε σαν να επρόκειτο για την ψήφιση νομοσχεδίου για την ασφαλτόστρωση δρόμων

            Στο καφενεδάκι που περίμενε ο Ρέπουλης ο Βενιζέλος όταν έφτασε του είπε :

« Ενθυμηθείτε κύριε πρόεδρε, ότι ήδε η ημέρα δεινών δια την Ελλάδα και δια σας άρξει!»

            Βλέπεις πόσο καθαρά βάσει των γεγονότων φαίνεται ποιος προκάλεσε τον Εθνικό Διχασμό;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΓΓΛΩΝ – ΓΑΛΛΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

 

            Στην πρόταση του Βενιζέλου με την σύμφωνη γνώμη του Κωνσταντίνου η Αγγλία απάντηση αμέσως την 10^ην Σεπτεμβρίου

«Η κατάστασις εξητάσθη από τας στρατιωτικάς μας αρχάς. Η κυβέρνησις της ΑΜ επληροφόρησεν αυτά τίνος ποσού συμμαχικών στρατευμάτων επενάλλετο η παρουσία εις Θεσσαλονίκην όπως η Ελλάς δώση ολόκληρον την βοήθειαν της εις την Σερβίαν, εάν η τελευταία προσεβάλλετο υπό της Βουλγαρίας. Θα χρειαστεί μακρός χρόνος όπως 150.000 άνδρες αποβιβασθώσιν εις την Θεσσαλονίκην, αλλά φυσικά, ένας μικρός αριθμός στρατευμάτων δύναται εις βραχύ χρόνον να σταλή  εις Θεσσαλονίκην όπως εκδηλωθή εις την Βουλγαρίαν η θέλησίς μας να βοηθήσωμεν την Σερβίαν  και την Ελλάδα. Πληροφορήσατε τον κ Βενιζέλον περί τούτου, και ερωτήσατε αυτόν εάν θα ήτο ικανοποιητικόν δι αυτόν το να σταλή μικρά δύναμις βρεττανικού στρατού εις Θεσσαλονίκην και να αποβιβασθή εκεί, εν τω μεταξύ δε να συζητήθώσιν ευρύτερα μέτρα».

            Αυτή την απάντηση ο Μεταξάς την εξέλαβε «λέει και δεν λέει».

            Και η Γαλλική κυβέρνηση απάντησε ως εξής:

«Δια να τεθή η Ελλάς εις κατάστασιν να εκπληρώση τας συμμαχικάς της υποχρεώσεις προς την Σερβίαν , η γαλλική κυβέρνησις είναι έτοιμη δια ότι αφορά αυτήν και διά την υπό του κ Βενιζέλου προβλεπομένην περίπτωσιν να παράσχη τα στρατεύματα τα οποία ούτος μας εζήτησε».

            Εν τω μεταξύ είχε αντικατασταθεί με το κοινοβουλευτικό  πραξικόπημα του Κωνσταντίνου ο Βενιζέλος από τον Ζαΐμη, ο οποίος δήλωσε στην Σερβία ότι θα τήρηση ευμενή ουδετερότητα    

            Η Σερβία προσεβάλετο από δύο διευθύνσεις από Βορά από τους αυστρογερμανούς από δύναμη 14 μεραρχιών (170.000) περίπου (το νούμερο αμφισβητείται και θεωρείται πολύ μικρότερος ο αριθμός των Αυστριακογερμανών) άρα είναι αναληθές το υπολογιζόμενο από τον Κωνσταντίνο και το ΓΕΣ ότι οι Αυστριογερμανοί θα συγκεντρώσουν δύναμη 450.000 ανδρών, και από την ανατολή από 6 ½ Βουλγαρικές μεραρχίες. Οι Βούλγαροι διένειμαν 40.000 στρατό προς την Ρουμανία  και την Ελλάδα.

            Ο Σερβικός στρατός είχε δύναμη 200.000 άνδρες.

            Στην μάχη της Νύσσης ηττήθηκε έτσι το από την Νύσσα μέχρι τα Ελληνικά σύνορα μεσολαβούσε απόσταση 300 χιλιομέτρων.

            Ο Ελληνικός στρατός είχε δύναμη 15 μεραρχίες συνολικά δηλαδή 160.000 άνδρες.

Αντιλαμβάνεσαι λοιπόν ότι οι 40.000 των Βουλγάρων που κάλυπταν τα σύνορα Ελλάδος και Ρουμανίας ήταν παιχνίδι να συντριβούν και να ανακουφιστεί η Σερβική αντίσταση, αλλά με  το ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑ ΠΑΣΣΑΡΩΦ είχαν λυθεί τα χέρια της Βουλγαρίας να στραγγαλίσουν την Σερβία( καταλαβαίνεις γιατί με τόση μανία θέλουν να βγάλουν πλαστό το ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑ ΠΑΣΣΑΡΩΦ;)

            Εν τω μεταξύ μεταφέροντο Αγγλογαλλικά τμήματα από τα Δαρδανέλια στην Θεσσαλονίκη, δυνάμεως 30.000 ανδρών και μέρος αυτών είχε ήδη προχωρήσει μέχρι Κριβολάκ στο σερβικό έδαφος έξω από το Γευγελή.

            Κατά την γνώμη του Ι Μεταξά «Η Ελλάς δεν πρόφταινε πλέον να σώση την Σερβία», αλλά και έτσι να είναι υπήρχε συμμαχία και δεν την τιμήσαμε απέναντι στους Σέρβους, απεναντίας όχι μόνο τους προδώσαμε στο πεδίο της μάχης αλλά και τους προδώσαμε με πληροφορίες και υποσχέσεις στους Βούλγαρους και τον Κάιζερ και την ευθύνη αυτής της ατιμίας φέρει ακαιρέα ο Κωνσταντίνος.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η Βουλγαρία κήρηξε πόλεμο στη Σερβία, πρωτοσέλιδο εφημερίδας Εμπρος 1/10/1915.

Ο ΣΕΡΒΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΚΑΤΑΦΕΥΓΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕΣΩ ΑΛΒΑΝΙΑΣ

 

Στις 29 Σεπτεμβρίου 1915 η Βουλγαρία κήρυξε τον πόλεμο κατά της Σερβίας.

Στις 12 Οκτωβρίου 1915 η 3η Βουλγαρική στρατιά υπό τον στρατηγό Τσέκωφ καταλαμβάνει τα Σκόπια. Οι Σέρβοι πιεζόμενοι ταυτόχρονα  από Γερμανούς και  Βούλγαρους υποχωρούν άτακτα προς τα δυτικά και βρίσκουν καταφύγιο στα δυσπρόσιτα  βουνά της Αλβανίας. Μαζί τους σέρνουν και 40.000 Αυστριακούς αιχμαλώτους που είχαν συλληφθεί στις μάχες του 1914 κοντά στο Βελιγράδι.

            Τον Δεκέμβριο 1915 εισβάλουν στο Αλβανικό έδαφος από δύο σημεία. Έπειτα από αγωνιώδη πορεία διασώζονται στα Αλβανικά παράλια  140.000 Σέρβοι στρατιώτες, κυρίως νεοσύλλεκτοι, και λίγοι πρόσφυγες  με επικεφαλής τον αρχιστράτηγο Βοεβόδα Πούτνικ και τον νεαρό πρίγκιπα-διάδοχο Αλέξανδρο, γιο του βασιλιά Πέτρου της Σερβίας.     

 

Κατά την διαδρομή αυτή, ο Σερβικός στρατός έζησε μια από τις μεγαλύτερες εξόδους στην ιστορία του. Στην επίσημη αναφορά του  στρατηγού Μπόζινταρ Τέρζιτς, προς τον πρωθυπουργό της Σερβίας Νίκολα Πάσιτς, αναφέρεται ότι στην Αλβανία χάθηκαν 243.877 άνθρωποι, από την πείνα, το δριμύ χειμώνα, και τις επιθέσεις Αλβανών άτακτων που αντιστάθηκαν στην Σερβική εισβολή. 

Οι Σέρβοι συμπεριφέρθηκαν απάνθρωπα στους 40.000 Αυστριακούς αιχμαλώτους που έσερναν μαζί τους. Οι περισσότεροι πέθαναν από την κακομεταχείριση και τις κακουχίες ενώ αρκετές χιλιάδες εκτελέσθηκαν. Σε αντίποινα ο Αυστριακός στρατός που καταδίωκε τον Σερβικό στρατό   απαγχόνισε εκατοντάδες άτακτους Τσέτνικ που διενεργούσαν δολιοφθορές. 

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η πορεία σα Αλβανικά βουνά.

Οι Αυστροουγγρικές δυνάμεις υπό τον στρατηγό Κέβες εισέβαλαν στο Αλβανικό έδαφος επιδιώκοντας την ολοκληρωτική εξολόθευση του Σερβικού στρατού. Προ του κινδύνου ο Αγγλογαλλικός στόλος αφού πρώτα κατέλαβε την Κέρκυρα, προσεγγίζει τα Αλβανικά παράλια και μεταφέρει από την Αυλώνα, το Δυράχειο, το Σκαντάρ  και άλλα λιμάνια 152.000 Σέρβους στρατιώτες και πρόσφυγες στο λιμάνι Γουβιά της Κέρκυρας. Μέρος του Σερβικού στρατού μεταφέρθηκε στην Μπιζέρτα της Τύνιδας.

 Η Ελληνική κυβέρνηση Θεοτόκη διαμαρτυρήθηκε για την κατάληψη της Κέρκυρας χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Η μεταφορά  κράτησε 35 ημέρες, άρχισε την 5η Ιανουαρίου και τερματίσθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 1916. Ο Σερβικός στρατός βρισκόταν σε ελεεινή κατάσταση μαστιζόμενος από μολυσματικές ασθένειες. Μόνο μέσα σε ένα μήνα πέθαναν στο ελληνικό έδαφος 3.700 Σέρβοι από τύφο, δυσεντερία και  κακουχίες. Η ταφή των νεκρών αρχικά γινόταν στην Κέρκυρα στην συνέχεια όμως τα πτώματα ερίπτοντο στα ανοιχτά της  Αδριατικής από  Γαλλικό πλοίο. Στο διάστημα 29 Μαρτίου έως 17 Μαΐου υπό την προστασία του συμμαχικού στόλου τα υπολείμματα του Σερβικού στρατού μεταφέρονται ατμοπλοϊκά μέσω Πατρών στην Χαλκιδική όπου αρχίζουν να αναδιοργανώνονται.    

 

 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Κέρκυρα, 1916-17, νησί Βίδο. Μακάβριο καθήκον δύο ναυτών του συμμαχικού στόλου να ρίξουν στη θάλασσα τα νεκρά σώματα Σέρβων στρατιωτών ανοιχτά της Κέρκυρας. Φωτογραφική συλλογή του Θεόδωρου Μεταλληνού.

 Η κυβέρνηση Θεοτόκη δεν αποδέχθηκε την είσοδο και εγκατάσταση των Σερβικών στρατευμάτων στο Ελληνικό έδαφος. Από την αρχική στρατιά των 300.000 αντρών απέμειναν 125.000. Μαζί τους ακολουθεί η εξόριστη Σερβική κυβέρνηση με επί κεφαλής τον νεαρό αντιβασιλέα Αλέξανδρο.

Με την βοήθεια της ΑΝΤΑΝΤ ο Σερβικός στρατός  αναδιοργανώνεται σε 6 μάχιμες μεραρχίες πεζικού και μία άνιππο ταξιαρχία ιππικού που μεταφέρονται τον επόμενο μήνα σε στρατόπεδα της Θεσσαλονίκης. Ο οπλισμός και το πυροβολικό παραχωρήθηκαν από τον Γαλλικό στρατό ενώ τα μουλάρια για την συγκρότηση τριών ορεινών μεραρχιών χορηγήθηκαν από τους Άγγλους. Σύντομα ο Σερβικός στρατός θα ριφθεί στις φονικές μάχες που θα διεξαχθούν στον ορεινό όγκο του Καϊματσαλάν (Kaimakchalan) κατά μήκος του Μακεδονικού μετώπου.

Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι οι Σέρβοι είχαν μεταφέρει πονηρά σκεπτόμενοι την πρωτεύουσά τους από την Κέρκυρα στην Θεσσαλονίκη, απ ότι καταλαβαίνεις αυτό ήταν κάτι που θα μπορούσαν αναπάσα στιγμή να το χρησιμοποιήσουν σαν παρακαταθήκη απαιτήσεων προς την πόλη της Θεσσαλονίκης

 

 

 

 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Κέρκυρα, Οκτώβριος 1916, η Σεβρική Βουλή (Σκουψίνα), στα δεξιά, καθήμενος, ο στρατηγός Petar Bojovic.

 

ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ

            Όπως είπαμε ο Κωνσταντίνος δεν ήθελε την επιστράτευση για να συμμετάσχει σε πόλεμο για την άμυνα της Ελλάδος αλλά για να εκθέσει τον Βενιζέλο σε άπραγους επιστρατευμένους στρατιώτες και ποιο επιχείρημα λες έθεσε στον Βενιζέλο προκειμένου να προχωρήσει η επιστράτευση:
 

«Δεν συλλογίζεστε, κύριε πρωθυπουργέ , ότι υπογράφων το διάταγμα της επιστρατεύσεως σεις, στις έχετε ανέκαθεν δηλώσει ότι εις περίπτωση Βουλγαρικής εναντίον της Σερβίας επιθέσεως θα σπεύσετε εις βοηθειών της τελευταίας, είναι πιθανότερων να συγκροτήσετε την Βουλγαρίας και αποτρέψετε την κατά της Σερβίας επίθεσιν της, οπότε δεν θα δοθή αφορμή να εκδηλωθή η μεταξύ μας διαφωνία; Ενώ αν επιμείνετε εις την παραίτησίν σας, οπότε θα γίνη δημοσία γνωστή η μεταξύ μας διαφωνία, η επιστράτευσις, την οποίαν θα ενεργήση ο διάδοχός σας δεν πρόκειται ουδέ πόρρωθεν ν αποτρέψη την κατά της Σερβίας βουλγαρικήν επίθεσιν;» .

            Βλέπεις το μέγεθος της πώρωσης και του κυνισμού του Κωνσταντίνου, η επιστράτευση ούτως η αλλιώς θα γινόταν, η ουδετερότητα ήταν δεδομένη και γνωστή στους Βουλγάρους (εν αγνοία του Βενιζέλου) το ζήτημα ήταν να οδηγηθούν τα Ελληνικά νιάτα σε δυσφορία κατά του Βενιζέλου!!!! Και με αυτή την λογική γίνηκε η επιστράτευση, θα δεις πως θα χρησιμοποιήσει τους επιστράτους το ανακτορικό φαυλοκρατικό κατεστημένο.

            Συνοψίζοντας τρεις ήταν οι λόγοι του Κωνσταντίνου της επιστράτευσης που ήθελε να την κάνει ο Βενιζέλος:

 

1^ον  Να μεταβάλει εναντίον του Βενιζέλου το κλίμα σε λαϊκή δυσφορία, δια της καθημερινής δηλητηριάσεως, από τις δυσκολίες της στρατεύσεως των στρατιωτών και ποιος θα ήταν υπαίτιος ο Βενιζέλος.

 

2^ον Να καταπονήσει τον στρατευμένο πληθυσμό και τις οικογένειές τους, λόγω της πολύμηνου επιστρατεύσεως, και μάλιστα όχι για πολεμική δράση, αλλά σε ΑΔΡΑΝΕΙΑ και να κάμψη την ψυχή του έθνους για πόλεμο, ώστε να μη θιγεί από ενδεχόμενη είσοδο της Ελλάδος στον πόλεμο η πολεμική μηχανή των συμμάχων των Γερμανών (Βούλγαροι, Τούρκοι), λόγω της καταπόνησης του στρατού από την πολύμηνη επιστράτευση εν αδρανεία.

 

3^ον Να δώσει στο ΓΕΣ  μακροχρόνια δωροδοκία των αξιωματικών (οι οποίοι στην πλειοψηφία τους ήταν βασιλικοί), οι οποίοι λόγω της κατάστασης εκστρατείας έπαιρναν διπλό μισθό χωρίς ταλαιπωρίες και κινδύνους.

            Ο Βενιζέλος είχε ένα λόγο για την επιστράτευση,  να κάνει πόλεμο.

 

            Καλά τώρα γιατί ο Βενιζέλος έπεσε σ αυτή την παγίδα του ανεγκέφαλου Κωνσταντίνου; (που το σχέδιο αυτό δεν ήταν δικό του αλλά της παλατιανής καμαρίλας)

            Δες τι είπε ο Βενιζέλος στον Ρέπουλη (θυμάσαι τον περίμενε στο καφενεδάκι στο Τατόι, κατά την συνάντηση Βενιζέλου Κωνσταντίνου)

ΡΕΠΟΥΛΗΣ: Αλλά δεν εννοείτε ότι σας απατά ο βασιλεύς;

ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: (κίνησε περίλυπος το κεφάλι) Είναι ενδεχόμενον. Αλλ εάν πραγματικώς επιτύχω να συγκρατήσω την Βουλγαρίαν από την κατά της Σερβίας επίθεσιν το κέρδος θα είναι κολοσσιαίον.

ΡΕΠΟΥΛΗΣ : Φοβούμαι το του Θουκιδίδου «ήδε η ημέρα πολλών κακών άρξει τη Ελλάδι».

            Και ο Βενιζέλος παραδέχτηκε μετά από 20 περίπου χρόνια ότι « Ο μακαρίτης Ρέπουλης, είχεν ψυχολογήσει πολύ καλλίτερον από εμέ τον βασιλέα» .

            Ο Ι Μεταξάς υποστήριξε σε έγγραφά του ότι: « σκοπός της επιστράτευσης ήτο: άμυνα της Ελλάδος» είδες κάτι τέτοιο εσύ στις αλλεπάλληλες καταλήψεις ελληνικών εδαφών από τους Βούλγαρους; Θες να δεις και τι άλλο έγραψε ο Μεταξάς: « ο Βασιλεύς δεν ήτο καθόλου αποφασισμένος να μη βοηθήση την Σερβίαν», Βλέπεις για τι μέγεθος ψεύδους και κοροϊδίας μιλάμε, αυτά τα έλεγαν και στον λαό που τον περιέπαιζαν οικτρά, σήμερα όμως που υπάρχουν τα γραπτά ντοκουμέντα κάνουν αυτούς τους ανθρώπους να φαντάζουν τόσο μικροί.

            Το ζήτημα είναι ότι ο Βεντήρης στο σχετικό βιβλίο του (τόμος Β σελ 1940) αναφέρει: «πλήθος από πεινώσας γυναίκας στρατιωτών συνεκεντρώθη εξαγριωμένον προ της Βουλής με φωνάς : Πεινάμε! Ψωμί!»  .

            Και σε ρωτάω ποιόν συνέφερε αυτή η λαϊκή δυσαρέσκεια τον Βενιζέλο που πραγματοποίησε την επιστράτευση για να κάνει πόλεμο ή τον Κωνσταντίνο που δέχτηκε και επέμενε για την επιστράτευση χωρίς να θέλει πόλεμο;

 

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Εμμανουήλ Ρέπουλης ( 1863- 1924 ) ήταν δημοσιογράφος και βουλευτής.

ΤΙ ΧΑΣΑΜΕ

 

            Για την συμμετοχή μας στην διάσωση της Σερβίας, υπήρξαν παροτρύνσεις από μέρους των Συμμάχων που ήταν πραγματικά ελκυστικότατες, ας δούμε τι μας πρότειναν:

            Στις 3/16 Οκτωβρίου εστάλη το πιο κάτω τηλεγράφημα προς τον Ζαΐμη από τον Άγγλο υπουργό των εξωτερικών σερ Φράνσις Έλιοτ :

«Σήμερον, που η Σερβία υπέστη επίθεσιν  παρά της Βουλγαρίας, εάν η Ελλάς θελήσει να έρθει εις βοήθειαν της, η κυβέρνησις της αυτού μεγαλειότητος είναι πρόθυμος να παραχωρήσει την νήσον  Κύπρον εις την Ελλάδα. Εάν η Ελλάς ενωθή μετά των συμμάχων χωρίς περιορισμούς, θα συμμετάσχη φυσικώς μαζί των εις τα πλεονεκτήματα, άτινα θα πραγματοποιηθούν κατά το τέλος του πολέμου. Η παραχώρησις όμως της Κύπρου γίνεται υπό της αγγλικής κυβερνήσεως ανεξαρτήτως από την έκβασιν του πολέμου και υπό μόνον τον όρον ότι η Ελλάς θα δωση δια του στρατού  της πλήρη και άμεσον την υποστήριξιν της εις την Σερβίαν. Ο καιρός παρέρχεται και θα παρακαλέσετε τον κ Ζαίμην να μας απαντήση άνευ βραδύτητος

Γκρευ»

 

            Ο Ζαΐμης συνεννοήθηκε με τον Κωνσταντίνο και η απάντηση ήταν αρνητική .

            Δεν φτάνει όμως η αρνητική απάντηση προς την Αγγλία ο πρίγκιπας  Νικόλαος την 1/10/1915, μετά από συνεννόηση με τον Κωνσταντίνο έστειλε, μακροσκελή επιστολή προς τον Μπαλούχσιτς που του πρότεινε να προδώσει τους συμμάχους και να επιτρέψει την είσοδο Γερμανικών και Αυστριακών στρατευμάτων και άκουσον να κάνει εδαφικές παραχωρήσεις στην Βουλγαρία.

            Σιγά να μην έκανε τέτοια πράγματα η Σερβία.

            Στην απελπισία της η Σερβία πρότεινε στην Ελλάδα προς βοήθεια και τα πιο κάτω:

            Την 12/25 Οκτωβρίου έγινε διάβημα από τον Μπαλούχσιτς πρέσβη της Σερβίας προς τον Ζαΐμη και έδινε στην Ελλάδα την Γευγελή, την Δοϊράνη και το Μοναστήριο. Πράγμα που αμφισβήτησε αργότερο ο Ι Μεταξάς, φυσικά δεν αμφισβήτησε την παροχή υπό των Άγγλων της Κύπρου.

            Βέβαια την παραχώρηση Γευγελή, την Δοϊράνη και το Μοναστήριο μας την πρότεινε και η Γερμανία σε περίπτωση ουδετερότητας μας, όπως αναφέρθηκε στην συζήτηση της Βουλής τον Σεπτέμβριο του 1915

            Δες και ποια η κρίση ενός έμπειρου διπλωμάτη στην Σόφια του Ναούμ σχετικά με τις υποσχέσεις των Γερμανών και τις βλέψεις των Βουλγάρων :

«Οι Βούλγαροι , βασιζόμενοι επί των υπηρεσιών τας οποίας προσέφερον εις τας κεντρικάς αυτοκρατορίας αποσκοπούν την πραγματοποίησιν , καθ όλην την γραμμήν των εθνικών αυτών πόθων δια κτήσεων γειτονικών εδαφών διεκδικουμένων υπ αυτών. Πλέον δε ή πιθανόν είναι ότι αι προς την Ελλάδα φιλικαί εκδηλώσεις της Βουλγαρίας θα μεταβληθούν εις εχθρικάς, εις πρώτην ευκαιρίαν και ευθύς ως παρέλθη ο εκ της Ελλάδος κίνδυνος». Ο πρέσβης το έγραψε αυτό τον Νοέμβριο του 1915.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Ἀποβίβαση τμημάτων τοῦ Σερβικοῦ στρατοῦ στὴν Κέρκυρα.
 

Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΚΑΪΜΑΤΣΑΛΑΝ  
 

"Παντού έβλεπα νεκρούς Σέρβους και σκοτωμένα μουλάρια. Οι περισσότεροι ήσαν κομματιασμένοι. Είχαν χτυπηθεί από όλμους του Βουλγαρικού πυροβολικού που έβαλε από ψηλά. Τα βοηθητικά τμήματα τους συγκέντρωναν στην άκρη του δρόμου για να μεταφερθούν προς ταφή στον κάμπο των Μογλενών. Πλησίασα και παρατήρησα μερικούς νεκρούς. Στα παγωμένα τους μάτια υπήρχε κάτι σαν απορία. Ξαπλωμένοι ανάσκελα ατένιζαν τον γαλανό ουρανό της Μακεδονίας.."

Η υψοκορφή Προφήτης Ηλίας (2.524 μ.) στην Ελληνοσερβική μεθόριο του Καϊμακτσαλάν  δεσπόζει στα  Βαλκάνια. Μετά τον Μύτικα στον Όλυμπο (2.917 μ) και τον Σμόλικα στην Πίνδο (2.637 μ.) είναι η τρίτη ψηλότερη κορυφή της Ελλάδας. Λίγο βορειότερα στην Δημοκρατία Μακεδονίας υπάρχουν άλλες τρεις ψηλότερες κορυφές, η Σολούνσκα Γκλάβα  (Κεφαλή Θεσσαλονίκης) 2.540 μ., το Πέλιστερ 2.601 μ. και το Τίτοβρι 2.748 μ. Ο Προφήτης Ηλίας απέχει από τα Βοδενά  (Εδεσσα) 28 χιλιομ. σε ευθεία γραμμή και 42 χιλιόμ μέσω οδικής πρόσβασης.

   Θεωρείται στρατηγικό σημείο επειδή παρέχει άριστη κατόπτευση προς τις πεδιάδες της Θεσσαλονίκης του Μοναστηρίου και των Σκοπίων. Τον Οκτώβριο 1915 καταλήφθηκε από τον Βουλγαρικό στρατό που εγκατέστησε σειρά χαρακωμάτων και βάσεις πυροβολικού τόσο στον Προφήτη Ηλία όσο και στις γειτονικές κορυφές Κόζιακ, Σόκολ, Νίτζε, Φλόκα,, Βέτερνικ, Κούζαφ, Στάμκοβ Γκρόμπ και στο υψίπεδο Ντόμπρο Πόλιε. Η μάχη του Καϊμακτσαλάν μεταξύ Σέρβων και Βουλγάρων είναι η μοναδική της ιστορίας που διεξήχθη σε υψόμετρο 2.500 μ.

                      Η Ρουμανία εισέρχεται στον πόλεμο στο πλευρό των συμμάχων. Η Ρουμανική κυβέρνηση ζήτησε να εξαπολυθεί μεγάλη αντεπίθεση στο Μακεδονικό μέτωπο επιδιώκοντας να αποτρέψει Βουλγαρική επίθεση στα νότα της Ρουμανίας μέσω του Δουνάβεως.

            Στις 17 Αυγούστου 1916 οι Γερμανοβουλγαρικές δυνάμεις εξαπολύουν πρώτες επίθεση, καταλαμβάνουν την Φλώρινα και υποχρεώνουν σε υποχώρηση τους Σέρβους που οχυρώνονται στα υψώματα του Οστρόβου (Αρνισσα).

            Στο τέλος Αυγούστου οι συγκρούσεις σταματούν. Ο αρχιστράτηγος Σαράϊγ αποφασίζει να επιτεθεί στο Καϊμακτσαλάν και να καταλάβει την πόλη Μπίτολα (Μοναστήρι) πρίν τις βροχές του φθινοπώρου.

            Κύριο εμπόδιο αποτελελούν οι ισχυρές Βουλγαρικές δυνάμεις που βρίσκονται οχυρωμένες στις δίδυμες κορυφές του όρους Καϊμακτσαλάν Προφήτης Ηλίας και Στάμκοβ Γκρόμπ σε υψόμετρο 2.524  και 2229 μ. αντίστοιχα και σε μήκος 1.500 μ.  Η ονομασία Καϊμακτσαλάν (Kaimakchalan) είναι Τουρκική και σημαίνει λειωμένο βούτυρο. Η Σλαβική ονομασία του βουνού είναι Νίτζε (нице) και η Ελληνική Βόρας.

             Η εκπόρθηση των Βουλγαρικών οχυρών ανατέθηκε στο πρώτο Σερβικό σώμα στρατού που αποτελείται από τις μεραρχίες πεζικού Σουμάδια και Ντρίνα συνολικής δύναμης 40.000 αντρών. Η κατάληψη της περιοχής κρίθηκε απαραίτητη πρώτου εξαπολυθεί η συμμαχική επίθεση προς την Μακεδονική πόλη Μοναστήρι στον κάμπο της Πελαγονίας.

          Βάσει του επιθετικού σχεδίου ο Σερβικός στρατός άρχισε να μεταφέρεται σιδηροδρομικά την 4η Ιουλίου 1916 από την Θεσσαλονίκη στην Έδεσσα και Αλμωπία. Το Γαλλικό μηχανικό βοήθησε με την διάνοιξη νέας οδού περιφερειακά του Καϊματσαλάν και βελτίωσε τις υπάρχουσες ορεινές διαβάσεις που οδηγούσαν στην κορυφή Προφήτης Ηλίας μέσω των χωριών Ορμα, Κορυφή, Καρυδιά, Κρουντσέλοβο Κερασιά, Πάτημα και Παναγίτσα.

            Η αποβίβαση των Σέρβων γινόταν στους σιδηροδρομικούς σταθμούς Σκύδρας, Έδεσσα  και Άγρας. Στην συνέχεια προωθούντο στον ορεινό όγκο μέσω δασικών διαβάσεων.

            Οι Γάλλοι είχαν κατασκευάσει μικρή σιδηροδρομική γραμμή τύπου Ντεκωβίλ πλάτους 600 χιλιοστά. και μήκους 25 χιλιομ. που συνέδεε τον σιδηροδρομικό σταθμό Σκύδρα με τα χωριά  Αριδαία και Ορμα στην περιοχή Μογλενών. Η βοηθητική αυτή γραμμή χρησίμευσε για την μεταφορά πολεμοφοδίων και κυρίως οβίδων πυροβολικού προς τις παρυφές του Καϊμαλτσαλάν.

            Λόγω της κακής κατάστασης των δρόμων και της ανεπαρκούς απόδοσης των σιδηροδρόμων οι μετακινήσεις περατώθηκαν την 19η Ιουλίου 1916 και η έναρξη της επίθεσης αναβλήθηκε για την 22α Ιουλίου 1916.  Η 1η Σερβική στρατιά υπό τον στρατηγό Μίλος Βάσιτς παρατάχθηκε σε μέτωπο από την Κούπα μέχρι τα χωριά Αρχάγγελος και  Φούστανη. Η 2η Σερβική στρατιά  υπό τον στρατηγό Στέπα Στεπάνοβιτς από την υψοκορφή τράγος μέχρι το χωριό Άνω Κορυφή και η 3η Σερβική στρατιά υπό τον στρατηγό Πάβλε Γιούρισιτς από το χωριό Άνω Κορυφή μέχρι το χωριό Κέλλη.

Οι Γερμανοβουλγαρικές δυνάμεις στην Μακεδονία υπολογίζοντο σε 200.000 άντρες κατανεμημένους σε 9 μεραρχίες αποτελούμενες από 172 τάγματα με 800 ελαφρά και 100 βαρέα πυροβόλα. Η συνολική δύναμη του  Βουλγαρικού στρατού που είχε αναπτυχθεί σε όλα τα μέτωπα αποτελείτο από 320.000 άντρες κατανεμημένους στην 1η Στρατιά υπό τον στρατηγό Μπογιαντζίεφ, την 2η Στρατιά υπό τον στρατηγό Θεοντόρωφ και την 3η Στρατιά υπό τον στρατηγό Τσέκωφ.

            Οι συνολικές δυνάμεις των συμμάχων στην Θεσσαλονίκη ξεπερνούσαν τους 550.000 άντρες κατανεμημένους σε 201 τάγματα. Δύο Βουλγαρικές μεραρχίες (5η και 8η) είχαν οχυρωθεί στον ορεινό όγκο του Καίμακτσαλάν. Ο Γάλλος αρχιστράτηγος Σαράϊγ είχε υπό τις διαταγές του συνολικά έξι Σερβικές μεραρχίες και μία ταξιαρχία ιππικού, τέσσερις Γαλλικές μεραρχίες υπό τον στρατηγό Γκορντονιέ (Gordonnier), πέντε Βρετανικές υπό τον στρατηγό Μιλν, μία Ιταλική και μία Ρωσσική ταξιαρχία. Μία από τις Γαλλικές μεραρχίες αποτελείτο από αποικιακά στρατεύματα Μαροκινών και Σενεγαλέζων λογχοφόρων. 

            Τα επιτελικά σχέδια του αρχιστράτηγου Σαράϊγ προέβλεπαν διάσπαση του Μακεδονικού μετώπου στην ζώνη του Καϊμακτσαλάν και κατάληψη της Μακεδονικής πόλης Μοναστηρί στην Πελαγονία. Επρόκειτο για αντιπερισπασμό προκειμένου να ολοκληρωθεί η ανάληψη πολεμικής δράσης από την Ρουμανία που πρόσφατα είχε εισέλθει στην συμμαχική παράταξη. Οι Βούλγαροι είχαν παρατάξει στο Μακεδονικό μέτωπο 200.000 άντρες κατανεμημένους σε έντεκα συνολικά μεραρχίες από τις οποίες οι δύο στην ζώνη του Καϊμακτσαλάν. Μετά από αρκετές αναβολές η έναρξη της συμμαχικής επίθεσης ορίσθηκε για την 7η Αυγούστου 1916.

          Ωστόσο τρεις ημέρες νωρίτερα, την 4η Αυγούστου 1916, ο Γερμανός στρατηγός Φαλκενχάϊν διέταξε αιφνιδιαστικά τον Βουλγαρικό στρατό να επιτεθεί πρώτος στα δύο άκρα της Σερβικής παράταξης, στις περιοχές Μοναστηρίου και Κόζουφ-Τζένας. Οι Βούλγαροι προέλασαν κατά μήκος της σιδηροδρομικής γραμμής Μοναστηρίου Φλώρινας και κατέλαβαν αρχικά τα χωριά Νεγκότσανη και Ραχμανλή.Την 4η Αυγούστου κατέλαβαν την Φλώρινα και προέλασαν μέχρι την Μπάνιτσα (Βέυη).

            Στον τομέα της Τζένας επιτέθηκαν κατά των Σερβικών στρατευμάτων που επιχειρούσαν αναρρίχηση στο υψίπεδο του Ντόμπρο Πόλιε και τα εξανάγκασαν σε υποχώρηση καταλαμβάνονας το χωριό Νότια. Σε όλο το μέτωπο των Ελληνοσερβικών συνόρων ο αγώνας του πυροβολικού γενικεύθηκε με ιδιαίτερη σφοδρότητα. Ανάλογες επιθέσεις των Βουλγαρικών δυνάμεων πραγματοποιήθηκαν στην ανατολική Μακεδονία όπου καταλήφθηκε το Σιδηρόκαστρο και η Τζουμαγιά.  

Η επιχείρηση εξαπολύθηκε τελικά στις 12 Σεπτεμβρίου 1916 (νέο ημερολόγιο). Ο Σερβικός στρατός οργανωμένος σε τρεις στρατιές είχε πάρει την εξής διάταξη: Η 1η στρατιά σε μέτωπο που άρχιζε από την Κούπα στο βόρειο Πάϊκο μέχρι το χωριό Φούστανη μέσω Αρχάγγελος.

            Η  2η στρατιά από την κορυφή Κόζουφ μέχρι το χωριό Άνω Κορυφή. Η 3η Σερβική στρατιά από το Γκόρνο Ρόντοβο μέχρι το χωριό Κέλλη. Αντικειμενικός σκοπός η διάσπαση του Μακεδονικού μετώπου και η κατάληψη της βόρειας Μακεδονίας και των Σκοπίων.

          Η Σερβική  μεραρχία Ντρίνα προωθήθηκε μέχρι το  χωριό Πάτημα σε υψόμετρο 1.200 μ. Η μεραρχία Σουμάδια αναρριχήθηκε από την ορεινή διάβαση του χωριού Άνω Κορυφή. Η συνέχεια ήταν εξαιρετικά δύσκολη λόγω του γυμνού εδάφους που παρείχε τέλεια σκόπευση στα Βουλγαρικά πυροβόλα. Οι οχυρώσεις στο Καϊμακτσαλάν είχαν γίνει με την καθοδήγηση Γερμανών αξιωματικών που είχαν προελάσει στην Μακεδονία μαζί με τα Αυστρoουγγρικά στρατεύματα. Περιλάμβαναν διπλές σειρές χαρακωμάτων ενισχυμένες με πυροβολαρχίες, ολμοβόλα και φωλιές πολυβόλων.

Μετά από σκληρό αγώνα τριών ημερών στις 19 Σεπτεμβρίου 1916 η Σερβική μεραρχία Ντρίνα με την υποστήριξη του Γαλλικού πυροβολικού, κατέλαβε την κορυφή Προφήτης Ηλίας έχοντας υποστεί βαρύτατες απώλειες. Στις 26 Σεπτεμβρίου οι Βούλγαροι αντεπετέθηκαν και ανακατέλαβαν την κορυφή. Οι μάχες συνεχίσθηκε μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου με διαδοχικές ανακαταλήψεις οπότε ο Προφήτης Ηλίας κυριεύθηκε οριστικά από τους Σέρβους και οι Βούλγαροι υποχώρησαν λίγα χιλιόμετρα βορειότερα πίσω από την βαθειά χαράδρα οργανώνοντας νέες αμυντικές θέσεις.

            Λίγο δυτικότερα δύο Γαλλικές μεραρχίες και μία ταξιαρχία Ρώσων επιτέθηκαν κατά των Βουλγάρων και κατέλαβαν την Φλώρινα. Λίγο δεξιότερα στον ποταμό Εριγώνας υπήρχαν τρεις επάλληλες σειρές χαρακωμάτων  του Βουλγαρικού στρατού. Ο επικεφαλής της συμμαχικής δύναμης Γάλλος στρατηγός Κορντονιέ διέταξε την κατά μέτωπο επίθεση χωρίς επαρκή υποστήριξη πυροβολικού. Έπειτα από φονικές μάχες που στοίχησαν την ζωή σε 2.000 σύμμαχους οι Βούλγαροι υποχώρησαν λίγα χιλιόμετρα βορειότερα σε νέες αμυντικές θέσεις. Το Μακεδονικό Μέτωπο δεν διασπάσθηκε

Μετά την κατάληψη της κορυφής του Καϊματσαλάν οι Γερμανοί απέστειλαν ενισχύσεις από το Δυτικό μέτωπο προκειμένου να ενισχύσουν τον Βουλγαρικό στρατό. Οι συγκρούσεις συνεχίσθηκαν σε όλη την διάρκεια του Οκτωβρίου και Νοεμβρίου 1916 κάτω από αντίξοες καιρικές συνθήκες ομίχλης και βροχής χωρίς σημαντικές επιτυχίες. Οι συμμαχικές δυνάμεις κατάφεραν τελικά να καταλάβουν το Μπίτολα στις 11 Δεκεμβρίου 1916. Την ημέρα εκείνη ο αρχιστράτηγος Σαράϊγ διέταξε παύση των εχθροπραξιών λόγω του χειμώνα.

    Ο ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ

5.000 νεκροί Σέρβοι

Η μάχη του Καϊμαλτσαλάν το 1916 υπήρξε μία άσκοπη αιματοχυσία για τους συμμάχους και ιδιαίτερα τους Σέρβους. Ο αντικειμενικός σκοπός που ήταν η διάσπαση του Μακεδονικού μετώπου δεν επιτεύχθηκε. Επειτα από σκληρές μάχες το μέτωπο παγιώθηκε και πάλι με διάταξη χαρακωμάτων σε μήκος 350 χιλιομέτρων. Ο Σερβικός στρατός υπέστη καταστροφικές  απώλειες που ξεπέρασαν τους 5.000 νεκρούς. Οι απώλειες της Γαλλορωσσικής στρατιάς υπό τον στρατηγό Κορντονιέ που υποστήριξαν την επίθεση υπήρξαν εξ ίσου σοβαρές. Η Ανώτατη Γαλλική διοίκηση αντικατέστησε τον Κορντονιέ με τον στρατηγό Λεμπλουά, διοικητή της 57ης Γαλλικής μεραρχίας. Η Σερβική εκατόμβη  στην κορυφή του Καϊμακτσαλάν ήταν μία φοβερή ανθρωποθυσία σε υψόμετρο 2.500 μ. Ο κύριος ορεινός όγκος παρέμεινε στην κατοχή των Βουλγάρων για δύο ακόμα χρόνια μέχρι την μεγάλη συμμαχική επίθεση τον Σεπτέμβριο του 1918 που σήμανε και το τέλος του Α΄ παγκοσμίου πολέμου.

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Κλίμεντ Μπογιάντζιεβ ( Климент Бояджиев - 15 Απριλίου 1861-15 Ιουλίου 1933) ήταν ο Βούλγαρος  Στρατηγός κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων   και του Α ΠΠ .

ΨΗΦΟΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ

 

            Οι Άγγλοι δεν είχαν εγκαταλείψει την προσπάθεια να φέρουν την Βουλγαρία στην Άνταντ και ο σερ Έντουαρντ Γκρέυ έκανε την  πιο κάτω ηλίθια δήλωση  από το βήμα της Βουλής των Κοινοτήτων την 14/27 Σεπτεμβρίου, δήλωσε ότι οι δυνάμεις της συνεννοήσεως δεν ανησυχούν για την Βουλγαρική επιστράτευση και ότι δεν θα στραφεί κατά της Σερβίας, και εμπόδισαν να επιτεθούν πρώτοι οι Σέρβοι κατά της Βουλγαρίας. Η «τύφλωσις» που έλεγε ο Ε Βενιζέλος.

            Οι αντιβιενιζελική πάλι πίστευαν ότι η αποβίβαση των Συμμάχων στην Μακεδονία γινόταν για να προσφέρουν τα εδάφη αυτά στους Βουλγάρους και άλλη «τύφλωσις».

            Η συνεδρίαση στην Βουλή την νύκτα 21 Σεπτεμβρίου/ 4 Οκτωβρίου 1915 ο Βενιζέλος έκθεσε αναλυτικά την πολιτική του και ζήτησε ψήφο εμπιστοσύνης, για να φανή ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΑ  ο ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΚΟΣ χαρακτήρας των ενεργειών του Κωνσταντίνου.

            Είπε λοιπόν ο Βενιζέλος ότι η επικείμενη άφιξη στην Θεσσαλονίκη Γάλλων  «…δεν προτίθεται να λάβη υλικά μέτρα προς παρεμπόδισιν της διαβάσεως αγγλικών και γαλλικών στρατευμάτων σπευδόντων εις επικουρίαν των συμμάχων ημών Σέρβων απειλουμένων υπό των Βουλγάρων….».

            Ο Δημήτριος Ράλλης  μεταξύ των άλλων «….δεν έχομεν αντίληψιν του κολάφου τον οποίον λαμβάνει η κυριαρχία και η ανεξαρτησία η εθνική…» .

            Ο Δημήτριος  Γούναρης συμφώνησε με τις απόψεις του Ράλλη.

            Ο Γεώργιος Θεοτόκης αναφέρθηκε με βιαιότητα για την κατάληψη της Λήμνου και της Μυτιλήνης από τους Συμμάχους και χαρακτήρισε την Γαλλία σαν «σκαιά».

            Ο Βενιζέλος απάντησε επί όλων αυτών  και είπε «….θεωρούμεν εαυτούς υποχρεωμένους να σπεύσωμεν εις βοήθειαν των συμμάχων ημών  Σέρβων, εν η περιπτώσει ήθελον προσβληθεί υπό της Βουλγαρίας.» .

«Τι θα κάνετε αν εις τον δρόμον σας προς βοήθειαν των Σέρβων συναντήσετε τας λόγχας της κραταιάς γερμανικής αυτοκρατορίας;» ρώτησε ο Θεοτόκης.

«Το καθήκον μου.» απάντησε ο Βενιζέλος υπό τα παταγώδη χειροκροτήματα της Βουλής.

            Σε άλλο σημείο ο Βενιζέλος έθιξε την εξαγορά μερίδος του τύπου από τον Βαρόνο Σένκ και στο τέλος είπε τα πιο κάτω βαρυσήμαντα: «Θα ήτο δε φανερόν ενώπιον του εμφανούς κινδύνου, ο οποίος κατέχεται από Βορρά, ίνα αφαιρέση όσα απεκτήσαμε κατά τους δύο Βαλκανικούς πολέμους, ότι θα ήμην αναποφάσιστος και άτολμος μη ορμήσας προς αποφάσεις, τας οποίας επιβάλλει εις το Έθνος το καθήκον, η τιμή και το υπέρτατον συμφέρον.» .

            Το αποτέλεσμα της ψήφου εμπιστοσύνης ήταν :

            Από τους 257 παρισταμένους  βουλευτές 142 υπέρ , 102 κατά και 13 αρνήθηκαν ψήφο. Ο Βενιζέλος θριαμβευτής και πάλι είχε την καθαρή λαϊκή εντολή και την εμπιστοσύνη της Βουλής, μόνος απέναντι στον λαό και την Βουλή ο  Κωνσταντίνος .

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ :  Ο Κλίμεντ Μπογιάντζιεβ ( Климент Бояджиев ) με τους υπολοχαγούς Kliment Boyadzhiev και  komandvaŝ την περίοδο 1915-1916.

ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

            Το πρωί της 22/9 – 5/10/1915 ο Κωνσταντίνος ήταν πολύ εκνευρισμένος με όσα έγιναν στην Βουλή, γράφει στο ημερολόγιό του ο Γ Στρέιτ « Ο Βασιλεύς ήτο λίαν εξερεθισμένος την πρωίαν εκ των εν τη Βουλή δηλώσεων του Βενιζέλου» και συνάντησε στο Τατόι τον Στρέιτ που μελέτησαν τα στενογραφημένα κείμενα της βουλής, μετά έφυγε και πήγε στα ανάκτορα της οδού Ηρώδη του Αττικού και κάλεσε τον Μεταξά παρουσία του Στρέιτ συζήτησαν, και τότε ο Κωνσταντίνος δήλωσε ότι η πλειοψηφία των 142 ψήφων δεν του αρκούσε για να κηρύξει πόλεμο, σε αυτούς τους ψήφους θα πρέπει να συνυπολογίσεις και τους ψήφους των υπουργών,  οι οποίοι την εποχή αυτή έπαιρναν μέρος στις ψηφοφορίες, και στην συγκεκριμένη δεν ψήφισαν, δηλαδή δεν ψήφισε ούτε ο Βενιζέλος, και αυτό το έκανε ο Βενιζέλος για να φανεί η καθαρή δύναμη των υπέρ του πολέμου Βουλευτών εκτός της κυβερνήσεως, ο ατυχής ήθελε να είναι δημοκράτης και ορθολογιστής προ ενός μεσαιωνικού άμυαλου μονάρχη.

            Αλλά τι έλεγαν οι μαθηματικές αναλύσεις του Κωνσταντίνου του μικρόνους;

             Έλεγαν  ότι η πλειψηφία των 142 + η Κυβέρνηση δεν μπορούσαν να αποφασίσουν για τον πόλεμο ΑΛΛΑ η μειοψηφία των 102 μπορούσαν να αποφασίσουν για την ουδετερότητα !!!!!!!

            Μετά ο Κωνσταντίνος ανέθεσε στον Στρέιτ να βολιδοσκοπήσει τους αρχηγούς των κομμάτων για τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης, πρωτοφανή πράγματα που μόνο ένας ηλίθιος θα μπορούσε να κάνει, την επόμενη της λήψης ψήφου εμπιστοσύνης με τεράστια πλειοψηφία και με πρόσφατη λαϊκή εντολή από εκλογές να θέλει να αντικαταστήσει τον ΝΟΜΙΜΟ πρωθυπουργό με πρωθυπουργό από την μειοψηφία, αλλά ο ψόγος δεν ήταν μόνο για τον Κωνσταντίνο αλλά και για τους φαύλους μικροπολιτικούς που  αποδέχτηκαν τέτοια πράγματα.

            Στις 3μμ κάλεσε τον Βενιζέλο στα ανάκτορα και του ανακοίνωσε ότι δεν συμφωνεί με όσα είχε δηλώσει στην Βουλή σχετικά με την εκπλήρωση των συμμαχικών μας υποχρεώσεων ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΠΑΥΣΕ.

            Έπαυσε τον Πρωθυπουργό που την προηγουμένη πήρε ψήφο εμπιστοσύνης από την Βουλή, που εξελέγη με μεγάλη πλειοψηφία και ο Βενιζέλος τι είπε;

«Οιμοί της ελευθερίας των Ελλήνων!» και αναχώρησε από τα ανάκτορα αυτή ήταν η τελευταία συνάντηση του Ε Βενιζέλου με τον  Κωνσταντίνο.

            Την ίδια ημέρα αποβιβάστηκαν στρατεύματα στην Θεσσαλονίκη 22 Σεπτεμβρίου/ 5 Οκτωβρίου 1915 και στον Δούναβη ο φον Μάκεζεν εξαπέλυσε επίθεση κατά της Σερβίας

            Είναι πλέον ΦΑΝΕΡΟ ποιος προκάλεσε τον Εθνικό διχασμό και σε ποιού το κεφάλι θα πρέπει να γυρίζουν οι κατάρες των απείρων δεινών του Ελληνισμού που επισφραγίστηκαν με το Μικρασιατικό δράμα.

            Το ζήτημα είναι ότι ο Κωνσταντίνος μαζί με την Σοφία άρχισαν διαπραγματεύσεις με την Πύλη με τον Τούρκο στρατιωτικό ακόλουθο , συμφωνήθηκε μάλιστα να σταλεί στην Κωνσταντινούπολη ο έμπιστος του βασιλιά Καλλέργης για συνομιλίες με τον Ενβέρ πασά , Ταλάατ και Χαλίλ μπέη.

            ¨Όλα αυτά φυσικά δεν διέφευγαν της προσοχής των υπηρεσιών των Αγγλογάλλων, για αυτό και κάθε προσπάθεια συνεννόησης είχε εν σπέρματι την καχυποψία, για το άπιστο του αγομένου και φερομένου Κωνσταντίνου.

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Στο σκίτσο σαν Πατρινιός είναι ο Γούναρης και σαν Κρητικός ο Βενιζέλος.

 

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΖΑΪΜΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ

 

            Ευθύς αμέσως ο Κωνσταντίνος ορκίζει την Κυβέρνηση Ζαΐμη, συνέβη δηλαδή το μοναδικό γεγονός εκλεγέν πολιτικό κόμμα με μεγάλη πλειοψηφία σε αντίξοες εκλογές όπως είδες, στις οποίες ετέθησαν στους ψηφοφόρους όλα τα τρέχοντα ζητήματα και ο λαός αποφάσισε την πολιτική Βενιζέλου καταψηφίζοντας τις επιλογές του Κωνσταντίνου να του παραδοθεί η εξουσία 2 ½ μήνες μετά τις εκλογές! 

            Οι εκλογές έγιναν 31 Μαΐου  και η εξουσία παραδόθηκε από τον Γούναρη 4 Αυγούστου, η Κυβέρνηση Βενιζέλου ορκίστηκε 17 Αυγούστου, στις 21 Σεπτεμβρίου πήρε ψήφο εμπιστοσύνης από την Βουλή

            Και η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση εξαναγκάστηκε σε παραίτηση στις 22 Σεπτεμβρίου, Δηλαδή έμεινε κυβέρνηση 1 ημέρα !!!!

            Αν αυτό δεν λέγεται πραξικόπημα και εκτροπή τότε τι θα ονομαζόταν εκτροπή από το σύνταγμα.

            Τώρα τίθεται τα ζήτημα η Κυβέρνηση Ζαΐμη πήρε ψήφο εμπιστοσύνης από τον Βενιζέλο, δηλαδή η πλειοψηφία δέχτηκε να κυβερνηθεί από την μειοψηφία;

            ΝΑΙ ο Βενιζέλος έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης προς τον Ζαΐμη και ξέρεις γιατί;

1^ον  Λόγω του πολέμου δεν ήθελε να βάλει σε περιπέτειες τον τόπο, δηλαδή εν αντιθέσει προς τον Κωνσταντίνο σκέφτηκε πατριωτικά.

 

2^ον Ο Βενιζέλος είχε την εμπειρία των αποτελεσμάτων στην Κρήτη από την ΙΔΙΑ τακτική που ακολούθησε ο πρίγκιπας Γεώργιος και δεν ήθελε να ξαναγίνουν τα ίδια πράγματα στην Ελλάδα.

 

3^ον Η χώρα ήταν σε περίοδο επιστράτευσης, είδαμε πως διεξήχθησαν οι εκλογές του Μαΐου, αν έριχνε τον τόπο σε νέα εκλογική αναμέτρηση, το πιθανότερο ήταν οι Φιλελεύθεροι έφεδροι να μη έπαιρναν άδεια να πάνε να ψηφίσουν και να εδίδετο άδεια μόνο στους Βασιλικούς εφέδρους, δηλαδή μετά την εκτροπή θα είχαμε και μια καραμπινάτη νοθεία.

