Αντώνης Χριστοφορίδης

 

Ο Αντώνης Χριστοφορίδης γεννήθηκε στην Μερσίνη της Μ Ασίας, 26 Μαΐου 1917 έζησε τα πρώτα παιδικά του χρόνια στη Σμύρνη.

Το 1922 βρέθηκε πρόσφυγας στην Αθήνα εγκαταστάθηκαν στους Αμπελόκηπους με τη μητέρα και τις δύο αδελφές του. Επτά μέλη της οικογένειάς του χάθηκαν κατά την μικρασιατική καταστροφή (ο πατέρας του είχε σκοτωθεί στο μικρασιατικό μέτωπο).

Η μητέρα του πέθανε στην Ελλάδα πριν από το 1930. Έτσι αναγκάστηκε να εργαστεί ως υπάλληλος στο ξενοδοχείο "Μυστράς" για να επιβιώσει ο ίδιος και οι αδελφές του, ενώ ταυτόχρονα φοιτούσε στη νυχτερινή σχολή για εργαζόμενους του Φιλ. Συλλόγου "Παρνασσός".

17 χρονών, αποφασίζει πάει  στο Παρίσι για καλύτερη τύχη, έχοντας ακουστά για τον Έλληνα πυγμάχο Εξαρχόπουλο που είχε έκανε εκεί καριέρα. Έτσι στο Παρίσι ασχολήθηκε με την πυγμαχία με προπονητή τον Πιερ Γκαντόν. Σε σύντομο διάστημα στο Παρίσι μιλούσαν για τον "Christo".

Άρχισε να δίνει αγώνες με όλο και πιο διάσημους αντιπάλους αρχικά εντός Γαλλίας και αργότερα και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. To 1934 είχε οκτώ νίκες και μία ισοπαλία.

Το 1935 είχε 10 νίκες και μία ήττα από αθλητή τον οποίο νίκησε σε αγώνα ρεβάνς.

Το 1936 ξεκίνησε με δύο ήττες στα σημεία αλλά συνέχισε νικηφόρα δείχνοντας πως πλησίαζε η ώρα να διεκδικήσει το ευρωπαϊκό στέμμα.

Στις 14 Νοεμβρίου 1938 κατέκτησε τον τίτλο του πρωταθλητή Ευρώπης μέσων βαρών. Στον τελικό που έγινε στο Στάδιο του Ρότερνταμ ενώπιον 15.000 θεατών νίκησε μέσα στην πατρίδα του τον Ολλανδό κάτοχο του τίτλου Μπεπ βαν Κλάβερεν (Bep van Klaveren) που ήταν ολυμπιονίκης το 1928 στο Άμστερνταμ. Η υπεροχή του Χριστοφορίδη ήταν καταφανής και στους 15 τρίλεπτους γύρους.

Ιστορικός υπήρξε ο αγώνας του στις 21 Νοεμβρίου 1937, όταν νίκησε τον Γερμανό Γκούσταβ Έντερ. Ο αγώνας έγινε στο Βερολίνο μπροστά στο Χίτλερ, ο οποίος αναγκάστηκε να φύγει πριν τελειώσει ο αγώνας. Στο Σπορτ Πάλας του Βερολινου. Μπροστά σε ένα ηλεκτρισμενο κοινό 20.000 φανατισμενων θεατών αντιμετωπίζει τον θηριώδη Gustav Eder, ένα από τα καμάρια της χιτλερικής Γερμανίας, αήττητο για 7 χρόνια σε όλα τα ευρωπαϊκά ρινγκ. Ο ίδιος ο Χίτλερ παρακολουθεί τον αγώνα παρέα με τον θρυλικό Γερμανό πυγμάχο Μax Schmelling. Με τη λήξη του αγώνα ο Eder σήκωσε το χέρι του πριν τον διαιτητή, αναγνωρίζοντας την ανωτερότητα του, ενώ στα μεγαφωνα δεν αναφερθηκε καν το ονομα του, αναγγελθηκε με προφανή διάθεση απαξίωση ότι νίκησε "ο Έλληνας". Ο Χίτλερ δεν ήταν ακόμα εκεί, είχε φύγει για να μη δει, τη συντριβή του ιδεώδους της ναζιστικής φυλετικής ανωτερότητας από τον σχετικά μικροκαμωμενο μελαμψο Μικρασιατη.

 

Στην επιστροφή του Χριστοφοριδη στο Παρίσι, τον περίμεναν στο σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης ο δήμαρχος της πόλης και χιλιάδες Γάλλοι που τον σήκωσαν στα χέρια, αποθεωνοντας τον άνθρωπο που συνέτριψε τη ναζιστική αλαζονεί ...Όλοι οι Γάλλοι μιλούν για  τον πρωταθλητή που γελοιοποίησε τον Χίτλερ στο Βερολίνο...

Ο γιατρός Δημήτρης Παπακώστας, θυμάται:

 

 «Στη διάρκεια  του αγώνα, ούτε μια στιγμή δεν ακούστηκε μια ενθαρρυντική φωνή για τον Αντώνη... Όλοι ούρλιαζαν για τον δικό τους... Κι όμως, ο δικός μας, απτόητος, δεχόταν κι ανταπέδιδε τα χτυπήματα και, όπως ήξερα, σκεφτόταν πως αν έχανε εκείνο το παιχνίδι θα του φράζανε το δρόμο για τον ευρωπαϊκό τίτλο... Και δεν κιότεψε... Ούτε για μια στιγμή δεν έχασε την ψυχραιμία του και το στιλ του κι οι ελάχιστοι Έλληνες που τον βλέπαμε κλαίγαμε από συγκίνηση, καθώς γύρο με γύρο μάζευε βαθμούς... Στον τελευταίο γύρο μάλιστα στρίμωξε τον αντίπαλο του στη γωνιά και τον σφυροκοπούσε... Όταν το γκογκ σήμανε τη λήξη, ο Χίτλερ δε βρισκόταν  τη θέση του... Οι Γάλλοι δημοσιογράφοι πετούσαν τα χειρόγραφα τους έξαλλοι από χαρά και φιλούσε ο ένας τον άλλο... Ο ίδιος ο Έντερ, πριν δώσουν οι κριτές τη βαθμολογία, σήκωσε το χέρι του Αντώνη, του νικητή του... Και ξαφνικά, όλο εκείνο το φανατισμένο πλήθος, κάτω από τις σβάστικες, ηρέμησε κι όταν σε λίγο ο διαιτητής σήκωσε το χέρι του Αντώνη Χριστοφορίδη, ο κόσμος ικανοποιήθηκε που ο σπίκερ ανέφερε το νικητή ως Έλληνα... Αν έχανε, σίγουρα θα τον πολιτογραφούσε Γάλλο...»

 

 

Το 1940, με την εισβολή των Γερμανών στην Γαλλία, φεύγει για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη συνεχίζοντας εκεί τους αγώνες.

Δέχτηκε πρόκληση να αντιμετωπίσει τον Ιταλοαμερικανο Μέλιο Μπετίνα (Melio Bettina) για τον παγκόσμιο τίτλο ελαφρών βαρών (National Boxing Association World Light Heavyweight). Ο αγώνας έγινε στις 13 Ιανουαρίου 1941 στο Κλίβελαντ του Οχάιο. Ο Μπετίνα προηγείτο στους 12 πρώτους γύρους αλλά στους τρεις τελευταίους ο Χριστοφορίδης αντεπιτέθηκε και κέρδισε στα σημεία με ομόφωνη απόφαση των κριτών, ενώπιον ενός παραληρούντος από ενθουσιασμό ελληνοαμερικανικού κοινού. Οι  αμερικανικές εφημερίδες έγραφαν  ότι οι Έλληνες νικάνε τους Ιταλούς και στα βουνά της Αλβανίας και στα ρινγκ της Νέας Υόρκης.

Τέλειωσε την καριέρα του με 5 επαγγελματικούς τιτλους στα ελαφρά και μεσαία βάρη, 53 νίκες (13 με νοκ-άουτ), 15 ήττες και 8 ισοπαλίες.

Πρωταθλητής Ελλάδος μέσων και ελαφρών βαρών: 1937

Πρωταθλητής Ευρώπης μέσων βαρών: 1938

Παγκόσμιος πρωταθλητής ελαφρών βαρών: 1941

 

 

Στην συνέχεια και μετά την απομάκρυνσή του από τα ριγκ άνοιξε ένα εστιατόριο στην πόλη Γενεύη (Geneva) του Οχάιο, το οποίο διατήρησε για πολλά χρόνια. Το 1968 πούλησε την περιουσία του στο Οχάιο και εγκαταστάθηκε στη Φλόριντα που έζησε ως απόμαχος. Το 1971 επέστρεψε στην Ελλάδα έπειτα από 34 χρόνια έμεινε για το υπόλοιπο της ζωής του παίζοντας κυρίως γκολφ για να γεμίζει τον ελεύθερο χρόνο του.

Έκανε δύο αποτυχημένους γάμους. Πέθανε από συγκοπή μέσα στο αυτοκίνητό του στις 19 Οκτωβρίου 1985 σε ηλικία 68 ετών. Η κηδεία του έγινε από το Νεκροταφείο Ζωγράφου, δύο ημέρες αργότερα. Η Γενική Γραμματεία Αθλητισμου δεν έστειλε ούτε στεφάνι στην κηδεία του.

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

Γ. Χαλκιαδάκης, "Αντώνης Χριστοφορίδης", εφ. Αθλητικόν Βήμα, 21/11/1938 ως 21/12/1938, ψηφ. σελ. 695 κ. επόμ.

Ο αετός της παγκόσμιας πυγμαχίας, του Γιάννη Σπ. Σούκου, Βιβλιοπρομηθευτική.

Περιοδικό Αctive, Τεύχος 94, Φεβρουάριος 2006.

"Έθνος" 14 Ιανουαρίου 1941, σελ. 2: "Ο Χριστοφορίδης ανεκηρύχθη Παγκόσμιος Πρωτοπυγμάχος"

 «"Αθλητικόν Βήμα", 16 Νοεμβρίου 1938, ψηφ. σελ. 680». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Φεβρουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2012.

 Τα Νέα, Σήμερα η κηδεία του Αντώνη Χριστοφορίδη, 22 Οκτωβρίου 1985, σελ. 51.