Ο ΑΛΒΑΝΙΚΟΣ ΑΕΤΟΣ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η πολεμική σημαία του Βυζαντίου.

 

 

Ο  δικέφαλος της αλβανικής σημαίας συμβολίζει το βορρά και το νότο της αλβανικής επικράτειας και  το κόκκινο φόντο και συμβολίζει το αίμα που χύθηκε για την ανεξαρτησία της χώρας  (η Αλβανία δεν έκανε καμιά επανασταση για να απελευθερωθεί, η ελευθερία της είναι δοτή).

Ο αετός πριν γίνει σύμβολο στη σημαία της Αλβανίας, ήταν σύμβολο της αντίστασης υπό τον βυζαντινό άρχοντα  Γεώργιο Καστριώτη (Σκεντέρμπεη) κατά των Τούρκων ο οποίος την υψώσε στο κάστρο του στην Κρούγια της Αλβανίας, κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα. Οι περισσότεροι ιστορικοί θεωρούν ότι κάπως έτσι επέζησε μέχρι τις 28 Νοεμβρίου του 1912 όταν έγινε και επισήμως η σημαία του νεογέννητου κράτους.

 

Υιοθετήθηκε, με τη σημερινή της μορφή χωρίς το κίτρινο αστέρι της εποχής του Κομμουνισμού, στις 7 Απριλίου 1992. Η χώρα έχει Σύνταγμα από τις 28 Νοεμβρίου 1998.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η σημαία της ΛΔ Αλβανίας (Σήμερα είναι χωρίς αστέρι).

Ο αλβανικός αετός είναι μια μετεξέληξη της πολεμικής σημαίας του Βυζαντίου (κόκκινη σημαία με μαύρο δικέφαλο αετό), οι αλβανοί γύρω από αυτό το σύμβολό έφτιαξαν ένα λαϊκό μύθο:

Ένας νεαρός περπατούσε κάποτε αμέριμνος όταν πάνω από το κεφάλι του μια σκιά του έκρυψε τον ήλιο. Ο επιβλητικός αετός που πετούσε χαμηλά, κρατούσε στο ράμφος του ένα ψόφιο φίδι το οποίο και πέταξε στη φωλιά του για να παίξει μαζί του το μικρό αετόπουλο και εν συνεχεία χάθηκε στους αιθέρες. Μονάχα που το φίδι δεν ήταν ψόφιο. Ήταν ζωντανό και επικίνδυνο, έτοιμο να δαγκώσει το μικρό πουλί και να το γεμίσει με  δηλητήριο του.

 

Ένας νεαρός που  παρακολούθησε τη σκηνή από μακριά, την κατάλληλη στιγμή με ένα βέλος, σκότωσε το φίδι και έσωσε το αετόπουλο. Στη συνέχεια πήρε το νεογνό μαζί του και κίνησε προς το σπίτι του, μέχρι που και πάλι η μεγάλη σκιά του έκρυψε τον ήλιο:

Ο Αετός ρώτησε: «Γιατί πήρες το παιδί  μου;».

 Ο νεαρός απάντησε: «Γιατί το έσωσα και μου ανήκει».

 Ο Αετός  του πρότεινε: «Δώσε μου το πίσω και θα σου δώσω αετίσια όραση και υπεράνθρωπη δύναμη».

Έτσι κι έγινε. Ο νεαρός, με την καθοδήγηση του αετού εξελίχθηκε σε μεγάλο και τρανό βασιλιά, οι χωρικοί τον αποκαλούσαν «γιο του αετού» και η χώρα που δημιούργησε «γη γη του αετού».