28η Οκτωβρίου Εθνική εορτή της Ιταλίας

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Πορεία προς τη Ρώμη: Διακρίνονται οι Ντε Βέκκι, Μουσολίνι, Μπάλμπο, Ντε Μπόνο.

 

Ο Μουσολίνι είχε ιδρύσει το Φασιστικό Κόμμα στην Ιταλία τον Μάρτιο του 1919. Στις εκλογές του Νοεμβρίου 1919 το Κόμμα πήρε μόλις 4.000 ψήφους και δεν κατάφερε να εκλέξει αντιπρόσωπο στο Κοινοβούλιο. Στις εκλογές όμως  του 1921, το Εθνικό φασιστικό κίνημα (PNF) εξέλεξε 36 βουλευτές, τα δε μέλη του υπερβαίνουν τα 200.000 άτομα, απ αυτούς εργάτες – αγρότες είναι το 40% ενώ το 60% είναι φοιτητές και ελεύθεροι επαγγελματίες.

Ήδη οι «δέσμες μάχης» παραστρατιωτικά τάγματα  εφόδου των «σκουαντρίστι» ( «μαχητικοί» γνωστότεροι σε μας ως «μελανοχίτωνες»), δρούσαν τρομοκρατικά σε όλη τη χώρα με την βοήθεια μιας επεικούς δικαιοσύνης και της αστυνομίας να τους εξοπλίζει μυστικά, έτσι εκτελούσαν «τιμωρητικές αποστολές», η φασιστική βία προκάλεσε 500 με 600 θανάτους και δεκαπλάσιους τραυματισμούς με στόχο την ταπείνωση των θυμάτων τους.

Στις 22 Οκτωβρίου 1922 οι ηγέτες του φασιστικού κόμματος προετοιμάζουν εξέγερση, στις 24 Οκτωβρίου ο Μουσολίνι ανακοίνωσε τις προθέσεις του  «Θέλουμε να γίνουμε το κράτος!», χωρίς όμως  λεπτομέρειες, στην επαρχία οι φασίστες κατέλαβαν ειρηνικά με την ανοχή του στρατού, ταχυδρομεία, τηλεγραφεία, σιδηροδρομικούς σταθμούς κλπ σημεία.

Γενικό στρατηγείο ήταν το ξενοδοχείο Μπρουφάνι στην Περούτζα, εν τω μεταξύ στην Ρώμη διεξαγόταν διαπραγματεύσεις μεταξύ Φασιστών και επροσώπων του μοναρχικού και φιλελεύθερου καθεστώτος με τελικό σκοπό τον επιρρεασμό του βασιλιά Βίκτωρ Εμμανουήλ Γ' (Vittorio Emanuele III).

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Όλα είχαν επικοινωνιακό χαρακτήρα, ήταν μια επιχείρηση   χαμηλού ρίσκου.

Η πρώτη φασιστική στρατιά με 4.000 κινείται με αρχηγό τον Ντίνο Περόνε Κομπάνι από την Τσιβιτοβέκια.

Η δεύτερη με 2.000 κινείται με αρχηγό τον Ούλισε Ιλιόρε από την Μοντεποπόντο.

Η Τρίτη με 8.000 κινείται με αρχηγό τον Τζουσέπε Μποτάι από την Τίβολι.

Ο στρατός καιη αστυνομία δεν εμποδίζουν καμιά κίνηση των φασιστών. Στη Ρώμη ο πρωθυπουργός Λουίτζι Φάκτα (Luigi Facta) παρουσιάζει στον βασιλιά Βίκτωρ Εμμανουήλ Γ' (Vittorio Emanuele III) σχέδιο καθεστώτος πολιορκίας, ο βασιλιας αρνείται να το υπογράψει και ο πρωθυπουργός παραιτείται. Ο Δούκας της Αόστης και εξάδελφός του Βίκτωρ Εμμανουήλ Γ'  ήταν υποστηρικτής των φασιστών και καραδοκούσε να του αρπάξει τον θρόνο, σε περίπτωση που ο ίδιος δεν ενέδιδε στις απαιτήσεις τους.

Στις 28 Οκτωβρίου 1922 ο Μουσολίνι εισέρχεται στην Ρώμη και θα αναλάβει την εξουσία στις 29 Οκτωβρίου.

Τα επόμενα 21 χρόνια η 28^η Οκτωβρίου θα εορτάζεται  σαν εθνική εορτή στην Ιταλία μέχρι την πρώση του φασιστικού καθεστώτος.

Αυτή όλη η επιχείρηση ονομάστηκε η Πορεία προς τη Ρώμη (Marcia su Roma), η δράση του Μουσολίνι εύκολα μπορούσε να αντιμετωπιστεί, στην πραγματικότητα δεν πρόκειται καν για πορεία. Οι φασίστες ταξίδευσαν με τρένο προς την Ρώμη σε μια επιχείρηση χαμηλού ρίσκου. Ο ίδιος ο Μουσολίνι, 39 χρονών τότε, ταξίδεψε σε βαγόνι με καμπίνα από το Μιλάνο στη Ρώμη και παρουσιάστηκε στο Προεδρικό Μέγαρο  με μελανόχιτώνα αντί για επίσημο ένδυμα.

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Δημοσίευμα της Καθημερινής.

Η πραγματική πορεία έγινε στις 30 Οκτωβρίου 1922 όπου ο Μουσολίνι πρωθυπουργός από την προηγουμένη παρακολούθησε παρέλαση χιλιάδων φασιστών που μπήκαν ανεμπόδιστα στη Ρώμη.

Η όλη επιχείρηση στην συνέχεια καλύφτηκε από μύθους που έπλασε το φασιστικό καθεστώς, όπως ότι συγκεντρώθηκαν 300.000 μελανοχίτωνες με τον ίδιο επικεφαλής της καβάλα στο άλογό του δεν ηγήθηκε καν ο ίδιος αλλά προσωπικότητες όπως οι γηραιοί στρατάρχες Τσέζαρε Μαρία Ντε Βέκκι (Cesare Maria de Vecchi) και Εμίλιο Ντε Μπόνο (Emilio De Bono), ο Ίταλο Μπάλμπο και ο Μικέλε Μπιάνκι (Michele Bianchi). Και φυσικά δεν γίνηκε καμιά αυτοκτονία του ιταλικού φιλελευθερισμού έναντι της ακατανίκητης φασιστικής ανατρεπτικής ορμής.

Ο Μουσολίνι ήθελε να δείξει ότι κυβερνά δημοκρατικά, έκανε εκλογές και μάλιστα κέρδισε την αναμέτρηση τον Απρίλιο του 1924 με το εντυπωσιακό 64% των ψήφων. Στις 31 Οκτωβρίου 1926, μετά από μια αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας εναντίον του, κατάργησε και την τελευταία πολιτική ελευθερία και επέβαλε το στυγνό φασιστικό του καθεστώς, που διήρκεσε μέχρι τις 10 Ιουλίου 1943, όταν οι Σύμμαχοι αποβιβάστηκαν στη Σικελία.

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Ο ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ ΚΑΙ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ του Μάρκο Πάλα εκδόσεις το ΒΗΜΑ