Βασίλης Ραφαηλίδης

… Ο λαός δεν είναι κάτι το καθεαυτό εξαγιασμένο, αλλά μια δυνατότητα και για το καλύτερο και για το χειρότερο, όπως έλεγε ο Μαρξ. Τα υπόλοιπα χύμα «φιλολαϊκά» είναι χυδαίος λαϊκισμός. Το λαό τον βοηθάς όχι όταν τον χαϊδεύεις, αλλά όταν τον εκπαιδεύεις.

Μόνο η παιδεία θα μπορούσε να διορθώσει τα πράγματα σε τούτον τον άθλιο κόσμο, τον γεμάτο όχι μόνο από άθλιους ιεροεξεταστές, αλλά και από πανάθλιους σκλάβους εθελοντές, όπως λέει ο Νίτσε, έτοιμους να υποταχτούν στον κάθε ισχυρό, είτε αυτός βρίσκεται στον ουρανό, είτε στη γη.

 

Είναι κωμικό να φωνάζεις «ζητώ η ελευθερία» και να τρέμεις την κόλαση. Είναι ανόητο να μάχεσαι κατά των δικτατόρων, έχοντας στο κεφάλι σου τον αόρατο αρχιδικτάτορα. Δεν είναι τυχαίο που οι επίγειοι δικτάτορες περιστοιχίζονται από φανατικά θρησκευόμενους.

 

Εμείς οι ορθόδοξοι ας είμαστε προσεχτικοί όταν λέμε ανιστόρητα πως η Ιερά Εξέταση είναι φρούτο αποκλειστικά της καθολικής εκκλησίας. Διότι την ιδέα για μια χριστιανική Ιερά Εξέταση την είχε πρώτος ο Μέγας Κωνσταντίνος και δεύτερος, σε μια βελτιωμένη μορφή, ο Μέγας Θεοδόσιος. Δεν εφάρμοσαν για πολύ τη μέθοδο αυτοί οι αυτοκράτορες, διότι η αίρεση των Μανιχαίων (εξού και ο πάντα εν χρήσει όρος μανιχαϊσμός) για τους οποίους έγιναν στην Κωνσταντινούπολη τα πρώτα ιεροδικεία, εξαφανίστηκε σύντομα.

Και γιατί το δυαρχικό Βυζάντιο μοίρασε έξοχα και έξυπνα τους εξουσιαστικούς ρόλους. Τη βία την ασκούσε ο κοσμικός άρχων (ο αυτοκράτορας) και την τρομοκρατία διά της κολάσεως ο θρησκευτικός άρχων (ο πατριάρχης). Έτσι, δεν χρειάστηκε ο θρησκευτικός άρχων να βρωμίσει πολύ τα χέρια του. Τα βρώμιζε και για λογαριασμό του ο κοσμικός άρχων. Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, και τα του Θεού, τω… Πατριάρχη!

 

… Αυτό που με κάνει να θαυμάζω απεριόριστα την ευελιξία των απελπισμένων που προσδοκούν ανάσταση νεκρών και άλλα τέτοια ζομπικά είναι πως δε βιάζονται καθόλου να παν στον άλλο κόσμο και τρέχουν απ’ τον γιατρό στον παπά κι απ’ τον παπά στο μάγο, προκειμένου να πάρουν αναστολή της εκτέλεσης μιας προαποφασισμένης τη στιγμή της γέννησης ποινής.

 

Γιατί δεν αφήνουν το Θεό να κάνει τη δουλειά του όπως εκείνος ξέρει; Δηλαδή, καλύτερα την ξέρει ο Γιακούμπ, ας πούμε; Να σας πω γιατί δεν εμπιστεύονται με κλειστά μάτια το Θεό;

Γιατί μόλις τα κλείσουν αρχίζει να σβουρίζει στ’ αυτιά τους ο υπαρξιακός ίλιγγος. Και μετά κοροϊδεύουν εμάς που πιστέψαμε στο Στάλιν αντί στο Θεό.

 

Διάολε, τουλάχιστον ο Στάλιν ήταν υπαρχτό πρόσωπο. Και ο ίλιγγος που σου προκαλούσε η βαρβαρότητα του ήταν τάξεως πολιτικής, και συνεπώς ελέγξιμης και όχι μεταφυσικής, και συνεπώς ανεξέλεγκτης. Αλλωστε, πρέπει να μας πουν ποιος είναι πιο σκληρός δικτάτορας, αυτός που είναι συνεχώς μέσα σου και τον κουβαλάς πάντα μαζί σου ως πνεύμα για να σου αλλάζει τα φώτα αδιάκοπα, ή ο άλλος που στο κάτω κάτω μια μέρα θα πεθάνει.

Ο Στάλιν πέθανε στις 3 Μαρτίου 1953.

Ο Θεός δεν θα πεθάνει ποτέ. Εκτός κι αν πιστέψουμε τον Νίτσε, που λέει πως πέθανε ήδη. Σημειώστε πως ο Νίτσε, αν και περίπου σύγχρονος του Μαρξ, ουδεμία σχέση είχε μαζί του, είτε προσωπική είτε ιδεολογική.

 

Βέβαια, ο Μαρξ είπε πως «η θρησκεία είναι το όπιο του λαού», αλλά δεν είπε πως πρέπει να απαγορεύσουμε τη χρήση του οπίου. Ο Μαρξ ούτε καν φαντάστηκε πως θα ήταν δυνατό να απαγορευτεί με νόμο η πίστη στο Θεό. Ισως να μην ήταν ούτε καν υπέρ της άποψης πως πρέπει να απαγορευτούν τα ναρκωτικά. Γιατί ήταν υπέρ της άποψης πως οι άνθρωποι πρέπει κάποτε να ζουν τόσο ισορροπημένα και τόσο άφοβα, που να μην έχουν ανάγκη από κανενός είδους ναρκωτικά.

 

Αντε όμως να πεθάνεις χωρίς μεταφυσική νάρκωση, τη στιγμή που ούτε εγχείρηση δε μπορείς να κάνεις χωρίς νάρκωση. Πάντως, όταν κανείς δεν πιστεύει πολύ στον άνθρωπο κάνει πολύ καλά και πιστεύει στον Θεάνθρωπο κι όχι στο Θεό σκέτα. Στο κάτω κάτω ο Θεάνθρωπος είναι άνθρωπος κατά το μισό. Απ’ όλες τις θρησκείες που κυκλοφορούν στη μεταφυσική πιάτσα, επιλέγω το χριστιανισμό γι’ αυτό και μόνο το λόγο.

Κι αν εξαπατήθηκα απ’ τον Χρουστσιώφ που υποσχέθηκε τον κομουνισμό εδώ και τώρα, δε νομίζω πως πρέπει να νοιώθω χειρότερα από κείνους που τους υποσχέθηκαν τον σοσιαλισμό εδώ και τώρα, εδώ σε μας. Στο κάτω κάτω, ρε αδερφέ, άλλο όραμα και άλλο παραίσθηση λόγω αταβιστικής ελληνικής πείνας.

 

Οι Νεοέλληνες το λέμε διαφορετικά: Για μια ελπίδα ζούμε. Άλλοι για την ελπίδα του καλύτερου «άλλου κόσμου» και άλλοι για την ελπίδα του καλύτερου τούτου κόσμου. Διαλέγεις και παίρνεις. Εγώ διάλεξα αυτόν εδώ τον άθλιο κόσμο. Ακριβώς γιατί είναι άθλιος. Και γιατί μπορεί ν’ αλλάξει. Ο «άλλος» δεν αλλάζει με τίποτα. Είναι αιωνίως μπρεζντεφικός.

 

… Στον «άλλο κόσμο» όλοι οι σταλινικοί είναι μαζωμένοι στην κόλαση. Εκεί θα πάω κι εγώ. Γιατί, εκτός από κομουνιστής υπήρξα και σταλινικός.

Έπαψα να είμαι σταλινικός διότι έπαψε να υπάρχει ο Στάλιν.

Είναι ανόητο να είσαι σταλινικός χωρίς Στάλιν.

Όμως, ας υποθέσουμε πως θα ήταν δυνατό να ξαναζήσει ο Στάλιν (πω, πω!) και τότε θάβλεπες το στριμωξίδι γύρω του.

 

Κάνουμε τους έξυπνους τώρα που μας έλειψε η ελπίδα για τον καλύτερο κόσμο που είναι νάρθει, αλλά ας ξαναφουντώσει η ελπίδα και θα δεις τι έχει να γίνει.

 

Η ελπίδα είναι ψυχολογικό φαινόμενο μεταφυσικά κατοχυρωμένο. Η ελπίδα δεν είναι βεβαιότητα, είναι προσδοκία.

Κι αν μου πουν πως είμαι ανόητος που ελπίζω στον καλύτερο κόσμο που είναι νάρθει, θα τους πω πως είμαι λιγότερο ανόητος απ’ αυτούς που ελπίζουν στον «άλλο κόσμο». Που, αυτός, θάρθει έτσι κι αλλιώς και χωρίς καμιά απολύτως προσπάθεια απ’ τη μεριά του προς το παρόν ζώντος ανθρώπου.

 

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Λαοί της Ευρώπης, Καταγωγή και χαρακτηριστικά» Βασίλης Ραφαηλίδης

Balli Kombetar

 (Εθνικό Μέτωπο)

 

Το Balli Kombëtar (Εθνικό Μέτωπο ), ήταν ένα αλβανικό εθνικιστικό αντι-κομμουνιστικό κίνημα μια πολιτική οργάνωση που ιδρύθηκε το Νοέμβριο του 1942. Το σύνθημα του Balli Kombëtar ήταν: " Shqipëria Shqiptarëve, Vdekje Tradhëtarëve " (Αλβανία για τους Αλβανούς, Θάνατος στους προδότες).  Το  Balli Kombëtar ήταν όργανο της ναζιστικής κυβέρνησης και πολέμησε ως σύμμαχος κατά των Συμμάχων και των αντιφασιστικών αντάρτικων ομάδων. 

Όταν η  Ιταλία βρισκόταν κοντά  στην ήττα το 1943, το Αλβανικό Εθνικό Απελευθερωτικό Κίνημα (LNC) και το Balli Kombëtar διοργάνωσαν συνάντηση στο χωριό Mukje.  Το Balli Kombëtar έκανε  μια εύθραυστη συμμαχία με το LNC, και ενήργησε ως ομάδα αντίστασης εναντίον των Ιταλών.  Η  Συμφωνία του Mukje, γρήγορα όμως έπαψε να  ίσχυει.

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Οι δυνάμεις του Balli Kombëtar

Οι  Μπαλιστές ήθελαν να διατηρήσουν τα κατεχόμενα τμήματα που προσάρτησαν το 1941  στο ενωμένο αλβανικό κράτος. Θεωρούσαν τους Γιουγκοσλάβους και τους Έλληνες ως τους πραγματικούς εχθρούς τους.

Πέρα από την κατοχή του Κοσυφοπεδίου προσαρτήθηκαν τμήματα  του Μαυροβουνίου και του Sandžak το 1941.  Αλλά και στην Ελλάδα προσάρτησαν την Θεσπρωτία αυτή που οι Αλβανοί λένε  Chameria (Τσαμουριά) και τμήματα της βορειοδυτικής Ελλάδας, εδώ οι Μπαλιστές οργανώθηκαν από τον Nuri Dino, που έλαβε πλήρη υποστήριξη από τη ναζιστική Γερμανία.

 

 Στις 27 Σεπτεμβρίου (1943), οι ενωμένες  δυνάμεις της Γερμανίας και των τσάμηδων ξεκίνησαν μεγάλης κλίμακας επιχείρηση σε χωριά βόρεια της Παραμυθιάς: Ελευθεροχώρι, Σελιανή, Σμελίτσα, Άγιος Νικόλαος. Έκαναν  θηριωδίες και σφαγές στις μειονοτικές περιοχές (στα χωριά Κακοδίκι και Γλύνα, κοντά στους Βουλιαράτες) με εκατοντάδες θύματα.

 

Το φθινόπωρο του 1943, η ναζιστική Γερμανία κατέλαβε όλη την Αλβανία.  Το Balli Kombëtar έκανε συμφωνία με τους Γερμανούς και σχημάτισε μια «ουδέτερη κυβέρνηση» στα Τίρανα, η οποία συνέχισε τον πόλεμο κατά του LNC και στους Γιουγκοσλάβους Παρτιζάνους. 

 

Οι Μπαλλιστές ήταν φανατικοί εχθροί των κομμουνιστών.  Κατάφεραν να καταστρέψουν μια αρκετά μεγάλη κομμουνιστική παρτιζάνικη ομάδα νοτιοδυτικά των Τιράνων.  Μέχρι το φθινόπωρο του 1943 οι Μπαλλιστές, με τη βοήθεια γερμανικών δυνάμεων, συμμετείχαν επίσης σε εκκαθαρίσεις ενάντια στο Μέτωπο Απελευθέρωσης της Βορείου Ηπείρου στη Νότια Αλβανία.  Αυτή η ελληνική εθνικιστική ομάδα καταστράφηκε κατά τη διάρκεια αυτών των συγκρούσεων και εξαλείφθηκε.

Όταν Γερμανοί άρχισαν να χάνουν τον πόλεμο.  Αυτό επηρέασε την κατάσταση στην Αλβανία, οι Γερμανοί δεν μπορούσαν να προμηθεύσουν τους Μπαλλιστές. 

Οι βρετανοί αξιωματικοί συνδέσμων στην Αλβανία έβλεπαν σαν σύμμαχους τους τους Κομμουνιστές.

Οι Μπαλλιστές είχαν δράση στο Κοσσυφοπέδιο και στη Δυτική Μακεδονία, μετά την συνθηκολόγηση της Ιταλίας τον Σεπτέμβριο του 1943. Κατέλαβαν  στις 9 Σεπτεμβρίου 1943 τη Στρούγκα και τον Δεμπάρ που κρατούσαν οι  Ιταλοί, λεηλατώντας  μεγάλο μέρος του στρατιωτικού εξοπλισμού που είχαν αφήσει οι Ιταλοί.

 

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Midhat Frashëri ήταν ο ηγέτης του Balli Kombëtar.

 

  Στις 6 Νοεμβρίου 1943, το Βερολίνο ανακοίνωσε ότι σχημάτισαν στα Τίρανα κυβέρνηση με επικεφαλής Αλβανό του Κοσσυφοπεδίου Ρεξέπ Μιτρόβιτσα (Rexhep Mitrovica), ο οποίος είχε προσχωρήσει στο κίνημα αντίστασης Balli Kombëtar το 1942 και πέρασε μεγάλο μέρος της ιταλικής περιόδου φυλάκισης στο Porto Romano κοντά Durrës. Οι μάχες στο Κοσσυφοπέδιο πήραν μια εθνοτική και ιδεολογική βάση με τις αλβανικές δυνάμεις του Balli Kombetar να αγωνίζονται τους Σέρβους Παρτιζάνους.

Τον Οκτώβριο του 1944, καθώς ο γερμανικός στρατός άρχισε να υποχωρεί από το  Κοσσυφοπέδιο, ξέσπασαν σκληρές μάχες μεταξύ των Γερμανών και των Παρτιζάνων.  Μετά την υποχώρηση  των Γερμανών, ο Τίτο διέταξε τη συλλογή των όπλων από τον πληθυσμό  στο Κοσσυφοπέδιο και τη σύλληψη Αλβανών. 

Στις 2 Δεκεμβρίου 1944, αντι-κομμουνιστές Αλβανοί από την περιοχή Drenica επιτέθηκαν στο σύμπλεγμα εξόρυξης Trepca και σε άλλους στόχους.  Μόνο τον Ιούλιο του 1945 οι Γιουγκοσλάβοι μπόρεσαν να καταστρέψουν Μπαλιστές και να ασκήσουν τον έλεγχό τους στο Κοσσυφοπέδιο.

Οι μαχητές Balli Kombëtar εγκατέλειψαν τα Βαλκάνια και πήγαν στην Αυστρία, τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Αυστραλία, την Ελβετία και τη Νότια Αμερική .  Οι Μπαλιστές που δεν διέφυγαν εκτελέστηκαν. 

 

Πολλοί Μπαλλιστές που κατόρθωσαν να διαφύγουν από την Αλβανία μπήκαν στην υπηρεσία της  CIA, με στόχο την ανατροπή του κομμουνιστικού καθεστώτος του Εμβέρ Χότζα (Enver Hoxha) στην Αλβανία. 

Άρχισαν το 1949 να διοργανώσουν λαϊκή εξέγερση εναντίον του Hoxha, η επιχείρηση όμως απέτυχε, χάρις στον  διπλό πράκτορα Kim Philby, η επιχείρηση αυτή  κόστισε τις ζωές τουλάχιστον 300 ανδρών και για μεγάλο χρονικό διάστημα η επιχείρηση αυτή κρατήθηκε μυστική  μέσα στα πλαίσια  του Ψυχρού Πολέμου.

Το Balli Kombëtar στην  εξορία πια χωρίστηκε σε δύο πτέρυγες από το 1950, το εξτρεμιστικό τμήμα με επικεφαλής τον Abas Ermenji και το μετριοπαθές ("United") με επικεφαλής τον Ali Këlcyra . 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Οι δυνάμεις των μπαλιστών μπαίνουν στο Prizren

Οι στόχοι του Balli Kombëtar καθορίστηκαν το 1942  στο "Δεκάλογος"

 

1.  Αγωνιζόμαστε για την κόκκινη και μαύρη σημαία, για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του αλβανικού λαού.

2.  Αγωνιζόμαστε για μια δημοκρατική, εθνοτική και ελεύθερη Αλβανία με μια σύγχρονη κοινωνία.

3.  Αγωνιζόμαστε για μια Αλβανία στην οποία θα επικρατήσει η ελευθερία του λόγου και της σκέψης.

4.  Αγωνιζόμαστε για μια Αλβανία με σωστή οικονομική και κοινωνική ισορροπία, ώστε να μην υπάρχουν πλέον εκμεταλλευτές και να εκμεταλλεύονται, δηλαδή, ώστε κανείς να μην ζει εις βάρος των συνανθρώπων του, έτσι ώστε να μην υπάρχουν αγρότες χωρίς να έχουμε αρκετή γη για να ζήσουμε, έτσι ώστε να μην υπάρχουν εργάτες χωρίς εργασία και ασφάλεια, δηλαδή αγωνιζόμαστε για μια σταθερή Αλβανία με ένα ολοκληρωμένα αναμορφωμένο οικονομικό σύστημα σύμφωνα με τις επιθυμίες και τις ανάγκες του αλβανικού λαού.

5.  Αγωνιζόμαστε για μια Αλβανία στην οποία θα αποκαλυφθούν τα ταλέντα όλων των στρωμάτων του πληθυσμού, θα υποστηριχθούν και θα ευδοκιμήσουν με τη βοήθεια της αλβανικής εκπαίδευσης.

6.  Αγωνιζόμαστε για μια Αλβανία στην οποία όλες οι θετικές συνεισφορές θα εκτιμηθούν σωστά, ανεξάρτητα από την ηλικία, την περιοχή ή την πίστη.

7.  Αγωνιζόμαστε να δημιουργήσουμε μια Αλβανία που θα προκόψει από Αλβανούς που έκαναν κάθε δυνατή προσπάθεια και υπό όλες τις προϋποθέσεις για τη σωτηρία και την ευημερία της χώρας τους, από ικανούς και ειλικρινείς εργάτες.

8.  Αγωνιζόμαστε για μια Αλβανία που, με αυστηρό και παραδειγματικό τρόπο, θα τιμωρήσει όλους τους αντιπατριωτές, τους προδότες, τους λακτιστές, τους ταραχοποιούς, τους κερδοσκόπους και τους κατασκόπους.  Για μια Αλβανία στην οποία δεν θα υπάρχει χώρος για υποκριτές, συκοφάντες, φεουδαρχικούς καταπιεστές και όποιον εμποδίζει την ανάπτυξη και την πρόοδο της αναγεννησιακής μας χώρας

9.  Αγωνιζόμαστε να εναρμονίσουμε και να ενώσουμε τις δημιουργικές ενέργειες του έθνους, να δημιουργήσουμε μια πνευματική και πνευματική ένωση όλων των Αλβανών

10.  Αγωνιζόμαστε για να κινητοποιήσουμε όλες τις ζωτικές δυνάμεις του έθνους ενάντια στους κατακτητές προκειμένου να συνειδητοποιήσουμε τα ιδανικά του Balli Kombëtar

 

 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Οι δυνάμεις του Balli Kombëtar

Οι συμαντικότεροι ηγέτες του Balli Kombetar (Εθνικό Μέτωπο) ήταν:

Ο Midhat Frashëri που ήταν ο ηγέτης του Balli Kombëtar που υποστήριζε  την Μεγάλη Αλβανία, βασίστηκε στις εθνικιστικές ιδέες των  Abdyl Frashëri ,  Ymer Prizreni και Isa Boletini.  Πέθανε από καρδιακή προσβολή στο ξενοδοχείο Λέξινγκτον της Νέας Υόρκης και θάφτηκε στο νεκροταφείο Φέρνκλιφ της Νέας Υόρκης. Ο Ράμα, πραγματοποίησε τελετή ενταφιασμού των οστών του Μιντάτ Φράσερι (Mid’hat Frashëri), στην καρδιά των Τιράνων παρουσία του Υπουργικού Συμβουλίου.

 Ο Safet Butka σκληροπυρηνικός αλβανός εθνικιστής, που προσπάθησε να συνεργαστεί με το Κομμουνιστικό Μέτωπο Απελευθέρωσης. 

ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΟ ΣΚΑΚΙ

 

Ο Τίτο την δεκαετία του 50 ήταν συχνότατος επισκέπτης του Μον Ρεπό της Κερκύρας, εκεί ο Κροάτης κομμουνιστής ηγέτης έζησε με την ελληνική βασιλική οικογένεια, είναι πολλά τα περιστατικά από αυτή την συμβίωση και τα δύο μέρη απεκόμισαν μια πλούσια εμπειρία από τις ιδιαιτερότητες τους.

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Τίτο σε επίσκεψη στην Ελλάδα με τον Βασιλέα Παύλο.

Ένα απογευματάκι ο Τίτο ρώτησε τον διάδοχο Κωνσταντίνο:

-        Ξέρει να παίζει; Σκάκι;

-        Παίζω στο σχολείο κάθε μέρα.

-        Τότε ξέρεις, έλα να παίξουμε!

Στην πρώτη παρτίδα ο Τίτο νίκησε μέσα στις πρώτες κινήσεις, την δεύτερη παρτίδα όμως έχασε, αντέδρασε ψύχραιμα θεωρώντας το γεγονός συμπτωματικό, έχασε όμως και την Τρίτη παρτίδα και εκεί εκνευρίστηκε.

Ζήτησε να παίξουν και τέταρτη παρτίδα, τότε ο Παύλος που παρακολουθούσε, έριξε κάτω από το τραπέζι μια κλωτσιά στον διάδοχο και εκείνος φρόντισε να χάσει διακριτικά την παρτίδα. Στο βιβλίο του επισημαίνει ότι: «Ήταν η πρώτη φορά που μάθαινα τι θα πει διπλωματία».

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ του Βασιλιά Κωνσταντίνου Β εκδόσεις ΒΗΜΑ συγγραφική αρωγή Γ Π Μαλούχος.