To τραγούδι της Αθήνας

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Οι Άγγλοι και οι εθνικές δυνάμεις έχουν νικήσει, το ΕΑΜ έφυγε στην επαρχία.

Το παρακάτω τραγουδάκι φτίαχθηκε από το ηττημένο ΕΑΜ  όταν η μάχη είχε χαθεί και οι Άγγλοι είχαν επικρατήσει. Μιλάει για την ελπίδα που είχε τότε ο κόσμος ότι ο ΕΛΑΣ, που τότε δεν πολεμούσε στην Αθήνα, θα επέστρεφε για να συντρίψει τους Άγγλους !...

 

" Μας πήραν την Αθήνα τριάλαρι λαρα

 μας πήραν την Αθήνα τριάλαρι λαρα

 μόνο για έναν μήνα κάπα κάπα έψιλον

 γειά σου ΚΚΕ "

 

Μας πήραν το Παγκράτι

Τζουμ τριαλαρό

Μας πήραν το Παγκράτι

Τζουμ τριαλαρό

Μα θα τους βγει το μάτι

Τζουμ τριαλαρό

Κάπα Κάπα Έψιλον γιάσου Κουκουέ.

 

Μας πήραν το Μενίδι

Τζουμ τριαλαρό

Μας πήραν το Μενίδι

Τζουμ τριαλαρό

Τους δώσαμε ένα αρχίδι

Τζουμ τριαλαρό

Κάπα Κάπα Έψιλον γιάσου Κουκουέ

 

 

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Τα Δεκεμβριανά άφησαν πίσω τους αίμα και ερείπια, αλλά οι οπαδοί του ΚΚΕ ονειρευόντουσαν θριαμβευτική επάνοδο.

Άλλη Εκτέλεση του ιδίου είναι η πιό κάτω:

 

 

" Μας πήραν την Αθήνα τριάλαρι λαρα

 μας πήραν την Αθήνα τριάλαρι λαρα

 μόνο για έναν μήνα κάπα κάπα έψιλον

 γειά σου ΚΚΕ "

 

" Μας πήραν το Παγκράτι τριάλαρι λαλα

 μας πήραν το Παγκράτι τριάλαρι λαλα

 μα θα τους βγει το μάτι κάπα κάπα έψιλον

 γειά σου ΚΚΕ "

ΦΑΣΙΣΜΟΣ, ΝΑΖΙΣΜΟΣ ΚΑΙ 4Η ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

«Όταν ακούω να λένε ότι ο Έλληνας πολιτικός κ Πόπουλος βρίσκεται λίγο πιό αριστερά του κ Σκοπόπουλου, δεν καταλαβαίνω τουλάχιστον περισσότερο  απ όσο θα καταλάβαινε κάποιος που ζει στο φεγγάρι».

A.P. Herbert

 

 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ :  Η ΕΟΝ ήταν μια αντικομμουνιστική νεολαία.

Ο C M Woodhouse γράφει: "....ο όρος φασισμός αναφορικά με τον Μεταξά αποτελεί ανόητη κατάχρηση», αλλα και ο Χ Φλάισερ γράφει: " ...μοναρχοφασισμός μόνο μερικώς ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα... απουσιάζουν από το δεύτερο σκέλος του όρου αποφασιστικά κριτήρια....".

Ο Ι Μεταξάς γράφει στο «Τετράδιο σκέψεων»: «Μια φορά είναι όχι μόνον μωρός αλλά και κακόπιστος ο Έλληνας που πιστεύει ακόμα τώρα πλέον, με αυτά που βλέπουμε γύρω μας, σε ιδεολογίες του Χίτλερ και πολύ περισσότερο του Μουσολίνι. Είναι μεγάλοι άνθρωποι, αλλά χαμηλοί, πολύ χαμηλοί. Ούτε σε γερμανικές ιδεολογίες και ρωμαντισμούς. Ιταλικές δεν υπάρχουν.».

 Τον αφοριστικό λόγο ο Μεταξάς ξεκαθαρίζει το πεδίο. Για τους Ελληνες ο φασισμός και ο ναζισμός είναι μωρία. Και δεν πρόκειται περί πολιτικής προπαγάνδας καθώς τα κείμενα αυτά δεν δημοσιεύονταν αλλά προορίζονταν για μεταθανάτια έκδοση.

Στο ημερολόγιό του ο Ι Μεταξάς γράφει: «όποιος Έλληνας πιστεύει στον Χίτλερ και τον Μουσολίνι είναι κακόπιστος».

 

Ήταν όμως η 4^η Αυγούστου φασιστικό ή ναζιστικό καθεστώς;

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Κ Κοτζιάς ο Ι Μεταξάς και ο  κυβερνητικός επίτροπος  της ΕΟΝ Αλέξανδρος Κανελλόπουλος.

ΕΞΩΤΕΡΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

Τα εξωτερικά χαρακτηριστικά οδηγούν ότι η 4^η Αυγούστου ήταν ένα φασιστικό ή ναζιστικό κίνημα.

1.     Τον  Ι Μεταξά αποκαλούσαν «αρχηγό» αντίστοιχή του γερμανικού φύρερ. Φυσικά στην Ελλάδα την εποχή αυτή αρχηγό ο νόμαζαν και τον Ν Ζαχαριάδη και τον Ν Πλαστήρα.

2.     Χαιρετισμός (αρχαιοελληνικός χαιρετισμός).

3.     Τρίτος Ελληνικός πολιτισμός αντίστοιχο του Γ Ράιχ.

4. Ο διπλός πέλεκυς της ΕΟΝ (Κρητικό σύμβολο) δεν έμοιαζε με τον αντίστοιχο πέλεκυ του Μουσολίνι (σύμβολο των Ρωμαικών λεγεώνων). 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο μπάρμπα Γιάννης ένας δικτάκτορας  καθημερινός άνθρωπος χωρίς στολές και τίτλους.

ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ

 

Η 4^η Αυγούστου δεν υπάρχει παρά μόνο «...η κραυγή για σταθερότητα, ηρεμία και τάξη...» όπως γράφει ο Χ Φλάισερ.  Και ο C M Woodhouse είπε ότο: «.... ο Μεταξάς ανέλαβε να οδηγήσει την Ελλάδα στον 20^ο αιώνα...».

Ο Χ Ρίχτερ δεν θεωρούσε φασιστικό καθεστώς την 4^η Αυγούστου αφού δεν τηρούσε ορισμένες «ποιοτικές» προυποθέσεις.

Ο Ι Μεταξάς λοιπόν  :

Α. Δεν ίδρυσε ένα μονοκομματικό κράτος, όπως οι φασίστες, αντίθετα ίδρυσε ένα κράτος χωρίς κόμματα.

Β. Δεν σχεδία σε ένα επιθετικό πόλεμο.

Γ. Δεν κήρυξε κανένα ρατσιστικό εθνικισμό

Δ. Δεν ανακήρυξε κανένα περιούσιο λαό (χέρενφολκ).

Ε. Δεν έφτιαξε καμιά ιδεολογική κληρονομική διαδοχή.

ΣΤ. Ήταν προσωπικά χωρίς φιλοδοξίες, καλοκάγαθος, κακριά από κάθε επόδειξη.

Ζ. Δεν έκανε εμφανίσεις με επιδεικτικές στολές, ούτε απέκτησε μεγαλοπρεπείς τίτλους (απαρνήθηκε τον βαθμό του στρατηγού).

Ο Ιωάννης Μεταξάς οραματιζόταν ένα Νέο Κράτος. Στην Πολιτεία αυτήν οι Έλληνες θα ήταν όχι μόνο υπερήφανοι, αλλά γνώστες και άξιοι συνεχιστές του παρελθόντος τους.

Ωστόσο υπήρχε ένα βασικό πρόβλημα. Τόσο ο ίδιος ο Μεταξάς, όσο και η διακυβέρνησή του δεν είχαν λαϊκό έρεισμα. Εν αντιθέσει με την φασιστική Ιταλία και την ναζιστική Γερμανία, η δικτατορία στην Ελλάδα δεν επεβλήθη από ένα οργανωμένο κόμμα με λαϊκή αποδοχή.

Ο φασισμός προϋποθέτει ένα μαζικό ριζοσπαστικό κόμμα το οποίο διαθέτει ένοπλα σώματα. Ο Μουσολίνι είχε τους Μελανοχίτωνες, ο Χίτλερ τα Τάγματα Εφόδου. Ήταν βίαια παραστρατιωτικά τάγματα όχι στρατιωτικά. Ο Ιταλός Βασιλιάς Εμμανουήλ δεν κήρυξε, όπως πρότειναν οι στρατηγοί στρατιωτικό νόμο για να διαλύσει την «Πορεία προς την Ρώμη», ενώ ο στρατηγός Σλάϊχερ δολοφονήθηκε από τα Ες Ες το 1933 που πίστευε στην ανάγκη δικτατορίας για την διάλυση των ναζί.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο διπλός πέλεκης της ΕΟΝ είχε να κάνει με τον Μινωικό πολιτισμό και δεν είχε καμιά σχέση με το αντίστοιχο σύμβολο του Μουσολίνι.

Ο Μεταξάς δεν διέθετε τέτοια σώματα, το δε κόμμα του οι Ελευθερόφρονες ήταν ασήμαντο. Ήταν αμιγώς στρατιωτική δικτατορία (ανέδειξε μάλιστα τον Παπάγο, τον Τσακαλώτο, τον Δαβάκη) και έφερε ομαλότητα στο στράτευμα από τα συνεχή κινήματα των επίδοξων (και επικίνδυνων) «βοναπάρτιδων» που προηγήθηκαν (δικτατορία Πάγκαλου, 2 αποτυχημένα πραξικοπήματα Πλαστήρα, δικτατορία Κονδύλη το 1935)… Συχνά μιλάμε για τον Μεταξά θεωρώντας ότι πριν είχαμε έναν δημοκρατικό παράδεισο.

Ο φασισμός χαρακτηριζόταν από έναν ασυνήθιστα ακραίο εθνικισμό, που θα εκπλήρωνε το ιστορικό πεπρωμένο. Η ανασύσταση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (ο Μουσολίνι έλεγε «mare nostrum» για την Μεσόγειο ή το nach osten  του Χίτλερ), ο «ζωτικός χώρος» για τον Χίτλερ στην Ανατολή.

Ο Μεταξάς δεν είχε σχέση με στρατιωτικούς τυχοδιωκτισμούς. Υποστήριξε την Ελληνοτουρκική φιλία, το Βαλκανικό Σύμφωνο, ενώ δεν διακατέχονταν καθόλου από ρατσισμό ακόμα και για τους Εβραίους που ήταν χιλιάδες στην Ελλάδα.

 

Ο φασισμός είχε χαρισματικούς ηγέτες, με λόγο που έσταζε αίμα και μίσος.

Ο Μεταξάς ήταν ανιαρός ομιλητής και καθόλου χαρισματικός. Το περιβάλλον αυτών των ηγετών (Χίμλερ, Μπάλμπο… Κασιδιάρης) προκαλεί τρόμο και ο ηγέτης τους είναι «ο Φύρερ, ο Ντούτσε, ο Αρχηγός» αντιστοίχως. Ο Μεταξάς είχε συνεργάτες τον Κορυζή, τον Δημητράτο, τον Γιώργο Σεφέρη και τον αποκαλούσαν… «μπάρμπα Γιάννη».

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Το καθεστώς της 4ης Αυγούστου ήταν ειρηνικό, χωρίς επιθετικές βλέψεις.

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΣΕΚΟΥΡΙ του Ε Αβέρωφ

ΣΤΕΜΜΑ ΚΑΙ ΣΒΑΣΤΙΚΑ του Χ Φλάισερ

Griechenland zwischenRevolution und Konterrevolution (1936-1946) X Ρίχτερ

Ανατομία του φασισμού του Robert Paxton

ΤΟ ΜΗΛΟ ΤΗΣ ΕΡΙΔΟΣ του C M Woodhouse

Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΤΕΤΑΡΤΗ (4η) ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ του ΨΥΡΟΥΚΗ ΝΙΚΟΥ έκδοση ΑΙΓΑΙΟΝ

Τετράδιο σκέψεων του Ι Μεταξά

Ημερολόγιο του Ι Μεταξά

Διάγγελμα προς τους Κρήτες του Κ. Λογοθετόπουλου

 Από το διάγγελμα του κατοχικού υπουργού Λογοθετόπουλου προς τους Κρητικούς για να παραδώσουν τα όπλα τον Σεπτέμβριο του 1941 :

 

 

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Κωνσταντίνος Λογοθετόπουλος διακεκριμένος γιατρός, από τους θεμελιωτές της γυναικολογίας στην Ελλάδα.

“ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΡΗΤΙΚΟΝ ΛΑΟΝ

Κρήτες,

Εξουσιοδοτημένος από μέρους της Κυβερνήσεως, απευθύνομαι, προς την εγνωσμένην ιστορικήν φιλοτιμίαν σας εν ονόματι της ιεράς ιδέας της Πατρίδος μας Ελλάδος και σας εξορκίζω να σπεύσητε να καταθέσητε τα όπλα και να επιδοθήτε ως νομοταγείς πολίται εις τα παραγαγωγικά έργα της ειρήνης, εμπιστευόμενοι εν λευκώ εις την βαθείαν δικαιοκρισίαν και την αγαθήν πρόθεσιν των Στρατιωτικών Δυνάμεων κατοχής.

Εάν ήλθα ενταύθα αυτοπροσώπως αψηφών και τους κόπους του ταξιδίου, αλλά και τους κινδύνους, οι οποίοι είναι μοιραίοι υπό τας συνθήκας του πολέμου, το έπραξα παρακινούμενος από εσωτερικήν ψυχικήν προσταγήν πόνου για σας, άτε πιστεύων εν συνειδήσει, ότι είναι άδικον να μένετε ακαθοδήγητοι και αδιαφώτιστοι και να θυσιάζεσθε σκληρώς άνευ σκοπού.

Κρήτες,

Μ’ εγνωρίσατε άλλοτε επί μακρόν διάστημα χρόνου στοργικόν πλησίον σας και βασιζόμενος εις τους αλησμονήτους δεσμούς φιλίας που εσφυγηλατήθησαν με την αγνότητα της Επιστήμης μεταξύ μας, αξιώ να με πιστεύσητε και να με ακούσητε. Θα λογίζωμαι κυριολεκτικώς ευτυχής, αν η άδολος και πατριωτική φωνή μου, η απηλλαγμένη οιουδήποτε ταπεινού συμφέροντος, εύρη απήχηση ειλικρινή εις τας καρδίας και τον νουν ολοκλήρου του γενναίου πληθυσμού σας έως τα πέρατα των φαράγγων της ωραίας Νήσου σας. Γνωρίζω τας σπανίας αρετάς σας και διά τούτο εθλίβην ιδιαιτέρως πληροφορούμενος από μακράν τα δεινά, εις τα οποία εκ θεμελιώδους πλάνης περιεπλάκητε.

Ο πόλεμος δια την Ελλάδα ετελείωσε. Δεν είναι ώρα να συζητήσωμεν αναλυτικώτερον επί του σημείου αυτού. Το προέχον είναι να ηρεμήσητε σεις και τα σπίτια σας και να ξαναβρήτε την ποθητή γαλήνη, προσαρμοζόμενοι εις την επιβαλλομένην στοιχειώδη λογικήν της πραγματικότητος.

Και η παραμικροτέρα παρέκκλισις από της γραμμής αυτής ισοδυναμεί με έγκλημα, έγκλημα όχι μόνον εις βάρος της Κρήτης, αλλά και της Ελλάδος εν τω συνόλω της. Αναλογισθήτε με ψυχραιμίαν τας φοβεράς συνεπείας της συνεχίσεως μιας παραφοράς, προερχομένης εκ καθαράς υποβολής, μιας παραφοράς, η οποία δύναται να συγχωρηθή μόνον εφ’ όσον θα υπήρξε παροδική. Είκοσι και πλέον χιλιάδες νέοι βλαστοί της Κρήτης ευρίσκονται μακράν των εστιών των, ενώ οι αγροί των μένουν ακαλλιέργητοι. Σκεφθήτε σοβαρώτερα την τραγωδίαν αυτών των παιδιών, των παιδιών σας, που αναμένουν εις τας Αθήνας και τον Πειραιά επί τόσους μήνας και που θα επανέλθουν κοντά σας μόνον μόλις θελήσητε σεις να εμπεδωθή μια τάξις εγγυωμένη αδιατάρακτον κοινωνικήν ζωήν εις την μεγαλόνησον.

Κρήτες

Αποβλέπων εις την ανωτέραν σκοπιμότητα της θερμής και ασβέστου αγάπης προς την Χώραν μας, δύναμαι να σας εμπιστευθώ ότι λόγοι υπερτέρου χρέους προς Αυτήν έχουν φέρει και εμέ μέχρι της εξουσίας, η άσκησις της οποίας ουδέποτε εις τον βίον μου απετέλεσεν πειρασμόν, ώστε να απομακρυνθώ της κυρίας μου ενασχολήσεως, εξ ης έχετε λάβει την ευκαιρίαν άλλοτε ν’αντιληφθήτε εκ του σύνεγγυς, ότι και υλικά και ηθικά κέρδη εποριζόμην άφθονα. Αλλά η περίοδος, ην διανύει το Έθνος είναι η κρισιμωτάτη της μακραίωνος ιστορικής του διαδρομής. Είμεθα υποχρεωμένοι όλοι ανεξαιρέτως οι Ελληνες (μικροί και μεγάλοι) να τείνωμεν χείρα βοηθείας εις τον τόπον δια να εξέλθη όσον το δυνατόν ολιγώτερον πληγωμένος από την περιπέτειαν αυτήν.

Κάτι ανάλογον απαιτώ και από σας,
Μη παρασύρεσθε από παράλογον φανατισμόν προπαγάνδας, μην αφήνετε εαυτούς και τους γνωστούς σας και τους οικείους σας να πίπτουν θύματα συνθημάτων τεχνητών και ξένων προς το αληθές συμφέρον μας, διότι εις την ουσίαν δια της στάσεως αυτής επιφέρετε αποτέλεσμα όλως αντίθετον προς το επιδιωκόμενον.

Βεβαιωθήτε προ παντός ότι η σημερινή κατοχή είνε εντελώς πρόσκαιρος, υπαγορευθείσα αποκλειστικώς και μόνον εκ λόγων πολεμικής σκοπιμότητος. Η εθνική μας ελευθερία, ην μετά τόσους αγώνας ανεκτήσατε, δεν κινδυνεύει ουδέ κατά το ελάχιστον. Πρέπει να έχετε υπ’όψιν σας ότι μετά το πέρας του πολέμου θέλει επικράτηση δικαιοσύνη μεταξύ των Λαών και εις την διαμόρφωσιν της νέας Ευρώπης τα δικαιώματά σας θα διατηρηθούν αμείωτα.

Κρήτες
Τρέφω πεποίθησιν ακλόνητον επί τον πατροπαράδοτον Πατριωτισμόν σας. Κ’ επιθυμώ να εξυπνήσω εντός σας τα παροιμιώδη φιλοξενά σας ένστικτα χάριν υμών των ιδίων, ίνα εξασφαλισθή εν πνεύματι αμοιβαιότητος η τάξις και η ασφάλεια και η εργασία εις το ωραιότερον τμήμα της Ελλάδος μας.

Από της παρούσης στιγμής κατευνάσατε τα πάθη, ρίψατε εις λήθην το παρελθόν και εξαντλήσατε κάθε μέσον οι σωφρονέστεροι να διαλύσετε τας ομάδας όσον δήποτε μικραί και αν είναι και όπου δήποτε και αν ευρίσκωνται και να επανέλθητε όλοι σας εις την θεάρεστον λειτουργίαν της καλλιεργείας της γης σας, εις την οποίαν αείποτε υπήρξατε αξιοθαύμαστοι όσον και εις τους αγώνας διά την Εθνικήν ελευθερίαν σας.

Κρήτες
Καλείσθε να προσφέρετε την υψίστην των υπηρεσιών, υποβοηθούντες οι ίδιοι τας Στρατιωτικάς Αρχάς Κατοχής εις το έργον των υπέρ της αποκαταστάσεως της ησυχίας ανάμεσον της ζωής μας και ενισχύοντες ούτω την Κυβέρνησιν εις τον αδυσώπητον καθημερινόν αγώνα της δια την συντήρησιν μιας καταστάσεως πραγμάτων, η οποία να επιτρέπη τας ελπίδας επί του δυσχερούς παρόντος και του καλυτέρου μας μέλλοντος.

Εν Χανίοις τη 8η Σεπτεμβρίου 1941

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΛΟΓΟΘΕΤΟΠΟΥΛΟΣ
ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ”

 

 

 

 

 

 

 

ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΚΑΤΑΧΡΑΣΤΩΝ

 

 

«Αλήθεια, Θόδωρε, θα κάμης κίνημα;», ρώτησε λίγο πριν την περίφημη 25 Ιουνίου του 1925 ο Δημήτριος Γόντικας,  υπουργός των στρατιωτικών τότε, τον Θεόδωρο Πάγκαλο που οι φήμες για επιβολή της δικτατορίας του είχαν μεγαλώσει, για να εισπράξει την απάντηση του : «Και βέβαια θα κάμω κίνημα. Θα σας φοβηθώ;».

Το 1925 ο Θ Πάγκαλος έκανε πράγματι κίνημα, ένα από τα πρώτα μέτρα ήταν η  δίκη των καταχραστών κατά την Μικρασιατική εκστρατεία.

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Οι  Δρακάτος Διονύσιος Αντισυνταγματάρχη της Διαχειρίσεως και  Ι. Ζαριφόπουλος Αντισυνταγματάρχη της Χωροφυλακής διευθυντή της Αστυνομίας Θεσσαλονίκης.

Στην Ελλάδα ο δι΄ αγχόνης θάνατος εισήχθηκε 20 Ιούλιου 1925 με διάταγμα της Κυβέρνησης Πάγκαλου προς παραδειγματισμό επί καταχρήσεων του δημοσίου, είχε ψηφιστεί από τον Ιούλιο του ίδιου έτους, δηλαδή ένα μήνα μετά το πραξικόπημα Πάγκαλου.

 

 Το σχετικό εκείνο διάταγμα καταργήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1926. Βέβαια η καταδίκη αυτή ήταν απολύτως παράνομη γιατί εκτελέστηκαν βάσει νόμου που εκδόθηκε μετά την διάπραξη του αδικήματος τους.( Ιστορία του Ελλ. Έθνους) Οι κατηγορίες που απαγγέλθηκαν στους συνολικά 20 κατηγορούμενους, μεταξύ των οποίων μια γυναίκα (δακτυλογράφος), ανώτεροι αξιωματικοί, πολίτες και οι δύο αντισυνταγματάρχες, ήταν βαριές. Απάτη κατά του Δημοσίου, πλαστογραφία, χρήση πλαστών εγγράφων και καταχρήσεις στις επιτάξεις, που έγιναν κατά τη διάρκεια της εκστρατείας. Δηλαδή, πολίτες και έμποροι ζητούσαν να αποζημιωθούν με υψηλά ποσά για τις επιτάξεις που είχε κάνει ο στρατός σε τρόφιμα και υλικό. Όμως, σύμφωνα με την κυβέρνηση Πάγκαλου, αυτές οι επιτάξεις δεν είχαν γίνει ποτέ. Αποτέλεσμα ήταν, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, πολίτες και στρατιωτικοί να «τρώνε» τα χρήματα του λαού.

Η δίκη άρχισε στις 16-10-1925 στο Α΄Διαρκές Στρατοδικείο και κράτησε πάνω από ένα μήνα μέχρι τις 24-11-1925 . Οι 20 κατηγορούμενοι παραπέμφθηκαν με 7 βουλεύματα (ΕΜΠΡΟΣ της 16-10-1925).

 

Στην δίκη εκλήθησαν 150 μάρτυρες κατηγορίας μεταξύ των οποίων και ο πρωθυπουργός, ο οποίος βέβαια δεν πήγε, και 100 μάρτυρες υπεράσπισης.

 

Την υπεράσπιση των κατηγορουμένων ανέλαβαν 30 γνωστοί δικηγόροι της εποχής  μεταξύ των οποίων οι Λυκουρέζος, Μπαμπάκος, Κ, Αγ. Τσουκαλάς, Λαδάς και Σγουρίτσας.

 

 

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Οι συνήγοροι των κατηγορουμένων.

 

Πρόεδρος του δικαστηρίου ήταν ο στρατιωτικός δικαστικός σύμβουλος Δάρας, μέλη οι αντισυνταγματάρχες Ζέρβας και Περιστέρης, οι λοχαγοί Παπακυριαζής και Παπαδόπουλος και οι ένορκοι Κομνηνός καπνοπώλης, και Ανδ. Βήχος έμπορος ποδηλάτων.

 

Κυβερνητικός επίτροπος  ήταν ο διευθυντής του δικαστικού τμήματος του Α΄ Σώματος Στρατού Κρ. Μπουφίδης.

 

Οι ενστάσεις αναρμοδιότητας του δικαστηρίου απορρίφτηκαν από τους δικαστές και κατά την δίκη ακούστηκαν μεταξύ άλλων και τα εξής:

 

Στρατοδίκης: Θα δικάσωμεν επί τη βάσει του δόγματος της ανάγκης της σωτηρίας της πατρίδος. Ας μην λησμονήται παρ ουδενός το δόγμα "υπέρτατος Νόμος η Σωτηρία του Λαού".

 

Πρόεδρος προς κατηγορουμένους: Ενθυμηθήτε ότι το Δικαστήριον μου είναι πρώτου, αλλά και τελευταίου βαθμού. Και καταλάβετε το καλά, ότι είναι προ πάντων δικαστήριον ουσίας.

 

Επίτροπος: Η σκοπιμότης είναι και η νομιμότης. Η δευτέρα είναι τέκνον της πρώτης...

....Νόμος απαγορεύων την αναδρομικότητα των ποινών δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνον μια νομική θεωρία. Χάριν μια θεωρίας δεν είναι δυνατόν να γίνη κτήμα του πρώτου καταλαβόντος το δημόσιον χρήμα.

 

Στρατοδίκης: Οι κύριοι συνήγοροι δεν πρέπει να λησμονούν, ότι, πρόκειται περί δικαστηρίου, ασυνήθους, φοβερού εκτάκτου στρατοδικείου Μεραρχίας εν εκστρατεία και ότι συνεπώς δεν πρέπει να παρελκύεται η πρόοδος των εργασιών του με ασήμαντα ζητήματα.

 

Για μια δακτυλογράφο από τους κατηγορούμενους, ο συνήγορος υπερασπίσεως της Τσουκαλάς κατά την υπεράσπιση του : ...αναφερόμενος εις την σύνθεσιν της γυναικός εν γένει λέγει ότι αύτη είναι ατελεστέρα του ανδρός δι΄ αυτό δε έχει ήλαττωμένην την βούλησιν, την αντίληψιν και την ηθικήν.

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Πρόεδρος του στρατοδικείου, στρατιωτικός δικαστικός σύμβουλος Δάρας.

Ο συνήγορος υπεράσπισης Μπαμπάκος με την αγόρευση του (εκίνησεν εις δάκρυα πολλούς εκ του ακροατηρίου) σχολιάζων το διάταγμα, το οποίον καθιεροί την αναδρομικήν ποινήν , χαρακτηρίζει αυτό ως αντιβαίνον εις την έννοιαν της δικαιοσύνης. Επικαλείται διάταγμα της Γαλλικής Επαναστάσεως καταργήσαν την αναδρομικήν  ποινήν, ως και το αμερικανικόν σύνταγμα, απαγορεύον καθορισμόν ποινών μετά την τέλεσιν του αδικήματος.

 

Για 9 κατηγορουμένους ζήτησε ο επίτροπος την ποινή του θανάτου δι΄ αγχόνης.

Η απόφαση του δικαστηρίου στις 24-11-1925 ήταν καταδίκη σε θάνατο, του Αϊδινλή, του Δρακάτου και του Ζαριφόπουλου, δύο σε ισόβια δεσμά, πέντε σε πρόσκαιρα και δύο σε ειρκτή.

Στις 25-11-1925 ο πρόεδρος και τα μέλη του Στρατοδικείου όπως και ο κυβερνητικός επίτροπος παρουσιάστηκαν στον πρωθυπουργό Πάγκαλο και διετύπωσαν την ευχή του Δικαστηρίου όπως μη εκτελεστεί η απόφαση των εις θάνατον καταδικασθέντων Γ. Ζαριφόπουλου , Θ. Δρακάτου και Α. Αϊδινλή δεδομένου ότι «είς άπαντα τα πεπολιτισμένα κράτη δεν εφαρμόζεται η εσχάτη των ποινών δια παρόμοια αδικήματα».

 

Οι ίδιοι επισκέφτηκαν και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κουντουριώτη και διετύπωσαν το ίδιο αίτημα. Ο Κουντουριώτης κάλεσε τον Πάγκαλο στο σπίτι του, του είπε για το αίτημα αυτό και συνηγόρησε και αυτός.

Ο Πάγκαλος ξανακάλεσε τα μέλη του δικαστηρίου και τελικά αποφάσισε να μην εκτελεστεί η ποινή για τον Αϊδινλή.

Σύμφωνα με την ειδησεογραφία της εποχής το τελευταίο γεύμα των μελλοθανάτων ήταν κοκορέτσι, μαρίδες σταφύλια και ρετσίνα.

Ο Ζαριφόπουλος είχε διατηρήσει την ψυχραιμία του και έστειλε τηλεγράφημα προς τους άλλους καταδίκους στο οποίο έγραφε: "Ταξίδιον ευχάριστον. Στοπ. Βρόγχος γλυκύτατος εξαποστέλλει ημάς μακράν υμών. Παρακαλώ τηρήσατε ψυχραιμίαν και υπομονήν, αναμιμνησκόμεθα ότι θάττον ή βράδιον θέλομεν συναντηθή εκεί όπου ήδη ημείς βαίνομεν και ένθα ουδέ πόνος ουδέ στεναγμός υπάρχει. " Εάν ποτέ είτε θεληματικώς ως κακοί άνθρωποι είτε αθελήτως ελυπήσαμεν υμάς, παρακαλούμεν κρατήσατε απόψεις σας ίνα επιλύσωμεν αυτάς κατά την συνάντησιν μας". Είπε δε στον υπαρχιφύλακα που ήταν στο κελί: Κύτταξε να με σηκώσεις πρωί αύριο. Μη μ΄αφήσης και με πάρει ο ύπνος!

 

Στις 27 Νοεμβρίου του 1925  πλήθος κόσμου όλων των ηλικειών, όλων των  τάξεων και φύλου συγκεντρώνονταν στου Γουδή, όπου θα εγενετο η εκτέλεσις. Υπήρχον πολλοί που διενυκτέρευσαν εκεί. Από πολύ νωρίς το πρωί  πλήθος  αυτοκινήτων έφερνε συνεχώς  κύματα κόσμου, περισσότερα από 800 αυτοκίνητα και 15 χιλιάδες κόσμος συγκεντρώθηκε. Λένε πως ανάμεσα στους συγκεντρωμένους ήταν κι ένας ποιητής… ο Κώστας Καρυωτάκης. Ένα πολιτικό επιρεασμένο από την εκτέλεση είναι το  ποίημα «Η πεδιάς και το νεκροταφείον». Στόχος είναι η δικτατορία του Πάγκαλου. Είναι το μαστίγωμα του διχτάτορα από μια ανυποχώρητη δημοκρατική συνείδηση.

 

Η πεδιάς και το νεκροταφείον

(Πίναξ Ημιτελής)

 

Έχει πια δύσει ο ήλιος του χειμώνα,

και γρήγορα, σα θέατρο, σκοτεινιάζει,

ή σα να πέφτει πέπλο σε μια εικόνα.

Άλλο δε βρίσκει ο άνεμος, ταράζει

 

μόνο τ’ αγκάθια στην πεδιάδα όλη,

μόνο κάποιο χαρτί σ’ όλη τη φύση.

Μα το χαριτωμένο περιβόλι

 αίμα και δάκρυα το ’χουνε ποτίσει.

Αδιάκοπα τα δέντρα ξεκινούνε,

 

κι οι πέτρινοι σταυροί σκίζουν σα χέρια

 τον ουρανό ’πού σύννεφα περνούνε,

τον ουρανό που είναι χωρίς αστέρια.

 (Ωραίο, φρικτό και απέριττο τοπίον!

Ελαιογραφία μεγάλου διδασκάλου.

 

Αλλά του λείπει μια σειρά ερειπίων

 κι η επίσημος αγχόνη του Παγκάλου.)

 

Μετά τον απαγχονισμό, στρατιωτικό τμήμα παρέλασε «προ των αιωρούμενων πτωμάτων». Σύμφωνα με το καθεστώς, η δικαιοσύνη για τις κομπίνες στη Μικρά Ασία είχε αποδοθεί.

 

 

Σε εφημερίδα της εποχής γράφεται  :

 

“…οι κατάδικοι με δεμένας όπισθεν τας χείρας θα οδηγηθούν υπό το ικρίωμα και ακριβώς επί του κάτωθεν της αγχόνης ευρισκομένου αναβάθρου. Ευθύς αμέσως ο επί κεφαλής δεκανεύς ιστάμενος όπισθεν εκάστου των καταδίκων θα περιβάλη τον τράχηλον αυτού διά του βρόγχου μεριμνών όπως καλυφθούν ταυτοχρόνως η κεφαλή και οι ώμοι του μελλοθανάτου διά της προσδεδεμένης εις τον βρόχον καλύπτρας.

 

Μετά το παράγγελμα ‘σύρατε’ του επί κεφαλής του αποσπάσματος Ανθυπασπιστού, οι άνδρες του αποσπάσματος σύρουν δι’ αποτόμου και ισχυράς ανελκύσεως το ανάβαθρον εφ΄ου ίσταται ο μελλοθάνατος, επερχομένου κατόπιν ακαριαίως του θανάτου.

 

Μετά το πέρας της εκτελέσεως το στρατιωτικόν τμήμα θα παρελάση προ των αιωρουμένων πτωμάτων”.

 

Στις 26-11-1925 οδήγησαν τον Δρακάτο Διονύσιο Αντισυνταγματάρχη της Διαχειρίσεως και τον Ι. Ζαριφόπουλο Αντισυνταγματάρχη της Χωροφυλακής διευθυντή της Αστυνομίας Θεσσαλονίκης, στο Γουδί και μετά την καθαίρεση τους, απαγχονίστηκαν από τον εθελοντή  δήμιο Κοτρωνάρο, ο δήμιος είχε προσληφθεί με αγγελία.

Ο ιατροδικαστής Γεωργιάδης διαπίστωσε ότι : «Ο μεν θάνατος του Δρακάτου επήλθε ακαριαίως, ο δε του Ζαριφόπουλου λόγω κακής εφαρμογής του βρόγχου μετά τινα λεπτά εξ εγκεφαλικής υπεραιμίας.».

 

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΕΜΠΡΟΣ της 16-10-1925

Ιστορία του Ελλ. Έθνους  Εκδ. Αθηνών Τόμος ΙΕ

Ιστορία της Νεώτερης και Σύγχρονης Ελλάδας, του Τάσου Βουρνά εκδόσεις Πατάκη.

https://www.youtube.com/watch?v=HNE-Qr4Uwxg&feature=player_embedded

 

Ο ΟΜΗΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΤΥΡΙ

 

 

ἐλθόντες δ' εἰς ἄντρον ἐθηεύμεσθα ἕκαστα·

ταρσοὶ μὲν τυρῶν βρῖθον στείνοντο δὲ σηκοὶ

 ἀρνῶν ἠδ' ἐρίφων· διακεκριμέναι δὲ ἕκασται

ἔρχατο, χωρὶς μὲν πρόγονοι, χωρὶς δὲ μέτασσαι,

χωρὶς δ' αὖθ' ἕρσαι· ναῖον δ' ὀρῷ ἄγγεα πάντα,

γαυλοί τε σκαφίδες τε, τετυγμένα, τοῖσ' ἐνάμελγεν.

 

(ΟΔΥΣΣΕΙΑ  ι 218-223)

 

 

…και ως φθάσαμ’ εκοιτάζαμεν όσά ‘χε μέσα τ’ άντρο·

 τα τυροβόλια γεμιστά, και οι μάνδρες στοιβασμένες

 αρνιά κι ερίφια· κι είχε τα ξεχωριστά κλεισμένα,

τα πρώιμ’ αλλού, τα δεύτερα αλλού, και αλλού τα τρίτα.

και όλα επλημμύριζαν ορό, και κάδοι και σκαφίδες,

τ’ αγγεία τα καλόφθειαστα, π’ άρμεγε αυτός το γάλα….

 

Οδύσσεια, μετάφραση Ιακ. Πολυλά, 1875-1881

 

….Σαν μπήκαμε, κοιτάζαμε το τι ΄χε μες στο σπήλιο·

 τα τυροβόλια ολόγεμα, και μες στις μάντρες στοίβα

 τ΄ αρνιά και γίδια, ξέχωρα κλεισμένο το κάθε είδος,

χώρια τα πρωτογέννητα, τα μεσιανά, τα τρίτα·

 και αγγειά που τα πλημμύριζε τυρόγαλο· καρδάρια

 και σκάφες, όλα διαλεχτά, που άρμεγε γάλα μέσα….

 

Οδύσσεια, μετάφραση Αρ. Εφταλιώτη, 1914

.

 

 

….Κι εμείς το σπήλιο τριγυρίζοντας το αποθαμάξαμε όλο:

τυριά γεμάτα τα τυρόβολα· στις μάντρες στοιβαγμένα

 τ΄ αρνιά, τα ρίφια· κι ήταν ξέχωρα κλεισμένη η κάθε γέννα,

χώρια μαθές τα πρωτογέννητα και χώρια τα μεσάτα,

και τα ψιμάρνια χώρια· ξέχειλα τ΄ αγγειά από ορό θωρούσες —

λεβέτια, σκάφες, όλα, που ΄φτιανε, να τα ΄χει και ν΄ αρμέγει….

 

Οδύσσεια, μετάφραση Ν. Καζαντζάκη – Ι. Θ. Κακριδή, 1938

 

….Και στη σπηλιά άμα μπήκαμε βλέπαμε ό,τι είχε μέσα.

Γεμάτα τα τυρόβολα κι οι μάντρες στοιβαγμένες

 από κατσίκια κι απ’ αρνιά, και χώρια μαντρισμένα

 τα πρώιμα αλλού, τα μέσα αλλού, κι αλλού τα όψιμα ήταν.

Κι ήταν από τυρόγαλο γεμάτα όλα τ’ αγγειά του,

σκάφες, καρδάρες, που άρμεγε μέσα σ’ αυτά το γάλα….

 

Οδύσσεια, μετάφραση Ζ. Σίδερη, 1916

 

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

ΟΔΥΣΣΕΙΑ  ι 218-223 NATIONAL GEOGRAPHIC