Δευτέρα 7 Ιανουαρίου 2013

ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ ΤΗΣ ΤΑΞΙΑΡΧΙΑΣ ΕΒΡΟΥ




            Τον Απρίλιο του 1941 πραγματοποιήθηκε η επίθεση του Γ Ράιχ η οποία έγινε προκειμένου να διασωθεί ο Ιταλικός φασισμός στα βουνά της Βορείου Ηπείρου. Ο ηρωισμός που έδειξε ο Ελληνικός στρατός στα οχυρά φανερώνεται από τα λόγια τόσο του  Γιόζεφ Γκαίμπελς, ο οποίος στο  ημερολόγιό του, στις 8 Απρ. 1941, δύο ημέρες μετά την γερμανική επίθεση γράφει: «Προχωρούμε αργά στην Ελλάδα... Οι Έλληνες είναι γενναίοι μαχηταί... Τα καταληφθέντα χαρακώματα είναι γεμάτα πτώματα... Και αυτός ο Φύρερ θαυμάζει ιδιαιτέρως το θάρρος των Ελλήνων. Ίσως υπάρχει ακόμη ένα ίχνος της παλαιάς ελληνικής καταγωγής σ' αυτούς.»




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ζήσης Ιωάννης του Δημητρίου, Υποστράτηγος. Γεννήθηκε στο Μάκρυσι (νέα Μάκρη) το 1888, Διοικητής της Ταξιαρχίας Έβρου. Αυτοκτόνησε στα Ύψαλα Ανατολικής Θράκης.

Αλλά και από τον λόγο του Αδόλφου Χίτλερ, σε ομιλία του στο Ράιχσταγκ, 4 Μαΐου 1941:
     «Ενώπιον της Ιστορίας είμαι υποχρεωμένος να αναγνωρίσω ότι, από τους μέχρι τώρα αντιπάλους μας, ο Έλληνας στρατιώτης πολέμησε με εξαιρετική γενναιότητα και δεν παραδόθηκε παρά όταν κάθε αντίστασή του ήταν αδύνατη. Ως εκ τούτου, απεφάσισα να μην κρατηθεί κανένας Έλληνας στρατιώτης αιχμάλωτος και οι αξιωματικοί να διατηρήσουν τα προσωπικά όπλα τους.».


Η Ταξιαρχία του Έβρου, μετά τον αγώνα προκαλύψεως (από το Παπίκιο όρος μέχρι τον Έβρο ποταμό), υποχρεώνεται να περάσει τον Έβρο, ο Αλ. Ζαούσης γράφει: «Υπηρέτησα εις το Όρος Μπέλες και διέφυγα αμέσως με άλλους Αξιωματικούς και μέσω Αγ. Όρους, Λήμνου-Μυτιλήνης-Χίου έφθασα στο Τσεσμέ της Τουρκίας την 4η Μαΐου 1941 και την επομένη εις Πέργαμο, όπου ήδη ευρίσκετο ολόκληρη η Ταξιαρχία Έβρου. Με την είσοδο των Γερμανών εις την Θράκη, η Ταξιαρχία εισήλθε εις το τουρκικό έδαφος και αφοπλίστηκε από τους Τούρκους…..».






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : 10 Απριλίου 1941. Στρατιώτες της φρουράς του Ρούπελ 
αποχωρούν συντεταγμένα από το οχυρό, μετά την παράδοσή του.
Η περηφάνια στα πρόσωπά τους καταδεικνύει στους παριστάμενους
Γερμανούς ότι δεν ηττήθηκαν. Υπό αυτές τις συνθήκες υποχώρησε η ταξιαρχία Έβρου. 





Πράγματι στις 7 Απριλίου 1941 ο Υποστράτηγος Ιωάννης Ζήσης προ του κινδύνου της αιχμαλωσίας από τους Γερμανούς κατέφυγε στην ουδέτερη Τουρκία, πέρασαν πρώτα δύο τάγματα και την επομένη πέρασε και το τρίτο τάγμα, ένα τμήμα του επιβιβάστηκε στην Μάκρη στο ατμόπλοιο «ΕΣΠΕΡΟΣ» και οδηγήθηκε στο εσωτερικό (κατά τον Σαράντο Καργάκο το πλοίο ονομάζετο «ΑΙΓΑΙΟΝ»), έτσι την 8 Απριλίου 1941 όλη η Ταξιαρχία Έβρου βρισκόταν σε τουρκικό έδαφος και συγκεκριμένα στην πόλη Ύψαλα (πόλη που βρίσκεται δίπλα στον Έβρο στην δίοδο των Κήπων), σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο  παρέδωσαν τον οπλισμό τους και τότε οι τούρκοι ανακοίνωσαν ότι θα παρέμεναν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης ως το τέλος του πολέμου.


