Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2015

Η ΡΑΒΔΟΣ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ


Πολύ αμφιβάλω για τις ενδόμυχες προθέσεις του Κωνσταντίου Α σχετικά με την στρατηγική ράβδο, αλλά παραθέτω αυτό που γράφει ο εγγονός του, χωρίς περισσότερα σχόλια:

 
 




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Κωνσταντίνος Α κρατάει τη ράβδο του στρατάρχη.


«… ο Κάιζερ έγραψε στον παππού μου
 

-        Πρέπει στον πόλεμο να είσαι στο πλευρό μου. Αν δεν το κάνεις, θα σε καθαιρέσω από επίτιμο Στρατάρχη του αυτοκρατορικού Γερμανικού Στρατού και θα σου αφαιρέσω τη ράβδο του Στρατάρχη!

 Απάντηση του Κωνσταντίνου Α ήταν σαφής και περιεκτική θα την παραθέσω όπως ακριβώς τη διετύπωσε στα αγγλικά.

-        You can staff it up your ass! (Χως΄ την στον κώλο σου!).

Η απάντηση αυτή εξέφραζε την πλήρη αδιαφορία του Κωνσταντίνου για τις διαθέσεις και τις «ράβδους» του κουνιάδου του, Κάιζερ, καθώς η μοναδική ράβδος που μετρούσε αληθινά για τον Κωνσταντίνο ήταν εκείνη που ο πρωθυπουργός της Ελλάδος Ελευθέριος Βενιζέλος του είχε απονείμει ενώπιον  της κυβερνήσεως και αντιπροσωπείας του ελληνικού στρατού αναγνωρίζοντας τα στρατιωτικά του επιτεύγματα….»





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Κωνσταντίνος I και Σοφία της Ελλάδος.

Για την ιστορία να παραθέσω ότι όλα αυτά έχουν να κάνουν με τον ΔΙΧΑΣΜΟ, τώρα τι ρόλο έπαιξε ο Κωνσταντίνος  Α είναι ένα άλλο κεφάλαιο, η δε ράβδος του Ε Βενιζέλου έχουν να κάνουν με τους Βαλκανικούς πολέμους, και όταν μιλά για πόλεμο ο  Γουλιέλμος Β  εννοεί τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ο Κωνσταντίνος Α ήταν κουνιάδος του Κάιζερ (δηλαδή η γυναίκα του ήταν αδελφή του Κάιζερ, η βασίλισσα Σοφία).

 

 Τέλος ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος Β που τα διηγείται   ήταν :

Γιος της Φρειδερίκης (εγγονή του Κάιζερ).

Και

Γιος του Παύλου ήταν θείος του (ο Κάιζερ) σαν αδελφός της γιαγιάς του Σοφίας.

 


 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος Α με στολή Γερμανού Στρατάρχη πίσω από τον Κάιζερ.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ του «Βασιλεύς Κωνσταντίνος» εκδόσεις το ΒΗΜΑ

Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2015

Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ ΤΟ 1770


Οι Έλληνες κατά τα Ορλοφικά συμμετείχαν με τους Ρώσους στις επιχειρήσεις που γίνηκαν, φυσικά τις περισσότερες φορές χωρίς να παίρνουν τα αναγκαία μέτρα και προφυλάξεις, στηριζόμενοι κυρίως στους Ρώσους, αυτό είχε τραγικά αποτελέσματα και τα τεράστια λάθη που έκαναν αποτέλεσαν μάθημα που δεν  επαναληφθεί κατά την Επανάσταση του 1821.
 
 
 
 
 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Γκραβούρα της Πάτρας την εποχή της Ενετοκρατίας γύρω στο 1700.

Μετά την ήττα του Γρίβα στη γέφυρα του Αγγελόκαστρου, οι επαναστάτες του Μεσολογγίου προσπάθησαν να φυγαδευτούν με τα 30 πλοιάριά τους, τότε παρουσιάστηκε μπροστά τους πλοία των Δουλχινιώτων (Αλβανοί πειρατές), επί μια εβδομάδα πολεμούσαν γενναία οι Μεσολογγίτες. Τυχαία μερικά πλοία των Δουλχινιώτων πειρατών πήγαν στην Πάτρα, εκεί είδαν έρημη την πόλη, επέστρεψαν και το είπαν στους συντρόφους τους, έτσι εγκατέλειψαν τις μάχες με τους Μεσολογγίτες και κατευθύνθηκαν προς την Πάτρα.


 

Οι Μεσολογγίτες επωφελήθηκαν και πήγαν για σωτηρία στα Επτάνησα και κάποιοι πήγαν στο Αιτωλικό (όσοι πήγαν στο Αιτωλικό, παρά τα μέτρα που πήραν, αναγκάστηκαν να πολεμήσουν με τους Αλβανούς που ερχόντουσαν από το Αγγελόκαστρο, έκαναν συνθήκη να παραδοθούν, αλλά οι Αλβανοί παρά την συνθήκη τους έσφαξαν όλους).






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Γεφύρι Του Αγγελοκάστρου. 


Στην Πάτρα οι Δουλχινιώτες πειρατές έφτασαν την νύχτα της Μ Παρασκευής, την ώρα που οι Έλληνες ήταν μαζεμένοι στις εκκλησίες για την περιφορά του Επιταφίου, έτσι οι πειρατές εποβιβάστηκαν  ανενόχλητα και άρχισαν να βάζουν φωτιά στα σπίτια των Πατριναίων, η πολιορκούμενη τουρκική φρουρά, βγήκε από το φρούριο και ενώθηκε με τους πειρατές και ενωμένοι πια εφορμούσαν στις εκκλησίες, οι χριστιανοί άρχισαν να τρέχουν προς τα σπίτια τους και εκεί τα έβλεπαν αν καίγονται, έτσι άρχισε μια ανελέητη σφαγή τους μέσα στους δρόμους της πόλης. Οι Επτανήσιοι που είχαν έρθει για να τους βοηθήσουν επιβιβάστηκαν στα πλοιάριά τους και έφυγαν, αλλά καθ οδόν συναντήθηκαν με τα πλοία των Δουλχινιωτών πειρατών με τα οποία πολέμησαν με πείσμα, κάποιοι λίγοι Επτανήσιοι κατάφεραν να σωθούν.

Οι Πατρινοί τώρα όσοι κατάφερναν να σωθούν σκόρπισαν στα βουνά, οι Τούρκοι κήρυξαν αμνηστία αλλά κανένας δεν τολμούσε να επιστρέψει και να παραδοθεί.

 

 


 

 

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΟΎΜΕΝΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ τόμος 4ος  του Κ Σαθά εκδόσεις ΑΑ ΛΙΒΑΝΗ

 

 

Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2015

ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΚΥΔΩΝΙΩΝ


(1864 -1922)

 

     Ο Μητροπολίτης Κυδωνιών Γρηγόριος. Το κοσμικό του όνομα ήταν 'Αναστάσιος 'Αντωνιάδης ή Σαατσόγλου και, κατά μεταγλώττιση δική του, Ωρολογάς. ο οποίος γεννήθηκε το 1864 στη Μαγνησία της Μ. Ασίας και ήταν απόφοιτος της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. Διετέλεσε δε και καθηγητής, Ιεροκήρυκας και πρωτοσύγκελλος στις Ι. Μητροπόλεις Θεσσαλονίκης, Σερρών και Δράμας.






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Άγιος Γρηγόριος Κυδωνιών Μ. Ασίας.


 
Ως Ιεροκήρυκας ανήκει στους πρώτους πού στο κήρυγμα χρησιμοποίησαν τη δημοτική γλώσσα. Το 1902 έγινε Μητροπολίτης Στρωμνίτσης και από το 1908 έως το 1922 Μητροπολίτης Κυδωνιών με έδρα το Αϊβαλί. Εργάστηκε με ζήλο και επιτυχία για την προάσπιση των εθνικών ελληνικών δικαίων και ιδιαίτερα συνεργάστηκε γι' αυτά με τον μητροπολίτη Δράμας Χρυσόστομο Καλαφάτη (1902-1910), τον κατόπιν εθνομάρτυρα μητροπολίτη Σμύρνης (1910-1922).
 
Όντας πατέρας πνευματικός και προστάτης του ποιμνίου του, έσωσε πολλούς φυλακισμένους και μελλοθανάτους. Φυγάδευσε το μεγαλύτερο μέρος του ποιμνίου του σε ασφαλείς τόπους, εκτός των τουρκικών ορίων, αγωνίστηκε όχι μόνο κατά των τούρκων αλλά ιδιαίτερα εναντίον του βουλγαρικού κομιτάτου, μέλη του οποίου προσπάθησαν, πολλές φορές, να τον δολοφονήσουν (1905). 
 
Η τουρκική κυβέρνηση, όταν πληροφορήθηκε την εθνική δράση του Γρηγορίου, ανάγκασε το Οικουμενικό Πατριαρχείο να απομακρύνει τον Γρηγόριο, μεταθέτοντας τον στη νεοσύστατη μητρόπολη Κυδωνιών στις 22 Ιουνίου 1908, όπου ο Γρηγόριος συνέχισε την εθνική του δράση. Το 1918 κατηγορήθηκε από τους Τούρκους για εσχάτη προδοσία, δικάστηκε δύο φορές στο Στρατοδικείο της Σμύρνης, καταδικάστηκε και φυλακίστηκε. Μετά την αποφυλάκιση του (16 'Οκτωβρίου 1918) και την κατάληψη των Κυδωνιών από τον ελληνικό στρατό (19 Μαΐου 1919), ό Γρηγόριος δεν απομακρύνθηκε από την επαρχία του, για υποθέσεις της οποίας πολλές φορές ήλθε σε αντίθεση με τον ύπατο αρμοστή στη Σμύρνη 'Αριστείδη Στεργιάδη.
 
Μετά την αποχώρηση των ελληνικών πολιτικών και στρατιωτικών αρχών από τις Κυδωνιές, ο Γρηγόριος, σε σύσκεψη με τη δημογεροντία, εισηγήθηκε την αναχώρηση των κατοίκων των Κυδωνιών και τη μεταφορά τους στη Μυτιλήνη, για να αποφύγουν τη σφαγή από τους Τούρκους, αλλά δυστυχώς οι υποδείξεις του δεν έγιναν αποδεκτές.
 
Έτσι το δράμα των κατοίκων των Κυδωνιών άρχισε στις 22 Αυγούστου 1922, όταν άτακτος τουρκικός στρατός κατέσφαξε κοντά στην κωμόπολη Φράνελι του Άδραμυττηνού Κόλπου περίπου  3.000 Έλληνες κατοίκους των Κυδωνιών.

Ό μητροπολίτης Γρηγόριος, παρά τους εξευτελισμούς πού ύφίστατο από τις τουρκικές αρχές, τις επισκεπτόταν και αγωνιζόταν να σώσει και να θρέψει το ποίμνιο του. Όταν δε στις 15 Σεπτεμβρίου πληροφορήθηκε τη σφαγή του μητροπολίτη Μοσχονησίων Αμβροσίου και των 6.000 κατοίκων τους από τους Τούρκους, ο Γρηγόριος αγωνίστηκε υπεράνθρωπα και κατόρθωσε να συγκατατεθούν οι Τούρκοι να έλθουν ελληνικά πλοία από τη Μυτιλήνη με αμερικανική σημαία και με την εγγύηση του Αμερικανικού Ερυθρού Σταυρού και να παραλάβουν 20.000 Έλληνες από τις 35.000 πού κατοικούσαν τις Κυδωνιές.
 
Ο Γρηγόριος αρνήθηκε να αναχωρήσει και στις 30 Σεπτεμβρίου οι Τούρκοι τον συνέλαβαν και τον φυλάκισαν. Στη φυλακή βασανίστηκε φρικτά και στις 3 'Οκτωβρίου, μαζί με άλλους Ιερείς και προκρίτους των Κυδωνιών πού είχαν επίσης συλληφθεί θανατώθηκε. Συγκακουχούμενος ο ίδιος με εκείνους που είχαν απομείνει, οδηγήθηκε μαζί τους σε εκτόπιση. Τέλος, ενώ οι Τούρκοι είχαν σκάψει και ετοιμάσει λάκκο γι’ αυτόν, ξεψύχησε από εγκεφαλικό επεισόδιο και «ετελειώθη» ως νεομάρτυς στις 3 Οκτωβρίου του 1922.

 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Άγιοι Μικρασιάτες Μάρτυρες : ιεράρχες ιερείς μοναχοί και λαϊκοί , άνδρες γυναίκες και παιδιά (μια μικρασιατική οικογένεια). Ο Σταυρός στην κέντρο της εικόνας συμβολίζει την «Σταυρωμένη Μικρά Ασία». Το Καμπαναριό στο κέντρο του Σταυρού ήταν το Καμπαναριό της Αγίας Φωτεινής Σμύρνης. Εκ δεξιών προς αριστερά οι μάρτυρες ιεράρχες: ο Ζήλων Ευθύμιος, ο Κυδωνιών Γρηγόριος, ο Σμύρνης Χρυσόστομος, ο Ικονίου Προκόπιος, ο Μοσχονησίων Αμβρόσιος. Στην συνέχεια αριστερά του Σταυρού είναι ο Μοναχός (εκπρόσωπος των Μοναχών σφαγιασθέντων), δεξιά του Σταυρού ο Κληρικός (εκπρόσωπος των Κληρικών σφαγιασθέντων), και κάτω δεξιά ο Μικρασιάτης κάτοικος, αντιπροσωπεύοντας τον ανδρικό πληθυσμό που εβασανίσθει και σφαγιάσθει, και αριστερά η Γυναίκα -Μάνα και το Τέκνο, αντιπροσωπεύοντας το σύνολο του γυναικείου και παιδικού πληθυσμού που εβασανίσθη, εβιάσθη και μαρτύρησε στα τουρκικά βασανιστήρια με τίμημα την ζωή του.
 

ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΟΥ ΑΙΒΑΛΙΟΥ

 

 

 

    «Ο Κυδωνίων Γρηγόριος έμεινε στην πόλη με τα γυναικόπαιδα, έκανε ό,τι του περνούσε για τη σωτηρία του ποιμνίου του, διαβήματα εκκλήσεις προς τους Τούρκους, νομίζοντας πως ακόμα το κύρος της Εκκλησίας, τα προνόμια τα σουλτανικά, είχαν σημασία. Σε λίγες μέρες άρχισαν να φτάνουν στο λιμάνι βαπόρια με αμερικανική σημαία, να παραλάβουν τα γυναικόπαιδα.

 

    Οι Τούρκοι είπαν στην αρχή:

 

    «Η άδεια της αναχωρήσεως ισχύει μόνο για 24 ώρες. Όσοι δεν προλάβουν να φύγουν, θα μεταφερθούν στο εσωτερικό της Ανατολής!».

 

    Ο Δεσπότης πήγε και βρήκε τον Τούρκο φρούραρχο. Είχε πάντα το κουράγιο να μιλά αυστηρά, αν και μάντευε το τέλος που τον περίμενε. Διαμαρτυρήθηκε: πόσοι προλαβαίναν να μπαρκάρουν σε 24 ώρες με τα λίγα μέσα που υπήρχαν;… Επέστρεψε στη Μητρόπολή του κατώδυνος την ψυχήν:

 

    «Φύγετε όλοι αμέσως! Ο σώζων εαυτόν σωθήτω!».

 

    Του είπαν να ετοιμασθή να φύγη και εκείνος. Αρνήθηκε:

 

    «Εφόσον και ένας ακόμη εκ των πιστών του ποιμνίου μου ευρίσκεται εδώ, θα μείνω και εγώ».

 

    Την 30 Σεπτεμβρίου του 1922 οι Τούρκοι ορίσανε ως ημέρα που θα επέτρεπαν και στους παπάδες των ένδεκα μεγάλων εκκλησιών του Αϊβαλιού να φύγουν. Ο Δεσπότης πάλι είπε:

 

«Εγώ είμαι υποχρεωμένος να μείνω».

 

    Επειδή έμεναν ακόμη χριστιανοί στην πόλη. Και είχε γνωσθεί η τελευταία αγριότητα. Όταν οι Τούρκοι μάζεψαν τους άντρες από 18-45 ετών και τους σκοτώσανε έξω απ’ την πόλη, είχαν εξαιρέσει από αυτή την ομαδική στρατολογία και σφαγή τα σινάφια: τους επαγγελματίες, τους φουρναραίους, τους χτίστες, τους μαραγκoύς. Ο διευθυντής της αστυνομίας τους κάλεσε όλους να παρουσιαστoύνε. Τους πήγαν σ’ ένα λόφο λεγόμενο «Mπογιά» και τους σκότωσαν με  τσεκούρια. Ένας μόνο γλύτωσε και είπε το τι έγινε.

 

    Τέλος, πιάσαν τον Δεσπότη και τους παπάδες. Ύστερα από τέσσερις μέρες φυλακή και βασανιστήρια, τους σηκώσανε και τους οδήγησαν έξω από την πόλη... Τους γυμνώσανε, τους δέρνανε, τους βιάζανε να περπατούν ξυπόλυτοι...

 

    Ήμουν με την προτελευταία αποστολή σκλάβων που οι Τούρκοι οδηγούσανε στο εσωτερικό της Aνατολής. Γυμνοί, πεινασμένοι, διψασμένοι, καταματωμένοι, είχαμε φτάσει στην Πέργαμο. Μας ρίξαν σε μιαν αποθήκη. Την άλλη μέρα, κατά το μεσημέρι, άνοιξε η πόρτα και μπήκε ένα νέο κοπάδι σκλάβων. Ήταν, σε αξιοθρήνητη κατάσταση, οι παπάδες του Αϊβαλιού: αλλοσούσουμοι, καταματωμένοι κι αυτοί, με ξεσκισμένα ράσα, πεινασμένοι, ξυπόλυτοι, άγριοι απ’ τη μαρτυρική πορεία. Ο Κυδωνίων Γρηγόριος, αν και είχε ξεκινήσει μαζί τους, δεν έφτασε στην Πέργαμο. Έξω απ’ το Αϊβαλί οι Τούρκοι τον ξεχωρίσανε μαζί με μερικούς άλλους απ’ το κοπάδι και τον παραδώσανε σ’ ένα απόσπασμα εκτελεστικό που είχε, εκτός απ’ τα όπλα και φτυάρια. Οι άλλοι οι παπάδες συνεχίσανε το δρόμο. Σαν πέρασε λίγη ώρα, ακούσανε πίσω τους ντουφεκιές. Το απόσπασμα ενώθηκε μαζί τους αργότερα. Ένας Τούρκος του αποσπάσματος είπε:

 

    «Τον Δεσπότη τον θάψαμε ζωντανό. Οι ντουφεκιές ήταν για τους άλλους».

 

    Απ’ την Πέργαμο συνεχίσαμε τη μαρτυρική πορεία προς το εσωτερικό της Ανατολής, μαζί με τους παπάδες. Έξω απ’ την Πέργαμο σκότωσαν τον γερο-ιερέα της ενορίας μας, που δεν μπορούσε να βαδίση. Τον παραδώσανε στον όχλο – στους πολίτες και στα παιδιά – που παρακολουθούσαν τη θλιβερή θεωρία. Κι ο όχλος τον σκότωσε μπρος στα μάτια μας με λιθοβολισμό.

 

    Φτάσαμε στο Κιρκαγάτς. Εκεί, τη νύχτα οι Τούρκοι ξεχώρισαν τους παπάδες και τους πήραν δεμένους να τους πάνε στο Αξάρι. Μάθαμε αργότερα πως τους σκότωσαν όλους στο δρόμο.

 

    Από 3.000 άνδρες που πιάσανε οι Τούρκοι στο Αϊβαλί, τον ανθό του πληθυσμού, σωθήκαμε και φτάσαμε, ύστερα από, δεινά πολλά, στην Ελλάδα είκοσι τρεις ψυχές (αριθμός 23).

 

    Αυτή τη μαρτυρία καταθέτω για την Ορθοδοξία της Μικρασίας, πoυ έδιδε αγίους και μάρτυρες ταπεινούς και αφανείς, επειδή τους, οδηγούσε ένα μόνο: η πίστη και το χρέος». (Ηλία Βενέζη, Μικρασία χαίρε, σελ. 45

 




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Άγιος Προκοπιος Μητροπολιτης Ικονιου, Αγιος Γρηγοριος Μητροπολιτης Κυδωνιων, Αγιος Αμβροσιος Μητροπολιτης Μοσχονησιων, Αγιος Ευθυμιος Μητροπολιτης Ζηλων. Οι άγιοι επίσκοποι που μαρτύρησαν κατά τους διωγμούς των Ελλήνων της Μικράς Ασίας.

ΑΓΙΟΙ

 

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΘΝΟΪΕΡΟΜΑΡΤΥΡΕΣ

ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, Μητροπολίτης Σμύρνης,

ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ, Μητροπολίτης Μοσχονησίων,

ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ, Μητροπολίτης Κυδωνιών,

ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ Μητροπολίτης Ικονίου,

ΕΥΘΥΜΙΟΣ Μητροπολίτης Ζήλων.

και οι συν αυτοίς αναιρεθέντες κατά την Μικρασιατικήν καταστροφήν (+ 1922).

[Συμφώνως με την υπ' αριθμ. 2556/5-7-1993 εγκύκλιο της Ιεράς Συνόδου, ή εορτή αυτών των Αγίων θα τιμάται κάθε έτος την Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού].



 
 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η κοιλάς του Κλαυθμώνος ή Πρόσφυγες, του Φ. Κόντογλου. Συλλογή Δ. Κόντογλου- Μαρτίνου.
 

Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2015

ΤΣΑΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΟΥΛΤΑΝΟ








ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Σουλτάνος Abdul Hamid I (1725-89), είδε τον σκωτσέζο ναύαρχο των Ρώσων Έλφινστον Γουίλιαμ να έχει παραβιάσει τα στενά και να πίνει το τσάι του απέναντι από το παλάτι του.




Μετά την συντριβή του τούρκικου στόλου στον Τσεσμέ ο Σκοτσέζος  ναύαρχος του ρωσικού στόλου Έλφινστον Γουίλιαμ (George Keith Elphinstone  1782 έως 1723 τον Απρίλιο του 1842) ήθελε να διαβεί το Δαρδανέλια.
 
Όλοι οι Άγγλοι συμφωνούσαν μαζί του, ενώ οι Ρώσοι ισχυριζόντουσαν ότι είναι επικίνδυνη αποστολή, ότι είχαν πάθει αβαρίες τα πλοία τους και ότι τα πληρώματα που ήταν λίγοι Ρώσοι και κυρίως 20.000 Αλβανοί, Μαυροβούνιοι, Επτανήσιοι, Μανιάτες και διάφοροι άλλοι Έλληνες ήταν κουρασμένοι και μη ετοιμοπόλεμοι αλλά και ότι ους έλλειπαν ζωοτροφές και πολεμοφόδια.
 
 
 
 
 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Έλφινστον Γουίλιαμ (George Keith Elphinstone).

Έτσι οι Ρώσοι επιδόθηκαν σε λεηλασίες του Τσεσμέ και ετοιμαζόντουσαν να μπουν στην Σμύρνη, οι Τούρκοι ξέσπασαν την οργή τους στους Έλληνες, πάνω από 1.000 Σμυρνιοί σφαγιάστηκαν από τους Τούρκους και οι Έλληνες έτρεχαν με βάρκες και παρακαλούσαν τον Ορλόφ για βοήθεια. Ο Πασάς της Σμύρνης μόλις το έμαθε αυτό έστειλε πρεσβεία στον Ορλόφ και τον παρακαλούσε να μη εμφανιστεί στην σμύρνη διότι θα έσφαζαν και τους εναπομείναντες Έλληνες, έτσι ο Ορλόφ δεν μπήκε με τα πλοία του στον κόλπο της Σμύρνης.

Διέταξε όμως τον Σκωτσέζο Έλφινστον να καταδιώξει κάποια πλοία του Οθωμανικού στόλου στον Ελλήσποντο.

Άλλο που δεν ήθελε ο Έλφινστον, στις 26 Ιουλίου 1770 σήκωσε πανιά και στις 5μμ πέρασε τα πρώτα φρούρια και μπήκε υπό το τουρκικό πυρ στον Ελλήσποντο.
 

 


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η  Μεγάλη Αικατερίνη. 



Δεν καταδέχτηκε να απαντήσει στο εχθρικό πυρ και αγκυροβόλησε στην μέση του πορθμού. Έβαλε να σημάνουν οι σάλπιγγες και  τα τύμπανα και … είπε το τσάι του βρίζοντας τους άνανδρους Ρώσους που δεν τόλμησαν να τον ακολουθήσουν, μετά εκμεταλλευόμενος την παλίρροια βγήκε από τον Ελλήσποντο και ενώθηκε με τον στόλο.

Για αυτό του το ανδραγάθημα, το οποίο το είχε υποσχεθεί με το κεφάλι του στην Μ Αικατερίνη όταν ξεκίναγε, μη νομίζεις ότι αμείφτηκε, όταν έφτασε στην Πετρούπολη μετά από ταλαιπωρίες η Μ Αικατερίνη τον υποδέχτηκε ψυχρά και δεν του έδωσε καμιά αμοιβή.

Τώρα την οχύρωση του Ελλησπόντου ανέλαβε ο Γάλλος Βαρόνος   Τοτ ο οποίος κέρδισε την εύνοια του Χαν της Κριμαίας Κριμ Γκεράι και ερχόμενος σε αντίθεση με εργολάβους που έκλεβαν το Οθωμανικό κράτος και αξιωματούχους που τον έβλεπαν με μισό μάτι κατάφερε μαζί με τον φρούραρχο Μολδοναντζή (πρώην Βεζίρη)   να ασφαλίσει τον Ελλήσποντο με 4 κανονιοστοιχίες που διασταυρωνόντουσαν τα πυρά τους και κατασκευάζοντας πυρπολικά πλοία, ενώ τον στρατό τον εκγύμναζε ασταμάτητα στην σκοποβολή.

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ναυμαχία του Τσεσμέ.

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ του Κ ΣΑΘΑ τόμος 4ος εκδόσεις ΑΑ ΛΙΒΑΝΗ

Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2015

ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ Ι. ΜΕΤΑΞΑ


 

 

            Στον τομέα της γεωργίας το καθεστώς Μεταξά προώθησε την λεγόμενη «διευθυνομένη γεωργία» και στόχος βασικός ήταν η συγκράτηση των αγροτών στα χωριά τους και στην καλλιέργεια των χωραφιών τους, χρησιμοποιήθηκαν άτομα πέρα από κομματικές εντάξεις, όπως ο γεωπόνος και ακαδημαϊκός Γεώργιος Κυριάκος και ο γεωπόνος Μπάμπης Αλιβιζάτος.

 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Ι Μεταξάς   με την αγροτική πολιτική του θεμελίωσε βάσεις διατροφικής αυτάρκειας.



 

            Τον Μάρτιο του 1938 ιδρύθηκε η «Εθνική Συνομοσπονδία Ενώσεων Γεωργικών Συνεταιρισμών Ελλάδος» ΕΣΣΕ υπό την εποπτεία του Ι Μεταξά, που αντικατέστησε την «Πανελλήνια Συνομοσπονδία Ενώσεων Γεωργικών Συνεταιρισμών». Στον τομέα των συνεταιρισμών ο Μεταξάς έδειξε ιδιαίτερη προσοχή αφού έφτιαξε προς τον σκοπό αυτό υφυπουργείο Συνεταιρισμών υπαγόμενο «παρά τω Προέδρω της Κυβερνήσεως». Στην ΕΣΣΕ ήταν υποχρεωτική η καθολική οργάνωση όλων των αγροτικών Συνεταιρισμών της χώρας, έτσι μετατράπηκαν οι Συνεταιρισμοί σε «Όργανόν του Κράτους». Η παρέμβαση του κράτους έγινε κατά τα Γερμανικά πρότυπα και στόχο είχε «την εξύψωσιν του βιωτικού επιπέδου της γεωργικής τάξεως» (ΦΕΚ αριθμός 118/28 Μαρτίου 1938) , η όλη αυτή προσπάθεια θεσμοθετήθηκε από τον ΑΝ 1154 «περί κεντρικής οργανώσεως των Γεωργικών Συνεταιρισμών της Ελλάδος».

            Ο Μπάμπης Αλιβιζάτος παρομοίασε την ΕΣΣΕ  με « ένα μεγάλο σχολείο , εις το οποίον δισάσκεται την συνεργασίαν και την πειθαρχίαν ο αγροτικός κόσμος , η Τάξις, που οργανούνται συντεχνιακώς». Ο Ι Μεταξάς πίστευε στο  «ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΤΙΚΟ ΔΟΓΜΑ» και έλεγε « όλο το Έθνος μοιραίως αποτελεί ένα τεράστιον συνεταιρισμόν».

 

ΕΤΗ ΑΓΡΟΤΙΚΟΙ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΙ

 

1915 150

1917 622

1919 914

1921 1.498

1923 2.223

1925 3.833

1927 4.481

1929 5.186

1931  5.800

1933 6.026

1935 6.482

1939 6.704

 

(ΠΗΓΗ Βεργόπουλος Κώστας «Το αγροτικό ζήτημα στην Ελλάδα»Εξάντας 1975 σελ 184 )

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Προσέξτε τα πανό των καπνοπαραγωγών!
"Δια την ρύθμισιν των αγροτικών χρεών", "Δια την προστασίαν του καπνού μας", "Δια την προστασίαν των ακτημόνων καπνοπαραγωγών μας", "Δια την οχύρωσιν των συνόρων μας"... Και ένα πανώ με τον ... Μεταξά και τον τότε ... βασιλιά.


 

            Το Νοέμβριο του 1938 θεσπίστηκε (αρχικά στις πρωτεύουσες των νομών) η ίδρυση των «Οίκων του Αγρότη» (ΟΑ) τα οποία αντικατέστησαν τα Γεωργικά Επιμελητήρια, οι ΟΑ είχαν στόχο «την επεγγελματικήν και πνευματικήν διαπαιδαγώγησιν και διαφώτισιν της αγροτικής τάξεως και την στενήν μετά του Κράτους συνεργασίαν και την εφαρμογήν της υπό του υπουργείου Γεωργίας χαρασσομένης εκάστοτε Γεωργικής πολιτικής» (ΦΕΚ αρ 440/28 Νοεμβρίου 1938). Στους ΟΑ ο Μεταξάς ήθελε να δημιουργήσει «μαχητικούς πυρήνες» και «μαχητική πρωτοπορία»  για ένα «καλλίτερον Γεωργικόν Μέλλον».

 

 

ΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ (χιλιάδες δραχ τιμές 1938)

1928 17.780

1929 13.107

1930 13.397

1931 16.416

1932 16.388

1933 18.565

1934 18.928

1935 21.647

1936 23.616

1937 28.221

1938 26.093

 


 

ΕΤΗ ΔΕΙΚΤΗΣ ΤΙΜΩΝ ΓΕΩΡΓΙΚΩΝ ΠΡΟΙΟΝΤΩΝ ( 1923-10)

1928 121

1929 99

1930 86

1931 81

1932 99

1933 97

1934 98

1935 107

1936 114

1937 120

1938 114

 

 

(ΠΗΓΗ Κ Κωστής. Αγροτική οικονομία και Γεωργική τράπεζα)

 


 

ΕΤΗ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΓΕΩΡΓΙΑ (χιλιάδες δραχμές)

 

1929 1.859

1930 1.517

1931 1.677

1932 1.820

1933 1.847

1934 1.710

1935 1.306

1936 2.218

1937 1.982

1938 2.378

1939 2.692

 

 Για την κτηνοτροφία οι επενδύσεις σε όλα τα πιο πάνω χρόνια είναι σταθερή 320 κάθε χρόνο.

(ΠΗΓΗ Ομάδα επιστημόνων, Η επιβίωσις του ελληνικού λαού)

 




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Παρέλαση των αγροτών.



            Το καθεστώς της 4ης Αυγούστου αντιμετώπισε το τεράστιο πρόβλημα των αγροτικών χρεών προς τους ιδιώτες που δάνειζαν τους αγρότες, με τον ΑΝ 677 «περί ρυθμίσεως χρεών» στις 14/5/1937 ΔΙΕΓΡΑΨΕ όλους τους καθυστερούμενους τόκους στα ιδιωτικά χρέη που αφορούσαν την περίοδο προ της 1/1/1935 και καθιέρωσε αποπληρωμή του Κεφαλαίου σε 12 ετήσιες δόσεις με τόκο 3%.
 
Βασική επιδίωξη ήταν ο αποκλεισμός δανεισμού του αγροτικού πληθυσμού από τους ντόπιους τοκογλύφους και ο νόμιμος δανεισμός από κρατικούς πιστωτικούς οργανισμούς. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι υπολογισμοί της Εθνικής Τραπέζης έδειχναν ότι το 1936 η αξία της πρωτογενούς παραγωγής ήταν 26.000.000.000 δραχμές και τα αγροτικά χρέη ανερχόντουσαν σε 10.000.000.000 δραχμές μέγεθος τεράστιο αν  λάβουμε υπ όψη ότι το αγροτικό οικογενειακό εισόδημα ήταν εξαιρετικά χαμηλό και άνισα κατανεμημένο, ειδικά στην Β Ελλάδα. Οι βιομηχανικές επιχειρήσεις που στήριζαν τους αγρότες (Εταιρεία Χημικών Προϊόντων ΑΕΕΧΠΛ, εταιρείες κατασκευής γεωργικών μηχανών) λόγω του δανεισμού των αγροτών ήταν σε δύσκολη κατάσταση. Στην πολιτική αυτή η Αγροτική Τράπεζα έγινε το ισχυρότερο εργαλείο και οι δυνατότητές της αξιοποιήθηκαν στο μέγιστο βαθμό, μέχρι τέλους του 1939 η Αγροτική τράπεζα είχε διαθέσει 67.235.167 δρχ για τη στέγαση των αγροτών προσφύγων, ανεγείροντας 3.355 οικήματα και επισκευάζοντας 1.804. Επίσης δόθηκαν 24.370.000 δρχ για την εκτέλεση κοινωφελών έργων σε προσφυγικούς συνοικισμούς της Μακεδονίας και Θράκης.

           

            Έγινε διανομή γης στους ακτήμονες και εκτελέστηκαν εγγειοβελτιωτικά έργα την δε επέκταση της γης που προερχόταν από αποξηράνσεις ελών κλπ απέδιδε στους ακτήμονες αγρότες. Αλλά αποδόθηκαν στην καλλιέργεια και εδάφη που παρέμεναν ακαλλιέργητα κα χέρσα, προήχθη η εντατική επιστημονική καλλιέργεια με μείωση της αγρανάπαυσης και αύξηση της χρήσης λιπασμάτων και στην τριετία 1936-1938 οι καλλιεργούμενες εκτάσεις αυξήθηκαν κατά 2.740.000 στρέμματα, δηλαδή κατά 15%επί του συνόλου των προηγούμενων καλλιεργειών.

 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Ι Μεταξάς ανάμεσα σε νέες με τοπικές ενδυμασίες.




Συγκριτικά παραθέτουμε πίνακα :

 

ΕΤΗ ΚΑΛΛΙΕΡΓΟΥΜΕΝΕΣ ΕΚΤΑΣΕΙΣ (σε στρέμματα)

1928 15.974.278

1929 15.446.291

1930 17.789.307

1931 19.319.054

1932 19.209.716

1933 20.810.898

1934 21.444.947

1935 21.099.500

1936 23.156.025

1937 24.154.978

1938 24.095.527

 

(ΠΗΓΗ Κ Κωστής. Αγροτική οικονομία και Γεωργική τράπεζα)

 

            Προς ελάφρυνση των αγροτών καταργήθηκε τον Νοέμβριο του 1938 ο φόρος για την παραγωγή του ελαιολάδου  και κάποιων ελαιωδών προϊόντων. Εκεί που δόθηκε ιδιαίτερη προσοχή ήταν η παραγωγή σιταριού, όπως έλεγαν οι σχετικές αφίσες του καθεστώτος «Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΣΙΤΟΥ», προς την κατεύθυνση αυτή δημιουργήθηκαν μηχανισμοί συγκέντρωσης της παραγωγής και στήριξης των τιμών μέσω της «Κεντρικής Επιτροπής Προστασίας Εγχωρίου Σιτοπαραγωγής».

 

 ΕΤΗ ΣΤΡΕΜΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΟΔΟΣΕΙΣ ΣΙΤΟΥ (χγρ)

1928 66

1929 62

1930 47

1931 50

1932 77

1933 111

1934 88

1935 87

1936 64

1937 95

1938 113

 

(ΠΗΓΗ Κ Κωστής. Αγροτική οικονομία και Γεωργική τράπεζα)

 
 
 
 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Το περιοδικό της νεολαίας του Ι Μεταξά ΕΟΝ "Η Νεολαία" της 26ης Οκτωμβρίου 1940 (δύο ημέρες πριν την έναρξη του Ελληνο-ιταλικού πολέμου), προβάλει την καλλιέργειας της γης με το σύνθημα "ΟΥΤΕ ΣΠΙΘΑΜΗ ΓΗΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΙΝΗ ΑΚΑΛΛΙΕΡΓΗΤΟΣ".



ΕΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΙΤΗΡΩΝ ΔΟΠΣ ( εκ οκ και ποσοστό συν παραγωγής)

 

1927  2,3 1%

1929 9,3 4%

1931 29,4 14%

1933 170 30%

1939 298 42%

 

(ΠΗΓΗ Βεργόπουλος Κώστας «Το αγροτικό ζήτημα στην Ελλάδα»Εξάντας 1975 σελ 184 ).

 

Πέρα όμως από το σιτάρι υποστηρίχθηκαν οι καλλιέργειες της πατάτας και του βαμβακιού. Παρ όλα αυτά η Ελλάδα σε όλη την διάρκεια του Μεσοπολέμου δεν έπαψε να είναι εισαγωγέας ειδών διατροφής και σιτηρών, η έλλειψη των οποίων πληρώθηκε με θανάτους εκ πείνας κατά την κατοχή. Δεν θα πρέπει να μη σημειωθεί η συμβολή της παραγωγής καπνών που το 1938 έφταναν σε 48.894 τόνους και αποτελούσαν το 50,4% του συνόλου των Ελληνικών εξαγωγών, η Γερμανία απορροφούσε 25.823 τόνους, ενώ η Βρετανία μόλις 503 τόνους ( όταν οι βρετανικές εισαγωγές ανερχόντουσαν σε 100.000 τόνους από τις ΗΠΑ και 20.000 τόνους από την Κοινοπολιτεία) από αυτό και μόνο το γεγονός καταλαβαίνει κανείς πόσο δύσκολη ήταν η απόφαση να στραφεί η Ελληνική πολιτική απέναντι στις Γερμανικές επιδιώξεις κατά τον Β παγκόσμιο Πόλεμο. Και για να γίνει ακόμα πιο σαφές θα πρέπει να σημειώσουμε ότι οι βρετανικές καπνοβιομηχανίες αρνούντο κατηγορηματικά να χρησιμοποιήσουν ελληνικά καπνά, παρά τις πιέσεις της Ελληνικής κυβέρνησης το Φόρειν Όφφις δεν τολμούσε να πιέσει τις βρετανικές καπνοβιομηχανίες, οι δε Άγγλοι προμηθεύοντο Ελληνικά καπνά δι επανεξαγωγής τους από τους Γερμανούς μέσω Αμβούργου!  (αλλά η οικονομική υποταγή της Ελλάδος στο Ράιχ θα φανεί όταν παρουσιαστεί η εμπορική πολιτική) .

 

            Επί των ημερών εκείνων εντατικοποιήθηκε ο εποικισμός σε χέρσες εκτάσεις προς θωράκιση της χώρας οι παραμεθόριες περιοχές κυρίως Μακεδονία Θράκη. Το καθεστώς της 4ης Αυγούστου πραγματοποίησε διείσδυση των κρατικών υπηρεσιών στην ύπαιθρο με μεταθέσεις μεγάλου αριθμού υπαλλήλων σε επαρχιακές πόλεις, ο Ι Μεταξάς έλεγε « ….είναι ανάγκη το κράτος να μεταβή προς τον Γεωργόν και όχι ο Γεωργός να έλθη προς το κράτος».

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Η εφημερίδα  "ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ" προβάλει τις παροχές στον αγροτικό κόσμο που έκανε ο "Μπαρ μπα Γιάννης".


 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

-        «ΓΕΩΡΓΙΚΟΙ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΣΥΝΤΕΧΝΙΑΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΙΣ» του Μπάμπη Αλιβιζάτου Αθήνα 1939

-        «Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ Ι ΜΕΤΑΞΑ» εκδόσεις ΝΕΑ – ιστορία των Σπ Πλουμίδη και Κ Κωστή.

-        Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΑ ΚΑΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ 40 του Ι Σ Κολιόπουλου εκδόσεις ΒΗΜΑ βιβλιοθήκη.

-        F.O. 371/23776 έκθεση προξένου.

-        ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ τόμος 15 εκδόσεις ΔΟΜΗ

«Αγροτική Πολιτική και οικονομική πολιτική επί των συλλεκτικών έργων» του Δημοσθένους Στεφανίδου (καθηγητού πανε/μίου) τομ. Α', σελ. 440, Αθήνα 1948.

 

Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2015

Η ΠΡΟΒΛΕΨΗ ΤΟΥ ΦΡΙΝΤΡΙΧ ΕΝΓΚΕΛΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Ο Α ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ



 

Ο Φ Ένγκελς  από το 1887 προέβλεψε πως θα γινόταν ο Α ΠΠ, δηλαδή  27 ολόκληρα χρόνια όταν άλλοι έγραφαν ονειροφαντασίες για τον επερχόμενο πόλεμο.

 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Φρίντριχ Ένγκελς (Friedrich Engels, Μπαρμέν 28/11/1920 Λονδίνο 5/8/1895).


«… Ένας παγκόσμιος πόλεμος πρωτόγνωρης έντασης και πρωτοφανούς έκτασης, αν το σύστημα του οποίου θα ξεπεράσει τον άλλο σε θέματα εξοπλισμού ωθείτο στα άκρα και απέδιδε καρπούς… Οκτώ με δέκα εκατομμύρια στρατιώτες θα αλληλοσφάζονταν και θα απογύμνωναν την Ευρώπη, λες και της επιτέθηκε σμήνος ακρίδων που δεν άφησε τίποτα πίσω του. Θα είναι λες και ο όλεθρος του Τριακονταετούς Πολέμου συμπτύχθηκε σε τρία – τέσσερα χρόνια και εξαπλώθηκε σε όλη την ήπειρο.



 

Θα γνωρίσουμε λιμούς, επιδημίες, και γενική αποκτήνωση του στρατού όλων των εμπλεκομένων μερών, αλλά και του πλήθους, που όλα τους θα προκληθούν καθαρά και μόνον από την απελπισία. Απόλυτο χάος θα επικρατήσει στην βιομηχανία μας και τις εμπορικές μας δραστηριότητες, καταλήγοντας σε γενική χρεοκοπία.
 



 

Τα παλιά κράτη και η παραδοσιακή σοφία τους θα καταρρεύσουν  με τέτοιο τρόπο, ώστε τα στρέμματα θα κατρακυλήσουν στα χαντάκια κατά δεκάδες και κανείς δε θα είναι εκεί να τα μαζέψει.


 

Θα είναι εντελώς αδύνατο να προβλέψει κάποιος ποια θα είναι η κατάληξη μιας τέτοιας κατάστασης και ποιος θα βγει νικητής από αυτή την σύγκρουση.


 

Μόνο ένα αποτέλεσμα είναι σίγουρο: Η γενική εξάντληση και η δημιουργία των καταλλήλων προϋποθέσεων για την τελική νίκη της εργατικής τάξης».

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Φρειδερίκος Ένγελς και ο Κάρολος Μαρξ.

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

Α ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ του Niall   Ferguson τόμος Ι εκδόσεις ΙΟΛΚΟΣ

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ

Στο βιβλίο της της Ιζαμπέλλας Παλάσκα αναφέρεται μια άγνωστη και εκπληκτική εξιστόρηση προσπάθειας του Θ Πάγκαλου να δει τον Μουσολίνι, ο ο...