 

4^ον Ο τόπος οικονομικά δεν μπορούσε να σηκώνει σε 2 ½ μήνες και νέα εκλογική αναμέτρηση.

 

            Ποιος Λες τώρα οδήγησε την Ελλάδα στον Διχασμό; Μήπως ο  Κωνσταντίνος; Και αν δεν είναι αρκετά αυτά που σου παρέθεσα δες τι έγραψε ο προσωπικός φίλος του Κωνσταντίνου πρίγκιπας Δεμίδωφ πρέσβης της Ρωσίας στην Αθήνα

«Ως προς την εσωτερικήν πολιτικήν ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος μου είπεν ότι αύτη διηυθύνετο , ακριβώς όπως και η εξωτερική πολιτική, ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΩΣ ΥΠ ΑΥΤΟΥ . Ο βασιλεύς δεν θα δεχθή μέχρι τέλους του πολέμου την επάνοδον του Βενιζέλου εις την εξουσίαν. Σχετικώς ο βασιλεύς μου ανεκοίνωσεν ότι το 1^ον και το 2^ον σώμα στρατού, τα οποία αφήκεν εις την παλαιάν Ελλάδα, και επί των οποίων δύναται να υπολογίζη απολύτως, είναι προωρισμένα εις εκλογικούς σκοπούς, δια να καταψηφίσουν δηλαδή τον Βενιζέλον.

            Δεν πρέπει να εκπλαγή τις εκ τούτου, διότι όλα τα ζητήματα εις την Ελλάδα στρέφονται πέριξ της εσωτερικής πολιτικής του βασιλέως. Ούτος είναι ο χαρακτήρος ειλικρινούς, αλλά κατά βάθος αδυνάτου, περιστοιχίζεται δε παρά υπουργών με βλέψεις στενάς και μεθόδους ποταπάς και ακόμη από πολιτευομένους, οίτινες υπό το προσωπείον του πατριωτισμού ασχολούνται αποκλειστικώς προς δημιουργίαν κόμματος εις το κοινοβούλιον και εξόντωσιν του βενιζελισμού» .

            Αυτά τα πράγματα τα κήρυτε προς όλους ο  βασιλιάς, βλέπεις πόσο απαξιωτικές είναι οι κρίσεις για τον Κωνσταντίνο ακόμα και στενών φίλων του;

 

ΝΤΟΒΑ ΤΕΠΕ

 

            Στις 27/4/1916 – 10/5/1916 προκειμένου να ενισχύσει την ασφάλεια των 300.000 ανδρών του ο Σαράιγ έχει αποστείλει ένα τμήμα του Αγγλικού ιππικού για αναγνώριση στην ανατολική όχθη του Στρυμόνα  και έχει καταλάβει το Ντοβά Τεπέ κοντά στην Δοϊράνη στην σιδηροδρομική γραμμή Θεσσαλονίκης  Σερρών που ήταν οχυρό ανασχέσεως, όπως το Ρούπελ και έξι ακόμη.

            Κατασκευάστηκε πριν 2 χρόνια στο ομώνυμο φαράγγι του Στρυμόνα  9 μόλις χιλιόμετρα από τα Ελληνο - βουλγαρικά σύνορα  και που προστατεύει την Ανατολική Μακεδονία από τους Βουλγάρους.

            Η φρουρά του Ντοβά τεπέ δεν πρόβαλε αντίσταση, αποχώρησε αφήνοντας στα χέρια των συμμάχων το οχυρό, εξ άλλου οι Γάλλοι θα υπερασπιζόντουσαν το οχυρό απέναντι σε πιθανή προσβολή από τους Βουλγάρους..

     

 ΡΟΥΠΕΛ

            Μετά την ειρήνη και των Αθηνών , άρχισαν προετοιμασίες για την άμυνα της Ελλάδας υπό την νέα εδαφική της μορφή.

            Η νέα εδαφική μορφή της Ελλάδας του 1913 ήταν χωρίς σιδηροδρομική γραμμή και ως εκ τούτου θα αργούσε πολύ μια συγκέντρωση στρατού, επιστρατευθέντος στην Μακεδονία, άρα για μεγάλο χρονικό διάστημα η Ελλάδα δεν μπορούσε να κάνει επιθετικό πόλεμο , και μέχρι να μπορέσει να συγκεντρώσει τις απαραίτητες δυνάμεις στην Μακεδονία θα έπρεπε να κάνει αμυντικό πόλεμο.

            Οι Βούλγαροι θα μπορούσαν λόγω μικρών αποστάσεων από τα σημεία των επιχειρήσεων να συγκεντρώσουν τον στρατό τους σε 25 ημέρες, το ζήτημα είναι πως θα μπορούσε η Ελλάδα να κερδίσει αυτές τις 15 ημέρες!!!!

            Τότε τέθηκε το θέμα να οπλισθούν οι κυρίες διαβάσεις εκ Βουλγαρίας προς Μακεδονία, με κάλυψη πυροβολικού και ετοιμοπόλεμη φρουρά πεζικού. Για να αντέξει δηλαδή 15 ημέρες

            Με αυτή την λογική οργανώθηκαν τα οχυρά (με όμοιο τρόπο σκέφτηκε ο Ι Μεταξάς και για την οργάνωση των οχυρών στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και οργάνωσε τα οχυρά της γραμμής ΜΕΤΑΞΑ, ο λόγος που δεν ανταποκρίθηκαν αυτά τα οχυρά στη 2^ο ΠΠ ήταν ότι ο κύριος όγκος του Ελληνικού στρατού ήταν στην Αλβανία και ότι η Σερβία άφησε «κενό» με την διάλυση της).

            Για την οργάνωση των οχυρών διατέθηκαν ποσά χρησιμοποιήθηκε το μηχανικό έγινα χωματουργικές εργασίες, αποθηκεύτηκαν πυρομαχικά (όσων είχε αλώσει από τους πολέμους του 1912 και 1913 ) εξοπλίσθηκαν με πυροβόλα και πραγματικά μπορούσαν να ανταποκριθούν του λόγου για τον οποίο κατασκευάστηκαν υπό την προϋπόθεση ότι υπήρχε πολιτική βούληση για άμυνα και πόλεμο.

            Οι εργασίες ξεκίνησαν τον χειμώνα του 1913 όλων αυτών των οχυρών (συνολικά 9) Τα κύρια οχυρά ήταν το Ντοβά Τεπέ μεταξύ της λίμνης Δοϊράνης και του Στρυμόνα και το Ρούπελ στο στενό του Δεμίρ Ισσάρ απ όπου διέρχεται ο δρόμος από Πετρίτσι προς Σέρρες και ανατολικά διέρχεται ο Στρυμώνας και της Φαιάς Πέτρας το οποίο υπερασπίστηκε ο λοχαγός Κονδύλης με τριήμερο μάχη κατά των Βουλγάρων και υποχρεώθηκε να το εκκενώσει κατόπιν εντόνου διαταγής του 4^ου σώματος στρατού. Μάχες έδωσαν προδομένοι και οι υπερασπιστές των φυλακίων του Δεμίρ Χισσάρ και συνετρίβησαν εγκαταλειφθέντες κατόπιν εντολής του  Κωνσταντίνου.

            Το Ρούπελ περιλάμβανε ελαφρά σκέπαστρα για αποθήκευση πολεμικού υλικού είχε 4 πυροβόλα (δύο των 15 εκ και δύο των 7,5 εκ που ήταν λεία πολέμου)  εφοδιασμένα με μεγάλο αριθμό οβίδων.

 

ΜΑΧΗ ΡΟΥΠΕΛ

            Κατασκευάστηκε πριν 2 χρόνια στο ομώνυμο φαράγγι του Στρυμόνα  9 μόλις χιλιόμετρα από τα Ελληνο - βουλγαρικά σύνορα  και που προστατεύει την Ανατολική Μακεδονία από τους Βουλγάρους.

 

            Παρασκευή 13-26/5/1916 ο διοικητής της φρουράς του οχυρού Ρούπελ, κατά τις 10 πμ βλέπει 40 Γερμανούς με επικεφαλής τον ίλαρχο Τιλ να περνά τα σύνορα, να διαβαίνει το γεφύρι της Κούλας και να μπαίνει στο φαράγγι του Ρούπελ, από πίσω του ακολουθούσαν κατά τετράδες δίχως κανένα μέτρο ασφαλείας 2 συντάγματα βουλγαρικού πεζικού, είναι φανερό ότι δεν πάνε να καταλάβουν αλλά να παραλάβουν το οχυρό.

            Ο διοικητής του Ρούπελ είχε υπό τις διαταγές του ένα τάγμα πεζικού, ένα λόχο σκαπανέων, πυροβόλα και πυροβολητές, άφθονα πυρομαχικά και τρόφιμα για κάμποσες βδομάδες, έχει βέβαια και 4 διαταγές του ΓΕΣ οι οποίες η μία αναιρεί την άλλη για την παράδοση ή αντίσταση στους Γερμανοβουλγάρους.

            Ο ταγματάρχης Μαυρούδης βλέποντας τους Βουλγάρους και τους Γερμανούς κατά τις 11πμ να πλησιάζει στο φρούριο, μήνυσε στον ίλαρχο Τιλ ότι θα τον χτυπήσει, ο Γερμανός αξιωματικός δεν έκρυψε την έκπληξή του, υποχώρησε αλλά είπε ότι θα περιμένει μέχρι το μεσημέρι μετά θα προχωρήσει.

            Ο Μαυρούδης τηλεγραφούσε στις Σέρρες και στην Θεσσαλονίκη στον στρατηγό Μεσσαλά, αλλά εντολές δεν φτάνουν. Οι υπερασπιστές είναι αποφασισμένοι να πολεμήσουν.

            Στις 2μμ οι Γερμανοβουλγάροι κινούνται πάλι, Ο ταγματάρχης διατάζει "πυρ".

Το Ελληνικό πυροβολικό και οι πεζικάριοι βάλλουν οι εισβολείς σταματούν, οι απώλειές τους σοβαρές, υποχωρούν στο ύψωμα Κούλα, αλλά δεν ανταποδίδουν τα πυρά!

 

ΣΤ ΣΚΟΥΛΟΥΔΗΣ

 

            Στις 11πμ η αναφορά του στρατηγού Μεσσαλά φτάνει στο ΓΕΣ και την παίρνει συνταγματάρχης Ι Μεταξάς, ο οποίος και σπεύδει στον πρωθυπουργό Στ Σκουλούδη*, ο οποίος καλεί τον υπουργό Στρατιωτικών Ιωάννη Γιαννακίτσα**, η συζήτηση είναι η εισβολή των Βουλγάρων στα χώματα της Μακεδονίας! Αλλά αυτό δεν αιφνιδίασε τον πρωθυπουργό ήταν ήδη ενήμερος από τον πρεσβευτή της Γερμανίας κόμη Μίρμπαχ και τον πρεσβευτή της Βουλγαρίας Πασσάρωφ, ότι οι κυβερνήσεις τους ήταν αποφασισμένες να καταλάβουν το Ρούπελ και ότι θα σεβόντουσαν την Ελληνική ακεραιότητα και θα κατέβαλλαν αποζημιώσεις κλπ.

            Ο   Στ Σκουλούδης δεν θεώρησε αρκετά σοβαρό για να ενημερώσει τον Κωνσταντίνο που ήταν στην Λάρισα για να εγκαινιάσει την σύνδεση σιδηροδρομικά της παλαιάς με την νέα Ελλάδα. Δεν ειδοποίησε καν το ΓΕΣ , ούτε την Κυβέρνηση που συμμετείχαν όλα τα κόμματα εκτός του Ε Βενιζέλου. Απλά έστειλε απάντηση στους κόμη Μίρμπαχ και Πασσάρωφ χρησιμοποιώντας την φράση “je prends acte” που στην διπλωματική γλώσσα σημαίνει «δεν έχω καμία αντίρρηση».

            Έτσι τώρα ο Σκουλούδης, Μεταξάς και ο Γιαννακίτσας έπρεπε να αποφασίσουν και να διατάξουν τι πρέπει να γίνει στο Ρούπελ, την όλη υπόθεση περιέπλεκε η αντίσταση που προέβαλε η φρουρά του. Και οι 3 παράγοντες μένουν εκείνη την στιγμή σταθεροί στην γραμμή Κωνσταντίνου για ουδετερότητα πάση θυσία  ακόμα και απέναντι στους Βουλγάρους. Άσχετο αν τον Σεπτέμβριο του 1915 είχαν κηρύξει γενική επιστράτευση και κρατούσαν υπό τα όπλα 300.000 άνδρες για να εξασφαλιστεί η ακεραιότητα της πατρίδας από τους Βουλγάρους!

            Και για να δεις πόσο ψεύτες υπήρξαν αυτοί οι άνθρωποι στην δίκη του Σκουλούδη τον Ιανουάριο του 1919 κλήθηκε και ο Ζαΐμης για μάρτυρας και κατέθεσε «….ήθελεν έχει τα αναγκαία οικονομικά μέσα και το υλικόν του πολέμου. Εν τω μεταξύ προτιθέμεθα να παρασκευάσωμεν την επιστράτευσιν (ΝΕΑ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ ΜΟΛΙΣ ΕΙΧΕ ΔΙΑΛΥΘΕΙ Η ΠΑΛΑΙΑ!)αλλά φοβούμαι ότι αυτή θα διελύετο υπό των Βουλγάρων, σκεπτόμεθα να καταρτίσωμεν  γραμμήν προκαλύψεως, δια της μικράς δυνάμεως η οποία έμεινε μετά την αποστράτευσιν, ενισχυομένην από τους άνδρας τους ευρισκομένους εν Ανατολική Μακεδονία  και των οποίων εξηκολουθούμεν τας μεταφοράς»   Πρόκειται περί φαιδρών ανθρώπων που κανείς θα μπορούσε να τους χρησιμοποιήσει για γελωτοποιούς, είπε λοιπόν κατόπιν εορτής και αφού είχε φανεί η ΤΥΦΛΩΣΗ που είχαν τα πιο κρίσιμα χρόνια ότι έλεγαν στους Γάλλους ότι θα έκαναν νέα επιστράτευση την στιγμή που μόλις είχαν προβεί στην αποστράτευση και αφού ήταν γνωστό ότι ουδεμία πρόθεση είχαν για πόλεμο, θα δεις στην περίπτωση της προδοσίας του Δ Σώματος στρατού ότι έγινε πρόταση επαναξοπλισμού επιστράτων και το αρνήθηκαν κατηγορηματικά , τώρα όμως έχουν το θράσος να μιλούν για Βουλγάρους που θα τους εμπόδιζαν να ετοιμαστούν για πόλεμο όταν στην Ανατολική Μακεδονία παρέδωσαν στους Βουλγάρους 1/5 του Ελληνικού οπλοστασίου!

 

*. Στ Σκουλούδης : Από τον Οκτώβριο του 1916 είναι πρωθυπουργός, ο χαρακτήρας του είναι οργίλος και αυταρχικός, το επάγγελμά του τραπεζίτης και ήδη απόμαχος, άρα εξωκοινοβουλευτικός, μοναδική του φροντίδα να κρατάει τυφλά την γραμμή που ορίζει ο Κωνσταντίνος και η μοναδική του επιτυχία να θυμώνει με τις εξωφρενικές γκάφες του, τους καχύποπτους και πιεστικούς πρεσβευτές των Συμμάχων.

 

** Ιωάννης Γιαννακίτσας : Πρώτος υπασπιστής του Κωνσταντίνου, υπουργός στρατιωτικών επί παραδόσεως του Ρούπελ. Βλέπεις πόση άμεση σχέση είχε ο Κωνσταντίνος και η παράδοση των οχυρών στους Βουλγάρους.

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Στέφανος Σκουλούδης.

 

ΤΙ ΕΓΡΑΦΑΝ ΟΙ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ

 

ΠΑΤΡΙΣ 15-5-1916

 

            «Επί ρου ισχυροτέρου των Ελληνικών φρουρίων , του ανεγερθέντος εναντίον των Βουλγάρων κυματίζει από χθες , αντί της γαλανολεύκου η Βουλγαρική σημαία…..παρεδόθη  αμαχιτή υπό της Ελληνικής φρουράς του εις τους Βουλγάρους …Δεν υποθέτομεν ότι υπάρχουν πραγματικοί Έλληνες μεταξύ ημών οίτινες να τυφλώνουν επί τοσούτον , ώστε να φαντάζονται ότι οι Βούλγαροι εκείνοι, τους οποίους ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος ωνόμασε προ της Ευρώπης «ΑΝΘΡΩΠΟΜΟΡΦΑ ΤΕΡΑΤΑ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ» θα μας αποδώσουν ΤΗΝ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΝ ΚΛΕΙΔΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ, εις την οποίαν τους εγκατέστησεν η διαταγή της Ελληνικής Κυβερνήσεως» .

 

            Απ ότι βλέπεις καμιά προσβολή στο πρόσωπο του Κωνσταντίνου απόλυτος σεβασμός, και μετριοπάθεια, μπορεί και να μη φανταζόντουσαν ή να μην ήθελαν να υποθέσουν ότι αυτό το ανοσιούργημα γίνηκε με την καθοδήγηση του Κωνσταντίνου.

 

ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ 15-5-1916

 

            «”Το τρομερόν, το απαίσιον, το απίστευτον “ δεν είναι η κατοχή της μισής Ελλάδος υπό των Ανταντικών στρατευμάτων , της ανταντικής αστυνομίας και της ανταντικής στρατιωτικής διοικήσεως , αλλά η υπό των Γερμανών , μετά των οποίων συνέπραττον και Βούλγαροι, κατοχή του φρουρίου του Ρούπελ, του οποίου η Ελληνική φρουρά οικειοθελώς , μετά διαταγάς της Κυβερνήσεως , το εγκατέλειψε.

            Χωρίς να επαναληφθούν αι αηδείς σκηναί της υπό των Συμμάχων κατοχής άλλων ελληνικών φρουρίων.

            Επαναλαμβάνεται ούτω ο μύθος της ουράς και του λαδιού δια τους ανίατους κυρίους Βενιζελικούς……» .

 

            Ο αρθογράφος κάνει ότι δεν καταλαβαίνει ότι άλλο η κατάληψη του φρουρίου κλειδιού της Ανατολικής Μακεδονίας από τους Βουλγάρους που ήταν και διεκδικητές της και άλλο η  ύπαρξη προγεφυρώματος από Αγγλογάλους που θα έφευγαν και παραχωρούσαν το προγεφύρωμα στους Έλληνες, πρόσεξε τις αιχμές κατά του Βενιζέλο, εδώ μπορεί μια λέξη να αποδώσει την κατάσταση «Τύφλωσις».

 

ΕΣΤΙΑ  15-5-1916

 

            «Απηχούν ακόμη τα γύρω του Στρυμόνος τους θρήνους των σφαζομένων Ελλήνων του Δεμίρ Ισσάρ και των Σερρών υπό των φευγουσών Βουλγαρικών στρατιωτικών ορδών.

            Εις τα γύρω εκεί προελαύνει σήμερον επί του Ελληνικού εδάφους ο Βουλγαρικός στρατός καταλαμβάνων φρούρια Ελληνικά. Και ο Ελληνικός στρατός διατάσσεται από την Κυβέρνησιν του να τα παραδόση. Και κατεβιβάζεται η Ελληνική σημαία, και ανυψούται η Βουλγαρική.

            Και ο Ελληνικός στρατός κλείει τα μάτια του δια να μη βλέπει και σφίγγει την γενναίαν του ψυχήν ίνα ανθέξη εις το απροσδόκητον  θέαμα.

            Αληθινόν μαρτύριον.

            Δια τούτον λοιπόν τον σκοπόν διατηρούνται είκοσι ηλικαίαι εις τα όπλα; Δια τούτον τον σκοπόν κατεξαντλείται το Κράτος και καταπονείται η χώρα και καταφθείρεται το Ελληνικόν;

            Αι δικαιολογίαι της παραδόσεως είναι ανάξιαι Ελληνικής Κυβερνήσεως. Ανίκανοι δε να πείσουν οιονδήποτε Έλληνα. Το γεγονός είναι ότι η ελληνική Μακεδονία παραδίδεται εις τους Βουλγάρους….» .

 

            Τι να πεις τα λέει όλα το άρθρο.

 

ΕΜΠΡΟΣ 16-5-1916

 

            «Βεβαίως ΤΟ ΕΠΙΣΌΔΕΙΟΝ ΤΟΥ Ρούπελ είναι θλιβερόν και ουδείς Έλλην θα έχη το θάρρος να το πανηγυρίση ως χαρμόσυνον. Αλλ ο πατριωτισμός όστις εύρε τοσαύτην ευαισθησίαν όπως θρηνήση δι εν γεγονός το οποίον ηδύνατο ν αναμείνη κανείς έπρεπε να εύρη εξίσου θερμά δάκρυα και καθ όλας εκείνας περιστάσεις κατά τας οποίας πόλεις Ελληνικαί, μεγαλυτέρας σημασίας από το Ρούπελ, κατελήφθησαν αυθαιρέτως,  φρούρια Ελληνικά υπετάχθησαν δια της απειλής,…..» .

 

            Τι να σχολιάσεις επί τέτοιων κειμένων ας πούμε την Βενιζέλεια έκφραση «τύφλωσις».

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ:  ΠΕΙΘΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΤΙΝΟ   Ο Κωνσταντίνος ως πολύφερνος δυνητικός σύμμαχος, σε βρετανική γελοιογραφία, από την μιαν πλεύρα να διεκδικείται από τον Άρη/κάιζερ, και τον τσάτσο του, τον Φέρντιναντ, τον τσάρο της Βουλγαρίας, ενώ από την άλλη να διεκδικείται από την Αθηνά/Βρετανία και την θεραπαινίδα της, Γαλλία.

ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΑΛΑΛΟΥΜ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ

            Μετά την εξαφάνιση της Σερβίας από τους Γερμανοβουλγάρους και την κατατρόπωση των λιγοστών Αγγλογαλλικών δυνάμεων στον Αξιό, ο πιθανότερος στόχος ήταν η Ελλάδα, εξ άλλου ήδη την Ελληνική μεθόριο την έχουν παραβιάσει σε διάφορα σημεία, όπως στο Σέχοβο (Ειδομένη) και έχουν εγκαταστήσει παρατηρητήρια.

            Στην Αθήνα ακόμα και πρόκυψη μαζική εισβολή έχουν αποφασίσει να παραμείνουν ουδέτεροι.

            Το πράγμα δεν θα είχε σπουδαιότητα αν την εισβολή την έκαναν οι Γερμανοί και οι Αυστροούγγροι, αλλά πίσω από όλη αυτή την υπόθεση υπήρχαν δύο παράγοντες :

1^ον Οι Βούλγαροι

2^ον Οι Τούρκοι

 

            Οι Έλληνες δεν θα είχαν προφανώς αντίρρηση να αλληλοσκοτωθούν στην Μακεδονία Αγγλογάλλοι και Γερμανοαυστριακοί. Οι Βούλγαροι όμως είναι ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΕΣ της Μακεδονίας αν πατήσουν στην Μακεδονία θα παραμείνουν.

            Μάταια τα διαβήματα προς το Βερολίνο να μη περιλάβει και τον στρατό εισβολής τους Βουλγάρους, τον στρατό του αρχιστράτηγου φον Μάκεσεν τον αποτελούν κυρίως Βούλγαροι.

            Ο Σκουλούδης είχε στείλει την πιο κάτω επιστολή στην Γερμανία :

 

«…αν δεν αποτραπεί η εισβολή αυτή (Βουλγαρική) απειλούνται ασφαλώς σοβαραί ταραχαί, τοιούτων διαστάσεων, ώστε όχι μόνον να παραλύουν τας καλύτερας και σταθερώτερας αποφάσεις της κυβερνήσεως, αλλά να ανατρέπουν και παρασύρουν το καθεστώς της χώρας» .

            Ο αρχιστράτηγος φον Φαλκενχαιν ήταν ανένδοτος, εκεί οφείλονται οι 4 αντιφατικές διαταγές του  ταγματάρχη Μαυρούδη.

            Ο Κωνσταντίνος είχε διαβεβαιώσει τον φον Μίρμπαχ πως :

Αν έστω και ένας Βούλγαρος στρατιώτης περνούσε τα σύνορα θα έμπαινε επικεφαλής και «τα τουφέκια θα έπαιρναν φωτιά μόνα τους» και σε ένα μήνα δήλωνε σε ανταποκριτή της «Νταλί Μάι»:

«Ουδεμίαν αντίστασιν θα αντιτάξωμεν. Αι ελληνικαί μεραρχίαι έχουν ήδη αποσυρθεί εις αρκετά μεγάλη απόσταση από την ζώνη των εχθροπραξιών» .

            Ο Γεώργιος Στρειτ στις 30/1/1916 ο εμπνευστής της «ΟΡΙΣΤΙΚΗΣ  ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΤΟΥ ΟΥΔΕΤΕΡΟΤΗΤΑΣ» είπε στον Βούλγαρο Πασσάρωφ εξ ονόματος του Κωνσταντίνου :

«Εάν τα Βουλγαρικά στρατεύματα αναλάβουν τας επιχειρήσεις των επί του Ελληνικού εδάφους, δεν έχουν να φοβηθούν τίποτε εκ μέρους της Ελλάδος» .

Ο Στρέιτ δεν ήταν στην κυβέρνηση αλλά εκπροσωπούσε πλήρως τον Κωνσταντίνο ο οποίος ήταν στην πραγματικότητα η κυβέρνηση.

 

            Μέσα σε αυτό το Κωνσταντινικό αλαλούμ η Γερμανία στις  26/4 -9/5 1916 δια του αρχιστρατήγου φον Φαλκεν χάιν ειδοποίησε τον Κωνσταντίνο ότι θα καταλάβει το Ρούπελ και το Δεμίρ Χισσάρ (Σιδηρόκαστρο) .

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο  Βασιλιάς Κωνσταντίνος στο γραφείο του.

ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΟΥ ΡΟΥΠΕΛ

            Τρεις άνθρωποι  αποφάσισαν εκείνη την στιγμή ο Σκουλουδης, ο Γιαννακίτσας και ο Ι Μεταξάς, χωρίς να ενημερώσουν το ΓΕΣ και τον αρχηγό  του Γενικού Επιτελείου υποστράτηγο Βίκτωρα Δουσμάνη την άμεση παράδοση του Ρούπελ του «ανασχετικού οχυρωματίου» , όπως έλεγε ι ο Σκουλουδης. Για να μειώσει την  στρατιωτική του αξία.

            Τα χαρακτηριστικά των τριών αυτών ανδρών ήταν ότι και οι τρεις εκτελούσαν ΠΙΣΤΑ τις εντολές του Κωνσταντίνου, η απόφασή τους πρέπει να θεωρηθεί ότι αντανακλούσε την επιθυμία του Κωνσταντίνου.

            Η διαταγή τηλεγραφήθηκε αμέσως και έφτασε στην μεραρχία Σερρών στις 3 το απόγευμα και αυτό διότι οι Αγγλογάλλοι που πληροφορήθηκαν τα συμβάντα  είχαν καταστρέψει τις τηλεφωνικές γραμμές.

            Χαράματα του Σαββάτου ο ίλαρχος Τιλ και φρούραρχος υπέγραψαν πρωτόκολλο της παράδοσης του Ρούπελ. Με σκυφτά κεφάλια οι άνδρες εγκατέλειψαν το οχυρό συναποκομίζοντας το μεγαλύτερο μέρος του πυροβολικού.

            Την ώρα εκείνη όμως δεν είχαν αρκετά μεταγωγικά και έτσι 4 βαριά πυροβόλα 800 βλήματα και 1.200.000 φυσίγγια έμειναν στα χέρια των Γερμανοβουλγάρων, σύμφωνα με το πρωτόκολλο το υλικό έπρεπε να παραδοθεί την επομένη στις 2.30 στην γέφυρα Βέτριβας.

            Λίγες μέρες αργότερα ο ίλαρχος Τιλ έγραψε με πολύ ευγένεια  ότι λυπάται αλλά το υλικό το χρειάζεται προσωρινά ο Βουλγαρικός στρατός. Συνεπώς κλπ.

            Αυτό δείχνει τι αξία είχαν για τους Γερμανοβούλγαρους οι εγγυήσεις για εδαφική ακεραιότητα και ασφάλεια της χώρας.

            Και νομίζεις ότι το Ρούπελ ήταν ο τελικός σκοπός των Βουλγάρων ή έστω η Καβάλα ή έστω η Φλώρινα. ΟΧΙ ο τελικός στόχος ήταν η Θεσσαλονίκη. Δες τι γράφει ο Φαλκενχάιν στα απομνημονεύματα του (σελίς 198 και σελίς 65):

«Εις την Μακεδονίαν η κατάστασις δεν έχει μεταβληθή ουσιωδώς από τον Μάρτιο του 1916 είχαμε εγκαταλείψη την ιδέαν να επιτεθώμεν εις εναντίον της Θεσσαλονίκης» .

Και αλλού « Δεν προβλέπαμεν ως πιθανόν ότι ηδύνατο να προκύψη σοβαρός κίνδυνος δια το μακεδονικόν μέτωπον εκ της ημετέρας αμύνης. Αι γερμανοβουλγαρικαί θέσεις ήσαν εξόχως ευνοικαί λόγω της φύσεως του εδάφους και είχαν θαυμασίως οργανωθή, σύμφωνα με τας περιστάσεις» .

            Στην δίκη του Σκουλούδη τον Ιανουάριο του 1919 ο  Ζαΐμης μεταξύ των άλλων ενδιαφερόντων σαν μάρτυρας είπε και το πιο κάτω « …..Ήμουν πάντοτε της γνώμης ότι θα ήτο σφάλμα να εγκαταλείψωμεν την πολιτικήν της ουδετερότητος, ένεκα επεισοδιακού περιστατικού ….» .

Και ξέρεις ποιο ήταν το «επεισοδιακό περιστατικό»; Η παράδοση του Ρούπελ δηλαδή της Ανατολικής Μακεδονίας. Και όταν στην συνέχεια ρωτήθηκε για ρήξη με Βουλγάρους ποια θα θεωρούσε σαν απαραίτητη αφορμή είπε «Έχω την πεποίθησιν ότι οι Βούλγαροι θα εισηλαυνον αδιαφορούντες δια την ρήξιν ήτις θα επηκολούθει με την Ελλάδα» . Δηλαδή αν ζητούσαν οτιδήποτε οι Βούλγαροι προκειμένου να μη κάνουμε πόλεμο ο παλαιοπολιτικός δεν το θεωρούσε σαν αιτία πολέμου. Προς ποιο κράτος προς αυτό το κράτος που ο Βενιζέλος ονόμαζε «Το άπιστον κράτος του Φερδινάνδου» τους «προαιώνιους εχθρούς μας» τους Βούλγαρους.
 

ΣΥΓΝΩΜΗ

            Το ίδιο βράδυ ο πρωθυπουργός Σκουλούδης έσπευσε να ζητήση συγνώμη από τον Βούλγαρο πρεσβευτή!!!!!

«Εάν ετραυματίσθησαν στρατιώται, τούτο έγινεν εκ παραξηγήσεως. Παρακαλώ εκ των προτέρων τον κο Ραδοσλαύωφ να δεχθή να με συγχωρέση δια το επεισόδιον. Δεν υπήρξε κακή πρόθεσις, απλώς παρεξήγησις» .

            Το γελοίο είναι ότι για τα μάτια έκανε και διαμαρτυρία για την κατοχή!

            Απόλυτα ικανοποιημένος εξήγησε με ύφος εύθυμο στον Φον Μίρμπαχ ότι αναγκάστηκε να του γράψει «λόγους σκληρούς» και ήταν σίγουρος ότι από κάθε πλευρά το επεισόδιο είχε λήξει.

            Και ο Βούλγαρος πρωθυπουργός ετηλεγράφησεμε πολλή συγκατάβαση.

«Είμαι ικανοποιημένος από τας εξηγήσεις του Σκουλούδη, εις τον οποίον παρακαλώ να διαβιβάσετε τας ευχαριστίας μου» . Ε! κ Σκουλούδη αφού είναι ευχαριστημένος ο Βούλγαρος πρωθυπουργός τα υπόλοιπα  περισσεύουν ΑΞΙΟΣ, ΔΟΞΑΣΤΕ ΤΟΝ και αυτόν και τον Βασιλιά του Κωνσταντίνο.

            Θες και το « καπάκι» της ξεφτίλας ο πρέσβης της Βουλγαρίας Πασσάρωφ στην Αθήνα, παρουσία του Μίρμπαχ,  έλεγε στον Σκουλούδη και δι αυτού στον «πολύ» Κωνσταντίνο ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΙΚΑ! «Μη φοβάσθε δεν θα σας πειράξωμεν» !!!!!!!!!!!!!! Ο δε Μίρμπαχ σιώπησε περιφρονητικά.

            Το «ανασχετικού οχυρωματίο» πια ήταν στα χέρια των Βουλγάρων και μπρος τους βρισκόταν ανοικτός ο δρόμος της Ανατολικής Μακεδονίας.

Εν τω μεταξύ η Βενιζελική παράταξη στις 15/5/1916 θέλησε να πραγματοποιήσει συλλαλητήριο αλλά η αστυνομία το απαγόρευσε «…πέριξ της Αγίας Σοφίας χώρο….» οι διαδηλωτές υπό την  διακριτική προστασία του γαλλικού ιππικού πραγματοποίησαν το συλλαλητήριο με συνθήματα «Ζήτω η Αντάντ», «Ζήτω η Μακεδονία», «Ζήτω ο Βενιζέλος». Και εκδίδουν ψήφισμα διαμαρτυρίας για την απαράδεκτη ανοχή της κυβερνήσεως στις βουλγαρικές καταλήψεις.

            Συλλαλητήριο πραγματοποιείται στις 8/8/1916 στην πλατεία Λευκού Πύργου στην Θεσσαλονίκη οργανωμένη από το «Σύλλογο των Φιλελευθέρων», με συνθήματα

"Ζήτω η Αντάντ», «Ζήτω ο πόλεμος», «Ζήτω ο Βενιζέλος», «Κάτω οι παλαιοκομματικοί».

            Τρίτο συλλαλητήριο πραγματοποιείται στον ίδιο χώρο με το δεύτερο στις 15/8/1916

            

ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ

 

            Το γεγονός της παράδοσης του Ρούπελ έσκασε σαν βόμβα στην μικροσκοπική Αθήνα των 230.000 κατοίκων φαντάσου ότι η Κυψέλη, τα Πατήσια και οι Αμπελόκηποι ήταν μακρινά προάστια.

            Οι άνθρωποι χωρίστηκαν στα δύο:

Φίλοι παιδικοί ψυχράνθηκαν

Συγγενείς έκοψαν την καλημέρα

Συμμαθητές αγριοκοιτάχτηκαν

Συμπολεμιστές αλληλοκατηγορήθηκαν

 

Η παράδοση του Ρούπελ για τους Βενιζελικούς είναι «προδοσία»

 

Βενιζελικοί λοιπόν είναι οι οπαδοί του «Λευτεράκη», του «Βενιζέλαρου» και στις μεγάλες πόλεις είναι η πλειοψηφία .

 

Βασιλικοί είναι οι οπαδοί του Κωνσταντίνου του «Μεγάλου Βασιλιά», του «Κώτσου», του «Κουμπάρου», του «Στρατηλάτη» που αναγκάστηκε από τον «υστερικό ερμαφρόδιτο», τον «τρισκατάρατο Κρητικό» να κηρύξει επιστράτευση.

Και ο Κωνσταντίνος είναι αγαπητός κυρίως από τα λαϊκά στρώματα και τον αγροτικό πληθυσμό και η πλειονότητα της Ελλάδος τότε ήταν αγρότες 60% και αναλφάβητοι.

 

            Ας δούμε τώρα τι έγραψε μια Βενιζελική εφημερίδα   «Πατρίς» :

« Πως αποφάσισεν η Κυβέρνησις να παραδώση τόσον ευκόλως εις τους θανάσιμους εχθρούς ημών τόσον ισχυρόν έρεισμα; Δεν υπήρχεν άραγε μέσον τι ώστε να διατηρήσωμεν τούτο, τηρούντες την ουδετερότητα;» .

Και ποιος λες τα έγραφε αυτά;

            Ο αδιαφιλονίκητου εντιμότητας στρατηγός Δαγκλής αρχηγός ΓΕΣ στον Α Βαλκανικό πόλεμο και τώρα Γενικός υπασπιστής του Βασιλέως Κωνσταντίνου.

            Και ο γλοιώδης αυλοκόλακας Σκουλούδης διακήρυττε:

«Τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος μένουν σεβαστά» .

Από ποιους από τους Βουλγάρους;

Και που τα είπε αυτά ο Σκουλούδης;  Από το βήμα της Βουλής και με ΦΡΕΝΙΤΙΔΑ χειροκροτημάτων από τους Βουλευτές , αυτούς που ο Βενιζέλος ονόμαζε «παρασυναγωγή» (το κόμμα των Φιλελευθέρων απουσίαζε από την Βουλή).

            Αλλά ήρθε και άλλη αστραπή από τον Θρυλικό  ναύαρχο του 1912 -1913 Παύλο Κουντουριώτη, και αυτός παρακαλώ υπασπιστής του Κωνσταντίνου

            Αξιωματικοί ζητούν ανάστατοι και πιέζουν τον Ε Βενιζέλο να κινήσει επανάσταση, ήδη μερικοί έχουν προσέλθει στην στρατιά του Σαράιγ  και έχουν δημιουργηθεί δύο λόχοι.

            Ο Λεωνίδας Εμπειρικός μεγαλοεφοπλιστής προσφέρει στον Ε Βενιζέλο όλη την περιουσία του για να οργανώσει το εθνικό κίνημα, άνθρωποι του λαού ορκίζονται να μη ανεχθούν άλλο την «βασιλική δικτατορία». Ο Βενιζέλος διστάζει.

            Εν τω μεταξύ οι Κωνσταντινικοί τραγουδούν «Τ αϊτού ο γιος» και οι  επιθεωρήσεις ανεβάζουν αντί - συμμαχικά νούμερα.

            Τα παιδιά των δημοτικών σχολείων αντί για προσευχή κάθε πρωί επαναλαμβάνουν την δέηση που επέβαλε ο επιθεωρητής δημοτικής εκπαίδευσης:

«Γλύκανε Ξανθέ μου χριστέ, του Ξανθού Βασιλιά μας τον πόνο, που είναι και πόνος δικός μας.»

            Οι στρατιώτες που επί 8 μήνες είναι ασκόπως υπό τα όπλα  καθημερινά διδάσκονται διδαχές όπως αυτή του διοικητή του Δ Σώματος στρατού:

«Δε θα σας μιλήσω βρε παιδιά, για πόλεμο, για Τούρκους και εθνικά όνειρα. Ας αφήσουμε τους κουτόφραγκους να τρώγονται. Συλλογισθείτε τους κινδύνους του πολέμου, τα κρύα, τις αρρώστιες, την πείνα των οικογενειών σας, τα χωράφια σας. Ο μεγάλος μας Βασιλιάς με την μεγάλη του φρόνηση, θα σας στήλη γρήγορα στα σπίτια σας. Φροντίστε τη δουλεία σας και αφήστε τους τρελούς να γυρεύουν πόλεμο» .

            Βλέπεις το σύνθημα του «οίκαδε» από τότε σε πρώτη εφεδρεία, πώς να τον πεις αυτόν τον αξιωματικό ΠΡΟΔΟΤΗ; Και μιλούσε σε αγράμματους φτωχούς ανθρώπους.

            Οι φαντάροι μάθαιναν ότι ο Βενιζέλος θέλει χωρίς λόγο τον πόλεμο, τρόμαζαν τον απλό χωρικό φαντάρο με τα «διαβολικά» Ζέπελιν των Γερμανών, τι τα αεροπλάνα, τα υποβρύχια, τις ασφυξιογόνα, τα τανκ. Πόσο εύκολα βγαίνει το συμπέρασμα:  ΖΗΤΩ Η ΟΥΔΕΤΕΡΟΤΗΤΑ.

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Βίκτωρ Δούσμανης ( 1862-1949 ) .

ΠΡΩΤΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ
 

            Τι ήταν αυτός ο πόλεμος;

            Ας ξεκαθαρίσουμε πρώτον ότι το 1914 το να είσαι Γερμανόφιλος δεν σημαίνει το ίδιο πράγμα  που σημαίνει το 1941. Ούτε το να είσαι Αγγλόφιλος είναι δείγμα αρετής. Ο πόλεμος αυτός ήταν πόλεμος για τους λαούς που υπαγορευόταν από ρεαλιστικούς και κυνικούς υπολογισμούς.

            Ο Α Παγκόσμιος Πόλεμος είναι ο πιο ηλίθιος πόλεμος και όπως είπε κάποιος επίσημος των ΗΠΑ «καυγάς ανάμεσα σε ληστές και απατεώνες» .

            Ο δε Λένιν είπε: «Δεν υπάρχει ανοσιούργημα, το οποίο δεν έκαναν οι μεγάλες δυνάμεις προς πορισμό κέρδους» .

 

            Τώρα τι σκεπτόντουσαν οι δικοί μας:

            Γεώργιος Στρειτ (ο πατέρας της ουδετερότητας γερμανικής καταγωγής):

«Τι ημπορούσε να κάμη η Ελλάς με τα πέντε  δέκα στρατιωτάκια της και με τα δύο τρία καραβάκια της μεταξύ των συμπλεκομένων κολοσσών;» .

 

            Ιωάννης Μεταξάς: «…ας προσπαθούμεν να σώσωμεν την Ελλάδα μας από τον τρομερόν  και πρωτοφανή κατακλυσμόν» . (εδώ βέβαια θα μπορούσε να ρωτήσει κανείς ο Ι Μεταξάς σαν κυβερνήτης της Ελλάδος, δεν μπήκε στον τρομερότερο κατακλυσμό του Β Παγκοσμίου πολέμου;) «Πρόκειται απλούστατα περί του εξής: η σωτηρία της Ελλάδος εξασφαλίζεται μόνον εάν νικήση η Γερμανία» 12/25 Αυγούστου 1914.

 

            Ελευθέριος Βενιζέλος (όταν απέτυχε να βάλει την Ελλάδα στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο το 1915 είπε: « Εν τοιαύτη περιπτώσει επιβάλλεται τουλάχιστον να ζητηθεί προστασία των (Ελληνικών) συμφερόντων…παρά του αντιθέτου συνδυασμού. Διότι όσον και αν τοιαύτη πολιτική θα ήτο κατ εμέ ήκιστα εξυπηρετική των εθνικών συμφερόντων, θα ήτο όμως πάντως καλυτέρα της πολιτικής εκείνης , ήτις θα μας καθιστά έρημους φίλων και από τα δύο αντίπαλα στρατόπεδα» .

            Κρίση πραγματικά ενός μεγάλου πολιτικού μυαλού,  και έβλεπε αυτός ο άνθρωπος ότι ήταν η μοναδική ευκαιρία να συντριβούν δια πάντως οι δύο πιο άσπονδοι εχθροί της Ελλάδος (Τουρκία και Βουλγαρία).

 

Μαικλ Λιουελλυν Σμιθ (ιστορικός): «Τον Βενιζέλο τον συνάρπαζε μια λανθασμένη αλλά δεαλιστική ντετερμινιστική θεωρία για την ανερχομένη δύναμη της Ελλάδος και την φθίνουσα δύναμη της Τουρκίας, μια διαδικασία που κατ ανάγκη θα κατέληγε στην ολοσχερή διάλυση του οθωμανικού κράτους» .

 

Κωνσταντίνος (Βασιλιάς) : Η θέση του ήταν ΑΣΤΑΘΗΣ αλλά τελικά συντασσόταν με την «ανακτορική τριανδρία» που  μετά την ανατροπή του Ε Βενιζέλου αποτελούσαν την παρασκηνιακή «αυλική κυβέρνηση» (Στρέιτ, Δουσμάνη, Μεταξά) και φυσικά αυτό που έπαιξε καθοριστικό  ρόλο στις αποφάσεις του ΑΒΟΥΛΟΥ άνακτα ήταν η γυναίκα του ΣΟΦΙΑ. Δες δηλώσεις του: «Δι εμέ η Γερμανία ενίκησεν οριστικώς» και που το έλεγε ο άνους σε όλους τους ξένους συνομιλητές του.

 Το χειρότερο δεν ήταν η απόφαση της «ανακτορικής τριανδρίας» + ΣΟΦΙΑΣ  για ουδετερότητα, το χειρότερο ήταν ότι :

Η ΟΥΔΕΤΕΡΟΤΗΤΑ ΗΤΑΝ ΑΝΕΦΙΚΤΗ την ουδετερότητα  δεν αρκεί να την θέλεις. Πρέπει να έχεις τις δυνάμεις και να την επιβάλλεις.

 

 

ΙΛΑΡΟΤΡΑΓΙΚΗ ΟΥΔΕΤΕΡΟΤΗΤΑ

            Πρώτοι παραβίασαν την Ελληνική ουδετερότητα οι Αγγλογάλλοι, τον Φεβρουάριο του 1915 εξαπέλυσαν την επίθεση στα Δαρδανέλια και  χρησιμοποίησαν σαν ορμητήριο την Ίμβρο και την Τένεδο που τότε ήταν Ελληνικά νησιά. Παρ όλα αυτά η Ελλάδα έλεγε δια στόματος Κωνσταντίνου ότι είμαστε ουδέτεροι! Και  φυσικά διαμαρτυρόμενοι.

 

            Το ένα μετά το άλλο τα τμήματα της Ελληνικής επικράτεια άρχισαν να γνωρίζουν την στρατιωτική κατοχή, Μυτιλήνη, Καστελόριζο, Μήλος, Κεφαλονιά έγιναν βάσεις του Αγγλικού στόλου.

 

            Η Κεντρική Μακεδονία έγινε περιχαρακωμένο στρατόπεδο και ο τρομερός Σαράιγ καταλάμβανε φρούρια  (Ντοβά Τεπέ, Καραμπουρνού).

 

            Οι Γερμανοί βομβάρδιζαν με Ζέπελιν και αεροπλάνα  το Καραμπουρνού (Ελληνικό έδαφος δηλαδή).

 

            Οι Γερμανοί ανατίναζαν γεφύρια όπως στο νεόδμητο του Δεμίρ Χισσάρ, έργο που είχε στοιχίσει στο Ελληνικό δημόσιο 1.500.000 χρυσά φράγκα

 

            Οι Άγγλοι απελάνουν τους προξένους των Κεντρικών Δυνάμεων αγνοώντας την Ελληνική κυβέρνηση.

 

            Εκτοπίζονται Έλληνες πολίτες από τους Αγγλογάλλους σαν κατάσκοποι! Από την Ελλάδα.

 

            Οι Αγγλογάλλοι και οι Γερμανοβούλγαροι επιβάλλουν αγγαρείες και πείνα στον πληθυσμό.

 

            Οι Γάλλοι καταλαμβάνουν την Κέρκυρα και την μεταβάλουν σε Σερβικό στρατόπεδο, έρχονται και οι Ιταλοί που διεκδικούν οριστική προσάρτηση της νήσου.

 

            Στις 15 Φεβρουαρίου Γαλλικό άγημα αποβιβάζεται στην Χίο και συλλαμβάνει τρεις Έλληνες , που ήταν πρόξενοι της Γερμανίας και της Αυστροουγγαρίας και ένας Γερμανόφιλος.

            Τι σκεπτόταν όμως οι ξένοι για την Ελλάδα του Κωνσταντίνου;

Ας δούμε τι τηλεγραφούσε  ο καλύτερος φίλος του πρέσβης της Ρωσίας πρίγκιπας Δεμίδωφ την 25/5 στην Πετρούπολη: «Ο ελληνικός στρατός αντιπροσωπεύει σήμερον πολιτικόν όργανον εναντίον των φίλων μας και απειλεί να στραφεί κατά των συμμάχων  της Αντάντ, εάν και επ ελάχιστον αι υποθέσεις λάβουν δυσάρεστον τροπήν δια τους εμπολέμους» .

 

            Και αυτά είναι παρωνυχίδες σε ότι ακολούθησε μετά την παράδοση του Ρούπελ. Και όμως ο Κωνσταντίνος μιλά περί ουδετερότητας!!!!!

 

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Μωρίς Σαράιγ.

 

ΚΡΑΤΟΣ ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΚΑΙ  ΚΑΤΑΣΚΟΠΩΝ

            Η Αθήνα στα 1916 έχει μεταβλήθει σε κέντρο  ξένων μυστικών υπηρεσιών, έχουν στρατολογηθεί όλα τα αποβράσματα του ντόπιου και ξένου υπόκοσμου, τυχοδιώκτες, αδίστακτα άτομα, κακοποιία στοιχεία εδρεύουν στην Αθήνα της Ουδέτερης Κωνσταντινικής «δημοκρατίας»

 

            Ο Ναύαρχος Καρ αρχηγός της Βρετανικής ναυτικής αποστολής είναι σίγουρος ότι οι κατάσκοποι της Άνταντ μισθοδοτούνται και από τη Γερμανική υπηρεσία πληροφοριών!

            Εξαγοραζόντουσαν πράκτορες, πολίτες, εφημερίδες, πολιτικοί, στρατιωτικοί τα πάντα.

            Γράφει  ο Πάγκαλος: «Μια των εγκυροτέρων εφημερίδων γνωστή δια τους πατριωτικούς τους αγώνας  της  κατά τον Μακεδονικόν αγώνα , κεκηρυγμένη ευθύς από της ενάρξεως του πολέμου μετά φανατισμού υπέρ της Άνταντ, εκυκλοφόρησεν αίφνης μίαν πρωίαν με σφοδρόν κατηγορητήριον κατ αυτής και με αναπεπταμένην την Γερμανόφιλον σημαίαν!» .

            Στην Αθήνα δρούσε ο Βαρόνος Σενκ, σαν εκπρόσωπος των εργοστασίων Κρουπ και ανταποκριτής των ειδήσεων Βολφ στην πραγματικότητα ήταν ο αρχηγός της γερμανικής προπαγάνδας στην Ελλάδα, ο τύπος αυτός σκορπούσε τεράστια ποσά, ενδεικτικά αναφέρω ότι το 1916 η Γερμανική πρεσβεία εξαργύρωσε στην Εθνική Τράπεζα επιταγές αξίας 5.000.000 χρυσών μάρκων.

            Ο πρεσβευτής της Αυστροουγγαρίας Σίλασσυ αναφέρει σε απόρρητο τηλεγράφημα του προς την Βιέννη «Ο Μίεμπαχ μοι  είπεν επίσης ότι συνετέλεσεν εις το να επηρεάσει τας εκλογάς (31/5/1915), πάντως όμως με πολύ μικρά ποσά» .

            Ανάλογες ήταν και οι δραστηριότητες των Αγγλογάλλων, οι Άγγλοι με επικεφαλής τον Κόμπτον Μακκένζι (συγγραφέα) , τον οποίο η κυβέρνηση Σκουλούδη  τον παρακαλεί να της γνωρίσει ποιοι είναι οι πράκτορές του  και οι πληροφοριοδότες του, ώστε να μη τους ενοχλεί!

            Και οι Γάλλοι με επικεφαλής τον πλοίαρχο ντε Ροκφέιγ τα ίδια  .Ι Να τι λέει για αυτόν ο Αρχηγός της Ιντελιντζενς Σερβις Σερ Μπαζιλ Τομσον:
»ιδρυτής τής γαλλικής μυστικής αστυνομίας "Αθηνών ήτο ό πλωτάρχης (ως προς την διαφορά του βαθμού οφείλεται στην διαφορετικότητα των πηγών που αποκόμισα τις πληροφορίες προφανώς να αναφέρονται σε διαφορετικές περιόδους που είχε και διαφορετικό βαθμό  ντε Ροκφέιγ) ο Ντε Ροκφέϊγ, όστις συνεκρότησεν αυτήν από τα αποβράσματα των Αθηνών και Πειραιώς ως και των τοιούτων τής Μεσογείου άτινα συνέρρευσαν τότε εκεί. Ό Ροκφέϊγ είχε το σύστημα του καταρτισμού δελτίου δι' Έκαστον ύποπτον πρόσωπον. Εντός ολίγου τα καταρτισθέντα δελτία ανήρχοντο εις τον σεβαστόν αριθμόν των είκοσι πέντε χιλιάδων! Κάθε συκοφαντία ή οποία έφθανε εις τα ώτα τού Ροκφέϊγ, από οιανδήποτε πηγήν, άνεγράφετο αμέσως άνευ εξετάσεως εις το σχετικόν με το συκοφαντούμενον άτομον δελτίον» και παρακάτω λέει «Έκ τών 162 ατόμων πού υπηρετούν εις την γαλλικήν μυστικήν αστυνομίαν των "Αθηνών, μόλις 60 ήσαν εκ τής παλαιάς Ελλάδος. Ανάλυσις του επισήμου καταλόγου του υπογεγραμμένου υπό του διευθυντού τής ελληνικής αστυνομίας αποκαλύπτει τα εξής ως προς το παρελθόν των άτιμων αυτών: Οκτώ ήσαν δολοφόνοι, εννέα πρώην λησταί, είκοσι: και εις εξ επαγγέλματος χαρτοπαίκται, είκοσι σώματέμποροι, επτά σεσημασμένοι λωποδύται, δέκα λαθρέμποροι, ένδεκα κλέπται, είκοσι οκτώ διαρρήκται, δέκα πέντε διαφθαρείς και τα υπόλοιπα άτομα άνευ ώρισμένου επαγγέλματος. Τα υποκείμενα αυτά διέσχιζον επ αυτοκινήτων τας οδούς των Αθηνών, συνελάμβανον πρόσωπα κατά βούλησιν, τα υπέβαλλον εις ανακρίσεις και οσάκις έκρινον αναγκαίον τα εφυλάχιζον. Τας περισσοτέρας απαγωγάς Ελλήνων πολιτών, εντελώς αναιτίως, ενήργουν κατά την νύκτα».
            Ο ρύπος όμως ήταν μεγαλύτερος μετά τον εξαναγκασμό σε παραίτηση του Ε Βενιζέλου, στο 15 μηνο που ακολουθεί από τον Φεβρουάριο του 1915 η Ελλάδα έπαψε να είναι κοινοβουλευτική δημοκρατία που τέλος πάντων λειτουργούσε από το 1875 .

            Ο Κωνσταντίνος ΔΗΛΩΝΕΙ ότι είναι υπεύθυνος απέναντι του Θεού για τα εθνικά ζητήματα.

            Έπαψε ο Κωνσταντίνος να είναι συνταγματικός μονάρχης και έγινε αρχηγός ενός κόμματος των κωνσταντινικών.

            Και να φανταστής ότι ο Δουσμάνης στις κρίσεις που κάνει μετά τον θάνατο του Ε Βενιζέλου γράφει μεταξύ άλλων όχι για τον Βενιζέλο αλλά για τον Κωνσταντίνο στην πραγματικότητα:

 

«….εάν ή Μοίρα ήθελεν έπιδαψιλεύσει αύτώ μακροβιότητα (για τον Ε Βενιζέλο), ούτος ήθελεν αναμφισβητήτως ταχθή υπέρ τής μνήμης του πρώην εχθρού του (Κωνσταντίνου) και ήθελεν αναγνωρίσει και το άδολο και αφατρίαστο τής πολιτικής του Κωνσταντίνου και ήθελε ταχθή, και μάλιστα σήμερον, υπέρ τής αναγνωρίσεως της αγνότητας των αισθημάτων του Κωνσταντίνου….» .

 

            Δες το σύνθημα των εκλογών του Μαΐου 1915 με το οποίο κατέβηκε η αντιβενιζελική παράταξη «Κάθε ψήφος υπέρ των βενιζελικών είναι σφαίρα στην καρδιά του βασιλέως» .

            Οι εκλογές αυτές απ ότι θα δεις αποτελούν ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ στην επανάσταση του 1909.

            Η Ελλάδα πέρασε στον πιο σκοτεινό μεσαίωνα και την πιο κατάπτυστη Τουρκοκρατία, τον Κωνσταντίνο τον αποκαλούσαν:

«Προς σε, την έμψυχον παράστασιν του έθνους».

«Προς σε τον Βασιλέα των βασιλέων».

«Εμπιστευόμεθα εις σε και μόνον, μεγαλειότατε, τας τύχας μας και την τύχην της πατρίδος ως γνήσιον διάδοχον των Παλαιολόγων και εκ της θείας προνοίας εμπιστευμένον…» .

Και άλλα τέτοια εμετικά απευθύνονται προς τον Κωνσταντίνο, πες μου θέλει πολύ να την ψωνίσει ο άνθρωπος, ούτε στον Σουλτάνο δεν θα μιλούσαν με τέτοιο τρόπο.

Και που φτάνουν αυτοί οι άνθρωποι να μιλούν ότι είναι προτιμότερη μια  «Μικρά και έντιμος Ελλάς» την στιγμή που υπάρχουν πλέον των 4.000.000 αλυτρώτων Ελλήνων.

 

ΤΑ ΝΩΤΑ ΤΟΥ ΣΑΡΑΙΓ

 

            Η παράδοση του Ρούπελ δεν ήταν μόνο ελληνική υπόθεση, αλλά και μια υπόθεση που άγγιζε την Άνταντ.

            Ο Σεράιγ με την στρατιά του στην Θεσσαλονίκη ανησυχούσαν πολύ με τις εξελίξεις αυτές ο δε Σεράιγ διαρκώς έλεγε σε κάθε ευκαιρία ότι ήθελε να εξασφαλίσει τα «νώτα του», η συγκατάθεση των Αθηνών για την παράδοση του Ρούπελ του υπενθύμισε για μια ακόμα φορά ότι στα «νώτα του»  έχει εχθρική κυβέρνηση.

            Ο Ντριώ (τόμος 5^ος  ) γράφει «Ο Σαράιγ είχε τα βλέμματα προς Αθήνας…ότι μπορούσαν να του καταφέρουν μίαν μαχαιριά εις την ράχιν του. Η στρατηγική του λοιπόν εχάρασσε τον προς την σοφίαν δρόμον, δια των Αθηνών» .

            Στην Θεσσαλονίκη αυτήν την εποχή υπάρχουν  Γάλλοι, Άγγλοι, Σέρβοι, Σενεγαλέζοι, Αναμίτες, σε λίγο θα προστεθούν Ιταλοί, Ρώσοι και Ιάπωνες, θα έρθουν Μικρασιάτες, Αλβανοί  και Σέρβοι πρόσφυγες και φυσικά υπάρχουν Έλληνες, Τούρκοι και πολλοί Εβραίοι . Οι τελευταίοι συνωμοτούν παρασκηνιακά πότε με τους Γάλλους, πότε με τους Ιταλούς να πετύχουν την ΔΙΕΘΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ!

            Αποφάσισε λοιπόν ο Σεράιγ να δώσε ένα ταπεινωτικό μάθημα στους Έλληνες κυρίως στον κομματάρχη Βασιλιά Κωνσταντίνο.

            Στις 21/5 – 3/6 1916 η Θεσσαλονίκη ήταν σημαιοστολισμένη διότι γιόρταζε ο Βασιλιάς και στον μητροπολιτική ναό της Αγίας Σοφίας θα τελεστή επίσημη δοξολογία και για το βράδυ είχε προγραμματιστεί λαμπαδηδρομία.

            Την ώρα που ήταν να αρχίσει η δοξολογία ΚΗΡΥΞΕ ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΤΙΚΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΝΟΜΟ.

            Γαλλικά στρατεύματα κατέλαβαν το ταχυδρομείο, το τηλεγραφείο, τον ασύρματο, το εργοστάσιο ηλεκτρισμού και αεριόφωτος, εγκαταστάθηκαν στην Νομαρχία και έδιωξαν από την θέση του τον αρχηγό της Χωροφυλακής. Η Ελληνική κυριαρχία καταλύθηκε, η ζωή, η τιμή και η περιουσία όλα στην διάκριση του βάναυσου αρχιστρατήγου.

            Μόλις μαθεύτηκε στην Αθήνα πλήθος Κωνσταντινικών περικύκλωσαν τις άμαξες των πρεσβευτών Αγγλίας και Γαλλίας την ώρα που πήγαιναν για να υποβάλουν τις ευχές τους στον βασιλιά, οι εκδηλώσεις αυτές δεν γινόντουσαν τυχαία και αυθόρμητα , όμως είναι άνευ ουσίας διότι δεν ανακόπτουν τον τεμαχισμό της χώρας, και τι φώναζαν αυτοί οι «βαλτοί» προς τους πρεσβευτές;

«Ζήτω η Γερμανία»

«Κάτω οι Αγγλία»

«Κάτω η Γαλλία»

«Ζήτω ο Βασιλιάς»

«Κάτω ο πόλεμος»

            Και ο Κωνσταντίνος που άκουγε και μάθαινε τα συμβαίνοντα στους δρόμους τι νομίζεις ότι έκανε ; ΤΙΠΟΤΑ!!!

            Πώς να τον πεις ανεύθυνο, άβουλο , άμυαλο, ασυνείδητο;

 

ΜΕΡΙΚΟΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ

            Οι μεγάλες δυνάμεις φυσικά δεν συγχωρούν τους λαούς που τολμούν να αμφισβητήσουν το «δίκαιό» τους πολύ περισσότερο όταν διεξαγάγουν πόλεμο ζωής ή θανάτου, όπως γινόταν αυτή την εποχή μεταξύ των Ευρωπαϊκών υπερδυνάμεων.

            Οι ηγέτες τους, και εν προκειμένω ο Κωνσταντίνος ήταν υποχρεωμένος να αποτρέψει το υπόπτως παρακινηθέν πλήθος και να κρατήσει σε ηρεμία τον κόσμο, αλλά την περίοδο αυτή τέτοιου είδους διαδηλώσεις παρακινούμενες από τα ανάκτορα ή το περιβάλλον των ανακτόρων ήταν σύνηθες φαινόμενο.

            Τα αποτελέσματα δεν άργησαν να φανούν σε δύο μόλις μέρες από τις αποδοκιμασίες των Αγγλογάλλων πρεσβευτών, επιβάλλεται από τους Συμμάχους ΜΕΡΙΚΟΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ των Ελληνικών παραλίων.

            Το σχέδιο προέβλεπε η παρεμπόδιση σχηματισμού αποθεμάτων σε σιτάρι, κάρβουνο και σε μερικά άλλα είδη βασικά.

            Έτσι όποτε ήθελαν οι Σύμμαχοι μπορούσαν να μετατρέψουν τον μερικό σε ΟΛΙΚΟ αποκλεισμό και έτσι σε λίγες βδομάδες ο Ελληνικός λαός θα λιμοκτονούσε.

            Δεν φτάνει αυτό σε έξη ημέρες από τις αποδοκιμασίες 27/5-9/6 1916 καταλαμβάνεται η Θάσος και μεταβάλουν το νησί σε βάση.

            Πολλές φορές ο Ι Μεταξάς έφερε σαν επιχείρημα μαρτυρίες διαφόρων ξένων ότι ο Βενιζέλος συμβούλευσε την πραγματοποίηση του αποκλεισμού, μπορεί και να μην έχει άδικο, μπορεί ο Βενιζέλος να πίστευε ότι απαιτείται κάποια πίεση για να καμφθεί ή «τυφλή» Κωνσταντινική πολιτική, προς χάρη της Ελλάδος και για το τελικό καλό του Έθνους, αυτό όμως που κανείς δεν μπορεί να περιμένει είναι ότι οι σύμμαχοι περίμεναν τον ε Βενιζέλο για να διαμορφώσουν την πολιτική τους στην Ανατολική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια, οι αποικιοκράτες Άγγλοι και οι κυνικοί Γάλλοι δεν χρειαζόντουσαν τις συμβουλές κανενός προκειμένου να προχωρήσουν στα μέτρα που ήταν απαραίτητα για την προώθηση της πολιτικής τους, ο Βενιζέλος απλά αυτή την περίοδο ήταν ένας έξυπνος πολιτικός που σκεπτόταν προς όφελος της Ελλάδος σύμφωνα με τα συμφέροντα τα δικά τους, δηλαδή η πολιτική της Αντάντ και του Βενιζέλου ήταν παράλληλες και τίποτα άλλο , ο κάθε ένας φυσικά για δικούς του λόγους οι Γάλλοι για την Γαλλία, οι Άγγλοι για την Βρετανία και  ο Βενιζέλος για την Ελλάδα είχαν παράλληλη πορεία.

            Οι κατηγορίες ότι εξεβίαζε ο λαός, που συχνά φέρνει σαν επιχείρημα ο Ι Μεταξάς, με την πείνα μπορεί εύκολα να αντιστραφεί και να τεθεί αλλιώς το ερώτημα αφού η Παλατιανή καμαρίλα, η καλοτρεφούμενη και καλοσυντηρούμενη,  σκεπτόταν τον πεινούντα Ελληνικό λαό από τον αποκλεισμό, όπως υποκριτικά καμώνονται, γιατί δεν βοηθούσαν με την παραίτηση τους ώστε να σταματήσει το μαρτύριο των πολυαγαπημένων τους Ελλήνων;

            Μήπως διότι επειδή με την πολιτική τους υπηρετούσαν τα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδος;

            Η ιστορία απέδειξε ότι τα συμφέροντα της Βουλγαρίας, Τουρκίας, Γερμανίας, Σερβίας, Ιταλίας και Ρωσίας εξυπηρετούσαν και αυτοί μέχρι τέλους στάθηκαν οι κροκοδείλιοι στυλοβάτες του κωνσταντινισμού και οι πολέμιοι του Βενιζέλου.

 

ΤΙ ΓΡΑΦΟΥΝ ΟΙ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΤΑΝΤΙΚΕΣ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΕΣ

 

ΠΑΤΡΙΣ 23-5-1916

 

            «Η κύρυξις του Στρατιωτικού νόμου εν Μακεδονία υπό του Στρατηγείου των Συμμαχικών δυνάμεων αποταλεί μέτρον, την επιβολήν του οποίου αντιλαμβάνεται μετ αισθήματος βαθυτάτης οδύνης η εθνική συνείδηση. Διότι ανεξαρτήτως της γνώμης εκάστου εξ ημών περί της πολιτικής της Κυβερνήσεως, δεν είναι δυνατόν ή να προξενούν το οδυνηρότερον άλγος καθ όλην την έκτασιν του δημοσίου φρονήματος ….» .

 

            Βλέπεις μια καθαρά Βενιζελική εφημερίδα ποια θέση παίρνει, καμιά εμπάθεια και  καθαρά εθνική στάση.

 

ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ 24-5-1916

 

            «Πολύ κακό παιχνίδι παίζει η Γαλλία από τινος δυστυχώς εις βάρος της Ελλάδο. Ίσως δε εις βάρος εαυτής, ηθικόν τουλάχιστον. Η Ικανοποίησις του Στρατηγού Σαράιγ δια της κατασκευής διαφόρων προνουνσιαμέντων και πραξικοπημάτων ούτε εις δόξαν του ούτε εις δόξαν της είναι. Και εκείνα δε που φέρει εις πέρας και εκείνα που δεν φέρει περιποιούν εις την Γαλλικήν διπλωματίαν ένα τυχοδιωκτισμόν ανάξιον της Μεγάλης Γαλλίας….» .

 

ΝΕΑ ΗΜΕΡΑ 4-7-1916

 

 

            « Οι Γάλλοι εξακολουθούν να συλλαμβάνουν και να φυλακίζουν Έλληνας υπηκόους ως υπόπτους κατασκοπείας. Προ τεσσάρων ημερών ετυφέκισαν δύο χωρικούς εκ Καρατζόβας. Επίσης ετυφέκισαν τον εκ Στρωμνίτσης έφεδρον στρατιώτην του 28^ου συντάγματος Πρασσάν, τον οποίον συνέλαβον μόλις απελύθη εκ των τάξεων του στρατού με την αποστράτευσιν….» .

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : O Στρατηγός Μωρίς Σαράιγ (Maurice Sarrail), διοικητής του εκστρατευτικού σώματος των Συμμαχικών Στρατευμάτων της Ανατολής (C.A.A), επιθεωρεί άγημα της 2ης Ρωσικής Ταξιαρχίας, που έφτασε στην Θεσσαλονίκη την 30/7/1916 τον ακολουθεί ο στρατηγός Μιχαήλ Ντίτεριχς.

ΑΠΟΣΤΡΑΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΒΟΥΛΓΑΡΟΙ

 

            Ο Κωνσταντίνος ήταν αποφασισμένος να μη προβάλει καμιά αντίσταση σε κανένα έτσι η κυβέρνηση Σκουλούδη στις 26/5- 8/6 1916 αποφάσισε ότι η επιστράτευση ήταν περιττό έξοδο και χορήγησε στις 10 από τις 14 επιστρατευμένες κλάσεις άδειες επ αόριστον!!!

            Στην Μακεδονία όμως  οι Βούλγαροι κακοποιούσαν, δίωκαν, φόνευαν Έλληνες και αν και το ήξερε αυτό ο Κωνσταντίνος αδιαφορούσε για αυτούς τους ανθρώπους, βέβαια  ο Σκουλούδης έκανε το πατριωτικό του καθήκον , διαμαρτυρήθηκε στον πρέσβη φον Μίρμπαχ «Οι Βούλγαροι τουφεκίζουν αδιακρίτως κάθε άτομον, το οποίον δεν είναι της αρεσκίας των» .

            Και ο πρέσβης την εν λόγω διαμαρτυρία έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων του.

            Ο στρατός των Βουλγάρων τώρα στις κατεχόμενες περιοχές ανέρχεται σε 25.000 άνδρες και το Ρούπελ στα χέρια τους. Τρόμος στην Ανατολική Μακεδονία, την ίδια ώρα οι Έλληνες φαντάροι καταθέτουν τα όπλα  στην Α Μακεδονία βγάζουν τις στολές και φορτώνονται στα τραίνα για να επιστρέψουν στα σπίτια τους!!!! Είναι ευτυχισμένοι τραγουδούν , κλαρίνα πίπιζες μέσα στα τραίνα  και το κυριότερο έχουν στολίσει τα βαγόνια με φωτογραφίες του Κωνσταντίνου και του Γούναρη, με κλαδιά ελιάς και με κιμωλίες έχουν γράψει τα συνθήματα:

«Κάτω ο Βενιζέλος»

«Ζήτω ο Βασιλεύς»

«Κάτω ο πόλεμος»

«Ζήτω η ειρήνη»

«Δεν έχουμε να μοιράσουμε τίποτα με τους Βούλγαρους»

«Δώσαμε το Ρούπελ στους Βουλγάρους να μας φυλάνε από τον Σαράιγ»

Και τα τραίνα αυτά διερχόντουσαν μπροστά από Γάλλους στρατιώτες.

ΤΗΛΕΣΙΓΡΑΦΟ

            Στο κλίμα της χαράς και της ευτυχίας για την αποστράτευση και την πεποίθηση ότι οι Βούλγαροι μας φυλούν από τον Σεράιγ, ήρθε η τιμωρία και η ταπείνωση από τους ισχυρούς που δεν συγχωρούν τους αφελείς λαούς.

            Δες τι διεμήνυσε ο Μπριάν στον Σαράιγ δια του Γκυγιεμέν σε 5 μόλις μέρες :

«Κατ ακολουθίαν της καταλήψεως πλείστων σημείων του ελληνικού εδάφους παρά των Βουλγάρικών στρατευμάτων άνευ αντιστάσεως εκ μέρους των Ελλήνων, σας εξουσιοδοτώ να λάβετε όλα τα αναγκαία μέτρα δια την ασφάλειαν  του στρατού της Ανατολής, και την επιτυχίαν των στρατιωτικών επιχειρήσεων . εάν θεωρείτε ότι ο στρατιωτικός νόμος είναι απαραίτητος δια την τήρησιν της τάξεως και ασφαλείας εις Θεσσαλονίκην, σας αφήνω ελεύθερον όπως τον κηρύξετε» .

            Στις 8/21 Ιουνίου 1916 οι πρεσβευτές Γαλλίας , Αγγλίας και Ρωσίας επιδίδουν το τερατώδες αποικιακό τελεσίγραφο:

            Οι προστάτιδες δυνάμεις σύμφωνα με την συνθήκη του 1830 που ιδρύθηκε το Ελληνικό κράτος ΑΠΑΙΤΟΥΝ:

1^ον Την ολοσχερή αποστράτευση του Ελληνικού στρατού.

2^ον Την αποπομπή της κυβερνήσεως Σκουλούδη.

3^ον Τον διορισμό υπηρεσιακής κυβερνήσεως.

4^ον Την διάλυση της Βουλής

5^ον Την διενέργεια εκλογών.

6^ον  Την απόλυση των αστυνομικών οργάνων που διευκολύνουν επιθέσεις κατά πολιτών.

            Ταυτόχρονα καταφθάνουν πολεμικά των Συμμάχων για να βομβαρδίσουν την Αθήνα και τον Πειραιά.

            Τι νομίζεις ότι έκανε ο Κωνσταντίνος; ΥΠΕΧΩΡΗΣΕ ΑΜΕΣΩΣ!!!!! δέχθηκε όλους τους όρους του τελεσιγράφου, πούλησε χωρίς ντροπή τον πιστό υπηρέτη του Σκουλούδη την ίδια μέρα και διόρισε πρωθυπουργό τον Αλ Ζαΐμη. Ήταν η πρώτη από τις πέντε κυβερνητικές  κρίσεις από τον Φεβρουάριο του 1915 μέχρι τον Ιούνιο του 1917  και φυσικά θα μεσολαβήσουν αναρίθμητοι ανασχηματισμοί.

            Ο Αλ Ζαΐμης πείστηκε ότι η ουδετερότητα είναι αδύνατη, τον Αύγουστο αρχίζει διαπραγματεύσεις για την έξοδο της Ελλάδος στον πόλεμο. Οι διαπραγματεύσεις κατά τα λεγόμενα του ιδίου του Αλ Ζαΐμη ήταν εν γνώσει «…των διαφόρων αρχηγών , του μεν κ Πολίτου τηρούντος ενήμερον τον κ Βενιζέλον, του δε κ Στρέιτ αναλαβόντος να ανακοινοί τας διαπραγματεύσεις εις τους αντιβενιζελικούς, ως τον κ Ράλλην και τον κ Γούναρην. Η γνώμη μου τότε ήτο , ότι η Ελλάς έδει να εισέλθει εις τον πόλεμον ηνωμένη» , απ΄ ότι είδες στην δίκη του Σκουλούδη το 1919  έλεγε, ότι «ήταν υπέρ της ουδετρότητας σταθερά προσανατολισμένος» πως  να τον εμπιστεφθούν οι Σύμμαχοι ένα τέτοιο συνομιλητή;

            Αργότερα ο απολογητής του Κωνσταντίνου , αλλά και πρωταγωνιστής των γεγονότων που μαζί με την «Σόφη» και τους λοιπούς της ανακτορικής τριανδρίας κατεύθυνε τον άμοιρο άνακτα είπε ότι «ήθελε ο βασιλεύς προκειμένου να εισαγάγει   την χώραν εις ένα πόλεμον, να εξασφαλίσει τουλάχιστον μερικά ανταλλάγματα, κυρίως την προπαρασκευήν του στρατού» .

             Αλλά αν ήθελαν να βγουν σε πόλεμο ο Κωνσταντίνος και οι ανακτορικοί δοτοί πρωθυπουργοί ΕΙΛΙΚΡΙΝΩΣ και όχι για να «αγοράσουν χρόνο» μέσω των διαπραγματέυσεων, ο Βενιζέλος έκαμε τόσες πιέσεις προς αυτή την κατεύθυνση και δύο φορές πραξικοπηματικά τον «κλώτσησαν», τώρα οι δοτοί πρωθυπουργοί που εκπροσωπούσαν την κοινοβουλευτική μειοψηφία τι είδους διαπραγματεύσεις θα έκαναν; Και φυσικά και αυτές όπως και όλες οι άλλες προσπάθειες απέτυχε.

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Το Κιλκίς κατά τον Α ΠΠ.

 

 

Η ΑΠΟΣΤΡΑΤΕΙΑ ΛΟΓΩ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ

 

            Δύο βδομάδες μετά την παράδοση του Ρούπελ την 26 Μαΐου αναγκάστηκε η βασιλική πολιτική να αναγνωρίσει την χρεοκοπία της και να απολύσει 12 ηλικίες υπό τύπο απεριορίστων αδειών.

            Μη βρεθεί κάποιος να πει ότι αυτό έγινε κατ απαίτηση των Συμμάχων, απλά το τηλέγραφο της Αντάντ ήταν συγκυριακή σύμπτωση και αποτέλεσε άλλοθι για τον Κωνσταντίνο, και που το στηρίζω αυτό;

            Ο Σκουλούδης άμα είδε ότι η επιστράτευση δεν κατόρθωσε να προλάβει ( και σιγά μη προλάβανε, προλαμβάνει η θέληση για ένοπλη άμυνα ) την παράδοση του Ρούπελ έσπευσε να διεκδικήσει υπέρ της κυβερνήσεως του την τιμή και την πρωτοβουλία της αποστρατεύσεως, λέει ο Σκουλούδης:

«Είναι αναληθές ότι ηναγκάσθημεν να διαλύσωμεν την επιστράτευσιν, υπείκοντες εις την διακοίνωσιν των δυνάμεων της Συνεννοήσεως της 8ης Ιουνίου (π.η.). Εις την αποστρατευσιν προέβημεν 13 όλας ημέρας προ της διακοινώσεως ταύτης» .

            Και να σκεφτείς ότι έγινε μια κολοσσιαία δαπάνη για την επιστράτευση χώρια την ζημιά στην εθνική οικονομία από την απομάκρυνση από την παραγωγή 300.000 νέων και ακμαίων Ελλήνων, τις οικογενειακές περιπέτειες των οικογενειών των στρατιωτών  για 8 μήνες, μόνο και μόνο για να παίξουν οι παλατιανοί πολιτικά παιχνίδια,  και να δεις αυτούς τους ατυχείς ανθρώπους πως θα τους χρησιμοποιήσουν μετά την αποστρατεία.

            Και τι έγραψαν για αυτό το γεγονός οι εφημερίδες:

«Διά  της αποστρατεύσεως η Ελλάς  επαναλαμβάνει  τον ομαλόν και κανονικόν βίον. Οι λόγοι της επιστράτευσεως εξέλιπον, επιτυχόντος του σκοπού δια τον οποίον η ισχύουσα πολιτική διατηρεί την επιστράτευσιν . Δια της αποστρατεύσεως η Ελλάς μεριμνά περί εαυτής και τακτοποιεί τα του οίκου της Περισυλλέγεται.» .

            Σε ρωτώ είχε άδικο να μιλά ο Βενιζέλος για «τύφλωση»;  Θες και άλλο δείγμα δημοσιογραφίας  πάρετο:

«Και επί του προκειμένου η ελληνική κυβέρνησις οφείλουσα να σιωπά χάριν των εθνικών συμφερόντων, δεν είχε την υποχρέωσιν να δώση εξηγήσεις εις κανένα, διατί διετήρει την επιστράτευσιν» . Μάλιστα οι λόγοι της επιστράτευσης ήταν μυστικοί, μυστηριώδεις και σε κανένα δεν έπεφτε λόγος της ύπαρξης της, και οι φτώχια των οικογενειών; Η  ταλαιπωρία των στρατιωτών; Η δαπάνη του κράτους; Αυτά δεν αφορούσαν κανένα; ΤΥΦΛΩΣΗ  και εγώ θα έλεγα και ασυνειδησία

 

Η ΝΟΤΑ ΙΟΥΝΙΟΥ 1916

            Ο Μεταξάς συγκρότησε ευθύς μόλις έγινε η αποστράτευση τον «Σύνδεσμο Αξιωματικών»  και στο ανακοινωθέν λέει « το νέον όργανον προωρίζεται να τονώσει τον βασιλικόν παράγοντα και να συγκρατήσει εκ περεκτροπών τα πολιτικά κόμματα» .

            Η νότα αυτή ήταν αποτέλεσμα της γερμανοβουλγαρικής εισβολής στην Ανατολική Μακεδονία , σε συνδυασμό με την παρουσία των συμμαχικών στρατευμάτων στην Θεσσαλονίκη, ο Ε Βενιζέλος υποστήριξε ότι «δια της νότας αυτής κατεπατήθη η ελληνική κυριαρχία» , αλλά ποιος φταίει γι αυτό; Γράφει ο Ε Βενιζέλος

            «Αν ο βασιλεύς επέτρεπε να εφαρμοσθή η πολιτική της υπευθύνου κυβερνήσεως , η οποία, είχε αναλάβει πάλιν την αρχήν κατόπιν προσφάτου ετυμηγορίας του ελληνικού λαού, και εσπεύδομεν εις βοήθειαν των Σέρβων έχοντες συναγωνιστάς μας τους  Αγγλογάλλους, ….θα καταπατείτο η ελληνική κυριαρχία ;» .

            Και σε μια προσωπική επιστολή αργότερα την δεκαετία του 30 είπε ο Βενιζέλος στον Μεταξά επί αυτού του  θέματος:

«Μήπως φαντάζεται ο κ Μεταξάς , ότι η παρουσία εκατομμυρίου αγγλικών στρατευμάτων επί του γαλλικού εδάφους εις το δυτικόν μέτωπον , κατέλυσε την ανεξαρτησίαν της Γαλλίας ή και απλώς κατεπάτησε την γαλλικήν κυριαρχίαν;» .

            Φυσικά ο Βενιζέλος ήταν αντίθετος με την αποστράτευση διότι αυτό εξυπηρε  τα συμφέροντα των Βουλγάρων. Ο Μεταξάς κατηγόρησε τον Βενιζέλο λοιπόν γιατί δεν διαμαρτυρήθηκε για την αποστράτευση που πραγματοποίησαν οι κυβέρνηση του Κωνσταντίνου και ο  Βενιζέλος έδωσε την πιο κάτω απάντηση:

«η τύφλωσις των ασκούντων την βασιλικήν πολιτικήν δια τας αποτυχίας, εις τας οποίας τους είχεν οδηγήσει αυτή, ήτο πλέον τόσο πλήρης, ώστε ήσαν έτοιμοι, αν παρεφρονούμεν και ημείς, δια ν απολέσωμεν κοινόν μετ αυτών μέτωπον, να φθάσουν μέχρις ενόπλου συγκρούσεως με την Αντάντ;» . Η «τύφλωσις» ήταν η παγία λέξις του Ε Βενιζέλου για αυτή την περίοδο, δεν μπορούσε να εννοήσει ο πολιτικός αυτός το μέγεθος της Βλακείας του Κωνσταντίνου και επειδή ήταν πολιτικός και δεν του επιτρεπόταν να χρησιμοποιήσει αυτή την λέξη μιλούσε διαρκώς περί «τυφλώσεως», αντί να μιλά για βλακεία.

           

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Αλέξανδρος Ζαΐμης (9 Νοεμβρίου 1855 - 15 Σεπτεμβρίου 1936).

ΕΠΙΣΤΡΑΤΟΙ

            Αμέσως μετά την αποστράτευση άρχισαν να φαίνονται στην Ελλάδα τρομοκρατικά επεισόδια, τα οποία είχαν όλα ένα παρανομαστή όλα τα θύματα ήταν φιλελεύθεροι και όλοι οι πρωταγωνιστές ήταν απολυθέντες έφεδροι! Που μόλις έφτασαν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους με βαπόρι ή τραίνο έφτιαξαν «Σύλλογο Επιστράτων» και ευθείς αμέσως δίνουν όρκο πίστης ΟΧΙ στην πατρίδα και το σύνταγμα ΟΧΙ, δίνουν όρκο πίστης στον Κωνσταντίνο!

            Ποιος οργάνωσε αυτήν την ομοιόμορφη κατάσταση, μα ό ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ,   ο  οποίος μαζί με τον Δουσμάνη κατόπιν εντολής των συμμάχων είχε απομακρυνθεί από το ΓΕΣ. Δες τι έγραψε για τους επιστράτους ο οργανωτής τους Ι Μεταξάς σε γράμμα του προς την γυναίκα του το 1920 «Θαυμάσια ζύμη είναι οι Επίστρατοι. Και θα είναι αιώνια δόξα μου η οργάνωσή των. Δόξα, την οποίαν δεν ημπορούν μα μου κλέψουν, αφού μου την αναγνωρίζει η απόφασις που με καταδίκασεν εις θάνατον» .

            Βρε το κελεπουρι οργάνωσε παραστρατιωτική οργάνωση δολοφόνων και το κοκορεύεται.

            Σύντομα δημιουργείται και σύνδεσμος  υπό τον Ιωάννη Σαγιά (αξιωματικός ανάπηρος από το Κιλκίς, πραγματικός ηγέτης όμως είναι ο Ι Μεταξάς), δημιουργούν λοιπόν τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Επιστράτων (ΠΣΕ).

            Γράφει ο Γ Βεντήρης στα 1929: « Ανεξαρτήτως όμως της καταγωγής των ,….εξήσκησαν κολοσσιαίαν επιρροήν επί της εν γένει πολιτικής του τόπου κατά τα έτη 1916- 1920….Παρουσιάζουν αναλογίας με τον ιταλικόν φασισμόν….Ήσαν τεχνητόν πολιτικόν όργανον , ξένον προς την φυσιολογικήν μορφήν της νεοελληνικής κοινωνίας. Απόστημα και όχι σώμα κοινωνικόν» .

            Στους πυρήνες των υπάρχουν κατά κανόνα τοπικοί αρχηγοί των παλαιών κομμάτων και στόχος τους η δημιουργία ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ και φυσικά η συντριβή του αναγεννητικού έργου της επανάστασης του 1909. Για τον σκοπό αυτό χρησιμοποίησαν και εκμεταλλευτήκαν την έμφυτη συντηρητικότητα του αγροτικού πληθυσμού. Τελικά το μόνο που πέτυχαν ήταν να καταλύσουν κάθε έννοια κράτους. Και ο  Ι Μεταξάς λέει «Οι επίστρατοι, οι οποίοι έθεσαν τέρμα εις τας ελπίδας του κ Βενιζέλου επί εκλογική νίκην…» η παραστρατιωτική αυτή οργάνωση είχαν λοιπόν λόγο υπάρξεως, και ο  λόγος ήταν εκλογικός κατά τον Ι Μεταξά.

            Με την εμφάνιση των επιστράτων στην πραγματικότητα οι βενιζελικοί βρίσκονται ΕΚΤΟΣ ΝΟΜΟΥ, αρκεί μια καταγγελία ότι μίλησαν κατά του Βασιλιά για να παραβιαστεί το οικογενειακό τους άσυλο, να συλληφθούν και να κακοποιηθούν.

            Σε κάθε εκδήλωση, πανηγύρια, Θέατρα, κινηματογράφους, λαϊκές συγκεντρώσεις, ΑΠΑΡΕΓΚΛΙΤΑ  παίζεται το θούριο «Του αϊτού ο γιος»!  Και τότε ΟΛΟΙ οι παρευρισκόμενοι  είναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ  να σηκωθούν, να βγάλουν το καπέλο τους και να στηθούν προσοχή! ΑΛΙΜΟΝΟ σε όποιον δεν συμμορφωθεί οι «Ηρακλείς του Στέμματος» είναι απανταχού παρόντες, αλλά και τα αστυνομικά όργανα που παρευρίσκονται θα τον συνετίσουν με τον πιο βάναυσο τρόπο.

            Για να καταλάβεις σε ποιο σημείο είχε φτάσει η κατευθυνόμενη θεοποίηση στους «Συλλόγους Επιστράτων» του Κωνσταντίνου δες ένα  τηλεγράφημα των «Επιστράτων Ρούμελης» : «Εμπιστευόμεθα εις σε μόνον, μεγαλειότατε, τας τύχας μας και την τύχην της πατρίδος, ως γνήσιον διάδοχον των παλαιολόγων και εκ Θείας Προνοίας εμπιστευμένον εκπληρωτήν και άγρυπνον φρουρόν της φυλής μας» , Ο Άγρυπνος φρουράς παρέδιδε Ελληνικά εδάφη και αυτοί τον Δανό Βασιλιά τον έβλεπαν και για Παλαιολόγο και μάλιστα εμπιστευμένο από την Θεία Πρόνοια , τώρα ποιος τους ενημέρωσε για αυτή την εμπίστευση η Θεία Πρόνοια γνωρίζει.

            Πολλοί φιλελεύθεροι σε αυτό το κλίμα που οργάνωσε ο Κωνσταντίνος ζητούν προστασία στις πρεσβείες των συμμάχων, και μερικοί ανταποδίδουν τα πλήγματα, ΙΔΟΥ ΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ, ο «στρατηλάτης του 1897» οργάνωσε ΕΜΦΥΛΙΟ ΠΟΛΕΜΟ.

 

ΠΥΡΚΑΓΙΑ ΣΤΟ ΤΑΤΟΙ

 

            30 Ιουνίου /13 Ιουλίου 1916  και ώρα 9πμ  ξέσπασε πυρκαγιά στο Τατόι, πήρε μεγάλες διαστάσεις λόγω της φοράς του ανέμου  και κατευθύνθηκε προς τα βασιλικά ανάκτορα .

            Στρατιωτικές μονάδες έσπευσαν να βοηθήσουν τους δασοφύλακες και τους χωρικούς  που πάλευαν να την περιορίσουν αν όχι να την σβήσουν.

            3 μμ ο Κωνσταντίνος πλησίασε την εστία της φωτιάς σε απόσταση 2,5 χιλιόμετρα από τα ανάκτορα . Στην επιστροφή διαπίστωσε ότι ο δρόμος είχε αποκλειστεί από την φωτιά, εγκατέλειψε το αυτοκίνητό του το οποίο κάηκε και ξεκίνησε  μια πορεία μέσα από μια χαράδρα σε μια δύσκολη και επικίνδυνη διαδρομή, εξασθενημένος από την πλευρίτιδα που πέρασε  την προηγούμενη χρονιά , υποβασταζόμενος από τους στρατιώτες της φρουράς του, κατάκοπος κατάφερε να φτάσει στα ανάκτορα  και κατά τις 5μμ να ξαναφύγει γιατί η φωτιά πλησίαζε.

            Μέχρι το βράδυ τα ανάκτορα έχουν αποτεφρωθεί, και η πυρκαγιά συνέχισε για 48 ώρες ακόμα και στοίχισε την  ζωή σε 10 αξιωματικούς και άνδρες της ανακτορικής φρουράς.

            Μόλις έσβησε η φωτιά ακούστηκε η κραυγή: «Οι γαλλοβενιζελικοί βάλανε την φωτιά».

            Φανατισμένα πλήθη με άγριες κραυγές κακοποιούν τους Βενιζελικούς πολίτες, πλήθη Βενιζελικών της Αττικής σπεύδουν στις ξένες πρεσβείες για προστασία  και ο κομματάρχης Βασιλιάς Κωνσταντίνος τι κάνει για αυτούς τους δυστυχείς, έστω μη συμπαθούντες υπηκόους του;

ΤΙΠΟΤΑ!

            Όλο αυτό το ζήτημα πως το εκμεταλλεύτηκε ο Κωνσταντίνος;

            Απλά με αυτόν τον τρόπο του να αφήνει να σέρνεται αυτή η φημολογία μετέτρεψε τους Έλληνες που στην συντριπτική τους πλειοψηφία ήταν φίλοι της Αντάντ σε  ολοένα πιο εχθρικούς , σε αυτό βοηθούσε και η απαράδεκτη συμπεριφορά των Συμμάχων απέναντι σε ένα μικρό λαό. Ο Κωνσταντίνος όμως πολιτεύεται αξιοποιώντας τις γκάφες των Συμμάχων, αλλά και με ψεύδη, μισές αλήθειες, φημολογία που δεν διαψεύδει με στόχο να μετατρέψει τον Ελληνικό λαό σε λαό εχθρικό προς τους Συμμάχους, στην συνέχεις η τακτική αυτή θα γίνεται όλο και πιο φανερή.  

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : 30 Ιουνίου/ 12 Ιουλίου 1916: Η Μεγάλη Πυρκαγιά του Τατοίου.

 

ΤΙ ΕΓΡΑΨΑΝ ΟΙ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ

 

ΠΑΤΡΙΣ 3/8/1916

 

«Πολύ κακόν κατήφορον παίρνομεν! Μέχρι τούδε αυθαιρεσίαι, επεμβάσεις και αδικίαι της εξουσίας εδικαιολογούντο  υπό το πρόσχημα της εξυβρίσεως του Βασιλέως! Εις τούτον κατέληγε επί των ευκλέων ημερών της προκατόχου κυβερνήσεως πάσα πολιτική συζήτησις μεταξύ Παλαιοκομματικών και Φιλελευθέρων. Οι πρώτοι έθετον τέρμα εις την συζήτησιν με το πολύ πρόχειρον επιχείρημα της …εξυβρίσεως του Άνακτος! Ήρκει απλή περί τούτου δήλωσις του Παλαιοκομμματικού δια να επικαθήση βαρεία η χειρ της Εξουσίας επί του Φιλελευθέρου.

            Τώρα ήρχισεν να διακαιογούνται και οι φόνοι με το ίδιο πρόσχημα. Εις τον Πειραιά προχθές εφόνευσε ένα πελάτην του δια μίαν πεντάραν, που ηύξησαν τα πακέτα του καπνού. Ο καπνοπώλης έσυρε το περίστροφον και εξάπλωσεν κατά γης τον πελάτην. Όταν εκλήθη εις αιτιολογίαν δια τον φόνον, ο κατηγορούμενος εδήλωσεν ότι εφόνευσεν τον πελάτην του, διότι ούτος…ύβρισε τον Βασιλέα!» .

 

ΑΘΗΝΑΙ 2-8-1916

            «Εξακολουθεί η τερατώδης προσπάθεια των γουναρικών εφημερίδων, όπως πεισθή ο λαός και αναγάγη εις εκλογικόν σύνθημα την κραυγήν «Ζήτω ο Βασιλεύς». Οι πολιτικοί εκείνοι άνδρες, οίτινες ουδεμίαν θα είχον εν τη κοινή συνειδήσει υπόστασιν εάν έμενον μαχόμενοι επί καθαρώς κοινοβουλευτικού επιπέδου, διαπράττουσι αληθές κατά της πατρίδος έγκλημα σύροντες ανιέρως την Ανεύθυνον Εξουσίαν ενώπιον του λαού και ζητούντες ψήφους εις ένδειξιν οφειλομένης προς το Στέμμα ευλαβείας» .

ΠΑΤΡΙΣ  7-8-1916

«Μετά το Ρούπελ και Φλώρινα!

Τα δύο γεγονότα αποτελούν ισαρίθμούς πράξεις και του αυτού δράματος. Του δράματος το οποίον παίζεται επί του εθνικού εδάφους της Ελλάδος. Οι πρωταγωνισταί λαμβάνουν ως γέρας τμήματα εκ του εδάφους της, ιερά εκ των εκκλησιών της, προμαχώνας εκ των φρουρίων της, υπηκόους εκ των πολιτών της. Και είναι πρωταγωνισταί της θλιβεράς τραγωδίας πάντες οι λαοί της Γης, πλην του Ελληνικού.» .
 

ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ ΝΕΟΝ ΑΣΤΥ 15-8-1916

 

            «Από την προκήρυξιν την οποίαν εξέδωκεν εις την Φλώριναν ο αρχιστράτηγος των Γερμανοβουλγαρικών στρατάρχης Μάκεσεν, φαίνεται ποίαι είναι αι διαθέσεις του στρατού αυτού και των αρχηγών του προς την Ελλάδα. Εξηγεί διατί ηναγκάσθη ο στρατός αυτός χωρίς να θέλη να διέλθη τα Ελληνικά σύνορα και να εισέλθη εις το ελληνικόν έδαφος δια να αντιταχιή κατά των ξένων στρατών, οι οποίοι εγκατεστάθησαν εν Ελλάδι και προκαλούν αυτόν και απειλούν διαρκώς. Εν τούτοις εισερχόμενοι εις την Ελλάδα, λέγει ο στρατάρχης Μάκεσεν, υποσχόνται πάσαν ασφάλειαν και εγγυώνται τα πάντα υπέρ των Ελλήνων κατοίκων, και καταλήγει εις την φράσιν, “Δεν θα πέσει τρίχα από την κεφαλήν οιουδήποτε Έλληνος “. Αυτοί είναι οι κατακτηταί και υποδουλωταί, οι οποίοι, κατά τους Βενιζελικούς, έσφαξαν όλους τους Έλληνας της Μακεδονίας» .

            Τι να σχολιάσει κανείς στο δημοσίευμα αυτό είδες τι συνέβη στην Φλώρινα και τι στην Μακεδονία, με τέτοια ψέματα οι πληρωμένοι κονδυλοφόροι του Κωνσταντίνου, ξεγελούσαν τον Ελληνικό λαό.

ΝΕΑ ΗΜΕΡΑ 15-8-1916

            «Διαθέτει ακόμη ο πράκτωρ Ελευθέριος Βενιζέλος την ξενικήν υπόστήριξιν; Αν ναι προς τι οι απειλητικοί υπαινιγμοί και προς αι τόσαι αργοπορίαι; Ας έλθη ως τάχιον να ξενοκρατήσει το Ελληνικόν έδαφος. Διότι αυτό μόνον δύναται . Αλλ τούτο δεν έχει παρά εφήμερον σημασίαν. Σημασίαν απ εναντίας μόνιμον και ιθύνουσαν ενέχει το γεγονός ότι την Ελληνικήν ψυχήν η οποία δεν υπόκειται πλέον να την επανεύρη . Το χθεσινόν πενιχρότατον συλλαλητήριον το διεπίστωσεν αυτό ακόμη μίαν φορά.» .

 

ΝΕΑ ΗΜΕΡΑ 16-8-1916

            «Τοιαύτη οργάνωσις, οία  η του Συνδέσμου των Ελλήνων Επιστράτων, ανιδιοτελής, ακομμάτιστος χωρίς αξιώσεις και μόνον με την βαρυτέρα  εις τους ώμους της πατριωτικά βάρη, προώρισται να αποβή παράγων πολύτιμος ευγενούς και πολιτικής προόδου του Ελληνικού Βασιλείου» .

 

ΤΟ ΦΩΣ 18-8-1916 (εφημερίδα της Θεσσαλονίκης)

 

            «η Θεσσαλονίκη χθες δεν ήτο η συνήθης πόλις των εμπορικών ασχολιών…οι δύο προκηρύξεις της Αμύνης εύρον προπαρασκευασμένην την λαικήν συνείδησιν…Ούτω χιλιάδες λαού συγκεντρώθησαν εις την πλατείαν του Διοικητηρίου, την γεμάτην από ενόπλους χωροφύλακας και πολίτας και όλο το σώμα μ επικεφαλής τους συμμετέχοντας οι οποίοι έφερον εις τον βραχίωνα ταινίαν γαλανόλευκον και την σημαίαν του κινήματος («Μακεδονική σημαία» που διέφερε από την Ελληνική μόνο κατά την προσθήκη μικρής κόκκινης λουρίδας)» .

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Τρομερά πυρκαγιά έγινε πρωτοσέλιδο, αλλά  και λόγος φανατισμού των αντιβενιζελικών. Για ποιο λόγο;

Ο ΣΑΤΡΑΠΗΣ

            Στην Θεσσαλονίκη έχει εγκατασταθεί ένας σατράπης, ο πολύς Σαράιγ, που με τις πράξεις του μέρα με την μέρα κάνει πιο μισητή την Γαλλία στους Έλληνες.

            27 μήνες κράτησε  η δεσποτεία του και οι μήνες αυτοί ήταν ένας εφιάλτης για τους Μακεδόνες.

            Ο Γ Βαφόπουλος ποιητής τα χρόνια αυτά είναι 13 χρονών, η πατρίδα του ήταν η Γευγελή και έφυγε από εκεί για να γλυτώσει από τους Βουλγάρους, βρέθηκε πρόσφυγας στην Γουμενίτσα , δες τι γράφει:

«Τις νύκτες ακουγόντουσαν καθαρά οι ομοβροντίες των κανονιών ….στην Γουμενίτσα είχε εγκατασταθεί ένα είδος μικρού στρατηγείου και όλα τα δημόσια κτήρια είχαν επιταχθεί από τους Γάλλους. Το σχολείο έγινε νοσοκομείο. Οι Γάλλοι δεν συμπαθούσαν καθόλου τους ντόπιους και πολλές φορές τους φερόντουσαν με σκληρότητα. Άλλους από αυτούς τους θεωρούσαν φιλοβούλγαρους και άλλους κωνσταντινικούς και στις δύο περιπτώσεις τους έβλεπαν σαν εχθρούς….τους υποχρέωναν να δουλεύουν στο στρώσιμο των δρόμων σπάζοντας χαλίκια. Τους ατίθασους τους κρατούσαν ώρες πολλές γυμνούς έξω στον ήλιο του καλοκαιριού…Κάποιος χωρικός από την Μπαροβίτσα την σημερινή Καστανερή, μέσα στην καρδιά του Πάικου, τόχε δουλειά να μαζεύει πουρνάρια  και να τα φέρνει στους φούρνους της Γουμενίτσας. Μια μέρα βρέθηκε ένα μεγάλο πακέτο χαρτιά. Τον καιρό εκείνο η λέξη «προκήρυξη» ήταν άγνωστη….τυπωμένες στα Γαλλικά που είχε πέσει στο βουνό χωρίς να σκορπιστεί από κάποιο αεροπλάνο. Απευθυνόταν στο Γάλλο στρατιώτη, που πολεμούσε σε μια ξένη χώρα, ενώ στον τόπο του οι δικοί του περνούσαν από την δοκιμασία της αγωνίας και των στερήσεων. Και τον προέτρεπαν ν αφήσει τα όπλα και να ζητήσει την επιστροφή του στην πατρίδα…..για τον φτωχό ξυλοκόπο το  πακέτο σήμαινε τουλάχιστον την αξία ενός ψωμιού…Τόσο έπρεπε να αξίζει μισή οκά χαρτί….έδωκε τα πουρνάρια και αντάλλαξε στο διπλανό χαλβατζίδικο το χαρτί  με ένα κομμάτι χαλβά. Ο χαλβατζής ανύποπτος μέσα στην άγνοιά του, πήρε ένα μεγάλο καρφί και κρέμασε το χαρτί στον τοίχο. Και με τον χαλβά άρχισαν τούτα να κυκλοφορούν στην Γουμενίτσα. Κ έπεσαν στα χέρια των Γάλλων…..Ο δύστυχος χαλβατζής πιάστηκε. Το ίδιο κι ο ανύποπτος ξυλοκόπος. Την άλλη μέρα δικάστηκαν οι δύο τους απ το στρατοδικείο . Η απόφαση ήταν : ΘΑΝΑΤΟΣ.

            Ο ξυλοκόπος σύρθηκε δεμένος πισθάγκωνα στο χωριό του,  όπου πλήρωσε  με την ζωή του το χαλβά των παιδιών του. Ο χαλβατζής ανάμεσα από ένα πλήθος έντρομο, οδηγήθηκε μέσα από την πλατεία της Γουμενίτσας κοντά στην εκκλησία της παναγιάς. Και σε λίγη ώρα ακούστηκε μια ομοβροντία τουφεκιών. Ο κόσμος έκανε τον σταυρό του και πήγε να κλειδωθεί στα σπίτια του. ….Και την άλλη μέρα ακούστηκε η φωνή του Γάλλου φρούραρχου να λέει σε σπασμένα ελληνικά τη φράση : προς παραντειγματισμόν!» .

            Ουδέτεροι λοιπόν Βασιλιά μου οι Έλληνες,  αλλά τουφεκίζοντο από ξένους μέσα στον τόπο τους.

 ΟΥΔΕΤΕΡΟΙ ΚΑΙ ΒΟΥΛΓΑΡΟ ΚΑΡΠΑΖΩΜΕΝΟΙ

            Αμέσως μετά την παράδοση του Ρούπελ οι μητροπολίτες Σερρών, Δεμίρ Χισσάρ και Δράμας απεύθυναν έκκληση στον Κωνσταντίνο και τον θερμοπαρακαλούσαν να μη εγκαταλείψει την περιοχή ο στρατός μας.

            Ο Κωνσταντίνος δεν απάντησε αλλά έβαλε τον υπουργό εσωτερικών Δημήτριο Γούναρη να τους στείλει επιστολή που τους έλεγε  ούτε λίγο ούτε πολύ ότι πρέπει να ησυχάσουν και οι Γερμανοβούλγαροι έρχονται σαν φίλοι, απλώς ήθελαν να αποτρέψουν την προέλαση των Αγγλογάλλων.

 

            Σε 27 μήνες που κράτησε η Βουλγαρική κατοχή επί πληθυσμού 200.000 δολοφονήθηκαν 45.000 Έλληνες! Σου παραθέτω μια αναφορά του στρατηγού της χωροφυλακής Τρουπάκη ανώτερου υπόπτου στην Μακεδονία:

«Α.  Την 8^ην προς 9^ην Αυγούστου παρά επαναστατησάντων Τούρκων και Βουλγάρων κομιτατζήδων εθανατώθησαν 7 Έλληνες χωροφύλακες του σταθμού Σαρνίτς μετά του σταθμάρχου  των ενωματάρχου Γιάνναρη Τρύφωνος, ισάριθμοι δε του σταθμού Γενικοί μετά του σταθμάρχου Χρυσαφίδου.

Β.  Εις Οξιλάρ εφονεύθησαν 4 Έλληνες χωροφύλακες, 11 στρατιώται και εις λοχίας μετά     του ανθυπασπιστού των.

Γ.  Βούλγαροι στρατιώται εφόνευσαν τον χωροφύλακα Δ Παπάν την 10^ην τρέχοντος μηνός.

Δ.  Βούλγαροι στρατιώται εφόνευσαν και περιύβρισαν άνδρας του αποσπάσματος  υπό τον ανθιπασπιστήν Κ Γαλήν.

Ε.  Βούλγαροι στρατιώται επετέθησαν κατά 3 Ελλήνων χωροφυλάκων, οίτινες συνώδευαν εις Καβάλαν 2 Τούρκους ληστάς. Η τύχη των αγνοείται.

ΣΤ. Οι Βούλγαροι απέκοψαν τα άκρα αμφοτέρων των χειρών Έλληνος στρατιώτου εκ των οδηγούντων τρόφιμα εκ Καβάλας εις Δράμαν. Αι Ελληνικαί αρχαί δεν είναι εις θέσιν να παράσχουν την ελαχίστην συνδρομήν εις τους ομογενείς πληθυσμούς. Και ούτω η ελληνική Μακεδονία ευρίσκεται εις την απόλυτον διάθεσιν των πρααιωνίων εχθρών μας.» .

            Αλλά και ο μοίραρχος Μπαίλας εκ των εμπίστων του ΓΕΣ με τηλεγράφημά του λέει « Απόπειραν δολίας καταλήψεως του σταθμού Δεμίρ Χισσάρ , αφοπλισμόν στρατιωτών , δαρμούς χωροφυλάκων, κακοποιήσεις γυναικών, φόνους ακόμη πολιτών» .

            Αυτή ήταν κατά τον Δημήτριο Γούναρη και φυσικά τον Κωνσταντίνο η φιλική προσέλευση των Βουλγάρων στην Μακεδονία.

 

 

Η ΧΙΟΝΟΣΤΙΒΑΔΑ  ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΥΜΦΟΡΑΣ

 

4/17 Αυγούστου 1916

            Ο φον Μίρμπαχ  πάει στον Αλ Ζαΐμη και δηλώνει:

«Τα Γερμανοβουλγαριά στρατεύματα είναι υποχρεωμένα να καταλάβουν όσα ελληνικά εδάφη επιβάλλουν οι στρατηγικοί σκοποί τους. Φυσικά η ελληνική κυριαρχία παραμένει σεβαστή κλπ, ο πληθυσμός ουδέν έχει να φοβηθεί κλπ» .

 

5/18  Αυγούστου 1916

 

            Ο πρέσβης Πασάρωφ κάνει διάβημα ανάλογο με το διάβημα του φον Μίρμπαχ.

Θεσσαλονίκη : Ο Σαράιγ διαθέτει 350.000 στρατό 700 πεδινά πυροβόλα και 300 βαριά,, ενεργεί επίθεση στην Δοιράνη   Αξιό επί 8 ημέρες χωρίς αποτέλεσμα και την σταματά.

 

Φλώρινα :   Οι Βούλγαροι απωθούν τους Σέρβους και καταλαμβάνουν την πόλη , καταλύουν τις Ελληνικές αρχές και ένα λόχο (5 αξιωματικοί, και 89 στρατιώτες) και 33 χωροφύλακες αφοπλίζονται και μεταφέρονται αιχμάλωτοι στην Βουλγαρία. (την ίδια μέρα έκαναν πράξη πως θεωρούν σεβαστή την Ελληνική κυριαρχία)

 

5/18  Αυγούστου 1916

 

Καβάλα: Το Δ Σώμα στρατού αναφέρει ότι Βουλγαρικά στρατεύματα εισβάλουν από παντού το 18^ο σύνταγμα συγκρούστηκε  με 10πλάσιες δυνάμεις  με απώλειες 12 νεκροί, 5 αιχμάλωτοι και 30 τραυματίες, η 6^η μεραρχία υπό τον Ν Χριστοδούλου υποχωρεί προς Καβάλα, ακολουθούν χιλιάδες πρόσφυγες. Στο Θολό Αγγλικά αεροπλάνα βομβαρδίζουν από λάθος ελληνικά τμήματα . Οι Αγγλογάλλοι υποχωρούν στην δυτική όχθη του Στρυμόνα. Και ο διοικητής του Δ Σώματος στρατού  Χατζόπουλος λέει  «Καταδείχθη ευθύς εξ αρχής ότι πρόκειται μάλλον περί καταλήψεως της Ανατολικής Μακεδονίας και περί απομονώσεως των διαφόρων φρουρών αυτής δια της αποκοπής των μεταξύ των συγκοινωνιών» . Πιθανότατα δεν καταλάβαιναν ότι τους είχαν ήδη παραδώσει στους Βούλγαρους προδομένοι από τον Κωνσταντίνο.

Ο Συμμαχικός στόλος αποκλείει την Α Μακεδονία.

ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΑΜΥΝΑΣ ΚΑΒΑΛΑΣ

 

7/20  Αυγούστου 1916

 

Καβάλα: ο διοικητεύων του Δ Σώματος Στρατού συνταγματάρχης Ιω Χατζόπουλος τηλεγραφεί «….η συμπεριφορά των Βουλγάρων προς τους ημέτερους από της χθες είναι εντελώς εχθρική. Αι φάλαγγες των Βουλγάρων ακολουθούνται υπό ληστοκομιτατζήδων. Ο πανικός μετεδόθη παντού και οι κάτοικοι των πόλεων Σερρών, Δράμας Σαισαμπάν (Χρυσούπολις) καταφεύγουν εις Καβάλαν.» . και ζητά στόλο και την άδεια να καλέσει στα όπλα τους απολυθέντες εφέδρους της περιοχής. Εν τω μεταξύ στην πόλη καταφεύγουν πολλοί Μικρασιάτες.

(Γιάσου ρε Δ Γούναρη με τις διαβεβαιώσεις σου προς τους Μητροπολίτες).

            Ήταν όμως δυνατή η άμυνα στην Καβάλα απέναντι στους Βουλγάρους; Ας δούμε τι τηλεγράφησε ο Χατζόπουλος «Παρακαλώ όπως τύχω αμέσου απαντήσεως επί της αιτήσεως μου περί προσκλήσεως απολυθέντων επιστράτων, καθ όσον αι προθέσεις των Βουλγάρων περί καταλήψεως της Καβάλας εκδηλούνται ώρα τη ώρα σαφέστεραι, εάν δε τούτο συμβή, η πόλις θα καταστραφεί και θα αιχμλωτισθή το σώμα στρατού ολόκληρον διότι η διαγωγή αυτών είναι δολία. Επιτροπή εκ των απολυθέντων επιστράτων, εδήλωσεν εκ μέρους και των λοιπών  ότι προθύμως θα καταταχθούν εκ νέου. Είναι ανάγκη ταχείας αποστολής στόλου , διότι μόνη η παρουσία του είναι δυνατόν ν ανακόψη την προέλασιν των Βουλγάρων, να μας υποστηρίξη και να καθησυχάσει τους πληθυσμούς, οίτινες είναι ανάστατοι , Δεν είναι δυνατόν εξ αποστάσεως ν αντιληφθήτε την ενταύθα κατάστασιν» . Άρα ήταν δυνατή η μη κατάληψη της Καβάλας αν υπήρχε βούληση από μέρους του Κωνσταντίνου διότι η κυβέρνηση ήταν απλή μαριονέτα και δεν εξασκούσε πολιτική. Και ο Χατζόπουλος πριν πάρει την ψυχρολουσία του τηλεγραφήματος που ευθύς αμέσως θα διαβάσεις από την Αθήνα της Κωνσταντινικής σήψης έλεγε «Δεν παραδίδω τα φρούρια, θα πράξω το καθήκον μου ως Έλλην» .

 

8/21  Αυγούστου 1916

 

Αθήνα :  Ο υπουργός Στρατιωτικών τηλεγραφεί στον Χατζόπουλο: «Την πρότασιν περί εφέδρων αποκρούομεν, αποκλείοντες την βίαν. Καθησυχάσατε τους εντρόμους πληθυσμού, συνεννοούμενοι μετά των πολιτικών αρχών και ενθαρρύνοντες αυτούς. Ο στόλος δεν θα σταλεί». (Ιδού η πολιτική του Κωνσταντίνου απέναντι στους σφαζόμενους Μακεδόνες, να καθησυχάζουν, και ο στρατός να κάνει πολιτική με εκλιπαρούντες κομιτατζήδες να μη σφάζουν και αρπάζουν).

 

9/22  Αυγούστου 1916

Αθήνα : Σε διαμαρτυρία της Ελληνικής κυβερνήσεως ο Γερμανός πρεσβευτής διαβεβαίωσε  κατά τον πιο επίσημο τρόπο τον Αλ Ζαίμη ότι ούτε τα Γερμανικά ούτε τα Βουλγαρικά στρατεύματα θα εισέλθουν στις πόλεις των Σερρών,  Δράμας και Καβάλας.

Την ίδια μέρα τις ίδιες διαβεβαιώσεις έδωσε και ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Γιάγκωφ στο Βερολίνο στον Ν Θεοτόκη.

Αντίθετα η Βουλγαρική κυβέρνηση αποφεύγει να δώσει οποιαδήποτε διαβεβαίωση.

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Καταληφθέν από τους Βουλγάρους ελληνικό πυροβόλο
στην περιοχή Αμυγδαλεώνα Καβάλας.

 

ΕΙΣΒΟΛΗ ΙΤΑΛΩΝ

 

12/25  Αυγούστου 1916

 

Χειμάρα :  Αποβιβάζονται ιταλικά στρατεύματα και καταλαμβάνουν την πόλη. Και ακολουθεί προέλαση σε όλη την Ήπειρο, απομακρύνοντας τις ελληνικές δυνάμεις (την περιοχή είχαν δώσει οι Σύμμαχοι μετά συνεννόηση με τον Ε Βενιζέλο ). Καταλαμβάνεται η Κορυτσά από τους Γάλλους (τον Φεβρουάριο 1917).

13/26  Αυγούστου 1916

 

Δράμα : Η 5^η μεραρχία έχει περικυκλωθεί μέσα στην πόλη από τους Βουλγάρους

 

Καβάλα: Μετά από διαταγή του ΓΕΣ ο Χατζόπουλος παραδίδει στους Βούλγαρους τα οχυρά που προασπίζονται την Καβάλα (το Δ Σώμα αν και αποστρατευμένο μπορεί να κρατήσει την πόλη με την βοήθεια του στόλου).

            Τι περιελάμβανε η άμυνα της Καβάλας: Επί μήκους 10 χιλιομέτρων υπήρχαν 14 οχυρά με 90 τηλεβόλα και τις σχετικές εγκαταστάσεις. Γράφει ο Βενιζέλος «Ευθύς  μετά το τέλος των Βαλκανικών πολέμων η κυβέρνηση μου είχε μεριμνήσει περί της ταχίστης οχυρώσεως της δευτέρας μακεδονικής πόλεως» . Πράγμα που παραδέχεται ο Ι Μεταξάς, μόνο που ισχυρίζεται ότι δεν είχαν αποπερατωθεί τα έργα!

 

ΡΟΥΜΑΝΟΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ 

14/27  Αυγούστου 1916

Η Ρουμανία κηρύσσει τον πόλεμο κατά της Αυστροουγγαρίας , μέχρι την συντριβή της από τους Γερμανούς, έχει αλλάξει ο συσχετισμός των στρατιωτικών δυνάμεων στα Βαλκάνια υπέρ των συμμάχων. Ο στρατηγός Φαλκενχαιμ γράφει : « Την κήρυξιν του πολέμου εκ μέρους της Ρουμανίας ανεμένομεν περί τα μέσα Σεπτεμβρίου  (ν.η.) ήτοι μετά την ρουμανικήν συγκομιδήν, αλλά ως νεώτεραι πληροφορίαι μας εβεβαίωσαν, η πίεσις της Γαλλίας εξηνάγκασεν την Ρουμανίαν να εξέλθη βεβιασμένως εις τον πόλεμον» . Ο δε στρατάρχης Χίντεμπουργκ λέγει στα απομνημονεύματα του «Ως αργότερον εξηκριβώθη η Αντάντ εξεβίασε την Ρουμανίαν να κηρύξει τον πόλεμον καθ ημών δια τελεσιγραφικής αξιώσεως ή να επιτεθή αμέσως ή να παραιτηθεή πάσης ελπίδος εδαφικής επεκτάσεως» .

            Προς βοήθεια της Ρουμανίας ο Σαράιγ καταλαμβάνει την Δοϊράνη .

Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ

Θεσσαλονίκη : Ο Αλ Ζάννας και ο συνταγματάρχης Παμίκος Ζυμβακάκης πληροφορούνται από Γάλλο λοχαγό ότι ο Σαράιγ  έχει πρόθεση να εγκαταστήσει Σερβική διοίκηση στην Θεσσαλονίκη, γίνεται λόγος η πόλη να ανακηρυχθεί σε πρωτεύουσα της Σερβίας, όπου υπάρχει  ήδη η Σερβική Βουλή και ο αρχιστράτηγος των Σέρβων με 100.000 στρατό.

            Την 14^η Αυγούστου 1916 ο λοχαγός Ματιέ του επιτελείου του Σαράιγ έκανε την πιο κάτω συζήτηση με τον Ζαννά:

«Τα πράγματα επισπεύδονται. Οι Σέρβοι βουλευταί  και ο αντιβασιλεύς, πιέζουν τον Σαράιγ να τους παραδώση την πολιτικήν διοίκησιν της Θεσσαλονίκης. Επειδή ο Σαράιγ νομίζει ότι ο Βενιζέλος δεν θα κινηθή είναι βεβαία η εγκατάστασις της σερβικής διοικήσεως εις Θεσσαλονίκην» .

Ο Αλ Ζάννας σπεύδει στον Σαράιγ  και αυτός του λέει « Μου φαίνεται ότι είναι πολύ αργά , κύριοι, δια σας . Δεν  έχω εμπιστοσύνην εις τον Βενιζέλον. Θα αναγκαστώ να δώσω την διοίκησιν της Θεσσαλονίκης εις τους Σέρβους κα να εγκρίνω τον διορισμόν Σέρβου νομάρχου.» .

Ο Ζαννάς απάντησε «Δεν θα γίνη αυτό, στρατηγέ, θα κάμωμεν κίνημα και παρά την γνώμην του Βενιζέλου» .

Μετά από αυτές τις δηλώσεις οι Μακεδόνες πατριώτες Αργυρόπουλος, Ζάννας, Δίγκας, Αγγελάκης, Δούμας, Μάνος  που έχουν οργανωθεί και ήδη βρίσκονται σε  επαφή με αξιωματικούς μακεδονικών μονάδων, αποφασίζουν να κινηθούν «εις αντιμετώπισιν» κατά το συνταχθέν πρακτικό «των κινδύνων, που έβλεπαν επικρεμαμένους του ελληνισμού της Μακεδονίας από την λυπηράν στάσιν του επισήμου κράτους» .

           

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η εισβολή της 2ης Βουλγαρικής Στρατιάς στην Αν. Μακεδονία
17-23 Αυγούστου 1916.

 

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ

 

Αθήνα :  Στις 5 μμ ημέρα Κυριακή ο Ε Βενιζέλος εκφωνεί από τον εξώστη του σπιτιού του στην οδό Πανεπιστημίου και Αμερικής βαρυσήμαντο λόγο σε 50.000 πολίτες.

Ο λόγος του απευθύνεται προς τον Κωνσταντίνο και είναι η τελευταία προσπάθεια συνδιαλλαγής με τον άβουλο και ανίκανο άνακτα, δες αποσπάσματα:

«Βασιλεύ

Έγινες θύμα ανθρώπων οι οποίοι δια να καταστρέψουν το έργον της επαναστάσεως της οποίας αύριον είναι η εβδόμη επέτειος και δια να επαναφέρουν την φαυλοκρατίαν, δεν δίστασαν να καπηλευθούν την προς το Στέμμα ευλάβειαν και την προς το πρόσωπό σου αγάπην του Λαού, και δεν εδίστασαν να θέσουν σε κίνδυνον τα αποκτήματα πενταετούς ανορθωτικής εργασίας και δύο ενδόξων  πολέμων  δια να κτυπήσουν ένα εκ των πρωτεργατών των αποκτημάτων τούτων. Έγινες θύμα των στρατιωτικών Συμβούλων Σου….. Σε έπεισαν ότι η Γερμανία θα εξέλθη νικήτρια ….Έγινες  τέλος θύμα της ιδικής Σου ανθρώπινης αδυναμίας. ….δεν επίστευσες μόνον εις την γερμανικήν νίκην , αλλά ηυχήθης αυτήν….δια να δυνηθής να συγκεντρώσης εις χείρας σου όλην την κυβερνητικήν εξουσίαν και να θέσης ουσιαστικώς κατά μέρος το ελεύθερον πολίτευμά μας….. Άφησε την θέσιν του αρχηγού κόμματος …Ανέβα πάλιν τας βαθμίδας του  θρόνου σου και στάσου ψηλά.».

          Ο Ντριώ (τόμος 5^ος)  παραθέτει το τηλεγράφημα του Γκυγιεμέν «Καθ ήν στιαποστέλλω το τηλεγράφημα τούτο 50.000 πολίται των Αθηνών και Πειραιώς, περιλαμβάνοντες πλήθος εφέδρων αξιωματικών ζητοκραυγάζουσι υπέρ της Γαλλίας και του κ Βενιζέλου,  του μεγάλου Έλληνος πατριώτου …» .

Την  επομένη ο λόγος δημοσιεύθηκε με τον τίτλο «Είπατε τω Βασιλεί» (από τον πρώτο στίχο του περίφημου χρησμού της Πυθίας στον Ιουλιανό τον Παραβάτη).

 

 16/29  Αυγούστου 1916

 

Αθήνα : Προεκλογική συγκέντρωση των Βασιλοφρόνων στην Πανεπιστημίου πάλι, στο σπίτι του Δ Ράλλη, μικρότερη σε όγκο αλλά πιο ζωηρή σε εκδηλώσεις. Κύριος ομιλητής ο Δ Γούναρης, αλλά και οι Δ Ράλλης και Στ Δραγούμης στον λόγο τους «κατηγορούν τον Ε Βενιζέλο ότι  ύβρισε το πρόσωπο του Βασιλέως»  έκτοτε η φράση «ύβρισε τον Βασιλέα»  είχε σαν συνέπεια να κακοποιηθούν χιλιάδες από τους επίστρατους  και α φυλακιστούν χιλιάδες.  (και ο κομματάρχης  Κωνσταντίνος δεν μάθαινε φυσικά τίποτα μήτε για τις δραστηριότητες των επιστράτων, μήτε για τις σφαγές των Βουλγάρων).

            Δες μερικά αποσπάσματα των ομιλιών από αυτή την υστεριαζουσα και λαικίζουσα συγκέντρωση :

Δημήτριος Γούναρης :

Ξεκίνησε ως εξής:

«Ζήτω ο Βασιλεύς

Να μας ζήση το καμάρι μας!

…………

Τινές οι υπαίτιοι πάντων τούτων είναι γνωστοί εις υμάς. (Βενιζέλο)

Δεν απαρνούνται άλλως το έργον των!

Τους ξέρομε.

Τους γνωρίζομε.

Καυχόνται δι αυτό και το χαρακτηρίζουσι μεγαλοπράγμονα πολιτικην. Είναι πράγματι μεγαλοπράγμων η πολιτική των . Ένα έχει σκοπόν. Να υπηρετήση τα πράγματα των μεγάλων……..Τι θα συνέβαινεν, εάν δεν εματαιούτο, πάντες γνωρίζετε. Ευχαριστήσατε τον Θεόν ότι σας έσωσεν από αυτήν…….» .

 

 

Καβάλα: Ομάδα νεαρών αξιωματικών  οι Σταυριανόπουλος, Ισχόμαχος, Τραυλός, Βάκάς, Μπακιρτζής κα συγκροτούν πυρήνα επαναστατικού κινήματος  και να καταφύγουν στην Θάσο  και να σχηματίσουν την «Ελληνική λεγεώνα».

15/8/1916

            Ο Μίρμπαχ έστειλε την πιο κάτω απάντηση στον Ζαΐμη

«Η κατάστασις εν τω διαμερίσματι Καβάλας μετεβλήθη έκτοτε, εκ του γεγονότος, ότι τα ελληνικά στρατεύματα παρέδωσαν οικεία αυτών βουλήσει τα φρούρια και τας πυροβολαρχίας εις τους Βούλγαρους» .

            Ο Ζαΐμης απάντησε στον Γερμανό πρέσβη

«Δεν είναι αληθές ότι τα οχυρά της Καβάλας παρεδόθησαν εις τους Βουλγάρους οικειοθελώς εκ μέρους των Ελλήνων φρουρών αυτών.  Μετά την δήλωσιν των Βουλγάρων ότι θα καταλάβουν δια παντός τρόπου τα οχυρά και τας πυροβολαρχίας της Καβάλας, τα στρατεύματα ημών τα εξεκένωσαν συμμορφούμενα προς τας γενικάς διαταγάς, τας οποίας είχαν, όπως αποφύγουν πάση θυσία σύρραξιν μετά των εμπολέμων δύο ομάδων» .

            Για να δεις τι σημαίνει «κουρελόχαρτα» οι Γερμανοβουλγαρικές διαβεβαιώσεις  δες τι έλεγε στον Χατζόπουλο ο Βούλγαρος μέραρχος «Μόνη υποχρέωσις, ην έχομεν εκ των δηλώσεων των πρεσβευτών Γερμανίας και Βουλγαρίας εν Αθήναις, είναι να μη εισέλθομεν εις την πόλιν της Καβάλας. Δια τούτο σας δίδω τον λόγον της τιμής μου» .

            Είδες πως έβλεπαν τις παραχωρήσεις του Κωνσταντίνου και την θλιβερή απάντηση του αυλικού πρωθυπουργού και φυσικά τι αξία είχαν οι διαβεβαιώσεις τους; Μια μόνο λέξη μπορεί να περιγράψει την κατάσταση ΤΟ ΧΑΛΙ ΜΑΣ.

 

ΕΘΝΙΚΗ ΑΜΥΝΑ

17/30  Αυγούστου 1916

 

Θεσσαλονίκη : Εκδηλώνεται κίνημα από 20 περίπου αξιωματικούς με αρχηγούς τους Ζυμβακάκη και Μαζαράκη ( ο οποίος συμπαρασύρει όλη τη μοίρα του βαρέως πυροβολικού που διοικεί) , πυρήνας  είναι η κρητική χωροφυλακή (400 άνδρες υπό τον μοίραρχο Κοκκαλά) και ένας λόχος πεζικού στην Έδεσσα υπό τον λοχαγό Νεόκοσμο Γρηγοριάδη.

Οι επαναστάτες συγκροτούν επιτροπή Εθνικής Αμύνης, η προσπάθειά τους να συμπαρασύρουν την 11^η μεραρχία Θεσσαλονίκης προσκρούει στον συνταγματάρχη  Τρικούπη .

Στους μύλους Αλατίνη περίπολοι των δύο παρατάξεων συμπλέκονται πέφτουν 3 νεκροί , Γαλλικά θωρακισμένα αυτοκίνητα διαχωρίζουν τους αντιπάλους . Διατάσσεται η αποχώρηση για Πειραιά των αξιωματικών της 11^ης μεραρχίας και περιορίζονται οι άνδρες της.

 

ΣΥΜΜΑΧΙΚΟΣ  ΣΤΟΛΟΣ ΣΤΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ

 19 Αυγούστου / 1 Σεπτεμβρίου 1916

Αθήνα : Μοίρα Συμμαχικού στόλου (69 πολεμικά)  υπό τον Γάλλο Ντηρτίζ ντυ Φουρνέ  καταπλέει στο Κερατσίνι, αποβιβάζονται αγήματα και καταλαμβάνουν το τηλεγραφείο, το ταχυδρομείο και τον ασύρματο. Κατάσχονται 10 γερμανικά πλοία στον Πειραιά. Επιβάλλεται έλεγχος όλων των πολιτών που φτάνουν ή αναχωρούν . ΑΠΑΙΤΟΥΝ   την απέλαση του βαρόνου Σενκ  και άλλων Γερμανικών και Αυστριακών οργάνων.

Οι Γάλλοι κάνουν συλλήψεις πολιτών και έρευνες στα σπίτια, συμπλέκονται με επίστρατους.

27 Αυγούστου / 9 Σεπτεμβρίου 1916

 

Καβάλα: Φτάνει ο βαρόνος Σενκ και οι λοιποί απελαθέντες  στην πόλη, τους γίνεται υποδοχή που ενοχλεί τους Αγγλογάλλους .

Το ίδιο μεσημέρι ο πρόξενος Νοξ απαιτεί από τον Χατζόπουλο να διαλύσει τις εγκαταστάσεις του ασυρμάτου, υπό την απειλή βομβαρδισμού.

 

ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑ

Αθήνα :

7μμ οι πρεσβευτές των Συμμάχων συνεδριάζουν  στην Γαλλική πρεσβεία , 16 μπράβοι ορμούν στον κήπο και πυροβολούν τα παράθυρα φωνάζοντας :

«Ζήτω η Γερμανία»

«Κάτω οι Αγγλία»

«Κάτω η Γαλλία»

«Ζήτω ο Βασιλιάς»

Η αστυνομία συνέλαβε τους κυριότερους των επιτεθέντων  και διαπιστώνουν ότι 15 ήταν όργανα της γαλλικής αστυνομίας ο δε 16^ος δραστήριο μέλος των φιλελευθέρων (Βολάνης).

Πρόκειται για σκηνοθετημένη επίθεση με στόχο να ζητήσουν την εγκατάσταση φρουράς από 30 Γάλλους ναύτες.

