Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΙΧΑΣΜΟΣ ΜΕΡΟΣ Γ

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Sir Francis Edmund Hugh Elliot  (24 Μαρτίου 1851 – 20 Ιανουαρίου  1940).

ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ

 

            Ξέσπασαν στους άοπλους βενιζελικούς, κάνανε αίσχη υπό την σιωπηλή συγκατάθεση του Κωνσταντίνου ο οποίος σε καμία περίπτωση δεν έδειξε κύρος υπερκομματικού ηγέτη, ούτε ευσπλαχνίστηκε , ούτε προστάτεψε τους μισούς υπηκόους του από την μανία των άλλων μισών. Έδειξε ότι ήταν άνθρωπος μικρόψυχος και βλάξ, διότι μετά την επιτυχία που είχε θα μπορούσε από θέση ισχύος να δείξει ένα ανθρώπινο πρόσωπο. Δεν το έκανε, στάθηκε αδύναμος, κατώτερος των περιστάσεων, έδειξε ανικανότητα αντίληψης για μια ακόμα φορά.

            Νίκησε λοιπόν; Δες τι ακολούθησε και βέβαια και πάλι δεν τα πλήρωσε ο «Κώτσος», η δόλια η πατρίδα υπέστη τις συνέπειες.

 

ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΠΡΩΤΗ :ΕΚΠΤΩΤΟΣ

 

           

            Ο Βενιζέλος είπε σε μια στιγμή οργής «Μόνον διεστραμένη αντίληψις βασιλοδούλων ημπορεί να επιμείνη  ότι έπρεπε να αφήσωμεν τους εμπνευστάς της πολιτικής του βασιλέως, εφ όσον είχον τον τελευταίον τούτον επί κεφαλής των, να συμπληρώσουν μέχρι τέλους την καταστροφήν, εις την οποίαν ωδήγησε την χώραν»  και να φανταστείς ότι  ο Βενιζέλος ήταν πάντα και προσεκτικός και ευγενής στις εκφράσεις του, η αγανάκτηση των γεγονότων είχε ξεχειλίσει και στον γλυκύ αυτόν πολιτικό. Αργότερα θα  χαρακτηρίσει τις ενέργειες του Κωνσταντίνου με τα πιο κάτω λόγια «αδιαφόρει δια τα ελληνικά συμφέροντα ή τουλάχιστον τα έθετε εις δευτέραν μοίραν απέναντι του κυρίου  σκοπού εις τον οποίον απέβλεπε : Να μη τα χαλάση με τον Κάιζερ εις τον αιώνα τον άπαντα» .

            Η Προσωρινή Κυβέρνηση στις 24/11 – 7/12 κάτω από το πλήθος των μηνυμάτων που λάμβανε για τα αίσχη των αποστράτων  υπό την σιωπηλή καθοδήγηση του Κωνσταντίνου έβγαλε διάγγελμα και ΚΗΡΥΣΣΕ ΕΚΠΤΩΤΟ ΤΟΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ «Τα τραγικά γεγονότα των Αθηνών, όπου τόσοι εκ των συναγωνιστών μας εύρον τον θάνατον και εξεδιώχθησαν σκληρώς, εδημιούργησαν μεταξύ του αιμοσταγούς βασιλέως και του έθνους χάσμα του λοιπού αγεφύρωτον…..Από της στιγμής αυτής ο βασιλεύς Κωνσταντίνος είναι έκπτωτος του θρόνου του» . και από εκείνη την στιγμή ο Βενιζέλος κινείται για την εκθρόνιση του.

           

ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ : ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΗ

 

            Οι Συμμαχικές κυβερνήσεις πλέον εγκαθιστούν διπλωματικούς εκπροσώπους τους στην Θεσσαλονίκη . αυτό είναι ένα μεγάλο βήμα προς την ντε γιούρε αναγνώριση.

            Ο Αριστείδης Μπριάν, μαίνεται και προτείνει την άμεση απομάκρυνση του Κωνσταντίνου.

            Υπέρ του Κωνσταντίνου είναι ο Τσάρος Νικόλαος που απαγορεύει τις εκθρονίσεις εστεμμένων.

            Οι Ιταλοί  επιθυμούν τον Κωνσταντίνο στον θρόνο διότι τα σχέδια τους εξυπηρετούνται με μια διαιρεμένη Ελλάδα.

            Η Αγγλία ( ο Λόυδ Τζώρτζ ανέλαβε την ημέρα του διαγγέλματος Βενιζέλου), κρατά την κλασική επαμφοτερίζουσα πολιτική.

            Δεν φτάνει αυτό ο Άγγλος πρέσβης στην Αθήνα σερ Φράνσις Έλλιοτ εγκαταλείπει την πρεσβεία και εγκαθίσταται σε βρετανικό πολεμικό στον Πειραιά.

            Οι Έλληνες πρεσβευτές στο Παρίσι Άθως Ρωμανός, στο Λονδίνο Ιω Γεννάδιος και στην Πετρούπολη Δ Κακλαμάνος ΠΑΡΑΙΤΟΥΝΤΑΙ και προσχωρούν στην προσωρινή Κυβέρνηση του Βενιζέλου.

 

 

 

 

ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΤΡΙΤΗ: ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΕΔΑΦΩΝ

 

            Η Προσωρινή Κυβέρνηση με την βοήθεια των Συμμάχων αποσπά και άλλες επαρχίες από το κράτος των Αθηνών.

Πρώτα τα Κύθηρα

Μετά τις Κυκλάδες

Ύστερα τα Επτάνησα.

            Συγκροτούνται στην Θεσσαλονίκη μια ολόκληρη μεραρχία, την μεραρχία Σερρών που φεύγει για το μέτωπο, αφού παρέλασαν μπρος από τον Βενιζέλο και τον Σαράιγ. Θα πολεμήσουν για να ανακαταλάβουν ότι παρέδωσε το Δ Σώμα στρατού.

 

ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΤΕΤΑΡΤΗ : ΠΕΙΝΑ

 

            Από τις 25/11 – 8/12 1916, οι Σύμμαχοι επιβάλουν σαν αντίποινα ΟΛΟΣΧΕΡΗ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ  στα λιμάνια Πειραιά, Πάτρα, Βόλο.

            Η πείνα δεν αργεί να πλήξει τις λαϊκές μάζες, ο μόνος που σίγουρα τρώει αυτή την περίοδο είναι ο «κουμπάρος Κωνσταντίνος» και η οικογένειά του.

            Οι δρόμοι των Αθηνών είναι βυθισμένοι στο σκοτάδι , δεν υπάρχει κάρβουνο.  Δεν υπάρχει ψωμί (για να συντηρηθεί τότε η Ελλάδα έπρεπε να φέρνει 40.000 τόνους σιτηρά το μήνα από το εξωτερικό. Και οι σύμμαχοι δεν επιτρέπουν να περάσει μήτε βάρκα, οι άνθρωποι τρώνε ότι υπάρχει (ρίζες, χόρτα, σταφίδες κλπ) αποτέλεσμα αρχίζει η δυσεντερία και οι θάνατοι από πείνα.

            Η χορτάτη Σοφία οργανώνει λαϊκά συσσίτια και κατά την διανομή του όποιου χυλού σερβίρουν εξ ονόματος της σοφίας παιανίζετε «Του αϊτού ο γιος» .

            Φυσικά οι εφημερίδες καθημερινά γράφουν ότι υπεύθυνος είναι ο Βενιζέλος για την πείνα τους, και οι αναγνώστες πεινασμένοι δύσμοιροι συμπονούν το θύμα του Βενιζέλου, τον μάρτυρα Κωνσταντίνο. ΤΕΤΟΙΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ . Ο Σερ Βασίλ Θόμψων γράφει «Ο πληθυσμός ετρέφετο  με σύκα σταφίδες και κουκιά. Τα ποθέματα εξαντήθησαν…Η εντερίτης κατέστη ενδημική….Η ναυσιπλοία και η βιομηχανία εσταμάτησαν…» και όμως ο Κωνσταντίνος παρά την δυστυχία του λαού γαντζωμένος στον θρόνο του. Όλοι πονούσαν για τους πεινούντες Έλληνες οι Ιταλοί οι εφημερίδες τους γεμάτες πόνο απαριθμούσαν τα δεινά του Ελληνικού λαού ο «Εσπερινός ταχυδρόμος» του Μιλάνου έγραφε ότι «4.000 Ιταλοί έφυγαν από την Ελλάδα ελλείψει άρτου» ο πόνος τους δεν ήταν η έλλειψη ψωμιού στην Ελλάδα ήταν να μπορέσουν να καλοβάλουν πόδι στα Γιάννενα την Πρέβεζα, τα Επτάνησα κλπ , οι Ρώσοι λέει ο πρέσβης της Ρωσίας στην Ρώμη «Βασανίζοντες τους Έλληνες δια της πείνης όχι μόνον διαπράττομεν ανήθικον πράξιν αλλά και τους εξωθούμε εις τας αγκάλας των εχθρών μας» και ποιος τα λέει αυτά ο εκπρόσωπος μιας χώρας μουζίκων που η ανθρώπινη ζωή ελάχιστη αξία είχε, αλλά ο στόχος ήταν η διατήρηση του Κωνσταντίνου και προ αυτού του στόχου γίνονται φιλάνθρωποι μέχρι και αδίστακτοι στην ανθρώπινη ζωή Ρώσοι διότι χωρίς Κωνσταντίνο Κωνσταντινούπολη δεν έβλεπαν.

 

 

 

ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΠΕΜΠΤΗ : ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ

 

            Η χειρότερη απ όλες τις συνέπειες  είναι αυτή, 1/14 Δεκεμβρίου 1916 οι Σύμμαχοι επιδίδουν τελεσίγραφο που ΖΗΤΟΥΝ:

1^ον   Την αποχώρηση όλων των Ελληνικών στρατευμάτων στην Πελοπόννησο.

2^ον  Ικανοποίηση για την προσβολή που δέχτηκαν οι σημαίες τους.

Και ο Κωνσταντίνος  τι νομίζεται ;

«Ο Βασιλιάς μας θα ζώσει το σπαθί,

Θα σφάξει Αγγλογάλλους και βενιζελικούς μαζί»

ΟΧΙ βέβαια υπέκυψε το παλικάρι «Του αϊτού ο γιος».

            Στις 18/31 Δεκεμβρίου 1916 νέα δριμύτερη διακοίνωση με νέους όρους :

1^ον Επανεγκατάσταση των ελέγχων και μάλιστα αυστηρότεροι από πριν.

2^ον Να απαγορευτούν οι συγκεντρώσεις των επιστράτων βορείως του Κορινθιακού

3^ον  Να παύση η δίωξη όλων των φυλακισμένων φιλελεύθερων, και να αποζημιωθούν

4^ον   Να απομακρυνθεί ο στρατηγός Καλλάρης από την διοίκησιν του Α Σώματος Στρατού.

5^ον Να ζητήση η ελληνική κυβέρνηση «επισήμως συγνώμη από τους Συμμάχους πρεσβευτάς, η δε αγγλική, η γαλλική, η ιταλική, και η ρωσική σημαία θέλουσι χαιρετισθή επί δημοσίας πλατείας των Αθηνών, ενώπιον της συγκεντρωμένης φρουράς.»

            Τι λες ότι έκανε «Του αϊτού ο γιος»; ΥΠΕΚΥΨΕ, αυτός ΔΕΝ ήταν πια βασιλιάς  ένας λακές που υπέκυπτε ήταν, σερνόταν ο θρασύδειλος για περισώσει τον θρόνο του.    

            Το τι μασκαραλίκι μας έκαναν δεν μπορείς να φανταστείς, Άκου Ελληνικά στρατιωτικά τμήματα «οι νικητές» παρελάσανε στο Ζάππειο και η σημαία τους «υποκλίθηκε» σε έκφραση συγνώμης μπροστά από τις τέσσερεις συμμαχικές σημαίες που κρατούσε τιμητική φρουρά στα προπύλαια. Τον εξευτελισμό υποχρεώθηκε να παρακολουθήσουν υπουργοί και ανώτατοι στρατιωτικοί. Ο μόνος που έλλειπε ήταν «Του αϊτού ο γιος» να ζώσει το σπαθί του,  να σφάξει Αγγλογάλλους.

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο εξευτελισμός της Ελληνικής σημαίας στο Ζάππειο.

 

 ΑΝΑΘΕΜΑ

 

 

            Και ο Κωνσταντίνος τι έκανε; ΤΙΠΟΤΑ είχε αφεθεί να τον πάνε τα πράγματα, είναι η μόνιμη τακτική των ανθρώπων που βρέθηκαν ηγέτες χωρίς το ανάλογο τσαγανό στις δύσκολες στιγμές και ο «κουμπάρος» ήταν η χειρότερη περίπτωση ανθρώπου αυτής της κατηγορίας, έτυχε να είναι διάδοχος, έγινε δοτά αρχιστράτηγος, του πήγαν  καλά οι Βαλκανικοί (οι λόγοι των στρατιωτικών επιτυχιών ήταν έξω από τις δικές τους στρατιωτικές ικανότητες), έγινε ήρωας, και το μόνο προσόν που είχε είναι να διατηρεί το μίζερο προφίλ του θύματος κοροϊδεύοντας τους απλούς ανθρώπους.

            Για να δεις σε ποιο σημείο έλλειψης μυαλού και διπλωματικότητας βρισκόταν ο θλιβερός Κωνσταντίνος, σου αναφέρω το περιστατικό που συνέβη πριν ένα χρόνο όταν η στρατιά Θεσσαλονίκης αριθμούσε 60.000  είπε λοιπόν «Η ωραιοτέρα ημέρα της ζωής μου θα είναι όταν οι Γερμανοβούλγαροι σας πετάξουν στην θάλασσα» και ξέρεις σε ποιόν το είπε ο άνους; ΣΤΟΝ ΓΑΛΛΟ ΠΡΕΣΒΕΥΤΗ ΓΚΥΓΙΕΜΕΝ !!!!!

            Για να καταλάβεις καλύτερα του τι συνέβαινε επί βασιλείας του Κωνσταντίνου  δες τι γράφει ένας 16χρονος πρόσφυγας από την Σμύρνη που αργότερα πρόσφερε στην Ελλάδα Βραβείο Νομπέλ τον Γιώργο Σεφεριάδη (Σεφέρη):

«Έφτασα στην Αθήνα τον καιρό που άρχιζε ο μεγάλος Διχασμός. Δεν πρόφτασα να νιώσω μήτε αγάπη μήτε υπόληψη για τον Κωνσταντίνο. Έπειτα ήρθαν τα «Νοεμβριανά» που μου θύμισαν καταπληκτικά τα καμώματα των Τούρκων. Για τους ανθρώπους του Κωνσταντίνου , εμείς που ερχόμασταν από το σκλαβωμένο έθνος, που είχαμε ανατραφεί μόνο με την λαχτάρα, την Ελλάδα ήμασταν οι Τουρκόσποροι . Κι αυτοί που μας χλεύαζαν και μας ταπείνωναν δε σκοτίζονταν που οι Γερμανοί ήταν σύμμαχος  των Τούρκων και των Βουλγάρων, τον ευχόντουσαν νικητή και του παράδιδαν τα κάστρα μας απολέμιστα. Για τη φαντασία μου τότε, αυτή η ωμή στενοκεφαλιά ήτανε υπέρογκο και τερατώδες.

