ΟΙ ΜΟΙΡΑΙΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ 1/11/1920

ΤΟ ΘΑΝΑΣΙΜΟ ΣΦΑΛΜΑ

 

Ο Ελ Βενιζέλος επέστρεψε στην Ελλάδα  στις 17/8/1920  με το θρυλικό «Αβέρωφ», με νωπά ακόμα τα τραύματα της δολοφονικής απόπειρας. Αμέσως με την άφιξή του δέχθηκε την βίαιη απαίτηση των αντιπάλων του για εκλογές, ο παλαιοκοματισμός θυμήθηκε την δημοκρατία, στις 23/5/1915 ο Βενιζέλος είχε ζητήσει την παράταση της θητείας του λόγω « μήπω αποτερματισθείσης εν πολέμω καταστάσεως» η Βουλή αυτή είχε ονομαστεί από του αντί - βενιζελικούς κοροϊδευτικά «Βουλή των Λαζάρων» διότι την είχε νεκραναστήσει δήθεν ο Βενιζέλος  το 1917, έτσι τώρα η αντί - βενιζελική παράταξη με την υπόδειξη του εξόριστου φίλο - Γερμανού Βασιλέα Κωνσταντίνου θεώρησε ότι με την συνθήκη των Σεβρών περατώθηκε η πολεμική προσπάθεια του έθνους! Στις 10 Σεπτεμβρίου 1920 η Βουλή διαλύθηκε  κάτω από τη   έντονη πίεση της αντιπολίτευσης που τον ονόμαζε «ΤΥΡΑΝΝΟ»  αλλά και από διεθνή πίεση που ζητούσε ανανέωση της λαϊκής εντολής, οι άσπονδοι σύμμαχοι του έλεγαν κάθε τόσο «εσείς ποιόν εκπροσωπείται κύριε Βενιζέλε;».

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Ελευθέριος Βενιζέλος μιλάει σε συγκέντρωση λαού.



Ο πρωθυπουργός των δύο Ηπείρων και των πέντε θαλασσών, ο άνθρωπος που μετέτρεψε την Ελλάδα  από ένα κράτος μικρό και μίζερο  σε μια περιφερειακή δύναμη υπολογίσιμη και δυνατή σε δέκα μόλις χρόνια, είχε κάθε λόγο να ελπίζει σε μια εκλογική νίκη με δεδομένο ότι δεν αρκέστηκε αυτός ο μεγάλος άνδρας μόνο στην πολεμική προσπάθεια αλλά είχε να επιδείξει σπουδαίο  κοινωνικό έργο κυρίως από το 1917 , έτσι προσέφερε μεγάλες μεταρρυθμίσεις όπως:

 

• Ο αγροτικός νόμος για απαλλοτρίωση των τσιφλικιών.
• Νόμος για την αποζημίωση των απολυμένων ιδιωτικών υπαλλήλων.
• Νόμος για την οκτάωρο εργασία.
• Νόμος για τα κατώτατα όρια ηλικίας των εργαζομένων.
• Δια νόμου άδεια τοκετού κλπ

 

Την 14 Σεπτεμβρίου 1920, την ημέρα του σταυρού, στο Στάδιο γιορτάστηκε η νίκη, όπως γιορτάζονταν  και στην Βασιλεύουσα πριν πολλούς αιώνες ο θρίαμβος των Βυζαντινών στρατευμάτων. Την ημέρα εκείνη λοιπόν μεταβλήθηκε ο νικηφόρος στρατός μας σε  κομματικό ψηφοφόρο!

Την 17 Σεπτεμβρίου ο Βασιλιάς Αλέξανδρος τραυματίστηκε από μια μαϊμού και στις 12 Οκτωβρίου πέθανε μετά από γενική μόλυνση ο πιο αγαπητός Βασιλιάς της δυναστείας, μία κάπως περίεργη σύμπτωση ο θάνατός του την κρίσιμη αυτή στιγμή .

 

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Βασιλιάς των Ελλήνων Αλέξανδρος.

ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

 

Ο Αλέξανδρος ανάλαβε τα καθήκοντά του με την πεποίθηση ότι εκτελούσε χρέη τοποτηρητή του θρόνου, και ότι η προσωρινή ηγεμονία του θα έληγε με το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και την επιστροφή του πατέρα του, καθώς ο Κωνσταντίνος δεν υπέβαλε την παραίτησή του όταν αποχώρησε από την Ελλάδα.

Νυμφεύθηκε στις 12 Νοεμβρίου 1919 την Ασπασία Μάνου, κόρη του συνταγματάρχη της Χωροφυλακής Πέτρου Μάνου, με μοργανατικό γάμο. Απέκτησαν μία κόρη, την Αλεξάνδρα, την οποία ο Αλέξανδρος δεν πρόλαβε να γνωρίσει, καθώς γεννήθηκε περίπου πέντε μήνες μετά το θάνατό του, στις 25 Μαρτίου 1921.

 

Η σύντομη βασιλεία του ήταν υποδειγματική. Κινούμενος μέσα στα συνταγματικά πλαίσια των καθηκόντων του, απόφυγε να  αναμιχθεί στην ενεργό πολιτική, παρά τις πιέσεις του εξόριστου στην Ελβετία Κωνσταντίνου. Αντιλαμβανόμενος τη ζημία που θα επέφερε στα εθνικά συμφέροντα η πιθανή αναζωπύρωση του εθνικού διχασμού, αλλά και τον ουσιαστικό κίνδυνο που διέτρεχε ο βασιλικός θεσμός, στήριξε όλες τις κοινοβουλευτικές αποφάσεις και τις επιλογές του Πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου. Το γεγονός αυτό, καθώς και το ότι ήταν ο μοναδικός μονάρχης που πήρε Ελληνίδα σύζυγο, των κατέταξε ως τον πλέον συμπαθή, στη μνήμη του λαού, από τους Βασιλείς του σύγχρονου ελληνικού κράτους.

Κατά τη διάρκεια της ηγεμονίας του η Ελλάδα πήρε μέρος στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ. Με το τέλος του και ύστερα από την υπογραφή της Συνθήκης του Νεϊγύ, παραχωρήθηκε στην Ελλάδα η ανατολική Μακεδονία και η δυτική Θράκη από τη Βουλγαρία, ενώ με την υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών, ένα χρόνο αργότερα, προσαρτήθηκε η ανατολική Θράκη, με εξαίρεση την Κωνσταντινούπολη, και η περιοχή της Σμύρνης, από την Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Πέθανε ξαφνικά, στις 12 Οκτωβρίου 1920 από σηψαιμία, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Ο θάνατος του αποδόθηκε σε δάγκωμα από έναν από τους δύο μακκάκους που είχε για κατοικίδια. Όπως δε ανέφερε  το ιατρικό ανακοινωθέν «μετά βραχείαν αγωνίαν καθ΄ ήν  κατελήφθη υπό σπασμωδικών κινήσεων του  προσώπου εξέπνευσε περί ώραν 4^η  και 12 λεπτά  μετά μεσημβρίαν».

Προς τιμήν του, η πόλη Δεδέαγατς της Θράκης, μετονομάστηκε το 1919 σε Αλεξανδρούπολη.

Οι Έλληνες θρήνησαν τον απλό, ταπεινό και πατριώτη Βασιλιά , δες τι γράφει ο «Κόσμος» της Σμύρνης  «….από τα μαγευτικά ακρογιάλια της Μικράς Ασίας, από την γη της Πανόρμου, όπου αντηχούν ακόμη οι ζητωκραυγές ενός παραληρούντος από ενθουσιασμόν πλήθους, πρώτην φοράν αντικρύζοντος εν μέσω αυτού  το φαιδρόν και γελαστόν πρόσωπον του Βασιλέως, βουβό υψώνεται το μοιρολόι των απελευθερωθέντων Ελλήνων προς τους ελληνικούς  ουρανούς ….»

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Αλλοεθνείς ψήφισαν μαζικά κατά του Βενιζέλου και έκριναν το εκλογικό αποτέλεσμα.

ΑΘΛΙΑ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ

 Η ενωμένη αντιπολίτευση ξεκίνησε την προεκλογική περίοδο  με κατευθυντήριους άξονες το ΨΕΜΑ, την ΔΗΜΑΓΩΓΙΑ, την ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΝΙΚΗ   ΕΝΑΝΤΙ ΟΠΟΙΑΣ ΘΥΣΙΑΣ. Στην πραγματικότητα δύο ήταν οι αντίπαλοι ο Βενιζέλος και ο Κωνσταντίνος και η παράταξη της δυναστείας ήθελε να ξεμπλέξει  με τον Βενιζέλο αδιαφορώντας για την Ελλάδα. Παραθέτω μικρό δείγμα των ενεργειών της σ΄ αυτές τις εκλογές :

v Στο βήμα της Βουλής ξεσκίζονται από τον Βουλευτή Κουμουνδούρο οι χάρτες της Μεγάλης Ελλάδος!

v Κάποιοι Βουλευταί ωρύονται στην Βουλή  «δεν τα θέλομε» εννοούσαν την Ιωνία).

v Ο Βουλευτής Μεσσηνίας Μοσχούλας έλεγε προς τους ψηφοφόρους του: «και που μεγάλωσε η Ελλάδα, μεγάλωσε εσένα το χωράφι σου;».

v Η εφημερίδα Καθημερινή της 26 Οκτωβρίου 1920  αναφέρει τα πιο κάτω συνθήματα :

            Ζήτω ο Κωνσταντίνος

            Ζήτω  ο κουμπάρος

            Ζήτω ο βασιλιάς μας

            Ζήτω το Λιόπεσι

            Ζήτω το Μενίδι

(Δεν υπήρχε νεοαπελευθερωμένη Θράκη και μαχόμενη Μικρά Ασία , υπήρχε Λιόπεσι και Μενίδι και Κωνσταντίνος!)

v Ο Γούναρης  δαπανούσε ώρες για να εκφωνεί φιλιππικούς κατά του Βενιζέλου και ούτε λέξη για τους θριάμβους 10 ετών του Βενιζέλου.

v Η Καθημερινή στο κύριο άρθρο της στις 27/10/1920  παρουσιάζει τον ρόλο του Βενιζέλου, τον θεωρεί υπαίτιο και τον κατηγορεί ότι έβαλε την Ελλάδα στον πόλεμο, χωρίς κανένα αντάλλαγμα!!!!

v Ο Ιωάννης Ευταξίας και ο Γεώργιος Πωπ σε αγορεύσεις τους στην Βουλή  καυτηρίασαν την διοικητική έκφραση της Βενιζελικής παράταξης , αλλά προς τιμή τους (και ήταν οι μόνοι) εγκωμίασαν τις εθνικές επιτυχίες.

v Στο μέτωπο οι στρατιώτες διάβαζαν αντί - Βενιζελικές εφημερίδες και οι Βασιλικοί αξιωματικοί έκαναν προεκλογικές συγκεντρώσεις στους στρατιώτες τους!!! Πήγε και επιτροπή της αντιπολίτευσης στο μέτωπο με πρόεδρο τον Μανουσόπουλο και το Πετμεζά , οι Μικρασιάτες μόλις αποβιβάστηκαν από το πλοίο την αποδοκίμασε και τότε ο ύπατος αρμοστής ο κατάπτυστος  Στεργιάδης επέβαλε την τάξη!!!

v Στο στράτευμα αλλά και στον λαό έπεσε το σύνθημα «οίκαδε», δηλαδή επιστροφή του στρατού από το μέτωπο, ναι είπαν «θα φέρουμε πίσω τα παιδιά σας», αντιλαμβάνεσαι την φουκαριάρα μάνα που είχε γιό στον πόλεμο επί δέκα χρόνια τι σήμαινε αυτό;  Φαντάζεσαι για τον χαροκαμένο και γέρο αγρότη που έλειπαν οι γιοί του στο στρατό και μόνος του χωρίς ζώα (επιταγμένα στο στρατό και αυτά) ζευγάριζε και όργωνε τι σήμαινε αυτό;  Ναι οι προδότες και αυτό χρησιμοποίησαν.

v Οι Κομμουνιστές  συμμάχησαν με τους Βασιλικούς, έτσι εκλέχτηκαν κομμουνιστές όπως ο Σιδέρης και ο Εβραίος Κουριέλ με ψήφους των Λαϊκών και αντιστρόφως. 

 

Αντιλαμβάνεσαι τώρα για τι πλύση εγκεφάλου έγινε στους πληθυσμούς της παλαιάς Ελλάδος που είχαν μάθει να ζουν με Βασιλιάδες και κομματάρχες, στην μίζερη Ελλάδα της Μελούνας με το κακομοίρικο σύνθημα «Η Ελλάς είναι μικρά πλην έντιμος».

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Γελοιογραφία από τις  εκλογές του 1920.

 

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ

 

 

            Και οι ξένοι τι έκαναν; Όλοι τάχτηκαν με το στρατόπεδο των αντί – Βενιζελικών :

ü  Οι αλλοεθνείς υπήκοοι (Βούλγαροι, Μουσουλμάνοι, Εβραίοι ) όλοι με τον Κωνσταντίνο.

ü  Ο Κεμάλ  υποστήριζε την απομάκρυνση του Βενιζέλου. Κεμαλικές εφημερίδες στόλιζαν τις σελίδες τους με φωτογραφίες του Γούναρη, του Ράλλη, του Στράτου κ α . Ένα μικρό δείγμα της Κεμαλικής αρθρογραφίας από την εφημερίδα «Ίλερη»  στις 22/ 9/1920  «… Παρά τα λεγόμενα υπό των Βενιζελικών δεν παραχωρήθηκε ακόμα εις τους αντιπολιτευόμενους ελευθερία ενεργείας κατά τας παρούσας εκλογάς. Μετ΄ αγωνίας αναμένεται να γνωσθή 1^ον) Αν το Ελληνικόν Έθνος επιδοκιμάζει την γνωστή κατακτητική τακτική του Βενιζέλου, 2^ον) αν η άποψις ότι δεν είναι δυνατή η περιφρούρηση εις το μέλλον των εις βάρος άλλων επεκταθέντων ορίων της Ελλάδος συνταυτίζεται προς τας σκέψεις του Ελληνικού λαού. Αι εκλογαί θα αποδείξουν ποίαν πολιτική ζητεί ο λαός της Ελλάδος απέναντί μας ….». Τα άρθρο τα λέει όλα. Η επίσημη εφημερίδα του Κεμάλ  στην Άγκυρα στις 28/10/1920 γράφει:  «Αι Ελληνικαί εκλογαί θα κρίνουν την τύχη του Μικρασιατικού πολέμου, πτώσις δε του Βενιζέλου σημαίνει και πτώσιν της Ελλάδος εις την Μικράν Ασίαν…» Αυτό λοιπόν που έβλεπε ο Κεμάλ, στην παλαιά Ελλάδα  ούτε που το λάμβαναν υπ΄ όψη τους ή μήπως  δεν τους ενδιέφερε η Ελλάδα παρά οι υπουργικοί θώκοι  και τα συμφέροντα του θρόνου;

ü  Γάλλοι, Άγγλοι, Σοβιετικοί και κυρίως Ιταλοί  με αγωνία ελπίζανε την νίκη του Κωνσταντίνου για να μας εγκαταλείψουν και προς τούτο έστελναν ειδοποιήσεις προς τον Ελληνικό λαό που όμως οι πολιτικάντηδες απέκρυβαν τεχνηέντως.

 

ΟΙ ΒΕΝΙΖΕΛΙΚΟΙ

 

Ήταν αδύνατον να πιστεύει η παράταξη των Φιλελευθέρων ότι μετά τα όσα πέτυχαν κατά την περίοδο που κυβέρνησαν θα υπήρχε λαός που δεν θα τους επιβράβευε.  Ευφορία  για θρίαμβο όταν οι ψεύτες, οι δολοπλόκοι. οι αδίστακτοι, οι λασπολόγοι, οι ασυνείδητοι  ετοίμαζαν την καταστροφή της πατρίδας. Όλοι όχι  κάποιοι έβλεπαν  πχ ο  Κ Ζαβιτσιανός αποχωρεί από το κόμμα των φιλελευθέρων  διότι βλέποντας  και ανησυχώντας για την έκβαση των εκλογών είχε προτείνει : Να γίνει ιδιαίτερη εκλογική περιφέρεια η Αθήνα και ο Πειραιάς  και χωριστή η Αττικοβοιωτία.

            Η πεποίθηση της νίκης για τον Βενιζέλο προερχόταν από τις μεγάλες και ενθουσιώδεις συγκεντρώσεις που  γινόντουσαν όπου πήγαινε, οι επιτελείς του ο Μ Ρέπουλης, όλοι οι Βουλευτές του και οι Υπουργοί του είχαν απόλυτη πεποίθηση στην νίκη.

Ο Βενιζέλος  σαν πατέρας του έθνους, ζώντας μεγάλο διάστημα στο εξωτερικό, υπερασπιζόμενος τα δίκαια της πατρίδας, αιχμάλωτος του μεγάλου οράματος που του είχε γίνει ψύχωση, είχε χάσει σαν πολιτικός την αίσθηση της Ελληνικής πραγματικότητας. Έτσι έκανε εκλογές για να τις χάσει εν τη απλότητα του. Αργότερα κάτω από το βάρος της εθνικής συμφοράς αμετανόητα οι υπεύθυνοι  εμπαθείς Βασιλικοί θα ισχυριστούν ότι δόλια  έχασε ο Βενιζέλος τις εκλογές « ….Το ότι δια της πτώσεως του κυρίου Βενιζέλου θα μετατοπίζετο αι ευθύναι της κατά τον ένα ή τον άλλον τρόπον λύσεως του Μικρασιατικού Ζητήματος επί των διαδόχων του….» αυτά από αυτούς που λύσαξαν να διώξουν τους Φιλελευθέρους….

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Απόδειξη συνεισφοράς στον εκλογικό αγώνα.

 

ΤΟ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ

 

 

 Απέτυχε και ο Βενιζέλος! Ούτε ο ίδιος δεν εξελέγη!

 

Εν τούτοις, λόγω του εκλογικού συστήματος, οι Φιλελεύθεροι, των οποίων οι ψήφοι, όπως θα δούμε παρακάτω, ήταν περισσότερο συγκεντρωμένες σε ορισμένες περιφέρειες, επί 369 βουλευτικών εδρών, κέρδισαν (όπως σημειώνει ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου στο έργο του «Δημοκρατία και Εκλογικό Σύστημα») μόνο 118, δηλαδή το ένα τρίτο περίπου, το οποίο, μάλιστα, περιορίσθηκε μετά τις ακυρώσεις εκλογών και τις αποσκιρτήσεις Μουσουλμάνων, στο ένα τέταρτο περίπου του όλου αριθμού των βουλευτών. Στην Παλαιά Ελλάδα, δηλαδή την προ του 1912, η Ηνωμένη Αντιπολίτευσις έλαβε συνολικά 255.437 ψήφους και εξέλεξε 177 βουλευτές, οι Φιλελεύθεροι έλαβαν συνολικά 172.717 και δεν κατόρθωσαν να εκλέξουν παρά μόνο επτά βουλευτές, και αυτούς στις μικρές περιφέρειες Ύδρας, Σπετσών και Άρτας. Στις μεγάλες περιφέρειες αποκλείσθηκαν εντελώς οι Φιλελεύθεροι από οποιαδήποτε αντιπροσώπευση, παρ’ όλη τη μεγάλη δύναμη που έδειξαν ότι είχαν.
Στην Αττική, για παράδειγμα, η Ηνωμένη Αντιπολίτευσις συγκέντρωσε 46.535 ψήφους και πήρε και τις 22 βουλευτικές έδρες, δηλαδή κάθε 2.128 οπαδοί της εξέλεξαν και ανά έναν φίλο τους βουλευτή. Απεναντίας, οι 36.180 Φιλελεύθεροι της Αττικής δεν εξέλεξαν κανέναν. Μεταξύ των άλλων απέτυχε ―προς αιώνιο όνειδος του ελληνικού λαού― και ο ίδιος ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο οποίος είχε επιλέξει να εκτεθεί στον νομό Αττικής και έλαβε 39.879 ψήφους.
Στην Αχαΐα και στην Ήλιδα σχετικά μικρή πλειοψηφία έδωσε απόλυτη νίκη στους υποψήφιους της Ηνωμένης Αντιπολιτεύσεως. Κάθε 1.369 ψηφοφόροι της εξέλεξαν ανά έναν βουλευτή, ενώ 18.485 Φιλελεύθεροι ψηφοφόροι αποκλείσθηκαν εντελώς από οποιαδήποτε αντιπροσώπευση στη Βουλή. Με τον τρόπο αυτό, χάρη στο πλειοψηφικό σύστημα εκλογής, η μειοψηφία του λαού εισήλθε στη Βουλή ως πλειοψηφία και ρύθμισε την πολιτική του Κράτους, αντίθετα προς τη θέληση της πλειοψηφίας, για να καταλήξει στη μεγάλη εθνική συμφορά.

Έχει ενδιαφέρον να παρατηρήσει κανείς τις εκλογές του 1920 στις λεπτομέρειές τους. Το πρώτο, που παρατηρεί είναι ότι στην Ύδρα και στη Θράκη ήταν τόση η παμψηφία των Φιλελευθέρων, ώστε η Ηνωμένη Αντιπολίτευσις δεν παρουσίασε κανέναν υποψήφιο. Κατά τα άλλα, οι ψήφοι κατανεμήθηκαν ως εξής στις εκλογικές περιφέρειες της χώρας:

 

ΠΙΝΑΞ ΕΜΦΑΙΝΩΝ ΤΟΥΣ ΟΠΑΔΟΥΣ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΕΠΙ ΤΗ ΒΑΣΕΙ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΤΗΣ 1ης ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1920

 

Ο Πίνακας αυτός είναι εύγλωττος: Στην Ύδρα, όπως και στις περιοχές της Θράκης (Αδριανούπολης ―ναι, Αδριανούπολης, γιατί η Αδριανούπολη, χάρη στην πολιτική του Βενιζέλου, αποτελούσε τότε μέρος της Ελλάδος―, Έβρου, Καλλίπολης, Ραιδεστού, Ροδόπης, Σαράντα Εκκλησιών), δηλαδή στις μόλις απελευθερωθείσες περιοχές, όπου το πατριωτικό αίσθημα ήταν ιδιαιτέρως υψηλό, η Ηνωμένη Αντιπολίτευσις, (δηλαδή οι οπαδοί της «μικράς και εντίμου Ελλάδος») δεν βρήκε καν υποψήφιους για να εκθέσει.
Επίσης οι Φιλελεύθεροι πλειοψήφησαν στις περιοχές Άρτης, Δράμας, Ηρακλείου, Ιωαννίνων, Λασηθίου, Λέσβου, Πρεβέζης, Ρεθύμνου, Χανίων, Χίου, Σπετσών, δηλαδή, εν συνόλω, μαζί με τη Θράκη και την Ύδρα σε 18 από τις 40 εκλογικές περιφέρειες της χώρας, δηλαδή στο 45%.
Πήραν, όπως είπαμε, 375.803 ψήφους σε όλη την Ελλάδα έναντι 368.678 της Ηνωμένης Αντιπολιτεύσεως, δηλαδή 7.125 περισσότερες ψήφους.
Και όμως, εξέλεξαν μόνο 118 βουλευτές, έναντι 251 της Ηνωμένης Αντιπολιτεύσεως, δηλαδή σχεδόν το 32% του συνόλου, το οποίο περιορίσθηκε, όπως είπαμε, σε 25% περίπου, μετά ορισμένες ακυρώσεις εκλογών και αποσκιρτήσεις Μουσουλμάνων βουλευτών από τους Φιλελευθέρους προς την Ηνωμένη Αντιπολίτευσι, που έγινε πλέον κυβέρνηση της χώρας. Και είναι χαρακτηριστικό, ότι τον Βενιζέλο ψήφισαν κυρίως οι απελευθερωθείσες περιοχές, δηλαδή η Θράκη, η Κρήτη, το νησιά του Αιγαίου, η Δράμα, η Ήπειρος, αλλά και τα νησιά της Ύδρας και των Σπετσών. Όταν, το βράδυ των εκλογών, ο Βενιζέλος έμαθε ότι η Ήπειρος (νομοί Ιωαννίνων και Άρτης) του έδινε άνετη πλειοψηφία (11.536 έναντι 7.282 στα Ιωάννινα και 3.605 έναντι 2.989 της Ηνωμένης Αντιπολιτεύσεως στην Άρτα) συγκινήθηκε και είπε: «Οι Ηπειρώται! Οι αιώνιοι Έλληνες!». Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα αποτελέσματα της Θεσσαλονίκης, όπου σημειώθηκε συντριπτική νίκη της Ηνωμένης Αντιπολιτεύσεως με 23.375 ψήφους έναντι μόλις 14.580 του Βενιζέλου, ο λόγος είναι ότι σύσσωμοι οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης, που αποτελούσαν τότε πολυάριθμη και ανθούσα κοινότητα, ψήφισαν εναντίον του. Ο λόγος είναι ότι προτιμούσαν να ζουν υπό το Οθωμανικό Κράτος, παρά υπό το Ελληνικό και είχαν πολύ δυσαρεστηθεί που ο Βενιζέλος απελευθέρωσε τη Μακεδονία και ειδικά τη Θεσσαλονίκη και έκαναν ό,τι μπορούσαν για την ανατροπή του.

Η λεγόμενη «Παλαιά Ελλάς», η προ του 1912, ψήφισε την Ηνωμένη Αντιπολίτευσι και έγινε αιτία της εκλογικής νίκης της. Τυφλωμένοι από το κομματικό πάθος οι Παλαιοελλαδίτες, ανέτρεψαν τον δημιουργό της Μεγάλης Ελλάδος, χωρίς ν’ αναλογίζονται τις συνέπειες. Γιατί είναι δύσκολο να υποθέσει κανείς, ότι διακατέχονταν από διακαή πόθο να υποδεχθούν ενάμισι εκατομμύριο Έλληνες, πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία, που τους έφεραν στην Ελλάδα, πεινασμένους και ρακένδυτους, με την ψήφο τους!

  

 

ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΕΣ

 

 

Όλοι πανηγύρισαν εκείνη την ημέρα: Στην Αθήνα  όπως γράφει η Π Δέλτα στο ημερολόγιό της  « σ΄ ένα ξεχείλισμα πρωτοφανούς προστυχιάς και εκβαχισμού». Φώναζε στους δρόμους ο όχλος «Δεν τα θέλομε» με ποιο δικαίωμα;  Οι Εβραίοι τραγουδούσαν «Ελιά και Κώτσο Βασιλιά»,  οι ανεγκέφαλοι  χλεύαζαν «Βενιζελικό πράμα, φαλιμέντο πράμα»,  Τα χωριά της Αττικής και της Βοιωτίας συγκεντρώθηκαν στην Αθήνα με πίπιζες, νταούλια, ζουρνάδες και κλαρίνα και ξεφάντωναν «Ζήτω ο κουμπάρος»,  εξεδόθηκε νομολογία  «ο φονεύων Βενιζελικό δεν φονεύει άνθρωπο», ακούγονται φίλο – Γερμανικά συνθήματα, όταν οι σύμμαχοι φρίκαραν με κάθε τι Γερμανικό και όταν η Ελλάδα πολεμούσε τον Κεμάλ!!!!  Στη Σμύρνη Πελοποννήσιοι στρατιώτες κάνουν διαδήλωση υπέρ του Κωνσταντίνου. Πανηγυρίζουν και οι Τούρκοι, φωταγωγούν τα τζαμιά τους, οι μουφτήδες μοιράζουν καραμέλες, οι Κεμαλικοί αναθαρρούν, ανακουφίζονται οι Οσμανλήδες που αν νικούσε ο Βενιζέλος έχαναν την Κωνσταντινούπολη.

Θρηνούν όμως οι Ίωνες, οι Αιολείς και σιγοψιθυρίζουν : « Και πώς να κλείσω μάτι πια, που σαι Λευτέρη μακριά, από τη Σμύρνη τη χρυσή, που τη λευτέρωσες εσύ…».

Θρηνούν οι μπαρουτοκαπνισμένοι αξιωματικοί του μετώπου και ετοιμάζουν την «Δημοκρατική Άμυνα».

Θρηνεί κάθε σκεπτόμενος Έλληνας, δες τι γράφει εκείνες τις μαύρες ώρες η Πηνελόπη Δέλτα:

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η Πηνελόπη Δέλτα.

Τρίτη, 3 Νοεμβρίου 1920

 

Οι εκλογές της 1ης Νοεμβρίου έριξαν το Βενιζέλο. Η Ελλάδα όλη φόρεσε την άγκυρα, φώναξε «Ζήτω ο Βενιζέλος» και ψήφισε μαύρο...

Πήγαμε να τον δούμε. Ίσιος, αλύγιστος, έστεκε σα δέντρο που το δέρνει η φουρτούνα και που δε λυγά. Ήταν όλοι συντριμμένοι...

Μας είδε ο Βενιζέλος και πετάχθηκε απάνω, και ήλθε να μας χαιρετίσει με το συνηθισμένο γρήγορο βήμα του, με τη συνηθισμένη ζωηρή φωνή του. Στα συγκινημένα λόγια του Στεφάνου, αποκρίθηκε διακόβοντάς τον:

-«Όχι, όχι, δε θέλω ούτε επί μια στιγμή να φανταστείτε πως φεύγω επειδή δείλιασα! Ελάτε μέσα, και είμαι έτοιμος να συζητήσω τη γνώμη σας, να σας αποδείξω πως είναι ανάγκη, πως πρέπει να φύγω, για χατήρι αυτού του δυστυχισμένου τόπου».

Και στην τραπεζαρία όπου μας πήγε, κάθησε σε ένα καρεκλάκι και με τη συνηθισμένη του ευφράδεια, αλύγιστος και απτόητος, θλιμμένος ως την ψυχή, συντριμμένος, αλλ' όχι δαμασμένος μας μίλησε.

-«Επλανήθηκα», μας είπε. «Ενόμιζα πως αλήθεια είχα το λαό μαζί μου, πως στο μεγάλο αυτό έργο που γίνηκε, με ακολουθούσε ο λαός. Επλανήθηκα ο λαός κουράστηκε, βαρέθηκε. Δεν κακίζω το λαό, του ζήτησα θυσίες μεγαλύτερες από τις δυνάμεις του. Εγώ δεν υπολόγισα καλά τις δυνάμεις του, τον παρέσυρα σε έργο πολύ βαρύ.

Είμαι συντριμμένος, δεν έχω πια δυνάμεις ν' αντιπαλαίσω' είχα σχηματίσει τ' όνειρο πως ο ελληνικός λαός μ' ακολουθεί στην κατάκτηση των ελληνικών μερών' μα ο ελληνικός λαός δε μ' ακολουθεί' πήγε διά της βίας... Του πήρα το παιδί του για πολλά χρόνια' δεν αντέχει πια στις θυσίες ο κουρασμένος λαός. Και δεν είναι αυτό το χειρότερο' το χειρότερο είναι που ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται. Προ 30 ετών υπήρχε ακόμη η Μεγάλη Ιδέα' τότε ακόμα ο κόσμος θα δέχουνταν τις μεγάλες θυσίες για τη Μεγάλη Πατρίδα. Σήμερα πια την παράτησε τη Μεγάλη Ιδέα. Το ξέρω πως η Ελλάδα κακοδιοικήθηκε' μα τους είπα πως τώρα που τελειώνουν τα εξωτερικά προβλήματα, θα στρέψω στα εσωτερικά. Το ξέρουν πως ποτέ δεν είπα ένα πράμα και δεν το έκανα' πίστευα πως θα μου δώσουν δυο μήνες για να κάνω και την εσωτερική αναδιοργάνωση. Μα δε με πίστωσαν με δυο μήνες, δε με πίστεψαν' ή δεν τους ενδιέφερε αρκετά το εξωτερικό ζήτημα ώστε να δεχθούν την προσωρινή κακή διοίκηση. Δεν τους μέλει' δεν καταλαβαίνουν οι αντίθετοι τι θα πει Σμύρνη! Ακούν Σμύρνη και σου λεν Σύρα, Μύκονος, και το βλέπουν ένα πράμα. Δε βλέπουν, δε βλέπουν τη σημασία της! Δε νιώθουν τι θα πει η κατάκτηση της Μικρασίας! Αυτό του είπαν μερικοί, «Μικρή Ελλάδα, αλλά τίμια», αυτό που έκανε ο Κουμουνδούρος, που έσχισε το χάρτη της Μεγάλης Ελλάδας, δεν ήταν λόγια, σκέψεις, καμώματα ενός ή δύο απάτριδων' είναι η ψυχολογία του λαού ολόκληρου. Δε ζητά μεγάλα όνειρα που να τα πραγματοποιήσει. Ζητά το σπίτι του να καλοδιοικείται, το παιδί του να γυρίσει πίσω, να φύγει από το στρατό.

Και ξέρετε; Έχω ταραγμένη τη συνείδηση' φέρω βαρειά ευθύνη απέναντι της ιστορίας, γιατί το μεγάλο αυτό έργο που επιδίωξα, χρειαζόταν μεγάλες θυσίες, περισσότερες, βαρύτερες από όσες μπορούσε να σηκώσει ο ελληνικός λαός. Δεν υπολόγισα σωστά, του παραφόρτωσα τους ώμους. Δε φταίγει ο λαός, φταίγω εγώ που δεν υπολόγισα σωστά ως πού παν οι δυνάμεις του και η αντοχή του. Και φέρω βαρειά την ευθύνη, γιατί ενώ τώρα τρέχει τον κίνδυνο να χάσει τα κερδισμένα αποτελέσματα, οι θυσίες θα μείνουν.

Φεύγω όχι επειδή δειλιάζω' αλλά, όπως το είπα και πριν γίνουν οι εκλογές, αν με καταψηφίσει ο λαός, θα φύγω και θα αποσυρθώ από τον πολιτικό βίο. Είμαι συντριμμένος. Ο ελληνικός λαός κατεψήφισε την πολιτική μου. Ολόκληρη ιδεολογία κατακρημνίζεται, δεν έχω πια λόγο υπάρξεως εδώ, η διαμονή μου μόνο που θα δυσκολέψει το έργο της νέας Κυβερνήσεως. Και πρέπει να είναι ελευθέρα εντελώς για το δυσχερέστατο έργο της».

Τα είπε όλα ο Λευτεράκης τι να πει άλλο κανεις;

 

Η ΕΚΘΕΜΕΛΙΩΣΗ

 

 

  Από την πρώτη στιγμή αρχίζουν οι διωγμοί για την «αντιμετώπιση πάντα εσωτερικού εχθρού», ναι σε καιρό πολέμου αντικαθίσταται όλη η στρατιωτική ηγεσία!!!!

7/11 Αντικαθίσταται ο αρχιστράτηγος Λεωνίδας Παρασκευόπουλος, ο υποδειγματικός στρατιώτης των θριάμβων με τον  Αναστάσιο Παπούλα.

 

Αντικαθίστανται οι : Θ Πάγκαλος  (καλύτερος επιτελάρχης της νεότερης ιστορίας), ο Οθωναίος , Χατζημιχάλης, Αλ Μαζαράκης, ο σωματάρχης Κ Νίδερ, Λ Σακελλαροπουλο, Π Μαυρομιχάλη, Δ Ιωάννου, 7 μέραρχοι, πολλοί διοικητές συνταγμάτων και επαναφέρονται 1599 απότακτοι απειροπόλεμοι αξιωματικοί, μετατίθενται εκατοντάδες αξιωματικοί, πολλοί φεύγουν και κρύβονται με κριμένα διακριτικά όπως ο Μαζαράκης, ο Ζυμβρακάκης, ο Γ Κονδύλης, Ν Ζέρβας, κα  (δεχθήκαν όλοι δολοφονικές επιθέσεις!) . Συλλαμβάνεται το 8^ο σύνταγμα Κρητών αφού εκτροχιάσθηκε η αμαξοστοιχία που την μετέφερε στην Σμύρνη. Και ο δύσμοιρος Παπούλας (βασιλόφρωνας πατριώτης ) βλέποντας  ποιοι επανήλθαν στο στράτευμα γράφει : « επιζήμια στοιχεία που επανήλθον ως ει ενεργείτο ανάστασις νεκρών».
Μέχρι και τις ονομασίες των στρατιωτικών τμημάτων άλλαξαν  για να εξορκιστεί το παρελθόν, δες τι γράφει ο αντί  - Βενιζελικός Ραγκαβής «Πλείστοι των εξ αποτάξεως αξιωματικών αν και υστερούν λόγω τριετούς παραμονής μακράν του στρατεύματος, δεν επιδιώκουν να συμπληρώσουν τας γνώσεις τους αλλά ασχολούνται με την παρακολούθηση των αντιθέτων φρονημάτων συναδέλφων τους….Η δε σύγκρισις της επαγγελματικής αξίας των εξ αποτάξεως και βενιζελικών αξιωματικών , γενομένη ασυναισθήτως, παρέχει την εντύπωσιν μειώσεως της μαχητικότητος του Στρατεύματος»!!!!!

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ :  Σατυρικό δημοσίευμα αντιβενιζελικής εφημερίδας μετά τις εκλογές του 1920.

 

ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ

 

 

Οι νικητές των εκλογών πραγματοποιούν διάτρητο δημοψήφισμα την 22/11/1920  για την επάνοδο του Κωνσταντίνου :

ΝΑΙ :  999.960 δηλαδή όλοι ο Βενιζελικοί ψήφισαν υπέρ της επανόδου του Βασιλιά και οι ψηφοφόροι σε 22 ημέρες αυξήθηκαν κατά 33% !!!!

6/12/1920 επέστρεψε ο Κωνσταντίνος  και ο όχλος φώναζε « έτσι θέλαμε και τον εφέραμε».

Στην Αθήνα η κυβέρνηση πραγματοποιεί εκκαθαρίσεις στην δημόσια διοίκηση και πραγματοποιεί παρελάσεις και γιορτές!!!

 

ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ

 

 

Στις 21/11/1920 οι πρέσβεις των συμμάχων γνωστοποιούν την απόφαση τους για διακοπή κάθε οικονομικής υποστηρίξεως σε περίπτωση επανόδου του Κωνσταντίνου.

Στις 19/11/1920  ο Κεμάλ κλείνει το ανατολικό μέτωπο με την συνθήκη Αλεξανδρόπολ και διαμελίζει την Αρμενία με τους Μπολσεβίκους, έτσι αρχίζουν στενή συνεργασία

Ο Ουίστον Τσώρτσιλ (υπουργός πολέμου) ζητά .αναθεώρηση της συνθήκης των Σεβρών.

 

ΜΑΚΙΑΒΕΛΙΣΜΟΣ

 

Στις 23/12/1920  μόλις 53 ημέρες από τις εκλογές ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος κήρυσσε την έναρξη των εργασιών της νέας Βουλής  και τόνιζε σαν να μη είχε προηγηθεί τίποτα ότι η Ελλάς είναι αφοσιωμένη στους Συμμάχους (που δεν θέλανε να μας ακούσουν) και την απόφαση να προασπίσουμε τους χριστιανούς της Μικράς Ασίας  (δηλαδή συνέχιση του πολέμου )  και το «οίκαδε» τι έγινε ; ‘Όσο αφορά την αγάπη που έτρεφε η δυναστεία για τους Μικρασιάτες σου παραθέτω τι έλεγε για αυτούς ο πρίγκιπας Ανδρέας :

 

«Απόσπασμα επιστολής του Πρίγκηπα Ανδρέα προς τον Ιωάννη Μεταξά

(Ι. Μεταξά, Ημερολόγιο, Παράρτημα 1921-1922, σ. 757-60):

 

Απαίσιοι πραγματικώς είναι οι εδώ Έλληνες, εκτός ελαχίστων. Επικρατεί Βενιζελισμός ογκώδης και κατά την l5ην Δεκεμβρίου [σημ.: εορτή του Αγίου Ελευθερίου] είχον κλείσει σχεδόν όλα τα καταστήματα. Θα ήξιζε πράγματι να παραδώσωμεν την Σμύρνην εις τον Κεμάλ δια να τους πετσοκόψη όλους αυτούς τους αχρείους, οι οποίοι φέρονται ούτω κατόπιν του φοβερού αίματος όπερ εχύσαμεν εδώ».

 

Σιγά πρίγκιπά μου το αίμα που έχυσε η ξενόφερτη οικογένεια σου για την Ελλάδα…. νισάφι πια.

 

 

 

Η ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΟΥ ΝΩΕ

 

Τέλος Οκτωμβρίου 1943 στην Ελλάδα δεν φτάνει η Γερμανική κατοχή έχουμε και εμφύλιο μεταξύ ΕΛΑΣ και ΕΔΕΣ ο Ψαρρός είναι ουδέτερος, ο Τσουδερός από το ράδιο του Καίρου για λογαριασμό του στρτηγού Ουίλσον κάνει έκκληση ενότητας «... πάντας τους αντάρτας, εν ονόματι της πατρίδος, εις συμφιλίωσιν» αν δεν μπορούν να ενωθούν να διαλυθούν και να γυρίσουν στα σπίτια τους.... Η έκκληση του Τσουδερού δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Την πρωτοχρονία του 1944 ο Γεώργιος Β αλλά και ο ραδιοφωνικός σταθμός της Μόσχας απευθύνουν έκκληση ενότητας.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο ταγματάρχης Γουντχάουζ (δεξιά) και ο Ν Ζέρβας κατά την κατοχή.

Οι Άγγλοι προβλέπουν απελευθέρωση της Ελλάδας στα τέλη Απριλίου του 1944 και εκπονούν το σχέδιο «Κιβωτός του Νώε» που έχει ομοιότητες με το σχέδιο «Ανιμαλς».

Το σχέδιο «Κιβωτός του Νώε» είχε τρεις φάσεις

Ι Θα έπρεπε να τερματιστούν οι εμφύλιες συγκρούσεις.

ΙΙ Να δημιουργηθεί αλισθημα ασφάλειας και εφησυχασμού του εχθρού, όχι όμως σε σημείο να μειώσει τις δυνάμεις του και να τις στείλει σε άλλα μέτωπα. Οι δυνάμειςτων ανταρτών θα μειονόνταν.

ΙΙΙ Την άνοιξη του 1944 θα έκαναν οι αντάρτες σαμποτάζ και παρενόχληση του εχθρού που θα υποχωρούσε.

Του σχεδίου τέθηκε επικεφαλής ο Γουντχάους και ο Γουάινς.

Γραπτό κείμενο του σχεδίου δεν υπήρχε, ο Στ Σαράφης αναφέρει: « Αρχές Γενάρη η συμμαχική αποστολή μας κάλεσε σε γεύμα... ήθελε ανακωχή γιατί το Στρατηγείο μ Ανατολής ήθελε να αναθέσει στον ΕΛΑΣ ένα σχέδιο επιχειρήσεων, που ήταν μέρος από ένα γενικό σχέδιο». Ο ΕΛΑΣ δέχτηκε κατ αρχάς, να εκτελέσει την επιχείρηση με την διαβεβαίωση του Γουντχάουζ ότι θα επαναλαμβανόταν ο εφοδιασμός του ΕΛΑΣ που είχε διακοπεί με την έναρξη του εμφυλίου κια θα λάμβανε και βαρύ οπλισμό, η μεταφορά θα γινόταν από την Μ Ασία στο Πήλιο με μέσα του ΕΛΑΝ.

Ο ΕΛΑΣ εξέδωσε διαταγές για εφαρμογή του αγγλικού σχεδίου ΕΠΕ 183/17-1-1944. Μετά από κάποιες επιθέσεις του ΕΛΑΣ στον ΕΔΕΣ ξεκίνησαν στο Μυρόφυλλο διάσκεψης μεταξύ ΕΛΑΣ, ΕΔΕΣ και ΕΚΚΑ που κατέληξαν στην υπογραφή συμφώνου της Πλάκας (29/2/1944). Έτσι πραγματοποιήθηκε το Ι μέρος του σχεδίου, το ΙΙ μέρος όμως δεν μπορούσε να πραγματοποιηθεί διότι βρισκόταν σε εξέληξη η επιχείρηση «Bodyfuard»  που προέβλεπε παρπλανητικές επιχειρήσεις και η επιχείρηση  «Overlord» για την απόβαση στην Νορμανδία.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Οι Γερμανοί αποχωρούν από την Αθήνα χωρίς κανένας να τους ρίξει ούτε μπιστολιά.

 

Ο ΕΛΑΣ περνόντας ο χρόνος αμφισβήτησε την αναγκαιότητα του σχεδίου «Κιβωτός του Νώε», ο ταγματάρχης Θ Μακρίδης κατήγγειλε ότι η υπόθεση αυτή είναι «φενάκη» με στόχο  την επιβολή «εις βάρος του ΕΛΑΣ... δεσμεύσεων και δουλειών» ώστε με την υποχώρηση των Γερμανών ο ΕΛΑΣ να μη μπορεί να δράσει αυτόνομα, της άποψης αυτής ήταν και Θ Χατζής, ο Σιάντος όμως υποστήριξε ότι για λόγους πολιτικούς ήταν υποχρεωτική η συμφωνία με τη ΣΜΑ, ο ΕΛΑΣ σύντομα όμως κατηγόρησε τους Άγγλους ότι δεν του παραχώρησε τις αναγκαίες ποσότητες πυρομαχικών και ότι δεν του έδωσε λεπτομέρειες του σχεδίου. Ο Φαράκος διαφωνούσε ότι ο ΕΛΑΣ ήταν υποχρεωμένος να σχεδιάσει στρατιωτικές επιχειρήσεις παρενόχλησης των υποχωρούντων Γερμανών. Ο Γουντχάουζ αναφέρει ότι το σχέδιο μικρές μόνο πιθανότητες επιτυχίας είχε, η Ελλάδα δεν θα απελευθερωνόταν με ενεργό δράση αλλά παθητικά και μια χούφτα Γερμανοί δεύτερης σειράς στρατεύματα δορυφόρων τους εμπόδιζαν την ολοκληρωτική κατοχή της Ελλάδος από τους αντάρτες.

 

Οι Άγγλοι πάλι ισχυριζόντουσαν ότι θα κάλυπταν τις ανάγκες σε ιματισμό και τρόφιμα μόνο 10.000 ανταρτών που απιτούσε  το Το σχέδιο «Κιβωτός του Νώε» και καλούσε τον ΕΛΑΣ να διαλύσει τις δυνάμεις του ή να τις συντηρήσει με δικά του μέσα. Πυρομαχικά θα έδιναν μόνον όταν πλησίαζε η εφαρμογή του σχεδίου «Κιβωτός του Νώε». Είναι φανερό τι στόχευε το Το σχέδιο «Κιβωτός του Νώε».

Παρ όλα αυτά όμως ο ΕΛΑΣ προμηθεύτηκε 8.000 στολές και άρβυλα κια 350 τόνους  τρόφιμα, στάλθηκαν όμως και 300 περίπου Άγγλοι και Αμερικανοί στρατιωτικοί που κατανεμήθηκαν σε 6-8 τμήματα για να συνεργαστούν με τον ΕΛΑΣ.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Τα σοβιετικά στρατεύματα μπαίνουν στο Βελιγράδι, Οκτώβρης 1944.

Στη φάση ΙΙΙ ο ΕΛΑΣ περίμενε εντολή για το σχέδιο «Κιβωτός του Νώε» και εξέδωσε διαταγή ΕΠΕ  1650/9-9-1944  και ΕΠΕ 1651/10-10-1944.

Οι Γερμανοί ωστόσο στις αρχές Ιουνίου 1944 άρχισαν να υποχωρούν από τις κατεχόμενες χώρες και από την Ελλάδα ξεκίνησαν από τον Αύγουστο του 1944, πρόβλημα ήταν η εκκένωση των νησιών του Αιγαίου και της Κρήτης, οι Άγγλοι όμως δεν ενεπλάκησαν σε μάχες και παρκολουθούσαν μόνο από απόσταση την εκκένωση των νησιών. Ο Αχ Κύρου στην Εστία γράφει: «....είχε αρχίσει η μεταφορά μεγάλου μέρους του γερμανικού στρατού από τα διάφορα νησιά του Αιγαίουπρος την Αττική και την πρωτεύουσα . Όλα τα γερμανικά αεροπλάνα που υπήρχαν στην περιοχή μας, χρησιμοποιούνταν για τις μεταφορές αυτές... Αλλά κια καίκια, μικρά πλοία παντός είδους, ακόμα δε και μεγαλύτερα πλοίασαν το γερμανικό <Κάρολος> μεταφέρονται οι Γερμανοί από τα νησιά στο κέντρο. Προξενεί δε κάποιαν περίεργη εντύπωση στον απογοητευμένο από τις μεγάλες ελπίδες αθηναικό πληθυσμό το γεγονός ότι, οι σύμμαχοι, που παρακολουθούν μεανιχνευτικά των όλη αυτή την κίνηση, αφήνουν τους Γερμανούς σχεδόν ανενόχλητουςστις εταφορές των».

Ο Αλ Σπέερ σε συνέντευξη στο ΒΗΜΣ το 1976 είε: «.... είμαι αυτήκοος μάτυρας ενός γεγονότος, που μας είχε προκαλέσει πολύ μεγάλη εντύπωσητο φθινόπωρο του 1944. Θυμάμαι συγκεκριμένα ότι ο στρατηγός Γιοντλ, ήρθε μια μέρα και μου ανέφερε ότι επήλθε συμφωνία σε υψηλό επίπεδο μεταξύ Αγγλίας και Γερμανίας, που αφορούσε την Ελλάδα. Η συμφωνία αυτή, πρωτοφανής μέχρι τότε και όπως γνωρίζω μοναδική σε όλο τον Β ΠΠ αφορούσε – όπως,τουλάχιστον είπε ο Γιλντ – την εκκένωση της Ελλάδας από γερμανικά στρατεύματα, χωρίς βρετανική ενόχληση. Η συμφωνία αυτή έγινε στην Λισσαβώνα και το ποιός είχε την πρωτοβουλία δεν ξέρω.... Τα γερμανικά πολεμικά μεταγωγικά σκάφη φορτώθηκαν στρατό από τα ελληνικά νησιά – που εκκένωναν – πέρασαν, το φθινόπωρο του 1944, ανενόχλητα μπροστά από τα μάτια των βρετανών και ανάμεσα από τα βρετανικά υποβρύχια στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο....».

Αλλά σχετικά με την Ελλάδα συνέβησαν κια άλλα ανεξήγητα πράγματα που είχαν να κάνουν με τον Κόκκινο Στρατό, ο Β Μπαρτζίωτας αναφέρει ότι μεγάλες μηχανοκίνητες μονάδες των σοβιετικών συγκεντρώθηκαν σάδα της Δοιράνης με διαταγή να κατέβουν στην Θεσσαλονίκη, μάλιστα εστάλησαν επιτελέις του σοβιετικού στρατού στην Αν Μακεδονία «για να ανιχνεύσουν το έδαφος και να δουν που θα στρατοπεδεύσει ο σοβιετικός στρατός όταν θα ερχόταν.... οι επιχειρήσεις αυτές οργανώθηκαν από τον στρατάρχη Τολμπούχιν,  για να εμποδίσουν την υποχώρηση των Γερμανώναπό την Ελλάδα και μπαίνοντας στην Θεσσαλονίκη να τσακίσουν και να αιχμαλωτίσουν τις δέκα χιτλερικές μεραρχίες...».

Τότε λοιπόν ο Τσόρτσιλ έστειλε τηλεγράφημα στον Στάλιν που απειλούσε ότι «...η Αγγλία θα αποχωρούσε από τον αντιχιτλερικό συνασπισμό, αν δεν φύγουν τα σοβιετικά στρατεύματα από την Ελλάδα». Έτσι οι ηχανοκίνητες σοβιετικές μεραρχίες κινήθηκαν προς Γιουγκοσλαβία. Ο Στάλιν το 1948 είπε στον Τίτο το 1948 «Μην ξεχνάς ότι εμείς διώξαμε τους Γερμανούς από την χώρα σου και όχι οι παρτιζ΄νοι σου»!

 

Αλλά ούτε ο ΕΛΑΣ καταδίωξε τους Γερμανούς, Ο Ντόμινικ Έουτζ υποστηρίζει : «Οι Γερμανοί εγκαταλείπουν την Αθήνα και την Ν Ελλάδα, οι γερμανικές εφοδιοπομπές αδιάκοπα προχωρούν μπροστά στα μάτια των ανταρτών κάτω από την Άμφισσα και οι αντάρτες 11 μέρες δεν τους χτυπούν». Το γεγονός επιβεβαιώνει και οο καπετάν Νικηφόρος (Δημ Δημητρίου) και ο ΓΓ του ΚΚΕ Γ Σιάντος στην απαίτηση των καπεταναίων να τους χτυπήσουν τους είπε: «...αφήστε τους να πάνε στα τσακίδια, να μη μαυροφορέσουν κι άλλες μανάδες...»!

 

Η ΙΙΙ φάση του σχεδίου  «Κιβωτός του Νώε», υποσκάφτηκε από όλους για τους λόγους που ο κάθε ένας είχε στο μυαλό του. Ο ταξίαρχος Έντυ Μάγιερς παραδέχεται: «Οι Γερμανοί  κατάφεραν να αποσύρουν το κύριο  βάρος των δυνάμεών τους ανέπαφο, αφήνοντας μόνον τις φρουρές ορισμένων νησιών ν απασχολούν τις Συμμαχικές δυνάμεις και να καθυστερούν μέχρι την τελική κατάρρευση της Γερμανίας».

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : 17/9/1944 οι Γερμανοί έχουν αποχωρήσει από την Λέσβο.

Στις 12/10/1944 οι Γερμανοί εγκατέλειψαν την Αθήνα και τρεις μέρες μετά ο Σκόμπυ εισήλθε στην πρωτεύουσα, η κυβέρνηση ήρθε στις 18/10/1944 και οι Κομμουνιστές έβγαλαν ανακοινώσεις και καλωσωρίσματα.

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΤΟ ΜΗΛΟ ΤΗΣ ΕΡΙΔΟΣ του C M WOODHOUSE εκδόσεις ΕΞΑΝΤΑΣ.

ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 1944 του Β Μπαρτζίωτα εκδόσεις ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ.

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΡΙΠΛΟΚΗ του E C W MYERS εκδόσεις ΕΞΑΝΤΑΣ.

Ο ΕΛΑΣ του Στ Σαράφη.

AITH Η ΠΡΤΗ ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΑΝΕΓΝΩΡΙΣΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

 

Το 1821, η εξέγερση των Ελλήνων κατά του τουρκικού ζυγού, αρχικά δεν ενθουσίασε τους Ευρωπαίους.

Μια ενδεχόμενη διάλυση της αυτοκρατορίας των Τούρκων, θα ανέτρεπε ριζικά την κατάσταση στην Ευρώπη.

Για τους λόγους αυτούς, αλλά και για να εξυπηρετήσουν η κάθε μια τα δικά της συμφέροντα, οι δυνάμεις της Ευρώπης δεν αναγνώρισαν την ελληνική επανάσταση.

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Ζαν Πιερ Μπουαγιέ.

Το νεοσύστατο κράτος της Αιτής (που τότε ονομαζόταν στα ελληνικά Χαΐτιον) ήταν η πρώτη χώρα η οποία επισήμως αναγνώρισε την ανεξαρτησία της Ελλάδας ενώ ακόμα ήταν σε πλήρη εξέλιξη ο Αγώνας.

Την ιστορία αυτή ανέσυρε από την σκόνη της λήθης ο κ. Ιβέλτ Λεμπρέν ως επίτιμος πρόξενος της Αιτής (το όνομα της χώρας σημαίνει «υψηλή γη») στην Ελλάδα κατά την διάρκεια μεγάλης ημερίδας για τον Φιλελληνισμό, την οποία διοργάνωσε χθές το υπουργείο Εθνικής Άμυνας στο Μουσείο της Ακρόπολης. Με την αφήγησή του εξιστόρησε την επικοινωνία που ανέπτυξε ο Κοραής με τον πρόεδρο της Αιτής Πιέρ Μπουαγιέ και παρουσίασε την επιστολή συμπαράστασης που έστειλε στους επαναστατημένους Έλληνες.

Όμως και ο ίδιος ο κ. Λεμπρέν είναι συνδεδεμένος με την Ελλάδα, καθώς σπούδασε ιατρική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και έκτοτε ρίζωσε εδώ όπου εργάζεται ως ορθοπαιδικός -χειρουργός.

Η Αϊτή ήταν μια ανεξάρτητη, αλλά πολύ φτωχή χώρα – προϊόν της Γαλλικής Επανάστασης. H Δημοκρατία της Αϊτής αποτελεί μια χώρα που καταλαμβάνει το δυτικό τμήμα του νησιού της Ισπανιόλας που βρίσκεται στην Καραϊβική. Στη δικαιοδοσία της περιλαμβάνει και τα μικρότερα νησιά Γκονάβ, Τορτούγα, Les Cayemites, και Ιλ α Βας, ενώ το ακατοίκητο νησί Ναβάσα διεκδικείται τόσο από τη χώρα αυτή όσο και από τις ΗΠΑ.

Η Αϊτή μοιράζεται το νησί της Ισπανιόλας με την Δομινικανή Δημοκρατία. Το χερσαίο τμήμα της Αϊτής καταλαμβάνει 27.750 τ.χλμ.. Ο πληθυσμός της είναι 11.078.033 κάτοικοι, με βάση επίσημες εκτιμήσεις του 2016.

Ο Αϊτινός πρόεδρος απάντησε με μια επιστολή, στην οποία έλεγε ότι η χώρα του ήταν πολύ φτωχή και δεν είχε ολοκληρώσει τον αγώνα της εναντίον των Γάλλων αποικιοκρατών.

Έτσι, δεν ήταν σε θέση να ενισχύσει οικονομικά την Ελλάδα.

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η Ελληνική Επανάσταση βαλλόταν από όλα τα αναγνωρισμένα κράτη, η πρώτοι που αναγνώρισαν την Επανάσταση ήταν η νεαρή δημοκρατία των μαύρων της  Αιτής.

Αναγνώριζε, όμως, το δικαίωμα των Ελλήνων γι’ αυτοδιάθεση και μιλούσε με θερμά λόγια για την επανάσταση.

«Με μεγάλο ενθουσιασμό μάθαμε ότι η Ελλάδα αναγκάστηκε τελικά να αρπάξει τα όπλα, για να αποκτήσει την ελευθερία της και της θέση που της ανήκει ανάμεσα στα κράτη.

Πολίτες, μεταφέρετε στους συμπατριώτες σας τις θερμότερες ευχές για απελευθέρωση, που σας στέλνει ο λαός της Αϊτής», έγραφε μεταξύ άλλων ο Ζαν Πιερ Μπουαγέ (Jean Pierre Boyer).

Συμβολικά, η Αϊτή έστειλε στους Έλληνες 45 τόνους καφέ προς πώληση, για να αγοραστούν καριοφύλια και άλλα πολεμοφόδια, αλλά και 100 Αϊτινούς εθελοντές, που πέθαναν όλοι κατά τη διάρκεια του ταξιδιού προς την Ελλάδα.

Η επιστολή του προέδρου της Αϊτής προς τους Έλληνες , διασώθηκε, σε ελληνική μετάφραση, στο «Δοκίμιον Ιστορικόν περί της Ελληνικής Επαναστάσεως» του φιλικού και αγωνιστή του ’21, Ιωάννου Φιλήμονος: 

Ζαν Πιερ Μπουαγέ, πρόεδρος του Χαϊτίου.




Προς τους Πολίτας της Ελλάδος Α. Κοραήν, Κ. Πολυχρονιάδην, Α. Βογορίδην και Κ. Κλωνάρην.

 

Εις τα Παρίσια

Πριν ή δεχθώμεν την επιστολή υμών, σημειουμένην εκ Παρισίων τη 20η παρελθόντος Αυγούστου, έφθασεν ενταύθα η είδησις της επαναστάσεως των συμπολιτών υμών κατά του δεσποτισμού, του επί τρεις περίπου διαρκέσαντος εκατονταετηρίδας. Μετά μεγάλου ενθουσιασμού εμάθομεν ότι η Ελλάς αναγκασθείσα τέλος πάντων εδράξατο των όπλων, ίνα κτήσηται της ελευθερίαν αυτής και την θέσιν, ήν μεταξύ των εθνών του κόσμου κατείχε.

Μία  τόσον ωραία και τόσον νόμιμος υπόθεσις, και προ πάντων αι συνοδεύσασαι ταύτην πρώται επιτυχίαι, ουκ εισίν αδιάφοροι τοις Χαϊτίοις, οίτινες, ως οι Ελληνες επί πολύν καιρόν έκλινον τον αυχένα υπό ζυγόν επονείδιστον και δια των αλύσεων αυτών συνέτριψαν την κεφαλήν της τυραννίας.

Ευχηθέντες προς τον ουρανόν, όπως υπερασπισθή τους απογόνους του Λεωνίδου , εσκέφθημεν ίνα συντρέξωμεν τας γενναίας δυνάμεις τούτων, ει μη διά στρατευμάτων και πολεμοφοδίων, τουλάχιστον διά χρημάτων, ως χρησίμων εσομένων διά προμήθειαν όπλων, ών έχετε ανάγκην. Συμβεβηκότα όμως, επιβαλόντα τη πατρίδι ημών μεγάλην ανάγκην. επησχόλησαν όλον το χρηματικόν, εξ ού η Διοίκησις ηδύνατο καταβάλει μέρος. Σήμερον έτι η επανάστασις, η κατά το ανατολικόν μέρος της νήσου επικρατούσα, υπάρχει νέον προς την εκτέλεσιν αυτού του σκοπού κώλυμα. Επειδή το μέρος όπερ ηνώθη μετά της Δημοκρατίας, ής προεδρεύω, υπάρχει εν μεγίστη ενδεία και προκαλεί δικαίως μεγάλην του ταμείου ημών την δαπάνην. Εάν δ’ επέλθωσι κατάλληλοι, ως επιθυμούμεν, αι περιστάσεις, τότε βοηθήσωμεν προς τιμήν ημών τοις τέκνοις της Ελλάδος, όσον δυνηθώμεν.

Πολίται, διερμηνεύσατε προς τους συμπατριώτας υμών τας θερμοτέρας ευχάς, άς λαός του Χαϊτίου αναπέμπει υπέρ της ελευθερώσεως αυτών. Οι μεταγενέστεροι Ελληνες ελπίζουσιν εν τη αναγεννωμένη ιστορία τούτων άξια της Σαλαμίνος τρόπαια. Είθε παρόμοιοι τοις προγόνοις αυτών αποδεκνυόμενοι και υπό των διαταγών του Μιλτιάδου διευθυνόμενοι, δυνηθώσιν εν τοις πεδίοις του νέου Μαραθώνος τον θρίαμβον της ιεράς υποθέσεως, ήν επεχείρησαν υπέρ των δικαιωμάτων αυτών, της θρησκείας και της πατρίδος. Είθε, τέλος, διά των φρονίμων διατάξεων αυτών μνημονευθώσιν εν τη ιστορία οι κληρονόμοι της καρτερίας και των αρετών των προγόνων.

Τη 15η Ιανουαρίου 1822 και 19η της Ανεξαρτησίας

Μπόγερ

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
 

Καθημερινή, αρ. φύλλου 27390  31 Ιανουαρίου 2010.

 

Ελευθεροτυπία, «Το αναγνωστικό της τελευταίας σελίδας», Χρήστος Μιχαηλίδης 14 Ιανουαρίου 2010.

 

Διονυσίου Κόκκινου «Η Ελληνική Επανάστασις»,

 

 «Ιστορία της Νεώτερης Ελλάδας» του  Τάσου Βουρνά  εκδόσεις Τολίδης.