Οι τέσσερις καλύτερες ομάδες ποδοσφαίρου της
Σοβιετικής Ένωσης είχαν έδρα τη Μόσχα και ελέγχονταν από συγκεκριμένες κρατικές
μονάδες.
Η Λοκομοτίβ Μόσχας από το υπουργείο των
σιδηροδρόμων.
Η Τορπέντο Μόσχας από την αυτοκινητοβιομηχανία της
ΖΙΛ.
Η ΤΣΝΤΚΑ Μόσχας θεωρείτο η ομάδα του κόκκινου
στρατού.
Η Ντινάμο Μόσχας βρισκόταν στα χέρια των μυστικών
υπηρεσιών της Σοβιετικής Ένωσης και πιο συγκεκριμένα του Λαβρέντι Μπέρια,
ανώτατου στελέχους της KGB.
Το 1934 όμως ένας μικρός σύλλογος από τη Μόσχα με το
όνομα Πρέσνια, μετέτρεψε το όνομά του σε Σπαρτάκ Μόσχας (ФК Спартак Москва). Τα
ηνία του συλλόγου κρατούσε ο Νικολάι Στάροστιν, ο οποίος είχε διατελέσει
αρχηγός της Σοβιετικής Εθνικής ομάδας τόσο στο ποδόσφαιρο, όσο και στο χόκεϊ
επί πάγου. Έδρα της ποδοσφαιρικής ομάδας είναι το στάδιο «Λουζνίκι» της Μόσχας.
Η ομάδα έχει ως χρώματα το κόκκινο και το λευκό και ως έμβλημα το
"С", αρχικό γράμμα της ρωσικής λέξης «Спартак» (Σπάρτακος). Το
ψευδώνυμο της ομάδας είναι «Ερυθρόλευκοι». Επίσης, απαντώνται τα ψευδώνυμα
«Κρέας» και «Γουρούνια», επειδή στις απαρχές της, τη δεκαετία του '20, η ομάδα
υποστηριζόταν οικονομικώς από μια βιομηχανία επεξεργασίας κρέατος.
Ο Μπέρια και ο Στάροστιν είχαν μια έχθρα από την
εποχή που ο Μπέρια αγωνιζόταν ως ποδοσφαιριστής (ο Σταρτόστιν στα
απομνημονεύματά του είχε αποκαλύψει πως τον είχε αντιμετωπίσει ως αντίπαλο με
τον Μπέρια να αγωνίζεται ως μέσος). Ο Στάροστιν τον αποκαλούσε βρώμικο παίκτη,
με αποτέλεσμα αυτή η κόντρα να μεταφερθεί αργότερα και ανάμεσα στις ομάδες
τους.
Αυτή έφτασε στο ανώτατο σημείο της στα τέλη εκείνης
της δεκαετίας και πιο συγκεκριμένα το 1939. Τότε η Σπαρτάκ Μόσχας όδευε
ολοταχώς για το νταμπλ και στα ημιτελικά του κυπέλλου είχε κληθεί να
αντιμετωπίσει την Ντινάμο.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Οι αδερφοί Σταρόστιν και δεξιά ο Νικολάι Σταρόστιν.
Στο ρωσικό Κύπελλο του 1939, τον Σεπτέμβριο εκείνης
της χρονιάς στην Μόσχα έλαβε μέρος ο ημιτελικός μεταξύ της Σπαρτάκ Μόσχας και της αγαπημένης ομάδας του Μπέρια,
Ντιναμό. Μετά από ένα αμφίρροπο παιχνίδι η Σπαρτάκ επικρατεί με 2-1 με
ένα αμφισβητούμενο γκολ, με την Ντιναμό να κάνει επίσημη καταγγελία πως το γκολ
του Προτάσοφ δεν είχε περάσει ποτέ την γραμμή. Η προσφυγή της όμως απορρίφθηκε
και λίγες ημέρες αργότερα η Σπαρτάκ κατακτά το Κύπελλο επικρατώντας της
Λένινγκραντ Στάλινετς (μετεξέλιξή της η σημερινή Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης) με
3-1.
Η χαρά όμως δεν κρατάει πολύ η Σπαρτάκ Μόσχας
ενημερώνεται πως θα πρέπει να επαναληφθεί ο αγώνας, ενώ την ίδια ώρα ο
διαιτητής του ημιτελικού, ο Ιβάν Γκορέλκιν συλλαμβάνεται για παραδειγματισμό. Η
εντολή είχε φτάσει απευθείας από την Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού
Κόμματος αν και όλοι γνώριζαν πως την απόφαση την είχε πάρει ο Μπέρια. Για
πρώτη φορά στα χρονικά θα γινόταν επανάληψη ημιτελικού παρότι ήδη είχε ολοκληρωθεί
η διοργάνωση και υπήρχε νικητής.
Μπροστά σε 80.000 κόσμο ο ημιτελικός επαναλαμβάνεται
και η Σπαρτάκ Μόσχας επικρατεί ξανά της Ντιναμό με 3-2 αυτή την φορά.
Ο Μπέρια αποχωρεί από το γήπεδο γεμάτος οργή. Έτσι,
αποφασίζει να εκδώσει ένταλμα σύλληψης για τον Νικολάι. Μάλιστα, αναλαμβάνει ο
ίδιος την ανάκριση, Οι ανακρίσεις αυτές έχουν μείνει στην ιστορία ως: «πίνοντας
καφέ με τον Μπέρια» για τον τρόπο με τον οποίο πάντα κατάφερνε να αποσπάσει
ομολογία.
Κάποτε ο Στάλιν δέχτηκε στο γραφείο του μια
αντιπροσωπεία βιομηχανικών εργατών από τα Ουράλια. Μόλις έφυγαν έψαχνε την πίπα
του για να καπνίσει, την οποία όμως δεν έβρισκε πουθενά.
Φωνάζει τον Μπέρια και του λέει: «Λαβρέντι, ήταν εδώ
οι εργάτες από τα Ουράλια, μόλις έφυγαν και δεν μπορώ να βρω την πίπα μου». Ο
Μπέρια αμέσως τρέχει πίσω από την αντιπροσωπεία. Ο Στάλιν όμως βρίσκει την πίπα
του. Παίρνει τηλέφωνο. «Λαβρέντι, άκυρο, τη βρήκα τελικά την πίπα. Στο συρτάρι
ήταν», ΄για να λάβει την απάντηση από τον Μπέρια : «Α ναι; Γιατί εδώ έχουν ήδη όλοι ομολογήσει»!
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η Σπαρτάκ του1939.
Ο Μπέρια έδωσε εντολή για την εύρεση και συλλογή
στοιχείων που θα του έδιναν την δικαιολογία για την σύλληψή του Σταρόστιν.
Εκείνο το διάστημα υπήρχαν έντονες φήμες περί παρέκκλισης από τα κομμουνιστικά
ήθη του κόμματος και της Σοβιετικής Ένωσης της αποστολής της Σπαρτάκ όταν είχε
λάβει μέρος σε αγώνες στο Παρίσι το 1937, ενώ και ο δυτικός και ιμπεριαλιστικός
τρόπος ζωής του Νικολάι Σταρόστιν με το έντονο lifestyle και την διείσδυσή του
στα σαλόνια της υψηλής κοινωνίας της Μόσχας δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητο
από τη NKVD. Η
Ο Μπέρια κατηγορεί τον Σταρόστιν πως έχει στα χέρια
του ομολογίες από το φιλικό περιβάλλον του προέδρου της Σπαρτάκ Μόσχας για
σχέδιο δολοφονίας του Στάλιν από τους παίκτες της ομάδας οι οποίοι θα έκρυβαν
τα πιστόλια τους στα σορτσάκια και μόλις δινόταν η εντολή από τον Νικολάι την
ώρα που ο Στάλιν θα βρισκόταν στο γήπεδο θα τον δολοφονούσαν.
Έτσι τρία χρόνια αργότερα από τον αθλητικό αγώνα,
όταν ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος βρισκόταν σε εξέλιξη και συγκεκριμένα τον
Μάρτιο του 1942 παίρνεται η απόφαση για τα τέσσερα αδέρφια Νικολάι, Αντρέι,
Αλεξάντερ και Πιοτρ Σταρόστιν... δέκα χρόνια εξορίας σε καταναγκαστικά έργα στα
Γκούλαγκ. Τα ονόματα τους σβήνονται από όλα τα αθλητικά βιβλία και ο Νικολάι
στέλνεται στο στρατόπεδο Ukhta στην Σιβηρία, μια περιοχή πετρελαιοπηγών δίπλα
στην Αρκτική, ενώ σε αντίστοιχα στρατόπεδα στέλνονται και οι άλλοι τρεις.
Μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, οι διαφορές
με την Γιουγκοσλαβία μεταφέρθηκαν και στο ποδόσφαιρο και με την νίκη της Γιουγκοσλαβίας επί της
ΕΣΣΔ σε μία αναμέτρηση για το Ολυμπιακό τουρνουά στο Ελσίνκι, ο Στάλιν διατάσσει
τη διάλυση της ΤΣΝΤΚΑ Μόσχας, και δημιουργήθηκε η ομάδα του κόκκινου στρατού, η
ΤΣΣΚΑ Μόσχας.
Η ΤΣΣΚΑ κατακτά τα πέντε από τα έξι πρώτα
μεταπολεμικά πρωταθλήματα, κάτι που δεν αρέσει καθόλου στον Μπέρια.
Έτσι, ξεκινάει μια προσπάθεια αποδόμησης της ομάδας
μέσω δωροδοκιών κι εκβιασμών με στόχο την αφαίμαξη του έμψυχου υλικού για
λογαριασμό της Ντιναμό Μόσχας. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε έναν από τους
παίκτες δόθηκε η υπόσχεση της απελευθέρωσης των οικείων του από τα Γκούλαγκ,
παρότι λίγους μήνες νωρίτερα είχαν δολοφονηθεί μετά από προσωπική εντολή του Μπέρια.
Και όλα αυτά επειδή οι στρατηγοί του Κόκκινου Στρατού παρασημοφορήθηκαν και
πήραν τις τιμές που τους αναλογούσαν, κάτι που δεν έγινε με τον ίδιο.
Ο Λαβρέντι Μπέρια γεννήθηκε τον Μάρτιο του 1899 στο
Σοχούμ της σημερινής Γεωργίας σε φτωχή αγροτική οικογένεια μιγγρελιανής
καταγωγής. Το 1917 αποφοίτησε από το Πολυτεχνείο του Μπακού, όπου σπούδασε
αρχιτεκτονική, ενώ τον ίδιο χρόνο κλήθηκε να υπηρετήσει τη θητεία του στον
τσαρικό στρατό, απ’ όπου απολύθηκε για λόγους υγείας λίγους μήνες αργότερα.
Κατάφερε με δολοπλοκίες και πολύ αίμα να γίνει ο κυρίαρχος της NKVD.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ποδόσφαιρο στην Κόκκινη Πλατεία.
Η αποκατάσταση του Σταρόστιν έγινε το 1953, όταν ο
Στάλιν τον Μάρτιο του 1953 πεθαίνει και η κλεψύδρα αρχίζει να αδειάζει για τον
Λαβρέντι Μπέρια και ο Μπέρια συλλαμβάνεται από τον στρατάρχη Ζούρκοφ και
οδηγείται με συνοπτικές διαδικασίες στο δικαστήριο με βαρύ κατηγορητήριο. Τον
Δεκέμβριο του 1953, καταδικάζεται κεκλεισμένων των θυρών από στρατοδικείο
συνδεδεμένο μυστικά με το Κρεμλίνο, για αντισοβιετική συνωμοσία και κατασκοπία
και στις 23 Δεκεμβρίου δολοφονείται.
Ο Σταρόστιν έφτασε στο σημείο να γίνει και
προπονητής της εθνικής ομάδας της ΕΣΣΔ το 1955, όμως υπηρέτησε την Σπαρτάκ από
το πόστο του προέδρου. Διατηρήθηκε στην προεδρία της Σπαρτάκ από το 1955 ως το
1992 κι έζησε πολλά, από τίτλους πρωταθλητή ως υποβιβασμούς. Ποτέ, όμως, δεν
απαρνήθηκε την ιδέα της θεαματικής ομάδας.
Τα απομνημονεύματα του Σταρόστιν γράφτηκαν το 1989,
όταν η Σπαρτάκ πήρε το τελευταίο της σοβιετικό πρωτάθλημα. Ως το 1996 που
έκλεισε για τελευταία φορά τα μάτια του ο Σταρόστιν πρόλαβε να δει τη Σπαρτάκ
να κυριαρχεί στο νεοσύστατο ρώσικο πρωτάθλημα.
ΠΗΓΕΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου