ΧΛΙΔΗ ΚΑΙ ΦΤΩΧΕΙΑ ΤΟ 1947

Από το ημερολόγιο του ειδικού προεδρικού απεσταλμένου των ΗΠΑ από τις 20/1/1947 μέχρι 27/2/1947 αντιγράφω:

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η Μεγάλη Δούκισσα Ελένη Βλαδιμήροβνα της Ρωσίας.

ΣΑΒΒΑΤΟ 25 Ιανουαρίου 1947

..........

 

8.45 μμ Πέρασε και με πήρε ο Jscks, και πήγαμε στο διαμέρισμα του προέδρου της Τραπέζης Αθηνών του Ηλιάσκου, σε απόσταση περίπου πέντε λεπτών από την «Μεγάλη Βρετανία», ήταν ένα εξαιρετικά περίτεχνο διαμέρισμα με βυζαντινά έργα τέχνης αφειδώς διασκορπισμένα σε κάθε γωνιά.

Παρόντες ήταν επίσης το ζεύγος Τσαλδάρη, το ζεύγος Βλαγκάλη, μια διαζευγμένη Ελληνίδα που παντρεύεται τον αδελφό του Ηλιάσκου (τον πρόεδρο της Ελληνικής Τραπέζης στη Ν Υόρκη), καθώς και η πριγκίπισσα Ελένη.

Πρέπει να ομολογήσω ότι έφυγα από το δείπνο περί τη 1^η το πρωί με κάποια αποστροφή για τους τρεις οικονόμους με τις λιβρέες τους, του λουκούλλειο γεύμα και τα εκπληκτικά κρασιά.

Ωστόσο υποθέτω ότι αυτοί οι άνθρωποι πίστευαν πως όφειλαν να επιδείξουν τόσο πλουσιοπάροχη φιλοξενία.

Μου θύμισε την εποχή που είχα δειπνίσει με έναν χρηματιστή στη Ν Υόρκη, μεσούσης της ύφεσης του 30.

Αυτοί οι άνθρωποι, λοιπόν, σου λένε πως η αυθεντική Ελλάδα δεν είναι στην Αθήνα και ότι πρέπει να πας στην Μακεδονία, αλλά και αλλού, για μια πλειρέστερη εικόνα της χώρας.

Πάντως προσπαθούν να αποτελέσουν μέλη της κομψής διεθνούς κλίκας και συνιστούν την Άκρα Δεξιά των «βασιλικών» στην πολιτική και εμπορική σφαίρα. Ο Τσαλδάρης* είναι προφανώς της παρέας.

Η συζήτηση ήταν περί ανέμων και υδάτων, με τον Βλαγκάλη να περιγράφει με έντονα χρώματα τις ομορφιές της θαλάσσιας πανίδας και να πλέκει το εγκώμιο της τέχνης του ψαροντούφεκου. Τίποτα σημαντικότερο δεν αναφέρθηκε, έως ότου, μετά το τραπέζι, η οικοδέσποινα με οδήγησε με ιδιαίτερη επισημότητα στο σαλόνι για να κουβεντιάσω με την πριγκίπισσα Ελένη** μητέρα της δουκίσσας του Κεντ.

Είναι μια Ρωμανώφ, αλλά δεν θα επιχειρήσω τώρα να ξεδιαλύνω τις διάφορες διακλαδώσεις των βασιλικών οίκων – είναι μάλλον άσχετο με τα οικονομικά προβλήματα της Ελλάδας. Πάντως γνωρίζει αρκετά καλά τα αγγλικά και τα μιλά με ήπια και εκλεπτυσμένη βρετανική προφορά, έχει εκφραστικότατο βλέμμα και μάλλον είχε αρκετό κουράγιο που έμεινε στην Αθήνα κατά την διάρκεια της Κατοχής. Ήταν κατάφορτη με ρουμπίνια και διαμάντια.

 

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ :  Ο Δημήτριος Μάξιμος.

 

ΚΥΡΙΑΚΗ  26 Ιανουαρίου 1947

......

Στις 10 πήγα στο σπίτι του Μάξιμου***, του νέου πρωθυπουργού μαζί με τον Φίλωνα.

Το σπίτι ήταν περικυκλωμένο από μια ομάδα κομματόσκυλα κατά τα φαινόμενα, με τη συνηθισμένη κουστωδία χωροφυλάκων.

Σε ένα μικρό γραφείο παρατήρησα ότι ο Μάξιμος διάβαζε το βιβλίο «Dinner at the White House» του Louiw Adamic.

Ο Μάξιμος είναι καλλιεργημένος, ξέρει πολύ καλά αγγλικά και τα βιογραφικά στοιχεία μας γι αυτόν αναφέρουν πως έχει και πείρα στα διεθνή δημόσια οικονομικά. Πάντως από την συζήτηση μας είχα την εντύπωση ότι και αυτός είναι δέσμιος της πολιτικής κλίκας και παρά τις καλές προθέσεις του, έχω ιδιαίτερες επιφυλάξεις για την συμβολή την οποία θα καταφέρει τελικώς να έχει στην ανοικοδόμηση της Ελλάδος.....

Κουβεντιάσαμε περίπου μια ώρα, γενικολογώντας ως επί το πλείστον, και έφυγα πιστεύοντας πως αυτός ο συμπαθητικός παππούλης είτε το καταλάβαινε είτε όχι ήταν ανδρείκελο ενός παρηκμασμένου κυβερνητικού συστήματος.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Lincoln MacVeagh.  

{Στην συνέχεια αναφέρει ότι μόλις έφτασε «Μεγάλη Βρετανία» έμαθε ότι ο Μάξιμος είχε δεσμευτεί για αύξηση 30%  στους Δημοσίους υπαλλήλους χωρίς να του το αναφέρει, δηλαδή μια αύξηση της κυκλοφορίας του χρήματος 30% χωρίς αύξηση της παραγωγής}

Είναι γεγονός ότι η κατάσταση των Δημοσίων  υπαλλήλων είναι οικτρή: πολλοί από αυτούς δεν έχουν καύσιμη ύλη για τη θέρμανση, και ακόμα κι ο Φίλων, σε ανώτερο κλιμάκια της δημοσίας διοικήσεως, είναι αναγκασμένος να επιβιώνει με λιγώτερα από 79 δολάρια τον μήνα. Αλλά είναι προφανές πως η λύση δεν είναι να τυπώνει νέο χρήμα.....

.... πήγα για μεσημεριανό γεύμα στο σπίτι του Πεσματζόγλου****,  επειδή το ξανακτίζει, μένει τώρα σε ένα μικρότερο, στον δρόμο προς την Κόρινθο, το οποίο ανήκει σε ένα από τα παιδιά του.

Ήταν εκεί ο Τσαλδάρης, καθώς και η  πριγκίπισσα Ελένη. Η κυρία Mac Veagh***** ενοχλήθηκε κάπως που το ζεύγος Patterson έφτασε μετά την Αυτής Υψηλότητα, και μάλλον ενοχλήθηκε ακόμα περισσότερο όταν η κυρία Patterson δεν υποκλίθηκε.

Άλλο ένα πλουσιοπάροχο γεύμα, μάλιστα με τον Τσαλδάρη σε καλή διάθεση. Φαίνεται πως πίστευε ότι η «θυσία» του είχε λύσει πολλά προβλήματα.

Σε τέτοιο γεύμα δεν είναι εύκολο να φέρει κανείς τη συζήτηση εκεί που θέλει, επιχείρησα να στρέψω την κουβέντα στο λιμάνι του Πειραιά, ζητώντας να μάθω λεπτομέρειες ως προς τη φύση και την έκταση των ζημιών, δεν αποκόμισα καμμιά ουσιώδη πληροφορία. Θα πρέπει να ερευνήσω το θέμα ο ίδιος, καθώς η αναφορά της Επιτροπής Ανασυγκρότησης  φαίνεται ανεπαρκής.

Ο Πεσματζόγλου με ξενάγησε στο ιδιωτικό βυζαντινό παρεκκλήσι του, που, για όποιον ενδιαφέρεται, είναι όντως χαριτωμένο, αν τον άφηνα, κάθε μέρα θα με καλούσε μεσημέρι και βράδυ....

Μετά το γεύμα μαζί με την κυρία Τσαλδάρη, πήγαμε στο σπίτι του Λεβίδη για τσάι, έχει ένα πραγματικά θαυμάσιο κτήμα και ήταν εκεί το μεγαλύτερο μέρος της αθηναϊκής αφρόκρεμας.....

...... Κουβέντιασα αρκετή ώρα με την πριγκίπισσα Αικατερίνη: είναι μια αφράτη και φανταχτερή τριαντάρα η οποία, απ ότι καταλαβαίνω, θα παντρευτεί σύντομα κάποιο άσημο βρετανό αξιωματικό......

.... Πίσω στην «Μεγάλη Βρετανία» στις 7 και ξανά για δείπνο στο σπίτι του Mac Veagh στις 8.45 όπου γνώρισα τον Gibson, τον νέο πρόξενο στη Θεσσαλονίκη, τον Καναδό πρέσβη και τον Αμερικανό εκπρόσωπο της Standard Oil του οποίο το όνομα δεν θυμάμαι μόνο και μόνο επειδή είναι κοινότυπο.

Ο καναδός πρέσβης ήταν πρώην στρατιωτικός και τόσο έντονα αντικομμουνιστής, ώστε κόντεψε να πνιγεί όταν είπα ότι θα ενδιαφερόμουνα να γνωρίσω τον Ζαχαριάδη. Ήμουν πολύ κουρασμένος για να ξεκινήσω οποιαδήποτε συζήτηση άξια λόγου και προφασιζόμενος το ταξίδι στη Θεσσαλονίκη τη Δευτέρα χαιρέτισα και έφυγα.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Paul A Ρorter : «Εδώ δεν υφίσταται κράτος σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα. Αντ' αυτού υπάρχει μια χαλαρή ιεραρχία ατομιστών πολιτικών, (...) που είναι τόσο απασχολημένοι με τον προσωπικό τους αγώνα για εξουσία, ώστε δεν έχουν τον χρόνο να αναπτύξουν οικονομική πολιτική, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι είχαν την ικανότητα. Υπάρχει μεγάλη ανομοιομορφία εις το βιοτικόν επίπεδον και τα εισοδήματα ανά την Ελλάδα. Οι κερδίζοντες, δηλαδή οι βιομήχανοι, οι έμποροι, οι κερδοσκόποι και οι μαυραγορίται, διάγουν εν πλούτω και χλιδή, το πρόβλημα δε αυτό ουδεμία κυβέρνησις το αντιμετώπισεν αποτελεσματικώς. Εν τω μεταξύ αι λαϊκαί μάζαι περνούν μιαν αθλίαν ζωή. Οι κερδίζοντες είναι σχετικώς ολίγοι τον αριθμόν και ο συνολικός πλούτος των, περιερχόμενος εις το σύνολον του πληθυσμού θα επέφερεν ελάχιστην βελτίωσιν των γενικών συνθηκών διαβιώσεως. Αλλ' ο πολυτελής τρόπος ζωής των εν μέσω της πτώχειας συντείνει εις το να εξοργίζη τας μάζας και να υπογραμμίζη την δυστυχίαν των πτωχών. Απ' ό,τι μπόρεσα να διαπιστώσω, η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει καμιάν άλλη πολιτική πρακτική από το να εκλιπαρεί για ξένη βοήθεια ώστε να διατηρηθεί στην εξουσία απαριθμώντας θορυβωδώς τις θυσίες της Ελλάδος... (...) στόχος της είναι να χρησιμοποιήσει την ξένη βοήθεια ως μέσο για τη διαιώνιση των προνομίων μιας μικρής κλίκας εμπόρων και τραπεζιτών, οι οποίοι αποτελούν την αόρατη εξουσία στην Ελλάδα».

 *Κωνσταντίνος Τσαλδάρης (1884 - 15 Νοεμβρίου 1970) αρχηγός του συνασπισμού «Ηνωμένη Παράταξις Εθνικοφρόνων» και ανέλαβε την πρωθυπουργία της χώρας από τον Απρίλιο του 1946 έως τον Ιανουάριο του 1947.

** Η Μεγάλη Δούκισσα Ελένη Βλαδιμήροβνα της Ρωσίας (17 Ιανουαρίου 1882 - 13 Μαρτίου 1957) ήταν μεγάλη δούκισσα της Ρωσίας.

*** Ο Δημήτριος Μάξιμος (1873 - 16 Οκτωβρίου 1955) ήταν Έλληνας οικονομολόγος, τραπεζίτης και πολιτικός.

**** Ο Γεώργιος Πεσμαζόγλου (1890- 22 Μαΐου 1984).

***** Ο Λίκολν Μακ Βη (1890-1972) ήταν διακεκριμένος αρχαιολόγος, επιχειρηματίας και διπλωμάτης, Υπηρέτησε επί μακρόν ως πρεσβευτής των ΗΠΑ σε διάφορες χώρες σε δύσκολους καιρούς.

 

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΝΑ ΘΑΥΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ του Paul A Ρorter Εκδόσεις το ΒΗΜΑ

Ο ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ ΣΤΙΣ ΚΥΔΩΝΙΕΣ

«Αδελφοί ομογενείς, έχετε πάντα προ οφθαλών, ότι ποτέ  ξένος δεν βοηθάει ξένον χωρίς μεγαλώτατα  κέρδη». Αλέξανδρος Υψηλάντης

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Μπαρούτι και βόλια από το Αϊβαλί.

Η σύσκεψη στο Ισμαήλι ξεκίνησε 1^η Οκτωβρίου του 1820 και ολοκληρώθηκε 8 Οκτωβρίου του 1820, οι αποφάσεις ήταν καθοριστικές (στην συνέχεια βέβαια το στρατηγικό σχέδιο του Ισμαηλίου άλλαξε).

Ο κάθε επαναστάτης ξεκίνησε από το Ισμαήλιο για να πραγματοποιήσει το έργο του, ο αρχιμανδρίτης Γρηγόριος Δικαίος προκειμένου να προετοιμάσει την κάθοδο του Αλέξανδρου Υψηλάντη στην Μάνη πήρε τον δρόμο και  έφτασε στην Κωνσταντινούπολη, εκεί τέλη Νοεμβρίου σε συνενόηση με τον Παν Σέκερη αγοράζει καράβι  στο όνομα του εμπόρου Φιλικού Παλιαολόγου Λεμονή και μετά την αγορά αναχωρούν και ο Λεμονής μαζί με τον Δικαίο.

Τέλος 1820 το πλοίο των Φιλικών φτάνει στις Κυδωνίες της Μ Ασίας όπου και μένει κάποιες μέρες, είναι προφανές ότι ο Παπαφλέσσας θα είχε επαφές με Αιβαλιώτες φιλικούς, η πόλη που είχε περίπου 400 ( τετρακόσιους) Φιλικούς, και ίσως να προετοιμάστηκε και η Επανάσταση των Κυδωνιών που πραγματοποιήθηκε τον Ιούνιο του 1821 με στρατιωτικό ηγέτη τον  Γεώργιο Σάλτα,  πιθανά να κανονίστηκε η γνωστή αποστολή πυρίτιδας κατά το ξεκίνημα της Επανάστασης στην Καλαμάτα.

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Από την Σμύρνη έφτασε

μπαρούτι φορτωμένο...

Στην συνέχεια ο Παπαφλέσσας πήγε στην Ύδρα και στις Σπέτσες πριν προσεγγίσει στις Πελοποννησιακές ακτές, δηλαδή πέρασε απ όλα τα μέρη από όπου στην συνέχεια εκδηλώθηκε η Επανάσταση.

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ 1770-1871 εκδόσεις ΒΗΜΑ

ΘΑΝΑΤΟΣ ΖΕΒΓΟΥ ΚΑΙ ΣΙΑΝΤΟΥ

 

 

Στο ξενοδοχείο «Αστόρια» της Θεσσαλονίκης κατέλυσε ο Γιάννης Ζέβγος (πραγματικό όνομα Γιάννης Ταλαγάνης) το 1947 πριν τον σκοτώσουν.

Την  20ή Μαρτίου 1947 ο Ζέβγος φεύγει από το δωμάτιό του και πηγαίνει στα γραφεία της εφημερίδας «Αγωνιστής», επί της οδού Πλάτωνος 1, προκειμένου να συντάξει ένα υπόμνημα προς την Επιτροπή του Ο.Η.Ε. τελειώνοντας το υπόμνημά του θα μεταβεί στο εστιατόριο «Ελβετικόν» για φαγητό.

Στο δρόμο της επιστροφής για το ξενοδοχείο ο άγνωστος τον παίρνει στο κατόπι. Βγάζει ένα περίστροφο και ρίχνει πισώπλατα τρεις φορές εναντίον του.

Όπως αποκαλύφθηκε, δολοφόνος ήταν ο 32χρονος κρεοπώλης Χρήστος Βλάχος, ένας πρώην κομμουνιστής από τις Σέρρες. Ο συλληφθείς δολοφόνος θα υποστηρίξει πως μόλις είδε μπροστά του τον Ζέβγο του «ανέβηκε στο αίμα στο κεφάλι. Οι κομμουνιστές με βασάνισαν επειδή δεν συμφωνούσα μαζί τους».

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Θύμα και θύτης, τώρα τι κρύβεται από πίσω ποτέ δεν θα μάθουμε.

Στην απολογία του θα αναφέρει επίσης ότι οι κομμουνιστές είχαν εκπορνεύσει τη γυναίκα του, με την οποία είχε χωρίσει, όταν αυτός βρισκόταν στη Γιουγκοσλαβία. Εκείνη ωστόσο από την πλευρά της θα υποστηρίξει αργότερα ότι τον χώρισε επειδή ήταν προδότης του κόμματος.

Τώρα για την δολοφονία του Ζεβγού που ήταν ένα μετριοπαθές άτομο, υπάρχουν πολλές εκδοχές για τον δολοφόνο και την δολοφονία, ο Σόλων Νεοκ Γρηγοριάδης στο βιβλίο "ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ 1941-1974" αναφέρει σχετικά:

Επίσημη εκδοχή: Πρώην ΕΛΑΣίτης που παραδόθηκε στις αρχές και τον ελευθέρωσαν (ΣΣ εδώ μπαίνει το ερώτημα με ποιο αντάλλαγμα;) ελατήριο το όψιμο μίσος κατά του ΚΚΕ.

 

Άκρας Δεξιάς εκδοχή: Ο φονιάς ενεργούσε με εντολή του Ν Ζαχαριάδη, ο οποίος ήθελε να απαλλαγή από τον διαλλακτικό Ζευγό.

 

Αριστεράς εκδοχή: Ενήργησε κατά εντολή των παρακρατικών ή και κρατικών παραγόντων για να εξαφανιστεί ένας υπέρμαχος του κατευνασμού ώστε να συνεχιστεί ο πόλεμος και να συντριβεί το ΚΚΕ.

 

Ν Ζαχαριάδη εκδοχή: Ηθικός αυτουργός ο ίδιος ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Ν Ζέρβας.

Αρκετά χρόνια αργότερα ο Μάρκος Βαφειάδης, θα υποστήριξει ότι ο Ζέβγος δολοφονήθηκε εκ των έσω, κατ’ εντολήν της ηγεσίας του Κ.Κ.Ε.

Ο Χρήστος Βλάχος πάντως, ως ούτως ή άλλως φυσικός αυτουργός της δολοφονίας θα καταδικαστεί στις 28 Μαΐου του 1948 σε φυλάκιση μόλις δύο ετών. Μετά από δύο χρόνια αποφυλακίζεται και φυγαδεύεται στο μακρινό Μπουένος Άιρες, το 1968 επιστρέφει στις Σέρρες, το 1981 είναι τρόφιμος στο ψυχιατρείο Λέρου.

Λοιπόν στην περίοδο αυτή έχουμε αλλεπάλληλους θανάτους

Δολοφονία Ζευγού 20/3/1947.

Θάνατος Βασιλιά Γεωργίου Β 1/4/1947.

 

Αυτοκτονία στρατηγού Ευριπίδη Μπακιρτζή 2/5/1947

Θάνατος Σιάντου 20/5/1947.

 

Μετά από δύο μήνες πέθανε στην κλινική του Πέτρου Κόκκαλη από καρδιά και Γ Σιάντος (μετριοπαθής υπέρ του κατευνασμού). Ο Κώστας Γαβριηλίδης, ηγέτης του Αγροτικού Κόμματος, που είχε υπάρξει συνεξόριστός του στην Ανάφη είπε:

«Τρίτη 20 Μαΐου 1947. Ώρα 11 π.μ. πέθανε ξαφνικά ο Γιώργης Σιάντος. Το έμαθα στο δρόμο και έτρεξα αμέσως στο σπίτι του Κόκκαλη (όπου έμενε). Απίστευτο και τρομακτικό το γεγονός. Τον είδα στο κρεβάτι και μου έκανε την εντύπωση πως κοιμόταν.

 

Το Λαϊκοδημοκρατικό κίνημα έχασε μια από τις φωτεινές του διάνοιες, έχασε τον ακούραστο, θαρραλέο και θετικό αγωνιστή και ηγέτη».

 

 

Άκρας Δεξιάς εκδοχή: Ο Ν Ζαχαριάδης έβαλε τον Κόκκαλη να τον σκοτώσει, για να απαλλαγεί από ένα μετριοπαθή.

 

Ν Ζαχαριάδη εκδοχή: Με άρθρο στον "Ρ" με τίτλο " Άβυσσος, άβυσσον επικαλείται" κατηγορεί τον υπουργό Δημόσιας Τάξης Ν Ζέρβας ως ηθικό αυτουργό, ο Σιάντος δολοφονήθηκε από την Ιντέλιτζενς Σέρβις διότι ήταν "ισόβιος πράκτωρ των Άγγλων" οι οποίοι έσπευσαν να τον δολοφονήσουν διότι επέκειτο η αποκάλυψη του από τον αρχηγό του ΚΚΕ που από καιρό τον υποπτευόταν.

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Οι Άγγλοι είχαν ανακοινώσει ότι θα αποχωρούσαν οι μισοί την 1η Μαρτίου και οι υπόλοιποι την 1η Ιουνίου.... ο αγγλόφιλος βασιλιάς πέθανε την 1 Απριλίου, στις 23 Απριλίου 1947 ψηφίστηκε από την  αμερικανική Γερουσία η  βοήθεια προς την Ελλάδα, το γνωστό δόγμα Τρούμαν.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

"ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ 1941-1974" του Σόλωνα Νεοκ Γρηγοριάδη

ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ ΚΚΕ ΓΙΑ ΑΓΓΛΙΑ ΚΑΙ ΗΠΑ

Κατά την διάρκεια της Κατοχής το ΕΑΜ   (ΚΚΕ) πίστευε ότι :

Ο Ρούσβελτ ήταν ένας φιλελεύθερος, προοδευτικός, δημοκρατικός που ευνοούσε την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα.

Ο Τσώρτσιλ πίστευαν ότι συνδεόταν η πολιτική του με την επαναφορά του Γεωργίου Β στην Ελλάδα και την δημιουργία ενός αδιάλλακτου αντιαριστερού καθεστώτος.

Σε αυτή την λογική στήριξαν την πολιτική του ΕΑΜ   (ΚΚΕ)  και κατά την κατοχή και μέχρι την Βάρκιζα.... αλλά αυτό πίστευαν η ΕΑΜική μάζα ακόμα και μέχρι πρόσφατα, παρά τα γεγονότα που μεσολάβησαν.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Φραγκλίνος Ντελάνο Ρούζβελτ (Franklin Delano Roosevelt).

Ας δούμε όμως τα στοιχεία και τα γεγονότα:

1.     Τον Αύγουστο του 1943 στο Κεμπέκ του Καναδά οι Ρούσβελτ και Κτσώρτσιλ έστειλαν μήνυμα στον Γεώργιο Β ότι θα επανέλθει επικεφαλής των απελευθερωτικών και συμμαχικών δυνάμεων στην Ελλάδα.

2.     15 Οκτωβρίου 1943 ο Αντονυ Ήντεν δηλώνει στον Τσουδερό "Ο βασιλεύς δεν πρέπει να επανέλθει στην Ελλάδα αν δεν γίνει δημοψήφισμα".

3.     22/11/1943 στο Ανώτατο Πολεμικό Συμβούλιο στο Λονδίνο που προήδρευε ο Α Ήντεν αποφασίζουν ότι δεν θα επάνέλθει ο Γεώργιος Β αν δεν προηγηθεί δημοψήφισμα.

4.     2/12/1943 επιδίδεται δήλωση να την υπογράψει, που γράφει ότι δεν θα επανέλθει στην Ελλάδα χωρίς δημοψήφισμα.

5.     Ο Γεώργιος Β αρνείται να υπογράψει και καταφεύγει στον Ρούσβελτ που ήταν στο Κάιρο, ο Ρούσβελτ σπεύδει να συναντήσει τον Α Ήντεν και τον επιπλήτει τραχύτατα «γιατί θέλει να αφαιρέσει το στέμμα από τον πιστό τους σύμμαχο» .... ο Τσώρτσιλ σπεύδει μάταια να τον κατευνάσει.

6.     Το Νοέμβριο του 1943 οι Βρετανοί πραγματοποιούν επιχείρηση στο Αιγαίο και τα Δωδεκάνησα, ο Ρούσβελτ αρνείταν να τους δώσει την παραμικρή βοήθεια και η επιχείρηση καταλήγει σε ήττα. (φυσικά η άρνηση του  Ρούσβελτ είχε σχέσει με τον Γεώργιο Β).

7.     Φθινόπωρο 1944 οι Άγγλοι ετοιμάζουν εκστρατευτικό Σώμα για να απελευθερωθεί η Ελλάδα, ο Ρούσβελτ τον ενισχύει για να μη επικρατήσει ο ΕΛΑΣ άρα το ΚΚΕ.

8.     Ο Τσώρτσιλ βάζει το Γ Παπανδρέου να επιβάλει στον Γεώργιο Β να μη επιστρέψει πριν από δημοψήφισμα, απομονώνει τον Γεώργιο Β στο Λονδίνο χωρίς εξουσίες και κάνει τον διάδοχο Παύλο αντιβασιλιά, όταν ο Γεώργιο Β ζητά από τον Παύλο να παρευρεθεί στην απελευθέρωση σαν αντιβασιλιάς, τον καθαιρεί ο Τσώρτσιλ και κάνει αντιβασιλιά τον Γ Παπανδρέου.

9.     Μετά τα Δεκεμβριανά ο Τσώρτσιλ αποφασίζει να κάνει αντιβασιλιά τον αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό, ο Γεώργιος Β γίνεται έξαλος διότι ο αρχιεπίσκοπος ήταν προσωπικός εχθρός του, ο Τσώρτιλ παράτην αντίδρασει ορίζει τον αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό αντιβασιλιά.

10.  Ο Γεώργιος Β αρνείται τον διορισμό του τον αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού, και την 28/12/1944 σε μια συνάντηση μεταξύ Τσώρτσιλ και Γεωργίου συγκρούονται σφοδρά, ο Πιπινέλης αναφέρει ότι το προσωπικό των διπλανών γραφείων νόμιζαν ότι οι δύο άντρες είχαν πιαστεί στα χέρια και μπήκαν μέσα να τους χωρίσουν... τελικά ο Γεώργιος Β δέχεται αφού αποσπά δήλωση του Τσώρτσιλ για τις αρμοδιότητες του αντιβασιλέα με την υπόσχεση του ότι δεν θα την κοινοποιήσει, ο Γεώργιος Β την φέρνει στην δημοσιότητα και την εξηγεί ότι ο Δαμασκηνός πρέπει να τον ρωτά πριν λάβει αποφάσεις, ο Τσώρτσιλ στο Πολεμικό Συμβούλιο την 2/1/1945 λέει τον Γεώργιο Β « βασιλέα στερημένο από τιμή» και ανακοινώνει ότι ο αντιβασιλέας δεν είναι υποχρεωμένος ούτε καν να ενημερώνει τον Γεωργιο Β.

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Ουίστον Τσώρτσιλ επέβαλε σαν αντιβασιλέα τον Αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό.

Αυτά είναι τα γεγονότα, μετά την Βάρκιζα συνέβησαν δύο συμαντικά γεγονότα:

Α. 12/4/1945 ο Φραγκλίνος Ντελάνο Ρούζβελτ (Franklin Delano Roosevelt) πέθανε από εγκεφαλική συμφώρηση ξαφνικά , στην θέση του ορκίστηκε ο αντιπρόεδρος Χάρρυ Τρούμαν.

Β. Στις εκλογές της 26ής Ιουλίου 1945 ο Ουίστον Τσώρτσιλ ηττήθηκε, το εργατικό κόμμα κέρδισε 390 έδρες επί 640 και οι συντηριτικοί 195 έδρες (26 υπουργοί του μεταξύ αυτών 5 οι σπουδαιότεροι δεν εκλέχτηκαν).

 

Η αριστερά πίστεψε ότι ο Χάρρυ Τρούμαν θα ακολουθούσε αυτό που φαντασιωνόντουσαν για τον Φραγκλίνο Ντελάνο Ρούζβελτ σε σχέση με την Ελλάδα, δηλαδή προσδοκούσαν ευνοική για αυτούς πολιτική από τον Χάρρυ Τρούμαν.

Και από τους εργατικούς της Αγγλίας μεταβολή της πολιτικής Τσώρτσιλ και προσδοκίες από πλήρη αποχώρηση των αγγλικών στρατευμάτων, αβασίλευτη δημοκρατία και ελευθερία δράσης της αριστεράς.

Δηλαδή με δύο λόγια είχαν την αυταπάτη και την ανωριμότητα ότι αυτό που γινόταν στην Ελλάδα ήταν πολιτική προσώπων.

Δεν κατάλαβαν ποτέ ότι ο βασικός εχθρός του Γεωργίου Β ήταν ο Τσώρτισλ και ο κύριος φίλος του ο  Φραγκλίνος Ντελάνο Ρούζβελτ... ο Τσώρτισλ ήθελε αγγλική επιρροή στην Ελλάδα και η επάνοδος του Γεωργίου Β δεν τον ενδιέφερε και ήταν πρόθυμος να τον θυσιάσει όπως και τον θυσίασε.

Ο δε Φραγκλίνος Ντελάνο Ρούζβελτ ήθελε να υποκαταστήσει την Αγγλία σε επιρροή στην Ελλάδα και το όχημα ήταν η υποστήριξη του Γεωργίου Β (πράγμα που έγινε τον Φεβρουάριο του 1947).

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η ηγεσία της αριστεράς από γκάφα σε γκάφα οδηγήθηκε στην Βάρκιζα.

Οι ανεδαφικες προσεγκίσεις της αριστεράς έπιασαν ταβάνι επιπολαιότητας σε όλους τους σχεδιασμούς και τις αναλύσεις τους.

Ο Τρούμαν είναι αυτός που θα βοηθήσει στην συντρινεί τους με το «δόγμα Τρούμαν», πράγμα που θα έκανε αν ζούσε και ο Φραγκλίνος Ντελάνο Ρούζβελτ, ο βασιλιάς επανήλθε στην Ελλάδα 15 μήνες μετά την πτώση του Τσώρτσιλ. Οι εργατικοί δια του υπουργού εξωτερικών δήλωνετην 24/7/1945: « Η επέμβαση του βρετανικού στρατού στην Αθήνα κατά τα Δεκεμβριανά εγκρίθηκαν από τον αγγλικό πολιτικό κόσμο. Κατά την γνώμη μου, στην Ελλάδα αμέσως μετά την απελευθέρωση χρειαζόταν στρατιωτική κυβέρνηση». Και στις  27/7/1945 είπε: «Η εξωτερική πολιτική της προκάτοχης κυβέρνησης θα διατηρηθεί».

Δηλαδή η ηγεσία της αριστεράς είχε μαύρα μεσάνυχτα στο τι συνέβαινε και αδυνατούσε να παρακολουθήσει στοιχειωδώς τις εξελίξεις.

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Β του Παν Πιπινέλη.

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ του Σ Ν Γρηγοριάδη εκδόσεις Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία.

 

 

Παπα-Εφτίμ

 

Ο Ευθύμιος Καραχισσαρίδης (Παύλος Καραχισαρίδης ή Καραχισαρλίογλου), γεννήθηκε το 1884 στο Ακντάγ Ματέν του Πόντου και σπούδασε στην Εμπορική Σχολή της Άγκυρας. Το 1911 παντρεύτηκε τη Μαρία Καλφόγλου και απέκτησαν τρεις κόρες (τη Μαίρη, την Πολυάννα και τη Ναταλία) και δύο γιους (τον Γεώργιο και τον Αριστείδη). Ήταν τουρκόφωνος χριστιανός ορθόδοξος. Ήταν ιερέας, ο οποίος όμως αποστάτησε και πολέμησε στο πλευρό των Τούρκων του Κεμάλ Ατατούρκ στον Μικρασιατικό απελευθερωτικό Πόλεμο.

 

Το 1914, για να αποφύγει τη στράτευση, κατέφυγε στην ιδιαίτερη πατρίδα του και ζήτησε από τον μητροπολίτη Καισαρείας Νικόλαο Σακκόπουλο να τον χειροτονήσει ιερέα με το όνομα Ευθύμιος ή παπα-Ευθύμ’. Το 1918 αντικατέστησε τον ιερέα στο χωριό Κεσκίν (είχε μεταβεί στην Πόλη για νοσηλεία), βοηθούντος και του εξαδέλφου του Παντελή Καραχισαρίδη που ήταν σχολάρχης της τοπικής αστικής σχολής.

Αυτός ήταν ο μπροστάρης της ιδέας των νεότουρκων του Κεμάλ να αντικατασταθεί το Οικουμενικό Πατριαρχείο από ένα «τουρκο-ορθόδοξο (Πατρίκχανε), στο οποίο ο ίδιος θα ήταν ο «Πατριάρχης»!

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο παπα-Ευθύμ'

 

Τον Νοέμβριο του 1921 ο παπα-Ευθύμ δηλώνει διά του Τύπου ότι είναι Γενικός Επίτροπος των Τουρκορθόδοξων Χριστιανών και προχωρά στην ίδρυση αυτοκέφαλης Τουρκορθόδοξης Εκκλησίας. Καλεί τις χριστιανικές κοινότητες της Μικράς Ασίας να στείλουν αντιπροσώπους στην Καισάρεια με σκοπό τη συγκρότηση ενός ορθόδοξου συμβουλίου.

Έφτασε στο ευτελές σημείο να ζητεί από άλλους ιερείς να αναπέμπουν δεήσεις υπέρ του Μουσταφά Κεμάλ!

Το 1923 εγκαθίσταται στην Κωνσταντινούπολη και αυτοανακηρύσσεται σε «Πατριάρχη της Τουρκορθοδόξου Εκκλησίας».

Το 1924 ο παπα-Εφτίμ κατέλαβε μία ορθόδοξη χριστιανική εκκλησία στον Γαλατά της Κωνσταντινούπολης, την Παναγία την Καφατιανή, η οποία φυσικά δεν πειράχτηκε από τον εξαγριωμένο τουρκικό όχλο στα Σεπτεμβριανά του 1955. Στην πύλη του ναού υπάρχει η επιγραφή «Ανεξάρτητο Τουρκικό Ορθόδοξο Πατριαρχείο. Αρχιεπισκοπή Ιστανμπούλ».

Το 1934 εγκαταλείπει το επίθετο Καραχισαρίδης, και με την υποχρεωτική απόκτηση επιθέτου από όλους του πολίτες επιλέγει το όνομα Ζεκί Ερενερόλ.

 

Η περίεργη αυτή αίρεση, αν μπορούμε να την πούμε έτσι, μέχρι πρόσφατα διατηρούσε στενές σχέσεις με το φασιστικό τουρκικό Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης (ΜΗΡ) και είχε εμπλακεί στην οργάνωση Εργκένεκον, η οποία διαλύθηκε από τον Τ. Ερντογάν.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Το τουρκορθόδοξο Πατριαρχείο.

Όπως αναφέρει ο Α. Μασσαβέτας στο βιβλίο του «Κωνσταντινούπολη, η πόλη των απόντων», μετά τα τραγικά γεγονότα της γενοκτονίας των Αρμένιων και των Ασσύριων, οι Καραμανλήδες, δηλαδή οι τουρκόφωνοι χριστιανοί ορθόδοξοι της Μ. Ασίας, αποτελούσαν τους μόνους Χριστιανούς στην περιοχή. Το εθνικιστικό κεμαλικό κίνημα προωθούσε εδώ και χρόνια την ιδέα να υποστηριχθούν οι Καραμανλήδες για να αποκοπούν από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και να δημιουργήσουν μια νέα εκκλησιαστική αρχή κι έτσι να εκτουρκισθούν και να μην υποστηρίξουν την απόβαση των Ελλήνων στη Σμύρνη το 1919. Μάλιστα διέδιδαν ότι οι Καραμανλήδες ήταν απόγονοι γνήσιων Τούρκων που είχαν φτάσει στη Μ. Ασία πριν τη μάχη στο Μάτζικερτ το 1071 και είχαν εκχριστιανισθεί!

 

Ο παπα-Εφτίμ, αφού αποστάτησε και πήγε με την πλευρά των Τούρκων, συμμετείχε στο υπουργικό συμβούλιο του Κεμάλ, έκλεισε στην περιοχή του, που έλεγχαν τα κεμαλικά στρατεύματα τα 68 ελληνικά σχολεία και προωθούσε τον εκτουρκισμό των Καραμανλήδων, δείχνοντας έτσι στην παγκόσμια κοινή γνώμη ότι στη Μ. Ασία δεν υπάρχουν άλλες εθνότητες παρά μόνο Τούρκοι, που είναι είτε Μουσουλμάνοι είτε Χριστιανοί Ορθόδοξοι!

Όπως αναφέρει ο Β. Τζανακάρης στο βιβλίο του «Δακρυσμένη Μικρασία» ο παπα-Εφτίμ ενεπλάκη και στις κόντρες που σημειώθηκαν στην ορθόδοξη Εκκλησία τον καιρό του Εθνικού Διχασμού (1916-1922). Τον Μάιο του 1923 οπαδοί του παπα-Ευθύμ, με την ανοχή της τουρκικής αστυνομίας, μπήκαν στο Πατριαρχείο και άρπαξαν τον Πατριάρχη Μελέτιο Μεταξάκη. Ευτυχώς με παρέμβαση της γαλλικής χωροφυλακής ο Πατριάρχης γλύτωσε από βέβαιη εκτέλεση.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Ο τάφος του με τα λόγια του Κεμάλ.

Τελικά, όμως, το 1924 έγινε η ανταλλαγή πληθυσμών με θρησκευτικά κριτήρια και ο παπα-Εφτίμ έμεινε χωρίς πιστούς. Ενώ τα αδέλφια του έφυγαν στην Ελλάδα, ο παπα-Εφτίμ με τη βοήθεια της τουρκικής κυβέρνησης δεν κρίθηκε ανταλλάξιμος και κρατήθηκε στην Κωνσταντινούπολη για να δημιουργήσει εμπόδια στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και τους Έλληνες της Πόλης που δεν μετακινήθηκαν στον ελλαδικό χώρο. Παρόλο που οι Καραμανλήδες της Πόλης δεν τον ακολούθησαν, ο ίδιος με τη στήριξη των κεμαλιστών κατέλαβε και 2 άλλες ορθόδοξες εκκλησίες, τον Άι-Γιάννη των Χίων και τον Άγιο Νικόλαο, το Πατριαρχείο τον αφόρισε.

Το 1953 τίθεται επικεφαλής διαδήλωσης κατά του Οικουμενικού Πατριαρχείου και υπέρ της απομάκρυνσης του Αθηναγόρα.

Το 1962 υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο. Λόγω της κατάστασης της υγείας του παρέδωσε την διαχείριση των υποθέσεων της «Εκκλησίας» του στον γιο του Τουργκούτ (πρώην Γεώργιο) Ερενερόλ, που επαγγελόταν τον γιατρό και τον αντικατέστησε.

 Τις πρώτες πρωινές ώρες της 15ης Μαρτίου 1968 πέθανε ο ψευτοπατριάρχης. Ο θάνατός του πυροδότησε ξαφνική ένταση στις σχέσεις μεταξύ Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και τουρκικών Αρχών, όταν ο Πατριάρχης Αθηναγόρας δέχτηκε τηλεφώνημα από τον νομάρχη Κωνσταντινουπόλεως, ο οποίος αξίωνε ο ψευτοπατριάρχης των... τουρκορθόδοξων παπα-Ευθύμ’ να ταφεί στο κοιμητήριο των ελληνορθόδοξων πατριαρχών, στο κοιμητήριο του Βαλουκλή! Κηδεύτηκε στο κέντρο του ελληνορθόδοξου κοιμητήριου του Σισλί, παρ’όλη την αντίδραση Ελλήνων της Πόλης και αργότερα δίπλα του κηδεύτηκαν και οι γιοι του.

Στον τάφο του έχει χαραχθεί μια δήλωση που είχε κάνει γι’ αυτόν ο Κεμάλ το 1923: «Ο Παπαευτίμ’ άξιζε όσο μια στρατιωτική μεραρχία...».

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο παπα-Εφτίμ μιλά σε Τούρκους.

Οι πιστοί του δεν ξεπερνούσαν τα 20 άτομα και μάλιστα η οικογένεια του παπα-Εφτίμ ήταν μέλος των Γκρίζων Λύκων. Ο αρχηγός του φασιστικού τουρκικού Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης (ΜΗΡ) ήταν πάντα παρόν σε κηδείες μελών της αίρεσης τιμώντας τους αγώνες τους. Οι κηδείες γίνονταν και με το χριστιανικό και με το μουσουλμανικό τυπικό.

 

Όπως αναφέρει ο Α. Μασσαβέτας τώρα «Πατριάρχης» είναι ο εγγονός του ιδρυτή της οργάνωσης, ο Umit Erenerol, γνωστός ως παπα-Εφτίμ Δ΄. Η εγγονή του παπα-Εφτίμ, η Σεβγκί Ερενερόλ, υπήρξε υποψήφια βουλευτής του φασιστικού τουρκικού Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης (ΜΗΡ). Σε κάθε διαδήλωση έξω από το Οικουμενικό Πατριαρχείο ήταν παρούσα ζητώντας την εκδίωξή του από την Τουρκία. Παρούσα ήταν και σε κάθε δίκη στη γείτονα χώρα εναντίον φιλελεύθερων διανοούμενων με την κατηγορία της «προσβολής του τουρκισμού». Πρωτοστάτησε επίσης και με τον Μουαμέρ Καραμπουλούτ στον αγώνα «κατά της τρομοκρατίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου».

Ο Μουαμέρ Καραμπουλούτ ήταν πρόεδρος του ιδρύματος Νοέλ Μπαμπά (ο γέρος με τα δώρα). Στόχος του ιδρύματος ήταν να κάνει γνωστό στην κοινή γνώμη ότι ο Santa Claus (ο Άγιος Νικόλαος από τα Μύρα της Μ. Ασίας), γεννήθηκε στο Ντέμρε της Μ. Ασίας, ήταν Τούρκος και κομμάτι του τούρκικου πολιτισμού, ενός πολιτισμού ανεκτικότητας και συναδέλφωσης.

Το 2008 η Ερενερόλ, η εγγονή του «Τουρκο-ορθόδοξου Πατριάρχη», συνελήφθη και οδηγήθηκε στη φυλακή κατηγορούμενη για συμμετοχή στην οργάνωση Εργκένεκον που στόχο είχε να «σώσει» την Τουρκία από τον Ερντογάν και τις ξένες συνωμοσίες. Μάλιστα η Παναγία η Καφατιανή ήταν το κέντρο της οργάνωσης!

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η σημαία του Τουκορθόδοξου Πατριαρχείου (Türk Ortodoks Kilisesi).

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Κωνσταντινούπολη, η πόλη των απόντων του Α. Μασσαβέτας

Δακρυσμένη Μικρασία του Β. Τζανακάρης

 

Η ΜΕΡΑΡΧΙΑ ΤΟΥ ΦΛΩΡΑΚΗ

Τι απέγινε η 1^η Μεραρχία Ρούμελης – Θεσσαλίας  του καπετάν Γιώτη; Απ ότι φαίνεται υπάρχουν σοβαρά παράπονα εκ μέρους των συντρόφων του για την τύχη αυτής της Μεραρχίας του ΔΣΕ.

 

 

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Χ. Φλωράκης στον ΔΣΕ.

Ο Αχιλλέας Παπαιωάννου αναφέρει ότι την 30^η Αυγούστου 1949 η ταξιαρχία 103 που διοικούσε υποχώρησε στην Αλβανία. Εκεί πήρε ένα γραπτό σημείωμα από τον υπουργό στρατιωτικών  της ΠΔΚ τον Δημήτριο Βλαντά που του έλεγε:

«Σ. Αχιλλέα θέλω να συγκροτήσεις ένα επίλεκτο τάγμα της Ταξιαρχίας σου – εθελοντών – και να καταλάβεις τις κορφές 2520, Κιάφα, Μούκα Πέτρα και Γκρίτζοβα του Γράμμου. Περιμένουμε τον καπετάν Γιώτη με την Μεραρχία του, ο οποίος βρίσκεται σε πορεία από την Ρούμελη – Θεσσαλία και όπου νάνε θα φτάσει, να ανοίξεις δρόμο να περάσει, να τον περιμένεις να τον υποδεχτείς».

Πράγματι συγκέντρωσε την Ταξιαρχία του και δημιούργησε ένα τάγμα και ξεκίνησε να ανακαταλάβει το ύψωμα Αυγό, 2520, Κιάφα, Μούκα Πέτρα και Γκρίτζοβα του Γράμμου. Είχαν αναρριχηθεί 30 μέτρα και λίγο πριν δώσει το πρόσταγμα της επίθεσης, όπως λέει «πως με φώτισε ο Θεός και δεν έκανα την έφοδο». Απέναντίας έδωσε εντολή:

«Πίσω, μαρς!»

 

Ο Παππάς τους είπε:

«Σ. Ταξίαρχε, είναι μια από τις πιό σοφές διαταγές που έχω πάρει απ εσένα, γιατί όπως βλέπεις το πανηγύρι τελείωσε...».

«Παππά άφησε τα αυτά και πάμε πίσω».

«Που θα οας όμως από τον Βλαντά; Το ξέρεις τι σε περιμένει;».

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Φλωράκης και ο Κωνσταντινίδης το 1943.

Πολύ αργότερα στην 3^η Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ στη Ρουμανία το 1951 ο Αχιλλέας Παπαιωάννου πλησίασε σε ένα διάλειμα τον Βλαντά που ήταν από τους κοντινότερους συνεργάτες του Ν Ζαχαριάδη και του είπε:

«Σ. Βλαντά, δεν εκτέλεσα τη διαταγή σου εκεί στο αλβανικό έδαφος σχετικά με το 2520 κλπ για να περάσει ο Γιώτης. Τι συνέβει και δε με κάλεσες σε απολογία;».

«Άστα σύντροφε, μην τα σκαλίζεις γιτί βρωμάν... Ο στρατηγός μας αυτός έφτασε στην Αλβανία χωρίς στρατιά... Έφερε μαζί του μόλις 100-150 του Επιτελείου του και της προσωπικής του φρουράς, πέρασε από τον Καλαμά της Ηπείρου, οι υπόλοιποι Ταξιαρχίες, Τάγματα και λόχοι δεν έφτασαν ποτέ στην Αλβανία, χάθηκαν ως εμπροστοφυλακή, οπιστοφυλακές και πλαγιοφυλακές για να φτάσει σώος ο μασκαράςαπό την Ρούμελη μέχρι την Αλβανία.».

 

Απ ότι όμως φαίνεται δεν έφτασαν ούτε 100-150 της μεραρχίας του Φλωράκη δείτε τι είπε ο ταγματάρχης του ΔΣΕ Βασίλης Καραγίαννης:

«... ο Χαρίλαος Φλωράκης – Γιώτης.... του εμπιστεύτηκαν μια Μεραρχία ο ΔΣΕ και τη διέλυσε μέσα σε δύο, σχεδόν, μήνες και ήρθε στα Πεύκα της Σαμαρίνας με μια Διμοιρία. Είναι έτσι, Γιώτη, ή όχι; Λέει ψέματα ο Καραγιάννης;

Σου τα λέω από τώρα για να σε προετοιμάσω. Για να μην μου κάνεις τον πολύ <φορτάτο> και τον μεγάλο καθοδηγητή....

Πρώτα – πρώτα ο παλιάτσος ο Νικήτας Χρουστσιώφ και ύστερα οι δικές μας <κοπριές> τύπου Κολιγιάννη, Φλωράκη, Λουλέ, Μπαρτζιώτα κλπ ...

Το Φλωράκη και τον Κολιγιάννη είδα με τα μάτια μου διαλυμένους. Αυτοί δεν είδαν εμένα στην κατάσταση αυτή.... είδαμε τα χάλια του...

Μη σας κακοφαίνεται Φλωράκη – Μπαρτζιώτα δεν σας είπα εγώ να ξεφτελιστείτε για ένα κομμάτι ψωμί και γίνατε πράκτορες των Ρώσων ...

Στρατηγέ αγαπητέ Φλωράκη. Ταχάλια σου τα είδα στα Πεύκα της Σαμαρίνας. Ήρθες μ ένα παλιομούλαρο και με μια δομοιρία αντάρτες. Ολόκληρος στρατηγός! Κρίμα τις μπότες που φορούσε...

Μετά το Καρπενήσι ξεκίνησε (ο Φλωράκης) για τον Γράμμο και διαλύθηκε στον δρόμο....

Ο Φλωράκης ήρθε στον Γράμμο με τριάντα άτομα. Τόσους έχει και δεκανέας...».



 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Φλωράκης με τον επιτελάρχη της Πρώτης Μεραρχίας του ΔΣΕ Αλέκο Παπαγεωργίου.

Απ ότι φαίνεται λοιπόν η Μεραρχία του Φλωράκη διαλύθηκε από το Καρπενήσι μέχρι τον Γράμμο και διασώθηκαν από τριάντα άντρες του μέχρι εκατόπενήντα.

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΠΟΙΟΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕ ΤΟΝ ΝΟΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ; του Αχιλλέα Παπαιωάννου εκδόσεις Μπίμπης

ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΜΟΝΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΡΠΕΝΗΣΙ 1949 άρθρο του Δ Καρύκα.