Ο Βολάνης κατέθεσε «Όταν με συνέλαβον και με μετέφερον επί του πλοίου «Ρεζολύ» εις Γάλλος αξιωματικός και εις Βουλευτής βενιζελικός ήλθον προς συνάντησιν μου και μου επρότειναν μίαν δήλωσιν ότι έλαβα 10 χιλιάδας φράγκα από τον Σένκ όπως οργανώσω την διαδήλωσιν. Εδέχθην να κάμω την δήλωσι, την οποίαν ούτοι και παρέλαβον μεθ εαυτών» .

 

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ 

28 Αυγούστου / 10 Σεπτεμβρίου 1916

Βέροια: Η φρουρά επαναστατεί υπό τον μοίραρχο Γ Βούρο και προσχωρεί στη «Εθνική Άμυνα».

Καβάλα: Ο ταγματάρχης του Γερμανικού Επιτελείου φον Σβάινιτς (βοηθός του στρατιωτικού ακολούθου στην Αθήνα, έμπιστος της Σοφίας και του Κωνσταντίνου) ανακινεί στον  συνταγματάρχη Χατζόπουλο ότι το Δ Σώμα στρατού παρεμποδίζει τις επιχειρήσεις του βουλγαρικού στρατού και γι αυτό πρέπει να συγκεντρωθεί στην Δράμα, αλλιώς θα χρησιμοποιηθεί βία  (η μετάβαση στην δράμα σημαίνει αιχμαλωσία) οποιαδήποτε συνεννόηση με την Αθήνα αποκλείεται. Ο  συνταγματάρχης Χατζόπουλος ζητά την εγγύηση του φον Χίντεμπουργκ για μετάβαση του σώματος στην Γερμανία με τον οπλισμό του.

Συγκαλείτε πολεμικό συμβούλιο , παρόντες όλοι οι μέραρχοι εκτός από τον διοικητή της 5^ης μεραρχίας που του το απαγόρευσαν οι Βούλγαροι (ήταν στην Δράμα) παμψηφεί αποφασίζουν να μη παραδοθούν στους Βουλγάρους και να αντισταθούν, αποφασίζουν παράδοση στους Αγγλογάλους  και ειδοποιούν τον πρόξενο Νοξ στην Θάσο για την μεταφορά του σώματος στην παλαιά Ελλάδα. Η 6^η μεραρχία του Χριστοδούλου προσχωρεί στην «Εθνική Άμυνα».

9μμ στην Καβάλα στην προκυμαία έχει συγκεντρωθεί το Δ Σώμα στρατού και περιμένουν να φτάσουν τα καράβια φαίνονται 2 μ3 Ελληνικά και μερικά Αγγλικά αρχίζει η επιβίβαση της  6^ης μεραρχίας  (150 αξιωματικοί και 2.000 άνδρες) και αναχωρούν για Θεσσαλονίκη, μετά άρχισε η επιβίβαση στο υπ αρ 43 Αγγλικό πολεμικό  που όμως οι βασιλόφρονες αξιωματικοί έβρισαν  την Άνταντ  και το κίνημα της Θεσσαλονίκης με αποτέλεσμα ο σωματάρχης να σταματήσει την επιβίβαση των τμημάτων .

2 το βράδυ οι φαντάροι φεύγουν από την προκυμαία. Βουβαμάρα στους στρατιώτες . Συμμορίες Τούρκων και γύφτων έχουν αρχίσει τις λεηλασίες, στα ακριανά σπίτια της πόλης εμφανίζονται οι Βουλγαρικές προφυλακές.

29 Αυγούστου / 11 Σεπτεμβρίου 1916

Αθήνα : ο πρωθυπουργός Αλ Ζαΐμης παραιτείται , ο στρατηγός Κάλλαρης υπουργός Στρατιωτικών τηλεγραφεί στο Δ Σώμα στρατού «Μετασταθμεύσατε πάραυτα μεθ όλων των δυνάμεών σας και ει δυνατόν υλικού εις Βόλον, συνεννοούμενος μετ  Άγγλου ναυάρχου, επί πλοίων ελληνικών ή εν ελλείψει τοιούτων επί οιωνδήποτε άλλων» .

Καβάλα: Ώρα 10 πμ ο ταγματάρχης φον Σβάινιτς (ο φίλος του Κωνσταντίνου) λέει στον Χατζόπουλο ότι ο φον Χίντεμπουργκ δέχτηκε την μεταφορά του Δ σώματος με τα όπλα του στην Γερμανία που θα παραμείνει «φιλοξενούμενο» μέχρι το τέλος του πολέμου. Στην πόλη της Καβάλας ο πληθυσμός  και ο στρατός μιλά πια ξεκάθαρα για προδοσία. Οι Βούλγαροι παρεμβάλουν προσκόμματα. Με κυνισμό ο  φον Σβάινιτς ζητά να παραδοθούν 2 λόχοι σαν όμηροι για την πιστή εφαρμογή των όρων της συμφωνίας.

Στο μεταξύ ο πρόξενος Νοξ προτείνει στον Χατζόπουλο πλοία για την μεταφορά του στρατού στην Θάσο. Το βράδυ μπήκε στο λιμάνι της Καβάλς το ατμόπλοιο «Μαργαρίτα»και σε αυτό δέχεται την επιβίβαση το 21^ο σύνταγμα Κρητών, χωρίς να πάρει έγκριση από τον Χατζόπουλο,  ο σωματάρχης αρνείται, τις διαπραγματεύσεις πληροφορείται με τους Αγγλογάλλους και  ο  φον Σβάινιτς και ειδοποιεί τον Χατζόπουλο ότι η μεταφορά πρέπει να γίνει χωρίς άλλο στις 6 μμ στην Δράμα, αλλιώς δεν ισχύει η συμφωνία . Βουλγάρικα αεροπλάνα βομβαρδίζουν το λιμάνι στόχος το πλοίο «Άρης» που είναι κατάφορτο με πολεμικό υλικό. Ο Χατζόπουλος διατάσσει στις 11 το βράδυ να περάσουν τις βουλγαρικές προφυλακές .

Στις 9 το βράδυ φτάνει η διαταγή του Καλλάρη για μεταφορά στον Βόλο με τους Άγγλους, ο Χατζόπουλος προβάλει δικαιολογίες και αρνείται την εκτέλεση .

400 αξιωματικοί και 6.000 στρατιώτες παίρνουν τον δρόμο για την Δράμα και μετά «φιλοξενούνται» στο ΓΚΕΡΛΙΤΣ της Σαξονίας! Και γράφει επί αυτού ο Βεντήρης (Β σελ 189) « Η απάτη, αι ύβρεις, αι ταπεινώσεις, κατέληγαν εις ωμόν εκβιασμόν. Ο Χατζόπουλος τον υπέστη και εξέδωκεν αμέσως την διαταγήν της μεταβάσεως των στρατευμάτων εις τας βουλγαρικάς προφυλακάς, δια την 11^ην νυκτερινήν ώραν. Η φιλοξενία του Χίντεμπουργκ μεταβάλετο εις βιαίαν απαγωγήν, εκ της οποίας δεν έλειπαν ούτε τα λακτίσματα. Μετ ολίγον, η πρωτοπορεία των ελληνικών στρατευμάτων διήρχετο τας ξένας προφυλακάς, υπό την μόλις συγκρατούμενην χλεύην των Βουλγάρων. 400 αξιωματικοί και υπέρ 6.000 οπλιτών κατέβαιναν εις επονείδιστον αιχμαλωσίαν. Δεν ηγωνίσθησαν, δεν ενικήθησαν, παρεδίδοντο δια να μην πολεμήσουν τυχόν εις το μέλλον» .

 

          Κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας πέθαναν από ασθένειες και κακουχίες 7 αξιωματικοί μεταξύ των οποίων και ο Συνταγματάρχης Πυροβολικού Ιωάννης Χατζόπουλος (Πάτρα 1-1-1862 - Γκέρλιτς 5-4-1918), ο οποίος μάλιστα αντικαθιστούσε τον Σωματάρχη Αντιστράτηγο Στέφανο Γενάδη, και ο Ιερέας του 19ου ΣΠ Μιχαηλίδης Νικόδημος (1857 - Μάιο 1917). Επίσης πέθαναν και 322 οπλίτες.

          Για να καταλάβεις την αξία των Γερμανικών διαβεβαιώσεων  θα διηγηθώ τι συνέβη μετά το Γκέρλιτς

            Ο Συνταγματάρχης Χατζόπουλος πήγε στο Γερμανικό στρατηγείο στο Πλέσσεν και εκεί ο ίδιος Χίντεμπουργκ του είπε μπροστά σε Έλληνες αξιωματικούς  «Εγώ διέταξα την κατάληψιν της Καβάλας. Δεν ηδυνάμην να αφήσω εις τα νώτα μου, ενώ ηγωνιζόμην εις τον Στρυμόνα, ένα στράτευμα, το οποίον ηδύνατο από μιας στιγμής εις την άλλην μα με προσβάλη, όταν η Ελλάς πιεζομένη υπό της Αντάντ θα εξήρχετο της ουδετερότητος εναντίον μας» .

         Και ο πρέσβης της Ρωσίας Δεμίδωφ (προσωπικός φίλος του Κωνσταντίνου) τηλεγραφεί την 31/8/1916 στην Πετρούπολη:

«Άγγλος ναύαρχος τηλεγραφεί ότι η ελληνική φρουρά της καβάλας παρεδόθη εις τους Βουλγάρους. Τινά αποσπάσματα αυτής μόνον πρόφθασαν να επιβιβασθώσιν , μεταφέρθησαν κατά διαταγήν του υπουργού στρατιωτικών (Καλλάρη) ως μετεδόθη αύτη από τον Άγγλο ναύαρχον, υπό του τελευταίου εις Θεσσαλονίκην , όπου εδρεύει η επαναστατική κυβέρνησις αντί του βόλο. Η πράξις αυτή του ναυάρχου θεωρείται ως απιστία. Ο Έλλιοτ έδωσε προ ολίγου επείγουσαν διαταγήν να μεταφερθώσι τα τμήματα ταύτα εις Βόλον» .

            Η διοίκηση του Δ Σώματος Στρατού αντί της έντιμης πάλης με τον εχθρό ή έστω της μεταφοράς του για να συνεχίσει τον πόλεμο στην Θεσσαλονίκη έθεσε  το ζήτημα ή στον Βόλο ή στους Βουλγάρους, τέτοια ΤΥΦΛΩΣΗ.                       

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Βούλγαροι αξιωματικοί του Ναυτικού και του Στρατού
μετά από επιθεώρηση στο λιμένα του Δεδέγατς  (Αλεξανδρούπολις) περί το 1915.

ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑΤΑ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ

 

            Θεωρώ υποχρέωσή μου να παρουσιάσω την αγωνία των ανδρών του Δ Σώματος Στρατού σε μερικά από τα τηλεγραφήματα που στάλθηκα :

 Εκ Καβάλας 10/8 ώρα1 μμ 1916 αρ 3091

Καθ α μοι γνώρισεν Άγγλος πρόξενος από σήμερον ήρξατο αποκλεισμός εισόδου εις τον λιμένα Καβάλας. Εκ του πλοίου «Σπέτσαι» κομίσαμεν 740 σάκκους αλεύρων, Άγγλος πρόξενος επέτρεψεν εξαγωγήν αλεύρων δι ημερήσιαν κατανάλωσιν φρουράς και κατοίκων. Θα επιτρέπη δε καθ εκάστην εξαγωγήν ημερησίας καταναλώσεως μόνον εφ όσον οι Βούλγαροι δεν καταλαμβάνουσι εν ή πλείονα οχυρά Καβάλας ή δεν εισέρχονται εις πόλιν …..

 

 Εκ Καβάλας 10/8 ώρα1.15  μμ 1916 αρ 3094

….μοι αναφέρθη ότι τμήμα πρωτοπορείας Βουλγάρων εζήτησεν πατάδοσιν Δ οχυρού. Παρακαλώ ενεργήσητε επειγόντως καθόσον κατάληψις ενός μόνον οχυρού θα έχη συνεπείας αναφερομένας ως άνω τηλεγραφήματος μου.

 

Εκ Καβάλας 11/8 1916 αρ 3104

Άγγλος πρόξενος μου εκοινοποίησεν διαταγάς διοικητού αγγλικής μοίρας , καθ ας εν η περιπτώσει Βούλγαροι καταλάβωσι παραθαλάσσια ερύσματα και επάκτια πυροβολεία Καβάλας , θα καταστραφώσιν υπό Άγγλων πάντα τα πλοία  και οι λέμβοι ευρισκόμενοι  εις ακτήν από Νέστου μέχρι Στρυμόνος….. Ατμόπλοιον «Σπέτσαι» ανεχώρησεν εντεύθεν χθες εσπέρας, αφού απεβίβασεν 260 σάκκους ….Μεγίστη ευθύνην δι επικειμένην λιμοκτονίαν πόλεως και φρουράς….Εις Δράμας ξενικά στρατεύματα φέρονται λίαν ευγενώς και εχορήγησαν άλευρα εις πόλιν. Μεσημβρίαν βουλγαρικά στρατεύματα έφθασαν έξωθι Πραβίου .

 

Εκ Καβάλας 10/8 ώρα 7 μμ 1916 αρ 3110

Πέμπτη μεραρχία (Δράμα) ανέπτυξε προφυλακάς αυτής μάλλον προς πόλιν Δράμας, όπως αφεθή ελευθέρα χρήσις σιδηροδρόμου εις βουλγαρικόν στρατόν και όπως αποφύγει κίνδυνον εκ συμμαχικών αεροπλάνων. Σήμερον μεσημβρίαν διήλθεν έξωθι Πραβίου τάγμα βουλγαρικόν κατευθυνόμενον προς οχυρόν καβαλάς1. Έτερον τάγμα βουλγαρικόν ενεκατεστάθη ύψωμα Δράνοβας.

 

 Εκ Καβάλας 12/8 ώρα1.45 μμ 1916 αρ 3115

Προς αποφυγή πάσης παρεξηγήσεως εδήλωσα χθες εις Άγγλον πρόξενον εάν αποκλεισμός θαλάσσης εξακολουθήση θα αναγκασθώ να ζητήσω επισιτισμόν από Δράμας. Χθες συνεπληρώθη παράδοσις οχυρών εις βουλγαρικόν στρατόν. Πληροφορούμαι ότι σήμερον επανέρχεται ενταύθα λόχος προκαλύψεως Οξιλάρ και οχυρού Ιντζές συνοδεύοντες υποδίκους σφαγών Δοξάτου. Συμπεριφορά του Βουλγαρικού στρατού ολονέν βελτιούται, πιθανώς διότι προσεγγίζουν προς Καβάλαν διοικήσεις ανωτέρων μονάδων.

Εκ Καβάλας 12/8 ώρα3.30 μμ 1916 αρ 3116

Απουσιάζουν τάξεων αυτών ….Πληροφορούμαι ότι ανεχώρησαν δι ιστιοφόρου εις Θάσον, ίσως μετ άλλων αξιωματικών ων μέχρις ώρας δεν κατωρθώθη εξακρίβωσις ονομάτων. Εις το κίνημα τουτο επρωτοστάτησαν ….προ καιρού καταγινόμενοι εις ζητήματα εκτός καθηκόντων των και αναγόμενα εις πολιτική. Λάβετε επειγόντως μέτρα, καθ όσον πιθανόν ανωτέρω μετανώσιν εις Θεσσαλονίκην και παριστώντες ψευδή και ανύπαρκτα γεγονότα ως πραγματικά δια προελάσεως ξενικών στρατευμάτων παρασύρωσιν και άλλους αξιωματικούς.

 

Εκ Καβάλας 13/8 ώρα6 μμ 1916 αρ 3129

Κατόπιν σημερινής 3127 τηλεγραφικής μου, Γερμανός αξιωματικός μοι υποσχέθη καταβάλη πάσαν προσπάθειαν όπως εκκρεμές ζήτημα λυθή συμφώνως προς ημετέρας βλέψεις. Ήδη μεταξύ Δράμας και Καβάλα αποκατεστάθη συγκοινωνία, αλλά δια μεμονωμένους στρατιωτικούς. 6^ην μεραρχίαν διέταξα παραμείνη Δράμαν, καθ όσον λιμήν Ελευθερών πιθανώς αποκλεισθή δια συρματοπλεγμάτων υπό Άγγλων ….Ελευθεραί κατελήφθησαν υπό των Γερμανώνκαι Βουλγάρων…..

 

Εκ Καβάλας 14/8 ώρα7 μμ 1916 αρ 3139

Παρακαλώ διατάξατε ποία στάσιν θα τηρήσω εν περιπτώσει αποβάσεως στρατευμάτων Συνεννοήσεως εις Καβάλαν δοθέντος ότι εδήλωσεν Γερμανός αξιωματικός εν τοιαύτη περιπτώσει βουλγαρικά στρατεύματα θα επιτεθώσι καυ αυτών. ….δεν δυνάμεθα αποσυρθώμεν εις αφαλές μέρος διότι πέριξ υψώματα κατέχονται υπό Βουλγάρων .

 

Εκ Καβάλας 14/8 1916 αρ 3136

Αγγλογάλλοι υπεχώρησαν δυτικώς Στρυμόνο, φαίνεται οριστικώς…….

 

Εκ Καβάλας 15/8 ώρα 5 μμ 1916 αρ 3647

6^η μεραρχία δια χθεσινής της ραδιοτηλεγραφικής εκ Θολός δια Δράμας παρακαλεί μεταβιβασθή υμίν ότι πλην λοχαγού Πανταζοπούλου και ανθυπολοχαγού Κουκουλέτσου πάντες αξιωματικοί και οπλίται υγιαίνουσι. Εζήτησα εξηγήσεις επί ανωτέρω ραδιοτηλεγραφήματος κατόπιν αναφερθεισών υπό μεραρχίας απωλειών κατά συμπλοκήν 18^ου συντάγματος (Χριστοδούλου) εις Δεμίρ Ισσάρ και του λόχου οχυρού Κρουσόβουπερί ων ανέφερον υμίν.

 

Εκ Καβάλας 16/8 ώρα 6 μμ 1916 αρ 3160

Καταυλισμός 6^ης μεραρχίας παραμενούσης Θολός εβομβαρδίσθη σήμερον υπό γαλλικών αεροπλάνων. Αριθμός θυμάτων δεν εξηκριβώθη…..

 

Εκ Καβάλας 17/8 ώρα 5 μμ 1916 αρ 3176

Προχθές 5 μόνιμοι υπαξιωματικοί 21^ου συντάγματος άπαντες Κρήτες εγκατέλιπον τας τάξεις των, μεταβάντες εις Θάσον. Προυπήρχον συνεννοήσεις προς αθρόαν λιποταξίαν οπλιτών και έχω λάβει πάντα μέτραπρος παρεμπόδισιν αυτής, αλλά δυστυχώς αγγλικός στόλος παρεμποδίζει περίπολον ατμακάτου λιμεναρχείου……

 

Εκ Καβάλας 19/8 ώρα 8 μμ 1916 αρ 3201

Πληροφορούμαι ότι λιποτακτήσαντες αξιωματικού …απεστάλησαν εκ Θεσσαλονίκης εις Θάσον υπό στρατηγού Σαράιγ όπως καταρτίσωσιν εκεί ελληνικήν λεγεώνα. Εκτός των αναφερθέντων ανεχώρησεν χθες εις Θάσον και λοχαγός Χατζόπουλος.

Εκ Καβάλας 16/8 ώρα 6 μμ 1916 αρ 3160

6^η μεραρχία παρημποδίσθη υπό Βουλγάρων μεταβή εις Δράμαν. Συμφώνως διαταγή μου έρχεται εις καβάλα . Ως ανέφερον ήδη άπαν υλικόν αυτής παραμένει Σέρρας. Σέρρας παραμένει 16^ον σύνταγμα.

Μετά έξοδον Ρουμανίας εξ ουδετερότητος Βούλγαροι φαίνονται ενδοτικότεροι…..

 

Εκ Καβάλας 198 ώρα 8μμ 1916 αρ 3204

……Αγγλικός στόλος βομβαρδίζει ημέτερα παραλία συμπεριλαμβανομένων και Ελευθερών….Γαλλικά αεροπλάνα βομβαρδίζουν εσωτερικό….

 

Εκ Καβάλας 22/8 ώρα 1 μμ 1916 αρ 3259

…Χθες οι Βούλγαροι απηγόρευσαν πάσαν κίνησιν οιασδήποτε φύσεως εκ Καβάλας προς εσωτερικόν και αντιστρόφως…..

 

Εκ Καβάλας 23/8 ώρα 3 μμ 1916 αρ 3250

….Φανερόν ότι Βούλγαροι από σκοπού  κρατούσι αποκεκομμένα τμήματα σώματος στρατού αναμένοντες κανονισμόν στάσεως Ελλάδος προς ενέργειαν κεχωρισμένως κατά τμημάτων μου…..

 

Εκ Καβάλας 25/8 ώρα 9.36 μμ 1916 αρ 3270

Σήμερον αφίχθησαν άλευρα εκ Θάσου υπό ρητόν όρον όπως χρησιμοποιθώσιν αποκλειστικώς προς διατροφήν πολιτών ουχί δε και του στρατού….

 

 

Εκ Καβάλας 25/8 ώρα 9.00 μμ 1916 αρ 3279

Απαγορευομένου παντός επισιτισμού εκ θαλάσσης, σώμα στρατού δέον μετασταθμεύση επειγόντως εις; Παλαιάν Ελλάδα.

 

Εκ Καβάλας 26/8 ώρα 10.10 πμ 1916 αρ 3282

…δια λοιπούς λόγους ους ανέφερον επανειλημένως, απόλυτος ανάγκη ταχείας μετασταθμεύσεως σώματος εις Παλαιάν Ελλάδα.

 

Εκ Καβάλας 27/8 ώρα 2 μμ 1916

Κατ απαίτησιν Άγγλου ναυάρου παραδίδω μηχανήν ασυρμάτου προς αυτόν.

 

Αντιλαμβάνεσαι σε ποια θλιβερή, αξιοθρήνητη κατάσταση είχαν φέρει τον στρατό και ειδικότερα το Δ Σώμα στρατού η Παλατιανή καμαρίλα, παρέδιδαν ότι τους ζητούσαν και κυρίως τους ζητούσαν την τιμή τους και αυτοί ΟΛΟΙ την έκαναν κουρελόπανο. Γιάσου ρε Κωνσταντίνε «ουδέτερε»

 

30 Αυγούστου / 12 Σεπτεμβρίου 1916

 

Καβάλα: Το απόγευμα οι Βούλγαροι καταλαμβάνουν την πόλη, Βούλγαρος ιππέας τραβά και κατεβάζει την Ελληνική σημαία από το λιμάνι.

Το 1/5 του πολεμικού υλικού έπεσε στα χέρια των Βουλγάρων, τεράστια αποθέματα σιταριού, καπνά αξίας 40.000.000 χρυσών δραχμών μεγάλες ποσότητες βενζίνης το 1/5 του πολεμικού υλικού της Ελλάδος έγινε λεία του Βουλγάρικου στρατού (πεσκέσι του Κωνσταντίνου προς τους Βουλγάρους).

 

Ο Τσάρος Φερδινάνδος βγάζει διάγγελμα:

 

«Μετά πάροδον τριών όλων ετών , εφ ης εποχής η Βουλγαρία υπεχρεώθη να πολεμήσει εναντίον απίστων συμμάχων, ο βουλγαρικός στρατός, βοηθούμενος υπό γενναίων συμμάχικών στρατευμάτων, κατόρθωσε να απελευθερώσει και ενώση μετά της Βουλγαρίας ολόκληρον την Βουλγαρικήν Μακεδονίαν».

 

Όλα έγιναν όπως έπρεπε ένα έλλειπε να βγάλει διάγγελμα και  ο Κωνσταντίνος, το έργο του όμως της καταστροφής της Ελλάδος δεν έχει ολοκληρωθεί.

Είδες σε λιγότερο από μήνα από τις 4/17 Αυγούστου 1916

Μέχρι τις 30 Αυγούστου / 12 Σεπτεμβρίου 1916, πόσα πράγματα συνέβησαν εις βάρος της εθνικής μας υπόστασης προς χάρη της ΟΥΔΕΤΕΡΟΤΗΤΑΣ και της ΑΝΟΗΣΙΑΣ  του «στρατηλάτη» του ανθρώπου δίχασε την Ελλάδα . Και ο πληθυσμός της Καβάλας θύμα και αυτό του «κουμπάρου», εκτοπίσθη στην Βουλγαρία και το έβαλαν να κάνει καταναγκαστικά έργα 40.000 πέθαναν από τις κακουχίες.

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Δημοσίευμα της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ.

Στη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ της 1ης Σεπτεμβρίου διαβάζουμε τη σχετική είδηση: «Χθες κατέπλευσε, προερχόμενον εκ Καβάλλας, το ατμόπλοιον “Ελένη”, εφ΄ ού επέβαινον υπερπεντακόσιοι στρατιώται και αρκετοί αξιωματικοί. Κατά τας πονετικάς αφηγήσεις των αξιωματικών η Καβάλλα εξεκενώθη τελείως υπό των Ελλήνων κατοίκων, εισήλθον δε εις αυτήν αι ορδαί του Τσαρίσκου Φερδινάνδου, υπό τας ενθουσιώδεις εκδηλώσεις των Τούρκων, οι οποίοι αφού ελεηλάτησαν, τα πάντα, ήρχισαν και σφάζοντες. Αι πολιτικαί, δικαστικαί και οικονομικαί αρχαί διεπεραιώθησαν εις την Θάσον, το πολεμικόν υλικόν μας, τα κτήνη του στρατού, αι αποθήκαι τροφίμων περιήλθον εις χείρας των Βουλγάρων, οίτινες ανύψωσαν επί του διοικητηρίου την Βουλγαρικήν σημαίαν. Εις τους Βουλγάρους παρεδόθησαν 50 περίπου αξιωματικοί μας. Τούτους ηκολούθησαν περί τους 500 στρατιώται. Άπαντες ούτοι θα αποσταλούν εις το εσωτερικόν της Βουλγαρίας.» .


ΒΛΕΠΕ:

 http://pluton22.blogspot.gr/2016/03/gorlitz.html

http://pluton22.blogspot.gr/2016/09/blog-post_30.html

http://pluton22.blogspot.gr/2016/07/blog-post_17.html

http://pluton22.blogspot.gr/2016/01/blog-post_24.html

http://pluton22.blogspot.gr/2015/11/blog-post_26.html

http://pluton22.blogspot.gr/2015/07/blog-post_5.html

http://pluton22.blogspot.gr/2011/09/blog-post_24.html

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.................