Η ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΜΙΑ ΙΔΕΑ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΙΖΕΡ

Η ιδέα του ηπειρωτικού ελέγχου της Ευρώπης είναι παλιά οι Ρωμαίοι ακόμα προσπάθησαν να φτιάξουν την Ευρώπη μια συμπαγή μάζα απομονώνοντας με τείχος μεγάλο μέρος της Αγγλίας και της Ανατολικής Ευρώπης, όλες οι προσωπικότητες αυτό επιδίωξαν προς αυτή την προσπάθεια έτεινε και ο  Ναπολέοντας.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Φρειδερίκος Νάουμανν (Friedrich Naumann 25 Μαρτίου  1860 – 24 Αυγούστου  1919) ο στοχαστής του οποίου οι ιδέες σήμερα υλοποιούνται με την ύπαρξη της ΕΕ.

Οι πρώτοι όμως που σκέφτηκαν το ζήτημα σοβαρά και μεθοδικά σε βάθος χρόνου ήταν οι Γερμανοί, ο Κάιζερ στον σφοδρό ανταγωνισμό του με τους ομογενείς του  Άγγλους, ήθελε γερμανική ηγεμονία επί της Ηπειρωτικής Ευρώπης, όλα αυτά ξεκινησαν με την ίδρυση Κεντρικής Τελωνιακής Ευρωπαικής Ένωσης, το ζήτημα των αποικιών ήταν κάτι που το επιδίωκαν και στόχος βέβαια ήταν η διάλυση της Μ Βρεττανίας και της Ρωσίας.

Τις μεθοδεύσεις αυτές δεν τις έκρυβαν οι Γερμανοί αλλά και δεν τις παρουσίαζαν με τυμπανοκρουσίες, ο Μπέτμαν τον Μάρτιο του 1917 εισηγήθηκε στον Κουρτ Ρίτσλερ «... να οδηγήσουμε το Γερμανικό Ράιχ, που με μεθόδους πρωσικού τοπικισμού.... δεν μπορεί να γίνει παγκόσμια δύναμη .... σε έναν ιμπεριαλισμό ευρωπαικής μορφής, έτσι ώστε να οργανώσει την Ευρωπαική ήπειρο από το  κέντρο προς τα έξω γύρω από την σιωπηρή ηγεσία μας». Βασικά λοιπόν χαρακτηριστικά ήταν η ηγεμονία της Γερμανίας αλλά σιωπηρά (αυτό ακολουθείτε με συνέπεια μέχρι σήμερα).

Η οικοδόμηση του Ενιαίου Γεωοικονομικού Χώρου υπήρξε ιστορικά  η επιδίωξη των Γερμανών, ο θεωρητικός της μπορεί να υποστηριχτεί ότι είναι ο Φρειδερίκος Νάουμανν (Friedrich Naumann) , ο οποίος ανάπτυξε την θεωρία της «Μεσευρώπης» (Mitteleuropa).

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Βαρώνος Κόνσταντιν φον Νόιρατ  (Konstantin Freiherr von Neurath, 2 Φεβρουαρίου 1873 - 14 Αυγούστου 1956) υπήρξε και υπουργός του Χίτλερ μετά τον πόλεμο δικάστηκε  το Δικαστήριο βρήκε ένοχο τον φον Νόιρατ για όλες τις κατηγορίες και τον καταδίκασε σε 15 έτη κάθειρξης.

Το  ευρωπαϊκό ιδεώδες (που τόσο λάθος το έχουμε καταλάβει εμείς) στόχο είχε την «Ευρωπαϊκή οικονομική Κοινότητα» (Europaische Wirtschaftsgemeinschaft), η ίδια ακριβώς φρασεολογία με την σημερινή, ήταν η στρατηγική του Γερμανικού Κεφαλαίου, αυτή προέβλεπε με δύο λόγια:

Συγκρότηση ενιαίου γεωπολιτικού χώρου, αποτελούμενου από πολυάριθμα κράτη και κρατίδια, τύποις ανεξάρτητα, ουσιαστικά εξαρτώμενα οικονομικά από το ηπειρωτικό κέντρο.

 

Ο Φρειδερίκος Νάουμανν (Friedrich Naumann) έβαλε πολύ συγκεκριμένα πράγματα που εφαρμόζονται και σήμερα όπως τα είπε στις αρχές του 19^ου αιώνα πχ «Προχωράμε μετά πολλής προσοχής, δεν πιέζουμε τα πράματα, αλλά αντιθέτως, τονίζουμε διαρκώς ότι έχουμε μόνο <οικονομικά>, επ ουδενί <πολιτικά> συμφέροντα στον χώρο της ΝΑ Ευρώπης, προκειμένου να μη κινήσουμε την καχυποψία των χωρών της περιοχής» (όταν μιλά για ΝΑ Ευρώπη έχει κυρίως στον νού του την Ελλάδα).

 

Ο  Φρειδερίκος Νάουμανν (Friedrich Naumann) διατύπωσε αρχές όπως «Οικονομίας Μείζονος Χώρου» (Grossraumwirtschaft), «Συμπληρωματικού οικονομικού χώρου», αυτές οι αρχές ειδικά έχει αξία να αναλυθούν περισσότερο. Η Γερμανία ήταν και είναι μια βιομηχανική χώρα, χωρίς πρώτες ύλες, ήθελε λοιπόν «Συμπληρωματικό οικονομικό χώρο» από χώρες «ευπειθείς» που θα λειτουργούσαν με   προδιαγεγραμμένο τρόπο παραγωγής υπέρ του βιομηχανικού-μητροπολιτικού κέντρου του «Μείζονος Ευρωπαικού Οικονομικού Χώρου».