          Θυμάμαι τα απομεσήμερο που είδα από ένα παράθυρο της οδού Μπουμπουλίνας, το ελεεινό θέαμα του όχλου με δεσποτάδες και παπάδες που κουβαλούσαν πέτρες για το ανάθεμα του Βενιζέλου , την αηδία που μ έπνιγε στο Πολύγωνο, μπροστά στο φρικτό μνημείο με τα κερατοφόρα καύκαλα από τραγιά στην κορυφή του.» .

            Τι ήταν όμως αυτό το περίφημο ανάθεμα;

            Το οργάνωσε ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος των Συντεχνιών και στις εφημερίδες δημοσιεύτηκε προκήρυξη και καλούσε  «σύμπας ο ελληνικός λαός όπως αναθεματίσει τον τρισκατάρατον προδότην βενιζέλον, εις το Πεδίον του Άρεως. Όλοι ανεξαιρέτως , νέοι, γέροντες, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, ρίψατε ανά ένα λίθον αναθέματος κατά του μυσαρού προδότου και δολοφόνου της Πατρίδος και του Βασιλέως μας» .

            Η Κυβέρνηση και ο βασιλιάς όχι μόνο δεν εμπόδισε, αλλά έστειλε και τηλεγραφήματα στις ελληνικές πρεσβείες να την γνωστοποιήσουν στο ευρωπαϊκό κοινό! Χαρείτε το « Πλήθη λαού, ανερχόμενα εις δεκάδας χιλιάδων, έρριψαν λίθον αναθέματος κατά του προδότου» !

            3μμ της 12/25 Δεκεμβρίου συγκεντρώθηκαν λοιπόν στο Πεδίο του Άρεως κοντά στην Σχολή Ευελπίδων αντιβενιζελικοί , χοροστάτησε ο μητροπολίτης Αθηνών Θεόκλητος περιστοιχισμένος από πλήθος παπάδων και συνοδικούς και είπε : «Κατά Ελευθερίου Βενιζέλου συλλαμβάνοντος αρχιερείς και επιβουλευομένου βασιλείαν και Πατρίδα ανάθεμα έστω!» .

            Η θλιβερή αυτή τελετή επαναλήφθηκε και σε επαρχιακές πόλεις. Το καθεστώς των επιστράτων συνεχίζουν να συλλαμβάνουν πολίτες και αξιωματικούς ύποπτους να πάνε στην Θεσσαλονίκη και υποχρεώνουν την πληρωμή εισφορών  στους Βενιζελικούς, παραμερίζουν Βενιζελικούς από τις δημόσιες υπηρεσίες και οργανώνουν μνημόσυνα για τους φονευθέντες ευζώνους στην Αικατερίνη( απ ότι θυμάσαι ο Ν Πλαστήρας περίγραψε ποιοι είχαν νεκρούς), αναγκάζουν σημαίνοντες φιλελεύθερους να υπογράφουν εξευτελιστικές δηλώσεις μετανοίας που δημοσιεύουν στις εφημερίδες, δες μερικές από αυτές για να καταλάβεις τι γινόταν:

«Όσον αφορά την μυσαράν και ειδεχθή συνωμοσίαν κατά του καθεστώτος και του Σεπτού ημών Βασιλέως, μετά βδελυγμίας αποστρέφω το πρόσωπόν μου από του ανοσιουργήματος τούτου» .

Και άλλη μια

«Φρικιών προ της στυγεράς συνωμοσίας του αρχηγού των φιλελεύθέρων δηλώ ότι αποκηρύσσω τούτον ως και πάντα αυτού συνεργάτην, ανήκων ψυχή τε σώματι μέχρι θανάτου εις τον ελευθερωτήν της Πατρίδος μου και ένδοξον ημών  Βασιλέα» .

            Μέσα σε αυτή την φαιδρή κατάσταση οι αυλοκόλακες στήνουν ανδριάντες του Κωνσταντίνου, που; ΠΑΝΤΟΥ, εκεί όμως που είχε πραγματικά πλάκα ήταν στο Πανεπιστήμιο,  και εκεί ο Θεόκλητος μεταξύ των άλλων είπε : «Τοιούτος Βασιλεύς δεν εκθρονίζεται. Τον αναμένει το αυτοκρατορικόν διάδημα των Κωνσταντίνων . Καίσαρ Αύγουστε , συ νικάς!» .

 

Η Πηνελόπη Δέλτα, οικογενειακή φίλη και συνεργάτρια του Βενιζέλου, θυμάται το "ανάθεμα" και το περιγράφει με αηδία:

Η άμορφη αυτή, σιχαμένη μάζα από πέτρες όλων των μεγεθών και σχημάτων, άσπριζε εκεί, όλη μέρα, στα χώματα του Πεδίου του Άρεως. Τη νύχτα, πιστοί, θλιμμένοι πατριώτες, πήγαιναν κρυφά και στόλιζαν με λουλούδια της εποχής, τις άσχημες πέτρες. Το πρωί, οι αρχές έβαζαν και μάζευαν βιαστικά τ' αφιερώματα αυτά των πιστών. [...]

Η μητέρα μου έφερε βαριά το ανάθεμα. Το θεωρούσε ασχημιά και ντροπή και, θεοσεβούμενη όπως ήταν, έτρεμε μην πάθει τίποτε ο Βενιζέλος, που τον αναθεμάτισε η εκκλησία. 

Ένα από τα πρώτα βράδια που ήμαστε όλοι συναγμένοι στο πατρικό, έφερε την ομιλία αυτήν και παρακάλεσε το Βενιζέλο να προκαλέσει μια τελετή, όπου πάλι η εκκλησία να σηκώσει το ανάθεμα.

Ο Βενιζέλος άναψε.

-"Όχι, βέβαια, κυρία Μπενάκη, δε θα το κάνω αυτό ποτέ!", αναφώνησε. "Το ανάθεμα θα μείνει, και κάτω από το ανάθεμα θα νικήσομε, θα ελευθερώσομε τη Μακεδονία και θα τσακίσομε τους Βουλγάρους. Όχι μόνο δε θα ζητήσω να σηκωθεί το ανάθεμα, αλλά και θα μείνουν οι πέτρες εκεί που έπεσαν στοίβα, να ξέρει και να θυμάται ο κοσμάκης πως είμαι αναθεματισμένος, και όμως πως η νίκη θα είναι δική μας..."
Κάποιος είπε: "Δε θα μείνουν πολύ οι πέτρες! Ήδη μίκρανε η στοίβα, και κάθε νύχτα μικραίνει..."
Ο Βενιζέλος έβγαλε τις φωνές.

-"Δεν εννοώ να γίνει αυτό!", αναφώνησε. "Δε θέλω να χαθεί η απόδειξη αυτή του αναθέματος! Θα βάλω φύλακες! Εννοώ να μείνουν οι πέτρες όπως είναι, να τις βλέπουν κάθε μέρα οι περαστικοί και να ξέρουν τι ανόητα, τι μάταια πράγματα που είναι οι κατάρες της εκκλησίας!"
-"Είναι όμως μια ασχημιά στο Πεδίο του Άρεως, κύριε Πρόεδρε", είπε ο πατέρας μου, που αν και παραιτημένος, δεν ξεχνούσε πως υπήρξε Δήμαρχος Αθηναίων.

-"Θα υποστούμε και την ασχημιά αυτή, κύριε Μπενάκη", αποκρίθηκε ο Βενιζέλος, "θα την υποστούμε για την ανατροφή του λαού, που πρέπει να μάθει την αξία της εκκλησιαστικής κατάρας όσο και της ευλογίας της, όταν γίνεται η εκκλησία όργανο πολιτικών παθών".

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Το ΑΝΑΘΕΜΑ  ΤΟΥ ΠΡΟΔΟΤΗ μια πολύ θλιβερή υπόθεση στην οποία δυστυχώς συμμετείχε και η Εκκλησία, ποιος ήταν ο προδότης; Αυτός που ήθελε να πολεμήσει τους Τούρκους και τους Βούλγαρους.



 

ΣΠΑΔΩΔΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ

 

Η επίδοση του τελεσιγράφου της 18/31 Δεκεμβρίου 1916 στην πραγματικότητα σήμαινε πόλεμο με την Άνταντ. Αυτός που το κατάλαβε ήταν ο Δημ Γούναρης, έπρεπε πλέον ο Κωνσταντίνος να πάψει το παιχνίδι της ουδετερότητας και να επιλέξει ένα από τους εμπολέμους. Αυτό πρόσταζε ή ιστορία , Και πρότεινε ο Δ Γούναρης  «να εξετάσθή  και καθορισθή  αν και ποίας πολεμικάς πράξεις δυνάμεθα να επιχειρήσωμεν και μετά ποίου πιθανού αποτελέσματος.» .

            Την ίδια γνώμη είχε και ο Μεταξάς ο οποίος μάλιστα πρότεινε έξοδο στον πόλεμο παρά το πλευρό των Γερμανών και επίθεση στην στρατιά της ανατολής ταυτόχρονα και από βορά και από νότο, αλλά προϋπόθεση επιτυχίας αυτών ήταν σαρωτική νίκη των Γερμανών στα βαλκάνια.

            Αυτή την γενική επίθεση περίμενε και η καημένη η Σοφία και φλεγόμενη από Γερμανικό πατριωτισμό έστειλε στις 23/11 – 6/12 1916 την πιο κάτω επιστολή στον Κάιζερ «Παρακαλώ πληροφορήσατέ μας πότε ο στρατός  της Μακεδονίας θα ενισχυθή αρκούντος δια να επιχειρήσει τελειωτικήν επίθεσιν…Πολλούς χαιρετισμούς. Η σκέψις μου προς σας.» και ο Κάιζερ της απαντά «Η Συνεννόησις απέδειξεν εκ νέου καθαρά ποιος είναι ο σκοπός της. Δεν μένει λοιπόνν εις τον Τίνο, αληθώς ουδεμία άλλη οδός ανοικτή ειμή να εξεγερθή φανερά κατά των δημίων του. Η επέμβαση του Τίνου με τας κυριοτέρας του δυνάμεις εναντίον της προς δυσμάς πτέρυγος του Σαράιγ θα είναι αποφασιστική εν Μακεδονία» . Δηλαδή ζήταγε ο Κάιζερ να κινηθεί ο Τίνος μόνος του και να νικήσει τον Σαράιγ , ποτίζοντας με όσο πιο άφθονο μπορούσε Ελληνικό αίμα τον δρόμο για την Θεσσαλονίκη, σιγά μη χαλάλιζε δράμι Βουλγάρικου πολύ περισσότερο Γερμανικού αίματος για τον Τίνο.

            Με ποιο τρόπο όμως γινόταν η συνενόηση Στην Λάρις αέφτανε κρυφά αεροπορικώς από Ελβασάν ο άλλοτε στρατιωτικός ακόλουθος της Γερμανίας στην Αθήνα ταγματάρχης Φαλκενχάουζεν και από εκεί είχε μακρά τηλεφωνική συνδιάλεξη με την σοφία, το δε ταχυδρομείο γίνεται μέσα από τα απόκρημνα   βουνά τηε Β Ηπείρου που αδυνατούν να φρουρήσουν οι Γάλλοι.

            Εν τω μεταξύ μελετάται ο αποκλεισμός του κορινθιακού με τοποθέτηση πεδινών πυροβολαρχιών στο Ρίο και Αντίριο και προσπαθούν να παρακωλυθεί η αναγκαστική αποχώρηση των ελληνικών στρατευμάτων προς Πελοπόννησο.

            Οι κωνσταντινικοί δημιουργούν μυστικές αποθήκες όπλων σε απρόσιτες περιοχές της Θεσσαλίας και της Ηπείρου, στην δε ουδετέρα ζώνη συγκεντρώνονται μισθοδοτούμενοι επίστρατοι και ζουν στα χωριά σαν ιδιώτες.. πολλοί από αυτούς συγκροτούν άτακτα σώματα και χτυπούνε τους Γάλλους σκότωσαν 21 Σενεγαλέζους .

            Ο Σαράιγ αντιδρά σκληρά : Διαστάσει να τουφεκίζεται επί τόπου όποιος  Έλληνας συλληφθή με όπλο, διατάζει επιδρομές αντιποίνων με ιππικό αλγερινών σπαχήδων.

            Το κωμικό ξέρεις ποιο είναι; Ότι ο Τίνο και η Σόφη που περιμένουν την συνδρομή του Κάιζερ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΒΑΡΟΣ, είναι απλά ένα διακοσμητικό πρόσωπο και κυβερνά μια στρατιωτική δικτατορία Χίντεμπουργκ  και Λούντεντορφ  και αυτοί έχουν καταλήξει ότι η Ελλάδα δεν χωρά στην γερμανική συμμαχία εφ όσον συμμέτέχει σε αυτήν η βουλγαρία, δες τι γράφει ο Χίντεμπουργκ «Κατά τον χειμώνα 1916 -1917 έφτασεν μέχρις ημών, υπό μορφήν δελεαστικών προσκλήσεων, ειδήσεις περί εξελίξεως της πολιτικής καταστάσεως εις ελλάδα και του ζητήματος μιας επιθέσεως εις Μακεδονίαν. Εις τας φωνάς εκείναςτων σειρήνων , έμεινα εντελώς αναίσθητος .Αμφέβαλλα ότι ο λαός των ελλήνων επιθυμεί ενθουσιωδώς τον πόλεμον και μάλιστα όταν επρόκειτο να τον διεξαγάγη ως σύμμαχος των Βουλγάρων» .

            Στο μεταξύ μεθοδικά και με την βοήθεια των Γερμανών εξοντώνονται οι Ελληνικοί πληθυσμοί  στην Αν Μακεδονία και την Μ Ασία  όπου ο συστηματικός διωγμός άρχισε από τον Απρίλιο του 1914 . τον Μάρτιο του 1917 ολόκληρος ο πληθυσμός του Αϊβαλή εκτοπίστηκε στα βάθη της Ανατολής και η ελληνική πολιτεία λεηλατήθηκε.

 

 

ΙΤΑΛΟΙ

 

            Ας αφήσουμε τον θλιβερό Κωνσταντίνο και ας δούμε τι γινόταν στην Θεσσαλονίκη, διότι η καρδιά της Ελλάδος δεν χτυπούσε στην Αθήνα  των επιστράτων και των ταπεινώσεων αλλά  στον μαχόμενο υπερήφανο και δημιουργικό βορά.

            Εδώ είχαμε σοβαρά προβλήματα και αυτά εντοπιζόντουσαν στην στάση των Ιταλών , Η Ρώμη έβλεπε στο πρόσωπο του Βενιζέλου ένα μεγάλο εμπόδιο για την πραγματοποίηση των στόχων της στο Αιγαίο, το Ιόνιο και την Βαλκανική, ο Διχασμός ήταν κάτι που την  βόλευε και πολύ περισσότερο την βόλευε η στάση του Κωνσταντίνου, αυτό το είχαν καταλάβει όλοι δες τι γράφει ο Σαράιγ : « Η Ιταλία έχει θανάσιμον μίσος εναντίον του Βενιζέλου, διότι είναι ο μόνος ίσως ικανός να δημιουργήσει μίαν μεγάλην Ελλάδα απέναντι μιας μεγάλης Ιταλίας» .

            Η Ιταλία δεν ήθελε την Ελλάδα επιστρατευμένη παρά το πλευρό της Άνταντ, δεν ήθελε μια Ελλάδα ενωμένη υπό τον Ε Βενιζέλο, γι αυτό όπως είδαμε αντιτάχθηκε λυσσαλέα στις  προτάσεις των Γάλλων για εκθρόνιση του Κωνσταντίνου.       Προσπάθησαν με κάθε μέσο να εξαρθρώσουν την στρατολογία της Προσωρινής Κυβερνήσεως (ΠΚ).

