Οι λέξεις έωλος και αίολος δεν είναι απλώς ομόηχα. Η
ιδιαιτερότητα του εν λόγω ζεύγους λέξεων έγκειται στο γεγονός ότι όσοι ομιλούν
και γράφουν την Ελληνική, στη συντριπτική πλειονότητά τους, χρησιμοποιούν μόνον
το πρώτο επίθετο (έωλος), και μάλιστα λανθασμένα, καθώς του αποδίδουν τη
σημασία που στην πραγματικότητα έχει το δεύτερο επίθετο (αίολος).
έωλος, -η, -ο
μπαγιάτικος, μουχλιασμένος, αβάσιμος, ξεπερασμένος.
'Ηδη στην αρχαία ελληνική γλώσσα ως παράγωγο του
ουσιαστικού έως (αυγή, χάραμα, πρωί, πρωία, ημέρα), δηλώνει τα εξής:
ο μιάς ημέρας,
ο από της προηγουμένης,
χθεσινός (κυριολεκτική σημασία),
παλαιός,
ξεπερασμένος,
απαρχαιωμένος (μεταφορική σημασία),
μη νωπός – φρέσκος, μπαγιάτικος, αλλοιωμένος
(συνεκδοχικώς, για τρόφιμα που έχουν απομείνει από την προηγούμενη ημέρα).
Όμως, με κανέναν τρόπο δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε
το επίθετο έωλος με τη σημασία τού αβάσιμος ή αστήρικτος.
Χρησιμοποιεύνται φράσεις όπως:
«έωλες υποσχέσεις» και «έωλα επιχειρήματα» για να
δηλώσου το αβάσιμο το αστήρικτο (ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ).
αιόλος, που σήμαινε ταχέως κινούμενος, ευκίνητος,
ευμεταχείριστος (κυριολεκτική σημασία), ευμετάβλητος, άστατος, δόλιος,
πανούργος, ολισθηρός (μεταφορική σημασία).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
Όταν θέλουμε να δηλώσουμε ότι κάτι στερείται λογικού
ερείσματος ή επαρκούς στηρίξεως, ότι μπορεί εύκολα να ανατραπεί, ότι είναι
αθεμελίωτο, σαθρό, αναξιόπιστο και αναπόδεικτο, θα χρησιμοποιήσουμε το επίθετο
αίολος ΠΧ
«Γνώριζε κι ο ίδιος ότι τα επιχειρήματα που προέβαλε
υπέρ της συγκεκριμένης άποψης ήταν αίολα, γι’ αυτό και κατέφυγε τελικά στη
χρήση συνθημάτων».
Όταν γίνεται λόγος για πράξη με δυσάρεστες
συνέπειες, που προκαλεί μεγάλη αναστάτωση και ξεσηκώνει θύελλα, είναι
προτιμότερο να αναφερόμαστε στον ασκό ή στους ασκούς του Αιόλου πχ
«Το πραξικόπημα που εκδηλώθηκε στην Κύπρο τον Ιούλιο
του 1974 άνοιξε τον ασκό του Αιόλου και αποτέλεσε το πρόσχημα για την εισβολή
των τουρκικών στρατευμάτων στη μαρτυρική μεγαλόνησο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου