Κυριακή 28 Απριλίου 2019

Führer Lenin



 

Ο Λένιν τον Αυγουστο του  1914 βρέθηκε στην Κρακοβία (σήμερα Πολωνία) που τότε υπαγόνταν στην Αυστροουγγαρία, οι Αυστριακοί δεν τον πείραξαν γνωρίζοντας τον υπονομευτικό ρόλο του στην Τσαρική Ρωσία και τον άφησαν να εγκατασταθεί όπου ήθελε, έτσι ο Λένιν πήγε και εγκαταστάθηκε  στην Ζυρίχη της Ελβετίας (από όπου έβλεπε τις Ευρωπαικές εκξελίξεις) στο σπίτι όπου έζησε ο Λένιν υπάρχει μια αναμνηστική πλάκα που αναφερει το γεγονός, η πλάκα γράφει:

 


«Hier wohnte v. 21. Febr. 1916 bis 2. April 1917 – LENIN – der Führer der russischen – Revolution.»

 

Στην λέξη «Führer» οι Γερμανοί δεν δίνουν την σημασία που δίνουμε εμείς ταυτίζοντας την με τον Χίτλερ. Führer σημαίνει ο οδηγός δηλαδή αυτός που ηγείται μιας κινήσεως.

 

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 1917 του Γ Δ Κουρκούτα εκδόσεις ΠΕΛΑΣΓΟΣ

Δευτέρα 22 Απριλίου 2019

Ο αμερικανός λοχίας Άλβιν Γιορκ




Ένας νεαρός σιδεράς του Τενεσί δεν θέλει να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία, μιας και είναι πασιφιστής και αντιρρησίας συνείδησης. Πρόκειται για τον  Άλβιν Κάλουμ Γιορκ που γεννιέται στις 13 Δεκεμβρίου 1887 σε αγροτική κωμόπολη του Τενεσί μέσα σε πολύτεκνη οικογένεια. Ήταν το τρίτο από τα έντεκα παιδιά μιας φαμίλιας χωρικών και μπήκε στα κτήματα από πολύ τρυφερή ηλικία, λαμβάνοντας ελάχιστη σχολική εκπαίδευση.

Σε ηλικία 24 ετών έχασε τον πατέρα του, και σταδιακά παίρνει τον κακό τον δρόμο, μέσα στις εμπειρίες αυτή της ζωής άλλαξε η νοοτροπία του, έκοψε το ποτό και τις ολονύκτιες εξόδους και στράφηκε στον δρόμο του θεού. Έγινε μάλιστα μέλος μιας σκληροπυρηνικής χριστιανικής ένωσης που απαγόρευε τη βία και το αλκοόλ και κήρυττε τα αυστηρά χριστιανικά ιδεώδη.

 


Όταν μπήκαν οι ΗΠΑ στον Μεγάλο Πόλεμο τον Απρίλιο του 1917,  στις 5 Ιουνίου, όταν του ήρθε το χαρτί της στράτευσης. Εκείνος όμως ήταν μέλος μιας φανατικής χριστιανικής εκκλησίας που απαγόρευε κάθε βία, κι έτσι έγραψε στο κάλεσμα του στρατού πως «δεν θέλω να πολεμήσω». Ο αμερικανικός στρατός το στράτευσε άρον-άρον για τις ανάγκες του Μεγάλου Πολέμου.

Ο 30άρης πια Γιορκ τοποθετήθηκε στο 328ο Σύνταγμα Πεζικού της 82ης Μεραρχίας και εκπαιδεύτηκε σε κέντρο νεοσυλλέκτων της Τζόρτζια. Οι εκπαιδευτές του μάλιστα απορούσαν  πώς αυτός ο δεινός αυτός σκοπευτής δεν ήθελε να κρατήσει όπλο!

Η  82η στάλθηκε για να συνδράμει στις επιχειρήσεις της Meuse-Argonne. Λίγο αργότερα, στις 7 Οκτωβρίου, η μονάδα του Άλβιν διατάχθηκε να καταλάβει μέχρι το επόμενο πρωινό το Ύψωμα 223 και να θέσει μετά εκτός λειτουργίας την παρακείμενη σιδηροδρομική γραμμή.

Μέχρι τις 6:00 τα ξημερώματα, η  μικρή μονάδα είχε καταφέρει να καταλάβει τον λόφο, εγκλωβίστηκε ωστόσο στην προέλασή του μέσα σε μια κοιλάδα με πολυβολεία επανδρωμένα με εμπειροπόλεμους Γερμανούς στρατιώτες και  δεχόμενο βαριά πυρά από γερμανικά πυροβόλα από τους γύρω λόφους.

Τότε, σε μια απέλπιδα κίνηση, 17 άτομα επιλέχθηκαν προσεκτικά για μια αποστολή αυτοκτονίας: να υπερφαλαγγίσουν τα γερμανικά πολυβόλα! Ο λοχίας Έρλι και οι 16 γενναίοι του έπρεπε να περάσουν πίσω από τα εχθρικά πυρά για να βγάλουν εκτός τα πολυβόλα, επιτρέποντας έτσι στο υπόλοιπο αμερικανικό σώμα να περάσει από την κοιλάδα του θανάτου.

Το απόσπασμα του Έρλι κατάφερε να τρυπώσει πίσω από τη γερμανική εμπροσθοφυλακή. Στην πορεία τους έπεσαν τυχαία πάνω σε ένα γερμανικό στρατηγείο βλέποντας τον ταγματάρχη και την ομάδα του να παίρνουν το πρωινό τους! Τους έπιασαν εύκολα αιχμαλώτους, τότε άρχισε να δέχονται καταιγισμό πυρών από τα γειτονικά πολυβολεία.
 
 
 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Κινηματογραφική αφίσα.

Η ομάδα έχει  χάσει 6 στρατιώτες και τρεις τραυματίστηκαν βαριά, μεταξύ αυτών και ο λοχίας Έρλι (Bernard Early),  καθηλώθηκε από βαριά εχθρικά πυρά, τότε  ανέλαβε τα πρωτοβουλία  ο δεκανέας Γιορκ με οχτώ Αμερικανών που απέμειναν αξιόμαχοι. Κάποιοι έπρεπε να φυλάνε όμως τους γερμανούς αιχμαλώτους και κάποιοι άλλοι παραήταν λιπόψυχοι για να βγουν από την κρυψώνα τους, ο Γιορκ πήρε το Enfield 1917 και 1911 πιστόλι του και επιτέθηκε μόνος του!

Έγραψε αργότερα στο ημερολόγιό του ο ήρωας Γιορκ: «Δεν προλάβαινα να καλυφθώ πίσω από κάποιο δέντρο ή να πηδήξω στους θάμνους, δεν προλάβαινα καν να γονατίσω ή να ξαπλώσω. Το μόνο που προλάβαινα ήταν να σηκώσω το όπλο μου και να τα παίξω όλα για όλα. Όποτε έβλεπα Γερμανό, απλά τον σκότωνα. Όταν τα κατάφερα, έπεσα σε θέση πρηνηδόν. Ήταν σαν να κυνηγώ γαλοπούλες στο Τενεσί. Πλέον όμως οι στόχοι ήταν μεγαλύτεροι, κάτι που έκανε το έργο μου πιο εύκολο. Δεν ήταν δυνατόν να αστοχήσω από τέτοια απόσταση».

 

Με φονική ακρίβεια και μέσα σε καταιγισμό πυρών, ο δεκανέας σκότωσε πάνω από 20  εχθρούς, αναγκάζοντας τους άλλους Γερμανούς να παραδοθούν! Επιστρέφοντας μάλιστα πίσω στη μεραρχία του, ο Γιορκ έπιασε και μερικούς ακόμα αιχμαλώτους, στέλνοντας τον συνολικό αριθμό των Γερμανών του στους 132! Το προσωπικό δελτίο του δεκανέα Γιορκ περιλάμβανε 28 γερμανούς πολυβολητές νεκρούς και 35 πολυβόλα είτε εκτός λειτουργίας είτε σε αμερικανικά χέρια!

Γερμανός αιχμάλωτος στρατιώτης χρόνια μετά έγραψε: «Σηκώσαμε τα χέρια ψηλά γιατί ήμασταν σίγουροι ότι υστερούσαμε σε αριθμό. Ακόμα και όταν τον πλησιάσαμε με τα χέρια πίσω από το κεφάλι, νιώθαμε ότι χιλιάδες ελεύθεροι σκοπευτές μας σημαδεύουν. Όταν μάθαμε ότι ήταν μόνο ένας, ντραπήκαμε. Όμως, ακόμα και τόσα χρόνια αργότερα, πιστεύω ότι ήταν το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε. Θα μας σκότωνε όλους»!

Τον προήγαγαν αμέσως σε λοχία, γεννώντας έτσι τον θρύλο του λοχία Γιορκ που τόσο θα λάτρευε το κοινό όσο και ο ίδιος ο κινηματογράφος. Και στις 18 Απριλίου 1919 τιμήθηκε με το Μετάλλιο Τιμής του Κογκρέσου. Γάλλοι, Ιταλοί, Μαυροβούνιοι και άλλοι Σύμμαχοι έσπευσαν να κάνουν το ίδιο, μιας και το κατόρθωμά του είχε ευρύτερες επιπτώσεις στη συμμαχική επιχείρηση κατά των χαρακωμάτων της οχυρωματικής γραμμής Χίντενμπουργκ.

 

Μετά τον πόλεμο, καταλάγιασε στο κτηματάκι που του έδωσε τιμητικά το αμερικανικό κράτος και ζούσε πλέον ως αγρότης με την γυναίκα του με την οποία απέκτεισε στα επόμενα χρόνια εφτά παιδιά.

Αφού βοήθησε στην ίδρυση μιας γεωργικής σχολής που έφερε το όνομά του, αλλά και μιας χριστιανικής ένωσης για την αγωγή των νέων, έγραψε την αυτοβιογραφία του και ως ήρωας πολέμου τα ανδραγαθήματά του.

Το 1941, έπειτα από χρόνια πιέσεων, είπε τελικά το «ναι» στο να γυριστεί η περιπέτειά του σε ταινία, από την εταιρία Warner Bros με τον Γκάρι Κούπερ να τον ενσαρκώνει ιδανικά στο πανί. Η σκηνοθεσία ανατέθηκε στο μεγάλο Χάουαρντ Χοκς και το σενάριο έγραψαν οι Τζον Χιούστον, Χάουαρντ Κοχ, Έιμπεμ Φίνκελ και Χάρι Τσάντλι. Ο Άλβιν Γιορκ συμφώνησε για τον «Λοχία Γιορκ» («Sergeant York»). Ο Γκάρι Κούπερ τιμήθηκε με Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου και η ταινία έλαβε συνολικά 11 υποψηφιότητες, αναγκάζοντας το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου να την κατατάξει στην 57η θέση της λίστας με τις 100 καλύτερες ταινίες όλων των εποχών…

Το 1941 δούλεψε πυρετωδώς για να ιδρυθεί η Εθνοφυλακή του Τενεσί, στην οποία υπηρέτησε ως συνταγματάρχης του 7ου Συντάγματος. Όταν μπήκαν μάλιστα οι ΗΠΑ στον πόλεμο, ο Γιορκ προσπάθησε να καταταγεί και πάλι στις ένοπλες δυνάμεις, τώρα όμως του το αρνήθηκαν λόγω ηλικίας και περιττών κιλών.

Τα τελευταία του χρόνια της ζωής του,  τα πέρασε σε κακή οικονομική κατάσταση αλλά και υγεία. Η όρασή του έφθινε συνεχώς και μετά το εγκεφαλικό που υπέστη το 1954 δεν επανήλθε ποτέ.

Όταν πέθανε στις 2 Σεπτεμβρίου 1964, χτυπημένος από δεύτερο εγκεφαλικό στο Νάσβιλ του Τενεσί. Τον έθαψαν στο μικρό κοιμητήριο της γενέτειράς του Παλ Μαλ, αν και μέχρι τότε είχε δανείσει το όνομά του και τη φήμη του σε πάμπολλα δημόσια κτίρια των ΗΠΑ, σε δρόμους και πλατείες, ήταν ο κορυφαίος αμερικανός ήρωας του Α Παγκοσμίου Πολέμου, ο πιο πολυπαρασημοφορημένος στρατιωτικός.
 
 

Κυριακή 14 Απριλίου 2019

Η ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΗΣ ΛΑΔΗΣ


Η Ιωνική Επανάσταση (499-494 π.Χ.) η επανάσταση ξέσπασε λόγω της δυσαρέσκειας των Ελλήνων της Ιωνίας με τους τυράννους που διόριζαν οι Πέρσες.  

 
Παρά την άποψη του Ηρόδοτου ότι ήταν τυχαία και εξελίχθηκε χωρίς σχέδιο, εκδηλώθηκε πρόωρα σε μια χρονική συγκυρία κατά την οποία δεν είχαν συνεκτιμηθεί ορθώς όλοι οι παράμετροι και οι δυσκολίες. Χωρίς ικανή και ενιαία ηγεσία, υποτιμώντας την περσική στρατιωτική ισχύ και εσωτερικά διασπασμένοι, οι Ίωνες της Μικράς Ασίας οδηγήθηκαν σε μια εξέγερση η οποία γρήγορα κατέληξε σε αδιέξοδο.

«Ἀρισταγόρης μέν νυν Ἰωνίην ἀποστήσας οὕτω τελευτᾷ..........» (Αυτό λοιπόν ήταν το τέλος του Αρισταγόρα, που ξεσήκωσε την Ιωνία σ᾽ επανάσταση....) Ηρόδοτος ΒΙΒΛΙΟ Ζ.
 
 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Οι πόλεις της Μ Ασίας κατά την Ιωνική Επανάσταση. 


Τα κύρια γεγονότα της Ιωνικής Επανάστασης

Οι Ίωνες, ξέροντας ότι δεν μπορούσαν να προβάλλουν αντίσταση για πολύ καιρό, ζήτησαν τη βοήθεια των Ελλήνων. Οι Σπαρτιάτες αρνήθηκαν να βοηθήσουν, αλλά οι Αθηναίοι και οι Ερετριείς αποφάσισαν να στείλουν βοήθεια - οι πρώτοι έστειλαν είκοσι τριήρεις ενώ οι δεύτεροι πέντε. Οι ελληνικές και ιωνικές δυνάμεις συναθροίστηκαν στην Έφεσο.  Απ' την Έφεσο, οι Έλληνες επιτέθηκαν και έμπρηξαν τις Σάρδεις, ωστόσο υπέστησαν σοβαρές απώλειες. Στην Έφεσο, οι Έλληνες υπέστησαν βαριά ήττα απ' τους Πέρσες, με αποτέλεσμα οι Ίωνες να υποχωρήσουν στις πόλεις τους ενώ οι Αθηναίοι και οι Ερετριείς αποφάσισαν να επιστρέψουν στην Ελλάδα.

Η εξέγερση, παρά τις αποτυχίες, είχε εξαπλωθεί στον Ελλήσποντο, στην Προποντίδα, στην Καρία και στην Κύπρο. Για τρία έτη, οι Πέρσες πολεμούσαν κυρίως στην Καρία και στην Κύπρο, ενώ στην Ιωνία φαίνεται ότι η κατάσταση ήταν ήρεμη. Ο Αρισταγόρας παραιτήθηκε απ' τη θέση του ηγέτη της εξέγερσης και έφυγε απ' τη Μίλητο. Το έκτο έτος των συγκρούσεων (494 π.Χ), οι Πέρσες ανασυντάσσονται και ανακαταλαμβάνουν την Κύπρο, την Αίγυπτο, την Κιλικία και τη Φοινίκη, ενώ μετά βαδίζουν κατά της Μιλήτου.  Όταν οι Ίωνες έμαθαν τα νέα, συγκεντρώθηκαν στο Πανιώνιο και αποφάσισαν να πολεμήσουν στη θάλασσα, αφήνοντας την άμυνα της πόλης στους κατοίκους της.
 
Έτσι ο γεωγράφος και ιστορικός Εκαταίος ο Μιλήσιος προσπάθησε να τους συμβουλέψει προτείνοντας έγκαιρα τη ναυπήγηση ισχυρού στόλου, διαβλέποντας ότι η τελική σύγκρουση –από την οποία θα κρινόταν και η τύχη της Μιλήτου, του σημαντικότερου κέντρου της επανάστασης– θα πραγματοποιείτο στη θάλασσα. Πράγματι η τελευταία πράξη του δράματος της Ιωνικής Επανάστασης εκτυλίχθηκε στη νήσο Λάδη την άνοιξη του 494 π.Χ. Η Ναυμαχία της Λάδης (494 π.Χ) αποτελεί θαλάσσια σύγκρουση μεταξύ Ιώνων και Περσών κατά την Ιωνική Επανάσταση.

 

Μπροστά στην πόλη των Μιλησίων, βρίσκεται η μικρή νήσος Λάδη. Εκεί αποφασίσθηκε από τους εξεγερμένους Ίωνες να δοθεί η ναυμαχία, η οποία θα έκρινε την έκβαση του πολέμου και την ανεξαρτησία της Μιλήτου.

«...μετὰ δὲ τῶν Ἰώνων συλλεχθέντων ἐς τὴν Λάδην ἐγίνοντο ἀγοραί...» (Ύστερ᾽ από τη συγκέντρωση των Ιώνων στη Λάδη γίνονταν συνελεύσεις...) Ηρόδοτος 6.11.1

Οι Ίωνες πληροφορήθηκαν ότι οι Πέρσες προέλαυναν με όλες τους τις δυνάμεις (πεζικό και ναυτικό) κατά της πόλης. Παρ’ όλα αυτά δεν θέλησαν να συγκεντρώσουν ισχυρές πεζικές δυνάμεις, γιατί πίστευαν ότι η προστασία που παρείχαν τα τείχη της πόλης –τα οποία άλλωστε τα υπεράσπιζαν οι ίδιοι οι Μιλήσιοι– ήταν αρκετή. Έτσι επικέντρωσαν την προσοχή τους στη συγκρότηση πολυάριθμου στόλου, όπου πράγματι μετά τις εκκλήσεις, η συμμετοχή ήταν μεγάλη. Ένας σημαντικός αριθμός (για τα δεδομένα της εποχής) από 353 πλοία συγκεντρώθηκαν από διάφορα μέρη της Ιωνίας, συγκεκριμένα :

Χίος 100

Μίλητος 80

Λέσβος 70

Σάμος 60

Τέω 17

Πριήνη 12

Ερυθραία 8

Μυούς 3

Φώκαια 3

Σύνολο 353

Οι Ίωνες στην ναυμαχία της Λάδης είχαν  διοικητή του ελληνικού στόλου τον Διονύσιο τον  Φωκαέα.

«ταῦτα ἀκούσαντες οἱ Ἴωνες ἐπιτρέπουσι σφέας αὐτοὺς τῷ Διονυσίῳ...». (Τ᾽ άκουσαν αυτά οι Ίωνες κι απόθεσαν την τύχη τους στα χέρια του Διονυσίου) Ηρόδοτος 6.12.1
 
 
 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Χάρτης της ναυμαχίας της Λάδης.

Ο Ηρόδοτος  γράφει σχετικά με την διοίκηση των Ελλήνων :

«Τίνα δαιμόνων παραβάντες τάδε αναπίμπλαμεν; Οίτινες παραφρονήσαντες και εκπλώσαντες εκ του νόου ανδρί Φωκαιεϊ αλαζόνι, παρεχομένω νέας τρειςεπιτρέψαντες ημέας αυτούς έχομεν, ο δε παραλαβών ημέας λυμαίνεται λύμησι ανηκέστοισι, και δη πολλοί μεν ημέων ες νούσους πεπτώκασι, πολλοί δε επίδοξοι τωυτό πείσεσθαι, προς τε τούτων των κακών ημίν γε κρέσσον και ότι ων άλλο παθείν εστι, και την μέλλουσαν δουληίην υπομείναι ήτις έσται, μάλλον η τη παρεούση συνέχεσθαι. Φέρετε, του λοιπού μη πειθώμεθα αυτού».

 

[Εναντίον τίνος θεού αμαρτήσαμε και υποφέρουμε αυτές τις κακουχίες; Διότι εμείς τρελαθήκαμε και βγήκαμε από τα λογικά μας, ώστε καθόμαστε και υπακούμε σε έναν αλαζόνα Φωκαέα, ο οποίος μόνο τρία πλοία έδωσε. Αυτός αφού έλαβε τόση εξουσία απέναντί μας, μας βασανίζει όλους μας με ανυπόφορες ταλαιπωρίες, πολλοί μάλιστα από μας έπεσαν άρρωστοι, πολλοί δε είναι έτοιμοι να πάθουν το ίδιο.

Μπροστά σε αυτά τα δεινά, προτιμότερο είναι να πάθουμε κάθε άλλο, να υποφέρουμε ακόμη και την μέλλουσα δουλεία, οποιαδήποτε κι αν είναι, παρά να υποφέρουμε από την παρούσα.

Ελάτε κι από δω και στο εξής να μην τον υπακούμε]. 
 


Κατά τον Ηρόδοτο, οι Πέρσες είχαν εξακόσια πλοία, τα οποία έλαβαν απ' τη Φοινίκη, την Αίγυπτο, την Κιλικία και την Κύπρο. Ο Ηρόδοτος δεν αναφέρει τα ονόματα των Περσών στρατηγών, αλλά σήμερα θεωρείται ότι την αρχηγία του στόλου ανέλαβε ο Δάτης.

 

Το γεγονός που έκανε τους Πέρσες να προβληματισθούν και να καταστρώσουν σχέδιο διάσπασης της συνοχής των αντιπάλων τους πριν συγκρουσθούν μαζί τους. Οι Πέρσες συγκέντρωσαν τους τυράννους των Iωνικών πόλων που στερήθηκαν την εξουσία εξαιτίας των δράσεων του Αρισταγόρα του Μιλήσιου. Οι έκπτωτοι ηγεμόνες μετά το ξέσπασμα της επανάστασης και την επιβολή δημοκρατικών πολιτευμάτων κατέφυγαν στους Μήδους και στη συνέχεια αφού εξασφάλισαν τη διαβεβαίωσή τους ότι θα τους επιστραφεί η εξουσία (τυραννίδα), εξεστράτευσαν ως σύμμαχοι εναντίον της Μιλήτου. Σε αυτούς λοιπόν τους τυράννους ο Πέρσης βασιλιάς απευθύνθηκε διατάσσοντάς τους να φροντίσουν ο καθένας ξεχωριστά να προβεί σε διασπαστικές ενέργειες. Τελικός σκοπός ήταν να πεισθούν οι πολίτες να αποσχισθούν από τους υπολοίπους συμμάχους, πράττοντας έτσι «για το καλό του Bασιλέως». Τόνισε δε, ότι με την αποστασία δεν θα πάθει κανείς τίποτα, δεν θα χάσει την περιουσία του, ενώ σε αντίθετη περίπτωση θα εξανδραποδισθούν, θα γίνουν τα παιδιά τους ευνούχοι, οι παρθένες θα ξεσπιτωθούν και θα μεταφερθούν στη Βακτρία και ότι την Μίλητο θα την παραδώσει σε άλλους. Έτσι, οι τύραννοι των Ιώνων έστειλαν παντού τους δικούς τους κατά τη νύκτα για να αναγγείλουν αυτές τις ειδήσεις .

 

Σε αυτό το σημείο εύκολα μπορεί κανείς να καταλάβει ότι δεν ήταν καθόλου δύσκολο οι πρώην τύραννοι να έχουν επαφές με τους «δικούς» τους, οι οποίοι συναναστρέφοντο ελεύθερα με τους υπολοίπους Ίωνες, αφήνοντας με αυτόν τον τρόπο να καλλιεργείται ανενόχλητα ένα δίκτυο
 
Αρχικώς οι Ίωνες δεν έδωσαν ιδιαίτερη σημασία στις υποσχέσεις ή στις απειλές των Περσών. Όμως μέσα στο ελληνικό στρατόπεδο τα πράγματα δεν ήταν εύκολα. Όλοι ήθελαν να αναλάβουν την αρχηγία του στόλου για να κινούνται αυτοβούλως. Οι μέρες περνούσαν χωρίς αποτέλεσμα ώσπου εμφανίστηκε μια ικανότατη ηγετική μορφή, ο Διονύσιος ο Φωκαεύς, ο οποίος ανέλαβε να οργανώσει το ετερόκλητο στράτευμα που είχε συγκροτηθεί για να υπερασπιστεί τη Μίλητο.

 
Στην αρχή όλοι τον αποδέχθηκαν. Όμως στην πραγματικότητα ο Διονύσιος κατέβαλε σημαντικές προσπάθειες να πείσει το ανεκπαίδευτο και εν πολλοίς απείθαρχο στράτευμα ότι ήταν ανάγκη να εκπαιδευθεί, να ιεραρχηθεί και να εκτελεί τις διαταγές που προέρχονταν από τον έναν κοινό αρχηγό των επαναστατικών δυνάμεων.

 

Ο Διονύσιος εργάσθηκε με ιδιαίτερο ζήλο προσπαθώντας να μετατρέψει ένα πλήθος άπειρων ανδρών σε ικανή μάχιμη δύναμη. Η προσπάθειά του προσέκρουσε σε ισχυρά εμπόδια ενώ τα κίνητρά του δεν τα εκτίμησαν ή τουλάχιστον δεν ήταν έτοιμοι να τα εκτιμήσουν οι προερχόμενοι από διαφορετικές περιοχές Ίωνες. Ο αποφασισμένος στρατηγός έθεσε γρήγορα σε εφαρμογή το πρόγραμμά του. Κάθε μέρα οδηγούσε στο ανοικτό πέλαγος, τα πλοία των Ιώνων τα πληρώματα των οποίων εκπαιδεύονταν πολύ σκληρά. Οι οπλίτες ασκούνταν σε συχνά γυμνάσια και τα πληρώματα σε ναυτικές τακτικές, μαθαίνοντας να εφαρμόζουν «διέκπλους». Ασκήσεις επίπονες, οι οποίες φάνταζαν ως βασανιστήρια σε ανθρώπους που δεν ήταν συνηθισμένοι σε ταλαιπωρίες. Επί επτά ημέρες όλοι υπάκουαν στις διαταγές του Διονύσιου, αλλά την όγδοη κάποιοι παρέσυραν τους άλλους σε ανατρεπτικές ενέργειες. Έτσι, αναρωτήθηκαν μεταξύ τους, για ποιο λόγο να υπακούουν όλοι στον Διονύσιο, ο οποίος έδωσε μόνο 3 πλοία, τονίζοντας ότι βασανίζει σε ταλαιπωρίες όλους, λόγω των οποίων αρκετοί έπεσαν άρρωστοι και άλλοι είναι έτοιμοι να πάθουν το ίδιο.
Η κατάσταση στον στόλο των Ελλήνων τον προσδιορίζει  ο Ηρόδοτος που αναφέρει: «οὐκ ἔχω ἀτρεκέως συγγράψαι οἵτινες τῶν Ἰώνων ἐγίνοντο ἄνδρες κακοὶ ἢ ἀγαθοὶ ἐν τῇ ναυμαχίῃ ταύτῃ ἀλλήλους γὰρ καταιτιῶνται» .

(δεν μπορώ να πω ποιοι Ίωνες ήταν κακοί ή αγαθοί σ' αυτή τη ναυμαχία - οι Ίωνες κατηγορούν ο ένας τον άλλο).



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η πόλη της Μιλήτου.

 
Την ημέρα της σύγκρουσης οι Ίωνες είχαν ήδη παραταχθεί σε μια απλή γραμμή μετώπου, όταν οι Φοίνικες έπλευσαν εναντίον τους. Κατά τη συμπλοκή εκδηλώθηκε το πρώτο ρήγμα όταν τα 49 από τα 60 πλοία των Σαμίων, που είχαν παραταχθεί για τη ναυμαχία, απεχώρησαν και κατέφυγαν στη Σάμο, σύμφωνα με τη συμφωνία που είχαν κάνει με τον Αιάκη  (αδελφό του τυράννου Πολυκράτους της Σάμου που είχε καταφύγει στην αυλή του Δαρείου, κερδίζοντας την εύνοιά του και γενόμενος τύραννος αυτός στη θέση του αδελφού του), που προέτρεπε τους Σαμίους να εγκαταλείψουν τη συμμαχία των Ιώνων, ενώ τα υπόλοιπα 11 παρέμειναν και ναυμάχησαν μέχρι τελευταίας πτώσεως. Όταν οι Λέσβιοι είδαν ότι οι Σάμιοι υποχωρούσαν, έπραξαν και αυτοί το ίδιο, παρασύροντας στην ενέργειά τους και άλλους. Οι μόνοι, τελικώς, που έμειναν και έδειξαν ανδρεία ήταν οι Χίοι. Με 100 πλοία και με πληρώματα εκλεκτούς πολίτες, παρέμειναν με ελάχιστους συμμάχους και ναυμάχησαν.
 
Κυρίευσαν μεν πολλά εχθρικά, πλοία ενώ είχαν σοβαρές απώλειες. Το αποτέλεσμα όπως εξελίχθηκαν τα γεγονότα με τις πολλαπλές αποστασίες ήταν αναμενόμενο.

 

Οι Ίωνες δεν έχασαν μόνο τη ναυμαχία, αλλά σκλαβώθηκε η Ιωνία.

«Οἱ δὲ Πέρσαι ἐπείτε τῇ ναυμαχίῃ ἐνίκων τοὺς Ἴωνας, τὴν Μίλητον πολιορκέοντες ἐκ γῆς καὶ θαλάσσης [καὶ] ὑπορύσσοντες τὰ τείχεα καὶ παντοίας μηχανὰς προσφέροντες αἱρέουσι κατ᾽ ἄκρης ἕκτῳ ἔτεϊ ἀπὸ τῆς ἀποστάσιος τῆς Ἀρισταγόρεω· καὶ ἠνδραποδίσαντο τὴν πόλιν, ὥστε συμπεσεῖν τὸ πάθος τῷ χρηστηρίῳ τῷ ἐς Μίλητον γενομένῳ.»

( Και οι Πέρσες, αφού νίκησαν στη ναυμαχία τους Ίωνες, πολιορκούσαν τη Μίλητο από στεριά και θάλασσα, σκάβοντας λαγούμια κάτω απ᾽ τα τείχη και βάζοντας σ᾽ ενέργεια κάθε λογής τεχνάσματα· λοιπόν την κυρίεψαν κατά κράτος τον έκτο χρόνο από την επανάσταση του Αρισταγόρα· κι έκαναν ανδράποδα τους κατοίκους της, έτσι που να βγει αληθινός ο χρησμός που δόθηκε στους Μιλησίους για τη συμφορά.) Ηρόδοτος 6.18.1

 

Η Μίλητος και οι κάτοικοι πλήρωσαν σκληρό τίμημα της θέλησης τους για ελευθερία.

«τότε δὴ ταῦτα τοὺς Μιλησίους κατελάμβανε, ὅτε γε ἄνδρες μὲν οἱ πλεῦνες ἐκτείνοντο ὑπὸ τῶν Περσέων ἐόντων κομητέων, γυναῖκες δὲ καὶ τέκνα ἐν ἀνδραπόδων λόγῳ ἐγίνοντο, ἱρὸν δὲ τὸ ἐν Διδύμοισι, ὁ νηός τε καὶ τὸ χρηστήριον, συληθέντα ἐνεπίμπρατο. τῶν δ᾽ ἐν τῷ ἱρῷ τούτῳ χρημάτων πολλάκις μνήμην ἑτέρωθι τοῦ λόγου ἐποιησάμην.»

 

(Αυτές λοιπόν οι συμφορές έπεσαν τότε στους Μιλησίους, αφού οι περισσότεροι άντρες θανατώνονταν από τους Πέρσες που είναι μακρυμάλληδες, κι οι γυναίκες και τα παιδιά τους πουλήθηκαν κι έγιναν σκλάβοι, και το λατρευτικό κέντρο στα Δίδυμα, ο ναός και το μαντείο, συλήθηκαν και παραδόθηκαν στις φλόγες. Κι όσο για τους θησαυρούς που φυλάγονταν στο ναό, τους ανέφερα αλλού σε πολλά σημεία της εξιστόρησής μου.) Ηρόδοτος  6.19.3

 

Οι κάτοικοι που οδηγήθηκαν όμηροι.

«ἐνθεῦτεν οἱ ζωγρηθέντες τῶν Μιλησίων ἤγοντο ἐς Σοῦσα. βασιλεὺς δέ σφεας Δαρεῖος κακὸν οὐδὲν ἄλλο ποιήσας κατοίκισε ἐπὶ τῇ Ἐρυθρῇ καλεομένῃ θαλάσσῃ, ἐν Ἄμπῃ πόλι, παρ᾽ ἣν Τίγρης ποταμὸς παραρρέων ἐς θάλασσαν ἐξίει. τῆς δὲ Μιλησίων χώρης αὐτοὶ μὲν οἱ Πέρσαι εἶχον τὰ περὶ τὴν πόλιν καὶ τὸ πεδίον, τὰ δὲ ὑπεράκρια ἔδοσαν Καρσὶ Πηδασεῦσι ἐκτῆσθαι.»

(Αποκεί και πέρα, όσοι Μιλήσιοι πιάστηκαν ζωντανοί οδηγήθηκαν στα Σούσα. Λοιπόν, ο βασιλιάς Δαρείος, χωρίς να τους κάνει κανένα άλλο κακό, τους εγκατέστησε στην παραλία της λεγόμενης Ερυθράς θάλασσας, στην πόλη Άμπη, που στην περιοχή της ο ποταμός Τίγρης, προσπερνώντας τη, χύνεται στη θάλασσα. Τώρα, από τη χώρα της Μιλήτου οι Πέρσες κράτησαν για τον εαυτό τους τα γύρω από την πόλη και την πεδιάδα, ενώ τα ορεινά τα έδωσαν να τα ορίζουν οι Κάρες της Πηδάσου.) Ηρόδοτος 6.20.1

Ανάλογα δεινά έπαθαν και άλλες πόλεις και κάτοικοι της Ιωνίας, οι Αθηναίοι θρήνησαν την καταστολή της Ιωνικής επάνάστασης. Και πήραν ναυτικά μαθήματα που εφάρμοσαν στην Σαλαμίνα.


 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ :  Νόμισμα από την Φώκαια.

«οὐδὲν ὁμοίως καὶ Ἀθηναῖοι· Ἀθηναῖοι μὲν γὰρ δῆλον ἐποίησαν ὑπεραχθεσθέντες τῇ Μιλήτου ἁλώσι τῇ τε ἄλλῃ πολλαχῇ καὶ δὴ καὶ ποιήσαντι Φρυνίχῳ δρᾶμα Μιλήτου ἅλωσιν καὶ διδάξαντι ἐς δάκρυά τε ἔπεσε τὸ θέητρον καὶ ἐζημίωσάν μιν ὡς ἀναμνήσαντα οἰκήια κακὰ χιλίῃσι δραχμῇσι, καὶ ἐπέταξαν μηκέτι μηδένα χρᾶσθαι τούτῳ τῷ δράματι.»

(Πολύ διαφορετική όμως ήταν η στάση των Αθηναίων· γιατί οι Αθηναίοι τον πολύ μεγάλο πόνο τους για την άλωση της Μιλήτου τον εκδήλωσαν και με πολλούς άλλους τρόπους αλλά προπάντων μ᾽ αυτόν: όταν ο Φρύνιχος έγραψε τραγωδία «Μιλήτου Άλωσις» και την παρουσίασε στους δραματικούς αγώνες, τα μάτια όλων των θεατών βούρκωσαν απ᾽ τα δάκρυα· και τον καταδίκασαν σε πρόστιμο χιλίων δραχμών, γιατί τους θύμισε δικές τους συμφορές, κι έβγαλαν απόφαση κανένας ποτέ να μην παρουσιάσει αυτή την τραγωδία στο θέατρο.) Ηρόδοτος 6.21.2

 

Ο Διονύσιος μετά την ήττα έγινε πειρατής.

«Διονύσιος δὲ ὁ Φωκαιεὺς ἐπείτε ἔμαθε τῶν Ἰώνων τὰ πρήγματα διεφθαρμένα, νέας ἑλὼν τρεῖς τῶν πολεμίων ἀπέπλεε ἐς μὲν Φώκαιαν οὐκέτι, εὖ εἰδὼς ὡς ἀνδραποδιεῖται σὺν τῇ ἄλλῃ Ἰωνίῃ· ὁ δὲ ἰθέως ὡς εἶχε ἔπλεε ἐς Φοινίκην, γαύλους δὲ ἐνθαῦτα καταδύσας καὶ χρήματα λαβὼν πολλὰ ἔπλεε ἐς Σικελίην, ὁρμώμενος δὲ ἐνθεῦτεν ληιστὴς κατεστήκεε Ἑλλήνων μὲν οὐδενός, Καρχηδονίων δὲ καὶ Τυρσηνῶν.»

(Κι ο Διονύσιος από τη Φώκαια, όταν έμαθε την πανωλεθρία των Ιώνων, έχοντας κυριέψει τρία εχθρικά καράβια, έβαλε πλώρη —όχι βέβαια πια για τη Φώκαια, αφού ήξερε πολύ καλά πως η πόλη θα πέσει σε σκλαβιά μαζί με την υπόλοιπη Ιωνία—, αντίθετα, έτσι όπως βρέθηκε, κατευθείαν αρμένιζε για τη Φοινίκη· εκεί καταβύθισε φορτηγά πλοία και πήρε πλούσια λεία, κι ύστερα έβαλε πλώρη για τη Σικελία· κι έχοντας εκεί το ορμητήριό του για καιρό επιδιδόταν στην πειρατεία — κανέναν Έλληνα δεν κούρσευε, μόνο Καρχηδονίους και Τυρρηνούς.) Ηρόδοτος 6.17.1

 

Βιβλιογραφία:

 

Ηλίου, Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν (τ. 7 Ελλας)

 

Ηροδότου, Ιστοριών, εκδ. Πάπυρος.

Παυσανίας, Φωκικά, ΧΧ, 2

Ed. Jurien De La Graviere (1999): Ιστορία του Ναυτικού των Αρχαίων Ελλήνων. Δημιουργία Ιστορία τουΕλληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, (τ. Β)

 

Κρίστυ Εμίλιο Ιωαννίδου (2008): Οι ΣταθεροίΠαράγοντες στην Επιλογή Επιχειρήσεων κατά τον Ναυτικό Πόλεμο στην Αρχαία Ελλάδα.Προβληματισμοί, έκδ. Ελληνικής Εταιρίας Στρατηγικών Μελετών ΕΛ.Ε.Σ.ΜΕ., τεύχος 48 (Σεπτέμβριος -Οκτώβριος), σελ.13.

Διόδωρος Σικελιώτης, Ιστορική Βιβλιοθήκη

Κικέρων, Περί νόμων

Κ. Παπαδημητρίου (πλωτάρχης (ΥΙ): Επιχειρησιακό στρες –στρες μάχης. Ναυτική Επιθεώρηση, τεύχος 559, σελ. 415

Δευτέρα 8 Απριλίου 2019

ΕΘΝΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ






Οι στίχοι του τραγουδιού «Σήμερα πάνω απ' τη Μακεδονία» γράφηκαν από τον Βλάντο Μάλεσκι το 1941 και η μουσική είναι του Τόντορ Σκαλόφκσι. Χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά το 1944 από το 1992 αποτελεί τον ύμνο της ανεξάρτητης Δημοκρατίας των Σκοπίων.



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ :Οι κομιτατζήδες του Βούλγαρου  Јане Сандански Γιάνε Σαντάνσκι (1872-1915) Βόιβοντα (οπλαρχηγός) του ΒΜΡΟ, σπούδασε στην Βουλγαρία, το 1900 εισήλθε στη Μακεδονία από την Βουλγαρία, πολέμησε σε συνεργασία με τον Βουλγάρικο στρατό με την τσσέτα του, μπήκε στην Θεσσαλονίκη με τον ταγματάρχη Τσόνεβ. Ποτέ του δεν παραιτήθηκε από την ιδέα για μια ελεύθερη και ανεξάρτητη Μακεδονία. Τον δολοφόνησαν Βούλγαροι. Και όμως τον θεωρούν οι Σκοπιανοί δικό τους!

Ο ύμνος έχει σαφή αναφορά στο Κρούσεβο, δηλαδή στην πόλη που κατέλαβαν οι Σλάβοι κατά την επανάσταση του Ίλιντεν, όπου οι Σλάβοι ήθελαν ανεξάρτητη «Μακεδονία».

Τὰ ὀνόματα στοὺς στίχους εἶναι κομιτατζῆδες Βούλγαροι ποὺ ἔσφαξαν πραγματικοὺς Μακεδόνες....Αυτούς  τοὺς Βούλγαρους «Μακεδόνες» ποὺ μάχονταν μὲ Ἕλληνες Μακεδόνες στὸν «Ἀντιμακεδονικὸ Ἀγώνα» τους.

 

«Σήμερα πάνω απ' τη Μακεδονία» Ντένες ναντ Μακεντόνιγια (κυριλλικά: Денес над Македонија)

 

«Σήμερα πάνω ἀπ’ τὴ Μακεδονία γεννιέται,

νέος ἥλιος τῆς ἐλευθερίας!

Οἱ Μακεδόνες ἐπαναστατοῦν,

γιὰ τὰ δικαιώματά τους!

Οἱ Μακεδόνες ἐπαναστατοῦν,

γιὰ τὰ δικαιώματά τους!

Ἀπ’τὴν ἀρχὴ τώρα ἡ σημαία κυματίζει,

τῆς Δημοκρατίας τοῦ Κρουσέβου!

Γκότσε Ντέλτσεφ, Πίτου Γκούλι,

Ντάμε Γκροῦεφ, Σαντάνσκι!

Γκότσε Ντέλτσεφ, Πίτου Γκούλι,

Ντᾶμε Γκροῦεφ, Σαντάνσκι!

Τὰ Μακεδονικὰ ὅρη τραγουδοῦν δυνατά,

νέα τραγούδια, νέες εἰδήσεις!

Ἡ Μακεδονία ἐλεύθερη,

Ἐλεύθερη ζεῖ!

Ἡ Μακεδονία ἐλεύθερη,

Ἐλεύθερη ζεῖ!»




 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Ντάμε Γκρούεφ  (Даме Груев ) ήταν σημαντικός Βούλγαρος επαναστάτης και ένας εκ των ιδρυτών της Εσωτερικής Μακεδονικής Επαναστατικής Οργάνωσης. Σκοτώθηκε στα τέλη του 1906 κατά τη διάρκεια σύγκρουσης με δυνάμεις του οθωμανικού στρατού.

Денес над Македонија се раѓа,

ново сонце на слободата!

Македонците се борат,

за своите правдини!

Македонците се борат,

за своите правдини!

 

Одново сега знамето се вее,

на Крушевската република!

Гоце Делчев, Питу Гули,

Даме Груев, Сандански!

Гоце Делчев, Питу Гули,

Даме Груев, Сандански!

 

Горите македонски шумно пеат,

нови песни, нови весници!

Македонија слободна,

слободно живее!

Македонија слободна,

слободно живее!

Τρίτη 2 Απριλίου 2019

ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΜΑΡΣΑΛ ΚΑΤΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΤΟΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΟΥ



 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Τζορτζ Μάρσαλ. Ο στρατηγός που νίκησε στους Γερμανούς και εμπνεύσθηκε το «σχέδιο Μάρσαλ» για να αντιμετωπίσει τον κομμουνισμό στην Ευρώπη.


Κατά το πρώτο έτος εφαρμογής του Σχεδίου Μάρσαλ, δηλαδή από 1/4/1948 μέχρι 31 Μαρτίου 1949 σε 16 χώρες κατανεμήθηκε το ποσό 5.300.000.000 δολλάρια.

Η Ελλάδα την εποχή αυτή δεχόταν την σφοδρή επίθεση της κομμουνιστικής ανταρσίας παρ όλα αυτά δέχτηκε σαν βοήθεια από το σχέδιο Μάρσαλ το μικρότερο ποσό σαν βοήθεια. Συγκεκριμένα:

ΝΟΡΒΗΓΙΑ ΚΑΙ ΣΟΥΗΔΙΑ 202.900.000 δολλάρια.

Μ ΒΡΕΤΑΝΙΑ ΚΑΙ ΙΡΛΑΝΔΙΑ 1.438.200.000 δολλάρια.

ΒΕΛΓΙΟ – ΟΛΛΑΝΔΙΑ – ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟ 895.100.000 δολλάρια.

Δ ΓΕΡΜΑΝΙΑ – ΑΥΣΤΡΙΑ 735.000.000 δολλάρια.

ΓΑΛΛΙΑ  1.130.800.000 δολλάρια.

ΙΤΑΛΙΑ 703.600.000 δολλάρια.

ΕΛΛΑΣ – ΤΟΥΡΚΙΑ 116.400.000 δολλάρια.

ΣΥΝΟΛΟΝ 5.300.000.000 δολλάρια.

Οι Ισλανδία, Πορτογαλία και Ελβετία το πρώτο έτος δεν πήραν βοήθεια.

Η βοήθεια κατευθύνθηκε σε τέσσερες κύριες εξαγωγές σιτηρά, βαμβάκι,γαιάνθρακας και χάλυψ.

Του συνόλου της παραγωγής των ΗΠΑ αυτές οι εξαγωγές κάλυπταν

6% για τον σίτο

23% για το βαμβάκι

6% για τον γαιάνθρακα

2% για τον χάλυβα

Το Σχέδιο Μάρσαν είχε τετραετή διάρκεια.




 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ :  Η οικονομική βοήθεια του σχεδίου Μάρσαλ διαιρέθηκε ανάμεσα στις συμμετέχουσες χώρες, βασισμένη στο «κατά κεφαλήν εισόδημα». Περισσότερη ενίσχυση δόθηκε στις μεγάλες βιομηχανικές δυνάμεις.

Αντιλαμβάνεται κανείς ότι στην χώρα με την μεγαλύτερη ανάγκη βοηθείας την Ελλάδα δώθηκε η μικρότερη δυνατή βοήθεια, τι να πει κανείς.... σε χώρες που δεν δοκίμασαν τον πόλεμο, όπως η Τουρκία και η Σουηδία δινόταν βοήθεια και οι δύο οφελήθησαν από τον Β ΠΠ, αλλά και σε χώρες που υπέστησαν ελάχιστες ζημιές όπως το Βέλγιο, Ολλανδιά, Λουξεμβούργο, Γαλλία δινόταν τεράστια βοήθεια, οι κύριοι οφελημένοι όμως ήταν η Αξονικές χώρες Γερμανία, Αυστρία, Ιταλία. Έτσι μεθοδεύτηκε η ανάπτυξη του βορά και η καθυστέρηση της βαλκανιακής Ελλάδας.

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΒΗΜΑ 4 ΜΑΙΟΥ 1948

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ

Στο βιβλίο της της Ιζαμπέλλας Παλάσκα αναφέρεται μια άγνωστη και εκπληκτική εξιστόρηση προσπάθειας του Θ Πάγκαλου να δει τον Μουσολίνι, ο ο...