Στο ξενοδοχείο «Αστόρια» της Θεσσαλονίκης κατέλυσε ο
Γιάννης Ζέβγος (πραγματικό όνομα Γιάννης Ταλαγάνης) το 1947 πριν τον σκοτώσουν.
Την 20ή
Μαρτίου 1947 ο Ζέβγος φεύγει από το δωμάτιό του και πηγαίνει στα γραφεία της
εφημερίδας «Αγωνιστής», επί της οδού Πλάτωνος 1, προκειμένου να συντάξει ένα
υπόμνημα προς την Επιτροπή του Ο.Η.Ε. τελειώνοντας το υπόμνημά του θα μεταβεί
στο εστιατόριο «Ελβετικόν» για φαγητό.
Στο δρόμο της επιστροφής για το ξενοδοχείο ο
άγνωστος τον παίρνει στο κατόπι. Βγάζει ένα περίστροφο και ρίχνει πισώπλατα
τρεις φορές εναντίον του.
Όπως αποκαλύφθηκε, δολοφόνος ήταν ο 32χρονος
κρεοπώλης Χρήστος Βλάχος, ένας πρώην κομμουνιστής από τις Σέρρες. Ο συλληφθείς
δολοφόνος θα υποστηρίξει πως μόλις είδε μπροστά του τον Ζέβγο του «ανέβηκε στο
αίμα στο κεφάλι. Οι κομμουνιστές με βασάνισαν επειδή δεν συμφωνούσα μαζί τους».
Στην απολογία του θα αναφέρει επίσης ότι οι
κομμουνιστές είχαν εκπορνεύσει τη γυναίκα του, με την οποία είχε χωρίσει, όταν
αυτός βρισκόταν στη Γιουγκοσλαβία. Εκείνη ωστόσο από την πλευρά της θα
υποστηρίξει αργότερα ότι τον χώρισε επειδή ήταν προδότης του κόμματος.
Τώρα για την δολοφονία του Ζεβγού που ήταν ένα
μετριοπαθές άτομο, υπάρχουν πολλές εκδοχές για τον δολοφόνο και την δολοφονία,
ο Σόλων Νεοκ Γρηγοριάδης στο βιβλίο "ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
1941-1974" αναφέρει σχετικά:
Επίσημη εκδοχή: Πρώην ΕΛΑΣίτης που παραδόθηκε στις
αρχές και τον ελευθέρωσαν (ΣΣ εδώ μπαίνει το ερώτημα με ποιο αντάλλαγμα;)
ελατήριο το όψιμο μίσος κατά του ΚΚΕ.
Άκρας Δεξιάς εκδοχή: Ο φονιάς ενεργούσε με εντολή
του Ν Ζαχαριάδη, ο οποίος ήθελε να απαλλαγή από τον διαλλακτικό Ζευγό.
Αριστεράς εκδοχή: Ενήργησε κατά εντολή των
παρακρατικών ή και κρατικών παραγόντων για να εξαφανιστεί ένας υπέρμαχος του
κατευνασμού ώστε να συνεχιστεί ο πόλεμος και να συντριβεί το ΚΚΕ.
Ν Ζαχαριάδη εκδοχή: Ηθικός αυτουργός ο ίδιος ο
υπουργός Δημόσιας Τάξης Ν Ζέρβας.
Αρκετά χρόνια αργότερα ο Μάρκος Βαφειάδης, θα υποστήριξει
ότι ο Ζέβγος δολοφονήθηκε εκ των έσω, κατ’ εντολήν της ηγεσίας του Κ.Κ.Ε.
Ο Χρήστος Βλάχος πάντως, ως ούτως ή άλλως φυσικός
αυτουργός της δολοφονίας θα καταδικαστεί στις 28 Μαΐου του 1948 σε φυλάκιση
μόλις δύο ετών. Μετά από δύο χρόνια αποφυλακίζεται και φυγαδεύεται στο μακρινό
Μπουένος Άιρες, το 1968 επιστρέφει στις Σέρρες, το 1981 είναι τρόφιμος στο
ψυχιατρείο Λέρου.
Λοιπόν στην περίοδο αυτή έχουμε αλλεπάλληλους
θανάτους
Δολοφονία Ζευγού 20/3/1947.
Θάνατος Βασιλιά Γεωργίου Β 1/4/1947.
Αυτοκτονία στρατηγού Ευριπίδη Μπακιρτζή 2/5/1947
Θάνατος Σιάντου 20/5/1947.
Μετά από δύο μήνες πέθανε στην κλινική του Πέτρου Κόκκαλη
από καρδιά και Γ Σιάντος (μετριοπαθής υπέρ του κατευνασμού). Ο Κώστας
Γαβριηλίδης, ηγέτης του Αγροτικού Κόμματος, που είχε υπάρξει συνεξόριστός του
στην Ανάφη είπε:
«Τρίτη 20 Μαΐου 1947. Ώρα 11 π.μ. πέθανε ξαφνικά ο
Γιώργης Σιάντος. Το έμαθα στο δρόμο και έτρεξα αμέσως στο σπίτι του Κόκκαλη
(όπου έμενε). Απίστευτο και τρομακτικό το γεγονός. Τον είδα στο κρεβάτι και μου
έκανε την εντύπωση πως κοιμόταν.
Το Λαϊκοδημοκρατικό κίνημα έχασε μια από τις φωτεινές του διάνοιες, έχασε τον ακούραστο, θαρραλέο και θετικό αγωνιστή και ηγέτη».
Άκρας Δεξιάς εκδοχή: Ο Ν Ζαχαριάδης έβαλε τον
Κόκκαλη να τον σκοτώσει, για να απαλλαγεί από ένα μετριοπαθή.
Ν Ζαχαριάδη εκδοχή: Με άρθρο στον "Ρ" με
τίτλο " Άβυσσος, άβυσσον επικαλείται" κατηγορεί τον υπουργό Δημόσιας
Τάξης Ν Ζέρβας ως ηθικό αυτουργό, ο Σιάντος δολοφονήθηκε από την Ιντέλιτζενς
Σέρβις διότι ήταν "ισόβιος πράκτωρ των Άγγλων" οι οποίοι έσπευσαν να
τον δολοφονήσουν διότι επέκειτο η αποκάλυψη του από τον αρχηγό του ΚΚΕ που από
καιρό τον υποπτευόταν.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
"ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ 1941-1974"
του Σόλωνα Νεοκ Γρηγοριάδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου