Κυριακή 30 Ιουνίου 2019

ΔΙΑΜΑΧΗ ΑΓΚΥΡΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Στον  ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ 12/9/1922 εξηγούν γιατί η ΕΣΣΔ βοήθησε τον Κεμάλ.


            Η σύγκρουση της υποτεταμένης στην Ανταντ Κωνσταντινούπολης με την επαναστατημένη Άγκυρα άρχισε από τις 11/4/1920 όταν ο σειχουλισλαμ «αφορίζει» με φεφτά τους «στασιαστές» της Άγκυρας και καταδικάζει σε θάνατο τους επιφανείς πρωτεργάτες (συμπεριλαμβανομένου και του Κεμάλ).

            Την ίδια στιγμή ο μουφτής της Άγκυρας με φεφτά που υπογράφουν 250 θρησκευτικοί ηγέτες «αφορίζει» τους προδότες της Κωνσταντινούπολης, την κυβέρνηση Φερίτ πασά που κρατά όμηρο τον σουλτάνο-χαλίφη και διακηρύττει «Η Εθνοσυνέλευση εργάζεται για να ελευθερώσει τον Χαλίφη, τον Σουλτάνο μας , για να εμποδίσει το κομμάτιασμα της Ανατολίας…. Και για να επανασυνδέσει την πρωτεύουσα μας με την μητέρα πατρίδα . Εμεις οι εκπρόσωποί σας, ορκιζόμαστε στον Αλλάχ και στον Προφύτη Μωάμεθ ότι λογια όπως < αποστασία εναντίον του Χαλίφη και του Σουλτάνου> είναι ψέματα, προοριζόμενα να εξουδετερώσουν τις δυνάμεις που υπερασπίζονται την πατρίδα…. Η Εθνοσυνέλευση δεν συντίθεται μόνο από Τούρκους, Τσερκέζους, Κούρδους ή Λαζούς. Πρόκειται για μια ειλικρινή ενότητα όλων των μουσουλμανικών συνιστωσών….».

            Ο Κεμάλ προσπαθεί να ενώσει τους Σουνίτες, τους Αλεβίτες και τους μπεχτασήδες δερβίσηδες, και δίνει μια αντιαποικιακή χροιά κατά της «χριστιανικής Δύσης». Στο ΠΑΝΙΝΔΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ από το 1919 (23 και 24 Νοεμβρίου) ακόμα μεταδίδεται η είδηση για τον νέο άνθρωπο (Κεμάλ) που αντιστέκεται στους αποικιοκράτες..

            Η πρώτη ένοπλη σύγκρουση μεταξύ Άγκυρας- Κωνσταντινουπόλεως γίνεται μεταξύ ενόπλων ανεξέλεγκτων ανταρτών  τους τσέτες, αυτούς προσπαθεί να στρατολογήσει η Άγκυρα, οι πιο συμαντικές από αυτές είναι :

Του Αλή Γιουρούκου

Του Μεχμέτ του σιδερά

Του Τσερκεζ Ετέμ που πολεμούσε τους Έλληνες

Του Ρεφέτ

Του Αρίφ αγιτζί

Του Τσερκέζου Αχμέτ Αζναβούρ «δυνάμεις του Μωάμεθ» που δρα στην Προύσα και το Μπαλικεσίρ

           

            Η ομάδες των Τσερκεζ Ετέμ, Ρεφέτ, Αρίφ αγιτζί αντιμετωπίζουν στο όνομα της Άγκυρας την ομάδα του Τσερκέζου Αχμέτ Αζναβούρ που είναι αφοσιωμένη στην Κωνσταντινούπολη και στηρίζει τον «Στρατό του Χαλιφάτου» του Φερίτ πασά, νικούν οι πρώτοι στο Ανταπαζαρί και στο Μπολού αλλά και αλλού.

            Η Εθνοσυνέλευση ψηφίζει τον Νόμο περί εσχάτης Προδοσίας (Χιγιανέτ ι Βατανιγιέ Κανουνού) και τον εφαρμόζει στα δικαστήρια της Ανεξαρτησίας (Ιστικλάλ Μαχκεμελερί) κατά των αντιφρονούντων και των λιποτακτών, η κατάληψη της Προύσας από τους Έλληνες  (8 Ιουλίου) προκαλεί θρήνο στην Εθνοσυνέλευση και ο πληθυσμός της Ανατολίας αντιδρά κατά της Άγκυρας για την στρατολόγηση και την βαριά φορολογία, όσο δε οι τσέτες αντιστέκονται στον Ελληνικό στρατό, τόσο αμφισβητείται ο συγκεντρωτισμός της Άγκυρας. Τοπικοί γαιοκτήμονες όπως η οικογένεια Τσαπάνογλου στη Γιοζκάτη καθώς και φυλές Κούρδων επαναστατούν, αυτές τις εξεγέρσεις η Άγκυρα τις καταπνίγει με την βοήθεια των τσετών, ο Τσερκεζ Ετέμ γίνεται πανίσχυρος και ο Κεμάλ φοβάται την δύναμή του (αλλά τον έχει ανάγκη).

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Τσερκεζ Ετέμ (Cerkez Ethem).

Ο ΚΕΜΑΛ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ - ΔΕΞΙΟΣ

 

            Στο τέλος του 1920 ο Κεμάλ στρέφεται στους μπολσεβίκους  και τον Ιούλιο του 1920 αρχίζει διαπραγματεύσεις, οι Αρμένιοι πολεμούν και ο Κιαζίμ Καραμπεκίρ πολεμά εναντίον τους, επειδή οι σοβιετικοί διεκδικούν κάποιες περιοχές της Αρμενίας οι συνομιλίες βαλτώνουν, κυρίως μπλοκάρει τις συνομιλίες ο Κιαζίμ πασάς, η ήττα των Αρμενίων από τον Κιαζίμ πασά και η υπογραφή ανάμεσα Άγκυρας και Αρμενίας της ειρήνης στο Αλεξαντροπόλ Γκιουμρού στις 2/12/1920  λύνει το τουρκο-αρμενικό ζήτημα, στις 4/12/1920 το ράδιο της Μόσχας «κηρύσσει την ίδρυση της σοβιετικής Δημοκρατίας στην Αρμενία» και έτσι το πρόβλημα γίνεται τουρκο-σοβιετικό. Αρχές 1921 οι διαπραγματεύσεις ξαναρχίζουν και στις 16 Μαρτίου 1921 υπογράφεται σύμφωνο φιλίας, η Άγκυρα παραχωρεί το Ναχισεβάν και το Βατούμ και η Μόσχα υπόσχεται στρατιωτική βοήθεια. Οι συνέπειες του συμφώνου είναι τεράστιες, επιτρέπει στην Άγκυρα να μεταφέρει τις ισχυρές δυνάμεις της υπό τον Κιαζίμ πασά στο δυτικό μέτωπο κατά των ελλήνων, να εκσυγχρονίσει τον στρατό με εφόδια και όπλα και κυρίως το κίνημα της Αγκύρας αποκτά διεθνή νομιμότητα.

            Ταυτόχρονα οι κομμουνιστικές ιδέες εισχωρούν στην Ανατολία, παρουσιάζεται ένας ιδιότυπος συγκερασμός σοσιαλισμού, κορπαρατισμού, αντιιμπεριαλισμού και «αντιστασιακού Ισλάμ».

            Το Μάιο του 1920 ιδρύεται ο «Πράσινος στρατός» (Γεσίλ Ορντού) που εκφράζει τις ιδέες του  σοσιαλισμού, κορπαρατισμού, αντιιμπεριαλισμού και «αντιστασιακού Ισλάμ» και ο στρατός αυτός είναι αντίπαλος του «Στρατού του Χαλίφη» με τις συντηρητικές ομάδες του. Η προσχώρηση του τσέτη Τσερκεζ Ετέμ στον Γενίλ Ορντού δραστηριοποιεί τον Κεμάλ που διαβλέπει την απειλή να επικρατήσει ο Τσερκεζ Ετέμ στον πράσινο στρατό, έτσι διαλύει την οργάνωση και επεξεργάζεται την δημιουργία «αριστερού κόμματος» με σκοπό να περιορίσει τις φυγόκεντρες δυνάμεις που αμφισβητούν την πρωτοκαθεδρία του. Όταν δημιουργείται η Λαική Ομάδα (Χαλκ Ζουμρεσί) ο Κεμάλ επιτίθεται ιδρύει το Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας (Τούρκιγε Κομμουνίστ Φιρκασί). Ταυτόχρονα σοσιαλιστές όπως ο Ναντί ο Μπεχτίς βρίσκονται περικυκλωμένοι από κάποιους περίεργους «σοσιαλιστές» όπως ο Ισμέτ Τζελάλ, ο Φουάτ , ο Ρεφέτ άνθρωποι του περιβάλλοντος του Κεμάλ, η Τρίτη Διεθνής δεν αναγνωρίζει το κομμουνιστικό κόμμα του Κεμάλ αλλά το κομμουνιστικό κόμμα του Μουσταφά Σουπχί που είναι εγκαταστημένο στην Μόσχα από το 1914.

            Τώρα ο Τσερκέζ Ετέμ μαζί με υποστηρικτές του Σουπχί ιδρύουν στην Άγκυρα τον Νοέμβριο του 1920 το «Λαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα» (Χαλκ Ιστιρακιγιούν Φιρκασί) αυτό αποκτά επιρροή στην Ανατολία λόγω του λαϊκού ήρωα  Τσερκεζ Ετέμ και του Σουπχί . Μετά την άρνηση του Τσερκεζ Ετέμ να προσχωρήσει στον τακτικό στρατό ο Κεμάλ στέλνει δυνάμεις εναντίον του και συλλαμβάνει τους περισσότερους από την ομάδα του, ο δε Τσερκεζ Ετέμ προσχωρεί στον Ελληνικό στρατό, φυσικά το «Λαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα»(Χαλκ Ιστιρακιγιούν Φιρκασί) διαλύεται. Την νύχτα 28-29 Ιανουαρίου ο Μουσταφά Σουπχί, η γυναίκα του και οι σύντροφοί του πνίγονται στα ανοικτά της Τραπεζούντας, την ευθύνη αποδίδουν στον Γιαχιά Καγιά  που ενήργησε με εντολή της Άγκυρας (αν και δεν υπάρχουν στοιχεία ότι έδωσε την εντολή ο Κεμάλ), τον θάνατο του Σουπχί θρήνησε ο Ναζιμ Χικμέτ  σε ποίημα του.

            Ο Ενβέρ που έχει σοβαρή επιρροή στην περιοχή Τραπεζούντας και στον στρατό συμμετέχει τον Σεπτέμβριο του 1920 στο «Συνέδριο των Λαών της Ανατολή» στο Μπακού και ιδρύει το κόμμα Σοβιέτ του λαού (Χαλκ Σουρααλάρ Φιρκασί) και υπολογίζει να κατέβει στον Καύκασο μαζί με μπολσεβίκους τον προλαβαίνουν όμως τα γεγονότα του Ελληνο τουρκικού πολέμου.

            Τον Μάρτιο του 1921 ιδρύθηκε Επιτροπή για την Διατήρηση των Ιερών Θεσμών (Μουχαφαζά ι Μουκαντεσάτ Τζεμιγέτί) με στόχο την υπεράσπιση της θρησκείας από τον κομμουνισμό και τώρα πιά ο Κεμάλ γίνεται πια «Δεξιός» και δρύει την Ομάδα για ην Υπεράσπιση των Δικαιωμάτων (Μουνταφάα ι Χουκούκ Γκρουπού).

            Ο Κεμάλ αρχές 1921 δεν είναι ο απόλυτος ηγέτης του κινήματος, η Εθνοσυνέλευση είναι χωρισμένη σε ομάδες και ο λαός δεν έχει συσπειρωθεί κάτω από την σημαία του Κεμάλ και της Άγκυρας.

 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο  Μουσταφά Σουμπχί (Mustafa Suphi). Δολοφονήθηκε 29/1/1921 από όργανα του Κεμαλικού καθεστώτος μαζί με την σύζυγό του και 14 ακόμα στελέχη του ΚΚΤ.
 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

-        Η ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ εκδόσεις ΤΑ ΝΕΑ ιστορία

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ

Στο βιβλίο της της Ιζαμπέλλας Παλάσκα αναφέρεται μια άγνωστη και εκπληκτική εξιστόρηση προσπάθειας του Θ Πάγκαλου να δει τον Μουσολίνι, ο ο...