Μετά την ήττα του Κάιζερ η Γερμανία δεν εγκατέλειψε τις απόψεις και τις θεωρείες του Φρειδερίκου Νάουμανν (Friedrich Naumann), απ εναντίας τις συμπλήρωσε, ο Κωνσταντίν φον Νώυρατ το 1932 μίλησε πάλι για «Διμερή Οικονομική Συνεργασία» στην ΝΑ Ευρώπη και για «Ζώνες ενδιαφέροντος» και φυσικά επ ουδενί γίνεται λόγος για πολιτική επιρροή και επειδή οι χώρες στον μεσοπόλεμο είχαν περιορισμένη συναλλαγματική δυναμική όχημα της οικονομικής επέμβασης ήταν το  κλίρινγκ (ανταλλαγές προϊόντων, σου δίνω μηχανήματα μου δίνεις σταφίδα), οικοδομήθηκαν δε «Βαλκανική Αντάντ», η «Μικρή Αντάντ» η «Jeune Europe» κλπ αναπτύχθηκε η θεωρία: «η Γερμανία που δεν έχει εδαφικές κτήσεις, ούτε υπερπόντιες πηγές πρώτων υλών, είναι, ως μείζων καταναλωτής αγροτικών προιόντων και ως μείζων αποδέκτης βιομηχανικών πρώτων υλών, ο καλύτερος  και ο ασφαλέστερος εισαγωγέας των προιόντων των Νοτιοανατολικών χωρών», μπήκε δηλαδή στην μέση η φράση «έντιμος εταίρος» (Ehrlicher Partner).

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Heinrich Hunke (8-12-1902 στο Χάιπκε  / 8-1-2000 στο Αννόβερο)  αρθρογραφούσε σε εφημερίδα της οικονομικής οργάνωσης του Εθνικό Σοσιαλιστικού κόμματος πριν το 1933. ήταν μέλος της Εταιρείας Ευρωπαϊκού Οικονομικού Προγραμματισμού, το οποίο σχεδίαζε να δομήσει το σύνολο της ηπειρωτικής Ευρώπης, όπως το γερμανικό κράτος, την δημιουργία δηλαδή της νέας Ναζιστικής - Ευρώπης.

Στην περίοδο του Χίτλερ οι θεωρίες αυτές του Νάουμαν έγιναν ευαγγέλιο για τους Γερμανούς, τις ανάπτυξε ο Heinrich Hunke και μίλησε καθαρά για ΕΟΚ η Γερμανική Τράπεζα (Reichbank) βοήθησε στην «οικονομική διείσδυση» προάγοντας την ιδέα της «Μεσευρώπης», πάντα προβάλοντας ότι η Γερμανία δεν έχει πολιτικά ενδιαφέροντα.

Η ιδέα της ΕΟΚ είχε υποστηρικτές τον Πωλ – Ανρί Σπαακ που συνομιλούσε με τον Όττο Άμπετς (ναζιστής που έγινε διοικητής του Παρισιού στην περίοδο του πολέμου).

Τον Σεπτέμβριο του 1943 ο Σπέερ και ο Ζαν Μπισελόν (υπουργός του Βισύ) επεξεργάστηκαν σύστημα μείωσης των δασμών ( μια ιδέα που είχε υποστηριχθεί από την εποχή του Κάιζερ). Η ενωμένη Ευρώπη (ηπειρωτική κυρίως και όχι ανατολική) είχε  περάσει τόσο βαθιά στους Γερμανούς που το χρησιμοποιούσαν σαν σύνθημα «λυτρωτικό» κατά την διάρκεια του πολέμου, στο Άγιο Όρος στο αρχονταρίκι υπάρχει πάντα ένα βιβλίο που οι επισκέπτες γράφουν τα στοιχεία τους και κάποιες λιγόλογες σκέψεις τους, αν κανείς ανατρέξει σ αυτά τα βιβλία επισκεπτών της κατοχής θα δεί σκέψεις Γερμανών στρατιωτών που επισκεπτόντουσαν το Άγιο Όρος να τονίζουν την επιθυμία τους για μια Ευρωπαική Ένωση (όπως την έβλεπαν και στο Άγιο Όρος).

Η ήττα της ναζιστικής  Γερμανίας δεν σταμάτησε τις προσπάθειες που παρουσίασε ο Φρειδερίκος Νάουμανν (Friedrich Naumann), σήμερα έχουμε την ΕΕ η οποία είναι δομημένη με βάση αυτά που έγραψε (επ οφελεία της πατρίδας του) ο Γερμανός θεωρητικός.

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο  Άλμπερτ Σπέερ (Albert Speer 19-3-1905/1-9-1981), υπουργός Εξοπλισμών του Χίτλερ, κατά την δίκη της Νυρεμβέργης.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ του Η. Ι. Ηλιόπουλου

Α ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ του Niall Ferguson εκδοσεις ΙΟΛΚΟΣ

Η ΕΥΡΩΠΗ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ του Tony Judt εκδόσεις ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