ΣΥΝΕΝΟΗΣΗ ΤΗΣ ΛΙΣΑΒΟΝΑΣ

  

Αφηγείται ο Αλμπερτ Σπέερ, υπουργός της Πολεμικής και Βιομηχανικής Παραγωγής του Χίτλερ:

 

«Είμαι αυτήκοος μάρτυρας ενός γεγονότος, που μας είχε προκαλέσει πολύ μεγάλη εντύπωση το φθινόπωρο του 1944. Θυμάμαι συγκεκριμένα ότι ο στρατηγός Γιοντλ, αρχηγός του Γενικού (γερμανικού) Επιτελείου, ήρθε μια μέρα και μου ανέφερε ότι επήλθε συμφωνία σε υψηλό επίπεδο μεταξύ Αγγλίας και Γερμανίας, που αφορούσε την Ελλάδα.

 

Η συμφωνία αυτή, πρωτοφανής μέχρι τότε και όπως γνωρίζω ΜΟΝΑΔΙΚΗ σε όλο τον Β` Παγκόσμιο Πόλεμο, αφορούσε – όπως, τουλάχιστον, μου είπε ο Γιοντλ – την εκκένωση της Ελλάδας από τα γερμανικά στρατεύματα χωρίς βρετανική ενόχληση.

Η συμφωνία αυτή έγινε στη Λισαβόνα και το ποιος είχε την πρωτοβουλία δεν ξέρω, αλλά πιστεύω ότι δεν έγινε σε διπλωματικό επίπεδο, αλλά πολύ ψηλότερα, για να μην υπάρξουν ακριτομυθίες.

Η πληροφορία για το περίεργο αυτό «τζέντλεμαν αγκρίμεντ» μεταξύ Λονδίνου και Βερολίνου προκάλεσε σε όσους το έμαθαν κατάπληξη. Και, πράγματι, οι Αγγλοι την τήρησαν.

Τα γερμανικά πολεμικά και μεταγωγικά σκάφη φορτώθηκαν στρατό από τα ελληνικά νησιά – που εκκένωσαν – πέρασαν, το φθινόπωρο του 1944, ανενόχλητα μπροστά από τα μάτια των Βρετανών και ανάμεσα από τα βρετανικά υποβρύχια στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο.

Το τίμημα της συμφωνίας, κατά τη γνώμη μου, ήταν να παραχωρήσουν οι Γερμανοί τη Θεσσαλονίκη στους Αγγλους αμαχητί και μ’ αυτόν το τρόπο η Ελλάδα να περιέλθει στο δυτικό στρατόπεδο.

Και, βέβαια, ο Χίτλερ θα διατηρούσε ανέπαφες τις δικές του δυνάμεις, που κατείχαν το ελληνικό χώρο».

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Α Χίτλερ με τον Αλμπερτ Σπέερ.

Ο Φον Όβεν διευθυντής του υπουργείου προπαγάνδας υποστηρίζει ότι:

«.... Νομίζω ότι η συμφωνία πρέπει να έκλεισε στην Λισαβόνα και το ποιός είχε την πρωτοβουλία πρώτος δεν ξέρω, αλλά πιστεύω ότι δεν έγινε σε διπλωματικό επίπεδο, αλλά πολύ ψηλότερα, ακριβώς για να μην υπαρξουν ακριτομυθίες.

Οι Άγγλοι, βέβαια, δεν το δημοσιεύουν τώρα και αντιλαμβάνομαι τον λόγο. Η συμφωνίααυτή που έκαναν με τον Χίτλερ, ήταν βέβαια αντίθετη με τα συμφέροντα των τότε συμμάχων τους, και ως προς το σημείο αυτό διατηρούν τα αρχεία τους απόρρητα....».

 

Οι οδηγίες του Χίτλερ μετά τη συμφωνία της Λισαβόνας  αντικατοπτρίζονται από τη διαταγή που έστειλε στις 16 Σεπτεμβρίου 1944 το Ανώτατο Αρχηγείο των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων από το Βερολίνο προς τον ανώτατο στρατιωτικό διοικητή Ελλάδας Λέερ στη Θεσσαλονίκη. :

 

 «Η θετική στάση των Άγγλων απέναντι στην αποχώρηση από την Ελλάδα και από τα νησιά προέρχεται από τις διεκδικήσεις της Ρωσίας για ολόκληρο το βαλκανικό χώρο. Δεν εξυπηρετεί τα γερμανικά συμφέροντα να εμποδίσουν συγκρούσεις και αιματοχυσία ανάμεσα σε κομμουνιστικές κι εθνικιστικές δυνάμεις και σ’ επέκταση ανάμεσα σε Ρώσους και Αγγλοσάξονες. Σε συνεργασία με τον πρεσβευτή του Ράιχ στην Αθήνα Νοϋμπάχερ, θα πρέπει γι’ αυτό να αποκομίσουμε όλα τα δυνατά πλεονεκτήματα για να εξασφαλίσουμε αδιατάραχτη την αποχώρηση μας. Από την άλλη μεριά, όμως, θα πρέπει να κάνουμε ότι μπορούμε για να συμβάλουμε στη σύγκρουση των δύο εχθρικών παρατάξεων, αμέσως μετά τη γερμανική «αποχώρηση (από την Ελλάδα)».

 

Αλλά το επισημαίνει αυτό έγγραφο προς την Ομάδα Στρατιών F με αρ πρωτ Τ311/287 της 2/10/1944, στο οποίο αναφέρεται για την φάση της υποχώρησης της ομάδας στρατιών Ε :

 «.... Δεν υπάρχει αμφιβολία όμως, πως η δράση των Βρετανών κατά των Γερμανών που υποχωρούσαν από την Ελλάδα, μπορούσε να είναι ασύγκριτα μεγαλύτερη...».

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Το τέλος της Γερμανικής κατοχής πραγματοποιήθηκε χωρίς να τους εμποδίσει κανείς την αποχώρηση.

 

Τι επεδίωκε αυτή η συμφωνία;

Α. Αποτροπή εξοπλισμού του ΕΛΑΣ με βαρύ Γερμανικό οπλισμό, οι Άγγλοι μπορούσαν να χτυπήσουν σκληρά τους αποχωρούντες Γερμανούς, από αέρος, αλλά ο επίγειος έλεγχος των λαφύρων θα ήταν καθαρά υπόθεση του ΕΛΑΣ, τόσο στην χερσαία Ελλάδα όσο και στην νησιωτική.

Β. Ενισχύσει του ανατολικού μετώπου των Γερμανών, με ξεκούραστα στρατεύματα, ώστε να καθυστερήσει όσο ήταν δυνατόν η προέλαση των Σοβιετικών προς το Βερολίνο και να δοθεί, αντίστοιχα, περισσότερος χρόνος στα Βρετανικά και Αμερικανικά στρατεύματα για τη δική τους προέλαση.

 

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

«Η Ελληνική αντίσταση και οι σύμμαχοι » του Βάσου  Μαθιόπουλου ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΠΑΖΗΣΗ.

http://www.rizospastis.gr/static.do?page=/history/dse/DSE_MEROS_02_30-10-96_10.jsp

 

«Ευτυχώς ηττηθήκαμε σύντροφοι...» του Τάκη Λαζαρίδη εκδόσεις ΠΕΛΑΣΓΟΣ.