ΠΩΣ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΟΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΕΣ

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Κάθε κινέζος αυτοκράτορας είχε μια χελώνα (οι χελώνες είναι μακρόβιες) αυτή φρόντιζαν να πεθάνει ταυτόχρονα με τον αυτοκράτορα.

 

 

Οι Κινέζοι για να θανατώσουν μια χελώνα ταυτόχρονα με τον θάνατο του αυτοκράτορά τους, έβαζαν την χελώνα σε νερό να κολυμπά, από κάτω είχαν βάλει φωτιά και ζέστεναν το νερό, η χελώνα ανυποψίαστη έβλεπε το νερό από κρύο να γίνεται χλιαρό και συνέχιζε να κολυμπά ευχαριστημένη, όταν πέθαινε ο αυτοκράτορας, δυνάμωναν την φωτιά και το χλιαρό νερό γινόταν βραστό και πέθαινε η μεχρί πριν από λίγο πανευτυχής χελώνα.

Αυτός ακριβώς ο τρόπος χρησιμοποιείται και σήμερα για τον θάνατο της δημοκρατίας.

Ο κλασικός τρόπος θανάτου μιας δημοκρατίας σε μια χώρα, δηλαδή η έξοδος από τα στρατόπεδα ενόπλων μονάδων, και η σύλληψη των ηγετών της χώρας και η επιβολή μιας στρατιωτικής δικτατορίας είναι κατά τα φαινόμενα ένα σενάριο του προηγούμενου αιώνα.

Οι δικτατορίες είτε «προοδευτικές» με άρματα μάχης να καίνε την Βουδαπέστη και την Πράγα ή να καταλαμβάνουν την Αβάνα, είτε «καπιταλιστικές» με ειδικές δυνάμεις να καταλαμβάνουν το κοινοβούλιο της Αθήνας, της Σαιγκόν, της Άγκυρας είναι μάλλον ξεπερασμένες.

Από τον Ψυχρό Πόλεμο και μετά, τα πραξικοπήματα και οι επαναστάσεις έχουν μειωθεί, αλλά οι δημοκρατίες δεν έχουν σταματήσει να πεθαίνουν.

Οι σύγχρονες δικτατορίες  γίνονται δια μέσου των εκλογών και ακολουθούν πέντε βήματα.

A.    Xρήση απλού λαικιστικού λόγου, δηλαδή πριν τις εκλογές οι υποψήφιοι δικτάτορες με υποσχέσεις προσφέρουν λύσεις σε όλα τα ζητήματα που απασχολούν τον πολίτη, με λύσεις της μορφής «Λεφτά υπάρχουν», «Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη», «Θα καταργηθούν τα μνημόνια με ένα νόμο και ένα άρθρο» κλπ

B.    Μετά την άνοδο στην εξουσία επιδιώκεται ο έλεγχος των ΜΜΕ ή η εξαφάνιση όσων δεν υποτάσσονται, οι τρόποι είναι η παροχή δανείων στους ιδιοκτήτες, ευεργετικές ρυθμήσεις τωνχρεών τους, παροχή δημοσίων έργων σε ελεγχόμενες απ αυτούς εταιρείες κλπ. Οι ιδιοκτήτες πάλι με την σειρά τους επιβάλουν την αυτολογοκρισία των δημοσιογράφων και την παρουσίαση των ειδήσεων με τρόπο που βολεύει την εκλεγμένη με εκλογές εξουσία.

C.    Στην συνέχεια ελέγχονται οι δομές της εξουσίας με φωτογραφικές τοποθετήσεις πιστών στην εκλεγμένη εξουσία ατόμων, έναντι υψηλών αποδοχών που πληρώνουν βεβαίως οι λαοί.

D.    Ακολουθεί η υπονόμευση των πολιτικών αντιπάλων με την παρουσίαση υπαρκτών και ανύπαρκτων σκανδάλων, χωρίς ποτέ σχεδόν οι ένοχοι να οδηγούνται σε ποινές.

E.     Το έσχατο μέτρο είναι η επανεκλογή της κυβέρνησης με κλίμα διχασμού, αποπροσανατολισμού και πόλωσης, έτσι η δικτατορία που έχει ήδη επιβληθεί παίρνει μανδύα δημοκρατικό.

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο λαϊκισμός σκοτώνει την δημοκρατία.

 

Η μέθοδος αυτή είναι πολύ διαδεδομένη και έχει ήδη αντικαταστήσει την πατροπαράδοτη ερπύστρια, ο λαός ζει με την ψευδαίσθηση ότι έχει δημοκρατία, «Οι πολίτες δεν καταλαβαίνουν αμέσως τι συμβαίνει. Πολλοί εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ζουν σε μια δημοκρατία» λένε οι Λεβίτσκι και Ζιμπλάτ, ήδη υπάρχουν πλήθος χώρες στις οποίες εφαρμόζεται αυτό το μοντέλο όπως η Πολωνία, η Ουγγαρία, η Τουρκία, η Βενεζουέλα, η Γεωργία, το Περού, η Ρωσία, η Ουκρανία και φυσικά η Ελλάδα. Ο Ερντογάν, ο Πούτιν, ο Τσάβες είχαν όλοι τεράστια ποσοστά αποδοχής την εποχή που περνούσαν όλες αυτές τις φαινομενικά νόμιμες και άκακες μεταρρυθμίσεις (στα ΜΜΕ, στη δικαιοσύνη, στο Σύνταγμα) που κατέτρωγαν τις δημοκρατίες των χωρών τους σα σαράκι. Χώρες στις οποίες «διατηρούνται στα χαρτιά τα Συντάγματα και οι δημοκρατικοί θεσμοί και οι άνθρωποι εξακολουθούν να ψηφίζουν. Οι εκλεγμένοι αυτοκράτορες συντηρούν ένα επίχρισμα δημοκρατίας ενώ την στερούν από την ουσία της».

 

Τώρα σε χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής εκεί οι κανόνες κατάλυσης της δημοκρατίας είναι οι πιό κάτω:

 

1)     Το αν απορρίπτει τους δημοκρατικούς κανόνες

2)     Το αν αμφισβητεί τη νομιμότητα των πολιτικών του αντιπάλων.

3)     Το αν ανέχεται ή ενθαρρύνει τη βία.

4)     και  Το αν είναι πρόθυμος να περιορίσει τις πολιτικές ελευθερίες αντιπάλων ή ΜΜΕ.

Οι συγγραφείς τονίζουν όμως ότι ο Τραμπ δεν είναι η αιτία της δημοκρατικής κατάρρευσης, αλλά το σύμπτωμα. Το αποτέλεσμα. Η δημοκρατία στις ΗΠΑ δεν καταρρέει επειδή έχει τον Τραμπ. Έχει τον Τραμπ επειδή καταρρέει.

 

Πράγματι, απαριθμούν μια σειρά από πολιτικούς του προηγούμενου αιώνα που μοιάζουν πάρα πολύ με τους λαϊκιστές ηγέτες του σήμερα. Ο Χένρι Φορντ, ο γνωστός από τα αυτοκίνητα, ο οποίος ήταν ακροδεξιός αντισημίτης (τον αναφέρει στο Mein Kampf ο ίδιος ο Χίτλερ, που του απένειμε και παράσημο το 1938), πολύ δημοφιλής, ο οποίος για ένα διάστημα σκεφτόταν την κάθοδο στην πολιτική. Ο κυβερνήτης της Λουιζιάνα Χιούι Λονγκ. Ο κυβερνήτης της Αλαμπάμα Τζορτζ Γουάλας. Η πρόσφατη αμερικανική ιστορία είναι πλούσια σε παραδείγματα ακραίων λαϊκιστών με μεγάλη απήχηση στο λαό.

Και υπήρξαν και πολλές παρεκκλίσεις από τους “άγραφους” κανόνες της αστικής δημοκρατίας των ΗΠΑ. Οι εκλογικοί νόμοι του Νότου μετά τον εμφύλιο, που ήταν ειδικά σχεδιασμένοι για να αποκλείουν από τις κάλπες τους μαύρους. Κατά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο οι αμερικάνοι έφτιαξαν στρατόπεδα συγκέντρωσης και έκλεισαν μέσα τους αμερικανούς πολίτες Ιαπωνικής καταγωγής. Αργότερα ο Τζορτζ Μακάρθι ξεκίνησε ένα -απολύτως νόμιμο, ακραία επονείδιστο- κυνήγι κατά των κομμουνιστών. Ο Νίξον έβαλε κοριούς στους πολιτικούς του αντιπάλους. Οι Ρεπουμπλικάνοι έστησαν μια γιγάντια διαδικασία για να καθαιρέσουν τον Μπιλ Κλίντον.

 

 

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ :  Οι Steven Levitsky & Daniel Ziblatt,  γνωστοί για το βιβλίο τους "How Democracies Die".  

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

How Democracies Die των  Daniel Ziblatt  και Steven Levisky

People vs Denocracy των  Daniel Ziblatt  και Steven Levisky