Τρίτη 28 Απριλίου 2015

ΨΥΧΡΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ


            Ο «ψυχρός πόλεμος» έχει καταγραφεί σαν ο πιο μακροχρόνιος και ο πιο δαπανηρός πόλεμος, αλλά και ο λιγότερο αιματηρός, ο ΨΠ άλλαξε την μορφή του πλανήτη γη .

            Στην διάρκεια του ΨΠ κατέρρευσε η αποικιοκρατία  και η λήξη του σηματοδότησε την οικειοθελή παράδοση του σοβιετικού «εχθρού» και η προσχώρησή του στο δυτικό σύστημα αξιών.

 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ :  Η περίοδος του «Μακαρθισμού» ήταν χρόνια παράνοιας.



            Η ηθική του ΨΠ με τις σκοπιμότητές του  καταπάτησε αξίες και εφαρμόστηκε το δόγμα «πας μη μεθ ημών- καθ ημών», στο θέμα  της «κομμουνιστικής περικύκλωσης» υπήρξε η απάντηση της «καπιταλιστικής παλινόρθωσης».

            Ο ΨΠ σημαδεύτηκε από μεγάλα γεγονότα όπως:

- Της Κορέας όπου ο στρατηγός Μακ Άρθουρ επιχείρησε να προκαλέσει πυρηνικό πόλεμο.
 
- Ο Ελληνικός Εμφύλιος πόλεμος (1946-1949) και γιατί όχι και το Δεκεμβριανό κίνημα (1944-1945).

- Η κομμουνιστικοποίηση της Τσεχοσλοβακίας (1948).

- Το πραξικόπημα της Γουατεμάλας (1954) του συνταγματάρχη Κέρλος Καστίγιο Αρμάς για τον λόγο ότι η μετριοπαθής κυβέρνηση του Χακομπο Αρμπενθ απολλοτρίωσε 234.000 στρέμματα της γιουνάιτετ Φρουιτ Κόμπανυ (Φρουτέρα).

- Επέμβαση στην Ουγγαρία (1956).

- Η Βιετναμική περιπέτεια (1959-1974).

- Η επέμβαση στον κόλπο των χοίρων στην Κούβα (1961).

- Η Αμερικανική ανάμιξη στην ανατροπή του κεντροαριστερού διανοουμένου Χουάν Μπος στην Δομινικανική Δημοκρατία (1963).

- Η υπονόμευση του μετριοπαθούς Γκουλάρτ στην Βραζιλία (1964).
 
- Η τουρκική εισβολή στην Κύπρο (1974).

- Επέμβαση στην Πολωνία (1980).

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο περίφημος 38ος παράλληλος. Η Αποστρατικοποιημένη Ζώνη (DMZ). Μια λωρίδα του εδάφους 4 χιλιόμετρα πλάτος, σε 250 χιλιομέτρων. Το παλαιότερο... τείχος. Χρονολογείται από το 1953.

 

            Το 1962 ο Αρνολντι Τόινμπι αναρωτήθηκε «Που στέκεται σήμερα οι ΗΠΑστο θέμα της κοινωνικής δικαιοσύνης…… οι ΗΠΑ σήμερα είναι ο ηγέτης ενός παγκόσμιου αντεπαναστατικού κινήματος που προασπίζει επενδεδυμένα συμφέροντα. Αντιπροσωπεύει  ότι αντιπροσόπευε κάποτε η Ρώμη…….».

            Μέσα στο κλίμα του ΨΠ ο Τζον Φόστερ Ντάλες επέσεισε το κίνδυνο χρήσης πυρηνικών κατά της ΕΣΣΔ και των κομμουνιστικών χωρών, και παρρότρυνε την Δύση να απελευθερώσει στρατιωτικά την Ανατολική Ευρώπη, τις στρατιωτικές κορώνες σταμάτησε μόνο το 1956 όταν στάθηκε αδύνατο στην Δύση να βοηθήσει την Ουγγρική Επανάσταση (1956).

 

            Η θεωρία της «Αλληλοτροφοδοτούμενης έντασης» λειτούργησε και στα δύο στρατόπεδα, έτσι χωρίς τον μακαρθισμό δεν θα είχαμε φαινόμενα ακραίου σταλινισμού στην Α Ευρώπη και αντίστροφα, χωρίς την κρίση στο Βερολίνο δεν θα είχαμε την κρίση στην Κούβα, χωρίς την δικτατορία στην Ελλάδα (1967)  δεν θα γινόταν η Τσεχοσλοβακία και η επαραθύρωση του Μάζαρικ  (1968), χωρίς το ΝΑΤΟ δεν θα υπήρχε το Σύμφωνο της Βαρσοβίας κλπ.

 

            Έτσι για περισσότερα από 40 χρόνια είχαμε ένα δίπολο που δεν ήταν μονόδρομος, πατέρας αυτού του δίπολου ήταν ο Τζορτζ Κέναν με την γραμμή της «ανάσχεσης» και «αναχαίτισης», στην συνέχεια τις θεωρίες του  Κενάν συμπλήρωσε ο Γουόλτερ Λίπμαν με την πολιτική της «απαγκίστρωσης» για να αποφευχθεί η η διαίρεση της Ηπείρου, η πολιτική αυτή προέβλεπε συμμετρική απόσυρση αμερικανών και σοβιετικών.

 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ένα από τα απομεινάρια του Ψυχρού Πολέμου είναι η Πράσινη γραμμή στην Λευκωσία.




ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ

 

            Τι όμως συνέβη το 1965-67 ώστε οι ΗΠΑ να κινήσουν τους μοχλούς μιας δικτατορίας; Ποια «επενδεδυμένα  συμφέροντα» θιγόντουσαν;

            Στην Ελλάδα δεν είχαμε ούτε εθνικοποιήσεις (Γουατεμάλα), ούτε κομμουνιστικό κίνδυνο (Κούβα).
 
Υπήρχε όμως έντονη πολιτική πόλωση και αστάθεια. Κυρίως όμως υπήρχε ανάγκη υποστήριξης του Ισραήλ από τις βάσεις στην Ελλάδα για ανεφοδιασμό και ηλεκτρονικό πόλεμο, το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 έγινε μόλις 40 ημέρες πριν την έναρξη του αραβοϊσραηλινού πολέμου των έξη ημερών, ο Γ Παπαδόπουλος τελείωσε ευθύς μετά το τέλος του πολέμου Γιομ Κιπούρ (Ημέρα της Εξιλέωσης) που ξεκίνησε 6/10/1973 στις 17/11/1973 έγινε το Πολυτεχνείο και ήρθε η σειρά της κατά του αμερικανούς – ΝΑΤΟικούς λύση του Κυπριακού (και το Κυπριακό ήταν μέρος του ΨΠ), διότι   υπήρχε ακόμα το κυπριακό πρόβλημα  και θέληση των ΗΠΑ για διχοτόμηση, προκειμένου να μη προσχωρήσει το «Κάστρο της Μεσογείου» στους Αδέσμευτους ή τους Σοβιετικούς και αυτή την λύση δεν μπορούσε να προχωρήσουν οι πολιτικοί ούτε καν ο Γ Παπαδόπουλος παρά μόνο ο Δ Ιωαννίδης.

 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η συμβολικότερη φωτογραφία του τερματισμού του Ψυχρού Πολέμου, η πτώση του τείχους του Βερολίνου.



ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

-        Ο ΒΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ του Α Παπαχελά

-        ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΙΑΛΤΑ ΣΤΟ ΒΙΕΤΝΑΜ του David Horowitz

Σάββατο 25 Απριλίου 2015

Ο ΚΑΠΕΤΑΝ ΓΙΩΤΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΛΟΚ



Κατά την διάρκεια του Εμφυλίου πολέμου  εκδόθηκε μια πολύ ενδιαφέρουσα ανακοίνωση του ΔΣΕ  με την υπογραφή του Χαρίλαου Φλωράκη που ήταν υποστράτηγος του ΔΣΕ στην 1η Μεραρχία, προσωπικά πιστεύω ότι πέρα από την φαινομενική αλήθεια που δίνει η "ενημέρωση" προς την Μεραρχία του, του υποστράτηγου Φλωράκη (Γιώτη), υπάρχουν και  πραγματικότητες που μπορούμε να ανακαλύψουμε μετά από 67 περίπου χρόνια, βλέποντας το πράγμα πιο ψύχραιμα και όχι υπό την φόρτισης της εποχής που γράφτηκε.

Μια δύο σκέψεις θα ήταν: 
Η προσπάθεια απομυθοποίησης των ΛΟΚ στα μάτια των ανταρτών που διοικούσε.
Η προσπάθεια να μεταφέρει στους αντάρτες την ψευδαίσθηση ότι σε κάθε μάχη που θα έκαναν με Λοκατζήδες να είχαν την πεποίθηση ότι δεν ήταν πραγματικά ΛΟΚ αλλά μασκαρεμένα ΛΟΚ... ίσως και άλλες σκοπιμότητες να εξυπηρετούσε.

Ας την δούμε αυτή την "ενημέρωση" όπως είχε σταλεί και ας βγάλουμε τα δικά μας συμπεράσματα.

 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Χαρίλαος Φλωράκης (καπετάν Γιώτης) στο Βουνό.




ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
 

1η ΜΕΡΑΡΧΙΑ

ΑΡΙΘ ΠΡΩΤ 513

 

Ι. Τελευταία ο εχθρός ορισμένες Μονάδες του στρατού του τους ντύνει με στολές ΛΟΚ μπότες γούνες κλπ και τις παρουσιάζει όλες σαν ΛΟΚ εξακριβωμένα το έκανε μέχρι τώρα στα 117,616,619 της 61 Ταξιαρχίας.

Ακόμα παρατηρήθηκε στις διάφορες μάχες των τμημάτων μας ο εχθρός να φωνάζει «Εδώ Εθνικός Στρατός ΛΟΚ». Αυτό συνέβηκε στη μάχη του Δενδρίτη με το ελαφρό Τάγμα Μπραίμη.

ΙΙ. Την καρναβαλίστικη αυτή μεταμφίεση την κάνει ο εχθρός στην προσπάθειά του να ξεσηκώσει το πεσμένο ηθικό του στρατού του, πάει με τις ειδικές στολές, γούνες κλπ να τους φκιάξει παλληκάρια, καλλιεργώντας μέσα τους ότι έτσι είναι ΛΟΚ ότι οι αντάρτες φοβούνται τα ΛΟΚ κλπ από την μια μεριά και από την άλλη να τους παρουσιάσει σε μας κάτι το ιδιαίτερο ότι δεν είναι ο παλιός στρατός με το πεσμένο ηθικό αλλά κάτι το καινούργιο.

ΙΙΙ. Είναι γεγονός ότι οι Μονάδες ΛΟΚ, όχι οι ψεύτικες αλλά οι παλιές, έκαμαν ξεχωριστή εκπαίδευση, την όλη ταχτική τους τη στηρίζουν στον αιφνιδιασμό, στην κίνηση την νύχτα, στην παραπλάνηση, στην διείσδυση, νώτα, πλεύρα κλπ. Είναι επίσης γεγονός ότι όπου μέχρι σήμερα οι επίλεκτες αυτές δυνάμεις του εχθρού αντιπαρατάχτηκαν στα τμήματα του ΔΣ τσακίστηκαν. Υψώματα Ανατολής καλοκαίρι 1947, Μάχη Πλατάνου, Αη Βλάση, Παρνασσού, Δερελάκι, Βλαμόβουνο, Σινιάτσικο κλπ. Τις μόνες επιτυχίες που είχανε εκεί όπου κατόρθωσαν να αιφνιδιάσουν τμήματά μας είτε από εγκληματική αδιαφορία των δικών μας στα μέτρα ασφαλείας είτε από λειψή διάταξη, έλλειψη επιτήρησης σε πιθανά δρομολόγια, χαράδρες, έλλειψη περιπόλων, επανάπαυση ιδιαίτερα την νύχτα κλπ




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Αντάρτες σε πορεία.


IV. Όλες οι διοικήσεις πρέπει:

1.     Να κατατοπιστούν όλα τα στελέχη και μαχητές για το καινούργιο μασκάρεμα που κάνει ο Φασισμός στο στρατό του, γιατί το κάνει και τι επιδιώκει.

2.     Να εντείνει τα μέτρα ασφαλείας και επαγρύπνησης σε οποιαδήποτε στιγμή όπου και αν βρίσκεται, στάση, πορεία, λιμέρι, μέρα και νύχτα, ιδιαίτερα να χρησιμοποιούν συχνούς περιπόλους και σε βάθος για να αποφύγει τυχόν αιφνιδιασμό, έλεγχο σε δύσβατα δρομολόγια χαράδρες, μέρη χιονισμένα που νομίζουμε αδιάβατα μέτρα παραπλάνησης στόχων, φωτιές.

V.  Επί τη ευκαιρία μεταβιβάζουμε αιφνιδιασμός τμήματός μας είτε ομάδας θα αντιμετωπιστεί με τα πιο σκληρά μέτρα.

ΣΔ Ιης Μεραρχίας 5/3/49

ΓΙΩΤΗΣ

Υποστράτηγος

Παραβλήθηκε

Για την ακρίβεια

Το 1ο Γραφείο.

 

 

 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : ΛΟΚ (Λόχοι Ορεινών Καταδρομών) σε πορεία.
 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ του ΔΙΣ

Παρασκευή 24 Απριλίου 2015

ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΡΑΣΚ


 

 

            Στις αρχές Ιουνίου 1964 ο Γ Παπανδρέου συνοδευόμενος από τον Ανδρέα επισπεύτηκε ύστερα από επίσημη πρόσκληση την Ουάσιγκτον και το Λονδίνο.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο David Dean Rusk (February 9, 1909 – December 20, 1994) ήταν  υφυπουργός 1961-1969 στους προέδρους John F. Kennedy και Lyndon B. Johnson.


Όπως γράφει ο Βίκτωρ Νέτας, στην «Κ.Ε.» στις 29.06.2003:

 «Την επομένη, 25 Ιουνίου, η ελληνική αποστολή δέχθηκε τις ίδιες πιέσεις κατά τις συναντήσεις της με τον υπουργό Εξωτερικών Ντιν Ρασκ (Dean Rusk) και, αργότερα, με τον Ντιν Ατσεσον και τον υπουργό Άμυνας Ρόμπερτ Μακναμάρα. Τα ίδια συνέβησαν και στις 26 Ιουνίου, ενώ στις 27 η ελληνική αποστολή είχε νέα συνάντηση στο Λευκό Οίκο όπου ο Αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών Τζορτζ Μπελ πρότεινε να γίνουν ξεχωριστές συνομιλίες Ελλήνων και Τούρκων αντιπροσώπων με τον Ατσεσον στην Γενεύη. Ο Γ. Παπανδρέου συμφώνησε, με την προϋπόθεση να αναλάβει ο ΟΗΕ την επίβλεψη των διμερών επαφών. Στις 28 Ιουνίου, μία μέρα πριν αναχωρήσει η ελληνική αποστολή, ο Τζορτζ Μπελ τόνισε πως «η Τουρκία θα εισέβαλλε στην Ελλάδα, αν δεν βρισκόταν λύση».

Απαντώντας, ο Γ. Παπανδρέου επανέλαβε όσα είχε πει στον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών Ντιν Ρασκ:

-Ρασκ: «Διαβλέπω αιθρίαν».

 

            Στις ΗΠΑ του ζητήθηκε λοιπόν  πιεστικά να αρχίσει διμερείς συνομιλίες με συνάντηση με τον Τούρκο πρωθυπουργό Ισμέτ Ινονού και να αποδεχθεί το σχέδιο Ατσεσον και η πίεση έφτανε μέχρι του σημείου της απειλής ότι δηλαδή σε περίπτωση μη αποδοχής οι ΗΠΑ δεν θα μπορούσαν να εμποδίσουν τουρκική πολεμική ενέργεια.

            Ο Γ Παπανδρέου αρνήθηκε και εξήγησε την άρνησή του για διμερείς συνομιλίες με την Άγκυρα .

 





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Dean Rusk με τον Πρόεδρο Τζόνσον και ο Robert McNamara, 9 Φεβρουαρίου, 1968.


 

ΟΧΙ Κε ΡΑΣΚ

 

 

            Το επίσημο στενογραφημένο πρακτικό της συνομιλίας Γ Παπανδρέου υπουργού Εξωτερικών Ντην Ρασκ είναι ένα μνημείο λόγου και αξιοπρέπειας:

 

Γ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: «Ευρισκόμεθα ενώπιον προτάσεως ν αρχίσωμεν άνευ αναβολής , αμέσως, διαπραγματεύσεις μετά των Τούρκων. Και τούτο, διότι οι Τούρκοι απεφάσισαν να εισβάλουν στην Κύπρο.

            Πληροφορούμεθα ότι τοιαύτη εισβολή ανεχαιτίσθη επεμβάσει του Προέδρου των ΗΠΑ. Και ότι νέα αμερικανική επέμβασις δεν δύναται να επαναληφθή. Και ότι αν επαναλαμβάνετο, δεν θα επετύγχανε. Τούτο αντιστοιχεί προς τηλεσίγραφον. Μας ζητείτε άνευ όρων παράδοσιν. Μας λέγετε: Ή θα υποταγείτε ή θα γίνει εισβολή. Όχι μόνο η Τουρκία απεφάσισε την επιδρομήν, αλλά και επληροφορήθη ότι η επιδρομή δεν δύναται να παρεμποδισθή. Αλλ αυτό σημαίνει τελεσίγραφον. Τοιαύτα τελεσίγραφα έχει λάβει η Ελλάς από τον φασισμόν και τον ναζισμόν. Ουδέποτε ανέμενε ότι θα ελάμβανε από τους ηγέτας του ελευθέρου κόσμου. Και μάλιστα από συμμάχους. Το τελεσίγραφον είναι τουρκικόν , αλλά καθ ον τρόπον μας το διαβιβάζετε, αν δεν σημαίνει αποδοχήν , σημαίνει ανοχήν σας.

            Χωρίς καμίαν μεγαληγορίαν, εις ηρεμώτατον τόνον, οφείλω να σας δώσω την απάντησιν , την οποίαν υπαγορεύει η Ιστορία και η τιμή του Έθνους: ΟΧΙ.

            Η Ελλάς είναι παράγων ειρήνης. Ουδένα απειλεί. Ουδέν ζητεί. Μολονότι προκαλείται, δεν προβαίνει εις αντίποινα . Οι Τούρκοι (μουσουλμάνοι Θράκης) προστατεύονται εις την Ελλάδα . Και χάριν της ειρήνης και διότι επιτάσσει τούτο η ποιότης του πολιτισμού μας.

            Αυτή είναι η υπηρεσία την οποίαν προσφέρομεν εις την Συμμαχίαν και επίσης εις την Τουρκίαν.

            Δια την Κύπρον ουδέν ζητούμεν . Απλώς ζητούμεν  εφαρμογήν θεμελιακών αρχών δικαιωσύνης και ελευθερίας .Αρχών αι οποίαι εφαρμόζονται ενταύθα και αποτελούν την δόξαν των ΗΠΑ. Ζητούμεν δια την Κύπρον αδέσμευτον ανεξάρτητον και δημοκρατικόν πολίτευμα. Δηλαδή , η πλειοψηφία να κυβερνά και η μειονότης να προστατεύεται. Και προς τούτο προσφέρομεν διεθνείς εγγυήσεις.

            Η Ελλάς  αισθάνεται εν πλήρει αρμονία προς τον ελεύθερον κόσμον και τας ΗΠΑ. Υφίσταται όμως εκβιασμόν παρά της Τουρκίας. Ηλπίζαμεν να εύρωμεν αλληλεγγύην παρά των ΗΠΑ. Και δοκιμάζομεν βαθυτάτην απογοήτευσιν βλέποντες ότι ο εκβιασμός αυτός νομιμοποιείται.».

 
 




ΓΑΜΩ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΣΑΣ

 

Δεν σταμάτησε εδώ το πράγμα. Γεμάτος οργή ο πρόεδρος Τζόνσον κάλεσε τον Έλληνα πρεσβευτή στην Ουάσιγκτον Αλ. Μάτσα, και του επανέλαβε τις προτάσεις για μια μορφή διχοτόμησης της Κύπρου και την παραχώρηση του Καστελόριζου στους Τούρκους.


Ο Αλ. Μάτσας απάντησε ότι «καμία ελληνική Βουλή δεν θα μπορούσε να δεχθεί ένα τέτοιο σχέδιο και το ελληνικό Σύνταγμα δεν επιτρέπει σε μια ελληνική κυβέρνηση να παραχωρήσει ένα νησί».

Και η απάντηση του Τζόνσον (σελ. 257-258):

«Τότε ακούστε με, κύριε πρέσβη. Γαμώ τη Βουλή σας και το Σύνταγμά σας!

Η Αμερική είναι ελέφαντας. Η Κύπρος είναι ψύλλος. Και η Ελλάδα είναι ψύλλος.
Αν αυτοί οι δύο ψύλλοι εξακολουθούν να φέρνουν φαγούρα στον ελέφαντα, μπορεί ο ελέφαντας να τους ρουφήξει μια και καλή με την προβοσκίδα του (......).
Πληρώνουμε πολλά αμερικανικά δολάρια στους Έλληνες, κύριε πρέσβη.
Αν ο πρωθυπουργός σας μου μιλήσει για Δημοκρατία, Βουλή και Σύνταγμα, τότε εκείνος, η Βουλή και το Σύνταγμά του μπορεί να μην κρατήσουν για πολύ».


Ο απίστευτος διάλογος Τζόνσον - Μάτσα καταγράφηκε στο βιβλίο «Ι Should Have Died» του Φίλιπ Ντιν Τσιγάντες, όπως του τον αφηγήθηκε ο Έλληνας πρεσβευτής.

 

 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ουάσιγκτον, Λευκός Οίκος, Ιούνιος 1964. Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Γεώργιος Παπανδρέου χειροκροτείται μετά την ομιλία του από τον πρόεδρο των ΗΠΑ Λύντον Τζόνσον. Δεξιά, ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών Σταύρος Κωστόπουλος.

 

ΘΡΙΑΜΒΟΣ;

 

Οι αμερικανικές εφημερίδες μιλούσαν για θρίαμβο του Έλληνα πρωθυπουργού.

Εκείνος σχολίασε μελαγχολικά: «Αυτά οι μεγάλοι δεν τα συγχωρούν. Τελειώσαμε».

 

            Την 1/7/1964 ο πρέσβης της Ελλάδος στις ΗΠΑ κος Μάτσας τηλεγραφούσε:
«Επί προσφάτων συνομιλιών υμών και του Προέδρου των ΗΠΑ και των ενταύθα ιθυνόντων υποβάλλω ακόλουθα σχόλια: Εθριάμβευσε λαμπρά δύναμις λόγου και  έσπασε κλοιόν αποπνικτικής πιέσεως. Εκερδίσατε ασφαλώς θαυμασμόν αντιδίκων ευγενών. Οι ισχυροί όμως ουδέποτε αποδέχονται αποτυχίαν. Και δεν συμφέρει να αφήσετε πικρίαν. Δι ο επιτραπήτω μοι εισηγηθώ ακόλουθα….».

            Πρόκειται περί διπλωματικών υπερβολών. η στάση του απέναντι στον πρόεδρο Τζόνσον και το «όχι» του Γ Παπανδρέου, είχε αποτέλεσμα να αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση που οδήγησε στο βασιλικό πραξικόπημα του Ιουλίου 1965 και την πτώση της κυβέρνησης Γ Παπανδρέου.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου και ο πρόεδρος της Κύπρου αρχιεπίσκοπος Μακάριος, κατά την επίσκεψη του τελευταίου στην Αθήνα, στις 6 Μαΐου 1965, σε φάση νέας έντασης του Κυπριακού. Στο μέσον, ο Ανδρέας Παπανδρέου, εκ νέου αναπληρωτής υπουργός Συντονισμού στην κυβέρνηση Κέντρου (φωτ.: Greca Foto Press).
 

Τετάρτη 22 Απριλίου 2015

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΟΡΦΑΝΑ






Η κόνα Μαυροδέσα, η γιάτρισσα του μαχαλά, με την κόρη της Ελέγκω τη γλωσσού και με τις δύο εγγόνες της, σαν καλοσφουγγάρισαν το σπίτι όλο, σαν έσιαξαν το χαγιάτι, το σοφά, την κάμαρα που είχε το τζάκι, το μαγειριό την αυλή και έξω τον δρόμο, άναψαν το τζάκι τους και με τα χέρια αγκαλιά στα γόνατα έσκυψαν το κεφάλι λυπημένες. Και μίλησαν:

-Άκου εκεί να μη μας γραψ΄.

-Τι  να γράψ, λεγω ο άνθρωπος; Ήταν να κινής΄, τι να γραψ΄;

-Τότες γιατί δεν φάν΄ κε 'κόμα;

- Άνθρωπος εν, μπορεί κατ΄ να τον έτυχε και αργοπόρησε.

Η μάνα η Μαυροδέσσα παρηγορούσε την κόρη της την Ελέγκω, γιομάτη πίκρα και σύγχυση. Τι να πει η έρμη, παρηγορούσε κι αυτή, μ όλο με τα γερατειά της μάντευε την άργητα του γαμπρού της και το λόγο.

Μπορούσε να πει της κόρης της το και το, και να της προφητέψει, που λέει ο λόγος, την αλήθεια. Μα θα πίκραινε το παιδί της.

-        Έχε πομονή, πομονή και λιγακ΄και θα φανή. Ένας που ταξιδευ΄!  

Η εγγονή της η μικρή πάλι, μουρμούρα κι αυτή.

-        Μάνε, λεγώ, της έλεγε σέρνοντας την φωνή της σαν κλάμα, την ώρα που η μύξα της στάλαζε σα σάλιαγκας και ανεβοκατέβαινε ως το χείλος της, μανέ λέγω, πότε α νάρτ΄ ο πατέρας; Πότε α με φέρ΄τα παπά μ τα καλά;

-        Α νάρτ, παιδί μ΄, α νάρτ, απαντούσε η έρμη γριά α σε φέρ΄πε γούλα τα παπά.

Τι να κάνει η φτωχή; Τι να κάνει; Ατυχία. Τις ημέρες αυτές δεν είχε και αλισβερίσι. Η ταμπακέρα της με την αλοιφή, πόμεινε κλειστή από πολλές μέρες. Δεν πάτησε λαιμά, ούτε μάλαξε βγατά, ούτε γήτεψε, ούτε διάβασε ανεμοπύρωμα, ούτε κάπνισε με φωκοπέτσι, ούτε ψιθύρισε στα δόντια και στα χείλια ανάμεσα τα παράδοξα ξόρκια για να «γκρεμνιστούν» τα τελώνια και οι «καρκαντζέλ΄». Δεν έβγαλε ένα γρόσι για να ανοίξη κατόπι την κεσιά της να πει "Ο Θεγός παιδί μ΄, δώκε, και μεις α περάσουμ΄". Τίποτε! Τι να παρηγορήσει και τι να παρηγορηθεί;

Έτσι καθισμένες στο τζάκι, που ροκάνιζε  φτωχικά κανένα κουρβούλι, μοιρολογούσαν, δάκρυσαν, στέναξαν, πικράθηκαν  και με κρεμασμένα τα κεφάλια μάνα και κόρη σώπασαν με τ΄ αφτί στην θύρα – στη μεγάλη ξώπορτα – μην ακοστεί η φωνή του γαμπρού, που κατέβαινε από το γαϊδούρι του καβάλάρης με τα δισάκια γιομάτα, με τα φορτώματα του πλούσια παραμονή Χριστούγεννα : Ένα γουρούνι σφαχτό, δύο γαλοπούλες και, και…

Όξω τα παιδιά παίζουν στα χιόνια, που περίσφιξαν τη γη,έζωσαν τα σπίτια, αγκάλιασαν τις στέγες σαν παπλωματοσέντονα και λουλούδισαν σα νυφούλες τα δένδρα και τα κλωνάρια τους. Η μικρή της εγγόνα, που όσο έπαιζε ξεχνιόταν και σαν ξέπαιζε ξαναερχόταν ν αρχίσει τα κλαψιάρικα ρωτήματα της, με παράπονο στεκόταν στην ξώπορτα με τα μάτια φουσκωμένα και τα μάγουλα κατακόκκινα. Η ώρα περνούσε.

-Μητέρα, λεγώ, ρώτησε η κόρη της, και σα δε ναρτ τι α κανουμ΄;

-Τι α κανουμ΄ μπρε παιδί μ, α τα βολέψουμ΄!

-Πως α τα βολέψουμ΄;

-Ξέρω και γω. Δεν το χωρεί ο νους μου, και μένα μα ατα βολέψουμ΄! Α γυρέψουμ΄δανεικά. Ξώγιορτα τα πεβγάζουμ΄ άμα ναρτ ο Μανωλς.

Ο φτωχός Μανώλης, δουλευτής και καματευτής, δούλεψε μακρυά στα ξένα, μα δε μπέρεσε να ταξιδέψει παραμονή Χριστούγεννα. Πώς να πάγει στο σπίτι του; Είχε να παίρνει πολλά, μα οι πλημμύρες τον σακάτεψαν. Δε μπόρεσε να μαζέψει γρόσι. Κι αποφάσισε να μη ξεκινήσει, όπως πάτα με το γαϊδούρι του φορτωμένο. Δεν αγόρασε ούτε γουρούνι, ούτε γαλοπούλες, ούτε λουκάνικα, ούτε παστρουμά, ούτε… ούτε… Μ ένα ταξιδευτή μοναχά προπαραμονή πρόφτασε να στείλει χαρτζιλίκι κι ένα γράμμα:

Γυναίκα μ΄ Ελέγκω

Χαιρετίσματα πολλά πε μένα πε τον άντρα σ΄, χαιρετίσματα στα παιδιά μ΄ και τη μάννα σ΄. Τη φετεινή χρονιά δε θα κάνουμ΄ μαζί Χριστούγεννα. Ήρταν τα πράγματα ανάποδα.
Μον΄ σας στέλνω δύο μετζήτια και ένα κομμάτ΄ γουρούν΄ και λίγα λουκάνικα. Πορέψτε παφτά και την πρωτοχρονιά να διούμ΄ .
Το παιδί ο Ιωνάς ένε καλά. Χρόνους πολλούς.
Ο άντρας σου ο Μανώλς.




Ο καημένος έκανε το χρέος του, έστελνε και χρήμα και πράμα. Αυτός περνούσε στο χωριό, όπου πολεμούσε να βγάλει το ψωμί της φαμελιάς του, ξενητεμένος μέρες χρονικές.


Σαν πέρασε το μεσημέρι και έφτασε τα απομεσήμερο, τότε πια η Ελέγκω απελπίστηκε.

-        Δε θα νάρτ΄ μητέρα ο μανώλς, δε θα νάρτ΄, της έλεγε και έκλαιγε κρυφά, δε θα νάρτ΄ το  αγόρ΄ μου ο Γιωνάς.

Το κλάμα της την γριά Μαυροδέσσα την έσφαζε, την πλήγνε βαθειά.

-        Πομονή, παιδί μ΄ πομονή. Σα νάρτ σα δε νάρτ΄ τι να κάνουμ΄; Ο Θεγός μεγάλος εν, και μας ελμπέτ κατ΄ θα μας στείλ΄ δε θα πομείνουμ΄ νηστικές.

Και σα χτύπησαν οι καμπάνες, άναψε η Ελέγκω την καντήλα της. Έσκυψε και έκανε σαράντα μεγάλες μετάνοιες. Σταυροκοπήθηκε με κατάνυξη. Κι όλο ψιθύριζε. Τι να΄λεγε: Τι άλλο από του να την στείλει ο Θεός τον άντρα της και το παιδί της με το γαϊδούρι του φορτωμένο, με τα χίλια καλά και το  μισό γουρούνι. Η γριά Μαυροδέσσα πάλι, παίρνοντας τη μικρή της εγγονή από το χέρι και το μικρό πρόσφορο της, τράβηξε στην εκκλησία – δυό πόδια δρόμο – να προσευκηθεί, να παρηγορηθεί και να μνημονέψειτο γαμπρό της και τα΄αγγόνι της τον Ιωνά, που χαροπάλευε κι αυτό μαζί με τον μπαμπά του,δουλεύοντας τα βουτσιά και τα βαρέλια και μαθαίνοντας τέχνη, εκεί στο Ζαλούφ, το μακρινό χωριό με τα πολλά τα αμπέλια.

Εκεί πρόφτασε του μαχαλά το γυναικόκοσμο όλο. Χαιρέτησε τη Φερσαγή, μίλησε γλυκόλογα τη Δουκαίν΄, χαμογέλς΄ στην Κοκών΄, είπε λόγια προσποιητά στην παπαδιά τη Παπαγιώργη. Μόνο το εγγονάκι της, που κλαυθμήριζε αδιάκοπα της θύμιζε την ώρα τούτη την ανέχεια της, την δυστυχία της, την πίκρα της, τον πόνο της. Δεν μπορούσε να το μερώσει με λόγια πια, όταν την ρωτούσε κλαψιάρικα:

-Πότε, λέγω μανέ, α νάρτ΄ ο πατέρας μου;  Πότε λέγω, α με φέρ΄τα πάπά μ τα καινούργια;

Τι να το πει, τώρα που βράδυασε κι ο Μανώλς δε φάνηκε και την απελπισε τη δυστυχισμένη γιαγιά;

-Α νάρτ΄ παιδί μ , α νάρτ, η Παναγίτσα α τον στείλ΄. Έλα συ να φιλήσουμ΄το χέρι ντης, να μας τον στείλ΄…

Ο εσπερινός διάβασε. Τα χρυσά γράμματα τα ΄παν. Οι παπάδες – μεγάλος μαθές εσπερινός – και οι τρεις λαμπροφορεμένοι βγήκαν στην «είσοδο», είπαν  το «φως ιλαρόν» και ο τρούλος της εκκλησίας βούιξε.

Το εκκλησίασμα όλο σκόρπισε και κάθε μια γυναίκα τράβηξε στην πόρτα της. Και λίγοι άντροι που  ανέβηκαν από τα καφενεία τον ανήφορο ν ακούσουν τον εσπερινό, τώρα κατηφόριζαν κουκουλωμένοι μιλώντας.





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ξύλινο σπίτι στην παλιά ενορία της Πανα­γίας της Φανερωμένης στη Ραιδεστό της Ανατολικής Θράκης φωνογραφημένο το 1922.


Ο ουρανός πήρε να σκοτεινιάζει. Ηλίου αχτίδα δεν ήταν πια να φέξει να λάμψει. Τα σύγνεφα πλάκωσαν βαριά και χαμήλωσαν. Θαρρείς κι όλη η πολιτεία στο χαμήλωμά τους μίκραινε, στένεψε, πλακώθηκε. Μόνο η ιδέα της χαρμόσυνης γιορτής κρατούσε τις ψυχές λεύτερες να πετούν αλαφρά – γλυκά. Μα η ψυχή της κόνα Μαυροδέσσας, βαριά σαν αλυσσίδα, μαύρη σαν φυλακή θεοσκότεινη.

Βγαίνοντας από την εκκλησιά ένιωσε μόνη κατάμονη, πως έχασε το φως της θαρρείς, θαρρείς κ’ έσβυνε μέσα της η ελπίδα για πάντα. Α πόδια της δεν πήγαιναν. Μόνο της εγγονής το χέρι, που όλο ρωτούσε κλαψάρικα, ζεστό ζεστούτσικο, της έδινε λίγη ελπίδα. Την ώρα τούτη ζούσε γι αυτήν τη μικρή ψυχούλα που την πονούσε και δεν μπόρεσε να την ικανοποιήσει. Τα παιδιά την ώρα τούτη τραγουδούσαν με τις τσιριχτές φωνές τους χτυπώντας τα τουμπελέκια τους ρυθμικά:

Τη ρήγα γιος, τη ρήγα γιος, τη ρηγ’ αντριωμένος

Γυρεύει ν’ αρραβωνιαστεί, γυρεύει να παντρέψει.

Κάμπου κορίτσι αγαπά και εκείνο δεν το παίρνει.

-Πάμε παιδί μ’ και η Παναγιά – η Παναγίτσα α μας στείλ’ τον πατέρα σ’ . Όπου ναν α ναρτ.

Πατώντας σιγά και πριοσεχτικά στα απγωμένα χίονια δρασκέλισαν το λίγο δρόμο. Προσπέρασαν τα τρία τέσσερα σπίτια κι αντίκρυσαν γυρίζοντας στη γωνιά του δρόμου τημεγαλόθυρα του σπιτιού της και τη μικρή θύρα ορθάνοιχτη. Η πίκρα στάλαξε από τα μάτια της, από τα χείλη της. Το πρόσωπό της η όψη της πρόδινε την ανησυχία της, τη ντροπή της για τα αναπάντεχο αναπόδιασμα του γαμπρού της.

Σκοτείνιασε πια και ψηλαφητά η κόνα Μαυροδέσσα έμπαινε από την ανατολή στο χαγιάτι. Μπαίνοντας μαντάλωσε τη θύρα την ξώπορτα. Έμπαινε και έπαιρνε μαζί την πίκρα και την λύπη. Δε θέλησε να ακούσει τα κάλαντα των παιδιών, δεν τα φιλοδώρησε. Να χιλιοπεί την ευτυχία τους, να υψώσει τα κλά τους και να καυχηθεί όπως συνήθιζε.

-Ελέγκω μωρή, φώναξε Ελέγκω. Μην ήρτε ο Μανώλς, μωρή;

Κλάματα ένιωσε αντίς απάντηση στο ερώτημά της.

Το καντήλι – το σινανάγι – έκαιγε το άστατό του φως, φτωχικό. Μέσα στο δωμάτιο σχηματίζοντας μύρια σχήματα άταχτα, άσχημα, χιμαιρικά. Εκεί στο τζάκι κάτω απ το φως του καντηλιού ψηλαφητά βρήκε την κόρη της να μοίρεται.

-Εμ ο βλογημένος δε μας έστειλε μια γραφή…

-Αμ ο χριστιανός δεν μας έστειλε λεφτά…

-Εμ άνθρωπε δεν μας θυμήθηκες;…

Η νύχτα μαύρη πλάκωνε, μαυρίζοντας τα πάντα γύρω τους. Την αυλή την αγρίεψε, τα παράθυρα τα μούντωσε. Όλα μαύρα και σκοτεινά. Κι ο σκύλος τους την ώρα αυτή γαύγισε, ούρλιασε λυπητερά.

Η μικρή εγγονή της απαρηγόρητη, σαν έκλαψε και κουράστηκε από το κλάμα, μπρουμύτησε στην ποδιά της μάνας της. Κει μέσα παραδόθεικε στο όνειρο – το γλυκό όνειρο των παιδιών, που ονειρεύονται, όσα η φαντασία τους πλάθει και ψυχή τους ποθεί και λαχταρά.

Ούτε ψώνισαν ούτε ‘τοίμασαν τίποτε.

-Μωρή, παιδίμ’ τίποτε δε θα ετοιμάσουμ’; ρωτήθηκαν.

-Ξέρω και ‘γω, μητέρα!

-Να σφάξουμ’ και μεις την όρνιθα. Τι την φυλάγουμ’;

-Να τη σφάξουμ’ μητέρα.

Και μονομιάς η ελπίδα άστραψε. Το δωμάτιο τους φάνηκε λαμπερό. Η χαρά άρχισε να ροδίζει πάλι μέσα τους. Μια κότα και τους έδωκε θάρρος και ελπίδα. Κι αληθινά μονομιάς έκοψαν και μάδησαν την μονάκριβη τους κότα. Την καθάρισαν και την κρέμασαν από το τσιγγέλι στην αυλή να σιτέψει. Ο Θεός μεγάλος.

-Πομονή παιδί μ’ , που ξέρς, μπορεί να φανεί ο πατέρας μας, είπε πάλι η Μαυροδέσσα στην μεγάλη εγγονή, που δε θυμότανε τέτοια άλλη παραμονή Χριστουγέννα. Υστερνά ρούφηξαν λίγο αρμιοζούμι και δάγκασαν μια μπουκιά ψωμί και έπεσαν να πλαγιάσουν. Η πίκρα δεν τις άφησε να κλείσουν μάτι, μάνα και κόρη, μα κοιμήθηκαν τα παιδιά.




 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Ανατολικο Θρακιώτης (Σηλυβρία)  Άγιος Νεκτάριος. Η Aνατολή βγάζει αγίους.

Πέρασαν τα μεσάνυχτα. Το είπαν οι κόκκορες. Προχώρησε η νύχτα. Οι ώρες  σαν χρόνια ατελείωτα αργοδιάβαιναν. Τι μακρυνές! Ως που πήραν τα βαθειά χαράματα. Τότες έγινε το θάμα. Οι καμπάνες χτύπησαν χαρούμενα. Χτύπησαν και ξαναχτύπησαν μελωδικά. Ο μαχαλάς όλος στο ποδάρι. Δεν έμεινε σπίτι, που να μη ‘τοιμάστηκε για την εκκλησία.

Τα τζάκια έκαιαν, τα φαγιά έβραζαν και χαρχάλιζαν οι σούπες. Και η κόνα Μαυροδέσσα έστησε τον τέντζερέ της με την κότα. Μια σούπα κι ένα κομματάκι κρεατάκι ήταν αρκετό για να βγουν  - ορφανές και μονάχες – από τη σαρακοστή, να γιορτάσουν τη γέννηση του Χριστού.

Και ξεκίνησαν για την εκκλησία αλλαγμένες και παστρικές. Πήγαιναν με τα πρόσωπα χαρούμενα, με την όψη γιορτερή.  Στον κόσμο μπροστά ήξεραν να κρύβουν την λύπη τους. Αι μέσα στην κατάφωτη εκκλησία τους λαμπερούς και χαρούμενους άγιους, μέσα στην χαρά του κόσμου, που πλημμυρούσε, τα ωραία ψαλσίματα, την κατανυχτικιά λειτουργία, δεν έβγαλαν ένα αχ μάνα και κόρη. Δεν απόδειξαν την λύπη τους. Δεν είπαν τον πόνο τους.

Προσκύνησαν, άκουσαν τη λειτουργία, μετάλαβαν και ψιθύρισαν μαζί με τους ψαλτάδες τα τροπάρια. Μόνο κρυφά και μυστικά μουρμούριζαν. – Παναγιά μ’, στείλτον να – Χριστέ μ’ , ας ερτ’, Αγισαρανταμάρτυροι, κάντε το καλό…

Κι όπως όλος ο κόσμος, παίρνοντας το αντίδωρό τους, τράβηξαν στο σπίτι τους. Τα παιδιά κοιμούνταν μέσα σ όνειρα γλυκά κι αμέριμνα. Ξεκλειδόνοντας την θύρα, μπήκαν πρόσχαρα πατώντας στα χιόνια γραπ γρούπ. Άναψαν την λάμπα τους, προσκύνησαν το εικονοστάσι τους και ήπιαν έναν καφέ. Η κότα έβραζε ήσυχη στο τζάκι. Και όμως τέτοια μέρα για πρώτη φορά θα ‘τρώγαν νύχτα στο τραπέζι – χιλιόχρονη συνήθεια των πατέρων τους. Ο Μανώλς έλειπε. Τι τραπέζι να στήσουν; Και ξανάπεσαν στο στρώμα. Ο ύπνος ξημερώματα πια τις πήρε. Τις πήρε βαθύς.



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Οι Άγιοι Σαράντα μάρτυρες τους προσκυνούσε όλη η Ανατολή.




Πρωί κάποια χτυπήματα τις ξύπνησαν δυνατά. Έφτασαν τα μηνύματα.

Το γράμμα και το κομμάτι του γουρουνιού με τα λουκάνικα και τα δύο μετζήκια. Τι χαρά Θεού! Διαβάζοντας το γράμμα – Χριστούγεννα ανήμερα – η κόνα Μαυροδέσσα με την κόρη της και τα’ αγόρια της, έκλαιγαν μαζί και γελούσαν. Ένας δακρύγελως τις είχε πιάσει.

-        Μανώλ’ μου να ζεις, είπε, ναχς τη Θεού την ευχή.

Και σα διάβασε και μια και δυό το γράμμα του Μανώλη η γραμματιζούμενη εγγονή, η Πηνελόπ’, κάθισαν στο τραπέζι. Τώρα είχαν πια και τα δώρα και το γράμμα και τους παράδες. Τι άλλο ήθελαν;

Και η μικρή σώπασε πια. Αγκάλιασε τα καλτσάκια τα μάλλινα, σώρο του πατέρα της – τα παπά της – και χαρούμενη τα ‘δειχνε από ‘δω ‘κει. Τα’ όνειρο της είχε διαλύσει. Είχε δει το φτωχό, πως ο πατέρας του του ‘χε κρεμάσει τα καλτσάκια του από το καρφί μαζί με τα πατίκια του δεμένα. Τώρα τα κρατούσε στα χεράκια του.

Όλη την ημέρα κείνη χιόνιζε δυνατά. Μα όσον κι αν ο καιρός ήταν βαρύς, η ψυχή της κόνα Μαυροδέσσας αλάφρωσε.

Το γράμμα του γαμπρού της ήταν μεγάλη παρηγοριά, μια και δεν είχε προφτάσει ο ίδιος, ήταν βάλσαμο, ευτυχία.






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Από το Μέγα Ρεύμα (Αρναούτκιοι το Βυζντινό Μιχαήλιον).


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ του ΠΟΛΥΔΩΡΟΥ ΠΑΠΑΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ εκδόσεις ΡΗΣΟΣ

Τρίτη 21 Απριλίου 2015

Η ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ ΤΩΝ ΑΠΩΛΕΙΩΝ


Το θέμα των απωλειών κατά τον Εμφύλιο πόλεμο ήταν κάτι που η κάθε ένας από τους εμπλεκόμενους υπερέβαλε σε απώλειες του εχθρού.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Από το 1946 έως το 1949 η ελληνική κοινωνία βρέθηκε σε έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο, το μέγεθος του οποίου μπορεί να γίνει αντιληπτό μέσα από τις τραγικές επιπτώσεις του.


 
Το θέμα αυτό το έθιξα βέβαια αλλά κρίνω ότι θα πρέπει να το δούμε στις διαστάσεις που είχε και από τους δύο εμπλεκομένους.
 
Τις υπερβολές αυτές  εντόπισε το ΓΕΣ από το 1949 και  με την υπ αριθμ 217763/40091/1 προς τους διοικητές Α, Β και Γ ΣΣ μεταξύ των άλλων αναφέρεται:

«…. Το ΓΕΣ δεν είναι πλήρως πεπεισμένον ότι αι εις τα ΔΣΚ των Μονάδων αναφερόμεναι απώλειαι ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΙΒΕΙΣ.

Μια άθρισης τούτων καθ όλον το έτος ο συνημμένος πίναξ μας άγει εις αρκετά εξωγκομένους αριθμούς:

16.382 νεκρούς επί τόπου εξακριβωμένους.

8.065 συλληφθέντας.

8.763 παραδοθέντας.

Δεν περιλαμβάνονται οι αυτοαμυνίται, οι τραυματίαι και μη εξακριβωμένοι. Η δύναμις των συμμοριτών την 1ην Ιανουαρίου 1948 εξετιμάτο εις 21.250 και την 1 Ιανουαρίου 1949 υπολογίζεται εις 23.380….. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΤΕΤΡΑΜΜΕΝΟΝ να αυταπατώμεθα………».

Το εν λόγο έγγραφο το υπογράφει ο Αντιστράτηγος ΓΙΑΤΖΗΣ Δ που ήταν Αρχηγός ΓΕΣ και Δ/κτής Στρατού.





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Είναι χαρακτηριστικό ότι η απογραφή του 1951, εμφάνισε ουσιαστικά στάσιμο τον πληθυσμό της χώρας έναντι της προηγούμενης απογραφής του 1940, ενώ η μείωση σε αρκετούς νομούς ήταν συγκλονιστική, όπως στην
Καστοριά (-28%)
Ευρυτανία (-25,8%)
Φλώρινα (-22%)
Φωκίδα (-19,64%)
Δράμα (-17%)
Κιλκίς (-12%)
Κοζάνης (-7%)





Η νεότερη αριστερή βιβλιογραφία ανεβάζει σε 44.000 τις απώλειες του ΕΣ (πράγμα που συμφωνεί με τις εκτιμίσεις του ΓΕΣ), το ΓΕΣ έχει δώσει αναλυτικούς πίνακες απωλειών ανά έτος και από το 1946  μέχρι το 1950 οι απώλειες σε νεκρούς, τραυματίες, αγνοούμενους, αιχμαλώτους και παραδοθέντες είναι:

1946

Αξιωματικοί : 19

Οπλίτες : 493

Συμμορίτες : 1.336



1947

 

Αξιωματικοί : 306

Οπλίτες : 4.733

Συμμορίτες : 16.038






 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Επιχειρήσεις του Στρατού κατά των ανταρτών στα υψώματα Τσάγκος και Καραούλι του Γράμμου, τον Αύγουστο του 1949.

1948

Αξιωματικοί : 1.238

Οπλίτες : 20.645

Συμμορίτες : 33.210

1949

Αξιωματικοί : 937

Οπλίτες : 14.361

Συμμορίτες : 32.552

1950

Αξιωματικοί : 53

Οπλίτες : 605

Συμμορίτες : 779

 

 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ένας  αντάρτης παραδίνεται στον ελληνικό στρατό κατά τη διάρκεια του Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου. (Φωτογραφία από Bert Hardy / Getty Images). 1948

 

ΣΥΝΟΛΟ ΑΠΩΛΕΙΩΝ

Αξιωματικοί : 2.545

Οπλίτες : 40.837

Συμμορίτες : 83.925

 

Η επίσημη τώρα καταγραφή απωλειών από μέρους του ΔΣΕ που γινόταν κατά τις ανακοινώσεις μετά τις μάχες, ήταν το ίδιο εξογκωμένες.

Ένα παράδειγμα αποτελεί ο απολογισμός της μάχης 14-7-1948 μέχρι 21/8/1948 ο οποίος είχε σαν αποτέλεσμα την πρώτη κατάληψη του Γράμμου από ΕΣ, δηλαδή σε μια ήττα για τον ΔΣΕ. Σε αυτόν τον απολογισμό που γίνηκε την 25/8/1948 από το ΠΓ του ΚΚΕ και ανακοινώθηκε από το ραδιοσταθμό του ΔΣΕ αναφέρει μεταξύ των πολλών :

«…. Η Κορωνίδα κατέρρευσε έπαθε στο στρατιωτικό του μια φθορά που φτάνει το 80 τα εκατό της συνολικής του δύναμης (οι πραγματικές  απώλειες του ξεπερνούν τις 30 χιλιάδες)…..».

 


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Έλληνας διοικητής, Στρατηγός Δ. Γιαντζής, με τον Αμερικάνο Στρατηγό Βαν Φλητ και τον Βρετανό υποστράτηγο Ντάουν. Το ενδιαφέρον των δυτικών δυνάμεων είχε κυρίως να κάνει με την ανάμειξη των κομμουνιστικών δυνάμεων της Αλβανίας, της Βουλγαρίας και της Γιουγκοσλαβίας με στόχο  να αποκτήσουν ένα “φρούριο” στην Ελλάδα. (Φωτογραφία από Bert Hardy / Εικόνα Δημοσίευση / Getty Images). 22 του Μάη 1948.



 



Από αυτό και μόνο καταλαβαίνει κανείς τις υπερβολές που ανακοίνωναν οι αντιμαχόμενοι, όταν για την εν λόγω επιχείρηση ο πάντα ανικανοποίητος Στρατηγός Βαν Φλητ έλεγε ότι «…. Είμαι ενθουσιασμένος με θαυμάσιαν επιτυχίαν εξόχου υμετέρου σώματος…..». Ο δε Υπαρχηγός Ζένκινς «….εκφράζω τα προσωπικά μου συγχαρητήρια από άκρου εις άκρον …». Σε μια τέτοια νίκη λοιπόν το ΠΓ  του ΚΚΕ έβλεπε καταστροφή του 80% της δύναμης του ΕΣ!

 




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Μεταφορά τραυματία.


 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΔΙΣ

Ο ΑΝΤΙΣΥΜΜΟΡΙΑΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ του ΔΗΜ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ του ΓΕΩΡΓ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ εκδόσεις ΒΙΒΛΙΟΡΑΜΑ

 

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ

Στο βιβλίο της της Ιζαμπέλλας Παλάσκα αναφέρεται μια άγνωστη και εκπληκτική εξιστόρηση προσπάθειας του Θ Πάγκαλου να δει τον Μουσολίνι, ο ο...