ΕΝΑΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΕΛ ΣΤΑΥΡΙΔΗ ΜΕ ΤΟΝ Μ ΤΥΡΙΜΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Ελευθέριος Σταυρίδης ΓΓ του ΚΚΕ κατά την περίοδο 1924-1926 (δεξιά με το παπιγιόν).

Από την φυλακή ο Νίκος Ζαχαριάδης (ΝΖ) έστειλε 3 επιστολές. Συγκεκριμένα:

-           ΤΟ ΑΝΟΙΚΤΟ ΓΡΑΜΜΑ Προς τον Ελληνικό λαό στις 31/10/1940

-           Το ανοικτό γράμμα προς τον Πρωθυπουργόν Μεταξάν στις 26/11/1940

-           ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΛΗ ΚΑΙ ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΤΟΥ ΚΚΕ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΚΝΕ στις 15/1/1941

Τώρα η Α  επιστολή είναι εντελώς διαφορετική από τις άλλες δύο γι αυτό και το καθεστός της 4ης Αυγούστου την δημοσίευσε, αυτή η επιστολή είναι τίτλος τιμής για το ΚΚΕ και ήταν πηγή έμπνευσης για την δημιουργία του ΕΑΜ, η επιστολή αυτή είχε πατριωτική στόχευση σε αντίθεση με τις άλλες δύο.

Και οι τρεις επιστολές γράφτηκαν από την Γενική Ασφάλεια Αθηνών όχι από την Κέρκυρα .... Το καθεστός της 4ης Αυγούστου δικαιολόγησε την μεταφορά του ΝΖ από την Κέρκυρα στην Αθήνα με την δικαιολογία μήπως δραπετεύσει!

Η πραγματικότητα είναι ότι ο ΝΖ  είχε έλθει σε επαφή με την «ΠΡΟΣΩΡΙΝΉ ΔΙΟΙΚΗΣΗ» και όχι με την ΚΕ του Σιάντου και με διαταγή του Μανιαδάκη έγινε η μεταφορά του στην Αθήνα, για να βρίσκεται κοντά με τον υπ Εσωτερικών λόγω της διαφαινόμενης προσέγγισης.

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Μιχάλης Τυρίμος 1907 – 1944 ήταν υψηλόβαθμο στέλεχος και στενός  συνεργάτης του ΓΓ, ως οργανωτικός Γραμματέας,  υπεύθυνος (Γραμματέας) του Ριζοσπάστη στον τομέα της διαφώτισης, γραμματέας της  ΚΟ Αθήνας,  μέλος της κεντρικής επιτροπής  και από το 1935 μέλος του πολιτικού γραφείου. Τότε ήταν που αντιπροσώπευσε το ελληνικό ΚΚ στη Μόσχα στο 7^ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς.  Ήταν το Νο  2 του ΚΚΕ .

 Ο ΝΖ κατήγγειλε την Παλαιά ΚΕ σαν "χαφιέδικη σφηγκοφωλιά". Η στροφή αυτή του ΝΖ μετέτρεπε το ΚΚΕ σε ένα σοσιαλιστικό κόμμα σε Εθνικά πλαίσια.

Ο Ελ Σταυρίδης στο βιβλίο του «ΤΑ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑ ΤΟΥ ΚΚΕ» αναφέρει διάλογο του Σταυρίδη με τον Τυρίμο το 1941 και αποκαλύπτει... καλύτερα δες μόνος σου τον διάλογο:

«.... – Ο Μανιαδάκης ήτο γνώστης των σχεδίων αυτών του ΝΖ και παρ όλα αυτά τον εκλώτσησε;

-           Δεν ξέρω, αλλά δεν πιστεύω.

-           Εσύ γιατί δεν το είπες στον Μανιαδάκη;

-           Διότι μου είπε ο ΝΖ να μη τα πω, διότι ήθελα να τ πει ο ίδιος εις κατάλληλον χρόνον.

-           Του τα είπε;

-           Δεν πιστεύω. Ίσως περίμενε να τον ελευθερώσουν πρώτον.

-           Αφού εσύ είδες ότι ο Μανιαδάκης, μετά την επιστολήν, τον εκλώτσησε και δεν εξεδήλωσε διάθεσιν να τον χρησιμοποιήσει ευρύτερον, γιατί τότε δεν τα είπες στον Μανιαδάκη;

-           Μα τι να του πω; Ήταν αργά πια. Ο ΝΖ θύμωσε και  δεν ήταν πια διατεθειμένος να κάμη τίποτα, διότι έλεγε ότι τον εγελάσαμε μόνο δια να τον εκθέσουμε και όχι για να συνεργαστούμε ειλικρινά μαζί του.

-           Δεν είναι μεγάλο σφάλμα του Μανιαδάκη αυτό;

-           Ασφαλώε είναι. Αλλά ήταν πιά αργά. Δεν χειρίστηκε καλά τον ΝΖ. Θα τον είχαμε αρχηγό του ΚΚΕ και το ΚΚΕ θα εγίνετο σιγά – σιγά κόμμα εθνικοσοσιαλιστικόν!...........».

Ο ΝΖ  στο πρώτο του γράμμα είχε βάλει γραμμή να γίνει ο Ντόριο της Ελλάδος, αλλά στράβωσε η δουλειά .... γι αυτό βλέπεις το Α γράμμα του ΝΖ να διαφέρει ριζικά από τα δύο άλλα.

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Ζακ Ντοριό ( Jacques Doriot) ήταν Γάλλος  πολιτικός, ο οποίος άρχισε τη σταδιοδρομία του ως κομμουνιστής, για να καταλήξει αντικομμουνιστής, φασίστας και συνεργάτης της Ναζιστικής Γερμανίας. Προχώρησε μαζί με άλλους εθνικιστές στην ίδρυση του φασιστικού Γαλλικού Λαικού Κόμματος. Αυτό εξελίχθηκε στο πιο μαζικό φασιστικών τάσεων κόμμα σε μη φασιστικοποιημένη χώρα, διαθέτοντας 300.000 μέλη.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

ΤΑ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑ ΤΟΥ ΚΚΕ του Ελ Σταυρίδη

 

Ο ΜΠΕΝΙΤΟ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ ΚΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΜΕΤΑΞΑ

 

 

Στις 18 Νοεμβρίου 1940 ο Μ. Μουσολίνι εκφώνησε ένα δημόσιο λόγο.

Η ομιλία αυτή είχε το εξής περιεχόμενο:

 

«Αφού εκάμαμεν υπομονήν επί μακρόν αφηρέσαμεν το προσωπείον από μιαν Χώραν εγγυημένης από την Μεγάλην Βρετανίαν, από έναν ύπουλον εχθρόν: την Ελλάδα. Ήταν ένας λογαριασμός που περίμενε την εξώφλησιν του. Πρέπει να είπω ένα πράγμα που ίσως θα ξενίση μερικούς Ιταλούς φίλους της Κλασσικής Εποχής αλλά καθυστερημένους για την ιδική μας: Οι Έλληνες μισούν την Ιταλία όπως κανείς άλλος λαός. Το μίσος αυτό εκ πρώτης όψεως φαίνεται ανεξήγητον, είναι όμως γενικόν, βαθύ, άσβεστον εις όλας τας τάξεις, εις όλας τας πόλεις, εις τα χωριά, είς τα άνω, εις τα κάτω, παντού! Το διατί είναι μυστήριον. ϊσως διατί ο Σανταρόζα εκκίνησε από την Χώρα του το Πεδεμόντιοδια να μεταβεί και να πεθάνει ηρωικά στην Σφακτηρία δια την Ελλάδα. Ίσως διατί ένας Γαριβαλδινός από το Φορλί, ο Αντώνιος Φράττι, επανέλαβε την αυτή χειρονομίαν υπερόχου απλοικότητος μετά εβδομήντα έτη πίπτων εις το Δομοκόν. Μυστήριον αλλά το γεγονός υπάρχει.

 

Επί του μίσους αυτού, που δύναται να χαρακτηριστεί γελοίον, εβασίσθη η ελληνική πολιτική των τελευταίων ετών. Η πολιτική της πλήρους συννενοχής με την Αγγλίαν. Δεν ήταν δυνατόν να είναι άλλως, αφού ο Έλληνας Βασιλιάς είναι Άγγλος, η πολιτική τάξις Αγγλική. Η καταφανής και πολύμορφος αυτή συννενοχή ήτο πράξις συνεχούς έχθρας κατά της Ιταλίας. Από έγγραφα ανακαλυφθέντα από το Γερμανικόν επιτελείον εμφαίνεται πως από τον Μάιο η Ελλάς είχε προσφέρει στους Αγγλογάλλους όλας τας ναυτικάς της βάσεις. έπρεπε να τεθεί ένα τέρμα εις αυτήν την κατάστασιν. Όπερ και εγέννετο τηςν 28η Οκτωβρίου, όταν τα στρατεύματα μας διέβησαν τα Ελληνοαλβανικά σύνορα.

 

Αι τραχείαι οροσειραί της Πίνδου και αι λασπώδεις χαράδραι της δεν είναι κατάλληλοι δια τον αστραπιαίον πόλεμον που ηξίουν οι αδιόρθωτοι πιστοί της στρατηγικής με τας επί καρφίδος μικράς σημαίας εις τους χάρτας. Καμμία πράξις, κανείς λόγος ιδικός μου η της κυβερνήσεως μου δεν είχεν εξαγγείλει τοιούτον αστραπιαίον πόλεμον. Δεν νομίζω ότι αξίζει τον κόπον να διαψεύσω όλας τας πληροφορίας της Ελληνικής προπαγάνδας και των αγγλικών μεγαφώνων της.

 

Είχα είπη ότι θα ετσακίσαμεν τα πλευρά του Νέγκους. Τώρα με την ίδια απόλυτον βεβαιότητα σας λέγω ότι θα τσακίσωμεν τα πλευρά της Ελλάδος. Εις δύο είς τρεις εις δώδεκα μήνας, αδιάφορον. Ο πόλεμος μόλις άρχισεν. Έχουμε μέσα και άνδρας δια να εξουθενώσωμεν κάθε ελληνικήν αντίστασιν. Η Αγγλική βοήθεια δεν θα δυνηθή να εμποδίση την πραγμάτωσιν της σταθεράς αυτής αποφάσεως, ούτε να σώσει τους Έλληνας από την καταστροφήν που ηθέλησαν και που αποδείχθηκαν άξιοι να υποστούν. Το να σκεφθή κανείς διαφορετικά η να αμφιβάλλει θα εσήμαινεν ότι δεν με γνωρίζει. Άπαξ ξεκινήσω δεν σταματώ πλέον μέχρι τέλους. Τους 372 νεκρούς, τους 1082 τραυματίες, τους 650 εξαφανισθέντας κατά την διάρκειαν των δέκα πρώτων ημερών του αγώνος εις το Ηπειρωτικών μέτωπον, θα τους εκδικηθώμεν».

 Μπενίτο Μουσολίνι

 

 

 

Ο Ιωάννης Μεταξάς περίμενε τέσσερις μέρες μέχρι να ολοκληρωθεί η κατάληψη της Κορυτσάς και  με διάγγελμα του στον Μουσολίνι ανάφερε:

 

«Προ είκοσι ημερών ένας ύπουλος και δόλιος εχθρός μας επετέθη, χωρίς καμίαν αιτίαν, με μόνον σκοπόν να μας αρπάσει ότι πολυτιμότερον έχωμεν, εκείνο που δίδει αξίαν στην ζωήν μας: την ελευθερίαν μας, την εθνική μας ανεξαρτησίαν και την τιμήν μας. Ολόκληρος η Ελλάς εσηκώθηκε σαν ένας άνθρωπος σαν μια μάζα συμπαγής, και εις την έκκλησιν του Βασιλέως έλαβε τα όπλα. Σκληροί αγώνες διεξήχθησαν ευθύς εξ αρχής και την πρώτην κρούσιν υπέστη η στρατιά μας της Ηπείρου, της οποίας η σθεναρά αντίστασις εκάλυψε την επιστράτευσιν και την συγκέντρωσιν των πολεμικών μας δυνάμεων.

 

Έκτοτε και εφ΄ όσον συνεκεντρούτο ο στρατός μας, και μετά την συγκέντρωσιν του, αι επιτυχίαι και αι νίκαι διαδέχωνται αλλήλας. Στρατός, αεροπορία, ναυτικόν αμμίλωνται εις ανδρείαν και ανταγωνίζονται εις ανδραγαθήματα που δοξάζουν εσαεί το Ελληνικόν όνομα. Εκ μέρους ολοκλήρου του Έθνους, εκφράζω την βαθυτάτην μου ευγνωμοσύνην εις τον θρυλικόν μας στρατόν, εις την ηρωικήν μας αεροπορίαν, εις το αδάμαστον ναυτικόν μας δια τας ενδόξους σελίδας που προσθέτουν εις την χιλιάδων ετών Ιστορίαν μας. Αποτίω επίσης φόρον τιμής στους κατοίκους των πόλεων και των χωρίων, οι οποίοι με θάρρος και μεγαλοψυχίαν υπέστησαν τους βομβαρδισμούς του Εχθρού.

 

Αι μάχαι υπήρξαν σκληραί και αδιάκοποι καθ΄όλας αυτάς τας ημέρας και κατέληξαν, μετά την πτώσιν του ορεινού προπυργίου της Μοράβας, εις την κατάληψιν, που έλαβε χώραν σήμερον, της Κορυτσάς και εις την φυγήν του εχθρού καθ΄όλον το μέτωπον της δυτικής Μακεδονίας και Ηπείρου. Όταν ο Ιταλός δικτάτωρ απήγγελε τον τελευταίον του λόγον, τον τόσον γεμάτον από χολήν και οργήν κατά της Ελλάδος, δεν εφαντάζετο βεβαίως ότι ο Ελληνικός στρατός θα του έδιδε τόσον ταχείαν απάντησιν. Μετά την απάντησιν ταύτην, την οποίαν δεν θα λησμονήσει ποτέ, δεν έχω παρά ολίγας λέξεις να είπω.  Ο κ. Μουσσολίνι ο οποίος με την θέλησιν του να υποδουλώσει την Ελλάδα επροκάλεσε κατ΄αυτού το μίσος του Ελληνικού λαού, έθεσεν ως σκοπόν του πολέμου που ανέλαβεν η Φασιστική Ιταλία την εξόντωσιν της Ελλάδος. Τον διαβεβαιούμεν ότι είμαστε αποφασισμένοι να μην αφίσωμεν να εξοντωθώμεν, ότι είμαστε αποφασισμένοι να μείνωμεν έθνος ισχυρόν και ανεξάρτητον.

 

Ποίαι θα είναι αι συνέπειαι της νίκης μας δια την Ιταλίαν, ας το κρίνει ο Ιταλικός λαός όταν μιαν ημέραν κανονίσει τους λογαριασμούς του με τον δικτάτορα του. Και τώρα ημείς, Έλληνες, άνδρες, γυναίκες, παιδιά, επιστρατευμένοι και μη,  ας σφίξωμεν τα δόντια και τους γρόνθους, ας χαλυβδώσωμεν τας ψυχάς μας, ας αγωνισθώμεν με όλην την λύσσαν που προκαλεί αυτή η ανίερος, αυτή η αισχρά επίθεσις εναντίον μας.

 

Αγωνιζόμεθα όχι μόνον δια την ύπαρξιν μας, αλλά και για τους άλλους Βαλκανικούς λαούς και για την απελευθέρωσιν της Αλβανίας. Αγωνιζόμεθα δι΄ αγαθά των οποίων η σπουδαιότης, ξεπερνά τα συνορα μας και τα όρια της Βαλκανικής και εκτείνεται εις ολόκληρον την Ανθρωπότητα. Οφείλομεν να ευχαριστώμεν τον Θεόν, διότι η Πρόνοια του έθεσε και πάλιν την Ελλάδα πρωτοπόρον ενός τόσον ευγενούς Αγώνος».

 

Ιωάννης Μεταξάς

ΠΩΣ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΟΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΕΣ

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Κάθε κινέζος αυτοκράτορας είχε μια χελώνα (οι χελώνες είναι μακρόβιες) αυτή φρόντιζαν να πεθάνει ταυτόχρονα με τον αυτοκράτορα.

 

 

Οι Κινέζοι για να θανατώσουν μια χελώνα ταυτόχρονα με τον θάνατο του αυτοκράτορά τους, έβαζαν την χελώνα σε νερό να κολυμπά, από κάτω είχαν βάλει φωτιά και ζέστεναν το νερό, η χελώνα ανυποψίαστη έβλεπε το νερό από κρύο να γίνεται χλιαρό και συνέχιζε να κολυμπά ευχαριστημένη, όταν πέθαινε ο αυτοκράτορας, δυνάμωναν την φωτιά και το χλιαρό νερό γινόταν βραστό και πέθαινε η μεχρί πριν από λίγο πανευτυχής χελώνα.

Αυτός ακριβώς ο τρόπος χρησιμοποιείται και σήμερα για τον θάνατο της δημοκρατίας.

Ο κλασικός τρόπος θανάτου μιας δημοκρατίας σε μια χώρα, δηλαδή η έξοδος από τα στρατόπεδα ενόπλων μονάδων, και η σύλληψη των ηγετών της χώρας και η επιβολή μιας στρατιωτικής δικτατορίας είναι κατά τα φαινόμενα ένα σενάριο του προηγούμενου αιώνα.

Οι δικτατορίες είτε «προοδευτικές» με άρματα μάχης να καίνε την Βουδαπέστη και την Πράγα ή να καταλαμβάνουν την Αβάνα, είτε «καπιταλιστικές» με ειδικές δυνάμεις να καταλαμβάνουν το κοινοβούλιο της Αθήνας, της Σαιγκόν, της Άγκυρας είναι μάλλον ξεπερασμένες.

Από τον Ψυχρό Πόλεμο και μετά, τα πραξικοπήματα και οι επαναστάσεις έχουν μειωθεί, αλλά οι δημοκρατίες δεν έχουν σταματήσει να πεθαίνουν.

Οι σύγχρονες δικτατορίες  γίνονται δια μέσου των εκλογών και ακολουθούν πέντε βήματα.

A.    Xρήση απλού λαικιστικού λόγου, δηλαδή πριν τις εκλογές οι υποψήφιοι δικτάτορες με υποσχέσεις προσφέρουν λύσεις σε όλα τα ζητήματα που απασχολούν τον πολίτη, με λύσεις της μορφής «Λεφτά υπάρχουν», «Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη», «Θα καταργηθούν τα μνημόνια με ένα νόμο και ένα άρθρο» κλπ

B.    Μετά την άνοδο στην εξουσία επιδιώκεται ο έλεγχος των ΜΜΕ ή η εξαφάνιση όσων δεν υποτάσσονται, οι τρόποι είναι η παροχή δανείων στους ιδιοκτήτες, ευεργετικές ρυθμήσεις τωνχρεών τους, παροχή δημοσίων έργων σε ελεγχόμενες απ αυτούς εταιρείες κλπ. Οι ιδιοκτήτες πάλι με την σειρά τους επιβάλουν την αυτολογοκρισία των δημοσιογράφων και την παρουσίαση των ειδήσεων με τρόπο που βολεύει την εκλεγμένη με εκλογές εξουσία.

C.    Στην συνέχεια ελέγχονται οι δομές της εξουσίας με φωτογραφικές τοποθετήσεις πιστών στην εκλεγμένη εξουσία ατόμων, έναντι υψηλών αποδοχών που πληρώνουν βεβαίως οι λαοί.

D.    Ακολουθεί η υπονόμευση των πολιτικών αντιπάλων με την παρουσίαση υπαρκτών και ανύπαρκτων σκανδάλων, χωρίς ποτέ σχεδόν οι ένοχοι να οδηγούνται σε ποινές.

E.     Το έσχατο μέτρο είναι η επανεκλογή της κυβέρνησης με κλίμα διχασμού, αποπροσανατολισμού και πόλωσης, έτσι η δικτατορία που έχει ήδη επιβληθεί παίρνει μανδύα δημοκρατικό.

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο λαϊκισμός σκοτώνει την δημοκρατία.

 

Η μέθοδος αυτή είναι πολύ διαδεδομένη και έχει ήδη αντικαταστήσει την πατροπαράδοτη ερπύστρια, ο λαός ζει με την ψευδαίσθηση ότι έχει δημοκρατία, «Οι πολίτες δεν καταλαβαίνουν αμέσως τι συμβαίνει. Πολλοί εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ζουν σε μια δημοκρατία» λένε οι Λεβίτσκι και Ζιμπλάτ, ήδη υπάρχουν πλήθος χώρες στις οποίες εφαρμόζεται αυτό το μοντέλο όπως η Πολωνία, η Ουγγαρία, η Τουρκία, η Βενεζουέλα, η Γεωργία, το Περού, η Ρωσία, η Ουκρανία και φυσικά η Ελλάδα. Ο Ερντογάν, ο Πούτιν, ο Τσάβες είχαν όλοι τεράστια ποσοστά αποδοχής την εποχή που περνούσαν όλες αυτές τις φαινομενικά νόμιμες και άκακες μεταρρυθμίσεις (στα ΜΜΕ, στη δικαιοσύνη, στο Σύνταγμα) που κατέτρωγαν τις δημοκρατίες των χωρών τους σα σαράκι. Χώρες στις οποίες «διατηρούνται στα χαρτιά τα Συντάγματα και οι δημοκρατικοί θεσμοί και οι άνθρωποι εξακολουθούν να ψηφίζουν. Οι εκλεγμένοι αυτοκράτορες συντηρούν ένα επίχρισμα δημοκρατίας ενώ την στερούν από την ουσία της».

 

Τώρα σε χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής εκεί οι κανόνες κατάλυσης της δημοκρατίας είναι οι πιό κάτω:

 

1)     Το αν απορρίπτει τους δημοκρατικούς κανόνες

2)     Το αν αμφισβητεί τη νομιμότητα των πολιτικών του αντιπάλων.

3)     Το αν ανέχεται ή ενθαρρύνει τη βία.

4)     και  Το αν είναι πρόθυμος να περιορίσει τις πολιτικές ελευθερίες αντιπάλων ή ΜΜΕ.

Οι συγγραφείς τονίζουν όμως ότι ο Τραμπ δεν είναι η αιτία της δημοκρατικής κατάρρευσης, αλλά το σύμπτωμα. Το αποτέλεσμα. Η δημοκρατία στις ΗΠΑ δεν καταρρέει επειδή έχει τον Τραμπ. Έχει τον Τραμπ επειδή καταρρέει.

 

Πράγματι, απαριθμούν μια σειρά από πολιτικούς του προηγούμενου αιώνα που μοιάζουν πάρα πολύ με τους λαϊκιστές ηγέτες του σήμερα. Ο Χένρι Φορντ, ο γνωστός από τα αυτοκίνητα, ο οποίος ήταν ακροδεξιός αντισημίτης (τον αναφέρει στο Mein Kampf ο ίδιος ο Χίτλερ, που του απένειμε και παράσημο το 1938), πολύ δημοφιλής, ο οποίος για ένα διάστημα σκεφτόταν την κάθοδο στην πολιτική. Ο κυβερνήτης της Λουιζιάνα Χιούι Λονγκ. Ο κυβερνήτης της Αλαμπάμα Τζορτζ Γουάλας. Η πρόσφατη αμερικανική ιστορία είναι πλούσια σε παραδείγματα ακραίων λαϊκιστών με μεγάλη απήχηση στο λαό.

Και υπήρξαν και πολλές παρεκκλίσεις από τους “άγραφους” κανόνες της αστικής δημοκρατίας των ΗΠΑ. Οι εκλογικοί νόμοι του Νότου μετά τον εμφύλιο, που ήταν ειδικά σχεδιασμένοι για να αποκλείουν από τις κάλπες τους μαύρους. Κατά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο οι αμερικάνοι έφτιαξαν στρατόπεδα συγκέντρωσης και έκλεισαν μέσα τους αμερικανούς πολίτες Ιαπωνικής καταγωγής. Αργότερα ο Τζορτζ Μακάρθι ξεκίνησε ένα -απολύτως νόμιμο, ακραία επονείδιστο- κυνήγι κατά των κομμουνιστών. Ο Νίξον έβαλε κοριούς στους πολιτικούς του αντιπάλους. Οι Ρεπουμπλικάνοι έστησαν μια γιγάντια διαδικασία για να καθαιρέσουν τον Μπιλ Κλίντον.

 

 

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ :  Οι Steven Levitsky & Daniel Ziblatt,  γνωστοί για το βιβλίο τους "How Democracies Die".  

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

How Democracies Die των  Daniel Ziblatt  και Steven Levisky

People vs Denocracy των  Daniel Ziblatt  και Steven Levisky

 

 

Η ΚΟΛΩΤΟΥΜΠΑ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΑ ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ

 

 

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Αφίσα του ΕΑΜ που δείχνει πως έβλεπαν τον Αγγλικό στρατό κατά τα Δεκεμβριανά, μετά την καταστολή του κινήματος τον αγγλικό στρατό τον έβλεπαν έτσι:  «....Μα αν οι σύμμαχοι απεφάσισαν να διατηρήσουν εδώ αγγλικό στρατό, εμείς λέμε ότι αυτό είναι το συμφέρον και της Ελλάδας....».

Στις 26 Δεκεμβρίου 1944 στο ξενοδοχείο ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΕΤΑΝΝΙΑ στην συνάντηση που έγινε για να σταματήσει η αιματοχυσία στην Αθήνα, ο Σιάντος, αδιάλλακτος και προκλητικός, τορπιλλίζει τη σύσκεψη των πολιτικών ηγετών ζητώντας τα μισά υπουργεία για να μετάσχει στη νέα κυβέρνηση.

Οι όροι «Μάχη της Αθήνας» και «Ο Μεγάλος Δεκέμβρης» χρησιμοποιήθηκαν από την ΕΑΜική πλευρά για να υποδηλώσουν πόσο σημαντικές ήταν 33 ημέρες του Δεκεμβριανού κινήματος. Ακόμα και ο Μ Λουντέμης έχει γράψει  βιβλίο για τον « Μεγάλο Δεκέμβρη»   Ο όρος «Δεκεμβριανά» ανήκει στους αντιπάλους του ΕΑΜ αυτός ο όρος όμως επεβλήθηκε.

 

Σαράντα πέντε μέρες μετά την συνάντηση στο ξενοδοχείο «ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΕΤΑΝΝΙΑ», ο ίδιος ο Σιάντος, με βοηθό τον Παρτσαλίδη, υπογράφει την συμφωνία της Βάρκιζας.

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Μία από τις αφίσες του ΕΑΜ με Welcomew-you μόλις έφτασαν οι Άγγλοι. .

Στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 15-2-45 σε σχετικό άρθρο γράφει:

 

«....Τα βρεταννικά στρατεύματα βρίσκονται στην Ελλάδα για στρατιωτικούς λόγους. Τη σύγκρουση των Άγγλων και των δυνάμεων του ΕΛΑΣ τη θεωρούμε ως άτυχη σύγκρουση που πέρασε και θα ξεχαστεί. Μα αν οι σύμμαχοι απεφάσισαν να διατηρήσουν εδώ αγγλικό στρατό, εμείς λέμε ότι αυτό είναι το συμφέρον και της Ελλάδας....».

 


 

Πραγματικά πρόκειται για θεαματική κωλοτούμπα και θα ήταν κωμικό το ζήτημα αν δεν είχε μεσολαβήσι ένα όργιο σφαγών και καταστροφών για να συνειδητοποιήσει ο ηγέτης του ΚΚΕ ότι «...Τα βρεταννικά στρατεύματα βρίσκονται στην Ελλάδα... είναι για το συμφέρον και της Ελλάδας....».

Τα Δεκεμβριανά διεξήχθησαν  όταν το Γ΄ Ράιχ είχε εξαπολύσει στις Αρδένες την μεγάλη κλίμακας επίθεση του, η μάχη των Αρδενών έγινε μεταξύ 16 Δεκεμβρίου 1944 και 25 Ιανουαρίου 1945.

Ο τότε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Δαμασκηνός υπολόγισε σε 65.000 τους αμάχους που φονεύθηκαν. Την απαράδεκτη βία και αιματοχυσία παραδέχθηκαν με υπόμνημα προς τον Αντιβασιλέα και Αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό ορισμένα στελέχη του ΚΚΕ και των συνεργαζομένων αριστερών δυνάμεων.

Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον Ριζοσπάστη της 5-4-1945, με τις υπογραφές των Σιάντου, Ζεύγου, Πορφυρογένη, Σβώλου, Αγγελόπουλου, Ασκούτση, Μάντακα κ.α. και λέει μεταξύ άλλων: «Έγινε ένα κίνημα που όλοι αναγνωρίζουν ότι δεν έπρεπε να γίνει και έπρεπε να είχε αποφευχθεί. .... Και δυστυχώς κατά το κίνημα αυτό έγιναν όσα έγιναν εναντίον αμάχων και αθώων...».

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Αφίσα του ΕΑΜ που καλεί τον λαό να πολεμήσει τους Άγγλους.


 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 15-2-45, 5-4-1945

«Ευτυχώς ηττηθήκαμε σύντροφοι…» του Τάκη Λαζαρίδη εκδόσεις ΠΕΛΑΣΓΟΣ

«Φωτιά και Τσεκούρι- Ελλάς 1946-49 και τα προηγηθέντα» Ευ. Αβέρωφ-Τοσίτσα, ΕΣΤΙΑ

C.M. Woodhouse: Apple of Discord, London 1948

45η ΕΠΑΙΤΕΙΟΣ ΤΟΥ ΙΛΙΝΤΕΝΤ ΚΑΙ ΤΟ ΡΕΤΣΙΝΟΛΑΔΟ ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΑ

 

 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Γρηγόριος Βαϊνάς (επίσης αναφέρεται ως Βαενάς ή Βαγενάς γνωστός και ως καπετάν Αγραφιώτης, Ασπρόγεια Φλώρινας, 1878 - 19 Δεκεμβρίου 1970)

 

Ημερήσια διαταγή της 2ας Αυγούστου 1948

«Γιορτάζουμε σήμερα τη 45η επέτειο της εξέγερσης του Ήλιντεν.
Γιορτάζουμε το ξεσήκωμα των Μακεδόνων ενάντια στην τουρκική τυραννία. Το 1903 ο υπόδουλος στους Τούρκους μακεδόνικος λαός ξεσηκώθηκε και με επικεφαλής τους ήρωες Γκότσε Ντέλτσεφ, Ντάμιαν Γκρούεφ και άλλους δημιούργησε την ιστορική Δημοκρατία του Κρουσόβου.

Η τότε αντικειμενική κατάσταση δεν επέτρεψε τη διατήρηση της δημοκρατίας εκείνης της λευτεριάς [...]

Με αίμα γράφτηκαν οι αγώνες των σλαβομακεδόνων κατά του ρετσινόλαδου και της ρέγγας του Μεταξά.

Με χιλιάδες θύματα σφραγίστηκαν οι αγώνες ενάντια στους γερμανο-ιταλο-βουλγάρους επιδρομείς [...]

Με εκατόμβες θυσιών ο αδούλωτος σλαβομακεδονικός λαός συνεχίζει τον πόλεμο ενάντια στους καινούργιους επιδρομείς αμερικανο-άγγλους ιμπεριαλιστές και πουλημένους αμερικανόδουλους Σοφουλο-Τσαλδάρηδες προδότες [...]

Η 45η επέτειος του Ήλιντεν ας γίνει μέρα γενικής εξόρμησης που θα φέρει πιο σιμά τη μεγάλη μέρα της νίκης και της λαϊκής δημοκρατίας, όπου λεύτερα και ισότιμα με τον ελληνικό λαό θα χτίσουμε την καινούργια Ελλάδα της χαράς, της λευτεριάς, της δημοκρατίας».

Η ημερήσια διαταγή βρέθηκε πάνω σε κάποιον νεκρό αντάρτη και δημοσιεύτηκε 25 ημέρες αργότερα στις εφημερίδες [Μακεδονία, 25 Αυγούστου 1948] και την υπογράφει ο ο νεαρός διοικητής της 16ης ταξιαρχίας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, Παντελής Βαϊνάς.

Ο ίδιος ο Βαϊνάς, παλαίμαχος αξιωματικός του ΕΛΑΣ, Αγραφιώτης στην καταγωγή και γιος επώνυμου Μακεδονομάχου από τα Ασπρόγεια της Φλώρινας, σταδιοδρόμησε μεταπολεμικά ως ανώτατος αξιωματικός του βουλγαρικού στρατού.

 

 

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Παντελής Βαηνάς (δεύτερος από αριστερά)  Ήταν από τους πρώτους αντάρτες στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας. Εντάχθηκε στις μονάδες Βιτσίου. Στο Βίτσι αναδείχτηκε, διαδοχικά, «διοικητής Συγκροτήματος, διοικητής Τάγματος, διοικητής της 18^ης Ταξιαρχίας και διοικητής της 11ης Μεραρχίας του ΔΣΕ, αντιστράτηγος του ΔΣΕ». Εγκαταστάθηκε αρχικά στην Τασκένδη, ενώ αργότερα το 1958 μετοίκησε μόνιμα στη Βουλγαρία, με δική του πρωτοβουλία. Μετά την πτώση του κομμουνισμού σε δεινή οικονομική κατάσταση με τ ο κομμουνισμό που ευαγγελίστηκε να έχει καταρρεύσει. Τον απασχολούσε τι έφταιξε, τι δεν πήγε καλά, για τον επαναπατρισμό του, έλεγε: «θα αφήσουν ποτέ ένα Βούλγαρο αξιωματικό να γυρίσει πίσω;». Πέθανε 12/6/2008 στη Σόφια, η  κηδείας του,  έγινε στον μητροπολιτικό ναό της Σόφιας, ως αντιστράτηγος του Βουλγαρικού στρατού.

 

ΠΗΓΗ:Βασίλης Γούναρης,« Εαμοβούλγαροι και Μακεδονομάχοι» στον συλλογικό τόμο «Ο εμφύλιος πόλεμος» των εκδόσων Θεμέλιο.