O Διοικητής της Ταξιαρχίας Υποστράτηγος Ιωάννης Ζήσης βλέποντας ότι γλύτωσε την μονάδα του από την Γερμανική αιχμαλωσία και οδηγήθηκε στην τουρκική αιχμαλωσία, αποσύρθηκε κάπου και τίναξε τα μυαλά του στον αέρα, έτσι στις  9 Απριλίου στα Ύψαλα της Ανατολικής Θράκης με ένα περίστροφο που είχε κρύψει στις αποσκευές του αυτοκτόνησε ο Υποστράτηγος Ιωάννης Ζήσης .  





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : «Χάριν της ιστορικής δικαιοσύνης είμαι υποχρεωμένος να διαπιστώσω ότι από τους αντιπάλους οι οποίοι μας αντιμετώπισαν ήταν ιδιαίτερα ο έλληνας στρατιώτης που πολέμησε με παράτολμο θάρρος και ύψιστη περιφρόνηση προς τον θάνατο.Συνθηκολόγησε τότε μόνον όταν κάθε περαιτέρω αντίσταση ήταν αδύνατη και επομένως μάταιη.[...] Για τον ηττημένο και ατυχή ελληνικό λαό αισθανόμαστε ειλικρινή συμπάθεια.Υπήρξε θύμα του βασιλιά του και μιας μικρής παρασυρμένης ηγετικής κλίκας.Ωστόσο αγωνίστηκε με τόσο μεγάλη γενναιότητα ώστε ακόμη και οι εχθροί του δεν μπορούν να αρνηθούν την εκτίμησή τους προς αυτόν.[...] Οι έλληνες αιχμάλωτοι αφέθηκαν ή θα αφεθούν σύντομα ελεύθεροι λόγω της γενικής ανδρείας στάσης των στρατιωτών αυτών».


Κατά τον Αλ. Ζαούσης «….Ο Διοικητής της, Υποστράτηγος Ιωάννης Ζήσης, όταν οι Τούρκοι τού ζήτησαν το πιστόλι του, αυτοκτόνησε.», το πιθανότερο όμως είναι η  πρώτη εκδοχή. 

Τέτοιου είδους αυτοκτονίες αξιωματικών συνέβησαν και αλλού, όπως στην περίπτωση του  Συνταγματάρχη Χονδρού, ο οποίος  κυκλώθηκε από τους Γερμανούς μεταξύ Νυμφαίου-Κλειδίου, στην πρώτη διάσπαση του μετώπου, αυτοκτόνησε .  και του  Ταγματάρχη (ΠΒ) Κωνσταντίνος Βερσής, όταν διατάχθηκε να παραδώσει στους Γερμανούς τα πυροβόλα του, τα παρέταξε, διέταξε τους άνδρες να αποδώσουν τιμές στα όπλα και αυτοκτόνησε υπό τους ήχους του Εθνικού Ύμνου που έψαλλαν οι πυροβολητές του.

Από εδώ αρχίζει το δράμα της Ταξιαρχίας του Έβρου η οποία έμεινε σε στρατόπεδο της Ζίγδης επί 2,5 μήνες και ύστερα από επίμονες προσπάθειες των προξενικών αρχών Ελλάδας και Αγγλίας επιτράπηκε σε   αξιωματικούς  και 1300 περίπου οπλίτες, να πάνε στη Μέση Ανατολή τον Ιούλιο του 1941 με επικεφαλείς τους ταγματάρχες Καραθανάση και Καλομοίρη, ενώ οι υπόλοιποι (χίλιοι περίπου) επέστρεψαν στην Ελλάδα το Φεβρουάριο του 1942 με τον λοχαγό Γιωτόπουλο.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η θέση της πόλης Ύψαλα.

Αυτοί οι άνδρες της Ταξιαρχίας του Έβρου μαζί με τους λιγοστούς Αιγυπτιώτες Έλληνες που είχαν συγκροτήσει την «Δωδεκανησιακή Φάλαγγα» που την εκπαίδευε ο συνταγματάρχης του ιππικού Χαρ Οικονομόπουλος, αποτέλεσαν τον πυρήνα του Ελληνικού  στρατού  της Μέσης Ανατολής. Στην συνέχεια βέβαια κατέφθασαν αρχικά από την Κρήτη και μετά από όλη την Ελλάδα  και ιδίως από τα νησιά, φυγάδες που εντάχθηκαν στον στρατό αυτό.  



ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ


 ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ  τόμος Ι του Σ Ν Γρηγοριάδη εκδόσεις ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ

Στο βιβλίο της της Ιζαμπέλλας Παλάσκα αναφέρεται μια άγνωστη και εκπληκτική εξιστόρηση προσπάθειας του Θ Πάγκαλου να δει τον Μουσολίνι, ο ο...