            Οι ανυπότακτοι έβρισκαν άσυλο στις στρατιωτικές υπηρεσίες τους και τους παρουσίαζαν σαν εργάτες βάζοντας τους να δουλεύουν για ένα συσσίτιο.

            Οι στρατιώτες της Άμυνας ζούσαν μέσα σε αντίσκηνα στον βαρ΄θ Μακεδονικό χειμώνα ενώ οι Ιταλοί αρνούντο να εγκαταλείψουν τους ελληνικούς στρατώνες που είχαν καταλάβει.

            Δεν έκρυβαν καν τις βλέψεις τους και μετά τα «Νοεμβριανά» αποβιβάστηκαν στην Κέρκυρα  και η προπαγάνδα τους οργίαζε, στην Β Ήπειρο πάλι έδιωξαν τον ελληνικό στρατό, επιδόθηκαν στον διωγμό του ελληνικού στοιχείου, στην Χειμάρρα φυλάκισαν τους προκρίτους με την κατηγορία ότι είναι «πολύ Έλληνες», στο Αργυρόκαστρο κατέλυσαν τις εκκλησιαστικές αρχές και απέλασαν τον δεσπότη.

            Σθεναρή πολιτική και στρατιωτική πρωτοβουλία ανέλαβε ο Αλ Παπαναστασίου μόλις έφτασε διοικητής επτανήσων μετά την κατάληψη τους από την ΠΚ τον Απρίλιο του 1917 και να ανακόψη την εξάπλωση των Ιταλών.

 

 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Το κίνημα της Εθνικής Αμύνης.


 

ΕΠΙΒΟΛΗ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ

 

 

            Αλλά μέγα εμπόδιο για την ΠΚ ήταν και ο ίδιος ο Σαράιγ  που με την ωμότητα του στην παραμικρή αφορμή ή υποψία ενεργούσε τρομοκρατικά και περιφρονούσε τους Έλληνες αλλά και τους συνεργάτες του, 25μηνη πολιτεία του Σαράιγ ήταν ο καλύτερος τροφοδότης του αντιβενιζελισμού και διευκόλυνε αφάνταστα την προπαγάνδα των κωνσταντινικών .

            Η ΠΚ αναγκάστηκε να καταφύγει σε σκληρά μέτρα και να οργανώσει την καταδίωξη των φυγοστράτων.

            Στην Χαλκιδική φτάνει ο  λοχαγός Γ Κονδύλης για να καταστείλει τη εξέγερση 500 επιστράτων που είχαν  συλλάβει εν ονόματι του βασιλέως Κωνσταντίνου τη φρουρά της κωμόπολης Γαλάτιστα. Στην σύγκρουση σκοτώθηκε ο αρχηγός των στασιαστών Σαραφιανός.

            Ξεσπά νέα ανταρσία στον Πολύγυρο και ο Γ Κονδύλης στέλνει έφιππο απόσπασμα και διαλύει τους αντάρτες. Την άλλη ημέρα συλλαμβάνει τον αρχηγό της των ανταρτών Γρ Σενάπαλο (ο οποίος ήταν κατάσκοπος των Τούρκων κατά τον μακεδονικό αγώνα), έκτακτο στρατοδικείο επι τόπου και τον καταδικάζει στον θάνατο δι αγχόνης. Τελάληδες μαζεύουν τον κόσμο για να παρακολουθήσουν την εκτέλεση που θα γίνει δημόσια. Τον κρέμασαν σε ένα δένδρο.

            Μόλις φεύγει ο Κονδύλης, οι στασιαστές σκοτώνουν Κρητικούς χωροφύλακες της Αμύνης, ανάλογα είναι και τα αντίποινα που ακολουθούν όταν φτάνει απόσπασμα υπό τον ταγματάρχη Κ Μπαρτζώκα , στο τέλος η επιστράτευση επιβάλλεται αφού πυρπολούνται και μερικές δεκάδες σπίτια ανυπότακτων.

            Παρόμοια επεισόδια και σε άλλες περιοχές Κεφαλλονιά, Σάμο και Μακεδονία. Ο μέραρχος Χριστοδούλου παραπονιέται ότι λιποτακτούν στρατιώτες και ο Γάλλος στρατηγός Ζενέν του λέει «Τουφεκίστε μερικούς και οι άλλοι δεν θα λιποτακτούνε πιά». Γίνονται εκτελέσεις λιποτακτών και ανυπότακτων, οι συγγενείς άλλων κλείνονται σε στρατόπεδα στην Μυτιλήνη και την Λήμνο. Και ποιος νομίζεις παρακινεί τις ανταρσίες και την ανυπακοή; Μα το κράτος των Αθηνών.

            Ωστόσο είναι πλέον αθρόα η προσέλευση εθελοντών από την Νέα καιΠαλαιά Ελλάδα. Μόνο από την κόρινθο φεύγουνε σε μια αποστολή 300 για να καταταγούν στην Άμυνα .

            Την άνοιξη του 1917 πολεμούν 3 ελληνικές μεραρχίες στο μέτωπο. Στις Κυκλάδες ο αντισυνταγματάρχης Αλ Οθωναίος συγκροτεί την Τετάρτη μεραρχία..

            Τον Απρίλιο του 1917 η Άμυνα έχει:

 1.450 αξιωματικούς και 40.000 άνδρες

96 αξιωματικοί και 1.406 ναύτες υπηρετούν σε 11 αντιτορπιλικά και τορπιλοβόλα.

267 αξιωματικοί και 5.139 χωροφύλακες (που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για πόλεμο

            Σε ενάμιση μήνα η Άμυνα έχει :

65.000 αξιωματικούς και άνδρες

            Είναι πια μια  υπολογίσιμη δύναμη και κάνει αισθητή την παρουσία  της Ελλάδος στον Α ΠΠ σαν εθελοντής πολεμά και ένας νεαρός μυτιληνιός ο Στρατής Σταματόπουλος που θα περιγράψει τα δεινά του πολέμου με το ψευδώνυμο Στρατής Μυριβήλης στην «Ζωή εν Τάφω».

 

 

 

 

ΣΧΕΔΙΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗΣ

 

 

            Η ΠΚ πρότεινε στους συμμάχους τον Μάρτιο 1917 να καταλάβει την Θεσσαλία, ο Βενιζέλος ήταν σίγουρος ότι «Η κατανίκησις του καθεστώτος των Αθηνών με την κυβέρνησιν των καθαρμάτων ήτο έργον απλού στρατιωτικού περιπάτου δια το κυβερνητικόν καθεστώς της Θεσσαλονίκης» μετά δε αυτή την ενέργεια ο Κωνσταντίνος θα παραιτείτο και θα έληγε το θέμα. Ο Βενιζέλος ήθελε την απομάκρυνση του Κωνσταντίνου αλλά με Ελληνικά όπλα και όχι με την παρέμβαση των ξένων, την 21/10-3/11/1916 ο Γκυγιεμέν έλεγε στον Μπριάν ότι μεταχειρισθεί για πρώτη φορά αυστηρή γλώσσα προς τον Βενιζέλο επί αυτού του θέματος και του είπε «Δεν ημπορούσα να μεταχειρισθώ άλλην γλώσσα τόσω μάλλον όσον οι σύμμαχοι έχουν συμφέρον όπως ο στρατός αυτός (της αμύνης) τον οποίον αυτοί οργανώνουν και συντηρούν πολεμήση κατά των Βουλγάρων και όχι κατά των Ελλήνων». Και ο Ντριώ  γράφει « Δια τοιαύτης ενεργείας η γαλλική κυβέρνησις δεν αποσκοπεί ποσώς να θίξει το ελληνικόν σύνταγμα, ούτε την μοναρχίαν, αλλα τουναντίον να αποκαταστήσει την συνταγματική τάξιν». Οι μόνοι που σταθερά τασσόντουσαν υπέρ του Κωνσταντίνου και εναντίον του Βενιζέλου ήταν η Ρωσία και η Ιταλία για ίδιους εθνικούς σκοπούς, η πρώτη διεκδικούσε την Κωνσταντινούπολη και η δεύτερη ήθελε μεγάλη Αλβανία, Μ Ασία και νησιά του Αιγαίου συμπεριλαμβανομένης και της Κρήτης. Δηλαδή ο Κωνσταντίνος είχε υπερασπιστές τα κράτη που σκεπτόντουσαν δολίως για την Ελλάδα Γερμανία, Αυστρία, Βουλγαρία, Ρωσία, Ιταλία, Σερβία. Η Ιταλία μάλιστα αντιστάθηκε σφοδρότατα γράφει ο Ντριώ για τις απόψεις των Ιταλών  «Θεωρεί ότι οι σύμμαχοι αποδίδουν υπερβολική σπουδαιότητα εις τον κ Βενιζέλον….ασχολούνται με τας εσωτερικάς υποθέσεις της Ελλάδος» . Δυστυχώς μετά η Βασιλική προπαγάνδα μίλησε για «ξένες λόγχες» την Ελληνική πραγματικότητα ο Βενιζέλος την γνώριζε αλλά οι Γάλλοι είχαν τα δικά τους σχέδια. Το αντιδυναστικό χαρακτήρα του Βενιζέλου παραδέχεται μέχρι και ο Ι Μεταξάς ο οποίος γράφειστα μέσα της δεκαετίας του 1930 «Είναι αληθές ότι ο κ Βενιζέλος ειργάζετο πλέο όχι μόνον να εκδιώξει τον βασιλέα, αλλά και ολόκληρον την δυναστείαν. Και ναι μεν είχε δηλώσει επανειλημμένως ότι δεν ήτο αντιδυναστικός αλλ….» και πάρακάτω «Ο κ Βενιζέλοςείναι διστακτικός δια την δημοκρατίαν. Δεν την αναφέρει» Ο Κωνσταντίνος απ ότι θα δεις στην συνέχεια είχε γαντζωθεί στον θρόνο και δεν σηκωνόταν με τίποτα όσα δεινά και   αν επισώρευε η παρουσία του στον τόπο, πολύ λίγο σκεπτόταν την πατρίδα και και τον λαό που χρησιμοποιούσε και ξεγελούσε, ο Βενιζέλος έκανε λάθος πίστευε ότι είχε φιλότιμο και ευαισθησίες, τίποτα δεν λογάριαζε και το απέδειξε όχι μόνο με τον Διχασμό αλλά και μετά στο Μικρασιατικό εγχείρημα. Αδίστακτος θεωρούσε ότι μπορούσε να θυσιάσει την Ελλάδα και τον Ελληνικό λαό αλλά ο κώλος του να μη σηκωθεί από τον θρόνο.

            Τέλος πάντων αυτά ζήταγε ο Βενιζέλος, αλλά  άλλα σκεπτόντουσαν οι Σύμμαχοι.

            Η τύχη του Κωνσταντίνου κρίθηκε όταν τον Φεβρουάριο 1917 έγινε επανάσταση στην Ρωσία και ανέτρεψε τον ισχυρό του προστάτη τον Τσάρο.

            Τον Μάρτιο1917 παραιτήθηκε ο Μπριάν και ανέλαβε ο αποφασιστικός Αλέξανδρος Ριμπό.

            Οι Σύμμαχοι κατηγορούν τον Κωνσταντίνο ότι παραβιάζει τους όλους, πράγματι ο κουτοπόνηρος μονάρχης μετέφερε στην Πελοπόννησο μεραρχίες 300 ανδρών και συντάγματα 50 ανδρών και οι υπόλοιποι άνδρες το ΓΕΣ τα οργάνωσε στα μετόπισθεν με κρυμμένο πολεμικό υλικό στην Θεσσαλία και την Ήπειρο.

            Και ο Κωνσταντίνος για να εξευμενίσει τους Συμμάχους τι λες έκανε; ΑΠΕΠΕΜΨΕ ΤΟΝ ΣΠ ΛΑΜΠΡΟΥ στις 21/4 - 4/5 1917  (τον έστυψε τον ατυχή Λάμπρου και μετά χωρίς ενδοιασμό τον ξαπέστειλε).

            Νέος πρωθυπουργός ο Αλ Ζαίμης  και υπ Στρατιωτικός ο Κων Δεμερτζής ο οποίος παρουσιάστηκε στον Κωνσταντίνο και του είπε: « Πρέπει να λήξη το ζήτημα των συμμοριών. Δεν ημπορούμεν , όχι να συνεννοηθώμεν, αλλ ουδέ να συζητήσωμεν με την Άνταντ εφ όσον αξιωματικοί του επιτελείου σας και της Αυλής αναμιγνύονται εις την οργάνωσιν των συμμοριών εναντίον του Σαράιγ».

            Ο Κωνσταντίνος υποσχέθηκε μεν και ταυτόχρονα θα απομάκρυνε τον Δουσμάνη, Μεταξά τον Π Μάνο αλλά τελικά τίποτα δεν υπόγραψε. Ο δε Δεμερτζής βλέποντας αυτές τις παλινδρομίες του άνακτα είπε «Μένω εις την κυβέρνησιν δια να συντελέσω απλώς εις την ήρεμον πραγματοποίησιν της εκθρονίσεως . Ο Βασιλεύς θα φύγη. Ας συμβή τουλάχιστον το πράγμα χωρίς κλονισμούς» .

            Ο Ριμπό πρότεινε την εκθρόνιση του Κωνσταντίνου στην συμμαχική διάσκεψη στον Άγιο Ιωάννη της Μωριέννης στην Σαβοΐα την 7/20 Απριλίου 1917 , δύο εβδομάδες μετά την έξοδο των ΗΠΑ στον πόλεμο.

            Ο Λόυδ Τζωρτζ συμφώνησε και απέρριψε εκστρατεία κατά των Αθηνών .

             Ο υπ Εξωτερικών της Ιταλίας Σοννίνο συμφώνησε υπό τον όρο ότι δεν θα ανακηρυσσόταν δημοκρατία και για αντάλλαγμανα παραχωρηθούν στην Ιταλία η Σμύρνη και το Ικόνιο και δήλωσε ότι θα καταλάβει τα Ιωάννινα και την Π΄ρεβεζα.

            Την οριστική απόφαση πήραν σε 40 μέρες στην συνδιάσκεψη του Λονδίνου 15/28 και 16/29 Μαΐου 1917 που ο Ριμπό ήρθε με συγκεκριμένες προτάσεις που προέβλεπε διορισμό του γερουσιαστή Καρόλου Σελεστέν Ζονάρ ως ύπατου Αρμοστή των προστάτιδων δυνάμεων . Αποστολή του ήταν να συντονίσει τις ενέργειες απομάκρυνσης

            Οι Άγγλοι  κατά τα γνωστά συμφώνησαν και διαφώνησαν. Γεγονός είναι ότι ο Ζονάρ ανέλαβε να πετύχει την εκθρόνιση και τώρα θα δεις τι γάντζωμα στον θρόνο είχε κάνει ο Κωνσταντίνος. Εδώ πρέπει να πούμε ότι Ι Μεταξάς στην δεκαετία του 30 μίλησε για προαποφασισμένη απόφαση εκθρόνισης του Κωνσταντίνου από το 1916, αστεία πράγματα και φαντάσματα καταδίωξης. Τις ευθύνες του εκλεκτού τους Κωνσταντίνου φέρνουν άτομα σαν τον Ι Μεταξά με τις πολωτικές και ηγεμονίστικες πολιτικές τους απέναντι στον  με μεγάλη πλειοψηφία εκλεγέντα νόμιμο πρωθυπουργό. Οι άθλιοι βρήκαν τον ατυχή, άβουλο και άνου Κωνσταντίνο και τον οδήγησαν στην εκθρόνιση, οι Άγγλοι εξ άλλου είχαν άλλες απόψεις και αυτό φαίνεται από το τηλεγράφημα του Δεμίδωφ  την 8/21 Οκτωβρίου1916: «Ο πρέσβης της Αγγλίας ανεκοίνωσε προ ολίγου εις τον κ Βενιζέλον ότι η αγγλική κυβέρνησις δεν θα υπεστήριζε κατ ουδένα τρόπον το κίνημα του, εάν είναι αντιδυνασατικόν. Έλαβε από τον Βενιζέλον την εξής απάντησιν η ΠΚ δεν είχεν ούτε έχει αντιδυναντικόν πρόγραμμα» .  

  

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : 3 Οκτωβρίου 1916 . Το Α' Τάγμα Εθνικής Αμύνης έχει συγκροτηθεί και αναλαμβάνει τομέα στο μακεδονικό μέτωπο.

 

 

ΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΟ ΖΟΝΑΡ

ΕΙΣΒΟΛΗ ΑΠΟ ΤΗΝ  ΙΤΑΛΙΑΣ

 

19 Μαΐου / 1 Ιουνίου 1917

 

Ρώμη :  Η Ιταλία κηρύσσει την Αλβανία ιταλικό προτεκτοράτο, τα όρια αυτού του  προτεκτοράτου τα βλέπει να εκτείνονται μέχρι τον Αμβρακικό και μέχρι την Δ Μακεδονία

Παρίσι : Π Ζονάρ αναχωρεί για την Ελλάδα  με εντολή να μη βάλει στην θέση του Κωνσταντίνου τον διάδοχο Γεώργιο αλλά τον πρίγκηπα Αλέξανδρο.

 

 22 Μαΐου / 4 Ιουνίου 1917

 

 

Αθήνα :   Ο Ζονάρ εγκαθίσταται στο θωρηκτό  «Λα Βεριτέ» που μιλά με τον Γάλλο πρέσβη Γκυγιεμέν

 

 

23 Μαΐου / 5 Ιουνίου 1917

 

 

Αθήνα: Ο σερ Φράνσις Έλλιοτ επισκέπτεται τον Ζονάρ, ο Ιταλός πρέσβης Μποσδάρι αρνείται να επισκεφτεί τον Ζονάρ, αντίθετα διατηρεί άριστες σχέσεις με τον Κωνσταντίνο και τους ειδοποιεί ότι επίκειται εκθρόνιση.

Ο Ζονάρ στέλνει τον πρώην βουλευτή Ροβέρτο Δαβίδ στον Ζαΐμη που του λέει ότι θα τον συναντήσει μετά την επιστροφή του από την Θεσσαλονίκη, που θα πάει να συζητήσει το ζήτημα της Θεσσαλίας και της διανομής του σίτου.

 

 

 25 Μαΐου / 7 Ιουνίου 1917

 

 

Θεσσαλονίκη : Ο Ζονάρ συναντιέται με το Σαράιγ και καταστρώνουν σχέδια κατάληψης της Θεσσαλίας, του Ισθμού της Κορίνθου και της Αθήνας.

Συναντά τον Βενιζέλο και διορίζει τον Εμμ Ρέπουλη να συνοδεύσει τον Ζονάρ στην Αθήνα.

 

Πετρούπολη : Ο υπουργός εξωτερικών της ρωσίας τηλεγραφεί στο Παρίσι και το Λονδίνο «…αναβάλωσι δια στρατιωτικούς λόγους την εκτέλεσιν του σχεδίου  των μέχρι της μεταβολής του καθεστώτος εν Ελλάδι….Το γεγονός τούτο παραβιάζει τας αρχάς της αλληλεγγύης….» μέχρι την τελευταία στιγμή προσπαθεί η Ρωσική πολιτική να διατηρήσει τον Κωνσταντίνο στον Θρόνο διότι η πολιτική του αποτελεί ότι καλύτερα για τα σχέδια της.

 

 

 

26 Μαΐου / 8 Ιουνίου 1917

 

Γιάννενα : Οι Ιταλοί εισβάλουν  στην Ήπειρο και καταλαμβάνουν τα Γιάννενα, το ιππικό τους κατευθύνεται προς Πρέβεζα, οι τουρκαλβανοί τους υποδέχονται με ενθουσιασμό και χαιρετίζουν «εν ζητωκραυγαίς υπέρ της Ιταλίας, ήτις απήλλαξεν αυτούς από τους τυράννους Έλληνας».

 

Αργοστόλι :  Ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου πείθει τον Γάλλο Μπολουά να τον βοηθήσει να ανακόψει την προέλαση των Ιταλών . Ο Μπαλουά χωρίς έγκριση των ανωτέρων του θέτει τους Σενεγαλέζους υπό τη κάλυψη του ετοιμοπόλεμου ελληνικού συντάγματος που έχει συγκροτήσει ο αντισυνταγματάρχης Μαυρουδής (ο υπερασπιστής του Ρούπελ), επιτάσσεται το ατμόπλοιο «Πελοπόννησος» και 3 μαούνες και 1.000 Έλληνες και 150 Σενεγαλέζοι αποβιβάζονται στην Πρέβεζα, προχωρούν προς βορά και η συνάντηση με τους Ιταλούς γίνεται στο Χάνι Εμίν Αγά , οι Ιταλοί αναγκάζονται να σταματήσουν την προέλαση.

 

 

27 Μαΐου / 9 Ιουνίου 1917

 

Κέρκυρα : Οι Ιταλοί καταλαμβάνουν την 1μμ την Ηγουμενίτσα και απελαύνουν όλους τους Έλληνες υπαλλήλους. Η κατοχή στην Ήπειρο θα παραταθεί επί 3 1/2 μήνες. Ύστερα από έντονα διαβήματα του Βενιζέλου αποχωρούν από τα Γιάννενα 15/28 Σεπτεμβρίου 1917.

 

Αθήνα: Επιστρέφει από Θεσσαλονίκη Ο Ζονάρ και εγκαθίσταται στο « Ζυστίς» τον ακολουθούν μεταγωγικά που  μεταφέρουν μια γαλλική μεραρχία 12.000 ανδρών υπό τον Ρενιώ. Ο Εμ Ρέπουλης τον συνοδεύει σαν σύνδεσμος της ΠΚ, οι κωνσταντινικοί παθαίνουν ταράκουλο με την άφιξη της γαλλικής μεραρχίας, γίνετιαι συνάντηση του ζονάρ με τον Έλλιοτ. Ο στρατηγός Ρενιώ λέει ότι λόγω του καύσωνος είναι αδύνατον να κρατήσει τους άνδρες του στα πλοία.

Π Πρέσβης της Ρωσίας τηλεγραφεί στην κυβέρνησή του που υιοθετεί την πολιτική του Τσάρου στο θέμα Κωνσταντίνου .

 

Παρίσι :  Οι πρεσβευτές Αγγλίας , Ιταλίας και Ρωσίας ζητούν την ανάκληση του Σαράιγ .

Η μεραρχία του Ρενιώ αποβιβάζεται στην Σαλαμίνα.

 

Ρώμη : Η Ιταλική κυβέρνηση κινείται πυρετωδώς για να ματαιώσει την εκθρόνιση του κωνσταντίνου, ο ιταλικός τύπος γράφει: «Ο Κωνσταντίνος και η σημερινή Ελλάδα είναι αντάξιοι αλλήλων. Τα αισθηματικά και μεγαλόψυχα διαβήματα της Άνταντ προς ανάστασιν της αρχαίας Ελλάδος, εκπροσωπουμένης δήθεν παρά του Βενιζέλου, αποτελούν κινδυνώδη ουτοπίαν» και άλλη ιταλική εφημερίδα η Κορριέρε ντελλά Σέρα σχολιάζει: «Ο Βενιζέλος και ο Κωνσταντίνος είναι σύμφωνοι . Αποβαίνει συνεπώς καθαρά ηλιθιότης να το θέλωμεν να αντικαταστήσωμεν τον δεύτερον δια του πρώτου».

 

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΘΡΟΝΙΣΗ

 

28 Μαΐου / 10 Ιουνίου 1917

 

 

Λάρισα: Τις πρωινές ώρες ισχυρό απόσπασμα υπό τον στρατηγό Βενέλ εισβάλλει στην Θεσσαλία  (μια αγγλική διλοχία, 4 συντάγματα ιππικού πολυάριθμες διμοιρίες μυδραλλιοβόλων και 30 πυροβόλα)  Ο συνταγματάρχης φράγκου στην Λάρισα προβάλλει ένοπλη αντίσταση παρά τις ρητές εντολές της Κυβέρνησης.

 

Αθήνα : Ο Ζονάρ συναντά τον Ζαΐμη στο καταδρομικό «Μπρουίξ» η συνομιλία τους είναι εγκάρδια , δικαιολογεί ότι η εισβολή έγινε για το σιτάρι της Θεσσαλίας, για τον Κωνσταντίνο λέει ότι περιμένει εντολές από το Παρίσι (ψέμα), συμφωνούν να συναντηθούν την άλλη μέρα το πρωί.

Ο Ιταλός πρέσβης ειδοποιεί τον Κωνσταντίνο ότι θα υπάρξει τελεσίγραφο για την εκθρόνιση του και του συνιστά να αρνηθεί! Αργότερα έγραψε ο Μεταξάς «Ήλπιζα ενδομύχως ότι οι Έλληνες θα ημύνοντο».

            Ο Μεταξάς συνεννοείται με τον Παπούλα που έχει μεταφέρει το Ε Σώμα στρατού στον Πύργο για αντίσταση στην Πελοπόννησο.

 

Κόρινθος : Γαλλική διλοχία με την ιποστήριξη πολεμικών αποβιβάζεται και καταλαμβάνει τον Ισθμό.

 

ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ

 

29 Μαΐου / 11 Ιουνίου 1917

 

Αθήνα : Πραγματοποιείται η προγραμματισμένη συνάντηση Ζοννάρ και Ζαΐμη. Επιδίδει στον πρωθυπουργό τελεσίγραφο που αξιώνει την παραίτηση σε 24 ώρες του Κωνσταντίνου  με την κατηγορία ότι «παραβίασε το Μοναρχικόν Σύνταγμα το οποίον ηγγυήθησαν αυταί προς την Ελλάδα» υπέρ του πρίγκηπα Αλεξάνδρου, δεν έχει βέβαια εξουσιοδότηση να χρησιμοποιήσει βία αλλά μπλοφάρει και λεεί στον Ζαΐμη «Η ιδιαιτέρα μου πατρίς είναι το Αράς. Οι γερμανοί έκαψαν και κονιορτοποίησαν την ιδιαιτέραν πατρίδα μου. Δεν θα διστάσω να κάψω και να κονιορτοποιήσω τας Αθήνας.» .

            Ο Ντριώ αναφέρει «….ήτο ανάγκη να τελειώσουν με τας Αθήνας, αίτινες αναμφιβόλως θα επεκαλούντο την βοήθειαν του Κάιζερ (σε περίπτωση επιθέσεως κατά της Θεσσαλονίκης)», βλέπεις πόσο «άπιστο» συνομιλητή θεωρούσαν τον Κωνσταντίνο και πόσο γνωστό τους ήταν το παιχνίδι που έπαιζε υπέρ των Κεντρικών Αυτοκρατοριών.

            Στην Αθήνα οι δρόμοι γεμίζουν πλήθη. Δεν αργεί ο μοιραίος συσχετισμός το τελεσίγραφο επιδοθεί την αποφράδα ημέρα της 29 Μαΐου  όπου εγένετο η άλωσις της Κωνσταντινουπόλεως και την ίδια ημερομηνία θέλουν να διώξουν οι Φράγκοι τον «μάρτυρα αρχιστράτηγο» τον διάδοχο του Μαρμαρωμένου Βασιλιά και να φέρουν με «ξένες λόγχες»  τον Βενιζέλο στην εξουσία.

Η λεπτομέρεια αυτή που δεν μπορούσε να προσέξει ένας ξένος είχε σοβαρό αντίκτυπο στους Έλληνες και δείχνει πόσο δίκαιο είχε ο Βενιζέλος που ήθελε να προχωρήσει στην εκθρόνιση του Κωνσταντίνου με ελληνικές δυνάμεις.

Το ίδιο πρωί συγκαλείται στα ανάκτορα Συμβούλιο του Στέμματος, όλοι οι πρώην πρωθυπουργοί συμφωνούν αμέσως με τον Ζαΐμη που είσηγήθηκε αποδοχή του τελεσιγράφου. Ο Κωνσταντίνος λέει « Προτιμώ να φύγω . Δεν βάφω τα χέρια μου με ελληνικό αίμα» (τόσο καιρό που γινόντουσαν εκτελέσεις από τους επιστράτους τι έκανε, αλλά  βεβαίως μη ξεχνάμε « ο φονεύων βενιζελικόν δεν φονεύει άνθρωπον»).

             Πάντως καλά είναι τα μεγάλα λόγια αλλά αμέσως δέχεται την πρόταση του Σκουλούδη να μη υποβάλει παραίτηση απλά να αναχωρήσει από την Ελλάδα αφήνοντας στον θρόνο τον Αλέξανδρο. Συμφωνούν και οι άλλοι αρχηγοί και αναλαμβάνουν την υποχρέωση τιμής ν αγωνιστούν για να «επανέλθη εις τον θρόνο ο νόμιμος αυτού βασιλεύς Κωνσταντίνος , ευθύς ως το πέρας του ευρωπαϊκού πολέμου   θα απέδιδεν εις τον ελληνικόν λαόν τας ελευθερίας του» .

            Κατάλαβες μπήκε με αυτή την υπόσχεση  ουσιαστικά μπήκε η ταφόπλακα του Μικρασιάτικου Ελληνισμού, αλλά που να τα γνωρίζει αυτά τότε ο κόσμος, εδώ ακόμα και σήμερα ρίχνεται μπόλικη θολούρα για να μη μαθεύονται τα γεγονότα.

            Συντάχτηκε  μια επιστολή προς τον Ζοννάρ που τον πληροφορούσε ότι αποχωρεί ο Κωνσταντίνος .

 

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Ο Κάρολος Σελέστιος Ζοννάρ Αύγουστος ή Αυγουστής (Charles Selestan Jonnart Auguste) Γάλλος πολιτικός (1857-1927).

 

ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΕΣ

 

            Το σούρουπο βγήκαν παραρτήματα εφημερίδων, μεγάλο πλήθος μαζεύτηκε στα Ανάκτορα, γράφει ο πρίγκηψ Νικόλαος «Το  αιφνίδιον και η απόγνωσις ήσαν ζωγραφοσμένα εις όλων τα πρόσωπα και ο κόσμος ήτο στερρώς αποφασισμένος, όπως εμποδίση τον Βασιλέα να φύγη . Όλοι  οι κώδωνες των εκκλησιών ήρχισαν να σημαίνουν πενθίμως και ολόκληρος η πόλις είχε βυθισθή εις απελπισίαν. Τα ανάκτορα περιεκυκλώθησαν πανταχόθεν και οι στρατιώται της σωματοφυλακής του Βασιλέως έλαβον την διαταγήν να κλείσουν τας πύλας και να μη επιτρέψουν εις ουδένα την είσοδον. Τα πλήθη συνωστίζοντο έξω και επιτακτικώς , σχεδόν  οργίλως, απηγόρευον  την έξοδον παντός όστις ήθελε να φύγη από τα Ανάκτορα.» .

            Το πριγκιπόπουλο βέβαια που έβλεπε την πόλη να έχει βυθιστεί στην απελπισία μιλούσε για την μισή πόλη, για την πόλη των επιστράτων και των αυλικών, πρίγκιπά μου  υπήρχαν και άλλοι που δεν βυθίστηκαν στην απόγνωση και αυτοί ήταν πολλοί, περισσότεροι από τους μισούς Έλληνες.

            Δες τώρα τι πράγματα συνέβησαν :

            Μια επιτροπή αξιωματικών παρουσιάστηκε στον Κωνσταντίνο και του δηλώνουν ότι θα αντιταχθούν και ο Κωνσταντίνος λέει « Πρέπει να αποχωρήσω και σεις να πειθαρχήσετε.» Βέβαια μετά στον γιο του Αλέξανδρο όταν έγινε βασιλιάς τον συμβούλευε να αντιτίθεται στον Βενιζέλο.

            Φτάνουν και άλλες επιτροπές από τις συντεχνίες και τα σωματεία και στις ικεσίες τους να μην αποχωρήσει τους μιλά για την «θυσία του» που είναι αναγκαία, τώρα το θυμήθηκε ότι πρέπει να «αποχωρήσει» αφού γέμισε συμφορές τον τόπο.

            Γέμισε δάκρυα και χειροφιλήματα το παλάτι και απ έξω κραύγαζαν οι συγκεντρωμένοι «Θέλουμε το Βασιλιά μας» .

            ‘Έτσι τράβηξε εκείνη  η νύκτα δάκρυα και συγκίνηση και αναλογισμός δια το μέλλον έκαστος μιας και το μεγάλο φαγοπότι για αυτούς μάλλον φαινόταν ότι τελείωνε και το τραπέζι μαζευότανε

            Την επόμενη τα καταστήματα κλείσανε και οι εκκλησίες βαρούσαν πένθιμα τις καμπάνες , οι δε εφημερίδες είχαν το διάγγελμα του Κωνσταντίνου, πρόκειται για ντοκουμέντο φελότητας χαρείτε το: «Υπείκων  εις ανάγκην και επιτελών καθήκον προς την Ελλάδα , έχων δε προ οφθαλμών Αυτής μόνης το συμφέρον, αναχωρώ εκ της αγαπητής Μου Πατρίδος μετά του Διαδόχου, αφίνων εις τον Θρόνον τον υιόν μου Αλέξανδρον…..Δια να μη ματαιώσητε όμως την σκληράν θυσίαν Μου αυτήν προς την Πατρίδα, σας εξορκίζω όλους, αν αγαπάτε τον Θεόν , αν αγαπάτε την Πατρίδα, αν αγαπάτε τέλος Εμέ, να τηρήσητε απόλυτον τάξιν, ησυχίαν και πειθαρχίαν. Η μικροτέρα παρεκτροπή, και αν προέρχεται εξ αγαθού αισθήματος, είναι αρκετή σήμερον να επιφέρει μεγάλην καταστροφήν.» .

            Εν τω μεταξύ οι επίστρατοι και φιλοβασιλικοί πολιορκούσαν τα ανάκτορα, οι άντρες της προσωπικής φρουράς του Κωνσταντίνου πέφτουν μπροστά σε όποιο αυτοκίνητό βγαίνει από την πύλη για να το εμποδίσουν, οι φανατικότεροι τον περιβάλουν με ιδιότητες αγίου. Τέλος με ένα τέχνασμα της φρουράς αποσπούν την προσοχή του κόσμου και από την πίσω πόρτα των Ανακτόρων φεύγει ο Κωνσταντίνος «….Οι σπαραξικάρδιοι οδυρμοί του πλήθους μας κατεδίωκον, κατά παράδοξον σύμπτωσιν, μεγάλαι σταγόνες βροχής ήρχισαν να πίπτουν ….» .

            Στις 5 μμ ο Κωνσταντίνος φτάνει στο Τατόι και εκεί έμεινε 2 ημέρες, όπου έγινε λαϊκό προσκύνημα .

Την Πέμπτη 1/14 Ιουνίου 1917 φεύγει για Σκάλα Ωρωπού, εκεί τον περιμένει το μικρό πολεμικό «Σφακτηρία» και το εμπορικό «Σπέτσαι» για την ακολουθία και τις αποσκευές. Δύο Γαλλικά αντιτορπιλικά θα αποτελέσουν την συνοδεία του.

            Στον Ωρωπό έχουν συγκεντρωθεί βασιλικοί με λουλούδια  τσοπάνηδες, γριούλες ψαράδες συγκινούνται και κλαίνε που φεύγει το είδωλό τους, του τραβούν τα ρούχα και όταν μπαίνει στην ατμάκατο γονατίζουν, μερικοί από τους πιο αυθόρμητους ρίχνονται με τα ρούχα στην θάλασσα. Ένας αυλικός κράζει σε ένα Γάλλο αξιωματικό «Χαιρετήσατε κύριε ! Αυτός που φεύγει είναι μέγας βασιλεύς» , ο Γάλλος του γυρίζει την πλάτη.

            Μη νομίσεις ότι μόνο ο απλός λαός και οι αυλικοί συγκινήθηκαν, στην Μάνη ο Σικελιανός έγραψε ένα «χαιρετισμό» :

Ολονυκτίς θα να σου σειώ, Καλέ μου, το μαντίλι.

Ώσπου να ιδώ στα κύματα τον ήλιο ν ανατείλει!

 

 

 

ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

 

            Την 30/5 – 12/6/1917 το πρωί ορκίστηκε Βασιλιάς ο Αλέξανδρος στα ανάκτορα, σε πολύ περιορισμένο κύκλο, οι γονείς του, τα αδέλφια του, οι θείοι του  Νικόλαος και Ανδρέας, ο πρωθυπουργός και μερικοί υπουργοί, χωρίς καμιά επισημότητα. Την τελετή ΔΕΝ χοροστάτησε ο μητροπολίτης Αθηνών Θεόκλητος. Ο Ρεκουλύ έγραψε  «την 11^ην της πρωίας φθάνει ο μητροπολίτης μεταβαίνων εις τα ανάκτορα όπως ορκίσει τον πρίγκηπα Αλέξανδρον, ο όγκος του λαού ορμά ενστίκτως προς αυτόν  και τον εμποδίζει να περάσει Θραύουσι τας υέλους της αμάξης του. Ο μητροπολίτης αναγκάζεται να αποχωρήσει και κατόπιν μακράς περιστροφής κατορθώνει να εισέλθη εις τα ανάκτορα δια της θύρας υπηρεσίας» . Η αλήθεια είναι ότι ο Κωνσταντίνος δεν είχε το μεγαλείο να ορκίσει τον γιο του με τον αρχιεπίσκοπο ή μητροπολίτη αλλά….

             Επιστρατεύτηκε κάποιος παπάς από την γειτονική εκκλησία και αυτός τον όρκισε «Ο Αλέξανδρος ήτο τόσον βαθειά συγκινημένος, ώστε μόλις αδύνατο να συγκρατήσει τα δάκρυά του και πλέον ή άπαξ εδήλωσεν . ότι εθεώρει εαυτόν εντελώς ανίκανον να αανλάβει την βαρείαν ευθύνην, δι ης τόσον απροσδόκήτως περιεβάλλετο» γράφει ο πρίγκιπας Νικόλαος

            Αυτός ο νεαρός Βασιλιάς άτυχος για τον εαυτό του από την ορκωμοσία του μέχρι τον γρήγορο θάνατό του, ήταν τυχερός για την Ελλάδα και καλός, απλός στους τρόπου, ο μόνος που παντρεύτηκε Ελληνίδα την Ασπασία Μάνου, ο Θάνατός του ήταν ένα ατύχημα για την πατρίδα διότι μετά ξαναήρθε ο πατέρας του ο Κωνσταντίνος ο νεκροθάφτης της Μ Ασίας και της Α Θράκης.

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο βασιλιάς Αλέξανδρος Α.

 

Ο ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

 

Γράφει ο Δαγκλής: «Ο Βενιζέλος εκλήθη αμέσως εις Αθήνας υπό του κ Jonnart, ελθών δε εις Πειραιά έμεινεν επί πολλάς ημέρας εις την γαλλικήν ναυαρχίδα, συνεννοούμενος μετά του  κ Jonnart και του κ Ζαΐμη, περί του  τρόπου της συνενώσεως των δια του κινήματος της Θεσσαλονίκης χωρισθέντων δύο μερών της Ελλάδος και του σχηματισμού κυβερνήσεως Φιλελευθέρων, συγκαλουμένης εκ νέου και της αντισυνταγματικώς διαλυθείσης Βουλής  του 1915. Επελθούσης δε συμφωνίας ο κ Βενιζέλος ετηλεγράφησεν εις Θεσσαλονίκην όπως μεταβώσιν εις Πειραιά και τα υπόλοιπα δύο μέλη Τριανδρίας, ήτοι εγώ και ο Κουντουριώτης ματά των Υπουργών.Προς τούτον ανεχωρήσαμεν όλοι τη 12/6/1917 μετά ενννεάμηνον διαμονήν εν Θεσσαλονίκη, και συνοδευόμενοι υπό δύο αντιτορπιλικών, φόβω  των υποβρυχίων, ενός γαλλικού και ενός ελληνικού καταπλεύσαμεν  εις Πειραιά περί την εσπέραν της 13^ης Ιουνίου» .

            Την άλλη ημέρα πρωί όλη  η προκυμαία (στο ρολόι) είχε μαυρίσει από βενιζελικούς φοιτητές που κατέβηκαν για να χαιρετίσουν τον Αρχηγό..

            Γράφει  ο Δαγκλής : «Αποβιβασθέντες όλοι εις το Δημαρχείον Πειραιώς ανήλθομεν κατά την 10^ην  ώραν  της πρωίας επ αυτοκινήτων δια Φαλήρου εις Αθήνας…Ο φίλος στρατηγός Regnault όστις διοικεί τα γαλλικά στρατεύματα τα καταλαβόντα τον Πειραιά, διέθετε μεγάλην δύναμιν πεζών και ιππέων καθ όλον το μήκος της οδού και εν Αθήναις προς τήρησιν της τάξεως , εν Αθήναις και εν Πειραιεί διετέθει προς τούτο και η εκ Θεσσαλονίκης σταλείσα δύναμις χωροφυλακής, έμπιστος ούσα τη ΠΚ . Η τάξις δεν διεταράχθη διόλου, άκρα ησυχία επεκράτησεν και το νέον Υπουργείον ορκισθέν  ανέλαβεν εντός της ημέρας την αρχήν.» .

                        Η Αθήνα κατέχεται από τον Ρενιώ, πυροβολικό είναι εγκατασταμένον  στον Λυκαβηττό, την Ακρόπολη, στο Άρδηττό, μυδραλιοβόλα στην Ομόνοια, στο Σύνταγμα, στην  Πύλη του Ανδριανού , στο Στάδιο, εδώ και 10 μέρες η Γαλλική αστυνομία έχει καθαρίσει το έδαφος από τους στυλοβάτες του Κωνσταντίνου , 30 πρόσωπα  (Γούναρης, Μεταξάς, Δουσμάνης, Δραγούμης, Σαγιάς κα) έχουν εκτοπιστεί στο Αίακο της Κορσικής άλλα 30 άτομα ( Σκουλούδης, Λάμπρος, υπουργοί κλπ) είναι υπό αστυνομική επιτήρηση .

             Οι μεγάλοι πικραμένοι της υπόθεσης ήταν η Ιταλία και η Ρωσία οι  οποίες ούτε καν τον συνεχάρησαν 

            Το απόγευμα στην Μ Βρετανία που έχει καταλύσει ο Βενιζέλος συγκεντρώνονται χιλιάδες φιλελεύθεροι , ο Πρόεδρος βγαίνει στον εξώστη και μιλά στον λαό, ο κόσμος είναι  μουδιασμένος, στο διάστημα που μεσολάβησε του συνέβησαν πολλά, ξυλοκοπήθηκε, τρομοκρατήθηκε, λεηλατήθηκε, χλευάστηκε, διαπομπεύτηκε, τουφεκίστηκε. Και τώρα οι δήμιοι  του όπως όλοι οι  θρασύδειλοι όλων των εποχών λούφαξαν, τους κατάπιε η γη, αφού έκαναν τις γελοιότητες  της αποχώρησης χάθηκαν από προσώπου γης, μερικοί μάλιστα μιλούν και κατά των γεγονότων και κατακρίνουν ενώ ήταν μέσα στα πλήθη που με την ιαχή «Του αϊτού ο γιος»  ασχημονούσαν, αυτή η πλήρης εξαφάνισε κάνει πια φανερό ποιος ήταν ο κατευθύνων νους όλης αυτής της τρομοκρατίας, ποιος ήταν ο τρομοκράτης, φυσικά κατάλαβες ότι ήταν ο «Μέγας βασιλιάς Κωνσταντίνος» κα το στενό του περιβάλλον 50 με 60 άνθρωποι που κίνησαν τους μηχανισμούς την διχόνοιας, του μίσους, του πάθους, του διαχωρισμού σε ημέτερους και μιάσματα. Ο Διχασμός τελείωσε; Μπορεί προσωρινά αλλά ο ψυχικός διχασμός δεν θα τερματιστεί, θα κρατήσει για δεκαετίες και πάντα θα υπάρχει η δυσπιστία που έσπειρε ο «ενωτικός!» θεσμός της  βασιλείας.

 

  

 ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΛΑΖΑΡΩΝ

 

            Θυμάσαι ότι την επόμενη ημέρα που πήρε ψήφο εμπιστοσύνης, ο με μεγάλη πλειοψηφία νικητής των εκλογών της 31/5/1915, Ε Βενιζέλος υποχρεώθηκε σε παραίτηση από τον Κωνσταντίνο.

            Τώρα 22/7 – 4/8 1917  η Βουλή συνεδριάζει υπό την προεδρία του Θεμιστοκλή Σοφούλη, ο νέος Βασιλιάς Αλέξανδρος ( ο μόνος βασιλιάς που νυμφεύτηκε Ελληνίδα) ΚΥΡΗΞΕ άκυρη την διάλυση της Βουλής από τον πατέρα του Κωνσταντίνο.

            Την νόμιμη κυβέρνηση που αντικατέστησε τις ΝΟΘΕΣ των Βασιλικών πραξικοπημάτων οι αντιβενιζελικοί την ονόμασαν «ειρωνικά» «των Λαζάρων» δηλαδή νεκραναστημένοι, ειρωνεύτηκαν οι παράνομοι τους νομίμως εκλεγέντες!!!!!!

            Ο Αλέξανδρος στην αρχή ότι έλεγε ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕ ΛΕΞΗ και φυσικά δεν αισθανόταν καμιά αγαλλίαση όπως είπε στον λόγο του, στην αρχή νοιώθει ΤΟΠΟΤΗΡΗΤΗΣ του Κωνσταντίνου, και με δυσφορία υπογράφει όσα διατάγματα που του παρουσιάζει ο «αρχιστράτηγος» και ο «πρωθυπουργός»  που οι «ξένες λόγχες» εγκατέστησαν (τα εισαγωγικά τα βάζω για υπογραμμίσω τις σκέψεις του Αλεξάνδρου), αργότερα βέβαια όταν βρεθεί αρχιστράτηγος ενός μεγάλου νικηφόρου στρατού και μιας μεγάλης χώρας όπως την έφτιαξε ο Ε Βενιζέλος, θα πεισθεί για την ορθότητα της πολιτικής που παρά την θέλησή του ακολούθησε και φυσικά θα γίνει Βενιζελικός προς μεγάλη απογοήτευση του πατέρα του .

            Η Βουλή συνεχίζει τις εργασίες της με απουσία των της αντιβενιζελικής παράταξης και ύπαρξη μπράβων των βενιζελικών.

            Αυτή την περίοδο οι αντίπαλοι του Βενιζέλου την ονόμασαν «δικτατορία του Βενιζέλου».

            Τώρα πια η Ελλάδα είναι στον πόλεμο παρά το πλευρό της Άνταντ κατά των κεντρικών Δυνάμεων.

 

  

«ΜΗ ΑΠΕΥΘΥΝΕΤΕ  ΣΦΑΙΡΑΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΒΟΥΛΓΑΡΩΝ»

 

            Το μέγα πρόβλημα της Κυβέρνησης Βενιζέλου ήταν η επιστράτευση του στρατού, διότι υπήρξε καθοδήγηση εκ μέρους του Κωνσταντίνου προς τούτο. Αλλά ας δούμε τι  έγινε!

            Ο εξόριστος Κωνσταντίνος εγκαταστάθηκε στην Ελβετία, από εκεί δεν έπαψε στιγμή να διαμηνύει στον γιο του Αλέξανδρο να μη συγκατανεύσει σε βοήθεια  του Βενιζέλου και προ πάντων να μη δεχθεί την επιστράτευση της Ελλάδος αφού η Γερμανία θα νικήσει, προς τιμή στον Αλέξανδρο είναι ότι ΑΓΝΟΗΣΕ τον βλάκα πατέρα του και αυτή του η ενέργεια τον κατέστησε τον συμπαθέστερο Βασιλέα της δυναστείας των Γλύξμπουργκ, ακόμα και στους αντιβενιζελικούς.

            Ο Στρέιτ γράφει : «Πέριξ του Κωνσταντίνου εσχηματίσθησαν δύο ρεύματα μεταξύ των φίλων του …. Οι άκροι ήθελον πόλεμον εκ παντός μέσου εναντίον του καθεστώτος των Αθηνών. Οι νηφαλιώτεροι συνεβούλευαν εφεκτικότητα. Ήμην εκ των τελευταίων  και χαίρω διότι η παραμονή μου πλησίον του Κωνσταντίνου επρόλαβε πολλά άτοπα.» .

            Αλλά βέβαια η νηφαλιότητα του Στρέιτ δεν εμπόδισε τους «άκρους» να σχηματίσουν ακόμα και κυβέρνηση που διοχέτευε κείμενα στην Ελλάδα (με την συγκατάθεση του Κωνσταντίνου βέβαια).

            Δες ένα τέτοιο να το χαρεί η ψυχή σου:

«Έλληνες στρατιώται !

Σας εξορκίζω, εν ονόματι της πατρίδος και των εν Μακεδονία πεσόντων αδελφών σας, όπως μη απευθύνετε σφαίρας εις το μέτωπον, διότι αύται προσκρούουν εις τα στήθη των αδελφών σας. Τα εδάφη, τα ελευθερωθέντα κατά τους ενδόξους πολέμους 1912 – 1913, δεν υπεδουλώθησαν ούτε υπό των Βουλγάρων ούτε υπό των Γερμανών, ούτε υπό των Τούρκων , αλλά παραμένουν ελληνικά, διοικούμενα εν ονόματι του βασιλέως Κωνσταντίνου.

Η κυβέρνησις : Θεοτόκης, Χατζόπουλος, Καβαλιεράτος, Χατζηανέστης, Λινιεράτος.»  .

            Αν αυτό δεν λέγεται προδοσία; Τι θα μπορούσε να ονομαστεί προδοσία;

            Έριξε λοιπόν το σύνθημα ο Κωνσταντίνος και η κυβέρνηση της Ελβετίας «ΚΑΤΩ Η ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ» και βρήκε πλατιά απήχηση στην αντιβενιζελική παράταξη, η δε προτροπή ήταν να στασιάζουν.

            Ευτυχώς την περίοδο αυτή υπήρξε στασιμότητα στο μέτωπο της Μακεδονίας και έδωσε τον χρόνο στην Κυβέρνηση του Βενιζέλου να πάρει μέτρα.

 

ΛΙΠΟΤΑΞΙΕΣ ΚΑΤΑ ΕΝΤΟΛΗ

 

            Δεκέμβριος 1917

            Έφεδροι εγκαταλείπουν τα όπλα τους στην Τρίπολη και Καλαμάτα, τους επαναφέρουν στην τάξη δύο λόχοι Κρητών με την απειλή ότι θα τουφεκίζεται επί τόπου κάθε λιποτάκτης.

 

            Ιανουάριος 1918

            Στασιάζει το σύνταγμα Λαμίας, οι έφεδροι με όπλα πάνε στα γύρω χωριά και δημιουργούν επεισόδια μέχρι την Θήβα, την Λειβαδιά και την Αταλάντη.

            Την στάση καταστείλει Κρητικό τάγμα. Έκτακτο στρατοδικείο καταδικάζει σε θάνατο ένα λοχία και δύο στρατιώτες, οι εκτελέσεις έγιναν θεαματικά μπροστά σε συγκεντρωμένο πλήθος και στρατιωτικά τμήματα προς παραδειγματισμό.

            Την ίδια εποχή καταστέλλετε στην Λευκάδα απόπειρα στάσεως.

 

            Μάρτιος 1918

            Το 2^ο σύνταγμα πεζικού Λαμίας ετοιμάζεται να αναχωρήσει για το μέτωπο. Την παραμονή εκδηλώνεται στάση και γίνεται δολοφονική απόπειρα κατά του διοικητού.

 

            Ιούνιος 1918

            Το 12^ο σύνταγμα πεζικού Πατρών υπό τον συνταγματάρχη Γιαννετάκη πάει για το μέτωπο. Στα Σέρβια στασιάζει. Οι λιποτάκτες παίρνουν τον δρόμο για να επιστρέψουν στην Πάτρα. Κρητικοί τους μαζεύουν από τα βουνά της Ρούμελης. Τουφεκίζονται 15 πρωταίτιοι μαζί και ο συνταγματάρχης Γιαννετάκης.

            Ο Λοχαγός Καίπης αυτομολεί στους Βουλγάρους από την πρώτη γραμμή,  τέτοιο είναι το πάθος τους κατά του Βενιζέλου που προτιμούν την προδοσία προς τους Βουλγάρους παρά να υπηρετήσουν την πατρίδα με πρωθυπουργό τον Βενιζέλο. Ο εν λόγω λοχαγός σκότωσε και τον στρατιώτη ορντινάτζα που αρνήθηκε να τον ακολουθήσει.

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Θ Πάγκαλος (αριστερά) με τον στρατηγό Νίδερ το 1917.

 

 

 

            Ας δούμε όμως σε ποιο μέγεθος προδοσίας ωθούσε τον Ελληνικό στρατό από την Ελβετία ο Κωνσταντίνος, δες τι γράφει ο Πάγκαλος:

«Η θλιβερά κατάστασις της Ι Μεραρχίας τω 1918»

«…Παρά τον ζήλον και τας προσπάθειας ( των  διοικητών των 3 συνταγμάτων της Μεραρχίας) το ηθικόν των σωμάτων είχε καταπέσει εις το έσχατον σημείον. Επί δυνάμεως 10.000 περίπου ανδρών η μεραρχία ηρίθμει 2.500 λιποτάκτας. Η ολεθρία προπαγάνδα των πολιτικών και των κομματαρχών είχε δηλητηριάσει βαθύτατα το πνεύμα και το φρόνημα των στρατευθέντων πολιτών της Παλαιάς Ελλάδος….Εν μέρος του στρατού , αι 3 μεραρχίαι της Εθνικής Αμύνης , ήτο ποτισμένον εις το ύψιστον βαθμόν με τας πολεμικάς αρετάς που επιδεικνύει η φυλή μας εις ορισμένα περιστάσεις… Ήτο το «παντεσπάνι». Ενώ αντιθέτως αι Μεραρχίαι της Παλαιάς Ελλάδος αποτέλουν ένοπλον συφερτόν από τον οποίον έλειπεν η πίστις και ο ενθουσισμός δια τον αγώνα….» Παρακάτω γράφει το εξής χαρακτηριστικό: «Άπαντες οι οπλίται του πυροβολικού της Μεραρχίας εγκατέλειψαν μιάν νύκτα τας τάξεις των και ελιποτάκτησαν εν σώματι τραπέντες προς Παλαιάν Ελλάδα. 400 περίπου υπαξιωματικοί και στρατιώται εγκατέλειψαν, κατόπιν συνεννοήσεως, τα πυροβόλα των εν τω μετώπω δια να καταφύγουν εις όρη των περιφερειών της καταγωγής των, συμφώνως προς τας προδοτικάς οδηγίας και συμβουλάς των πολιτευομένων συμπολιτών των…..» .

            Αναγκάστηκε σε αυτή την περίπτωση να αποσπάσει τμήμα που θα φυλούσε το  υλικό και τα πυροβόλα και τα ζώα που τα άφησαν ατάιστα. Και συνεχίζει με αηδία και αγανάκτηση ο Πάγκαλος «….εις όλα τα σώματα δύο ή τρία κρούσματα λιποταξιών και εγκαταλείψεως θέσως εκ μέρους μεμονομένων οπλιτών ή και ολοκλήρων περιπόλων υπό τους βαθμοφόρους των» .

            Ο Νίδερ είπε: «Η κατάστασις είναι απελπιστική και δεν βλέπω το μέσον συκρατήσεως της. Εξυπνώ το πρωί και ευρίσκομαι εν ανησυχία αν θα ίδω στρατιώτας γύρω μου ή έχουν όλοι λιποτακτήσει κατά την νύκτα.» .

            Την λύση βρήκε ο Πάγκαλος. Συγκρότησε έκτακτο στρατοδικείο υπό την προεδρεία του, δες μια περίπτωση που αντιμετώπισε :

«Κατά την πρώτην δίκην του Εκτάκτου Στρατοδικείου (Εκ.Στ) εδικάζοντο 4 οπλίται οίτινες ελιποτάκτησαν, ενώ εξετέλουν νυκτερινήν περιπολίαν εν τη ουδετέρα ζώνη χαρακωμάτων. Συμφώνως με την ρητήν διάταξιν του Στρατιωτικού Ποινικού Νόμου οι δύο βαθμοφόροι εξ αυτών εις λοχίας και εις δεκανεύς κατεδικάστηκαν εις θάνατον και εξετελέστησαν αυθημερόν. Κατ απόφασιν της Μεραρχίας, ο τυφεκισμός των καταδικασμένων ελάμβανε χώραν ενώπιον τμημάτων, εξ απάντων των Σωμάτων και υπηρεσιών της Μεραρχίας. Ο πρώτος αυτός τυφεκισμός εις το μέτωπον εδημιούργησε ανάλογον συγκίνησιν εις την Ι Μεραρχίαν αλλά και εις τας δύο παρ αυτήν τεταγμένας μεραρχίας ΧΙΙΙ και ΙΙ.

            Μετά δύο ημέρας εισήχθησαν εις δίκην 10 οπλίται, εκ τούτων κατεδικάσθησαν εις θάνατον οι τέσσερεις. Αυθυμερόν εξετελέσθησαν  και ούτοι. Αλλά η χαριστική βολή εναντίον της αποσυνθέσεως εκείνης δοθεί δια της δίκης 40  εκ των συλληφθέντων οπλιτών του Πυροβολικού οι οποίοι, όπως εξέθεσα ανωτέρω, εγκατέλειψαν εν σώματι και εν μία νυκτί τα πυροβόλα και τας θέσεις των εν τω μετώπω. Κατά την δίκην εκείνην κατεδικάσθησαν ως πρωταίτιοι 4 λοχίαι, 6 δεκανείς και 10 στρατιώται, ήτοι 20 εν όλω  εκ των υπρτριακοσίων λιποτακτών. Ο μέγας ούτος αριθμός των καταδικασθέντων ενεποίησε φυσικά ισχυράν εντύπωσιν εις ολόκληρον την Μεραρχίαν. Και ημείς οι στρατοδίκαι με πραγματικήν ψυχικήν οδύνην εξεδώσαμεν την ιστορικήν εκείνην απόφασιν, διότι εγνωρίζαμεν ότι τα τίμια εκείνα παιδιά της Θεσσαλίας, δεν  ήσαν προδόται. Ήσαν απλώς θύματα των ραδιούργων και της εγκληματικής προπαγάνδας των κομματαρχών και των επιστράτων συνδέσμων» .

            Αυτά ήταν τα έργα του ΠΡΟΔΟΤΗ Κωνσταντίνου από την Ελβετία κατά της πατρίδος. Τι συνέβη με την εκτέλεση των 20 ; Μεσολάβησε ο Νίδερ  και κατάφερε να εκτελεστούν οι μισοί. Από τότε σταμάτησαν οι λιποταξίες, πάνω από 2.000 λιποτάκτες παρουσιάστηκαν αυθορμήτως σε 15 ημέρες και δεν τιμωρήθηκε κανείς.

 

            Εάν υπήρχε ένας Πάγκαλος στην Μικρά Ασία, αντί των ΛΑΠΑΔΩΝ βασιλικών αξιωματικών, πιθανά σήμερα να μη είχε υπάρξει μικρασιατική καταστροφή. Ας είναι ελαφρό το χώμα που σκεπάζει τον λεβέντη αυτόν που την εποχή που ο Κωνσταντίνος και το προδοτικό του συνάφι καλότρωγαν και καλόπιναν αυτός με τις σκληρές αποφάσεις που πήρε ΕΣΩΣΕ την πατρίδα.

Η ΑΦΙΞΗ ΤΩΝ «ΦΙΛΟΞΕΝΟΥΜΕΝΩΝ»

 

            Νομίζεις ότι μόνο μέχρι εδώ έφτασε το μένος του Κωνσταντίνου κατά του Βενιζέλου; Τον οποίο θεωρούσε υπεύθυνο για την απομάκρυνσή του από τον θρόνο; Όχι! Προσπάθησε να κάνει κάτι πολύ χειρότερο να χειραγωγήσει τον Αλέξανδρο από την Ελβετία και να τον καθοδηγήσει, σε πράξεις κατά της πατρίδας, προς τον σκοπό αυτό χρησιμοποίησε τους «φιλοξενούμενους» του Γκέρλιτς, ναι αυτά τα κελεπούρια που παραδώσανε την Ανατολική Μακεδονία στους Βουλγάρους.

            Μέχρι και ο διαλακτηκός Στρέιτ εξόρκιζε να μην επιστρατευθεί και επιτεθεί η Ελλάδα κατά των Βουλγάρων διότι θα «χανόντουσαν» οι εγγυήσεις της Γερμανίας περί επιστροφής της Ανατολικής Μακεδονίας, είναι αυτό που πολύ σωστά έλεγε ο Βενιζέλος «τύφλωσις».

            Στις 23/2 – 8/3/1918  συνελήφθη στην Αθήνα ο υπολοχαγός Ιωάννης Καλαμαράς, αξιωματικός του Δ Σώματος στρατού που «φιλοξενείτε» στο Γκέρλιτς. Στην πρώτη του κατάθεση είπε ότι έφτασε στην Αθήνα μέσω Βιέννης και Αλβανίας. Αλλά αργότερα σε τρεις ημέρες συνελήφθηκε ακόμα ένας αξιωματικός από το Γκέρλιτς , ο ανθυπολοχαγός Ιωάννης Χατζόπουλος, αυτός άνοιξε πιο πρόθυμα το στόμα του και είπε πράγματα, τι είπε για τις μυστηριώδεις αφίξεις:

            Τον Δεκέμβριο του 1917 είχε επισκεφτεί το Γκέρλιτς εξ ονόματος του Κωνσταντίνου ο Στέφανος Παπαρρηγόπουλος  και ανέπτυξε στους «φιλοξενούμενους» αξιωματικούς για ποιο λόγο εκθρονίστηκε ο βασιλιάς. Σε λίγες μέρες ζήτησε από τους Καλαμαρά και Χατζόπουλο να «αναλάβουν σοβαράν και εμπιστευτικήν τινά υπηρεσίαν». Εκείνοι δέχτηκαν, σε ένα μήνα συνάντησαν στο Βερολίνο πάλι τον Παπαρρηγόπουλο και εκεί τους ζητήθηκε να φτάσουν κρυφά στην Αθήνα να συγκεντρώσουν πληροφορίες κυρίως στρατιωτικές, την μεταφορά αυτή θα αναλάμβανε Γερμανικό υποβρύχιο, μετά δε την συλλογή των πληροφοριών θα επέστρεφαν στην Γερμανία μέσω Ηπείρου και Αλβανίας. Οι δύο αξιωματικοί εφοδιάστηκαν με διαβατήρια και με 4.000 μάρκα ο κάθε ένας. Από το αυστριακό λιμάνι της Πόλας τους παρέλαβε γερμανικό υποβρύχιο, ο Χατζόπουλος περιέγραψε με ακρίβεια το υποβρύχιο (36 μέτρα μήκος, 3 αξιωματικοί, 24 ναύτες κλπ) 1,5 χιλιόμετρα ανοικτά της Κυπαρισσίας με βάρκα βγήκαν στην παραλία, και από εκεί ξεκίνησαν χωριστά για την Αθήνα.

            Στην δεύτερη συνάντηση με τον Παπαρρηγόπουλο, στο Βερολίνο,  κατέθεσε ο Καλαμαράς, ότι τους έδωσε «τέσσερα φύλλα χάρτου σχεδόν διαφανούς  κατά τι βραχύτερου και στενότερου του ανακριτικού χάρτου και όστις εφαίνετο καινουργής  και ωσεί βεβρεγμένος. Μου είπε, τα φύλλα πρέπει να δωθούν εις τον Βασιλέα Αλέξανδρο δια της ιδίας μου χειρός, χωρίς να τα εμπιστευθώ εις κανένα.»  Μάλιστα τους υπέδειξαν και με ποιους αξιωματικούς θα συναντήσουν για να επιτύχουν την συνάντηση, αυτοί ήταν Πάλλης, Στρατηγός, Καλίνσκης, Παπάγος, Εξαδάκτυλος.

            Η επιστολή αυτή ήταν γραμμένη με συμπαθητική μελάνη,  ο Βενιζέλος υποστήριξε στην Βουλή ότι η επιστολή αυτή δεν έφτασε ποτέ στον Αλέξανδρο διότι την κατέστρεψε ο κομιστής αξιωματικός. Το πιθανότερο όμως είναι ότι έφτασε στα χέρια του Αλέξανδρου και το απέκρυψε ο Βενιζέλος για να μη δημιουργηθεί νέα ρήξη με τον Θρόνο. Ότι και αν έγινε η υπόθεση έκλεισε εκεί.

            Οι δύο αξιωματικοί (Καλαμαράς και Χατζόπουλος) καταδικάστηκαν σε θάνατο και τουφεκίστηκαν στις 17/30 Μαρτίου 1918.

 

 

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΡΑΤΟ

 

            Τον στρατό της Θεσσαλονίκης, οι  στρατιώτες του δυτικού μετώπου τους ονόμαζαν περιφρονητικά «ΠΕΡΙΒΟΛΑΡΗΔΕΣ» διότι μέχρι τώρα δεν έκαναν τίποτα άλλο από το να σκάβουν χαρακώματα.

            Η Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917 έβγαλε την Ρωσία από τις εμπόλεμες χώρες με την συνθήκη του Μπρεστ λιτόβσκ και έτσι απελευθερώθηκαν Γερμανικά στρατεύματα από την ανατολή, τα οποία μεταφέρθηκαν στο Δυτικό μέτωπο.. Ο Χιντεμπουργκ και ο Λούντεντορφ εξαπέλυσαν την «τελική επίθεση» στις 21/3/1918 για να προλάβουν πριν ενισχυθούν με στρατεύματα από τις εμπόλεμες πια ΗΠΑ, οι Γάλλοι. Στην αρχή είχαν εντυπωσιακές επιτυχίες , αλλά δεν πέτυχαν τους αντικειμενικούς στόχους τους.

            Στο διάστημα αυτό η Ελληνική κυβέρνηση με σκληρά μέτρα κατάφερε να δημιουργήσει στρατό αξιόμαχο. Τον Δεκέμβριο του 1917 την στρατιά Θεσσαλονίκης διοικούσε ο Γκυγιωμά και από τον Ιούνιο του 1918 ο Φρανσέ ντε Εσπερέ.

            Η Ελλάδα κατάφερε να ξεπεράσει το σύνθημα «ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ» του Κωνσταντίνου με σκληρά μέτρα, μετά τις εκλογές του 1920 οι κωνσταντινικοί υποστήριξαν ότι την εφαρμογή αυτού του συνθήματος το πλήρωσαν 140 άνδρες που εκτελέστηκαν από τα στρατοδικεία, οι Βενιζελικοί υποστήριξαν ότι οι εκτελέσεις ανέβηκαν σε λιγότερες, διότι  40 από αυτούς που παρουσίαζαν οι κωνσταντινικοί ήταν κατάδικοι του κοινού ποινικού δικαίου και ντουφεκίστηκαν για φόνους και ληστείες.

            Όπως και αν έχει το πράγμα αρκετές δεκάδες Έλληνες έπεσαν θύματα του προδοτικού συνθήματος που εκτόξευσε ο Κωνσταντίνος από την ασφαλή για αυτόν Ελβετία, το περίφημο «ΚΑΤΩ Η ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ».

            Όπως και αν έχει το πράγμα ευτυχώς πια η Ελλάδα έχει στρατό ικανό να εμπνεύσει σεβασμό , 63 τάγματα συγκροτήθηκαν σε δέκα μεραρχίες και παρατάχθηκαν στην Μακεδονία για να διεκδικήσουν ότι παρέδωσε  το γερμανόφιλο ζεύγος «Τίνου»  και «Σόφης». Το φρόνημα πια ήτανε υψηλό όπως διαπίστωσε ο Δαγκλής και οι Γάλλοι. Και αυτό φάνηκε στη μάχη του Σκρα.

  
Η ΑΦΙΞΗ ΤΩΝ «ΦΙΛΟΞΕΝΟΥΜΕΝΩΝ»

 

            Νομίζεις ότι μόνο μέχρι εδώ έφτασε το μένος του Κωνσταντίνου κατά του Βενιζέλου; Τον οποίο θεωρούσε ο βλάξ υπεύθυνο για την απομάκρυνσή του από τον θρόνο; Όχι! Προσπάθησε να κάνει κάτι πολύ χειρότερο να χειραγωγήσει τον Αλέξανδρο από την Ελβετία και να τον καθοδηγήσει, σε πράξεις κατά της πατρίδας, προς τον σκοπό αυτό χρησιμοποίησε τους «φιλοξενούμενους» του Γκέρλιτς, ναι αυτά τα κελεπούρια που παραδώσανε την Ανατολική Μακεδονία στους Βουλγάρους.

            Μέχρι και ο διαλακτηκός Στρέιτ εξόρκιζε να μην επιστρατευθεί και επιτεθεί η Ελλάδα κατά των Βουλγάρων διότι θα «χανόντουσαν» οι εγγυήσεις της Γερμανίας περί επιστροφής της Ανατολικής Μακεδονίας, είναι αυτό που πολύ σωστά έλεγε ο Βενιζέλος «τύφλωσις».

            Στις 23/2 – 8/3/1918  συνελήφθη στην Αθήνα ο υπολοχαγός Ιωάννης Καλαμαράς, αξιωματικός του Δ Σώματος στρατού που «φιλοξενείτε» στο Γκέρλιτς. Στην πρώτη του κατάθεση είπε ότι έφτασε στην Αθήνα μέσω Βιέννης και Αλβανίας. Αλλά αργότερα σε τρεις ημέρες συνελήφθηκε ακόμα ένας αξιωματικός από το Γκέρλιτς , ο ανθυπολοχαγός Ιωάννης Χατζόπουλος, αυτός άνοιξε πιο πρόθυμα το στόμα του και είπε πράγματα, τι είπε για τις μυστηριώδεις αφίξεις:

            Τον Δεκέμβριο του 1917 είχε επισκεφτεί το Γκέρλιτς εξ ονόματος του Κωνσταντίνου ο Στέφανος Παπαρρηγόπουλος  και ανέπτυξε στους «φιλοξενούμενους» αξιωματικούς για ποιο λόγο εκθρονίστηκε ο βασιλιάς. Σε λίγες μέρες ζήτησε από τους Καλαμαρά και Χατζόπουλο να «αναλάβουν σοβαράν και εμπιστευτικήν τινά υπηρεσίαν». Εκείνοι δέχτηκαν, σε ένα μήνα συνάντησαν στο Βερολίνο πάλι τον Παπαρρηγόπουλο και εκεί τους ζητήθηκε να φτάσουν κρυφά στην Αθήνα να συγκεντρώσουν πληροφορίες κυρίως στρατιωτικές, την μεταφορά αυτή θα αναλάμβανε Γερμανικό υποβρύχιο, μετά δε την συλλογή των πληροφοριών θα επέστρεφαν στην Γερμανία μέσω Ηπείρου και Αλβανίας. Οι δύο αξιωματικοί εφοδιάστηκαν με διαβατήρια και με 4.000 μάρκα ο κάθε ένας. Από το αυστριακό λιμάνι της Πόλας τους παρέλαβε γερμανικό υποβρύχιο, ο Χατζόπουλος περιέγραψε με ακρίβεια το υποβρύχιο (36 μέτρα μήκος, 3 αξιωματικοί, 24 ναύτες κλπ) 1,5 χιλιόμετρα ανοικτά της Κυπαρισσίας με βάρκα βγήκαν στην παραλία, και από εκεί ξεκίνησαν χωριστά για την Αθήνα.

            Στην δεύτερη συνάντηση με τον Παπαρρηγόπουλο, στο Βερολίνο,  κατέθεσε ο Καλαμαράς, ότι τους έδωσε «τέσσερα φύλλα χάρτου σχεδόν διαφανούς  κατά τι βραχύτερου και στενότερου του ανακριτικού χάρτου και όστις εφαίνετο καινουργής  και ωσεί βεβρεγμένος. Μου είπε, τα φύλλα πρέπει να δωθούν εις τον Βασιλέα Αλέξανδρο δια της ιδίας μου χειρός, χωρίς να τα εμπιστευθώ εις κανένα.»  Μάλιστα τους υπέδειξαν και με ποιους αξιωματικούς θα συναντήσουν για να επιτύχουν την συνάντηση, αυτοί ήταν Πάλλης, Στρατηγός, Καλίνσκης, Παπάγος, Εξαδάκτυλος.

            Η επιστολή αυτή ήταν γραμμένη με συμπαθητική μελάνη,  ο Βενιζέλος υποστήριξε στην Βουλή ότι η επιστολή αυτή δεν έφτασε ποτέ στον Αλέξανδρο διότι την κατέστρεψε ο κομιστής αξιωματικός. Το πιθανότερο όμως είναι ότι έφτασε στα χέρια του Αλέξανδρου και το απέκρυψε ο Βενιζέλος για να μη δημιουργηθεί νέα ρήξη με τον Θρόνο. Ότι και αν έγινε η υπόθεση έκλεισε εκεί.

            Οι δύο αξιωματικοί (Καλαμαράς και Χατζόπουλος)καταδικάστηκαν σε θάνατο και τουφεκίστηκαν στις 17/30 Μαρτίου 1918.

 

 

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η Μάχη του Σκρα θεωρείται μια από τις σημαντικότερες νικηφόρες μάχες του ελληνικού στρατού στη διάρκεια του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου.

 

 

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΡΑΤΟ

            Τον στρατό της Θεσσαλονίκης, οι  στρατιώτες του δυτικού μετώπου τους ονόμαζαν περιφρονητικά «ΠΕΡΙΒΟΛΑΡΗΔΕΣ» διότι μέχρι τώρα δεν έκαναν τίποτα άλλο από το να σκάβουν χαρακώματα.

            Η Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917 έβγαλε την Ρωσία από τις εμπόλεμες χώρες με την συνθήκη του Μπρεστ λιτόβσκ και έτσι απελευθερώθηκαν Γερμανικά στρατεύματα από την ανατολή, τα οποία μεταφέρθηκαν στο Δυτικό μέτωπο.. Ο Χιντεμπουργκ και ο Λούντεντορφ εξαπέλυσαν την «τελική επίθεση» στις 21/3/1918 για να προλάβουν πριν ενισχυθούν με στρατεύματα από τις εμπόλεμες πια ΗΠΑ, οι Γάλλοι. Στην αρχή είχαν εντυπωσιακές επιτυχίες , αλλά δεν πέτυχαν τους αντικειμενικούς στόχους τους.

            Στο διάστημα αυτό η Ελληνική κυβέρνηση με σκληρά μέτρα κατάφερε να δημιουργήσει στρατό αξιόμαχο. Τον Δεκέμβριο του 1917 την στρατιά Θεσσαλονίκης διοικούσε ο Γκυγιωμά και από τον Ιούνιο του 1918 ο Φρανσέ ντε Εσπερέ.

            Η Ελλάδα κατάφερε να ξεπεράσει το σύνθημα «ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ» του Κωνσταντίνου με σκληρά μέτρα, μετά τις εκλογές του 1920 οι κωνσταντινικοί υποστήριξαν ότι την εφαρμογή αυτού του συνθήματος το πλήρωσαν 140 άνδρες που εκτελέστηκαν από τα στρατοδικεία, οι Βενιζελικοί υποστήριξαν ότι οι εκτελέσεις ανέβηκαν σε λιγότερες, διότι  40 από αυτούς που παρουσίαζαν οι κωνσταντινικοί ήταν κατάδικοι του κοινού ποινικού δικαίου και ντουφεκίστηκαν για φόνους και ληστείες.

            Όπως και αν έχει το πράγμα αρκετές δεκάδες Έλληνες έπεσαν θύματα του προδοτικού συνθήματος που εκτόξευσε ο Κωνσταντίνος από την ασφαλή για αυτόν Ελβετία, το περίφημο «ΚΑΤΩ Η ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ».

            Όπως και αν έχει το πράγμα ευτυχώς πια η Ελλάδα έχει στρατό ικανό να εμπνεύσει σεβασμό , 63 τάγματα συγκροτήθηκαν σε δέκα μεραρχίες και παρατάχθηκαν στην Μακεδονία για να διεκδικήσουν ότι παρέδωσε  το γερμανόφιλο ζεύγος «Τίνου»  και «Σόφης». Το φρόνημα πια ήτανε υψηλό όπως διαπίστωσε ο Δαγκλής και οι Γάλλοι. Και αυτό φάνηκε στη μάχη του Σκρα.

 

Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΣΚΡΑ

            Το γυμνό ύψωμα "ΣΚΡΑ ΝΤΙ ΛΕΓΚΕΝ", που έδωσε στο χωριό το όνομά του, ήταν βαθειά οχυρωμένο από τους Γερμανοβουλγάρους στη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Με λαβύρινθο από χαρακώματα και ορύγματα συγκοινωνίας , με διπλές και τριπλές σειρές συρματοπλεγμάτων, με όλμους και πολυβολεία προστατευμένα από μπετόν, θεωρείτο απόρθητη τοποθεσία και εμπόδιζε την διέλευση των Συμμαχικών Δυνάμεων. Γι'αυτό και έπρεπε να αλωθεί.

            Την θέση υπερασπιζόταν 7 συντάγματα  του Βουλγάρικου στρατού.

            Η άλωσή του ανατέθηκε από τον Αντιστράτηγο της Μακεδονικής Στρατιάς, Γάλλο στρατηγό Γκυγιωμά, στις ελληνικές δυνάμεις, για να δοκιμάσει το αξιόμαχο του Ελληνικού στρατού.

            Τρεις ελληνικές μεραρχίες τέθηκαν υπό την γενική αρχηγία του αντιστράτηγου Εμμανουήλ Ζυμβρακάκη.

            Ήταν η Μεραρχία αρχιπελάγους υπό τον υποστράτηγο Ιωάννου με το 5ο και 6ο Σύνταγμα του Κ.Εξάρχου και Ευθ.Τσιμικάλη με διοικητές τμημάτων του Ν.Πλαστήρα ,Β.Καρακουφά, Β.Παπαγιάννη, Κ.Μπάμπαλη.

            Ήταν η Μεραρχία Κρητών υπό τον υποστράτηγο Παν.Σπηλιάδη με το 7ο και 8ο Σύνταγμα του αντ/ρχη Π.Γαρδίκα και Δ.Σταυριανοπούλου.

            Ήταν το τέλος και η Μεραρχία Σερρών με το 1ο Σύνταγμα της του αντ/ρχη Γ.Κονδύλη και με τα τάγματά της στα οποία ηγούνταν οι ταγματάρχες Ι.Ψαρράς, Θ.Βαχαρόγλου και ο Λοχαγός Ι.Σκαλογιάννης

            Την επίθεση ξεκίνησε ο στρατηγός Εμμανουήλ Ζυμβακάκης
"Ξημέρωνε η 17η Μαΐου 1918. Στις 4.55 τα χαράματα ύστερα από φοβερό βομβαρδισμό του συμμαχικού αγγλογαλλικού πυροβολικού οι ελληνικές δυνάμεις όρμησαν από τα χαρακώματά τους με τη μυριόστομη ιαχή "αέρα".

            Μέσα στην πρωινή αχλύ και το λιγοστό φως 14.546 Ελληνόπουλα έσπασαν την οχυρωμένη γραμμή του εχθρού και το όνομα Σκρα πέρασε στην ιστορία μαζί με τα ονόματα των ηρώων, που αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν πάνω σ' αυτό.

            Ήταν τέτοια η ορμή των Ελλήνων ώστε σε 10 λεπτά από την στιγμή που βγήκαν από το χαράκωμα είχαν καταλάβει τον πρώτο αντικειμενικό σκοπό και ως το βράδυ όλο το ύψωμα του Σκρα είχε πέσει.

            Η κατάληψη του ΣΚΡΑ ΝΤΙ ΛΕΓΚΕΝ ενθουσίασε τους Έλληνες σε ολόκληρη την Ελλάδα και παράλληλα προσέδωσε γόητρο στον Ελληνικό Στρατό και θαυμασμό των συμμάχων για την πολεμική του απόδοση.

          Ο Νικόλαος Πλαστήρας, ( ο  Μαύρο Καβαλάρης), προσωνυμία που θα του μείνει για όλη του τη ζωή. Στη μάχη του Σκρά όπου συμμετείχε ως Διοικητής Τάγματος προάχθηκε επ’ ανδαγαθία σε Αντισυνταγματάρχης.

          Πληρώθηκε βέβαια πού ακριβά αυτή η νίκη 2.800 νεκροί και τραυματίες, αλλά και από τους Βουλγάρους, το τίμημα ήτανε βαρύ. Οι Έλληνες έπιασαν 2.300 αιχμαλώτους Βούλγαρους.

 

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Βενιζέλος μαζί με τον νικηφόρο στρατό στην Μακεδονία.

 

500 ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ ΠΡΟΕΛΑΣΗ

 

            Επιτέλους θα πεις μετά τις ταπεινώσεις και τους εξευτελισμούς που δεχτήκαμε λόγω της βλακείας του Κωνσταντίνου, αποκτήσαμε και πολεμικό πνεύμα και αξιοπρέπεια σαν λαός.

            Είναι γεγονός ότι όποτε βρέθηκε στο τιμόνι ο Κωνσταντίνος υπό οποιαδήποτε ιδιότητα είτε σαν διάδοχος, είτε σαν «αρχιστράτηγος, είτε σαν Βασιλιάς, είτε σαν εξόριστος μόνο ζημιά προκάλεσε στο έθνος, η απουσία ήταν αιτία ευτυχών γεγονότων για την Ελλάδα, δεν ήταν θέμα γκαντεμιάς, απλά ο άνθρωπος νόμιζε και του το στήριζαν οι αυλοκόλακες αυτό ότι ήταν Μόλτκέ και Λουδοβίκος ο Βασιλιάς Ήλιος και δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα γυμνό ανθρωπάριο ποια αν δεν γεννιόταν από Βασιλικά σπέρματα στην καλύτερη περίπτωση θα γινόταν κλητήρας σε κάποιο υπουργείο.

            Ο διοικητής της στρατιάς της Ανατολής Φρανσέ ντε Εσπερέ, μόλις έφτασε στην Θεσσαλονίκη είπε την περίφημη φράση «Περιμένω από σας άγρια επιθετικότητα» .

            Οι Άγγλοι επειδή δεν μπορούσαν να προφέρουν το όνομά του τον έλεγαν «ο ακάθεκτος φρατζέζος».

            Μέσα σε 90 ημέρες  «ο ακάθεκτος φρατζέζος» κατόρθωσε να μετατρέψει σε πράξη τα λόγια του και κατάφερε να μεταφέρει τον πόλεμο 500 χιλιόμετρα προς βορρά στον Δούναβη. Στόχος ήταν να υποχρεώσουν τα στηρίγματα των Γερμανών Βουλγαρία και Τουρκία να εγκαταλείψουν τον πόλεμο.

            Δες τι γράφει ο Άλαν Πάλμερ: «Τα χαράματα της 14^ης Σεπτεμβρίου (1918), 500 πυροβόλα άρχισαν να σφυροκοπούν τις βουλγαρικές θέσεις σε μέτωπο 130 χιλιομέτρων στην Μακεδονία , σ ένα έδαφος ορεινό με στενές διαβάσεις . Το επόμενο πρωί το σερβικό, γαλλικό και σενεγαλέζικο πεζικό διενήργησε έφοδο σ ένα ακανόνιστο και διακεκομένο ύψωμα, γνωστό με το επωνύμιο Ντομπροπόλγιε, που βρισκόταν 2.300 μέτρα πάνω από την θάλασσα. Ήταν η εντυπωσιακή αφετηρία της επιθέσεως του Φρανσέ ντ Εσπερέ . Κατέλαβε εξ απίνης τους Βουλγάρους και τους Γερμανούς συμβούλους τους, γιατί κανείς δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι θα γινόταν απόπειρα διεισδύσεως μέσα από αυτή την τόσο ζοφερή περιοχή. Στην αρχή οι Βούλγαροι αμύνθηκαν μανιασμένα και οι Γάλλοι αναγκάστηκαν να χρησιμοποιήσουν φλογοβόλα για να τους βγάλουν από τις θέσεις τους, ύστερα όμως από τριήμερο σκληρό αγώνα , αρκετά βουλγαρικά συντάγματα ήταν στα πρόθυρα της ανταρσίας και οι Σέρβοι  μπόρεσαν να μπήξουν την αιχμή ενός βέλους σε βάθος 24 χιλιομέτρων μέσα στις εχθρικές γραμμές, απειλώντας το κέντρο ανεφοδιασμού που υπήρχε στην μικρή πόλη Γκράντσο και την ζωτική συγκοινωνιακή αρτηρία της κοιλάδας του Αξιού.

            Στις 18 Σεπτεμβρίου  80 χιλιόμετρα ανατολικά οι Βρετανοί και οι Έλληνες εξαπέλυσαν επίθεση σ ένα συγκρότημα λόφων μπροστά από την λίμνη της Δοϊράνης όπου τάφροι, οχυρώσεις από μπετόν και πυροβολεία προστάτευαν την είσοδο στην βουλγαρική ενδοχώρα. Δύο φορές στα 1917, οι Βρετανοί είχαν επιχειρήσει να καταλάβουν αυτά τα τρία μίλια βράχων και των πουρναριών, που δέσποζαν πάνω από την  λίμνη και τα χαρακώματα….τώρα όμως η μεραρχία των Κρητών κινήθηκε κυκλικά πίσω από την λίμνη για να αποκόψει τις επικοινωνίες. Ύστερα από διήμερα αγώνα μια παράξενη σιωπή βασίλευε στα υψώματα και τα περάσματα. Με πολύ προσοχή Βρετανοί και Έλληνες προχώρησαν . Βρήκαν τα χαρακώματα εγκαταλειμμένα.  Οι Βούλγαροι υπακούοντας σε Γερμανικές εντολές υποχώρησαν στα βαλκανικά βουνά, για να αποφύγουν τον κίνδυνο να τους αποκόψει από δυσμάς η σφήνα του Φρανσέ ντ Εσπερέ».

            Ακολούθησε μια ξέφρενη προέλαση και καταδίωξη, οι Γάλλοι και Σέρβοι προέλασαν 40 χιλιόμετρα την ημέρα χωρίς σιτηρέσιο»κουρελιασμένοι και ξυπόλυτοι». Μια έφιππη ταξιαρχία κατέλαβε τα Σκόπια. Οι Βρετανοί άρχισαν να εισχωρούν στις Βουλγαρικές κοιλάδες. Η αεροπορία σφυροκοπούσε τις φάλαγγες στους δύσβατους δρόμους, η φυγή των Βουλγάρων μετατράπηκε σε άτακτη φυγή.

            Στις πόλεις της Βουλγαρίας ξέσπασαν διαδηλώσεις και άρχισαν να συγκροτούνται τοπικά σοβιέτ. Η Βουλγαρική στρατιωτική ηγεσία ζήτησε ΑΝΑΚΩΧΗ στις 30 Σεπτεμβρίου και η Βουλγαρία αποσύρθηκε από τον πόλεμο.

            Ακριβώς ένα μήνα αργότερα στις 30 Οκτωβρίου , η Τουρκία ύστερα από την κατάρρευση του μετώπου στην Παλαιστίνη  υπέγραψε την παραδοχή της ήττας της στο Μούνδρο

 

ΠΡΟΕΛΑΣΗ ΠΡΟΣ ΒΙΕΝΝΗ

 

 

            Έτσι λοιπόν στην πραγματικότητα το καίριο πλήγμα δεν δόθηκε στο Δυτικό μέτωπο αλλά το έδωσαν οι «περιβολάρηδες» της Θεσσαλονίκης.

            Ο δρόμος τώρα προς την Βιέννη ήταν ανοικτός.        ΕΥΤΥΧΩΣ ανάμεσα στις δυνάμεις που καταδιώκουν τους Γερμανούς και τους συμμάχους τους είναι και Ελληνικές με ψυχή την «Δημοκρατική Άμυνα» πάλι οι ίδιοι και οι επίστρατοι του Κωνσταντίνου και οι τραμπούκοι που έκλεβαν και εκτελούσαν και οι συνωμότες της Ελβετίας και οι «φιλοξενούμενοι» του Γκέρλιτς; Θλιβερά τιποτένια ανθρωπάκια που όμως αναμένουν πίσω από τα αποκαΐδια της Καιζερικής Γερμανίας να επανέλθουν για να κάψουν και το Ελληνικό όραμα της μεγάλης Ελλάδος, Πρωταγωνιστές Κωνσταντίνος και οι φαύλοι πολιτικοί.

            «Χάσαμε τον πόλεμο» γράφει ο ευφυέστατος και διορατικός αρχιστράτηγος της Βαυαρίας πρίγκιψ Ρούπρεχτ από τον Μάρτιο του 1918 . Βασιλικότερος του Βασιλέως ο Μεταξάς από την  Κορσική σημειώνει στο ημερολόγιο του « Αιάκειο 4/17 Οκτωβρίου 1918  Τα πλήγματα, τα οποία υφίσταται η Γερμανία είναι τα κτυπήματα της σφύρας , δια των οποίων πίπτουν και εκρίπτονται αι σκωριαί, όπως αναφανή το ευγενές μέταλλον. Τούτο, μόνον κατά τοιούτον τρόπον συσσωματούμενον γίνεται ισχυρότερον, αποκτά την αξίαν του» . Παλαιότερα δε μετά την αποτυχία προέλασης των Γερμανών προς το Παρίσι είχε υποστηρίξει την άποψη ότι ο πόλεμος θα έληγε με λευκή ειρήνη, χωρίς την επικράτηση δηλαδή κανενός των εμπολέμων, ευγενείς πόθοι του γερμανόφιλου Μεταξά.

            Και αυτοί οι άνθρωποι με τόσο κοντό ορίζοντα και διόραση χάραζαν την πολιτική της Ελλάδος και αμφισβητούσαν την πραγματικά καθάρια σκέψη του Ε Βενιζέλου. Και τι έγραψε αυτός ο άνθρωπος που υπεραμύνθηκε της Γερμανικής νίκης στο ημερολόγιο του την ημέρα της παραίτηση του Κάιζερ «Αιάκειον 27/10/1918 Sursum corda!»  Δηλαδή «Άνω σχώμεν τας καρδίας»  και τότε πείστηκε ο Μεταξάς ότι δεν υπήρχε αήττητο για τα Γερμανικά όπλα, φαντάσου να μην υπήρχε ο Βενιζέλος ποια θα ήταν η μοίρα της Θεσσαλονίκης, ίσως Σερβική πόλη, της Καβάλας, των Ιωαννίνων ίσως Αλβανική πόλη, των Επτανήσων ίσως Ιταλική επικράτεια της Ελλάδος η μοίρα ποια θα ήταν χωρίς την ύπαρξη του Βενιζέλου, αν επικρατούσε η άποψη του Βλάκα Κωνσταντίνου η μοίρα της Ελλάδος θα ήταν όμοια με την μοίρα της Μικράς Ασίας όταν μετά τις εκλογές του 1920 επικράτησε πάλι ο Κωνσταντίνος.

 

 

 

         


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο αντιστράτηγος Εμμανουήλ Χ. Ζυμβρακάκης (22/12/1859 - 9/11/1927).