Η τέχνη του πολέμου
Κάθε πόλεμος βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στο κατά πόσον ο ένας αντίπαλος θα καταφέρει να εξαπατήσει τον άλλον.
Στόχος είναι να αισθανθεί υπεροχή ο ένας εμπόλεμος και ότι οι δυνατότητές του είναι μεγαλύτερες απέναντι στον αντίπαλο του.
'Ετσι προσποιείται αδυναμία και υποχωρητική διάθεση έτσι ο αντίπαλος υπερεκτιμά τις ικανότητες και τις επιτυχίες του. Στην πραγματικότητα όμως σιγά - σιγά τον αποδυναμώνει και εξαντλεί με αποτέλεσμα., όταν αντεπιτεθεί δεν είναι προετοιμασμένος γι' αυτό και δεν το περιμένει.
Η τακτική της εξαπάτησης του αντιπάλου είναι βασικό χρέος του πολεμιστή καθώς στον πόλεμο δεν ισχύει καμιά από τις συμβάσεις της ειρήνης.
Είπαν πως η ο πόλεμος είναι διπλωματία με άλλα μέσα. Κάποιοι είπαν ότι αν θέλουμε ειρήνη πρέπει να προετοιμαζόμαστε για τον πόλεμο.
Ο καλύτερος τρόπος εδραίωσης της ειρήνης είναι η καλή γνώση των πολεμικών τακτικών. Όσο περισσότερο σεβόμαστε εκείνον που έχουμε απέναντί μας, τόσο πιο προσεκτικά τον αντιμετωπίζουμε. Η αλαζονεία, που και από τους αρχαίους Έλληνες αποκαλούσε «ύβρι», επισύρει αργά ή γρήγορα την καταστροφή του αλαζόνα.
Στο έργο του κινέζου Σουν Τζου «Η τέχνη του πολέμου», θεωρητικού της στρατηγικής. Πρόκειται για ένα δοκίμιο περί της «τέχνης του πολέμου», που δημιουργήθηκε πριν από 2.500 χρόνια κι όμως παραμένει εξαιρετικά σύγχρονο, αν και σχετικά πρόσφατα έγινε ευρύτερα γνωστό.
Τα κείμενα αυτά του Σουν Τσου βρέθηκαν το 1972 σε τάφους που χρονολογούνται γύρω στο 140 - 118 π. Χ. και ήταν γραμμένα πάνω σε λωρίδες από μπαμπού. Σύμφωνα με τις πρώτες ανακοινώσεις, τα αποσπάσματα που βρέθηκαν δεν ανήκαν σε έναν μόνο συγγραφέα. Αναφορά στο αρχαίο αυτό δοκίμιο έγινε από την ελληνική έκδοση του έργου του B. H. Liddell Hart “Stragedy” (ΓΕΣ 1963). Το έργο αυτό ολοκληρώθηκε το 1991 σε στην αγγλική έκδοση, ήταν σχολιασμένο από το συγγραφέα James Clavell.
Ο πόλεμος είναι εν γένει μια έννοια συνδεδεμένη με την κατάκτηση, με την καταπάτηση δικαιωμάτων των ανθρώπων.
Διαβάζουμε στο κείμενο του Σουν Τζου: «Σε όλη την ιστορία δεν υπάρχει περίπτωση μιας χώρας που να ωφελήθηκε από έναν παρατεταμένο πόλεμο». Και παρακάτω: «Μόνο κάποιος που γνωρίζει τα καταστροφικά αποτελέσματα ενός μακροχρόνιου πολέμου, μπορεί να κατανοήσει τη μεγάλη σπουδαιότητα της γρήγορης λήξης του.».
Το έργο έχει κυκλοφορήσει στα ελληνικά από διαφορετικούς εκδοτικούς οίκους. Όπως από τους εκδοτικούς οίκους "Μίνωας" το 2013, από τον «Περίπλου», το 2003 από τον "Δίαυλο" το 2015 και πλήθος άλλες .
Το έργο διαιρείται σε 13 κεφάλαια και κάθε ένα αναφέρεται σε ένα διαφορετικό ζήτημα. Υπάρχουν δυο τρόποι να δει κάποιος, αυτό το κείμενο. Ο κυριολεκτικός και ο μεταφορικός, ο πρώτος αφορά τον τόπο της μάχης και ο δεύτερος τον τόπο του καθημερινού ανταγωνιστικού κόσμου, γι αυτό το έργο αυτό πια δεν αποτελεί μόνο ένα μάθημα πολεμικής τακτικής αλλά κανόνες σ όλους τους χώρους της καθημερινής δραστηριοποιήσεως την εργασία, το επιχειρείν, τον αθλητισμό την οικογένεια κλπ.
Κάθε πόλεμος βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στο κατά πόσον ο ένας αντίπαλος θα καταφέρει να εξαπατήσει τον άλλον.
Στόχος είναι να αισθανθεί υπεροχή ο ένας εμπόλεμος και ότι οι δυνατότητές του είναι μεγαλύτερες απέναντι στον αντίπαλο του.
'Ετσι προσποιείται αδυναμία και υποχωρητική διάθεση έτσι ο αντίπαλος υπερεκτιμά τις ικανότητες και τις επιτυχίες του. Στην πραγματικότητα όμως σιγά - σιγά τον αποδυναμώνει και εξαντλεί με αποτέλεσμα., όταν αντεπιτεθεί δεν είναι προετοιμασμένος γι' αυτό και δεν το περιμένει.
Η τακτική της εξαπάτησης του αντιπάλου είναι βασικό χρέος του πολεμιστή καθώς στον πόλεμο δεν ισχύει καμιά από τις συμβάσεις της ειρήνης.
Είπαν πως η ο πόλεμος είναι διπλωματία με άλλα μέσα. Κάποιοι είπαν ότι αν θέλουμε ειρήνη πρέπει να προετοιμαζόμαστε για τον πόλεμο.
Ο καλύτερος τρόπος εδραίωσης της ειρήνης είναι η καλή γνώση των πολεμικών τακτικών. Όσο περισσότερο σεβόμαστε εκείνον που έχουμε απέναντί μας, τόσο πιο προσεκτικά τον αντιμετωπίζουμε. Η αλαζονεία, που και από τους αρχαίους Έλληνες αποκαλούσε «ύβρι», επισύρει αργά ή γρήγορα την καταστροφή του αλαζόνα.
Στο έργο του κινέζου Σουν Τζου «Η τέχνη του πολέμου», θεωρητικού της στρατηγικής. Πρόκειται για ένα δοκίμιο περί της «τέχνης του πολέμου», που δημιουργήθηκε πριν από 2.500 χρόνια κι όμως παραμένει εξαιρετικά σύγχρονο, αν και σχετικά πρόσφατα έγινε ευρύτερα γνωστό.
Τα κείμενα αυτά του Σουν Τσου βρέθηκαν το 1972 σε τάφους που χρονολογούνται γύρω στο 140 - 118 π. Χ. και ήταν γραμμένα πάνω σε λωρίδες από μπαμπού. Σύμφωνα με τις πρώτες ανακοινώσεις, τα αποσπάσματα που βρέθηκαν δεν ανήκαν σε έναν μόνο συγγραφέα. Αναφορά στο αρχαίο αυτό δοκίμιο έγινε από την ελληνική έκδοση του έργου του B. H. Liddell Hart “Stragedy” (ΓΕΣ 1963). Το έργο αυτό ολοκληρώθηκε το 1991 σε στην αγγλική έκδοση, ήταν σχολιασμένο από το συγγραφέα James Clavell.
Ο πόλεμος είναι εν γένει μια έννοια συνδεδεμένη με την κατάκτηση, με την καταπάτηση δικαιωμάτων των ανθρώπων.
Διαβάζουμε στο κείμενο του Σουν Τζου: «Σε όλη την ιστορία δεν υπάρχει περίπτωση μιας χώρας που να ωφελήθηκε από έναν παρατεταμένο πόλεμο». Και παρακάτω: «Μόνο κάποιος που γνωρίζει τα καταστροφικά αποτελέσματα ενός μακροχρόνιου πολέμου, μπορεί να κατανοήσει τη μεγάλη σπουδαιότητα της γρήγορης λήξης του.».
Το έργο έχει κυκλοφορήσει στα ελληνικά από διαφορετικούς εκδοτικούς οίκους. Όπως από τους εκδοτικούς οίκους "Μίνωας" το 2013, από τον «Περίπλου», το 2003 από τον "Δίαυλο" το 2015 και πλήθος άλλες .
Το έργο διαιρείται σε 13 κεφάλαια και κάθε ένα αναφέρεται σε ένα διαφορετικό ζήτημα. Υπάρχουν δυο τρόποι να δει κάποιος, αυτό το κείμενο. Ο κυριολεκτικός και ο μεταφορικός, ο πρώτος αφορά τον τόπο της μάχης και ο δεύτερος τον τόπο του καθημερινού ανταγωνιστικού κόσμου, γι αυτό το έργο αυτό πια δεν αποτελεί μόνο ένα μάθημα πολεμικής τακτικής αλλά κανόνες σ όλους τους χώρους της καθημερινής δραστηριοποιήσεως την εργασία, το επιχειρείν, τον αθλητισμό την οικογένεια κλπ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου